πέμπω

English (LSJ)

Ep. inf. -έμεναι, -έμεν, Od.13.48, 10.18: Ion. impf. A πέμπεσκε Hdt.7.106: fut. πέμψω Od.5.167, etc.; Dor. πεμψῶ Theoc.5.141; Ep.inf. πεμψέμεναι Od.10.484: aor. ἔπεμψα, Ep. πέμψα Il.1.442, 21.43, etc.: pf. πέπομφα Th.7.12, X.Cyr.6.2.10, D.4.48: plpf. ἐπεμπόμφει, Ion. -εε, X.Cyr.6.2.9, Hdt.1.85:—Med. (not in early Prose, exc. in compds. ἀποπέμπομαι, μεταπέμπομαι, προπέμπομαι), fut. πέμψομαι only f.l. in E. Or.111: aor. ἐπεμψάμην Id.Hec.977:—Pass., fut. πεμφθήσομαι Str. 1.1.4, Plu.Demetr.27: aor. ἐπέμφθην Pi.N.3.59, S.El. 1163, etc.: 3sg.pf. πέπεμπται A.Th.473, (προ-) Th.7.77; part. πεπεμμένος D.23.159, Luc. Alex.32, D.C.50.13: plpf. ἐπέπεμπτο Id.36.18, (προὐπ-) Th.8.79 (cj.):—send, freq. of persons, as messengers, spies, etc., Il.3.116, A.Th.37, Hdt.7.15, etc.; of troops, A.Pers.34 (anap.), Th.470: c. dupl. acc., ὁδὸν π. τινά send one on a journey, S.Aj.739, cf.El.1163 (Pass.); also of things, πέμψω δέ τοι οὖρον ὄπισθεν Od.5.167, etc.; π. γράμματα, ἐπιστολήν, Pl.Ep.310d, 323b; in letters, in the epistolary aorist, Th.1.129, X. An.1.9.25, LXX 2 Es.4.14; π. κακόν τινι send one evil, Il.15.109; π. παραβᾶσιν Ἐρινύν A.Ag.59 (anap.); ποινάς, ζημίαν, Id.Eu.203 (dub.), E.Fr.506; ψόφον π. ἔσω Id.IT 1308; ὕπνον, ὀνείρατα, S.Ph.19, El.460; freq. of omens, π.οἰωνόν, τέρατα, Il.24.310, X.Mem. 1.4.15, cf. Smp. 4.48; μαντείας S.OT 149; also ἱκεσίους π. λιτάς Id.Ph.495; π. ἀρωγάς, ἀλκάν, A.Eu.598, S. OT189(lyr.):—Constr.: 1 c. acc. of place to which, π. τινὰ Θήβας, ἀγρούς, Id.OC 1770 (anap.), OT761: also c. dat., Ἀΐδᾳ E.IT 159 (anap.): but usually with Preps., ἐς Τροίην, φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν, etc., Il.6.207, Od.5.37, etc.; π. εἰς Ἀΐδαο Il.21.48; δόμον Ἄϊδος εἴσω Od.9.524; π. εἰς διδασκάλων send to school, Pl.Prt.325d (so πέμπειν alone, Ar.Fr.216); π. ἐπ' εὐρέα νῶτα θαλάσσης over. ., Od.4.560, etc.; π.ἐπὶ Θρῃκῶν ἵππους to them, Il.10.464; but πέμπειν ἐπί τι send for a purpose, ἐπ' ὕδωρ Hdt.5.12; ἐπὶκατασκοπήν X. Cyr.6.2.9 (π. εἰς κ. S.Ph.45); π. ἀρωγὴν ἐπὶ νίκην A.Ch. 477 codd. (anap.); π. ἐπί τινι send to him, Il.2.6; against. ., A.Ag. 61 (anap.), etc.; for a purpose, ἐπὶ πολέμῳ X. HG4.8.17; περί τινος about something, Th.1.91, X.Cyr.6.2.10; ὑπέρ τινος Epist. Philipp. ap.D.12.12; παρά or πρός τινα to someone, Th.2.81, X.An.5.2.6; ὥς τινα Th.8.50. 2 followed by Advbs., οἴκαδε, οἶκόνδε, Od.19.281, 24.418; ὅνδε δόμονδε Il.16.445; θύραζε Od.9.461; πόλεμόνδε Il. 18.452, etc.; ἕταρον γὰρ… πέμπ' Ἄϊδόσδε was conducting or convoying Patroclus to Hades, 23.137. 3 followed by inf. of purpose, τὴν… ἅρμασι π. νέεσθαι Od.4.8; ἕπεσθαι Il.16.575; ἰέναι Od.14.396; ἱκανέμεν 4.29; ἄγειν 24.419; φέρειν Il.16.454; φέρεσθαι ib.681; μήτηρ με πέμπει πατρὶ τυμβεῦσαι χοάς S.El.406; send word, πέμπεις… σῇ δάμαρτι, παῖδα σὴν δεῦρ' ἀποστέλλειν E.IA360; πέμπουσιν οἱ ἔφοροι… στρατεύεσθαι sent him orders to march, X.HG3.1.7: also c. part., κήρυκας π. ἀγγέλλοντας IG 12.76.22: the place from which is expressed by ἀπό or ἐκ, Il.16.447, Od.11.635, etc. 4 abs., ἐπέμψαμεν πρὸς ὑμᾶς περὶ ἀποστάσεως Th.3.13; πέμπει κελεύων Th.1.91, 2.81; ἐκέλευε… πέμπων X. An.2.3.1; ἔπεμπε πρὸς Κῦρον δεόμενος Id.Cyr.1.5.4; ἔπεμπον ἐρωτῶντες Id.An.6.6.4, etc. 5 send forward, nominate a person for a post, ὀνόματα Wilcken Chr.28.20 (ii A.D.):—Pass., ib.392.7 (ii A.D.). II send forth or send away, dismiss, send home, τὸν ξεῖνον Od.7.227, al.: less freq. in Il., as 24.780; χρὴ ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν, ἐθέλοντα δὲ πέμπειν 'welcome the coming, speed the parting guest', Od.15.74; ὑπέδεκτο καὶ πέμπε 23.315; of the father who sends off his daughter to go to her husband, c. dat., 4.5; π. τινὰ ἄποικον S.OT1518, etc. 2 of missiles, discharge, shoot, πέτρας Hes. Th.716: metaph., ὄμματος… τόξευμα A. Supp. 1005: abs., οἱ πολλάκις πέμποντες ἔστιν ὅτε τυγχάνουσι τοῦ σκοποῦ Eun. VS p.495 B. 3 of words, send forth, utter, A. Th. 443, S.Ph.846 (lyr.), 1445 (anap.). III conduct, escort, Il.1.390, Od.14.336, S.Tr. 571, etc.; freq. of Hermes and other gods, Od.11.626, A. Eu. 12, Supp. 219; ὁ πέμπων abs., of Hermes, S. Ph. 133 (cf. πομπός, πομπαῖος, etc.); of a ship, convey, carry, Od.8.556, cf. A.Supp. 136(lyr.); κραιπνοφόροι δέ μ' ἔπεμψαν αὖραι Id.Pr.132(lyr.), cf. Pi.P.4.203 (Pass.). 2 πομπὴν π. conduct, or take part in, a procession, Hdt.5.56, Ar. Ec.757, Th.6.56, Lys. 13.80, D.4.26, etc.; π. χορούς move in dancing procession, E.El.434(lyr.); Παναθήναια π. Men. 494, Philostr. VA4.22:—Pass., φαλλὸς Διονύσῳ πεμπόμενος carried in procession in his honour, Hdt.2.49, cf. Plu.Aem. 32, Demetr.12; τῆς πομπῆς ὅπως ἂν ὡς κάλλισταπεμφθῇ IG12.84.27; χορὸς ὁ εἰς Δῆλον πεμπόμενος X. Mem.3.3.12. IV send as a present, εἵματα, σῖτον, Od. 16.83,4.623; π. δῶρα, σκῦλα, ξένια, Hdt.7.106 (Act. and Pass.), S.Ph. 1429, X.Cyr.3.1.42. V send up, produce, ὅσα πέμπει βιόδωρος αἶα S.Ph. 1162 (lyr.). B Med., πέμπεσθαί τινα send for one, S.OC602, ubiv. Sch.; τί χρῆμ' ἐπέμψω τὸν ἐμὸν ἐκ δόμων πόδα; E.Hec.977. II send in one's own service or cause to be sent, S.OT556, Luc. Tox.14.

