ἵνα

English (LSJ)

   A Adv.,    I of Place,    1 in that place, there, once in Hom.,ἵ. γάρ σφιν ἐπέφραδον ἠγερέθεσθαι Il.10.127 (acc.to Eust.).    2 elsewh. relat., in which place, where, 2.558, Od.9.136, Hdt.2.133,9.27,54, Pi.O.1.95, B.10.79, A.Pr.21, al., S.El.22,855, Ar.Ra.1231, etc.: rarely in Att. Prose, Lys.13.72 (v. infr.), Pl.Ap.17c, Phlb.61b; ἵ. ἡ Νίκη (sc. ἐστίν) IG22.1407.13: rare in later Greek, Arr.An.1.3.2, Luc.Cont.22, Ind.3: with particles, ἵ. τε Il.20.478; ἵ. περ 24.382, Od.13.364, Lys. l.c.; ἵν' ἄν c. subj., wherever, S.OC405, E.Ion315; as indirect interrog., Hdt.1.179, 2.150, E.Hec.1008.    b after Hom., like other Advs. of Place, c. gen., ἵ. τῆς χώρης Hdt.1.98; ἔμαθε ἵ. ἦν κακοῦ in what a calamity, Id.1.213; οὐδ' ὁρᾶν ἵν' ἐ̄ κακοῦ S.OT367; ἵν' ἕσταμεν χρείας ib.1442; ἵν' ἦμεν ἄτης Id.El.936; ὁρᾷς ἵν' ἐσμὲν αὐτοῦ πέρι τῆς ἀπορίας Pl.Sph.243b.    c with Verbs of motion, whither, Od.4.821, al.; ὁρᾷς ἵν' ἥκεις S.OT687, al., Din.2.10; ιναπερ ὥρμητο Th. 4.74.    II of circumstance, γάμος... ἵ. χρή at which, when, Od.6.27; ἵ. μὲν ἐξῆν αὐτοῖς... ἐνταῦθα . . when it was in their power, Antipho 6.9.    2 = ἐάν, dub. in Il.7.353 (v.l. ἵν' ἄν, cf. Sch.), Archil. 74.7 codd., v.l. in Din.1.1, and Pl.Chrm.176b.    B Final Conj., that, in order that, from Hom. downwards, mostly first word in the clause, but sts. preceded by an emphatic word, Pl.Chrm.169d; ἵ. δή Il.7.26, 23.207, Hdt.1.29, Pl.R.420e, 610c: never with ἄν or κε (if found, these particles belong to the Verb, as in Od.12.156, E.IA1579).    I general usage:    1 with subj.,    a after primary tenses of ind., also subj. and imper.: pres. ind., Il.3.252, Od.2.111, X.Mem.3.2.3, Cyr.1.2.11, Isoc.3.2: pf. ind., Il.1.203, Isoc.4.129: fut., Od.2.307,4.591, X.Cyr.1.2.15; subj., S.OT364; imper., Il.19.348,al., A.Pr.61, S.Ph.880, Ar.Ra.297, Pl.R.341b, Men.71d.    b after historical tenses, in similes, where the aor. is gnomic, Od.5.490 (αὔοι codd.); where aor. is treated as equiv. to pf., Il.9.99, Od.8.580, Hdt.5.91, Lys.1.4, D.9.26: when the purpose is regarded from the point of view of the speaker's present, σὲ παῖδα ποιεύμην ἵ. μοι . . λοιγὸν ἀμύνῃς Il.9.495, cf. Hdt.1.29, 6.100, Th.1.44, al., Lys.1.11,12,al.    c after opt. and ἄν, when opt. with οὐκ ἄν is used with sense of imper., Il.24.264, Od.6.58; after βουλοίμην ἄν . ., Lys.7.12.    d after impf. with ἄν, D.23.7.    2 with opt.,    a after historical tenses, Il.5.3, Od.3.2, A. Th.215, Lys.3.11, Pl.Prt.314c, etc.: after the historical pres., E. Hec.11: sts. both moods, subj. and opt., follow in consecutive clauses, Od.3.77, Hdt.8.76,9.51, D.23.93,49.14.    b after opt., Od.18.369, S.Ph.325; βούλοιντ' ἂν ἡμᾶς ἐξολωλέναι, ἵνα . . λάβοιεν Ar. Pax413.    c rarely after primary tenses, by a shifting of the point of view, Od.17.250, Ar.Ra.24, Pl.R.410c.    3 with past tenses of ind.,    a after unfulfilled wishes, Id.Cri.44d.    b after ind. with ἄν, to express a consequence which has not followed or cannot follow, S.OT1389, Pl.Men.89b, D.29.17: esp. after ἐβουλόμην ἄν . ., Ar. V.961, Lys.4.3.    c after such Verbs as ἐχρῆν, ἔδει, E.Hipp.647, Pl.Prt.335c, Smp.181e, Euthd.304e, Isoc.9.5, D.24.48, Men.349.5, etc.: whenan unfulfilled obligation is implied, τεθαύμακα ὅτι οὐκ εἶπεν( = ἔδει εἰπεῖν) . . ἵ… Pl.Tht.161c; ἀντὶ τοῦ κοσμεῖν( = δέον κοσμεῖν) . . ἵ… D.36.47.    d after pres. ind. in general statements (including the past), οὐδὲ γὰρ τὸ εἶναι ἔχει ἡ ὕλη, ἱ. ἀγαθοῦ ταύτῃ μετεῖχεν Plot.1.8.5.    4 ἵ. μή as the neg. of ἵνα, that not, Il.19.348, etc.    II special usages:    1 like ὅπως, after Verbs of command and entreaty, is common only in later Gr. (but cf. Od.3.327 with ib.19), ἀξιοῦν ἵ… Decr. ap. D.18.155; δεήσεσθαι ἵ… D.H.1.83; παρακαλεῖν ἵ… Arr.Epict.3.23.27: freq. in NT, ἐκήρυξαν ἵ. μετανοήσωσιν Ev.Marc.6.12, al.; of will, ὅσα ἐὰν θέλητε ἵ. ποιῶσιν . . ib.25: hence ἵ. c. subj. stands for infin., ἐν τούτῳ ἵ. καρπὸν φέρητε( = ἐν τῷ φέρειν) Ev.Jo.15.8, etc.; πρῶτόν ἐστιν ἵ. κοιμηθῶ Arr.Epict.1.10.8, cf. M.Ant.8.29; also for ὥστε, LXX Ge.22.14,al., Plu.2.333a, Porph.Abst.2.33, etc.    2 because, ἵ. ἀναγνῶ ἐτιμήθην I was honoured because I read, Anon. ap. A.D.Synt.266.5, cf. Conj.243.21, Choerob.in Theod.2.257, al.; not found in literature.    3 elliptical usages,    a where the purpose of the utterance is stated, Ζεὺς ἔσθ', ἵν' εἰδῇς 'tis Zeus,— [I tell thee this] that thou may'st know it, S.Ph.989; ἵ. μὴ εἴπω ὅτι οὐδεμιᾷ Pl.R.507d; ἵ. συντέμω D.45.5; ἵν' ἐκ τούτων ἄρξωμαι Id.21.43; ἵ. δῶμεν . . granted that . ., S.E.P.2.34, cf. 1.79.    b in commands, introducing a principal sentence, ἵ. συντάξῃς order him... PCair.Zen. 240.12 (iii B.C.); ἵ. λαλήσῃς PSI4.412.1 (iii B.C.); ἵ. ἐλθὼν ἐπιθῇς τὰς χεῖρας αὐτῇ Ev.Marc.5.23,cf. 2 Ep.Cor.8.7, LXX 2 Ma.1.9, Arr.Epict.4.1.41, Did. ap. Sch.S.OC156.    c ἵ. τί (sc. γένηται); to what end? either abs. or as a question, Ar.Ec.719; or with a Verb following, Id.Pax 409, cf. Pl.Ap.26d, etc.; ἵ. δὴ τί; Ar.Nu.1192.    d in indignant exclamations, to think that . . ! Σωκράτης ἵ. πάθῃ ταῦτα Arr.Epict.1.29.16.    III in later Gr. with ind., LXXEx.1.11,al., Ep.Gal.2.4, 4.17, etc.

