αὐλή

English (LSJ)

ἡ,
A open court before the house, courtyard, Il.4.433, 11.774, SIG1044.17 (Halic., iv/iii B. C.), etc.
2 steading for cattle, αὐλῆς ὑπεράλμενον Il.5.138, cf. Od.14.5.
II later, court or quadrangle, round which the house was built, Hdt.3.77, Ar.V.131, Pl.Prt. 311a, etc.
III generally, court, hall, Ζηνὸς αὐ. Od.4.74, cf. Il.6.247; τὴν Διὸς αὐλήν A.Pr.122 (lyr.); αὐλὴ νεκύων E.Alc.260 (lyr.); court of a temple, ἱεροῦ IG22.1299.28 (Eleusis, iii B. C.), cf. ib.1126.35, LXX Ps.83(84).3; any dwelling, abode, chamber, S.Ant.946 (lyr.), etc.; of a cave, Id.Ph.153 (lyr.); ἀγρόνομοι αὐλαί homes of dwellers in the wild, Id.Ant.786 (lyr.); later, country-house, D.H.6.50.
IV ἡ αὐλή the Court, αὐλὰς θεραπεύειν Men.897, Diph.97, Com.Adesp.145, cf. Plb.5.26.9; οἱ περὶ τὴν αὐλήν the courtiers, ib.36.1, cf. OGI735.4 (ii B. C.), Inscr.Mus.Alex.31; at Rome, Arr.Epict.1.10.3; ἡ βασίλειος αὐ. Hdn.3.11.7. (Wrongly expld. as τόπος διαπνεόμενος (cf. αὐλός) by Ath.5.189b.)

Spanish (DGE)

