ἐναντίος

English (LSJ)

α, ον,
A opposite, = ἀντίος (which is rare in Prose):
1 of place, on the opposite side, opposite, c.dat., ἀκταὶ ἐναντίαι ἀλλήλῃσιν Od.10.89; Πάτροκλος δέ οἱ.. ἐ. ἧστο Il.9.190, cf. Od.23.89: hence, fronting, face to face, αὐτῳ οὔ πω φαίνετ' ἐναντίη 6.329; ὄττις ἐ. τοι ἰσδάνει Sapph.2.2; δεῖξον.. τὸ σὸν πρόσωπον δεῦρ' ἐναντίον πατρί before him, E.Hipp.947; τὰναντία τινί things open to one's sight, X.Cyr.3.3.345: abs., ἐναντίος στάνθ' E.Hipp.1078 (but ἐναντίος κεῖσθαι = look opposite ways, Pl.Smp. 190a).
b with Verbs of motion, in the opposite direction, ἔνθα οἱ.. ἐναντίη ἤλυθε μήτηρ came to meet him, Il.6.251; ἐναντίοι ἀλλήλοισιν ὄγμον ἐλαύνωσιν 11.67; δύο ἅμαξαι ἐ. ἀλλήλαις Th.1.93; ἄνεμος ἐ. ἔπνει X.An.4.5.3.
c Astrol., in diametrical aspect, Vett.Val.70.16, Man.3.360.
2 in hostile sense, opposing, facing in fight, c. gen., ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν Il.5.497, cf. S.Aj.1284, X.An.4.3.28, etc.: c. dat., Il.5.12, E.Supp.856, IT1415; οἱ ἐναντίοι = one's adversaries, A. Th.375, Gorg.Fr.12 D., etc.; the enemy, Hdt.7.225, Th.4.64, etc.
b generally, opposed to, τινί X.An.3.2.10; τὸ ἐναντίον = the opposite party, Id.Ath.1.4; presenting obstacles, hindering, τινί S.Ph.642.
c ὁ δι ἐναντίας the opponent in a lawsuit, PFlor.1.58.15 (iii A.D.), etc.
3 of qualities, acts, etc., opposite, contrary, reverse, τἀναντί' εἰπεῖν A.Ag. 1373; δίκαια καὶ τἀναντία S.Ant.667: mostly c.gen., τὰ ἐναντία τούτων the very reverse of these things, Hdt.1.82, cf. Th.7.75, etc.; δείξας.. ἄστρων τὴν ἐ. ὁδόν, i.e. τὴν τοῦ ἡλίου ὁδὸν ἐ. οὖσαν τοῖς ἄστροις E.Fr.861: also c. dat., Ὀρφεῖ δὲ γλῶσσαν τὴν ἐναντίαν ἔχεις A.Ag.1629; τἀναντία πρήσσειν [τῇ ὑγιείῃ] Democr.234; δύο τὰ ἐναντιώτατα εὐβουλίᾳ Th.3.42; ἀγαθῷ κακὸν ἐναντιώτερον ἢ τῷ μὴ ἀγαθῷ Pl.R. 491d; ἐναντία λέγει αὐτὸς αὑτῷ Id.Prt.339b, cf.Ar.Ach.493; τἀναντία τούτοις Pl.Prt 323d; ἐναντία γνῶναι ταῖς πλείσταις (πόλεσιν) X.Lac.1.2; τὴν ἐ. τινὶ ψῆφον θέσθαι D.19.65; simply τὴν ἐ. θέσθαι τινί Pl.La.184d: followed by ἤ, τοὺς ἐ. λόγους ἢ ὡς αὐτὸς κατεδόκεε Hdt.1.22; τοὐ. δρῶν ἢ προσῆκ' αὐτῷ ποιεῖν Ar.Pl.14; τοὐ. ἔπαθεν ἢ τὸ προσδοκώμενον Pl.Lg.966e, cf. R.567c, etc.: freq. strengthened, πᾶν τοὐναντίον, πάντα τἀναντία, quite the contrary, Lg. 967a, X.Mem.3.12.4; πολὺ τοὐναντίον Stratt.57; τὸ δὲ πολὺ ἐναντίον ἀποβήσεται Pl.Ap.39c.
b τὰ ἐναντία = opposites in Philos., Pherecyd.Syr. 3, Arist.Metaph.986b3, etc.
4 in the Philos. of Arist., τἀναντία (distinct from other ἀντικείμενα, Metaph.1018a25) are contraries, esp. the two attributes within the same genus which differ most widely from each other (as hot and cold), Cat.6a18, al.
b ἐναντίαι ἀποφάνσεις, ἐναντίαι προτάσεις, contrary propositions (All B is A, No B is A), opp. contradictory (v. ἀντιφατικῶς), Id.Int.17b4, APr.63b28.
II freq. in Adv. usages:
1 from Hom. downwds., neut. ἐναντίον as adverb, opposite, facing, ἐναντίον ὧδε κάλεσσον = here to my face, Od.17.544; εἰς ὦπα ἰδέσθαι ἐναντίον = to look one in the face, 23.107; ἐ. προσβλέπειν τινά E.Hec.968, etc.; γυναῖκας ἀνδρῶν μὴ βλέπειν ἐναντίον ib.975: abs., D.4.40, etc.: hence, like a Prep. c. gen., in the presence of, τῆς βουλῆς IG12.91; τῶνδ' ἐναντίον S.OC1002; μαρτύρων ἐναντίον Ar.Ec.448; ἐ. τοῦ παιδίου Id.Lys.907; ἐναντίον ἁπάντων λέγειν Th.6.25; ἐ. Διός Plb.7.9.2; also neut. pl., IG7.1779 (Thespiae).
b in hostile sense, against, c. gen., ἀνέσταν.. σφοῦ πατρὸς ἐναντίον Il.1.534; ἐναντίον ἰέναι τινός 21.574; ἐναντίον μάχεσθαί τινος 20.97; ἐ. ἵστασ' ἐμεῖο 13.448: abs., ἐναντίον μίμνειν = stand one's ground against, ib. 106: c. dat., νεικεῖν ἀλλήλοισιν ἐναντίον 20.252; ἐναντίον θεοῖς E.Or.624; ἐναντία τῷ ὅρκῳ πράττειν IG22.1258.2.
c contrariwise, in Att. also with the Art., τοὐναντίον on the other hand, τοὐ. δέ.. Antiph.80.4; ἢ πάλιν τοὐναντίον Men.460.5; conversely, Pl.Men.89e.
d neut. pl. ἐναντία as adverb, c. dat., Hdt.6.32, Th.1.29, etc.
2 with Preps., ἐκ τοῦ ἐναντίου = over against, opposite, opp. ἐκ πλαγίου, X.HG4.5.15, etc.; ἐξ ἐναντίας, Ion. ἐναντίης, Hdt.7.225, Th.4.33 (οἱ ἐξ ἐναντίου = the opposing parties, prob. in PGrenf. 2.78.26 (iv A. D.)); ἐκ τῶν ἐναντίων = on the contrary, Plb.5.9.9; ἀπ' ἐναντίας Ascl.Tact.1.2; ἀπ' ἐναντίας Χωρεῖν Procop.Arc.4; κατὰ τὰ ἐναντία Pl.Ti.39a: Geom., αἱ κατ' ἐναντίον τοῦ παραλληλογράμμου πλευραί the opposite sides of the parallelogram, Archim.Aequil.1.9; αἱ κατ' ἐναντίον τομαί opposite sections (i.e. branches) of the hyperbola, Apollon.Perg.Con. 3.23.
3 regul.Adv. ἐναντίως = contrariwise, c. dat., τούτοις οὐκ ἐναντίως λέγεις A.Eu.642; ἐναντίως διακεῖσθαί τινι Pl.R. 361c; ἐναντίως ἀντικεῖσθαι Arist.Int.17b20; πικρῶς καὶ ἐναντίως = like an enemy, D.19.339; ἐναντίως ἢ ὡς ἀνδραπόδοις τραφεῖσι Pl.Tht.175d; ἐναντίως ἔχειν = to be exactly opposed, Id.Euthd.278a; πρός τι to be contrary in respect of... D.1.4; in the Logic of Arist., Metaph.1057b11, al., cf. Procl.in Alc.p.268C.

