φέρω

German (Pape)

[Seite 1262] nur im praes. u. impf. act. u. pass. vorkommend, wozu noch der syncopirte Imperativ φέρτε Il. 9, 171 gehört; conj. φέρῃσι Od. 19, 111, wo früher φέρησι als von φέρημι angenommen wurde; Iterativform φέρεσκε, φέρεσκον, Od. 9, 429. 10, 108; adj. verb. φερτός, s. oben; dazu werden tempora gebildet – a) von οιω, fut. οἴσω, med. οἴσομαι, imperat. οἶσε, Od. 22, 106. 480, auch Ar. Ach. 1064 Ran. 483, der die Endg des aor. II. mit dem charakteristischen σ des aor. I. verbindet, wie auch der inf. οἰσέμεν, Od. 3, 429, οἰσέμεναι, Il. 3, 120, οἴσειν, Pind. P. 4, 102, Präsensbedeutung hat oder aoristisch zu nehmen ist; Spätere bilden darnach fut. pass. οἰσθήσομαι (οἴσομαι ist passivisch Eur. Or. 440 Xen. Oec. 18, 6); perf. pass. προοῖσται, Luc. parasit. 2; adj. verb. οἰστός, οἰστέος; Her. hat auch ἀνῷσαι, für ἀνοῖσαι, u. ἀνῳστός, 1, 157. 6, 66. – b) von εγκω od. ενεγκω u. ενεκω aor. I. ἤνεγκα, bes. im Indicativ u. in den Personen des Imperativs, welche α daben, u. aor. II. ἤνεγκον, bes. inf. u. partic.; ion. u. ep. lautet der aor. I. ἤνεικα u. ohne Augment ἔνεικα, von dem Hom. auch conj. ἐνείκω u. int. ἐνεῖκαι hat, u. der aor. II. ἤνεικον, von dem sich bei Hom. der inf. ἐνεικέμεν, Il. 19, 194, u. der opt. ἐνείκοι, 18, 147 findet, wie auch aor. I. med. ἠνείκαντο, Il. 9, 127; perf. ἐνήνοχα, perf. pass. ἐνήνεγμαι, fut. pass. ἐνεχθήσομαι, aor. pass. ἠνέχθην, ion. ἠνείχθην; Hes. Sc. 440 hat sogar ein praes. med. συνενείκεται, wenn die Lesart richtig ist; – tragen, fero (bahren, fahren); zunächst – 1) eine Last tragen, heben, auf sich nehmen, von leblosen Dingen, ἦγον μὲν μῆλα, φέρον δ' εὐήνορα οἶνον Od. 4, 622, vgl. Il. 5, 484 (s. unter b); πῇ δὴ καμπύλα τόξα φέρεις; wo trägst du den Bogen hin, Od. 21, 363; ἰθὺς σανίδων φέρε λᾶαν ἀείρας Il. 12, 453; οὐ δύο γ' ἄνδρες φέροιεν τὸν λίθον 5, 303; τίς τοι ἔπειτα μετοιχομένη φάος οἴσει, wer wird dir das Licht tragen, Od. 19, 24; ἐν ταλάροισι φέρον μελιηδέα καρπόν Il. 18, 568; ἄν τις ἀναιρούμενος οἴκαδε φέρῃ Plat. Legg. XI, 914 b; φορτίον Xen. Mem. 3, 13, 6; ἐπὶ κεφαλῆς τι An. 4, 3,6; mit den Händen tragen, χερσὶν εὐθὺς φέρει διψίαν κόνιν Soph. Ant. 425, vgl. El. 319 Trach. 520; φέρων ἐπ' ὤμοις 561. – Als Zeichen auf dem Schilde tragen, Aesch. Spt. 525. 541 u. öfter; ἁγνὰς χεῖρας αἵματος φέρεις Eur. Hipp. 316, d. i. haben; vgl. ἀλαὸν ὄμμα φέρων Phoen. 1528; γλῶσσαν κακήν Suppl. 972; σάρκα ἡβῶσαν Aesch. Spt. 604. – Der Zusammenhang giebt oft sowohl die Bdtg herbei-, als die Bdtg wegtragen, -bringen; – a) herbeibringen, darbringen, überbringen; ἀπερείσι' ἄποινα Il. 24, 512; πῇ δὴ χρήματα πολλὰ φέρω τάδε; Od. 13, 303; δῶρα, τά οἱ Φαίηκες ἔνεικαν, 8, 428; οἴσετε ἄρνε, κήρυκες φέρον ἄρνε, Il. 3, 103. 245; τεύχεα συλήσας οἴσω προτὶ Ἴλιον 7, 82; – im med. mit sich tragen, bringen, zu eigenem Gebrauch herbeibringen, Her. 4, 67. 7, 50. – Χάριν τινὶ φέρειν, Einem eine Gunst gewähren, einen Gefallen thun, ihm zu Willen sein, Il. 5, 211. 21, 458; χάριν ἄνδρεσσι φέροντες Il. 5, 874, u. öfter; vgl. Eur. I. T. 14 Med. 508 Ion 1183; Plat. Tim. 21 c; eben so ἦρα, ἐπίηρα φέρειν τινί, Il. 1, 572. 578. 14, 132 Od. 3, 164; λαοὶ δ' οὐκέτι ἐφ' ἡμῖν ἦρα φέρουσιν 16, 375, vgl. 18, 56, u. sonst; τοῖς ἥσσοσιν γὰρ πᾶς τις εὐνοίας φέρει Aesch. Suppl. 484; ἐπίηρα φέροντα τοῖς ἐμοῖς τυράννοις Soph. O. R. 1094; ἥκω φέρων ὄνησιν ἀστοῖς O. C. 287; δῶρα El. 352. – Auch veranlassen, verursachen, bewirken, wo wir auch bringen sagen können, Σείριος φέρει πολλὸν πυρετὸν δειλοῖσι βροτοῖσιν Il. 22, 31, wie es auch Aesch. Ag. 5 von den Gestirnen heißt τοὺς φέροντας χεῖμα καὶ θέρος βροτοῖς, u. öfters ἵνα φόως φέροι, Il. 11, 2; woran sich Verbindungen reihen, wie (ὄσσα) μάλιστα φέρει κλέος ἀνθρώποις, Od. 1, 283. 3, 204, ἡμέρη ἥδε κακὸν φέρει Ἀργείοισιν, Il. 8, 541. 13, 828 u. sonst; δεῖμα φέρων Δαναοῖσιν 5, 682; δηιοτῆτα, einen Krieg bringen, verursachen, Od. 6, 203, wie πόλεμον φέρειν τινί Hes. Sc. 750; πολέμους ἀνεπαγγέλτους φέροντες πολλοῖς Pol. 4, 16, 4; κίρκος φόνον φέρει ὀρνίθεσσι Il. 17, 757; Τρώεσσι φόνον καὶ Κῆρα φέρει 2, 352. 3, 6 u. öfter; πῆμα, ἄλγεα, κακότητα φέρειν τινί, Einem Unglück bringen, bereiten, Il. 2, 304. 12, 332 Od. 4, 273; so Pind. u. Tragg.: φέρει δόξαν Pind. P. 1, 36 N. 3, 18; νίκαν I. 6, 21; κέρδος P. 8, 14; πράγματι τιμάν 4, 278; νίκην Soph. El. 84; βλάβην 1031; τί γὰρ ἂν θνήσκειν ὁ μέλλων τοῦ χρόνου κέρδος φέροι 1486; αἰσχύνην Trach. 66; γυναιξὶ κόσμον ἡ σιγὴ φέρει Ai. 286; αἰσχύνην φέρει Eur. Hec. 1241; σωτηρίαν Troad. 748; χάρμα Heracl. 637; u. in Prosa: τῇ ψυχῇ φέρει ὄλεθρον Plat. Phaed. 88 b; αἰσχύνην Conv. 184 e; κέρδος καὶ ῥᾳστώνην Legg. IV, 721 d; Folgde; auch πληγὴν ἐπὶ πληγῇ φέροντες, Pol. 2, 33, 6. – So auch von der Erde und von fruchttragenden Bäumen und Gewächsen, hervorbringen, tragen; φέρει ἄρουρα φάρμακα Od. 4, 229; ἄμπελοι, οἵτε φέρουσιν οἶνον 9, 110, vgl. 131; Hes. O. 121. 565; ἄνθος Pind. N. 11, 41; εἰ γῆ κακὴ εὖ στάχυν φέρει Eur. Hec. 593; ἡ γῆ καρπὸν φέρει Her. 6, 139; ὅσα γῆ φέρει Plat. Critia. 118 e; ὅσα γεωργία δίδωσι καὶ φέρει Legg. V, 743 d; auch ὅτι φρονιμωτάτους ἄνδρας οἴσοι, Tim. 24 c. – Aehnlich von Menschen u. Thieren, μήτηρ κοῦρον φέρει γαστέρι, Il. 6, 58. Anders sagt Aesch. τέκνων ἤνεγχ' ὑπὸ ζωνὴν βάρος Ch. 186. – Absol., tragen, Frucht bringen, fruchtbar sein, ἡ γῆ φέρει Her. 5, 82; αἱ ἄμπελοι φέρουσιν, wie auch wir »die Weinstöcke tragen«, Xen. Oec. 20, 4. – Dah. eintragen, einbringen, Vortheil bringen; ἀγὼν ὁ τὸ πᾶν φέρων, der Alles leistende oder entscheidende Kampf, Her. 8, 100; τὸ πᾶν ἡμῖν τοῦ πολέμου φέρουσιν αἱ νῆες, die Schiffe bringen uns den Hauptvortheil für den Krieg, 8, 62; εἰ τὸ σωθῆναί γε τὸ ψεῦδος φέρει Soph. Phil. 109. – Μῦθον od. ἀγγελίην φέρειν τινί, Einem eine Rede, Nachricht, Botschaft überbringen, melden, Il. 10, 288. 15, 175. 202; ἀγγελίην πατρός, vom Vater, Od. 1, 408; λόγον Pind. P. 8, 38; μῦθον Soph. O. C. 359, u. öfter, wie Eur.; anch bestimmter, τοιούσδε λόγους εἰς ὦτα φέρει πᾶσιν Ὀδυσσεύς Soph. Ai. 149; ὡς λόγων ἐπιστολὰς φέρῃς Trach. 493; ἐπιστολάς τινι Ant. 768, wie Xen. Agesil. 8, 3; auch ohne weitern Zusatz für ἀγγέλλω, melden, ἤκω σαφῆ τἀκεῖθεν ἐκ στρατοῦ φέρων Aesch. Spt. 40, vgl. Ag. 998. 1388; ἀνάριθμα γὰρ φέρω πήματα Soph. O. R. 168; τοὺς ἐνεγκόντας τὰς ὑποσχέσεις, die sie euch überbrachten, Dem. 6, 28; auch φέρειν τινὶ τοὺς ἀπολογισμούς, die Gründe auseinandersetzen, Pol. 1, 32, 4; τὰ παραδείγματα 17, 13, 7. – Etwas Schuldiges darbringen, eine Schuld abtragen, bezahlen, entrichten; ἄποινα Il. 1, 13. 24, u. öfter; bes. φόρον φέρειν, Abgaben, Tribut entrichten: προστάττοντες ἀναλώματα φέρειν παρ' ἑαυτοὺς οἷον φόρους Plat. Polit. 298 a; μισθὸν φέρειν, Sold, Lohn bezahlen, Xen. Cyr. 1, 6,12; Thuc. 3, 17. 6, 24; φόρον 4, 57; τιμὴν φέρειν, eine Strafe zahlen, abbüßen. – Ψῆφον φέρειν, sein Stimmsteinchen, seine Stimme abgeben, Aesch. Eum. 644. 