κράζω

English (LSJ)

not common in pres., Ar.Eq.287, Arist.HA609b24, Po.1458 b31, Thphr. Sign.52, POxy.717 (i B. C.), etc.: A fut. κεκράξομαι Eup.1, Ar. Eq.285,487, Ra.258, Men.Sam.204, later κράξω AP11.141 (Lucill.), Ev.Luc.19.40: aor. 1 ἔκραξα Thphr. Sign.53, LXX Jd.1.14, AP11.211 (Lucill.); imper. κρᾶξον [ᾱ by nature] Hdn.Gr.2.14; ἐκέκραξα freq. in LXX, Nu. 11.2, al.: aor. 2 ἔκρᾰγον (ἀν-) Antipho 5.44, Ar.Pl.428, etc., ἐκέκραγον LXX Is.6.4 (unless impf. of Κεκράγω): freq. in pf. with pres. sense, κέκρᾱγα (v. infr.) (late κέκρᾰγα AP5.86 (Rufin.)); imper. κέκραχθι Ar.Ach.335, V.198, Men.Sam.235; pl.κεκράγετε Ar.V.415: plpf. ἐκεκράγειν Id.Eq.674, X.Cyr.1.3.10:—post-Hom., croak, of the raven, S.Fr.208, Thphr. l.c.; of frogs, κεκραξόμεσθα Ar.Ra. l. c., cf. 265: generally, scream, shriek, cry, σὺ δ' αὖ κέκραγας A.Pr.743; παιδίον κεκραγός Men.Sam.11, 24; bawl, shout, κεκραγὼς καὶ βοῶν Ar.Pl. 722, cf. D.18.132; κεκραγέναι πρός τινα to call to... Ar.Ra.982; κραγὸν κεκράξεται Id.Eq.487 (cf. κραγός): c. acc. cogn., μέλος κέκραγα A.Fr. 281.5; ποίου (sc. περὶ ποίου) κέκραγας ἀνδρὸς ὧδ' ὑπέρφρονα; S.Aj. 1236:—rare in early Prose, X. l. c., D.l.c., cf. POxy.717.1 (i B. C.), etc.; ἐκεκράγει ὅτι… Plb. ap. Ath.6.274f; κεκράγασιν ὡς… Phld.Rh.1.108 S.: c. acc. et inf., ib.2.98 S.
2 c. acc. rei, call, clamour for, ἐμβάδας Ar.V.103.

French (Bailly abrégé)

f. κεκράξομαι, ao.2 ἔκραγον. rar. ao. ἔκραξα, pf. au sens du prés. κέκραγα;
1 pousser un cri rauque ou guttural;
2 crier fortement, vociférer, faire du vacarme : κρ. ὑπέρφρονα SOPH lancer avec force des paroles hautaines ; κεκραγὼς ὡς DÉM ayant jeté les hauts cris, disant que, etc.
Étymologie: R. Κραγ, crier.

German (Pape)