Spanish (DGE)

-α, -ον
• Alolema(s): ép. fem. -ίη Il.6.251
• Morfología: [du. nom.-voc.-ac. ἐναντίω Il.5.12, Ar.Au.1127, A.R.2.88, gen.-dat. ἐναντίοιν Arist.Rh.1399^a28, Aristid.Or.24.36, Lib.Or.31.12]
A Isent. local
1 en cont. no de mov. que está enfrente, opuesto, frente a c. dat. Πάτροκλος δέ οἱ ... ἐ. ἧστο σιωπῇ Patroclo estaba sentado en silencio frente a él, Il.9.190, cf. Od.6.329, 10.89, ὄττις ἐ. τοι ἰσδάνει que está sentado frente a ti Sapph.31.2, δεῖξον ... τὸ σὸν πρόσωπον δεῦρ' ἐναντίον πατρί habla Teseo, E.Hipp.947, ἑστὼς πολεμίοις ἐ. cuando está a pie firme frente a los enemigos E.Supp.856, τῷ δ' ἐναντία ψυχὰ προφάνη Μελεάγρου el alma de Meleagro apareció frente a él B.5.76, cf. Pl.Smp.190a, c. gen. ἕζετ' ἔπειτ' Ὀδυσῆος ἐναντίη entonces se sentó enfrente de Odiseo ref. Penélope Od.23.89, en posición pred. εἴθ' ἦν ἐμαυτὸν προσβλέπειν ἐναντίον στάνθ' si yo pudiera mirarme a mí mismo colocado enfrente E.Hipp.1078.
2 en cont. que implican mov. que marcha en dirección opuesta, encontrada, de frente c. dat. ἔνθα οἱ ... ἐναντίη ἤλυθε μήτηρ allí le salió al encuentro su madre, Il.6.251, ὥς τ' ἀμητῆρες ἐναντίοι ἀλλήλοισιν ὄγμον ἐλαύνωσιν como los segadores en dos filas, unos frente a otros recorren el surco, Il.11.67, δύο ἅμαξαι ἐναντίαι ἀλλήλαις Th.1.93, τίνες ἐναντίοι τίσι ... λέγωμεν digamos cuáles son opuestos los unos a los otros de los vientos, Arist.Mete.363^a21, cf. Vett.Val.133.18, c. πρός y ac. (φορὰν) ... ἐναντίαν πρὸς τὴν κύκλῳ κίνησιν de la traslación, Arist.Cael.271^a3, πρὸς ἀνίσχοντα τὸν ἥλιον ἐναντίᾳ πτήσει de las aves, D.P.Au.1.3, abs., E.Fr.397b, en posición pred. ἄνεμος βορρᾶς ἐ. ἔπνει X.An.4.5.3, ὥστ' ... Προξενίδης ... καὶ Θεογένης ἐναντίω δύ' ἅρματε, ... ἂν παρελασαίτην hasta el punto de que Proxénides y Teógenes yendo en direcciones opuestas con dos carros ... podrían cruzarse Ar.Au.1127
•c. sent. hostil que marcha al encuentro de, en contra de c. dat. τώ οἱ ἀποκρινθέντε ἐναντίω ὁρμηθήτην ambos habiéndose destacado de las filas, se lanzaron contra él, Il.5.12, c. gen. οἱ δ' ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν se revolvieron y plantaron cara a los aqueos, Il.5.497, αὐτὸς Ἕκτορος ... ἦλθ' ἐ. ref. a Áyax, S.Ai.1284, abs. ἂψ δ' αὖτις συνόρουσαν ἐναντίω, ἠύτε ταύρω de nuevo se lanzaron uno contra otro, como dos toros A.R.l.c.
II fig.
1 contrario, opuesto gener. c. dat. Ὀρφεῖ δὲ γλῶσσαν τὴν ἐναντίαν ἔχεις A.A.1629, τὴν ἐναντίαν ... Θηβαίοις ψῆφον θέσθαι D.19.65, cf. S.Ph.642, Pl.La.184d, ἐναντία ψᾶφος voto en contra op. στερεός ‘a favor’ SEG 41.680.54 (Halasarna II a.C.), πρόσταγμα ἐναντίον τοῖς νόμοις IClaros 1.P.2.59 (II a.C.), μνήμην καὶ λήθην δύο προσρήματα ἐναντίω δυοῖν ἐναντίοιν εἶναι πραγμάτοιν que el recuerdo y el olvido son dos términos contrarios para dos asuntos contrarios Aristid.l.c., εἰκὸς τοῖς πολεμίοις ἐναντίους εἶναι τοὺς θεούς es natural que los dioses sean contrarios a los enemigos X.An.3.2.10, cf. Cels.Phil.6.42, Chrys.M.62.504, c. gen. τούτων τοῖς ἐναντίοις ἐπιφημίσμασιν con los augurios opuestos a aquellos (las plegarias), Th.7.75, seguido de ἤ: ἤκουε ... τοὺς ἐναντίους λόγους ἢ ὡς αὐτὸς κατεδόκεε escuchó unos informes contrarios a lo que él se imaginaba Hdt.1.22, en compar. seguido de ἤ: ἀγαθῷ γάρ που κακὸν ἐναντιώτερον ἢ τῷ μὴ ἀγαθῷ pues el mal es más contrario a lo bueno que a lo que no es bueno Pl.R.491d, abs., en fil. ἐ. ἀποφάνσεις proposiciones contrarias Arist.Int.17^b4, αἱ προτάσεις οὔτ' ἐναντίαι οὔτ' ἀντικείμεναι Arist.APo.64^a18, cf. Pl.Plt.269e, πόλις ... διαμένει συνεστηκυῖα ἐκ τῶν ἐναντιωτάτων ἐθνῶν Arist.Mu.396^b2, οἱ ἐναντίοι ἄγγελοι los ángeles contrarios, rebeldes Origenes Cels.8.36.
2 subst. neutr. sg. y plu. τὸ ἐ., τοὐν., (τὰ) ἐ., τἀν.