650; ψῆφος καθ' ἡμῶν οἴσεται Eur. Or. 440; τὴν ψῆφον κρύβδην, φανερὰν φέρειν Plat. Legg. VI, 766 b 767 d; bes. bei der Wahl zu einem Staatsamte seine Stimme geben, dah. zu einem Staatsamte vorschlagen, erwählen, ernennen, τινά, ἡ φυλὴ ἤνεγκέ τινα χορηγόν, u. nachher ὁ ἐνεχθείς, der Vorgeschlagene, Dem. Lpt. 130, wie οἴσουσί με, ἂν χορηγὸν ἢ γυμνασίαρχον ἢ ἑστιάτορα, ἢ ἐάν τι τῶν ἄλλων φέρωσιν, 39, 7; vgl. τὴν δὲ πόλιν ὡσαύτως ἐκ τούτων φέρειν πάλιν, ὃν ἂν ἕκαστος βούληται Plat. Legg. VI, 753 d, u. öfter, wie Folgde. – b) davon-, wegtragen, wegschaffen; oft bei Hom.; ἔκ τινος, Il. 14, 429. 17, 718 u. sonst; ἔπος φέροιεν ἀναρπάξασαι ἄελλαι, die Winde mögen das Wort aufraffend von hinnen tragen, Od. 8, 409, vgl. 565. – Bes. als Beute, Raub davontragen, wegreißen, wegraffen, οὓς μὴ Κῆρες ἔβαν θανάτοιο φέρουσαι Il. 2, 302, vgl. 13, 199; φέρει δέ τε κρατὶ ἑκάστῳ φῶτα Od. 12, 99, vgl. 14, 207; τοὺς δ' οὐκ ἐθέλοντας ἄελλαι πόντον ἐπ' ἰχθυόεντα φίλων ἀπάνευθε φέρουσιν Il. 19, 378; dah. ἄγειν καὶ φέρειν, alles Besitzthum wegtragen u. wegführen, von vollständiger Plünderung, wo. φέρειν auf das Leblose, ἄγειν auf Menschen u. Vieh geht, Her. 1, 189; auch ἄγειν καὶ φέρειν τινά, Einen völlig ansplündern, 1, 88. 166. 3, 39. 6, 42. 90. 9, 31; φέρειν καὶ ἄγειν τὰ τῶν πολεμίων, u. vgl. öfter, Xen. Cyr. 3, 2,12; φέρειν καὶ ἄγειν τὴν Βιθυνί δα Hell. 3, 2,2; ἡμᾶς Dem. 24, 128; φέρειν τινά, ohne ἄγειν, berauben, Thuc. 1, 6; ἄγομαι, φέρομαι ὑπὸ χρήστων Ar. Nub. 241. – Doch bedeutet φέρειν καὶ ἄγειν auch herbeitragen und -führen, in diesem Falle nie umgestellt ἄγειν καὶ φέρειν, welche Stellung in der ersten Bedeutung die gewöhnliche ist, χρυσοῦ πλῆθος Plat. Phaedr. 279 c (vgl. ἄγω). – Auch durch Mühe u. Anstrengung erlangen, erwerben, als Siegespreis davontragen, οὐδ' ἂν ἄτερ ὅρκου οἴσῃ ἄεθλον Il. 23, 441; ἤ κε φέρῃσι μέγα κράτος ἤ κε φεροίμην 18, 308; so ἔναρα, τεύχεα, 6, 480. 17, 70; holen, 18, 191 Od. 2, 329. – Empfangen, was ein Anderer Einem schuldig ist, was man zu fordern hat; so μισθὸν φέρειν, Sold, Lohn empfangen, Xen. Oec. 1, 6; vgl. Mein. Men. p. 126 Reisig enarr. Soph. O. C. 6; ἄξιος γὰρ φέρειν ἦν τῆσδε καὶ μείζω χάριν O. R. 764; κέρδος Ant. 460; πᾶσαν εὔκλειαν Ai. 431; auch in Prosa, τὰ ἀριστεῖα, νικητήρια φέρειν, Plat. Rep. V, 468 c Legg. II, 657 e. – Im med. für sich davontragen, von Allem, was Einer für sich, zu seinem Gebrauch oder Nutzen holt, sich zueignet, bes. in sein Haus trägt; τοῦ κεν δὴ πάμπρωτα παρ' ἀγλαὰ δῶρα φέροιο Il. 4, 97. 23, 275; δεῦτε, φίλοι, ἤϊα φερώμεθα Od. 2, 410; οἰσομένη ποδάνιπτρα 19, 504, u. sonst. Daher sich erwerben, erringen, ἰχθῦς δ' ἃς πείροντες ἀτερπέα δαῖτα φέροντο Od. 10, 124, sie trugen für sich zum Mahle davon; κράτος φέρεσθαι, den Sieg davontragen, Il. 13, 486. 14, 308; κῦδος φέρεσθαι 22, 217; ἔναρα 22, 245; ὅσσα μοι ἠνείκαντο ἀέθλια μώνυχες ἵπποι 9, 127, vgl. 23, 413. 441. 809; eben so τὰ πρῶτα φέρεσθαι, sc. ἄεθλα, den ersten Preis für sich davontragen, 23, 538. 663. 667. 858; dah. τὰ πρῶτα, τὰ δεύτερα φέρεσθαι = den ersten, den zweiten Rang behaupten, Her. 8, 104; seltener τὰ πρῶτα φέρειν, Jac. A. P. 431. 906; vgl. τὰ ἄκρα φέρεσθαι Crinag. 41 (V, 108); ὅπη μέλλει τις οἴσεσθαι δάκρυ πρὸς τῶν κλυόντων Aesch. Prom. 641; εὐσέβειαν ἐκ πατρὸς κάτω θανόντος οἴσει Soph. El. 957, u. öfter; ἄξιον μισθὸν φέρεσθαι Eur. Rhes. 162; κέρδεα παρά τινος οἴσεσθαι Her. 6, 100; u. übh. παρά τινος, von Einem Etwas heimtragen, erlangen, 5, 47, wie τὰ ἆθλα παρὰ τῶν ἀνθρώπων Plat.Rep. X, 613 c; ταῦτα ἐπὶ σμικρόν τι ἐφέροντο τοῦ πολέμου, dieses empfingen sie als ein kleines Förderungsmittel zum Kriege, Her. 4, 129; ἆθλον φέρονται Plat. Phaedr. 256 d; τῶν εὐεργεσιῶν τιμὰς φέρονται Phaed. 113 d; ὀνείδη φερέσθωσαν ἐν πάσῃ τῇ πόλει Legg. VI, 762 a; πλέον φέρεσθαι, mehr, einen größern Theil für sich davontragen, mehr bekommen, d. i. im Vortheil sein vor Einem, τινός, Her. 7, 211; so πλέον φέρεσθαι τῶν ἄλλων Andoc. 4, 4, wie Eur. ὅταν τις ἐσθλὸς μηδὲν φέρηται τῶν κακιόνων πλέον, Hec. 308; – φέρεσθαι, mit sich nehmen, im Gegensatz von καταλείπειν Xen. Cyr. 3, 1,32. – c) in der ausführlichen epischen Darstellung wird der inf. φέρειν, φέρεσθαι zu δοῦναι oft für uns pleonastisch hinzugefügt: τεύχεα καλὰ δότω πόλεμόνδε φέρεσθαι Il. 11, 798; αὖτις ἀνερχομένῳ δόμεναι οἶκόνδε φέρεσθαι Od. 1, 317, vgl. 16, 165. 17, 131. 23, 513 Od. 15, 83. 21, 349. – Eben so steht das Particip φέρων bei andern Verbis zur umständlichern Beschreibung der Handlung, was wir theils durch ein eignes Verbum wiedergeben, ἔγχος ἔστησε φέρων, er brachte den Speer und stellte ihn hin, wo das Particip die dem ἔστησε vorangehende Thätigkeit anschaulich ausdrückt, so oft bei Hom. σῖτον παρέθηκε φέρουσα, sie brachte Speise und setzte sie vor, δὸς τῷ ξείνῳ τοῦτο φέρων, trage es dem Fremden hin und gieb es ihm, theils durch die Präposition mit ausdrücken, ἦλθον τὰ ὅπλα φέροντες, sie kamen mit ihren Waffen, od. auch durch ein Adverbium übersetzen, wie bei den Zeitwörtern gehen, kommen u. vgl. φερόμενος, = mit Leichtigkeit, Hast, auch die Unbesonnenheit der Handlung oder ihr Freiwilliges u. Absichtliches bezeichnet, s. Hemsth. Luc. D. Mort. 6, 3 Jac. Ach. Tat. p. 431; vgl. ἢ εἰς τὴν ψυχὴν φέρων ἐνθῶ τὸν λόγον Plat. Rep. I, 345 b u. das Folgde. – 2) tragen, mit dem Nebenbegriffe einer Bewegung, durch eine Kraftanstrengung von der Stelle bringen, fortbringen; so bei Hom. von Allem, was Ursache einer Bewegung ist; von den Füßen, die Einen, wie auch wir uns ausdrücken, wohin tragen, πόδες φέρον, Il. 6, 514 und öfter, wie auch von den Sohlen, welche die Götter über das Land und das Meer hintragen, πέδιλα, τά μιν φέρον ἠμὲν ἐφ' ὑγρήν, ἠδ' ἐπ' ἀπείρονα γαῖαν, Il. 24, 341, u. wiederholt in der Od. – Von den Pferden, die den Wagen fortschaffen, -ziehen, sowohl ἅρμα φέρειν, Il. 5, 232. 11, 533. 16, 602, als auch den, der auf dem Wagen ist, ὃν φέρον ἵπποι 2, 838, ἵππους, οἵσε πόλινδ' οἴσουσι 13, 820; ἡμίονοι φέρον ἐσθῆτα καὶ αὐτήν Od. 6, 83; von Schiffen, νῦν δ' ἐνθάδε νῆες ἔνεικαν, Il. 13, 453. 15, 705; auch von Winden, welche das Schiff bewegen, treiben, verschlagen. – Μένος, μένος χειρῶν ἰθύς τινος φέρειν, seine Kraft gerade darauf lostragen, mit voller Kraft gerade darauf losgehen, Il. 5, 506. 16, 602. – Auch Menschen, Thiere führen, treiben, Hom. u. A.; übh. von jeder Bewegung, die nicht durch die eigne Kraft, oft auch gegen den freien Willen des bewegten Gegenstandes bewirkt wird; auch von Gemüthsbewegungen, fortreißen, μήτι σε θυμοπληθὴς ἄτα φερέτω Aesch. Spt. 669, vgl. Ch. 1019; Soph. vrbdt auch ἄψοφον φέρει βάσιν, Trach. 