αἰτέω

English (LSJ)

(Aeol. αἴτημι Pi.Fr.155, Theoc.28.5), Ion. impf. A αἴτεον Hdt.: fut. αἰτήσω: aor. ᾔτησα: pf. ᾔτηκα 1 Ep.Jo.5.15: plpf. ᾐτήκει Arr.An.6.15.5: pf. Pass. ᾔτημαι, etc.:—ask, beg, abs., Od.18.49, A.Supp.341. 2 mostly c. acc. rei, ask for, demand, Il.5.358, Od.17.365, etc.; ὁδὸν αἰ. ask leave to depart, Od.10.17; αἰ. τινί τι to ask something for one, 20.74, Hdt.5.17: c. acc. pers. et rei, ask a person for a thing, Il.22.295, Od.2.387, Hdt.3.1, etc.; δίκας αἰ. τινὰ φόνου to demand satisfaction from one for... Hdt.8.114; αἰ. τι πρός τινος Thgn.556; παρά τινος X.An.1.3.16; τὰ αἰτήματα ἃ τήκαμεν παρ' αὐτοῦ 1 Ep.Jo.5.15. 3 c. acc. pers. et inf., ask one to do, Od.3.173, S.OC1334, Ant.65, etc.; αἰ. παρά τινος δοῦναι Pl.Erx. 398e. 4 c. acc. only, beg of, D.L.6.49. 5 in Logic, postulate, assume, Arist.APr.41b9 (Pass.), Top.163a6, etc. II Med., ask for one's own use, claim, Λύσανδρον ἄρχοντα Lys.12.59; freq. almost = the Act., and with the same construct., first in Hdt.1.90 (παρ-), 9.34, A.Pr.822, etc.; αἰτεῖσθαί τινα ὅπως… Antiphol.12 codd.; πάλαισμα μἠποτε λῦσαι θεὸν αἰτοῦμαι S.OT880; freq. abs. in part., αἰτουμένῳ μοι δός A.Ch.480, cf. 2, Th.260, S.Ph.63; αἰτουμένη που τεύξεται Id.Ant.778; αἰτησάμενος ἐχρήσατο Lys.19.27; οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν, οὐδὲ λοπάδ' αἰτούμενος Men.476; αἰτεῖσθαι ὑπέρ τινος to beg for one, Lys. 14.22. III Pass., of persons, have a thing begged of one, αἰτηθέντες χρήματα Hdt.8.111, cf. Th.2.97, etc.; αἰτεύμενος Theoc.14.63: c. inf., to be asked to do a thing, Pi.I.8(7).5. 2 of things, to be asked, τὸ αἰτεόμενον Hdt.8.112; ἵπποι ᾐτημένοι borrowed horses, Lys. 24.12.

Spanish (DGE)

