ἐκπίπτω

English (LSJ)

fut. ἐκπεσοῦμαι: aor. ἐξέπεσον: pf. ἐκπέπτωκα:—
A fall out of, δίφρου Il.5.585; ἵππων 11.179; ἀντύγων ἄπο E.Ph.1193, etc.: c. dat. pers., τόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός Il.15.465; θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ fell from his eyes, 2.266: abs., fall out, 23.467; fall down, of trees, Thphr.HP9.2.7; οἱ λεγόμενοι ἀστέρες ἐκπίπτειν = meteors, Epicur. Ep.2p.54U.—After Hom., in various relations, freq. as Pass. of ἐκβάλλω:
1 of seafaring men, to be cast ashore, ἐκ δ' ἔπεσον θυμηγερέων Od.7.283; ἐ. τῇσι νηυσὶ ἐς Ἰηπυγίην Hdt.3.138; πρὸς τὰς πέτρας Id.8.13; πρὸς πέτραις E.Hel.1211; ναυαγὸν ἐκπίπτω ib.539; ἐκπίπτω πρὸς τὴν χώραν Pl.Lg.866d; of things, suffer shipwreck, X.An.7.5.13; of fish, to be cast up, Arist.HA601b32.
2 fall from a thing, i.e. be deprived of it, ἐκ πολλῶν καὶ εὐδαιμόνων ἐς πτωχηΐην Hdt.3.14, cf.Lys.Fr.1.1; τυραννίδος, ἀρχῆς, A.Pr.756,757; [ἀπὸ] τῶν ἐλπίδων Th.8.81; ἐκ τῆς δόξης Isoc.5.64; τῶν ὑπαρχόντων Phld.Ir.p.51 W.
3 to be driven out, [ἐκ τῆς ἀκροπόλιος] Hdt.5.72; to be banished, ἐκπίπτω ἐκ τῆς πατρίδος Id.1.150, cf. 6.121; ἐκπίπτω χθονός S.OC766, cf. Aj.1177; ἐκπίπτω πολέμῳ ἢ στάσει Th.1.2; γυμνὸς θύρας ἐξέπεσον Ar.Pl.244; ὑπό τινος by a person, ἐκ Πελοποννήσου ὑπὸ Μήδων Hdt.8.141; ἐκπίπτω ὑπὸ τοῦ πλήθους Th.4.66, cf. Inscr.Prien.37.71; πρός τινος A.Pr.948, S.Ant.679:—in Th.7.50 the prep. ἐς is corrupt.
4 of limbs, to be dislocated, Hp.Art.8, etc.; of flesh, mortify and separate itself, Id.Fract. 27; so ἐκπίπτω ὀδόντες, ἐκπίπτω πτερά, Arist.GA745b6, HA519a26, etc.; of atoms, ἐκπεσοῦσαι κατέψυξαν Epicur.Fr.60.
5 go forth, sally out, Hdt.9.74; ἐκ τοῦ σταυρώματος X.HG4.4.11: abs., Id.An.5.2.17; of rays, issue forth, Alex. Aphr. de An.127.31.
6 come out, of votes, X.Smp.5.10; turn out, happen, Vett.Val.70.27, al.
7 escape, Th.6.95.
8 of oracles, issue, χρησμὸς ἐκπίπτει Luc.Alex.43, etc.; ἐκπεσεῖν φωνὴν ἐξ ἄλσους Plu.Publ.9; to be published, become known, εἰς ἀνθρώπους ἀπαιδεύτους Pl.Ep.314a; φήμη ἐ. ἐς τοὺς Ἕλληνας Plu.Cleom.5: abs., ταύτης δὲ τῆς ἀποκρίσεως ἐκπεσούσης Plb.30.32.10.
9 depart, ἐκ τῆς ὁδοῦ X.An.5.2.31; ἐκ τοῦ ἐπιτηδεύματος Pl.R.495a.
b digress, Isoc.12.88; ἐκπίπτω ἐκ τοῦ λόγου Aeschin. 2.34; but ἐκπίπτω τῆς διανοίας = miss the sense, Olymp.in Mete.7.26; fall outside of a class, Alex.Aphr. de An.169.17.
10 of things, escape one unawares, φασὶν ἐκπεσεῖν αὐτούς Arist.EN1111a9, cf. Plu.Per.8; ἐκπίπτω τὴν αἴσθησιν Alex.Aphr. in Sens. 147.18; of reason, fail, be lacking, Arist.MM1202a3.
11 degenerate, εἰς ἀλλότριον ἦθος Pl.R.497b; εἰς τὴν Φρυγιστὶ ἁρμονίαν = slip into.., Arist.Pol.1342b11: abs., come to naught, Ep.Rom.9.6; to be dilapidated, IG22.204.74.
12 of actors or dramatic pieces, to be hissed off the stage, D.18.265, Arist.Po.1456a18, 1459b31: so of orators, Pl.Grg.517a, cf.Phlb.13d.
13 ἐκπίπτω ἑαυτοῦ = lose one's self-control, Philostr.VA3.36; ἐκπίπτω σκοποῦ = miss the mark, ib.8.7.
14 of things, arise from, ἔκ τινος A.D.Adv.136.3.
15 of money, cease to be current, IG7.303.14 (Oropus, iii B.C.).
16 run to excess, δι' ἀοριστίαν Epicur.Sent.Vat.63; ὁ πλοῦτος τῶν κενῶν δοξῶν εἰς ἄπειρον ἐκπίπτει = the wealth of vain fancies recedes to an infinite distance Id.Sent.15, cf.Luc.JConf.7.
b Geom., as Pass. of ἐκβάλλω, to be produced, Archim.Spir.14.
17 die, χθὼν ἐκπιπτόντων Not.Scav.1923.35 (unless, = rubbish heap).

Spanish (DGE)