963; πῶλοι βίᾳ φέρουσιν, sie gehen durch, El. 715. – Bes. im pass. getragen, von der Stelle bewegt werden, vorzugsweise von unfreiwilliger, unwillkürlicher Bewegung; so von den Wellen, Winden fortgetrieben, hingerissen werden, θυέλλῃ, ἀνέμοις u. vgl.; oft auch durch Einwirkung einer gewaltsam mit sich fortreißenden Kraft von außen, hinstürzen, eilen, in Schuß gerathen, wie das lat. ferri, so daß gew. der Nebenbegriff reißender Schnelligkeit darin liegt, πᾶν δ' ἦμαρ φερόμην, von dem auf die Erde geschleuderten Hephästus, ich stürzte, fiel, Il. 1, 592; ἧκε φέρεσθαι, er warf od. schleuderte ihn, daß er hinflog, 21, 120; ἰθὺς φέρεσθαι, gerade darauf losfahren, -stürzen, 20, 172, vgl. 15, 743; ἧκα πόδας καὶ χεῖρε φέρεσθαι, ich ließ Hände und Füße fahren, ließ sie sich im Schwunge od. Sprunge bewegen, Od. 12, 442; πόδα προέηκε φέρεσθαι 19, 468; ἔξω δὲ δρόμου φέρομαι, Aesch. Prom. 885; ποῖ γᾶς φέρομαι τλάμων Soph. O. R. 1309; vgl. οὐκ οἶσθ' ὅποι γῆς οὐδ' ὅποι γνώμης φέρει El. 910; νῦν δ' ἤδη 'γὼ καὐτὸς θεσμῶν ἔξω φέρομαι Ant. 796; πᾶ φέρομαι Eur. Hec. 1075; μύθοις ἄλλως φερόμεσθα Hipp. 197; εἰς τὸ λοιδορεῖν φέρῃ Andr. 730; ἐπίσχες ὀργάς, αἷσιν οὐκ ὀρθῶς φέρῃ Mel. 1658, u. öfter; u. in Prosa: βίᾳ φέρεται Plat. Phaedr. 254 b; οἷον ἐν χειμῶνι κονιορτοῦ καὶ ζάλης ὑπὸ πνεύματος φερομένου Rep. VI, 496 d; πάλιν εἰς τὸν αὐτὸν φερόμεθα λόγον Phil. 13 e, vgl. Theaet. 144 a Parm. 138 c, u. sonst; φερόμενοι ἐν θαλάττῃ Luc. Nigr. 7. – Auch von jedem Körper, der sich durch eignen Antrieb oder ihm einwohnende Kraft fortbewegt, eilen, rennen, stürzen, fahren, schweben u. vgl.; ρεῖν καὶ φέρεσθαι Plat. Crat. 411 c; κατὰ τῶν πετρῶν φερόμενοι, sich herabstürzend, Xen. An. 4, 7,14; ὁμόσε τινὶ φέρεσθαι, Einem entgegenlaufen, ihn anfallen, Xen. u. A.; εἰς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν φέρεσθαι, in seine eigne Natur zurückfallen, Aeschin.; φέρεσθαι μετὰ τοῦ πλήθους Isocr. 3, 16; Sp., φέρεσθαι ἐπὶ τὰ σώματα Plut. Them. 8; ποταμὸς φερόμενος ἐξ ὑπερδεξίων τόπων Pol. 4, 70, 7. – So wird bes. das partic. zu andern Verbis der Bewegung gesetzt, um die Heftigkeit, Schnelligkeit der Bewegung auszudrücken, φερόμενοι ἐςέπεσον ἐς τοὺς Πέρσας Her. 9, 62, vgl. 8, 91; selten so auch partic. act., φέρουσα ἐνέβαλε νηῒ φιλίῃ, mit Gewalt warf er sich auf ein befreundetes Schiff, 8, 87; häufiger bei Sp., vgl. Wessel. D. Sic. 20, 16 u. Hemsterh. Luc. D. D. 6. – Uebertr., εὖ oder κακῶς φέρεσθαι von Unternehmungen, gut oder schlimm von Statten gehen, gerathen, gelingen od. mißlingen, τὰ πράγματα κακῶς φέρεται Xen. Hell. 3, 4,25; εὖ φέρεται ἡ γεωργία Oec. 5, 17; vgl. Soph. Ai. 1053. Allgemeiner, ὀλιγώρως ἔχειν καὶ ἐᾶν ταῦτα φέρεσθαι, Etwas vernachlässigen, gehen lassen, wie es will, Dem. 8, 67; seltener von Personen, καλῶς φερόμενος ἀνήρ Thuc. 2, 60, vgl. 5, 15. 16; so auch πατρὸς κατ' εὐχὰς δυσπότμους φορούμενοι, es geht ihnen nach des Vaters unheilvollen Verwünschungen, sie befinden sich (im Unglück), wie es der Vater ihnen angewünscht hat, Aesch. Spt. 821. – Daran reiht sich – 3) die Bdtg zu einem Ziele füh ren, vom Wege gesagt, ἁπλοῦς οἶμος εἰς Ἅιδου φέρει Aesch. frg. 217; ἡ ὁδὸς φέρει εἰς od. ἐπί τι, der Weg führt, bringt wohin, Her. 2, 122. 138. 7, 31; τὴν ἐς Θήβας φέρουσαν ὁδόν Thuc. 3, 24; Plat. ταύτῃ ἰτέον, ὡς ἴχνη τῶν λόγων φέρει Rep. II, 365 d; ἐξ ἧς φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἡ δ' εἰς Τάρταρον Gorg. 524 a; ἴχνη τῆς ὑποψίας φέρει εἴς τινα, die Spuren des Verdachtes führen auf eine gewisse Person, Antiph. 2 γ 10; ἡ θύρα ἡ εἰς τὸν κῆπον φέρουσα, die in den Garten führende Thür, Dem. 47, 53, wie τῶν ἐς τὴν πόλιν φερουσῶν πυλῶν Xen. Hell. 7, 2,7; Pol. 8, 36, 4; u. Sp., ἡ ἀγυιὰ φέρει ἐπὶ τὰς πύλας Plut. Thes. 27; auch leiten, lenken, τὴν πόλιν Lucull. 6. – Dah. intransit., sich in einer Richtung, auf ein Ziel hinerstrecken, φέρειν ἐπί, ἐς, πρὸς θάλασσαν, sich gegen das Meer hin erstrecken, gegen das Meer zu gelegen sein, Her. 4, 99. 100; χωρία πρὸς νότον φέροντα, gegen den Notus gelegen, 7, 201; u. übertr., τῆς ἐπὶ τὸ πλῆθος φερούσης παιδείας Plat. Legg. II, 670 e. – Uebertr. = zu einem Zwecke führen, wozu gereichen, dienen, ἐς αἰσχύνην φέρει, es führt zur Schande, gereicht dazu, Her. 1, 10. 3, 133; τὰ εἰς ἄκεσιν φέροντα 4, 90; φέρει σοι ἐπ' ἀμφότερα ταῦτα ποιεῖν, dies zu thun gereicht dir zu Beidem, Her. 3, 134; τὰ μὲν καλὰ ἐπιτηδεύματα εἰς ἀρετῆς κτῆσιν φέρει Plat. Rep. IV, 444 e; ὅτι πρὸς τοῦτο φέρει μάθημα Legg. VIII, 831 c; πόνοι φέροντες εἰς ὠφέλειαν Alc. II, 142 b; πάντα τὰ πρὸς εὐδαιμονίαν φέροντα Menex. 247 e, wie τὰ πρὸς τὸ ὑγιαίνειν φέροντα, das zur Gesundheit Führende, sie Bewirkende, Xen. Mem. 4, 2,31; Sp., ἐς τιμὴν αὐτῷ φέρει, es gereicht ihm zur Ehre, Hdn.; ταῦτα ἔφερεν αὐτῷ, das war ihm zuträglich, bekam ihm, als eine gewöhnliche Redeweise angeführt M. Anton. 5, 8. – Abzielen auf Etwas, sich worauf beziehen, auf Etwas gehen, bes. von Orakeln und andern Vorzeichen, εἰς τί ὑμῖν ταῦτα φαίνεται φέρειν; worauf scheint euch das zu gehen, Her. 1, 120, ἐς ἀρηΐους ἀγῶνας φέρον τὸ μαντήϊον 9, 33, τὸ χρηστήριον ἐς τοὺς Αργείους φέρον, auf sie gehend, 6, 19; ἡ τοῦ δήμου φέρει γνώμη, ὡς – , die Meinung des Volkes geht dahin, daß – , 4, 11; τῶν ἡ γνώμη φέρει συμβάλλειν, ihre Meinung geht dahin, die Schlacht zu liefern, 5, 118. 6, 110; τῶν πλειόνων ἐπὶ τὸ αὐτὸ αἱ γνῶμαι ἔφερον, die Meinungen der Meisten liefen auf dasselbe hinaus, Thuc. 1, 79; so auch τοῦ στρατηγοῦ ταύτῃ ὁ νόος ἔφερε, des Feldherrn Meinung ging dahin, Her. 9, 120; πλέον ἔφερέ οἱ ἡ γνώμη, mit folgendem inf., ihm ging die Meinung mehr dahin, 8, 100, vgl. 3, 77; δήλου μόνον, ἐφ' ὅ τι φέροις τοὔνομα, ὅ τι ἂν λέγῃς, worauf du ihn beziehst, Plat. Charm. 163 d; ἐφ' ὅ τι δή ποτε δεῖ φέρειν Soph. 250 d. – Uebertragen, z. B. τὰ πράγματα ἐπί τινι Pol. 2, 85, 6; φέρειν τὴν αἰτίαν ἐπί τινα, auf Einen die Schuld schieben, 35, 5,2; φέρειν τὴν ὀργὴν ἐπὶ τοὺς Αἰτωλούς, den Zorn gegen die Aetoler richten, 22, 14, 6. – 4) tragen, ertragen, erdulden, einen Schmerz, ein Unglück u. vgl.; λυγρά Od. 18, 135; vgl. Hes. O. 217; ἄτην Her. 1, 32; ἐσθίουσι πλείω ἢ δύνανται φέρειν, als sie vertragen können, Xen. Cyr. 8, 2,21; bes. mit einem adv., βαρέως, χαλεπῶς, δεινῶς, πικρῶς φέρειν, eine Sache schwer, mit Ungeduld, Unmuth oder Unwillen ertragen, übel aufnehmen, Her. 3, 155. 5, 19; u. im Ggstz κούφως, φαύλως, ἁπλῶς, πρᾴως, ῥᾳδίως, προθύμως φέρειν τι, leicht, mit Geduld, mit Gleichmuth ertragen, leicht aufnehmen, 1, 35. 9, 18. 40; πήματα, ἄθλους, Pind. P. 3, 82 Aesch. Prom. 754; φέρειν γῆρας εὔθυμον Pind. Ol. 5, 22; φέρειν ἐλαφρῶς ζυγόν P. 2, 93; φέρειν γὰρ χρὴ τὸ δούλιον ζυγόν Aesch. Ag. 1199; χαλινὸν δ' οὐκ ἐπίσταται φέρειν 1036; ὅμως δ' ἀνάγκη πημονὰς φέρειν βροτοῖς Pers. 285; μὴ βαρυστόνως φέρειν Eum. 761; τὰς μὲν ἐκ θεῶν τύχας δοθείσας ἔστ' ἀναγκαῖον φέρειν Soph. Phil. 1301; ῥᾷστα τὸν βίον φέρει O. R. 983, u. öfter; φέρω σιγῇ κακά Eur. Hec. 738; φέρεις ὑπέρφευ τὰς τύχας Herc. fur. 1321; Or. 1024; οἴκτῳ Andr. 144, u. öfter; und in Prosa: καλῶς φέρειν τὴν συμφοράν Isocr. 4, 148; βαρέως φέρειν τὸ φρόνημα Xen. Hell. 7, 1,44, wie Ar. Th. 385 Eccl. 174; ῥᾳδίως, χαλεπῶς Plat. Phaed. 63 a Tim. 91 c; πειρῶ ὡς ῥᾷστα φέρειν τἀναγκαῖα Phaed. 116 c; τὰ παρόντα φέρειν ἀδυνατοῦντες Critia. 121 b; ἀνδρείως τὰς συμφοράς Menex. 247 d; μὴ δυνατοὶ φέρειν τὴν ὑμετέραν ἀρχήν Thuc. 3, 39; ὀργῇ φέροντες τὸν πόλεμον 1, 31; τὰ ἄλλα θυμῷ ἔφερον 5, 80, u. öfter; φέρειν ὅ τι ἂν ὁ θεὸς διδῷ γενναίως Dem. 18, 97. – Aber auch βαρέως, κούφως φέρειν ἐπί τινι, über Etwas zufrieden od. unzufrieden sein, dabei unwillig sein od. gleichmüthig bleiben, Xen. Hell. 7, 4,21. 