πρός

German (Pape)

[Seite 742] dor. u. poet. ποτί u. προτί (nur in wenigen Zusammensetzungen wird ι elidirt, s. oben ποτί), kretische Form durch Buchstabenumstellung war πορτί, Greg. Cor. p. 238; – zu, adverb., ohne Casus, noch dazu, oben drein, außerdem; am häufigsten πρὸς δέ, Hom. oft, wie θλάσσε δέ οἱ κοτύλην, πρὸς δ' ἄμφω ῥῆξε τένοντε, Il. 5, 307; ἅπερ τελεῖται, πρὸς δ' ἃ βούλομαι λέγω, Aesch. Prom. 931; Her. 1, 71. 2, 119. 3, 135. 5, 20 u. sonst (auch in attischer Prosa nicht selten); πρὸς γάρ, 3, 91; καὶ πρὸς πιέζει χρημάτων ἀχηνία, Aesch. Ch. 299; ὄλωλα καὶ πρός γ' ἐξελαύνομαι χθονός, Eur. Med. 704, vgl. Or. 621 Hel. 962; καὶ πρὸς οὐκ αἰτοῦμαι οὐδέν, Ar. Equ. 576; κἄγωγε πρός, Ran. 416, vgl. Plut. 1001; καὶ πρός, Her. 6, 125 u. oft bei den Attikern; πρὸς δὲ καί, Thuc. 3, 58, Xen. Hell. 6, 7, 3 Cyr. 6, 4, 8, πρὸς δ' ἔτι, Her. 3, 74; Xen. An. 3, 2, 2; πρὸς δὲ καί, Plat. Prot. 321 d; καὶ πρός γε, Rep. I, 328 a. Soph. 234 a; καὶ ἐλεεινόν γε πρός, Gorg. 469 b; vgl, noch Pors. Eur. Phoen. 629, Reisig comm. crit. Soph. O. C. 809 p. 308. Vgl. auch προσέτι.

Greek (Liddell-Scott)

πρός: πρόθ., μετὰ γεν., δοτ. καὶ αἰτ., ― ἐν ταῖς πτώσεσι δὲ ταύταις ἡ ἀρχικὴ σημασία καθ’ ἃ ἀνήκει εἰς ἑκάστην εἶναι: κίνησις ἀπὸ τόπου, στάσις ἐν τόπῳ, κίνησις εἰς τόπον: ἐκτὸς τῆς πρὸς ὁ Ὅμηρ. ποιεῖται χρῆσιν καὶ τῶν τύπων προτί, ποτί, συνήθως μετ’ αἰτ., λίαν σπανίως μετὰ δοτ., καὶ ἑκάστου μόνον ἅπαξ μετὰ γεν., Ἰλ. Λ. 831, Χ. 198· τὸ ποτὶ εἶναι ὡσαύτως ὁ κανονικὸς Δωρ. τύπος, ἀλλ’ ὁ τύπος, προτὶ εἶναι ἀμφίβολος ἐν τῇ Δωρικῇ, ἴδε τὰς λ. (Ὁ ἀρχικὸς τύπος φαίνεται ὅτι ἦτο προτί, πρβλ. Σανσκρ. prati (contra, versus), Σλαυ. proti καὶ πρὸς τὸ ποτί, πρβλ. τὸ Zd. paiti. ― προτί, πρὸς φαίνεται ὅτι προῆλθον κατ’ ἔκτασιν ἐκ τοῦ πρό, πρβλ. πρόσω, πρόσθεν). Α. ΜΕΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ἡ πρὸς σημαίνει τὸ μέρος ἐξ οὗ ἔρχεταί τι: Ι. ἐπὶ τόπου, ἔκ τινος τόπου, ἐκ..., ἀπό..., ἵκετο ἠὲ πρὸς ἠοίων ἢ ἑσπερίων ἀνθρώπων Ὀδ. Θ. 29, πρβλ. Ἰλ. Κ. 428· τὸν πρὸς Σάρδεων ἤλεκτρον Σοφ. Ἀντ. 1037. 2) εἰς δήλωσιν τῆς σχετικῆς θέσεως ἀντικειμένων ἢ τόπων, νήσοισι πρὸς Ἤλιδος, ἐγγὺς Ἤλιδος, πρὸς τὸ μέρος τῆς Ἤλιδος. Ὀδ. Φ. 347· πρὸς ἁλός, πρὸς Θύμβρης, Ἰλ. Κ. 428, 430· εἶναι πρὸς θαλάσσης Ἡρόδ. 2. 154· πρὸς τοῦ Ἑλλησπόντου ἱδρῦσθαι ὁ αὐτ. 8. 120· ἐστρατοπεδεύοντο πρὸς Ὀλύνθου Θουκ. 1. 62, κτλ.· συχν. μετὰ λέξεων δηλουσῶν τὰ σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος, δύω θύραι εἰσίν, αἱ μὲν πρὸς βορέαο, αἱ δ’ αὖ πρὸς νότου, ἡ μία βλέπουσα πρὸς βορρᾶν, ἡ δὲ ἄλλη πρὸς νότον, Ὀδ. Ν. 110· οὕτω, οἰκέουσι πρὸς νότου ἀνέμου Ἡρόδ. 3. 101· πρὸς ἄρκτου τε καὶ βορέω ἀνέμου κατοικημένοι αὐτόθι 102· πρὸς μεσαμβρίης αὐτόθι 107· προσέτι, χωρίον πρὸς τοῦ Τμώλου τετραμμένον (εἰ καὶ ἐν τοιαύταις φράσεσιν ἡ αἰτ. εἶναι συνηθεστέρα) ὁ αὐτ. 1. 84· οὕτω, πρὸς Πλαταιῶν Θουκ. 3. 21· πρὸς Νεμέας ὁ αὐτ. 5. 59. Τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ἐκφέρει ἡ πρὸς μετ’ αἰτ. (Γ. 1. 3)· ἐνίοτε δὲ εὑρίσκομεν τὰς συντάξεις ἀμφοτέρας ἡνωμένας, πρὸς ἠῶ τε καὶ τοῦ Τανάϊδος Ἡρόδ. 4. 122· τὸν μὲν πρὸς βορέω ἑστεῶτα, τὸν δὲ πρὸς νότον ὁ αὐτ. 2. 121, πρβλ. 4. 17. 3) ἐπὶ ἐχθρικῆς σημασίας, πρὸς τὸ μέρος, ἐναντίον, φυλακαὶ πρὸς Αἰθιόπων, πρὸς Ἀραβίων ὁ αὐτ. 3. 30. 4) ἐνώπιον, Λατ. coram, ὡς ἡ πρὸς μετὰ δοτ., μάρτυροι ἔστων πρός τε θεῶν μακάρων πρός τε θνητῶν ἀνθρώπων Ἰλ. Α. 339, πρβλ. Π. 85., Χ. 514· ― ὅθεν = ἐνώπιόν τινος, ἄδικον οὐδὲν οὔτε πρὸς θεῶν οὔτε πρὸς ἀνθρώπων Θουκ. 1. 71, πρβλ. Ξεν. Ἀν. 1. 6, 6, κτλ.· ὅσιος πρὸς θεῶν Νόμ. παρ’ Ἀνδοκ. 13. 14· ὁ γὰρ καιρὸς πρὸς ἀνθρώπων βραχὺ μέτρον ἔχει Πινδ. Π. 4. 508. 5) ἐπὶ ἱκετείας, διαμαρτυρίας, ὅρκου, κτλ., ἐνώπιον, καὶ ἐντεῦθεν ἐν ὀνόματι..., Λατ. per, γουνάζομαί σε... πρός τ’ ἀλόχου καὶ πατρὸς Ὀδ. Λ. 67· ἐπιορκῶ πρὸς δαίμονος, ψευδῶς ὁρκίζομαι ἐν ὀνόματι..., Ἰλ. Τ. 188· καὶ οὕτω παρ’ Ἀττ., πρὸς θεῶν πατρῴων Σοφ. Ἀντ. 838· πρὸς θεῶν, πρὸς τῶν θεῶν, κτλ.· ἱκετεύω, ἀντιβολῶ πρὸς παίδων, πρὸς γυναικῶν, κτλ., Δημ. 842. 7, κτλ.· ― ἐν τοιαύταις φράσεσι τὸ ῥῆμα συχνάκις παραλείπεται, πρὸς Διός, πρὸς θεῶν ἢ τῶν θεῶν, Τραγ., κτλ., ἀλλὰ δὲν εἶναι σύνηθες μετ’ ἄλλων λέξεων, πρὸς τῆς Ἀθηνᾶς Δείναρχ. 95 ἐν τέλ.· πρὸς Χαρίτων Λουκ. πῶς δεῖ Ἱστ. Συγγρ. 14· μὴ πρὸς γενείου Σοφ. Ἠλ. 1208· μὴ πρὸς ξενίας τᾶς σᾶς ὁ αὐτ. ἐν Ο. Κ. 515· ― ἐνίοτε ἐπὶ ἐρωτήσεων, πρὸς θεῶν, τίς οὕτως εὐήθης ἐστίν; Δημ. 13. 16· ἆρ’ οὖν, ὦ πρὸς Διός, …; Πλάτ. Πολ. 459Α, πρβλ. Ἀπολ. 26Ε· ― οἱ Τραγ. ἐνίοτε παρεμβάλλουσι τὴν ἀντωνυμ. σε μεταξὺ τῆς προθέσ. καὶ τῆς πτώσεως αὐτῆς, ὡς ἐν τῇ Λατ. per te omnes deos oro, πρὸς νύν σε πατρὸς πρός τε μητρός... ἱκνοῦμαι Σοφ. Φ. 468· πρός σε γούνων Εὐρ. Μήδ. 324· μὴ πρός σε θεῶν ὁ αὐτ. ἐν Ἀλκ. 275. β) ἐπὶ καταγωγῆς, ἐκ μέρους..., ἀπό..., γένος ἐξ Ἁλικαρνησσοῦ τὰ πρὸς πατρός, ἐκ μέρους τοῦ πατρός του, Δημ. 1303 ἐν τέλ., πρβλ. Ἰσοκρ. 35C· πρόγονοι ἢ πρὸς ἀνδρῶν ἢ πρὸς γυναικῶν, ἢ ἐκ μέρους τῶν ἀνδρῶν ἢ ἐκ μέρους τῶν γυναικῶν, Πλάτ. Θεαίτ. 173D· ὁ μὲν πατὴρ πρὸς ἀνδρῶν ἦν τῶν Εὐπατριδῶν Ἰσοκρ. 