τίθημι

English (LSJ)

[τῐ], 2sg.

   A τιθεῖς Pi.P.8.11, S.Ph.992 cod. B (τιθείς LA rec.), E.Cyc.545 codd. Lp (-θείς P, τίθης l), Alc. 890 codd. pler., corrupted to τιθείς Pl.R.376e Stob., Arr.Epict.3.22.76, Pl.Euthd.301e (ἐπι-), Lib. Or.46.28 (προσ-) ; ἐν-τιθεῖς (v.l. -εὶς) Ar.Eq.717; περι-τιθεῖς BGU 1141.19 (i B.C.); but τίθης is found in Pl.R.l.c. codd. AD, Ar. l.c. cod. A, Lib.Or.27.11 (προσ-), etc., and is taught by Choerob. in Theod. 2.328 H.; Ep. τίθησθα Od.9.404, 24.476, and so in Aeol., Alc.Supp.4.27 (τίθεισθα Hsch.); 3sg. τίθησι Il.4.83, al., and Att.; Dor. τίθητι SIG 331.13 (Megara, iv B.C.), Theoc.3.48; 3pl. τιθέασι Th.5.96, Alex.128; Ep.and Ion. τιθεῖσι Il.16.262, Hes.Th.597, Hdt.2.91 (also A.Ag.466 (lyr.)); Aeol. τίθεισι (προ-) Schwyzer631 A 2 (ii B.C.); Dor. τίθεντι IG12(3).103.10 (Nisvrus); Ion. 3sg. τιθεῖ Il.13.732, Mimn.1.6, Hdt. 1.113, also Arc., SIG559.16 (Megalop., iii B.C.) (τιθῶ Luc.Ocyp.43,81, διατιθῶ cited by A.D.Synt.290.6): impf. ἐτίθην Pl.Grg.500b; ἐτίθεις Id.R.528d, Ar.Nu.59 (ἐν-), etc.; ἐτίθει Il.18.541, al., Ar.Ach.532, Nu. 63 (προσ-), etc., Ep. τίθει Il.1.441, al.; Ep. 3pl. τίθεσαν Od.22.456; τίθεν Pi.P.3.65; πρό-τιθεν Od.1.112 (Aristarch.); late ἐτίθουν Act.Ap.4.35; Ion. impf. τίθεσκον Hes Fr.112; ἐτίθεα (ὑπερ-) Hdt.3.155: imper. τίθει Il.1.509, etc.; inf. τιθέναι, not in Hom. or Hes.; Ep. τιθήμεναι Il.23.83; τιθέμεν Hes.Op.744, Pi.P.1.40; τιθεῖν Thgn.286, IG12(9).189.5 (Eretria); written τιθῖν Byzantion 8.50 (Phrygia, iv A.D.); part. τιθείς, but Ion. pl. τιθεῦντες v.l. in Hdt.2.91: fut. θήσω, Ep. inf. θησέμεναι Il.12.35, θησέμεν Pi.P.10.58: aor.1 ἔθηκα, only used in indic., and mostly in sg., for though 3pl. is common, the 1 and 2pl. are rare, X.Mem.4.2.15, (ἀν-) Hyp.Eux.9; even ἔθηκαν is very rare in early Attic, ἀνέθηκαν IG2.1620d, 22.2971 (both iv B.C.), but is found in Plb.8.4.4, etc.; Ep. 3pl. θῆκαν Il.24.795, etc.: aor. 2 ἔθην, not used in indic. sg., whereas pl. is very common, ἔθεμεν, ἔθετε, ἔθεσαν, Ep. θέσαν 12.29, etc.; imper. θές Ar.Lys.185, etc.; Lacon. 3sg. σέτω ib.1081; subj. θῶ, Aeol. and Ion. θέω Sapph.12, (προσ-) Hdt.1.108, Ep. θείω Il.16.83, al. (for *θή-ω); Ep. 2 and 3sg. θήῃς, θήῃ, 6.432, 16.96, Od.10.301,341 (sts. with the opt. forms θείης, θείη as v.l.); Ep. 1pl. θέωμεν (disyll.) 24.485, θείομεν (for *θήο-μεν, short-vowel subjunctive) Il.23.244, Od.13.364; opt. θείην, 1pl. θεῖμεν 12.347, Pl.Prt.343e (θείημεν codd. BT), προσ-θεῖμεν Id.R.370d, and κατα-θεῖτε D.14.27; 3pl. θεῖεν S.OC865; inf. θεῖναι, Ep.θέμεναι Il.2.285, θέμεν Od.21.3, Hes.Op.61,67; Dor. θέμειν IG 12(1).677.13 (Rhodes, iv B.C.); part. θείς Il.23.254, etc.: pf. τέθηκα Att. Inscrr., IG22.2490.7 (iv B.C.), (ἀνα-) ib.839.38, 1299.44, 1534.76, also at Delos, ib.11(2).161 A6 (iii B.C.), etc., and in Papyri, POxy. 1087.42 (i B.C.); τέθεικα PCair.Zen.324 (iii B.C.), (ὑπο-) PPetr.3p.53 (iii B.C.), (ἐκ-) UPZ62.4 (ii B.C.), (ἀνα-) IG22.1011.71,80 (ii B.C.), (προσ-) Str.1.2.23; hence some editors restore τέθηκα for τέθεικα in Attic authors, as X.Mem.4.4.19, D.20.55, 22.16, 27.36, Alex.15.13; Phocian 3pl. ἀνα-τεθέκαντι BCH59.202 (Daulis):—Med. τίθεμαι, 2sg. τίθεσαι Pl.Tht.202c; τίθη or τίθῃ dub. in PTeb.768.9 (ii B.C.); as Pass., AP11.300 (Pall.); imper. τίθεσο Ar.Pax 1039, Pl. Sph.237b, τίθου A.Eu.226, Dor. τίθευσο cj. in AP9.564 (Nic., τιθεύσω cod., τίθεσσο Plan., cf. ἀφίκευσο); Ep. part. τιθήμενος Il.10.34: fut. θήσομαι 24.402, etc.: aor. 1 ἒθηκάμην, only in indic. and part., and never in Att.; 2sg. ἐθήκαο Theoc.29.18; Ep. 3sg. θήκατο Il.10.31, Hes.Sc.128; part. θηκάμενος Thgn.1150, Pi.P.4.29: aor. 2 ἐθέμην Il.2.750, etc.; Ep. and Lyr. 3sg. θέτο 10.149, Pi.N.10.89; imper. θέο Od. 10.333, θοῦ S.OC466; subj. θῶμαι E.HF486, etc.; Ep. 2sg. θῆαι Od. 19.403; opt. θείμην S.Ant.188, etc.; 3sg. θεῖτο Od.17.225, A.Pr.527 (lyr.), Pl.Tht.195c, etc. (πρόσ-θοιτο, -θοισθε, ἔν-θοιτο are found in D. 11.6, 21.188, 34.17, but προσ-θεῖτο Id.6.12 codd.; ἐπιθοίμεθα, -θοιντο, Th.6.34,11; cf. τιθοῖτο X.Mem.3.8.10): pf. (v. infr.):—Pass. τίθεμαι SIG57.25 (Milet., v B.C.), Pl.Lg.705e, 744a: fut. τεθήσομαι E.El. 1268, Pl.Lg.730b, D.24.17: aor. ἐτέθην E.HF1245, Lys.31.28, etc. (ἐθέθην IG14.862 (Cumae, vi B.C.)): pf. τέθειμαι, rare in early Gr., LXX 1 Ki.9.24, Ev.Marc.15.47, (προσ-) Arist.Mech.853a35; inf. τεθεῖσθαι Ar.Fr.327 codd. (but f.l.); part. τεθειμένος Demad.12, (προ-) X.Hier.9.11, (δια-) Men.591; also used in med. sense, D.21.49, SIG705.17 (Delph., ii B.C.), BGU1735.11 (i B.C.), Luc.Somn.9, (ἐν-) D.34.16, (προ-) Supp.Epigr.7.62.6 (Seleucia Pieria, ii B.C.), (συν-) OGI229.62 (Smyrna, iii B.C.); ὑπεκ-τεθημένος (sic) BCH54.269 (Rhamnus, iii B.C.); ἀνα-τέθηται (pass. sense) Phld.Mus.p.81 K.; Phocian pf. part. (med. sense) ἀνα-τεθεμένος BCH59.202 (Daulis):— the Pass. never occurs in Hom., and is generally rare, κεῖμαι being used instead.    A in local sense, set, put, place, λίθον Il.21.405, cf. IG12.373.10, al.; θεμείλια Il.12.29; τέρματα τ. Od.8.193; κλισίην, θρόνον τ. τινί, set a stool or chair for him, 4.123, 8.65 (so in Med., set for oneself, δίφρον 20.387); ἐκελήσατο θέμεν τὰν κλίναν, ἐφ' ἇς τὰν Σωστράταν ἔφερον lay down, IG42(1).122.31 (Epid., iv B.C.); πόδα τ. plant the foot, i.e. walk, run, A.Eu.294, E.IT32: so in Med., τετράποδος βάσιν θηρὸς τιθέμενος, i.e. going on all fours, Id.Hec. 1059 (lyr.): the mode is expressed by Advbs. or Preps.,    a with Advbs., τ. τι πυρὸς ἐγγύς, ἀπάνευθε πυρός, Od.14.518, Il.18.412; προπάροιθε ποδῶν 20.324; χαμαὶ τ. τὸν πόδα A.Ag.906; τὰ ἄνω κάτω and τὰ κάτω ἄνω τ. Hdt.3.3, cf. A.author>Eu.651, etc.: with Advbs. implying motion, ἄλλοσε θῆκε Od.23.184,204; ἔχεις . . ὅποι θήσεις Pl.R.479c:—Med., ὅποι . . τιθοῖτο X.Mem.3.8.10.    b with Preps. of local sense, θεῖσα στέφανον ἀμφὶ βοστρύχοις E.Med.1160 (Med., ἀμφ' ὤμοισι τιθήμενον ἔντεα Il.10.34); ἀνά τινι or τι, as ἂμ βωμοῖσι Il.8.441; ἀνὰ μυρίκην 10.466; ἐπί τινος, τινι, or τι, as εἵματα ἐπ' ἀπήνης Od.6.252, cf. Il.16.223, etc.; ἐπὶ κρατὶ κυνέην 15.480; πέπλον Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασι 6.92 (v. infr.111.2); ἐπὶ [θρόνον τὰ ἱμάτια] Hdt.1.9, cf. A.Supp.483, etc.; τὴν ἀρχὴν (sc. τοῦ ἐπιδέσμου) κατὰ μεσοφρύου, ἐπὶ ἰνίον, etc., Sor.Fasc.1,2, al.; ὑπό τινι or τι, as δέμνι' ὑπ' αἰθούσῃ Il.24.644; ἀμβροσίην ὑπὸ ῥῖνά τινι Od.4.445: most freq. with the Preps. ἐν or εἰς, put in or put into . ., as θῆκεν ἐν ἀκμοθέτῳ ἄκμονα Il.18.476; τόξα ἐν πυρί 5.215; ἐν κίστῃ ἐδωδήν Od.6.76; ἐν λεχέεσσι θ. [τινά] Il.18.352 (so in Med., ἐς δίφρον ἄρνας θέτο put into the car, 3.310; ὁ θεὸς ἔθετο τὰ μέλη ἐν τῷ σώματι 1 Ep.Cor.12.18); ἐς λάρνακα, ἐς κάπετον, Il.24.795,797; ἐς ταφάς S.Aj.1110 (Med., ἐν τάφοισι θέσθε Id.OC1410), cf. Ant.504, Tr.1254.    c in Poets also with dat. only, χρήματα μυχῷ ἄντρου Od.13.364 (so in Med., κολεῷ ἄορ θέο 10.333), cf. S.Tr.691, E.Hel.1064.--The same constructions will be found under many of the following heads.    II Special phrases:    1 θεῖναί τινί τι ἐν χερσίν, ἐν χειρί, put it in his hands, Il.1.441,585, etc.; ἐν χερσί or χείρεσσί τινος 6.482, 23.597; οἶνον Ὀδυσσῆϊ ἐν χείρεσσι Od.14.448; ἐς χεῖρά τινος into his hand, S.Aj.751.    2 of women, θέσθαι παῖδα, υἱὸν ὑπὸ ζώνῃ, to have a child put under her girdle, i.e. to conceive, h.Ven.255,282.    3 ἐν ὄμμασι θέσθαι set before one's eyes, Pi.N.8.43.    4 set a plant, X.Oec.19.7,9.    b lay a mosaic, PCair.Zen.665.10,15 (iii B.C.).    5 θέσθαι τὴν ψῆφον lay one's voting-pebble on the altar, put it into the urn, ἐς τεῦχος οὐ διχορρόπως ψήφους ἔθεντο A.Ag.816: hence simply, give one's vote, ἐπὶ φόνῳ for death, E.Or.756 (troch.); ἑωυτῷ in one's own favour, Hdt.8.123; σὺν τῷ νόμῳ X.Cyr.1.3.17; εὔφρονα, δικαίαν τὴν ψῆφον τ., A.Supp.640 (lyr.), Lycurg.128, etc.; and in Pass., ἔστω δὴ φανερὰ ἡ ψῆφος τιθεμένη Pl.Lg.855d: also γνώμην θέσθαι, c. inf., give one's opinion, Hdt.7.82; περὶ ἡμῶν And.3.21: τίθεσθαι abs., vote, γνώμῃ S.Ph.1448 codd. (anap., γνώμην Lambinus), Hld.2.29; μετά τινος A.Supp.644 (lyr.); ἐναντία τινί Pl.Phlb.58b; τινι S.E.P.2.37 codd., Lib.Decl.1.65.    6 in Hom., θεῖναί τινί τι ἐν στήθεσσι, ἐν φρεσί, etc., put or plant it in his heart, ἐν στήθεσσι τιθεῖ νόον Il.13.732; βουλὴν ἐν στήθεσσι τ. 17.470; ἔπος ἐν φρεσί 19.121, al.; also μένος δέ οἱ ἐν φρεσὶ θῆκε 21.145:—Med., ἄγριον ἐν στήθεσσι θέτο θυμόν laid up wrath in his heart, treasured it there, 9.629; ἐν φρεσὶ θέσθε αἰδῶ καὶ νέμεσιν 13.121; τοῖσιν κότον αἰνὸν ἔθεσθε harboured enmity against them, 8.449; καθαρὸν θέμενος νόον Thgn.89; θέμενος ἄγναμπτον νόον A.Pr.164 (lyr.); ἐνὶ φρεσὶ θέσθαι, c. inf., bear in mind, think of doing a thing, Od.4.729; θ. [τι] ἐν καρδίᾳ Ev.Luc. 1.66.    7 deposit, as in a bank, τὰ πρυτανεῖα πρὸς τοὺς ἄρχοντας IG12.22.33; θεὶς ἐπὶ τὴν τράπεζαν τὰς τετταράκοντα μνᾶς Hyp.Ath.5; ἐνέχυρον τιθέναι τι Ar.Pl.451, cf. Ec.755, D.41.11, PEnteux.32.7 (iii B.C.), etc.:—Med., τὰ ἡμίσεα τῆς οὐσίης θέσθαι παρά τινα Hdt.6.86.ά, cf. Od.13.207; τὴν τιμὴν θήσονται ἐπὶ τὴν τράπεζαν, ἕως . . PCair.Zen.723.11 (iii B.C.); ἐγγύην θέσθαι A.Eu.898; συνθήκας παρά τινι Lycurg.23:—Pass., τὰ ληφθέντα καὶ τὰ τεθεντα D.49.5 (but Act. and Med. are sts. distd., ὁ θείς the mortgagor, ὁ θέμενος the mortgagee, τοὺς θέντας ἡμᾶς ἢ καὶ τοὺς θεμένους ὑμᾶς Pl.Lg.820e, cf. Hyp.Fr.169, D.53.10; τίθεσθαι seems to have the same meaning as ὑποτίθεσθαι in IG22.43.41, 2758.4, 12(7).55.12 (Arcesine, iv/iii B.C.), but the two are distd. in Supp.Epigr.3.760 (Euboea, iv B.C.)): metaph., χάριν or χάριτα θέσθαι τινί deposit a claim for favour with one, lay an obligation on one, Hdt.9.60, 107, cf. A.Pr.783, etc.    8 pay down, pay, τόκον, εἰσφοράν, μετοίκιον, D.41.9, 22.43, 29.3; τὸ γιγνόμενον Id.18.104; τὸν πριάμενον ἑκατοστὴν τιθέναι τῆς τιμῆς Thphr.Fr.97.1; τὴν τιμήν PRev.Laws 18.13 (iii B.C.); τὰ μέρη PCair.Zen.218.33 (iii B.C.); [τὰς δραχμὰς] εἰς ἀνήλωμα τοῦ πλοίου ib.753.64 (iii B.C.):—Med., θέμενος ἀρραβῶνα PFlor.303.3 (vi A.D.).    9 put down in writing, θοῦ δ' ἐν φρενῶν δέλτοισι τοὺς ἐμοὺς λόγους S.Fr.597 (cj. Nauck):—Pass., τὰ ἐν γράμμασι τεθέντα Pl.Lg.793b.    b place to account, reckon, D.27.34,36, 28.13; θήσω εἰς δύο παῖδας χιλίας δραχμὰς ἑκάστου ἐνιαυτοῦ Lys.32.28, cf. ib.21:—metaph. in Med., ἀλλ' οὐκ ἀκριβῶς αὐτὸ θήσομαι λίαν E.Med.532; τἀγαθὰ ἐς ἀμφίβολον ἀσφαλῶς ἔθεντο reckoned as doubtful, Th.4.18.    10 in military language, τίθεσθαι or θέσθαι τὰ ὅπλα has four senses,    a rest arms, i.e. halt, with arms in an easy position but ready for action, Th.4.44,93, 7.3; θέμενοι ἐς τὴν ἀγορὰν τὰ ὅπλα advancing to the market-place and resting arms there, Id.2.2, cf. Hdt.9.52, X.An.1.5.14, 17, 1.6.4, etc.; εἰς τάξιν τὰ ὅπλα τ. ib.2.2.21, 5.4.11; so ἐν τάξει ib.2.2.8; ἀντία τισί over against them, Hdt.5.74 (in 1.62 ἀντία ἔθεντο τὰ ὅπλα over against it (the temple)); poet., πάτρας ἕνεκα εἰς δῆριν ἔθεντο ὅπλα Inscr. ap. D.18.289.    