• Alolema(s): αἴτημι Pi.Fr.155.3, Theoc.28.5
• Morfología: [jón. impf. αἴτεον Hdt.6.113, pres. opt. 3^a plu. αἰτοίησαν PCair.Zen.15ue.5 (III a.C.), át. perf. εἴτηκεν IG 2².682.94 (III a.C.)]
A act. y med. mismo sent.
I 1pedir
a) c. ac. ἵππους Il.5.358, cf. 13.365, Od.10.17, ἀγαθά E.Hel.754, πῶς οὐχὶ πάλαι χορὸν αἰτοίη καθ' ἑαυτόν cómo, desde hace tiempo, no ha pedido un coro en su propio nombre Ar.Eq.513, ἀργύριον Ar.Pl.156, 158, ἔδοσαν ἃ ᾔτουν X.HG 5.4.11, πλῆθος αἰ. χρημάτων Plb.9.11.3, βασιλεὺς ... διὰ ... τῶν πρεσβευτῶν ᾔτει τ[ὴν π] άτριον ἡμῶν χώραν SIG 656.9 (Abdera II a.C.), ἰχθύν Eu.Matt.7.10, ἔρανον Luc.Tim.45, ποτόν Nonn.D.41.221
•v. med. mismo sent., A.Pr.822, Pers.220, δόσιν Hdt.1.90, βοήθειαν Plb.28.15.1
•en v. pas. serle a uno pedido algo αἰτηθέντες χρήματα Hdt.8.111, cf. Th.2.97, ἓν αἰτηθεὶς πολλὰ δίδως Pl.Tht.146d, ἵπποι αἰτεόμενοι Lys.24.12;
b) c. dos ac. ᾔτεέ μιν δόρυ Il.22.295, cf. Od.2.387, Hes.Op.408, Archil.154.4, τοῦτ' αἴτημί σε Pi.Fr.155.3, θεοὺς ... τῶνδ' ἀπαλλαγὴν πόνων A.A.1, σ' αἰτῶ βραχύ Ar.Eq.1255, δώσεις μοι τὸ ἄν σε αἰτήσω; Hdt.9.109, Θηβαίους χρήματα Th.1.27, cf. 8.44, 85, σε φαρέτρην Call.Dian.9, αἰτήσω αὐτὸν τὰ ἐκφόρια POxy.2680.13 (II/III d.C.), cf. PFay.109.12, Eu.Marc.6.23
•γλάγος Βάκχην Nonn.D.45.298, αἴτησόν με ὃ θέλεις D.L.6.38
•esp. c. δίκην, δίκας pedir justicia αἰ. δίκας τινα φόνου Hdt.8.114, πατρὸς φόνιον αἰτήσει δίκην ... Φοῖβον E.Andr.1002, cf. 1107, οὔτε αὐτοὶ δίκας πω ᾔτησαν οὔτε ἡμῶν διδόντων δέχονται Th.1.140, pas. αἰτέομαι χρυσέαν καλέσαι Μοῖσαν se me pide invocar a la dorada Musa (aunque tb. puede ser trad. como v. med. mismo sent. pido) Pi.I.8.5a;
c) c. ac. y dat. κούρῃς αἰτήσουσα τέλος ... γάμοιο Od.20.74, αἰτήσοντες γῆν τε καὶ ὕδωρ Δαρείῳ βασιλέϊ Hdt.5.17;
d) c. ac. y gen. ἡμίεκτον αἰτεῖ τοῦ φάλεω pedía medio sextario por el (servicio) del falo (dud.), Hippon.34
•sólo c. gen. por atracción del rel. περὶ τῆς δωρεᾶς ἧς εἴτηκεν IG 2².682.94 (III a.C.), περὶ δὲ Ἰόππης καὶ Γαζαρων ὧν αἰτεῖς en relación con Jopa y Gazar, ciudades que reclamas LXX 1Ma.15.35
•c. prep. y gen. πρός τε θεῶν αἰτεῖν ἔκλυσιν Thgn.556, αἰτεῖν ἐλεημοσύνην παρὰ τῶν εἰσπορευομένων Act.Ap.3.2, cf. X.An.1.3.16, LXX 2Es.23.6, 1Ep.Io.5.15, λόγον αἰτεῖν περί του pedir explicación, información de algo, Pl.Plt.285e, cf. 1Ep.Petr.3.15, κατ' αὐτοῦ contra él, Act.Ap.25.3
•v. med. mismo sent. ὑγιείην ... παρὰ θεῶν αἰτέονται ἄνθρωποι Democr.B 234.
2 c. or. de inf. pedir, rogar ᾐτέομεν θεὸν φῆναι τέρας Od.3.173, πόλιν εὐανορίαισι τάνδε ... δαιδάλλειν Pi.O.5.20, αἰτέω σε ... δέξαι στεφάνωμα Pi.P.12.1, cf. S.OC 1334, Ant.65, τούτων αἰτεῖ ξύμβολα κρᾶναι A.A.144, cf. Fr.273a.9, αἰ. σε δοῦναι μοι X.Cyr.5.5.21, cf. 8.7.3, αἰτῶν λαβεῖν τι σμικρὸν ἀργυρίδιον Ar.Pl.240, abs. αἴσχιον ἦν αἰτηθέντα μὴ δοῦναι ἢ αἰτήσαντα μὴ τυχεῖν Th.2.97
•c. ἵνα: αἰτεῖ ... ἵνα οἱ διὰ σεῖο παρείη ... ruega que le sea concedido, AP 6.80 (Agath.), en v. pas., Theoc.14.63