351C· οἱ συγγενεῖς τοῦ πατρὸς καὶ πρὸς ἀνδρῶν καὶ πρὸς γυναικῶν Δημ. 1305. 17· πρὸς αἵματος, συγγενεῖς ἐξ αἵματος, Σοφ. Αἴ. 1305· οἱ πρὸς αἵματος φύσιν ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 1125. ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων προερχομένων παρά τινος: 1) ἐκ μέρους..., ἀπό..., μετὰ ῥημάτων σημαινόντων τὸ ἔχειν, λαμβάνειν, δέχεσθαι, κτλ., ὡς ἄν... τιμὴν καὶ κῦδος ἄρηαι πρὸς πάντων Δαναῶν Ἰλ. Π. 85, πρβλ. Α. 160, κτλ.· τιμὴν πρὸς Ζηνὸς ἔχοντες Ὀδ. Λ. 302· δίδοι οἱ… χάριν ποτ’ ἀστῶν καὶ ποτὶ ξείνων Πινδ. Ο. 7. 165· οὕτω, κυρεῖν τινος πρός τινος Ἡρόδ. 1. 59· τυγχάνειν τινὸς πρὸς θεῶν Αἰσχύλ. Θήβ. 550, πρβλ. Σοφ. Αἴ. 527· λαχεῖν, λαβεῖν τι πρός τινος Πινδ. Ν. 107, Ἡρόδ. 2. 139 κτλ· οὕτω καὶ μετὰ παθ. ῥημάτων, ἐσθλά, τά σε προτί φασιν Ἀχιλλῆος δεδιδάχθαι, ὅτι ἔχεις διδαχθῇ ὑπὸ τοῦ Ἀχ., Ἰλ. Λ. 831· ἄριστα πεποίηται... πρὸς Τρώων Ζ. 57· οὕτως, αἴσχε’ ἀκούω πρὸς Τρώων αὐτόθι 525· ταῦτα... πρὸς τούτου κλύειν Σοφ. Ο. Τ. 429· λέγεσθαι πρός τινος Ἡρόδ. 1. 47· ἀτιμάζεσθαι ἢ τετιμῆσθαι πρός τινος 1. 61., 2. 75· λόγου οὐδενὸς γίγνεσθαι πρός τινος 1. 120· παθεῖν τι πρός τινος 1. 73· ἔργον γίγνεται πρός τινος 7. 153· τὸ ποιεύμενον πρὸς Λακεδαιμονίων 7. 209· αἰτεῖσθαι χρήματα πρός τινος 8. 111· ἱμέρου βέλει πρὸς σοῦ τέθαλπται Αἰσχύλ. Πρ. 650. ― οὕτω μετ’ ἐπιθ. ἢ οὐσιαστ., τιμήεσσα πρός τινος Ὀδ. Σ. 162· ἐπίφθονος πρός τινος Ἡρόδ. 7. 139· ἔρημος πρός τινος Σοφ. Ἀντ. 919· πειθώ, ἄρκεσις, δόξα πρός τινος Σοφ. Ἠλ. 562, Ο. Κ. 73, Εὐρ. Ἡρακλ. 624· ― μετ’ ἐπιρρ., οὐκ ἀχαρίστως μοι ἕξει πρὸς ὑμῶν, δὲν θὰ δοκιμάσω ἀχαριστίαν παρ’ ὑμῶν, Ξεν. Ἀν. 2. 3, 18, πρβλ. Πλάτ. Πολ. 463D. 2) μὴ πρὸς ἀλλήλοιν θανεῖν, νὰ μὴ ἀποθάνωσι διὰ τῶν χειρῶν ἀλλήλων, νὰ μὴ φονεύσῃ ὁ εἷς τὸν ἄλλον, Valck. εἰς Εὐρ. Φοιν. 1275, πρβλ. Σοφ. Ο. Τ. 949, 1237. 3) ὡσαύτως ἐπὶ πραγμάτων, πρὸς τίνος ποτ’ αἰτίας τέθνηκεν; ἐκ τίνος αἰτίας; διὰ ποίαν αἰτίαν; αὐτόθι 1236· πρὸς ἀμπλακημάτων, ἐξ αἰτίας..., ὁ αὐτ. ἐν Ἀντ. 51· ὡσαύτως, δίαιτα πρὸς ὕδατος, πρὸς πυρός, δι’ ὕδατος, διὰ πυρός, Ἱππ. 347. 44 κἑξ. ΙΙΙ. ἐπὶ ἐξαρτήσεως ἢ στενῆς σχέσεως· καὶ οὕτως, 1) σημαίνει τὸν ἐξαρτώμενον ἔκ τινος καὶ ὑπὸ τὴν προστασίαν αὐτοῦ διατελοῦντα, πρὸς Διός εἰσι ξεῖνοί τε πτωχοί τε Ὀδ. Ζ. 207, Ξ. 57· δικασπόλοι, οἵ τε θέμιστας πρὸς Διὸς εἰρύαται, οἵτινες τὰς δίκας καὶ τοὺς νόμους παρὰ τοῦ Διὸς παραλαβόντες φυλάττουσι, Ἰλ. Α. 239· πρὸς ἄλλης ἱστὸν ὑφαίνειν, ὑπ’ ἄλλης κελευομένη Ζ. 456. 2) χάριν τινός, ὑπέρ τινος, ὡς παρ’ Ἡροδ. 1. 75, 124, πρβλ. Francke εἰς Τυρταῖον, 1. 8, Σοφ. Ο. Τ. 1434, Τρ. 479, κτλ.· πρὸς τῶν ἐχόντων... τὸν νόμον τίθης Εὐρ. Ἄλκ. 57. 3) παρά τινι, οὗτος δὲ ὁ Μεγάβαζος εἴπας τόδε τὸ ἔπος ἐλείπετο ἀθάνατον μνήμην πρὸς Ἑλλησποντίων, παρὰ τοῖς Ἑλλησποντίοις, Ἡρόδ. 4. 144. IV. δηλοῖ τὸ ἔκ τινος ὂν καὶ εἴς τινα ἀνῆκον, ὅθεν τὸ ἁρμόζον, προσῆκον, πρέπον, οὐ πρὸς τοῦ ἅπαντος ἀνδρός, ἀλλὰ πρὸς ψυχῆς τε ἀγαθῆς καὶ ῥώμης ἀνδρηίης ὁ αὐτ. 7. 153, πρβλ. 5. 12· ᾗ κάρτα πρὸς γυναικός ἐστιν..., πολὺ ὅμοιον πρὸς γυναῖκα, ἁρμόζον εἰς γυναῖκα, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1636· οὐ πρὸς ἰατροῦ σοφοῦ θρηνεῖν Σοφ. Αἴ. 581, πρβλ. Ἀριστοφ. Σφ. 369, Εὐρ. Ἑλ. 950, κτλ.· πρὸς σοῦ ἐστι ὁ αὐτ. ἐν Ἡρ. Μαιν. 585, κτλ.· οὐκ ἦν πρὸς τοῦ Κύρου τρόπου Ξεν. Ἀν. 1. 2, 11, κτλ.· ― ὡσαύτως ἐπὶ ποιότητος, κτλ., πρὸς δυσσεβείας Αἰσχύλ. Χο. 704 πρὸς δίκης, σύμφωνον πρὸς τὸ δίκαιον, πρὸς τὴν δικαιοσύνην, Σοφ. Ο. Τ. 1014, Ἠλ. 1211· οὐ πρὸς τῆς ὑμετέρας δόξης Θουκ. 5. 59· ἐάν τι ἡμῖν πρὸς λόγου ᾖ, ἐὰν συμφωνῇ διόλου πρὸς τὸν σκοπόν μας, Πλάτ. Γοργ. 459C· πρὸς ἀγαθοῦ, πρὸς κακοῦ, τινί ἐστιν ἢ γίγνεται, εἶναι πρὸς τὸ συμφέρον τινὸς ἢ πρὸς τὸ κακόν του, Ἀρρ. Ἀν. 7, 16, Ἡλιόδ. 7. 12· πρὸς ἀτιμίας, πρὸς δέους, πρὸς αἰσχύνης λαβεῖν τι, ἐκλαβεῖν τι ὡς προσβολήν, κτλ., Πλουτ. Κικ. 13, Φλαμ. 7· λαβεῖν τι πρὸς ὀργῆς Ἰωσήπ Ἰουδ. Ἀρχ. 8. 1, 3· πρβλ. Λοβεκ. Φρύνιχ. 10. Β. μετὰ δοτ., σημαίνει ἐγγύτητα, πλησίον, ἐγγύς, ἐπάνω, ἐν..., ποτὶ γαίῃ Ὀδ. Θ. 190, Λ΄, 423· ποτὶ γούνασι Ἰλ. Ε. 408· ποτὶ δρυσίν, μεταξὺ τῶν δρυῶν, Ξ. 398· πρὸς ἄκμονι χαλκεύειν Πινδ. Π. 1. 166· ποτὶ γραμμᾷ στᾶσαί τινα αὐτόθι 9. 209· ἄγκυραν ποτὶ ναῒ κρημνάντων αὐτόθι 4. 41· δῆσαί τινα πρὸς φάραγγι Αἰσχύλ. Πρ. 15· καμεῖν ποντίῳ πρὸς κύματι ὁ αὐτ. ἐν Θήβ. 210· πρὸς μέσῃ ἀγορᾷ Σοφ. Τρ. 871· πρὸς Ἀργείων στρατῷ ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 95· πρὸς πέδῳ κεῖσθαι ὁ αὐτ. Ο. Τ. 180· θακεῖν πρὸς ναοῖς αὐτόθι 20, πρβλ. Αἰσχύλ. Εὐμ. 855· πρὸς ἡλίου ναίουσι πηγαῖς ὁ αὐτ. Πρ. 808· πρὸς τῇ γῇ ναυμαχεῖν Θουκ. 7. 34· ἐς μάχην καθίστασθαι πρὸς αὐτῇ τῇ πόλει ὁ αὐτ. 2. 79· τεῖχος πρὸς τῇ θαλάσσῃ ὁ αὐτ. 3. 105· αἱ πρὸς θαλάττῃ πόλεις Ξεν. Ἑλλ. 4. 8, 1· τὸ πρὸς Αἰγίνῃ στράτευμα, ἔξω τῆς Αἰγίνης, πλησίον, Θουκ. 1. 105· Λίβυες πρὸς Αἰγύπτῳ, συνορεύοντες πρός..., αὐτόθι 104· τὰ πρὸς ποσί, τὰ πλησίον τῶν ποδῶν, τὰ ἔμπροσθέν τινος, Σοφ. Ο. Τ. 130, κτλ.· θρηνεῖν ἐπῳδὰς πρός… πήματι, ἐπὶ τοῦ δυστυχήματος, ὁ αὐτ. Αἴ. ἐν 582. 2) ἐνώπιον, ἐπὶ παρουσίᾳ τινός, πρὸς τοῖς θεσμοθέταις, πρὸς τῷ διαιτητῇ λέγειν Δημ. 487. 