3, 4,8, wie Dem. πρᾴως ἐπὶ τοῖς γιγνομένοις φέρειν 58, 55; vgl. Wessel. D. Sic. 3, 69; selten mit dem bloßen dat., τοῖς παροῦσι Xen. An. 1, 3,3, τῷ πολέμῳ Hell. 5, 1,29; bei Sp. auch διά τι. – 5) bes. ist noch zu merken die Bdtg im Munde tragen, führen, vielfach besprechen, gew. mit dem Nebenbegriffe des Lobens, Rühmens, πολὺν τὸν Φίλιππον ἐν ταῖς διαβολαῖς φέρων, ihn sehr rühmend, Aesch. 3, 223; bes. im pass., εὖ, καλῶς, πολὺ φέρεσθαι, gelobt werden, Lob und Beifall verdienen, Xen. Hell. 2, 1,6; auch μέγα τοι φέρεται πὰρ σέθεν, Pind. P. 1, 87; u. κακῶς, πονηρῶς, χαλεπῶς φέρεσθαι, getadelt, gehaßt werden, Xen. Hell. 1, 5,17; ἣν φιλοσοφίαν ἀτίμως φῂς ὑπὸ τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων φέρεσθαι Plat. Ep. VII, 328 e. – Absolut φέρεται, wie das lat. fertur, die Sage, die Nachricht wird herumgetragen, man sagt, es heißt, τοιόνδε φέρεται πρῆγμα γίγνεσθαι Her. 8, 104; τὰ φερόμενα = τὰ λεγόμενα, Sp. – 6) der imperat. φέρε hat bei Hom. nur seine ursprüngliche Bedeutung, trage, bringe her. Er wird aber dann wie ἄγε als ein adv. gebraucht, in Fragen und Aufforderungen, laß sehen, wohlan, τοῖσι φέρε δῶ, laß sehen, wem ich sie gebe, d. i. nun, wem soll ich sie geben? Ar. Pax 934; φέρ' ἴδω Ach. 4 u. öfter; φέρε ἀκούσω Her. 1, 11; u. bei einem andern imperat., φέρε εἰπὲ δή μοι Soph. Ant. 530, u. öfter; der sing. φέρε steht sogar bei einem Verbum im plur., so daß es reine Interjection geworden zu sein scheint, Valck. Callim. p. 279. – Auch φέρε δή, Her. 2, 14 Ar. Pax 357. 924; φέρε δὴ νῦν Th. 788; φέρε δὴ σκεψώμεθα Plat. Prot. 330 b; φέρε δὴ ἴδωμεν Gorg. 455 a u. öfter; – φέρε γάρ, denn sieh, laß zum Beispiel einmal sehen, fängt einen Satz an, der eine Widerlegung durch ein angeführtes Beispiel enthält; so auch φέρε allein, Ar. Ach. 541, οἷον φέρε, φέρε εἰπεῖν. – Mit folgdm int., gesetzt daß, angenommen, wie fac, finge. – 7) das part. neutr. τὸ φέρον, substantivisch, das Leitende, Führende, das Schicksal (vgl. fors u. fero). τὸ φέρον ἐκ θεοῦ Soph. O. C. 1691; τὸ φερόμενον, das Loos, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

φέρω: ἐκ τῆς ῥίζης φερ-, ἐν χρήσει μόνον ὁ ἐνεστ. καὶ ὁ παρατ.· ὁ Ὅμ. ἔχει πολλοὺς ἀνωμάλους τύπους, βϳ πλ. προστ. φέρτε Ἰλ. Ι. 179· γϳ ἑνικ. ὑποκ. φέρῃσι Σ. 308, Ὀδ. Ε. 164, Κ. 507, Τ. 111, (πρβλ. βϳ ἑνικ. φέρῃσθα Καλλ. εἰς Ἄρτεμ. 144)· ἀπαρ. φερέμεν Ἰλ. Ι. 411, κ. ἀλλ.· ― παρατ. φέρον, Ἰων. φέρεσκε, φέρεσκον, Ὀδ. Ι. 429, Κ. 108· ― ἐντεῦθεν γίνεται καὶ τὸ σπάνιον ῥηματ. ἐπίθ. φερτὸς (πρβλ. ἄφερτος, σύμφερτος), καὶ τὸ ἰσοδύναμον ῥῆμα φορέω. ΙΙ. Ἐκ τῆς √ΟΙ γίνεται ὁ μέλλ. οἴσω, Δωρ. οἰσῶ, Θεόκρ., αϳ πληθ. οἰσεῦμες ὁ αὐτ. 15. 133· ― Ἐπικ. προστ. οἶσε, τύπου τινὸς μεταξὺ ἀορ. αϳ καὶ ἀορ. βϳ, Ὀδ. Χ. 106, 481, (ὡσαύτως ἐν Ἀριστοφ. Ἀχ. 1099, 1122, Βατρ. 482), οἰσέτω Ἰλ. Τ. 173, Ὀδ. Θ. 255· γϳ πληθ. οἰσόντων Ἀντίμαχος ὁ Κολοφώνιος παρ’ Ἀθην. 468Β· ἀπαρ. οἴσειν Πινδ. Π. 4. 181, Ἐπικ. οἰσέμεν Ὀδ. Γ. 429, οἰσέμεναι Ἰλ. Γ. 120, Ὀδ. Θ. 399, κλπ.· ― Ἰων. ἀόρ. αϳ οἶσα παρὰ μεταγεν. ποιηταῖς ὡς ἐν τῷ δράμ. Χριστ. Πάσχ.· ἀπαρ. οἶσαι Φίλων 1. 611, (ἀλλὰ ἀνῷσαι, διατηρουμένης τῆς αὐξήσεως, Ἡρόδ. 1. 157)· ― μέσ. μέλλ. οἴσομαι Ὅμ., Ἀττ.· ὡσαύτως ἐπὶ παθ. σημασίας, Εὐρ. Ὀρ. 440, Ξεν. Οἰκ. 18, 6· παθ. οἰσθήσομαι Δημ. 1094. 8, Ἀριστ. Φυσ. 3. 5, 13, (ἐξ-) Εὐρ. Ἱκέτ. 561· ― παθ. πρκμ. προοἶσται Λουκ. Παράσ. 2· ― μεθ’ Ὅμηρον ῥημ. ἐπίθ. οἰστὸς Θουκ. 7. 75· ἀλλὰ ἀνῳστὸς Ἡρόδ. 6. 66· οἰστέον Σοφ. Ἀντ. 310, Πλάτ. ΙΙΙ. Ἐκ τῆς √ΕΝΕΚ ἢ ΕΝΕΓΚ σχηματίζονται ὁ ἀόρ. αϳ ἤνεγκα Ἰων. ἤνεικα, Ἐπικ. ἔνεικα, καὶ ὁ ἀόρ. βϳ ἤνεγκον· τῶν ἀορίστων τούτων οἱ τύποι εἶναι λίαν περίπλοκοι· ― ΑΤΤΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ: Ὁριστ., αϳ πρόσ. ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ ἤνεγκον, ἂν καὶ ἀπαντᾷ ἤνεγκα ἐν Σοφ. Ἠλ. 13, Εὐρ. Ἴωνι 38, Ἰσοκρ. 311Β, Αἰσχίν. 28. 19, καὶ ἐν συνθέσει μετὰ προθέσεων· βϳ πρόσωπον ἀείποτε ἤνεγκας (ὡς Ἀριστοφ. ἐν Θεσμ. 743, δέκα μῆνας αὔτ’ ἐγὼ ἤνεγκον, πρὸς ὃν ἡ ἀπόκρισις: ἤνεγκας σύ· πρβλ. Ὄρν. 540, Σοφ. Τραχ. 741)· ― γϳ πρόσ. ἤνεγκε, σύνηθες εἰς ἀμφοτέρους τοὺς τύπους· δυϊκ. διενεγκάτην Πλάτ. Νόμ. 723Β· πληθ. ἀείποτε ἠνέγκαμεν, -ατε, αν, (διότι ὁ μεμονωμένος τύπος διηνέγκομεν ἐν Ξεν. Οἰκ. 9, 8 εὐλόγως ἀποδοκιμάζεται): Προστ. βϳ ἑνικ. ἔνεγκε Εὐρ. Ἡρακλ. 699, Ἀριστοφ. Ἱππ. 110, Ξεν., (ἔνεγκον μόνον κατ’ εἰκασίαν τοῦ Pors. παρ’ Ἀναξίππῳ ἐν «Φρέατι» 1)· γϳ ἑνικ. ἐνεγκάτω Ἀριστοφ. 1149, Θεσμ. 238, Πλάτ., Ξεν. βϳ πληθ. ἐξενέγκατε Ἀριστοφ. Βάτρ. 847· ― ὑποτ. ἐνέγκω κοινὴ εἰς ἀμφοτέρους τοὺς ἀορίστους. ― Εὐκτ., αϳ πρόσ. ἐνέγκαιμι Εὐρ. Ἱππόλ. 393, Πλάτ. Κρίτων 43C· γϳ πρόσ. ἐνέγκαι Σοφ. Τραχ. 774, ἀλλὰ ἐνέγκοι ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 105, Πλάτ. Πολ. 330Α, Θουκ. 6. 20, κλπ.· πληθ. βϳ πρόσ. ἐνέγκαιτε (κοινῶς ἐνέγκατε) Εὐρ. Ἡρακλ. 751. ― Ἀπαρ. ἐνεγκεῖν, οὐδέποτε ἐνέγκαι· ― μετοχὴ ἐνεγκὼν παρὰ Πινδ. καὶ τοῖς Ἀττ., ἐνέγκας μόνον παρὰ μεταγεν., οἷον ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκῃ (διότι τὸ παρὰ Ξενοφῶντι ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν 1. 2, 53 διορθωτέον εἰς ἐξενεγκόντες, ὡς ἀποκατεστάθησαν τὰ διενεγκοῦσα, συνενεγκόντες αὐτόθι 2. 2, 5, Ἀνάβ. 6. 5, 6)· ― τοῦ μέσου τύπου ὁ ἀόρ. αϳ εἶναι μόνος εὔχρηστος (πλὴν ὅτι τῆς προστακτικῆς ἀπαντᾷ ὁ τύπος ἐνεγκοῦ παρὰ Σοφ. Οἰδ. Κολ. 470), βϳ πρόσωπον ἠνέγκω Εὐρ. Ἱκ. 581, Ξεν. Οἰκ. 7. 13· γϳ ἠνέγκατο Σοφ. Τραχ. 462, Πλάτ. Πολ. 406Β, κλπ.· αϳ πληθ. ἠνεγκάμεθα ὁ αὐτ. ἐν Ἴωνι 530Β, πρβλ. Φίληβ. 57Α· ἀπαρ· εἰσενέγκασθαι Ἰσοκρ. π. Ἀντιδ. § 201 (188)· μετοχὴ ἐνεγκάμενος Αἰσχίν. 18. 29, πρβλ. Ξεν. Ἀγησ. 6, 2· ― ΙΩΝ. ΚΑΙ ΕΠΙΚ. ΤΥΠΟΙ: ― παρ’ Ἴωσι καὶ Ἐπικοῖς δύναταί τις νὰ εἴπῃ ὅτι μόνον οἱ ἐκ τοῦ ἀορ. αϳ τύποι εἶναι εὔχρηστοι, διότι ἐν Ὀδ. Φ. 196, πιθανῶς διορθωτέον ἐνείκαι γϳ ἑνικ. εὐκτ. ἀντὶ ἐνείκοι, ὡς ἐν Ἰλ. Σ. 147· ἀλλὰ τὸ μεμονωμένον Ἐπικ. ἀπαρ. ἐνεικέμεν (ἀντὶ ἐνεγκεῖν) μένει ἐν τῷ Τ. 194, πρβλ. συνενείκομαι· ― αϳ πρόσ. ἀν- καὶ ἀπένεικα Ὅμ., ἀπένεικας Ξ. 255· ἤνεικε, Ἐπικ. ἔνεικε, Ὅμ., Ἡρόδ.· πληθ. ἐνείκαμεν Ὀδ. Ω. 43· ἤνεικαν, Ἐπικ. ἔνεικαν Ὅμ., Ἡρόδ.: προστ. ἔνεικον Ἀνακρ. 62· ἐνείκατε Ὀδ. Θ. 393· ― ἀπαρ. ἐνεῖκαι, Ὅμ., Ἡρόδ., Πίνδ.: ― μετοχ. ἐνείκας Ἰλ., Ἡρόδ. ― Μέσ., γϳ ἑνικ. ἀνενείκατο Ἰλ. Τ. 313· γϳ πληθ. ἠνείκαντο Ι. 127, Ἡρόδ. 1. 57 (ἐνίοτε πλημμελῶς φέρεται ἐνείκαντο, ἐσενείκαντο ὁ αὐτ. 2. 180, 7. 152)· ― μετοχ. ἐνεικάμενος Ἀλκαῖος 35. Ὅρα πλείονα παρὰ τῷ Veitch Gr. Verbs. ― Ἐκ τῆς αὐτῆς ῥίζης ἐσχηματίσθησαν οἱ μεθ’ Ὅμ. τύποι, πρκμ. ἐνήνοχα Δημ. 550. 10., 612. 12, ἐξ-Λουκ. ὑπὲρ τῶν Εἰκ. 15, 17, μετ. Πλάτ. Κριτί. 113Α· συν-Ξεν. Ἀπομν. 3. 5, 22. ― Παθ., μέλλ. ἐνεχθήσομαι Ἀριστ. Φυσ. 3. 5, 18, (ἐν-) Θουκ. 7. 56 (κατ-) Ἰσοκρ. 295Α· ― παθ. ἀόρ. ἠνέχθην Ξεν. Ἀν. 4. 7, 12, καὶ συχν. ἐν συνθέτοις, Ἰων. ἀπηνείχθην Ἡρόδ. 1. 66, κλπ., (περι-) αὐτόθι 84. ― πρκμ. ἐνήνεγμαι, ἐνήνεκται Πλάτ. Πολ. 584D· εἰσενήνεκται Εὐρ. Ἴων 1340· ἀνενήνεγκται Συλλ. Ἐπιγρ. 76· Ἰων. ἐξενηνειγμένος Ἡρόδ. 8. 37· ὑπερσ. προσενήνεκτο Ξεν. Ἑλλ. 3, 20· μετοχ. κατ-, μετενηνεγμένος Πολύβ. 10. 32, 1, Στράβ. 