selten im praes., Ar. Eq. 287, Arist. H.A. 9.1; gew. perf. κέκρᾱγα, in Präsensbdtg, imperat. κέκραχθι, Ar. Vesp. 198, Th. 692, κεκράγετε, Vesp. 415, und κέκραχθε, Ach. 335, ἐκεκράγειτε, Xen. Cyr. 1.3.10; dazu fut. κεκράξομαι, Ar. Eq. 485; κράξω nur Lucill. 84 (XI.141), der auch, wie andere Spätere, den aor. ἔκραξα hat, 115 (XI.211); auch κέκραξον, LXX;
eigtl. krächzen, vom Raben; überhaupt mit rauher Stimme schreien, kreischen; σὺ δ' αὖ κέκραγας κἀναμυχθίζῃ Aesch. Prom. 765; ἡ δ' ἐξ ὕπνου κέκραγεν ἐπτοημένη Ch. 528; ποίου κέκραγας ἀνδρὸς ὧδ' ὑπέρφρονα, über welchen Mann, Soph. Aj. 1215; βοῶν καὶ κεκραγώς Ar. Plut. 722; Dem. 18.132; Κάτων ἐδυσχέραινε καὶ ἐκεκράγει Pol. 31.24.1. – Auch = mit Schreien fordern, κέκραγεν ἐμβάδας Ar. Vesp. 103.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κράζω fut. later κράξω; aor. ἔκραξα, later met redupl. ἐκέκραξα; perf. κέκραγα, imperat. κέκραχθι, plqperf. ἐκεκράγειν; fut. perf. κεκράξομαι; meestal in perf., later ook in praes. van dieren krassen, kwaken. van mensen schreeuwen, krijsen, roepen; abs.:; κεκραγὼς καὶ βοῶν krijsend en roepend Aristoph. Pl. 722; ἔκραξεν οὖν ἐν τῷ ἱερῳ διδάσκων bij zijn onderricht in de tempel zei hij luid en duidelijk NT Io. 7.28; met acc. v. h. inw. obj.:; κράγον κεκράξεται hij gaat een kreet slaken Aristoph. Eq. 487; met ὡς:; κεκραγώς, ὡς schreeuwend, dat Dem. 18.132; met acc.: roepen om:. κέκραγεν ἐμβάδας hij roept om zijn sandalen Aristoph. Ve. 103.

Russian (Dvoretsky)

κράζω: (ᾱ) (fut. κεκράξομαι - поздн. κράξω, aor. 1 ἔκραξα, aor. 2 ἔκρᾰγον, pf. = praes. κέκρᾱγα, ppf. ἐκεκράγειν, imper. κέκραχθι - pl. κεκράγετε)
1 кричать, квакать Arph.;
2 кричать, вопить (ἀπὸ τοῦ φόβου, ἔκραξεν λέγουσα NT): σὺ δ᾽ αὖ κέκραγας κἀναμυχθίζῃ Aesch. а ты все вопишь и стонешь; κεκραγέναι πρός τινα Arph. с криком обратиться к кому-л.; ποίου (= περὶ ποίου) κέκραγας ἀνδρὸς ὧδ᾽ ὑπέρφρονα; Soph. о каком человеке ты столь нагло шумишь?; κεκραγώς Arst. крича, громким голосом;
3 с криком требовать (τι Arph.).

Spanish

gritar

English (Strong)

a primary verb; properly, to "croak" (as a raven) or scream, i.e. (genitive case) to call aloud (shriek, exclaim, intreat): cry (out).

English (Thayer)

(with a long; hence participle κρᾶζον, L T Tr WH (where R G κρᾶζον); cf. Buttmann, 61 (53))); imperfect ἔκραζον; future κεκράξομαι (R G L Tr marginal reading), and κραξω (ibid. T WH Tr text), the former being more common in Greek writings and used by the Sept. (cf. ανα(κράξομαι, Alex.; cf. Winer's Grammar, 279 (262); especially Buttmann, as below)); 1st aorist ἔκραξα (once viz. T Tr WH ἐκέκραξα, a reduplicated form frequent in the Sept. (e. g. Veitch, under the word); more common in native Greek writings Isaiah 2nd aorist ἐκραγον (" the simple ἐκραγον seems not to occur in good Attic" (Veitch, under the word))); perfect κέκραγα, with present force (Winer's Grammar, 274 (258)) (Buttmann (1873) Ausf. Spr. ii., p. 223; Buttmann, 61 (53); Kühner, i., p. 851; (especially Veitch, under the word); the Sept. for זָעַק, צָעַק, קָרָא, שִׁוּעַ; (from Aeschylus down);
1. properly, (onomatopoetic) to croak (German krächzen), of the cry of the raven (Theophrastus); hence universally, to cry out, cry aloud, vociferate: particularly of inarticulate cries, T WH omit; Tr brackets κράξας); ἀπό τοῦ φοβοῦ, φωνή μεγάλη added, T Tr WH φωνῆσαν); ὄπισθεν τίνος, to cry after one, follow him up with outcries, זָעַק and צָעַק (to cry or pray for vengeance, to cry i. e. call out aloud, speak with a loud voice (German laut rufen): τί, R G; φωνή μεγάλη followed by direct disc, ἐν φωνή μεγάλη, κράζω λέγων, to cry out saying, etc., R G ἐκραύγασεν)); T Tr WH omit; L brackets λέγοντες); L T Tr WH ἐκραύγασαν); κράζω φωνή μεγάλη λέγων, T WH brackets add ἐν); κράξας ἔλεγε, κράζειν καί λέγειν, R G Tr text WH; κέκραγε and ἔκραξε λέγων, followed by direct discourse, ἔκραξε διδάσκων καί λέγων, ἔκραξεν καί εἶπεν, πρός κύριον, πρός τόν Θεόν added, Alex.); τίνι, to cry or call to: ἕτερος πρός ἕτερον, ἀνακράζω. Synonym: see βοάω, at the end.)

