ἐφέπω

English (LSJ)

Ep. impf. ἔφεπον, iterat. ἐφέπεσκον, Il.16.732, Od.12.330: A fut. ἐφέψω Il.21.588: aor. 2 ἐπέσπον A.Pers.552 (lyr.) (the only place in Trag.), inf. ἐπισπεῖν, part. ἐπισπών (v. infr. III):—ply, wield, ἔγχος Pi.P.6.33.
2 c. dat. pers., apply, direct towards or direct against, Πατρόκλῳ ἔφεπε κρατερώνυχας ἵππους Il.16.732, cf. 724.
3 ply, belabour, lay on to, [ἵππους] μάστιγι 24.326; of warriors, belabour, harass the enemy, 11.177, 22.188; σφεδανὸν ἔφεπ' ἔγχεϊ 21.542: c. acc. loci, ὣς ἔφεπε κλονέων πεδίον 11.496; of hunters, beat, drive, κορυφὰς ὀρέων Od.9.121 (but ἄγρην ἐφέπεσκον,.. ἰχθῦς ὄρνιθάς τε plied (ἐνήργουν Sch.) the chase, (hunting) fish and birds, 12.330): abs. metaph., punish, παραιβασίας Hes. Th.220.
II ply or practise a pursuit, ἄλλοι δ' ἐπὶ ἔργον ἕποιεν Od.14.195; πόλεμον ἐ. Simon.142.2 (codd. AP); τερπωλὰς καὶ θαλίας Archil. 13; συμποσίας Pi.P.4.294; ὅσια καὶ νόμιμα Ar. Th.675; πολλὰ ἐπέπουσι (v.l. ἐφ-) Hdt.7.8. ά; τὰν Φιλοκτήταο δίκαν ἐ. practising his way, Pi.P.1.50.
2 govern, administer, Θήβας A.Pers.38 (anap.), cf. 552; πόλιας θνητῶν v.l. in Simon.142.2; Ζεὺς ὥρην ἐφέπων Man.3.32; face (ply, cope with) a task, οὐδέ κ' Ἀθήνη τοσσῆσδ' ὑσμίνης ἐφέποι στόμα Il.20.359; τοσσούσδ' ἀνθρώπους ἐφέπειν καὶ πᾶσι μάχεσθαι ib.357; μαιμώων ἔφεπ' ἔγχεϊ faced (plied) them with his spear, 15.742.
3 c. acc. loci, haunt, frequent, of gods, nymphs, etc., γαῖαν καὶ βένθεα λίμνης Hes. Th.366, cf. Pi.P.1.30, Pae.Delph.7; of birds, A.R.2.384; γῆν καὶ θάλασσαν Luc. Trag.267; visit, σῴζων ἐφέποις ἡμᾶς Aristonous 1.47.
4 molest, follow a woman, Herod.2.47; cf. ἐφέπειν (ἐφέπτειν cod.)· ἐπακολουθεῖν, Hsch.
III come upon, encounter, face, πότμον ἐπίσπῃς, etc. Il.6.412, etc.; θάνατον καὶ πότμον ἐ. Od.24.31; θανεῖν καὶ πότμον ἐ. Il.7.52, Od.4.562, etc.; κακὸν οἶτον ἐ. 3.134; ὀλέθριον ἦμαρ ἐ. Il.19.294; ἐ. αἴσιμον ἦμαρ 21.100; reversely, αἰὼν ἔφεπε μόρσιμος Pi.O.2.10.—The Act. is rare in Att. (v. supr.).
B Med., ἐφέπομαι (in later Poets ἐφέσπομαι Maiist. 46, Naumach. ap.Stob.4.23.7, Nonn. D. 16.401, ἐπιέσπομαι Opp.C.3.272): impf. ἐφειπόμην: fut. ἐφέψομαι S.Ant.636, ἐπιέψομαι A.R.2.18: aor. 2 ἐφεσπόμην (but 3pl. ἐπέσποντο Pi.P.4.133), imper. ἐπίσπου, inf. ἐπισπέσθαι: also aor. 1 imper. ἐφεψάσθω (v.l. ἐφαψάσθω) Theoc.9.2:—follow, pursue, once in Hom. in hostile sense, ληϊστῆρσιν ἐπισπόμενος Ταφίοισιν Od.16.426, cf. Hdt.1.103, 3.54, Th.4.96, etc.
II follow, attend, λαῶν ἔθνος ἐπισπόμενον ἑοῖ αὐτῷ Il.13.495; ἐπισπέσθαι ποσίν attend on foot, i.e. keep up with, 14.521, cf. Hdt.3.14, 31, al.; εἰ μή οἱ τύχη ἐπίσποιτο if fortune attend him not, Id.1.32, etc.; ᾧ χάρις ἐφέσπετο Ar.V.1278: abs., opp. ἡγεῖσθαι, Th.3.45.
2 obey, attend to, ἐπισπόμενοι θεοῦ ὀμφῇ Od.3.215; ἐπισπόμενοι μένεϊ σφῷ giving the reins to their passion, 14.262; τῇ γνώμῃ τινὸς ἐ. Hdt.7.10.γ; βουλῇ.. ἐπισπέσθαι πατρός A.Eu.620; [γνώμαις], βουλεύμασι, τῷ δικαίῳ, S.Ant. 636, El.967, 1037: abs., ὁ ἐπισπόμενος, opp. ὁ πείσας, Th.3.43; also, agree, approve, εἰ δὲ.. ἐπὶ δ' ἕσπωνται θεοὶ ἄλλοι Od.12.349, cf. Pi.P. 4.133.
3 follow an argument, μόγις πως ἐ. Pl.Lg.644d, cf. Tht. 192e, etc.