•v. med. mismo sent. πάλαισμα μήποτε λῦσαι θεὸν αἰτεῖσθαι S.OT 880, αἰτοῦμαι δ' ὑμᾶς δοῦναι X.Cyr.8.7.3, cf. Eq.Mag.1.1, Smp.4.47, 8.15, αἰτήσασθαι δοῦναι ἐμοὶ ἀποσῶσαι ὑμᾶς εἰς τὴν Ἑλλάδα X.An.2.3.18.
3 αἰτεῖν ὁδόν pedir permiso para seguir el viaje, Od.10.17, Βοιωτοὺς δίοδον αἰτούμεθα pedimos paso a los beocios Ar.Au.189.
II ac. de pers.
1 pedir, preguntar μ' ᾔτεε δεύτερον αὖτις· «Δός μοι ...» Od.9.354, αἰτεῖν τὸν ἀντιγρα(φέα) τίν' αὐταῖς καθήκει preguntar al inspector del fisco, qué les corresponde, UPZ 20.77 (II a.C.), τὸ δ' εὔχεσθαι (ἐστιν) αἰτεῖν τοὺς θεούς Pl.Euthphr.14c
•en v. pas. ser requerido c. εἰς y ac. αἰτούμενος ὑπὸ σοῦ ... εἰς τὸ προστῆναι PWisc.85.2 (III d.C.).
2 c. ac. fem. pedir en matrimonio τὰν μάλα πολλοὶ ἀριστῆες ἀνδρῶν αἴτεον σύγγονοι Pi.P.9.107, τᾶς πυλᾶς τōν αἰτιόντον ὄτιμί κα λε͂ι ὀπυίεθαι que se case con quien quiera que la pida de los de la tribu, ICr.4.72.7.51, cf. 8.6 (Gortina V a.C.).
3 pedir remuneración o dinero, mendigar, pedir αἰτήσων ἐνδέξια φῶτα ἕκαστον Od.17.365, ἔπειτ' ἴσως ᾔτει σ' ἂν εἰς ὑποδήματα y después a lo mejor te pide si tienes para zapatos Ar.Pl.1012, cf. D.L.6.49, abs. Od.18.49, A.Supp.341, αἰτεῖ καὶ ἀγανακτεῖ μὴ λαβών Luc.Pisc.35.
4 c. nombre de cargo proponer ὥστε παρ' ὑμῶν στρατηγὸν αἰτεῖν D.23.120
•v. med. c. ac. de pers. y de cargo Λύσανδρον ἄρχοντα ᾐτήσατο Lys.12.59.
III téc.
1 lóg. τὸ ἐξ ἀρχῆς, τὸ ἐν ἀρχῇ αἰτεῖν postular como premisa la cuestión inicial, incurrir en la petitio principii e.d. usar la conclusión como una de las premisas de las que debe ser deducida Arist.Metaph.1006^a21, en v. med. τὸ ἐξ ἀρχῆς αἰτεῖσθαι Arist.APr.41^b9, τὸ ἐν ἀρχῇ αἰτεῖσθαι Arist.Metaph.1006^a17, Arist.APr.64^b28.
2 geom. postular v. pas. ᾐτήσθω ἀπὸ παντὸς σημείου ἐπὶ πᾶν σημεῖον εὐθεῖαν γραμμὴν ἀγαγεῖν Euc.1Post.1, v. med. mismo sent. αἰτούμεθα τὰ ἴσα βάρεα ἀπὸ ἴσων μακέων μὴ ἰσορροπεῖν Archim.Aequil.1.1.
B usos esp. v. med.
1 pedir para sí, reclamar, suplicar σωτὴρ γενοῦ μοι ... αἰτουμένῳ A.Ch.2, cf. Ar.Ra.699, αἰτούμεθα ὑμᾶς, θεοὺς ... ἐπιβοώμενοι, πεῖσαι τάδε Th.3.59.
2 pedir prestado τὰ ἐκ τῶν ἐγγὺς πόλεων ... αἰτησάμενοι Th.6.46, cf. And.4.29, Lys.19.27, οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν οὐδὲ λοπάδ' αἰτούμενος Men.Fr.365.
3 interceder ὑπὲρ Ἀλκιβιάδου Lys.14.22.
• Etimología: Denom. de *αἶτος (cf. ἔξαιτος), deriv. a su vez de la raíz de αἴνυμαι q.u.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
impf. ᾔτουν, f. αἰτήσω, ao. ᾔτησα, pf. ᾔτηκα;
Pass. f. αἰτηθήσομαι, ao. ᾐτήθην, pf. ᾔτημαι;
demander : τι qch ; τινά τι, τι παρά τινος XÉN qch à qqn ; τινί τι HDT qch pour qqn ; τινα ποιεῖν OD à qqn de faire ; Pass. αἰτούμενός τι à qui l'on demande qch;
Moy. αἰτέομαι, αἰτοῦμαι (f. αἰτήσομαι, ao. ᾐτησάμην) demander pour soi : τι qch ; τι παρά τινος qch à qqn ; αἰτουμένῳ μοι δός ESCHL accorde cela à ma prière;
NT: prier, appeler à, implorer, désirer, exiger.
Étymologie: cf. αἴνυμαι.