Greek Monolingual

(AM κράζω)
1. (για τον κόρακα ή για άλλα πτηνά) κρώζω (α. «κράξανε τα κοκόρια» β. «κράζει τε γὰρ και αἷμα,... ἀφίησιν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν ὀχεύων», Αριστοτ.)
2. βγάζω δυνατή φωνή, κραυγάζω («ἔκραζεν ὠδίνουσα», ΚΔ)
νεοελλ.
επιπλήττω ή αποδοκιμάζω
νεοελλ.-μσν.
1. κοινοποιώ κάτι με κήρυκα
2. φωνάζω κάποιον να έλθει κοντά μου («ένα κοπέλλι ήκραξε, κι είπεν του να τά βγάνει», Ερωτόκρ.)
3. δίνω όνομα σε κάποιον, ονομάζω, αποκαλώ
μσν.
1. επιδοκιμάζω, επευφημώ
2. υμνώ, δοξάζω
3. (η μτχ. παθ. παρακμ.) (κε)κραγμένος, -η, -ον
εκλεκτός, διακεκριμένος
4. φρ. α) «κράζω ἀπάνου κάποιον» — εκφράζω παράπονα εναντίον κάποιου
«κράζω τὸ ὄνομα» — ονομάζω
μσν.-αρχ.
1. κάνω κήρυγμα, κηρύσσω
2. ζητώ τη βοήθεια του θεού («ἐλέησόν με, κύριε, ὅτι πρὸς σὲ κεκράζομαι ὅλην τὴν ἡμέραν», ΠΔ)
3. ζητώ κάτι κραυγάζοντας («εὐθύς δ' ἀπὸ δορπηστοῦ κέκραγεν ἐμφάδας», Αριστοφ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Ανάγεται σε παρεκτεταμένο τ. kre-g- της ΙΕ ρίζας ker-/kre-, που αποτελεί προϊόν ονοματοποιίας και σε διάφορες βαθμίδες της οποίας ανάγονται και τα κόραξ, κραυγή, κρώζω και πιθ. το κάραγος. Παλαιότεροι είναι οι τ. του παρακμ. κέ-κραγ-α και του αορ. β' ἔ-κραγ-ον, που έδωσαν και τα αρχαιότερα παρ., ενώ ο ενεστ. κράζω είναι μτγν.
ΠΑΡ. κεκράκτης, κράκτης
αρχ.
κέκραγμα, κεκραγμός, κέκραξ, κραγέτης, κράγος, κραγός, κρακτικός
μσν.
κεκραγάριο, κράγμα.
ΣΥΝΘ. ανακράζω
αρχ.
αντανακράζω, αντικράζω, αποκράζω, διακράζω, εγκράζω, εκκράζω, επανακράζω, επικράζω, κατακράζω, περικράζω, υπερκράζω].

Greek Monotonic

κράζω: Αττ. μέλ. κεκράξομαι, έπειτα κράξω· αόρ. αʹ ἔκραξα, αόρ. βʹ ἔκρᾰγον· παρακ. με σημασία ενεστ., κέκρᾱγα, απρόσ. κέκραχθι, πληθ. κεκράγετε· υπερσ. ἐκεκράγειν· (√ΚΡΑΓ, όπως στον αόρ. βʹ)·
1. κράζω, κρώζω, λέγεται για βατράχους, σε Αριστοφ.· γενικά, φωνάζω, τσιρίζω, ουρλιάζω, σε Αισχύλ., Αριστοφ.· κέκραχθι, σε Αριστοφ.· κραγὸν κεκράξεται, θα ουρλιάξει δυνατά, στον ίδ.· (τὸ κραγόν είναι μτχ. αορ. βʹ που χρησιμ. επιρρηματικά).
2. με αιτ. πράγμ., κραυγάζω για κάτι, στον ίδ.