German (Pape)

[Seite 1115] (s. ἕπω), impft. ἐφεῖπον, ep. ἔφεπον u. ἐφέπεσκον, fut. ἐφέψω, Il. 21, 588, aor. ἐπέσπον, inf. ἐπισπεῖν, partic. ἐπισπών (ἐφεψάσθω bei Theocr. 9, 2 ist in ἐφαψάσθω geändert); nachgehen, verfolgen, nachsetzen; ἃς τοὺς Ἀτρείδης ἔφεπε – αἰὲν ἀποκτείνων τὸν ὀπίστατον Il. 11, 177. 496; ἦ καὶ μαιμώων ἔφεπ' ἔγχεϊ 15, 742. 21, 542; ἄγρην ἐφέπεσκον, sie gingen der Beute nach, Od. 12, 330; bedrängen, in die Enge treiben, angreifen, τοσσούσδ' ἀνθρώπους ἐφέπειν καὶ πᾶσι μάχεσθαι Il. 20, 357, vgl. 494; vor sich hertreiben, ἵππ ους 24, 326; Πατρόκλῳ ἔφεπε ἵππους, er trieb die Rosse vor sich hin auf den Patroklos los, 16, 732; ἔγχος, den Speer auf Einen schleudern, Pind. P. 6, 33; κορυφὰς ὀρέων, vom Jäger, die Gipfel der Berge besuchen, durchstreifen, Od. 9, 121; πεδίον, durchlaufen, Il. 11, 496; γαῖαν καὶ βένθεα λίμνης Hes. Th. 365; ὄρος Pind. P. 1, 30; sp. D., νῆσον Ap. Rh. 2, 384. – Übertr., einem Geschäfte nachgehen, es eifrig betreiben, ὑσμίνης στόμα, den Kampf in den vordersten Reihen betreiben, eigtl. wie vorher, die ersten Schlachtreihen durchstreifen, Il. 20, 359; in tmesi, ἄλλοι δ' ἐπὶ ἔργον ἕποιεν Od. 14, 195; πόλεμον Ἄρης ἐφέπει Simonds. 40 (VII, 296); so auch συμποσίας Pind. P. 4, 294; ὅσια Ar. Th. 675; τερπωλὰς καὶ θαλίας Archil. bei Plut. de aud. poet. 11; ähnlich Θήβας Aesch. Pers. 38; Εέρξης δὲ πάντ' ἐπέσπε δυσφρόνως 544; sp. D. in der Anth.; auch Her., πολλὰ ἐπέπουσι 7, 8, 1. Aber παραιβασίας = bestrafen, Hes. Th. 220. – Bes. πότμον ἐπισπεῖν, sein Geschick betreiben, beschleunigen, sein Geschick, seinen Tod durch eigene Schuld sich zuziehen, oder wie mortem obire, sein Schicksal vollenden, oft bei Hom.; auch θάνατον καὶ πότμον ἐπισπεῖν, θανέειν καὶ πότμον ἐπισπεῖν, u. ähnl. κακὸν οἶτον, ὀλέθριον ἦμαρ, μόρσιμον ἦμαρ ἐπισπεῖν, Od. 3, 134 Il. 19, 294. 21, 100; vgl. αἰὼν ἔφεπε μόρσιμος Pind. Ol. 2, 10; – folgen, nacheifern, δίκαν Φιλοκτήταο Pind. P. 1, 50. – Med. nachgehen, folgen, τινί, Il. 13, 495 Od. 16, 426; ποσίν τινι, mit den Füßen folgen können, Il. 14, 521; ἐπέσποντο Pind. P. 4, 133; in Prosa, Her. u. Folgde; auch im feindlichen Sinne, verfolgen, u. übertr., εἰ μή οἱ τύχη ἐπίσποιτο, wenn ihn das Glück nicht begleite, Her. 1, 32; 7, 10, 4; ᾡ χάρις ἐφέσπετο Ar. Vesp. 1278; μόγις μέν πως ἐφέπομαι, d. i. mit der Einsicht folgen, Plat. Legg. I, 644 d; ἀδυνατήσασα ἐπισπέσθαι Phaedr. 248 c; – Folge geben, gehorsam sein, θεοῦ ὀμφῇ Od. 3, 215. 16, 96; ἐπισπόμενοι μένεϊ σφῷ, ihrer Leidenschaft folgend, sich durch sie verleiten lassend, 14, 262. 17, 431; βουλῇ πατρός Aesch. Eum. 590; γνῶμαι, αἷς ἔγωγ' ἐφέψομαι Soph. Ant. 632; τῷ δικαίῳ El. 1026, vgl. 955; ὅ τε πείσας καὶ ὁ ἐπισπόμενος Thuc. 3, 43. – Vgl. ἐφέσπομαι.