8., 1001. 4· ὅσα πρὸς τοῖς κριταῖς γέγονεν αὐτόθι 520. 22· πρὸς διαιτητῇ φεύγειν ὁ αὐτ. 602. 5· οὕτως ἴσως τὸ πρὸς δμωαῖσι, Σοφ. Ἀντ. 1189. 3) ὡσαύτως μετὰ ῥημάτων, δηλούντων κίνησιν εἰς τόπον καὶ μετὰ αὐτὴν ἑπομένην στάσιν ἐν τόπῳ, εἴς τι ἢ πλησίον, πρός, ἐπάνω, ἐναντίον, ποτὶ δὲ σκῆπτρον βάλε γαίῃ Ἰλ. Α. 245, Ὀδ. Β. 80· βάλλειν τινὰ πρὸς πέτρῃ Ὀδ. Ε. 415, κτλ.· νῆας ποτὶ σπιλάδεσσιν ἔαξαν Γ. 298, πρβλ. Ε. 401· λιαζόμενος προτὶ γαίῃ, πίπτων πρὸς τὴν γῆν, Ἰλ. Υ. 420. 4) ἐνίοτε ἔχει τὴν σημασίαν τοῦ προσκολλᾶσθαι ἰσχυρῶς, ἐκ τοῦ πλησίον, λαβεῖν προτὶ οἷ, πρὸς ἑαυτόν, Ἰλ. Υ. 418· ἑλεῖν προτὶ οἷ Φ. 507· πρὸς ἀλλήλῃσιν ἔχεσθαι Ὀδ. Ε. 329· προσπεπλασμένας… πρὸς οὔρεσι Ἡρόδ. 3. 111. ΙΙ. τίθεται εἰς δήλωσιν ἐνασχολήσεως, καθ’ ἣν ὁ ἀσχολούμενος εἴς τι παρίσταται ὡς πλησιέστατα καὶ οἱονεὶ ἐπὶ τοῦ ἀντικειμένου ὤν, πρὸς αὐτῷ γ’ εἰμὶ τῷ δεινῷ λέγειν Σοφ. Ο. Τ. 1169· εἶναι ἢ γίγνεσθαι πρός τινι Πλάτ. Φαίδων 84C, Δημ., κλπ.· οὕτω, διατρίβειν ἢ σχολάζειν πρός τίνι Ἐπικρ. ἐν Ἀδήλ. 1. 3, Ξεν. Ἀπομν. 3. 6, 6· ὅλον εἶναι πρός τινι Δημ. 380. 14· πρὸς τῇ ἀνάγκῃ ταύτῃ γίγνεσθαι Αἰσχίν. 11. 5· τὴν διάνοιαν, τὴν γνώμην ἔχειν πρός τινι Πλάτ. Πολ. 500Β, Αἰσχίν. 81. 32. ΙΙΙ. εἰς δήλωσιν προσθήκης εἴς τι, μόνον ἅπαξ παρ’ Ὁμ., ἄασάν μ’ ἕταροί τε κακοὶ πρὸς τοῖσί τε ὕπνος, καὶ προσέτι ὁ ὕπνος, «κοντὰ ᾿ς αὐτούς», Ὀδ. Κ. 68· πρὸς τοῖς παροῦσιν ἄλλα, «κοντὰ εἰς τὰ παρόντα», Αἰσχύλ. Πρ. 321, πρβλ. Πέρσ. 531· ἄλλους πρὸς ἑαυτῷ Θουκ. 1. 90· δέκα μῆνας πρὸς ἄλλοις πέντε Σοφ. Τρ. 45· τρίτος... πρὸς δέκ’ ἄλλαισιν γοναῖς Αἰσχύλ. Πρ. 774· πρὸς τῇ σκυτοτομίᾳ, κοντὰ εἰς τὸ ἐπάγγελμά του ὡς σκυτοτόμου, Πλάτ. Πολ. 397Ε· συχνάκις μετ’ οὐδετ. ἐπιθέτων, πρὸς τῷ νέῳ, πλὴν τῆς νεότητος αὐτοῦ, ὁ αὐτ. ἐν Συμπ. 195C, πρβλ. Θεαίτ. 185Ε· πρὸς τῷ βλαβερῷ καὶ ἀηδέστατον ὁ αὐτ. ἐν Φαίδρ. 240C· πρὸς τοῖς εἰρημένοις Θουκ. 6. 90, κτλ.· καὶ συχνάκις, πρὸς τούτοις, πλὴν τούτων, Λατ. practerea, Ἡρόδ. 2. 51, Αἰσχύλ. Πέρσ. 237, κτλ.· σπανίως ἐν τῷ ἑνικῷ, πρὸς τούτῳ Ἡρόδ. 1. 31, 41· πρὸς τοῖς ἄλλοις, πλὴν τῶν ἄλλων, Θουκ. 2. 61, κτλ., ἴδε Κόντου Γλωσσ. σ. 513 κἑφεξ. ― πρβλ. τὴν ἐπιρρημ. χρῆσιν κατωτ. Δ. Γ. ΜΕΤ’ ΑΙΤΙΑΤ., δηλοῖ κίνησιν ἢ διεύθυνσιν πρός τι· Ι. ἐπὶ τόπου, πρός, εἰς, Λατ. versus, μετὰ ῥημάτων κινήσεως, ἰέναι πρὸς Ὄλυμπον Ἰλ. Α. 420· ἰέναι, ἔρχεσθαι, βαίνειν, χωρεῖν πρὸς τεῖχος, κτλ., Μ. 137, κτλ.· ἰέναι πρὸς ἠῶ τ’ ἠέλιόν τε, ποτὶ ζόφον ἠερόεντα αὐτόθι 239 κἑξ., κτλ.· οὕτω καί, ἄγειν, φέρειν προτὶ ἄστυ, ἄγειν ποτὶ Ἴλιον, κτλ., Ν. 538, 657, κτλ.· ἄγεσθαι πρὸς οἶκον, ἐρύεσθαι ποτὶ Ἴλιον Ι. 147, Σ. 174, κτλ.· ἀπώσασθαι, δίεσθαι προτὶ ἄστυ, 45, Ο. 681, κτλ.· ῥίπτειν ποτὶ νέφεα Ὀδ. Θ. 374· βάλλειν ποτὶ πέτρας Μ. 71· κυλίνδεσθαι ποτὶ χέρσον Ι. 147· καὶ ἐν πολλαῖς ἄλλαις φράσεσι. 2) μετὰ ῥημάτων ἐν οἷς ὑπονοεῖται προηγηθεῖσα κίνησις, ἐρείδειν πρὸς τεῖχος, πρὸς κίονα Ἰλ. Χ. 112, Ὀδ. Θ. 66· κλίνειν πρὸς ἐνώπια Ἰλ. Θ. 435, Ὀδ. Δ. 42, κτλ.· ἑστάναι πρὸς κίονα Α. 127· ποτὶ τοῖχον ἀρηρότες Β. 342· ποτὶ βωμὸν ἵζεσθαι Χ. 334· πρὸς γοῦνά τινος καθέζεσθαι Σ. 395, πρβλ. Αἰσχύλ. Πρ. 276· ἑστάναι πρὸς σφαγάς, ἵσταμαι ἕτοιμος πρός..., ὁ αὐτ. ἐν Ἀγ. 1057, πρβλ. Σοφ. Ἠλ. 931, Φιλ. 23. 3) μετὰ ῥημάτων δηλούντων τὸ ὁρᾶν πρός τινα ἢ πρός τι; ἰδεῖν πρός τινα Ὀδ. Μ. 244, κτλ.· ὁρᾶν; ἀποβλέπειν πρός τι Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 725, κτλ.· οὕτω καί, στῆναι ποτὶ πνοιήν, πρὸς τὴν πνοήν, πρὸς τὴν αὔραν, ἔχοντες τὸ πρόσωπον ἐστραμμένον πρὸς αὐτήν, Ἰλ. Λ. 622· κλαίεσκε πρὸς οὐρανόν, ἔκλαιε βλέπων πρὸς τὸν οὐρανόν, Θ. 364· ― ἐπὶ τῶν σημείων τοῦ ὁρίζοντος, πρὸς ζόφον κεῖσθαι, πρὸς δυσμάς, Ὀδ. Ι. 26· ναίειν πρὸς Ἠῶ τ’ Ἠέλιόν τε Ν. 240· οὕτω παρὰ πεζογράφοις, πρὸς ἠῶ, μεσημβρίαν, ἑσπέραν, ἄρκτον, πρὸς ἀνατολάς, κτλ. πληρέστερον, πρὸς ἠῶ τε καὶ ἡλίου ἀνατολάς, πρὸς ἠῶ τε καὶ ἥλιον ἀνίσχοντα Ἡρόδ. 1. 201., 4. 40· ὡσαύτως, ἀκτὴ τῆς Σικελίης πρὸς Τυρσηνίην τετραμμένη ὁ αὐτ. 6. 22· ἴδε ἀνωτ. Α. Ι. 2. 4) ἐπὶ ἐχθρικῆς σημασίας, ἐναντίον, πρὸς Τρῶας μάχεσθαι Ἰλ. Ρ. 471· ἐστρατόωνθ’... πρὸς τείχεα Θήβης Δ. 378· πρὸς δαίμονα, ἐναντίον τῆς θελήσεως αὐτοῦ, Ρ. 98· πρὸς στῆθος βάλλειν Δ. 108· ἐπήδα πρὸς ῥόον Φ. 303· οὕτω, χρὴ πρὸς θεὸν οὐκ ἐρίζειν Πινδ. Π. 2. 163· χωρεῖν, ἐπιέναι πρὸς τίνα Σοφ. Τρ. 304, Θουκ. 2. 65· ὅσα ἔπραξαν οἱ Ἕλληνες πρὸς τε ἀλλήλους καὶ τὸν βάρβαρον ὁ αὐτ. 1. 118· καὶ συχνάκις μετὰ ῥημάτων οἷα τὰ ἀγωνίζεσθαι, ἀντιβαίνειν, ἀντιτάττεσθαι, μάχεσθαι, πολεμεῖν, κτλ.· ― ὡσαύτως ἐν λογικῷ ἐπιχειρήματι, εἰς ἀπάντησιν πρός..., ταῦτα πρὸς τὸν Πιττακὸν εἴρηται Πλάτ. Πρωτ. 345C· καὶ οὕτως ἐν ταῖς ἐπιγραφαῖς δικανικῶν λόγων, πρός τινα, εἰς ἀπάντησιν κατά τινος, καὶ εἶναι ἧττον ἰσχυρὰ ἔκφρασις τοῦ κατά τινος, ἐναντίον τινὸς ἢ ὡς κατηγορία, ὡς ἐν τῇ Λατ. τὸ adversus διαφέρει τοῦ in, Worf Dem. Lept: σ. clii· ἀλλὰ καί, 5) ἄνευ ἐχθρικῆς τινος σημασίας, ἀγορεύειν, εἰπεῖν, μυθήσασθαι, φάσθαι πρός τινα, ὁμιλῶ ἀποτεινόμενος πρός τινα, Ἰλ. Γ. 155, Ε. 274, κτλ.· λέγειν, φράζειν πρός τινα Ἡρόδ., καὶ Ἀττ.· ἀγγέλλειν πρός τινα Αἰσχύλ. Χο. 267· μνησθῆναι πρός τινα Λυσί, 93. 