ὅστις

English (LSJ)

ἥτις, ὅ τι (sts. written ὅ, τι to dist. it from ὅτι,

   A that): Hom. has also the masc. collat. form ὅτις Od.1.47, al. (also in Critias 2.9 and Ion. and Arc. Prose, Jahresh.12.136 (Erythrae), IG12(5).22 (Ios), 5(2).343.34 (Orchom. Arc.)) and the neut. ὅττι Od.9.402, al., cf. ὄττι Alc.45.—In some forms only the second part is inflected, viz. gen. ὅτου Th.1.23, al., Ep. ὅττεο Od.1.124, later Ion. ὅτεο Jahresh.l.c., contr. ὅττευ Od.17.121, ὅτευ ib.421, Hdt.1.7; Lesb. ὄττω Sapph.Supp.5.3; dat. ὅτῳ Th.1.36, al.; perh. also in Ion., Emp. 2.5, Democr.99, Hp.VC14; Ep. ὅτεῳ Od.2.114, and as disyll., Il.12.428, 15.664; so Hdt.1.86, al., Democr.100, Heraclit.15, SIG194.21 (Amphipolis, iv B. C.); Arc. ὀσέοι IG5(2).262.14 (Mantinea, v B. C.); Ep. acc. ὅτινα Od.8.204, 15.395; Delph. gen. ὅτινος IG22.1126.37 (iv B. C.), also Berl.Sitzb.1927.167 (Cyrene); Delph. dat. ὅτινι IG 22.1126.25; Cret. dat. sg. ὄτιμι Leg.Gort.7.51, 8.7, al.: pl., nom. masc. Arg. ὄττινες Mnemos.44.65 (iii B. C.); neut. ὅτινα Il.22.450; gen. ὅτεων Od.10.39, Hdt.8.65, Att. ὅτων S.OT414, X.An.7.6.24 (cj.), Oec.3.2 (cj.) (also in Hes.Fr.238, Anaxag.12, Hp.Aër.21); dat. ὁτέοισι (ν) Il.15.491, Hdt.2.82, Att. ὅτοισι S.Ant.1335, Ar.Eq.758, ὅτοις S.Tr.1119; acc. ὅτινας Il.15.492, Aeol. ὄττινας Sapph.12: in a few forms only the first part is inflected, Cret. gen. sg. ὦτι prob. in Leg.Gort.1.5, 2.50, 11.50, al., GDI4993 ii 10: neut. pl. ἄτι Leg.Gort.2.47, al.: of the forms with double inflexion Hom. has only ὅν τινα Il.2.188, al., ἥν τινα 3.286, al., οἵ τινες Od.4.94, al., οὕς τινας Il.4.240, al., ἅς τινας Od.8.573; ᾧτινι first in Hes.Op.31, ἧστινος A.Ag.1358, ᾗ τινι δή Th.8.87, οἷστισι Ar.Pax 1279: Att. Inscrr. have ἧστινος ᾗτινι along with masc. and neut. ὅτου ὅτῳ, and this rule holds with few exceptions in Trag. and Att. Prose before iv B. C.; ᾡτινιοῦν occurs in Lys.1.37, etc.: ὅτῳ rarely as fem., E.IT1071.—For the Ion. and Ep. form ἅσσα, Att. ἅττα, v. ἅσσα.—On the concord and construction cf. ὅς B. 1.1,3, 11.3, 111.2a,b:—Radic. sense, any one who, anything which, whosoever, whichsoever; ὣς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος, ὅτις τοιαῦτά γε ῥέζοι Od.1.47; ἀθανάτων ὅς τίς σε φυλάσσει 15.35, etc.: freq. without express antec., χαίρει δέ μιν ὅς τις ἐθείρῃ Il.21.347; ἆσσον ἴτω ὅς τις δέπας οἴσεται 23.667: hence freq. in maxims or sentiments, οὐκ ἔστιν ὅ. πάντ' ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ Ar.Ra.1217; μακάριος ὅ. οὐσίαν καὶ νοῦν ἔχει Men.114; οὗτος βέλτιστος ἂν εἴη, ὅ. . . Lys.3.4, etc.: freq. in such phrases as ὅστις εἶ, ὅστις ἐστί, v. ὅς B. 111.2; ἔστιν ὅ., freq. with a neg., οὐ γὰρ ἔην ὅς τίς σφιν . . ἡγήσαιτο Il.2.687; οὐκ ἔστιν ὅτῳ μείζονα μοῖραν νείμαιμ' ἢ σοί A.Pr.293 (anap.), cf. 989, 1070 (anap.), etc.; εἰσὶν οἵτινες S.Fr.354.5; οὐδὲν ὅ τι οὐ . . everything, Hdt. 5.97, Th.7.87:—in these phrases the case of ὅστις commonly depends on that of οὐδείς; but sts. the reverse, v. οὐδείς 1.2: also joined with Sup., τρόπῳ ὅτῳ ἂν δύνωνται ἰσχυροτάτῳ Foed. ap. Th.5.23; ὅντινα ἀφανέστατον δύναιντο τρόπον Paus.10.1.5: in Trag. and Att. sts. strengthd. by an antec. πᾶς, but only in sg., ἅπας δὲ τραχὺς ὅ. ἂν νέον κρατῇ A.Pr.35, cf. Th.8.90 (πάντες ὅσοι being commonly used in pl., not πάντες οἵτινες; but πᾶσιν . . ὅστις ἐρωτᾷ IG12.410).    II referring to a definite object, prop. only when a general notion is implied, Πολυκράτεα... δι' ὅντινα κακῶς ἤκουσε, not the man through whom, but one through whom... Hdt.3.120; τελευταῖόν σε προσβλέψαιμι νῦν, ὅστις πέφασμαι φύς τ' ἀφ' ὧν οὐ χρῆν may I see thee now for the last time, I who am one born from sinful parentage, S.OT1184, cf. A.Pr. 38, Ag.1065; but in quite definite sense, βωμόν, ὅστις νῦν ἔξω τῆς πόλεώς ἐστι Th.6.3: sts. even with οὗτος or ὅδε as antec., Hdt.1.167, 2.99, 6.47, E.Hipp.943, Theoc.8.87.    2 ἐφ' ὅτῳ, = ἐφ' ᾧτε, D.S.16.4; so ἐφ' ὅτῳ τε Delph.3(2).236 (ii B. C.).    III in indirect questions, Hom., etc., εἴπ' ἄγε μοι καὶ τόνδε... ὅς τις ὅδ' ἐστί Il.3.192, cf. 167, etc.; ἔσπετε νῦν μοι, Μοῦσαι, ὅς τις δὴ κτλ. who it was that... 14.509; ξεῖνος ὅδ', οὐκ οἶδ' ὅς τις Od.8.28: in dialogue, when the person questioned repeats the question asked by τίς, as οὗτος τί ποιεῖς;—ὅ τι ποιῶ ; Ar.Ra.198; ἀλλὰ τίς γὰρ εἶ;—ὅστις; πολίτης χρηστός Id.Ach.595, cf. Pl.462, Pl.Euthphr.2c, etc.    2 rare and late in direct questions, ὅ τι ἐστὶ τὸ ἐμποδίζον ; A.D.Adv.140.12; ἀνθ' ὅτου . . ; = why? Jul.Ep.82p.109B.-C.; cf. ὅπως.    IV limited or made more indefinite by the addition of Particles:    1 ὅστις γε being one who (cf. ὅσγε), S.OT1335, OC810, Ar.Ra.1184.    2 ὅστις δή (v. δή IV. 1), freq. used without any distinct relative force, θεῶν ὅτεῳ δή to some one or other of the gods, Hdt.1.86; ὅτευ δὴ χρήματος δεησόμενον Id.3.121; ᾗ τινι δὴ γνώμῃ Th.8.87, etc.; also ὅ τι δήκοτε πρήξοντα Hdt.6.134; ὅστις δήποτ' ὤν Pl.Phdr.273c; ὡς ἀπετύγχαν' ὁτουδήποτε D.19.167; ὁτῳδήτινι τρόπῳ PFay.21.11 (ii A. D.); so    b ὁστισοῦν, ὁτιοῦν anybody (anything) whatsoever, Th.4.16, Pl. Smp.198b, etc.; μετὰ ὁτουοῦν τρόπου Th.8.27; ὁτῳοῦν Pl.Tht.175a; εἷς ὁστισοῦν any one person, Arist.Pol.1286a31: freq. with neg., μηδ' ἂν ὁστισοῦν τυγχάνῃ ὤν Pl.Euthphr.5e, cf. Phd.78d, etc.; οὐδ' ὁτιοῦν not the least mite, nothing whatsoever, Ar.Nu.344, Pl.385; μηδοτιοῦν Thgn.64: rarely, = whoever (whatever), as subject of a verb, ὁτιοῦν ἔτυχε τῶν ἐπὶ μέρους (v.l. ὅτι ἄν) Arist.Mu.391a22.    c ὁστισδηποτοῦν D.40.8, Aeschin.1.164.    d so also ὅστις alone, Pl.Hp.Ma. 282d, etc.: with neg., μηδὲ οἵτινες none at all, X.HG1.5.9; οὐδ' ἧστινος ἂν ἀσχολίας τὸ πρᾶγμα προσεδεῖτο Plb.9.14.6.    3 ὅστις ποτε whoever, A.Ag.160(lyr.), cf. Hdt.8.65.    4 ὅστις περ (cf. ὅσπερ), mostly in neut., ὅ τι πέρ ἐστ' ὄφελος Ar.Ec.53, cf. Pl.R.492e: in masc., D.21.225.    5 ὅστις τε, where τε is otiose as in ὅστε, Il.23.43, al.    V neut. ὅ τι used abs. as a Conj., v. ὅ τι.    VI ἐξ ὅτου from which time, S.OC345, Tr.326, Ar.Nu.528, X.Cyr.8.2.16, etc.; ἐξ ὅτου περ Ar.Ach.596; ἀπ' ὅτευ since... Hdt.1.7, cf. SIG45.18 (Halic., v B. C.); so ἕως ὅτου until . ., Ev.Luc.13.8.    2 from what cause, S. Tr.671, E.Cyc.639.