-ῆς, ἡ
I 1patio de una casa o palacio αὐ. εὐερκής Il.9.472, Hes.Op.732, αὐλὴν ἕρκος ἀμφιδέδρομεν Archil.114, κεἴ τις ὄρνιθας τρέφει ... ἐν αὐλῇ Ar.Au.1085, ἡμεῖς τὴν αὐλὴν ... φυλάττομεν Ar.V.131, ἐξαναστῶμεν εἰς τὴν αὐλήν Pl.Prt.311a, cf. Smp.212d, ᾠκοδόμησε παραπέτασμα τῆς αὐλῆς LXX 3Re.6.36b, cf. Od.6.303, Hdt.1.68, PEnteux.12re.3 (III a.C.), BGU 1222.82 (II a.C.), POxy.243.28 (I d.C.), Eu.Luc.11.21, POxy.505.5 (II d.C.)
•patio cubierto αὐ. κατάστεγος Hdt.2.148
•patio o atrio de un templo αὐ. τοῦ ἱεροῦ IG 2².1299.28 (Eleusis III a.C.), αὐ. ἐν τῷ ἱερῷ IC 36c.12 (III a.C.)
•del recinto que rodeaba al tabernáculo αὐ. τῇ σκηνῇ LXX Ex.27.9.
2 corral, aprisco para el ganado λέων ... αὐλῆς ὑπεράλμενος Il.5.138, ὄϊες ... ἐν αὐλῇ ... ἑστήκασιν Il.4.433, αὐλὴ ὑψηλή Od.9.184, ὄιες κατ' αὐλὰς ηὐλίζοντο Theoc.25.99, αὐ. βοῶν BGU 606.5 (IV d.C.), cf. PHib.36.4 (III a.C.).
II 1palacio, morada Ζηνός Od.4.74, Διός A.Pr.122, φωνήσατ', ὦ γυναῖκες, ... αἵτ' ἐκτὸς αὐλῆς S.Tr.203, αὐ. Ἠετίωνος Hdt.5.92, ἀθανάτων βασιλεὺς αὐλὰν ἐσῆλθεν Pi.N.10.16, ναίεις εὐπάτειραν αὐλάν habitas la morada de un ilustre padre E.Hipp.68, Διὸς εἰς αὐλάς Ar.Pax 161, ἐξ αὐλᾶς, ὦ μᾶτερ; ¿vienes del palacio, madre? Theoc.15.60, ἐν βασιλικαῖς αὐλαῖς Vett.Val.85.13, ἔσω βασιληίδος αὐλῆς Pamprepius 1ue.19, αὐ. τοῦ ἀρχιερέως Eu.Matt.26.3, BGU 1098.1 (I a.C.), cf. Nonn.D.17.64
•pretorio ἀπήγαγον αὐτὸν ἔσω τῆς αὐλῆς, ὅ ἐστιν Πραιτώριον Eu.Marc.15.16
•habitación ἐν χαλκοδέτοις αὐλαῖς S.Ant.945
•habitación o residencia de personalidades PTeb.33.8, 12 (II a.C.), SB 9252.3 (II a.C.).
2 corte αὐλὰς θεραπεύειν Men.Fr.668, εἰς αὐλὴν πάροδός τις un modo de entrar en la corte Arr.Epict.1.10.3, cf. 4, ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῇ αὐλῇ εἶναι UPZ 62.16 (II a.C.), cf. PLugd.Bat.20.51.12 (III a.C.), Plb.5.26.9
•οἱ περὶ αὐλήν los cortesanos, SB 1566 (II a.C.), cf. τῶν περὶ αὐλὴν διαδόχων IG 12(3).1296.4 (Tera II a.C.).
3 fig. morada, lugar de habitación φοιτᾷς ... ἐν τ' ἀγρονόμοις αὐλαῖς S.Ant.786, λέγ' αὐλὰς ποίας ... ναίει S.Ph.153, ἄγει πρὸς αὐλὰν Μηλιάδων νυμφᾶν S.Ph.724, ἤλυθον ... σὰν ἀγρότειραν αὐλάν E.El.168, αὐ. θεῶν E.Io 185, αὐ. νεκύων E.Alc.260.
4 casa de campo, granja αὐλὰς διαρπαζομένας ὁρῶντες viendo cómo saquean nuestras granjas D.H.6.50, αὐλῆς· ἐπαύλεως Hsch., cf. prob. PFlor.81.8 (II d.C.), PGiss.32.19 (II d.C.).
• Etimología: Deriv. en -l- del tema *H2eu- que aparece en ἰαύω q.u.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
1 cour d'une maison ; p. ext. dans Hom. mur d'enceinte de la cour;
2 p. ext. résidence, demeure : Ζηνὸς αὐλή OD, Διὸς αὐλή ESCHL demeure de Zeus ; αὐλὴ νεκύων EUR demeure des morts ; en gén. ἐν αὐλαῖς SOPH dans la maison ; en parl. d'animaux sauvages repaire;
NT: parvis du temple.
Étymologie: R. ἈϜ ; cf. ἄω, ἄημι.

German (Pape)

(ἄω), ἡ, urspr. jeder freie, luftige Ort (διαπνεόμενος τόπος Ath. V.189b), dah.
1 bei Hom. der freie Platz rings um die Wohnung, mit einer Mauer umgeben und gepflastert, Od. 9.184, wie ihn auch Achilleus um sein Zelt hat, Il. 24.452; auf ihm liegen die Viehställe, 4.433, und in seiner Mitte steht der Altar des. Ζεὺς ἑρκεῖος, Od. 22.376, 379. S. noch Her. 2.148 und Folgde. Seltener das Vorgemach, Hausflur, vestibulum, vgl. Plat. Symp. 212d, Prot. 311a; Plut. Sol. 27.
2 überhaupt die Wohnung, der Hof, Ζηνός Od. 4.74; Διός Aesch. Prom. 122; Ἡρακλέος Pind. N. 4.24; vgl. 10.16; Soph. Tr. 202 und sonst; ἀγρονόμοι αὐλαί, Hütten der Landbewohner, Ant. 782; αὐλὴ νεκύων, das Totenreich, Eur. Alc. 261. Bei Sp. bes. Hof des Königs, Kaisers, vgl. Ath. V.189d und das. Men., αὐλὰς θεραπεύειν καὶ σατράπας; auch Diphil.; Pol. 5.26 und sonst; οἱ περὶ τὴν αὐλήν, Hofleute, 5.36; vgl. 5.65; Landgut, Dion.Hal. 6.50.