French (Bailly abrégé)

impf. ἐφεῖπον, épq. ἔφεπον ; f. ἐφέψω ; ao.2 ἔπεσπον > inf. ἐπισπεῖν, part. ἐπισπών;
litt. suivre sur ou vers, d'où
1 suivre à la piste, suivre de très près, poursuivre, acc.;
2 pousser dans ou sur : πάντα βαρίδεσσι ποντίαις ESCHL (Xerxès) a tout livré sur des navires à la merci des mers ; pousser en avant, pousser devant soi : ἵππους μάστιγι IL des chevaux avec le fouet ; τινι ἵππους IL des chevaux contre qqn;
3 poursuivre, explorer : κορυφὰς ὀρέων OD parcourir les sommets des montagnes ; πεδίον IL s'élancer à travers une plaine;
4 fig. diriger : Θήβας ESCHL gouverner Thèbes ; exécuter, accomplir : πότμον IL, οἶτον OD, ὀλέθριον ἦμαρ IL accomplir son sort, achever son destin;
Moy. ἐφέπομαι (impf. ἐφειπόμην ou ἐφεπόμην, f. ἐφέψομαι, ao.2 ἐφεσπόμην > opt. ἐπισποίμην, inf. ἐπισπέσθαι, part. ἐπισπόμενος);
1 suivre : τινι qqn ; fig. suivre par l'esprit, par l'intelligence;
2 en mauv. part poursuivre, τινι;
3 se laisser guider par ; être docile à, obéir à, se conformer à, τινι : θεοῦ ὀμφῇ OD à la voix du dieu ; μένεϊ σφῷ OD à leur passion ; τῇ γνώμῃ τινός ou βουλῇ τινος HDT à l'avis de qqn ; abs. consentir, approuver.
Étymologie: ἐπί, ἕπω.