German (Pape)

[Seite 399] ἥτις, ὅ, τι (mit der Diastole zu schreiben, zum Unterschiede von ὅτι, s. unten), gen. οὗτινος, ἡςτινος u. s. w., u. ὅτου ὅτῳ (u. plur. ὅτων, ὅτοισι, doch selten); bei Hom. lautet das masc. auch ὅτις, Od. 16, 307 u. öfter, neutr. ὅ, ττι; gen. ὅττεο, 1, 124. 22, 377, ὅττευ, 17, 121, u. ὅτευ, 17, 421. 19, 77, wie Her. (nie ὅτου); dat. ὅτεῳ, Od. 2, 114, was zweisylbig zu sprechen ist Il. 12, 428. 15, 664, u. so auch Her.; acc. ὅτινα, Od. 8, 204. 15, 395; gen. plur. ὅτεων, 10, 39; Her. 8, 65; dat. ὁτέοισιν, Il. 15, 491; Her. 2, 82, der auch das fem. ὁτέῃσιν hat; accus. ὅτινας, Il. 15, 492; ὥτινες ist eine v. l. Od. 4, 61, aber wahrscheinlich falsch; – zunächst – 1) indirectes Fragewort, welcher, welche, welches; ἔσπετε νῦν μοι, Μοῦσαι, ὅστις δὴ πρῶτος ἀνδράγρια ἤρατο, Il. 14, 509; ὥς μοι ἐξονομήνῃς, ὅστις ὅδ' ἐστὶν Ἀχαιὸς ἀνήρ, wer der Achäer. da ist, 3, 166, vgl. 192; θεῶν ἐν γούνασι κεῖται, ὅστις ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ βασιλεύσει Od. 1, 400, u. öfter so mit dem indic., den die Griechen aus der directen Frage gewöhnlich in die indirecte hinübernehmen; so auch Tragg.: ὁ δ' οὖν ἐρωτᾶτ', αἰτίαν καθ' ἤντινα αἰκίζεταί με, Aesch. Prom. 226; σήμαιν' ὅ, τι χρὴ σοὶ συμπράττειν, 295; Eum. 58 u. öfter; οὐ γὰρ οἶ. σθά μ' ὅντιν' εἰσορᾷς, Soph. Phil. 249; κοὐ βλέπεις, ἵν' εἶ κακοῦ, οὐδ' ὅτων οἰκεῖς μέτα, O. R. 414; ὅστις ἦν ὁ μῦθος αὖθις εἴπα τε, Ant. 1175; u. in Prosa, μανθάνομεν οὖν ὅ, τι νῦν ἡμῖν ἐστι τὸ ξυμβαῖνον, Plat. Phil. 22 a, u. öfter, wie Folgde; doch folgt auch auf ein Präsens der conj., οὐκ ἔχειν, ὅτεῳ ζημιώσωσι, Her. 5, 87. – In directer Frage steht es nur in Beziehung auf eine unmittelbar vorangegangene Frage, ἀλλὰ τίς γὰρ εἶ; – ὅστις, πολίτης χρηστός, eigtl. du fragst, wer? Ar. Ach. 569; τί δ' αὖ λέγει; ὅ, τι; 106; τί ποιεῖς; – ὅ, τι ποιῶ; τί δ' ἄλλο γ' ἤ –, Ran. 198, vgl. Eccl. 685. 1181 Plut. 462; τίνα γραφήν σε γέγραπται; ἥντινα; Plat. Euthyphr. 2 b. – 2) häufiger drückt es eine unbestimmte Allgemeinheit aus und unterscheidet sich von dem einfachen Relativum ὅς dadurch, daß es nicht auf ein bestimmtes Subject geht, sondern auf ein unbestimmtes, mehrfach bestimmbares; selten – a) c. indic.; in Beziehung auf ein vorangehendes Demonstrativum, ἄνωχθι δέ μιν γαμέεσθαι τῷ, ὅτεῴ τε πατὴρ κέλεται καὶ ἁνδάνει αὐτῇ, Od. 2, 114, wo ᾡ auf ein schon bestimmtes gehen würde, ὅτεῳ aber andeutet, daß keine Entscheidung getroffen: wen auch zu heirathen der Vater befiehlt; ταύτην, ἥτις ἀποστρέψει, Plat. Gorg. 509 b; häufiger mit Auslassung des Demonstrativs, βουλὴν δ' Ἀργείοις ὑποθησόμεθ' ἥτις ὀνήσει, Il. 8, 467; τιμὴν δ' Ἀργείοις ἀποτινέμεν, ἥντιν' ἔοικεν, Il. 3, 286; Ζεύς τοι δοίη, ὅ, ττι μάλιστ' ἐθέλεις, Od. 14, 54, u. sonst; ἐλαφρόν, ὅστις πημάτων ἔξω πόδα ἔχει, παραινεῖν, Aesch. Prom. 263; u. mit πᾶν, λέξω σοι πᾶν ὅ, τι χρῄζεις μαθεῖν, 612; ὅστις γὰρ εὖ δρᾶν εὖ παθὼν ἐπίσταται, παντὸς γένοιτ' ἂν χρήματος κρείσσων φίλος, Soph. Phil. 668, öfter; Eur., u. in Prosa überall; τῆς ὀρθῆς τυχεῖν παιδείας, ἥτις ποτέ ἐστιν, Plat. Rep. III, 416 c; μήτε διακονίαν μηδ' ἥντινα κεκτημένος, auch nicht irgend ein, Legg. XI, 919 d; ὅτῳ δοκεῖ ταῦτ' ἀνατεινάτω τὴν χεῖρα, Xen. An. 3, 2, 9, u. A.; auch ἡγεμόνα αἰτεῖν, ὅστις ἀπάξει, der da führen soll, Xen. An. 1, 3, 14; – προσκαλοῦμαί σ' ὅστις εἶ, wer du auch bist, Ar. Vesp. 1406. – b) mit ἄν u. dem conj. der Allgemeinheit, in Beziehung auf die Gegenwart od. Zukunft; ἔρδειν (für imperat.) ὅ, ττι κε κεῖνος ἐποτρύνῃ καὶ ἀνώγῃ, Il. 15, 148; ὅτις κ' ἐπίορκον ὀμόσσῃ, wer immer einen Meineid schwören wird, 19, 260; θεὸς δὲ τὸ μὲν δώσει, τὸ δ' ἐάσει, ὅ, ττι κεν ᾧ θυμῷ ἐθέλῃ, was er immer wollen mag, Od. 14, 445; ἅπας δὲ τραχύς, ὅστις ἂν νέον κρατῇ, Aesch. Prom. 35; Folgde; πάσχειν ὅ, τι ἄν τῷ ξυμβῇ, Plat. Phaedr. 274 b; τίς (πόλις) ἡμᾶς δέξεται, ἥτις ἂν ὁρᾷ τοσαύτην ἀνομίαν Xen. An. 5, 7, 33; 6, 4, 18 u. öfter, u. sonst, wie bei den Rednern u. Sp. – c) auch der bloße conj. steht so; οὐτιδανὸς πέλει ἀνήρ, ὅστις ξεινοδόκῳ ἔριδα προφέρηται ἀέθλων, Od. 8, 209; τὴν γὰρ ἀοιδὴν μᾶλλον ἐπικλείουσ' ἄνθρωποι, ἥτις ἀκουόντεσσι νεωτάτη ἀμφιπέληται, 1, 351; γυναικὸς ἥτις ἄνδρα νοσφίσῃ, Aesch. Eum. 202. – d) in Beziehung auf die Vergangenheit u. in indir. Rede c. opt., ὅν τινα κιχείη, ἐρητύσασκε, Il. 2, 188; οὔτινα γὰρ τίεσκον, ὅτις σφέας εἰσαφίκοιτο, Od. 22, 404, womit man Stellen wie 12, 40 vergleiche, ἀνθρώπους θέλγουσιν, ὅτις σφέας εἰσαφίκηται; auch nach einem opt., μῦθον, ὃν οὔ κεν ἀνήρ γε διὰ στομα πάμπαν ἄγοιτο, ὅστις ἐπίσταιτο ἄρτια βάζειν, Il. 14, 91. 17, 640; ὅστις ἀφικνοῖτο τῶν παρὰ βασιλέως πρὸς αὐτόν, πάντας οὕτως ἀπεπέμπετο, Xen. An. 1, 1, 5, öfter, u. sonst. – 3) zu bemerken ist, daß oft der sing. von ὅστις auf einen plur. bezogen wird, τὰ ἐπιτήδεια, ὅτῳ τις ἐπιτυγχάνοι, Xen. An. 4, 1, 9, wie das obeu angeführte Beispiel 1, 1, 5 u. sonst. – Auch allein stehend, wie quicunque Plat. Hipp. mai. 282 d; ἀφ' ἧςτινος τέχνης, Paus. 2, 9, 7; τόπον ὅντινα εἰπών, Luc. Gall. 16. So besonders mit οὖν verstärkt, καὶ ἄλλος ὁςτισοῦν, wer es auch sein mag, irgend ein anderer, Plat. Conv. 198 b u. öfter; ἄλλην ἡντινοῦν τέχνην, Prot. 323 a; u. mit ἄν u. conj., μηδ' ἂν ὁςτισοῦν τυγχανῃ ὤν, Euthyphr. 5 e; οὔτε διὰ φιλονεικίαν οὐδ' ἡντινοῦν, Lycurg. 5, u. A.; auch ὁςτισδήποτε, Din. 1, 93; ὅστις δήποτ' οὖν, Dem. u. a. Sp. – Wie in dem einfachen Relativum liegt darin auch – a) eine Folge, so daß es für ὥςτε zu stehen scheint, ἔστι τις οὕτως ἄφρων, ὅστις οἴεται, Xen. An. 7, 1, 29; τίς οὕτως εὐήθης, ὅστις, Dem. 1, 15; Sp. – b) ein Grund, wie quippe qui, ὦ φῶς τελευταῖόν σε προσβλέψαιμι νῦν, ὅστις πέφασμαι φύς τ' ἀφ' ὧν οὐ χρῆν, O. R. 1184, als ein solcher, welcher ich erzeugt bin, von dem ich nicht sollte erzeugt werden, d. i. weil ich unrechtmäßig erzeugt bin; vgl. O. C. 265; πῶς ἐγὼ κακὸς φύσιν ὅστις παθὼν μὲν ἀντέδρων, 272; ἦ μαίνεταί γε, ἥτις λιποῦσα μὲν πόλιν νεαίρετον ἥκει, Aesch. Ag. 1035, vgl. 1373; – οὐδεὶς ὅστις οὐ, jeder, οὐδὲν ὅ, τι οὐκ, alles, Her. 5, 97; Thuc. 7, 87 u. Folgde; wobei sich auch ein Adverbium findet, οὐδενὸς ὅτου οὐ πάντων ἂν ὑμῶν καθ' ἡλικίαν πατὴρ εἴην, Plat. Prot. 317 c. –Ὅστις μή, wer nicht etwa, es müßte denn, Plat. Prot. 324 b Gorg. 522 e. – Ὅ, τι, absolut, warum, weshalb, vgl. ὅτι. – Zuweilen tritt zwischen ὅς u. τίς eine Partikel, ἕκαστος, ᾧ μή τινι καὶ αὐτὸς ἔργῳ παρῆν, Thuc. 4, 14, so ὃς ἄν τις, Plat. u. Dem. – Ἅσσα oder ἅττα, = ἅτινα, s. besonders.