German (Pape)

[Seite 553] πέμψω, Hom. nur im praes., impf., fut. u. aor. act., bei Folgdn auch perf. πέπομφα, Thuc. 7, 12 Plat. Ep. II, 312 d Eryx. 392 c, Luc. D. D. 24, 2 u. a. Sp., perf. pass. πέπεμπται, Aesch. Spt. 463, das partic. πεπεμμένος nur bei Phot.; – schicken, senden; τὴν σὺν νηῒ Ἀχαιοὶ ἐς Χρύσην πέμπουσι, Il. 1, 390; ἕταρον πέμπω πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν, 16, 240; πρὸς ἄστυ κήρυκας, 3, 116; πέμπε δέ μιν Λυκίηνδε, 6, 168, u. oft, bes. von Gesandten u. Herolden; u., bes. bei den Phäaken, entsenden, die an ihre Insel Verschlagenen; u. daher ὄφρα σε τῇ πέμπωσι νῆες, Od. 8, 556, daß die Schiffe dich dahin geleiten, führen (die Vrbd. mit Präpositionen, wie ἐπί τινα, nach Jemandem schicken, um ihn holen zu lassen, sind unter den einzelnen Präpositionen angegeben); δόμον Ἄϊδος εἴσω, Od. 9, 524, d. i. tödten; Il. 23, 137, einem Todten das Geleit geben, seinem feierlichen Leichenzuge folgen. – Aber auch von leblosen Sachen, ὅ, ττι κεν ὔμμι κακὸν πέμπῃσιν ἑκάστῳ, Il. 15, 109, Einem Unglück senden, verhängen; οὖρον ὄπισθεν, guten Fahrwind von hinten nachsenden, Od. 5, 167; εἵματα, σῖτον, 16, 83, mitgeben, die Reisebedürfnisse. – C. int., der ausführlicher den Erfolg oder die Absicht des Schickens ausdrückt, πέμπειν τινὰ νέεσθαι, Od. 4, 8. 13, 206, ἕπεσθαι, Il. 16, 575, ἰέναι, Od. 14, 396, ἱκάνειν, 4, 29, ἄγειν, 24, 419, φέ ρειν, Il. 16, 454, φέρεσθαι, 16, 681. – In manchen Vrbdgn ist es heimsenden, in die Heimath zurücksenden, Od. 4, 29. 7, 227. 264. 13, 39 u. öfter; χρὴ ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν, ἐθέλοντα δὲ πέμπειν, 15, 74. – Von Geschossen, absenden, schleudern, Hes. Th. 716 u. A. – Aehnlich Pind. u. Tragg.: υἱοὺς ἐπὶ πόνον πέμπε, Pind. P. 4, 178; παντᾶ ἀγγελίαν πέμψω, Ol. 9, 25; ὄλβον, Glück verleihen, 2, 21; ἀνέμων ῥιπαῖσι πεμφθεὶς ὑπὸ Τρωΐαν, N. 3, 59, wie κραιπνοφόροι δέ μ' ἔπεμψαν αὖραι Aesch. Prom. 132, der auch vrbdt ἐς οὐρανὸν πέμπει γεγωνὰ Ζηνὶ κυμαίνοντ' ἔπη, Spt. 425; πέμψω πολύδακρυν ἰαχάν, Pers. 938, ausstoßen; Soph. βαιάν μοι πέμπε φάμαν, Phil. 835, = βαιὰ φώνησον, vgl. 1431; Eur. φήμην πέμπων βασιλείᾳ, Hipp. 158; εἰς οὖς ἀεὶ πέμπουσα μύθους, Or. 616; πέμψω λόγους Κρέοντι, Suppl. 357, d. i. Boten, die da sagen sollen; πέμψω δὲ φέγγη λαμπάδων, Aesch. Eum. 976; ὄμματος θελκτήριον τόξευμ' ἔπεμψεν ἐπί τινι, Suppl. 983, Soph. τὴν αἰχμάλωτον ἣν ἔπεμψας εἰς δόμους, Trach. 416; σκῦλά τ' εἰς μέλαθρα σὰ πέμψεις, Phil. 1415; τὸν οὖν παρόντα πέμψον εἰς κατασκοπήν, 45, u. oft, mit ähnlicher Angabe des Zweckes; auch c. int., μήτηρ με πέμπει πατρὶ τυμβεῦσαι χοάς, El. 938; πρός τι, 670; von den Gewächsen, welche die Erde aufsprossen läßt, ὅσα πέμπει βιόδωρος αἶα, Phil. 1146; auch das med., für sich zu Jemandem φάσγανον εἴσω σαρκὸς ἔπεμψεν, hineinsenken, -schlagen, Phoen. 1571; u. übtr., φόβον πέμψας ἔσω, I. T. 1308; Ar. u. in Prosa, πέμπεσκε, Her. 7, 106. Man bemerke Vrbdgn wie ὑπό τε ἀγγέλων πέμπων καὶ παροῦσι φράζ ων, durch Boten sagen – Μάρτυρας ἐπέμποντο τοὺς περὶ τὸν Τιβέριον, sie ließen diese als Zeugen vorladen, Pol. 32, 5, 2, wenn die Lesart richtig ist. – Πομπὴν πέμπειν, einen Umzug, eine Procession halten, Thuc. 6, 56; Her. 2, 49. Eben so χορούς, ἑορτάς, Παναθήναια, wie ἄγειν, vgl. Mein. Men. p. 166; auch = einen Triumphzug halten, Plut. Aemil. 32; ἐπινίκια, D. C. 36, 8; oft auch πέμπειν τινὰ ἐν τοῖς ἐπινικίοις, 36, 2.

French (Bailly abrégé)

f. πέμψω, ao. ἔπεμψα, pf. πέπομφα, pqp. ἐπεπόμφειν;
Pass. f. πεμφθήσομαι, ao. ἐπέμφθην, pf. πέπεμμαι, πέπεμψαι, πέπεμπται, etc., pqp. ἐπεπέμμην;
1 envoyer, acc. ; avec double acc. πέμπειν τινὰ ὁδόν SOPH envoyer qqn faire un voyage ; fig. κακόν τινι IL causer du mal à qqn ; ὀνείρατα SOPH envoyer des songes ; ὕπνον SOPH le sommeil ; οἰωνόν IL un présage ; le n. du lieu vers lequel on envoie se construit avec εἰς, πρός, παρά, ὡς, ἐπί et l'acc. ou avec l'acc. : πέμπειν Θήβας SOPH, ἀγρούς SOPH envoyer à Thèbes, à la campagne ; τι ἐπί τινι envoyer qch à qqn ; ἐπὶ πολέμῳ XÉN envoyer pour exciter à la guerre litt. en vue de la guerre ; πέμπειν περὶ συμμαχίας XÉN, περὶ σπονδῶν XÉN envoyer pour discuter sur une alliance, sur un traité ; avec un adv. : πέμπειν πόλεμόνδε IL envoyer au combat ; ὅνδε δόμονδε IL, οἶκόνδε OD, οἴκαδε OD envoyer dans sa demeure, dans ses foyers ; avec un inf. : πέμπειν τινὰ νέεσθαι OD renvoyer qqn, litt. envoyer qqn retourner dans son pays ; abs. (s.e. πρέσβεις, ἄγγελον, etc.) : πέμπει κελεύων THC, πέμπων ἐκέλευε XÉN il envoie, il envoyait l'ordre ou l'invitation ; ἔπεμπε πρὸς Κῦρον δεόμενος XÉN il envoyait vers Cyrus demandant, pour demander ; abs. envoyer dire : πέμπεις σῇ δάμαρτι παῖδα σὴν δεῦρ’ ἀποστέλλειν EUR tu mandes à ton épouse d'envoyer ta fille ici;
2 renvoyer, congédier, faire partir ou laisser partir ; particul. renvoyer à la maison, renvoyer dans sa patrie;
3 escorter, accompagner ; particul. suivre dans un cortège solennel : πομπὴν πέμπειν HDT faire une procession, πέμπειν θρίαμβον PLUT mener un cortège triomphal, célébrer un triomphe ; Pass. être conduit ou porté processionnellement;
Moy. πέμπομαι (ao. ἐπεμψάμην);
1 envoyer après qqn, mander, faire venir, acc.;
2 πέμπεσθαί τινα ἐπί τινα, envoyer qqn vers qqn pour une affaire qui vous est propre;
3 πέμπεσθαί τινα ou τι envoyer à qqn ce qui vous appartient en propre.
Étymologie: DELG pas d'étym. i.-e. plausible.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