Russian (Dvoretsky)

ἐφέπω: ион. ἐπέπω (impf. ἐφεῖπον - эп. ἔφεπον, fut. ἐφέψω, aor. 2 ἔπεσπον, inf. aor. ἐπισπεῖν, part. aor. ἐπισπών)
1 следовать по пятам, преследовать, теснить (τοσσούσδ᾽ ἀνθρώπους Hom.; τοῖς φεύγουσιν Her., Plut.);
2 гнать, погонять (ἵππους μάστιγι Hom.): Ἓκτωρ Πατρόκλῳ ἔφεπε ἵππους Hom. Гектор погнал коней на Патрокла;
3 бросать, пускать, метать (ἔγχος Pind.);
4 преследовать, карать (παραιβασίας Hes.);
5 проноситься, пробегать, проходить, тж. обходить (κορυφὰς ὀρέων, πεδίον Hom.; βένθεα λίμνης Hes.; ὄρος Pind.; γῆν καὶ θάλασσαν Luc.);
6 участвовать, заниматься: ὑσμίνης στόμα ἐ. Hom. выдерживать жаркий бой; ἄγρην ἐ. Hom. промышлять охотой; ἐπὶ ἔργον ἕποιεν Hom. они были заняты работой; ἐ. συμποσίας Pind. и θαλίας Archilochus ap. Plut. участвовать в пирах; πολλὰ ἐ. Her. совершать много (славных) дел; ἐ. ὅσια Arph. соблюдать благочестивые обряды; γεωργίαν ἐ. Plut. заниматься земледелием; πόλεμον λαῶν ἐ. Anth. принимать участие в войне народов;
7 натыкаться, встречаться, сталкиваться: ἐπεὶ ἂν σὺ πότμον ἐπίσπῃς Hom. после того, как ты столкнешься со (своим) роком, т. е. когда тебя настигнет гибель; κακὸν οἶτον ἐπισπεῖν Hom. пасть жертвой злой судьбы;
8 настигать: αἰὼν ἔφεπε μόρσιμος Pind. настиг злой рок;
9 следовать: ἐ. δίκαν Φιλοκτήταο Pind. следовать по стопам Филоктета; ἐ. τῷ δικαίῳ Soph. жить по справедливости;
10 med. (тж. ποσὶν ἐ. Hom.) сопровождать, сопутствовать (τινι ἐς Αἴγυπτον Her.): εἰ μή οἱ τύχη ἐπίσποιτο Her. если бы ему не сопутствовало счастье;
11 med. следовать, следить: μόγις μέν πως ἐφέπομαι Plat. мне трудно следовать (за тобой), т. е. следить за твоей речью;
12 med. управлять, править (Θήβας Aesch.);
13 med. следовать, слушаться, повиноваться (θεοῦ ὀμφῇ Hom.; τῇ βουλῇ τινος Her.; γνώμαις Soph.);
14 med. следовать, примыкать: ληϊστῆρσιν ἐπισπόμενος Ταφίοισιν Hom. присоединившись к тафийским разбойникам.

Greek (Liddell-Scott)