Greek (Liddell-Scott)

κράζω: (ἴδε κατωτ.): μέλλ. κεκράξομαι Εὔπολις ἐν «Αἰξὶ» 2, Ἀριστοφ. Ἱππ. 285, 487, Βάτρ. 258· μετέπειτα κράξω Ἀνθ. Π. 11. 141, Καιν. Διαθ.· ἀόρ. ἔκραξα Θεοφρ. π. Σημ. 4. 3, Ἀνθ. Π. 11. 211, Ἑβδ., κτλ., ὡσαύτως ἐκέκραξα Ἑβδ.: ἀόρ. βϳ, ἔκρᾱγον (ἀν-, ἐν-) Ἀντιφῶν 134. 29, Ἀριστοφ. Πλ. 428, κτλ.· ἐκέκρᾰγον Ἑβδ.· ― κατὰ τὸ πλεῖστον ἐν χρήσει ἐν τῷ πρκμ. μετὰ σημασίας ἐνεστ. (διότι ὁ ἐνεστὼς εἶναι λίαν σπάνιος, ἂν καὶ εὑρίσκεται ἐν Ἀριστοφ. Ἱππ. 287, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 1, 23, Ποιητ. 22, 13), κέκρᾱγα, προστακτ. κέκραχθι Ἀριστοφ. Ἀχ. 335, Σφ. 198, πληθ. κεκράγετε αὐτόθι 415· ὑπερσ. ἐκεκράγειν Ἀριστοφ. Ἱππ. 674, Ξεν. Κύρ. 1. 3, 10. (Ἐκ τῆς √ΚΡΑΓ παράγονται ὡσαύτως αἱ λ. κραυγή, κραυγάζω, ὀνοματοπ. ὡς τὸ κρώζω· πρβλ. Σανσκρ. kruś, krôc-as (κραυγή)· Λατ. croc-ito· Γοτθ. hruk-jan (φωνεῖν, Ἀγγλ. to crow)· Ἀγγλ. croak, κτλ.) Ἀντὶ τοῦ κέκρᾱγε, ἔχομεν κέκρᾰγε ἐν Ἀνθ. Π. 5. 87· ἀνεκεκρᾰγει Νικήτ. Εὐγ. 6. 29. Ρῆμα ἀπαντῶν μεθ’ Ὅμηρον, κρώζω, ἐπὶ τοῦ κόρακος, (πρβλ. κρώζω)· Θεόφρ. ἔνθ. ἀνωτ.· ἐπὶ βατράχων, κεκραξόμεσθα Ἀριστοφ. Βάτρ. 258, πρβλ. 265· καθόλου κραυγάζω, φωνάζω δυνατὰ ἢ ὀξέως, σὺ δ’ αὖ κέκραγας Αἰσχύλ. Πρ. 765· κεκραγὼς καὶ βοῶν Ἀριστοφ. Πλ. 722· κέκραγε πρὸς τοὺς οἰκέτας, Ἀριστοφ. Βάτρ. 982· κέκραχθι Ἀχ. 335, Σφ. 198· μὴ κεκράγετε αὐτόθι 415· κραγὸν κεκράξεται, θὰ φωνάξῃ δυνατά, ὁ αὐτ. Ἱππ. 487 (εἶναι δὲ τὸ κραγὸν ἀόρ. βϳ ἐν χρήσει ἐπιρρηματικῶς, πρβλ. κλαγγόν)· μετὰ συστοίχ. αἰτιατ., μέλος κέκραγα Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 280· ποίου (δηλ. περὶ ποίου) κέκραγας ἀνδρὸς ὧδ’ ὑπέρφρονα; Σοφ. Αἴ. 1236· ― σπάνιον παρὰ πεζογράφοις, Ξεν. ἔνθ’ ἀνωτ., βοῶν... καὶ κεκραγώς, ὡς δεινὰ ποιῶ Δημ. 271. 11. 2) μετ’ αἰτ. πράγμ., κραυγάζω, ἐγείρω κραυγὰς περί τινος πράγματος, Ἀριστοφ. Σφ. 103. κρᾰϳζω..