German (Pape)

[Seite 1253] (von dem alten Pronomen ἵ), – 1) adv., – a) des Ortes, wo, da wo; παρὰ τύμβον, ἵν' ἀνέρες ἀγχιμαχηταί Il. 2, 604, öfter; auch mit Hinzufügung von τε, wie bei anderen Relativis (s. τε), ἵνα τε ξυνέχουσι τένοντες 20, 478; ἐν δρόμοις, ἵνα ταχυτὰς ποδῶν ἐρίζεται Pind. Ol. 1, 95; 8, 2 u. öfter; Tragg., ἵνα αἱ Φορκίδες ναίουσι Aesch. Prom. 795; ἄρουραν ἵν' ἐτράφη Spt. 736; ἵνα ἡλίου διπλῆ πάρεστιν ἐνθάκησις Soph. Phil. 17; ἵζων ἵν' ἦν μοι παντὸς οἰωνοῦ λιμήν Ant. 987, öfter; Eur. Hec. 2, 711; ἐγὼ γὰρ οἶδ' ἵν' εἰσὶ μεγάλοι Ar. Nubb. 190; Her. 8, 115. 9, 27; auch in attischer Prosa einzeln, ὀρθῶς ἵν' οἰκεῖ πύθοιτ' αὐτοῦ Plat. Phil. 61 b; Luc. adv. Ind. 11; dem ὅπου entspricht es Plat. Legg. V, 734 c Gorg. 484 e; c. gen., οἰκοδομέουσι οἰκία ἵνα αὐτὸς ἔφρασε τῆς χώρης, Her. 1, 98. 2, 133; auch οὐ βλέπεις ἵν' εἶ κακοῦ, wo im Unglück, auf welchem Punkte od. auf welcher Höhe des Unglücks du stehst, Soph. O. R. 413, vgl. 367 Ai. 379; so Her. 1, 213; übh. von Zuständen, ἵν' ἕσταμεν χρείας ἄμεινον ἐκμαθεῖν, τί δραστέον Soph. O. R. 1442, wo wir stehen, in solcher Noth; ξυμφορᾶς ἵν' ἕσταμεν Tr. 1135; El. 936; – wohin, ἵν' οἴχεται Od. 4, 821, ἐς βουλήν, ἵνα μιν κάλεον Φαίηκες 6, 55; auch ἵνα γάρ σφιν ἐπέφραδον ἠγερεθέσθαι, dahin, Il. 10, 127; ὁρᾷς ἵν' ἥκεις Soph. O. R. 687, wohin du gerathen bist; σκόπει κλύων, τὰ σέμν' ἵν' ἥκει τοῦ θεοῦ μαντεύματα 953; ἰὼ δαῖμον ἵν' ἐξήλλου 1311; εἰ ἦν ἕτερός τις τόπος, ἵνα ἐξῆν ἀπάγειν τους κλέπτοντας Din. 2, 10. – b) von der Zeit, wann, wie man Od. 6, 27 σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἐστιν, ἵνα χρὴ καλὰ ἕννυσθαι erkl., richtiger wobei, bei welcher Veranlassung; ἵνα μὲν ἐξῆν αὐτοῖς τιμωρήσασθαι, ἐνταῦθα μὲν οὐδεὶς οἷός τε ἐγένετο ἐλέγξαι· ἐν δὲ τούτῳ τῷ ἀγῶνι Andoc. 6, 9. – 21 Conjunction, damit, daß, ἵνα μή, damit nicht; – a) c. indic. des impf. u. aor. in einem hypothetischen Satze zum Ausdruck der Nichtwirklichkeit, bes. nach ἐχρῆν u. ä., σὲ ἐχρῆν ἡμῖν συγχωρεῖν, ἵνα συνουσία ἐγίγνετο Plat. Prot. 335 c; χρῆν καὶ νόμον εἶναι, – ἵνα μὴ σπουδὴ ἀνηλίσκετο, es sollte ein Gesetz geben, damit nicht verschwendet würde (das Gesetz ist aber nicht, u. es wird verschwendet), Conv. 181 c; Crit. 44 d; ἄξιον ἦν ἀκούειν, – ἵνα ἤκουσας, es wäre der Mühe werth gewesen, damit du gehört hättest (was du so nicht gehört hast), Euthyd. 304 e, vgl. Theaet. 161 c; ἐβουλόμην μὲν ἕτερον ἂν λέγειν τὰ βέλτισθ' ἵν' ἐκαθήμην ἥσυχος, damit ich ruhig hätte sitzen bleiben können, Ar. Eccl. 151; vgl. Eur. Hipp. 647; Soph. O. R. 1326; Isocr. 9, 5; Dem. 55, 6; – aber Xen. Cyr. 1, 6, 40 ist ἵνα συνέδει f. L. u. jetzt richtig geändert. – Bei Hom. ist der Conj. oft durch Kürze des Modusvocals gleich dem Indic., ἵνα μίσγεαι Il. 2, 232, ἵνα παύσομεν 21, 314, ἵνα μετα δαίσομαι 23, 207, ἵνα σπείσομεν Od. 7, 164, welche Fälle sämmtlich regelmäßig sind u. zum Folgdn gehören. – b) c. conj., auf die Zukunft gehend, wenn ein praes. od. fut. vorausgeht, od. ein imperat., od. ein conj. hortativ.; ἐξαύδα, ἵνα εἴδομεν ἄμφω (für εἰδῶμεν), Il. 1, 363; 2, 381; ἄλκιμος ἔσσ' ἵνα τίς σε καὶ ὀψιγόνων εὖ εἴπῃ Od. 1, 302; 2, 111. 5, 91; ταῦτα τελευτήσουσιν Ἀχαιοί, ἵνα θᾶσσον ἵκηαι 2, 306; 4, 591 Il. 15, 31; λῦσον, ἵν' ὀφθαλμοῖσιν ἴδω 24, 555; τήνδε νῦν πόρπασον ἀσφαλῶς, ἵνα μάθῃ Aesch. Prom. 61; εἴπω τι δῆτα κἄλλ' ἵν' ὀργίζῃ πλέον Soph. O. R. 364, öfter; αὐτὰ ταῦτα ἥκω παρὰ σέ, ἵνα ὑπὲρ ἐμοῦ διαλεχθῇς αὐτῷ Plat. Prot. 310 e; δοκεῖ μοι κατακαῦσαι τὰς ἁμάξας, ἵνα μὴ τὰ ζεύγη ἡμῶν στρατηγῇ Xen. An. 3, 2, 27, u. sonst. Keine Ausnahme davon ist Il. 24, 264 οὐκ ἂν δή μοι ἅμαξαν ἐφοπλίσσαιτε τάχιστα, ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο, wo der opt. potent. die Stelle des imperat. vertritt, bereitet mir den Wagen, damit wir den Weg machen; auffallender Xen. ἐπιστάμεθα, ὅτι βασιλεὺς ἡμᾶς ἀπολέσαι περὶ παντὸς ἂν ποιήσαιτο, ἵνα καὶ ἄλλοις φόβος ᾐ 2, 4, 3. – Eben so nach Perfectis, τίπτ' αὖτ' εἰλήλουθας; ἢ ἵνα ὕβριν ἴδῃ; warum bist du gekommen, bist du hier? etwa, damit du sehest, Il. 1, 202. – Aber auch nach aor. u. impft. in indirecter Rede, mit dem bei der lebhaften Darstellung der Griechen so häufigen Uebergang in die directe Darstellung, u. mit der Beziehung auf die Gegenwart, wenn das von ἵνα abhängige Verbum eine noch in der Gegenwart fortdauernde Handlung ausdrückt, πλοῖα Ἀβροκόμας κατέκαυσεν, ἵνα μὴ Κῦρος διαβῇ Xen. An. 1, 4, 18 (denn Abrokomas sagt κατακαίω τὰ πλοῖα, ἵνα μὴ διαβῇ); προσελθεῖν ἐκέλευον, εἴ τις εἴη στρατηγός, ἵνα ἀπαγγείλωσι τὰ παρὰ βασιλέως 2, 5, 36; 4, 6, 6 u. öfter bei Xen.; Thuc. u. Sp. Vgl. noch Eur. Hec. 27; ἠρχόμεθα διαλεγόμενοι, ἵνα εὕρωμεν Plat. Theaet. 186 e; Andoc. 1, 40. – c) c. optat. nach den Präteritis, Ἠέλιος δ' ἀνόρουσε, ἵν' ἀθανάτοισι φανείη, Od. 3, 1. 438. 5, 1. 492 Il. 5, 2 u. öfter; Aesch. Spt. 197; ἵνα μὴ ἀτελὴς γένοιτο, διελεγόμεθα Plat. Prot. 314 c, u. sonst überall. Das praes. histor. macht hiervon nur scheinbar eine Ausnahme, πέμπει χρυσόν, ἵν' εἴη Eur. Hec. 10. – Nach einem andern optat., θυμὸν γένοιτο χειρὶ πληρῶσαί ποτε, ἵν' αἱ Μυκῆναι γνοῖεν Soph. Phil. 325. – Doch tritt der optat. auch zuweilen für den conj. ein, wenn mehr die Absicht, daß Etwas geschehen könne, ausgedrückt werden soll, wie Fälle aufzufassen sind, wo beide modi neben einander stehen, ἐρέω μὲν ἐγών, ἵνα εἰδότες ἤ κε θάνωμεν ἤ κεν Κῆρα φύγοιμεν, Od. 12, 176 Il. 24, 584; vgl. Eur. Ion 1623; Her. 9, 51 ἄλλο δέ τι ἐξευρήκασι, ἵνα μὴ ἀδικοῖεν αὐτὰς μηδ' εἰς ἑτέραν πόλιν ἄγωνται, damit sie nicht etwa ihnen Unrecht zufügten, was wohl möglich wäre, u. auch nicht in eine andre Stadt führten, was zu erwarten stand, als bestimmt eintretend zu denken ist. Vgl. noch Ar. Ran. 21 εἶτ' οὐχ ὕβρις ταῦτ' ἐστί, ὅτ' ἐγὼ βαδίζω, τοῦτον δ' ὀχῶ, ἵνα μὴ ταλαιπωροῖτο. – Il. 7, 352 τῷ οὔ νύ τι κέρδιον ἧμιν ἔλπομαι ἐκτελέεσθαι, ἵνα μὴ ῥέξομεν ὧδε, ἵνα = ἐάν, der Vers ist aber für unecht erklärt. – Bei Sp. auch = so daß, τί μοι τοιοῦτο συνέγνως, ἵνα τοιαύταις με κολακεύσῃς ἡδοναῖς Plut. de Alex. fort. I, 12; Orph. Arg. 251. – Ἵνα τί, elliptisch, sc. γένηται, damit was geschehe? d. i. wozu? warum? absolut, Ar. Eccl. 719, oder mit einem Verbum, ἵνα τί δὲ τοῦτο δρᾶτον Pax 409; ἵνα τί τοῦτο λέγεις Plat. Apol. 26 c; Conv. 205 a; N. T.; eben so ἵνα δὴ τί, Ar. Nubb. 1192.