ἐφέπω: παρατ. (ἐφεῖπον) Ἐπικ. ἔφεπον, Ἰων. ἐφέπεσκον: μέλλ. ἐφέψω: ἀόρ. ἔπεσπον (Αἰσχύλ. Πέρσ. 552, τὸ μόνον παρὰ Τραγ. χωρίον), ἀπαρ. ἐπισπεῖν, μετοχ. ἐπισπών· ἴδε κατωτ. IV. Ἀκολουθῶ, ἕπομαι, διώκω, τινὰ Ἰλ. Λ. 117, Μ. 188· ἀπολ., Ο. 742, κτλ.· ἄγρην ἐφέπεσκον… ἰχθῦς ὄρνιθάς τε Ὀδ. Μ. 330. ΙΙ. ἐλαύνω, ἵππους ἐφέπων μάστιγι Ἰλ. Ω. 326· καὶ μετὰ δοτ. προσ., Πατρόκλῳ ἔφεπε κρατερώνυχας ἵππους, ἤλαυνεν αὐτοὺς ἐναντίον αὐτοῦ, Π. 732· ἔφεπε, προστακτ. ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἐννοίας, αὐτόθι 724. ΙΙΙ. ἐνασχολοῦμαι εἴς τι, ἐπιδιώκω, μετ’ αἰτ., οὐδέ κ’ Ἀθήνης τόσσης ὑσμίνης ἐφέποι στόμα, «ἐπέρχοιτο, ἐπιδιώκοι» (Σχόλ.), Υ. 359· ἄλλοι δ’ ἐπὶ ἔργον ἕποιεν Ὀδ. Ξ. 195· πόλεμον ἐφ. Σιμωνίδ. 109· τερπωλὰς καὶ θαλίας Ἀρχίλ. 12· ὅσια καὶ νόμιμα Ἀριστοφ. Θεσμ. 675, πρβλ. Ἡρόδ. 7. 8, 1· ἐφ. Θήβας, διοικεῖν κυβερνᾶν, Αἰσχύλ. Πέρσ. 38, πρβλ. 552· ἐφ. παραιβασίας, καταδιώκειν ἢ κολάζειν..., Ἡσ. Θ. 220· ἐφ. δίκαν Φιλοκτήτου, ἀκολουθεῖν τὸν τρόπον ἐκείνου, Πινδ. Π. 1. 97. 2) μετ’ αἰτ. τόπου, ἀναζητῶ, ἐρευνῶ, διέρχομαι, διατρέχω, Λατ. obire, κορυφὰς ὀρέων, ἐπὶ θηρευτῶν, Ὀδ. Ι. 121· πεδίον Ἰλ. Λ. 496· γαῖαν καὶ βένθεα λίμνης Ἡσ. Θ. 365· γῆν καὶ θάλασαν Λουκ. Τραγ. 267· συχνάζω εἴς τινα τόπον, ἐπὶ θεῶν, Πινδ. Π. 1. 57, πρβλ. Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 384. IV. συναντῶ, ἐπισπῶμαι, πότμον ἐπισπεῖν Ἰλ. Ζ. 412, κτλ.· θάνατον καὶ πότμον ἐπισπεῖν Ὀδ. Ω. 31· θανεῖν ἢ -έειν καὶ πότμον ἐπ. Ἰλ. Η. 52, Ὀδ. Δ. 562, κτλ.· κακὸν οἶτον ἐπέσπον Ὀδ. Γ. 134· ὀλέθριον ἦμαρ ἐπ. Ἰλ. Τ. 294· μόρσιμον ἦμαρ ἐπ. Φ. 100· τἀνάπαλιν, αἰὼν ἔφεπε μόρσιμος Πινδ. Ο. 2. 19. ― Τὸ ἐνεργ. εἶναι σπάνιον παρ’ Ἀττ., ἴδε ἀνωτ. Β. Μέσ. ἐφέπομαι (παρὰ μεταγεν. ποιητ. ἐφέσπομαι, ὃ ἴδε): παρατ. ἐφειπόμην: μέλλ. ἐφέψομαι: ἀόρ. ἐφεσπόμην, ἐπεσπόμην, Πινδ. Π. 4. 237, προστ. ἐπίσπου, ἀπαρ. ἐπισπέσθαι (ὡσαύτως ἀορ. α΄ προστ. ἐφεψάσθω (διάφ. γραφ. ἐφαψ-) Θεόκρ. 9. 2). Ἀκολουθῶ, διώκω, ἐπισπόμενος Ταφίοισιν Ὀδ. Π. 426· ἀλλ’ οὐδαμοῦ ἄλλοθι ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. ἐπὶ ἐχθρικῆς σημασίας, ἥτις ἀπαντᾷ παρ’ Ἡροδ. 1. 103., 3. 54, Θουκ. 4. 96, κτλ. ΙΙ. ἀκολουθῶ, συνοδεύω, λαῶν ἔθνος ἐπισπόμενον ἑοῖ αὐτῷ Ἰλ. Ν. 495· ἐπισπέσθαι ποσίν, ἀκολουθεῖν πεζῇ, Ξ. 521· οὕτω παρ’ Ἡροδ. 3. 14, 31, κ. ἀλλ.· ὡσαύτως, εἰ μὴ οἱ τύχη ἐπίσποιτο, ἂν μὴ ἡ τύχη τὸν ἀκολουθήσῃ, ὁ αὐτ. 1. 32, κτλ.· ᾦ χάρις ἐφέσπετο Ἀριστοφ. Σφ. 1278: ― ἀπολ., ἀντίθετον τῷ ἡγεῖσθαι, Θουκ. 3. 45. 2) ὑπακούω, προσέχω εἴς τι, ἐπισπόμενοι θεοῦ ὀμφῇ Ὀδ. Γ. 215, Π. 96· ἐπισπόμενοι μένεϊ σφῶ, ἐγκαταλιπόντες ἑαυτοὺς εἰς τὴν φορὰν τοῦ πάθους των, «τῇ ἑαυτῶν ὁρμῇ καὶ ἐπιθυμίᾳ συνδράμοντες» (Σχολ.), Ξ. 262, Ρ. 431· τῇ γνώμῃ τινὸς ἐπ. Ἡρόδ. 7. 10, 3· οὕτω παρ’ Ἀττ., βουλῇ… ἐπισπέσθαι πατρὸς Αἰσχύλ. Εὐμ. 620· γνώμαις, βουλεύμασι, τῷ δικαίῳ Σοφ. Ἀντ. 636, Ἠλ. 967, 1037, Εὐρ.: - ἀπολ., ὁ ἐπισπόμενος, ἀντίθετον τῷ ὁ πείσας, Θουκ. 3. 43· ὡσαύτως, συμφωνῶ, ἐπιδοκιμάζω, εἰ δὲ… ἐπὶ δ’ ἕσπωνται θεοὶ ἄλλοι Ὀδ. Μ. 349, πρβλ. Πινδ. ΙΙ. 4. 237. 3) ἀκολουθῶ λογικόν τινα συλλογισμόν, Πλάτ. Νόμ. 644D, Θεαίτ. 192Ε, κτλ.