Russian (Dvoretsky)

αὐλή: дор. αὐλά ἡ
1 двор (внешний Hom. или внутренний Her., Arph., Plat., Plut.);
2 дворовая ограда (αὐ. ὑψηλή Hom.);
3 дом, жилище (Ζηνός Hom.; Ἡρακλέος Pind.; ἀγρονόμοι αὐλαί Soph.): αὐλὴ νεκύων Eur. царство мертвых;
4 храм (παιδὸς τᾶς Λατοῦς Eur.);
5 царский двор, дворец Men., Polyb.: οἱ περὶ τὴν αὐλήν Polyb. придворные, царедворцы.

Greek (Liddell-Scott)

αὐλή: ἡ, πιθαν. ἐκ τοῦ ἄημι, πνέω· διότι ἡ αὐλή ἦτο ἀνοικτὴ καὶ ἀναπεπταμένη εἰς τὸν ἀέρα, ὁ γάρ διαπνεόμενος τόπος αὐλή λέγεται Ἀθήν. 189Β): - Παρ’ Ὁμήρ. ἡ πρό τῆς οἰκίας ἀνοικτὴ αὐλή, ἔχουσα πέριξ οἰκημάτια καὶ ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Διός Ἑρκείου τὸν βωμόν οὕτως ὥστε οὐ μόνον ἦτο τὸ συνεντευκτήριον τῆς οἰκογενείας ἀλλά καὶ ἐχρησίμευεν ὡς μάνδρα διὰ τὰ κτήνη, Ἰλ. Δ. 433., Λ.774. Εἶχε δέ δύο θύρας, δηλ. τὴν ἀπό τῆς αὐλῆς φέρουσαν διὰ τῆς αἰθούσης εἰς τὸν πρόδομον, Ὁδ. Ι. 185: ὁ Ἀχιλλεύς εἶχεν αὐλήν περὶ τὴν σκηνὴν αὑτοῦ, Ἰλ. Ω. 452· ὁ θάλαμος τοῦ Τηλεμάχου ἦτο ἐν τῇ αὐλῇ, Ὀδ. Α. 425. 2) ὁ περίβολος τῆς αὐλῆς, αὐλῆς ὑπεράλμενον Ἰλ. Ε.138, πρβλ. Ὀδ. Ν.5. ΙΙ. Μεθ’ Ὅμηρον αὐλή ἦτο τὸ τετράγωνον, περί ὅ ἦτο ᾠκοδομημένη ἡ οἰκία ἔχουσα ὁλόγυρα περιστύλιον ἐξ οὗ θύραι ἦγον εἰς τὰ οἰκήματα τῶν ἀνδρῶν· ἀπέναντι δὲ τῆς αὐλείου θύρας ἦτο ἡ μέσαυλος ἤ μέταυλος ἄγουσα εἰς τὸν γυναικῶνα, Ἡρόδ. 3. 77, Ἀριστοφ. Σφ. 131, Πλάτ. Πρωτ. 311Α,κτλ.· πρβλ. Βεκκήρου «Χαρικλέα» 1 σ. 173 κἑξ..., 182 κἑξ. ΙΙΙ. καθόλου, πᾶσα αὐλή, Ζηνός αὐλή Ὀδ. Δ. 74, πρβλ. Ἰλ. Ζ. 247· τὴν Διός αὐλήν Αἰσχύλ. Πρ. 122· αὐλὴ νεκύων Εὐρ. Ἄλκ. 259: - πᾶσα κατοικία, ἐνδιαίτημα, οἴκημα ἤ θάλαμος, Σοφ. Ἀντ. 945, κτλ.· ἐπί σπηλαίου, ὁ αὐτ. Φ. 153· ἀγρόνομοι αὐλαί, ἴδε Δινδ. εἰς Ἀντ. 785· - μεταγ. ἀγροτική οἰκία, ἔπαυλις Λατ. villa, Διον. Ἁλ. 6. 50· πρβλ. αὔλιον. IV. μεταγ. ἡ αὐλή, ἡ βασιλικὴ αὐλὴ, Λατ. aula regia, Μένανδ. ἐν Ἀδήλ. 347, Πολύβ. 5. 26, 9· οἱ περί τὴν αὐλήν, οἱ αὐλικοί, κτλ., ὁ αὐτ. 5. 36, 1, κτλ.· πρβλ. αὐλικός.