Greek (Liddell-Scott)

ὅστις: ἥτις, ὅ τι (συχνάκις φέρεται ὅ,τι - πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τοῦ συνδέσμου ὅτι), ἔχον διπλῆν ἐν ταὐτῷ κλίσιν, οὗτινος, ἧστινος, δοτ. ᾧτινι, ᾗτινι, κτλ.· ὁ Ὁμ. ἔχει καὶ τὸν ἰσοδύναμον ἀρσ. τύπον ὅτις καὶ οὐδ. ὅ ττι. Ἐκ τοῦ ὅτις ὡσαύτως παράγονται πτώσεις ποικίλων τύπων, γεν. ὅτου Ἐπικ. ὅττεο, Ὀδ. α. 124, καὶ ὅττευ Ρ. 121, ὅτευ Ρ. 421, οὕτω καὶ παρ’ Ἡροδ.: - δοτικ. ὅτῳ, Ἐπικ. ὅτεῳ Ὀδ. Β. 114, καὶ ὡς δισύλλαβ., Ἰλ. Μ. 428, Ο. 664· οὕτως Ἡρόδ., ἴδε Δινδορφ. Διάλ. Ἡροδ. σελ. ΧΙΧ· - Ἐπικ. αἰτιατ. ὅτινα Ὀδ. Θ. 204, Ο. 395. - πληθ. ὀνομ. οὐδ. ὅτινα Ἰλ. Χ. 450· γεν. ὅτεων Ὀδ. Κ. 39. Ἡρόδ., Ἀττ. ὅτων· δοτ. ὁτίοισιν Ἰλ. Ο. 491, Ἡρόδ., Ἀττ. ὅτοισι· θηλ. ὁτέῃσιν Ἡρόδ.· αἰτ. ὅτινας Ἰλ. Ο. 492· Αἰολ. ὅττινας Σαπφώ. - Περὶ τοῦ Ἰων. καὶ Ἐπικ. τύπου ἅσσα, Ἀττ. ἅττα, ἴδε ἅσσα. Ριζικὴ σημασία: πᾶς ὅστις, πᾶν ὅτι, δηλ. ὁστιςδήποτε, ὅ,τιδήποτε· ὅθεν κυρίως διαφέρει ἀπὸ τῆς ἀντωνυμίας ὅς, ὡς τὸ Λατ. quisquis ἀπὸ τοῦ qui, Ὁμ. κλ.· ὥς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος, ὅτις τοιαῦτά γε ῥέζοι Ὀδ. Α. 47· ἀθανάτων ὅστις σε φυλάσσει Ο. 35, κτλ.· συχνάκις ἄνευ δεικτικῆς ἀντων. ῥητῶς ἐκφερομένης· ὅντινα μὲν βασιλῆα καὶ ἔξοχον ἄνδρα κιχείη, τὸν δ’ ἀγανοῖς ἐπέεσιν ἐρητύσασκε παραστὰς Ἰλ. Β. 188· ὅτις κ’ ἐπίορκον ὀμόσσῃ Τ. 260· ἐντεῦθεν συχνάκις ἐπὶ ἀποφθεγμάτων, οὐκ ἔστιν ὅστις πάντ’ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ Ἀριστοφ. Βάτρ. 1217· μακάριος ὅστις οὐσίαν καὶ νοῦν ἔχει Μένανδρ. ἐν «Δημιουργῷ» 2· οὗτος βέλτιστος ἂν εἴη, ὅστις ..., Λυσ., κτλ.· - συχν. ἐν φράσεσιν οἵα ἡ ἑξῆς: ὅστις εἶ, ὅστις ἐστί, ἴδε ἐν λ., ὅς Β. ΙΙΙ. 1· - ἄλλὰ ἔστιν ὅστις, Λατ. est qui, συχνάκις μετ’ ἀρνήσεως, οὐκ ἔστιν ὅτῳ μείζονα μοῖραν νείμαιμ’ ἢ σοὶ Αἰσχύλ. Πρ. 291, πρβλ. 989, 1070, κτλ.· εἰσὶν οἵτινες, sunt qui, Σοφ. Ἀποσπ. 325· - οὐδὲ ὅ τι οὐ ..., Ἡρόδ. 5. 97· Θουκ. 7. 87· - ἐν ταῖς φράσεσι ταύταις ἡ πτῶσις τοῦ ὅστις συνήθως συμφωνεῖ πρὸς τὴν τοῦ οὐδείς· ἀλλ’ ἐνίοτε τἀνάπαλιν, ἴδε ἐν λ. οὐδεὶς Ι. 2· - ὡσαύτως συνάπτεται ὑπερθετικῷ, τρόπῳ ὅτῳ ἂν δύνωνται ἰσχυροτάτῳ Θουκ. 5. 23· ὅντινα ἀφανέστατον δύνανται τρόπον Παυσ. 10. 1., 5· - παρ’ Ἀττ. ἐνίοτε ἐνισχύεται προτασσομένου τοῦ πᾶς, ἀλλὰ μόνον ἐν τῷ ἑνικ., ἅπας δὲ τραχὺς ὅστις ἂν νέον κρατῇ Αἰσχύλ. Πρ. 35, πρβλ. Θουκ. 8. 90· πάντες ὅσοι εἶναι ἐν κοινῇ χρήσει ἐν τῷ πληθ. ἀντὶ τοῦ πάντες οἵτινες. ΙΙ. ἐνίοτε ἀναφέρεται εἰς ὡρισμένον ἀντικείμενον, κυρίως ὅταν γενική τις ἔννοια νοῆται, Πολυκράτεα ..., δι’ ὅντινα κακῶς ἤκουσε Ἡροδ. 3. 