English (Autenrieth)

ipf. ἔφεπε, iter. ἐφέπεσκον, fut. ἐφέψεις, aor. ἐπέσπον, opt. ἐπίσποι, inf. ἐπισπεῖν, mid. aor. inf. ἐπισπέσθαι, part. -όμενος: I. act., follow up, pursue, and seemingly causative, Πατρόκλῳ ἔφεπε κρατερώνυχας ἵππους, ‘urge on against,’ Il. 16.724; ὣς τοὺς Ἀτρείδης ἔφεπε, ‘followed up,’ ‘pursued,’ Il. 11.177; (κυνηγέται) κορυφὰς ὀρέων ἐφέποντες, ‘pushing to,’ Od. 9.121; ὑσμίνης στόμα, ‘move over,’ Il. 20.359, Il. 11.496; freq. met., θάνατον καὶ πότμον ἐπισπεῖν, ‘meet’ one's fate; so οἶτον, ὀλέθριον or αἴσιμον ἦμαρ, Od. 3.134, Τ 2, Il. 21.100.—II. mid., follow close; τινί, Il. 13.495; ποσίν, ‘in running,’ Il. 14.521; met., ἐπισπόμενοι μένει σφῷ, θεοῦ ὀμφῇ, ξ 2, Od. 3.215.

English (Slater)

ἐφέπω (ἐφέπεις; -έπων: impf. ἔφεπε（ν): aor. med. ἐπέσποντο.)
   a act.
   I embrace met., αἰὼν δ' ἔφεπε μόρσιμος (O. 2.10) νῦν γε μὰν τὰν Φιλοκτήταο δίκαν ἐφέπων ἐστρατεύθη (P. 1.50)
   II busy oneself with, devote onself to Ζεῦ ὃς τοῦτ' ἐφέπεις ὄρος (P. 1.30) ὁ δ' ἔφεπεν κραταιὸν ἔγχος wielded (P. 6.33) συμποσίας ἐφέπων θυμὸν ἐκδόσθαι πρὸς ἥβαν πολλάκις (P. 4.294)
   b follow, give support οἱ δ' ἐπέσποντ (P. 4.133)
   c frag. ]εφεπετ[ P. Oxy. 2442, fr. 41A. 2. ]ντι κέλευθον ἐπισπησει[ P. Oxy. 2672, fr. 1. 9 ad ?fr. 346.