587. (Ἐκ τῆς √ΦΕΡ παράγονται καὶ αἱ λ. φέρμα, φέρετρον, φαρέτρα, φόρος, φορά, φορέω, φόρτος, φορμός, φερνή· ἴσως καὶ τὰ φᾶρος, φῶρ, φέρβω, φορβή· πρβλ. Σανσκρ. bhar, bhar-âmi, bi-bhar-mi (fero), bhar-as, bhâr-as (onus), bhr.i-tis (merces) Ζενδ. bar (ferre)· Λατ. fer-o, fer-culum, fer-ax, fer-til?s, for-tis, for-tuna, καὶ ἴσως τὰ fur, far, far-ina· Γοτθ. bar, bair-a (φέρω, τίκτω), ga-baúr (φόρος), baúr-ei baúr-thei (φόρτος, φορτίον), ga-baúr-ths (γέννησις), bar-n (τέκνον). bêr-usyôs (γονεῖς), κλπ.· Ἀρχ. Σκανδ. bar-n, καὶ Ἀγγλο-Σαξον. bear-n (Σκωτ. καὶ Ν. Ἀγγλ. bairn), bere (Σκωτ. bear, barley)· Ἀρχ. Γερμ. bâr-a (bahre, bier)· Λιθ. bér-nas (puer)· Ἀρχ. Ἰρλανδ. ber-im (fero), com-bairt (partus), bert (fascis), κλπ. ΙΙ. ἐκ τῆς √ΕΝΕΚ ἢ ΕΝΕΓΚ, παράγονται οἱ ἀνωτέρω μνημονευθέντες τύποι, ὡσαύτως διηνεκής, δουρηνεκής, κεντρηνεκής, ποδηνεκής, καὶ ἴσως ὄγκος· πρβλ. Σανσκρ. na←-âmi, καὶ a←, a←-nômi, (attingo)· Λατ. nanc-iscor, nac-tus· Σλαυ. nes-ti (portare), Λιθ. nesz-u). Ριζικὴ σημασία, φέρω, κοινῶς «φέρνω». Α. Ἐνεργ. Ι. φέρω, φέρνω, βαστῶ, σηκώνω τι, ἐν ταλάροισι φέρον μελιηδέα καρπὸν Ἰλ. Σ. 568· μέγα ἔργον, ὃ οὐ δύο γ’ ἄνδρε φέροιεν Ε. 303· ἦγον μὲν μῆλα, φέρον δ’ εὐήνορα οἶνον Ὀδ. Δ. 662· χοὰς Αἰσχύλ. Χο. 15· φ. ἐπ’ ὤμοις Σοφ. Τραχ. 564· χερσὶ φ. ὁ αὐτ. ἐν Ἀντ. 429· ὅπλα φ. βραχίονι Εὐρ. Ἑκ. 15· ― φέρω, ἔχω, (οἷον σημεῖόν τι) ἐπὶ τῆς ἀσπίδος μου, Αἰσχύλ. Θήβ. 559. κλπ.· ― γαστέρι κοῦρον φ., ἐπὶ γυναικὸς ἐγκυμονούσης, Ἰλ. Ζ. 58· οὕτω φ. ὑπὸ ζώνην ἢ ζώνης ὕπο Αἰσχύλ. Χο. 992, Εὐρ. Ἑκ. 762· ― παρὰ Τραγ., ἰσχυροτέρα ἔκφρασις τῆς ἐννοίας τοῦ ἔχω· ἁγνὰς αἵματος χεῖρας φ., ἔχω χεῖρας ἁγνὰς αἵματος, Εὐρ. Ἱππόλ. 316, πρβλ. Φοίν. 1529· γλῶσσαν εὔφημον φέρειν Αἰσχύλ. Χ. 581, πρβλ. Θήβ. 622, Ἱκέτ. 994· καλὸν φ. στόμα Σοφ. Ἀποσπ. 669· ἄψοφον βάσιν φ. ὁ αὐτ. ἐν Τραχ. 967· ― μετ’ ἐπιρρημάτων δηλούντων τὸν τύπον πρὸς ὅν… φέρει τίς τι, πῇ δή… τόξα φέρεις; Ὀδ. Φ. 362· πρόσω φέρω αὐτόθι 369· φ. εἴσω, ἐντεῦθεν, οἴκαδε Ἀριστοφ. Σφ. 1444, Πλάτ. ― Μέσ., φέρω μετ’ ἐμαυτοῦ, φέρω μαζί μου, φορβὴν Ἡρόδ. 7. 50· φερνὰς δόμοις Εὐρ. Ἀνδρ. 1282, κλπ. ΙΙ. φέρω, μετὰ τῆς παραλλήλου σημασίας κινήσεως, συχν. παρ’ Ὁμ. ἐπὶ τοῦ πράγματος τὸ ὁποῖον κάμνει τινὰ νὰ κινῆται, πόδες φέρον Ἰλ. Ζ. 514· πέδιλα τά μιν φέρον Ω. 341, κλπ.· οὕτω λέγεται ἐπὶ τῶν ἵππων, ἅρμα φέρειν Β. 838., Ε. 232, κλπ.· ἐπὶ πλοίων, Ὀδ. Π. 323, πρβλ. Ἰλ. Ι. 306· καὶ ἐπὶ ἀνθρώπων, οἱ δὲ μένος χειρῶν ἰθὺς φέρον, οἱ δὲ τὴν ἰσχὺν τῶν χειρῶν ἐπ’ εὐθείας ἔφερον κατὰ τῶν ἐναντίων, Ἰλ. Ε. 506· οὐδ’ ἄρ’ Ἀχαιοὶ ἀλκῆς ἐξελάθοντο, μένος δ’ ἰθὺς φέρον αὐτῶν Π. 602 2) ἐπὶ ἀνέμου, [[[ἄνεμος]]] φ. νῆάς τε καὶ αὐτοὺς Ὀδ. Κ. 26· σχεδίῃν ἄνεμοι φέρον ἔνθα καὶ ἔνθα Ε. 330, πρβλ. Δ. 516, Ἰλ. Τ. 378, κλπ.· ἀπολ., ἐπέλασσε φέρων ἄνεμος Ὀδ. Γ. 300, Ε. 111., Η. 277, κλπ.· ὁ βορέας εἰς τὴν Ἑλλάδα φέρει Ξεν. Ἀν. 5, 7. 7· ― μεταφορ., ὅπῃ ἂν ὁ λόγος ὥσπερ πνεῦμα φ. Πλάτ. Πολ. 394D· φρένες δύσαρκτοι φ. τινα Αἰσχύλ. Χο. 1023, πρβλ. Θήβ. 687. ― Ἐπὶ ταύτης τῆς ἐννοίας συχν. ἐν τῷ παθ., ἴδε κατωτ. Β. ΙΙΙ. φέρω, ὑποφέρω, ὑπομένω, πάσχω, ἀντέχω εἴς τι, λυγρὰ Ὀδ. Σ. 135, πρβλ. Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 213· ἄτην Ἡρόδ. 1. 32· χαλινόν, ζυγὸν Αἰσχύλ. Ἀγ. 1066, 1226· πημονάς, κακόν, τύχας ὁ αὐτ. ἐν Πέρσ. 293, κλπ.· τὰ τῆς τύχης Θουκυδ. 2. 60· τὰς οὐ προσηκούσας ἁμαρτίας Ἀντιφῶν 122. 14· ὡσαύτως ἐπὶ τροφῆς, ἐσθίουσι πλέον ἢ δύνανται φ. Ξεν. Κύρ. Παιδ. 8. 2, 21· ἐπὶ ἰσχυροῦ οἴνου, ἐπιδέχομαι, δέχομαι, καὶ τὰ τρία φέρων καλῶς, δηλαδ. τρία μέρη ὕδατος ἀντὶ ἴσον ἴσῳ, Ἀριστοφ. Ἱππ. 1188, πρβλ. Ἀχαρν. 354. ― Μέσ., φέρω ὡς ἴδιόν μου βάρος, Ἀντιφῶν 124. 13. 2) συχνάκις μετὰ προσδιορισμῶν τροπικῶν, φ. πήματα κόσμῳ Πινδ. Π. 3. 148· σιγῇ κακὰ Εὐρ. Ἑκ. 738· ὀργῇ τὸν πόλεμον Θουκυδ. 1. 31, πρβλ. 5. 80· ― μάλιστα μετὰ ἐπιρρ., φ. ὕβριν ῥηιδίως Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 213 βαρέως, πικρῶς, δεινῶς, χαλεπῶς φέρειν τι, ὡς τὸ Λατ. aegre, graviter ferre, ὑποφέρω τι μετὰ δυσθυμίας, θεωρῶ τι βαρύ, Ἡρόδ. 5. 19. Εὐρ. Ἴων 610, Πλάτ., κλπ.· δυσπετῶς, βαρυστόνως φ. Αἰσχύλ. Πρ. 752, Εὐμεν. 794· ― αἱ φράσεις αὗται ἐκφέρονται μονολεκτικῶς διὰ τοῦ δυσφορεῖν, καὶ ἀντίκεινται ταῖς διὰ τῶν ἐπιρρ. κούφως, εὐπόρως, εὐπετῶς, εὐχερῶς, εὐμενῶς, ῥᾳδίως, προθύμως φέρειν τι, Λατ. leviter ferre, ὑποφέρω τι εὐκόλως, μεθ’ ὑπομονῆς, θεωρῶ τι εὔκολον, ἐλαφρόν, κλπ., Ἡρόδ. 1. 35., 9. 18. 40, κλπ.· αἶσαν φέρειν ὡς ῥᾷστα Αἰσχύλ. Πρ. 104· ― αἱ φράσεις αὗται συνάπτονται κατὰ τὸ πλεῖστον μετ’ αἰτ. πράγμ.· ὡσαύτως μετὰ μετοχῆς, βαρέως ἤνεικε ἰδών τι Ἡρόδ. 3. 155, πρβλ. Πινδ. Π. 2. 171, Ἀριστοφ. Θεσμ. 385, κλπ.· ὡσαύτως, ἐπί τινι, ὅτε τὸ φέρειν λαμβάνεται ὡς ἀμεταβ., βαρέως ἢ κούφως φέρειν ἐπὶ τοῖς γεγενημένοις Ξεν. Ἑλλ. 7. 4, 21., 3. 4, 9, πρβλ. Ἰσοκρ. 281Α, Δημ. 1339. 20· μετὰ μόνης δοτ., βαρέως φέρειν τοῖς παροῦσι Ξεν. Ἀν. 1. 3, 3, πρβλ. Ἑλλ. 3, 4, 9., 5. 1, 29· μεταγεν., χαλεπῶς φ. διά τι, πρός τι Διόδ. 17. 111, Ἰουλιαν. Ἐγκώμ. Κωνστ. 17C IV. φέρω, προσάγω, εἰ… θεὸς αὐτὸν ἐνείκοι Ὀδ. Φ. 196 (οὕτως ἀγάγοι 201)· φ. ἄποινα Ἰλ. Ω. 502· ἄρνα Γ. 120· ἔντεα Σ. 191· τόξα Ὀδ. Φ. 359 κνημῖδας Αἰσχύλ. Θήβ. 675· δᾷδα Ἀριστοφ. Νεφ. 1490, κλπ.· γῆν τε καὶ ὕδωρ παρὰ βασιλέα Ἡρόδ. 7. 131. ― Μέσ., φέρω μετ’ ἐμοῦ ἢ πρὸς ἰδίαν μου χρῆσιν, ποδάνιπτρα Ὀδ. Τ. 504· οἶνον Ἀλκαῖος 35, πρβλ. Ἡρόδ. 4. 67., 7. 50. 2) φέρω, προσφέρω, δίδω, δῶρα Ὀδ. Θ. 428, κλπ.· μέλος Πινδ. Π. 2. 7· χοάς τινι Αἰσχύλ. Χο. 487· πέπλον φ. δώρημά τινι Σοφ. Τραχ. 602· δῶρα πρός τινα Ξεν. Ἀν. 7. 3. 31· ― φέρων χάριν Ἕκτορι δίῳ, χαριζόμενος τῷ θείῳ Ἕκτορι, Ἰλ. Ε. 211, Ὀδ. Ε. 307, κλπ., καὶ Ἀττικ.· ἐπὶ ὁμοίας σημασίας, ἦρα καὶ ἐπίηρα φέρειν Ἰλ. Α. 572, Ὀδ. Γ. 164, κλπ.· φ. τινὶ εὔνοιαν, ὄνησιν Αἰσχύλ. Ἱκ. 389, Σοφ. Οἰδ. Κολ. 287· ― ἀλλὰ μεθ’ Ὅμ., χάριν τινὶ φέρειν ἦν ἐν χρήσει ὡς τὸ Λατ. gratiam referre, Ἴλᾳ φερέτω χάριν, «ἐχέτω χάριν τῷ Ἴλᾳ» (Σχόλ.), Πινδ. Ο. 10. 21. 3) παράγω, προξενῶ, ἐπιφέρω, [ἀστὴρ] φέρει πυρετὸν βροτοῖσιν Ἰλ. Χ. 31· ὄσσαν... ἥτε φ. κλέος ἀνθρώποισιν Ὀδ. Α. 283, πρβλ. Γ. 204· φ. κακόν, πῆμα, ἄλγεα Ἰλ. Θ. 541, Ὀδ. Μ. 231· 427, κλπ.· δηϊοτῆτα φ. τινί, ἐπιφέρειν πόλεμον κατά τινος, Ζ. 203· Ἄρηα φ. τινὶ Ἰλ. Γ. 132, Θ. 516· πόλεμον Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 150· οὕτω παρὰ Πινδ. καὶ τοῖς Ἀττ.· ― τέχναι… φόβον φέρουσιν μαθεῖν Αἰσχύλ. Ἀγ. 1135· ― ὡσαύτως, ὥσπερ καὶ τὸ δίκαιον ἔφερε, ὡς ἦτο καὶ δίκαιον, Ἡρόδ. 5. 58· ― προβάλλω, παραδείγματα Ἰσοκρ. 141Α, κλπ.· πάσας αἰτίας Δημ. 1328. 22· ― μνείαν ποιοῦμαι, ἀναφέρω, τὴν ἁρμόττουσαν αἰτίαν ὁ αὐτ. 1401. 14. 4) μῦθον ἢ ἀγγελίην φ. τινί, φέρω λόγον, εἴδησιν, Ἰλ. Κ. 288, Ο. 175, 202, Ὀδ. Α. 408· λόγον Πινδ. Π. 8. 54· ἐπιστολὰς φ. τινὶ Σοφ. Αἴ. 781, πρβλ. Τραχ. 493· ἐπιστολὴν Ξεν. Ἀγησ. 8. 3· ― ἐντεῦθ. ὡς τὸ ἀγγέλλω, πευθώ, φάτιν Αἰσχύλ. Θήβ. 370, Ἀγ. 9· σαφές τι πρᾶγος ὁ αὐτ. ἐν Πέρσ. 248, πρβλ. Ἀγ. 639, 1027, κλπ.· ― οὕτως ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, λόγους φ. Εὐρ. Ἱκ. 583· ἀλλὰ καί, ἀγγελίας ἔπος φέρεσθαι, λαμβάνειν, ὁ αὐτ. ἐν Φοιν. 1546, πρβλ. Ἡσ. Ἀποσπ. 39. 5) πληρώνω, φόρον τέσσαρα τάλαντα φ. Θουκ. 4. 57, πρβλ. Πλάτ. Πολιτικ. 298Α· δασμὸν Ξεν. Ἀν. 5. 