• Morfología: [aor. ind. tem. 3^a sg. sin aum. ἔκπεσε Il.5.585, c. aum. 1^a plu. ἐξεπέτομες IGDS 211 (Entela III a.C.), subj. 3^a plu. ἐκπέτωντι TEracl.1.120 (IV a.C.), inf. ἐκπεσέειν Il.23.467; plusperf. ἐκπεπτώκεσαν App.Syr.53]
A Iindic. mov. real
1 caer, caerse de c. gen. ἔκπεσε δίφρου ... ἐν κονίῃσιν cayó fuera del carro en el polvo, Il.5.585, ἵππων Il.11.179, τῶν οὐρανῶν de los ángeles caídos, Athenag.Leg.25.1, c. prep. y gen. ἀντύγων ἄπο E.Ph.1193, ἐκ τῶν ζευγῶν Pl.Grg.516e, ἐκ τοῦ στόματος Pall.H.Laus.2.3, c. gen. y dat. de pers. τόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός el arco se le cayó de la mano, Il.15.465, sólo c. dat. de pers. θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ Il.2.266, abs. ἔνθα μιν ἐκπεσέειν ὀΐω Il.23.467, ἐπεὶ δὲ ἐξέπεσον αἱ ψῆφοι cuando los votos cayeron de las urnas, X.Smp.5.10, ὀδόντες Arist.GA 745^b6, Artem.1.31, τὰ πτερά Arist.HA 519^a26, τὸ δένδρον Thphr.HP 9.2.7, cf. TEracl.l.c., ἀντὶ τῶν ἐκπεπτωκότων νέους ὅρους θεῖναι colocar nuevos mojones en lugar de los caídos, IEleusis 144.74 (IV a.C.), τὰ ἐκπεπτωκότα διακεσαμένῳ al que reparó las partes caídas de un edificio IG 11(2).199A.103 (Delos III a.C.), ἐκπεσοῦσαι κατέψυξαν de los átomos, Epicur.Fr.[21.3] 10, ἀστέρες Epicur.Ep.[3] 114, εἴασαν αὐτὴν (σκάφην) ἐκπεσεῖν dejaron que (el bote) cayera al agua desde el barco Act.Ap.27.32.
2 medic. caer, desprenderse εἰδέναι δὲ χρὴ εἴ τε σάρξ, εἴ τε νεῦρον τὸ ἐκπεσούμενόν ἐστι hay que saber, sea carne o tendón lo que está a punto de desprenderse Hp.Fract.27, ἐκπίπτει πολλάκις ταῖς γυναιξὶν ... ἡ γονή Gal.4.524, ὥστε τὸν λίθον δυνηθῆναι δι' αὐτῆς (τομῆς) ἐκπεσεῖν Paul.Aeg.6.60.2.
II fig.
1 de pers. decaer completamente, quedar en mala situación ἐκπεπτωκὼς ἐνδεὴς τῶν ἀναγκαίων σὺν τοῖς τέκνοις caído en la miseria desprovisto de todo lo necesario junto con sus hijos, SB 12677.4 (II a.C.), c. compl. agente ἐκπεσεῖν ὁ Δάμις ἑαυτοῦ φησιν ὑπ' ἐκπλήξεως Damis dice que se quedó transtornado por el asombro Philostr.VA 3.36
•crist. caer en el pecado τοῖς δὲ παραδεδομένοις καὶ ἐκπεπτωκόσι Petr.I Al.Ep.Can.8, περὶ τῶν ἐκπεσουσῶν παρθένων Basil.Ep.199.18.
2 fallar en, errar de pers., c. gen. ἐκπεσεῖται τοῦ σκοποῦ errará el blanco Philostr.VA 8.7, ὅτ' ἂν τῆς πρώτης ἐκπέσητε πείρας en el caso de que falléis en el primer intento Ast.Am.Hom.7.8.5
•de abstr. decaer, fallar, fracasar ὁ λόγος ἡμῖν ἐκπεσὼν οἰχήσεται nuestra discusión decayendo se irá a pique Pl.Phlb.13d, ἐξαίφνης ἐσίγησε καὶ ... τελευτῶν δὲ ἐκπίπτει τοῦ λόγου se calló de repente y le falló la palabra Aeschin.2.34, οὐχ οἷον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ y no es que la palabra de Dios haya fracasado, Ep.Rom.9.6, cf. A.Io.69.11, ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει Gr.Nyss.Instit.60.8, cf. Chrys.M.60.550, δίκης ἐκπίπτειν fracasar en un caso, perder un caso, Cod.Iust.2.2.4.2, (τὸ ἀναίσθητον) διὰ δὲ σμικρότητα ἐκπέπτωκε τοῦ ... δύνασθαι Alex.Aphr.in Sens.119.21
•c. καιρός fallar, pasar ἵνα οὖν μὴ ἐκπέσῃ ὁ καιρὸς τοῦ ξυλαμῆσαι para que no pase el momento oportuno de la siembra, PHarrauer 28.13 (III a.C.), pero ἐκπεσόντα με τοῦ δέοντος καιροῦ habiendo dejado yo pasar la ocasión propicia, PTeb.50.14, cf. 27 (II a.C.).
III en la esfera de la lengua
1 derivar ἐκ συνθέτου λέξεως A.D.Adu.136.3, παρὰ τὸ εἴδω ἐξέπιπτε μέλλων ὁ εἴσω Hdn.Gr.2.79, μάρτυρ, ἀφ' ἧς ἐκπίπτει πληθυντικὸν οἱ μάρτυρες Eust.114.19.
2 de un sonido caer, ser eliminado ἡ ευ δίφθογγος ... μεταμορφοῦται πολυειδῶς ἢ τοῦ ῡ ἐκπίπτουσα, ὡς ἐν τῷ ... τεύχω τέχνη Eust.178.4.
B c. sent. med. o pas.
I 1c. suj. animado ser arrojado, ser sacado a tierra por el mar ἐκ δ' ἔπεσον θυμηγερέων salí a tierra en un último esfuerzo, Od.7.283 (tm.), de los peces ὑπὸ ψύχους καταπήγνυνται καὶ ἐκπίπτουσιν Arist.HA 601^b32, tb. part. neutr. subst. τὰ ἐκπίπτοντα restos de naufragios X.An.7.5.13
•c. distintos compl. σὺν πορδακοῖσιν ἐκπεσόντες εἵμασιν arrojados a la orilla con los vestidos empapados Semon.20, οἱ Πέρσαι ἐκπίπτουσι τῇσι νηυσὶ ἐς Ἰηπυγίην Hdt.3.138, πρὸς τὰς πέτρας Hdt.8.13, πρὸς πέτραις E.Hel.1211, πρὸς τὴν χώραν Pl.Lg.866d, κατὰ τὴν Ἰνδικήν D.S.2.60, c. pred. ναυαγὸν ἐκπεσόντα habiendo sido arrojado como náufrago E.Hel.539
•c. suj. inanimado ser evacuado φάρμακα ... ἐκπίπτει φέροντα τὰ ἐμπόδια αὐτοῖς las drogas son evacuadas arrastrando los obstáculos Arist.Pr.864^a33.
2 ser expulsado, desterrado c. gen. de origen y, a veces, compl. agente ἐκ Πελοποννήσου ὑπὸ Μήδων Hdt.8.141, ἐκ τῆς ἄλλης Ἑλλάδος πολέμῳ ἢ στάσει Th.1.2, ὑπὸ τοῦ πλήθους Th.4.66, ὑπὸ τοῦ δήμου X.HG 4.8.20, ὑπὸ Ῥωμαίων ἐκ τῆς Ἰλλυρίδος Plb.4.66.4, cf. IPr.37.71 (II a.C.), Paus.1.6.4, χθονός S.OC 766, Ai.1177, τῆς οἰκείας Heraclid.Lemb.Pol.49, c. prep. y gen. ἐκ τῆς πατρίδος Hdt.1.150, Lys.3.47, ἐκ τῆς πόλεως Lys.12.57, 34.4, ἐπεὶ ἐκ τᾶς ἰδίας ἐξεπέτομες καὶ ἐπλανώμεθα cuando fuimos expulsados de nuestra propia (ciudad) y anduvimos errantes, IGDS l.c., αὐτῆς τῆς γῆς ἐκπεσόντες τῆς πατρικῆς Ast.Am.Hom.10.15.2, εἰς τὸν ἀφ' οὗ ἐξέπεσον τόπον ἀναλαμβάνονται (los diáconos) son recibidos de nuevo en el puesto del que han sido expulsados Basil.Ep.188.3, c. adv. de lugar γυμνὸς θύραζ' ἐξέπεσον Ar.Pl.244, οἱ δ' ἐξέπεσον Ἀθήναζε Th.6.95
•abs., part. perf. ἐκπεπτωκώς = desterrado, exiliado, SB 12677.4 (II a.C.)
•subst. οἱ ἐκπεπτωκότες Lys.18.9
•usos esp. del abs.: de actores ser echado del escenario D.18.265
•de autores trágicos ser echado del concurso Arist.Po.1456^a18, cf. 1459^b31
•de un atleta ser derribado, SEG 35.213.8 (Atenas III d.C.), cf. 219.10
•de los oradores ser echado de la tribuna Pl.Grg.517a.
3 fig. verse privado de, ser desposeído, perder c. gen. τῶν ἐλπίδων Th.8.81, τῶν ὑπαρχόντων Phld.Ir.23.32, τοῦ ἰδίου στηριγμοῦ 2Ep.Petr.3.17, ὁ δὲ τῆς ζωῆς ταύτης ἐκπεσών quien ha perdido esta vida de la virginidad, Gr.Nyss.Virg.336.16, c. gen. y prep. ἐκ πολλῶν καὶ εὐδαιμόνων Hdt.3.14, ἐκ τῶν πραγμάτων Isoc.12.100, cf. 5.64, ἐκ τοῦ ἐπιτηδεύματος Pl.R.495a ἐκ τῶν ὄντων Lys.18.17, Fr.38.1, ἐκ τῆς ἐπιστήμης E.Fr.522, ἀπὸ τῆς ἀρχῆς Plb.39.7.5