28, κτλ.· ἀμείβεσθαι, ἀποκρίνεσθαι πρός τινα Ἡρόδ. 8. 6, κτλ.· ὡσαύτως ἐπὶ τινος καθ’ ἑαυτὸν διαλογιζομένου, εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν, προτὶ ὃν μυθήσατο θυμὸν Ἰλ. Σ. 90, 200, κτλ.· ― ἀναμνησθῆναι, διαλογίζεσθαι, διεξιέναι, ἐνθυμεῖσθαι πρὸς αὐτόν, κτλ., Ἰσοκρ. 120Ε, κτλ.· μινύρεσθαι, ᾄδειν πρὸς ἑαυτὸν Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 880. 931· ἐπικωνύω… αὐτὴ πρὸς αὑτὴν Σοφ. Ἠλ. 285· ― ἐντεῦθεν ἐπὶ παντὸς εἴδους σχέσεων μεταξὺ προσώπων ἢ ἐπὶ ἀναφορᾶς πρός τινα, ὀμόσαι πρὸς τινα Ὀδ. Ξ. 331, Τ. 288· σπονδάς, συνθήκας ποιεῖσθαι πρός τινα Θουκ. 4. 15, κτλ.· ξυγχωρεῖν πρός τινα ὁ αὐτ. 2. 59· γίγνεται ὁμολογία πρός τίνα ὁ αὐτ. 7. 82, Ἡρόδ. 1. 61· ἡ πρὸς τίνα ξυμμαχία Θουκ. 5. 22· πρὸς ἀλλήλους ἡσυχίαν εἶχον καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους… εἰρήνην ἦγον Ἰσοκρ. 150Α· ἡ πρός τινα φιλία, εὔνοια, εὐμένεια, πίστις Ξεν. Κύρ. 3. 1, 39, Ἀριστ. Πολιτ. 5. 5, 9, κτλ.· ἀλλ’ ὡσαύτως, πρός τινα ἔχθρα, ἀπέχθεια, ἀπιστία, μῖσος, πόλεμος, Αἰσχύλ. Πρ. 492, Ξεν. Ἑλλ. 3. 5, 10, κτλ.· ὡσαύτως, σαίνειν πρός τινα Πινδ. Π. 2. 150, Ο. 4. 8· παίζειν πρός τινα Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 952, κτλ.· ἀφροδισιάζειν πρός τινα Ξεν. Ἀπομν. 1. 3, 14· ἀγαθὸς ἢ κακὸς γίγνεσθαι πρός τινα Θουκ. 1. 86· εὐσεβὴς πρός τινα πέλειν Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 339. κτλ., ἴδε Κόντου Σχόλ. ἐν Ἀθηνᾶς τ. Β΄, σ. 427 κἑξ. 6) ἐπὶ ἀνταλλαγῆς, συμφωνίας κτλ., πρὸς Τυδείδην… τεύχε’ ἄμειβεν, ἀντήλλασσε τὰ ὅπλα του μὲ τὸν Τυδ., Ἰλ. Ζ. 235· ὡσαύτως ἐπὶ ὑποθέσεων εἰσαγομένων ἐνώπιον ἄρχοντος, λαγχάνειν πρὸς τὸν ἄρχοντα, γράφεσθαι πρὸς τοὺς θεσμοθέτας παρὰ Δημ. 1051. 17., 529. 16. δίκας εἶναι περὶ τούτων πρὸς τοὺς θεσμοθέτας ὁ αὐτ. 892. 3 (ἴδε Α. Ι. 4)· ― ὡσαύτως, διαβάλλειν τινὰ πρὸς τοὺς πολλοὺς Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 31. 7) εἰμὶ πρός τι, εἶμαι ἐνησχολημένος εἴς τι, Πλουτ. Νικ. 5, Κάτων Νεώτ. 68· πρβλ. Β. ΙΙ. ΙΙ. ἐπὶ χρόνου, πλησίον χρονικοῦ τινος σημείου καὶ ἐνίοτε (χαλαρώτερον) περίπου κατά…, ποτὶ ἕσπερα, κατὰ τὴν ἑσπέραν, περὶ τὴν ἑσπέραν, Ὀδ. Ρ. 191· ποτὶ ἕσπερον Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 550· πρὸς ἑσπέραν Πλάτ., κλπ.· ἐπεὶ πρὸς ἑσπέραν ἦν Ξεν. Ἑλλ. 4. 3, 22, Ἀνάβ. 4. 5, 21· (ἀλλά, πρὸς φῶς, ἐν τελείᾳ ἡμέρᾳ, Σοφ. Ἠλ. 640· ἢ μὲ τὸ φῶς τῶν πυρσῶν, Πλούτ. 2. 237Α)· πρὸς ὄρθρον Ἀριστοφ. Λυσ. 1089· πρὸς ἕω ὁ αὐτ. ἐν Ἐκκλ. 312· πρὸς ἠῶ ἔγρεσθαι, πρὸς ἡμέραν ἐξέγρεσθαι Θεόκρ. 18. 55. Πλάτ. Συμπ. 223C· πρὸς γῆρας, πρὸς τὸ γῆρας, «πρὸς τὰ γηράματα» ἢ ἐν τῷ γήρατι, Εὐρ. Μήδ. 592, Πλάτ. Νόμ. 653Α· πρὸς εὐάνθεμον φυάν, κατὰ τὴν ἀνθηροτάτην ἡλικίαν τοῦ βίου, Πινδ. Ο. 1. 109· ― βραδύτερον, πρὸς τὸ παρόν, ὡς καὶ νῦν, Λουκ. Κρονικ. Ἐπιστ. 28, κτλ.· πρὸς βραχύ, πρὸς ὀλίγον, δι’ ὀλίγον χρόνον, Πλούτ, κτλ., ΙΙΙ. ἐπὶ σχέσεως μεταξὺ δύο ἀντικειμένων, 1) ἐν σχέσει πρός, ὡς πρός, πρὸς τὸν λόγον Πλάτ. Συμπ. 199Β, κτλ.· τὰ πρὸς τὸν πόλεμον, πολεμικὰ πράγματα, παρασκευαὶ πολεμικαί, κτλ., Θουκ. 2. 17, κτλ.· τὰ πρὸς τὸν βασιλέα, αἱ πρὸς τὸν βασιλέα σχέσεις ἡμῶν, Δημ. 178. 22· τὰ πρὸς τοὺς θεοὺς, αἱ πρὸς τοὺς θεοὺς σχέσεις ἡμῶν δηλ. τὰ πρὸς αὐτοὺς καθήκοντα, Σοφ. Φιλ. 1441· μέτεστι πρὸς τὰ ἴδια διάφορα πᾶσι τὸ ἴσον, ἐλευθέρως πρὸς τὸ κοινὸν πολιτεύομεν, κτλ., Θουκ. 2. 37, κτλ.· οὐδὲν διαφέρειν πρός τι Ἀριστ. Ἀναλυτ. Πρότ. 1. 1, 5· ὁ λόγος οὐδὲν πρὸς ἐμέ, δὲν ἔχει σχέσιν τινὰ πρὸς ἐμέ, «δέν με ἐνδιαφέρει», Δημ. 240. 25, πρβλ. 232. 7, κτλ.· σχετλιάζειν μηδὲν πρὸς τὸ πρᾶγμα, nihil ad rem, ὁ αὐτ. 1026. 21· οὐδὲν αὐτῷ πρὸς τὴν πόλιν ἐστίν, δὲν ἔχει τίποτα νὰ κάμῃ μὲ τὴν πόλιν, ὁ αὐτ. 528. 16, πρβλ. Ἰσοκρ. 43Β· ― συχν. μετ’ ἐπιρρήματος, ἀσφαλῶς ἔχειν πρός τι Ξεν. Ἀπομν. 1. 3. 14, κτλ.· ― πρός τι εἶναι, εἶναί τι σχετικόν, ἀντίθετον τῷ ἁπλῶς, Ἀριστ., κλπ. 2) ἐν σχέσει πρός, πρὸς τοῦτο τὸ κήρυγμα Ἡρόδ. 3. 52, πρβλ. 4. 161· πρὸς τὴν φήμην, ἐπὶ τῇ ἀγγελίᾳ, ὁ αὐτ. 3. 153· χαλεπαίνειν πρός τι Θουκ. 2. 50· ἀθύμως ἔχειν πρός τι Ξεν. Ἑλλ. 4. 5, 4, κτλ.· ― συχν. μετ’ οὐδετ. ἀντων., πρὸς τί; ἐπὶ τίνι σκοπῷ; διὰ τί; Σοφ. Ο. Τ. 766, 1027, κτλ.· πρὸς οὐδέν, «διὰ τίποτε», μάτην, ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 1018· πρὸς ταῦτα, διὰ ταῦτα, ἀφ’ οὗ ταῦτα οὕτως ἔχουσι, Ἡρόδ. 5. 9, 40, Αἰσχύλ. Πρ. 915, 992, Σοφ. Ο. Τ. 426, κτλ. 3) ἐν σχέσει πρός τι ἢ ἐπί τινι σκοπῷ, χρήσιμος, ἱκανὸς πρός τι Πλάτ. Γοργ. 474D, κτλ.· ὡς πρὸς τί χρείας; Σοφ. Ο. Τ. 1174, πρβλ. Ο. Κ. 71, Τρ. 1182· ἕτοιμος πρός τι Ξεν. Ἀπομν. 4. 5, 12· πρὸς τὴν παροῦσαν χρείαν ἱκανῶς διωρίσθαι Ἀριστ. Ἀναλυτ. Πρότ. 1. 1, 3. 4) ἐν σχέσει, ἐν συγκρίσει, πρός..., κοῑός τις ἀνὴρ δοκέοι εἶναι πρὸς τὸν πατέρα Κῦρον Ἡρόδ. 3. 34· ἔργα λόγου μέζω πρὸς πᾶσαν χώρην ὁ αὐτ. 2. 35· συχνάκις ἐμφαίνει ὑπεροχὴν ὡς τὸ ἀποτέλεσμα τῆς συγκρίσεως ἢ παραβολῆς, πρὸς πάντας τοὺς ἄλλους, Λατ. prae aliis omnibus, ὁ αὐτ. 3. 94., 8. 44· ἀλλ’ ὡσαύτως ἐλάττωσιν, πολλὴν ἂν οἶμαι ἀπιστίαν τῆς δυνάμεως... πρὸς τὸ κλέος αὐτῶν εἶναι Θουκ. 1. 10, πρβλ. Πινδ. Ο. 2. 