120· ὦ φῶς, τελευταῖόν σε προσβλέψαιμι νῦν, ὅστις πέφασμαι φύς τ’ ἀφ’ ὧν οὐ χρῆν, εἴθε νὰ σὲ ἴδω διὰ τελευταίαν φορὰν ἐγώ, ὅστις ἐφάνην γεννηθεὶς ἐξ ἐκείνων ἀφ’ ὧν δὲν ἔπρεπεν, ὡς τὸ Λατ. ut qui, Σοφ. Ο. Τ. 1184, πρβλ. Αἰσχύλ. Πρ. 38, Ἀγ. 1065, Θουκ. 4.22· ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ὅλως ὥρισμένης ἐννοίας, βωμόν, ὅστις νῦν ἔξω τῆς πόλεώς ἐστι ὁ αὐτ. 6. 3 ἐνίοτε μάλιστα ἀναφερόμ. εἰς προγούμενα δεικτικὰ οὗτος ἢ ὅδε, Ἡρόδ. 1. 167., 2. 99., 6. 47, Εὐρ. Ἱππ. 943· - παρὰ δὲ μεταγεν. ἡ διαφορὰ μεταξὺ τοῦ ὅς καὶ ὅστις ἐντελῶς ἐξέλιπεν· ΙΙΙ. ἐπὶ πλαγίων ἐρωτήσ. οὐχὶ σπαν. καὶ παρ’ Ὁμ., = τίς, εἶπ’ ἄγε μοι καὶ τόνδε ..., ὅστις ὅδ’ ἔστιν Ἰλ. Γ. 192, πρβλ. 167, κτλ.· ἔσπετε νῦν μοι, Μοῦσαι, ὅστις δὴ πρῶτος, Ξ. 509· ξεῖνος ὅδ’ οὐκ οἶδ’ ὅστις, Λατ. nescio quis, Ὀδ. Θ. 28· - ἐν διαλόγῳ ὅταν τὸ ἐρωτώμενον πρόσωπον ἐπαναλαμβάνῃ τὴν ἐρώτησιν τὴν γενομένην διὰ τῆς ἀντων. τίς, οἷον οὗτος τὶ ποιεῖς; - ὅ τι ποιῶ; Ἀριστοφ. Βάτρ. 198· ἀλλὰ τὶς γὰρ εἶ; - ὅστις; πολίτης χρηστὸς ὁ αὐτ. ἐν Ἀχ. 595, πρβλ. Πλ. 462, Πλάτ. Εὐθύφρων 2C, κτλ.· πρβλ. ὅ τι Ι, ὁτιὴ ΙΙ. ΙV. περιορίζεται ἡ ἔννοια αὐτοῦ ἢ γίνεται μᾶλλον ὡρισμένη τῇ προσθήκῃ μορίων: 1) ὅστις γε, Λατ. quipped qui (πρβλ. ὅσγε), τὶ γὰρ ἔδει μ’ ὁρᾶν, ὅτῳ γ’ ὁρῶντι μηδὲν ἦν ἰδεῖν γλυκεῖ; Σοφ. Ο. Τ. 1335, Ο. Κ. 810, Ἀριστοφ. Βάτρ. 1184. 2) ὅστις δὴ (ἴδε δὴ Ι. 5), συχνάκις εὕρηται ἄνευ τινὸς διακεκριμμένης ἀναφορικῆς δυνάμεως, θεῶν ὅτεῳ δή, εἰς ὁντιναδήποτε ἐκ τῶν θεῶν, δηλ. εἴς τινα ἐξ αὐτῶν, Ἡρόδ. 1. 86· ὅτευ δὴ χρήματος δεησόμενον ὁ αὐτ. 3. 121· ᾗ τινι δὴ γνώμῃ Θουκ. 8, 87, κτλ.· - οὕτω καί, ὅ τι δήποτε πρήξαντα Ἡρόδ. 6. 134· ὅστις δήποτ’ ὢν Πλάτ. Φαῖδρ. 273C· ὡς ἀπετύγχανεν ὁτουδήποτε Δημ. 393. 19· οὕτω, β) ὁστισοῦν, ὁτιοῦν, Θουκ. 4. 16, Πλάτ., κτλ.· μετὰ ὁτουοῦν τρόπου Θουκ. 8. 27, Πλάτ., κτλ.· οὐδ’ ὁτιοῦν, Λατ.ne tantillum quidem, Ἀριστοφ. Νεφ. 344, Πλ. 385· μηδοτιοῦν Θέογν. 64. γ) ὅστισδηποτοῦν, Δημ. 1010. 16, Αἰσχίν. 23. 28. δ) οὕτω καὶ μόνον ὅστις, Πλάτ. Ἱππ. Μείζων 282D, κτλ. 3) ὅστις ποτέ, ὅστιςδήποτε, Αἰσχύλ. Ἀγ. 160, πρβλ. Ἡροδ. 8. 65. 4) ὅστις περ (πρβλ. ὅσπερ), τὸ πλεῖστον κατ’ οὐδ., ὅ τι περ ἐστ’ ὄφελος Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 53, πρβλ. Πλάτ. Πολ. 492Ε· ἀρσ., Δημ. 586. 12.
5) ὅστις τε, ἔνθα τό τε ἠρεμεῖ ὥς ἐν τῷ ὅστε, Ἰλ. Ψ 43, κτλ. ΙV. τὸ οὐδ. ὅ τι κεῖται ἀπολύτως ὡς σύνδεσμος, ἴδε ὅ τι. V. ἐξ ὅτου, ἐξ οὗ χρόνου, ἀφ’ ὅτου, Σοφ. Ο. K. 345, Τρ. 326, Ἀριστοφ. Νεφ. 528, κτλ.· ἐξ ὅτου περ Ἀριστοφ. Ἀχ. 506, Ξεν. Κύρ. 8. 2, 15· οὕτως, ἕως ὅτου; = ἕως πότε; Εὐαγγ. κ. Λουκ. ιγ΄, 8. 2) ἐκ τίνος αἰτίας, Σοφ. Τρ. 671, Εὐρ. Κύκλ. 639.