πέμπω, ep. inf. praes. πεμπέμεν en πεμπέμεναι, imperf. iter. πέμπεσκε; perf. πέπομφα, plqperf. ἐπεπόμφειν, Ion. plqperf. 3 sing. ἐπεπόμφεε; med.-pass. πέπεμμαι, 3 sing. ἐπέπεμπτο; Dor. fut. πεμψῶ, ep. inf. πεμψέμεναι sturen, zenden met acc. van pers. en bep. van richting iem. sturen naar:; Ἕκτωρ δὲ προτὶ ἄστυ δύω κήρυκας ἔπεμπε Hector stuurde twee herauten naar de stad Il. 3.116; poët. met acc. van richting:; Θήβας naar Thebe Soph. OC 1770; ἀγρούς σφε πέμψαι hem naar het platteland te sturen Soph. OT 761; met acc. van inh.:; βραδεῖαν ἡμᾶς ἆρ’ ὁ τήνδε τὴν ὁδὸν πέμπων ἔπεμψεν degene die mij op deze missie stuurde, heeft mij dus te laat gestuurd Soph. Ai. 739; δεινοτάτας... πεμφθεὶς κελεύθους gestuurd op een allervreselijkste reis Soph. El. 1163; met ἀπό + gen. wegsturen:; τὸν κριὸν ἀπὸ ἕο πέμπε θύραζε stuurde hij de ram van zich weg naar buiten Od. 9.461; ook med.: πῶς δῆτά σ’ ἂν πεμψαίαθ’ ὥστ’ οἰκεῖν δίχα; hoe konden ze jou in hemelsnaam wegsturen om apart te leven? Soph. OC 602. met acc. van pers. en bep. van doel iem. eropuit sturen, iem. sturen om te:; πέμπε δέ μιν πόλεμόνδε hij stuurde hem de oorlog in Il. 18.452; τὴν ἀδελφέην... ἐπ’ ὕδωρ ἔπεμπον ze stuurden de zus om water te halen Hdt. 5.12.2; εἰς διδασκάλων π. (hun kind) naar school sturen Plat. Prot. 325d; κήρυκας ἔπεμψε περὶ σπονδῶν hij stuurde gezanten om over een wapenstilstand te spreken Xen. An. 2.3.1; met inf.: π. μιν Θάνατόν... φέρειν stuur Thanatos om hem weg te dragen Il. 16.454; με πέμπει πατρὶ τυμβεῦσαι χοάς zij stuurt mij om te plengen op vaders graf Soph. El. 406; πέμψω δὲ γεύσασθαι κατακόψας τοῖς φίλοις τὸ κῴδιον ik zal de vacht fijnhakken en hem aan mijn vrienden sturen om te proeven Men. Sam. 403. met acc. van zaak of abstr. versturen, laten brengen, toesturen aan; met dat. van pers.:; τῷ μούνῳ Ξέρξης δῶρα πέμπεσκε alleen aan hem verstuurde Xerxes regelmatig geschenken Hdt. 7.106.1; met bep. van richting:; σκῦλά τ’ ἐς μέλαθρα σὰ πέμψεις jij zult de oorlogsbuit naar jouw paleis laten brengen Soph. Ph. 1429; van abstr.:; π. αὐτῇ ὀνείρατα dromen aan haar sturen Soph. El. 460; overdr.:; ὄμματος θελκτήριον τόξευμ’ ἔπεμψεν hij schoot een betoverende blik (op haar af) Aeschl. Suppl. 1005; ἐς οὐρανὸν πέμπει... ἔπη hij zendt woorden ten hemel Aeschl. Sept. 443; alleen met acc., ook abstr. sturen, doen ontstaan:; π. οἰωνόν een voorteken sturen Il. 24.310; π. ὄλβον welvaart sturen Pind. O. 2.22; ὅσα πέμπει... αἶα alles wat de aarde produceert Soph. Ph. 1162; uitbr. werpen:. πέτρας στιβαρέων ἀπὸ χειρῶν πέμπον zij slingerden stenen weg uit hun sterke handen Hes. Th. 716. abs. gezanten, boodschappers sturen:; ἐπέμψαμεν ὡς ὑμᾶς περὶ ἀποστάσεως wij hebben gezanten naar jullie gestuurd met een voorstel om afvallig te worden Thuc. 3.13.1; π.... καὶ εἰς Λακεδαίμονα περὶ συμμαχίας ook met Sparta contact opnemen over een bondgenootschap Xen. Cyr. 6.2.10; πέμπων... ἐκέλευε door middel van boodschappers beval hij Xen. An. 2.3.1; met/als ptc. conj.:; πέμπει κελεύων hij stuurt de opdracht Thuc. 1.91.3; ἔπεμπε πρὸς Κῦρον... δεόμενος hij stuurde het verzoek aan Cyrus Xen. Cyr. 1.5.4; met inf.: πέμπεις... σῇ δάμαρτι παῖδα σὴν δεῦρ’ ἀποστέλλειν jij stuurt jouw vrouw de boodschap jouw dochter hierheen te sturen Eur. IA 360; πέμπουσιν οἱ ἔφοροι... στρατεύεσθαι ἐπὶ Καρίαν de eforen sturen boodschappers om tegen Carië op te trekken Xen. Hell. 3.1.7. voorzien van middelen om op reis te gaan, op weg sturen:; πεμπέμεναι τὸν ξεῖνον de vreemdeling van reisbenodigdheden te voorzien Od. 7.227; Φαίακες... οἵ τε καὶ ἄλλους ἀνθρώπους πέμπουσιν de Phaeacen, die ook andere mensen op weg laten gaan Od. 16.228; overbrengen, vervoeren:. ὄφρα σε τῇ πέμπωσι... νῆες opdat onze schepen je daarheen vervoeren Od. 8.556; μ’ ἔπεμψαν αὖραι mij brachten de winden Aeschl. PV 132; ὅ γέ μ’ ἠνώγει πέμψαι βασιλῆϊ Ἀκάστῳ hij droeg hun op mij over te brengen naar koning Acastus Od. 14.336; ὑστάτην σ’ ἔπεμψ’ ἐγώ jij bent de laatste die ik heb overgezet Soph. Tr. 571. een processie uitsturen, een optocht organiseren; met acc. v. h. inw. obj.:; ἔπεμπε τὴν πομπὴν hij stuurde de processie uit Hdt. 5.56.2; φαλλὸς Διονύσῳ πεμπόμενος een fallus die ter ere van Dionysus in processie wordt meegevoerd Hdt. 2.49.1; met bep. van richting of plaats:. ἔπεμψαν οἱ ἐκ Πειραιῶς τὴν πομπὴν εἰς πόλιν de mensen van Piraeus hielden hun processie naar de stad Lys. 13.80; ὁ ( χορός ) εἰς Δῆλον πεμπόμενος het (koor) dat in processie naar Delos wordt gestuurd Xen. Mem. 3.3.12; ὁ μὲν γὰρ πέπλος... πεμπόμενος διὰ τοῦ Κεραμεικοῦ het gewaad, dat in optocht door de Kerameikos werd gedragen Plut. Demetr. 12.3; πεμφθῆναι δ’ αὐτὸν οὕτω λέγουσιν men zegt dat zijn triomftocht als volgt verliep Plut. Aem. 32.2.