German (Pape)

fordern, verlangen; Hom. nur aktiv; contr. imper. αἴτει Il. 24.292; mit dem acc. der Person, die man um etwas bittet, αἰτήσων φῶτα ἕκαστον Hom. Od. 17.365; θεούς 24.85; so Aesch. Prom. 620; mit dem acc. der Sache, ἵππους Il. 5.358; ὁδόν, daß man ihn seines Weges ziehen lasse, Od. 10.17; oft in Prosa; ταύτην μνηστῆρες ᾔτουν, sie warben um sie, Eur. El. 21; mit doppeltem acc. ᾔτεέ μιν δόρυ μακρόν Il. 22.295, er bat ihn um einen Speer; Od. 2.387, 24.337; Aesch. θεοὺς μὲν αἰτῶ τῶνδ' ἀπαλλαγὴν κακῶν Ag. 1; vgl. Soph. Tr. 96, O.R. 1518; in Prosa, Her. 6.1; χρήματά τινα Thuc. 8.85; ἐμὲ σῖτον αἰτοῦσι Xen. Cyr. 8.3.41; pass. αἰτηθεὶς ἵππον, um ein Pferd gebeten. Plut. Them. 5; ἕν αἰτηθείς Plat. Theaet. 146d. Aber αἰτεῖν τινί τι, für Jem. etwas fordern, Od. 20.74; Her. 5.17. – Auch παρά τινός τι, ὁ γῆρας αἰτῶν παρὰ θεῶν Philem. com.; Plat. Eryx. 398e; Xen. Oec. 2.15; Plut. Them. 24; πρὸς θεῶν αἰτεῖν ἔκλυσιν Theogn. 556. Es folgt auch der bloße inf., bes. λαβεῖν, ἀποτροπήν Aesch. Pers. 215; ἀργύριον Ar. Plut. 240; Plat. Rep. III.399c. – Med. für sich fordern; B.A. 81 αἰτεῖσθαι τὸν ἀποδιδόντα, τὸν δὲ μὴ ἀποδώσοντα αἰτεῖν; bei Hom. nicht; βασιληΐην Her. 9.54; bes. häufig bei Attikern: μέτρια καὶ δίκαια Ar. Nub. 1121; τἀγαθὰ παρὰ τῶν θεῶν Xen. Cyr. 1.6.5; ὅσα οὗτος αἰτεῖται παρ' ἡμῶν Alex. bei B.A. 81; ἔκ τινος Theocr. 17.137; – mit folgendem inf. Soph. O.C. 489; παρὰ βασιλέως, δοῦναί μοι Xen. An. 2.3.18; – acc. c. inf. Soph. O.R. 880; αἰτησάμενος παρὰ τοῦ ᾍδου καὶ αὐτὸς γενέσθαι Luc. Char. 1. – Bei Plut. ἀρχήν, sich um ein Amt bewerben; λόγον, das Wort fordern. Auch mit dem acc. der Person, Xen. Cyr. 5.1.28; τινά τι, Soph. Trach. 96, O.R. 1518.

Russian (Dvoretsky)

αἰτέω: (impf. ᾔτουν - эп. ᾔτεον, ион. αἴτεον, aor. ᾔτησα; pass.: aor. ᾐτήθην, pf. ᾔτημαι)
1 тж. med. просить, требовать, добиваться (αἰ. τινά τι Hom., Her., Aesch., Thuc., Xen., τι παρά τινος Xen., Plat. и τι ἔκ τινος Theocr.): ὁδὸν αἰ. Hom. просить разрешения уйти; αἰ. τινα ξόγγνοιαν ἴσχειν Soph. просить кого-л. о снисхождении; ταύτην μνηστῆρες ᾔτουν Ἑλλάδος πρῶτοι χθονός Eur. женихи греческой земли к ней сватались первые; ἓν αἰτηθείς, πολλὰ δίδως Plat. спрошенный об одном, ты предлагаешь многое; αίτεῖσθαι ὑπέρ τινος Lys. просить за кого-л.;
2 med. просить (брать, получать) взаймы: αἰτησάμενος ἐχρήσατο (χαλκώμασι) Lys. он пользовался медной посудой, которую взял взаймы; ἵπποι ᾐτημένοι Lys. взятые напрокат лошади;
3 филос. выставлять логическое требование, постулировать Arst., Sext.

Greek (Liddell-Scott)

