ἱκνέομαι

English (LSJ)

lengthened form of ἵκω (q.v.), ἱκάνω, wh. are the Homeric forms of the pres. (exc. ἱκνεύμεναι, ἱκνεύμεσθα, Od.9.128, 24.339), first in Alc.98 (s. v.l.): impf.
A ἱκνεῖτο S.OC970: fut. ἵξομαι Il.6.502, Parm. 3.2, A.Supp.159 (lyr.); Dor. ἱξοῦμαι AP9.341 (Glauc.): aor. 2 ἱκόμην Il.8.149, etc.; inf. ἴκεσθαι Sapph.Supp.1.2 [ῐ, exc. when lengthened by the augm.]; for part. ἴκμενος v. sub voce: pf. ἷγμαι S.Tr.229, part. ἱγμένος Id.Ph.494: non-thematic aor. 2 ἷκτο Hes.Th.481, [Simon.] 179.4, Euph.2: (ἀφικνέομαι is used in early Prose, exc. in signf. III; ἵκοντο is f.l. in Th.5.40, ἵκηται is a poet. reminiscence in Pl.Phdr.276d; but ἵκετο is found in Hdt.1.216, ἵκηται Hp.Loc.Hom. 47; also in later Prose, Luc.Salt.5, DDeor.6.4, Procop.Pers.1.4, 2.21):—come, αἶψα δ' ἵκοντο Il.18.532; ὁπότε Κρήτηθεν ἵκοιτο when he came to us... 3.233; ὑπότροπον οἴκαδ' ἱ. Od.22.35; ἐς χῶρον Il.4.446; ἐπὶ νῆας 6.69; κατὰ λειμῶνα Od.24.13; πρὸς γούνατα Hes.Th. 460; ὑπὸ πτόλιν Il.11.182; εἰς ὁμόν Parm.8.46; πρὸς ὁμοῖον Emp.62.6; τυῖδ' ἴκεσθαι Sapph. l.c.: freq. in Hom., c. acc., arrive at, ἵκετο νῆας Il.8.149; τέλος ἵκεο μύθων 9.56; οἶκον.. καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν Od.23.258; later ἱκέσθαι γαῖαν Pi.P.4.118 codd.; βένθος Emp.35.3; ἄλσος A.Supp.556 (lyr.); στέγας S.OT534, etc.
2 reach, attain to, ποσὶν οὖδας ἱ. Od.8.376; οὐδ' ἵκετο χρόα καλόν, of a spear, Il.11.352; οὐδ' ὀστέον ἵκετο Od.19.451 (v. ὑπερίημι); so of things, ἠχή, καπνὸς αἰθέρ' ἱ., Il.13.837, 18.207; ἔμπης ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ' ἀϋτμή 14.174; ἐς πόλιν ἵκετ' ἀϋτή Od.14.265; of time, ἥβης μέτρον or ἥβην ἱ., Il.11.225, 24.728, etc.; γήραος οὐδόν Od.15.246; so ἐπὶ γῆρας 8.227; ἠῶ ἱ. live till morn, 17.497; also ὀλέθρου πείραθ' ἱ. Il.6.143; λέκτροιο παλαιοῦ θεσμὸν ἵκοντο Od.23.296, cf. 354; θίλην ἐπὶ γένναν ἵ. Emp. 110.9; ἐς ἄπειρον Xenoph.28; ἐς τὸ τυθῆναι Hdt.1.216; εἰς τὸ λήθης γῆρας Pl.Phdr. l.c.:—in various phrases, ἱ. μετὰ κλέος come in quest of glory, Il.11.227; ἐς χεῖρας ἱ. come into one's power, 10.448; ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο whatever came to hand, Od.12.331; ἱ. ἐς γενεάν τινος into his family, Pi.N.10.14; ἐς λόγους τοὺς σοὺς ἱ. to speak with thee, S.El.315; ἐνθάδ' ἵξομαι shall come to this at last, Id.Aj. 1365; ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται if ever a division come about, Il.1.166.
II with a person as object, τινα ib.139, etc.; ἔς τινα Od. 6.176; but also, come to his house, 20.372; Πηλεΐωνάδ' ἵ. to the hut of the son of P., Il.24.338; μετὰ Τρῶας ἱ. 3.264: rarely c. dat., ἐπειγομένοισι δ' ἵκοντο came to them at need, 12.374; cf. ἱκάνω ΙΙ.
2 of suffering, desire, anger, etc., come upon, Ἀχιλλῆος ποθὴ ἵξεται υἷας Ἀχαιῶν Il.1.240; τί σε φρένας ἵκετο πένθος; ib.362; ὅν τιν' ἵκηται ἄλη καὶ πῆμα καὶ ἄλγος Od.15.345; ὁππότε μιν κάματός τε καὶ ἱδρὼς γούναθ' ἵκοιτο Il.13.711; ἅδος, σέβας ἵ. τινα θυμόν, 11.88, 18.178; με ἵ. ἄχος κραδίην 23.47.
3 approach as suppliant, τὴν ἱκόμην φεύγων 14.260, cf. 22.123; τὰ σὰ γοῦνα ἱκόμεθ' Od.9.267; θεοὺς προστροπαῖς ἱκνουμένη A.Pers.216 (troch.); Ζῆνα.. ἱξόμεσθα σὺν κλάδοις Id.Supp.159 (lyr.); [θεὸν] θυέεσσιν ἱκνεῖσθαι approach a god with offerings and prayer, Theoc.Ep.8.3.
b Poet. in pres., supplicate, beseech, τάσδε τὰς θεὰς καλῶν ἱκνοῦμαι S.OC1011; καί σε πρὸς τοῦ σοῦ τέκνου καὶ θεῶν ἱκνοῦμαι μή.. Id.Aj.588, cf. OC275, Ph.470; ταύτης ἱκνοῦμαί σ' E.Or.671: c. inf., πάντες σ' ἱκνοῦνται.. θάψαι νεκρούς Id.Supp.130: freq. parenthetic, S.Ph.932, El.136 (lyr.), Ar.Ec.958, Tim.Pers.139.
III pres. and impf., it becomes, it befits, it pertains to, c. acc. et inf., φαμὲν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν Hdt.9.26; τοὺς μάλιστα ἱκνέεται (sc. κεκάρθαι) Id.2.36; ἱκνέεται = it is usual that... Hp.Art.63; later, not impers., οὗ ἡ ἱερουργία ἱκνεῖτο D.C.Fr.25.5; ὅ[σα τᾶς δίκας ἱ]κνεῖται SIG953.46 (Cnidos, ii B.C.).
b αὐτὸς καὶ ὧν ἱκνεῖται, of a man and those to whom he belongs, i.e. his family, ib.46.25, al. (Halic.).
2 freq. in part., τὸ ἱκνεύμενον = that which is fitting, that which is proper, Hdt.6.84; ὁ ἱκνούμενος, with or without χρόνος, the fit, proper time, Hp.Aër.7, Hdt.6.86.ά; ἐν ἱκνουμένᾳ ἁμέρᾳ = on the appointed day Orac. ap. D.43.66; τὸ ἱκνούμενον ἀνάλωμα = the quota of expense, Th.1.99; κατὰ τοὺς ἱκνουμένους χρόνους Arist.GA750b13 (also of the latter days, D.H. 1.66); ἱ. καιροί Thphr. CP 1.13.3; τὰ ἱκνούμενα μεγέθη Arist.GA772a8; ἡ ἱκνουμένη ἐπιστήμη Id.Pol.1288b16; τῆς ἱκνουμένης ἡλικίας τυχεῖν ib.1332b41; also ἱκνούμεναι ἀποδείξεις convincing proofs, Phld.Piet.79; οὐδὲν εἴρηται ἱκνούμενον S.E.M.1.205; λόγος τινὶ ἱκνούμενος = favourable, SIG679.77 (Magn. Mae., ii B.C.). Adv. ἱκνουμένως, Ion. ἱκνευμένως, fittingly, aright, Hdt. 6.65, Hp.Mul.2.135, M.Ant.5.12.

