committo

Revision as of 09:24, 13 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "<number opt="n">plur.</number>" to "plur.")

Latin > English (Lewis & Short)

com-mitto: (con-m-), mīsi, missum, 3, v. a.
I Of two or more objects, to bring, join, combine into one whole; to join or put together, to connect, unite.
   A In gen. (rare; not in Cic.), constr. inter se, cum aliquā re, alicui, with in and acc., and with acc. only.
   (a)    Inter se: res in ordinem digestae atque inter se commissae, Quint. 7, prooem. § 1: per nondum commissa inter se munimenta urbem intravit, Liv. 38, 4, 8; cf. thus with inter se: oras vulneris suturis, Cels. 7, 19: duo verba, Quint. 9, 4, 33: easdem litteras, id. ib.: duo comparativa, id. 9, 3, 19.—
   (b)    With cum: costae committuntur cum osse pectoris, Cels. 8, 1.—
   (g)    With dat.: viam a Placentiā ut Flaminiae committeret, Liv. 39, 2, 10: quā naris fronti committitur, is joined to, Ov. M. 12, 315: quā vir equo commissus erat, id. ib. 12, 478 (of a Centaur); cf. of Scylla: delphinum caudas utero commissa luporum, Verg. A. 3, 428: commissa dextera dextrae, Ov. H. 2, 31: medulla spinae commissa cerebro, Cels. 8, 1: moles, quae urbem continenti committeret, Curt. 4, 2, 16; Flor. 1, 4, 2 Duker.—
   (d)    With in and acc.: commissa in unum crura, Ov. M. 4, 580: committuntur suturae in unguem, Cels. 8, 1.—(ε) With acc. only: barbaricam pestem navibus obtulit, commissam infabre, Pac. ap. Non. p. 40, 31 (Trag. Rel. v. 271 Rib.): commissis operibus, Liv. 38, 7, 10: fidibusque mei commissa mariti moenia, Ov. M. 6, 178: (terra) maria committeret, Curt. 3, 1, 13; 7, 7, 14: noctes duas, Ov. Am. 1, 13, 46; cf.: nocte commissā. Sen. Herc. Oet. 1698: commissa corpore toto, Ov. M. 4, 369; Lucil. ap. Non. p. 248, 25: cervix committitur primo artu, Val. Fl. 4, 310: domus plumbo commissa, patched, Juv. 14, 310.—
   B In partic., to set or bring men or animals together in a contest or fight, as competitors, etc., to set together, set on (freq. in Suet.; elsewhere rare): pugiles Latinos cum Graecis, Suet. Aug. 45: quingenis peditibus, elephantis vicenis, tricenis equitibus hinc et inde commissis, id. Caes. 39; id. Claud. 34: camelorum quadrigas, id. Ner. 11; Luc. 1, 97: victores committe, Mart. 8, 43, 3; cf. id. Spect. 28, 1: licet Aenean Rutulumque ferocem Committas, i.e. you describe their contest in your poem, you bring them in contact with each other, Juv. 1, 162: eunucho Bromium committere noli, id. 6, 378: inter se omnes, Suet. Calig. 56: aequales inter se, id. Gram. 17.—
   b Trop., to bring together for comparison, to compare, put together, match: committit vates et comparat, inde Maronem, Atque aliā parte in trutinā suspendit Homerum, Juv. 6, 436; cf. Prop. 2, 3, 21; Mart. 7, 24, 1.—