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: `croak, cry (individ. attestations since Ar.)
Other forms: perf. κέκραγα (trag., Ar.) with pret. ἐκέκραγον (LXX), fut. κεκράξομαι (com., LXX), κεκραγήσει κραυγάσει H., aor. κεκρᾶξαι (LXX); aor. κραγεῖν (ξ 467, Pi., Antiphon, Ar.), later κρᾶξαι (Thphr., LXX) with fut. κράξω (AP, Ev. Luc.),
Compounds: also with prefix, esp. ἀνα-.
Derivatives: κεκράκτης m. cryer (Hp., Ar., Luc.), κέκραγμα (Ar.), κεκραγμός (E., Plu.) crying; κεκραξι-δάμας m. control by crying, comic surname of Cleon (Ar. V. 596, after Ἀλκι-δάμας; Sommer Nominalkomp. 174); κραγέτας m. cryer (Pi.; Schwyzer 500), κραγός crying (Ar. Eq. 487 κραγὸν κεκράξεται; Schwyzer 626), κράκτης id.' (Adam., Tz.) with κράκτρια H. s. λακέρυζα, κρακτικός crying, noising (Luc.). The orig. system had a thematic root-aorist κραγεῖν beside an intensive perfect κέκραγα with present-meaning (Schwyzer-Debrunner 263f.); then the rare present κράζω with new aorist κρᾶξαι etc.; a further innovation was ἐκ-, ἐγ-κραγγάνω (Men., H.). To the central position of the perfect attest the derived verbal- and nominal forms κεκράξομαι, κεκράκτης etc.
Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations]
Etymology: As orig. onomatop. κέκραγα, κραγεῖν have a close cognate in κρώζω `croak; to this κραγεῖν could even be a regelar zero-grade aorist. [κάραγος ὁ τραχὺς ψόφος, οἷον πριών H. is not a regular disyllabic form beside κραγ-; s. s. v.] Cf. κρώζω, and κόραξ and κραυγή.
See also: -- Weiteres s. κρώζω, auch κόραξ und κραυγή.

Middle Liddell

root is!κραγ, as in aor2]
1. to croak, of frogs, Ar.: generally, to scream, shriek, cry aloud, Aesch., Ar.; κέκραχθι Ar.; κραγὸν κεκράξεται will bawl aloud, Ar. (κραγόν being aor2 part. used adverbially).
2. c. acc. rei, to clamour for a thing, Ar.