Russian (Dvoretsky)

πέμπω: (fut. πέμψω - дор. πεμψῶ, aor. ἔπεμψα, pf. πέπομφα, ppf. ἐπεπόμφειν, эп. 3 л. sing. impf. iter. πέμπεσκε, эп. inf. praes. πεμπέμεν(αι), inf. fut. πεμψέμεναι; pass.: fut. πεμφθήσομαι, aor. ἐπέμφθην, pf. πέπεμμαι - 2 л. πέπεμψαι, ppf. ἐπεπέμμην; adj. verb. πεμπτός и πεμπτέος)
1 посылать, отправлять (τινὰ ἐς Τροίην, Λυκίηνδε Hom.; π. Θήβας Soph.; τινὶ ξένια Xen.): π. κήρυκας περὶ σπονδῶν Xen. посылать глашатаев для переговоров о мире; π. πρός и παρά τινα Xen., Thuc. посылать к кому-л.; π. ἐπί τινα Thuc. посылать за кем-л.; π. ἐπὶ βοήθειαν Xen. посылать за помощью; πέμπεσθαί τινα ἐπί τινα Soph. посылать кого-л. от себя к кому-л.; π. τινὰ ὁδόν Soph. отправлять кого-л. в путь; π. εἰς διδασκάλων Plat. посылать в школу; ἄλλον π. ἱκανέμεν (τινά) Hom. отправить кого-л. к другому, т. е. отказать в гостеприимстве; πέμπει κελεύον Thuc. он посылает приказание; πέμπων ἐκέλευε Xen. он велел через посла; πέμψας πρὸς τὸν ναύαρχον, ἐδεῖτο διαβιβάσαι τὸ στράτευμα Xen. (Фарнабаз) посылает к наварху с просьбой увести войско; πέμπεσθαί τινα Soph. посылать за кем-л., отзывать кого-л. обратно; τί χρῆμ᾽ ἐπέμψω τὸν ἐμὸν ἐκ δόμων πόδα; Eur. зачем ты послала за мной?;
2 ниспосылать (κακόν τινι Hom.; ὀνείρατα Soph.; φόβον Plat.); даровать (ὄλβον Pind.; ἀλκάν Soph.);
3 сопровождать, провожать, отвозить (τινὰ σὺν νηῒ ἐς Χρύσην Hom.; πέμψον με πρὸς οἴκους Soph.): γῆς τινα π. ἄποικον Soph. отправлять кого-л. в изгнание;
4 культ. сопровождать в торжественной процессии, торжественно справлять (πομπήν Her.; χορούς Eur.; Παναθήναια Men.; θρίαμβον Plut.); pass. πέμπεσθαι Her. быть носимым в торжественной процессии;
5 испускать, издавать (ἰαχάν Aesch.).

English (Autenrieth)

fut. πέμψω, aor. ἔπεμψα, πέμψεν: send, dismiss, send or convey home, escort; the last meaning constitutes a characteristic difference between the Greek verb and the Eng. ‘send,’ Il. 1.390, Od. 11.626; freq. of the Phaeacians in Od.

English (Slater)

πέμπω (πέμπω, -ει: πέμπων, -οισα: fut. πέμψω: impf. πέμπε（ν), -ον: aor. πέμψε（ν), (ἔ）πεμψαν; πέμψῃ; πέμψαντα: pass. πέμπεται; -όμενοι: aor. πεμφθείς, -εῖσαν, -έν.)
   1 send
   a τεαὶ γὰρ ὧραι μ' ἔπεμψαν μάρτυῤ ἀέθλων (O. 4.2) κυρίῳ δ' ἐν μηνὶ πέμποισ ἀμφιπόλους ἐκέλευσεν (O. 6.32) καὶ ἐγὼ νέκταρ χυτὸν ἀεθλοφόροις ἀνδράσιν πέμπων ἱλάσκομαι (O. 7.8) ὣς ἐμοὶ φάσμα λέγει Κρονίδα πεμφθὲν βαρυγδούπου Διός (O. 8.44) παντᾷ ἀγγελίαν πέμψω ταύταν (O. 9.25) τόδε μὲν μέλος ὑπὲρ πολιᾶς ἁλὸς πέμπεται (P. 2.68) πέμψεν κασιγνήταν ἐς Λακέρειαν (P. 3.32) “τοί μ' κρύβδα πέμπον” (P. 4.114) πέμψε δ' Ἑρμᾶς υἱοὺς ἐπ ἄτρυτον πόνον (P. 4.178) σὺν Νότου δ' αὔραις ἐπ Ἀξείνου στόμα πεμπόμενοι ἤλυθον (P. 4.203) ἀλλὰ θεῶν βασίλεα σπερχθεῖσα θυμῷ πέμπε δράκοντας ἄφαρ (N. 1.40) θαλασσίαις ἀνέμων ῥιπαῖσι πεμφθεὶς ὑπὸ Τροίαν sc. Achilles (N. 3.59) ἐγὼ τόδε τοι πέμπω μεμιγμένον μέλι λευκῷ σὺν γάλακτι (N. 3.77) Κλεωναίου τ' ἀπ ἀγῶνος ὅρμον στεφάνων πέμψαντα καὶ λιπαρᾶν εὐωνύμων ἀπ Ἀθανᾶν (sc. υἱόν: “sending home”) (N. 4.18) πέμψεν θεὸς αἰετόν (I. 6.49) “χθόνα τοί ποτε καὶ στρατὸν ἀθρόον πέμψαν κεραυνῷ τριόδοντί τε ἐς τὸν βαθὺν Τάρταρον” sc. Zeus and Poseidon Πα.… ἐρατᾶν ὄχημ' ἀοιδᾶν τοῦτό τοι πέμπω μεταδόρπιον fr. 124. 2. ὁπόταν θεὸς ἀνδρὶ χάρμα πέμψῃ fr. 225. met., (φιάλαισι) ἅς ποθ' ἵπποι κτησάμεναι Χρομίῳ πέμψαν (N. 9.52) add. inf., Δωρίων αὐτῷ στεφάνωμα κόμᾳ πέμπεν ἀναδεῖσθαι σελίνων (I. 2.16)
   b send aloft, raise ἐς αἰθέρα μιν (= Ῥόδον) πεμφθεῖσαν (O. 7.67) met., ὅταν θεοῦ Μοῖρα πέμψῃ ἀνεκὰς ὄλβον ὑψηλόν (v.l. πέμψῃ) (O. 2.22)
   c in tmesis, ἐπί τε κλυτὰν πέμπετε χάριν (v. ἐπιπέμπω) fr. 75. 2.
   d frag. π]έμπει Πα. 12. a. 12.

English (Strong)

apparently a primary verb; to dispatch (from the subjective view or point of departure, whereas hiemi (as a stronger form of eimi) refers rather to the objective point or terminus ad quem, and στέλλω denotes properly, the orderly motion involved), especially on a temporary errand; also to transmit, bestow, or wield: send, thrust in.

English (Thayer)

future πέμψω; 1st aorist ἔπεμψα (on its epistolary use (for the present or the perfect) see Winer's Grammar, 278 (261); Buttmann, 198 (172); Lightfoot on Philippians 2:(25),28; πέμπομαι; 1st aorist ἐπεμφθην (Homer down; the Sept. for שָׁלַח; to send: τινα, absolutely, one to do something, Treg. marginal reading ἀποστέλλω); τινα or τινας is omitted where the participle is joined to another finite verb, as πέμψας ἀπεκεφάλισε τόν λωαννην, he sent (a deputy) and beheaded John, ἀποστέλλω, 1d.); in imitation of the Hebrew פּ בְּיַד שָׁלַח (πέμψας διά τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, he sent by his disciples (unless with Fritzsche, and Bornemann, Schol. in Luc., p. lxv., one prefer to take πέμψας absolutely and to connect διά τῶν μαθητῶν with the following εἶπεν (so Meyer, but see (7te Aufl., Weiss edition), Keil, DeWette, others)), L T Tr WH (so ἀποστείλας διά τοῦ ἀγγέλου, τινα, with the dative of the person to whom one is sent: τινα τίνι παρά τίνος (properly, to send one to one from one's abode (see παρά, I. a.)), πρός τινα, R G); λέγων added (Hebrew לֵאמֹר שָׁלַח, liess sagen), τινα εἰς with an accusative of place, the end, for which one is sent is indicated — by the preposition εἰς, τί τίνι, a. to bid a thing to be carried to one: εἰς and an accusative of place added, εἰς with an accusative indicating the purpose, εἰς; cf. Buttmann, 329 (283)).
b. to send (thrust or insert) a thing into another: Aelian hist. an. 12,5); τίνι τί εἰς τό with an inf, ἀναπέμπω, ἐκπέμπω, μεταπέμπω, προπέμπω, συμπέμπω.) [ SYNONYMS: πέμπω, ἀποστέλλω: πέμπω is the general term (differing from ἵημι in directing attention not to the exit but to the advent); it may even imply accompaniment (as when the sender is God). ἀποστέλλω includes a reference to equipment, and suggests official or authoritative sending. Cf. Schmidt, chapter 104; Westcott on 1 John 3:5.]