b bear arms, fight, τὸ θυμοειδὲς . . ἐν τῇ τῆς ψυχῆς στάσει τίθεσθαι τὰ ὅπλα πρὸς τὸ λογιστικόν Pl.R.440e; τοῦ δήμου . . παρακαλοῦντος τοὺς στρατιώτας τίθεσθαι πρὸς τὴν πόλιν IG22.666.10; ὃς ἂν μὴ θῆται τὰ ὅπλα μηδὲ μεθ' ἑτέρων Arist.Ath.8.5, cf. Lys.31.14, D.21.145; so ὁπόσοιπερ ἂν ὅπλα ἱππικὰ ἢ πεζικὰ τιθῶνται who serve on horseback or on foot, Pl.Lg.753b, cf. 756a; ἐν ταῖς ναυσὶ τὰ ὅπλα θέσθαι Plu.Cim.5.    c lay down one's arms, surrender, D.S.20.31,45; so, without the idea of surrender, θέσθαι τὰς ἀσπίδας X.HG2.4.12 (but Act., τὰ ὅπλα θείς Plu.2.759a).    d τὰ ὅπλα εὖ τίθεσθε keep your arms in good order, X.Cyr.4.5.3; εὖ ἀσπίδα θέσθω Il.2.382.    II lay in the grave, bury, ἐμὰ σῶν ἀπάνευθε τιθήμεναι ὀστέα 23.83 (freq. with words added, ἐν τάφοισι, ἐς ταφάς, etc., v. supr. 1 b); ποῦ σφε θήσομεν χθονός; A.Th.1006 (lyr.):— Pass., τὰ δὲ ὀστᾶ φασι . . τεθῆναι . . ἐν τῇ Ἀττικῇ Th.1.138, cf. Pl.Mx. 242c, Lg.947e; ἄλλῳ δὲ μηδενὶ ἐξεῖναι ἐν τῷ πυργίσκῳ τεθῆναι μετὰ τὸ ἐνταφῆναι αὐτήν· ἐπεὶ ὁ θείς τινα ἀσεβὴς ἔστω θεοῖς καταχθονίοις TAM 2(1).51 (Telmessus), cf. 55, al., AJP48.30 (Apamea), Supp.Epigr. 6.221 (Phrygia), etc.    12 τιθέναι τὰ γόνατα kneel down, Ev.Marc. 15.19, Ev.Luc.22.41, al.    III set up, of the prizes in games, ἄεθλα Il.23.263, etc.; ἀέθλιον ib.748; νικητήρια S.Fr.537 (so in Pass., τὰ τιθέμενα the prizes, D.61.25); also with the object offered as the prize, τ. δέπας, βοῦν, σόλον, etc., Il.23.656,750,826, al., cf. Hdt. 1.144, S.Aj.573:—this is more fully expressed by ἐς μέσσον τ., Il.23.704: after Hom. more generally, lay before people as common property, βούλομαι ὑμῖν εἰς τὸ μέσον αὐτὸ θεῖναι Pl.Lg.719a; ἐς μέσον ἀρχὴν τιθεὶς ἰσονομίην ὑμῖν προαγορεύω Hdt.3.142; so also τ. τι εἰς τὸ κοινὸν X.Mem.3.14.1; reading and sense are doubtful in A.Ch. 145.    2 set up in a temple, dedicate, ἀγάλματα Od.12.347; τάσδε . . θεοῖς ἀσπίδας ἔθηκε E.Ph.576; so perh. Il.6.92 (v. supr. 1b).    IV assign, award, τιμήν τινι Il.24.57; ὄνομά τινι Pl.Sph.244d: esp. in Med., ὄνομα (or οὔνομα) θέσθαι τινί give a child a name at one's own discretion, Od.18.5, 19.406 (in 19.403 with v.l. θείης), Hdt.1.107, 113, cf. E.Ph.13: ellipt., without ὄνομα, ᾧ δὴ ἀθροίς ματι ἄνθρωπόν τε τίθενται καὶ λίθον Pl.Tht.157b, cf. Cra.402b: pleonast., Ἴωνα δ' αὐτὸν ὄνομα κεκλῆσθαι θήσεται E.Ion75.    V τιθέναι νόμον down or give a law, of a legislator, S.El.580, E.Alc.57, Ar.Ach.532, Pl.R.339c, D.24.99, etc.:—so in Med., of Solon, Hdt.1.29; of a people, state, or legislature, give oneself a law, make a law, Pl.R.338e, Isoc.3.6, Arist. Pol.1289a14 (Pass., τίθεται νόμος Ar.Nu.1425, Pl.Lg.705e,744a; τιμωρίαι . . ἐτέθησαν ib.943d); also θήσω θεσμόν A.Eu.484; κήρυγμα θεῖναι S.Ant.8; σκῆψιν τιθέναι allege an excuse, Id.El.584: c. acc. et inf., order matters so that . ., [ὁ Λυκοῦργος] ἔθηκε θύειν βασιλέα πρὸ τῆς πόλεως τὰ δημόσια ἅπαντα X.Lac.15.2, cf. 1.5, 2.11; without inf., καλῶς ἔθεντο ταῦτα πατέρες οἱ πάλαι E.Or.512: c. dat. et inf., γυναιξὶ σωφρονεῖν . . θήσει Id.Tr.1057.    2 Med., agree upon, ἡμέραν θέσθαι D.42.1,13; so θ. συγγραφήν, ὁμολογίαν, σύμβολόν τινι, etc., PEleph. 2.16 (iii B.C.), PGoodsp.Cair.6ii 2 (ii B.C.), PRein.11.9 (ii B.C.), etc.    3 execute a document. τ. διαθήκην make a will, Stud.Pal.1.6.3 (v A.D.): so in Med., PSI10.1119.16 (ii A.D.); θέσθαι τινὸς ἀπαρχήν make out a person's birth-certificate, ib.9.1067.15 (iii B.C.), etc.    VI establish, institute, ἀγῶνας A.Ag.845, cf. X.An.1.2.10; ἐν τοῖς ἀγώνοις οἷς ἁ πόλις τίφητι (sic) Delph.3(3).120.17 (ii B.C.); πενταετηρίδα Pi.O.3.21.    VII dispose, order, ordain, bring to pass, of gods, οὕτω νῦν Ζεὺς θείη Od.8.465, 15.180; ὣς ἄο' ἔμελλον θησέμεναι Il.12.35; [Ζεὺς] τίθησ' ὅπῃ θέλει Semon.1.2; τὰ δ' ἄλλα πάντ' ἄνω τε καὶ κάτω στρέφων τίθησιν (sc. Ζεύς) A.Eu.651; πάντα παγκάκως θεοὶ θέσαν cj. in Id.Pers.283 (lyr.); τέλος δ' ἔθηκε Ζεὺς . . καλῶς S.Tr. 26; κόσμῳ θέντες, as etym. of θεοί, Hdt.2.52; of human beings, administer, manage, [τι] κακῶς θέμεν, εὖ θέμεν, Thgn.845,846; τὰ δ' ἄλλα φροντὶς . . θήσει δικαίως A.Ag.913; ἐγὼ καὶ σὺ θήσομεν κρατοῦντε τῶνδε δωμάτων καλῶς ib.1673 (troch.); ταῦτ' ἐγὼ θήσω καλῶς E.Hipp. 521, cf. Andr.737; τὰ παρ' ὑμῶν εὖ τίθει Ar.Lys.243; τ. τὰ τῶν φίλων ἀσφαλῶς X.Ages.11.12; τὰ πράγματ' ὀρθῶς ἂν τιθῇ πράξει καλῶς E.Fr.287:—Med., administer for oneself, οἶκον εὖ θέσθαι Hes.Op.23; ἄνδρας σοφοὺς χρὴ τὸ παρὸν πρᾶγμα καλῶς εἰς δύναμιν τίθεσθαι Cratin. 172 (lyr.), cf. D.23.134, Anon.ap Suid.s.v.τίθεσθαι, Hsch.s.v.τὸ παρὸν εὖ τίθεσο; ἐν ἀπόρῳ εἴχοντο θέσθαι τὸ παρόν Th.1.25; τὸ παρὸν εὖ θέσθαι make the best of one's resources or situation, Luc.Nec.21, M. Ant.6.2, cf. Aristid.2.35 J.; εὐτυχίαν τὴν παροῦσαν ἔξεστι καλῶς θέσθαι Th.4.17; τὰ παρόντα θέσθαι καλῶς Ach.Tat.5.11; τὰ σεωυτοῦ τιθέμενος εὖ Hdt.7.236; τὰ οἰκεῖα εὖ θέμενον Pl.R.443d; τὰ ἴδια ἕκαστοι εὖ βουλόμενοι δὴ θέσθαι Th.4.59; τὰ πάντα ὅπως ἂν αὐτῇ ἡδὺ ᾖ οὕτως τίθεσθαι X.Mem.1.4.17; εἰ μὴ θήσομαι τἄμ' ὡς ἄριστα E.Andr. 378; τὸ σαυτοῦ θέμενος εὖ Id.IT1003, cf. Ba.49, HF605,938, Hipp. 709, Dionys.Eleg.1.5; τὰ πρὶν εὖ θέμενος S.El.1434; συνετῶν ἀνδρῶν (sc. εἶναι), πρὶν γενέσθαι τὰ δυσχερῆ, προνοῆσαι ὅπως μὴ γένηται· ἀνδρείων δέ, γενόμενα εὖ θέσθαι Pittac. ap. D.L.1.78; τὸ κοινῶς φοβερὸν ἅπαντας εὖ θέσθαι that all should face the common danger, Th.4.61; of wars, quarrels, etc., bring them to a successful issue, but sts. put a good face on them, patch them up, ἕως ἂν τὸν πόλεμον εὖ θῶνται Id.8.84; θήσονται τὸν πόλεμον ᾗ βούλονται Id.1.31; πόλεμον ἀραμένους οὐ ῥᾴδιον εὐπρεπῶς θέσθαι ib.82; ὅτῳ τρόπῳ . . τὸ σφέτερον ἀπρεπὲς εὖ θήσονται Id.6.11; μεθ' ἧς τὸ νῦν παρεστὸς νεῖκος εὖ θέσθαι χρεών S. OT633; τὸν τρὸς τοὺς Ἐλευσῖνι πόλεμον ὡς μετρίως ἔθεντο Pl.Mx.243e; ἄμεινον ἢ τότε ἐθέμεθα τὸν πόλεμον ib.245e; τὰς γενομένας συμφορὰς πρὸς ἀλλήλους θέσθαι καλῶς And.1.140: abs., θέσθαι καλῶς S.Fr. 350:—pass., εἰ τεθήσεται κατὰ νοῦν τὰ πράγματα Th.4.120.    2 in the game of πεττεία, κυβεία, Lat. tesserae (cf. Ter.Adelph.739), to place as skilfully as possible the pieces which have been assigned to one by the luck of the dice, πεττείᾳ τινὶ ἔοικεν ὁ βίος, καὶ δεῖ ὥσπερ ψῆφόν τινα τίθεσθαι τὸ συμβαῖνον Socr. ap. Stob.4.56.39; ὥσπερ ἐν πτώσει κύβων πρὸς τὰ πεπτωκότα τίθεσθαι τὰ αὑτοῦ πράγματα ὅπῃ ὁ λόγος αἱρεῖ βέλτιστ' ἂν ἔχειν Pl.R.604c, cf. Plu.Pyrrh.26; στέργειν δὲ τἀκπεσόντα καὶ θέσθαι πρέπει σοφὸν κυβευτήν S.Fr.947; τὰ δεσποτῶν γὰρ εὖ πεσόντα θήσομαι I will take advantage of my master's good luck, A.Ag.32: many of the passages cited in A. v11. I may be metaph. applications of this sense.    B put in a certain state or condition, much the same as ποιεῖν, ποιεῖσθαι, and so often to be rendered by our make:    I folld. by an attributive Subst., make one something, with the predicate in apposition, θεῖναί τινα αἰχμητήν, ἱέρειαν, μάντιν, etc., Il.1.290, 6.300, Od.15.253, etc.; θ. τινὰ ἀρχέπολιν Pi.P.9.54; θεῖναί τινα ἄλοχόν τινος make her another's wife, of a third person who negotiates a marriage, Il.19.298 (for Med., v. infr. 3); ἥτε με τοῖον ἔθηκεν ὅπως ἐθέλει who has made me such as she will, Od.16.208; σῦς ἔθηκας ἑταίρους thou hast made my comrades swine, 10.338; so [νῆα] λᾶαν ἔθηκε 13.163, cf. Il.2.319, etc.; ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον LXX Ps.109(110).1; but γέλων ἔθηκε συνδείπνοις caused them laughter, E.Ion1172; λόγους εἰς μέτρα τ. put them into verse, Pl. Lg.669d.    2 with an Adj. for the attributive, θεῖναί τινα ἀθάνατον καὶ ἀγήρων make him undying and undecaying, Od.5.136; πηρόν, τυφλόν, ἀφνειὸν τ. τινά, Il.2.599, 6.139, 9.483; τὸν μὲν . . θῆκε μείζονά τ' εἰσιδέειν καὶ πάσσονα Od.6.229, cf. 18.195, Pl.Prt.344d.    b of things, ἅλιον πόνον, πόνον οὐκ ἀτέλεστον, πάντα μεταμώνια, Il.4.26,57, 363; ὄλεθρον ἀπευθέα θῆκε Κρονίων Od.3.88, cf. 11.274; ἀποίητον θέμεν ἔργων τέλος Pi.O.2.17; ἀρὰν τ. ἀλαθῆ A.Th.944 (lyr.); ἀναστάτους οἴκους τ. S.Ant.674; τ. λεῖον τὸν τραχὺν ἐχῖνον Ar.Pax1086; τὸ πραχθὲν ἀγένητον τ. Pl.Prt.324b.    3 freq. in Med., γυναῖκα or ἄκοιτιν θέσθαι τινά make her one's wife, Od.21.72,316, B.5.169; παῖδα τὸν αὑτᾶς πόσιν θ. take her own son as husband, A.Th.929 (lyr.).    b υἱὸν θέσθαι τινά, like ποιεῖσθαι, make one's son, adopt, Pl.Lg.929c, etc.: abs., θέσθαι τινά adopt, Plu.Aem.5.    c generally, προσφιλῆ θέσθαι τινά S.Ph.532; but φίλον ἐμαυτῷ θ. deem my friend, Id.Ant.188; γέλωτα θέσθαι τινά make him one's butt, Hdt.3.29, 7.209.    4 c. inf., make one do so and so, τιθέναι τινὰ νικᾶσαι make him conquer, Pi.N.10.48 (dub.); μετατραπεῖν Id.Fr.177; τὸν πάθει μάθος θέντα κυρίως ἔχειν A.Ag.178 (lyr.), cf. 1036, 1174 (lyr.), E.Med.718, Heracl. 990, etc.    II in reference to mental action, when Med. is more freq. than Act., lay down. assume, hold, reckon or regard as . ., τί δ' ἐλέγχεα ταῦτα τίθεσθε; Od.21.333; δαιμόνιον αὐτὸ τίθημ' ἐγώ S.El.1270 (lyr.); τοιοῦτον θέντες τὸν δίκαιον Pl.R.361b, cf. 430b (Med.); θὲς δή μοι . .now suppose so and so, Id.Tht.191c; εὐεργέτημά τι θεῖναι D.1.10; with ὡς, θέντες ὡς ὑπάρχον εἶναι ὃ βούλονται Pl.R. 458a, cf. Phd.100a; μὴ τοῦτο ὡς ἀδίκημα θῇς D.18.193.    2 folld. by Advbs., ποῦ χρὴ τίθεσθαι ταῦτα; in what light must we regard these things? S.Ph.451; οὐδαμοῦ τιθέναι τι hold of no account, E.Andr.210; πρόσθεν or ἐπίπροσθέν τινος τιθέναι τι, Id.Hec.129 (anap.), Supp.515; πόρρω τίθεσθαί τί τινων set far below... D.18.299.    3 folld. by Preps., τ. τινὰ ἐν φιλοσόφοις Pl.R.475d; ἐν τοῖς φίλοις X.Mem.2.4.4; also εἰς ὁποτέραν (of two classes) Pl.Sph.264c; εἰς τὸν δῆμον, εἰς τοὺς πλουσίους, X.Mem.4.2.39; also οὐκ ἐν λόγῳ τίθεσθαί τινα Tyrt.12.1; ἐν τιμῇ τίθεσθαί τινα Hdt.3.3; ἐν αἰτίῃ τιθέναι τινά Id.8.99; ἐν οἰωνῷ τινι τοῦ μέλλοντος, ἐν ἐπαίνῳ, ἐν γέλωτι τίθεσθαι, Plu.Alex.31, Cat.Ma.20, TG17; θέσθαι παρ' οὐδέν set at naught, A.Ag.230 (lyr.), E.IT732, cf. Pl.Phdr.252a (but ἐν οὐδενί BGU1816.23 (i B.C.), Supp.Epigr.7.1.6 (Susa, i A.D., Epist.Artabani)); ἐν παρέργῳ θοῦ με S.Ph. 473; πάντα ταῦτ' ἐν εὐχερεῖ ἔθου ib.876; ταῦτ' ἐν αἰσχρῷ θέμενος E. Hec.806; ἐν ἀδικήματι θέσθαι τι Th.1.35; ἐν ἀδικήματος μέρει τιθέναι τι D.23.148; θέσθαι τὰ δίκαια ἔκ τινος estimate them by... Id.8.8.    4 c. partit. gen., ἐμὲ θὲς τῶν πεπεισμένων put me down as one of the convinced, Pl.R.424c, cf. 376e, 437b; τῆς ἡμετέρας ἀμελείας ἄν τις θείη might reckon it as due to our carelessness, D.1.10.    5 c. inf., οὐ τίθημ' ἐγὼ ζῆν τοῦτον I hold not that he lives, count him not as living, S.Ant.1166: so in Med., Pl.Phd.93c, D. 25.43,44: rarely c. part., θήσω ἀδικοῦντα [αὐτόν] Id.23.76, cf. Pl. Prt.343e, Ap.27c.    6 elliptically, lay down, assume, θῶμεν δύο εἴδη (sc. εἶναι) Id.Phd.79a, etc.; θήσω οὕτω (sc. εἶναί τι) D.23.85, cf. Arist.Pol.1290a30.    7 affirm, opp. αἴρω (deny), τὸ ἐπέκεινα ὄντος οὐ τόδε λέγει- οὐ γὰρ τίθησιν--the phrase 'beyond being' does not denote a 'this' (for it is not an affirmation), Plot.5.5.6.    