•esp. caer, ser derribado de una posición de poder, perder un cargo κρεῖσσον ... πρὸς ἀνδρὸς ἐκπεσεῖν S.Ant.679, ἡ τοῖς Συρακοσίοις στάσις φιλία ἐξεπεπτώκει la facción favorable a los siracusanos había caído Th.7.50, c. especificación del cargo en gen. τυραννίδος A.Pr.756, Gorg.B 11a.21, κράτους A.Pr.948, ἀρχῆς A.Pr.757, βασιλείας I.AI 7.203, Eus.Marcell.2.1, οἳ τῶν σατραπειῶν ἐκπεπτώκεσαν los que habían perdido sus satrapías App.l.c., c. gen. y prep. ἀπὸ τῆς ἀρχῆς Plb.39.7.5.
II 1lanzarse fuera, abalanzarse para atacar οἱ πολέμιοι ἐκπίπτοντες ἐκ τῆς τάξιος Hdt.9.74
•escapar, salirse fuera precipitada o violentamente οἱ ἐκπίπτοντες los escapados de la ciudad, X.An.5.2.17, c. gen. τῆς ἀγορᾶς δρόμῳ Plu.Lyc.11, c. diversos compl. ἐκ τοῦ σταυρώματος X.HG 4.4.11, ἐκ τῆς ὁδοῦ X.An.5.2.31, ἐξ οἰκίας X.HG 3.2.27
•c. suj. inanimado salirse fuera de ἐκπεσὸν τὸ σιδήριον ἀπὸ τοῦ ξύλου saliéndose el hierro de la madera en un hacha, LXX De.19.5, <ἂν> ἐκπέσῃ τῶν ἀγγείων αἷμα Gal.4.522, sent. obs. c. doble sent. cóm. ἡ βάλανος ἐκπέπτωκεν ἐκ τοῦ τρήματος la borla se salió del agujero en un collar, Ar.Lys.410.
2 fig. c. suj. de pers. y gen. de abstr. salirse, apartarse τῆς Ἀριστοτέλους διανοίας Olymp.in Mete.7.26, tb. c. suj. de abstr. ἐκείνων (γενῶν) ἐκπίπτουσαι (διαφοραί) Alex.Aphr.de An.169.17
•tb. c. gen. de pers. y suj. abstr. οὐκ ἐξέπεσεν δ' αὐτῶν ὁ λόγος οὐδ' ἡ ἐπιστήμη ni la razón ni el conocimiento se apartaron de ellos de personas durante la borrachera, Arist.MM 1202^a3.
3 medic. dislocarse τὸ γυῖον Hp.Art.8, ἐκπίπτουσι μᾶλλον οἱ μηροὶ ἐκ τῆς κοτύλης Hp.ib., part. τὰ ἐκπίτοντα dislocaciones Hp.ib.
4 en cont. de lengua, c. suj. de pers. dejar salir, emitir involuntariamente palabras οἷον λέγοντές φασιν ἐκπεσεῖν αὐτούς como cuando al hablar dicen que lo han hecho sin querer Arist.EN 1111^a9
•c. suj. la palabra y gen. de pers. escapársele a uno ῥῆμα μηδὲν ἐκπεσεῖν ἄκοντος αὐτοῦ Plu.Per.8
•gener. salir, emitirse ἀπόκρισις Plb.30.32.10, χρησμοί Luc.Alex.43, ἐκ δ' αὐτοῦ (ἄλσους) φωνὴν ἐκπεσεῖν salir del bosque una voz Plu.Publ.9, ὡς ἤδη ἥ τε ποίησις ἐξεπεπτώκεε καὶ ἐθαυμάζετο ὑπὸ πάντων Ps.Hdt.Vit.Hom.36.
III 1extenderse c. εἰς y ac. φήμη ... εἰς τοὺς Ἕλληνας Plu.Cleom.5, ψήφισμα ... εἰς τὰς ἀστυγείτονας ... πόλεις LXX 2Ma.6.8, εἰς μακρὸν ... καὶ ἄμετρον μῆκος ἐξέπεσεν ἡ γραφή Eus.Marcell.1.1
•c. expr. adv. exceder de c. gen. ἀλλὰ κατὰ τὸ ἐπὶ πλέον ἐκπεπτωκέναι πρὸς ταῦτα τοῦ κατὰ φύσιν Chrysipp.Stoic.3.130, μὴ πόρρω τῶν ἐπιστολιμαίων μέτρων ἐκπεσεῖν τὸν λόγον que mi exposición no exceda más allá de los límites epistolares Gr.Nyss.Fat.32.8.
2 geom. prolongarse ἀπὸ τοῦ κ γραμμαὶ κατὰ κῶνον ἐκπίπτουσαι desde K unas líneas que se prolongan en forma de cono Arist.Mete.375^b22, ἐκπιπτόντων ποτὶ τὰν τοῦ κύκλου περιφέρειαν ἐπὶ τὰ Z, H que se prolonguen hacia la circunferencia del círculo hasta los puntos Z, H de segmentos de recta, Archim.Spir.14.
3 óptica emitirse, proyectarse αἱ γὰρ ὄψεις διά τινων πόρων ἐκπίπτουσιν los rayos visuales son proyectados a través de ciertos canales Arist.Pr.959^b10, cf. Plu.2.626c, ἐκπίπτει ... διῃρημένον (τὸ σῶμα τὸ τῶν ἀκτίνων) se emite separada (la materia de los rayos) Alex.Aphr.de An.127.31, cf. 128.24.
C indic. el punto de llegada o final
I ref. al espacio, gener. c. εἰς y ac.
1 de ríos desembocar ὁ τέταρτος (πόταμος) ἐκπίπτει εἰς τόπον ... δεινόν τε καὶ ἄγριον Pl.Phd.113b.
2 caer en, ir a parar c. suj. de pers. τῶν ξένων τοὺς εἰς τὴν χώραν ἐκπίπτοντας Isoc.11.7, εἰς τὴν θάλατταν Plb.16.4.3, fig. c. compl. abstr. εἰς ἀμετρίαν δεινὴν ἐκπίπτουσι καὶ πολυλογίαν caen en una terrible falta de medida y en la palabrería Plu.2.6c, ἐπὶ Ἰουδαϊσμόν Eus.DE 1.2, εἰς αἵρεσιν Ath.Al.M.26.125A, ὁ ποιητὴς ἐξέπεσεν εἰς τὴν διηγηματικὴν κατασκευήν Sch.Er.Il.21.218 (p.98)
•c. suj. de cosa y abstr. ir a parar μή ποτε ἐκπέσῃ ταῦτα εἰς ἀνθρώπους ἀπαιδεύτους que éstos (mensajes) no vayan a parar a personas incultas Pl.Ep.314a, εἰς ἀλλότριον ἦθος ἐκπίπτειν Pl.R.497b, εἰς τὴν φρυγιστὶ ... ἁρμονίαν πάλιν la composición poética, Arist.Pol.1342^b11, οὐδὲ γὰρ <ἂν> εἰς τὸ τυχὸν ζῷον ... ἡ τοιαύτη μωρία ἐκπέσοι Epicur.Ep.[3] 116, ὁ (πλοῦτος) τῶν κενῶν δοξῶν εἰς ἄπειρον ἐκπίπτει la (riqueza) de las opiniones vanas no tiene límite Epicur.Sent.[5] 15, cf. Luc.IConf.7, εἰς τὸ ἐναντίον ἐκπίπτει (τὸ ἀγαθὸν τοῦ ἀστέρος) produce lo contrario e.e. mala suerte Vett.Val.68.15, cf. 323.10, tb. c. ἐν y dat. ἐν τῷ αὐτῷ γὰρ ἐξέπεσεν ὅ τε κλῆρος τῆς τύχης Vett.Val.89.11.
3 náut. encallar, embarrancar, naufragar en la costa ἔνθα τῶν εἰς τὸν Πόντον πλεουσῶν νεῶν πολλαὶ ὀκέλλουσι καὶ ἐκπίπτουσι X.An.7.5.12, πρὸς ὃν (αἰγιαλόν) οἱ ἐκπίπτοντες ὑπὸ τῶν Ἀστῶν διαρπάζονται Str.7.6.1, cf. IGBulg.1².307.18 (Mesambria III a.C.).
II ref. al tiempo
1 de pers. fallecer, morir ἀπεθρήνει τὸν Ἴτυν ἄωρον ἐκπεσόντα τῆς ὥρης lloraba a Itis prematuramente muerto en la primavera de su vida Babr.12.4
•de plantas marchitarse ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσεν LXX Is.40.7
•del tiempo expirar, acabarse ὁ τῆς διασκέψεως ἐξέπεσε χρόνος Iust.Nou.158.1
•numism. dejar de estar en circulación τὸ νόμισμα τὸ ἐκπεπτωκός de monedas desgastadas por el uso IOropos 324.14 (III a.C.).
2 estar fuera de, caer fuera de su tiempo χελιδὼν ἐκπεσοῦσα τῆς ὥρης una golondrina que se presentó fuera de estación Babr.131.6.
3 de frutos madurar τοὺς ἐπικειμένους τοῦ ἐνεστῶτος η καὶ ἐκπίπτοντας εἰς τὸ θ (ἔτος) ... φοινικικοὺς καρπούς BGU 603.9, cf. 2484.2 (ambos II d.C.)
•en perf. estar maduro, estar en sazón τοὺς ἐπικειμένους καὶ ἐκπεπτωκότας εἰς τὸ ἐνεστὸς ... ἔτος ... ἐλαικοὺς καρπούς PMich.561.2 (II d.C.), cf. SB 13012.8 (I d.C.).