αἰτέω: πρβλ. αἴτημι: Ἰων., παρατ. αἴτεον, Ἡρόδ.: μέλλ. αἰτήσω: ἀόρ. ᾔτησα: πρκμ. ᾔτηκα, Ἀριστείδ., πρκμ. παθητ. ᾔτημαι, κτλ. 1) ἐπαιτῶ, ἀπαιτῶ, ἀπολ. ἐν Ὀδ. Σ. 49, Αἰσχύλ. Ἱκ. 340. 2) μάλιστα μετ’ αἰτ. πράγματος, ζητῶ τι, ποθῶ, ἀπαιτῶ, Ἰλ. Ε. 358, Ὀδ. Ρ. 365. Ἀττ., ὁδὸν αἰτ., παρακαλῶ ν’ ἀπέλθω (δηλ. αἰτῶ ἄδειαν νά...), Ὀδ. Κ. 17· αἰτ. τινί τι, ζητῶ τι διά τινα, Υ. 74, Ἡρόδ. 5. 17: ― μετ’ αἰτ. προσώπ. καὶ πράγμ., ζητῶ τι παρά τινος, Ἰλ. Χ. 295, Ὀδ. Β. 387, Ἡρόδ. 3. 1, καὶ ἀλλ., καὶ συχν. παρ’ Ἀττ. δίκας αἰτ. τινὰ φόνου, ἀπαιτῶ παρά τινος ἱκανοποίησιν διὰ φόνον, Ἡρόδ. 8. 114. Ὡσαύτως αἰτ. τι πρός τινος, Θέογν. 556· παρά τινος, Ξεν. Ἀν. 1. 3, 16. 3) μετ’ αἰτιατ. προσώπ. καὶ ἀπαρ. ζητῶ τινα νὰ κάμῃ τι, Ὀδ. Γ. 173, Σοφ. Ο. Κ. 13349, Ἀντ. 65, κτλ.· ὡσαύτως αἰτ. παρά τινος δοῦναι, Πλάτ. Ἐρυξ. 398Ε. 4) ἐν τῇ λογικῇ, λαμβάνω τι ὡς δεδομένον, Ἀριστ. Ἀν. Πρ. 1, 24. 2. Τοπ. 8. 13, 2, κτλ. ΙΙ. Μέσ. ζητῶ τι δι’ ἐμαυτόν, πρὸς ἰδίαν μου χρῆσιν ἢ σκοπόν, ἀπαιτῶ, Αἰσχύλ. Χο. 480· συχνάκις εἶναι σχεδὸν = τῷ ἐνεργ. καὶ μετὰ τῆς αὐτῆς συντάξεως, πρῶτον παρ’ Ἡροδ. 1. 90., 9. 34, Αἰσχύλ. Πρ. 822, κτλ. αἰτεῖσθαί τινα ὅπως..., Ἀντιφῶν 112, 41· συχν. ἀπολύτ. κατὰ μετοχήν, αἰτουμένῳ μοι δός, Αἰσχύλ. Χο. 480. πρβλ. 2, Θήβ. 260, Σοφ. Φ. 63· αἰτουμένη που τεύξεται, ὁ αὐτ. Ἀντ. 778· αἰτησάμενος ἐχρήσατο, Λυσ. 154, 24· οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν, οὐδὲ λοπάδ’ αἰτούμενος, Μένανδ. ἐν «Ὑμνίδι» 5· αἰτεῖσθαι ὑπέρ τινος, ζητῶ διά τινα, Λυσ. 141, 35. ΙΙΙ. παθ. ἐπὶ προσώπων, αἰτεῖσθαι ὑπὸ ἄλλου, αἰτηθείς τι, Ἡρόδ. 8. 111, Θουκ. 2. 97· αἰτεύμενος, Θεόκρ. 14. 63: ὡσαύτως μετ’ ἀπαρ., αἰτέομαι χρυσέαν καλέσαι μοῖσαν, παρακαλοῦμαι νά… κτλ., Πινδ. Ι. 8 (7), 10. 2) ἐπὶ πραγμάτων, ζητοῦμαι, τὸ αἰτεόμενον, Ἡρόδ. 8. 112· ἵπποι ᾐτημένοι, δεδανεισμένοι, Λυσ. 169, 17.

English (Autenrieth)

fut. -ήσω, aor. part. -ήσᾶσα: ask, demand, beg, sue for; abs., of a mendicant, Od. 18.49; freq. τινά τι, w. inf. Il. 6.176, acc. and inf. (ᾐτέομεν δὲ θεὸν φῆναι τέρας), Od. 3.173.

English (Slater)

αἰτέω, αἴτημι (αἴτημι, αἰτέω, -εῖς; -έων: impf. αἴτει, αἴτεον: fut. αἰτήσων: pass. αἰτέομαι)
a ask, ask a question of c. dupl. acc., τί ἔρδων φίλος σοί εἴην, τοῦτ' αἴτημί σε fr. 155. 3.
b ask for Διὸς αἴτει πανδόκῳ ἄλσει σκιαρόν τε φύτευμα (O. 3.17) ἐκάλεσσε Ποσειδᾶν' εὐρυβίαν αἰτέων λαοτρόφον τιμάν τιν ἑᾷ κεφαλᾷ (O. 6.60) θεῶν δ ὄπιν ἄφθονον αἰτέω, λτ;γτ;έναρκες, ὑμετέραις τύχαις (P. 8.72) “ἔσσεταί τοι παῖς ὅν αἰτεῖς, ὦ Τελαμών” (I. 6.52) (Ἀνταίου κούραν）· τὰν μάλα πολλοὶ ἀριστῆες ἀνδρῶν αἴτεον σύγγονοι asked in marriage (P. 9.107)
c ask c. inf., ἔρχομαι αἰτήσων (sc. Δία) πόλιν εὐανορίαισι τάνδε κλυταῖς δαιδάλλειν (O. 5.20) μοῖραν δ εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν, Ζεῦ πᾶτερ (N. 9.30) τῶ καὶ ἐγώ, καίπερ ἀχνύμενος θυμόν, αἰτέομαι χρυσέαν καλέσαι Μοῖσαν (pass.: Σ, Wil. contra med. interp.) (I. 8.5)
d ask foll. by impv., αἰτέω σε, ἵλαος δέξαι στεφάνωμα τόδ (P. 12.1)

