ἐπάγω

English (LSJ)

[ᾰ],
A bring on, οἷον ἐπ' ἦμαρ ἄγῃσι πατήρ Od.18.137; ἐπάγω πῆμά τινι Hes.Op.242; νύκτ' Id.Th.176; ἐλεύθερον ἦμαρ Bacisap.Hdt.8.77; ἄτην ἐπ' ἄτῃ A.Ch.404 (lyr.), cf. S.Aj.1189 (lyr.); κινδύνους τινί Is.8.3; πόλεμον ἐπὶ τὰς Θήβας Aeschin.3.140; νόσους γῆράς τε ἐπάγω Pl. Ti.33a; πάθος ἐπάγω Hp.Morb.Sacr.3.
2 set on, urge on, as hunters do dogs, ἐπάγοντες ἐπῇσαν (sc. κύνας) Od.19.445, cf. X.Cyn.10.19:—in Med., ib.6.25.
b lead on an army against the enemy, Ἄρη τινί A.Pers.85 (lyr.); τὴν στρατιήν Hdt.1.63, cf.7.165; τὸ δεξιὸν κέρας Ar. Av.353; στρατόπεδον Th.6.69; τινὰ ἐπί τινα Id.8.46: intr., march against, τισί Plb.2.29.2: abs., dub. in Luc.Hist.Conscr.21: metaph., Diph.44 (nisi leg. ἐπῇττε).
c quicken the pace, Ar.Eq.25, Nu.390, Pl.Cra.420d; θάττονα ῥυθμὸν ἐπάγω X.Smp.2.22.
3 lead on by persuasion, influence, Od.14.392, Th.1.107; ἐλπὶς ἥ σ' ἐπήγαγεν E.Hec. 1032: c. inf., induce one to do, ib.260, Isoc.14.63:—Pass., οἷς ἐπαχθέντες ὑμεῖς D.5.10 (cod. S).
4 bring in, invite as aiders or allies, τὸν Πέρσην Hdt.9.1, cf. 8.112; τὸν Πέρσην ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας Epist. Phil. ap. D.12.7; Μήδους Ar.Th.365 (v. infr.11.2.
5 bring to a place, bring in, S.Tr.378, E.Ph.905; ἅμαξαι.. τοὺς λίθους ἐπῆγον Th. 1.93:—Med., draw in nourishment, of roots, Thphr. HP 1.1.9:—Pass., τροφὰ ἐπάγεται τῷ σώματι Ti.Locr.102b.
6 bring in, supply, ἐπιτήδεια Th.7.60; τὰ ἐκ τῶν διωρύχων ἐπάγω νάματα Pl.Criti.118e; λίμνην.. εἰς τὴν ἅλμην Ephipp.5.12: metaph., ἐπάγει ἡ ψυχὴ τὸ ἓν ἄλλῳ Plot.6.9.1.
7 lay on or apply to one, ἐπάγω κέντρον πώλοις, of a charioteer, E.Hipp.1194; ἐπάγω πληγὴν ἐπί τινα LXX Is.10.24; ἐπάγω ζημίαν = ἐπιτιθέναι, Luc.Anach.11; ἔπαγε τὴν γνάθον lay your jaws to it, Ar. V.370; ἐπάγω τὴν διάνοιάν τινι apply it, Plu.Per.1.
8 bring forward, ἐπάγω ψῆφον τοῖς ξυμμάχοις propose a vote to them, like ἐπιψηφίζειν ἐς.. Th.1.125, cf. 87; ψῆφος ἐπῆκτό τινι περὶ φυγῆς against him, X.An.7.7.57, cf. D.47.28; ἐπάγω ὅρκον τισί Paus.4.14.4, cf.IG9(1).334.13 (Locr.); also ἐπάγω δίκην, γραφήν τινι, bring a suit against one, Pl.Lg.881e, D.18.150; γραφάς, εὐθύνας, εἰσαγγελίας ib.249; λεγέτω πρότερος ὁ ἐπάγων τὰν δίκαν Foed.Delph.Pell.1A10; ἐπάγω αἰτίαν τινί D.18.141; αἰτίαν ἐπήγαγέ μοι φόνου ψευδῆ Id.21.110, cf.114.
b introduce a person before the assembly, IG12(7).389.5, BCH50.251, etc.
9 bring in over and above, παροψώνημα A.Ag.1446; τῷ λόγῳ τὸ ἔργον Plu.Lyc.8:—Pass., τὸ ἐπαγόμενον φωνῆεν the vowel which follows, EM176.55; ὁ ἐπαγόμενος ἀγών = extraordinary, CIG3491 (Thyatira).