Greek Monolingual

ΝΜΑ
1. ενεργώ προκειμένου να μεταφερθεί κάποιος ή κάτι σε έναν προορισμό, στέλνω, αποστέλλω
2. στέλνω ή φροντίζω ώστε να σταλεί κάποιος κάπου για χάρη μου
νεοελλ.
παροιμ. «πέψε μου να σού πέψω» — όσο μέ περιποιείσαι σέ περιποιούμαι και εγώ
αρχ.
1. (ιδίως για τον Ερμή) οδηγώ, συνοδεύω («Ἑρμης δ' ὁ πέμπων δόλιος ἡγήσαιτο νῡν...·», Σοφ.)
2. (για πλοίο) φέρω, μεταφέρω
3. (σχετικά με βέλη ή ακόντια) ρίχνω, εξακοντίζω
4. (σχετικά με λόγια) προφέρω, λέω, ξεστομίζω
5. στέλνω κάτι ως δώρο σε κάποιον
6. μτφ. (για τη γη) προσφέρω, παράγω
7. μέσ. πέμπομαι
(ενν. τινά) στέλνω και προσκαλώ κάποιον
8. φρ. α) «πομπὴν πέμπω» και «πέμπω χορόν» — οδηγώ πομπή ή συμμετέχω σε μια ιεροτελεστία
β) «πέμπομαι Διονύσῳ» — μεταφέρομαι σε πομπή που γίνεται προς τιμή του Διονύσου
γ) «πέμπω λόγον» — παραγγέλλω
δ) «πέμπω τινί»
(με ειδ. σημ.) (για πατέρα) στέλνω την κόρη μου στον γαμπρό
9. (με απρμφ.) α) στέλνω κάποιον με την εντολή να...β) στέλνω κάποιον πίσω στην πατρίδα του.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Η αναγωγή του ρήματος σε ΙΕ ρίζα είναι μάλλον αδύνατη, ενώ, κατ' άλλους, πρόκειται για πελασγικό δάνειο. Παρ' όλα αυτά, το σύστημα του ρήματος εμφανίζει την αναμενόμενη εναλλαγή μεταξύ απαθούς και ετεροιωμένης βαθμίδας (πρβλ. πέμπω, πέμψις, πεμπτήρ, αλλά πέ-πομφα, πομπή, πομπός). Το ρ. πέμπω με σημ. «αποστέλλω, ρίχνω, συνοδεύω» έλαβε στο παράγωγο πομπή την ειδική σημ. «λιτανεύω, παρελαύνω» με την οποία πέρασε στη Λατινική και αργότερα στη Γαλλική και τις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. Στη Νέα Ελληνική η σημ. της λ. πομπή «συνοδεία, ακολουθία» εξελίχθηκε «ἐπὶ κακῷ» στη σημ. «όνειδος, ντροπή, αναισχυντία, ατιμία».
ΠΑΡ. πέμψη, πομπή, πομπός
αρχ.
πεμπτήρ.
ΣΥΝΘ. (Β' συνθετικό) αναπέμπω, αποπέμπω, διαπέμπω, εκπέμπω, επαναπέμπω, χαταπέμπω, παραπέμπω, προπέμπω
αρχ.
αντεκπέμπω, αντιπέμπω, εισπέμπω, εξαποπέμπω, επεισπέμπω, επιδιαπέμπω, επιπέμπω, μεταπέμπω, παρεισπέμπω, παρεκπέμπω, περιπέμπω, προαναπέμπω, προαποπέμπω, προεισπέμπω. προεκπέμπω, προκαταπέμπω, προσαναπέμπω, προσαποπέμπω, προσεκπέμπω, προσεπιπέμπω, προσπέμπω, συγκαταπέμπω, συμπαραπέμπω, συμπροπέμπω, συναναπέμπω, συναποπέμπω, συνεισπέμπω, συνεκπέμπω, υπεκπέμπω, υπερεκπέμπω, υποπέμπω].

Greek Monotonic

πέμπω: Επικ. απαρ. -έμεναι, -έμεν· Ιων. παρατ. πέμπεσκε· μέλ. πέμψω, Δωρ. πεμψῶ, Επικ. απαρ. πεμψέμεναι, αόρ. αʹ ἔπεμψε, Επικ. πέμψα· παρακ. πέπομφα· γʹ ενικ. υπερσ. ἐπεπόμφει, Ιων. -έε — Μέσ., μέλ. πέμψομαι, αόρ. αʹ ἐπεμψάμην — Παθ., μέλ. πεμφθήσομαι, αόρ. αʹ ἐπέμφθην· γʹ ενικ. παρακ. πέπεμπτται, μτχ. πεπεμμένος·
Α. I. στέλνω, αποστέλλω, σε Ομήρ. Ιλ. κ.λπ.· λέγεται για πλοίο, μεταφέρω, μεταβιβάζω, σε Ομήρ. Οδ.· με διπλή αιτ., ὁδὸν πέμπω τινά, οδηγώ κάποιον στο δρόμο του, σε Σοφ.
II. 1. στέλνω μπροστά ή μακριά, διώχνω, όπως το ἀποπέμπω, στέλνω στο σπίτι, σε Όμηρ.· χρὴ ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν, ἐθέλοντα δὲ πέμπειν, «σα βρίσκεται σιμά σου, φίλευέ τον, αν πάλι θέλει να φύγει, καλοπροβόδιζέ τον», σε Ομήρ. Οδ.
2. λέγεται για βλήματα, εκπυρσοκροτώ, πυροβολώ μπροστά, σε Ησίοδ.
3. λέγεται για λέξεις, αποδίδω, προφέρω, σε Αισχύλ., Σοφ.
III. οδηγώ πομπή, συνοδεύω, Λατ. deduco, σε Όμηρ. κ.λπ.· ὁ πέμπων, απόλ. λέγεται για τον Ερμή, σε Σοφ.· πομπὴν πέμπειν, οδηγώ πομπή, σε Ηρόδ., Θουκ.· πέμπω χορούς, σε Ευρ., Ξεν.· στην Παθ., πέμπεσθαι Διονύσῳ, οδηγούμαι σε πομπή προς τιμήν κάποιου, σε Ηρόδ.
IV. στέλνω με κάποιον, δίνω ως εφόδια για το ταξίδι, σε Ομήρ. Οδ., Ηρόδ. κ.λπ.
V. όπως το ἀναπέμπω, προωθώ, παράγω, σε Σοφ. Β. στη Μέσ., πέμπεσθαί τινα = μεταπέμπεσθαι, στέλνω να φωνάξουν κάποιον, σε Σοφ., Ευρ.
II. στέλνω για λογαριασμό κάποιου, στην υπηρεσία του ή ενεργώ ώστε να σταλεί κάποιος, σε Σοφ.