Greek (Liddell-Scott)

ἵνα: (πιθανῶς αἰτ. τῆς ἀρχαίας πρσωπ. ἀντωνυμ. ἵ, ὡς τὸ οὗ = ὅπου, ὡς = ὅπως, ἐκ τοῦ ὁ, ὅς): Α. Ἐπίρρ., Ι. τόπου, 1) ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ, ἐκεῖ, μόνον ἐν Ἰλ. Κ. 127, ἀλλ’ ἴσμεν· κείνους δὲ κιχησόμεθα πρὸ πυλάων... ἵνα γάρ σφιν ἐπέφραδον ἠγερέθεσθαι, «ἐκεῖ γὰρ παρήγγειλα αὐτοῖς ἀθροισθῆναι· (Θ. Γαζῆς). 2) κοινότερον ἀναφορικ., ὡς τὸ ὅπου, στῆσε δ’ ἄγων ἵν’ Ἀθηναίων ἵσταντο φάλαγγες Ἰλ. Β. 558, Ὀδ. Ι. 136, Ἡρόδ. 9. 27, 54, Πίνδ. Ο. 1. 95· καὶ παρὰ Τραγ., Αἰσχύλ. Πρ. 21, 725, 793, 830, Σοφ. Ἠλ. 21, 855, 936, κτλ.· σπανίως παρὰ τοῖς δοκίμοις Ἀττ. πεζολόγοις, Πλάτ. Ἀπολ. 17C, Σοφιστ. 243Β. Φίληβ. 61Β· συνηθέστερον παρὰ μεταγενεστέροις, Ἀρρ. Ἀν. 1. 3, 2, Λουκ. Χάρ. 22, πρὸς Ἀπαίδευτ. 3· οὕτω καὶ ἵνα τε Ἰλ. Υ. 478· ἵνα περ Ω. 382, Ὀδ. Ν. 364, πρβλ. Λυσ. 13. 72. β) μεθ’ Ὅμ., ὡς ἄλλα Ἐπιρρ. τόπου, μετὰ γεν., ἵνα πυνθάνοιτο γῆς, ἐν οἱῳδήποτε μέρει τῆς γῆς, Ἡρόδ. 2. 133· οὕτως, ἵνα τῆς χώρης ὁ αὐτ. 1. 98· ἔμαθε ἵνα ἦν κακοῦ, ἐν ποίᾳ δυστυχίᾳ, ὁ αὐτ. 1. 213· λεληθέναι σε φημὶ σὺν τοῖς φιλτάτοις αἴσχισθ’ ὁμιλοῦντα, οὐδ’ ὁρᾶν ἵν’ εἶ κακοῦ Σοφ. Ο. Τ. 367, 413· οὐχ ὁρᾷς ἵν’ εἶ κακοῦ; Αἴ. 386, πρβλ. Ο. Τ. 1442, Τρ. 1145, κτλ. γ) μετὰ ῥημάτων κινήσεως, ἵν’ οἴχεται Ὀδ. Δ. 821, Ζ. 55, Τ. 20· ὁρᾷς ἵν’ ἥκεις Σοφ. Ο. Τ. 687. πρβλ. 1311, 1515, Ο. Κ. 937, Δείναρχ. 2. 10· ἵναπερ ὥρμητο Θουκ. 4. 74. ΙΙ. ἐπὶ περιστάσεων, γάμος.. ἵνα χρή, καθ’ ὃν πρέπει, Ὀδ. Ζ. 27· ἵνα μὲν ἐξῆν αὐτοῖς..., ἐνταῦθα..., ὅτε ἦτο εἰς τὴν ἐξουσίαν των, Ἀντιφῶν 142. 16. Β. Σύνδεσμος, ἵνα, ὅπως, «διὰ να...», κοινῶς ἀπὸ τοῦ Ὁμ. καὶ ἐφεξῆς κατὰ τὸ πλεῖστον, τιθέμενον ἐν ἀρχῇ ἀλλ’ ἐνίοτε ἔχων πρὸ ἑαυτοῦ ἐμφαντικήν τινα λέξιν, Heind. ἐν Πλάτ. Χαρμ. 169D· ὡσαύτως, ἵνα δή, Ἰλ. Η. 26, Ψ. 207, Ἡρόδ. 1. 29, Πλάτ. Πολ. 420Ε, 610C. Ι. γενικὴ χρῆσις: 1) μεθ’ ὑποτακτ., α) ἡγουμένου ἀρχικοῦ χρόνου ὁριστ., ἢ καὶ ὑποτακτ. ἢ προστακτ. ἡγουμένης, Ὁμ., Ἡρόδ., Ἀττ.· - ἡγουμένου ἐνεστ. ὁριστ., σοὶ ὧδε μνηστῆρες ὑποκρίνονται ἵν’ εἰδῇς Ὀδ. Β. 111, Ἰλ. Γ. 252, Ξεν. Ἀπομν. 3. 2, 3, Κύρ. 1. 2, 11, Ἰσοκρ. 27Α· ἡγουμένου πρκμ. ὁριστ., τίπτ’ αὖτ’... εἰλήλουθας; ἦ ἵνα ὕβριν ἴδῃ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο; Ἰλ. Α. 208. Ἰσοκρ. 67C· ἡγουμένου μέλλοντος, ταῦτα δέ τοι πάντα τελευτήσουσιν Ἀχαιοὶ... ἵνα θᾶσσον ἵκηαι ἐς Πύλον Ὀδ. Β. 307, Δ. 591, Ξεν. Κύρ. 1. 2, 15· ἡγουμένης ὑποτακτ., εἴπω τι δῆτα κἄλλ’, ἵν’ ὀργίζῃ πλέον; Σοφ. Ο. Τ. 364, Πλάτων. Μένων 71D· ἡγουμένης προστακτ., ἀλλ’ ἴθι οἱ νέκταρ... στάξον ἐνί στήθεσσ’, ἵνα μή νιν λιμὸς ἵκηται Ἰλ. Τ. 348, κ. ἀλλ., Αἰσχύλ. Πρ. 61, Σοφ. Φιλ. 880, Ἀριστοφ. Βάτρ. 297, Πλάτ. Πολ. 341Β. - Ἡ Ἐπικ. ὑποτ. συχνάκις τηρεῖ τὸν τύπον τῆς ὁριστ., ἵνα μίσγεαι Ἰλ. Β. 232· ἵνα παύσομεν Φ. 314· ἵνα μεταδαίσομαι Ψ. 207· ἵνα σπείσομεν Ὀδ. Η. 165, ἴδε Κουρτ. Ἑλλ. Ρήματ. ii σ. 72 κἑξ. β) ἱστορικοῦ χρόνου ἡγουμένου, ἐν παρομοιώσεσιν, ἔνθα ὁ ἀόρ. ἀναφέρεται εἰς οἱανδήποτε περίστασιν, δαλὸν σποδιῇ ἐνέκρυψε... ἵνα μήποθεν ἀλλοθεν αὔῃ Ὀδ. Ε. 490 (ἔνθα ὑπάρχει ἑτέρα γραφὴ αὔοι)· οὕτω καὶ ὅταν δὲν ὑπάρχῃ τύπος πρκμ., ἢ ὁ ἀόρ. ἀντικαθιστᾷ τὸν παρκμ., Ἰλ. Ι. 99. Ὀδ. Θ. 580, Ἡρόδ. 5. 91, Λυσ. 92. 12, Δημ. 117. 26: - ὡσαύτως ὅταν τὸ γινόμενον ἐξετάζηται ὡς ἐκ μέρους τοῦ κυρίου ὑπκειμένου, ἀλλὰ σὲ παῖδα... ποιεύμην, ἵνα μοί ποτ’ ἀεικέα λοιγὸν ἀμύνῃς Ἰλ. Ι. 495, Ὀδ. Κ. 24, Ἡρόδ. 1. 29., 6. 100· συχνάκις παρὰ Θουκ. (1. 