b intercalate days in the year, Hdt.2.4, D.S.1.50; αἱ ἐπαγόμεναι, with or without ἡμέραι, intercalated days, ib.13, Plu.2.355e, Inscr.Cypr.134 H., PStrassb.91.6, Vett.Val.20.26, 36.9, etc.
10 in instruction or argument, lead on, τινὰς ἐπὶ τὰ μήπω γιγνωσκόμενα Pl.Plt. 278a:—Pass., ἐπαχθέντων αὐτῶν Aristox.Harm.p.23 M.
b especially in the Logic of Aristotle, teach by induction or convince by induction, ἐπάγοντα ἀπὸ τῶν καθ' ἕκαστον ἐπὶ τὸ καθόλου καὶ τῶν γνωρίμων ἐπὶ τὰ ἄγνωστα Top.156a4:—Pass., ἐπαχθῆναι μὴ ἔχοντας αἴσθησιν ἀδύνατον APo.81b5, cf.71a21,24: abs., συλλογιζόμενον ἢ ἐπάγοντα by syllogism or by induction, Rh.1356b8, cf. Top.157a21,al.; οὐδ' ὁ ἐπάγων ἀποδείκνυσιν APo.91b15.
c also ἐπάγω τὸ καθόλου bring forward, advance: hence, infer the general principle, τῇ καθ' ἕκαστα ἐπὶ τῶν ὁμοίων ἐπαγωγῇ ἐπάγω τὸ καθόλου Top.108b11, cf. SE 174a34; so later, adduce the argument, ὅτι.. Alex.Aphr.inSE 6.2; conclude, infer, Arr.Epict.4.8.9.
11 ἐπάγω τὴν κοιλίαν move the bowels, v.l. for ὑπάγω, Dsc.4.157.
II Med., bring to oneself, procure or provide for oneself, ἐκ θαλάσσης ὧν δέονται ἐπάξονται Th.1.81, cf. 6.99: metaph., Ἅιδα φεῦξιν ἐπάγομα = devise, invent a means of shunning death, S. Ant.362 (lyr.); τὴν τῶν ξυμμάχων δούλωσιν Th.3.10; τῶν.. κακῶν ἐπάγω λήθην Men.467.
2 of persons, bring into one's country, bring in or introduce as allies (v. supr. 1.4), Hdt.2.108, Th.1.3, 2.68, 4.64,al.; οἰκιστὴν ἐπάγω Hdt.6.34, cf. 5.67; ἐπιϝοίκους ἐπάγω Berl.Sitsb.1927.8 (Locr., v B. C.).
3 μάρτυρας ποιητὰς ἐπάγω call them in as witnesses, Pl.R. 364c, cf. Lg.823a, Arist.Metaph.995a8; ἐπάγω ποιητὰς ἐν τοῖς λόγοις introduce by way of quotation, Pl.Prt. 347e; τὸν Ἡσίοδον μάρτυρα Id.Ly. 215c; ἐπάγομαι μαρτύρια = adduce testimonies, X.Smp.8.34; εἰκόνας ἐπάγω Id.Oec.17.15; ὅρκον ἐπάγω πάντα τὰ ζῷα Porph.Abst.3.16.
4 bring upon oneself, νύκτα ἐν μεσημβρίᾳ Pl.Lg.897d; φθόνον X.Ap.32; συμφορὰν ἐμαυτῷ Lys.4.19; αὐθαίρετον αὑτοῖς δουλείαν D.19.259; πράγματα Id.54.1; ἑαυτοῖς δεστότην ἐπάγω τὸν νόμον Pl.Grg. 492b; μητρυιὰν ἐπάγω κατὰ τῶν ἰδίων τέκνων D.S.12.12.
5 bring with one, προῖκα πολλήν Nicostr. ap. Stob.4.22.102.
6 bring over to oneself, win over, τὸ πλῆθος Th.5.45; τινὰ εἰς εὔνοιαν Plb.7.14.4: c. acc. et inf., ἐπάγω τινὰς ξυγχωρῆσαι induce them to concede, Th.5.41.
7 put in place, λίθον Princeton Exp.Inscr.1175 (iii A. D.).