7, 10· χρήματα τάξαντες φ. Θουκ. 1. 19· μισθὸν φ. Ξεν. Κύρ. Παιδ. 1. 6, 12, (ἀλλ’ ὡσαύτως λαμβάνω πληρωμήν, πληρώνομαι, λαμβάνω, μισθὸν δύο δραχμὰς τῆς ἡμέρας Ἀριστοφ. Ἀχαρν. 66· αἱ νῆες μισθὸν ἔφερον Θουκ. 3. 17, πρβλ. Ξεν. Ἀν. 1. 3, 21, Οἰκ. 1. 6, κατωτ. V. 2)· φ. ἐννέα ὀβολοὺς τῆς μνᾶς τόκους Λυσ. Ἀποσπ. 2. 2, πρβλ. Λυκοῦργ. 150. 42· ― ὡσαύτως ἐπὶ περιουσίας, φέρω ὡς εἰσόδημα, παρέχω εἰσόδημα ἐκ μισθώσεως, φέρω μίσθωσιν τοῦ ἐνιαυτοῦ Ἰσαῖος 54. 27. 6) ἀναφέρω τι εἴς τι, ἀποδίδω, τι ἐπί τι Πλάτ. Τίμ. 37Ε, Χαρμ. 163D, καὶ συχν. παρὰ Πολυβ. 7) ψῆφον φέρω, δίδω τὴν ψῆφόν μου, Λατιν. ferre suffragium, Αἰσχύλ. Εὐμ. 674, 680, Ἀνδοκ. 1. 12, Ἰσαῖος 85. 31· ψῆφος καθ’ ἡμῶν οἴσεται (ὡς παθ.) Εὐρ. Ὀρ. 440· περὶ ταύτης ψῆφος οἰσθήσεται Δημ. 1094. 8· ὑπὲρ ἀγῶνος Λυκοῦργ. 148. 30, πρβλ. 149. 15· ― ἐντεῦθεν, φέρειν τινά, διορίζειν εἴς τι ἀξίωμα, φέρειν χορηγὸν Δημ. 496. 19., 996. 20 ἑξ., πρβλ. Πλάτ. Νόμ. 753D, Ἀριστ. Πολιτικ. 2. 6, 19. ― Μέσ., ἐκλέγω, προκρίνω, ταύταν βιοτὰν Εὐρ. Ἀνδρ. 786. V. φέρω, παράγω ἐπὶ τῆς γῆς, ἐπὶ φυτῶν ἢ ἐπὶ τόπων, φ. ἄρουρα φάρμακα Ὀδ. Δ. 229· ἄμπελοι φ. οἶνον Ι. 110· νῆσος φ. ὥρια πάντα αὐτόθι 131. πρβλ. Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 117, 565· ἡ γῆ καρπὸν φέρει Ἡρόδ. 9. 139· γύαι φ. βίοτον Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 198, πρβλ. Πινδ. Ν. 11. 52, Εὐρ., κλπ.· ― ἀπολ., φέρω καρπόν, καρποφορῶ, ἡ γῆ φέρει Ἡρόδ. 5. 82· αἱ ἄμπελοι φέρουσιν Ξεν. Οἰκ. 20. 4· ― ὡσαύτως, ἐπὶ ἐμψύχων, τόπος φ. ἄνδρας Πλάτ. Τίμ. 24C· ― ἡ ἐνεγκοῦσα, ἡ πατρίς τινος, Ἰω. Λυδ. π. Ἀρχ. 3. 26· ἢ ἡ μήτηρ Γῆ, Μᾶρκ. Ἀντων. 4. 48· ― καθόλου, δημιουργῶ, παράγω, σχηματίζω, Πηνειὸς Τέμπη φ. Φιλόστρ. 799. 2) μεταφορ., ἀγὼν ὁ τὸ πᾶν φέρων ἡμῖν, ὅστις φέρει ἢ ὁρίζει τὸ πᾶν, Ἡρόδ. 8. 100· τὸ πᾶν ἡμῖν τοῦ πολέμου φέρουσι αἱ νῆες, τὰ πλοῖα παρέχουσιν ἡμῖν τὴν κυριωτέραν ἡμῶν δύναμιν ἐν τῷ πολέμῳ, αὐτόθι 62, πρβλ. Σοφ. Φιλ. 109. VI. φέρω μακράν, οὓς μὴ Κῆρες ἔβαν θανάτοιο φέρουσαι, «ὅσους μὴ προκαθαρπάσας ὁ θάνατος ἀπῆλθε. κῆρες γὰρ αἱ θανατηφόροι μοῖραι» (Σχόλ.), Ἰλ. Β. 302· φ. τινὰ ἐκ πόνου Ξ. 429., Ρ. 718, κλπ.· ἐπὶ θυελλώδους ἀνέμου, ἄνεμος... φέρων καὶ κῦμα Ὀδ. Ε. 111, (οὕτως, ὅπῃ ἂν ὁ λόγος ὥσπερ πνεῦμα φέρῃ, ταύτῃ ἰτέον Πλάτ. Πολ. 394D)· τοὺς δ’ αἶψ’ ἁρπάξασα φέρεν πόντονδε θύελλα Ὀδ. Κ. 48, πρβλ. Δ. 516· ἐντεῦθεν παροιμία, ἔπος δ’ εἴπερ τι βέβακται δεινόν, ἄφαρ τὸ φέροιεν ἀναρπάξασαι ἄελλαι Θ. 409, προλ. Τ. 565· ἐπὶ ποταμοῦ, Ἡρόδ. 1. 189. ― Μέσ., ἐκφέρω, μὴ νύ τι, σεῦ ἀέκητι, δόμων ἐκ κτῆμα φέρηται Ὀδ. Ο. 19, Ξεν., κλπ.· λαμβάνω, χοὰς ἐκ κρήνης Σοφ. Οἰδ. Κολ. 470· βοσκὰν ἀπό τινος Αἰσχύλ. Εὐμεν. 266. 2) ἐπὶ λαφύρων, λαμβάνω καὶ φέρω τε μετ’ ἐμοῦ, ἁρπάζω, φέροι δ’ ἔναρα βροτόεντα Ἰλ. Ζ. 480· ἔνθα κε ῥεῖα φέροι κλυτὰ τεύχεα Πανθοΐδαο Ἀτρεΐδης Ρ. 70· ἀτερπέα δαῖτα Ὀδ. Κ. 124· αἶγα λέοντε φ. Ν. 199· Ἅρπυιαι... δεῖπνον φ. Αἰσχύλ. Εὐμ. 51· φ. βίᾳ ἐνέχυρα Ἀντιφῶν 142, 35· ― συχν. ἐν τῇ φράσει: φέρειν καὶ ἄγειν, ἴδε ἐν λ. ἄγω Ι. 3· ὡσαύτως ἁρπάζειν καὶ φ. Λυσί. 159. 28· οὕτω καὶ μόνον φέρειν, διαρπάζω, συλῶ, κλέπτω, θεῶν ἱερὰ Εὐρ. Ἑκ. 804· ἀλλήλους Θουκ. 1. 7· καὶ ἐν τῷ παθ., φερόμενοι Βακχῶν ὕπο Εὐρ. Βάκχ. 759. ― Μέσ., ἐπὶ τῆς αὐτῆς σημασίας, ἔναρα· Ἰλ. Χ. 245· πελέκεας οἶκόνδε φ. Ψ. 856, πρβλ. Ὀδ. Κ. 124, Ο. 378· οὕτω καὶ παρὰ Ξεν., κλπ. 3) ἀποκομίζω, ἀποφέρω, κερδίζω μάλιστα διὰ κόπου καὶ μόχθου, δι’ ἀγῶνος, κατορθώνω, ἤ κε φέρησι μέγα κράτος Ἰλ. Σ. 308· τρίποδα Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 655· τἀπινίκια Σοφ. Ἠλ. 692 τὰ ἀριστεῖα, τὰ νικητήρια Πλάτ. Πολ. 468C, Νόμ. 657Ε· ― ὡσαύτως, λαμβάνω ὅ,τι μοι ὀφείλεται, φ. χάριν Σοφ. Οἰδ. Τύρ. 764· μισθὸν φέρειν (ἴδε ἀνωτ. IV. 5)· τέτταρας τῆς ἡμέρας ὀβολοὺς φέρων Μένανδρ. ἐν «Ὀλυνθίᾳ» 3· πλέον φ. Σοφ. Οἰδ. Κολ. 651, πρβλ. Οἰδ. Τύρ. 1190, Ἠλ. 1089, Πλάτ.. κλπ.· ― οὕτως ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, ἔνθα ἡ σημασία τοῦ πράττειν τι χάριν ἑαυτοῦ εἶναι ἰσχυρά, κράτος, κῦδος φέρεσθαι Ἰλ. Ν. 486, Χ. 217· δέπας, τεύχεα, λαμβάνω τι ὡς βραβεῖον, Ψ. 663, 667, κ. ἀλλ.· ἄεθλον φ., λαμβάνειν, Ι. 127, Ψ. 413· τὰ πρῶτα φέρεσθαι (ἐξυπακ. ἄεθλα) Ψ. 538, 663, κλπ. οὕτω παρ’ Ἀττ.· ― ἐντεῦθεν μεταφορ., τὰ πρῶτα, τὰ δεύτερα φέρομαι, κερδαίνω καὶ κατέχω τὸν πρῶτον, τὸν δεύτερον βαθμόν, Ἡρόδ. 8. 104, πρβλ. Valck. 9. 78· πλέον ἢ πλεῖον φέρεσθαί τινος Ἡρόδ. 7. 211, πρβλ. Σοφ. Οἰδ. Τύρ. 500, Εὐρ. Ἑκ. 308· ταῦτα ἐπὶ σμικρόν τι ἐφέροντο τοῦ πολέμου, ἐλάμβανον ὡς μικρὰν βοήθειαν πρὸς τὸν πόλεμον, Ἡρόδ. 4. 129· χάριν φέρεσθαι Ἀνδοκ. 21. 2· φ. τὴν ἀπέχθειαν αὐτῶν Ἀντιφῶν 124. 13 ὀνείδη Πλάτ. Νόμ. 762Α· φ. εὐσέβειαν ἔκ τινος Σοφ. Ἠλ. 969· δάκρυ πρὸς τῶν κλυόντων Αἰσχύλ. Πρ. 638· ὄνομα ἔκ τινος Αἰσχίν. 18. 29· ― ὅθεν τὸ μέσ. φέρεσθαι τίθεται ἐπὶ παντὸς πράγματος, ὅπερ λαμβάνει τις δι’ ἑαυτόν, πρὸς ἰδίαν αὐτοῦ χρῆσιν ἢ ὠφέλειαν, ὅπερ λαμβάνει μεθ’ ἑαυτοῦ, μάλιστα εἰς τὴν οἰκίαν του, π. χ. Ἰλ. Δ. 97, Ὀδ. Β. 410, Ἡσ. Ἀποσπ. 39. 8· ― ἐντεῦθεν τὸ φέρειν ἢ φέρεσθαι τίθεται ἐνίοτε πλεοναστικῶς, ἴδε κατωτ. ΧΙ· ― λαμβάνω εἰς τὸν οἶκόν μου ὅ,τι ἔλαβον παρά τινος ἄλλου, παρά τινος Ἡρόδ. 5. 47, 6. 100. VΙΙ. ἀπολ., ἐπὶ ὁδοῦ, ἡ ὁδὸς φέρει εἰς... ἢ ἐπί..., ὡς τὸ Λατ. via feri ἢ ducit ad..., ἐς ἱρὸν Ἡρόδ. 2. 122, πρβλ. 138, Θουκ. κλπ.· τὴν φ. ἄνω (ἐξυπακ. ὁδὸν) ὁ αὐτ. 9. 69· τῆς μὲν ἐς ἀριστερὴν ἐπὶ Καρίης φ., τῆς δὲ ἐς δεξιὴν ἐς Σπάρτην Ἡρόδ. 7. 31· ἐπὶ Σοῦσα Ξεν. Ἀν. 3. 5. 15· ἁπλῆ οἶμος εἰς Ἅιδου φέρει Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 236· ἡ εἰς Θήβας φέρουσα ὁδὸς Θουκ. 3. 24· οὕτως, ἡ θύρα ἡ εἰς τὸν κῆπον φέρουσα Δημ. 1155. 13· αἱ εἰς τὴν πόλιν φ. πύλαι, αἱ ἐπὶ τὸ τεῖχος φ. κλίμακες Ξεν. Ἑλλ. 7. 2, 7· πρβλ. ἄγω ΙΙ. 1. 2) ἀκολούθως ἐπὶ μέρους χώρας ἢ διαμερίσματος, ἐκτείνομαι πρός τι μέρος, διήκω, ὡς τὸ vergere ἢ spectare ad…, φέρειν ἐπὶ ἢ ἐς θάλασσαν Ἡρόδ. 4. 99· ἐς τὴν μεσόγαιαν αὐτόθι 100· χωρία πρὸς νότον φέροντα ὁ αὐτ. 7. 201· οὕτω παρὰ Πολυβ., κλπ. 3) μεταφορ., ἄγω πρός τι, συντελῶ πρός τι, ἐς αἰσχύνην φέρει Ἡρόδ. 1. 10· τὰ ἐς ἄκεσιν φέροντα ὁ αὐτ. 4. 90· ἐς βλάβην, ἐς φόβον φέρον Σοφ. Οἰδ. Τύρ. 517, 911· εἰς ὄκνον Εὐρ. Ἱκ. 295· τὰ πρὸς τὸ ὑγιαίνειν φέροντα Ξεν. Ἀπομν. 4. 2, 31· τὰ ἴχνη τῆς ὑποψίας φέρει εἴς τινα, ὁδηγοῦσιν εἴς τινα (ὡς ἔνοχον). Ἀντιφῶν 119. 7· τροφαὶ μέγα φ. εἰς ἀρετὰν Εὐρ. Ἰφ. ἐν Αὐλ. 563. β) ἀποβλέπω, καὶ νῦν ἐς τί ὑμῖν ταῦτα φαίνεται φέρειν; τώρα λοιπόν, εἰς τί φαίνεται εἰς ὑμᾶς ὅτι ἀποβλέπουσι ταῦτα; Ἡρόδ. 1. 120 (ὅστις ὁμοίως μεταχειρίζεται ἔχειν ἒς ἢ πρός τι)· φωνὴ φέρουσα ἔς τινα, ἀποτεινομένη πρός τινα, ὁ αὐτ. 1. 159· ἐς ἀρηΐους ἀγῶνας φέρον τὸν μαντήϊον ὁ αὐτ. 9. 33, πρβλ. 6. 19· οὕτως, [[[ὄψις]]] φέρει ἐπὶ πᾶσαν γῆν, ἀποβλέπει εἰς..., ἐκτείνεται ἐπί..., ὁ αὐτ. 7. 19, πρβλ. Θουκ. 1. 79· πρός τι Πλάτ. Πολ. 558C· ταύτῃ ὁ νόος ἔφερε Ἡρόδ. 9. 120· ἡ τοῦ δήμου φέρει γνώμη, ὡς..., τοῦ λαοῦ ἡ γνώμη ῥέπει εἰς τοῦτο, ὅτι..., ὁ αὐτ. 4. 11, Θουκ., κλπ.· ― μετ’ ἀπαρ., τῶν ἡ γνώμη ἔφερε συμβάλλειν, ἡ γνώμη αὐτῶν ἔκλινεν ὑπὲρ τῆς μάχης (νὰ γείνῃ μάχη), ὁ αὐτ. 5. 118, 6. 110· πλέον ἔφερέ οἱ ἡ γνώμη κατεργάσασθαι, ἡ γνώμη του ἔκλινε μᾶλλον εἰς τό…, Ἡρόδ. 8. 100, πρβλ. 3. 