44, 99, 132, κ. ἀλλ.), Λυσ. 92. 29, 33, 37, κ. ἀλλ. γ) ἡγουμένης εὐκτ. μετὰ τοῦ ἄν, Ἰλ. Ω. 264, Ὀδ. Ζ. 58. Λυσ. 109. 23. δ) ἡγουμένου παρατ. μετὰ τοῦ ἄν, Δημ. 623. 11. 2) μετ’ εὐκτ., α) ἱστορικοῦ χρόνου ἡγουμένου, Ἰλ. Ε. 2, Ὀδ. Γ. 2, Αἰσχύλ. Θήβ. 219, Λυσ. 97. 25, Πλάτ. Πρωτ. 314C, κτλ. - οὕτως ἡγουμένου ἱστορικοῦ ἐνεστ., Εὐρ. Ἑκ. 11· - ἐνίοτε ἀμφότεραι αἱ ἐγκλίσεις, ὑποτακτ. καὶ εὐκτ., ἀκολουθοῦσιν ἐν ἀλλεπαλλήλοις προτάσεσιν, ἵνα νηυσί... πῦρ ἐμβάλῃ, Θέτιδος δ’... ἀρὴν πᾶσαν ἐπικρήνειε Ἰλ. Ο. 597 (ἔνθα ὁ Ἕρμανν. γράφει: ἐμβάλοι), Ὀδ. Γ. 77, Ἡρόδ. 8. 76, 2., 9. 51, Δημ. 651. 22 κἑξ., 1188. 21 κἑξ. β) ἡγουμένης εὐκτ., Ὀδ. Σ. 369, Σοφ. Φιλ. 325· - ἡγουμένης εὐκτικῆς μετὰ τοῦ ἄν, Ἀριστοφ. Εἰρ. 413. γ) σπανίως ἀρκτικοῦ χρόνου ἡγουμένου, ὁτὲ μὲν διότι τὸ παρελθὸν φαίνεται ἐνυπάρχον ἐν τῷ παρόντι, ὁτὲ δὲ ἴσως ἕνεκα τῆς ἐνυπαρχούσης ἐν τῇ εὐκτικῇ τῆς ἐννοίας τῆς εὐχῆς, Ὀδ. Ρ. 250, Ἀριστοφ. Βάτρ. 23, Ξεν. Κύρ. 1. 6, 34, Πλάτ. Πολ. 410C. 3) μετὰ παρῳχημένων χρόνων ὁριστικῆς, α) προηγουμένης ἀνεκπληρώτου εὐχῆς, Πλάτ. Κρίτων 44D. β) προηγουμένης ὁριστικῆς μετὰ τοῦ ἂν, πρὸς ἔκφρασιν πράγματος μὴ ἐπακολουθήσαντος ἢ μὴ δυναμένου νὰ ἐπακολουθήσῃ, Σοφ. Ο. Τ. 1389, Ἀριστοφ. Σφ. 961, Λυσίας 101. 3, Πλάτ. Μένων 89Β, Δημ. 849. 25. γ) κατόπιν ῥημάτων, οἷα τὸ ἐχρῆν καὶ ἔδει, Εὐρ. Ἱππ. 647, Πλάτ. Πρωτ. 335C, Συμπ. 181D, πρβλ. Εὐθύδ. 304Ε, Ἰσοκρ. 189D, Δημ. 716. 1., 837. 13, κ. ἀλλ.· -ἐπὶ μὴ ἐκπληρωθείσης ὑποχρεώσεως, τεθαύμακα ὅτι οὐκ εἶπεν (= ἔδει εἰπεῖν)... ἵνα... Πλάτ. Θεαίτ. 161C· ἀντὶ τοῦ κοσμεῖν (= δέον κοσμεῖν)... ἵνα... Δημ. 959. 1. - Σημειωτέον ὅτι ὁπουδήποτε ὑπάρχει ἂν ἐν προτάσεσι τοῦ εἴδους τούτου, οἱ νεώτεροι κριτικοὶ καθόλου ἀποβάλλουσιν αὐτό, ἴδε Cobet V. LL. 102 κἑξ. 4) ἵνα μὴ ὡς τὸ ἀρνητικὸν τοῦ ἵνα, Λατ. ut ne ἢ ne, ἵνα μή μιν λιμὸς ἵκηται Ἰλ. Τ. 347 καὶ Ἀττ. ΙΙ. ἰδιαίτεραι χρήσεις: 1) τὸ ἵνα, ὡς σύνδεσμος τελικὸς οὐδέποτε λαμβάνει ἂν· διότι ὁπουδήποτε ὑπάρχει ἵν’ ἂν ἔχει τὴν σημασίαν: ὅπου, ὁπουδήποτε, Σοφ. Ο. Κ. 405, Εὐρ. Ἴων 315· - ἔν τισι κατὰ τὰ φαινόμενα ἐξαιρέσεσι τὸ ἂν ἢ κε ἀνήκει εἰς τὸ ῥῆμα, Ὀδ. Μ. 156, Εὐρ. Ι. Α. 1579. 2) τὸ ἵνα, ὡς τὸ ὅπως, Λατ. ut, κατόπιν ῥημάτων σημαινόντων θέλησιν καὶ προσπάθειαν, διαταγὴν καὶ παράκλησιν, εἶναι κοινὸν μόνον παρὰ τοῖς μεταγενεστ. συγγραφ. (πρβλ. Ὀδ. Γ. 327 πρὸς τὸ Γ. 19). ὡς παρὰ Διον. Ἁλ. 1. 215, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 3. 23, 27, Καιν. Διαθ., κτλ.· - ἐντεῦθεν τὸ ἵνα μεθ’ ὑποτακτ. κατήντησε νὰ τίθεται ἀντὶ τῆς ἀπαρεμφ.· περὶ τοῦ ἵνα ἀντὶ ὥστε Πλουτ. Ἠθ. 2. 333Α, πρβλ. Wytt. 2. 6. σ. 517. 3) ἐλλειπτικαὶ χρήσεις, α) ὅπου ὁρίζεται ὁ σκοπὸς τοῦ λεγομένου, Λατ. ut, Ζεὺς ἔσθ’, ἵν’ εἰδῇς, εἶναι ὁ Ζεύς, σοὶ τὸ λέγω, δηλ. διὰ νὰ τὸ γνωρίζῃς, Σοφ. Φιλ. 989· ἵνα μὴ εἴπω ὅτι οὐδεμιᾷ Πλάτ. Πολ. 507D· οὕτως, ἵνα συντέμω Δημ. 1102. 26· ἵν’ ἐκ τούτων ἄρξωμαι ὁ αὐτ. 528· 1 β) ὡς τὸ ὅπως, μετὰ παραινετικῆς ἐννοίας, ἐννοουμένου τοῦ ὅρα ἢ βλέπε. ἵνα ἐλθὼν ἐπιθῇς τὰς χεῖρας αὐτῇ Εὐαγγ. κ. Μάρκ. ε΄, 23, πρβλ. Β΄ Ἐπιστ. πρ. Κορ. η΄, 7, κτλ. γ) ἵνα τί (δηλ. γένηται); πρὸς τί τέλος; πρὸς τί; ἀπολύτως εἴτε ὡς ἐρώτημα, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 719· ἢ ἀκολουθοῦντος ῥήματος, Ἀριστοφ. Εἰρ. 409, πρβλ. Πλάτ. Ἀπολ. 26C, κτλ.· οὕτως, ἵνα δή τί; Ἀριστοφ. Νεφ. 1192. - Πρβλ. τὸ ὅπως ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους.