English (Autenrieth)

ῆς: court-enclosure, court, court yard, farm-yard; the αὐλή of a mansion had gate-way, portico, stables, slave-quarters, altar, and rotunda (θόλος); see table III. An αὐλή is attributed to the cabin of Eumaeus, the swine-herd, Od. 14.5, to the tent of Achilles, Il. 24.452, and even to the cave of Polyphēmus, Od. 9.239.

English (Strong)

from the same as ἀήρ; a yard (as open to the wind); by implication, a mansion: court, (sheep-)fold, hall, palace.

English (Thayer)

αὐλῆς, ἡ (ἄω to blow; hence) properly, a place open to the air (διαπνεόμενος τόπος αὐλή λέγεται, Athen. 5,15, p. 189b.);
1. among the Greeks in Homer s time an uncovered space around the house, enclosed by a wall, in which the stables stood (Homer, Odyssey 9,185; Iliad 4,433); hence, among the Orientals that roofless enclosure in the open country in which flocks were herded at night, a sheepfold: the uncovered court-yard of the house, Hebrew חָצֵר, the Sept. αὐλή, Vulg. atrium. In the O. T. particularly of the courts of the tabernacle and of the temple at Jerusalem; so in the N.T. once: τήν αὐλήν τήν ἔξωθεν ( st ἔσωθεν) τοῦ ναοῦ). The dwellings of the higher classes usually had two αὐλαί, one exterior, between the door and the street, called also προαύλιον (which see); the other interior, surrounded by the buildings of the dwelling itself. The latter is mentioned ἔξω is opposed to the room in which the judges were sitting); Winer s RWB under the word Häuser; (B. D. American edition under the word Smith's Bible Dictionary, Court; BB. DD. under the word House>).
3. the house itself a palace: Homer, Odyssey 4,74down (cf. Eustathius 1483,39 τῷ τῆς αὐλῆς ὀνόματι τά δώματα δηλοῖ, Suidas Colossians 652c. αὐλή. ἡ τοῦ βασιλέως οἰκία. Yet this sense is denied to the N.T. by Meyer et al.; see Meyer on Matthew, the passage cited).