   2    Transf., of a battle, war: proelium, certamen, bellum, etc.
   a To arrange a battle or contest, to enter upon, engage in, begin, join, commence, Cic. Div. 1, 35, 77: proelii committendi signum dare, Caes. B. G. 2, 21: cum proelium commissum audissent, id. ib. 7, 62: commisso ab equitibus proelio, id. B. C. 1, 40: in aciem exercitum eduxit proeliumque commisit, Nep. Eum. 3 fin.; id. Hann. 11, 3; id. Milt. 6, 3; Just. 2, 12, 7; 15, 4, 22; 22, 6, 6: postquam eo ventum est, ut a ferentariis proelium committi posset, Sall. C. 60, 2: commisso proelio, diutius nostrorum militum impetum hostes ferre non potuerunt, Caes. B. G. 4, 35; id. B. C. 1, 13; 2, 6 Kraner ad loc.: Caesar cohortatus suos proelium commisit, id. ib. 1, 25: utrum proelium committi ex usu esset, necne, id. ib. 1, 50; 1, 52; 2, 19; Nep. Milt. 5, 3: pridie quam Siciliensem pugnam classe committeret, Suet. Aug. 96: avidus committere pugnam, Sil. 8, 619: pugnas, Stat. Th. 6, 143: rixae committendae causā, Liv. 5, 25, 2: cum vates monere eum (regem) coepit, ne committeret, aut certe differret obsidionem, Curt. 9, 4, 27.—Of a drinking contest for a wager: a summo septenis cyathis committe hos ludos, Plaut. Pers. 5, 1, 19: nondum commisso spectaculo, Liv. 2, 36, 1: musicum agona, Suet. Ner. 23: aciem, Flor. 4, 2, 46: commissum (bellum) ac profligatum conficere, Liv. 21, 40, 11; 8, 25, 5; 31, 28, 1 al.; cf.: si quis trium temporum momenta consideret, primo commissum bellum, profligatum secundo, tertio vero confectum est, Flor. 2, 15, 2: committere Martem, Sil. 13, 155: quo die ludi committebantur, Cic. Q. Fr. 3, 4, 6: ludos dedicationis, Suet. Claud. 21: ludos, Verg. A. 5, 113.—
   b In gen., to maintain a contest, etc., to fight a battle, to hold, celebrate games, etc. (rare): illam pugnam navalem... mediocri certamine commissam arbitraris? Cic. Mur. 15, 33: levia inde proelia per quatriduum commissa, Liv. 34, 37, 7: commisso modico certamine, id. 23, 44, 5.—
   (b)    Absol. (post-Aug. and rare): contra quem Sulla iterum commisit, Eutr. 5, 6; 9, 24; Dig. 9, 1, 1: priusquam committeretur, before the contest began, Suet. Vesp. 5.—
   3    In gen.: committere aliquid, to begin any course of action, to undertake, carry on, hold (rare): tribuni sanguine commissa proscriptio, Vell. 2, 64 fin.: judicium inter sicarios committitur, Cic. Rosc. Am. 5, 11. —In part. perf.: egregie ad ultimum in audacter commisso perseveravit, Liv. 44, 4, 11; cf. id. ib. § 8; 44, 6, 14.—
   4    In partic., to practise or perpetrate wrong, do injustice; to commit a crime (very freq. and class.).
   (a)    With acc.: ut neque timeant, qui nihil commiserint, et poenam semper ante oculos versari putent, qui peccaverint, Cic. Mil. 23, 61; cf. Quint. 7, 2, 30: commississe cavet quod mox mutare laboret, Hor. A. P. 168: ego etiam quae tu sine Verre commisisti, Verri crimini daturus sum, Cic. Div. in Caecil. 11, 35: quantum flagitii, id. Brut. 61, 219: tantum facinus, id. Rosc. Am. 23, 65: virilis audaciae facinora, Sall. C. 25, 1: majus delictum, Caes. B. G. 7, 4: nil nefandum, Ov. M. 9, 626: nefarias res, Cic. Phil. 6, 1, 2: scelus, id. Sull. 2, 6; Dig. 48, 9, 7: adulterium, Quint. 7, 2, 11; 7, 3, 1: incestum cum filio, id. 5, 10, 19: parricidium, id. 7, 2, 2: caedem, id. 7, 4, 43; 10, 1, 12; 5, 12, 3: sacrilegium, id. 7, 2, 18: fraudem, Hor. C. 1, 28, 31.—Aliquid adversus, in, erga: committere multa et in deos et in homines impie nefarieque, Cic. Verr. 2, 1, 2, § 6; cf.: in te, Verg. A. 1, 231: aliquid adversus populum Romanum, Liv. 42, 38, 3: aliquid erga te, Cic. Att. 3, 20, 3.—
   (b)    Committere contra legem, in legem, lege, to offend, sin, commit an offence: quasi committeret contra legem, Cic. Brut. 12, 48: in legem Juliam de adulteriis, Dig. 48, 5, 39; 48, 10, 13: adversus testamentum, ib. 34, 3, 8, § 2: ne lege censoriā committant, Varr. R. R. 2, 1, 16: lege de sicariis, Quint. 7, 1, 9. —