Greek (Liddell-Scott)

πέμπω: Ἐπικ. ἀπαρ. -έμεναι, -έμεν, Ὀδ. Ν. 48, Κ. 18· Ἰων. παρατ. πέμπεσκε Ἡρόδ. 7. 106· - μέλλ. πέμψω Ὅμ. κλ.· Δωρ. πεμψῶ Θεόκρ. 5. 141, Ἐπικ. ἀπαρ. πεμψέμεναι Ὀδ. Κ. 484· - ἀόρ. ἔπεμψα, Ἐπικ. πέμψα, Ὅμ., κτλ·- πρκμ. πέπομφα, Θουκ. 7. 12, Ξεν. Κύρ. 6. 2, 10, Δημ. 54. 6· πρκμ. ἐπεπόμφει, Ἰων. -εε, Ξεν. Κύρ. 6. 2, 9, Ἡρόδ. 1. 85. - Μέσ. μέλλ. πέμψομαι· ἀόρ. ἐπεμψάμην (ἴδε κατωτ. Β)· - ἀλλὰ τὸ μέσ. δὲν εἶναι ἐν χρήσει ἐν τῷ πεζῷ λόγῳ, πλὴν ἐν συνθέτοις ἀπο-, μετὰ-, προπέμπομαι. - Παθ., μέλλ. πεμφθήσομαι, Στράβ. σ. 3, Πλούτ.· ἀόρ. ἐπέμφθην Πίνδ. καὶ Ἀττικ.· γ΄ ἑν. πρκμ. πέπεμπται Αἰσχύλ. Θήβ. 473 (προ-), Θουκ. 7. 77, μετ’. πεπεμμένος Δημ 672 ἐν τέλ., Λουκ. Ἀλεξ. 32, Δίων Κ. 50. 13, ὑπερσ. ἐπέπεμπτο Δίων Κ. 36. 1 Βεκκῆρ., (προυπ-) Θουκ. 8. 79. Ὡς καὶ νῦν, πέμπω, στέλλω, συχν. ἐπὶ προσώπων, μάλιστα ἐπὶ πρέσβεων καὶ κηρύκων, Ἰλ. Γ. 116, Ἡρόδ. 7. 15, Αἰσχύλ. Θήβ. 37, κτλ.· ἐπὶ στρατευμάτων, ὁ αὐτ. ἐν Πέρσ. 34. 54, κτλ., πρβλ. Θήβ. 470· ἐπὶ πλοίου, μεταφέρω, φέρω Ὀδ. Θ. 556, πρβλ. Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 135· οὕτω, κραιπνοφόροι δέ μ’ ἔπεμψαν αὖραι ὁ αὐτ. ἐν Πρ. 131, πρβλ. Πινδ. Π. 4. 362· μετὰ διπλ. αἰτ. ὁδὸν π. τινά, ὁδηγῶ τινὰ εἰς τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, Σοφ. Αἴ. 739, πρβλ. Ἠλ. 1163· - ὡσαύτως ἐπὶ πραγμάτων, πέμψω δέ τοι οὖρον ὄπισθεν Ὀδ. Ε. 167, κτλ.· π. γράμματα, ἐπιστολὴν Πλάτ. Ἐπιστ. 310D, 323Β· μεταφορ., π. κακόν τινι Ἰλ. Ο. 109· π. παραβᾶσιν Ἐρινὺν Αἰσχύλ. Ἀγ. 59· ποινάς, ζημίαν, φόβον, κτλ., ὁ αὐτ. ἐν Εὐμ. 203, Εὐρ. Ι. Τ. 1308, κτλ.· ὕπνον, ὀνείρατα Σοφ. Φιλ. 19, Ἠλ. 460· συχν. ἐπὶ οἰωνῶν ἢ προφητικῶν σημείων, π. οιωνόν, τέρατα, κτλ. Ἰλ. Ω. 310, Ξεν. Ἀπομν. 1. 4, 15, πρβλ. Συμπ. 4. 48· μαντείας Σοφ. Ο. Τ. 149· ὡσαύτως π. ἱκεσίους λιτὰς ὁ αὐτ. ἐν Φιλ. 495· π. ἀρωγάς, ἀλκὰν Αἰσχύλ. Εὐμ. 598, Σοφ. Ο. Τ. 149· - Σύνταξις: 1) ὁ τόπος εἰς ὃν πέμπεται α) διὰ τῆς αἰτ., π. τινὰ Θήβας, ἀγρούς, Σοφ. Ο. Κ. 1770· ἐξικέτευσε ... ἀγρούς σοι πέμψαι κἀπὶ ποιμνίων νομὰς Ο. Τ. 761· συνηθέστερον μετὰ προθ., ἐς Τροίην, φίλην πατρίδα, κτλ., Ἰλ. Ζ. 207, κτλ.· π. εἰς Ἀΐδαο Εὐρ. Ι. Τ. 1591· π. ἐς διδασκάλου, εἰς τὸν διδάσκαλον, εἰς τὸ σχολεῖον, Πλάτ. Πρωτ. 325D, (οὕτω μόνον πέμπειν Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 3)· πέμπω ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσης ..., Ὀδ. Δ. 560, κτλ.· π. ἐπὶ Θρηκῶν ἵππους Ἰλ. Ι. 464· ἀλλὰ πέμπειν ἐπί τι, πέμπειν πρός τινα σκοπόν, ἐπ’ ὕδωρ Ἡρόδ. 5. 12· ἐπὶ νίκην Αἰσχύλ. Χο. 477· ἐπὶ κατασκοπὴν Ξεν. Κύρ. 6. 2, 9· (οὕτω πέμψον εἰς κατασκοπὴν Σοφ. Φιλ. 45)· - ὡσαύτως π. ἐπί τινι, στέλλω εἴς τινα, Ἰλ. Β. 6· ἢ ἐναντίον ..., Αἰσχύλ. Ἀγ. 61, κτλ.· ὡσαύτως στέλλω πρός τινα σκοπὸν, Ξεν. Ἑλλ. 4. 8, 17, Κύρ. 6. 2, 9· περί τινος, περί τινος πράγματος, Θουκ. 1. 91, Ξεν., κτλ.· ὑπέρ τινος Δημ 162. 6· παρά ἢ πρός τινα, Θουκ. 2. 81, Ξεν. Ἀνάβ. 5. 2, 6· ὥς τινα Θουκ. 8. 50. β) μετ’ ἐπιρρ., πέμπειν οἴκαδε Ὀδ. Τ. 281· οἶκόνδε ἕκαστον πέμπον Ω. 418· ὅνδε δόμονδε Ἰλ. Π. 445· θύραζε Ὀδ. Ι. 461· πόλεμόνδε Ἰλ. Σ. 452, κτλ.· ἕταρον γὰρ ... πέμπ’ Ἄϊδόσδε, ὡδήγει τὸν Πάτροκλον εἰς τὸν ᾍδην, Ψ. 137· πρβλ. κατωτ. ΙΙΙ. γ) παρ’ Ὁμ. μετ’ ἀπαρεμφ. πέμπειν τινὰ νέεσθαι Ὀδ. Δ. 8· ἕπεσθαι Ἰλ. Π. 575· ἰέναι Ὀδ. Ξ. 396· ἱκανέμεν 4. 29· ἄγειν Ω. 419· φέρειν Ἰλ. Π. 454· φέρεσθαι Π. 681· - ἔνθα τὸ ἀπαρ. κεῖται σχεδὸν πλεοναστικῶς, ὡς ἐν τοῖς βῆ δ’ ἰέναι, μάστιξεν δ’ ἐλάαν, κτλ.· - ἀλλ’ οὐχ. οὕτως ἐν Σοφ. Ἠλ. 406, μήτηρ με πέμπει πατρὶ τυμβεῦσαι χοάς· - ὡσαύτως, πέμπω λόγον, παραγγέλλω, πέμπεις σῇ δάμαρτι ... παῖδα ... δεῦρ’ ἀποστέλλειν Εὐρ. Ι. Α. 360· πέμπουσιν οἱ ἔφοροι .. στρατεύεσθαι, πέμπουσι διαταγὰς νὰ ἐκστρατεύσῃ, Ξεν. Ἑλλ. 3. 1, 7. 2) ὁ τόπος ἐξ οὗ πέμπεται ἐκφέρεται διὰ τῶν προθ. ἀπὸ ἢ ἐκ, πέμπειν φίλον υἱὸν ἀπὸ κρατερῆς ὑσμίνης Ἰλ. Π. 447· Γοργείην κεφαλὴν ... ἐξ Ἄϊδος πέμψειεν ἀγανὴ Περσεφόνεια Ὀδ. Λ. 635, κτλ. 3) ἀπολ., ἔνθα δυνάμεθα νὰ ὑπονοήσωμεν πρέσβεις, ἄγγελον, κτλ., οἷον ἐπέμψαμεν πρὸς ὑμᾶς περὶ ἀποστάσεως Θουκ. 3. 13, πρβλ. Ξεν. Ἀνάβ. 2. 3, 1· πέμπει κελεύων ἢ κελεύει πέμπων Θουκ. 1. 91., 2. 81· ἔπεμπε πρὸς Κῦρον δεόμενος Ξεν. Κύρ. 1. 5, 4· ἔπεμπον ἐρωτῶντες ὁ αὐτ. ἐν Ἀναβ. 6. 4, 4·