a) gener. hecho o cosa contraria, lo contrario, lo opuesto frec. seguido por ἤ: τοὐναντίον δρῶν ἢ προσῆκ' αὐτῷ ποεῖν haciendo lo contrario de lo que le convenía hacer Ar.Pl.14, cf. Pl.Lg.966e, R.567c, reforz. c. otros adj. πᾶν ... τοὐναντίον ἔχει νῦν todo lo contrario sucede ahora Pl.Lg.967a, cf. Ap.39c, X.Mem.3.12.4, c. gen. o dat. πολλῶν πάροιθεν ... εἰρημένων τἀναντί' εἰπεῖν οὐκ ἐπαισχυνθήσομαι no me avergonzaré de decir lo contrario de lo mucho que he dicho antes A.A.1373, cf. Hdt.1.82, Ar.Ach.493, ἀκρασίῃ δὲ τἀναντία πρήσσοντες realizando cosas contrarias a la falta de temperancia Democr.B 234, cf. Pl.Prt.323d, X.Lac.1.2, Ath.1.4, IG 2².1258.2 (IV a.C.), c. πρός y ac. ἐναντία λέγειν καὶ πρὸς τὰ φαινόμενα καὶ πρὸς αὑτόν Arist.GC 315^a3, abs. τοῦδε χρὴ κλύειν καὶ σμικρὰ καὶ δίκαια καὶ τἀναντία es preciso obedecerle en lo pequeño, en lo justo y en lo contrario S.Ant.667, cf. Hp.Liqu.2, Mnesith.Ath.20.14, δυοῖν τοῖν ἐναντίοιν πολιορκοῦνται están agobiados por dos decisiones contrarias Lib.l.c., ὁ τἀναντία διδάσκων προφήτης Thdt.Qu.in De.12, cf. HE 3.7.10;
b) fil. τὰ ἐναντία los contrarios como principios primordiales κόσμον ἐκ τῶν ἐναντίων συνιστὰς εἰς ὁμολογίαν ... ἤγαγε ref. a Zeus, Pherecyd.Syr.B 3, τοῖς γὰρ ἐναντίοις τὰ ἐναντία συμβέβηκεν, ἐναντίον δέ ἐστι τῷ ὄντι τὸ μὴ ὄν pues a los contrarios les corresponde lo contrario y contrario es al ser el no ser Gorg.B 3.80, cf. Heraclit.B 67, Arist.Ph.188^a19, τἀναντία ἀρχαὶ τῶν ὄντων los contrarios (son) principios de las cosas que son en los pitagóricos, Pythag.B 5 (p.453.8), cf. Thphr.Sens.1, Theo Sm.12, Plot.3.2.16, en la fil. aristotélica, op. ἀντικείμενα ‘opuestos’, Arist.Metaph.1018^a20, cf. 25, 31, APr.63^b28, τὰ γὰρ πλεῖστον ἀλλήλων διεστηκότα τῶν ἐν τῷ αὐτῷ γένει ἐναντία ὁρίζονται pues los contrarios se definen como aquellos que guardan recíprocamente la máxima distancia dentro del mismo género Arist.Cat.6^a18, cf. Rh.1399^a28, ἐκ μαχομένων καὶ ἐναντίων συνέστη τὰ ὄντα Nicom.Ar.2.19;
c) medic. contrarios en la terapéutica alopática τὰ ἐναντία τῶν ἐναντίων ἐστὶν ἰήματα los contrarios son remedios de los contrarios Hp.Flat.1, τὴν μὲν ὑγείαν φυλάττει διὰ τῶν ὁμοίων, τὴν δὲ νόσον ἀναιρεῖ διὰ τῶν ἐναντίων Mnesith.Ath.11.25;
d) geom. opuesto simétrico o diametralmente opuesto de dos puntos o dos elementos en rel. a otro punto ἔστω Η ἄρκτος· τούτῳ δ' ἐναντίον ἐξ ἐναντίας ... μεσημβρία sea H el norte y el punto diametralmente opuesto a éste el sur Arist.Mete.363^b3;
e) astrol. que está en aspecto diametral e.e. opuesto ἐν θηλυκοῖς ζῳδίοις ἢ ἐναντίαις μοίραις de los astros, Vett.Val.68.5, cf. 69.30, Man.3.360.
3 subst. masc. plu. οἱ ἐ. los adversarios, oponentes, enemigos τὰ τῶν ἐναντίων A.Th.375, cf. Hdt.7.225, μὴ τοὺς ἐναντίους ... κακῶς δρᾶν Th.4.64, cf. Ar.Ra.1441, πρὸς δὲ τὰς τῶν ἐναντίων προσαγωγὰς ... ἐναντιοῦσθαι enfrentarse a los asaltos de los enemigos Aen.Tact.32.1
•jur. y ret. los oponentes, la parte contraria τὴν μὲν σπουδὴν διαφθείρειν τῶν ἐναντίων γέλωτι destruir la seriedad de los adversarios con la risa Gorg.B 12, c. dat. οἱ ἐναντίοι ἐμοί mis oponentes en un juicio, SEG 44.669 (Olbia IV a.C.)
•crist. los adversarios e.d., los paganos Iust.Phil.Qu.et Resp.M.6.1297B
•en sg. ὁ ἐ. el adversario, el enemigo ref. el demonio A.Thom.A 42.
B usos adverb. y prep.
I como adv.
1 indic. lugar de frente, frente a frente
a) neutr. sg. Τρῶες ... μίμνειν οὐκ ἐθέλεσκον ἐναντίον los troyanos no quisieron resistir en el frente a frente, Il.13.106, τὸν ξεῖνον ἐναντίον ὧδε κάλεσσον llama al huésped a mi presencia, Od.17.544, cf. 23.107, E.Hec.968, βλέπειν ἐναντίον D.4.40;