German (Pape)

[Seite 1248] Präsensform zu ἵκω, wovon die andern tempp. gebildet werden; fut. ἵξομαι, auch ἱξοῦμαι, Glauc. 2 (IX, 341); aor. ἱκόμην, imper. ἵκου, hat sich gegen die Regel erhalten, Soph. O. R. 741, wie Eur. I. A. 1034 Or. 1230; perf. ἷγμαι, ἱγμένοις Soph. Phil. 494; ἷκτο Hes. Th. 481; Simonds. 106 (VI, 217); – kommen, ankommen, wohin gelangen; – a) zunächst von Menschen; Hom. das praes. ἱκνεύμεθα, ἱκνεύμεναι, Od. 9, 128. 24, 339, vgl. ἵκω, ἱκάνω; αὐτίκ' ἐφ' ἵππων βάντες μετεκίαθον, αἶψα δ' ἵκοντο Il. 18, 532; mit dem acc. des Ortes oder der Person, zu der man kommt, Τυδείδης ἵκετο νῆας 8, 149, ἐπεὶ ἵκετο ἔθνος ἑταίρων 11, 595, οὐ τέλος ἵκεο μύθων, du kommst nicht ans Ende, zu Ende, 9, 56; so auch Pind., γαῖαν P. 4, 118; einzeln bei Folgenden, ἄλσος Aesch. Suppl. 551, τὰς ἐμὰς στέγας Soph. O. R. 534, τὸ πύθιον μαντεῖον El. 32, σὰ πεδία Eur. Suppl. 618, γῆν, ἄλσος, I. A. 1543. 1627; mit andern Bestimmungen, λιμένος πολυβενθέος ἐντὸς ἵκοντο Il. 1, 432, δεῦρο 2, 138, μετὰ Τρῶας 3, 264, μετὰ κλέος 'Αχαιῶν 11, 227, ἐς Ὄλυμπον 5, 360, ἐπὶ νῆας 6, 69, οἴκαδε 9, 393, πρὶν Πηλείωνάδ' ἱκέσθαι 24, 338, wie Θήρανδε Pind. P. 5, 70; πρὸς ἀνδρῶν γένος Ol. 6, 30; Tragg., ἐπὶ πάγον Aesch. Prom. 117, πρὸς οἶκον Soph. O. R. 1491, πατρῷον ἐς οἶκον Eur. Hec. 952. Anders ist der dat. zu fassen, ἐπειγομένοισι δ' ἵκοντο, zu denen die eilten, als diese schon eilten, Il. 12, 374. – Od. 11, 104 muß aus dem Zusammenhange "ins Vaterland" ergänzt werden, so daß es die Bdtg "zurückkehren" zu erhalten scheint. – Bes. als Schutzflehender, Hülfesuchender, ἱκέτης, zu Einem kommen, τὴν ἱκόμην φεύγων Il. 14, 260, μή μιν ἵκωμαι ἰών, ὁ δέ μ' οὐκ ἐλεήσει 22, 123, vgl. Od. 16, 424. 17, 516; τὰ σὰ γοῦνα ἱκόμεθα 9, 267; τὸν πολυξενώτατον Ζῆνα ἱξόμεσθα σὺν κλάδοις Aesch. Suppl. 150, vgl. Pers. 212; anflehen, πάντες σ' ἱκνοῦνται Δαναΐδαι Eur. Suppl. 130; μίαν δὸς χάριν, ἱκνούμεθα Herc. Fur. 321; oft bei Soph. im praes., z. B. καί σε πρὸς τοῦ σοῦ τέκνου ἱκνοῦμαι Ai. 588; O. C. 276; μέθες, ἱκνοῦμαί σ' Ἔρως Ar. Eccl. 953. – Auch ἐς χεῖρας ἱκέσθαι, handgemeinwerden, Il. 10, 448; ἐς λόγους τοὺς σοὺς ἱκοίμην, mit dir möchte ich sprechen, Soph. El. 407. – Von der Zeit, ἥβην, Il. 24, 728 Od. 15, 366, ἥβης μέτρον, Il. 11, 225 Od. 11, 317. 18, 217, γήραος οὐδόν, des Alters Schwelle erreichen, 15, 246. 23, 212, ὀλέθρου πείρατα, Il. 6, 143. – bl von leblosen Dingen, wie vom Rauche, der zum Himmel aufsteigt, ὅτε καπνὸς ἰὼν ἐξ ἄστεος αἰθέρ' ἵκηται Il. 18, 207; ὅσσον πυρὸς ἵκετ' ἀϋτμή Od. 16, 290, vgl. ἵκω; vom Gerücht, ἐς πόλιν ἵκετ' ἀϋτή 14, 265; δοῦπος Aesch. Ch. 370, vgl. 375; ἱκνεῖται λόγος διὰ στηθέων Spt. 545; μῦθός μοι ἵκετο Soph. Ant. 12; von äußeren Verhältnissen, bes. Unglück, das den Menschen trifft, ἵνα μή μιν λιμὸς ἵκηται Il. 19, 348, ἡμᾶς ἵκετο πένθος Od. 23, 224, ὅν κεν ἵκηται ἄλη καὶ πῆμα καὶ ἄλγος 15, 345; von Gemüthsbewegungen, 'Αχιλλῆος ποθὴ ἵξεται υἷας Ἀχαιῶν, Sehnsucht erfaßt sie, Il. 