C without any attributive word following, make, work, execute, of an artist, ἐν δ' ἐτίθει νειόν Il.18.541, cf. 550,561,607; [δόρπον] θησέμεναι Od.20.394.    2 make, cause, bring to pass, ἔργα Il.3.321; τ. κέλαδον καὶ ἀϋτήν 9.547; ὀρυμαγδόν Od.9.235; ἔριν μετ' ἀμφοτέροισιν 3.136; φιλότητα, ὅρκια μετ' ἀμφ., Il.4.83, Od.24.546: c. dat. pers., σῆμα τιθεὶς Τρώεσσι Il.8.171; Ἀχαιοῖς ἄλγε' ἔθηκεν 1.2, etc.; πᾶσι δ' ἔθηκε πόνον 21.524, cf. 15.721, 16.262; φόως ἑτάροισιν 6 6, etc.; χάρματ' ἄλλοις ἔθηκεν Pi.O.2.99; πόλει κατασκαφὰς θέντες A. Th.47; εἰρήνην φίλοις Id.Pers.769; αἷμα θήσεις E.Ba.837 (s. v.l.).    3 freq. in Med., make or prepare for oneself, θέσθαι κέλευθον make oneself a road, open a way, Il.12.418; θέτο δῶμα Od.15.241; τίθεντο δὲ δαῖτα, δόρπα, Il.7.475, 9.88 (but δαῖτα τίθενται are holding a feast, Od.17.269); μεγάλην ἐπιγουνίδα θέσθαι to make oneself, get a large thigh, Od.17.225; θέσθαι μάχην engage in . ., Il.24.402; δυσμενέεσσι πόνον καὶ δῆριν ἔθεντο 17.158; ἱδρῶτα τίθεσθαι have an access of perspiration, Hp.Decent.2; μαρτύρια θέσθαι produce as testimony, Hdt.8.55; ἀνδρὸς αἰδοίου πρόσοψιν θηκάμενος putting on the aspect of a reverend man, Pi.P.4.29, cf. Hsch. s.v. θήκατο; πόνον πλέω τίθου work thyself the more annoy, A.Eu.226; εὐκλεᾶ θέσθαι βίον S.Ph.1422, etc.    4 periphr. for a single Verb. μνηστήρων σκέδασιν θεῖναι make a scattering, Od.1.116; θέμεν κρυφόν, νέμεσιν, αἶνον, for κρύπτειν, νεμεσῦν, αἰνεῖν, Pi.O.2.97, 8.86, N.1.5; μὴ σχολὴν τίθει A. Ag.1059; ὑμῖν ἔθηκε σὺν θεοῖς σωτηρίαν (v.l. προμηθίαν) E.Med.915:— also in Med., θέσθαι μάχην, for μάχεσθαι, Il.24.402; θέσθαι θυσίαν, γάμον, for θύειν, γαμεῖσθαι, Pi.O.7.42, 13.53; σπουδήν, πρόνοιαν θέσθαι, S.Aj.13,536, cf. Pi.P.4.276; θ. ἐπιστροφὴν πρό τινος S.OT134; περὶ τούτων οἰκονομίας PEnteux.22.6 (iii B.C.); and c. gen., θ. λησμοσύναν, συγγνωμοσύνην τινῶν, S.Ant.151 (lyr.), Tr.1265 (anap.). (Cf. Lith. dēti 'lay (eggs, etc.)', Skt. dáti 'lay down, place', Lat. -do in con-do, etc., Engl. do, doom.)

German (Pape)

[Seite 1109] (θε), 2. Pers. praes. bei Hom. immer τίθησθα, auch impf., Od. 9, 404, inf. τιθήμεναι für τιθέναι, Il. 23, 83. 247, τιθέμεν Hes. O. 746; imperf. ἐτίθην, τίθεσαν, Od. 22, 456, in der Iterativform τίθεσκον, und (von τιθέω) ἐτίθουν, ἐτίθει u. τίθει, Hom. u. Folgde im gew. Gebrauch, Pind. hat auch praes. τιθεῖς, P. 8, 11, wie τιθεῖ Minnerm. 1, 6. 3, 7; fut. θήσω, aor. ἔθηκα u. ἔθην, conj. θῶ, θέωμεν, Od. 24, 285, zweisylbig auszusprechen, auch θείω, Il. 16, 83. 437 Od. 1, 89, θείομεν für θείωμεν = θῶμεν, Il. 23, 244. 486 Od. 13, 364, sing. θήῃς, Il. 16, 96, in der Od. aber schreibt Wolf θείῃς, θείῃ, int. θέμεναι, selten θέμεν, wie Hes. O. 61. 67 u. öfter bei Pind.; perf. τέθεικα; – med. τίθεμαι, part. auch τιθήμενος, Il. 10, 34, impf. ἐτιθέμην, Hom. Il. u. Folgde; fut. θήσομαι, aor. I. ·ἐθηκάμην, θήκατο, Il. 10, 31, Hes. Sc. 128, θηκάμενος Pind. P. 4, 29. 113; att. nur aor. II. ἐθέμην, opt. θεῖτο, Od. 17, 225, imper. θέο, 10, 333, – pass. aor. ἐτέθην, fut. τεθήσομαι, perf τέθειμαι, kommen bei Hom. noch nicht vor, – setzen, stellen, legen, zunächst – 1) im örtlichen Sinne, an einen bestimmten Ort hinsetzen, hinlegen, hinbringen, φύσας μέν ῥ' ἀπάνευθε τίθειπυρός, Il. 18, 412; πυρὸς ἐγγὺς εὐνήν, Od. 14, 518; ἅρματα δ' ἂμ βωμοῖσι τίθει, Il. 8, 441, wie κλάδους βωμοὺς ἐπ' ἄλλους θές Aesch. Suppl. 478; u. so zu erklären οὐχ ἱκετηρίαν οὐδεὶς τριήραρχος ἔθηκε, sc. ἐπὶ τῷ βωμῷ, eigtl. den Zweig, das Zeichen der Hülfeflehenden auf den Altar legen, Dem. 18, 107; κλῶνας ἐξ ἀμφοῖν χεροῖν τιθεὶς ἐλάας, Soph. O. C. 485. – Von den Präpositionen, die damit verbunden werden, ist zu merken, daß sehr gewöhnlich ἐν dabeisteht, so daß ähnlich, wie beim lat. ponere, collocare in aliquo loco, mit dem Stellen u. Legen zugleich das darauf folgende Sein od. sich Befinden am Orte ausgedrückt wird, ἐν κίστῃ ἐτίθει ἐδωδήν, Od. 6, 76; ἱστία θέσαν ἐν νηΐ, Il. 1, 433; πρώτας ἐν γαίῃ θέσαν, 12, 260; ἐν πυρῇ νεκρόν, 23, 165; ἐν τείχει θέσαν, Pind. P. 3, 38; ταῦτ' ἐν μέσῳ τίθημι, Aesch. Ch. 143; πόδα ἐν χέρσῳ, Suppl. 32; ἐν μέσῳ σκάφει θέντες σφε, Soph. Trach. 801; ἐν τάφῳ τιθεῖσα, Ant. 500; auch εἰς ταφὰς ἐγὼ θήσω, Ai. 1089; bes. ἐν χερσὶ τίθει, Il. 1, 585; ἐν χείρεσσ' Οδυσῆϊ τίθει, 10, 529, u. öfter, was so geläufig war, daß es den allgemeinen Begriff des Einhändigens, Darreichens, Gebens erhielt, u. auch ἵππον ἐν χείρεσσι τίθει Μενελάου gesagt wurde, Il. 23, 597; vgl. noch σπείσας δ' αἴθ οπα οἶνον Ὀδυσσῆϊ ἐν χείρεσσιν ἔθηκεν, Od. 14, 448. – Daran reihen sich ursprünglich auch örtlich zu nehmende, auf das Geistige gehende Vrbdgn: ἄλλῳ δ' ἐν στήθεσσι τιθεῖ νόον εὐρύοπα Ζεύς, Il. 13, 732; νόον, ὅν τινά οἱ νῦν ἐν στήθεσσι τιθεῖσι θεοί, Od. 2, 124; θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι θεοὶ θέσαν, Il. 9, 637, u. ä., Einem einen Gedanken, einen Rath. Muth in die Seele legen, eingeben. Auch med., ἐν, στήθεσσι θέτο θυμόν, Il. 9. 629, αἰδῶ καὶ νέμεσιν, ἔν φρεσὶ θέσθαι, 13, 121, vgl. 15, 561. 660; ähnlich κότον θέσθαι τινί, gegen Einen Groll bei sich festsetzen, ihm fortwährend grollen, 8, 449; θέσθαι θυμὸν ἄγριον ἐν στήθεσσιν, Zorn in der Brust festsetzen, ἐν θυμῷ τίθεν, Pind. P. 3, 65; u. ohne acc., ἐν φρεσὶ θέσθαι, bei sich festsetzen, im Herzen beschließen, worauf bedacht sein, c. int., Od. 4, 729. – Selten εἰς, Il. 23, 704. 24, 795. 297; τίθεμαι εἰς καρδίην, M. Arg. 2 (V, 32); Soph. vrbdt ὡς ἐς πυράν με θῇς, Trach. 1254; εἰς χεῖρα Τεύκρου δεξιὰν φιλοφρόνως θείς, Ai. 739; εἴ τις θεῶν ἄνδρα ἕνα θείη εἰς ἐρημίαν, Plat. Rep. IX, 578 e; ψυχἡν είς τὸ μέσον α ύτοῦ θείς, Tim. 34 b, vgl. Legg. IV, 719 a; auch λόγους ψιλοὺς εἰς μέτρα τι θέν τες, II, 669, d, Prosa in Verse bringen. – Ἐπί τινος, Od. 6, 202; Aesch. Pers. 188; Plat. Conv. 222 c; auch ἐπί τινα und ἐπί τινι; übertr., ἐπὶ φρένα θῆχ' ἱεροῖσιν, er richtete seinen Geist, seine Aufmerksamkeit auf die Opfer, Il. 10, 46; σίδαρον ἔπὶ κάρα τιθεῖσα κούριμον, Eur. Or. 964; τὰ ἱμάτια θήσει ἐπὶ τὸν θρόνον, Her. 1, 9; u. med., κρέα θέμενος ἐπὶ τὰ γόνατα, er legte sich das Fleisch auf die Kniee, Xen. An. 7, 3, 23. – Ἀνά τινι, Il. 8, 441. – Ὑπό τινι, Il. 24, 644; δέμνι' ὑπ' αἰθούσῃ θέμεναι, Od. 4, 297, auch ὑπό c. accus., Od. 4, 445. – Ἀμφ' ὤμοισι τιθήμενον ἔντεα, Il. 10. 34, wie Eur. Med. 1160. – Auch mit dem bloßen, dat., κολεῷ μὲν ἄορ θέο, Od. 10, 333. 13, 364 u. sonst. – Ποῦ σφε θήσομεν χθονός, Aesch. Spt. 993; μὴ χαμαὶ τιθεὶς τὸν σὸν πόδα, den Fuß auf die Erde setzen, Ag. 880; übh. τιθέναι πόδα für gehen, Ar. Thesm. 1100; vgl. πόθι γεραιὸν ἴχνος τίθημι; Eur. Phoen. 1710; Andr. 547 I. T. 32; θὲς εἰς χορὸν ἴχνος El. 859, u. öfter. – 2) einsetzen, errichten, aufstellen, gründen, βωμόν, Pind. Ol. 13, 82, στάλαν, N. 4, 81, wie Pol. 25, 1, 72 im med., στήλην τίθεσθαι, für sich aufrichten. θεμείλια, Il. 12. 29. auch von Pflanzen, φυτά, einsetzen, Xen. Oec. 19, 7; – ἀγάλματα, Weihgeschenke im Tempel aufstellen, Od. 12, 347, vgl. Il. 6, 92; Eur. ὑψηλῶν ἐπὶ νηῶν τέθεικε σκῦλα πλεῖστα βαρβάρων, El. 7; V alck. Phoen. 577; Wolf Dem. Lept. p. 307. – Vom Künstler, arbeiten, darstellen, ἐν δ' ἐτίθει νειὸν μαλακήν, Il. 18, 541. 550 u. öfter, vom Hephästus, der den Schild arbeitet; παράδειγμα θέσθαι αὐτό, als Beispiel aufstellen, Plat. Soph. 218, d. – Bes. al τέρματα, ein Ziel stecken, aufstellen, festsetzen, Il. 23, 333 Od. 8, 193 u. sonst; auch τιμήν τινι, Einem eine Ehre bestimmen, zuerkennen, Il. 24, 87. – b) ἀγῶνα, einen Wettkampf ansetzen, festsetzen, κοινοὺς ἀγῶνας θέντες, Aesch. Ag. 819; Plat. Menex. 249 b; ἀγῶνα ἔθηκε, Xen. An. 1, 7, 10; Ἡρακλέα τὸν Ὀλύμ πιον ἀγῶνα θεῖναι, Pol. 12, 26, 2. Aehnlich ἀέθλων κρίσιν καὶ πενταετηρίδα θῆκε, Pind. Ol. 3, 22; u. im med., θυσίαν θέμενοι, Ol. 7, 42; τὰ Πύθια δι' ἑαυτοῦ θεῖναι, sie anstellen u. feiern, so daß er der Ordner ist, Dem. 5, 22, vgl. 9, 32; Bast ep. crit. p. 72. Häufiger noch von den Kampfpreisen, sie aussetzen, ἄεθλα, Il. 23, 263. 653. 700; ἀέθλιον, 748; γυναῖκα, βοῦν, δέπας, σόλον, τεύχεα, τόξον, Il. 23, 263. 656. 826 Od. 11, 546. 21, 74; τὰ ἆθλα τίθεται, Thuc. 1, 6. So auch θεῖναι εἰς μέσσον, Il. 23, 704 (vgl. oben); τιθέναι εἰς τὸ κοινόν, zum Gemeingut machen, zum Genuß für Alle preisgeben. – c) übh. anordnen, festsetzen, bestimmen; θεσμόν, Aesch Eum. 462; πάντα παγκάλως ἔθεσαν, Pers. 775; τὰ δ' ἄλλα φροντὶς θήσει δικαίως, Ag. 881; πρὶν ἄν τις οὕτω λόγον τιθῇ καὶ διακοσμῇ, Plat. Phaedr. 277 c; – νόμον τιθέναι, ein Gesetz geben, von dem, der nach eigenem Gutdünken Gesetze giebt, oder dem Gesetzgeber, der vom Volke dazu erwählt ist und für das Volk die Gesetze schreibt; so von Solon, Plat. Rep. I, 339 c; Dem. 24, 102. 22, 30 u. A.; u. pass., τοῖς τεθήσεσθαι μέλλουσι νόμοις, Plat. Legg. V, 730 b. Dagegen im med. sich ein Gesetz machen, geben, vom Volke bei demokratischer Verfassung, der gewöhnlichste Ausdruck, wo von griechischer Gesetzgebung die Rede ist, τίθεται τοὺς νόμους ἑκάστη ἡ ἀρχὴ πρὸς τὸ αὑτῇ συμφέρον, Plat. Rep. I, 338 e. – Auch absolut, verfügen, verordnen, οὕτω νῦν Ζεὺς θείη, so verfüge, gebe es jetzt Zeus, Od. 8, 465. 15, 180; auch med., καλῶς ἔθεντο ταῦτα πατέρες, Eur. Or. 511; c. inf., befehlen, τήν οἱ Θέτις θῆκ' ἐπὶ νηὸς ἄγεσθαι, Il. 16, 223; vgl. Pors. Eur. Or. 1662 u. Seidl. Troad. 1066. So von Lykurg oft bei Xen. Lac. 1, 5 ff. ἔθηκε mit folgdm acc. c. inf. – Auch als Strafe festsetzen, χαλεπώτερα θεῖναι, Dem. 22, 30. – Τέλος θέμεν, ein Ende machen, Pind. Ol. 2, 17; τέλος δ' ἔθηκε Ζεὺς ἀγώνιος καλῶς, Soph. Trach. 26; κήρυγμα θεῖναι, Ant. 8, eine Bekanntmachung durch den Herold erlassen; und med., ὅρον ἄλλον θέμενος, Plat. Legg. V, 739 d; ἐκ τούτων τὰ δίκαια τίθενται καὶ ταύτῃ τὴν εἰρήνην ὁρίζονται, Dem. 8, 8. – Aehnlich ἐν ἀπόρῳ εἴχοντο θέσθαι τὸ παρόν, Thuc. 1, 25, Anordnungen zu treffen (s. unter 5). – d) ὄνομα θεῖναί τινι, einen Namen für Einen festsetzen, ihm einen Namen beilegen, geben, Od. 19, 403; gewöhnlich im med. (eigtl. seinem Kinde), ὄνομα θέσθαι, 19, 406. 18, 5; τί δῆτα αὐτοῖς ὄνομα θήσονται βροτοί; Aesch. frg. 6; Plat. Crat. oft u. sonst; auch ohne ὄνομα, Theaet. 157 b. – e) beisetzen, von Todten, τὰ ὀστᾶ φασι τεθῆναι ἐν τῇ Ἀττικῇ, Thuc. 1, 138; ἐν τῷδε τῷ μνήματι ἐτέθησαν, Plat. Menex. 242 c; Xen. Cyr. 8, 7, 6. – f) Geld niederlegen bei Einem, bes. als Pfand, Plat. Legg. VII, 820 e; φιάλην λαβόντες καὶ θέντες ἐνέχυρα μετὰ χρυσίων, Dem. 41, 11, vgl. 52, 4; das med. wird vom Gläubiger gebraucht, als Pfand nehmen, also ὁ θείς, der ein Pfand niederlegt, ὁ θέμενος, der, bei dem er es niederlegt, Plat. Legg. VII, 820 e; vgl. Lob. Phryn. 468; χρήματα θέσθαι παρά τινι, Geld bei Einem niederlegen, es ihm anvertrauen, Her. 6, 86, 1. Auch Geld erlegen, bezahlen, εἰσφοράς, Dem. 22, 42. 