French (Bailly abrégé)

adv. et conj.
A. adv.
I. adv. relat;
1 de lieu dans le lieu où, où ; avec un gén. : ἵνα τῆς χώρης, HDT, ἵνα γῆς HDT dans l’endroit du pays ou de la terre où ; fig. οὐχ ὁρᾷς ἵν’ εἶ κακοῦ ; SOPH ne vois-tu pas dans quelle situation malheureuse tu te trouves ? avec mouv. ὁρᾷς ἵν’ ἥκεις ; SOPH vois-tu où tu en arrives ?;
2 de temps quand : ἵνα χρή OD quand il le faut;
II. adv. démonstr. c. ἐκεῖ ou ἔνθα, là;
B. conj. pour que, afin que, avec le sbj. après un temps principal, et l’opt. après un temps secondaire (impf., ao.), qqf après un temps principal pour marquer un désir, un souhait, qqf avec les temps second. de l’ind.
Étymologie: pê anc. cas du pron. relat. ἑ-, ἱ- d’où jός, ὅς.

English (Autenrieth)

(1) adv., where; this meaning being the primary one, is to be assumed in preference to signif. (2), when the sense admits, e. g. Il. 24.382. Apparently demonstrative, there, in Il. 10.127.—(2) conj., in order that, that; rarely with κέ, Od. 12.156.

English (Slater)

ἵνα
   1 where ἐν δρόμοις Πέλοπος, ἵνα ταχυτὰς ποδῶν ἐρίζεται (O. 1.95) Οὐλυμπία ἵνα μάντιες ἄνδρες παραπειρῶνται Διὸς (O. 8.2) Πρωτογενείας ἄστει ἵν' δόμον ἔθεντο πρῶτον (O. 9.42) “ἄντροθε γὰρ νέομαι ἵνα Κενταύρου με κοῦραι θρέψαν ἁγναί” (P. 4.103) “πότνιά σοι Λιβύα δέξεται εὐκλέα νύμφαν δώμασιν ἐν χρυσέοις πρόφρων· ἵνα οἱ χθονὸς αἶσαν δωρήσεται” (P. 9.56) “Λιβύας· ἵνα καλλίσταν πόλιν ἀμφέπει” (P. 9.69) χώρας Μυρμιδόνες ἵνα πρότεροι ᾤκησαν (N. 3.13) οἴκαδε, πάτραν ἵν' ἀκούομεν, Τιμάσαρχε, τεὰν ἐπινικίοισιν ἀοιδαῖς πρόπολον ἔμμεναι (N. 4.77) ἐμὰν γλῶσσαν εὑρέτω κελαδῆτιν, Ὀρσοτριαίνα / ἵν' ἐν ἀγῶνι βαρυκτύπου θάλησε Κορινθίοις σελίνοις (N. 4.87) ᾤχετο δὲ πρὸς θεὸν · ἵνα κρεῶν νιν ὕπερ μάχας ἔλασεν ἀντιτυχόντ' ἀνὴρ μαχαίρᾳ (N. 7.42) ἄλσος· ἵν' ἀθανάτοις Αἰνησιδάμου παῖδες ἐν τιμαῖς ἔμιχθεν (I. 2.28) ἵνα λεχέων ἐπ' ἀμβρότων φ[ (Pae. 6.140) ]αν ἵν ἀγλαοχαίταν[ Πα. 7e. 2. ἵναο[ (Pae. 8.93) ἵνα οἱ κέχυται πιεῖν νε[ (Pae. 15.8)

English (Abbott-Smith)