German (Pape)

[Seite 773] (s. πίπτω), heraus-, herabfallen; σκῆπτρον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός, fiel ihm aus der Hand, Od. 14, 31; δίφρου, ἵππων, Il. 11, 179. 13, 399, wie δίφρων Soph. El. 739; ἀντύγων ἄπο Eur. Phoen. 1193; ἐκ τοῦ τρήματος Ar. Lys. 419; ἐκ τοῦ ἐπιτηδεύματος Plat. Rep. VI, 495 a. Oft absol., θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ, entfiel ihm, Od. 16, 16. Von Bäumen, umfallen, Theophr. – Von Soldaten, einen Ausfall machen, Her. 9, 74; ἐξ οἰκίας ἐκπεσόντες ξίφη ἔχοντες σφαγὰς ποιοῦσι Xen. Hell. 3, 2, 27; An. 5, 2, 18 u. öfter, wie Sp., z. B. Pol. 12, 19, 6. – Oft liegt darin der passive Begriff vertrieben, verdrängt werden, πρὶν ἂν Ζεὺς ἐκπέσῃ τυραννίδος Aesch. Prom. 758, vgl. 759. 950 (πρὸς ὧν, womit zu vgl. Soph. κρεῖσσον γὰρ πρὸς ἀνδρὸς ἐκπεσεῖν, d. i. überwunden werden, Antig. 675); 959; ἄθαπτος ἐκπέσοι χθονός, aus dem Lande geworfen werden, Soph. Ai. 1156, vgl. O. C. 770, ins Exil gehen; οἱ Κόλχοι ἐκπεπτωκότες τῶν οἰκιῶν, aus ihren Wohnsitzen vertrieben, Xen. An. 5, 2, 1; πολέμῳ ἢ στάσει ἐκπ. Thuc. 1, 2; absol., οἱ ἐκπεσόντες, die Exilirten; Plat. vrbdt τινὲς τῶν ἐπιθυμιῶν αἱ μὲν διεφθάρησαν, αἱ δὲ καὶ ἐξέπεσον Rep. VIII, 560 a; ἐκπίπτειν ὑπὸ Μήδων ἐκ Πελοποννήσου, durch die Meder vertrieben werden, Her. 8, 141; ἐκπεσόντες ὑπὸ τοῦ πλήθους Thuc. 4, 66; ὑπ' ἐκείνου βίᾳ ἐκ τῆς μισθώσεως Dem. 37, 6. – Ans Land geworfen, verschlagen werden, ἐκ δ' ἔπεσον θυμηγερέων Od. 7, 283; ναυαγὸς ἐξέπεσον εἰς γῆν τήνδε Eur. Hel. 409; πρὸς πέτραις 1211; κατὰ θάλατταν ἐκπ. πρὸς τὴν χώραν Plat. Legg. IX, 866 c; ἐς τὸν λιμένα Thuc. 2, 92; vgl. Xen. An. 6, 2, 2; auch von Sachen, 7, 5, 13. – Einer Sache verlustig gehen, sie verlieren; ἐκπ. ἐκ τῆς δόξης Isocr. 5, 64; ἐκ τῶν ἐόντων Her. 3, 14; ἀπὸ τῶν ἐλπίδων Thuc. 8, 81. – Von Theaterstücken, durchfallen, Arist. poet. 24; von Dichtern u. Schauspielern, ἐξέπιπτες, ἐγὼ δὲ ἐσύριττον Dem. 18, 265; ἐκπίπτοντες καὶ συριττόμενοι Luc. pro merc. cond. 5. Von Rednern, die sich nicht in der Volksgunst halten können, Plat. Gorg. 527 a; ὁ λόγος ἡμῖν ἐκπεσὼν οἰχήσεται, wird durchfallen, Phil. 13 d; in der Rede stecken bleiben, Luc. Nigr. 35; ἐκπίπτειν τοῦ λόγου, herauskommen, Aesch. 2, 34. – Ausschlagen, ausfallen, ἡ τοῖς Συρακουσίοις στάσις ἐς φίλια ἐξεπεπτώκει Thuc. 7, 50; ἐς ἀλλότριον εἶδος, ausarten in, Plat. Rep. VI, 497 b; νῦν ἐπὶ τοσοῦτον ἐκπεπτώκαμεν ὥςτε κατακεῖσθαι δαινύμενοι Ath. I, 18 c; ἐς λήθην τινός, vergessen, Aesch. 1, 179. – Αἱ ψῆφοι ἐξέπεσον, wurden ausgeschüttet, Xen. Conv. 5, 10. – Vom Orakel, es wird von einem Orte aus ertheilt, aus dem Heiligthum, ψευδεῖς εἰσιν οἱ νῦν ἐκπίπτοντες ἐκεῖ χρησμοί Luc. Alex. 43; vgl. D. L. 1, 32; φωνὴ ἐξ ἄλσους, tönt aus dem Han hervor, Plut. Popl. 9. – Allgemeiner, auskommen, unter die Leute kommen, bekannt werden, ἐς ἀνθρώπους Plat. Ep. II, 314 a; ταύτης τῆς ἀποκρίσεως ἐκπεσούσης Pol. 31, 8, 10.