159, Πλάτ. Πρωτ. 327D, 328C, Φαίδων 102C, κτλ.· πρὸς τὰς μεγίστας καὶ ἐλαχίστας ναῦς τὸ μέσον σκοπεῖν, τὸν μέσον ὅρον μεταξύ..., Θουκ. 1. 10· ― ὡσαύτως ἐπὶ ἀριθμητικῶν ἀναλογιῶν, ὥσπερ πέντε πρὸς τρία, ὡς 5: 3, Ἀριστ., κλπ.· ― ἐντεῦθεν ὡσαύτως ἐπὶ τιμῆς ἢ ἀξίας, πρὸς ἀργύριον πωλεῖσθαι, ἀντὶ χρημάτων, Θεόφρ., κλπ.· πρὸς ἅλας ἀγοράζεσθαι Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 214· οὕτως, ἡδονὰς πρὸς ἡδονὰς, φόβον πρὸς φόβον, κτλ., Πλάτ. Φαίδων 69Α. 5) ἐν σχέσει πρός..., συμφώνως πρός..., πρὸς τὸ παρεὸν βουλεύεσθαι Ἡρόδ. 1. 20, πρβλ. 113, Θουκ. 6. 46, 47, κτλ.· πρὸς τὴν παροῦσαν ἀρρωστίαν ὁ αὐτ. 7. 47· θεωρεῖν, ἐξετάζεσθαί τι πρός τι Δημ. 230. 26, κτλ.· εἴ τι δεῖ τεκμαίρεσθαι πρὸς τὸν ἄλλον τρόπον ὁ αὐτ. 820. 15· πρὸς ἄλλον ζῆν, ζῆν κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν ἄλλου, ὁ αὐτ. 411. 23, πρβλ. Ἀριστ. Ρητ. 1. 9, 4· πρὸς τοῦτον πάντ’ ἐσκόπουν, πρὸς τοῦτον ἐποιοῦντο τὴν εἰρήνην Δημ. 361. 5· πεπαιδεῦσθαι πρὸς τὴν πολιτείαν, συμφώνως πρός..., Ἀριστ. Πολιτ. 5. 7, 22· πρὸς τὴν δύναμιν, συμφώνως πρός..., Δημ. 199. 8· πρὸς τὰς τύχας γὰρ τὰς φρένας κεκτήμεθα, συμφώνως πρός..., Εὐρ. Ἱππ. 701. 6) ἐπὶ συμφωνίας πρὸς μουσικὸν ὄργανον, πρὸς κάλαμον, χλιδῶσα δὲ μολπὰ πρὸς κάλαμον ἀντιάξει μελέων, «ὁ δὲ ὕμνος τρυφηλῶς καὶ ἡδέως μετ’ αὐλῶν ῥηθήσεται» (Σχόλ.), Πινδ. Ο. 10 (11). 100· πρὸς αὐλὸν ἢ τὸν αὐλόν, πρὸς Λίβυν λακεῖν αὐλὸν Εὐρ. Ἄλκ. 346, κτλ.· πρὸς ῥυθμὸν ἐμβαίνειν, ἐμβαίνειν ἐν ῥυθμῷ, Διόδ. 5. 34. 7) παρ’ Ἀττ. ἡ πρὸς μετ’ αἰτ. συχνάκις κεῖται περιφραστικῶς ἀντὶ ἐπιρρ., οἷον, πρὸς βίαν = βιαίως, διὰ τῆς βίας, Αἰσχύλ. Πρ. 208, 353, κτλ.· οὐ πρὸς βίαν τινός, μὴ βιασθεὶς ὑπό τινος, ὁ αὐτ. ἐν Εὐμ., 5, (ἀλλ’ ὡσαύτως, εἰς πεῖσμά μου, ἐναντίον τῆς θελήσεώς μου, οἶδ’ ἐγώ σε μή τινα ἐνθένδ’ ἀπάξοντ’ ἄνδρα πρὸς βίαν ἐμοῦ Σοφ. Ο. Κ. 657)· οὕτω, πρὸς τὸ βίαιον Αἰσχύλ. Ἀγ. 130· πρὸς τὸ καρτερὸν ὁ αὐτ. ἐν Πρ. 212· πρὸς ἀλκήν, πρὸς ἀνάγκην ὁ αὐτ. ἐν Θήβ. 498, ἐν Πέρσ. 569· πρὸς ἰσχύος κράτος Σοφ. Φιλ. 594· ― πρὸς ἡδονὴν εἶναί τινι Αἰσχύλ. Πρ. 494· πρὸς ἡδονὴν λέγειν, δημηγορεῖν, οὕτως ὥστε νὰ προξενήσῃ ἡδονήν, Θουκ. 2. 65, κτλ., πρβλ. Σοφ. Ἠλ. 291, Εὐρ. Μήδ. 773· πρὸς ἡδ. καὶ λύπην ὁμιλεῖν Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 4. 7, 1· ἅπαντα πρὸς ἡδ. ζητεῖν Δημ. 13. 23, πρβλ. 226. 23· οὕτω, πρὸς τερπνόν, πρὸς τέρψιν, Θουκ. 2. 53· ― πρὸς χάριν, μήτε πρὸς ἔχθραν ποιεῖσθαι λόγον μήτε πρὸς χ. Δημ. 90. 1, πρβλ. Σοφ. Ο. Τ. 1152· πρὸς χάριν δημηγορεῖν Δημ. 29. 17, κτλ.· ― καὶ μετὰ γενικ. πράγματος, πρὸς χάριν τινός, ὡς τὸ χάριν μόνον, Λατιν. gratia, πρὸς χάριν βορᾶς Σοφ. Ἀντ. 30, πρβλ. Φιλ. 1156· πρὸς ἰσχύος χ., διὰ τῆς ἰσχύος, Εὐρ. Μήδ. 538· ― οὕτω, πρὸς ὀργήν, μετ’ ὀργῆς, ὀργίλως, Σοφ. Ἠλ. 369, Θουκ. 2. 65, Δημ. 1251 ἐν τέλ.· πρὸς ὀργὴν ἐλθεῖν τινι ὁ αὐτ. 1001. 11, κτλ.· πρὸς τὸ λιπαρὲς, μετ’ ὀχληρᾶς ἐπιμονῆς, Σοφ. Ο. Κ. 1119· πρὸς εὐσέβειαν ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 464· πρὸς καιρόν, προσηκόντως, εὐκαίρως, ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 38, κτλ.· πρὸς φύσιν ὁ αὐτ. ἐν Τρ. 308· πρὸς εὐτέλειαν, εὐθηνά, εἰς μικρὰν τιμήν, Ἀντιφάν. ἐν Ἀδήλ. 1· πρὸς μέρος, κατὰ τὴν προσήκουσαν ἀναλογίαν, Δημ. 954. 19· πρὸς ἰθύ, κατ’ εὐθεῖαν πρός..., Ἰλ. Ξ. 403· πρὸς ἀχθηδόνα, πρὸς ἀπέχθειαν, πρὸς διαβολήν, κτλ., Λουκ. Τόξ. 8, Πῶς δεῖ Ἱστ. Συγγρ. 38, κτλ.· ― καὶ ἐν τῷ ὑπερθετ., πρὸς τὰ μέγιστα, ὡς τὸ ἐς τὰ μάλιστα, εἰς τὸν ὕψιστον βαθμόν, Ἡρόδ. 8. 20. πρὸς τὸ δικαιότατον Δίωνος Κ. Ἐκλογ. 130 Sturz. 8) ἐπὶ ἀριθμῶν, ἕως..., περίπου, Πολύβ. 16. 7, 5, κτλ. Δ. Ἀπολ., ὡς ἐπίρρ., = πρὸς Β. ΙΙΙ, προσέτι, πρὸς τούτοις, ἐπὶ πλέον· παρ’ Ὁμήρ. ἀείποτε πρὸς δὲ ἢ ποτὶ δέ, Ἰλ. Ε. 307, Κ. 108, κτλ.· οὕτω καὶ Ἡρόδ. 1. 71, κτλ.· πρὸς δὲ καὶ αὐτόθι 164, 207· πρὸς δὲ ἔτι ὁ αὐτ. 3. 74· καὶ πρὸς ὁ αὐτ. 7. 154, 184, Αἰσχύλ., κλπ.· καὶ πρός γε Εὐρ. Ἑλ. 110, κτλ., Πόρσ. εἰς Φοιν. 619· καὶ δὴ πρὸς Ἡρόδ. 5. 67· συχνάκις ἐν τέλει τῆς δευτέρας (ἐκ δύο) προτάσεως, τάδε λέγω, δράσω δὲ πρὸς Εὐρ. Ὀρ. 622· ἀλογία..., καὶ ἀμαθία γε πρὸς Πλάτ. Μένων 90Ε· ἐνενήκοντα καὶ μικρόν τι πρὸς Δημ. 47 ἐν τέλ., 611. 2. Ε. ἐν συνθέσει σημαίνει, Ι. κίνησιν πρός, οἷον, προσάγω, προσέρχομαι, κτλ. ΙΙ. προσθήκην, προσέτι, ἐπὶ πλέον, οἷον προσκτάομαι, προσδίδωμι, προστίθημι, κτλ. ΙΙΙ. ἐγγύτητα στενήν, τὸ πλησίον ἢ ἐπάνω· ἐντεῦθεν, τὸ μένειν πλησίον, καὶ μεταφορ., σχέσιν καὶ ἐνασχόλησιν εἴς τι, οἷον πρόσειμι, προσγίγνομαι, κτλ. Ζ. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ, 1) ἡ πρὸς ἐνίοτε παρὰ ποιηταῖς ἔπεται μετὰ τὴν οἰκείαν πτῶσιν χάριν τοῦ μέτρου, οἷον, ποίμνας βουστάσεις τε πρὸς πατρὸς Αἰσχύλ. Πρ. 653, πρβλ. Θήβ. 185, Σοφ. Ο. Τ. 178, 525, Εὐρ. Ὀρ. 94· ἴδε Δινδ. εἰς Ἀριστοφ. Ἱππ. 31. 2) παρ’ Ὁμ. συχνάκις χωρίζεται ἀπὸ τοῦ οἰκείου ῥήματος διὰ τμήσεως. 3) σπανίως συντάσσεται μετ’ ἐγκλητικῆς προσωπικῆς ἀντωνυμίας, εἰ καὶ εὑρίσκομεν πρός με ἐν Ἀριστοφ. Πλ. 1055, κτλ.

French (Bailly abrégé)

adv. et prép.
A. adv. auprès ; à côté, en outre;
B. prép. avec le gén., le dat. et l’acc.