b) en las locuciones ἐξ ἐναντίας (-ης), ἐξ ἐναντίου, ἐκ τοῦ ἐναντίου: οἱ μὲν ἐξ ἐναντίης ἐπισπόμενοι unos hostigando de frente Hdt.7.225, ἐξ ἐναντίας ... καθειστήκεσαν Th.4.33, οἵ τε ἐκ τοῦ ἐναντίου πάλιν ἠκόντιζον καὶ ἄλλοι ἐκ πλαγίου y los unos comenzaron a tirar de frente y los otros de lado X.HG 4.5.15, cf. Arist.Mete.373^b6, Metaph.1013^a1, ἐξ ἐναντίας μὲν κειμένου yaciendo en posición frontal el útero, Anon.Herc.908/1390 fr.26, cf. Arist.Mete.377^b34, μηδένα ... ἐξ ἐναντίου προσβλέπων Luc.Am.44.
2 indic. oposición al contrario, viceversa
a) neutr. sg. y plu. πέμπουσ' ἄρσενι θῆλυ μιγῆν τό τ' ἐναντίον αὖτις ἄρσεν θηλυτέρῳ al enviar a la hembra a unirse con el macho y, viceversa, el macho a la hembra Parm.B 12.5, cf. Antiph.80.4, Pl.Men.89e, πολὺ τοὐναντίον muy al contrario Stratt.60.2, οὔτε τὴν δόξαν τῆς ἀληθείας πιστοτέραν νομίζειν, ἀλλὰ τἀναντία ... y no considerar a la opinión más creíble que la verdad, sino al contrario ... Gorg.B 11a.24, cf. Men.Fr.349.5, Procl.in Alc.268;
b) en dif. locuciones: ἐκ τῶν ἐναντίων por el contrario ἐκ τῶν ἐναντίων ἀποδοὺς τὸ πάτριον πολίτευμα Plb.5.9.9, cf. PFlor.93.13 (VI d.C.)
•ἐξ ἐναντίας a la inversa τὰς χρόας ἐξ ἐναντίας ... κειμένας los colores dispuestos a la inversa en el arco iris, Arist.Mete.375^a31, cf. Pl.Epin.990e
•κατ' ἐναντίον, ἀπ' ἐναντίας = en oposición αἱ κατ' ἐ. τοῦ παραλληλογράμμου πλευραί los lados opuestos de un paralelogramo Archim.Aequil.1.9, cf. Apollon.Perg.Con.3.23, νόμον ... ἀπ' ἐναντίας ἁπάντων ἐλθόντα τῶν πρόσθεν κειμένων ley que llegó en contra de todas las anteriormente establecidas Procop.Arc.14.9
•κατὰ τὰ ἐναντία en sentido contrario Pl.Ti.39b
•ἐξ ἐναντίων desde lugares opuestos ἐξ ἐναντίων κατερράγησαν εἰς ... πλάνην Amph.Seleuc.202
•δι' ἐναντίας en el lugar opuesto τὸ δι' ἐναντίας μέρος la parte contraria en un juicio SB 14606.13 (V d.C.).
II como prep. de gen. o dat. ἐναντίον, ἐναντία
1 sin sent. hostil ante, delante de, en presencia de c. gen. θεοὶ δ' ἅμα πάντες ἀνέσταν ἐξ ἑδέων σφοῦ πατρὸς ἐναντίον todos los dioses a la vez se levantaron de sus asientos ante el padre ref. Zeus Il.1.534, cf. 13.448, Plb.7.9.2, IThesp.216.4 (II a.C.), ἐναντίον τε͂ς βολε͂ς ante la asamblea, IG 1³.52A.20 (V a.C.), cf. S.OC 1002, μαρτύρων ἐναντίον Ar.Ec.448, cf. Lys.907, ἐναντίον ἁπάντων λέγειν Th.6.25, cf. LXX Ge.12.19, c. dat. στρατοπεδεύεσθαι ἐναντία σφίσι Hdt.6.32.
2 c. sent. hostil frente a, contra c. gen. οὐκ ἔστ' Ἀχιλῆος ἐναντίον ἄνδρα μάχεσθαι un hombre no puede luchar contra Aquiles, Il.20.97, cf. 21.574, c. dat. νεικεῖν ἀλλήλοισιν ἐναντίον Il.20.252, cf. Simon.4.2.
C adv. -ίως
1 indic. lugar, c. verb. de mov. en sentido contrario κινεῖν Pl.Plt.269e, ἐναλλάξ ἐ. ἔχει τὰ κῶλα τὰς κάμψεις τοῖς ἀνθρώποις los miembros en los hombres tienen flexiones alternando en sentido contrario Arist.IA 712^a13, τὰ νέφη κατώτερα ὄντα φέρουσιν ἐ. arrastran a las nubes inferiores en sentido contrario los vientos, Thphr.Vent.27, cf. Aristox.Harm.69.5
•astrol. en aspecto opuesto εἰ δὲ ... τύχῃ ἢ ἐ. ἢ ἀνοικείως Vett.Val.252.12.
2 en cont. de lengua, gener. dialéctico y lóg. de modo contrario, en oposición, contrariamente πράττεσθαι op. ὡσαύτως ‘de igual forma’, Pl.Prt.332c, cf. Euthd.278a, διαφέρειν Arist.Metaph.1057^b11, cf. Posidon.164.54, en lóg., op. ἀντιφατικῶς ‘contradictoriamente’ ἀντικεῖσθαι Arist.Int.17^b20, c. referentes, en dat. ταῦτα τούτοις οὐκ ἐ. λέγεις A.Eu.642, cf. Pl.R.361c
•ἐ. ἔχειν πρός ser opuesto, ser contrario a ἡ γλῶττα ἐ. ἂν ἔχοι πρὸς τὴν τῆς τροφῆς εἴσοδον la lengua sería un obstáculo a la entrada del alimento Arist.PA 660^b30, cf. D.1.4
•seguido de ἤ en forma opuesta a τοῖς δ' ἐ. ἢ ὡς ἀνδραπόδοις τραφεῖσι Pl.Tht.175d, cf. Nicom.Ar.2.24
•de donde ἐ. ἀκούειν escuchar con hostilidad a los corruptos, D.19.339.