French (Bailly abrégé)

f. ἐκπεσοῦμαι, ao.2 ἐξέπεσον, pf. ἐκπέπτωκα, pqp. ἐξεπεπτώκειν;
I. tomber de :
1 au pr. δίφρου IL, ἵππων IL tomber d'un char;
2 être renversé, chassé : ὑπό τινος, πρός τινος par qqn ; ἐκ Πελοποννήσου HDT être chassé du Péloponnèse ; fig. τυραννίδος ESCHL être renversé de la royauté ; ἐκ τῆς πατρίδος HDT, χθονός SOPH être banni de sa patrie ; abs. ἐκπίπτω être exilé ; fig. ἐκπ. ἀπὸ τῶν ἐλπίδων THC être précipité de ses espérances ; ἐκ τῶν ἐόντων HDT perdre sa fortune ; en parl. d'acteurs ou d'orateurs tomber, faire une chute, échouer;
II. s'écarter : ἐκ τῆς ὁδοῦ XÉN de la route ; fig. ἐκ τοῦ λόγου ESCHN s'écarter du sujet de son discours ; avec εἰς ou πρός, aller échouer dans ou sur : ἐς λιμένα THC dans un port;
III. se précipiter hors de :
1 sortir précipitamment;
2 faire une sortie en parl. d'assiégés ou de soldats retranchés;
3 s'échapper;
4 sans idée de précipitation sortir de : χρησμὸς ἐκπίπτει μοι LUC l'oracle que j'attendais sort du sanctuaire ; ἐξέπεσε φωνὴ ἐξ ἄλσους PLUT une voix sortit du bois sacré ; se répandre, être publié, être connu;
NT: déchoir de ; perdre sa valeur ; devenir caduc.
Étymologie: ἐκ, πίπτω.

Russian (Dvoretsky)