1, 240; τίς ὁ πόθος αὐτοὺς ἵκετο Soph. Phil. 597; πῆμα O. C. 1562. – c) übertr. (nur praes. u. impf.), auf Einen kommen, ihn betreffen od. anbelangen, gehörig, passend sein; Her., z. B. δικάζειν, ἐς τὸν ἱκνέεται ἔχειν αὐτήν, d. i. wem es zukomme, sie zu heirathen, 6, 57; τοῦ ἑτέρου κέρεός φαμεν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν, es komme Anständige, μᾶλλον τοῦ ἱκνευμένου 6, 84; ἐν χρόνῳ ἱκνευμένῳ 6, 86; so auch Thuc., τὸ ἱκνούμενον ἀνάλωμα 1, 99, die auf sie fallende od. die hinreichende Ausgabe; Arist., κατὰ τοὺς ἱκνουμένους χρόνους gen. anim. 3, 1 (aber bei D. Hal. sind οἱ ἱκνούμενοι χρόνοι die kommenden Zeiten); τὸ ἱκνούμενον μέγεθος, die passende, rechte Größe, ib. 4, 4; οὐδὲν εἴρηται ἱκνούμενον, nichts Prosa ist in der eigentl. Bdtg nur das comp. ἀφικνέομαι gew.; Thuc. 5, 40 ἧκον für ἵκοντο zu lesen. [Ι ist im aor. kurz, nur im ind. des Augments wegen lang, doch läßt Hom. dies oft aus.]

French (Bailly abrégé)

ἱκνοῦμαι;
impf. ἱκνούμην, f. ἵξομαι, ao.2 ἱκόμην, pf. ἷγμαι;
1 venir, aller : τινα, μετά τινα, ἔς τινα, venir vers qqn ; ἐς Ὄλυμπον OD, ἐπὶ νῆας OD, κατὰ λειμῶνα OD venir dans l'Olympe, vers les vaisseaux, dans une prairie, etc. ; avec un simple acc. : ἱκν. ἄλσος ESCHL, στέγας SOPH venir dans un bois, sous un toit;
2 arriver jusqu'à, atteindre, gagner : ποσὶν οὖδας OD atteindre de ses pieds le sol ; fig. ἥβην IL, γήραος οὖδον OD, τέλος μύθων IL atteindre la jeunesse, le seuil de la vieillesse, la fin de son discours ; ἱκ. χρόα IL ou ὀστέον OD atteindre la peau, l'os en parl. d'un trait ; ἐς λόγους τινός SOPH venir à un entretien avec qqn ; ἐς χεῖρας IL en venir aux mains ; fig. μετὰ κλέος IL gagner de la gloire ; καπνὸς αἰθέρ' ἵκηται IL la fumée se répand dans l'air ; ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ' ἀϋτμή IL, ἐς πόλιν OD le cri se répandit sur la terre et jusqu'au ciel, dans la ville ; τινα ἵκετο ποθή IL la douleur s'empara de qqn ; τινα θυμόν ou κραδίην IL envahir le cœur de qqn;
3 particul. venir en suppliant, venir supplier : τινα, qqn ; γοῦνά τινος ἱκ. OD s'approcher comme suppliant des genoux de qqn ; Ζῆνα ἱξόμεσθα σὺν κλάδοις ESCHL nous viendrons supplier Zeus, des rameaux en main ; abs. c. ἱκετεύω, supplier, implorer : τινα, qqn ; τινα πρὸς θεῶν SOPH qqn au nom des dieux;
4 seul. en prose, au sens impers. d'ord. au prés. et à l'impf., rar. au fut. revenir à qqn, être le lot, la part de qqn, convenir à qqn : φαμὲν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν HDT nous disons que c'est à nous que revient le droit de commander ; δικάζειν ἐς τὸν ἱκνέεται ἔχειν αὐτήν HDT décider auquel appartient le droit de la posséder ; abs. convenir : ἐν χρόνῳ ἱκνευμένῳ (ion.) HDT dans le temps convenable ; μᾶλλον τοῦ ἱκνευμένου HDT plus qu'il ne convient.
Étymologie: R. Ἱ, venir, > Ἱκ, avec développement d'un κ comme dans ἐρύκω de ἐρύω ; ὀλέκω du th. ὀλε- de ὄλλυμι ; ἔθηκα, ἔδωκα, ἕηκα, des th. θη-, δω-, ἡ-, etc.