77· ὅμοιον εἶναι τὸ Λατ. fert animus, μετ’ ἀπαρ., ὡς παρὰ τῷ Ὀβιδίῳ ἐν Μετ. 1, 1. γ) παρ’ Ἡροδ. 3. 134, τὸ φέρει κεῖται ἀπροσώπως σχεδὸν ὡς τὸ συμφέρει, φέρει σοι ἐπ’ ἀμφότερα ταῦτα ποιεῖν· οὕτω, μέγα φ. εἰς πολιτείαν Πλάτ. Πολ. 449D, πρβλ. Ξεν. Κύρ. Παιδ. 8. 1, 42. 4) ὁδηγῶ, διευθύνω, τὴν πόλιν, Πλουτ. Λούκουλλ. 6, ἴδε κατωτ. Χ?φ. τήν ὀργήν, τὴν αἰτίαν ἐπί τινα Πολύβ. 22. 14, 8., 33. 5, 2· ἀναφέρω, ἀποδίδω, τι ἐπί τι Πλάτ. Πολ. 478Β. κλπ. VΙΙΙ. φέρω ἢ ἔχω εἰς τὸ στόμα, δηλ. ὁμιλῶ πολὺ περί τινος, πολὺν φέρειν τινὰ ἐν ταῖς διαβολαῖς Αἰσχίν. 85. 33· συχνότερον ἐν τῷ παθητ., εἴ τι καὶ φλαῦρον παραιθύσσει, μέγα τοι φέρεται πάρ σέθεν, «λείπει ὁ γάρ· ἐὰν γάρ τι καὶ εὐτελὲς παρὰ σοῦ λεχθῇ... τοῦτο μέγα καὶ διὰ πάντων φέρεται» (Σχόλ.), Πινδ. Π. 1. 170· εὖ φερόμενον παρὰ τοῖς συμμάχοις, ἀπολαύοντα καλῆς φήμης παρ’ αὐτοῖς, Ξεν. Ἑλλ. 2. 1, 16· Ἀλκιβιάδης μὲν οὖν πονήρως καὶ ἐν τῇ στρατιᾷ φερόμενος, ἀπολαύων κακῆς φήμης, κατατρεχόμενος, ὁ αὐτ. 1. 5, 17· ἀτίμως φ. Πλάτ. Ἐπιστ. 328Ε· ἀπολ., φέρεται, ὡς τὸ Λατιν. fertur, [[[φήμη]] ἢ λόγος] φέρεται, διαδίδεται, δηλ. λέγεται, λέγουσι, μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., τοιόνδε φέρεται πρῆγμα γίγνεσθαι Ἡρόδ. 8. 104· ἐντεῦθεν, τὰ φερόμενα = τὰ λεγόμενα, Wytt. Ep. Cr. σ. 238· ― καθόλου, ἐν χρόνοις φέρεται μνημονευομένοις, ὑπολογίζεται ὅτι εἶναι, χρονολογεῖται ἀπό..., Στράβ. 56. ΙΧ. ἡ προστ. φέρε παρ’ Ὁμήρῳ τηρεῖ τὴν ἀρχικὴν αὐτῆς σημασίαν, φέρε, μετάφερε, «κουβάλα»· ἀλλὰ ὡς τὸ ἄγε, κατήντησεν εἰς ἐπιρρηματ. χρῆσιν, «ἔλα», 1) πρὸ ἑτέρας προστακτικῆς, φέρε γὰρ σήμαινε Αἰσχύλ. Πρ. 294 φέρ’ εἰπὲ δή μοι Σοφ. Ἀντ. 534· φ. δή μοι τόδε εἰπὲ Πλάτ. Κρατ. 385Β, πρβλ. Ἀριστοφ. Εἰρ. 960. 2) πρὸ τοῦ αϳ ἑνικ. ἢ πληθ. τῆς ὑποτακτ. τιθεμένου ἀντὶ προστακτ., φέρε ἀκούσω, φέρε στήσωμεν Ἡρόδ. 1. 11, 97· φ. δὲ νῦν... φράσω ὁ αὐτ. 2. 14· καὶ συχν. παρὰ τοῖς Ἀττ., φέρ’ ἴδω, τί δ' ἥσθην; Ἀριστοφ. Ἀχ. 4· φέρε δὴ κρατίδω ὁ αὐτ. ἐν Εἰρ. 361· φ. δὴ ἴδωμεν. φ. δὴ σκεψώμεθα Πλάτ. Γοργ. 455Α, Πρωταγ. 30Β, κλπ.· ἴδε Elmsl. εἰς Εὐρ. Ἡρακλ. 559, εἰς Μήδ. 1242· ― σπανιώτερον πρὸ τοῦ βϳ προσώπου, φέρε... μάθῃς Σοφ. Φιλ. 300· οὕτω, φέρετε... πειρᾶσθε Ἡρόδ. 4. 127. 3) πρὸ ἐρωτήσεως ἥτις χρησιμεύει ὅπως ἀναιρέσῃ ἑτέραν, φέρε... τροπαῖα πῶς ἄρα στήσεις; Εὐρ. Φοίν. 571· φ. δὴ νῦν... τί γαμεῖθ’ ἡμᾶς; Ἀριστοφ. Θεσμ. 589, πρβλ. Ἀχ. 541, Πλάτ. Πολ. 348C· φ. μῶν οὐκ ἀνάγκη...; ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 805D· φ. πρὸς θεῶν πῶς; ὁ αὐτ. ἐν Γοργ. 514D· κατὰ τὸ πλεῖστον ἐν τῇ φράσει: φέρε γάρ, φέρε τίς γὰρ οὗτος; Ἀριστοφ. Νεφ. 218· φ. γὰρ πρὸς τίνας χρὴ πολεμεῖν; Ἰσοκρ. 79Β, πρβλ. Ἀντιφῶντα 133. 36, Πλάτ., κλπ. 4) φέρε, ἐὰν εὕρωμεν..., ἐμπρὸς ἂς ἴδωμεν ἂν δυνάμεθα νὰ..., qum experiamur, Stallb. εἰς Πλάτ. Κρατ. 430Α. 5) φέρε μετ’ ἀπαρ., ὑπόθες ὅτι..., δεδόσθω ὅτι…, ὡς τὸ Λατ. fac, finge, pone, φ. λέγειν τινὰ Πλούτ. 2. 98Β, πρβλ. Εὐσ. Εὐαγγ. Προπ. 13C, Πορφ. π. Ἀποχ. Ἐμψύχ. 3. 3. Χ. μετοχ. οὐδετ. τὸ φέρον, ὡς οὐσιαστ., τύχη, μοῖρα, οὕτω τὰ Λατιν. fors καὶ fortuna παράγονται ἐκ τοῦ fero, τὸ φέρον ἐκ θεοῦ καλῶς φέρειν χρή, πρέπει νὰ ὑποφέρῃ τις καλῶς ὅ,τι ἐκ Θεοῦ προέρχεται, Σοφ. Οἰδ. Κολ. 1693· εἰ τὸ φέρον σε φέρει, φέρε καὶ φέρου· εἰ δ’ ἀγανακτεῖς καὶ σαυτὸν λυπεῖς καὶ τὸ φέρον σε φέρει Ἀνθ. Π. 10. 73· οὕτω, quod fors feret feremus aequo animo, Terent. Phorm. 1. 2, 28. 2) ἡ μετοχ. φέρων ἐν παντὶ γένει συχνάκις συνάπτεται ἑτέρῳ ῥήματι, ὥστε, α) ἡ μετοχὴ προσθέτει πλαγίαν τινὰ ἐνέργειαν εἰς τὴν κυρίαν ἐνέργειαν, ὅπερ ἡμεῖς ἀποδίδομεν διὰ δύο ῥημάτων, ἔδωκε φέρων, ἔφερε καὶ ἔδωκεν, Ὀδ. Χ. 146· δὸς τῷ ξείνῳ τοῦτο φέρων, λαβὲ τοῦτο καὶ δός το εἰς τὸν ξένον, Ὀδ. Ρ. 345· ἔγχος ἔστησε φέρων, ἔφερε τὸ δόρυ καὶ τὸ ἔστησε, Α. 127· σῖτον παρέθηκε φέρουσα αὐτόθι 139, κλπ., πρβλ. Σοφ. Τραχ. 622, Πλάτ., κλπ.· ἀλλ’ ἂν ἡ αἰτ. ἀνήκῃ εἰς τὴν μετοχήν, συχνάκις ἀποδίδομεν αὐτὴν διὰ τοῦ «μέ», ὡς τὴν μετοχὴν ἔχων (πρβλ. ἔχω Α. Ι. 6, λαμβάνω Ι. 11)· ἦλθον τὰ ὅπλα φέροντες, ἦλθον «μὲ» τὰ ὅπλα των· ἢ β) τὸ φέρων δηλοῖ, μάλιστα μετὰ ῥημάτων κινήσεως, βαθμὸν σπουδῆς ἐν τῇ ἐνεργείᾳ τοῦ κοινοῦ ῥήματος, ἴδε κατωτ. Β. Ι. 2. VΙ. τὰ ἀπαρ. φέρειν, φέρεσθαι (μέσ.) συχνάκις προστίθενται πλεοναστικῶς εἰς τὸ δίδωμι καὶ τὰ ὅμοια ῥήματα, δῶκεν... τρίποδα φέρειν Ἰλ. Ψ. 513, πρβλ. Π. 665, Ρ. 131· τεύχεα... δότω φέρεσθαι Λ. 798, πρβλ. Ὀδ. Φ. 349, Εὐρ. Τρῳ. 419, 454. Β. Τὸ παθ. εἶναι ἐν χρήσει ἐν ταῖς πλείσταις τῶν ἄνω σημασιῶν, ἀλλὰ δυνάμεθα νὰ διακρίνωμεν καὶ ἰδιαιτ. τινὰς χρήσεις: Ι. φέρομαι ἀκουσίως, μάλιστα ὑπὸ ἀνέμων ἢ κυμάτων, παρασύρομαι, ἀνέμοισιν, θυέλλῃ φέρεσθαι Ὀδ. Ι. 82., Κ. 54, πρβλ. Αἰσχύλ. Πέρσ. 276, Πλάτ., κλπ.· πᾶν δ’ ἧμαρ φερόμην, ἐπὶ τοῦ Ἡφαίστου καταπίπτοντος ἐκ τοῦ Ὀλύμπου, Ἰλ. Α. 592· ἧκε φέρεσθαι Φ. 120· ἰθὺς φέρεσθαι Υ. 172, πρβλ. Ο. 743· ἧκα πόδας καὶ χεῖρε φέρεσθαι, ἀφῆκα τὰς χεῖράς μου καὶ τοὺς πόδας μου ἐλεύθερα [κατὰ τὸ πήδημα], Ὀδ. Μ. 442, πρβλ. Τ. 468· οὕτω παρ’ Ἀττικ., βίᾳ φέρεται Πλάτ. Φαῖδρος 254Α· πνεῦμα φερόμενον ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 496D· ῥεῖν καὶ φέρεσθαι ὁ αὐτ. ἐν Κρατύλ. 411C· φέρεσθαι εἰς τὸν Τάρταρον ὁ αὐτ. ἐν Φαίδωνι 114Β· καὶ ἀκολούθως ἁπλῶς, κινοῦμαι, ὑπάγω, ποῖ γᾶς φέρομαι; Σοφ. Ο. Τ. 1309, πρβλ. Ἠλ. 922, Εὐρ., κλπ.· ― μεταφορ., φέρεσθαι εἰς τὸ λοιδορεῖν Εὐρ. Ἀνδρ. 729· πρὸς τὴν τοῦ κάλλους φύσιν Πλάτ. Φαῖδρ. 254Β, πρβλ. Ξεν. Ἀπομν. 2. 1, 4, κλπ. 2) συχν. κατὰ μετοχ. μετ’ ἄλλου ῥήματος κινήσεως, φερόμενοι ἐσέπιπτον ἐς τοὺς Αἰγινήτας Ἡρόδ. 8. 91, πρβλ. 9. 62· ἀπὸ τῆς ἐλπίδος ᾠχόμην φερόμενος Πλάτ. Φαίδων 98Β, πρβλ. Αἰσχίνην 66. 21, Λυκοῦργ. 155. 22· ― οὕτω καὶ ἐν τῇ ἐνεργ. μετοχῇ ἐν ἀμεταβάτῳ χρήσει, φέρουσα ἐνέβαλε νηὶ φιλίῃ Ἡρόδ. 8. 87· φέρων. μετὰ σπουδῆς, ἐσπευσμένως, Αἰσχίν. 25. 4· ἑτοίμως, προθύμως, ὁ αὐτ. 66. 26, πρβλ. Wess. εἰς Διόδ. 20. 16· ἴδε ἀνωτ. Χ. 2. β. ΙΙ. ἐπὶ ἑκουσίας καὶ ἀνεξαρτήτου κινήσεως, ἰθὺς φέρεται μένει Ἰλ. Υ. 172· ὁμόσε τινὶ φέρεσθαι, ἔρχεσθαι εἰς χεῖράς τινι, Ξεν. Κυν. 10, 21· δρόμῳ φ. πρός τινα ὁ αὐτ. ἐν Ἑλλ. 4. 8. 37· φυγῇ εἰς αὐτοὺς φερομένους ὁ αὐτ. ἐν Κύρ. 1. 4, 23· ἡ φερομένη οὐσία, ἡ θεωρία τῆς παγκοσμίου κινήσεως, Πλάτ. Θεαίτ. 177C· ― ἐπὶ λόγου, μέγα φέρεται, ἔχει ἢ λαμβάνει μεγάλην βαρύτητα, Πινδ. Π. 1. 170. (Ἐντεῦθεν φορά). ΙΙΙ. μεταφορ., εὖ, κακῶς φέρεσθαι, ἐπὶ πραγμάτων, σχεδίων, κλπ., ἀποβαίνω καλῶς ἢ κακῶς, ἐπιτυγχάνω ἢ ἀποτυγχάνω, νόμοι οὐ καλῶς φέρονται Σοφ. Αἴ. 1074· τὰ πράγματα κακῶς φέρεται, ὡς παρὰ Πλαύτῳ ut se nunc res fortunaeque nostrae ferunt, Ξεν. Ἑλλ. 3. 4, 25· εὖ φέρεται ἡ γεωργία ὁ αὐτ. ἐν Οἰκ. 5, 17· ὀλιγώρως ἔχειν καὶ ἐᾶν ταῦτα φέρεσθαι, νὰ λαμβάνωσιν οἵαν θέλωσιφοράν, Δημ. 106. 12· ― σπανιώτερον ἐπὶ προσώπων (ὡς ἐν τῷ ἰσοδυνάμῳ τύπῳ φορέω, πατρὸς κατ’ εὐχὰς φορούμενοι, ἔχοντες τύχην σύμφωνον πρὸς τὰς κατάρας τοῦ πατρός των, Αἰσχύλ. Θήβ. 819)· εὖ φερόμενος ἐν στρατηγίαις, ὢν γενικῶς ἐπιτυχὴς ἐν ταῖς ἐκστρατείαις, Θουκ. 5. 16, πρβλ. 15· καλῶς φερόμενος τὸ καθ’ ἑαυτὸν ὁ αὐτ. 2. 60· φ. ἐν προτιμήσει παρά τινι Διοδ. Ἐκλογ. 628. 89, πρβλ. Ἰωσήπ. Ἰουδ. Ἀρχ. 16. 17, 6. Γ. Μέσ.· περὶ τῆς κυρίας χρήσεως αὐτοῦ ἴδε ἀνωτ. Α. VI. 3. ― Ἴδε Χ. Χαριτωνίδου Ποικίλα Φιλολογικὰ τόμ. Αϳ, σ. 146.