Greek Monolingual

η (AM αὐλή)
1. ανοιχτός χώρος, συνήθως περιφραγμένος, μπροστά ή γύρω από σπίτι ή άλλο κτήριο
2. μάντρα («Χαῖρε αὐλή λογικῶν προβάτων» — για τη Θεοτόκο)
3. βασιλική αυλή, παλάτι
4. κατοικία
μσν.- νεοελλ.
1. κατοικία αξιωματούχου, αρχοντικό
2. ταράτσα
νεοελλ.
το προσωπικό των ανακτόρων ή της κατοικίας ηγεμόνα ή αξιωματούχου
αρχ.
ο περίβολος, ο φράχτης της αυλής.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. αυλή καθώς και ο παράλληλος τ. αύλις είναι παράγωγα ουσ. σε -λ- της ρίζας αu- «κοιμάμαι, διανυκτερεύω», η οποία απαντά στο ρ. ι-αύω, που έχει την ίδια σημασία, και στα αρμ. aw-t «κατοικία, κατάλυμα», ag-anim «περνώ τη νύχτα, διανυκτερεύω». Το ίδιο θ. σε –λ- εμφανίζεται ίσως και στα τοχ. Β' aulāre, Α' olar «σύντροφος», ενώ ο συσχετισμός του με τον αόρ. άεσα του αέσκω δεν μπορεί να υποστηριχθεί με απόλυτη βεβαιότητα. Η λ. αυλή εμφανίζεται ως β' συνθετικό με τη μορφή -αυλός (στο οποίο λήγουν και τα σύνθετα της λ. αυλός).
ΠΑΡ. αυλίζομαι, αυλικός
αρχ.
αυλαίος, αύλειος, αύλιον, αύλιος, αυλίτης.
ΣΥΝΘ. (Α' συνθετικό) αυλάρχης
νεοελλ.
αυλόγυρος, αυλόθυρα, αυλοκόλακας, αυλόπορτα. (Β' συνθετικό) αρχ. άγραυλος, άναυλος, άπαυλος, βόαυλος, δράκαυλος, δύσαυλος, έναυλος, έπαυλος, θερείαυλος, θύραυλος, μεσίαυλος, μεσόαυλος, μέταυλος, ορείαυλος, ορέσσαυλος, πάραυλος, περίαυλος, σύναυλος, ύπαυλος, φιλάγραυλος, χώραυλος.

Greek Monotonic

αὐλή: ἡ [πιθ. από ἄημι (ἄϜημι), φυσώ, (καθώς, η αὐλή ήταν ανοιχτή στον αέρα)]·
I. 1. στον Όμηρ. η αυλή μπροστά από την οικία, που έχει κτίσματα ολόγυρά της και στη μέση το βωμό του Έρκειου Δία (Ζεὺς Ἑρκεῖος)· ήταν κάποτε ο τόπος συνάντησης της οικογένειας και η μάνδρα για τα ζώα, σε Ομήρ. Ιλ.· είχε δύο πόρτες, δηλ. την πόρτα της οικίας (πρβλ. αὔλειος), και άλλη μια που οδηγούσε μέσα από την αἴθουσαν στον πρόδρομο (πρόδρομος), σε Ομήρ. Οδ.
2. περίβολος της αυλής, σε Ομήρ. Ιλ.
II. μετά τον Όμηρ. η αὐλή ήταν ο περίβολος ή το τετράγωνο, γύρω από το οποίο ήταν χτισμένη η οικία έχοντας ένα διάδρομο (περιστύλιον), από τον οποίο οι πόρτες οδηγούσαν στα δωμάτια των ανδρών· απέναντι από την πόρτα της οικίας (πρβλ. αὔλειος) ήταν η μέσαυλος ή μέταυλος (βλ. αυτ.), που οδηγούσε στα γυναικεία μέρη του σπιτιού, σε Ηρόδ., Αττ.
III. γενικά, οποιαδήποτε αυλή ή θάλαμος σε Όμηρ., Τραγ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: f.
Meaning: open court, courtyard (seit Il.).
Compounds: ἄγραυλος who passes the night outside (Il.); ἔπαυλος (Od.).
Derivatives: αὖλις, -ιν, -ιδος f. night camp (in open air) (Il.).
Origin: IE [Indo-European] [72] *h₂eu- pass the night
Etymology: αὐλή, αὖλις are derivations of the root of ἰ-αύω, ἄεσα pass the night (in the open air) (s. v.), also seen in Arm. aw-t place to pass the night and ag-anim pass the night. Also supposed in Toch. B aulāre, A olar companion.