ἵνα,
I.adverb (poët., Hom., al.),
1.of place, where, whither.
2.of circumstance, when.
II.Conjunction,
1.prop., final, denotingpurpose or end (cl.), that, in order that, usually the first word in the clause, but sometimes (cl. also) preceded by an emphatic word (Ac 19:4, Ro 11:31 (?), Ga 2:10, al.);
(a)c. optat. (so in cl. after historic tenses): after a pres., Eph 1:17 (but WH, mg., subjc.; v. Burton, §225, Rem., 2);
(b)c. subjc.: after a pres., Mk 4:21, Lk 6:34, Jo 3:15, Ac 2:25, Ro 1:11, al.; after a pf., Mt 1:22, Jo 5:23 I Co 9:22, al.; after an imperat. (pres. or aor.), Mt 7:1, Mk 11:25, Jo 10:38, I Co 7:5, al.; after a delib. subjc., Mk 1:38, al.; after a fut., Lk 16:4, Jo 14:3, I Co 15:28, al.; after historic tenses (where optat. in cl.; WM, 359f.; M, Pr., 196f.), Mk 6:41 (impf.), Jo 4:8 (plpf.), Mk 3:14 (aor.), al.;
(c)in late writers (M, Pr., 35; Burton, §§198, 199), c. indic., fut: Lk 20:10, I Pe 3:1, al.;
(d)as often in eccl. writers (Thayer, s.v.), c. indic. pres.: I Co 4:6, Ga 4:17, al. (?; but V. Burton, §198, Rem.);
(e)εἰς (διὰ) τοῦτο, ἵνα: Jo 18:37, I Ti 1:16, al.; τούτου χάριν, Tit 1:5;
(f)elliptical constructions: omission of the principal verb, Jo 1:8, II Th 3:9, I Jo 2:19, al.; of the final verb, Ro 4:16, II Co 8:13, al.
2.In late writers, definitive, = inf. (WM, 420; Bl, §69, 1), that;
(a)after verbs of wishing, caring, striving, etc.: θέλω, Mt 7:12, al.; ζητῶ, I Co 4:2 14:12; ζηλόω, I Co 14:1, al.;
(b)after verbs of saying, asking, exhorting: εἰπεῖν, Mt 4:3, al.; ἐρωτῶ, Mk 7:26, al.; παρακαλῶ, Mt 14:36, I Co 1:10, al., etc.;
(c)after words expressing expediency, etc.: συμφέρει, Mt 18:6, Jo 11:50, al.; ἱκανός, Mt 8:8, Lk 7:6; χρείαν ἔχω, Jo 2:25, al, etc.;
(d)after substantives, adding further definition: ὥρα, Jo 12:23 13:1; χρόνος, Re 2:21; συνήθεια, Jo 18:39; μισθός, I Co 9:18.
3.In late writers, ecbatic, denoting the result, = ὥστε, that, so that (M, Pr., 206ff.; WM, 572; Bl., §69, 3; Burton, §223): Ro 11:11, I Co 7:29, I Th 5:4, al. (but v. Thayer, s.v.); so with the formula referring to the fulfilment of prophecy, ἵνα πληρωθῇ, Mt 1:22 2:14, Jo 13:18, al.

English (Strong)

probably from the same as the former part of ἑαυτοῦ (through the demonstrative idea; compare ὁ); in order that (denoting the purpose or the result): albeit, because, to the intent (that), lest, so as, (so) that, (for) to. Compare ἵνα μή.

Greek Monotonic

ἵνα: Επίρρ.:
I. λέγεται για τόπο·
1. σε εκείνο το μέρος, εκεί, μόνο στην Ομήρ. Ιλ. Κ 127. 2. α) αναφορ., όπως το ὅπου, σε όποιο μέρος, όπου, σε Ηρόδ. κ.λπ.· ομοίως, ἵνα τε, σε Ομήρ. Ιλ.· ἵνα περ, σε Όμηρ.· με γεν., ἵνα γῆς, σε οποιοδήποτε μέρος της γης, σε Ηρόδ.· ἔμαθεἵνα ἦν κακοῦ, σε ποια δυστυχία, στον ίδ.· οὐχ ὁρᾷς ἵν' εἶ κακοῦ, σε Σοφ. β) όπως το ὅποι, με ρήματα κίνησης, εκεί όπου, σε Ομήρ. Οδ.· ὁρᾷς ἵν' ἥκεις, σε Σοφ.
II. λέγεται για περιστάσεις, όταν, στην οποία (περίσταση), σε Ομήρ. Οδ. Β. Τελικός σύνδ., όπως το ὅπως, να, για να, Λατ. ut, σε Όμηρ.
I. 1. με υποτ.: α) έπειτα από αρκτικούς χρόνους σε έγκλιση οριστ., υποτ. ή και προστ., στον ίδ. κ.λπ. β) έπειτα από ιστορικούς χρόνους, σε παρομοιώσεις, όπου ο αόρ. αναφέρεται σε οποιαδήποτε περίσταση, σε Ομήρ. Οδ. γ) έπειτα από ευχετική ευκτ. και ἄν, ἔδωκε μένος, ἵνα γένοιτο, του έδωσε δύναμη, για να μπορεί να γίνει, σε Ομήρ. Ιλ.
2. με ευχετική ευκτ., έπειτα από ιστορικούς χρόνους, σε Όμηρ. κ.λπ.
3. με παρελθοντικούς (ιστορικούς) χρόνους σε έγκλιση οριστ., όταν προηγείται οριστ. με ἄν, για να εκφράσει συνέπεια που δεν επακολούθησε ή δεν μπορούσε να επακολουθήσει, ἵν' ἦν τυφλός, σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναι τυφλός, σε Σοφ. κ.λπ.
4. ἵνα μή, σαν αρνητικό του ἵνα, για να μην, Λατ. ut ne ή ne, σε Ομήρ. Ιλ., Αττ.
II. ελλειπτικές χρήσεις:
1. εκεί όπου δηλώνεται μόνο ο σκοπός του λεγομένου, Ζεύς ἐσθ', ἵν' εἰδῇς, είναι ο Δίας (σου το λέω), για να το γνωρίζεις, σε Σοφ.· ομοίως, ἵνα συντέμω, σε Δημ.
2. όπως το ὅπως, με παραινετική σημασία, όταν εννοείται το ὅρα ή βλέπε, ἵνα ἐλθὼν ἐπιθῇς τὰς χεῖρας αὐτῇ, βεβαιώσου ότι έρχεσαι και εναποθέτεις τα χέρια σου πάνω της, σε Καινή Διαθήκη
3. ἵνα τί (ενν. γένηται), για ποιον σκοπό; γιατί;, σε Αριστοφ., Πλάτ.

Russian (Dvoretsky)