Russian (Dvoretsky)

ἱκνέομαι: (impf. ἱκνούμην, fut. ἵξομαι, aor. 2 ἱκόμην с ῑ, pf. ἷγμαι)
1 приходить, прибывать (τινα, μετά или ἔς τινα Hom.; Ὄλυμπον и ἐς Ὄλυμπον, νῆας и ἐπὶ νῆας, κατὰ λειμῶνα, ποτὶ и ὑπὸ πτόλιν, προτὶ ἄστυ Hom.; γαῖαν Pind.; ἄλσος Aesch., Eur.): ἐφ᾽ ἵππων βάντες μετεκίαθον, αἶψα δ᾽ ἵκοντο Hom. (стражи), вскочив на коней, понеслись и вмиг примчались; πεζὸν ἱκέσθαι Hom. прийти пешком; οὐχ ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο ἵξεσθαι Hom. не вернуться с войны; τέλος ἱκνεύμεναι μύθων Hom. довести речь до конца; ὥστε τὰς ἐμὰς στέγας ἵκου; Soph. как пришел ты (т. е. как смел ты явиться) в мой дом?; ἱ. ἐς λόγους τινός Soph. вступить в беседу с кем-л.;
2 доходить, доставать, достигать, касаться (ποσὶν οὖδας Hom.): οὐδ᾽ ὀστέον ἵκετο Hom. (кабан зубами) не задел кости; ὅτε καπνὸς αἰθέρ᾽ ἵκηται Hom. когда дым поднимается до неба; ἐς πόλιν ἵκετ᾽ ἀϋτή Hom. шум достиг города; ἥβην или ἥβης μέτρον ἱ. Hom. достигнуть юношеского возраста; ἱ. γήραος οὐδόν, также γῆρας или ἐπὶ γῆρας Hom. дожить до старости; ἠῶ ἱ. Hom. дожить до утра; αὐτὸς ἐνθάδ᾽ ἵξομαι Soph. я сам приду к этому, т. е. мне самому предстоит это; ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται Hom. когда дело доходит до дележа;
3 приходить с мольбой, умолять, молить (θεὸν θυέεσσιν Theocr.): γοῦνά τινος ἱ. Hom. припадать с мольбой к чьим-л. коленям; Ζῆνα ἱξόμεσθα σὺν κλάδοις Aesch. мы пойдем с (масличными) ветвями молить Зевса; ἀπόδος, ἱκνοῦμαι σε Soph. верни (мой лук), прошу тебя; ἐᾶτέ μ᾽ ὧδ᾽ ἀλύειν, ἱκνοῦμαι! Soph. оставьте меня предаваться этому горю, умоляю;
4 попадать (ἐς χεῖράς τινος Hom.): ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο Hom. все, что ни попадало в (их) руки;
5 идти, следовать, гнаться (μετὰ κλέος Ἀχαιῶν Hom.);
6 (о чувствах), овладевать, охватывать, наполнять (φρένας, τινὰ θυμόν или κραδίην Hom.): ὁππότε μιν κάματος ἵκοιτο Hom. когда усталость овладевала им; ποτ᾽ Ἀχιλλῆος ποθὴ ἵξεται υἷας Ἀχαιῶν Hom. когда-нибудь найдет на ахейцев тоска по Ахиллу;
7 (impers., praes. и impf., редко fut.) приличествовать, подобать, соответствовать, подходить: δικάζειν ἐς τὸν ἱκνέεται ἔχειν αὐτήν Her. решать, кому следует жениться на ней (наследнице отцовского имущества); τοῦ ἑτέρου φαμὲν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν Her. мы утверждаем, что командование другим (флангом) должно быть за нами - см. тж. ἱκνεύμενος.

Greek (Liddell-Scott)