French (Bailly abrégé)

ἥτις, ὅτι ; gén. οὗτινος, ἧστινος, οὗτινος;
dat. ᾧτινι, ᾗτινι, ᾧτινι, etc.
dans le dial. att., gén. ὅτου, dat. ὅτῳ;
pron. relat.
I. qui, lequel, laquelle, quel qu’il soit ; qui que ce soit qui : ἀθανάτων ὅστις σε φυλάσσει τε ῥύεταί τε OD celui des immortels quel qu’il soit qui te protège et te sauve ; ὅντινα κιχείη, ἐρητύσασκε IL tout homme qu’il rencontrait, il l’arrêtait ; ὡς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος ὅστις τοιαῦτα γε ῥέζοι OD ainsi périsse tout autre qui ferait de telles choses ; ὅστις εἶ, ὅτις ἐσσί que tu sois qui tu voudras : οὐκ ἔστιν ὅ, τι ESCHL il n’y a rien qui ; οὐδὲν ὅ, τι οὐ HDT, THC il n’y a rien qui ne, càd absolument tout ; joint à un Sp. : τρόπῳ ὅτῳ ἂν δύνωνται ἰσχυροτάτῳ κατὰ τὰ δυνατόν THC de la façon la plus forte qu’ils pourront;
II. avec interrog. indir. : εἴπ’ ἄγε μοι καὶ τόνδε, ὅστις ὅδ’ ἐστίν IL allons, dis-moi qui est celui qui est là ; οὐκ οἶδ’ ὅστις, je ne sais qui ; cf. lat. nescio quis;
III. ὅστις joint à des particules;
1 ὅστις γε, litt. étant qqn qui, càd attendu que (cf. lat. quippe qui);
2 ὅστις δή ou ὁστισδή qui maintenant précisément ; un quelconque, qui que ce soit : θεῶν ὅτεῳ δή HDT à un des dieux n’importe lequel ; de même ὅστις δή ποτε ou ὁστισδήποτε;
3 ὅστις οὖν ou ὁστισοῦν, qui que ce soit qui, n’importe qui ; avec une nég. si peu que ce soit οὐδ’ ὁτιοῦν = lat. ne tantillum quidem;
4 ὅστις περ, c. ὅσπερ;
5 ὅστις ποτε, qui que ce soit qui;
6 ὅστις τε, c. ὅστε;
IV. adv. 1 acc. neutre ὅ, τι, poét. ὅ, ττι, pourquoi, à cause de quoi, dans l’interrogat. indir.
2 ἐξ ὅτου, pour quelle raison, pourquoi ; depuis quel temps, depuis que ; ἐξ ὅτου περ XÉN m. sign.
Étymologie: ὅς, τις.

English (Autenrieth)

(ὅ ττι), gen. οὗτινος, ἧστινος, and ὅτ τεο, ὅ(τ）τευ, dat. ὅτεῳ, acc. ὅτινα, pl. neut. ὅτινα, ἅσσα, gen. ὅτεων, dat. ὁτέοισι, acc. ὅτινας: who(so）ever, which(so）ever, what(so）ever, both relative and indirect interrogative; ξεῖνος ὅδ, οὐκ οἶδ' ὅστις, ‘unknown to me,’ Od. 8.28. See ὅτι.