Frisk Etymology German

κράζω: (einzelne Belege ab Ar.);
{krázō}
Forms: Perf. κέκραγα (Trag., Ar. usw.) mit Prät. ἐκέκραγον (LXX), Fut. κεκράξομαι (Kom., LXX usw.), κεκραγήσει· κραυγάσει H., Aor. κεκρᾶξαι (LXX); Aor. κραγεῖν (ξ 467, Pi., Antiphon, Ar. u. a.), später κρᾶξαι (Thphr., LXX u. a.) mit Fut. κράξω (AP, Ev. Luk.),
Grammar: v.
Meaning: krächzen, schreien.
Composita: auch mit Präfix, bes. ἀνα-,
Derivative: Ableitungen: κεκράκτης m. Schreier (Hp., Ar., Luk.), κέκραγμα (Ar.), κεκραγμός (E., Plu.) Geschrei; κεκραξιδάμας m. durch Geschrei bezwingend, scherzhafter Beiname des Kleon (Ar. V. 596, nach Ἀλκιδάμας; Sommer Nominalkomp. 174 m. Lit.); κραγέτας m. Schreier (Pi.; Schwyzer 500), κραγός Geschrei (Ar. Eq. 487 κραγὸν κεκράξεται; Schwyzer 626), κράκτης Schreier (Adam., Tz.) mit κράκτρια H. s. λακέρυζα, κρακτικός schreiend, lärmend (Luk. u. a.). Das ursprüngliche System umfaßte einen thematischen Wurzelaorist κραγεῖν nebst einem intensiven Perfekt κέκραγα mit Präsensbedeutung (Schwyzer-Debrunner 263f.); hinzu trat ein nur selten vorkommendes Präsens κράζω mit neuem Aorist κρᾶξαι usw.; ein weitere Neuschöpfung war ἐκ-, ἐγκραγγάνω (Men., H.). Von der zentralen Stellung des Perfekts zeugen die davon gebildeten Verbal- und Nominalformen κεκράξομαι, κεκράκτης usw.
Etymology: Als ursprüngliches Schallwort haben κέκραγα, κραγεῖν einen nahen Verwandten in κρώζω krächzen; dazu könnte κραγεῖν sogar einen regelmäßigen schwundstufigen Aorist darstellen. Das dehnstufige κέκραγα hat ein zweisilbiges Seitenstück in κάραγος· ὁ τραχὺς ψόφος, οἷον πριών H.; vgl. s. v. — Weiteres s. κρώζω, auch κόραξ und κραυγή.
Page 2,2-3

Chinese

原文音譯：kr£zw 克拉索
詞類次數：動詞（59）
原文字根：呼喊 相當於： （צָעַק‎）
字義溯源：哇哇叫*，尖叫，喊著說，喊著，喊叫，呼叫，高聲，大聲，大聲說，大聲呼喊，呼叫起來，喊叫起來，。參讀 （ἀναβοάω）同義字
同源字：1） （ἀνακράζω）尖叫 2） （κράζω）大叫 3） （κράζω）哇哇叫
出現次數：總共（55）；太（12）；可（10）；路（3）；約（5）；徒（10）；羅（2）；加（1）；雅（1）；啓（11）
譯字彙編：
1） 喊著（16） 太14:30； 太15:22； 太20:31； 太21:9； 太21:15； 太27:23； 可3:11； 可9:24； 約1:15； 徒14:14； 徒16:17； 徒19:28； 啓7:10； 啓18:18； 啓18:19； 啓19:17；
2） 喊著說（6） 可10:48； 約12:13； 徒7:60； 徒19:34； 徒21:36； 啓14:15；
3） 喊叫（4） 太9:27； 太27:50； 路9:39； 徒19:32；
4） 他們⋯喊著說（2） 可15:13； 可15:14；
5） 呼叫（2） 可5:7； 加4:6；
6） 喊叫著（2） 可5:5； 徒21:28；
7） 他⋯喊著（2） 啓7:2； 啓18:2；
8） 有聲呼叫（1） 雅5:4；
9） 他呼喊（1） 啓10:3；
10） 她⋯喊叫（1） 太15:23；
11） 呼喊（1） 啓10:3；
12） 他們⋯喊著（1） 啓6:10；
13） 她⋯呼叫（1） 啓12:2；
14） 喊著說（1） 羅9:27；
15） 他們⋯喊叫（1） 徒7:57；
16） 牠⋯喊叫（1） 可9:26；
17） 高聲（1） 約7:37；
18） 都喊著說（1） 可11:9；
19） 喊（1） 可10:47；
20） 就喊著（1） 太20:30；
21） 就喊叫起來（1） 太14:26；
22） 喊叫說（1） 路18:39；
23） 必要呼叫起來（1） 路19:40；
24） 大聲說（1） 徒23:6；
25） 大聲（1） 約12:44；
26） 他們喊著（1） 太8:29；
27） 大聲的（1） 約7:28；
28） 我們呼叫（1） 羅8:15

Mantoulidis Etymological

(=κραυγάζω, φωνάζω). Ἀπό ρίζα κραϝγ-. Θέμα κραϝγ + πρόσφυμα j + ω → κραϝγ-j-ω, με ἀποβολή του ϝ καί τροπή τοῦ γj σέ j → κράγ-j-ω → κράζω.
Παράγωγα: κραυγή, κατακραυγή, κραυγάζω, κραυγαστής, κραυγαστικός, κέκραγμα, κεκραγμός, κεκράκτης, κρώζω, κρωγμός.