German (Pape)

[Seite 827] α, ον, geg enüb er; – a) eigtl. mit zugewandtem Gesicht, wie Eustath. oft erkl. ἀντιπρόσωπος, zugewendet; so bei ἧσθαι, ὁρμᾶσθαι, ἐλθεῖν, Il. 9, 190. 5, 12. 6, 251; αὐτῷ δ' οὔπω φαίνετ' ἐναντίη, von Angesicht zu Angesicht, Od. 6, 329; auch von Sachen, ἀκταὶ ἐν. ἀλλήλῃσιν προὔχουσιν 10, 89; in entgegengesetzter Richtung, ἐναντίοι ἀλλήλοισιν ὀγμὸν ἐλαύνουσιν Il. 11, 67. So überall auch in Prosa; δύο ἅμαξαι ἐναντίαι ἀλλήλαις τοὺς λίθους ἐπῆγον Thuc. 1, 93; τοῖς προσώποις ἐναντίοις κειμένοις Plat. Conv. 190 a. Dah. – b) feindlich gegenüberstehend; in dieser Bdtg bei Hom. mit dem gen., ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν Il. 5, 497; Ἕκτορος ἦλθ' ἐν. Soph. Ai. 1285; τινί, Eur. Suppl. 856; Xen. An. 3, 2, 10; τὸ ἐναντίον στρατόπεδον Plat. Lach. 193 a; ὧν ἐναντίον ἀπέδωκε Dem. 27, 21; Lys. 17, 2 u. öfter; ὁ ἐναντίος, der Gegner, Aesch. Spt. 357 Eum. 746; Soph. El. 986; Thuc. 4, 64; Plat. Rep. V, 471 b. – c) übh. entgegengesetzt; δίκαια καὶ τἀναντία Soph. Ant. 663; τινί u. τινός, Plat. Crat. 413 e; Rep. III, 394 b; τἀναντία τῶν συμφερόντων συμβουλεύειν Dem. 19, 8; oft τοὐναντίον, das Gegentheil, ἐκείνῳ τούτου Plat. Phil. 39 e; Lys. 215 e; ἐπὶ τοὐναντίον ἕλκειν, auf die entgegengesetzte Seite, Phaed. 94 b; πάντα τἀναντία συμβαίνει ἤ Xen. Mem. 3, 12, 4. – Sehr gew. von Hom. an ist ἐναντίον adverb. gebraucht, in den verschiedenen Bdtgn; εἰς ὦπα ἰδέσθαι ἐναντίον Od. 23, 107; προσβλέπειν ἐν. Eur. Hec. 968; ἐναντίον ἵστασ' ἐμεῖο Il. 13, 448, vgl. Od. 17, 544; ἐναντίον φίλων ἐλθεῖν Pind. frg. 253; ὀνειδίζεις με τῶνδ' ἐναντίον Soph. O. C. 1006, vor diesen; wie ἐναντίον ἁπάντων λέγειν Thuc. 6, 25, ἐναντίον Σωκράτους εἶπε Plat. Crat. 427 d; vgl. Is. 1, 11; ὅρκον τίθεσθαι ἐν. Διός Pol. 7, 9, 2; – τοὐναντίον, im Gegentheil, Xen. Cyr. 8, 4, 9 u. öfter; bes. Plat., der auch ἐναντίον ἤ, Legg. XII, 966 a (vgl. Ar. Plut. 14 Her. 1, 22), u. ἐν. καί, Rep. VIII, 567 d Legg. XII, 967 a vrbdt, Eben so adverb. gebraucht ἐξ ἐναντίας, Her. 8, 7 Thuc. 4, 33 u. Folgende; ἐκ τῶν ἐναντίων, Pol. 5, 9, 9; κατὰ τἀναντία, Plat. Tim. 39 a; οἱ ἐκ τοῦ ἐναντίου, die Gegenüberstehenden, Xen. Hell. 4, 5, 15, im Gegensatz von οἱ ἐκ πλαγίου. – Seltner ἐναντίως, auf entgegengesetzte Weise, Plat. Phaed. 84 a u. Folgde; ἐναντίως ἔχειν Plat. Euthyd. 278 a; τοῖς ἐναντίως ἢ ὡς ἀνδραπόδοις τραφεῖ. σιν Theaet. 175 d.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
I. adj. 1 qui est en face de, τινι : ἀκταὶ ἐναντίαι ἀλλήλῃσιν OD rivages qui se font vis-à-vis ; ἐναντίον φαίνεσθαί τινι OD se montrer en face de qqn ; τἀναντία τινι XÉN les choses qui s'offrent aux regards de qqn ; avec mouv. οἱ ἐναντίη ἤλυθε μήτηρ IL sa mère vint au-devant de lui ; δύο ἅμαξαι ἐν. ἀλλήλαις THC deux chars qui viennent à la rencontre l'un de l'autre ; ἐξ ἐναντίας (ion. ἐναντίης), ἐκ τοῦ ἐναντίου en face, à l'opposite;
2 avec idée d'hostilité qui se tient en face de : τὸ ἐναντίον l'ennemi, litt. ceux qui sont en face ; en gén. la partie adverse, les adversaires ou l'adversaire;
3 p. ext. opposé, contraire à, dat. ou gén. ; τὸ ἐναντίον le parti opposé ; adv. • τὸ ἐναντίον > • τοὐναντίον, • τἀναντία > • τἀναντία au contraire ; πάντα τἀναντία tout le contraire ; avec ἤ : τοὐναντίον ἤ, τἀναντία ἤ le contraire de ce que, contrairement à ce que;
II. adv. 1 • ἐναντίον en face ; ἐναντίον τινός en face de qqn ou de qch ; en présence de : ἐναντίον ἁπάντων λέγειν THC dire en face de tous;
2 avec idée d'hostilité (avec ou sans mouv.) avec le gén. : ἐναντίον μαχέσασθαί τινος IL combattre en face de qqn ; ἐναντίον ἰέναι τινός IL s'avancer en face de qqn ; νεικεῖν ἀλλήλοισιν ἐναντίον IL se quereller les uns en face des autres;
3 • ἐναντία en face;
Cp. ἐναντιώτερος, Sp. ἐναντιώτατος.
Étymologie: ἐν, ἀντίος.

Russian (Dvoretsky)

ἐναντίος:
1 находящийся напротив, противоположный, противолежащий (ἀκταὶ ἐναντίαι ἀλλήλῃσιν Hom.; μέρη τῆς πόλεως Arst.): ἐ. ἧστο Hom. он сидел напротив; τὰ τυφλὰ τοῦ σώματος ἐναντία τάττειν τοῖς πολεμίοις Xen. обращать тыл к врагу, т. е. бежать от врага; πρόσωπα ἐναντία Plat. лица, обращенные в противоположные стороны; ἐξ ἐναντίας Thuc., Plat., ἐξ (ἐκ τοῦ) ἐναντίου Xen., Luc. и ἐκ τῶν ἐναντίων Polyb. с противоположной стороны;
2 направляющийся навстречу, встречный (δύο ἅμαξαι ἐναντίαι ἀλλήλαις Thuc.; ῥοή Plat.; κινήσεις Arst.): οἱ ἐναντίη ἤλυθε Hom. она вышла ему навстречу; ἄνεμος ἐ. ἔπνει Xen. дул встречный ветер; τραύματα ἐναντία Plut. раны спереди (в грудь или в лицо);
3 противоположный по смыслу, обратный (τινί и τινός Plat.): καὶ σμικρὰ καὶ τἀναντία Soph. и малое, и большое; τὴν ἐναντίαν (sc. ψῆφον) θέσθαι τινί перен. Plat. высказать мнение, противоположное чьему-л.;
4 вражеский, враждебный, неприятельский (στρατός Pind.; στρατόπεδον Plat.): ἐναντίοι καὶ σύμμαχοι Xen. противники и союзники.

Greek (Liddell-Scott)