German (Pape)

[Seite 893] (s. ἄγω), 1) herbeiführen, herzuführen, herzubringen; – a) bes. von belebten Wesen; ὅς με δεῦρ' ἐπήγαγεν Eur. Phoen. 905; πρὸς Ἀΐδαν Hec. 1032; Πέρσην, Μήδους, Her. 9, 1 Ar. Th. 365. Bes. feindlich gegen Einen heranführen, λιμὸν καὶ Ἄρηα p. bei Aesch. 3, 184; Ἀργείους δώμασιν Eur. Or. 1533; στρατιήν, στρατόπεδον, Her. 8, 112 Thuc. 6, 69; τὸν Πέρσην ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας Dem. 12, 7; Aesch. 3, 128; ἐπάγειν τὸ δεξιὸν κέρας Ar. Av. 353; bes. Sp., Plut. Marcell. 14 u. A.; auch ohne Zusatz von στρατόν, scheinbar intrans., Pol. 2, 19, 2; Luc. conscr. hist. 21. So von Jägern, ἐπάγοντες ἐπῇσαν, sc. κύνας (wie Xen. Cyn. 10, 19 sagt), die Hunde gegen den Eber anführend, Od. 19, 445. Vgl. ἐπακτήρ. – b) Unglück herbeiführen; ἄταν Soph. Ai. 1168; vgl. Aesch. Ch. 398; πῆμά τινι Hes. O. 240; γῆρας νόσους ἐπάγει Plat. Tim. 33 a; κινδύνους τινί Is. 8, 3; πόλεμον Aesch. 3, 140. – c) von leblosen Dingen, herbeiführen; κέντρον, d. i. stacheln, Eur. Hipp. 1194; γνάθον, ansetzen, Ar. Vesp. 370; τὰ ἐπιτήδεια Thuc. 7, 60; ἅμαξαι λίθους ἐπήγαγον 1, 93; τὰ ἐκ τῶν διωρύχων νάματα Plat. Critia. 118 e. Uebh. hinzufügen, hinzusetzen, Ar. Nubb. 389; ἀνὰ πᾶν ἔτος πέντε ἡμέρας παρὲξ τοῦ ἀριθμοῦ Her. 2, 4; vgl. D. gie. 1, 50; daher αἱ ἐπαγόμεναι, sc. ἡμέραι, Schalttage, Plut.; τῷ λόγῳ ἔργον id. Lyc. 8; Sp. auch τὸ ἐπαγόμενον, das Folgende. – d) an b) sich annähernd, δίκην τινί, Jemanden in einen Prozess verwickeln, Plat. Legg. IX, 881 e; Dem. 18, 150; γραφάς, εὐθύνας, εἰσαγγελίας ἐμοὶ ἐπάγουσι 18, 249 u. öfter; αἰτίαν ψευδῆ τινι, eine falsche Beschuldigung aufbürden, 18, 141 u. öfter; – ψῆφόν τινι, d. i. ihn abstimmen lassen, Thuc. 1, 87. 125; οὐ γάρ πω ψῆφος αὐτῷ ἐπῆκτο, noch war nicht über ihn abgestimmt, d. h. er war noch nicht verurtheilt, Xen. An. 7, 7, 57; ἐᾶν ψῆφον καθ' ἑαυτοῦ ἐπαχθῆναι Dem. 47, 28; – ὅρκον τινί, Einen schwören lassen, Paus. 4, 14, 4; πληγήν τινι, schlagen, Plut. u. A. – e) geistig; Hom. οἷόν σ' οὐδ' ὀμόσας περ ἐπήγαγον οὐδέ σε πείθω Od. 14, 392, ich bewegte dich nicht, brachte dich nicht dazu; πότερα τὸ χρῆν σ' ἐπήγαγ' ἀνθρωποκτονεῖν Eur. Hec. 260; Thuc. 1, 107; ἐπάγειν τινὰ ἐπὶ τὰ γιγνωσκόμενα Plat. Polit. 278 a; τινὰ ἐπί τι Dem. 3, 31; τὴν διάνοιαν θεάμασι, animum advertere, Plut. Pericl. 1, u. öfter Sp. – Bei Arist. Top. 8, 1 = die Induction anwenden. – 2) med. zu sich, für sich heranführen; – a) Bedürfnisse, Unterstützung; ἐκ θαλάττης ὧν δέονται Thuc. 1, 81; τὰ ἐπιτήδεια 6, 99; Ἅιδα μόνον φεῦξιν οὐκ ἐπάξεται, wird nicht sich Mittel zur Flucht verschaffen, nicht entfliehen, Soph. Ant. 362; σοφιστήν Eur. Rhes. 949; Plat. Menex. 238 b u. A; ἑαυτοῖς δεσπότην τὸν νόμον Gorg. 492 b. Bes. μάρτυρα, für sich Einen als Zeugen, Gewährsmann anführen, Rep. II, 364 c Legg. VII, 823 a; ποιητὰς ἐν τοῖς λόγοις Prot. 347 e; Lys. 215 c; Ὅμηρον Arist. part. an. 3, 10; μαρτύρια Xen. Conv. 8, 34; ἐπάγεσθαί τινα ἐπ' ὠφελίᾳ Thuc. 1, 3. – b) wie im act., sich ein Unglück zuziehen, συμφοράν Lys. 4, 19; αὐθαίρετον αὑτοῖς δουλείαν Dem. 19, 259; δούλωσιν τῶν συμμάχων, herbeizuführen suchen, Thuc. 3, 10; φθόνον, sich zuziehen, Xen. Apol. 32. – c) an sich ziehen, für sich gewinnen; τὸ πλῆθος Thuc. 5, 45; τοὺς Λακεδαιμονίους, συγχωρῆσαι 5, 41; τινὰ εἰς τὴν ὁμιλίαν Isocr.; εἰς τὴν εὔνοιαν Pol. 7, 14, 5; καὶ κηλεῖ τὰς ἀκοάς D. Hal. C. V. 3 p. 32.

French (Bailly abrégé)

impf. ἐπῆγον, f. ἐπάξω, ao.2 ἐπήγαγον;
Pass. f. ἐπαχθήσομαι, ao. ἐπήχθην;
I. 1 amener dans, vers ou sur : τὴν διάνοιάν τινι PLUT appliquer sa pensée sur qch ; particul. amener par le raisonnement, par la persuasion : τινα persuader qqn ; ποιεῖν τι EUR amener à faire qch;
2 amener par-dessus, en outre ; ajouter : πέντε ἡμέρας παρὲξ τοῦ ἀριθμοῦ HDT ajouter cinq jours au nombre ordinaire ; ἐπ. τῷ λόγῳ ἔργον PLUT joindre l'action à la parole;
II. conduire contre, pousser contre, amener contre : στρατιήν HDT, στρατόν PLUT conduire une expédition ; ἐπ. τινὶ Ἄρη ESCHL mener contre qqn ou contre qch une armée ; intr. en appar. (s.e. ἑαυτόν) se mettre en route ; (s.e. στρατόν) marcher contre ; ἐπάγοντες (s.e. κύνας) ἐπῆσαν OD (lorsque) s'avançant eux et leur meute ils s'élancèrent ; fig. ἐπ. δίκην τινί PLAT, αἰτίαν τινί DÉM intenter un procès, une accusation à qqn;
III. t. de log. faire une induction, raisonner par induction;
Moy. ἐπάγομαι (f. ἐπάξομαι, ao.2 ἐπηγαγόμην);
1 amener à soi : ἐκ θαλάττης ὧν δέονται THC se faire venir par mer ce dont on a besoin ; fig. ἐπ. τὸ πλῆθος THC se concilier la multitude ; ἐπ. τινας συγχωρῆσαι THC amener des adversaires à concéder (ce qu'on leur demande) ; en mauv. part ἐπ. φθόνον XÉN attirer l'envie;
2 mener avec soi;
3 introduire pour soi : μαρτύρια XÉN des témoignages.
Étymologie: ἐπί, ἄγω.