44; τὸν μὴ δυνάμενον τὰ ἑαυτοῦ θεῖναι οἴκοθεν εἰς τὸ δεσμωτήριον ἕλκεσθαι, 56; κἀκεῖ τὸ μετοίκιον τέθεικε, 29, 3; τόκον τιθέναι, Zinsen entrichten, 41, 9 u. öfter. – 3) τὴν ψῆφον τιθέναι ist eigentlich das Rechensteinchen aufs Brett setzen, damit rechnen, zählen, vgl. Plat. Legg. II, 674 e. Dah. ψῆφον τίθεσθαι, sein Stimmtäfelchen abgeben, bes. bei Wahlen und gerichtlichen Abstimmungen; ψῆφον ἐπὶ φόνῳ θέσθαι, Eur. Or. 754; ψῆφον δ' εὔφρον' ἔθεντο, Aesch. Suppl. 631. 634; Xen. An. 1, 3, 17, übh. seine Meinung, sein Urtheil abgeben; eben so τίθεσθαι τὴν γνώμην περί τινος, seine Meinung worüber sagen, Her. 7, 82 u. sonst; daher τίθεσθαί τινι, sc. ψῆφον, Einem sein Stimmtäfelchen, seine Stimme geben, beistimmen, κἀγὼ ταύτῃ τῇ γνώμῃ τίθεμαι, auch ich stimme dieser Meinung bei, Soph. Phil. 1434. – Dah. übertr., meinen, wofür ansehen, es setzen als, τοῦτ' ἐκείνης τίθημι ἀντίστροφον ἅπαν, Plat. Phil. 51 e; οὐ τίθημ' ἐγὼ ζῆν τοῦτον, Soph. Ant. 1151, ich erachte das nicht, daß der lebt, das nenne ich nicht ein Leben; δαιμόνιον αὐτὸ τίθημ' ἐγώ, El. 1262. – Auch annehmen, voraussetzen, für ausgemacht annehmen; θῶμεν δύο εἴδη τῶν ὄντων, Plat. Phaed. 79 a; θήσω δὲ ἀδικοῦντα, Dem. 23, 76, vgl. 22, 44; mit folgdm acc. c. inf., τίθημι στασιάζειν αὐτούς, Isocr. 4, 145; θήσω τοίνυν ἐγὼ μὴ τοιοῦτον εἶναι τοῦτο, ich will nun annehmen, dies sei nicht so, Dem. 20, 20; τιθῶμεν γὰρ ταῦτα, Din. 1, 68; vgl. Schäf. D. Hal. C. V. 287; καὶ ἐμὲ κοινωνὸν τῆς ψήφου ταύτης τίθετε, Plat. Rep. V, 450 a, betrachtet mich als beistimmend; ὡς λέγοντά με τίθετε, IX, 560 c, vgl. Prot. 343 e; τὰς βλάβας πάσας ἀδικίας τιθείς, Legg. IX, 861 e. – So auch im med., τὴν τοιαύτην δύναμιν ἀνδρείαν ἔγωγε καλῶ καὶ τίθεμαι, Plat. Rep. IV, 430 b; θέμενος ἡδονὴν εἶναι τἀγαθόν, Phil. 13 b; τιθέμενος ψυχὴν εἶναι γένεσιν ἁπάντων πρώτην, Legg. X, 899 c, vgl. Theaet. 158 a Phil. 66 d, Φιλοκράτην μόνον τοιοῦτον εἶναι τίθεμαι, Dem. 25, 44. – 4) Etwas an einen Platz stellen, oder in eine Klasse setzen, wozu rechnen, auch im med., τίθεσθαί τινα ἐν τιμῇ, Einen in Ehren halten, Her. 3, 3; ἐν δόξᾳ θέμενος, es als Ruhm erachtend, Pind. Ol. 11, 63; τίθεσθαί τι ἐν αἰσχρῷ, Etwas unter die schändlichen Dinge zählen, es für schändlich halten; τίθεσθαί τινα ἐν φιλοσόφοις, unter die Philosophen rechnen, vgl. Valck. Diatr. p. 8 f; bes. ἐν μέρει τινός, übh. wofür halten, ansehen, εἰ ἐν ἀρετῆς καὶ σοφίας τίθης μέρει τὴν ἀδικίαν, Plat. Rep. I, 348 e, vgl. Phil. 31 c; ἐν τοῖς μεγίστοις ὠφελήμασι καὶ τόδε ἐγὼ τίθημι, Xen. Ages. 7, 2; Thuc. 1, 35; εἰς ἄλλην ἢ τὴν τοῦ ἀγαθοῦ μοῖραν αὐτὴν τιθέντες, Plat. Phil. 54 d; εἰς δύο αὐτὰ τίθεμεν ἐναντία ἀλλήλοιν εἴδη, Polit. 306 c, wir rechnen es zu zwei einander entgegengesetzten Arten; ἐὰν εἰς ταὐτὸν ἀριστοκρατικὸν καὶ βασιλικὸν θῶμεν, Rep. IX, 587 d; εἰς ἀνθρώπων ἤθη, VI, 580 d; εἰς ταύτην τίθεμαι τὴν τάξιν αὐτόν, Dem. 23, 24; τοὺς τυράννους εἰς τὸν δῆμον θήσομεν, τοὺς δὲ ὀλίγα κεκτημένους εἰς τοὺς πλο υσίους, Xen. Mem. 4, 2, 39; auch c. gen., καὶ ἐμὲ θὲς τῶν πεπεισμένων, rechne auch mich zu den Ueberzeugten, Plat. Rep. IV, 424 c; ἀριθμὸν τῶν ὄντων τίθεμεν, Soph. 238 a; ἆρ' οὐ τοῦ σώματος ἕκαστα τίθης, beziehst du es nicht auf den Körper? Theaet. 184 e; τῆς ἡμετέρας ἀμελείας ἂν θείη, Dem. 1, 10. Auch μνήμην καὶ ἐπιστήμην τῆς αὐτῆς ἰδέας τιθέμενος, Plat. Phil. 60 d. – Dah. übh. wofür halten, ansehen, gew. im med., zur Bezeichnung der bloßen Subjectivität des Urtheils, τί δ' ἐλέγχεα ταῦτα τίθεσθε; warum haltet ihr das für Schimpf? Od. 21, 333; ἀσχολίας ὑπέρτερον θήσομαι, höher halten, vorziehen, Pind. I. 1, 3; μὴ 'πίπροσθε τῶν ἐμῶν τοὺς σοὺς λόγους θῇς, Eur. Suppl. 515; in Prosa oft; εὐεργέτημ' ἂν ἔγωγε θείην, Dem. 1, 10; μηδὲ τοῦτ' ὡς ἀδίκημα ἐμὸν θῇς, sieh es nicht als ein Unrecht an, das ich gethan habe, 18, 193; περὶ ἐλάττονος θέσθαι, geringer achten, Lys. 6, 45; τὴν Σκῦρον οὐδαμοῦ τίθης, Eur. Andr. 209, d. i. du achtest Skyros gar nicht, wie μὴ θῆται παρ' οὐδὲν τὰς ἐμὰς ἐπιστολάς, für Nichts achten, I. T. 732, und παρ' οὐδὲν τίθεσθαι τὰ ἡμέτερα πράγματα, Luc. Vit. auct. 13, vgl. sacrif. 3; ἐν οὐδενὶ λόγῳ, Plut. Brut. 45; oft bei Pol., ἐν μεγάλῳ τίθεσθαί τι 3, 97, 4, οὐκ ἐν μικρῷ τίθεσθαί τι 9, 13, 8, ἐν πλείστῳ 40, 4, 6, ταῦτα ἐν ἐλάττονι τούτου 4, 6, 12; ἡγεμόνα θετέον ἄριστον Ἀμίλκαν τῶν τότε γεγονέναι, 1, 64, 6, man muß erachten, daß er der beste Feldherr gewesen ist; εἰς ἀνανδρίαν τιθέασι τὰ τοιαῦτα τῶν ἐγκλημάτων, 6, 37, 10, wofür annehmen; εἰς τὴν τύχην, dem Schicksal zuschreiben, auf Rechnung des Schicksals schreiben; bei Dem. 27, 34, τὰ ἀναλώματα πλείω τιθείς, höher anschlagend; vgl. Lys. 32, 28. – 5) an die unter 2 aufgeführten Beispiele reiht sich die Bdtg einsetzen, machen, verursachen, stiften; φιλότητα μετ' ἀμφοτέροισι τίθησι Ζεύς, Il. 4, 83, woraus sich, im med. bes. bei Pind. u. den Tragg., ein umschreibender Gebrauch erklärt, σκέδασιν θεῖναι, Zerstreuung anrichten, = σκεδάσαι, zerstreuen, Od. 1, 116. 20, 225; κρύφον = κρύπτειν, σπουδὴν ἀμφί τινος = σπουδάζειν, Pind. Ol. 2, 97 P. 4, 276; αἶνον = αἰνεῖν, N. 1, 5; ἐπιστροφὴν θέσθαι = ἐπιστρέφεσθαι, Soph. O. R. 134; τάφον θοῦ = θάψον, O. R. 1448; συγγνωμοσύνην, Trach. 1255, vgl. Ai. 13; φροντίδα κεδνὴν θώμεθα, Aesch. Pers. 139, u. sonst bei Tragg. Aehnl. bes. bei Pol. u. Sp. συνθήκας, εἰρήνην πρός τινα τίθεσθαι, Pol. 1, 11, 7. 5, 4, 7; ὅρκον, πίστεις, 5, 60, 10. 7, 7, 1; ἀρὰς κατά τινος, Plut. Thes. 35. – Aber πόλεμον θέσθαι ist = den Krieg ruhen lassen, beilegen, Plat. Menex. 245 e; u. ähnl. τίθεσθαι τὰ πρός τινα, den Streit mit Einem beilegen, Pol. 5, 60, 9, vgl. 8, 23, 5. – Und wie es in diesen Vrbdgn dem ποιεῖσθαι entspricht, so heißt es übh. Etwas in eine Lage setzen, wozu machen, einrichten; – a) von Personen; in ein Amt einsetzen, θεῖναί τινα μάντιν, ἱέρειαν, ἀρχέπολιν, Od. 15, 253 Il. 6, 300, Pind. P. 9, 54; βασιλῆα, δέσποιναν, Ol. 13, 21 P. 9, 7; μὶν αἰχμητὴν ἔθεσαν θεοί, Il. 1, 290; ἀλλά μ' ἔφασκες Ἀχιλλῆος θείοιο κουριδίην ἄλοχον θήσειν, Iliad. 19, 298, mich zur Frau des Achilles zu machen, die Heirath zu vermitteln, während θέσθαι τινὰ ἄκοιτιν oder γυναῖκα ist sich ein Mädchen zur Gemahlinn, zur Frau machen, nehmen, Od. 21, 72. 316; auch παῖδα τὸν αὑτᾶς πόσιν αὑτᾷ θεμένα, Aesch. Spt. 912, zu ihrem Gemahl machend; σῦς ἔθηκας ἑταίρους, du verwandeltest die Gefährten in Schweine, Od. 10, 338, wie βοῦν τὴν γυναῖκα ἔθηκε Aesch. Suppl. 295; ähnl. ναῦν λᾶαν θεῖναι, ein Schiff zu Stein machen, in Stein verwandeln, Od. 13, 163; θεούς τε καὶ γῆν θεμένη μάρτυρας, zu Zeugen nehmend, Eur. Suppl. 261; vgl. Pind. N. 3, 22; auch θέσθαι τινὰ γέλωτα, Einen zum Gelächter, lächerlich machen, Her. 3, 29. 7, 209. – Eben so mit Adjectiven, ἥτε με τοῖον ἔθηκεν, ὅπως ἐθέλει, die mich dazu macht, wozu sie will, Od. 16, 208; sehr gewöhnl. θεῖναί τινα ἀθάνατον καὶ ἀγήραον, Einen unsterblich und nicht alternd machen; ἀτιμότερον, Einen minder geachtet machen; Il. 2, 318. 482. 6, 139. 9, 483. 16, 90 Od. 5, 136. 6, 229 u. sonst oft; ἀκήριον αἶψα τίθησιν, Il. 11, 392; παναφήλικα παῖδα τίθησιν, Il. 22, 490; ἀΰπνους ἄμμε τίθησθα, Od. 9, 404, θῆκέ μιν ζαλωτόν, Pind. Ol. 7, 6; νώδυνον, N. 8, 50; θαητὸν θησέμεν, P. 10, 58; ἐνταῦθα δή σε Ζεὺς τίθησιν ἔμφρονα, Aesch. Prom. 850; ὡς σφᾶς νηπίους ὄντας τὸ πρὶν ἔννους ἔθηκα, 442; Ἄρης ἀρὰν πατρὸς τιθεὶς ἀληθῆ, macht die Verwünschung wahr, läßt den Fluch in Erfüllung gehen, Spt. 927, u. öfter, u. andere Tragg., vgl. z. B. Eur. I. T. 1445 Andr. 93; seltner in Prosa, οὐ γὰρ ἂν τὸ πραχθὲν ἀγένητον θείη Plat. Prot. 324 b, τίθεσθαι πιστόν τινα ἑαυτῷ Xen. Cyr. 8, 7, 13. – Auch mit folgdm inf., θῆκε νικῆσαι, er machte, daß er siegte, ließ ihn siegen, Pind. N. 10, 48; ἐπεί σ' ἔθηκε Ζεὺς ἀμηνίτως δόμοις κοινωνὸν εἶναι χερνίβων, Aesch. Ag. 1006, vgl. 1147; κάμνειν με τήνδ' ἔθηκε τὴν νόσον, Eur. Heracl. 990. – Bes. merke man noch b) παῖδά τινα τίθεσθαι oder υἱόν, Einen zu seinem Kinde machen, d. i. ihn an Kindes Statt annehmen, adoptiren, Plat. Legg. XI, 929 c u. oft bei den Oratt.; ungewöhnlich von Frauen; θέσθαι παῖδα ὑπὸ ζώνῃ, sich einen Knaben unter den Gürtel legen, d. i. schwanger werden, H. h. Ven. 256. 283. – c) eben so auch von Sachen u. Zuständen, machen, bereiten, bewirken, veranlassen; δόρπον, ein Mahl bereiten, Od. 20, 394; γυῖα ἐλαφρά, Einem die Glieder leicht machen, Il. 5, 122; φόως ἑτάροισιν, den Gefährten Licht od. Rettung schaffen, 6, 6; ἔργα θεῖναι, Handlungen zu Stande bringen, verrichten, 3, 321; κέλαδον καὶ ἀϋτήν, 9, 547; ὀρυμαγδόν, Od. 9, 235; auch θεῖναί τινι ἄλγεα, γόον, πένθος, κήδεα, Einem Schmerzen, Trauer, Kummer bereiten, Il. 1, 2. 17, 37, h. Cer. 249; πῆμα θεοὶ θέσαν Ἀργείοισιν, Od. 11, 555; u. eben so im med. mit der Beziehung auf das Subject, für sich bereiten; δαῖτα, δόρπον, sich ein Mahl bereiten, Il. 7, 475. 9, 88 Od. 17, 269; δῶμα, οἰκία, αὖλιν, Il. 2, 750. 9, 232 Od. 15, 241; κέλευθον, sich den Weg bereiten, sich Bahn machen, Il. 12, 418; μάχην, sich Kampf bereiten, d. i. den Kampf anfangen, 24, 402; μεγάλην ἐπιγουνίδα θέσθαι, sich einen feisten Schenkel machen, fleischige Lenden ansetzen, Od. 17, 225. – So auch act. u. med. bei Pind. u. Tragg.; χάρματ' ἄλλοις ἔθηκεν, Pind. Ol. 2, 99; δόλον αὐτῷ θέσαν Ζηνὸς παλάμαι, P. 2, 39; u. θήκασθαι ἀνδρὸς αἰδοίου πρόσοψιν, sich eines ehrwürdigen Mannes Ansehen geben, P. 4, 29; βλάβην, Aesch. Spt. 187; φοινίαν ἄτην, Ch. 823; μέλλουσι θήσειν Ἀγαμεμνονίων οἴκων ὄλεθρον, Ch. 848; πόλει κατασκαφάς, Sept. 47; ἔθηκε πᾶσιν εἰρήνην φίλοις, Pers. 755; μεγάλα πάθεα ταῖς Δαναΐδαις, Eur. I. A. 1335; μάχας ἀνδρῶν τιθεῖσα καὶ φόνους, I. A. 1419; ὑμῖν πολλὴν ἔθηκε σωτηρίαν, Med. 915; θήσω τοῖς ἐμοῖς ἐχθροῖς γέλων, Med. 383, u. öfter; μαρτύρια θέσθαι, sich Zeugnisse verschaffen, Her. 8, 55; χάριν τίθεσθαί τινι, sich bei Einem Dank oder Gunst erwerben, ihm einen Gefallen erzeigen, 9, 60. 170; Dem. 51, 17 u. A.; – εὖ, καλῶς θέσθαι τι, Etwas für sich gut einrichten, anwenden, in Bereitschaft halten, Her. 7, 236; vgl. Valck. Eur. Hipp. 708. – d) εὖ θέσθαι τὰ ὅπλα, die Waffen wohlgerüstet, in Bereitschaft halten, wie εὖ ἀσπίδα θέσθω, Il. 2, 382; allein ist θέσθαι τὰ ὅπλα (s. ὅπλον) sowohl die Waffen anlegen, sich kampffertig machen, u. daher auch kämpfen, z. B. εἰς δῆριν ἕνεκα πάτρας Epigr. bei Dem. 18, 289, καὶ αὐτὸς ὑπὲρ τοῦ δήμου θέμενος τὰ ὅπλα Dem. 21, 145, οὔτε ἐν τῷ Πειραιεῖ, οὔτε ἐν τῷ ἄστει ἔθετο τὰ ὅπλα Lys. 31, 14, οἱ τὴν ἀσπίδα θέμενοι, = ὁπλῖται, Plat. Legg. VI, 756 a, – als auch die Waffen, bes. die großen Schilde u. Spieße der Schwerbewaffneten zusammenstellen, was die Soldaten immer thun, wenn sie dem Feinde gegenüber, oder die Waffenübungen nur auf kurze Zeit unterbrechend, sich ausruhen, also bewaffnet Halt machen; auch τίθεσθαι τὰ ὅπλα εἰς τάξιν od. τάξει; u. so περὶ τεῖχος od. πρὸς πόλιν, bewaffnet die Mauern umgeben, die Stadt belagern; τίθεσθαι τὰ ὅπλα ἀντία, die Waffen gegen den Feind kehren, sich mit den Waffen entgegenstellen, Xen. An. 4, 3, 26 u. sonst; – auch = ein Lager aufschlagen, sich mit den Waffen lagern, Her. 9, 52, oft bei Xen.