ἱκνέομαι: ἀποθ. ἐκτεταμ. τύπος τοῦ ἵκω (ὃ ἴδε), ἱκάνω, ἅπερ εἶναι οἱ παρ, Ὁμήρῳ τύποι τοῦ ἐνεστῶτος· τοῦ δὲ ἐνεστ. ἱκνέομαι μεταχειρίζεται ὁ Ὅμ. μόνον τοὺς τύπους ἱκνεύμεναι, ἱκνεύμεσθα (Ὀδ. Ι. 128, Ω. 339): παρατ. ἱκνεῖτο Σοφ. Ο.Κ. 970: μέλλ. ἵξομαι Ὅμ., Τρ.: Δωρ. ἱξοῦμαι Ἀνθ. Π. 9. 341: - ἀόρ. ἱκόμην Ὅμ. μετὰ ῐ, πλὴν ὁσάκις ἐκτείνεται διὰ τῆς αὐξήσ., ὡς ἐν τῷ ἵκετο, κτλ., καὶ παρὰ πᾶσι τοῖς ποιηταῖς· περὶ τῆς μετοχ. ἵκμενος ἴδε ἐν λ.: - πρκμ. ἷγμαι, ἷκται, Εὐρ. Ἱκέτ. 22 (κατὰ τὸν Ἕρμαννον ἀντί τοῦ κεῖται), μετοχ. ἱγμένος, Σοφ. Φιλ. 494, ὑπερσ. ἷκτο, Ἡσ. θ. 481, Σιμων. (;) ἐν Ἀνθ. Π. 6. 217- ὁ παρὰ τοῖς πεζολόγοις ἐν χρήσει τύπος εἶναι ἀφικνέομαι (ἴδε κατωτ. ΙΙΙ)· ἀλλ, ἐνίοτε εἶναι εὔχρηστος καί ὁ ἀόρ. ἵκετο Ἡρόδ. 1. 216, ἵκηται Πλάτ. Φαῖδρ. 276D, συνηθέστερος παρὰ Λουκ. καὶ τοῖς μεταγεν. συγγραφεῦσιν. Ἔρχομαι, αἷψα δ, ἵκοντο Ἰλ. Σ. 532· ὁπότε Κρήτηθεν ἵκοιτο, ὁσάκις ἤρχετο ἐκ Κρήτης, Γ. 233· ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο ἵξεσθαι Ζ. 502· πλῆρες, ὑπότροπον οἴκαδ, ἱκ. Ὀδ. Χ. 35, πρβλ. Υ. 332· οὕτω, πεζὸν ἐνθάδ, ἱκ. Α. 173· δεῦρο Ρ. 524· λιμένος… ἐντὸς ἵκοντο Λ. 432· ἐς Ὄλυμπον Ε. 360· ἐς χῶρον Δ. 446· ἐς νῆσον, ἐς Πύλον, κτλ.· ἐπὶ νῆας Ζ. 69· ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας, κτλ.· κατὰ λειμῶνα Ὀδ. Ω. 13· προτὶ πτόλιν, προτὶ ἄστυ Ἰλ.· πρὸς γούνατα Ἡσ. Θ. 460· ὑπὸ πτόλιν Ἰλ. Λ. 182· - ἀλλὰ παρ, Ὁμ. συχν. μετ, αἰτ., ἔρχομαι, φθάνω εἴς τι, ἵκετο νῆας Ἰλ. Θ. 149· τέλος ἵκεο μύθων Ι. 56· ἱκ. Ὄλυμπον, Τροίην, δῆμον, ἔθνος ἑταίρων, κτλ.· οἶκον... καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν Ὀδ. Ψ. 259· οὕτω βραδύτερον, ἱκέσθαι γαῖαν Πινδ. Π. 4. 210· ἄλσος Αἰσχύλ. Ἱκ. 556· στέγας Σοφ. Ο. Τ. 534, κτλ. 2) ἔρχομαι, φθάνω εἰς..., ποσὶν οὖδας ἱκ. Ὀδ. Θ.376· οὐδ’ ἵκετο χρόα καλόν, ἐπὶ δόρατος, Ἰλ. Λ. 352· οὐδ’ ὀστέον ἵκετο Ὀδ. Τ. 451, ἴδ. ἐν λ. ὑπερίημι· οὕτως ἐπὶ πράγμ., ἠχὴ δ’... ἵκετ’ αἰθέρ Ἰλ. Ν. 837, Σ. 207· ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ, ἀϋτμὴ Ξ. 174· ὅσσον πυρὸς ἵξετ’ ἀϋτμὴ Ὀδ. Π. 290, πρβλ. Τ. 9. 20· ἐς πόλιν ἵκετ, ἀϋτή Ξ. 265· - οὕτως ἐπὶ χρόνου, ἥβης μέτρον ἢ ἥβην ἱκ. Ἰλ. Λ. 225, Ω. 728, κτλ.· γήραος οὐδόν ἢ γῆρας Ὀδ. Ο. 246· οὕτως, ἐπὶ γῆρας Θ. 237· οὐκ ἄν τις τούτων γε ἐΰθρονον Ἠῶ ἵκοιτο, οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν δὲν θὰ ἔζη ἕως τὸ πρωΐ, Ρ. 497· οὕτω καί, οὐ τέλος ἵκεο μύθων Ἰλ. Ι. 56· ὀλέθρου πείραθ’ ἱκ. Β. 143· οἱ μέν ἔπειτα ἀσπάσιοι λέκτροιο παλαιοῦ θεσμὸν ἵκοντο, «ἀσπαστῶς καὶ ἐπιθυμητικῶς ὑπεμνήσθησαν τοῦ πάλαι τῆς συνουσίας νόμου» (Σχόλ.), περὶ τοῦ Ὀδυσσέως καὶ τῆς Πηνελόπης ὅτε μετὰ τὴν ἀναγνώρισιν μετέβησαν εἰς τὴν κλίνην, Ὀδ. Ψ. 296, πρβλ. 354. 3) ἐν ποικίλαις φράσεσιν· μετὰ κλέος ἵκετ, Ἀχαιῶν, ἀπῆλθεν εις τοὺς Ἀχαιοὺς παρακολουθῶν τὴν φήμην αὐτῶν, Ἰλ. Λ. 227· ἐπεὶ ἵκεο χεῖρας ἐς ἀμάς, ἀφοῦ ἔπεσες εἰς τὰς χεῖρας ἡμῶν, Κ448· ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο, ὅ τι ἔπιπτεν εἰς τὰς χεῖρας των, Ὀδ. Μ. 331· ἱκ. ἐς γενεάν τινος, εἰς τὴν οἰκογένειάν τινος, Πινδ. Ν. 10. 