Greek Monolingual

ἐφέπω (Α)
Ι. ενεργ.
1. χειρίζομαι, χρησιμοποιώ επιδέξια, στρέφω, εκσφενδονίζω («ὁ δ' ἔφεπεν κραταιὸν ἔγχος», Πίνδ.)
2. κατευθύνω προς κάποιον ή εναντίον κάποιου («Πατρόκλῳ ἔφεπε κρατερώνυχας ἵππους», Ομ. Ιλ.)
3. εξαναγκάζω κάποιον με τη βία, ξυλοφορτώνω («ἐφέπων [ἵππους] μάστιγι», Ομ. Ιλ.)
4. (για πολεμιστές) ταλαιπωρώ, βασανίζω τον εχθρό («σφεδανὸν ἔφεπ' ἔγχεϊ», Ομ. Ιλ.)
5. καταδιώκω, τιμωρώ («ἐφέπων παραιβασίας», Ησίοδ.)
6. εξασκώ ή χρησιμοποιώ κάποια τιμωρία ή καταδίωξη («τὰν Φιλοκτήταο δίκαν ἐφέπων» — εφαρμόζοντας την τιμωρία του Φιλοκτήτη
7. διοικώ, κυβερνώ («ἐφέπων Θήβας», Αισχύλ.)
8. αντιμετωπίζω κάποιο έργο (α. «οὐδὲ κ' Ἀθήνη τοσσῆσδ' ὑσμίνης ἐφέποι στόμα», Ομ. Ιλ.
β. «μαιμώων ἔφεπ' ἔγχεϊ» — τους αντιμετώπιζε με το δόρυ, Ομ. Ιλ.)
9. (για θεούς, νύμφες κ.λπ.) συχνάζω, διέρχομαι από κάποιο τόπο («ἐφέπων γαῖαν καὶ βένθεα λίμνης», Ησίοδ.)
10. επισκέπτομαι («σῴζων ἐφέποις ἡμᾶς», Αριστοφ.)
11. (για γυναίκα) ενοχλώ, παίρνω από πίσω
12. συναντώ τυχαία, απαντώ («πότμον ἐπισπεῖν», Ομ. Ιλ.)
13. επιταχύνω («ὀλέθριον ἦμαρ ἐπισπεῖν», Ομ. Ιλ.)
14. παρακολουθώ
15. (για χρόνο) φθάνω («αἰὼν ἔφεπε μόρσιμος», Πίνδ.)
II. μέσ. ἐφέπομαι, ποιητ. τ. ἐφέσπομαι και ἐπιέσπομαι
1. (με εχθρική σημασία) ακολουθώ, καταδιώκω («ληϊστῆρσιν ἐπισπόμενος Ταφίοισιν», Ομ. Οδ.)
2. ακολουθώ, συνοδεύω («λαῶν ἔθυος ἐπισπόμενον ἑοῖ αὐτῷ», Ομ. Ιλ.)
3. συμβαδίζω, ακολουθώ πεζός (α. «ἐπισπέσθαι ποσίν», Ομ. Ιλ.
β. μτφ. «εἰ μὴ οἱ τύχη ἐπίσποιτο» — αν δεν τὸν ακολουθήσει η τύχη, Ηρόδ.)
4. υπακούω, προσέχω («ἐπισπόμενοι θεοῦ ὀμφῇ», Ομ. Οδ.)
5. (μτχ. αορ.) ὁ ἐπισπόμενος, -ένη, -ον
αυτός που δεν έπεισε, αντίθ. πείσας («ὅ τε πείσας καὶ ὁ ἐπισπόμενος ὁμοίως ἐβλάπτοντο», Θουκ.)
6. συμφωνώ, επιδοκιμάζω («εἰ δέ... ἐπὶ δ' ἕσπωνται θεοὶ ἄλλοι», Ομ. Οδ.)
7. ακολουθώ κάποιο λογικό συλλογισμό («μόγις μήπως ἐφέπομαι», Πλάτ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + ἕπω].