Greek (Liddell-Scott)

τίθημι: [ῐ], τίθης Σοφ. Φιλ. 992, Πλάτ., παρ’ Ὁμ. ἀείποτε τίθησθαι: τίθησι Ὅμ. καὶ Ἀττ., Δωρ. τίθητι Θεόκρ. 3. 48, γ΄ πληθ. τιθέασι Θουκ. 5. 96, Ἄλεξ. ἐν «Λέβητι» 1. 5, Ἰωνικ. τιθεῖσι Ἰλ. Π. 262, Ἡρόδ.· ὡσαύτως β΄ ἐνικ. τιθεῖς (ὡς εἰ ἐκ ῥήμ. τιθέω, τιθῶ, ὅπερ ἀπαντᾷ παρὰ Λουκ. ἐν Ὠκύπ. 43. 81, ἴδε Cobet. Var lect σ. 221 καὶ Misc. Crit σ. 166, καὶ Kühner-Blass Ausführ Grammatik, τόμ. Α΄, μέρος Β΄, σ. 193), Πινδ. Π. 8, 14, γ΄ ἑνικ. τιθεῖ Ἰλ. Ν. 731, Μίμνερμ. 1. 6., 5. 7, Ἡρόδ. 1. 113, ἀλλ’ οἱ τύποι οὗτοι τοῦ ἐνεστ. δὲν εἶναι Ἀττ., Πόρσ. εἰς Εὐρ. Ὀρέστ. 141.· - παρατ. ἐτίθην Πλάτ. Γοργ. 5 0Β, ἐτίθης παρὰ τῷ αὐτῷ Πολ. 528D, ἐτίθη Ὅμ., Ἐπικ. τίθη Ἰλ. Α. 446, κλπ., ἀλλὰ παρ’ Ἀττικ. τὸ β΄ καὶ γ΄ πρόσ. εἶναι σχεδὸν ἀείποτε ἐτίθεις, ἐτίθει Ἀριστοφ. Νεφ. 59, 64, Ἀχ. 532, Πλάτ., καὶ οἱ τύποι οὗτοι ὑπάρχουσιν ἐν πολλαῖς ἐκδόσεσι τοῦ Ὁμ., (ἴδε Λογ. Ἑρμ. τόμ. Α΄, 336 καὶ Cobet Misc. Crit. 281), Ἐπικ. γ΄ πληθ. τίθεσαν Ὀδ. Χ. 456· τίθεν Πινδ. Π. 3. 15 (πρότιθεν, Ὀδ. Α. 112. Λόγ. Ἑρμ. Α΄, σ. 324)· μεταγεν. ἐτίθουν, Καιν. Διαθ. Ἰωνικ. παρατατ. τίθεσκον Ἡσ. Ἀποσπ. 96, ἐτίθεα (ὑπερ-) Ἡρόδ. 3. 155· - προστ. τίθει Ἰλ. Α. 509, Ἀττ.: - ἀπαρ. τιθέναι· παρ’ Ἐπικ. ὡσαύτως τιθήμεναι, Ἰλ. Ψ. 83, τιθέμεν Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 742, Πίνδ.· - μέλλ. θήσω, Ἐπικ. ἀπαρ. θησέμεναι Ἰλ. Μ. 35, θησέμεν Πίνδ.: - ἀόρ. α΄ ἔθηκα, ἐν χρήσει μόνον ἐν τῇ ὁριστ., καὶ κατὰ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ ἑνικῷ, διότι ἂν καὶ τὸ γ΄ πληθ. εἶναι σύνηθες, τὸ α΄ ὅμως καὶ β΄ πληθ. εἶναι σπάνια, Ξενοφ. Ἀπομν. 4. 2, 15, Αἰσχίν. 5. 23· Ἐπικ. γ΄ πληθ. θῆκαν Ἰλ. Ω. 795, κλπ.· ὁ ὁμαλὸς ἀόριστ. α΄ ἔθησα εἶναι λίαν μεταγεν., Μαλαλ. 247. 3, κλπ., καὶ μετοχ. τιθήσας ἐν Χρησμ. Σιβ. 4. 122.· - ἀόρ. β΄ ἔθην δὲν εἶναι ἐν χρήσει ἐν τῷ ἑνικ. τῆς ὁριστ., ἐν ᾧ ὁ πληθ. εἶναι συνηθέστερος, ἔθεμεν, ἔθετε, ἔθεσαν, Ἐπικ. θέσαν, Ἰλ. Μ. 29, κλπ.· προστ. θές, Ἀριστοφάν. Λυσ. 185, κλπ.· Λακων. γ΄ ἑνικ. σέτω αὐτόθι 1081· ὑποτ. θῶ, Ἰωνικ. θέω (προσ-), Ἡρόδ. 1. 108, Ἐπικ. θείω, Ἰλ. Π. 83· Ἐπικ. β΄ καὶ γ΄ ἑνικ. θείῃς, θείῃ (ἄλλ. θήῃς, θήῃ) Ἰλ. Π. 96, Ὀδ. Κ. 301, 341, Ἐπικ. α΄ πληθ. θέωμεν (δισύλλ.) Ὀδ. Ω. 485, θείομεν ἀντὶ θείωμεν, Ἰλ. Ψ. 244, Ὀδ. Ν. 364· εὐκτ. θείην, α΄ πληθ. θείημεν Πλάτ., κλπ.· θεῖμεν Ὀδ. Μ. 347, προσ-θεῖμεν Πλάτ. Πολ. 370D, καὶ καταθεῖτε (ἢ -θοῖτε) Δημ. 185. 26· γ΄ πληθ. θεῖεν Σοφ. Ο. Κ. 865 ἀπαρ. θεῖναι, Ἐπικ. θέμεναι Ἰλ. Β. 285, θέμεν Ὀδ. Φ. 3. Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 61. 67· μετοχ. θείς· πρκμ. τέθεικα Εὐρ. Ἠλ. 7, Ξεν. Ἀπομν. 4. 4, 19 (τέθηκα ἐν ἐπιγραφ.). - Μέσ. τίθεμαι, β΄ ἑν. τίθεσαι Πλάτ. Θεαίτ. 202C· προστ. τίθεσο Ἀριστοφ. Εἰρ. 1039, Πλάτ. Σοφιστ. 237Β, τίθου Αἰσχύλ. Εὐμ. 226, Ἐπικ. τίθεσσο Ἀνθ. Παλ. 9. 564, Ἐπικ. μετοχ. τιθήμενος Ἰλ. Κ. 34. - Μέλλ. θήσομαι αὐτόθι Ω. 402, Ἀττ.: - ἀόρ. α΄ ἐθηκάμην, ἐν χρήσει μόνον ἐν τῇ ὁριστ. καὶ τῇ μετοχ., καὶ οὐδέποτε παρὰ τοῖς Ἀττικ.· β΄ ἑνικ. ἐθήκαο Θεόκρ. 29. 18· Ἐπικ. β΄ ἑνικ. θήκατο Ἰλ. Κ. 31, Ἡσ.· μετοχ. θηκάμενος Θέογν. 1150, Πίνδ.· - ἀόρ. β΄ ἐθέμην, Ὅμ., Ἀττ.· προστ. θέο Ὀδ. Κ. 333, θοῦ Σοφ. Ο. Κ. 466 (ἐν συνθ. ἐνθοῦ, εἰσθοῦ· ἀλλὰ κατάθου, ἀπόθου)· ὑποτακτ. θῶμαι Ἀττ.· εὐκτ. θείμην Ἀττ., Ἐπικ. γ΄ ἑνικ. θεῖτο Ὀδ. Ρ. 225, Αἰσχύλ. Πρ. 527, Πλάτ., κλπ. (προσ-θοῖτο, -θοῖσθε, ἐν-θοῖτο, ἔχουσιν οἱ πλεῖστοι τῶν ἐκδοτῶν ἐν Δημ. 68. 26., 575, 19., 912. 23). - Παθ. τίθεμαι· μέλλ. τεθήσομαι Εὐρ. Ἠλέκ. 1268, Θουκ., Πλάτ.· - ἀόρ. ἐτέθην Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 1245, Θουκ., Πλάτ.: - πρκμ. τέθειμαι, ἀπαρ. τεθεῖσθαι Ἀριστ. Ἀποσπάσ. 304, μετοχ. τεθειμένος, Δημάδ. 180. 4, (προ-) Ξενοφ. Ἱέρ. 9. 11, (δια-) Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 65· (ὡσαύτως ἐν χρήσει ἐπὶ μέσης σημ., Δημ. 530. 11, Λουκ. Ἐνύπν. 9, (ἐν-) Δημ. 912. 8) - Τὸ παθ. οὐδαμοῦ ἀπαντᾷ παρ’ Ὁμ. καὶ εἶναι καθόλου σπάνιον, ἀντ’ αὐτοῦ δὲ εἶναι ἐν χρήσει τὸ κεῖμαι (ἴδε Cobet Var. let. 331 καὶ 527, ἔκδ. Β΄). (Ἐκ τῆς √ΘΕ, ἥτις ἀπαντᾷ ἐν τῷ τύπῳ προθέουσι, Ἰλ. Α. 291· ἐντεῦθεν, θέσις, θέμις, θεσμός, (τεθμός), θέμα, θεμέλιον, θήκη, ὑπο-θήκη, κτλ., θῆμα, θέτης, νομο-θέτης κτλ., πρβλ. θής. Σανσκρ. dhâ, da-dhâ-mi (τίθημι), dha-tri (δημιουργός), Ἀρχ. Γερμ. tôm, tât (thue, ποιεῖν, that, πρᾶξις), duom, (Ἀγγλ. doom, deem). Ριζικὴ σημασία· θέτω, τοποθετῶ· ἀκολούθως καθόλου, φέρω τι εἴς τινα θέσιν, εἴς τινα τόπον· ὅθεν φέρω τι εἴς τινα κατάστασιν, προξενῶ. Τὸ μέσον παρ’ Ὁμ. διαφέρει τοῦ ἐνεργ. ἐν τούτῳ ὅτι ἡ ἐνέργεια ἀντανακλᾶται εἰς τὸ ὑποκείμενον ἢ ἀναφέρεται εἰς τὸν σκοπὸν τοῦ ἐνεργοῦντος ἢ εἰς τὰ συμφέροντα αὐτοῦ· ἀλλὰ παρ’ Ἀττ. ὡς τὸ ποιεῖσθαι ἀναφέρεται εἰς διανοητικὴν ἐνέργειαν. Α. ἐπὶ τοπικῆς σημασ., θέτω, βάλλω, τοποθετῶ, λίθον... θέσαν Ἰλ. Φ. 405· θεμείλια Μ. 29· τέρματα τ., θέτω ὅρια, Ψ. 333, Ὀδ. Θ. 193· κλισίην, θρόνον τι τινί, θέτω ἀνάκλιντρον ἢ κάθισμα διά τινα, Δ. 123., Θ. 65· τὸ δὲ Μέσον σημαίνει, θέτω κάθισμα δι’ ἐμαυτόν, ἡ δὲ κατ’ ἄντηστιν θεμένη περικαλλέα δίφρον... ἑκάστου μῦθον ἄκουε Υ. 387· - παρ’ Ἀττικ., πόδα τ., θέτω ἢ στηρίζω τὸν πόδα μου, δηλ. περιπατῶ, τρέχω, Αἰσχύλ. Εὐμ. 294, Εὐριπ. Ι. Τ. 32· τετράποδος βάσιν θηρὸς τίθεσθαι, δηλ. βαδίζειν «μὲ τὰ τέσσαρα», ὁ αὐτ. ἐν Ἑκ. 1059· - ὁ τόπος ἢ τὸ μέρος δηλοῦται δι’ ἐπιρρ. ἢ ἐμπροθέτων προσδιορισμῶν. α) δι’ ἐπιρρημάτων, τ. τι πυρὸς ἐγγύς, ἀπάνευθε πυρὸς Ὀδ. Ξ. 518, Ἰλ. Σ. 412· προπάροιθε ποδῶν Υ. 324· χαμαὶ τ. τὸν πόδα Αἰσχύλ. Ἀγ. 906· τὰ ἄνω κάτω καὶ τὰ κάτω ἄνω τ., Ἡρόδ. 3. 3, πρβλ. Αἰσχύλ. Εὐμ. 650, κλπ.· μετ’ ἐπιρρ. δηλούντων κίνησιν, ἄλλοσε θεῖναι Ὀδ. Ψ. 184, 204· ποῖ θετέον; Ξεν. Ἀπομν. 4. 2, 17, πρβλ. Πλάτ. Πολ. 479C, κλπ. β) μετὰ πάσης προθέσεως δηλούσης σχέσιν τοπικήν, τ. ἀμφί τινι, οἷον ἀμφ’ ὤμοισι ἔντεα Ἰλ. Κ 34· στέφανον ἀμφὶ βοστρύχοις Εὐρ. Μήδ. 1160· ἀνά τινι ἢ τι, ὡς ἂμ βωμοῖσι Ἰλ. Θ. 441· ἀνὰ μυρίκην Κ. 466· ἐπί τινος, τινι ἤ τι, ὡς εἵματα ἐπ’ ἀπήνης Ὀδ. Ζ. 252· πρβλ. Ἰλ. Π. 223, κλπ.· κυνέην ἐπὶ κρατὶ Ο. 480· ἐπὶ γούνασί τινος Ζ. 92, κλπ.· ἐπὶ θρόνον τὰ ἱμάτια Ἡρόδ. 1. 9, πρβλ. Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 483, κλπ.· ὑπό τινι ἤ τι, οἷον δέμνι’ ὑπ’ αἰθούσῃ Ἰλ. Ω. 644· ἀμβροσίην ὑπὸ ῥῖνά τινι Ὀδ. Δ. 445· ἀλλὰ συνηθέστατα μετὰ τῶν προθ. ἐν ἢ εἰς, θέτω εἰς ἢ θέτω ἐντός..., οἷον, θῆκεν ἐν ἀκμοθέτῳ ἄκμονα Ἰλ. Σ. 476· τόξα ἐν πυρὶ Ε. 215· ἐν κίστῃ ἐδωδὴν Ὀδ. Ζ. 76· ἐν λεχέεσσι θ. τινα Ἰλ. Σ. 352· ἢ ἐς δίφρον θέσθαι τινά, θέτω ἐντὸς τοῦ δίφρου, Γ. 310· ἐς λάρνακα, ἐς κάπετον Ω. 795, 797· ἐς ταφὰς ἢ ἐν τάφοισι Σοφ. Αἴ. 1110. 1410· πρβλ. Ἀντ. 504, Τραχ. 1254. γ) παρὰ ποιηταῖς ὡσαύτως μετὰ μόνης δοτ., κολεῷ ἄορ. θέο Ὀδ. Κ. 333· χρήματα μυχῷ ἄντρου Ν. 364· πρβλ. Σοφ. Τρ. 691, Εὐρ. Ἑλ. 1064. - Αἱ αὐταὶ συντάξεις θὰ εὑρεθῶσιν ὑπὸ πολλὰς τῶν ἑπομένων διαιρέσεων. ΙΙ. ἰδιαίτεραι φράσεις: 1) θεῖναί τινί τι ἐν χερσίν, βάλλειν τι εἰς τὰς χεῖράς τινος, Ἰλ. Α. 441, 565· κλπ.· ἐν χερσί τινος Ζ. 482, Ψ. 597· οἶνον ἐν χείρεσσι Ὀδ. Ξ. 448· ἐς χεῖρά τινος, εἰς τὴν χεῖρά τινος. Σοφ. Αἴ. 751. 2) ἐπὶ γυναικῶν, παῖδα ὑπὸ ζώνην ἐθέμην, ἔσχον ἐν γαστρί, Ὕμν. Ὅμ. εἰς Ἀφρ. 256· ἥτις σοι φίλον υἱὸν ζώνῃ θέτο μήτηρ, τίς ἦν ἡ μήτηρ ἡ σχοῦσά σε ἐν γαστρί, αὐτόθι 283. 3) ἐν ὄμμασι θέσθαι, δηλ. πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν, Πινδ. Ν. 8. 73. 4) βάλλω φυτὸν εἰς γῆν, φυτεύω, ὁπηνίκα δεῖ τιθέναι τὰ φυτὰ Ξεν. Οἰκ. 19, 7 καὶ 9. 5) θέσθαι τὴν ψῆφον, ῥίπτειν, βάλλειν αὐτὴν εἰς τὴν κάλπην, ἐς τεῦχος οὐ διχορρόπως ψήφους ἔθεντο Αἰσχύλ. Ἀγ. 816, ἴδε ἐν λ. ψῆφος· - ἐντεῦθεν καὶ ἁπλῶς ψηφοφορῶ, δίδω τὴν ψῆφόν μου, ἐπὶ φόνῳ, διὰ φόνον, Εὐρ. Ὀρ. 756· ἑωυτῷ, ὑπὲρ ἑαυτοῦ, Ἡρόδ. 8. 123· σὺν τῷ νόμῳ Ξεν. Κύρ. 1. 3, 17· εὔφρονα, δικαίαν τὴν ψῆφον τ. Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 640, Λυκοῦργ., κλπ., καὶ ἐν τῷ παθ., φανερὰ τίθεται ἡ ψῆφος Πλάτ. Νόμ. 855D· - ὡσαύτως, τίθεμαι τὴν γνώμην, δίδω τὴν γνώμην μου, Ἡρόδ. 7. 82· περί τινος Ἀνδοκ. 26. 9· καὶ ἀπολ. τίθεσθαι, = ψηφίζεσθαι, γνώμῃ ταύτῃ, ὑπὲρ ταύτης τῆς γνώμης, Σοφ. Φιλ. 1448· μετά τινος, Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 644· ἐναντία τινὶ Πλάτ. Φίληβ. 58Β. 6) παρ’ Ὁμ. θεῖναί τινί τι ἐν φρεσί, ἐν στήθεσσι, θεῖναι, ἐμφυτεῦσαί τι ἐν τῇ καρδίᾳ τινός, ὡς τὸ Ἀττ. νουθετέω· ἐν στήθεσσι τιθεῖ νόον Ἰλ. Ν. 732· βουλὴν ἐν στήθεσσι τ. Ρ. 470· ἔπος ἐν φρεσὶ Τ. 121· κλπ.· ὡσαύτως, μένος δέ οἱ ἐν φρεσὶ θῆκεν Φ. 145· καὶ ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, ἄγριον ἐν στήθεσσι θέτο μεγαλήτορα θυμὸν Ι. 629· οὕτως, αἰδῶ καὶ νέμεσιν ἐν φρεσὶ θέσθαι Ν. 121· θέσθαι τινὶ κότον, τρέφειν μῖσος ἐναντίον τινός, Θ. 449· θέσθαι νόον καθαρὸν Θέογν. 89· τιθέμενος ἄγναμπτον νόον Αἰσχύλ. Πρ. 163· ἐν φρεσὶ τίθεμαι, μετ’ ἀπαρ., βάλλω εἰς τὸν νοῦν μου, σκέπτομαι νὰ πράξω τι, Ὀδ. Δ. 729· (πρβλ. βάλλω ΙΙ. 6. 7) καταθέτω, ὡς εἰς τὴν τράπεζαν, χρήματα θέσθαι παρά τινα Ἡρόδ. 6. 86, πρβλ. Ὀδ. Ν. 207· τὰ ὄντα τίθεσαθαι ἀσφαλέστατα (ἐπίρρ.) Ξεν. Ἀπομν. 3. 8, 10· οὕτω καὶ ἐν τῷ ἐνεργ., ὁ αὐτ. ἐν Ἀγησ. 11. 12· ἐνέχυρον θεῖναί τι Ἀριστοφ. Πλ. 451· πρβλ. Ἐκκλ. 755, Δημ. 1381. 8, κλπ.· - ὡσαύτως, ἐγγύην θέσθαι Αἰσχύλ. Εὐμ. 899· συνθήκας παρά τινι Λυκοῦργ. 150. 42. - Παθητ., τὰ ληφθέντα καὶ τὰ τεθέντα Δημ. 186. 10· - ἀλλ’ ἐνίοτε διαστέλλονται ἐνεργ. καὶ μέσον ἀπ’ ἀλλήλων, ὁ θείς, ὁ ὑποθηκεύσας, δηλ. παρασχὼν ὑποθήκην, ὁ θέμενος, ὁ λαβὼν τὴν ὑποθήκην, ὁ ἐπὶ ὑποθήκῃ δανειστής, τοὺς θέντας ἡμᾶς ἢ καὶ τοὺς θεμένους ὑμᾶς Πλάτ. Νόμ. 820Ε· πρβλ. ὑποτίθημι ΙΙΙ· μεταφορ., χάριν ἢ χάριτα θέσθαι τινί, ποιῶ τι εἴς τινα ὅπως μοὶ ὀφείλῃ χάριν, ὑποχρεώνω τινά, Ἡρόδ. 9. 60, 107, Αἰσχύλ. Πρ. 783, κλπ. 8) πληρώνω, καταβάλλω, τόκον, εἰσφοράς, μετοίκιον, κτλ., Δημ. 1330. 23., 606. 17., 845. 20, κλπ. 9) καταγράφω, σημειώνω, θὲς ἐν φρενῶν δέλτοισι τοὺς ἐμοὺς λόγους Σοφ. Ἀποσπ. 535· τὰ ἐν γράμμασι τεθέντα Πλάτ. Νόμ. 793Β· - βάλλω εἰς τὸν λογαριασμόν, ὑπολογίζω, λογαριάζω, in rationes referre, Δημ. 824. 10., 825. 2., 839. 24· θήσω εἰς δύο παῖδας χιλίας δραχμὰς ἑκάστου ἐνιαυτοῦ Λυσί. 910. 1· τὸ μὲν ἥμισυ τίθησιν αὐτοῖς λελογίσθαι ὁ αὐτ. 905. 11. 10) ἐν τῇ στρατιωτικῇ γλώσσῃ, τίθεσθαι τὰ ὅπλα, ἔχει τρεῖς σημασίας: α) στήνω τὰ ὅπλα, τὰ θέτω ἐν τάξει ὡς ἐν στρατοπέδῳ, ἀγραυλῶ, νυκτοφυλακῶ, μάλιστα κατέναντι πολεμίων, Θουκ. 4. 44., 7. 3· - ἐντεῦθεν, λαμβάνω θέσιν τινά, παρατάττομαι ὡς εἰς μάχην, Ἡρόδ. 9. 52, Θουκ. 2. 2, Πλάτ. Πολ. 440Ε, Λυσί. 188. 10, Ξενοφ. Ἀνάβ. 1. 5, 17., 6. 4, κλπ.· οὕτω, ὁπόσοι περ ἂν ὅπλα ἱππικὰ ἢ πεζικὰ τιθῶνται, ὅσοι ἂν ὑπηρετῶσιν εἰς τὸ ἱππικὸν ἢ τὸ πεζικόν, Πλάτ. Νόμ. 753Β· ἀντία τινός, ἐναντίον τινός, Ἡρόδ. 5. 74. (ἀλλ’ ἐν 1. 62· ἀντία τοῦ ναοῦ, φαίνεται ὅτι σημαίνει ἁπλῶς, κατέναντι τοῦ ναοῦ, πρβλ. Πόππ. Πίνακ. εἰς Ξεν. Ἀν.)· ποιητ., πάτρας ἕνεκα εἰς δῆριν ἔθεντο ὅπλα, ἐπίγραμμ. παρὰ Δημ. 322. 6. β) βάλλω κάτω τὰ ὅπλα μου, παραδίδομαι, Διόδ. 20. 31, 45, Πλούτ. 2. 759Α· οὕτω, θέσθαι τὰς ἀσπίδας Ξεν. Ἑλλ. 2. 4, 12· πόλεμον θέσθαι, καταλῦσαι, καταπαῦσαι, Θουκ. 1. 82· πόλεμον θ. ᾗ βούλονται αὐτόθι 31· νεῖκος εὖ θέσθαι Σοφ. Ο. Τ. 633· καί, καλῶς θ. τὰς διαφορὰς πρός τινα Ἀνδοκ. 18. 21. γ) εὖ θέσθαι ὅπλα, ἁπλῶς τηρῆσαι αὐτὰ ἐν καλῇ τάξει, Ξεν. Κύρ. 4. 5, 3· ὡς τὸ εὖ ἀσπίδα θέσθω, Ἰλ. Β. 382. 11) θέτω εἰς τάφον, θάπτω, ἐμὰ σῶν ἀπάνευθε τιθήμεναι ὀστέα Ἰλ. Ψ. 83 (συχν. μετὰ προσδιορισμῶν, ἐν τάφοισι, ἐς ταφάς, ἴδε ἀνωτ. 1. β)· ποῦ σφε θήσομεν χθονός; Αἰσχύλ. Θήβ. 1002· - Παθητ., τὰ ὀστᾶ... φασί... τεθῆναι ἐν τῇ Ἀττικῇ Θουκ. 1. 138· πρβλ. Πλάτ. Μενέξ. 242C, Νόμ. 947Ε. 12) τιθέναι τὰ γόνατα, κλίνειν τὰ γόν., Εὐαγγ. κ. Μάρκ. ιε΄, 19, κ. Λουκ. κβ΄, 41, κ. ἀλλ. ΙΙΙ. θέτω, ὁρίζω βραβεῖον, ἐπὶ ἄθλων ἐν τοῖς ἀγῶσι, Λατ. proponere, ἄεθλα Ἰλ. Ψ. 263, κλπ.· ἀέθλιον αὐτόθι 748· νικητήρια Σοφ. Ἀποσπ. 482· καὶ ἐν τῷ παθ., τὰ τιθέμενα, τὰ βραβεῖα, Δημ. 1408. 27· καὶ μετὰ τοῦ ὡς βραβείου προτεινομένου πράγματος, τ. δέπας, βοῦν, ἡμιτάλαντον χρυσοῦ Ἰλ. Ψ. 656, 750, 826, κλπ., πρβλ. Ἡρόδ. 1. 144, Σοφ. Αἴ. 572· - τοῦτο πληρέστερον ἐκφέρεται. β) διὰ τοῦ θεῖναι ἐς μέσον Ἰλ. Ψ. 704· μεθ’ Ὅμηρον, ἐπὶ πολιτικῶν ἐνεργειῶν, Λατ. in medio ponere, προβάλλω εἰς τὸν λαόν, εἰς τὴν κρίσιν αὐτοῦ, ἐνώπιον αὐτοῦ, ὑμῖν ἐς μέσον ἀρχὴν τιθείς, θέτων αὐτὴν εἰς τὴν διάθεσιν ὑμῶν, Ἡρόδ. 3. 142· εἰς τὸ μ. θεῖναί τι Πλάτ. Τίμ. 34Β, Νόμ. 719Α· οὕτω καί, τ. τι εἰς τὸ κοινὸν Ξενοφ. Ἀπομν. 3. 14, 1· - ἀλλά, ἐν μέσῳ τίθημί τι, παρεμβάλλω ὡς παρένθεσιν, Αἰσχύλ. Χο. 145. 2) στήνω, ἱδρύω ἐν ναῷ, ὡς τὸ ἀνατίθημι, ἀφιερῶ, καθιερῶ ἀγάλματα, Ὀδ. Μ. 347, πρβλ. Ἰλ. Ζ. 92· τάσδε... θεοῖς ἀσπίδας ἔθηκε Εὐρ. Φοίν. 577. IV. παρέχω, δίδω, τιμήν τινι Ἰλ. Ω. 57· ὄνομα θεῖναί τινι, δίδω ὄνομα εἴς τινα, αὐτὸς νῦν ὄνομα εὕρεο ὅττι κε θεῖο παιδὸς παιδὶ φίλῳ Ὀδ. Τ. 403· ἀλλὰ κατὰ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, ὄνομα θέσθαι, οὐχὶ ἀντανακλαστικῶς, δίδω εἰς ἐμαυτὸν ὄνομα, λαμβάνω ὄνομά τι, ἀλλὰ περιποιητικῶς, δίδω εἰς παιδίον τὸ ἴδιόν μου ὄνομα ἢ τοὐλάχιστον ὄνομα κατ’ ἐμὴν ἔγκρισιν, Ἀρναῖος δ’ ὄνομα ἔσκε· τὸ γὰρ θέτο πότνια μήτηρ ἐκ γενετῆς Ὀδ. Σ. 5· τίθεσθ’ ὄνομα ὅττι κεν εἴπω Τ. 406, Ἡρόδ. 1. 107, 113, Εὐριπ. Φοίν. 12· ― ἐλλειπτ., ἄνευ τοῦ ὄνομα· ᾦ δὴ ἀθροίσματι ἄνθρωπόν τε τίθενται καὶ λίθον Πλάτ. Θεαίτ. 157Β, πρβλ. Κρατ. 402Β· πλεοναστ., Ἴωνα δ’ αὐτὸν ὄνομα κεκλῆσθαι θήσεται Εὐρ. Ἴων. 75. V. τίθημι νόμον, θέτω ἢ δίδω νόμον, νομοθετῶ, ἐπὶ ὑπερτάτου νομοθέτου, Σοφ. Ἠλ. 580, Εὐρ. Ἄλκ. 57, Πλάτ. Πολ. 339C, Δημ. 731. 21, κλπ. ― Πολλάκις λέγεται ὁ τιθεὶς ἢ ὁ θεὶς τὸν νόμον· τὸ δὲ μέσον, τίθεμαι νόμον, σημαίνει τίθημι ἐμαυτῷ, ἤτοι θέτω δι’ ἐμαυτὸν νόμον (νοεῖται δὲ πολλάκις τὸ δι’ ἄλλου), ψηφίζομαι νόμον, μάλιστα ἐπὶ τῶν ἐν δημοκρατίαις νομοθεσιῶν, Ἀριστ. Πολιτ. 4. 1, 5, ἔκδ. Κοραῆ, κλπ.· ― ὁ Σωκρ. ἐν Ξεν. Ἀπομν. 4. 4. 19 λέγει, ἔχοις ἂν οὖν εἰπεῖν ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοὺς νόμους ἔθεντο; ― τίνας οὖν νομίζεις τεθεικέναι τούτους; Ἐγὼ μὲν θεοὺς οἶμαι τοὺς νόμους τούτους τοῖς ἀνθρώποις θεῖναι· ὁ δὲ Δημοσθένης ἐν Ὀλυνθ. τρίτῳ 10· νομοθέτας καθίσατε, ἐν δὲ τούτοις τοῖς νομοθέταις μὴ θῆσθε νόμον μηδένα, (ἴδε Βασιάδην Δημ. Φιλιππ. σελ. 330 καὶ Cobet Var. lect. 613, καὶ Ἀσώπιον Συντ. Περ. Β΄, σ. 311. § 61, ἔκδ. Β΄)· περὶ δὲ τοῦ παρ’ Ἡροδότ. 1. 29· τῶν νόμων ὧν ἔθετο (ὁ Σόλων) καί, νόμοις τοὺς ἄν σφι Σόλων θῆται, ἴδε Ἀσώπ. ὡς ἀνωτέρω σελ. 318, § 82· τὸ μέσον δύναται νὰ λεχθῇ καὶ ἐπὶ δεσπότου ἐὰν ἐνυπάρχῃ ἀναφορὰ εἰς τὸ συμφέρον αὐτοῦ ὡς ἐν τῷ χωρίῳ τοῦ Πλάτ. Πολ. 338Ε· τίθεται δέ γε τοὺς νόμους ἑκάστη ἡ ἀρχὴ πρὸς τὸ αὑτῇ ξυμφέρον, δημοκρατία μὲν δημοκρατικούς, τυραννὶς δὲ τυραννικούς. ― Ἴδε Jebb Σοφ. Ἀντ. σ. 10 ἐν σημ. ― Καὶ ἐν παθ. σημ., τίθεται νόμος Πλάτ. Νόμ. 705D, 744Α· ― λέγεται προσέτι καί, θεῖναι θεσμόν, θεσμόν... θήσω (ὁμιλεῖ ἡ Ἀθηνᾶ) Αἰσχυλ. Εὐμ. 484· κήρυγμα, τιμωρίας, κτλ., Σοφ. Ἀντ. 8, Πλάτ., κλπ.· σκῆψιν θεῖναι προφασίζομαι Σοφ. Ἠλ. 548· τίθεμαι ἡμέραν, συμφωνῶ περί τινος ἡμέρας, ὁρίζω ἀπὸ κοινοῦ ἡμέραν, Δημ. 1039. 6. VI. ὁρίζω, καθίστημι, ἱδρύω, ἀγῶνα, Αἰσχύλ. Ἀγ. 845, Ξεν. Ἀν. 2. 1, 10· πεντετηρίδα Πινδ. Ο. 3. 38. VII. διορίζω, τάττω, διατάττω, μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., Ξενοφ. Λακων. 15, 2· πρβλ. 1. 5., 2. 