aliquis

Latin > English

aliquis aliquis (aliqua), aliquid (quod) (P N aliqua) PRON :: anyone, anybody, anything; someone (unspecified); some/few; some (particular) thing

Latin > English (Lewis & Short)

ălĭquis: aliquid; plur. aliqui alius-quis; cf. Engl.
I somebody or other, i.e. some person obscurely definite; v. Donald. Varron. p. 381 sq.] (fem. sing. rare).—Abl. sing. aliqui, Plaut. Aul. prol. 24; id. Most. 1, 3, 18; id. Truc. 5, 30; id. Ep. 3, 1, 11.—Nom. plur. masc. aliques, analog. to ques, from quis, acc. to Charis. 133 P.—Nom. and acc. plur. neutr. always aliqua.—Dat. and abl. plur. aliquibus, Liv. 22, 13; oftener aliquis, id. 26, 15; 26, 49; Plin. 2, 48, 49, § 131.—Alicui, trisyl., Tib. 4, 7, 2), indef. subst. pron., some one, somebody, any one, something, any thing; in the plur., some, any (it is opp. to an object definitely stated, as also to no one, nobody. The synn. quis, aliquis, and quidam designate an object not denoted by name; quis leaves not merely the object, but even its existence, uncertain; hence it is in gen. used in hypoth. and conditional clauses, with si, nisi, num, quando, etc.; aliquis, more emphatic than quis, denotes that an object really exists, but that nothing depends upon its individuality; no matter of what kind it may be, if it is only one, and not none; quidam indicates not merely the existence and individuality of an object, but that it is known as such to the speaker, only that he is not acquainted with, or does not choose to give, its more definite relations; cf. Jahn ad Ov. M. 9, 429, and the works there referred to).
In gen.: nam nos decebat domum Lugere, ubi esset aliquis in lucem editus, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115 (as a transl. of Eurip. Cresph. Fragm. ap. Stob. tit. 121, Ἔδει γὰρ ἡμᾶς σύλλογον ποιουμένους Τὸν φύντα θρηνεῖν, etc.): Ervom tibi aliquis cras faxo ad villam adferat, Plaut. Most. 1, 1, 65: hunc videre saepe optabamus diem, Quom ex te esset aliquis, qui te appellaret patrem, Ter. Hec. 4, 4, 30: utinam modo agatur aliquid! Cic. Att. 3, 15: aliquid facerem, ut hoc ne facerem, I would do any thing, that I might not do this, Ter. And. 1, 5, 24; so id. Phorm. 5, 6, 34: fit plerumque, ut ei, qui boni quid volunt adferre, adfingant aliquid, quo faciant id, quod nuntiant, laetius, Cic. Phil. 1, 3: quamvis enim demersae sunt leges alicujus opibus, id. Off. 2, 7, 24: quod motum adfert alicui, to any thing, id. Tusc. 1, 23, 53: te donabo ego hodie aliqui (abl.), Plaut. Most. 1, 3, 18; so, gaudere aliqui me volo, in some thing (or some way), id. Truc. 5, 30: nec manibus humanis (Deus) colitur indigens aliquo, any thing, Vulg. Act. 17, 25: non est tua ulla culpa, si te aliqui timuerunt, Cic. Marcell. 6 fin.: in narratione, ut aliqua neganda, aliqua adicienda, sic aliqua etiam tacenda, Quint. 4, 2, 67: sunt aliqua epistulis eorum inserta, Tac. Or. 25: laudare aliqua, ferre quaedam, Quint. 2, 4, 12: quaero, utrum aliquid actum an nihil arbitremur, Cic. Tusc. 5, 6, 15: quisquis est ille, si modo est aliquis (i. e. if only there is some one), qui, etc., id. Brut. 73, 255; so id. Ac. 2, 43, 132, etc.; Liv. 2, 10 fin.: nunc aliquis dicat mihi: Quid tu? Hor. S. 1, 3, 19; so id. ib. 2, 2, 94; 2, 2, 105; 2, 3, 6; 2, 5, 42, and id. Ep. 2, 1, 206.—Fem. sing.: Forsitan audieris aliquam certamine cursus Veloces superāsse viros, Ov. M. 10, 560: si qua tibi spon sa est, haec tibi sive aliqua est, id. ib. 4, 326.—