ἐκπίπτω: (fut. ἐκπεσοῦμαι, aor. 2 ἐξέπεσον, pf. ἐκπέπτωκα; часто как pass. к ἐκβάλλω)
1 выпадать, спадать, падать (χειρός τινι, δίφρου Hom.; ἀντύγων ἄπο Eur.; ἐκ τοῦ τρήματος Arph.; ὀδόντες ἐκπίπτουσιν Arst.): αἱ ἀπὸ τοῦ κέντρου γραμμαὶ κατὰ κῶνον ἐκπίπτουσαι Arst. линии, расходящиеся конусом из центра;
2 быть выбрасываемым (на берег волнами) (Hom. - in tmesi; εἰς γῆν τὴνδε Eur.; πρὸς τὴν χώραν Plat.): ἐξέπεσεν ἐς τὸν Ναυπακτίων λιμένα Thuc. (тело Тимократа) прибило волнами к Навпактийскому порту; οἱ ἐκπίπτοντες Xen. (потерпевшие кораблекрушение и) выброшенные на берег;
3 капать, выделяться (ἐξ αἰγείρων ἐκπίπτει τὸ ἤλεκτρον Arst.);
4 отпадать, отклоняться (ἐκ τοῦ ἐπιτηδεύματός τινος Plat.): ἐκπεσεῖν ἐκ τῆς ὁδοῦ Xen. и τῆς ὁδοῦ Plut. сбиться с пути;
5 воен. делать вылазку, идти в наступление, нападать (οἱ πολέμιοι ἐκπίπτοντες Her., Xen. - ср. 13; ἐκπεσόντες ξίφη ἔχοντες Xen.; εἰς τὰς εὐρυχωρίας ἐκπεσεῖν Polyb.): ἐξέπεσε διώκων Plut. он бросился в погоню;
6 устремляться, выбегать (τῆς ἀγορᾶς δρόμῳ Plut.);
7 убегать (Ἀθήναζε Thuc.; πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους Xen.);
8 прорываться: ἡ ἀκουσίως ἐκπίπτουσα φωνή Plut. невольно сорвавшееся слово;
9 терпеть неудачу (τραγῳδία ἐκπίπτει Arst.; ἐκπίπτοντες ὑπόμισθοι τραγῳδοῦντες Luc.): ἐκπεσὼν οἰχήσεται Plat. ему предстоит провал; ἐξέπεσε τοῦ δράματος Plut. его драма провалилась; ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος NT слово не сбылось;
10 впадать, оказываться: εἰς λήθην τινὸς ἐκπεσεῖν Aeschin. забыть о чем-л.; εἴς τινα παροινίαν ἐκπεσεῖν Plut. впасть в некое состояние опьянения;
11 лишаться власти, быть свергаемым (πρός τινος Aesch., Soph.);
12 быть лишаемым, лишаться (τυραννίδος Aesch.; τῆς φιλίας τινός Plut.): ἐκπεπτωκὼς ἐκ τῶν ἐόντων Her. потерявший состояние, впавший в нищету; ἀπὸ τῶν ὑπαρχουσῶν ἐλπίδων ἐ. Thuc. лишиться своих надежд; ἐκπεσεῖν ἐκ τῆς δόξης Isocr. лишиться (былой) славы; τοῦ φρονεῖν ἐ. Plut. терять рассудок; τοῦ θράσους ἐκπεσεῖν Plut. пасть духом; ἐκπεσεῖν τοῦ λόγου Aeschin. сбиться в речи;
13 изгоняться (ὑπό τινος Her., Thuc.; ἐκ τῆς Ἑλλάδος ἐκπίπτοντες Thuc.; τῶν οἰκιῶν ἐκπεπτωκότες Xen.; τῆς πατρίδος Plut.): οἱ ἐκπεσόντες Thuc. и οἱ ἐκπεπτωκότες Plut. изгнанники; ἐκπεσεῖν τῆς βουλῆς Plut. быть исключенным из сената; τῶν πολεμίων ἐκπεσόντων Plut. после изгнания неприятеля (ср. 5);
14 распространяться, становиться известным: ἐκπεσεῖν εἰς ἀνθρώπους Plat. стать достоянием людей, т. е. общеизвестным; φωνὴ ἐξ ἄλσους ἐξέπεσε Plut. из рощи раздался голос;
15 (об оракулах и т. п.) даваться, объявляться (οἱ νῦν ἐκπίπτοντες χρησμοί Luc.; ἐκπίπτει χρησμὸς ποιεῖν τι Diog. L.): ταύτης τῆς ἀποκρίσεως ἐκπεσούσης Polyb. когда был объявлен этот ответ;
16 переходить, превращаться (ἡ στάσις φιλία - v.l. ἐς φιλίαν - ἐξεπεπτώκει Thuc.; εἰς ἀλλότριον εἶδος Plat.).

Greek (Liddell-Scott)