English (Abbott-Smith)

αἰτέω, -ῶ, [in LXX chiefly for שׁאל;]
to ask, request: absol., Mt 7:7, Ja 1:6; c. acc. pers., Mt 5:42, Lk 6:30; c. acc. rei, seq. ἀπό, Mt 20:20, I Jo 5:15; id. seq. παρά, Ac 3:2, Ja 1:5; c. dupl. acc. Mt 7:9, Mk 6:22, Jo 16:23. Mid. (on the distinction bet. mid. and act., v. M, Pr., 160): absol., Mk 15:8, Jo 16:26, Ja 4:3; c. acc. rei, Mt 14:7, Mk 6:24, al.; c. acc. pers., Mt 27:20, Lk 23:25; c. acc.SYN.: ἐρωτάω, q.v., πυνθάνομαι. On the proper distinction between these words, v. Tr., Syn., § xl, Thayer, s.v. αἰ. In late Gk., however, αἰ. and ἐ. seem to have become practically synonymous (cf. Ac 3:2,3; v. Field, Notes, 101 f.; M, Th., I, 4:1; M, Pr., 66n; MM, VGT, s.v.).

English (Strong)

of uncertain derivation; to ask (in genitive case): ask, beg, call for, crave, desire, require. Compare πυνθάνομαι.

English (Thayer)

(ῶ; future αἰτήσω; 1st aorist ᾔτησα; perfect ή᾿τηκα; middle, present αἰτοῦμαι; imperfect ἠτούμην future αἰτήσομαι; 1st aorist ᾐτησάμην; (from Homer down); to ask; middle to ask for oneself, request for oneself; absolutely: αἰτεῖσθαι τί, αἰτεῖν with the accusative of the person to whom the request is made: αἰτεῖσθαι with the accusative of the person asked for — whether to be released, T WH Tr marginal reading παραιτέω, which see); αἰτεῖν τί ἀπό τίνος, L Tr text WH text; (Tr WH); L T Tr WH; (so αἰτεῖσθαι in Plutarch, Galb. 20) (cf. Buttmann, 149 (130)); τί παρά τίνος, R G T Tr marginal reading WH marginal reading; R G; followed by the infinitive, αἰτεῖν τί ἐν τῷ ὀνόματι Χριστοῦ, ὄνομα, 2e.); τί ἐν τῇ προσευχή, αἰτεῖν τινα τί, T but L WH Tr marginal reading brackets); ὑπέρ τίνος followed by ἵνα, Buttmann, 237 (204)); αἰτεῖσθαι with the accusative and the infinitive, ᾐτήσατο εὑρεῖν asked that he himself might find; others wrongly translate ᾐτήσατο desired); demanding prominent: αἰτεῖν τί, τινα τί, Trench, § xl., and others) that it is not the constant word for the seeking of the inferior from the superior, and so differing from ἐρωτάω, which has been assumed to imply 'a certain equality or familiarity between the parties'; that the distinction between the words does not turn upon the relative dignity of the person asking and the person asked; but that αἰτέω signifies to ask for something to be given not done giving prominence to the thing asked for rather than the person and hence is rarely used in exhortation. ἐρωτάω, on the other hand, is to request a person to do (rarely to give) something; referring more directly to the person, it is naturally used in exhortation, etc. The views of Trench are also rejected by Cremer, 4te Aufl. under the word The latter distinguishes αἰτέω from similar words as follows: "αἰτέω denotes the request of the will, ἐπιθυμέω that of the sensibilities, δέομαι the asking of need, while ἐρωτάω marks the form of the request, as does εὔχεσθαι also, which in classic Greek is the proper expression for a request directed to the gods and embodying itself in prayer." ἐρωτάω, αἰτέω and δέομαι are also compared briefy by Green, Critical Notes, etc. (on ἐρωτάω "it cannot serve to indicate directly any peculiar position, absolute or relative, of the agent. The use of the word may, therefore, be viewed as having relation to the manner and cast of the request, namely, when carrying a certain freedom of aim and bearing; a thing inseparable from the act of direct interrogation"; cf. further Schmidt, chapter 7. Compare: ἀπαιτέω, ἐξαιτέω, ἐπαιτέω, παραιτέω (παραιτοῦμαι), προσαιτέω.)