11· γυναιξὶ σωφρονεῖν... θήσει Εὐρ. Τρῳ. 1057· ― ὡσαύτως ἐλλειπτικῶς μετ’ ἐπιρρ., οὕτω νῦν Ζεὺς θείη, οὕτω εἴθε νὰ δώσῃ ὁ θεός, Ὀδ. Θ. 465., Ο. 180· ὣς ἄρ’ ἔμελλον θησέμεναι, ποιεῖσθαι, Ἰλ. Μ. 35· παγκάκως [θεοὶ] ἔθεσαν Αἰσχύλ. Πέρσ. 283. Β. θέτω ἢ φέρω εἰς κατάστασίν τινα ἢ διάθεσιν, σχεδὸν ὡς τὸ ποιεῖν, ποιεῖσθαι, δι’ ὃ καὶ συχνάκις ἑρμηνευτέον διὰ τοῦ ἡμετέρου «κάμνω» Ι. μετ’ οὐσιαστ. καὶ κατηγορημ., κάμνω τινά τι, θεῖναί τινα αἰχμητήν, ἱέρειαν, μάντιν Ἰλ. Α. 290, Ζ. 300, Ὀδ. Ο. 253· θ. τινα βασιλέα, ἀρχέπολιν Πινδ. Ο. 13. 31, Π. 9. 93· θεῖναί τινα ἄλοχόν τινος, ποιῆσαί τινα γυναῖκά τινος, ἐπὶ τρίτου χρησιμεύοντος ὡς προξενητοῦ, Ἰλ. Τ. 298· (διαφ. ἐν τῷ μέσῳ ἴδε κατωτέρ. 3)· ἥ τέ με τοῖον ἔθηκεν ὅπως ἐθέλει, μὲ κατέστησε τοιοῦτον ὅπως θέλει, Ὀδ. Π. 208· σῦς ἔθηκας ἑταίρους, κατέστησας τοὺς συντρόφους μου χοίρους, Κ. 338· οὕτω, ναῦν λᾶαν ἔθηκε Ν. 163, πρβλ. Ἰλ. 318· ἀλλά, θεῖναί τινι γέλων, προξενῆσαι γέλωτα εἴς τινα, Εὐρ. Ἴων 1172· ὡσαύτως, λόγους εἰς μέτρα τιθέναι, τρέψαι αὐτοὺς εἰς στίχους, Πλάτ. Νόμ. 669D. 2) μετ’ ἐπιθέτου ὡς κατηγορηματικοῦ, θεῖναί τινα ἀθάνατον καὶ ἀγήραον, καταστῆσαί τινα ἀθάνατον καὶ ἀγήρατον, Ὀδ. Ε. 136· οὕτω, τυφλόν, ἀφνειὸν τ. τινα Ἰλ. Ζ. 139, Ι. 483· οὕτω, τὸν μέν... θῆκεν μείζονά τ’ εἰσιδέειν καὶ πάσσονα Ὀδ. Ζ. 229, πρβλ. Σ. 195. β) ἐπὶ πραγμάτων, ἅλιον, οὐκ ἀτέλεστον, μεταμώνιον Ἰλ. Δ. 26, 57, 363· κείνου δ’ αὖ καὶ ὄλεθρον ἀπευθέα θῆκε, κατέστησε καὶ τὸν ὄλεθρον αὐτῶν ἄγνωστον, Ὀδ. Γ. 88, πρβλ. Λ. 274· ἀποίητον θέμεν ἔργων τέλος Πινδ. Ο. 2. 32· ἀρὰν τ. ἀληθῆ Αἰσχύλ. Θήβ. 946· ἀναστάτους οἴκους τ. Σοφ. Ἀντ. 674· τ. λεῖον τὸν τραχὺν Ἀριστοφ. Εἰρ. 1086· τὸ παραχθὲν ἀγένητον τ. Πλάτ. Πρωτ. 324Β. 3) πολλάκις ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ γυναῖκα ἢ ἄκοιτιν τίθεμαί τινα, κάμνω τινὰ γυναῖκά μου, σύζυγόν μου, Ὀδ. Φ. 72, 316· παῖδα τὸν αὑτᾶς πόσιν αὑτᾷ θεμένα, λαβοῦσα τὸν ἑαυτῆς υἱὸν ὡς ἄνδρα, Αἰσχύλ. Θήβ. 930. β) παῖδα ἢ υἱὸν τίθεσθαί τινα, ὡς τὸ ποιεῖσθαι, κάμνω τινὰ ὡς τέκνον μου, υἱοθετῶ, Πλάτ. Νόμ. 929C, κλπ., καὶ ἀπολ., τίθεμαί τινα, υἱοθετῶ, Πλουτ. Αἰμίλ. 5. γ) καθόλου, προσφιλῆ, δυσμενῆ θέσθαι τινά, παρὰ ποιηταῖς, Σοφ. Φιλ. 532, Ἀντ. 188· γέλωτα τίθεμαί τινα, κάμνω τινὰ ἀντικείμενον γέλωτος, Ἡρόδ. 3. 29., 7. 209. 4) μετ’ ἀπαρεμφ., κάμνω τινὰ νὰ πράξῃ τι, τιθέναι τινὰ νικῆσαι, κάμνω τινὰ νὰ ἀναδειχθῇ νικητής, Πινδ. Ν. 10. 89· πεπρωμένον ἔθηκε μοῖραν μετατραπεῖν ἀνδροφθόρον ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπάσμ. 164· τὸν πάθει μάθος θέντα κυρίως ἔχειν, ὅστις ἔκαμε τὸ πάθημα νὰ χρησιμεύσῃ ὡς μάθημα, Αἰσχύλ. Ἀγ. 178, πρβλ. 1036, 1174, Εὐρ. Μήδ. 718, Ἡρακλ. 990, κλπ. ΙΙ. ἐν ἀναφορᾷ πρὸς τὴν τῆς διανοίας ἐνέργειαν, ὅτε τὸ μέσον εἶναι συνηθέστερον τοῦ ἐνεργ., θέτω εἰς ὡρισμένον ἢ δεδομένον, ὑπολογίζω τι ἢ θεωρῶ ὡς..., τί δ’ ἐλέγχεα ταῦτα τίθεσθε; Ὀδ. Φ. 333· δαιμόνιον αὐτὸ τίθημ’ ἐγὼ Σοφοκλ. Ἠλ. 1270· τοιοῦτον θέντες τὸν δίκαιον Πλάτ. Πολ. 361Β, πρβλ. 430Β· θὲς δή μοι..., ὑπόθες τώρα, ὁ αὐτ. ἐν Θεαιτ. 191C· εὐεργέτημα τ. τι Δημ. 12. 9· ὡσαύτως μετὰ τοῦ ὡς, θέντες ὡς ὑπάρχον ὃ βούλονται Πλάτ. Πολ. 458Α, πρβλ. Φαίδωνα 100Α· μὴ τοῦτο ὡς ἀδίκημα θῇς Δημ. 292. 21. 2) μετ’ ἐπιρρ., ποῦ χρὴ τίθεσθαι ταῦτα; πῶς πρέπει νὰ θεωρῶμεν ταῦτα; Σοφ. Φιλ. 451 (ἴδε κατωτ. IV)· οὐδαμοῦ τιθέναι τι, θεωρεῖν τι ὡς ἀνάξιον λόγου ἢ προσοχῆς, nullo in numero habere, Εὐρ. Ἀνδρ. 210· πρόσθεν ἢ ἐπίπροσθέν τινος τιθέναι τι ὁ αὐτ. ἐν Ἑκ. 131, ἐν Ἱκ. 514· πόρρω τίθεσθαί τί τινος Δημ. 325. 22. 3) μετ’ ἐμπροθέτου προσδιορισμοῦ, τ. τινὰ ἐν τοῖς φιλοσόφοις Πλάτ. Πολ. 475D· ἐν τοῖς φίλοις Ξεν. Ἀπομν. 2. 4, 4· ὡσαύτως, εἰς γόητα καὶ μιμητὴν τ. τινα Πλάτ. Σοφιστ. 235Α, πρβλ. 264C, Ξεν. Ἀπομν. 4. 2, 39· ὡσαύτως, οὐκ ἐν λόγω τίθεσθαί τινα Τυρταῖ. 9. 1. τίθεσθαί τινα ἐν τιμῇ Ἡρόδ. 3. 3· ἐν αἰτίῃσι τιθέναι τινὰ ὁ αὐτ. 8. 99· παρ’ οὐδὲν ἔθεντο, ἐθεώρησαν ὡς μηδαμινόν, ὡς ἀνάξιον λόγου, Αἰσχύλ. Ἀγ. 230, Εὐρ. Ι. Τ. 732, Πλάτ., κλπ.· ἐν παρέργῳ θέσθαι Σοφ. Φιλ. 473· πάντα ἐν εὐχερεῖ θ. αὐτόθι 876· τ. τι ἐν αἰσχρῷ Εὐρ. Ἑκ. 806· ἐν ἀδικήματι θέσθαι τι Θουκ. 1. 35· ἐν ἀδικήματος μέρει τίθεσθαί τι Δημ. 668. 25, πρβλ. Πλάτ. Σοφιστ. 252Β, καὶ Κόντον ἐν Ἀθηνᾶς τόμ. ϛʹ σ. 185· ― θέσθαι τὰ δίκαια ἔκ τινος, ἐκτιμᾶν ἢ ὑπολογίζειν τὰ δίκαια ἐκ..., Δημ. 91 περὶ τὸ τέλος. 4) μετὰ διαιρετ. γενικῆς ἢ καὶ ἄλλης, ἐμὲ θὲς τῶν πεπεισμένων, καταρίθμησόν με μεταξὺ τῶν πεισθέντων, Πλάτ. Πολ. 424C, πρβλ. 376Ε, 437Β· τῆς ἡμετέρας ἀμελείας ἄν τις θείη, δύναταί τις νὰ τὸ θεωρήσῃ ὡς προελθὸν ἐκ τῆς ἀμελείας ἡμῶν, Δημ. 12. 5. 5) μετ’ ἀπαρεμφ., οὐ τίθημ’ ἐγὼ ζῆν τοῦτον, δὲν θεωρῶ ἐγὼ τοῦτον ὡς ζῶντα, «δὲν τὸν λογαριάζω ὡς...», Σοφ. Ἀντ. 1166 πρβλ. Πλάτ. Φαίδωνα 93C, Δημ. 783. 18 καὶ 22· ― σπανίως μετὰ μετοχῆς, θήσω ἀδικοῦντα [αὐτὸν] ὁ αὐτ. 645. 22. 6) ἐλλειπτικῶς, λαμβάνω ὡς δεδομένον, ὑποθέτω, θῶμεν δύο εἴδη (ἐξυπακουομ. εἶναι) Πλάτ. Φαίδ. 79Α, κλπ· θήσω οὕτω (ἐξυπακ. εἶναί τι) Δημ. 648. 22, πρβλ. Ἀριστ. Πολιτικ. 4. 4, 1. ΙΙΙ. ἄνευ κατηγορηματικῆς τινος λέξεως, καὶ σημαίνει, κάμνω, κατεργάζομαι, ὡς τὸ ποιεῖν, Λατιν. ponere virum, ἐπὶ τεχνίτου, ἐν ὃ ἐτίθει νειὸν Ἰλ. Σ. 541, πρβλ. 550, 561, 607· ἐπὶ μαγείρου, δόρπον τιθέναι ἢ τίθεσθαι Ὀδ. Υ. 394, Ρ. 269, καὶ ἄλλοθι· δῶμα θέσθαι, κτίσαι οἰκίαν, Ο. 241. 2) ποιῶ, προξενῶ, ἀπεργάζομαι, ἔργα Ἰλ. Γ. 321· τ. κέλαδον καὶ ἀϋτὴν Ι. 547· ὀρυμαγδὸν Ὀδ. Ι. 235· ἔριν μετ’ ἀμφοτέροισιν Γ. 136· φιλότητα, ὅρκια μετ’ ἀμφ. Ἰλ. Δ. 83, Ὀδ. Ω. 546· καὶ μετὰ δοτικ. προσώπου, σῆμα τιθεὶς Τρώεσι Ἰλ. Θ. 171· Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε Α. 2, κτλ.· πᾶσιν ἔθηκε πόνον Φ. 524, πρβλ. Ο. 721, Π. 262· φόως ἑτάροισι Ζ. 6, κλπ., οὕτω συχνάκις παρ’ Ὁμ., χάρματ’ ἄλλοις ἔθηκεν Πινδ. Ο. 2. 180· πόλει κατασκαφὰς θέντες Αἰσχύλ. Θήβ. 47· εἰρήνην φίλοις ὁ αὐτ. ἐν Πέρσ. 769· ἀλλ’ αἷμα θήσεις, ἀλλ’ οὕτω θὰ προξενήσῃς αἱματοχυσίαν, Εὐρ. Βάκχ. 835, κλπ. 3) συχν. ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, κάμνω ἢ παρασκευάζω δι’ ἐμαυτόν, τίθεμαι κέλευθον, κάμνω ὁδὸν δι’ ἐμαυτόν, «ἀνοίγω δρόμον», τεῖχος ῥηξάμενοι θέσθαι παρὰ νηυσὶ κέλευθον Ἰλ. Μ. 418· καί κεν ὀρὸν πίνων μεγάλην ἐπιγουνίδα θεῖτο, νὰ ἀποκτήσῃ μεγάλην εὐσαρκίαν, Ὀδ. Ρ. 225, πρβλ. Σ. 74· θέσθαι μάχην, συνάπτειν μάχην, Ἰλ. Ω. 402, πρβλ. Ρ. 158· ἱδρῶτα τίθεσθαι Ἱππ. 22. 33· μαρτύρια θέσθαι, παρουσιάζειν μαρτυρίας, Ἡρόδ. 8. 55· θήκασθαι ἀνδρὸς αἰδοίου πρόσοψιν, λαβεῖν τὴν ὄψιν ἢ τὸ πρόσωπον σεβασμίου ἀνθρώπου. Πινδ. Π. 4. 52, πρβλ. Abresch. εἰς Ἡσύχ. ἐν λέξ. θήκατο· τίθεμαι πόνον, προξενῶ ἐμαυτῷ ἐνοχλήσεις, βάσανα, Αἰσχύλ. Εὐμ. 226· εὐκλεᾶ θέσθαι βίον Σοφ. Φιλ. 1422· καὶ ἐν πολλαῖς ὁμοίαις φράσεσι. 4) ἐν περιφράσει ἀντὶ ἁπλοῦ ῥήματος, σκέδασιν θεῖναι, σκεδάσαι, διασκορπίσαι, Ὀδ. Λ. 116· θεῖναι κρύφον, νέμεσιν, αἶνον, ἀντί, κρύπτειν, νεμεσᾶν, αἰνεῖν, Πινδ. Ο. 7. 111., 8. 114, Ν. 1. 5· ὡσαύτως ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, θέσθαι μάχην, ἀντὶ μάχεσθαι, Ἰλ. Ω. 402· θέσθαι θυσίαν, γάμον, ἀντί, θύειν, γαμεῖσθαι, Πινδ. Ο. 7. 77., 13. 75· σπουδήν, πρόνοιαν θέσθαι Σοφ. Αἴ. 13, 536, (Cobet. Nov. lect. σ. 291), πρβλ. Πινδ. Π. 4. 492· τ. ἐπιστροφὴν πρό τινος Σοφ. Ο. Τ. 134· σχολὴν τ. Αἰσχύλ. Ἀγ. 1059· προμηθίαν θ. τινὶ Εὐρ. Μήδ. 915· ― καὶ μετὰ γενικ., λησμοσύνην, συγγνωμοσύνην τινὸς Σοφ. Ἀντ. 151, Τρ. 1265. IV. εὖ θέσθαι, διευθετεῖν, τακτοποιεῖν, κυβερνᾶν καλῶς, τὰ σεωυτοῦ Ἡρόδ. 7. 236· θέσθαι τὸ παρὸν Θουκ. 1. 25, πρβλ. 4. 59, Πλάτ., κλπ. (εὖ θεῖναι παρὰ Θεόγν. 845)· ἴδε ἀνωτ. Α. Ι. 10. γ· - ὡσαύτως, καλῶς θεῖναι Σοφ. Τρ. 26, Εὐρ. Ἱππ. 521· καλῶς θέσθαι αὐτόθι 709, πρβλ. Ἀνδρ. 378, κλπ.· - οὕτω καί, θεῖναι τἀκεῖ κατὰ γνώμην ἐμὴν αὐτόθι 737· μάλιστα ἐπὶ διευθετήσεως διαφορῶν, θέσθαι τὸν πόλεμον, ἴδε Α. ΙΙ. 10. β· τὰς διαφορὰς θέσθαι καλῶς Ἀνδοκ. 18. 21· τὸ νεῖκος εὖ θέσθαι χρεὼν Σοφ. Ο. Τ. 633· πρβλ. Θουκ. 4. 17., 6. 11· ἴσως οὕτω καὶ παρὰ Σοφ. ἐν Φιλ. 451 (ἴδε ἀνωτ. ΙΙ. 2). - Ἴδε Χ. Χαριτωνίδου Ποικίλα Φιλολογικὰ τόμ. Α΄, σ. 47, 53, 55, κλπ.