ἐκπίπτω: μέλλ. -πεσοῦμαι: ἀόρ. ἐξέπεσον: πρκμ. ἐκπέπτωκα: πίπτω ἔκ τινος, δίφρου, ἵππων Ὁμ.· ἀντύγων ἄπο Εὐρ. Φοίν. 1193, κτλ.· ὡσαύτως μετὰ δοτ. προσ., τόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός. Ἰλ. Ο. 465· θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ, ἔπεσεν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν του, Β. 266: ‒ ἀπολ., πίπτω ἔξω, Ψ. 467· πίπτω κάτω, ἐπὶ δένδρων, Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 9. 2, 7. ‒ Μεθ᾿ Ὅμ. κατὰ διαφόρους σχέσεις, συχνάκις χρησιμεῦον ὡς παθ. τοῦ ἐκβάλλω: 1) ἐπὶ ναυτιλλομένων, ἐκβάλλομαι, ῥίπτομαι εἰς τὴν ξηράν, Λατ. ejici, ἀναχθέντες δὲ ἐκ τῆς Κρότωνος οἱ Πέρσαι ἐκπίπτουσι τῇσι νηυσὶ ἐς Ἰηπυγίην Ἡρόδ. 3. 138, πρβλ. Θ. 13· ἐξέπεσον ἐς γῆν τήνδε Εὐρ. Ἑλ. 409, πρβλ. 539· ἐκπ. πρὸς χώραν Πλάτ. Νόμ. 866D· ὡσαύτως ἐπὶ πλοίων, ναυαγῶ, πίπτω ἔξω, Ξεν. Ἀν. 7. 5, 12· ἐπὶ φορτίων πλοίου, ῥίπτομαι εἰς τὴν ξηρὰν ὑπὸ τῆς θαλάσσης, αὐτόθι 13· ἐπὶ ἰχθύων, καταπήγνυνται καὶ ἐκπίπτουσιν, ἐκβάλλονται εἰς τὴν ξηράν, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 19, 5· πρβλ. ἐκβάλλω Ι. 1. 2) πίπτω, ἐκ τῆς κοινωνικῆς θέσεώς μου, χάνω τὴν περιουσίαν μου, «ξεπέφτω», Λατ. excidere, ἐκπεπτωκότα ἐκ τῶν ἐόντων Ἡρόδ. 3. 14, πρβλ. Λυσ. Ἀποσπ. 2. 2· ἐκ τῶν πατρῴων ἐκπεπτωκότας Ἰσοκρ. 184C· τυραννίδος, ἀρχῆς, κράτους Αἰσχύλ. Πρ. 756, 757, 948· ἀπὸ τῶν ἐλπίδων Θουκ. 8. 81. 3) ἐκδιώκομαι, ἐκ τῆς ἀκροπόλιος Ἡρόδ. 5. 72· ἰδίως ἐπὶ τῶν ἐξοριζόμενων, ἐκπ. ἐκ τῆς πατρίδος, Λατ. excidere patria, ὁ αὐτ. 1. 150, πρβλ. 6. 121· ἐκπ. χθονὸς Σοφ. Ο. Τ. 766, πρβλ. Αἴ. 1177· ἐκπ. πολέμῳ ἢ στάσει Θουκ. 1. 2· γυμνὸς θύραζ’ ἐξέπεσον Ἀριστοφ. Πλ. 244· ὑπό τινος, ἐκ Πελοποννήσου ὑπὸ Μήδων Ἡρόδ. 8. 141, πρβλ. Θουκ. 4. 66· πρός τινος Αἰσχύλ. Πρ. 948, Σοφ. Ἀντ. 679· ― ἐν Θουκ. 7. 50, ἡ πρόθ. ἐς φαίνεται ὅτι εἶναι ἐσφαλμένη· πρβλ. ἐκβάλλω Ι. 2. 4) ἐπὶ τῶν μελῶν τοῦ σώματος, ἐξαρθροῦμαι, Ἱππ. π. Ἄρθρ. 784, κτλ.· ἐπὶ τῆς σαρκός, νεκροῦμαι καὶ ἐκπίπτω, ὁ αὐτ. π. Ἀγμ. 769· οὕτως, ἐκπ. ὀδόντες, πτερὰ Ἀριστ. π. Ζ. Γεν. 2. 6, 55, π. τὰ Ζ. Ἱστ. 3. 12, 5, κτλ. 5) ἐπεξέρχομαι, ἐκβοηθῶ, ἐξορμῶ, Ἡρόδ. 9. 74· ἐκ τοῦ σταυρώματος Ξεν. Ἑλλ. 4. 4, 11· ἀπόλ., ὁ αὐτ. Ἀν. 5. 2, 17. 6) ἐξέρχομαι, πίπτω ἔξω, ἐπὶ ψήφων, ὁ αὐτ. Συμπ. 5. 10. 7) διαφεύγω, ἐκφεύγω, Θουκ. 6. 95. 8) ἐπὶ χρησμῶν ἐξερχομένων ἐκ τοῦ ἀδύτου, χρησμὸς ἐκπίπτει μοι, μεταδίδοταί μοι, ἀνακοινοῦταί μοι, Λουκ. Ἀλέξ. 43, κτλ.· κοινολογοῦμαι, δημοσιεύομαι, γνωστοποιοῦμαι, Πλάτ. Ἐπιστ. 314Α, Πολύβ. 31. 8, 10. 9) παρεκκλίνω, ἐκπεσόντες ἐκ τῆς ὁδοῦ Ξεν. Ἀν. 5, 2, 31· ἐκ τοῦ ἐπιτηδεύματος Πλάτ. Πολ. 495Α· παρεκβαίνω, Ἰσοκρ. 250, ἐν τέλ.· ἐκπ. ἐκ τοῦ λόγου Αἰσχίν. 32. 42. 10) ἐπὶ πραγμάτων, ἐξέπεσέ με, μὲ ἐξέφυγε χωρὶς νὰ τὸ ἐννοήσω, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 3. 1, 17. 11) μεταπίπτω, εἰς ἀλλότριον εἶδος Πλάτ. Πολ. 497Β· εἰς τὴν Φρυγιστὶ ἁρμονίαν Ἀριστ. Πολιτικ. 8. 7, 11· ἀπολ., καταντῶ εἰς τὸ μηδέν, Ἐπιστ. π. Ρωμ. Θ΄, 6. 12) ἐπὶ ἠθοποιῶν ἢ δραματικῶν ἔργων, ἐκσυρρίτομαι ἐκ τῆς σκηνῆς, Λατ. explodi, Δημ. 315. 10, Ἀριστ. Ποιητ. 24. 7· οὕτω καὶ ἐπὶ ῥητόρων, Πλάτ. Γοργ. 517Α, πρβλ. Φίληβ. 13D· πρβλ. ἐκβάλλω IV, συρίζω. 13) ἐπὶ δένδρων, ἅπερ ὁ ἄνεμος ἐκσπάσας κατέρριψν, ἐκ τῶν φοινίκων οἳ ἦσαν ἐκπεπτωκότες Ξενοφ. Ἀν. 2. 2, 10· πρβλ. ἐκβάλλω ΙΙ. 2.

English (Autenrieth)

aor. 2 ἔκπεσον, inf. -σέειν: fall out, fall down (from).

English (Strong)

from ἐκ and πίπτω; to drop away; specially, be driven out of one's course; figuratively, to lose, become inefficient: be cast, fail, fall (away, off), take none effect.

English (Thayer)

perfect ἐκπέπτωκα; 2nd aorist ἐξέπεσον; 1st aorist ἐξέπεσα (L T Tr WH; πίπτω and) ἀπέρχομαι); (from Homer down); to fall out of, to fall down from;
1. properly: αἱ ἁλύσεις ἐκ τῶν χειρῶν (see ἐκ, I:3 (cf. Winer's Grammar, 427 (398) and De verb. comp. etc. Part ii., p. 11)), ἐκ τῆς θήκης, ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, R G; ἐκπίπτειν εἰς (i. e. from a straight course) to fall off, i. e. be driven into (cf. Stallbaum on Plato's Phileb., p. 106f; others supply 'from deep water,' and render ἐκπίπτειν, to be cast away), L T Tr] WH have adopted ἐκπίπτειν κατά; (often in Greek writings, as εἰς γῆν, Euripides, Hel. 409; εἰς τόν λιμένα, Thucydides 2,92).
2. metaphorically,
a. τίνος (Winer's Grammar, 427 (398), and De verb. comp. etc. as above), to fall from a thing, to lose it: τῆς χάριτος, τοῦ ἰδίου στηριγμοῦ, τῆς πρός τόν δῆμον εὐνοίας, Plutarch, Tib. Gracch. 21; βασιλείας, Josephus, Antiquities 7,9, 2; also with prepositions, ἐκ τῶν ἐοντων, Herodotus 3,14; ἀπό τῶν ἐλπίδων, Thucydides 8,81); πόθεν, (ἐκεῖθεν, Aelian v. h. 4,7).
b. absolutely, to perish; to fail (properly, to fall from a place which one cannot keep, fall from its position): ἡ ἀγάπη, R G; to fall powerless, fall to the ground, be without effect: of the divine promise of salvation by Christ, Romans 9:6.