ἵνᾰ:
I (ῐ) adv. [acc. к арх. ἵ]
1) там: ἵ. σφιν ἐπέφραδον ἠγερέεσθαι Hom. там велел я им собраться;
2) (относит.) где: λιμὴν εὔορμος, ἵν᾽ οὐ χρεὼ πείσματός ἐστιν Hom. удобная бухта, где нет надобности в причале; ἐνταῦθ᾽ ἐμέν (= ἐσμέν), ἵν᾽ οὐκ ἔτ᾽ ὀκνεῖν καιρός Soph. мы в таком положении, в котором (= что) медлить нельзя; ἐν ἀγορᾷ, ἵ. ὑμῶν πολλοὶ ἀκηκόασι Plat. на площади, где многие из вас слышали (меня); ἵ. αὐτὸς ἔφρασε τῆς χώρης Her. (там), где он сам указал; οὐχ ὁρᾷς ἵν᾽ εἶ κακοῦ; Soph. разве ты не видишь, в какой ты беде?;
3) (относит.) куда: ἐνὶ δήμῳ, ἵν᾽ οἴχεται Hom. среди народа (= страны), куда он ушел; ἵν᾽ οὐ πυρὸς ἵξετ᾽ ἀϋτμή Hom. куда не проникнет копоть от огня; ὁρᾷς, ἵν᾽ ἥκεις; Soph. видишь, до чего ты дошел?;
4) (относит.) когда: γάμος σχεδόν ἐστιν, ἵ. χρὴ καλὰ (sc. εἵματα) ἕννυσθαι Hom. близка свадьба, когда нужно красиво нарядиться.
ἵνα: II conj.
1) чтобы, (для того) чтобы, с целью: 1.1) (с impf. и aor. ind. для выраж. нереальности) σὲ ἐχρῆν ἡμῖν συγχωρεῖν, ἵ. συνουσία ἐγίγνετο Plat. тебе следовало нам уступить, чтобы получилась беседа; 1.2) (с conjct. - при главном времени в главном предложении) imper., conjct., impf., aor. (= pf.) или opt. с ἄν: ἐς πεδίον καταβῆναι, ἵν᾽ ὅρκια πιστὰ τάμητε Hom. выйти в поле, чтобы вам заключить (с данайцами) твердый договор; (τὰ πλοῖα) Ἀβροκόμας κατέκαυσεν, ἵ. μὴ Κῦρος διαβῇ Xen. Аброком сжег суда, чтобы Кир не переправился (через реку); εἴπω τι κἄλλ᾽ (= καί τι ἄλλο), ἵν᾽ ὀργίζῃ πλέον Soph. сказать мне еще что-л., чтобы ты (еще) больше разгневался?; οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἔπραξα ταῦτα, ἵ. πλούσιος ἐκ πένητος γένωμαι Lys. я сделал это не из-за денег, чтобы из бедняка стать богачем; ἐπίτηδές σε οὔκ ἤγειρον, ἵ. ὡς ἥδιστα διάγῃς Plat. я умышленно не будил тебя, чтобы ты провел время как можно приятнее; οὐκ ἂν δή μοι ἄμαξαν ἐφοπλίσσαιτε τάχιστα, ἵ. πρήσσωμεν ὁδοῖο; Hom. так вы и не поспешите приготовить мне повозку, чтобы (мог я свой) путь совершить?; ἀρκετὸν τῷ μαθητῇ ἵ. γένηται ὡς ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ NT с ученика довольно, если он станет таким, как его учитель; μὴ κρίνετε ἵ. μὴ κριθῆτε NT не судите, да не судимы будете; 1.3) (с opt. - при impf., aor., praes. hist. и opt. с ἄν, реже при главном времени в главном предложении): Μένων δῆλος ἦν ἐπιθυμῶν τιμᾶσθαι, ἵ. πλείω κερδαίνοι Xen. Менон явно стремился к почестям, чтобы больше наживать; ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα ὅτι βασιλεὺς ἡμᾶς ἀπολέσαι ἂν περὶ παντὸς ποιήσαιτο, ἵ. καὶ τοῖς ἄλλοις Ἓλλησι φόβος εἴη στρατεύειν Xen. разве мы не знаем, что (персидский) царь дорого бы дал за нашу гибель, чтобы другие треки побоялись воевать (против него)?;
2) поздн. (= εἰ или ἐάν) если (бы): ἵ. καθ᾽ ὑπόθεσιν καὶ συγώρήσῃ Sext. если бы это было допущено хотя бы в виде предположения;
3) (с fut. ind.): ἵ. μὴ εἶς ὑπὲρ τοῦ ἑνὸς φυσιοῦσθε κατὰ τοῦ ἑτέρου NT чтобы вам не превозноситься друг перед другом;
4) так что, вследствие чего: ἦν παρακεκαλλυμένον ἀπ᾽ αὐτῶν, ἵ. μὴ αἴσθωνται αὐτό NT (это слово) было сокрыто от них, а потому они не поняли его;
5) что: καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵ. ἔλθῃ πρὸς ἐμή; NT как случилось, что она пришла ко мне?;
6) в эллиптических выражениях: ἵ. (δὴ) τί; Arph., Plat.; к чему?, для чего?, зачем?; ἵ. τί τοῦτο λέγεις; Plat. зачем ты это говоришь?; ἵν᾽ εἰδῇς Soph. (так и) знай, имей в виду; οὐδ᾽ ἄλλαις πολλαῖς, - ἵ. μὴ εἴπω ὅτι οὐδεμιᾷ Plut. (этого) нет (и) во многих других случаях, - чтобы не сказать ни в одном.

Frisk Etymological English

Grammatical information: relat. adv., conj.
Meaning: where, to where (Hom., also IA.); final conjunction sothat, that (Il.).
Origin: IE [Indo-European] [281] *i- he etc.
Etymology: Origin unclear; on the ending cf. Skt. instrumentals like yé-na, té-na through which, through that, OHG hina (< -nā), OIr. cen on this side (from IE *ḱi- in ἐ-κεῖ) etc. The stem ἱ- perh. from the IE relativum *i̯o- (s. ὅς) or after an interrogative *τί-να. Schwyzer 615, Brugmann K. vergl. Gr. par. 910 n. 1; on the use Schwyzer-Debrunner 672ff., Gonda Moods 92, 126f., 141. S. also Monteil, Phrase relative 376-384ː Ruijgh, Lingua 28 (1971) 171.

Middle Liddell

A. Adverb,
I. of Place,
1. demonstr. in that place, there, only in Il. 10. 127.
2. relat., = ὅπου, in which place, where, Hdt., etc.;—so, ἵνα τε Il.; ἵνα περ Hom.:—c. gen., ἵνα γῆς in whatever part of the land, Hdt.; ἔμαθε ἵνα ἦν κακοῦ in what a calamity, Hdt.; οὐχ ὁρᾷς ἵν' εἶ κακοῦ Soph.
b. = ὅποι, with Verbs of motion, whither, Od.; ὁρᾷς ἵν' ἥκεις Soph.
II. of circumstance, when, at which, Od.
B. Final Conjunction, = ὅπως, that, in order that, Lat. ut, Hom.:
1. with subj.,
a. after principal tenses of ind., Hom., etc.
b. after historical tenses, in similes, where the aor. refers to any possible time, Od.
c. after opt. and ἄν, ἔδωκε μένος, ἵνα γένοιτο she gave him vigour, that he might become, Il.
2. with opt., after historical tenses, Hom., etc.
3. with past tenses of ind., to express a consequence which has not followed or cannot follow, ἵν' ἦν τυφλός in which case he must be blind, Soph., etc.
4. ἵνα μή as the negat. of ἵνα, that not, Lat. ut ne or ne, Il., attic
II. elliptical usages,
1. where the purpose only is stated, Ζεὺς ἔσθ', ἵν' εἰδῇς 'tis Zeus, [I tell thee this that thou may'st know it, Soph.; so, ἵνα συντέμω Dem.
2. ὅρα or βλέπε being understood, ἵνα ἐλθὼν ἐπιθῇς τὰς χεῖρας αὐτῇ see that thou come and lay hands on her, NTest.
3. ἵνα τί (sc. γένηταἰ; to what end? Ar., Plat.

Frisk Etymology German

ἵνα: {hína}
Grammar: relat. Adv.
Meaning: ‘wo (wohin)’ (Hom., auch ion. att. Prosa); finale Konjunktion damit, auf daß (seit Il.).
Etymology : Herkunft unklar; zum Ausgang vgl. aind. Instrumentale wie yé-na, té-na ‘wo-, dadurch’, ahd. hina (aus -nā), air. cen diesseits (von idg. *ḱi- in ἐκεῖ) usw. Der Stamm ἱ- vielleicht vom idg. Relativum *i̯o- (s. ὅς) mit Umbildung nach einem demonstrativen *i-na (vgl. ἴν) oder nach einem interrogativen *τίνα. Schwyzer 615 m. Lit., Brugmann K. vergl. Gr. par. 910 A. 1; zum Gebrauch Schwyzer-Debrunner 672ff., Gonda Moods 92, 126f., 141.
Page 1,726