Russian (Dvoretsky)

ἐπάγω: (impf. ἐπῆγον, fut. ἐπάξω, aor. 2 ἐπήγαγον; pass.: fut. ἐπαχθήσομαι, aor. ἐπήχθην)
1 приводить (τινὰ δεῦρο Eur.; παῖδάς τινος Plut.);
2 приводить, возбуждать, подстрекать (τὸν Πέρσην Her.; τὸ πλῆθός τινι Arst. - ср. 10);
3 вести, предводительствовать (στρατιήν Her.; στρατόν Plut.): ἐπάγω τινά τινι Aesch., Eur. и τινὰ ἐπί τινα Thuc. вести кого-л. на войну с кем-л.; ἐπάγω τὸ δεξιὸν κέρας Arph. бросать в бой правый фланг;
4 (sc. κύνας) идти на охоту, охотиться Xen.: ὡς ἐπάγοντες ἐπῇσαν Hom. когда они, охотясь, продвигались вперед;
5 (sc. στρατόν) продвигаться с войском (σιγῇ καὶ σχέδην Plut.);
6 привозить, доставлять (τοὺς λίθους Thuc.; τροφὰ ἐπάγεται τῷ σώματι Plat.; med. ἐκ θαλάττης Thuc.): φεῦξίν τινος ἐπάξασθαι Soph. найти средство спасения от чего-либо;
7 проводить (τὰ ἐκ τῶν διωρύχων νάματα Plat.; αὔλακα βαθεῖαν Plut.);
8 med. приводить (в виде цитаты), цитировать (μαρτύρια Xen.; ποιητὰς ἐν τοῖς λόγοις Plat.): μάρτυρα ἐπάγω τινά Plat., Arst.; приводить кого-л. в свидетели, ссылаться на чье-л, свидетельство;
9 наводить, навлекать, приносить (πῆμά τινι Hes.; γῆρας νόσους τε Plat.; κινδύνους τινί Isae.; ταραχὰς καὶ φόβους Plut.): εὐδίᾳ ἐπάγω νέφος погов. Plut. наводить облако на ясный день, т. е. омрачать (чью-л.) радость; αὐθαίρετον αὑτῷ ἐπάγεσθαι δουλείαν Dem. добровольно отдавать себя в рабство; φθόνον ἐπαγόμενος Xen. навлекши на себя зависть;
10 тж. med. убеждать, склонять, понуждать (τινά Hom., Eur., Thuc., τινὰ ἐπί τι Plat., Dem. и τινὰ ποιεῖν τι Eur., med. Thuc.): ψῆφον ἐπαγαγεῖν τισι Thuc. провести голосование среди кого-л.; οὔπω ψῆφος αὐτῷ ἐπῆκτο περὶ φυγῆς Xen. (среди судей) еще не было проведено голосование о его изгнании, т. е. приговор о его изгнании еще не был вынесен; ἐπάγεσθαί τινα ἐπ᾽ ὠφελίᾳ Thuc. призывать кого-л. на помощь; ἐπάγεσθαι τὸ πλῆθος Thuc. привлекать на свою сторону народные массы (ср. 2); εἰς τὴν πρὸς αὑτὸν εὔνοιαν ἐπάγεσθαί τινα Polyb. снискивать чье-л. благоволение;
11 (sc. τὸν βίον) проводить жизнь, жить: οὐκ ἐπήγαγε διὰ τῆς ἑβδόμης Luc. он прожил не больше недели;
12 прилагать, применять (οἱ νόμοι τὰς τιμωρίας ἐπάξουσι Arst.): ἐπάγω πληγήν τινι Plut. наносить удары кому-л.; ἐπάγω κέντρον ἵπποις Eur. подгонять стрекалом коней; ἐπάγω γνάθον Arph. пускать в ход челюсти; ἐπάγω ζημίαν Luc. налагать наказание; τὴν διάνοιαν ἐπάγω τινί Plut. размышлять о чем-л.; ἐπάγω δίκην, γραφήν или αἰτίαν τινι Plat., Dem.; привлекать кого-л. к (судебной) ответственности;
13 привносить, добавлять (πέντε πάρεξ τοῦ ἀριθμοῦ Her.): θάττονα ῥυθμὸν ἐπάγω Xen. ускорять темп; ἐπάγω τῷ λόγῳ ἔργον Plut. присоединять к слову дело; αἱ ἐπαγόμεναι (sc. ἡμέραι) Diod. дополнительные (вставные) дни;