ἐναντίος: -α, -ον, Λατ. adversus, ὡς τὸ ἀντίος (ὅπερ σπάνιον ἐν τῷ πεζῷ λόγῳ): 1) ἐπὶ τόπου, εἰς τὸ ἀπέναντι μέρος, καταντικρύ, μετὰ δοτ., ἀκταὶ ἐναντίαι ἀλλήλῃσι Ὀδ. Κ. 89· Πάτροκλος δέ οἱ ἐναντίον ἧστο Ἰλ. Ι. 190· πρβλ. Ὀδ. Ψ. 89: ἐντεῦθεν, κατὰ πρόσωπον, Λατ. coram, αὐτῷ οὔ ποτ᾿ ἐφαίνετ᾿ ἐναντίη Ζ. 329· δεῖξον τὸ σὸν πρόσωπον δεῦρ᾿ ἐν. πατρί, ἐνώπιον τοῦ πατρός, Εὐρ. Ἱππ. 947· μῶρον γὰρ τὸ κρατεῖν βουλομένους τὰ τυφλὰ τοῦ σώματος καὶ ἄοπλα καὶ ἄχειρα ταῦτα ἐναντία τάττειν τοῖς πολεμίοις φεύγοντας Ξεν. Κύρ. 3. 3, 45: ‒ ἐν. στῆναι Εὐρ. Ἱππ. 1078· κεῖσθαι Πλάτ. Συμπ. 190Λ· ἴδε κατωτ. ΙΙ. β) μετὰ ῥημάτων κινήσεως ἐκ τοῦ ἐναντίου μέρους, ἔνθα οἱ... ἐναντίη ἤλυθε μήτηρ, ἦλθεν εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ, Ἰλ. Ζ. 251· ἐναντίοι ἀλλήλοισιν ὄγμον ἐλαύνωσιν Λ. 67· δύο ἅμαξαι ἐν. ἀλλήλαις Θουκ. 1. 93· ἄνεμος ἐν. ἔπνει Ξεν. Ἀν. 4. 5, 3. 2) ἐπὶ ἐχθρικῆς ἐννοίας, μετὰ γεν., ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν, παρετάχθησαν ἐναντίον τῶν Ἀχαιῶν, Ἰλ. Ε. 497, κτλ.· πρβλ. Σοφ. Αἴ. 1284, Ξεν. Ἀν. 4. 3, 28· ὡσαύτως μετὰ δοτ., Ἰλ. Ε. 12, Εὐρ. Ἱκ. 856, Ι. Τ. 1415, Ξεν.: ‒ οἱ ἐναντίοι, ὡς καὶ νῦν, οἱ πολέμιοι, Αἰσχύλ. Θήβ. 375, Χο. 142, κτλ., Θουκ. 4. 64, κτλ. 6) καθόλου, ἐναντίος, τινὶ Σοφ. Φιλ. 642, Ξεν. Ἀν. 3. 2, 10· τὸ ἐναντίον, ἡ ἀντίθετος μερίς, Ξεν. Ἀθην. Πολ. 1. 4: παρουσιάζων κωλύματα, τινὶ Σοφ. Φιλ. 642. 3) παρὰ τοῖς Ἀττ. ποιητ. καὶ πεζογρ. καὶ ἐν τῷ πεζῷ λόγῳ ἐν γένει, τὸ ἐναντίον, τὸ ἀντίθετον, τἀναντί᾿ εἰπεῖν Αἰσχύλ. Ἀγ. 1373· δίκαια καὶ τἀναντία Σοφ. Ἀντιγ. 667· τὸ πλεῖστον μετὰ γεν., τὰ ἐναντία τούτων, ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα τούτων, Ἡρόδ. 1. 82, Θουκ. 7. 75, κτλ.· δείξας... ἄστρων τὴν ἐν. ὁδόν, ὅ ἐ. τὴν τοῦ ἡλίου ὁδὸν ἐν. οὖσαν τοῖς ἄστροις, Εὐρ. Ἀποσπ. 583· ἀλλ᾿ ὡσαύτως μετὰ δοτ., Ὀρφεῖ δὲ γλῶσσαν τὴν ἐναντίαν ἔχεις Αἰσχύλ. Ἀγ. 1629· ἐναντία λέγει αὐτὸς αὑτῷ Πλάτ. Πρωτ. 339Β, πρβλ. Ἀριστοφ. Ἀχ. 493· τἀναντία τούτοις Πλάτ. Πρωτ. 323D· ἐναντία γνῶναι ταῖς πλείσταις πόλεσι Ξεν. Λακ. 1, 2· τὴν ἐναντίαν τινὶ ψῆφον θέσθαι Δημ. 361. 26· ὡσαύτως, τὴν ἐναντίαν θέσθαι τινὶ Πλάτ. Λάχ. 184D: ‒ ὡσαύτως ἑπομένου ἤ, τοὺς ἐναντίους λόγους, ἢ ὡς αὐτὸς κατεδόκεε Ἡρόδ. 1. 22· τοὐναντίον δρᾶν ἢ προσήκει Ἀριστοφ. Πλ. 14· τοὐναντίον ἔπαθεν ἢ τὸ προσδοκώμενον Πλάτ. Νόμ. 966Ε· ἴδε κατωτ. ΙΙ. 1· συχνάκις μετ᾿ ἐπιτάσεως, πᾶν τοὐναντίον, πάντα τἀναντία, ὅλως τὰ ἀντίθετα, αὐτόθι 967Α, Ξεν. Ἀπομν. 3. 12, 4· ἀλλὰ πολὺ τοὐναντίον Στράττις ἐν «Ψυχασταῖς» 1· τὸ δὲ πολὺ ἐναντίον ἀποβήσεται Πλάτ. Ἀπολ. 39C. 4) ἐν τῇ λογ. τοῦ Ἀριστ., ἐναντίαι προτάσεις ἢ τὰ ἐναντία, εἶναι ὁ ἰσχυρότατος τύπος τῶν ἀντιθέσεων (ἀντικειμένων) περὶ Ἑρμην. 14, 15, πρβλ. Ἀναλυτ. Πρότ. 2. 26, 2, Μετὰ τὰ Φυσικ. 4. 10, 2, κ. ἀλλ. ΙΙ. συχνὸν ἐπὶ ποικίλων ἐπιρρηματικῶν χρήσεων: 1) ἀπὸ τοῦ Ὁμήρου καὶ ἐφεξῆς, τὸ οὐδέτ. ἐναντίον ὡς ἐπίρρ., ἐν. ὧδε, ἐνώπιόν μου, Ὀδ. Ρ. 544· οὐδὲ εἰς ὦπα ἰδέσθαι ἐναντίον, ἰδεῖν κατὰ πρόσωπον, Ψ. 107· οὕτω παρ᾿ Ἀττ. ἐναντίον προσβλέπειν τινὰ Εὐρ. Ἑκ. 968, κτλ.· ὡσαύτως, βλέπειν ἐναντίον τινὸς αὐτόθι 975· ἀπολ., Δημ. 51. 28, κτλ.: ἐντεῦθεν ὡς πρόθ. μετὰ γεν., ἐπὶ παρουσίᾳ τινός, ἐνώπιον, Λατ. coram, τῶνδ᾿ ἐναντίον Σοφ. Ο. Κ. 1002· μαρτύρων ἐναντίον Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 448· ἐναντίον τοῦ παιδίου ὁ αὐτ. Λυσ. 907· ἐναντίον ἁπάντων λέγειν Θουκ. 6. 25, κτλ. β) ἐπὶ ἐχθρικῆς σημασίας, ἐναντίον, ὡς τὸ ἀντίβιον, ἐναντίβιον, μετὰ γεν., ἐναντίον ἰέναι τινὸς Ἰλ. Φ. 574· ἐναντίον μαχέσασθαί τινος Υ. 97 (καὶ συχνάκις ἀπολ.)· ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἐναντίον ἵστασ᾿ ἐμεῖο Ν. 448· μίμνειν οὐκ ἐθέλεσκον ἐναντίον αὐτόθι 106· ὡσαύτως μετὰ μετὰ δοτ., νεικεῖν ἀλλήλοισιν ἐν. Υ. 252· ἐν θεοῖς Εὐρ. Ὀρ. 624· ὡσαύτως, ἐν. καί... Πλάτ. Πολ. 567D, κτλ. γ) μετ᾿ ἄρθρου, ὡς καὶ παρ᾿ ἡμῖν, τοὐναντίον, τοὐναντίον δὲ πάντας εὐτυχεῖν ἀεὶ Ἀντιφάν. ἐν «Διδύμοις» 2. 4· ἢ πάλιν τοὐναντίον Μένανδρ. ἐν «Τιτθῇ» 2, κτλ: ‒ ὡσαύτως οὐδ. πληθ. ἐναντία, ὡς ἐπίρρ., Ἡρόδ. 6. 32, Θουκ. 1, 29, κτλ. 2) παρὰ πεζοῖς ὡσαύτως, ἐκ τοῦ ἐναντίου Λατ. ex adverso, e regione, ἀντίθετον τῷ ἐκ πλαγίου, Ξεν. Ἑλλην. 4. 5, 15, κτλ.· οὕτως, ἐξ ἐναντίας, Ἰων. -ίης, Ἡρόδ. 7. 225, Θουκ. 4. 33. ἐκ τῶν ἐναντίων Πολύβ. 5. 9, 9· κατὰ τἀναντία Πλάτ. Τίμ. 39Α. 3) ὁμαλ. ἐπίρρ. ἐναντίως, μετὰ δοτ., τούτοις οὐκ ἐναντίως λέγεις Αἰσχύλ. Εὐμ. 642· ἐναντίως διακεῖσθαί τινι Πλάτ. Πολ. 361C, κτλ.· πικρῶς καὶ ἐναντίως, ἐχθρικῶς, ὡς ἐχθρός, Δημ. 450. 11· ἐναντίως ἢ ὡς... Πλάτ. Θεαίτ. 175D: ― ἐναντίως ἔχειν, ἐναντίως διακεῖσθαι, ὁ αὐτ. Εὐθύδ. 278Α· πρός τι Δημ. 10. 14· ἰδίως ἐν τῇ λογ. τοῦ Ἀριστ. ἴδε τὸ ῥῆμα ἀντίκειμαι.