English (Slater)

ὅστις (ὅστις, ᾧτινι, ὅντιν, οἵτινες; ἅτις, ἅντινα; ὅτι nom., acc.)
   1 rel., who, which.
   a c. ind. οἵτινες ἔχαιρον εὐορκίαις ἄδακρυν νέμονται αἰῶνα (O. 2.66) “βασιλεύς, ὅστις ἄρχει ναός” (P. 4.230) ποθεινὸν κλέος ἔπραξεν, ὅντιν' ἀθρόοι στέφανοι χερσὶ νικάσαντ ἀνέδησαν ἔθειραν (I. 5.8) ἴστω γὰρ σαφὲς ὅστις ἐν ταύτᾳ νεφέλᾳ χάλαζαν αἵματος πρὸ φίλας πάτρας ἀμύνεται (I. 7.27) ὀλοφύρομαι οὐδέν, ὅ τι πάντων μέτα πείσομαι (Pae. 9.21) ὄλβιος, ὅστις ἰδὼν κεῖν' εἶσ ὑπὸ χθόν fr. 137. om. antecedent, μέγα τοι κλέος αἰεί, ᾧτινι σὸν γέρας ἕσπετ' ἀγλαόν (v. 1. ἕσπητ) (O. 8.11) γνώτ' ἀείδω θεῷ τε καὶ ὅστις ἁμιλλᾶται περὶ ἐσχάτων ἀέθλων κορυφαῖς (N. 10.31) οἱ μὲν πάλαι ῥίμφα παιδείους ἐτόξευον μελιγάρυας ὕμνους, ὅστις ἐὼν καλὸς εἶχεν Ἀφροδίτας εὐθρόνου μνάστειραν ἁδίσταν ὀπώραν (i. e. ἐκείνῳ ὅς) (I. 2.4) irregularly coordinated, ἔστι δὲ φῦλον ἐν ἀνθρώποισι ματαιότατον, ὅστις παπταίνει τὰ πόρσω (P. 3.22) τυφλαὶ γὰρ ἀνδρῶν φρένες, ὅστις ἄνευθ' Ἑλικωνιάδων ἐρευνᾷ σοφίας ὁδόν Πα. 7B. 19. c. dupl. neg., οὐδ' ἔστιν οὕτω βάρβαρος οὔτε παλίγγλωσσος πόλις, ἅτις οὐ Πηλέος ἀίει κλέος ἥρωος οὐδ ἅτις Αἴαντος Τελαμωνιάδα καὶ πατρός (I. 6.25) —6.
   b c. subj. om. antecedent, [v. (O. 8.11) supra] ὅ τι γὰρ πολὺ καὶ πολλᾷ ῥέπῃ, ὀρθᾷ διακρῖναι φρενὶ δυσπαλές (Bergk: ῥέποι codd., ῥέπει byz.) (O. 8.23) ἀμνάμονες δὲ βροτοί, ὅ τι μὴ σοφίας ἄωτον ἄκρον κλυταῖς ἐπέων ῥοαῖσιν ἐξίκηται ζυγέν (i. e. τούτου, ὅτι) (I. 7.18) ἀλλ' ᾧτινι μὴ λιπότεκνος σφαλῇ πάμπαν οἶκος, ζώει (i. e. κεῖνος, ᾧτινι) Παρθ. 1. 16. irregularly coordinated, νίσοντ' ἐπ ἀνθρώπους ἀοιδαί, ᾧτινι ἀνὴρ ἀμφὶ κόμαισι βάλῃ γλαυκόχροα κόσμον (O. 3.11)
   c c. κε & opt. ῥῆμα δ' ἐργμάτων χρονιώτερον βιοτεύει, ὅ τι κε σὺν Χαρίτων τύχᾳ γλῶσσα φρενὸς ἐξέλοι βαθείας (N. 4.7)
   2 introducing indir. quest.
   a c. ind. “χὤ τι μέλλει, χὠπόθεν ἔσσεται, εὖ καθορᾷς” (P. 9.48) καίπερ ἐφαμερίαν οὐκ εἰδότες οὐδὲ μετὰ νύκτας ἄμμε πότμος ἅντιν' ἔγραψε δραμεῖν ποτὶ στάθμαν (Tricl.: ἄν τιν codd.: οἵαν τιν Hermann) (N. 6.7) ὅστις δὴ τρόπος ἐξεκύλισέ νιν fr. 7. τοῦτο δ' ἀμάχανον εὑρεῖν, ὅτι φέρτατον ἀνδρὶ τυχεῖν (O. 7.26) [[[ὅτι]] secl. Schr. fr. 140.]
   b c. opt. σὺν δ' ἀέθλοις ἐκέλευσεν διακρῖναι ποδῶν, ἅντινα σχήσοι τις ἡρώων (P. 9.116)

English (Abbott-Smith)

ὅστις, ἥτις, ὅ τι (also written ὅ, τι and ὅτι; v. LS, s.v.; WH, §411; Tdf., Pr., 111), in NT scarcely ever except in nom. (M, Pr., 91), the only instance of the oblique cases being found in ἕως ὅτου (v.s. ἕως), relative of indef. reference (related to simple ὅς as Lat. quisquis to qui),
whoever, anyone who;
(a)of an indef. person or thing: in general statements, Mt 5:39, 41 13:12, and freq., Lk 14:27, Ga 5:4, al.; in relative sentences, Mt 7:26, Lk 15:7, Phl 3:7, al.; πᾶς, c. indic., Mt 7:24 10:32; ὅ ἄν (ἐάν), c. subjc., Mt 12:50 13:12, Jo 14:13, I Co 16:2, Ga 5:10, al.;
(b)of a definite person or thing, indicating quality, "eithergeneric, which, as other like things, or essential, which by its very nature" (Hort on I Pe 2:11), who is such as: Mt 2:6 7:26, Lk 2:10 7:37, Jo 8:53, Ac 7:53, Ro 6:2, I Co 3:17, Ga 4:24, Eph 1:23, al.;
(c)where the relative sentence expresses a reason, consequence, etc. (M, Pr., 92), seeing that he (it, they), and he (it, they): Lk 8:3 10:42, Ac 10:47 11:28, Phl 4:3, al.;
(d)as in Ionic and late Greek (Bl., §50, 1; M, Pr., l.c.), differing but little from ὅς: Lk 2:4 9:30, Ac 17:10, Re 12:13.

English (Strong)

including the feminine hetis, and the neuter hoti from ὅς and τὶς; which some, i.e. any that; also (definite) which same: X and (they), (such) as, (they) that, in that they, what(-soever), whereas ye, (they) which, who(-soever). Compare ὅτι.