   (g)    Absol.: hoc si in posterum edixisses, minus esset nefarium... nemo enim committeret, Cic. Verr. 2, 1, 43, § 110.—
   (d)    With ut, to be guilty or be in fault, so that, to give occasion or cause, that, to act so as that: id me commissurum ut patiar fieri, Plaut. Trin. 3, 2, 78: non committet hodie iterum ut vapulet, Ter. Ad. 2, 1, 5: ego nolo quemquam civem committere, ut morte multandus sit: tu, etiam si commiserit, conservandum putas, Cic. Phil. 8, 5, 15: committere ut accusator nominere, id. Off. 2, 14, 50; so Liv. 25, 6, 17: non committam, ut tibi ipse insanire videar, Cic. Fam. 5, 5, 3; 3, 7, 3; id. Att. 1, 6, 1; 1, 20, 3; id. de Or. 2, 57, 233; id. Off. 3, 2, 6; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1, Quint. 1, 10, 30; 5, 13, 27; Cic. Leg. 1, 13, 37.—More rare in a like sense, (ε) With cur or quare: Caedicius negare se commissurum, cur sibi quisquam imperium finiret, Liv. 5, 46, 6: neque commissum a se, quare timeret, Caes. B. G. 1, 14.—(ζ) With inf.: non committunt scamna facere, Col. 2, 4, 3: infelix committit saepe repelli, Ov. M. 9, 632.—
   b Poenam, multam, etc., jurid. t. t., to bring punishment upon one's self by an error or fault, to incur, make one's self liable to it: poenam, Cic. Verr. 2, 3, 12, § 30; cf. Quint. 7, 4, 20; and: committere in poenam edicti, Dig. 2, 2, 4: ut illam multam non commiserit, Cic. Clu. 37, 103; Dig. 35, 1, 6 pr.—
   (b)    Committi, with a definite object, to be forfeited or confiscated, as a penalty: hereditas Veneri Erycinae commissa, Cic. Verr. 2, 1, 10, § 27; 2, 2, 14, § 36; so, commissae hypothecae, id. Fam. 13, 56, 2: commissa tibi fiducia, id. Fl. 21, 51: merces, Dig. 39, 4, 11, § 2: mancipium, ib. 39, 14, 6: praedia in publicum, ib. 3, 5, 12: hanc devotionem capitis esse commissam, incurred, Cic. Dom. 57, 145.—
   c Also (mostly in jurid. Lat.) of laws, judicial regulations, promises, etc., that become binding in consequence of the fulfilment of a condition as the commission of a crime, etc.: in civitatem obligatam sponsione commissa iratis omnibus diis, a promise the condition of which has been fulfilled, Liv. 9, 11, 10 Weissenb. ad loc.; cf.: hanc ego devotionem capitis mei... convictam esse et commissam putabo, Cic. Dom. 57, 145: si alius committat edictum, transgresses, incurs its penalty, makes himself liable to, Dig. 37, 4, 3, § 11; cf.: commisso edicto ab alio filio, ib. lex 8, § 4: commisso per alium edicto, ib. lex 10, § 1 al.: statim atque commissa lex est, ib. 18, 3, 4, § 2: committetur stipulatio, ib. 24, 3, 56.
II To place a thing somewhere for preservation, protection, care, etc.; to give, intrust, commit to, to give up or resign to, to trust (syn.: commendo, trado, credo; very freq. and class.); constr. with aliquid (aliquem) alicui, in aliquid, or absol.
   (a)    Aliquid (aliquem, se) alicui: honor non solum datus sed etiam creditus ac commissus, Cic. Verr. 2, 5, 14, § 35: nec illi (Catoni) committendum illud negotium, sed inponendum putaverunt, id. Sest. 28, 60: qui capita vestra non dubitatis credere, cui calceandos nemo commisit pedes? Phaedr. 1, 14, 16: ego me tuae commendo et committo fidei, Ter. Eun. 5, 2, 47 (cf. id. And. 1, 5, 61): ne quid committam tibi, Plaut. Most. 3, 3, 21; Ter. Hec. 2, 1, 15; id. And. 3, 5, 3; cf.: his salutem nostram, his fortunas, his liberos rectissime committi arbitramur, Cic. Off. 2, 9, 33; id. Att. 1, 13, 1; cf. id. ib. § 4: tibi rem magnam, id. Fam. 13, 5, 1; id. Mil. 25, 68: quia commissi sunt eis magistratus, id. Planc. 