   B Not unfrequently with adj.: Novo modo novum aliquid inventum adferre addecet, Plaut. Ps. 1, 5, 156: novum aliquid advertere, Tac. A. 15, 30: judicabant esse profecto aliquid naturā pulchrum atque praeclarum, Cic. Sen. 13, 43: mihi ne diuturnum quidem quidquam videtur, in quo est aliquid extremum, in which there is any end, id. ib. 19, 69; cf. id. ib. 2, 5: dignum aliquid elaborare, Tac. Or. 9: aliquid improvisum, inopinatum, Liv. 27, 43: aliquid exquisitum, Tac. A. 12, 66: aliquid illustre et dignum memoriā, id. Or. 20: sanctum aliquid et providum, id. G. 8: insigne aliquid faceret eis, Ter. Eun. 5, 5, 31: aliquid magnum, Verg. A. 9, 186, and 10, 547: quos magnum aliquid deceret, Juv 8, 263: dicens se esse aliquem magnum, Vulg. Act. 8, 9: majus aliquid et excelsius, Tac. A. 3, 53: melius aliquid, Vulg. Heb. 11, 40: deterius aliquid, ib. Joan. 5, 14.—Also with unus, to designate a single, but not otherwise defined person: ad unum aliquem confugiebant, Cic. Off. 2, 12, 41 (cf. id. ib. 2, 12, 42: id si ab uno justo et bono viro consequebantur, erant, etc.): sin aliquis excellit unus e multis; effert se, si unum aliquid adfert, id. de Or. 3, 33, 136; so id. Verr. 2, 2, 52: aliquis unus pluresve divitiores, id. Rep. 1, 32: nam si natura non prohibet et esse virum bonum et esse dicendiperitum: cur non aliquis etiam unus utrumque consequi possit? cur autem non se quisque speret fore illum aliquem? that one, Quint. 12, 1, 31; 1, 12, 2.—
   C Partitive with ex, de, or the gen.: aliquis ex vobis, Cic. Cael. 3: aliquem ex privatis audimus jussisse, etc., Plin. 13, 3, 4, § 22: ex principibus aliquis, Vulg. Joan. 7, 48; ib. Rom. 11, 14: aliquis de tribus nobis, Cic. Leg. 3, 7: si de iis aliqui remanserint, Vulg. Lev. 26, 39; ib. 2 Reg. 9, 3: suorum aliquis, Cic. Phil. 8, 9: exspectabam aliquem meorum, id. Att. 13, 15: succurret fortasse alicui vestrūm, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 1: trium rerum aliqua consequemur, Cic. Part. 8, 30: impetratum ab aliquo vestrūm, Tac. Or. 15; so Vulg. 1 Cor. 6, 1: principum aliquis, Tac. G. 13: cum popularibus et aliquibus principum, Liv. 22, 13: horum aliquid, Vulg. Lev. 15, 10.—
   D Aliquid (nom. or acc.), with gen. of a subst. or of a neutr, adj. of second decl. instead of the adj. aliqui, aliqua, aliquod, agreeing with such word: aliquid pugnae, Plaut. Capt. 3, 4, 54: vestimenti aridi, id. Rud. 2, 6, 16: consilii, id. Ep. 2, 2, 71: monstri, Ter. And. 1, 5, 15: scitamentorum, Plaut. Men. 1, 3, 26: armorum, Tac. G. 18: boni, Plaut. Aul. 4, 6, 5; Ter. And. 2, 3, 24; Vulg. Joan. 1, 46: aequi, Ter. Ad. 2, 1, 33: mali, Plaut. Ep. 1, 1, 60; Ter. Eun. 5, 5, 29: novi, Q. Cic. Pet. Cons. 1, 1; Vulg. Act. 17, 21: potionis, Plaut. Men. 5, 2, 22: virium, Cic. Fam. 11, 18: falsi, id. Caecin. 1, 3: vacui, Quint. 10, 6, 1: mdefensi, Liv. 26, 5 al.—Very rarely in abl.: aliquo loci morari, Dig. 18, 7, 1.—
   E Frequently, esp. in Cic., with the kindred words aliquando, alicubi, aliquo, etc., for the sake of emphasis or rhetorical fulness, Cic. Planc. 14, 35: asperius locutus est aliquid aliquando, id. ib. 13, 33; id. Sest. 6, 14; id. Mil. 25, 67: non despero fore aliquem aliquando, id. de Or. 1, 21, 95; id. Rep. 1, 9; id. Or. 42, 144; id. Fam. 7, 11 med.: evadat saltem aliquid aliquā, quod conatus sum, Lucil. ap. Non. 293, 1; App. Mag. p. 295, 17 al.—
   F In conditional clauses with si, nisi, quod si, etc.: si aliquid de summā gravitate Pompeius dimisisset, Cic. Phil. 13, 1: si aliquid (really any thing, in contrast with nihil) dandum est voluptati, id. Sen. 13, 44: quod si non possimus aliquid proficere suadendo, Lucc. ap. Cic. Fam. 5, 14, 5: Quod si de iis aliqui remanserint, Vulg. Lev. 26, 39: si quando aliquid tamquam aliqua fabella narratur, Cic. de Or. 2, 59: si quis vobis aliquid dixerit, Vulg. Matt. 21, 3; ib. Luc. 19, 8: si aliquem, cui narraret, habuisset, Cic. Lael. 23, 88: si aliquem nacti sumus, cujus, etc., id. ib. 8, 27: cui (puero) si aliquid erit, id. Fam. 14, 1: nisi alicui suorum negotium daret, Nep. Dion, 8, 2: si aliquid eorum praestitit, Liv. 24, 8.—