14 лог. умозаключать по методу индукции, заключать по методу индукции: ἀπὸ τῶν καθ᾽ ἕκαστα ἐπὶ τὸ καθόλου ἐπάγω Arst. заключать от частностей к общему; συλλογιζόμενον ἢ ἐπάγοντα Arst. дедуктивно или индуктивно; πρὶν ἐπαχθῆναι Arst. прежде, чем будет сделано умозаключение по индукции.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπάγω: μέλλ. -ξω: ἀόρ. ἐπήγαγον. Ἐπιφέρω, Λατιν. adducere, οἷον ἐπ’ ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ Ὀδ. Σ. 137· ἐπ. πῆμά τινι Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 240, πρβλ. Θ. 176· τό τ’ ἐλεύθερον Ἑλλάδος ἦμαρ εὐρύοπα Κρονίδης ἐπάγει καὶ πότνια νίκη Χρησμ. παρ’ Ἡροδ. 8. 77· ἄτην ἐπ’ ἄτῃ Αἰσχύλ. Χο. 404, πρβλ. Σοφ. ἐν Αἴ. 1189· κίνδυνον, πόλεμόν τινι Ἰσαῖος 69. 2, Αἰσχίν. 73. 28· νόσους γῆράς τε ἐπάγειν Πλάτ. Τίμ. 33Α· ἐπ. δίκην τινὶ ὁ αὐτός ἐν Νόμοις 881Ε κ. ἀλλ. 2) ἄγω τι ἐναντίον τινός, ὡς ὁ κυνηγὸς ἄγει τοὺς κύνας ἐναντίον θηρίου, ὡς ἐπάγοντες (τοὺς κύνας δηλ.) ἐπῇσαν Ὀδ. Τ. 445, πρβλ. Ξεν. Κυνηγ. 10. 19. β) ἄγω στράτευμα ἐναντίον πολεμίων, ἐπάγει δουρικλύτοις ἀνδράσι τοξόδαμνον Ἄρη Αἰσχύλ. Πέρσ. 85· τὴν στρατιὴν Ἡρόδ. 1 63, πρβλ. 7. 165· τὸ δεξιὸν κέρας Ἀριστοφ. Ὄρν. 353· στρατόπεδον Θουκ. 6. 69· τινὰ ἐπί τινα ὁ αὐτὸς 8. 46: - κατὰ τὸ φαινόμενον ἀμετάβ., βαίνω, πορεύομαι ἐναντίον τινός, ἐπέρχομαι, Λουκ. πῶς δεῖ Ἱστ. Συγγρ. 21· μεταφ., Δίφιλ. ἐν. «Ζωγράφῳ» 1. 3) ἐπάγομαι, ἐφέλκω εἰς ἐμαυτόν, Λατ. inducere, oἷόν σ’ οὐδ’ ὀμόσας περ ἐπήγαγον, «οὐδὲ ὀμόσας ἐφειλκυσάμην σε εἰς πειθὼ» (Σχόλ.), Ὀδ. Ξ. 392, Θουκ. 1. 107, Εὐρ. Ἑκ. 1032· μετ’ ἀπαρ., πείθω τινὰ νὰ πράξῃ τι, αὐτόθι 260· ἐπ. τινὰ ἐπί τι Πλάτ. Πολιτικ. 278Α: - Παθ., οἷς ἐπαχθέντες ὑμεῖς Δημ. 59. 19. 4) παρορμῶ, παρακινῶ τινα εἴς τι, ἐπῆγον τὸν Πέρσην Ἡρόδ. 9. 1, πρβλ. 8. 112, Δημ. 160. 15· Μήδους ἐπάγουσι Ἀριστοφ. Θεσμ. 365· ἴδε κατωτ. ΙΙ. 2. 5) ἄγω τινὰ ἐνώπιόν τινος, ἐπάγειν ἐκέλευε τὸν Ἆπιν τοὺς ἱρέας Ἡρόδ. 3. 28· συμπέμπω, ὁδηγῶ, ὥσπερ οὑπάγων διώμνυτο; Σοφ. Τρ. 378, Εὐρ. Φοίν. 905· κομίζω που, ἄμαξαι... τοὺς λίθους ἐπῆγον Θουκ. 1. 93· - Παθ., τροφά... τῷ σώματι ἐπάγεται Τίμ. Λοκρ. 192Α. 6) κομίζω τι εἴς τινα, ἀπεῖπον μὴ ἐπάγειν (ἐπιτήδεια) Θουκ. 7. 60· διοχετεύω, τὰ ἐκ τῶν διωρύχων ἐπάγοντες νάματα Πλατ. Κριτί. 118Ε· λίμνην δ’ ἐπάγειν ὕδατος μεστὴν εἰς τὴν ἅλμην Ἔφιππος ἐν «Γηρυόνῃ» 1. 12. 7) βάλλω τι εἰς ἐνέργειαν ἐπάνω εἴς τινα, Λατ. impingere, incutere, ἐπ. κέντρον ἵπποις, ἐπὶ ἡνιόχου ἢ ἁρματηλάτου, Εὐρ. Ἱππ. 1194· πληγὴν γὰρ ἐπάγω ἐπὶ σὲ Ἑβδ. (Ἡσαΐ. Ι΄ 24)· ἐπ. ζημίαν, ἀντὶ τοῦ ἐπιτιθέναι, Λουκ. Ἀναχ. 11· ἀλλ’ ἔπαγε τὴν γνάθον, ἐξυπ. τοῖς δικτύοις, δηλ. «τοῖς δικτύοις ἔπαγε τὴν γνάθον καὶ διάκοψον αὐτὰ» (Σχόλ.), Ἀριστοφ. Σφ. 370· ἐπ. τὴν διάνοιάν τινι Πλουτ. Περικλ. 1. 8) ψῆφον ἐπήγαγον τοῖς ξυμμάχοις, «τοὺς ἔβαλαν» νὰ ψηφοφορήσωσι, Θουκ. 1. 125, πρβλ. 87· καὶ (ἐν τῷ Παθ.), ψῆφος ἐπῆκτό τινι, ἐναντίον τινός, Ξεν. Ἀν. 7. 7, 57, πρβλ. Δημ. 1147. 22., 47. 33· οὕτως, ἐπ. ὅρκον τινί, ἐπιβάλλειν, Παυσ. 4. 14, 4: - ὡσαύτως, ἐπ. δίκην, γραφήν τινι, κινεῖν, ἐγείρειν, Λατ. intendere litem alicui, Πλάτ. Νόμοι 881Ε, Δημ. 277. 12., 310. 5, κτλ.