25· ἐς λόγους τοὺς σοὺς ἱκοίμην, ἀντὶ ἐς λόγους ἱκοίμην σοι, νὰ συνομιλήσω μετὰ σοῦ, Σοφ. Ἠλ. 315· ἐνθάδ’ ἵξομαι, ἐδῶ ἐπὶ τέλους θὰ φθάσω, ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 1365· ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται, ἐάν ποτε ἔλθῃ πάλιν περίστασις πρὸς μερισμὸν λαφύρων, Ἰλ. Α. 166. ΙΙ. μετὰ προσωπικοῦ ἀντικειμένου, ὁ δέ κεν κεχολώσεται, ὅν κεν ἵκωμαι, «οὗτος δὲ ὀργισθείη ἂν πρὸς ὃν ἂν ἀφίκωμαι (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Α. 139, κτλ.· ἔς τινα Ὀδ. Ζ. 176· ἀλλὰ καί, ἔρχομαι εἰς τὴν οἰκίαν τινός, ἵκετο δ’ ἐς Πείραιον Υ. 372· εἰς τὴν σκηνήν τινος, πρὶν Πηλεϊωνάδ’ ἱκέσθαι Ἰλ. Ω. 338· - οὕτω, μετὰ Τρῶας ἱκ. γ. 264· σπανίως μετὰ δοτ., ἐπειγομένοισι δ’ ἵκοντο Μ. 374, πρβλ. Ὀδ. Φ. 207, καὶ ἴδε ἱκάνω ΙΙ. 2) ἐπὶ θλίψεως, δυστυχίας, κτλ., ἐπέρχομαι εἴς τινα, πένθος ἱκ. τινά ἢ φρένας Ἰλ. Α. 240, 362· ἄλη καὶ πῆμα καὶ ἄλγος ἵκηταί τινα Ὀδ. Ο. 345· λιμὸς Ἰλ. Τ. 348· ὁππότε μιν κάματός τε καὶ ἰδρὼς γούναθ’ ἵκοιτο Ν. 711· ἄδος, ἄχος, σέβας, χόλος, ἱκ. τινὰ θυμὸν ἢ κραδίην, κτλ. 3) συχνάκις ὡς τὸ ἱκετεύω, προσέρχομαί τινι ὡς ἱκέτης, τὴν ἱκόμην φεύγων Ἰλ. Ξ. 260, πρβλ. Χ. 123, Ὀδ. Π. 424· ὡσαύτως, τὰ σὰ γοῦνα ἱκόμεθ’ Ι. 267· - οὕτω βραδύτερον, θεοὺς προστροπαῖς ἱκνουμένη Αἰσχύλ. Πέρσ. 216· Ζῆνα... ἱξόμεσθα σὺν κλάδοις ὁ αὐτ. ἐν Ἱκ. 159, πρβλ. Εὐρ. Ὀρ. 671· θεὸν θυέεσιν ἱκνεῖσθαι, πλησιάζειν θεόν τινα μετὰ προσφορῶν καὶ δεήσεων, Θεοκρ. Ἐπιγράμ. 7. 3· πρβλ. ἱκάνω ΙΙ. 2. β) παρὰ Τραγ. ὁ ἐνεστ. εἶναι ἐν χρήσει ἀκριβῶς ὡς τὸ ἱκετεύω, τάσδε τὰς θεὰς καλῶν ἱκνοῦμαι Σοφ. Ο. Κ. 1011· καὶ σὲ πρὸς τοῦ σοῦ τέκνου καὶ θεῶν ἱκνοῦμαι ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 588, πρβλ. Ο. Κ. 275, Φιλ. 470· οὕτω, ταύτης ἱκνοῦμαί σ’ Εὐρ. Ὀρ. 671: - μετ’ ἀπαρ., πάντες σ’ ἱκνοῦνται... θάψαι νεκροὺς Εὐρ. Ἱκ. 130. - συχνάκις παρενθετικῶς ὡς τὸ λίσσομαι, Σοφ. Φιλ. 932, Ἠλ. 132, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 758. ΙΙΙ. παρὰ πεζολόγοις εἶναι ἐν χρήσει τὰ σύνθετα, ἀφικνέομαι, καὶ ἐφικνέομαι, ἀλλὰ τὸ ἁπλοῦν ῥῆμα εἶναι εὔχρηστον κατ’ ἐνεστ. καὶ παρὰ τοῖς Ἴωσι πεζολόγοις συνωνύμως τῷ προσήκει, ἁρμόζει, εἶναι πρέπον, μετ’ αἰτ. ἀπαρ., φαμὲν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν Ἡρ. 9. 26· τοὺς μάλιστα ἱκνέεται (δηλ. κεκάρθαι) ὁ αὐτ. 2. 36· οὕτως, ἐς τὸν ἱκνέεται, ἐκεῖνος εἰς ὃν ἀνήκει, ὁ αὐτ. 6. 57· ἱκνέεται, εἶναι σύνηθες νὰ.., Ἱππ. π. Ἄρθρ. 828· παρὰ μεταγεν. οὐχὶ ἀπρόσ., οὗ ἡ ἱερουργία ἱκνεῖτο Δίων Κ. Exc. Peiresc. 29. 2) συχνάκις ὡσαύτως κατὰ μετοχ., τὸ ἱκνεύμενον, τὸ ἁρμόζον, τὸ πρέπον, Ἡρόδ. 6. 84· ὁ ἱκν. χρόνος, ὁ ἁρμόζων, ὁ κατάλληλος χρόνος, ὁ αὐτ. 6. 86, 1. Ἱππ. π. Ἀέρ. 234· ἐν ἱκνουμένᾳ ἡμέρᾳ, χρησμ. παρὰ Δημ. 1072. 27· τὸ ἱκν. ἀνάλωμα, ἡ ἀναλογοῦσα δαπάνη, Θουκ. 1. 99· κατὰ τοὺς ἱκν. χρόνους Ἀριστ. π. Ζ. Γεν. 3. 1. 19, (ὡσαύτως ἐπὶ τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν, Διον. Ἁλ. 1. 66)· τὸ ἱκν. μέγεθος Ἀριστ. αὐτόθι 4. 4, 29· ἡ ἱκν. ἐπιστήμη ὁ αὐτ. ἐν Πολιτικ. 4. 1, 2· τῆς ἱκν. ἡλικίας τυχεῖν αὐτόθι 7. 14, 5· οὐδὲν εἴρητο ἱκν. Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 1. 205: - οὕτω καὶ ἐν τῷ Ἰων. Ἐπιρρ. ἱκνευμένως, ἁρμοδίως, ὀρθῶς, Ἡρόδ. 6. 65, Ἱππ. 652. 33.