• GÉN. 1 de, en venant de : ἠὲ πρὸς ἠοΐων ἢ ἑσπερίων ἀνθρώπων OD (qu’il soit issu) des peuples de l’Orient ou de ceux de l’Occident ; ὁ πρὸς Σάρδεων ἤλεκτρος SOPH l’ambre venant de Sardes ; du côté de : πρὸς Βορέαο, πρὸς Νότου OD du côté de Borée (le Nord), du côté de Notos (le Sud) ; πρὸς ἁλός IL, πρὸς θαλάσσης HDT du côté de la mer ; avec un n. de pers. : γένος ἐξ Ἁλικαρνήσσου τὰ πρὸς πατρός HDT originaire d’Halicarnasse par son père ; οἱ πρὸς αἵματος SOPH les parents par le sang ; p. anal. πρός τινος εἶναι HDT, πρός τινος γίγνεσθαι HDT être ou se mettre du côté de qqn, être favorable à qqn ; à l’égard de, par rapport à, concernant : δρᾶν οὐδὲν ἄδικον οὔτε πρὸς θεῶν οὔτε πρὸς ἀνθρώπων THC ne commettre aucun méfait ni à l’égard des dieux ni à l’égard des hommes;
2 de la part de, par le fait de : ἔχειν τιμὴν πρὸς Διός OD être récompensé ou honoré par Zeus ; ἀκούειν τι πρός τινος IL apprendre qch de qqn ; πρός τινος πάσχειν souffrir par le fait de qqn ; avec un subst. ou un adj. : πειθὼ πρὸς ἀνδρός SOPH le fait d’être persuadée par un homme ; ἔρημος πρὸς φίλων SOPH abandonnée par mes amis ; p. suite, après un verbe passif comme synon. de ὑπό : πρός τινος λείπεσθαι SOPH être abandonnée par qqn ; διδάσκεσθαί τι πρός τινος IL apprendre qch par qqn;
3 par la volonté de, au nom de : πρὸς θεῶν IL par la volonté ou au nom des dieux ; dans les formules de serments : γουνάζομαί σε πρός τ’ ἀλόχου καὶ πατρός OD j’embrasse tes genoux en te suppliant au nom de ton épouse et de ton père ; πρός τ’ εἴ τί σοί ἐστι προσφιλές SOPH au nom de ce que tu peux avoir de plus cher;
4 à cause de : πρὸς τίνος ποτ’ αἰτίας (τέθνηκεν) ; SOPH comment est-elle morte ? πρὸς ἀμπλακημάτων SOPH par suite des égarements;
5 en venant de, en tenant à, sous la dépendance de : κεν πρὸς ἄλλης ἱστὸν ὑφαίνοις IL tu tisserais de la toile sous les ordres d’une autre;
6 en faveur de, pour;
7 de la part de : πρὸς Διός εἰσι ξεῖνοί τε πτωχοί τε OD les étrangers et les mendiants viennent de la part de Zeus, sont envoyés par Zeus;
8 comme venant de, à la façon de, comme il convient à : ἄτοπα λέγεις καὶ οὐδαμῶς πρὸς σοῦ XÉN tu dis d’étranges choses et qui vraiment ne sont pas dignes de toi ; πρὸς δίκης SOPH selon la justice ; οὐκ ἦν πρὸς τοῦ Κύρου τρόπου XÉN cela n’était pas dans le caractère de Cyrus;
• DAT. : en touchant à, càd :
1 contre, sur : ποτὶ γαίῃ OD contre terre ; πρὸς ἀλλήλῃσιν ἔχεσθαι OD se tenir serrées les unes contre les autres ; πασσάλευε πρὸς πέτραις ESCHL cloue (-le) contre le rocher ; avec un verbe de mouvement suivi d’immobilité : βάλλειν ποτὶ γαίῃ IL, OD jeter contre terre;
2 en s’ajustant à : πρὸς τοῖς ὤμοις εἶναι XÉN s’adapter aux épaules;
3 en face de, devant;
4 outre (litt. en touchant à, à la suite de) : ἄασσάν μ’ ἕταροί τε κακοὶ, πρὸς τοῖσί τε ὕπνος OD ce qui m’a perdu ce sont mes imprudents compagnons et en outre le sommeil ; πρὸς τούτοις HDT ou πρὸς τούτῳ HDT outre cela;
• ACC. : vers d’ord. avec mouv. : πέμπειν προτὶ poét. ἄστυ IL envoyer vers la ville ; ἰέναι πρὸς Ὄλυμπον IL aller vers l’Olympe ; de même avec des verbes de repos, mais impliquant l’idée d’un mouvement antérieur : πρὸς τὰ ἱερὰ παρεῖναι XÉN, venir assister au sacrifice ; avec des verbes de repos, mais impliquant l’idée de direction vers : κλαίειν πρὸς οὐρανόν IL pleurer vers le ciel ; ναίειν πρὸς ἠῶ τ’ ἠέλιόν τε OD habiter les régions qui s’étendent dans la direction de l’aurore et du soleil ; avec idée d’hostilité contre : πρὸς Τρῶας μάχεσθαι IL combattre contre les Troyens ; avec idée de temps πρὸς ἑσπέραν XÉN vers le soir ; πρὸς τὸ παρόν LUC pour le moment ; à ce sens se rattachent les divers emplois de πρός avec idée de tendance, marqués en français par les prépos. -- à ou avec : ἀγορεύειν, εἰπεῖν πρός τινα IL parler à qqn ; ἡ πρός τινα ξυμμαχία THC l’alliance avec qqn ; ἡ πρός τινα φιλία XÉN l’amitié avec qqn ; -- à l’égard de, pour : φρονεῖν τὰ πρός τινα XÉN avoir souci des intérêts de qqn ; τὰ πρὸς τὸν πόλεμον XÉN les choses de la guerre ; -- en vue de, à cause de : τὰ πρὸς τὸ δεῖπνον PLUT ce qui concerne le souper, les préparatifs du souper ; -- en présence de, devant : μαρτυρῆσαι πρὸς τοὺς δικαστάς PLUT apporter un témoignage devant les juges ; -- en rapprochant de, par comparaison avec : πρὸς τὸν πατέρα HDT par comparaison avec son père ; πρὸς τὰς παρούσας συμφοράς SOPH (ces symptômes) joints aux souffrances présentes ; πρὸς τὸ κλέος αὑτῶν THC en proportion de leur réputation ; οὐδαμοῦ ἐστί τις παρά τινι πρός τινα XÉN qqn n’a aucune valeur aux yeux de qqn en comparaison avec un autre ; -- en se conformant à, selon, d’après : πρὸς αὐλὸν ὀρχεῖσθαι XÉN danser au son de la flûte ; πρὸς τὰς παρούσας πημονὰς ὀρθῶς φρονεῖν ESCHL avoir des sentiments conformes aux souffrances présentes ; πρὸς τὴν δύναμιν DÉM selon son pouvoir ; πρὸς βίαν ESCHL selon la force, par force ; πρὸς ἀνάγκην ESCHL par nécessité ; πρὸς καιρόν SOPH au moment opportun ; πρὸς πάντα XÉN en tout, absolument;
Rem.