· αἰτίαν ἐπάγω ψευδῆ, ἐπιρρίπτω ψευδῆ κατηγορίαν, ὁ αὐτὸς 275, 4· αἰτίαν ἐπήγαγέ μοι φόνου ψευδῆ ὁ αὐτὸς 550, 22, πρβλ. 552. 1. 9) φέρω ἐπὶ πλέον, προστίθημι, ἐπιφέρω, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1446· κἄπειτ’ ἐπάγει παπαπαππὰξ Ἀριστοφ. Νεφ. 390· τινί τι Πλουτ. Λυκ. 8, κτλ.· κελεύσας τὴν αὐλητρίδα θάττονα ῥυθμὸν ἐπάγειν, νὰ αὐλῇ γοργότερα, Ξεν. Συμπ. 2, 22· προσθέτω ἡμέρας εἰς τὸ ἔτος ὡς τὸ ἐπεμβάλλω, Ἡρόδ. 2. 4· ἐπαγόμεναι ἡμέραι, ἐμβόλιμοι, Διόδ. 1. 50· τὸ ἐπαγόμενον, τὸ ἐπακολουθοῦν, Γραμμ.· ὁ ἐπ. ἀγών, ἔκτακτος, Συλλ. Ἐπιγρ. 3491. 10) ἐν τῇ λογικῇ, ἐξάγω συμπέρασμα, συμπεραίνω δι’ ἐπαγωγῆς (πρβλ. ἐπαγωγὴ 4), ἀπὸ τῶν καθ’ ἕκαστα ἐπὶ τὸ καθόλου Ἀριστ. Τοπ. 8, 1, 13· ἀπολ., συλλογιζόμενον ἢ ἐπάγοντα, διὰ συλλογισμοῦ ἢ δι’ ἐπαγωγῆς, ὁ αὐτὸς ἐν Ρητ. 1. 2, 8· ὁ ἐπάγων, ἀντίθετον τῷ ἀποδεικνύς, ὁ αὐτ. Ἀναλυτ. Ὕστερ. 2. 5, 3· ἴδε κατωτ. ΙΙ. 7, ἐπαγωγὴ 4. 11) κοιλίαν ἐπάγει, κινεῖ, Διοσκ. 4. 157 (160). ΙΙ. Μέσ. κομίζω εἰς ἐμαυτόν, προμηθεύομαι, ἐκ θαλάσσης ὧν δέονται ἐπάξονται Θουκ. 1. 81, πρβλ. 6. 99: - μεταφ., Ἅιδα μόνον φεῦξιν οὐκ ἐπάξεται, μόνον δὲν θὰ κατορθώσῃ νὰ εὕρῃ τρόπον ν’ ἀποφύγῃ τὸν θάνατον, Σοφ. Ἀντ. 362· τὴν μὲν τοῦ Μήδου ἔχθραν ἀνιέντας, τὴν δὲ τῶν ξυμμάχων δούλωσιν ἐπαγομένους, ἐπάγοντας πρὸς ἰδίαν ὠφέλειαν (κατὰ Βεκκῆρον διορθωτέον ἐπειγομένους), Θουκ. 3. 10· γέροντα δυστυχοῦντα τῶν καθ’ αὑτοῦ κακῶν ἐπαγόμενον λήθην, προσπαθοῦντα νὰ λησμονήσῃ, Μένανδρ. ἐν «Ὑδρίᾳ» 2. 2) ἐπὶ προσώπ., ἄγω μετ’ ἐμοῦ εἰς τὴν ἐμαυτοῦ χώραν, τῷ μὲν ὁμίλῳ τὸν ἐπηγάγετο Ἡρόδ. 2. 108, Θουκ. 1. 3., 2. 68., 4. 64, κ. ἀλλ.· οἰκιστὴν ἐπ. Ἡρόδ. 6. 34. πρβλ. 5. 67· πρβλ. ἐπακτός. 3) μάρτυρας ποιητὰς ἐπάγειν, ἐπικαλεῖσθαι, Πλάτ. Πολ. 364C, πρβλ. Νόμους 823Α· ἐπαγόμενοί τε αὐτοὺς (τοὺς ποιητὰς)... ἐν τοῖς λόγοις, εἰσάγοντες αὐτούς, τουτέστι, μνημονεύοντες χωρία ἐξ αὐτῶν, ὁ αὐτ. ἐν Πρωτ. 347Ε· τὸν Ἡσίοδον μάρτυρα ὁ αὐτὸς ἐν Λύσ. 215C· ἐπ. μαρτύρια, προσάγειν μαρτυρίας, Ξεν. Συμπ. 8, 34· εἰκόνας ἐπάγεσθαι ὁ αὐτὸς Οἰκι. 17. 15. 4) ἐπιφέρω, προξενῶ εἰς ἐμαυτόν, μὴ τοίνυν ἐξ ἐναντίας εἰς ἥλιον ἀποβλέποντες, νύκτα ἐν μεσημβρίᾳ ἐπαγόμενοι Πλάτ. Νόμοι 897D· φθόνον Ξεν. Ἀπολ. 32· συμφορὰν ἐμαυτῷ Λυσ. 102. 26· αὐτοῖς δουλείαν Δημ. 424· 10 πράγματα ὁ αὐτὸς 1256. 11· δεσπότην ἐπ. τὸν νόμον Πλάτ. Γοργ. 492Β. 5) ἄγω μετ’ ἐμαυτοῦ, κύνας Ξεν. Κυν. 6, 25· φέρω μετ’ ἐμαυτοῦ, προῖκα Νικόστρ. παρὰ Στοβ. 427. 46. 6) ἄγω εἰς ἐμαυτόν, ἑλκύω, κτῶμαι τὴν εὔνοιάν τινος, τὸ πλῆθος Θουκ. 5. 45, πρβλ. 41· τινὰ εἰς εὔνοιαν Πολύβ. 7. 14, 4· μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., οἱ Ἀργεῖοι πρέσβεις τάδε ὅμως ἐπηγάγοντο τοὺς Λακεδαιμονίους ξυγχωρῆσαι, «ἀλλ’ οὖν οἱ πρέσβεις τῶν Ἀργείων ἔπεισαν αὐτοὺς τελευτῶντες ταῦτα γοῦν δέξασθαι» (Δούκας), Θουκ. 5. 41. 7) ἐν τῇ λογικῇ, κάμνω ἐπαγωγὴν (ἴδε ἀνωτ. 10), Ἀριστ. Ἀναλυτ. Ὕστ. 1. 1, 4, κ. ἀλλ.: ὁ αὐτὸς μεταχειρίζεται ὡσαύτως τὸν Παθ. ἀόρ. ἐπαχθῆναι ἐπὶ τῆς αὐτῆς σημασίας, αὐτόθι 5, καὶ 1. 18. 1.