English (Autenrieth)

(ἵκω), part. ἱκνεύμεναι, ipf. ἱκνεύμεσθα, fut. ἵξομαι, aor. ικόμην, 2 sing. ικευ (ῖ when with augment): come to, arrive at, reach, w. acc., also with praep.; ‘return,’ when the context gives this sense, Od. 23.151; esp. ‘approach as suppliant,’ ‘supplicate,’ Il. 14.260, Il. 22.123, Od. 9.267; met., ποθή, κάματος, σέβας, τί σε φρένας ἵκετο πένθος; Il. 1.362.

English (Slater)

ἱκνέομαι (ἱκνεῖται?: aor. κόμαν, κεο, κετ（ο), ᾰκοντ（ο); ἵκοντο; impv. ἵκεο; ἵκωμαι, -ηται; ἵκοιθ; ἱκομένους; ἱκέσθαι.) arrive, come lit. and met. κελαδεῖν Κρόνου παῖδ' ἐς ἀφνεὰν ἱκομένους μάκαιραν Ἱέρωνος ἑστίαν (O. 1.10) ὄφρα ἵκωμαι πρὸς ἀνδρῶν καὶ γένος sc. in the course of my song (O. 6.24) πετραέσσας ἐλαύνων ἵκετ' ἐκ Πυθῶνος (O. 6.48) κοντο δ' ὑψηλοῖο πέτραν ἀλίβατον Κρονίου (O. 6.64) ὅταν εἰς Ἀίδα σταθμὸν ἀνὴρ ἵκηται (O. 10.93) ποτὶ καὶ τὸν ᾰκοντ (sc. εὐναὶ παράτροποι: ποτὶ κοῖτον ἰόντ, ἱκόντ Beck, Boeckh) (P. 2.36) ὁ δ' ἦρα χρόνῳ ἵκετ (P. 4.79) Πελίας ἵκετο σπεύδων (P. 4.95) “ἱκόμαν οἴκαδ” (P. 4.105) [“ἱκόμαν” (codd. contra metr.: ἱκοίμαν Hermann: ἱκάνω Madvig) (P. 4.118) ] ᾰκοντο Θήρανδε φῶτες Αἰγείδαι (P. 5.75) “ταύτᾳ πόσις ἵκεο βᾶσσαν τάνδε” (P. 9.51) ἐν χερὶ δ' Ἀυφιτρύων κολεοῦ γυμνὸν τινάσσων φάσγανον ἵκετ (N. 1.53) ᾰκεο Δωρίδα νᾶσον Αἴγιναν (N. 3.3) πλαγχθέντες δ' εἰς Ἐφύραν ᾰκοντο (Boeckh: ἵκοντο δ' ἐς Ἐφύραν πλα（γ）χθέντες codd.) (N. 7.37) φαινομέναν δ' ἄῤ ἐς ἄταν σπεῦδεν ὅμιλος ἱκέσθαι (N. 9.21) ὁ δ' ὄλβῳ φέρτατος (sc. Ζεύς) ἵκετ' ἐς κείνου γενεάν i. e. into Amphitryon's family, by fathering Herakles (N. 10.14) ἔστιν δ' ἀφάνεια τύχας καὶ μαρναμένων πρὶν τέλος ἄκρον ἱκέσθαι (I. 4.31) ]ος ἵκοιθ' ἐδ[ (Pae. 22.1) ]ς ἱκνεται οἰκο[ Θρ. 4. 11.