English (Thayer)

ἥτις, ὁ, τί (separated by a hypodiastole (comma), to distinguish it from ὅτι; but L T Tr write ὁ τί, without a hypodiastole (cf. Tdf. Prolog., p. 111), leaving a little space between ὁ and τί; (WH ὅτι); cf. Winer s Grammar, 46 (45f); (Lipsius, Gramm. Untersuch., p. 118f; WH. Introductory § 411)), genitive ὁυτινος (but of the oblique cases only the accusative neuter ὁ, τί and the genitive ὅτου, in the phrase ἕως ὅτου, are found in the N. T.) (from Homer down), compound of ὅς and τίς, hence, properly, anyone who; i. e.:
1. whoever, everyone who: ὅστις simply, in the singular chiefly at the beginning of a sentence in general propositions, especially in Matt.; with an indicative present, L Tr WH εἰ τίς); with a future, R G Tr marginal reading), R G; plural οἵτινες, whosoever (all those who): with indicative present, πᾶς ὅστις, with indicative present ὅστις with subjunctive (where ἄν is lacking very rarely (cf. Winer s Grammar, § 42,3 (especially at the end); Buttmann, § 139,31)) aorist (having the force of the future perfect in Latin), L T Tr WH. ὅστις ἄν with subjunctive aorist (Latin future perfect), R G T); ἐάν T Tr WH); neuter with subjunctive aorist, Tr marginal reading WH marginal reading present subjunctive); Tr marginal reading WH marginal reading present subjunctive); with subjunctive present, Tr WH ἐάν; WH marginal reading aorist subjunctive); ὁ ἐάν τί for ὁ, τί ἄν with subjunctive aorist R G); πᾶν ὁ, τί ἄν or ἐάν with subjunctive present, cf. Buttmann, § 139,19; Winer's Grammar, § 42,3).
2. it refers to a single person or thing, but so that regard is had to a general notion or class to which this individual person or thing belongs, and thus it indicates quality: one who, such a one as, of such a nature that (cf. Kühner, § 554Anm. 1, ii., p. 905; (Jelf, § 816,5); Lücke on ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ, Tdf. omits the verse); Tdf. εἰ τίς); ὁ ναός τοῦ Θεοῦ ἅγιος ἐστιν, οἵτινες ἐστε ὑμεῖς (where οἵτινες makes reference to ἅγιος) and such are ye, ναός).
3. Akin to the last usage is thai whereby it serves to give a reason, such as equivalent to seeing that Hebrews , inasmuch as he: Lightfoot)); τίς in direct questions (cf. Lob. ad Phryn., p. 57; Lachmann, larger edition, vol. i., p. xliii; Buttmann, 253 (218); cf. Winer's Grammar, 167 (158)); thus in the N. T. the neuter ὁ, τί stands for τί equivalent to διά τί in T Tr WH (cf. 7 WH marginal reading); ἵνα τί appears; Epistle of Barnabas 7,9 [ET] (where see Müller); cf. Tdf. Proleg., p. 125; Evang. Nicod. pars i. A. 14:3p. 245 and note; cf. also Sophocles' Lexicon, under the word, 4)); many interpreters bring in ἀρχή, 1b.
5. It differs scarcely at all from the simple relative ὅς (cf. Matthiae, p. 1073; Buttmann, § 127,18; (Krüger, § 51,8; Ellicott on ἕως ὅτου, on which see ἕως, II:1b. β., p. 268b middle

Greek Monotonic

ὅστις: ἥ-τις, ὅτι (συχνά το ουδ. γράφεται ὅ,τι, για να διακρίνεται από το ὅτι, ότι), με διπλούς κλιτικούς τύπους, γεν. οὗτινος, ἧστινος, δοτ. ᾧτινι, ᾗτινι κ.λπ.· πληθ. οἵ-τινες, αἵ-τινες, ἅ-τινα κ.λπ.· ο Όμηρ. παραθέτει επίσης τον αρσ. ισοδύν. τύπο ὅτις και το ουδ. ὅ ττι· από το ὅτις επίσης προκύπτουν πτώσεις με μονή κλίση, δηλ. γεν. ὅτου, Επικ. ὅττεο, συνηρ. ὅττευ, ὅτευ· δοτ. ὅτῳ, Επικ. ὅτεῳ· Επικ. αιτ. ὅτινα· ονομ. πληθ. ουδ. ὅτινα· γεν. ὅτεων, Αττ. ὅτων· δοτ. ὁτέοισιν, Αττ. ὅτοισι· θηλ. ὁτέῃσιν· αιτ. ὅτινας· για τον Ιων. και Επικ. τύπο ἅσσα, Αττ. ἅττα, βλ. ἅσσα.
I. κάθε ένας ο οποίος, κάθε μία η οποία, κάθε ένα το οποίο, δηλ. οποιοσδήποτε, οποιαδήποτε, οτιδήποτε, διαφέροντας από το ὅς, όπως το Λατ. quisquis από το qui, σε Όμηρ. κ.λπ.· ὅντινα κιχείη, οποιονδήποτε συνελάμβανε, σε Ομήρ. Ιλ.· ὅτις κ' ἐπίορκον ὀμόσσῃ, οποιοσδήποτε παραβιάσει τον όρκο του, στο ίδ. κ.λπ.· ἔστιν ὅστις, Λατ. est qui, συχνά με αρνητικό μόριο ή λέξη, οὐκ ἔστιν ὅτῳ μείζονα μοῖραν νείμαιμ', δεν υπάρχει κανείς στον οποίο θα μπορούσα να δώσω μεγαλύτερο μερίδιο, σε Αισχύλ. κ.λπ.· οὐδὲν ὅ τι οὐ, κάθε τι, σε Ηρόδ.
II. μόλις διαφορετικό από το ὅς, ο οποίος, βωμόν, ὅστις νῦν ἔξω τῆς πόλεώς ἐστι, βωμός, ο οποίος..., σε Θουκ.
III. σε πλάγιες ερωτήσεις, ξεῖνος ὅδ', οὐκ οἶδ' ὅστις, σε Ομήρ. Οδ.· σε διάλογο, όπου το πρόσωπο που ερωτάται επαναλαμβάνει την ερώτηση που τέθηκε· με το τίς, όπως π.χ. οὗτος τί ποιεῖς; Απάντ. ὅ τι ποιῶ; (ρωτάς) τι κάνω; σε Αριστοφ.
IV.το ουδ. ὅ τι χρησιμ. απόλ. ως σύνδ., βλ. ὅτι.
V. 1. ἐξ ὅτου, από την ώρα που, σε Σοφ. κ.λπ.
2. από ποια αιτία, στον ίδ., σε Ευρ.

Russian (Dvoretsky)

ὅστις: ἥ-τις, ὅ-τι, эп. тж. ὅττι, часто ὅ, τι (для отличия от союза ὅτι) (gen. οὗτινος, ἧστινος, οὗτινος, dat. ᾧτινι, ᾗτινι, ᾧτινι etc., тж. gen. ὅτου - ион. ὅτευ, эп. ὅττεο, dat. ὅτῳ - эп.-ион. ὅτεῳ; pl.: nom. n ἅσσα - атт. ἅττα, gen. ὅτων - эп.-ион. ὅτεων, dat. ὅτοισι - эп.-ион. ὁτέοισιν и ὁτέῃσιν) pron. relat. который бы (ни), какой бы (ни), кто бы (ни), иногда который, какой, кто (что): ὅτις τοιαῦτα ῥέζοι Hom. всякий кто учинит нечто подобное; ὅντινα κιχείη Hom. кого бы он ни встречал; ὅστις σε φυλάσσει Hom. (кто-л. из богов), который тебя охраняет; εἴπ᾽ ἄγε μοι καὶ τόνδε, ὅστις ὅδ᾽ ἐστιν Hom. скажи мне, пожалуйста, кто вот это; ὅστις ἐστί Soph. кто бы он ни был; ὅστις ἂν νέος κρατῇ Aesch. (всякий), кто господствует с недавнего времени; τρόπῳ ὅτῳ ἂν δύνονται ἰσχυροτάτῳ Thuc. самым действенным, каким только смогут, образом; δι᾽ ὅντινα κακῶς ἤκουσε Her. (Поликрат), из-за которого (Орету) пришлось выслушать оскорбления; τίνα γραφήν σε γέγραπται; - Ἣντινα; Plat. какую жалобу он подал на тебя? - (Ты спрашиваешь), какую?; ἐξ ὅτου (περ) (sc. χρόνου) Soph., Eur., Xen. с тех пор как; οὐδεὶς ὅστις οὐ Her. всякий, каждый, решительно все; οὐδὲν ὅ. τι οὐκ ἀπώλετο Thuc. (из греческих вооруженных сил) решительно все погибло.