I. πρός se place qqf en poésie après son rég.
II. en compos. πρός signifie;
1 vers, à (προσάγω, προσέρχομαι, etc.);
2 auprès (πρόσειμι, etc.);
3 en outre, encore (προστίθημι, etc.) ; p. suite avec idée d’addition, connexion (πρόσειμι, προσγίγνομαι, etc.);
4 excessivement, tout à fait (προσθύμιος).
Étymologie: p. προτί, par allong. de πρό, cf. δός de *δόθι, θές de *θέθι.

English (Autenrieth)

I. adv., thereto, in addition; πρὸς δ' ἄρα πηδάλιον ποιήσατο, ‘to it,’ ‘for it,’ Od. 5.255 ; ποτὶ δ' αὖ καὶ ἐγείρομεν ἄλλους, besides, Il. 10.108; with a specifying case of a subst. in the same clause, ποτὶ δὲ σκῆπτρον βάλε γαίῃ (local gen.), threw it to (‘down,’ we should say) on the ground, Il. 1.245.—II. prep., (1) w. gen., with reference to motion either toward or from some direction, (ἵκετο) ἠὲ πρὸς ἠοίων ἢ ἑσπερίων ἀνθρώπων, ‘from,’ Od. 8.29 ; προτὶ πτόλιος πέτετ' ἆεί, ‘toward,’ Il. 22.198; as of origin, source, ἀκούειν τι πρός τινος, Il. 6.525; hence to denote mastery, authority, διδάσκεσθαι πρός τινος, Il. 11.831; πρὸς ἄλλης ὑφαίνειν, ‘at the command of,’ Il. 6.456 ; πρὸς Διός εἰσι ξεῖνοι, ‘under the protection of,’ Od. 6.207; ‘in the eyes of,’ ‘before,’ ‘by,’ in oaths and entreaties, Il. 1.399, Il. 19.188, Od. 13.324.—(2) w. dat., to, at, on, besides, Od. 10.68.—(3) w. acc., to, toward, at, upon, with verbs of motion, and very freq. w. verbs of saying, so ὀμνύναι πρός τινα, Od. 14.331; of hostile action, μάχεσθαι πρὸς Τρῶας, with, against, Il. 17.471 ; πρὸς ῥόον, up stream, Il. 21.303; fig., πρὸς δαίμονα, Il. 17.98, 104.—Of time, ποτὶ ἕσπερα, ‘towards evening,’ Od. 17.191.

English (Slater)

πρός (cf. ποτί.)
   1 prep. c. acc.
   a to, toward πρὸς ἐσχατιὰν Θήρων ἀρεταῖσιν ἱκάνων ἅπτεται Ἡρακλέος σταλᾶν (O. 3.43) πρὸς Πιτάναν δεῖ σάμερον ἐλθεῖν (O. 6.28) κοίλαν πρὸς ἄγυιαν θνᾳσκόντων (v. l. ἐς) (O. 9.34) “Νείλοιο πρὸς πῖον τέμενος Κρονίδα” (P. 4.56) “ἐλθόντας πρὸς Αἰήτα θαλάμους” (P. 4.160) ἔβαν Ἴρασα πρὸς πόλιν (P. 9.106) ὅσαις δὲ βροτὸν ἔθνος ἀγλαίαις ἁπτόμεσθα, περαίνει πρὸς ἔσχατον πλόον (P. 10.28) θυμέ, τίνα πρὸς ἀλλοδαπὰν ἄκραν ἐμὸν πλόον παραμείβεαι (N. 3.26) κατέδρακεν Ἡρακλέος ὀλβίαν πρὸς αὐλάν (N. 4.24) βουβόται τόθι πρῶνες ἔξοχοι κατάκεινται πρὸς Ἰόνιον πόρον (N. 4.53) Γαδείρων τὸ πρὸς ζόφον οὐ περατόν lying to the west (N. 4.69) ἀνὰ δ' ἱστία τεῖνον πρὸς ζυγὸν καρχασίου up to (N. 5.51) πρὸς ἄκρον ἀρετᾶς ἦλθον (N. 6.23) πρὸς Ἴλου πόλιν (N. 7.30) ᾤχετο δὲ πρὸς θεόν (N. 7.40) (ἀρετά) ἀερθεῖσ' πρὸς ὑγρὸν αἰθέρα (N. 8.41) ἀλλ' ἐπέρα ποτὶ μὲν Φᾶσιν θερείαις, ἐν δὲ χειμῶνι πλέων Νείλου πρὸς ἀκτάν (I. 2.42) πάντες ἴσᾳ νέομεν ψευδῆ πρὸς ἀκτάν fr. 124. 7. πρὸς Ὄλυμπον Θρ. 7. 15. irregular position: πρὸς δ' ἑταῖροι καρτερὸν ἄνδρα φίλας ὤρεγον χεῖρας (P. 4.239)
   b against
   I γέρονθ ὅτι Πρίαμον πρὸς ἑρκεῖον ἤναρε βωμὸν ἐπενθορόντα (Pae. 6.114) τέλος δ ἀείραις πρὸς στιβαρὰς ἐπάραξε πλευράς fr. 111. 4. “δοιὰ βοῶν θερμὰ πρὸς ἀνθρακιὰν στέψαν” (Schr.: δ' εἰς codd., valde corrupti) fr. 168. 2.
   II in opposition, answer to: against ἄκραντα γαρύετον Διὸς πρὸς ὄρνιχα θεῖον (O. 2.88) χλιδῶσα δὲ μολπὰ πρὸς κάλαμον ἀντιάξει μελέων (O. 10.84) χρὴ δὲ πρὸς θεὸν οὐκ ἐρίζειν (P. 2.88) μὴ πρὸς ἅπαντας ἀναρρῆξαι τὸν ἀχρεῖον λόγον fr. 180. 1.
   c towards (the time of), about πρὸς εὐάνθεμον δ' ὅτε φυὰν (O. 1.67) τὸν δὲ σύγκοιτον γλυκὺν παῦρον ἐπὶ γλεφάροις ὕπνον ἀναλίσκοισα ῥέποντα πρὸς ἀῶ (P. 9.25) τελέθει πρὸς γῆρας αἰὼν ἡμέρα (N. 9.44)
   d of mental direction, to πρὸς ἡσυχίαν φιλόπολιν τετραμμένον (O. 4.16) ὄφρα ἵκωμαι πρὸς ἀνδρῶν καὶ γένος (O. 6.24) “τραχεῖαν ἑρπόντων πρὸς ἔπιβδαν” (P. 4.140) θυμὸν ἐκδόσθαι πρὸς ἥβαν (P. 4.295) πρὸς εὐφροσύναν τρέψαι γλυκεῖαν ἦτορ (I. 3.10) πτάμεναι νοήματι πρὸς Ἀφροδίταν (Wil.: ποτ τὰν codd.) fr. 122. 5.
   e with a view to, with the object of ἀμφ' ἀρεταῖσι πόνος δαπάνα τε μάρναται πρὸς ἔργον κινδύνῳ κεκαλυμμένον (O. 5.15) ἄνεται δὲ πρὸς χάριν εὐσεβίας ἀνδρῶν λιταῖς (O. 8.8) ἐρεθίζομαι πρὸς ἀυτὰ [ν] I am provoked to song fr. 140b. 14.