ΙΙ. ἄλλον πέμπωμεν, προς ἄλλον, ἀλλ’ εἴπ’ ἤ σφώϊν καταλύσομεν ὠκέας ἵππους, ἢ ἄλλον πέμπωμεν ἱκανέμεν, ὅς κε φιλήσῃ, ἢ νὰ πέμψωμεν αὐτοὺς πρὸς ἄλλον ὅστις νὰ ὑποδέξηται αὐτοὺς φιλικῶς, ὥς τὸ ἀποπέμπω, Ὀδ. Δ. 29· πέπμπω τινὰ εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ, ἐκέλευον πεμπέμεναι τὸν ξεῖνον Η. 227, κτλ.· σπανιώτερον ἐν τῇ Ἰλ., ὡς Ω. 780· χρὴ ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν, ἐθέλοντα δὲ πέμπειν, Ὀδ. Ο. 74· ὑπέδεκτο καὶ πέμπε Ψ. 315· - ὡσαύτως ἐπὶ τοῦ πατρός, πέμποντος τὴν ἑαυτοῦ κόρην εἰς γαμβρόν, τὴν μὲν Ἀχιλλῆος ῥηξίνορος υἱέϊ πέμπεν Ὀδ. Δ. 5 κἑξ.· - π. τινὰ ἄποικον Σοφ. Ο. Τ. 1518, κτλ.
2) ἐπὶ ἀκοντίων, βελῶν, κ.τ.τ. ἐξακοντίζω, ῥίπτω, ὡς τὸ ἀφίημι, πέτρας Ἡσ. Θ. 716· ὄμματος ... τόξευμα Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 1005. 3) ἐπὶ λέξεων, ἐκπέμπω, προφέρω, ὁ αὐτ. ἐν Θήβ. 443, Σοφ. Φιλ. 846, 1445, κτλ. ΙΙΙ. ὁδηγῶ, συνοδεύω, Λατ. deduco, Ἰλ. Α. 390, Ὀδ. Ξ. 336, κτλ.· οὕτω παρ’ Ἀττ., ὡς Σοφ. Τρ. 571· συχν. ἐπὶ τοῦ Ἑρμοῦ, Σοφ. Φιλ. 133, (πρβλ. πομπός, πομπαῖος, κτλ.)· - ὡσαύτως, πομπὴν πέμπω, ὁδηγῶ πομπήν, Ἡρόδ. 5. 56, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 757, Θουκ. 6. 26, Λυσ. 137. 22, Δημ. 47. 13, κτλ.· π. χοροὺς Εὐρ. Ἠλ. 434, Ξεν. Ἀπομν. 3. 3, 12· Παναθήναια π. Μένανδρ. ἐν «Ὑποθαλαμίῳ» 1, Φιλόστρ. 161· ἐντεῦθεν ἐν τῷ παθ., πέμπεσθαι Διονύσῳ, ἄγομαι ἐν πομπῇ εἰς τιμὴν αὐτοῦ, Ἡρόδ. 2. 49, Πλούτ. Αἰμίλ. 32, Δημήτρ. 12. IV. στέλλω μετά τινος, δίδω ὡς ἐφόδια ταξειδίου, κτλ. εἵματα, σῖτον Ὀδ. Π. 83· π. δῶρα, σκῦλα, ξένια, κτλ., Ἡρόδ. 7. 106, Σοφ. Φ. 1249, Ξεν. Κύρ. 3. 1, 42· V. ὡς τὸ ἀναπέμπω, παράγω, ὅσα πέμπει βιόδωρος αἶα Σοφ. Φ. 1161. Β. Ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, πέμπεσθαί τινα = μεταπέμπεσθαι, πέμπειν καὶ προσκαλεῖν τινα, Σοφ. Ο. Κ. 602, ἔνθα ἴδε Σχολ.· τί χρῆμ’ ἐκπέμψω τὸν ἐμὸν ἐκ δόμων πόδα; «τὸν ἐμὸν πόδα, ἤγουν ἐμέ» (Σχόλ.), Εὐρ. Ἑκ. 977. ΙΙ. πέμπω δι’ ἐμαυτόν, πρὸς ἰδίαν μου ὑπηρεσίαν ἢ ἐνεργῶ ὥστε νὰ σταλῇ τις, ἔπειθες, ἢ οὐκ ἔπειθες, ὡς χρείη μ’ ἐπὶ τὸν σεμνόμαντιν ἄνδρα πέμψασθαί τινα; Σοφ. Ο. Τ. 555· καὶ πέμψομαί γε θυγατέρ’ Εὐρ. Ὀρ. 111, Λουκ. Τοξ. 14. - Ἰδὲ Κόντου Παρατηρήσεις εἰς Ἀριστ. Ἀθην. Πολιτείαν ἐν Ἀθηνᾶς τ. Γ΄, σ. 380 κἑξ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: to send, to dispatch, to guide, to accompany, midd. (mostly w. prefix) also to send for smn., to fetch smn..
Other forms: Aor. πέμψαι, fut. πέμψω (Hom.), aor. pass. πεμφθῆναι (Pi.), perf. πέπομφα (IA.), midd. πέπεμμαι (Att.).
Compounds: Very often w. diff. prefixes, e.g. ἀπο-, ἐκ-, ἐπι-, μετα-, προ-.
Derivatives: 1. πομπή (ἀνα-, ἀπο-, ἐκ-, προ- a.o.) f. conduct, escort, procession, pompa (Il.). 2. πομπός m., also f. escort, bearer of a message (Il.), also adj. guiding, bringing a message (A., Ael.); from the the prefixcompp. e.g. προπομπ-ός escort, escortess, guide (m./f.), by way of guidance, by way of escort (A., X.); as 2. member in compp., e.g. ψυχο-πομπ-ός m. guide of souls (E.). From 1. or 2. (not always discernable): a. πομπ-αῖος guiding, leading (Pi., trag.) ἀπο- πέμπω (LXX, Ph.); b. -ιμος id. (Pi., trag.), sent off (S.), ἀνα-, δια- πέμπω a.o. (D. S., Luc.); Arbenz 78 a. 89; c. -ικός belonging to the procession (X., hell. a. late); d. -ιος led (Plot.); e. -ίλος m. name of a fish that accompanies ships, Naucrates ductor (Erinna, A. R.; Strömberg Fischnamen 58f., Thompson Fishes s. v.); f. πομπεύω (προ-, συμ-, ἐπι-, δια-) to escort, to guide, to partake in a procession (Il.; also from πομπεύς?, s.bel.); from there πόμπευ-σις, -τής, -τήριος, -τικός; -εῖα pl., -εία f.; prob. also, as backformation, πομπεύς m. escort, partaker of a procession (Od., Att., Bosshardt 26f.). -- 3. πέμψις (mostly with ἀπό-, ἔκ-, ἐπι-, μετά- etc.) f. sending (IA.). 4. πεμπτήρ m. escort (S.Fr. 142 II 10 [lyr.]); προπεμπτήρ-ιος escorting (Philostr. VA), ἀπο-, προ-πεμπ-τικός (Men. Rh.); 5. εὑπέμπελος, s.v.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: The above system of forms including the nominal formations follows wellknown patterns and makes no archaic impression. Semantically however, the assumption of a loan is not esp. obvious; innovation with Greek elements can also not be demonstrated. So etymol. quite unclear; vain attempts by Fick BB 18, 137 (s. Bq), by v. Windekens Sprache 7, 52f. (to κομψός a. Lith. švánkus). To be rejected also Deroy Ant. class. 32, 439 ff. (referring to the unclear Myc. peqota).