English (Autenrieth)

3: opposite, of motion and position, in friendly sense or hostile, against, Il. 6.247, Od. 23.89, Od. 10.89, Il. 5.497; of the ‘manifest’ appearance of a deity, Od. 6.329; adv., ἐναντίον, ἐναντίον ὧδε κάλεσσον, summon him hither ‘into my presence,’ Od. 19.544; freq. ἐναντίον ἐλθεῖν τινός, go ‘to meet,’ or ‘against.’

English (Slater)

ἐναντῐος
   a opposite, otherwise τὸ δ' ἐναντίον ἔσκεν (N. 5.31)
   b opposite, standing opposite †λοιγὸν ἀμύνων ἐναντίῳ στρατῷ (λοιγὸν ἀμφιβαλὼν coni. A. W. Mair) (I. 7.28)
   c ἐναντίον, prep. c. gen., face to face with οὐ φίλων ἐναντίον ἐλθεῖν fr. 229.

English (Strong)

from ἔναντι; opposite; figuratively, antagonistic: (over) against, contrary.

English (Thayer)

ἐναντία, ἐναντίον (ἀντίος set against) (from Homer down), properly, that which is over against; opposite; used:
1. primarily of place; opposite, contrary: of the wind (Xenophon, an. 4,5, 3), ἐξ ἐναντίας (Winer's Grammar, 591 (550); Buttmann, 82 (71)), opposite, over against (see ἐκ, I:4), with the genitive opposed as an adrersary, hostile, antagonistic in feeling or act: ὁ ἐξ ἐναντίας, an opponent (A. V. he that is of the contrary part), ἐναντίον ποιεῖν τί τίνι, to do something against one, ἐναντία πράττειν πρός τό ὄνομα τίνος, ἐναντίον, adverb, as a preposition is construction with the genitive (Buttmann, 319 (273)), before, in the sight of, in the presence of, one (so in Greek writings from Homer down; the Sept. often for לִפנְיֵ and בְּעֵינֵי also for לְעֵינֵי): T Tr marginal reading WH ἔμπροσθεν); ἐναντίον Φαραώ, when he stood before Pharaoh (here Tdf. ἔναντι, which see)); in the judgment, estimation, of one, T Tr WH) (τό ἐναντίον i. e. τοὐναντίον see in its place.)

Greek Monolingual

και εναντίος και ανάντιος, -α, -ο(ν) (AM ἐναντίος, Μ και ἐνάντιος και ἀνάντιος)
1. (με εχθρ. σημ.) αντίθετος, εχθρικά διακείμενος, δυσμενής
2. ως ουσ. αντίπαλος, αντίδικος, εχθρός («νίκας κατ' ἐναντίων δωρούμενος», τροπ. εκκλ.)
3. αντίθετος, εχθρικός, αντίπαλος
νεοελλ.
φρ.
1. «απ' εναντίας» ή απεναντίας
αντιθέτως, αντιστρόφως
2. το ουδ. ως ουσ. το εναντίο ή απλώς εναντίο
δυσμενές γεγονός, απευκταίο συμβάν («να μη μάς έρθει κανένα εναντίο»)
3. (ρητορ.) τα εναντία
οι αντιθέσεις ως σχήμα λόγου
4. (λογ.) «ενάντιες έννοιες» — οι έννοιες που έχουν μεταξύ τους τέτοια σχέση ώστε όταν τίθεται η μία, αίρεται η άλλη, αλλά όταν αίρεται η μία, δεν τίθεται κατ' ανάγκην η άλλη
μσν.- νεοελλ.
1. (για τον καιρό) μη ευνοϊκός, αντίθετος
2. (το ουδ. ως επίρρ.) το ενάντιο(ν)
αντίθετα, αντίστροφα
μσν.
1. αντιφατικός («τοῦτο τὸ κεφάλαιον ἐναντιώτατον ἑαυτῷ» — αντιφατικότατο, Αρμεν.)
2. αταίριαστος («καὶ ἐξέβαλε... τὰ ἐναντία καὶ ἄχρηστα εἰς τὰς κρίσεις», Βακτ. αρχιερ.)
3. δυσάρεστος («ἤφερα τοῦ πατέρα του μηνύματα ἐναντία», Αχιλλ.)
4. φοβερός («ἂν συνέβη κανένα κακὸν ἐνάντιο», Σουμμ.)
5. (για τροφές) βλαβερός («οὔτε νὰ τρώγῃς ἐνάντια πράγματα», Αγαπ.)
6. το ουδ. ως ουσ. α) συμφορά, δυστυχία
β) μειονέκτημα («ἵνα δηλώσω τῷ... βασιλεῖ τὰ καλά... καὶ τὰ ἐναντία», Σφραντζ.)
γ) αντίρρηση («δίχως τινὸς ἐναντίου» — χωρίς καμιά αντίρρηση»)
7. φρ. (το ουδ. ως επίρρ.) τὸ ἐνάντιον και «εἰς τοὐναντίον» — αντίθετα
αρχ.
1. (γεωμ.) α) «αἱ κατ' ἐναντίον τοῦ παραλληλογράμμου πλευραί» — οι πλευρές που κείνται η μία απέναντι της άλλης
β) «αἱ κατ' ἐναντίον πλευραί» — οι απέναντι τομές της υπερβολής
2. γεν. αυτός που βρίσκεται αντίκρυ, απέναντι, αντιμέτωπος
3. ενώπιον, κατ' ενώπιον, μπροστά, απέναντι (α. «ἐναντίον πατρί», Ευριπ.
β. «τοῖς προσώποις ἐναντίοις κειμένοις», Πλάτ.)
4. (με ρ. κινήσ. σημαντ.) ο ερχόμενος από την απέναντι, την αντίθετη κατεύθυνση (και για άνεμο) αυτός που πνέει από την αντίθετη κατεύθυνση
5. (για πράξεις ή ιδιότητες) ο εκ διαμέτρου αντίθετος, ο αντίστροφος
6. αυτός που παρουσιάζει κωλύματα, που εμποδίζει («ἀλλά κἀκείνοισι ταῡτ' ἐναντία» — αυτά είναι εμπόδια και για κείνους, Σοφ.)
7. (φιλοσ.) α) τὰ ἐναντία
αυτά που έχουν αντίθετες ιδιότητες, π.χ. το θερμό και το ψυχρό
β) «ἐναντίαι ἀποφάνσεις ή προτάσεις» — καθολικές κρίσεις στις οποίες καταφάσκεται στη μία αυτό που αποφάσκεται στην άλλη
8. φρ. α) «ἐκ τοῦ ἐναντίον» (αντίθ. «εκ πλαγίου»), «ἐξ ἐναντίας», «ἐξ ἐναντίου», «ἀπ' ἐναντίας», «κατὰ τὰ ἐναντία» — κατ' αντίθετη διεύθυνση
β) «ὁ δι' ἐναντίας» — ο αντίδικος.
επίρρ...
εναντίως
εναντίον, ενάντια, αντίθετα
μσν.
σε βάρος κάποιου.