25, 61: summum imperium potestatemque omnium rerum alicui, Nep. Lys. 1 fin.: domino rem omnem, Hor. S. 2, 7, 67: caput tonsori, id. A. P. 301: ratem pelago, id. C. 1, 3, 11: sulcis semina (corresp. with spem credere terrae), Verg. G. 1, 223; cf.: committere semen sitienti solo, Col. 2, 8, 4: ulcus frigori, Cels. 6, 18, n. 2: aliquid litteris, Cic. Att. 4, 1, 8; so, verba tabellis, Ov. M. 9, 587: vivunt commissi calores Aeoliae fidibus puellae, Hor. C. 4, 9, 11 al.: committere se populo, senatui, publicis praesidiis et armis (corresp. with se tradere), Cic. Mil. 23, 61; so, se urbi, id. Att. 15, 11, 1: se theatro populoque Romano, id. Sest. 54, 116: se proelio, Liv. 4, 59, 2: se pugnae, id. 5, 32, 4: se publico, to venture into the streets, Suet. Ner. 26: se neque navigationi, neque viae, Cic. Fam. 16, 8, 1; cf. id. Phil. 12, 10, 25; id. Imp. Pomp. 11, 31: se timidius fortunae, id. Att. 9, 6, 4: civilibus fluctibus, Nep. Att. 6, 1 al.—Prov.: ovem lupo (Gr. καταλείπειν ὄϊν ἐν λύκοισι), Ter. Eun. 5, 1, 16.—
   (b)    Aliquid (aliquem, se) in aliquid (so esp. freq. in Liv.): aliquid in alicujus fidem committere, Ter. Hec. 1, 2, 34; cf. Liv. 30, 14, 4: se in id conclave, Cic. Rosc. Am. 23, 64: se in conspectum populi Romani, id. Verr. 2, 4, 11, § 26; cf. Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 2: se in senatum, Cic. Q. Fr. 3, 2, 2; id. Ac. 2, 21, 68: summae fuisse dementiae dubiā spe impulsum certum in periculum se committere, id. Inv. 2, 8, 27: rem in casum ancipitis eventus, Liv. 4, 27, 6; cf.: duos filios in aleam ejus casus, id. 40, 21, 6: rem in aciem, id. 3, 2, 12; cf.: se in aciem, id. 7, 26, 11; 23, 11, 10; rempublicam in discrimen, id. 8, 32, 4; cf.: rerum summam in discrimen, id. 33, 7, 10. —
   (g)    Simply alicui, or entirely absol.: sanan' es, Quae isti committas? in trusting to him, Plaut. Curc. 5, 2, 55: ei commisi et credidi, Ter, Heaut. 5, 2, 13: haec cum scirem et cogitarem, commisi tamen, judices, Heio, Cic. Verr. 2, 4, 7, § 16: universo populo neque ipse committit neque illi horum consiliorum auctores committi recte putant posse, id. Agr. 2, 8, 20: venti, quibus necessario committendum existimabat, Caes. B. C. 3, 25: sed quoniam non es veritus concredere nobis, accipe commissae munera laetitiae, intrusted, Prop. 1, 10, 12: instant enim (adversarii) et saepe discrimen omne committunt, quod deesse nobis putant, often hazard the most important advantage, Quint. 6, 4, 17: cum senatus ei commiserit, ut videret, ne quid res publica detrimenti caperet, Cic. Mil. 26, 70.—With de: iste negat se de existimatione suā cuiquam nisi suis commissurum, Cic. Verr. 2, 3, 60, § 137. —Hence, P. a. as subst.: commissum, i, n.
   A (Acc. to I. 3.) An undertaking, enterprise: nec aliud restabat quam audacter commissum corrigere, Liv. 44, 4, 8: supererat nihil aliud in temere commisso, quam, etc., id. 44, 6, 14.—
   B (Acc. to I. 4.) A transgression, offence, fault, crime: sacrum, Cic. Leg. 2, 9, 22: nisi aut quid commissi aut est causa jurgi, Plaut. Men. 5, 2, 21: ecquod hujus factum aut commissum non dicam audacius, sed quod, etc., Cic. Sull. 26, 72; cf. turpe, Hor. C. 3, 27, 39: commissi praemia, Ov. F. 4, 590.—In plur.: post mihi non simili poenā commissa luetis, offences, Verg. A. 1, 136; so, fateri, Stat. S. 5, 5, 5: improba, Claud. Rapt. Pros. 2, 304.—
   2    Jurid. Lat., an incurring of fines, a confiscation or confiscated property, Suet. Calig. 41: in commissum cadere, Dig. 39, 4, 16: causa commissi, ib. 39, 4, 16 al.; 19, 2, 61 fin.: aliquid pro commisso tenetur, Quint. Decl. 341.—
   C (Acc. to II.) That which is intrusted, a secret, trust: enuntiare commissa, Cic. Tusc. 2, 13, 31: commissa celare, Nep. Epam. 3, 2; cf. Juv. 9, 93: commissa tacere, Hor. S. 1, 4, 84: prodere, id. ib. 1, 3, 95: retinent commissa fideliter aures, id. Ep. 1, 18, 70: commissum teges (corresp. with arcanum scrutaberis), id. ib. 1, 18, 38; cf. id. A. P. 200.