English (Autenrieth)

aor. 2 ἐπήγαγον: lead or bring on, met., induce, of ‘setting on’ dogs, Od. 19.445; joined w. πείθειν, ξ, 392.

English (Slater)

ἐπάγω (-άγει, -άγοισιν: aor. -γαγες, -γαγ.) bring(to) ὦ Κύπρου δέσποινα, τεὸν δεῦτ' ἐς ἄλσος φορβάδων κορᾶν ἀγέλαν ἑκατόγγυιον λτ;γτ;ενοφῶν ἐπγαγ (ἀπάγαγ e codd. Athenaei coni. Meineke) fr. 122. 20. met., ἁρπαλέαν δόσιν πενταεθλίου σὺν ἑορταῖς ὑμαῖς ἐπγαγες (sc. Ἀπόλλων) (P. 8.66) οὕτω δὲ Μοῖρ' ἐπί τι καὶ πῆμ ἄγει (O. 2.37) ]ἐπαγομ[ (Pae. 20.6) εὔοδμον ἐπάγοισιν ἔαρ φυτὰ νεκτάρεα (unus cod. Dion. Hal.: ἐπαίωσιν rell.) fr. 75. 15.

English (Strong)

from ἐπί and ἄγω; to superinduce, i.e. inflict (an evil), charge (a crime): bring upon.

English (Thayer)

(present participle ἐπάγων); 1st aorist participle ἐπάξας (Winer's Grammar, p. 82 (78); (Veitch, under the word ἄγω)); 2nd aorist infinitive ἐπαγαγεῖν; from Homer down; the Sept. chiefly for הֵבִיא; to lead or bring upon: τίνι τί, to bring a thing on one, i. e. to cause something to befall one, usually something evil, πῆμα, Hesiod, Works, 240; ἀταν, Sophocles Ajax 1189; γῆρας νόσους ἐπάγει, Plato, Tim. 33a.; ἑαυτοῖς δουλείαν, Demosthenes, p. 424,9; δεῖνα, Palaeph. 6,7; κακά, ἀμέτρητον ὕδωρ, Sept. ἐπί τινα τί, as κακά, πληγήν, ἀγαθά, τίνι εὐφροσύνην, ἐπάγειν τό αἷμα τίνος ἐπί τινα, to bring the blood of one upon anyone, i. e. lay upon one the guilt of, make him answerable for, the violent death inflicted on another: ἐπάγειν ἁμαρτίαν ἐπί τινα, ἁμαρτίας πατέρων ἐπί τέκνα, Exodus 34:7).

Greek Monolingual

(AM ἐπάγω) άγω
1. άγω, οδηγώ εναντίον κάποιου
2. επιφέρω, προκαλώ
3. οδηγώ, παρασύρω («μᾶλλον πρὸς σκληρότητα ἐπάγεις τὴν ψυχήν μου»)
4. καταφέρω χτύπημα
μσν.
επιβάλλω όρκο ή πρόστιμο
αρχ.
1. οδηγώ στρατεύματα εναντίον του εχθρού
2. προχωρώ, επέρχομαι εναντίον κάποιου (τῶν πολεμίων ἐπαγόντων αὐτοῖς», Πολ.)
3. κεντρίζω, παρορμώ, υποκινώ
4. επιταχύνω μια κίνηση («ἀτρέμας πρῶτον... κἄπειτ' ἐπάγει παπαπαππάξ», Αριστοφ.)
5. (με αιτ. και απρμφ.) πείθω κάποιον να κάνει κάτι («ἐξ ὧν ἄν τις ὑμᾱς ἐπαγάγοι μᾶλλον φροντίσαι τῆς ἡμετέρας σωτηρίας», Ισοκρ.)
6. οδηγώ κάποιον μπροστά σε κάποιον άλλο («τοσαῡτα δὲ εἴπας ἐπάγειν ἐκέλευε τὸν Ἆπιν τοὺς ἱερέας», Ηρόδ.)
7. οδηγώ, συνοδεύω
8. κομίζω, μεταφέρω κάπου
9. μέσ. α) μεταφέρω στη χώρα μου
β) (για τις ρίζες φυτού) μεταφέρω τροφή
10. διοχετεύω (νερό)
11. μέσ. φέρνω για τον εαυτό μου, προμηθεύομαι («ἐκ θαλάσσης ὧν δέονται ἐπάξονται», Θουκ.)
12. α) ενεργ. βάζω κάποιον να ψηφίσει («ψῆφον ἐπήγαγον τοῖς ξυμμάχοις ἅπασιν»)
β) παθ. φρ. «ψῆφος ἐπάγεταί τινι» — ψηφίζεται, αποφασίζεται κάτι με ψηφοφορία
13. οδηγώ ένα πρόσωπο μπροστά στη βουλή
14. φέρνω επί πλέον, προσθέτω («ἐπάγων δὲ τῷ λόγῳ τὸ ἔργον ἔνειμεν», Πλούτ.)
15. παρεμβάλλω («ἐπάγουσι ἀνὰ πᾶν ἔτος πέντε ἡμέρας», Ηρόδ.)
16. εισάγω, καθοδηγώ («ἐπάγειν αὐτοὺς ἐπὶ τὰ μήπω γιγνωσκόμενα», Πλάτ.)
17. μέσ. επικαλούμαι («τούτοις δὲ πᾱσι τοῖς λόγοις μάρτυρας ποιητὰς ἐπάγονται», Πλάτ.)
18. μνημονεύω, αναφέρω χωρίο συγγραφέα («ἐπαγόμενοι τε αὐτοὺς οἱ πολλοὶ ἐν τοῖς λόγοις», Πλάτ.)
19. μέσ. φέρνω μαζί μου («εἰ μὴ πλουτοίη καὶ προῖκα ἐπάγοιτο πολλήν», Νικόστρ. στον Στοβαίο)
20. προσελκύω κάποιον, αποκτώ την εύνοια κάποιου («τὸν Ἀλκιβιάδην ἐφόβουν μὴ καί... ἐπαγάγωνται τὸ πλήθος», Θουκ.)
21. (με αιτ. και απρμφ.) αποκτώ την εύνοια κάποιου και τον πείθω, τον καταφέρνω να κάνει κάτι («oἱ Ἀργεῖοι πρέσβεις τάδε ὅμως ἐπηγάγοντο τοὺς Λακεδαιμονίους ξυγχωρῆσαι», Θουκ.)
22. μέσ. επιθέτω, ενθέτω, τοποθετώ
23. συνάγω, συμπεραίνω
24. (λογ.) βγάζω συμπέρασμα επαγωγικά (Αριστοτ.)
25. φρ. α) «ἐπάγω τινὶ δίκην, γραφήν» — κινώ δίκη
β) «ἐπάγω τινὶ αἰτίαν» — εγκαλώ, κατηγορώ
γ) «ἐπάγω ὅρκον» — προκαλώ όρκο, επιβάλλω όρκο στον αντίδικο, για να βεβαιώσει ενόρκως τους ισχυρισμούς του
δ) «ὁ ἐπαγόμενος ἀγών» — ο έκτακτος
ε) «ἐπάγω τὸ καθόλου» — συνάγω μια γενική αρχή (Αριστοτ.).