Greek Monotonic

αἰτέω: Ιων. παρατ. αἴτεον· μέλ. αἰτήσω, αόρ. αʹ ᾔτησα, παρακ. ᾔτηκα, Παθ. παρακ. ᾔτημαι, ζητώ,
I. 1. επαιτώ, σε Ομήρ. Οδ. κ.λπ.
2. με αιτ. πράγμ., ζητώ κάτι, ποθώ, ζητώ επίμονα, απαιτώ, σε Όμηρ. κ.λπ.· ὁδὸν αἰτῶ, παρακαλώ να αποχωρήσω, δηλ. ζητώ την άδεια να απέλθω, σε Ομήρ. Οδ.· με αιτ. προσ. και πράγμ., ζητώ από κάποιον κάτι, σε Όμηρ. κ.λπ.· δίκας αἰτῶ τινα φόνου, απαιτώ από κάποιον ικανοποίηση για φόνο που έχει διαπράξει, σε Ηρόδ.
3. με αιτ. προσ. και απαρ., ζητώ σε κάποιον να κάνει κάτι, σε Ομήρ. Οδ. κ.λπ.
II. Μέσ., ζητώ κάτι για τον εαυτό μου, για προσωπική μου χρήση ή σκοπό, αξιώνω, διεκδικώ, σε Αισχύλ. κ.λπ.· συχνά όμως χρησιμ. ακριβώς όπως ο Ενεργ. τύπος.
III. Παθ. λέγεται,
1. για πρόσωπα, μου ζητείται από κάποιον κάτι, παρακαλούμαι, σε Ηρόδ., Θουκ.
2. για πράγματα, ζητούμαι· τὸαἰτεόμενον, σε Ηρόδ. κ.λπ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: ask, beg (Il.).
Origin: GR [a formation built with Greek elements]
Etymology: A denominative of *αἶτος, s. αἴνυμαι, αἶσα and αἴτιος.

Middle Liddell

I. to ask, beg, Od., etc.
2. c. acc. rei, to ask for, crave, demand, Hom., etc.; ὁδὸν αἰτ. to beg one's departure, i. e. ask leave to depart, Od.:—c. acc. pers. et rei, to ask a person for a thing, Hom., etc.; δίκας αἰτ. τινὰ φόνου to demand satisfaction from one for murder, Hdt.
3. c. acc. pers. et inf. to ask one to do, Od., etc.
II. Mid. to ask for oneself, to claim, Aesch., etc.:—but often used just like Act.
III. Pass.:
1. of persons, to have a thing begged of one, Hdt., Thuc.
2. of things, to be asked, τὸ αἰτεόμενον Hdt., etc.

Frisk Etymology German

αἰτέω: {aitéō}
Meaning: fordern, begehren (ion. att.),
Composita: oft mit Präverb, ἀπ-, ἐξ-, παραιτέω usw.
Derivative: Ableitungen: 1. αἴτησις Forderung, Bitte (ion. att., näheres bei Holt, Les noms d'action en -σις 126) mit αἰτήσιμος (Arbenz Die Adj. auf -ιμος 88f.); 2. αἴτημα Forderung, Bitte, Postulat (Pl., Arist. usw.) mit αἰτηματικός und αἰτηματώδης; 3. αἰτητής Bittsteller (Pap., D. C.); daneben αἰτητικός (Arist., D. L.), vielleicht direkt vom Verb oder von αἴτησις, 4. αἰτίζω = αἰτέω (ep. seit Od.).
Etymology: αἰτέω ist ein Denominativum von *αἶτος, s. αἶσα und αἴνυμαι.
Page 1,47