Greek Monolingual

(AM ἐκπίπτω, Α και ἐκπίτνω)
χάνω την αξία ή το αξίωμά μου (α. «εξέπεσε από τον θρόνο» β. «ἐκ πολλῶν τε καὶ εὐδαιμόνων ἐκπεσὼν ἐς πτωχηΐην ἀπῖκται», Ηρόδ.)
νεοελλ.
1. χάνω την αγοραστική μου αξία, μειώνομαι, υποτιμώμαι («η αξία του νομίσματος εκπίπτει»)
2. παρακμάζω
3. μειώνω την τιμή εμπορεύματος
4. χάνω την περιουσία μου, ξεπέφτω
5. (για μόδα) παύω να χρησιμοποιούμαι, αχρηστεύομαι
6. (για πρόσ.) ξεπέφτω, μειώνομαι ηθικά, εξαχρειώνομαι
7. ναυτ. έχω μεγάλη γωνία εκπτώσεως, χάνω τη ρότα μου
8. παρασύρομαι από τον άνεμο, πέφτω σε ξέρα
αρχ.-μσν.
1. (για λόγο) ξεφεύγω από το κύριο θέμα, αποτυχαίνω
2. φρ. «εἰς κόλασιν ἐκπίπτω» — ξεπέφτω στην αμαρτία και τιμωρούμαι
3. φρ. «ἐκπίπτω τοῦ ζῆν» — πεθαίνω
μσν.
1. πέφτω στα χέρια κάποιου
2. (για αρραβώνα) χάνω τα δώρα
αρχ.
1. (με γεν. ή δοτ.) πέφτω έξω από κάτι («ἔκπεσε δίφρου», Ιλ.)
2. πέφτω έξω
3. (για δέντρα ή αστέρια) πέφτω κάτω, ξεριζώνομαι (συν. ως παθ. του εκβάλλω)
4. (για ναυτικούς) ρίχνομαι στην ξηρά
5. (για πλοίο) ναυαγώ
6. (για ψάρια) βγαίνω στην ξηρά
7. εκδιώκομαι («οἱ πολέμῳ ἤ στάσει ἐκπίπτοντες», Θουκ.)
8. (για μέλη του σώματος) εξαρθρώνομαι
9. (για σάρκα, δόντια, φτερά κ.λπ.) νεκρώνομαι και πέφτω
10. εξορμώ, επιτίθεμαι
11. (για ακτίνες) εκπέμπομαι
12. (για ψήφο) διαφεύγω, πέφτω έξω
13. καταλήγω
14. (για κύβους) ρίχνομαι
15. διαφεύγω, ξεφεύγω («βοηθησάντων Θηβαίων οἱ μὲν ξυνελήφθησαν, οἱ δ' ἐξέπεσον Ἀθήναζε», Θουκ.)
16. (για φωνή) ακούγομαι
17. (για χρησμό) ανακοινώνομαι, κοινολογούμαι
18. παρεκκλίνω, βγαίνω από τον δρόμο
19. παρεκβαίνω
20. (για πράγμ.) ξεφεύγω από απροσεξία
21. μεταπίπτω («εἰς ἀλλότριον ἦθος ἐκπίπτειν», Πλάτ.)
22. παρασύρομαι
23. χάνω το κύρος μου
24. ερειπώνομαι, σωριάζομαι
25. (για ηθοποιό ή δραματικό έργο ή ρήτορα) αποδοκιμάζομαι με σφυρίγματα
26. (για νομίσματα) αποσύρομαι από την κυκλοφορία
27. καταργούμαι, παύομαι
28. υπερβάλλω («εἰς ἄπειρον ἐκπίπτει», Επίκ.)
29. (γεωμ.) παράγομαι, γεννιέμαι.

Greek Monotonic

ἐκπίπτω: μέλ. -πεσοῦμαι, αόρ. βʹ ἐξέπεσον, παρακ. -πέπτωκα·
1. πέφτω εκτός του άρματος, πετιέμαι έξω, εκτινάσσομαι, εκτροχιάζομαι, με γεν., σε Όμηρ. κ.λπ.· με δοτ. προσ., τόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός, σε Ομήρ. Ιλ.
2. λέγεται για ναυτικούς, ξεβράζομαι στη στεριά, Λατ. ejici, σε Ομήρ. Οδ., Ηρόδ. κ.λπ.· λέγεται για πράγματα, ναυαγώ, σε Ξεν.
3. εκπίπτω, ξεπέφτω, δηλ. στερούμαι κάτι, γίνομαι έκπτωτος, Λατ. excideree, τινός ή ἔκ τινος, σε Αισχύλ. κ.λπ.
4. εκδιώκομαι, εξορίζομαι, λέγεται για όσους έχουν εξοστρακισθεί, σε Ηρόδ., κ.λπ.
5. κυκλοφορώ, διαδίδομαι, βγαίνω, στον ίδ., σε Ξεν.
6. εξέρχομαι, βγάζω ως αποτέλεσμα, λέγεται για ψήφους, στον ίδ.
7. διαφεύγω, αποδρώ, σε Θουκ.
8. λέγεται για χρησμούς, εκδίδομαι, ανακοινώνομαι μέσα από το άδυτο, γνωστοποιούμαι, παρέχομαι, σε Λουκ.
9. ξεφεύγω από, εκτρέπομαι, παραστρατώ, παρεκκλίνω, σε Ξεν., Αισχίν.
10. πέφτω, φτάνω στο μηδέν, ξεπέφτω, σε Καινή Διαθήκη
11. λέγεται για ηθοποιούς, αποχωρώ, διώκομαι απ' τη σκηνή υπό τη συνοδεία αποδοκιμασιών, Λατ. explodi, σε Δημ.

Middle Liddell

fut. -πεσοῦμαι aor2 ἐξέπεσον perf. -πέπτωκα
1. to fall out of a chariot, c. gen., Hom., etc.; c. dat. pers., τόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός Il.
2. of seafaring men, to be thrown ashore, Lat. ejici, Od., Hdt., etc.: of things, to suffer shipwreck, Xen.
3. to fall from a thing, i. e. be deprived of it, Lat. excidere, τινός or ἔκ τινος Aesch., etc.
4. to be driven out, of persons banished, Hdt., etc.
5. to go out or forth, sally out, Hdt., Xen.
6. to come out, of votes, Xen.
7. to escape, Thuc.
8. of oracles, to issue from the sanctuary, be imparted, Luc.
9. to depart from, digress, Xen., Aeschin.
to fall off, come to naught, NTest.
11. of actors, to be hissed off the stage, Lat. explodi, Dem.

Chinese

原文音譯：™kp⋯ptw 誒克-披普拖
詞類次數：動詞（13）
原文字根：出去-落 相當於： （נָפַל‎）
字義溯源：墜落，脫落，失落，落空，擱淺，飄去，撞，失敗，凋謝；由（ἐκ / ἐκπερισσῶς / ἐκφωνέω）*=出去）與（πίπτω / συμπίπτω）*=落下）組成。
同義字：1） （ἐκπίπτω）墜落 2） （καταπίπτω）仆倒 3） （πίπτω / συμπίπτω）落下
出現次數：總共（10）；徒（5）；羅（1）；加（1）；雅（1）；彼前（1）；彼後（1）
譯字彙編：
1） 撞（2） 徒27:26； 徒27:29；
2） 墜落（2） 加5:4； 彼後3:17；
3） 凋謝（1） 雅1:11；
4） 必凋謝（1） 彼前1:24；
5） 飄去（1） 徒27:32；
6） 擱淺（1） 徒27:17；
7） 脫落下來（1） 徒12:7；
8） 落了空（1） 羅9:6