Chinese

原文音譯：†na m» 希那 姆
詞類次數：連，副（97）
原文字根：那 不
字義溯源：免得，惟恐，恐怕，不要；由（ἵνα）*=為要）與（μή / μήγε / μήπου）*=否定）組成。註：和合本常將 （ἵνα / μή）分成 （ἵνα）和 （μή / μήγε / μήπου）兩個編號
出現次數：總共（2）；太（1）；徒（1）
譯字彙編：
1） 惟恐（1） 徒4:17；
2） 不要（1） 太12:16
原文音譯：†na 希那
詞類次數：連詞（665）
原文字根：那個
字義溯源：為要*，要，那，因此，以致，因為，若是，那麼，好叫，寧可；表明目的或結果的連詞，或源自（ἑαυτοῦ）=他自己）， （ἑαυτοῦ）出自（αὐτός）=自己），O846出自（Ἀττάλεια）X=反身*）
同源字：1） （ἵνα）為要 2） （ἱνατί）為甚麼 3） （ἵνα / μή）免得
出現次數：總共（666）；太（39）；可（64）；路（47）；約（147）；徒（14）；羅（31）；林前（57）；林後（44）；加（17）；弗（23）；腓（12）；西（13）；帖前（7）；帖後（7）；提前（15）；提後（5）；多（13）；門（4）；來（20）；雅（4）；彼前（13）；彼後（2）；約壹（19）；約貳（5）；約叄（2）；啓（42）
譯字彙編：
1） 叫（121）數量太多，不能盡錄；
2） 要（120）數量太多，不能盡錄；
3） 使（103）數量太多，不能盡錄；
4） 為要（45） 太26:56； 太27:26； 可3:10； 可14:49； 可15:15； 約1:19； 約4:8； 約4:47； 約5:34； 約7:32； 約8:6； 約12:20； 約13:18； 約15:25； 約19:36； 徒22:24； 羅6:4； 羅11:11； 羅11:19； 羅11:32； 羅14:9； 林前1:28； 林前7:5； 林前9:19； 林前9:20； 林前9:20； 林前9:21； 林前9:22； 林前9:23； 林後2:9； 林後11:12； 加6:13； 弗2:7； 腓2:30； 腓3:8； 來2:17； 來4:16； 來10:9； 來11:35； 彼前3:18； 約壹3:5； 約壹3:8； 啓8:3； 啓8:6； 啓19:15；
5） 得（41） 太26:5； 可14:38； 路16:28； 路18:5； 路22:46； 約5:14； 約6:12； 約7:23； 約12:35； 約12:40； 約12:42； 約18:28； 約19:31； 羅11:25； 羅15:20； 林前1:15； 林前1:17； 林前4:6； 林前7:5； 林前8:13； 林前9:12； 林前11:32； 林前16:2； 林後2:5； 林後2:11； 林後9:3； 林後10:9； 弗2:9； 帖前4:13； 提前3:6； 提前3:7； 提前6:1； 來3:13； 來4:11； 來12:3； 雅5:9； 雅5:12； 彼後3:17； 啓16:15； 啓18:4； 啓18:4；
6） 好叫（34） 太23:26； 太28:10； 可5:12； 可6:36； 可11:25； 可15:32； 路16:4； 路22:8； 約1:22； 約6:30； 約7:3； 約9:39； 約11:15； 約16:7； 約17:12； 約17:13； 羅5:20； 林前9:24； 林前11:19； 林前16:10； 林後4:15； 林後5:4； 林後5:21； 林後8:9； 林後12:9； 腓1:10； 西4:8； 帖後3:1； 提前1:18； 提後1:4； 提後2:4； 多3:7； 來6:18； 彼前3:9；
7） 好使（22） 太7:1； 路16:9； 約18:36； 徒22:5； 羅15:16； 林前5:7； 林後6:3； 林後8:7； 林後8:14； 林後9:5； 林後13:10； 弗5:27； 弗6:22； 西2:4； 西4:12； 提前1:20； 提前5:16； 多2:10； 多3:8； 來12:27； 啓3:11； 啓12:6；
8） 好（19） 可1:38； 可15:21； 路14:10； 路14:23； 路15:29； 路16:24； 約10:17； 約11:16； 約11:31； 羅3:8； 羅3:19； 林前3:18； 林後1:11； 腓2:19； 提前1:3； 多2:4； 多2:12； 門1:13； 啓12:4；
9） 為使（12） 約16:1； 約19:28； 羅9:11； 林前9:18； 林前10:33； 林後5:12； 加2:5； 弗3:10； 弗6:21； 彼前3:1； 約貳1:5； 約貳1:6；
10） 要叫（8） 可2:10； 可5:43； 約1:31； 約10:10； 約16:4； 林後9:3； 加2:4； 西2:2；
11） 當（6） 可12:19； 路12:36； 約6:29； 徒19:4； 約壹5:16； 約叄1:4；
12） 以致（5） 羅7:13； 林後9:4； 帖前5:4； 來11:40； 啓8:12；
13） 這要（5） 太4:14； 太12:17； 太27:35； 約18:32； 約19:24；
14） 要使（5） 約6:40； 約14:31； 林後8:13； 林後13:7； 來13:17；
15） 叫人（4） 可6:12； 約5:23； 約19:31； 羅5:21；
16） 為著（4） 太12:10； 約5:40； 林前9:22； 啓6:11；
17） 使其（4） 路4:3； 約15:2； 弗5:27； 啓11:6；
18） 恐（4） 路8:12； 路14:29； 約3:20； 西3:21；
19） 把（4） 太18:6； 路9:40； 約5:7； 林前5:2；
20） 是要（4） 太1:22； 太21:4； 林前4:2； 約壹2:1；
21） 就是（3） 約1:7； 約17:3； 約壹3:11；
22） 是要叫（3） 約15:17； 約16:33； 約壹5:13；
23） 要把（3） 約12:10； 羅1:11； 加4:5；
24） 為（3） 約18:37； 林前10:29； 加6:12；
25） 請（3） 可6:25； 路10:40； 羅16:2；
26） 讓（3） 太14:36； 可12:15； 路17:2；
27） 才（3） 太19:16； 可10:17； 徒16:30；
28） 被（2） 可4:22； 可4:22；
29） 以（2） 太26:41； 可3:9；
30） 若（2） 約15:8； 約15:13；
31） 就叫（2） 林後7:9； 腓1:26；
32） 來（2） 約1:27； 啓21:23；
33） 可（2） 可11:16； 林前14:19；
34） 為了（2） 太17:27； 可14:12；
35） 倘（2） 可14:35； 約11:57；
36） 求（2） 可5:23； 弗1:17；
37） 去（2） 可7:26； 約17:15；
38） 好來（2） 太27:32； 路11:54；
39） 這（2） 太5:29； 太5:30；
40） 便（2） 彼前2:2； 啓13:17；
41） 這便叫（1） 加3:14；
42） 願意（1） 加2:10；
43） 然（1） 林後8:6；
44） 要顯明（1） 林後4:7；
45） 就可（1） 林前16:6；
46） 正為（1） 林後2:3；
47） 是叫（1） 林後5:15；
48） 就要（1） 林前14:12；
49） 以致使（1） 彼前4:13；
50） 並且（1） 啓6:2；
51） 這樣（1） 約壹2:28；
52） 而（1） 啓9:20；
53） 能（1） 啓13:13；
54） 要在⋯上（1） 路20:20；
55） 要給（1） 啓16:12；
56） 必要（1） 約壹1:9；
57） 無論是（1） 林前4:3；
58） 就當（1） 腓2:2；
59） 叫我（1） 腓1:27；
60） 既（1） 帖前4:1；
61） 用（1） 門1:19；
62） 特要（1） 來2:14；
63） 也當（1） 弗5:33；
64） 就（1） 約4:34；
65） 說（1） 可9:9；
66） 好容許（1） 可6:56；
67） 給（1） 可9:30；
68） 向（1） 可10:35；
69） （使）（1） 路1:43；
70） 為的是（1） 可3:2；
71） 願（1） 太20:21；
72） 這就（1） 太2:15；
73） 怎樣（1） 太7:12；
74） 倘若（1） 太8:8；
75） 也就（1） 太10:25；
76） 許（1） 路8:32；
77） 為此（1） 路20:28；
78） 好去（1） 約19:16；
79） 是要使（1） 約15:11；
80） 指望（1） 徒5:15；
81） 惟（1） 徒24:4；
82） 必（1） 羅8:17；
83） 的意思（1） 約13:2；
84） 寧可（1） 約11:50；
85） 才是（1） 約6:28；
86） 在（1） 約8:56；
87） 竟使（1） 約9:2；
88） 要是（1） 約9:22；
89） 正（1） 林前1:31