French (Bailly abrégé)

f. οἴσω, ao. ἤνεγκα, ao.2 ἤνεγκον, pf. ἐνήνοχα;
Pass. f. ἐνεχθήσομαι, ao. ἠνέχθην, pf. ἐνήνεγμαι;
A. tr. porter :
I. porter une charge :
1 porter sur soi ou avec soi : τι qch (une pierre, un vêtement, des armes, etc.) ; τινα ἐπ’ ὤμοις SOPH porter qqn sur ses épaules ; τὰ ὅπλα ἐπὶ τῆς κεφαλῆς XÉN porter ses armes sur sa tête ; τινα ὑπὸ ζώνην ESCHL, ζώνης ὕπο EUR porter un enfant dans son sein ; κοῦρον γαστέρι IL porter un garçon dans son sein;
2 c. ἔχειν : porter avec soi, avoir ; φ. τινὶ φάος OD porter la lumière devant qqn ; fig. τὸ πᾶν ἡμῖν τοῦ πολέμου φέρουσι αἱ νῆες HDT nos vaisseaux portent en eux tout le sort de la guerre ; ἀγὼν ὁ τὸ πᾶν φέρων HDT le combat qui décide de tout ; Pass. prendre sa marche, son cours ; se comporter, être : βίᾳ φέρεσθαι ESCHL se conduire avec violence ; καλῶς φέρεσθαι τὸ καθ’ ἑαυτόν THC se trouver quant à soi dans une bonne situation ; τὰ πράγματα κακῶς φέρεται XÉN les affaires vont mal ; εὖ φέρεσθαι XÉN être en bonne situation;
3 porter en soi ou sur soi, produire : σῖτον XÉN du blé ; ἄμπελοι φέρουσιν οἶνον OD les vignes produisent du vin ; abs. αἱ ἄμπελοι φέρουσι XÉN les vignes produisent ; ἡ γῆ ἔφερε HDT la terre produisit, devint fertile ; abs. donner du profit;
4 fig. supporter, càd trouver supportable, acc. ; prendre sur soi, se charger de, acc. ; résister à, être capable de porter, avoir la force de supporter : λυγρά OD des choses pénibles ; κακόν ou κακά ATT du mal, des maux ; φ. ῥᾳδίως τι ATT supporter qch facilement ; φ. τι βαρέως XÉN, χαλεπῶς PLAT supporter avec peine, difficilement ; qqf en ce sens avec le dat. pour marquer l’idée d’un sentiment moins passif : ἀλγεινῶς φ. οἷς ἐγὼ ἔπαθον SOPH supporter avec peine ce que je souffris, càd m’irriter de ce que ; χαλεπῶς φ. τοῖς παροῦσι XÉN s’irriter ou s’indigner de l’état présent des affaires ; χαλεπῶς φ. ἐπὶ τῇ πολιορκίᾳ XÉN supporter avec peine que (des citoyens spartiates) fussent assiégés;
II. porter d’un lieu à un autre :
1 porter, transporter : πόδες φέρον IL ses pieds le portaient ; ἵππω φέρουσιν ἅρμα IL les deux chevaux emportent le char ; en parl. de navires φ. τινα emporter qqn ; ἄνεμος φέρει νῆας OD le vent porte les vaisseaux ; ὁ βορέας εἰς τὴν Ἑλλάδα φέρει XÉN le vent du Nord pousse (les vaisseaux) vers la Grèce, càd souffle vers la Grèce ; ἄνεμος φέρων OD vent favorable ; πῦρ ἄνεμος φέρει IL le vent propage le feu ; avec idée de violence τοὺς δὲ ἄελλαι φέρουσιν ἐπὶ πόντον IL la tempête les emporte sur la mer ; Pass. φερόμενοι ἢ καλινδούμενοι λίθοι XÉN pierres lancées ou roulées (du haut des collines) ; θυέλλῃ φέρεσθαι OD, ἀνέμοις φέρεσθαι OD être emporté par la tempête, par les vents ; abs. πᾶν δ’ ἦμαρ φερόμην IL je fus emporté tout le jour ; se porter, se transporter : φέρεσθαι εἴς τινα XÉN, ἐπί τινα, πρός τινα se porter ou se diriger vers qqn, se précipiter sur qqn ; φ. εἰς τὸν Τάρταρον PLAT descendre dans le Tartare ; φ. κατὰ τῶν πετρῶν XÉN tomber du haut des rochers;
2 porter, conduire : ὁδὸς φέρει ἐς acc. la route conduit à ; εἰς τὴν πόλιν φέρουσαι πύλαι XÉN les portes qui conduisent à la ville ; en parl. de pays s’étendre dans une direction : ἡ ἐπὶ θάλασσαν φέρουσα χώρη HDT le pays qui se dirige vers la mer ; τὰ ἐς τὴν μεσόγαιαν φέροντα HDT la région qui s’étend dans l’intérieur des terres ; fig. τὰ πρὸς τὸ ὑγιαίνειν φέροντα XÉN ce qui contribue à entretenir la santé ; φ. ἐς αἰσχύνην HDT conduire à la honte, causer de la honte ; abs. tendre à : ἐς τί ὑμῖν ταῦτα φαίνεται φέρειν ; HDT à quoi cela vous semble-t-il mener ? càd à votre avis que doit-il résulter de cela ? τῶν ἡ γνώμη ἔφερε συμβάλλειν HDT ceux dont l’avis tendait à combattre ; πλέον ἔφερε οἱ ἡ γνώμη avec l’inf. HDT son avis tendait davantage à ; abs. φ. τὴν πόλιν PLUT diriger la cité ; τὸ φέρον ἐκ θεοῦ SOPH ce qui vient des dieux (le sort, la fortune);
3 apporter : τι qch (τόξα OD des flèches ; κρητῆρα IL un cratère, etc.) ; particul. offrir : δῶρα OD des présents ; τινί τι, ἄποινα IL remettre qch à qqn, apporter une rançon ; transmettre : ἀγγελίην τινί IL, μῦθόν τινι IL apporter une nouvelle, une parole à qqn ; ἐπιστολήν XÉN, ἐπιστολάς τινι SOPH apporter une lettre, des lettres à qqn ; produire : μάρτυρα DÉM produire un témoin ; ψῆφον ESCHL apporter son suffrage ; abs. choisir par un vote, élire ou désigner par un vote ; particul. apporter ce qu’on doit, payer, acquitter : φόρον THC une contribution ; μισθόν THC payer un salaire ; fig. χάριν τινί accorder sa faveur à qqn, ou au contr. emporter de la reconnaissance, être remercié ou récompensé de qch ; apporter, causer : κακόν IL, κακά OD, ἄλγεα OD du mal, des maux, des douleurs ; κλέος τινί OD procurer de la gloire à qqn ; νίκην SOPH procurer une victoire ; amener avec soi, avoir pour conséquence : ὥσπερ τὸ δίκαιον ἔφερε HDT comme la justice l’apportait avec elle, càd comme cela était juste ; contribuer à : ταῦτα φέρει τι εἴς τι XÉN cela contribue pour une part à qch;
4 emporter, emmener : τινα qqn en parl. des Génies de la mort ; dépouiller, piller : θεῶν ἱερά EUR les sanctuaires des dieux ; ἀλλήλους THC se piller les uns les autres ; d’ord. ἄγειν καὶ φέρειν ou φέρειν καὶ ἄγειν litt. emmener et emporter, emporter et emmener, càd piller, acc. ; remporter, obtenir : μέγα κράτος IL une grande victoire ; φ. κέρδος SOPH retirer un gain de qch ; πέρᾳ φ. SOPH avoir plus d’avantage;
5 porter çà et là, faire circuler de main en main, de bouche en bouche, célébrer : πολύν τινα ESCHN vanter beaucoup qqn ; εὖ φέρεσθαι παρά τινι XÉN avoir bon renom auprès de qqn ; πονήρως φέρεσθαι ἐν τῇ στρατιᾷ XÉN être en mauvaise situation dans l’armée ; avec un inf. : τοιόνδε φέρεται πρῆγμα γίγνεσθαι HDT on assure qu’il arrive ceci;
III. Emplois particuliers :;
1 l’impér. prés. φέρε au sens de « eh bien ! voyons ! » : φέρ’ εἰπὲ δή μοι SOPH voyons, dis-moi ceci ; φέρε ἀκούσω HDT allons ! laisse-moi entendre, càd fais-moi savoir ; φέρε τίς γὰρ οὗτος ἀνήρ ; AR eh ! quelle espèce d’homme est-ce donc ? ou au sens de « suppose », « supposez », avec un inf. : φέρε λέγειν τινά PLUT supposons que qqn dise;
2 le part. φέρων souv. explétif : δὸς τῷ ξείνῳ φέρων OD donne cela à notre hôte, porte-le-lui ; ἔγχος ἔστησε φέρων OD il apporta la lance et la posa;
B. intr. (s.e. ἑαυτόν) se porter : φέρουσα (s.e. ἑαυτὴν) ἐνέβαλε νηῒ φίλῃ HDT elle se précipita avec violence sur un navire ami;
Moy. φέρομαι (f. οἴσομαι, ao. ἠνεγκάμην, etc.);
1 porter sur soi ou avec soi, acc.;
2 emporter pour soi, acc.;
3 apporter avec soi, acc. ; en gén. se procurer : ὕδωρ ἐπὶ δεῖπνον XÉN de l’eau pour le souper;
4 emporter, obtenir pour soi, acc. ; τὰ πρῶτα IL, τὰ δεύτερα IL obtenir le premier, le second rang ; φ. εὐσέβειαν ἔκ τινος SOPH recevoir de qqn des louanges pour la piété qu’on a témoignée ; ταῦτα ἐπὶ σμικρόν τι ἐφέροντο τοῦ πολέμου HDT cela ne fut que de peu de conséquence dans la guerre ; πλέον ou πλεῖον φέρεσθαί τινος arriver à un meilleur résultat qu’un autre, obtenir plus qu’un autre, càd être mieux partagé.
Étymologie: R. Φαρ, Φερ, porter, cf. lat. fero ; R. Οἰ, porter, cf. οἴαξ ; R. Ἐνεχ, porter, cf. διηνεκής, νίκη, etc.