Léxico de magia

gritar Ἑκάτῃ, φρικώδει φωνῇ βάρβαρον κράζουσα θεά a Hécate, diosa que con voz terrible grita sonidos ininteligibles SM 49 69

Translations

croak

Arabic: نَعَقَ‎; Armenian: կռռալ, կռկռալ; Old Armenian: կռչեմ; Bulgarian: грача; Catalan: grallar; Czech: krákat; Esperanto: graki; Estonian: kraaksuma; Finnish: raakkua; French: croasser; Galician: croar, craiar, grallar; Georgian: ჩხავილი; German: krächzen; Greek: κρώζω; Ancient Greek: κρώζω; Hungarian: károg; Irish: bheith ag cágaíl, bheith ag grágaíl; Italian: gracchiare; Latin: grocire, grocare; Latvian: ķērkt; Macedonian: грака; Malay: menggauk; Polish: krakać, kraknąć; Portuguese: grasnir, grasnar; Romanian: croncăni; Russian: каркать, каркнуть, граять; Serbo-Croatian Cyrillic: гракати, гра̀ктати, гракнути; Latin: grákati, gràktati, gráknuti; Spanish: graznar; Swedish: kraxa; Turkish: gaklamak; Ukrainian: крякати, крякнути каркати; Welsh: crawcian, crawcio

scream

Afrikaans: skreeu; Arabic: صَرَخَ‎; Hijazi Arabic: صَرَّخ‎, زَعَّق‎; Azerbaijani: bağırmaq, qışqırmaq; Basque: oihukatu; Bengali: চিল্লানি; Breton: choual, krial; Bulgarian: викам, извикам, крещя, изкрещя; Catalan: xisclar, cridar; Cherokee: ᎨᏡᎲᏍᎦ; Chinese Mandarin: 叫喊, 嗷叫, 尖叫; Crimean Tatar: cekirmek; Czech: vykřiknout, křičet, ječet; Danish: skrige; Dutch: schreeuwen; Esperanto: krii; Estonian: hüüdma, karjuma; Faroese: skríggja; Finnish: huutaa, kirkua; French: crier; German: schreien; Greek: φωνάζω, ουρλιάζω, κραυγάζω, ωρύομαι, ξεφωνίζω, σκούζω; Hebrew: צרח‎; Hungarian: visít, sikít; Icelandic: skrækja; Ido: klamar; Interlingua: critar; Italian: gridare, sbraitare, urlare; Japanese: 悲鳴を上げる, 喚く, 怒鳴り付ける, キャーと叫ぶ; Korean: 소리지르다; Kurdish Central Kurdish: قیژاندن‎; Latin: clamo, vociferor; Malay: jerit; Malayalam: അലറുക; Maori: kē, pioro, tioro, koekoe, koekoe, koe, ngoengoe, ngoe, tīwē; Northern Ohlone: 'iuqí; Northern Sami: čeargut, biškut; Norwegian: skrike, hyle; Occitan: sisclar; Old English: hrīeman; Oromo: iyyuu; Papiamentu: grità; Plautdietsch: schrieen; Polish: krzyczeć, wrzeszczeć; Portuguese: gritar, berrar; Romanian: țipa, striga, urla; Russian: кричать; Scottish Gaelic: sgal, ràn, sgreuch; Serbo-Croatian Cyrillic: кричати, викати; Roman: kričati, vikati; Sicilian: buciari; Slovene: kričati, zakričati; Spanish: gritar; Swahili: kulia; Swedish: skrika, gasta; Tagalog: umiyák; Tamil: கத்து; Tibetan: སྐད་ཤོར, ཀི་སྒྲ་རྒྱབ་པ; Turkish: bağırmak; Turkmen: arlamak; Ukrainian: кричати, верещати; Volapük: luvokädön