Greek Monotonic

ἐπάγω: [ᾰ], μέλ. -ξω, αόρ. βʹ ἐπήγαγον·
I. 1. επιφέρω, προκαλώ, προξενώ, εισάγω, σε Ομήρ. Οδ., Αισχύλ.· επιφέρω, τί τινι, σε Ησίοδ., Αττ. 2. α) ρίχνομαι, επιτίθεμαι, πιέζω, προτρέπω έντονα, όπως κάνουν οι κυνηγοί στα κυνηγετικά σκυλιά, σε Ομήρ. Οδ., Ξεν. β) οδηγώ στράτευμα εναντίον εχθρού, σε Ηρόδ., Θουκ. κ.λπ.
3. οδηγώ με την πειθώ, επηρεάζω, σε Ομήρ. Οδ., Ευρ.· με απαρ., παροτρύνω κάποιον να κάνει κάτι, στον ίδ.
4. εισάγω, καλώ, προσκαλώ ως βοηθούς, συνεργούς ή συμμάχους, σε Ηρόδ., Δημ.
5. φέρνω σε ένα μέρος, εισάγω, οδηγώ μέσα σε, σε Ηρόδ. κ.λπ.· εισάγω, προμηθεύω, (αν)εφοδιάζω, σε Θουκ.
6. εφαρμόζω, βάζω, θέτω, ἐπ. κέντρον ἵπποις, λέγεται για αρματηλάτη ή ηνίοχο, σε Ευρ.· ἔπαγε γνάθον, βάλε τα σαγόνια σου σε αυτό, σε Αριστοφ.
7. προωθώ, προβάλλω, προτείνω ένα μέτρο, σε Θουκ., Ξεν.· ομοίως και, ἐπ. δίκην, γραφήν τινι, Λατ. intendere litem alicui, σε Πλάτ. κ.λπ.
8. φέρνω επιπρόσθετα, προσθέτω, τι, σε Αισχύλ., Αριστοφ.· προσθέτω μέρες στο έτος, σε Ηρόδ.
II. 1. Μέσ., προμηθεύομαι ή εφοδιάζομαι, σε Θουκ.· μεταφ., Ἅιδα φεῦξιν ἐπ., επινοώ, μηχανεύομαι, βρίσκω, καταστρώνω σχέδιο αποφυγής του θανάτου, σε Σοφ.
2. λέγεται για πρόσωπα, φέρνω, οδηγώ μέσα στην χώρα, εισάγω ή φέρνω μέσα ως συμμάχους, σε Ηρόδ., Θουκ.
3. καλώ ως μάρτυρα, προσάγω, παρουσιάζω, επικαλούμαι, σε Πλάτ. κ.λπ.
4. προξενώ σε κάποιον, φθόνον, σε Ξεν.· δουλείαν, σε Δημ.
5. φέρνω μαζί μου, προεταιρίζομαι σε Ξεν.
6. παρασύρω, προσηλυτίζω, κερδίζω, παίρνω με το μέρος μου, σε Θουκ.

Middle Liddell

fut. ξω aor2 ἐπήγαγον
I. to bring on, Od., Aesch.: to bring upon, τί τινι Hes., Attic
2. to set on, urge on, as hunters do dogs, Od., Xen.
b. to lead on an army against the enemy, Hdt., Thuc., etc.
3. to lead on by persuasion, influence, Od., Eur.; c. inf. to induce him to do, Eur.
4. to bring in, invite as aiders or allies, Hdt., Dem.
5. to bring to a place, bring in, Hdt., etc.:— to bring in, supply, Thuc.
6. to lay on or apply to one, ἐπ. κέντρον ἵπποις, of a charioteer, Eur.; ἔπαγε γνάθον lay your jaws to it, Ar.
7. to bring forward, propose a measure, Thuc., Xen.; so, ἐπ. δίκην, γραφήν τινι, Lat. intendere litem alicui, Plat., etc.
8. to bring in over and above, to add, τι Aesch., Ar.:— to intercalate days in the year, Hdt.
II. Mid. to procure or provide for oneself, Thuc.:—metaph., Ἅιδα φεῦξιν ἐπ. to devise, invent a means of shunning death, Soph.
2. of persons, to bring into one's country, bring in or introduce as allies, Hdt., Thuc.
3. to call in as witnesses, adduce, Plat., etc.
4. to bring upon oneself, φθόνον Xen.; δουλείαν Dem.
5. to bring with one, Xen.
6. to bring over to oneself, win over, Thuc.

Chinese

原文音譯：™p£gw 誒普-阿哥
詞類次數：動詞（3）
原文字根：在上-帶領 相當於： （בֹּוא‎ / לָבֹא‎）
字義溯源：導入，引起，促成，予以，臨到，歸到，歸，取；由（ἐπί）*=在⋯上）與（ἄγω）*=帶領）組成
出現次數：總共（3）；徒（1）；彼後（2）
譯字彙編：
1） 導入⋯臨到（1） 彼後2:5；
2） 取（1） 彼後2:1；
3） 歸（1） 徒5:28