Greek Monotonic

ἐφέπω: παρατ. Επικ. ἔφεπον, Ιων. ἐφέπεσκον· μέλ. ἐφέψω, αόρ. βʹ ἐπέσπον, απαρ. ἐπισπεῖν, μτχ. ἐπισπών·
Α. 1. ακολουθώ, έπομαι, καταδιώκω, με αιτ., σε Ομήρ. Ιλ.
II. οδηγώ, καθοδηγώ, (ἵππους) ἐφέπων μάστιγι, στο ίδ.· και με δοτ. προσ., Πατρόκλῳ ἔφεπε ἵππους, τους οδήγησε, τους κατηύθυνε εναντίον του, στο ίδ.
III. 1. επιδιώκω, ενασχολούμαι με κάτι, με αιτ., σε Όμηρ.· ἐφ. Θήβας, διοικώ, κυβερνώ, σε Αισχύλ.
2. με αιτ. τόπου, ψάχνω, ερευνώ, αναζητώ, διέρχομαι, Λατ. obire, σε Όμηρ., Ησίοδ.
IV.έρχομαι ξαφνικά, επέρχομαι, επιφέρω, προκαλώ, πότμον ἐπισπεῖν, σε Όμηρ.· ὀλέθριον ἦμαρ ἐπ., σε Ομήρ. Ιλ. Β. I. Μέσ., ἐφέπομαι, παρατ. -ειπόμην, μέλ. -έψομαι, αόρ. βʹ -εσπόμην, προστ. ἐπί-σπου, απαρ. ἐπι-σπέσθαι·
I. ακολουθώ, διώκω, με δοτ., σε Ομήρ. Οδ., Ηρόδ. κ.λπ.
II. 1. ακολουθώ, συνοδεύω, παρακολουθώ, παρευρίσκομαι, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ.· ἐπισπέσθαι ποσίν, ακολουθώ πεζός, δηλ. συμβαδίζω, συμπορεύομαι με, σε Ηρόδ.· εἴ οἱ τύχη ἐπίσποιτο, αν η τύχη τον ακολούθησε, στον ίδ.· απόλ., σε Θουκ.
2. υπακούω, δίνω προσοχή, θεοῦ ὀμφῇ, σε Ομήρ. Οδ.· ἐπισπόμενοι μένεϊ σφῶ, ενδίδοντας στο πάθος τους, στο ίδ.· βουλῇ ἐπισπέσθαι πατρός, σε Αισχύλ. κ.λπ.· απόλ., ὁ ἐπισπόμενος, αντίθ. προς το ὁ πείσας, σε Θουκ.· επίσης, συμφωνώ, εγκρίνω, επιδοκιμάζω, ἐπὶ δ' ἕσπωνται θεοὶ ἄλλοι, σε Ομήρ. Οδ.
3. ακολουθώ λογικό συλλογισμό, σε Πλάτ.

Middle Liddell

imperf. epic ἔφεπον ionic ἐφέπεσκον fut. ἐφέψω aor2 ἐπέσπον inf. ἐπισπεῖν part. ἐπισπών mid ἐφέπομαι imperf.mid -ειπόμην fut. -έψομαι aor2 -εσπόμην imperat. ἐπί-σπου inf. ἐπι-σπέσθαι
I. to go after, follow, pursue, c. acc., Il.
II. to drive on, urge on, [ἵππους] ἐφέπων μάστιγι Il.; and c. dat. pers., Πατρόκλῳ ἔφεπε ἵππους drove them against him, Il.
III. to follow a pursuit, busy oneself about it, c. acc., Hom.; ἐφ. Θήβας to administer, govern it, Aesch.
2. c. acc. loci, to search, explore, traverse, Lat. obire, Hom., Hes.
IV. to come suddenly upon, encounter, incur, πότμον ἐπισπεῖν Hom.; ὀλέθριον ἦμαρ ἐπ. Il.
B. Mid. to follow, pursue, c. dat., Od., Hdt., etc.
II. to follow, accompany, attend, Il., Hdt.; ἐπισπέσθαι ποσίν to follow on foot, i. e. keep up with, Hdt.; εἴ οἱ τύχη ἐπίσποιτο if fortune attend him, Hdt.:—absol., Thuc.
2. to obey, attend to, θεοῦ ὀμφῇ Od.; ἐπισπόμενοι μένεϊ σφῷ giving the reins to their passion, Od.; βουλῇ ἐπισπέσθαι πατρός Aesch., etc.:—absol., ὁ ἐπισπόμενος, opp. to ὁ πείσας, Thuc.:—also to agree, approve, in tmesi, ἐπὶ δ' ἕσπωνται θεοὶ ἄλλοι Od.
3. to follow an argument, Plat.

Lexicon Thucydideum

sequi, subsequi, to follow, come after, 3.45.5, 4.120.2, 5.3.2, [vulgo commonly ἐπισπώμενος] 5.11.1, 5.58.4. 7.52.2, 7.78.2, [Vat. Vatican manuscript ἑπόμενον]
persequi, to pursue, 4.35.3, [vulgo commonly ἐπισπώμενοι]... 4.96.6. 4.96.8,
sententiam alterius sequi, to follow another's opinion, 3.43.5, [vulgo commonly ἐπισπώμενος]