Middle Liddell

[prob. from ἄημι (ἄϝημι) to blow, for the αὐλή was open to the air]
I. in Hom. the court-yard, surrounded with out-buildings, and having the altar of Ζεὺς Ἑρκεῖος in the middle, so that it was at once the meeting-place of the family, and the cattle-yard, Il.: it had two doors, viz. the house-door (cf. αὔλειος), and another leading through the αἴθουσα into the πρόδομος, Od.
2. the wall of the court-yard, Il.
II. after Hom., the αὐλή was the court or quadrangle, round which the house itself was built, having a corridor (περιστύλιον), from which were doors leading into the men's apartments; opposite the house-door (cf. αὔλειος) was the μέσαυλος or μέταυλος (q.v.), leading into the women's part of the house, Hdt., Attic
III. generally, any court or hall, Hom., Trag.

Frisk Etymology German

αὐλή: {aulḗ}
Grammar: f.
Meaning: äußerer oder innerer Hof, Wohnung (seit Il.).
Derivative: Ableitungen: αὔλειος zum Hof gehörig (seit Od.), wohl nach ἕρκειος gebildet; selten und spät αὐλαῖος (LXX) mit der Substantivierung αὐλαία f. Vorhang (Hyp., Thphr. usw.), auch αὐλεία (Andania); — αὔλιον n. Landhaus, Hürde, Grotte (h. Merc. u. a.); Adj. αὔλιος ‘zur αὐλή bzw. zum αὔλιον gehörig’ (A. R. u. a.); αὐλία· ἔπαυλις ἢ ἡ μικρὰ αὐλή (AB 463); — αὐλικός zum Hof gehörig (Plb., Phld. u. a.). — Deminutivum αὐλίδιον (Thphr.). — αὐλίτης (αὐλήτης H.) Meier, Verwalter des Viehhofes (S., A. R.; vgl. Redard Les noms grecs en -της 37). — αυλιάδες (νύμφαι, APl.), vgl. κρηνιάδες u. a. Chantraine Formation 357, Schwyzer 508; anders, kaum richtig, Jüthner Ἐπιτύμβιον Swoboda 113 (zu αὔλιον Grotte). — Denominatives Verb αὐλίζομαι, Aor. αὐλίσασθαι im Hof liegen, im Freien übernachten, lagern (ion. att.) mit den seltenen und späten Verbalnomina αὔλισις (Ael.), αὐλισμός (Sm., H.), αὔλισμα (Sch.), außerdem mit dem Nomen loci αὐλιστήριον (Herm., Aq.). Neben αὐλή steht mit anderer Stammbildung αὖλις, -ιν, -ιδος f. ‘Nachtlager (im Freien)’ (poet. seit Il.).
Etymology: αὐλή, αὖλις sind λ-Ableitungen der in ἰαύω ruhen, übernachten (s. d.) vorliegenden Wurzel, die auch in arm. aw-t‘ Stelle des Übernachtens und ag-anim übernachten vorliegt. Eine Weiterbildung des in αὐλή, αὖλις erscheinenden l-Stamms ist vielleicht toch. B aulāre, A olar Genosse (Schneider IF 57, 199); anders v. Windekens Lexique étymologique s. v. — Ob auch ἄεσα (s. d.) hierher gehört, bleibt sehr unsicher.
Page 1,186

Chinese

原文音譯：aÙl» 凹累
詞類次數：名詞（12）
原文字根：庭院 相當於： （חָצֵר‎ / חֲצֵרִים‎）
字義溯源：場地，院子，住宅，圍欄，圈，空地；源自（ἀήρ）=空氣）；而 （ἀήρ）出自（Ἄζωτος）X*=吹，呼吸）。這字是指圍著房屋或殿宇的空地。在12次使用中6次是說到那審判主耶穌時大祭司的院子（ 太26:58,69； 可14:54,66； 路22:55））；有二次是指羊圈（ 約10:1,16）
出現次數：總共（12）；太（3）；可（3）；路（2）；約（3）；啓（1）
譯字彙編：
1） 院子（5） 太26:58； 太26:69； 可14:66； 約18:15； 啓11:2；
2） 院（4） 太26:3； 可14:54； 可15:16； 路22:55；
3） 圈（2） 約10:1； 約10:16；
4） 住宅（1） 路11:21

English (Woodhouse)

for birds, of a house