Greek Monotonic

ἐναντίος: -α, -ον, αντίθετος, Λατ. adversus·
I. 1. λέγεται για τόπο, ο ακριβώς απέναντι, αντικριστός, απέναντι, αντικρινός, με δοτ., σε Όμηρ.· ο κατά μέτωπο, ενώπιος, σε Ομήρ. Οδ., Ευρ.· με ρήμ. κίνησης, αυτός που βρίσκεται σε αντίθετες κατευθύνσεις, σε Ομήρ. Ιλ.
2. με εχθρική σημασία, αντίθετος, αντιμέτωπος, αντίμαχος, στο ίδ. κ.λπ.· με γεν., ἐναντίοι Ἀχαιῶν, στο ίδ. κ.λπ.· επίσης με δοτ., στο ίδ.· οἱἐν., οι εχθροί κάποιου, σε Αισχύλ. κ.λπ.· γενικά, ενάντιος, πολέμιος, τινί, σε Σοφ., Ξεν.
3. λέγεται για ιδιότητες, ενέργειες κ.λπ., αντίθετο, ανάποδο, αντίστροφο, σε Αισχύλ., Σοφ.· κυρίως με γεν., τὰ ἐν. τούτων, τα ακριβώς αντίθετα από αυτά, σε Ηρόδ. κ.λπ.· επίσης με δοτ., σε Αισχύλ.
II. επίρρ. χρήσεις: 1. α) ουδ., ἐναντίον, απέναντι, ενώπιον, πρόσωπο με πρόσωπο, σε Ομήρ. Οδ., Αττ.· ως πρόθ. με γεν., κατά την παρουσία κάποιου, ενώπιον του, Λατ. coram, με γεν., σε Σοφ., Θουκ. κ.λπ. β) με εχθρική σημασία, εναντίον, με γεν., σε Ομήρ. Ιλ.· επίσης με δοτ., στο ίδ., σε Ευρ. γ) αντιθέτως, στην Αττ. τοὐναντίον, αφ' ετέρου, απ' την άλλη· ομοίως επίσης, ουδ. πληθ., ἐναντία, σε Ηρόδ., Θουκ. κ.λπ.
2. ἐκ τοῦ ἐναντίου, ακριβώς απέναντι, αντίθετα, Λατ. ex adverso, e regione, σε Ξεν. κ.λπ.· ομοίως, ἐξ ἐναντίας, Ιων. -ίης, σε Ηρόδ., Θουκ.
3. ομαλό επίρρ., ἐναντίως, αντιθέτως, σε αντίθεση, με δοτ., σε Αισχύλ.· επίσης με γεν., σε Πλάτ.· ἐν. ἔχειν, είναι τελείως αντίθετο, σε Δημ.

Middle Liddell

ἐν-αντίος, η, ον adj
opposite, Lat. adversus:
1. of place, over against, opposite, c. dat., Hom.: fronting, face to face, Od., Eur.:—with Verbs of motion, in opposite directions, meeting, Il.
2. in hostile sense, opposing, facing in fight, Il., etc.; c. gen., ἐναντίοι Ἀχαιῶν Il., etc.: also c. dat., Il.:— οἱ ἐν. one's adversaries, Aesch., etc.:—generally, opposed to, τινί Soph., Xen.
3. of qualities, acts, etc., the opposite, contrary, reverse, Aesch., Soph.; mostly c. gen., τὰ ἐν. τούτων the very reverse of these things, Hdt., etc.; also c. dat., Aesch.
II. in adv. usages:
1. neut. ἐναντίον, opposite, face to face, Od., Attic:—as prep. c. gen. in the presence of, before, Lat. coram, c. gen., Soph., Thuc., etc.
b. in hostile sense, against, c. gen., Il.; also c. dat., Il., Eur.
c. contrariwise, in Attic τοὐναντίον, on the other hand: so also neut. pl. ἐναντία Hdt., Thuc., etc.
2. ἐκ τοῦ ἐναντίου, over against, opposite, Lat. ex adverso, e regione, Xen., etc.: so, ἐξ ἐναντίας, ionic -ίης, Hdt., Thuc.
3. regul. adv. ἐναντίως, contrariwise, c. dat., Aesch.: —also c. gen., Plat.:— ἐν. ἔχειν to be exactly opposed, Dem.

Chinese

原文音譯：™nant⋯oj 恩-安提哦士
詞類次數：形容詞（8）
原文字根：在內-交換
字義溯源：反對，為敵，干犯，相反的，逆，不順，對面，攻擊，敵對的；源自（ἔναντι）=在⋯面前）；由（ἐν / ἐμμέσῳ / ἐννόμως）*=在，入）與（ἀντί）*=相對）組成
出現次數：總共（7）；太（1）；可（2）；徒（2）；帖前（1）；多（1）
譯字彙編：
1） 逆（2） 太14:24； 徒27:4；
2） 反對的人（1） 多2:8；
3） 為敵（1） 帖前2:15；
4） 對面（1） 可15:39；
5） 逆著（1） 可6:48；
6） 攻擊（1） 徒26:9

English (Woodhouse)

conflicting, contrary, head, hostile, opponent, opposite, reverse, contrary to, in front of facing, inconsistent with, irreconcilable with, of wind, opposed, opposing, opposite to