French (Bailly abrégé)

f. θήσω, ao. ἔθηκα, pf. τέθηκα, pqp. ἐτεθήκειν;
Pass. f. τεθήσομαι, ao. ἐτέθην, pf. τέθειμαι ou κεῖμαι;
I. 1 poser, placer : θεμείλια θεῖναι IL poser des fondements ; τρόπαια τιθέναι ESCHL dresser des trophées ; avec une prép. avec dat. ou gén. si l’on veut exprimer l’idée du lieu où l’on a déposé, avec acc. si l’on veut marquer l’idée du mouvement par lequel on dépose ; τὰ μὲν ἄνω κάτω τ., τὰ δὲ κάτω ἄνω HDT mettre sens dessus dessous, bouleverser ; ποτέρωθι θήσομεν ; XÉN de quelle manière jugerons-nous cette tromperie ? ἐν χειρὶ ou χερσὶ τιθέναι τί τινι IL mettre à qqn qch dans la main ; τιθέναι τινὰ ἐν Λυκίης δήμῳ IL transporter qqn parmi le peuple de Lycie ; ἐν αἰτίῃ τιθέναι τινα HDT imputer la faute à qqn ; ἐν λεχέεσσι τ. IL mettre au lit ; ἐς δίφρον θεῖναι IL charger sur un char ; ἐς ταφάς SOPH, ἐν τάφῳ SOPH mettre au tombeau ; ἐς πυρὰν θεῖναι SOPH mettre sur le bûcher ; ἐς μέσον τιθέναι τι IL présenter publiquement (un prix proposé) ; τὴν ἐλπίδα τ. ἔν τινι PLUT mettre son espoir en qch;
2 mettre à une place appropriée, disposer, exposer, proposer : ἄεθλα IL des prix ; Pass. ἆθλα τίθεται THC on établit des prix ; τιθέναι δέπας IL, βοῦν IL proposer comme prix une coupe, un bœuf ; τιθέναι τὸ μέρος ἕκαστον XÉN placer chaque détachement de troupes ; αἱ τράπεζαι κατὰ τοὺς ξένους ἀεὶ ἐτίθεντο XÉN les tables étaient toujours placées à proximité des hôtes ; particul. planter, acc.;
II. déposer, d’où :
1 en gén. mettre de côté, garder : τιθήμεναι ὀστέα IL enterrer des ossements, des restes ; ἐν τάφῳ, ἐν τάφοισι θεῖναι SOPH m. sign. ; Pass. τὰ ὀστᾶ φασι τεθῆναι ἐν τῇ Ἀττικῇ THC on dit que ses restes ont été déposés dans l’Attique;
2 donner en garde : ἀργύριον τιθέναι ATT déposer de l’argent ; τι mettre qch en gage, engager ; ellipt. τιθέναι ATT déposer, mettre en gage ; fig. χάριν ou χάριτα θέσθαι τινί HDT litt. déposer chez qqn un service qui mérite la reconnaissance, càd bien mériter de qqn par un service;
3 déposer une somme d’argent ; payer, acquitter, acc.;
4 déposer par écrit ; inscrire, porter en ligne de compte, acc.;
III. mettre dans telle situation, dans tel état ; au propre θεῖναί τινα αἰχμητήν IL faire de qqn un guerrier armé d’une lance ; ἄλοχόν τινος τιθέναι τινά IL faire d’une personne l’épouse de qqn, la lui donner pour épouse ; σῦς θεῖναι ἑταίρους OD changer les compagnons (d’Ulysse) en porcs ; θεῖναί τινα λίθον IL, λᾶαν OD changer qqn en pierre ; avec un adj. : θεῖναί τινα πηρόν IL, τυφλόνrendre qqn paralysé, aveugle ; εὐδαίμονα τιθέναι τινά XÉN rendre qqn heureux ; ἀναστάτους οἴκους τιθέναι SOPH renverser les maisons, détruire les familles ; avec un adv. : οὕτω νῦν Ζεὺς θείη OD puisse Zeus arranger cela ainsi ; ὡς ἄρ’ ἔμελλον θησέμεναι IL c’est ainsi qu’ils devaient l’arranger;
IV. poser en principe ; regarder comme : δαιμόνιον αὐτὸ τίθημ’ ἐγώ SOPH je considère cela comme venant d’une puissance supérieure ; εὐεργέτημα τιθέναι τι DÉM considérer qch comme un bienfait ; ὕστερόν τινος τ. τι PLUT mettre une chose après une autre, estimer une chose moins qu’une autre ; avec ὡς : ἃ ἄν μοι δοκῇ τούτῳ τῷ λόγῳ ξυμφωνεῖν τίθημι ὡς ἀληθῆ ὄντα PLAT ce qui peut me paraître s’accorder avec ce principe, je le tiens pour vrai ; ποῦ ἄν τις θείη τινά ; LUC quel cas doit-on faire de qqn ? πρόσθεν τινὸς τιθέναι τι EUR estimer une ch. plus haut qu’une autre, mettre une ch. au-dessus d’une autre ; ἐν τοῖς φίλοις τιθέναι τινά XÉN compter qqn parmi les amis ; τοὺς ὀλίγα κεκτημένους, ἐὰν οἰκονομικοὶ ὦσιν, εἰς τοὺς πλουσίους τ. XÉN mettre au nombre des riches ceux qui n’ont qu’une petite fortune, s’ils sont capables de la bien administrer ; avec une prop. inf. : οὐ τίθημ’ ἐγὼ ζῆν τοῦτον SOPH de celui-ci je n’admets pas qu’il vive, il ne vit pas selon moi;
V. établir, produire, d’où :
1 créer : ἐν δ’ ἐτίθει νειόν, τέμενος IL là-dessus (sur le bouclier d’Achille) il représenta un champ nouvellement défriché, un enclos sacré ; δόρπον ἔμελλε θησέμεναι OD le repas qu’elle devait bientôt faire;
2 faire arriver, exciter, provoquer, produire : ὀρυμαγδόν OD un grand bruit, du tumulte ; μνηστήρων σκέδασιν θεῖναι OD une dispersion des prétendants ; πολέεσσι δὲ θῆκε κέλευθον IL il ouvrit un chemin à beaucoup ; σῆμα τ. Τρώεσσι IL envoyer un présage aux Troyens ; φιλότητα μετ’ ἀμφοτέροισιν τ. IL faire naître l’amitié entre deux personnes ; Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκεν IL il causa des souffrances aux Grecs ; κακὸν πολέεσσι τ. IL causer des malheurs à beaucoup ; φῶς τιθέναι τινί IL, φάος τ. τινί IL produire de la lumière, càd procurer le salut à qqn ; τ. ἐν στήθεσσι νόον IL, βουλὴν ἐν στήθεσσι θεῖναί τινι IL faire naître dans l’esprit de qqn, càd suggérer à qqn une pensée, un dessein ; ἐπὶ ou ἐνὶ φρεσὶ θεῖναί τινι IL, OD inspirer à qqn une pensée ; avec un inf. : inspirer la pensée de;
3 fixer, déterminer, disposer, instituer : ὄνομα θεῖναί τινι OD attribuer un nom à qqn ou à qch ; τιθέναι νόμον SOPH donner une loi ; κήρυγμα θεῖναι SOPH faire connaître publiquement un ordre ; τιθέναι ἀγῶνα organiser ou instituer un concours;
Moy. τίθεμαι (f. θήσομαι, ao. ἐθηκάμην, ao.2 ἐθέμην, pf. τέθειμαι);
I. poser qch à soi, pour soi ou sur soi, particul.
1 poser qch à soi : τετράποδος βάσιν θηρὸς τ. EUR litt. poser un pas de quadrupède, càd marcher comme un quadrupède ; en parl. de bulletins de vote τὴν ψῆφον τίθεσθαι ESCHL déposer son suffrage (dans l’urne) ; ellipt. τίθεσθαί τινι ATT voter pour qqn ; τίθεσθαι τῇ γνώμῃ SOPH approuver une opinion ; δῶμα θέσθαι OD se bâtir une maison ; οἰκίαν θέσθαι IL avoir établi sa demeure, habiter;
2 poser pour soi : δίφρον OD se placer ou se faire placer un siège ; ἐς δίφρον θέσθαι IL charger sur sa voiture (des victimes);
3 poser sur soi qch à soi : ἀμφ’ ὤμοισι ἔντεα τίθεσθαι IL mettre une armure autour de ses épaules ; τὰ ὅπλα τίθεσθαι ou θέσθαι ATT mettre ses armes sur soi ou entre ses mains, s’établir ou se poster armé, se présenter armé et prêt au combat ; τίθεσθαι τὰ ὅπλα παρά τινα THC, μετά τινος passer armé du côté de qqn, entrer dans son parti ; θέσθαι τὰ ὅπλα περὶ τὴν σκηνήν XÉN entourer la tente en armes;
II. déposer pour soi, d’où :
1 déposer à terre qch à soi : θέσθαι τὴν ἀσπίδα XÉN déposer son bouclier;
2 mettre de côté pour soi : τὰ ὄντα XÉN son avoir;
3 déposer qch à soi entre les mains d’un autre : ἐγγύην ESCHL fournir une garantie, une caution;
4 payer : εἴκοσι τάλαντα XÉN vingt talents;
III. mettre pour soi, dans son intérêt, dans telle situation, dans tel état, d’où :
1 faire pour soi, rendre pour soi : θέσθαι τινὰ γυναῖκα OD, ἄκοιτιν OD faire d’une femme son épouse, la prendre pour femme ; abs. τίθεσθαί τινα PLUT adopter qqn ; ὥς μ’ ἔθεσθε προσφιλῆ SOPH comme vous m’avez rendu votre ami ; τοὺς πιστοὺς τίθεσθαι δεῖ ἕκαστον ἑαυτῷ XÉN il faut que chacun se crée des partisans, des amis fidèles ; γέλωτα θέσθαι τινά HDT se faire de qqn un objet de risée, càd se moquer de qqn;
2 régler, organiser pour soi : θέσθαι τὸ πάρον THC arranger les affaires présentes ; τὰ ἴδια εὖ θέσθαι THC arranger convenablement ses affaires privées ; θέσθαι τὸν πόλεμον diriger la guerre, terminer la guerre ; νεῖκος εὖ θέσθαι SOPH arranger une querelle ; τὸ σφέτερον ἀπρεπὲς εὖ θέσθαι THC pallier leur honte d’une bonne manière ; εὐτυχίαν τὴν παροῦσαν καλῶς θέσθαι THC faire du bonheur présent un emploi utile ; ποῦ χρὴ τίθεσθαι ταῦτα ; SOPH comment doit-on s’accommoder de cela ? càd que faut-il penser de cela ? θήσω οὕτω DÉM je veux l’admettre ainsi;
IV. poser un principe pour soi, d’où :
1 admettre;
2 regarder comme : τί δ’ ἐλέγχεα ταῦτα τίθεσθε ; OD pourquoi regardez-vous cela comme un outrage ? πόρρω τ. τί τινος DÉM mettre une ch. bien loin derrière une autre ; ἐν οὐδένι λόγῳ τίθεσθαι PLUT regarder comme n’étant digne d’aucune attention, considérer comme rien ; ἐν ἀδικήματι θέσθαι THC regarder comme un tort ; ἐν οἰωνῷ τίθεσθαι PLUT considérer comme un présage ; ἐν αἰσχρῷ τίθεσθαί τι EUR considérer qch comme une honte ; ἐν παρέργῳ τίθεσθαί τι SOPH mettre qqn au nombre des choses dont on doit s’occuper, dût cette personne n’avoir parmi elles que le dernier rang ; ἐν ὑστέρῳ τίθεσθαί τι PLUT mettre une ch. après une autre ; οὐδὲν τίθεσθαι PLUT regarder comme rien;
V. établir, produire, d’où :
1 créer, faire naître pour soi ou en soi : μεγάλην ἐπιγουνίδα OD se faire des cuisses fortes ; θέσθαι κέλευθον IL se faire ou se frayer une voie ; κότον θέσθαι τινί IL nourrir de la colère contre qqn ; avec un inf. : οὐδ’ ὑμεῖς περ ἐνὶ φρεσὶ θέσθε μ’ ἀνεγεῖραι OD vous ne pensiez pas à me réveiller ; θέσθαι μάχην IL livrer un combat ; ἀγορῆν θέσθαι OD tenir une assemblée ; εὐκλεᾶ θέσθαι βίον SOPH mener une vie glorieuse ; ἐπιστροφὴν θέσθαι SOPH montrer de l’attention ; λησμοσύνην θέσθαι SOPH faire intervenir un oubli, oublier ; συγγνωμοσύνην θέσθαι SOPH faire intervenir le pardon, pardonner ; θέσθαι φόνον SOPH perpétrer un meurtre ; τάφον θέσθαι τινός SOPH se charger d’enterrer qqn;
2 fixer, déterminer, instituer : ὄνομα τίθεσθαί τινι OD attribuer un nom à qqn ou à qch ; τ. νόμον HDT donner une loi.
Étymologie: R. Θε, poser ; cf. θέσις, θέμα, θήκη.

English (Autenrieth)

τίθησθα, τίθησι and τιθεῖ, 3 pl. τιθεῖσι, ipf. (ἐ）τίθει, τίθεσαν, fut. inf. θησέμεναι, aor. ἔθηκα, θῆκε, θῆκαν, ἔθεσαν, θέσαν, subj. θείω, θείῃς (θήῃς), θέωμεν, θείομεν, opt. θείην, θεῖμεν, θεῖεν, imp. θές, inf. θεῖναι, θέμεναι, mid. pres. part. τιθήμενος, fut. θήσομαι, aor. θήκατο, ἔθετο, θέτο, ἔθεσθε, θέσθε, opt. θεῖο, θεῖτο, imp. θέω, θέσθε: I. act., put, place, properly local, w. dat. of place or w. prep.; metaph., put into one's mind, inspire, suggest, μένος τινὶ ἐν θῦμῷ, θῦμόν τινι, βουλὴν ἐν στήθεσσιν, Od. 1.321, Il. 24.49, Ρ , Od. 11.146; similarly of ‘proposing,’ ‘offering’ prizes at games, ‘depositing,’ ‘setting up’ offerings in a temple, ‘determining’ the limit, end, or outcome of anything, Il. 23.263, Od. 12.347, Il. 23.333, Od. 8.465; make, cause (poetic for ποιεῖν), ὀρυμαγδὸν ἔθηκεν, Od. 9.235; κέλευθόν τινι, Il. 12.399; and forming a periphrasis, σκέδασιν θεῖναι (= σκεδάσαι), Od. 1.116 ; Ἀχαιοῖς ἄλγἐ ἔθηκεν, ‘caused,’ ‘gave rise to’ miseries for the Greeks, Il. 1.2; so w. double acc., τινὰ ἄλοχον θεῖναι, Τ 2, Od. 13.163.—II. mid., the above meanings subjectively applied, put or place for oneself, something of one's own, κολεῷ ἄορ, ἀμφὶ ὤμοισιν ἔντεα, Od. 10.34, 333; met., ἐν φρεσι τι, ‘take to heart,’ ‘consider,’ Od. 4.729 ; ἐλέγχεα ταῦτα τίθεσθε, ‘hold,’ ‘deem this a disgrace to yourselves,’ Od. 21.333; make or prepare for oneself, Il. 9.88, Il. 24.402; w. two accusatives, τινὰ θέσθαι γυναῖκα, φ , Il. 9.629.