Middle Liddell

I. any one who, anything which, i. e. whosoever, whichsoever, differing from ὅς, as Lat. quisquis, from qui, Hom., etc.; ὅντινα κιχείη whomsoever he caught, Il.; ὅτις κ ἐπίορκον ὀμόσσῃ whoso forswears himself, Il., etc.: — ἔστιν ὅστις, Lat. est qui, often with a negat., οὐκ ἔστιν ὅτῳ μείζονα μοῖραν νείμαιμ' there is no one to whom I would give more, Aesch., etc.: —οὐδὲν ὅ τι οὐ everything, Hdt.
II. hardly different from ὅς, who, βωμόν, ὅστις νῦν ἔξω τῆς πόλεώς ἐστι the altar, which . . , Thuc.
III. in indirect questions, ξεῖνος ὅδ', οὐκ οἶδ' ὅστις Od.:—in dialogue, when the person questioned repeats the question asked by τίς, as οὗτος τί ποιεῖς; Answ. ὅ τι ποιῶ; [you ask] what I'm doing? Ar.
IV. neut. ὅ τι used absol. as a Conjunction, v. ὅ τι.
V. ἐξ ὅτου from which time, Soph., etc.
2. from what cause, Soph., Eur.

Chinese

原文音譯：Óstij 何士-提士
詞類次數：形，代（153）
原文字根：這-任何 相當於： （אֲשֶׁר‎ / בַּאֲשֶׁר‎ / כַּאֲשֶׁר‎ / מֵאֲשֶׁר‎）
字義溯源：這些，那些，這事，他們，他，無論甚麼，無論，就是，乃是，這些事，這些人，有些，有人，那人，任何人，誰，無論何者，這，那，就，凡；由（ὅς / ὅσγε）*=那）與（τὶς）*=有些）組成。參讀373同源字
出現次數：總共（136）；太（29）；可（4）；路（17）；約（2）；徒（23）；羅（10）；林前（2）；林後（2）；加（7）；弗（4）；腓（3）；西（2）；帖後（1）；提前（3）；提後（3）；多（1）；來（9）；雅（2）；彼前（1）；彼後（1）；約壹（1）；啓（9）
譯字彙編：
1） 他們（25） 太7:15； 可9:1； 徒5:16； 徒11:20； 徒17:10； 徒17:11； 徒21:4； 徒23:14； 徒23:21； 徒23:33； 徒24:1； 徒28:18； 羅1:25； 羅1:32； 羅9:4； 羅16:4； 羅16:7； 加2:4； 弗4:19； 西4:11； 帖後1:9； 提後2:18； 來13:7； 彼後2:1； 啓17:12；
2） 凡（8） 太10:33； 太12:50； 太13:12； 太13:12； 太18:4； 太23:12； 太23:12； 雅2:10；
3） 就（7） 太27:62； 路8:26； 路12:1； 林後9:11； 加5:19； 提前6:21； 來9:2；
4） 這（7） 徒16:12； 弗3:13； 弗6:2； 腓1:28； 西3:5； 提後1:5； 來10:11；
5） 那（6） 路7:39； 路15:7； 加4:24； 加4:26； 來9:9； 啓12:13；
6） 那些（5） 太21:41； 可12:18； 路8:15； 啓9:4； 啓20:4；
7） 他（5） 太2:6； 太20:1； 太21:33； 可15:7； 約8:53；
8） 她們（4） 太25:1； 太27:55； 路8:3； 路23:55；
9） 她（4） 路8:43； 羅16:6； 羅16:12； 弗1:23；
10） 凡⋯的（3） 太19:29； 路14:15； 路14:27；
11） 有些（3） 太19:12； 太19:12； 太19:12；
12） 乃是（2） 路10:42； 徒16:17；
13） 就是（2） 可4:20； 來12:5；
14） 這些人（2） 徒10:47； 徒13:31；
15） 有人（2） 太5:39； 太5:41；
16） 誰（2） 加5:10； 啓1:12；
17） 無論（2） 太7:24； 太10:32；
18） 這些事（2） 加4:24； 提前1:4；
19） 你們（2） 徒7:53； 林後8:10；
20） 這些（2） 加5:4； 來8:5；
21） 他就（1） 多1:11；
22） 使其（1） 提後2:2；
23） 能（1） 腓2:20；
24） 使她們（1） 腓4:3；
25） 這家（1） 提前3:15；
26） 這私慾（1） 彼前2:11；
27） 那個（1） 啓19:2；
28） 這城（1） 啓11:8；
29） 關乎⋯的（1） 路2:10；
30） 這些⋯的人（1） 徒10:41；
31） 那些⋯的人（1） 啓2:24；
32） 的人（1） 啓1:7；
33） 將那（1） 約壹1:2；
34） 這約（1） 來8:6；
35） 因是（1） 來10:8；
36） 如何（1） 雅4:14；
37） 那是（1） 林前5:1；
38） 這救恩（1） 來2:3；
39） 這事（1） 徒11:28；
40） 這些話（1） 路1:20；
41） 那城（1） 路2:4；
42） 有一個（1） 路7:37；
43） 那裏（1） 路9:30；
44） 其（1） 太23:27；
45） 他為（1） 太22:2；
46） 就把（1） 太7:24；
47） 乃把（1） 太7:26；
48） 要（1） 太13:52；
49） 在（1） 太16:28；
50） 那人（1） 路23:19；
51） 倘（1） 約21:25；
52） 因著（1） 徒16:16；
53） 這乃（1） 羅2:15；
54） 我們（1） 羅6:2；
55） 是（1） 羅11:4；
56） 這二人（1） 徒13:43；
57） 那門（1） 徒12:10；
58） 無論誰（1） 徒3:23；
59） 兩人（1） 徒8:15；
60） 就都（1） 徒9:35；
61） 這殿（1） 林前3:17
原文音譯：Ótou 何-徒
詞類次數：副詞 連詞（6）
原文字根：這-任何
字義溯源：當時，在那裏，無論何處，當，到，它，時候，然而；源自（ὅστις）=這些，無論甚麼）；由（ὅς / ὅσγε）*=那）與（τὶς）*=有些）組成。參讀 （ὅς / ὅσγε）同源字
出現次數：總共（5）；太（1）；路（3）；約（1）
譯字彙編：
1） 到（3） 路13:8； 路22:16； 約9:18；
2） 當⋯時（1） 太5:25；
3） 它（1） 路12:50