Spanish

rogar, suplicar

Greek Monotonic

ἱκνέομαι: αποθ., εκτεταμ. τύπος του ἵκω, ἱκάνω· μέλ. ἵξομαι, Δωρ. ἱξοῦμαι· αόρ. βʹ ἱκόμην (με ῐ, εκτός αν η έκταση προέρχεται από αύξηση), παρακ. ἷγμαι, μτχ. ἱγμένος· γʹ ενικ. υπερσ. ἷκτο·
I. 1. έρχομαι, καταφθάνω σε έναν τόπο, με αιτ. τόπου ή ακολουθ. από πρόθ., ἵκετο νῆας ή ἐπὶ νῆας, σε Όμηρ. κ.λπ.
2. έρχομαι, φθάνω σε..., ἵκετο χρόα, λέγεται για δόρυ, σε Ομήρ. Ιλ.· τέλος ἵκεο μύθων, στο ίδ.· ἠῶ ἱκέσθαι, δηλ. ζω έως το πρωί, σε Ομήρ. Οδ.· λέκτροιο θεσμὸν ἵκοντο, δηλ. παντρεύομαι, ενώνομαι, σμίγω, λέγεται για τη σχέση Οδυσσέα και Πηνελόπης μετά την πράξη της αναγνώρισης, στο ίδ.· ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο, οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια τους, στο ίδ.· ἱκνέομαι ἐςλόγους τινός, συνομιλώ με κάποιον, σε Σοφ. κ.λπ.
II. λέγεται για δυστυχία, ταλαιπωρία, θλίψη κ.λπ., επέρχομαι σε κάποιον, πένθος ἱκνεῖταί τινα, σε Ομήρ. Ιλ.· ἄχος, χόλος τινὰ ἱκνεῖται θυμὸν ἢ κραδίην, σε Όμηρ.
III. προσεγγίζω κάποιον σαν ικέτης, στον ίδ.· τὰ σὰ γοῦνα ἱκόμεθ', σε Ομήρ. Οδ.· απ' όπου, όπως το ἱκετεύω, δέομαι, προσεύχομαι, παρακαλώ, τὰς θεὰς ἱκνοῦμαι, σε Σοφ.· καί σε πρὸς θεῶν ἱκνοῦμαι, στον ίδ.· με απαρ., πάντες σ' ἱκνοῦνται θάψαι νεκρούς, σε Ευρ.
IV. 1. απρόσ., όπως το προσήκει, αρμόζει, πρέπει, είναι πρέπον· φαμὲν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν, λέμε, υποστηρίζουμε ότι πρέπει εμείς να πάρουμε την αρχηγία, σε Ηρόδ.· τοὺς μάλιστα ἱκνέεται (ενν. κεκάρθαι), τους οποίους αφορά περισσότερο, στον ίδ.· ομοίως, ἐς τὸν ἱκνέεται, σ' αυτόν τον οποίο ανήκει, στον ίδ.
2. μτχ., τὸ ἱκνεύμενον, αυτό που ταιριάζει, το πρέπον, αυτό που αρμόζει, στον ίδ.· ὁ ἱκνεύμενος χρόνος, ο σωστός, ο αρμόζων, ο κατάλληλος χρόνος, στον ίδ.· τὸ ἱκνεύμενον ἀνάλωμα, η αναλογούσα δαπάνη, σε Θουκ.· απ' όπου, επίρρ., ἱκνευμένως, ορθά, κατάλληλα, με τον αρμόζοντα τρόπο, αρμοδίως, σε Ηρόδ.

Frisk Etymological English

Meaning: come
See also: s. ἵκω.

Middle Liddell

to come to a place, c. acc. loci, or foll. by a prep., ἵκετο νῆας or ἐπὶ νῆας Hom., etc.
2. to come to, ἵκετο χρόα, of a spear, Il.; τέλος ἵκεο μύθων Il.; ἠῶ ἱκέσθαι, i. e. to live till morning, Od.; λέκτροιο θεσμὸν ἱκ., i. e. to wed, Od.; ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο, whatever came to hand, Od.; ἱκ. ἐς λόγους τινός to speak with one, Soph., etc.
II. of suffering, sorrow, etc., to come upon, πένθος ἱκ. τινά Il.; ἄχος, χόλος τινὰ ἱκ. θυμόν or κραδίην Hom.
III. to approach as suppliant, Hom.; τὰ σὰ γοῦνα ἱκόμεθ' Od.:—hence, like ἱκετεύω, to supplicate, beseech, τὰς θεὰς ἱκνοῦμαι Soph.; καί σε πρὸς θεῶν ἱκνοῦμαι Soph.:—c. inf., πάντες σ' ἱκνοῦνται θάψαι νεκρούς Eur.
IV. impers. like προσήκει, it becomes, befits, φαμὲν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν we say that it befits us to take the lead, Hdt.; τοὺς μάλιστα ἱκνέεται (sc. κεκάρθαἰ whom it most concerns, Hdt.; so, ἐς τὸν ἱκνέεται he to whom it belongs, Hdt.
2. in part., τὸ ἱκνεύμενον that which is fitting, proper, Hdt.; ὁ ἱκν. χρόνος the fit, proper time, Hdt.; τὸ ἱκν. ἀνάλωμα the proportionate expense, Thuc.:—hence adv. ἱκνευμένως, fittingly, aright, Hdt. part.

Frisk Etymology German

ἱκνέομαι: {hiknéomai}
Meaning: kommen
See also: s. ἵκω.
Page 1,718

Mantoulidis Etymological

ἱκνοῦμαι (=ἔρχομαι, φτάνω). Εἶναι ἐκτεταμένος τύπος τῶν ποιητικῶν ρημ. ἳκω και ἱκάνω, μέ ρίζα ϝικ + πρόσφυμα νε + ομαι → ϝικ-νέ-ομαι → ἱκ-νέ-ομαι → ἱκνοῦμαι.
Παράγωγα: ἱκανός, ἱκανότης, ἱκανῶς, ἱκέτης, ἱκετεύω, ἱκετεία καί ἱκεσία, ἱκέτευμα, ἱκετευτικός, ἱκετεύσιμος, ἱκετευτέος, ἱκέτευσις, ἱκετήριος, ἱκετικός, ἴκμενος (=ἄνεμος εὐνοϊκός), ἵκτωρ (=ἱκέτης), ἄφιξις, προίξ (προίκ-ς) (=τά δῶρα τοῦ γάμου πού φτάνουν ἀπό πρίν), ἴχνος, ἰχνεύω, ἰχνευτής, προΐκτης (=ζητιάνος), ἐφικτός (=κατορθωτός), ἀπρόσικτος (=ἀπλησίαστος), ἀνέφικτος (=ἀκατόρθωτος), ἄικτος (=ἀπλησίαστος), ἰχνηλατῶ, ἰχνηλάτης.

Léxico de magia

rogar, suplicar a un dios, parentético ἱκνοῦμαι, νῦν λάμψον, ἄναξ κόσμοιο, Σαβαώθ te lo ruego, ilumíname ahora, señor del cosmos, Sabaot P III 219 ἔγειρον, ἱκετῶ, τὸν σόν, ἱκνοῦμαι, φίλον despierta, te suplico, a tu amigo, te lo ruego P IV 195

Lexicon Thucydideum

advenire, to arrive, 5.40.1, [nonnulli codd. several manuscripts ἥκοντο].
Part. participle congruens, iustus, fitting, right, 1.99.3.