Chinese

原文音譯：a„tšw 埃帖哦
詞類次數：動詞（71）
原文字根：請求 相當於： （שָׁאַל‎ / שְׁאָלָה‎）
字義溯源：問*，請求，要求，要，求，祈求，求問，討；比較（πυνθάνομαι）=問題*）。這字的本意是：去求你所需要的。所以，這字是禱告祈求的主要用字；在福音書中，主耶穌常要門徒及眾人祈求禱告（ 太6:8; 7:7-11; 18:19; 21:22； 可11:24； 路11:9-13； 約4:10; 14:13,14; 15:7,16; 16:23-26），所用的就是這個編號
同源字：1） （αἰτέω）問，請求 2） （αἴτημα）所求之物 3） （αἰτία）原因 4） （ἀπαιτέω）要求還報 5） （ἐξαιτέω）要求 6） （ἐπαιτέω）要，討 7） （παραιτέομαι）請求原諒 8） （αἰτιάομαι / προαιτιάομαι）已經控告 9） （προσαιτέω / προσαίτης）乞求 10） （προσαιτέω / προσαίτης）乞丐
同義字：1） （αἰτέω）問，請求 2） （δέομαι）求 3） （ἐξαιτέω）要求 4） （ἐπερωτάω）請求，問 5） （ἐρωτάω）查詢 6） （λέγω / εἴρω）陳述 7） （παραιτέομαι）請求原諒 8） （παρακαλέω）勸慰 9） （πυνθάνομαι）查問
出現次數：總共（70）；太（14）；可（9）；路（11）；約（11）；徒（10）；林前（1）；弗（2）；西（1）；雅（5）；彼前（1）；約壹（5）
譯字彙編：
1） 求（17） 太7:9； 太18:19； 太20:20； 太27:58； 可6:22； 可15:8； 可15:43； 路11:11； 路11:12； 路11:13； 路23:52； 徒3:2； 徒3:14； 徒9:2； 徒12:20； 雅1:6； 雅4:2；
2） 你們⋯求（6） 約14:13； 約14:14； 約15:16； 約16:23； 約16:24； 雅4:3；
3） 祈求的（4） 太7:8； 可11:24； 路11:10； 約15:7；
4） 要（3） 路12:48； 約4:9； 林前1:22；
5） 你們求（3） 太21:22； 約16:24； 雅4:3；
6） 我們⋯求（3） 可10:35； 弗3:20； 約壹5:14；
7） 我們⋯求的（2） 約壹3:22； 約壹5:15；
8） 他們求（2） 徒13:21； 徒13:28；
9） 求⋯的（2） 太5:42； 路6:30；
10） 他要了（2） 路1:63； 徒16:29；
11） 你⋯求（2） 可6:23； 約11:22；
12） 祈求（2） 徒7:46； 西1:9；
13） 你們祈求（2） 太7:7； 路11:9；
14） 所求的（1） 太20:22；
15） 求⋯的人（1） 太7:11；
16） 他們求要（1） 太27:20；
17） 她所求的（1） 太14:7；
18） 他求（1） 太7:10；
19） 就當⋯求（1） 雅1:5；
20） 你們要⋯祈求（1） 約16:26；
21） 就當祈求（1） 約壹5:16；
22） 他們⋯求的（1） 路23:25；
23） 求的（1） 約壹5:15；
24） 求問（1） 太6:8；
25） 早求（1） 約4:10；
26） 求著（1） 路23:23；
27） 她求（1） 可6:25；
28） 我可以求（1） 可6:24；
29） 討（1） 徒25:3；
30） 問（1） 彼前3:15；
31） 我祈求（1） 弗3:13；
32） 要求（1） 徒25:15；
33） 你們所求的（1） 可10:38

Mantoulidis Etymological

-ῶ (=ζητῶ). Ἰσως ἀπό τήν ἴδια ρίζα μέ τό αἶσα (=μοῖρα). Παράγ. ἀπό ἴδια ρίζα: αἴτησις, αἴτημα, παραίτησις, διαιτητής, αἰτητικός, ἀπαιτητικός, αἰτητός, ἀπαραίτητος, αἰτήσιος, ἐπαίτης, αἰτία (=κατηγορία), αἰτιάζομαι, αἰτίαμα (=κατηγορία), αἰτιῶμαι, αἰτίασις, αἰτίζω (=ζητῶ ἐπίμονα), αἴτιος, αἰτιολογία, αἰτιολογικός.

Léxico de magia

pedir, suplicar c. ac. de pers. τὸν θεὸν εἰς ἀνατολήν ... αἰτοῦ al dios, al amanecer, suplica P III 310 δέδωκας ἐλευθερίαν τῷ κτίσματι αἰτουμένῳ δεσπότην has dado libertad a la creación que pedía al señor C 13 13 c. ac. de cosa αἰτῶν σύστασιν τὴν τοῦ θεοῦ pidiendo comunicación con el dios P III 695 c. ac. de pers. y cosa προσκυνήσαντες μηδεμίαν ᾐτήσαμεν λιτήν adorándote, ninguna cosa te pedimos P III 607 ὃ ἐὰν αὐτὴν αἰτῶ ἐπήκοός μοι ἦν que me obedezca en lo que le pida SM 39 6 c. ac. de pers. y or. de relat. αἰτοῦ δὲ, ἃ βούλει, τὸν θεόν pide al dios lo que quieras P IV 777 c. ac. de cosa y prep. c. gen. ὃ ἄν παρὰ τινος αἰτήσῃς, πάντως λήμψει lo que pidas a cualquiera, lo conseguirás plenamente P XII 277 c. inf. y prep. c. gen. λέγε λόγον αὔτοπτον καὶ αἴτησαι παρὰ τοῦ δεσπότου προγνῶναι recita la fórmula de visión directa y pide al señor conocer de antemano P III 699 c. or. subord. αἰτῶν καὶ παρακαλῶν ὅπως διώξῃς ἀπ' ἐμοῦ ... τὸν δαίμονα pidiendo y suplicando que alejes de mí al demonio C 9 7 abs. ἐὰν αἰτήσῃς, δώσει σοι ἀπὸ τοῦ σπονδείου πεῖν si se lo pides, te dará a beber de la copa P VII 737 εἰ δέ τις ἔχει καὶ δίδωσιν, αἰτῶ, δέομαι si alguien la tiene y la da, yo pido, suplico P XXXIV 16