   f in respect of, in ὕπατος ἀμφὶ τοκεῦσιν ἔμμεν πρὸς ἀρετάν (P. 6.42) ἀγαπατὰ δὲ καιροῦ μὴ πλαναθέντα πρὸς ἔργον ἕκαστον τῶν ἀρειόνων ἐρώτων ἐπικρατεῖν δύνασθαι (N. 8.4)
   g by reference to, according to τῶν νῦν δὲ καὶ Θρασύβουλος πατρῴαν μάλιστα πρὸς στάθμαν ἔβα (P. 6.45)
   2 c. gen. a. of pers., at the hands of, from, by χρὴ πρὸς μακάρων τυγχάνοντ' εὖ πασχέμεν (P. 3.103) δυσθρόου φωνᾶς ἀνακρινόμενον ποινὰ τίς ἔσται πρὸς θεῶν (P. 4.63) ἀπαθὴς δ' αὐτὸς πρὸς ἀστῶν (P. 4.297) ἴστω λαχὼν πρὸς δαιμόνων θαυμαστὸν ὄλβον (N. 9.45) καὶ Κλεωναίων πρὸς ἀνδρῶν τετράκις (N. 10.42) τετίματαί τε πρὸς ἀθανάτων φίλος (I. 4.59) πρὸς δ' Ἀφροδίτας ἀτιμασθεὶς fr. 123. 6. ἥροες ἁγνοὶ πρὸς ἀνθρώπων καλέονται fr. 133. 6.
   b in the eyes of ὁ γὰρ καιρὸς πρὸς ἀνθρώπων βραχὺ μέτρον ἔχει (P. 4.286)
   c by in prayers, invocations. πρὸς Ὀλυμπίου Διός σε, χρυσέα κλυτόμαντι Πυθοῖ, λίσσομαι με δέξαι (Pae. 6.1) ἀλλά σε πρὸς Διός, ἱπποσόα θοάς, ἱκετεύω (Pae. 9.7)
   d under the force of, in the face of πένθος δὲ πίτνει βαρὺ κρεσσόνων πρὸς ἀγαθῶν (O. 2.24)
   e from τᾶς δὲ Θεοξένου ἀκτῖνας πρὸς ὄσσων μαρμαρυζοίσας δρακείς (Kaibel: ἀκτῖνας ὄσσων, ἀκτῖνας προσώπων codd.) fr. 123. 2.
   3 c. dat., on at ἀψευδεῖ δὲ πρὸς ἄκμονι χάλκευε γλῶσσαν (P. 1.86) [πρὸς τέρμασιν (coni. Boeckh: ἐν codd.) (P. 9.114)] ἐσχατιαῖς ἤδη πρὸς ὄλβου βάλλετ' ἄγκυραν (v. l. ἐσχατιὰς) (I. 6.12)
   4 in tmesis. πρὸς ὄμμα βαλὼν χερὶ [(v. προσβάλλω) (Pae. 15.6)

English (Slater)

πρός (cf. ποτί.)
   1 prep. c. acc.
   a to, toward πρὸς ἐσχατιὰν Θήρων ἀρεταῖσιν ἱκάνων ἅπτεται Ἡρακλέος σταλᾶν (O. 3.43) πρὸς Πιτάναν δεῖ σάμερον ἐλθεῖν (O. 6.28) κοίλαν πρὸς ἄγυιαν θνᾳσκόντων (v. l. ἐς) (O. 9.34) “Νείλοιο πρὸς πῖον τέμενος Κρονίδα” (P. 4.56) “ἐλθόντας πρὸς Αἰήτα θαλάμους” (P. 4.160) ἔβαν Ἴρασα πρὸς πόλιν (P. 9.106) ὅσαις δὲ βροτὸν ἔθνος ἀγλαίαις ἁπτόμεσθα, περαίνει πρὸς ἔσχατον πλόον (P. 10.28) θυμέ, τίνα πρὸς ἀλλοδαπὰν ἄκραν ἐμὸν πλόον παραμείβεαι (N. 3.26) κατέδρακεν Ἡρακλέος ὀλβίαν πρὸς αὐλάν (N. 4.24) βουβόται τόθι πρῶνες ἔξοχοι κατάκεινται πρὸς Ἰόνιον πόρον (N. 4.53) Γαδείρων τὸ πρὸς ζόφον οὐ περατόν lying to the west (N. 4.69) ἀνὰ δ' ἱστία τεῖνον πρὸς ζυγὸν καρχασίου up to (N. 5.51) πρὸς ἄκρον ἀρετᾶς ἦλθον (N. 6.23) πρὸς Ἴλου πόλιν (N. 7.30) ᾤχετο δὲ πρὸς θεόν (N. 7.40) (ἀρετά) ἀερθεῖσ' πρὸς ὑγρὸν αἰθέρα (N. 8.41) ἀλλ' ἐπέρα ποτὶ μὲν Φᾶσιν θερείαις, ἐν δὲ χειμῶνι πλέων Νείλου πρὸς ἀκτάν (I. 2.42) πάντες ἴσᾳ νέομεν ψευδῆ πρὸς ἀκτάν fr. 124. 7. πρὸς Ὄλυμπον Θρ. 7. 15. irregular position: πρὸς δ' ἑταῖροι καρτερὸν ἄνδρα φίλας ὤρεγον χεῖρας (P. 4.239)
   b against
   I γέρονθ ὅτι Πρίαμον πρὸς ἑρκεῖον ἤναρε βωμὸν ἐπενθορόντα (Pae. 6.114) τέλος δ ἀείραις πρὸς στιβαρὰς ἐπάραξε πλευράς fr. 111. 4. “δοιὰ βοῶν θερμὰ πρὸς ἀνθρακιὰν στέψαν” (Schr.: δ' εἰς codd., valde corrupti) fr. 168. 2.
   II in opposition, answer to: against ἄκραντα γαρύετον Διὸς πρὸς ὄρνιχα θεῖον (O. 2.88) χλιδῶσα δὲ μολπὰ πρὸς κάλαμον ἀντιάξει μελέων (O. 10.84) χρὴ δὲ πρὸς θεὸν οὐκ ἐρίζειν (P. 2.88) μὴ πρὸς ἅπαντας ἀναρρῆξαι τὸν ἀχρεῖον λόγον fr. 180. 1.
   c towards (the time of), about πρὸς εὐάνθεμον δ' ὅτε φυὰν (O. 1.67) τὸν δὲ σύγκοιτον γλυκὺν παῦρον ἐπὶ γλεφάροις ὕπνον ἀναλίσκοισα ῥέποντα πρὸς ἀῶ (P. 9.25) τελέθει πρὸς γῆρας αἰὼν ἡμέρα (N. 9.44)
   d of mental direction, to πρὸς ἡσυχίαν φιλόπολιν τετραμμένον (O. 4.16) ὄφρα ἵκωμαι πρὸς ἀνδρῶν καὶ γένος (O. 6.24) “τραχεῖαν ἑρπόντων πρὸς ἔπιβδαν” (P. 4.140) θυμὸν ἐκδόσθαι πρὸς ἥβαν (P. 4.295) πρὸς εὐφροσύναν τρέψαι γλυκεῖαν ἦτορ (I. 3.10) πτάμεναι νοήματι πρὸς Ἀφροδίταν (Wil.: ποτ τὰν codd.) fr. 122. 5.
   e with a view to, with the object of ἀμφ' ἀρεταῖσι πόνος δαπάνα τε μάρναται πρὸς ἔργον κινδύνῳ κεκαλυμμένον (O. 5.15) ἄνεται δὲ πρὸς χάριν εὐσεβίας ἀνδρῶν λιταῖς (O. 8.8) ἐρεθίζομαι πρὸς ἀυτὰ [ν] I am provoked to song fr. 140b. 14.
   f in respect of, in ὕπατος ἀμφὶ τοκεῦσιν ἔμμεν πρὸς ἀρετάν (P. 6.42) ἀγαπατὰ δὲ καιροῦ μὴ πλαναθέντα πρὸς ἔργον ἕκαστον τῶν ἀρειόνων ἐρώτων ἐπικρατεῖν δύνασθαι (N. 8.4)
   g by reference to, according to τῶν νῦν δὲ καὶ Θρασύβουλος πατρῴαν μάλιστα πρὸς στάθμαν ἔβα (P. 6.45)
   2 c. gen. a. of pers., at the hands of, from, by χρὴ πρὸς μακάρων τυγχάνοντ' εὖ πασχέμεν (P. 3.103) δυσθρόου φωνᾶς ἀνακρινόμενον ποινὰ τίς ἔσται πρὸς θεῶν (P. 4.63) ἀπαθὴς δ' αὐτὸς πρὸς ἀστῶν (P. 4.297) ἴστω λαχὼν πρὸς δαιμόνων θαυμαστὸν ὄλβον (N. 9.45) καὶ Κλεωναίων πρὸς ἀνδρῶν τετράκις (N. 10.42) τετίματαί τε πρὸς ἀθανάτων φίλος (I. 4.59) πρὸς δ' Ἀφροδίτας ἀτιμασθεὶς fr. 123. 6. ἥροες ἁγνοὶ πρὸς ἀνθρώπων καλέονται fr. 133. 6.
   b in the eyes of ὁ γὰρ καιρὸς πρὸς ἀνθρώπων βραχὺ μέτρον ἔχει (P. 4.286)
   c by in prayers, invocations. πρὸς Ὀλυμπίου Διός σε, χρυσέα κλυτόμαντι Πυθοῖ, λίσσομαι με δέξαι (Pae. 6.1) ἀλλά σε πρὸς Διός, ἱπποσόα θοάς, ἱκετεύω (Pae. 9.7)
   d under the force of, in the face of πένθος δὲ πίτνει βαρὺ κρεσσόνων πρὸς ἀγαθῶν (O. 2.24)
   e from τᾶς δὲ Θεοξένου ἀκτῖνας πρὸς ὄσσων μαρμαρυζοίσας δρακείς (Kaibel: ἀκτῖνας ὄσσων, ἀκτῖνας προσώπων codd.) fr. 123. 2.
   3 c. dat., on at ἀψευδεῖ δὲ πρὸς ἄκμονι χάλκευε γλῶσσαν (P. 1.86) [πρὸς τέρμασιν (coni. Boeckh: ἐν codd.) (P. 9.114)] ἐσχατιαῖς ἤδη πρὸς ὄλβου βάλλετ' ἄγκυραν (v. l. ἐσχατιὰς) (I. 6.12)
   4 in tmesis. πρὸς ὄμμα βαλὼν χερὶ [(v. προσβάλλω) (Pae. 15.6)