Middle Liddell

I. to send, despatch, Il., etc.; of a ship, to convey, carry, Od.; c. dupl. acc., ὁδὸν π. τινά to conduct one on his way Soph.
II. to send forth or away, dismiss, like ἀποπέμπω, to send home, Hom.; χρὴ ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν, ἐθέλοντα δὲ πέμπειν, "welcome the coming, speed the parting guest, " Od.
2. of missiles, to discharge, shoot forth, Hes.
3. of words, to send forth, utter, Aesch., Soph.
III. to conduct, convoy, escort, Lat. deduco, Hom., etc.; ὁ πέμπων absol., of Hermes, Soph.:— πομπὴν πέμπειν to conduct a procession, Hdt., Thuc.; π. χορούς Eur., Xen.: in Pass., πέμπεσθαι Διονύσωι to be carried in procession in his honour, Hdt.
IV. to send with one, give as provision for a journey, Od., Hdt., etc.
V. like ἀναπέμπω, to send up, produce, Soph.
B. in Mid., πέμπεσθαί τινα, = μεταπέμπεσθαι, to send for one, Soph., Eur.
II. to send for oneself, to send in one's own service or cause some one to be sent, Soph.

Frisk Etymology German

πέμπω: {pémpō}
Forms: Aor. πέμψαι, Fut. πέμψω (seit Hom.), Aor. Pass. πεμφθῆναι (seit Pi.), Perf. πέπομφα (ion. att.), Med. πέπεμμαι (att.),
Grammar: v.
Meaning: schicken, senden, geleiten, begleiten, Med. (meist m. Präfix) auch ‘nach jmdm. schicken, holen’.
Composita: sehr oft m. verschiedenen Präfixen, z.B. ἀπο-, ἐκ-, ἐπι-, μετα-, προ-,
Derivative: Ableitungen: 1. πομπή (ἀνα-, ἀπο-, ἐκ-, προ- u.a.) f. ‘Sendung, Geleite, Festzug, pompa’ (seit Il.). 2. πομπός m., auch f. Geleiter, Überbringer einer Botschaft (ep. poet. seit Il.), auch Adj. geleitend, Kunde bringend (A., Ael.); von den Präfixkompp. z.B. προπομπός ‘Geleiter(in), Begleiter(in), zum Geleite, zur Begleitung’ (A., X. u.a.); als Hinterglied in Zusammenbildungen, z.B. ψυχοπομπός m. Seelenbegleiter (E. u.a.). Von 1. od. 2. (nicht immer unterscheidbar): a. πομπαῖος geleitend, führend (Pi., Trag.) ἀπο- ~ (LXX, Ph.); b. -ιμος ib. (Pi., Trag.), entsendet (S.), ἀνα-, δια- ~ u.a. (D. S., Luk. u.a.); Arbenz 78 u. 89; c. -ικός zum Festzug gehörig (X., hell. u. sp.); d. -ιος geleitet (Plot.); e. -ίλος m. N. eines Fisches, der die Schiffe begleitet, Naucrates ductor (Erinna, A. R. u.a.; Strömberg Fischnamen 58f., Thompson Fishes s. v.); f. πομπεύω (προ-, συμ-, ἐπι-, δια- u.a.) geleiten, begleiten, an einem Festzug teilnehmen (seit Il.; auch von πομπεύς?, s.u.); davon πόμπευσις, -τής, -τήριος, -τικός; -εῖα pl., -εία f.; wohl auch, als Rückbildung, πομπεύς m. Geleiter, Teilnehmer eines Festzuges (Od., att., Bosshardt 26f.). — 3. πέμψις (meist mit ἀπό-, ἔκ-, ἐπι-, μετά-usw.) f. Absendung (ion. att.). 4. πεμπτήρ m. Geleiter (S.Fr. 142 II 10 [lyr.]); προπεμπτήριος begleitend (Philostr. VA), ἀπο-, προπεμπτικός (Men. Rh. u.a.); 5. εὐπέμπελος, s.d.
Etymology: Das obige Formensystem einschließlich der nominalen Bildungen folgt wohlbekannten Mustern und macht keinen altertümlichen Eindruck. Semantisch liegt indessen die Annahme einer Entlehnung nicht besonders nahe; Neubildung mit innergriech. Mitteln ist auch nicht nachweisbar. Etymologisch somit ganz dunkel; vergebliche Versuche von Fick BB 18, 137 (s. Bq), von Carnoy Ant. class. 24, 21 ("pelasgisch") und v. Windekens Sprache 7, 52f. (zu κομψός u. lit. švánkus). Abzulehnen ebenfalls Deroy Ant. class. 32, 439 ff. (mit Heranziehung des dunklen myk. peqota).
Page 2,502-503

Chinese

原文音譯：pšmtw 盆坡
詞類次數：動詞（81）
原文字根：送 相當於： （שָׁלַח‎）
字義溯源：打發*，打發人去，打發去見，打發前去，差，差來，差遣，伸出，派去，受託，解去，解送，送達，送給，餽送，派給，派，發，託。這字用了約80次，約翰福音卻用了32次，專門說到父打發子到世上來。另一個同義字的編號是 （ἀποστέλλω / ἐμπέμπω）在新約用了133次，約翰福音也用了26次。參讀 （ἀποστέλλω / ἐμπέμπω）
同源字：1） （ἀναπέμπω）送回去 2） （ἐκπέμπω）差遣 3） （μεταπέμπω）從別處送來 4） （πέμπω）打發 5） （προπέμπω）往前送 6） （συμπέμπω）打發同去
出現次數：總共（79）；太（4）；可（1）；路（10）；約（32）；徒（11）；羅（1）；林前（2）；林後（1）；弗（1）；腓（5）；西（1）；帖前（2）；帖後（1）；多（1）；彼前（1）；啓（5）
譯字彙編：
1） 差⋯來的（12） 約5:37； 約7:28； 約7:33； 約8:16； 約8:18； 約8:26； 約8:29； 約12:44； 約12:45； 約12:49； 約15:21； 約16:5；
2） 差⋯來（7） 約1:22； 約1:33； 約4:34； 約5:23； 約5:24； 約5:30； 約6:44；
3） 打發（6） 可5:12； 路7:19； 路15:15； 路16:27； 徒10:5； 腓2:25；
4） 差（4） 太2:8； 約13:16； 約15:26； 徒15:25；
5） 差遣（3） 約13:20； 約20:21； 啓22:16；
6） 差⋯來者（3） 約6:38； 約6:39； 約7:18；
7） 我打發（3） 弗6:22； 西4:8； 多3:12；
8） 差⋯來者的（2） 約7:16； 約9:4；
9） 伸出（2） 啓14:15； 啓14:18；
10） 打發人（2） 徒10:32； 徒19:31；
11） 派⋯去（2） 路20:11； 路20:12；
12） 我要派⋯去（1） 路20:13；
13） 打發⋯來（1） 路16:24；
14） 我⋯差遣的（1） 約13:20；
15） 我⋯打發人（1） 徒10:33；
16） 我⋯打發（1） 腓2:28；
17） 你們⋯打發人來（1） 腓4:16；
18） 打發⋯前去（1） 帖前3:2；
19） 打發⋯去（1） 腓2:23；
20） 打發⋯去見（1） 腓2:19；
21） 我就差⋯來（1） 約16:7；
22） 他⋯打發人（1） 徒20:17；
23） 我已打發⋯去見（1） 林前4:17；
24） 差⋯來之（1） 約14:24；
25） 給（1） 帖後2:11；
26） 受託的人（1） 路7:10；
27） 所要差來的（1） 約14:26；
28） 送給（1） 徒11:29；
29） 託（1） 路7:6；
30） 受差（1） 路4:26；
31） 就打發（1） 太11:2；
32） 打發人去（1） 太14:10；
33） 發（1） 太22:7；
34） 就差（1） 徒15:22；
35） 解送（1） 徒23:30；
36） 就打發人去（1） 帖前3:5；
37） 所派（1） 彼前2:14；
38） 當送達（1） 啓1:11；
39） 我打發了（1） 林後9:3；
40） 我就打發（1） 林前16:3；
41） 解去（1） 徒25:25；
42） 要解送（1） 徒25:27；
43） 就差遣（1） 羅8:3；
44） 餽送（1） 啓11:10

Mantoulidis Etymological

(=στέλνω). Σκοτεινή ἡ ἐτυμολογία του. Θέμα πέμπ-ω. Μέλλοντας: πέμπ-σ-ω → πέμψω καί ἀόρ. ἔπεμπ-σα → ἔπεμψα. Παρακ.: πέπομφα μέ ἑτεροίωση τοῦ ε σέ ο. Παθ. παρακ. πέ-πεμπ-μαι → πέπεμ-μ-μαι → πέπεμμαι.
Παράγωγα: πέμψις (=ἀποστολή), πεμπτός, μετάπεμπτος, ὑπόπεμπτος, πεμπτέος, μεταπεμπτέος, πεμπτέον, πομπή (=συνοδεία), πομπαῖος, πομπεύω, πομπεία, πόμπευσις, πόμπιμος, πομπός, νεκροπομπός, προπομπός, ψυχοπομπός, τηλέπομπος.