In negative clauses with ne: Pompeius cavebat omnia, no aliquid vos timeretis, Cic. Mil. 24, 66: ne, si tibi sit pecunia adempta, aliquis dicat, Nep. Epam. 4, 4: ne alicui dicerent, Vulg. Luc. 8, 46.—
In Plaut. and Ter. collect. with a plur. verb (cf. τις, Matth. Gr. 673): aperite atque Erotium aliquis evocate, open, some one (of you), etc., Plaut. Men. 4, 2, 111 (cf. id. Ps. 5, 1, 37: me adesse quis nuntiate): aperite aliquis actutum ostium, Ter. Ad. 4, 4, 27.—
I In Verg. once with the second person sing.: Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor, Qui face Dardanios ferroque sequare colonos, Verg. A. 4, 625.!*? In the following passages, with the critical authority added, aliquis seems to stand for the adj. aliqui, as nemo sometimes stands with a noun for the adj. nullus: nos quibus est alicunde aliquis objectus labos, Ter. Hec. 3, 1, 6 Fleck.; Et ait idem, ut aliquis metus adjunctus sit ad gratiam, Cic. Div. in Caecil. 7, 24 B. and K.: num igitur aliquis dolor in corpore est? id. Tusc. 1, 34, 82 iid.: ut aliquis nos deus tolleret, id. Am. 23, 87 iid.: sin casus aliquis interpellārit, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 8 iid.: si deus aliquis vitas repente mutāsset, Tac. Or. 41 Halm: sic est aliquis oratorum campus, id. ib. 39 id.: sive sensus aliquis argutā sententiā effulsit, id. ib. 20 id. A similar use of aliquid for the adj. aliquod was asserted to exist in Plaut. by Lind. ad Cic. Inv. 2, 6, 399, and this is repeated by Klotz, s. v. aliquis, but Lemaire's Index gives only one instance: ni occupo aliquid mihi consilium, Plaut. Men. 5, 2, 94, where Brix now reads aliquod.
II Esp.
   A With alius, aliud: some or any other, something else, any thing else: dum aliud aliquid flagitii conficiat, Ter. Phorm. 5, 2, 5: potest fieri, ut alius aliquis Cornelius sit, Cic. Fragm. B. VI. 21: ut per alium aliquem te ipsum ulciscantur, id. Div. in Caecil. 6, 22: non est in alio aliquo salus, Vulg. Act. 4, 12: aliquid aliud promittere, Petr. 10, 5 al.—
   B And with the idea of alius implied, in opp. to a definite object or objects, some or any other, something else, any thing else: aut ture aut vino aut aliqui (abl.) semper supplicat, Plaut. Aul prol. 24: vellem aliquid Antonio praeter illum libellum libuisset scribere, Cic. Brut. 44: aut ipse occurrebat aut aliquos mittebat, Liv. 34, 38: cum seditionem sedare vellem, cum frumentum imperarem ..., cum aliquid denique rei publicae causā gererem, Cic. Verr. 1, 27, 20: commentabar declamitans saepe cum M. Pisone et cum Q. Pompeio aut cum aliquo cotidie id. Brut. 90, 310; Vell. 1, 17; Tac. A. 1, 4: (Tiberius) neque spectacula omnino edidit; et iis, quae ab aliquo ederentur, rarissime interfuit, Suet. Tib. 47.—
   C In a pregn. signif. as in Gr. τὶς, τὶ>, something considerable, important, or great = aliquid magnum (v. supra. I. B.; cf. in Gr. ὅτι οἴεσθέ τι ποιεῖν οὐδὲν ποιοῦντες, Plat. Symp. 1, 4): non omnia in ducis, aliquid et in militum manu esse, Liv. 45, 36.—Hence, esp.,
   1    Esse aliquem or aliquid, to be somebody or something, i. e to be of some worth, value, or note, to be esteemed: atque fac, ut me velis esse aliquem, Cic. Att. 3, 15 fin.: aude aliquid brevibus Gyaris dignum, si vis esse aliquis, Juv. 1, 73: an quidquam stultius quam quos singulos contemnas, eos esse aliquid putare universos? Cic. Tusc. 5, 36, 104: exstitit Theodas dicens se esse aliquem, Vulg. Act. 5, 36: si umquam in dicendo fuimus aliquid. Cic. Att. 4, 2: ego quoque aliquid sum, id. Fam. 6, 18: qui videbantur aliquid esse, Vulg. Gal. 2, 2; 2, 6: quod te cum Culeone scribis de privilegio locutum, est aliquid (it is something, it is no trifle): sed, etc., Cic. Att. 3, 15: est istuc quidem aliquid, sed, etc.; id. Sen. 3; id. Cat. 1, 4: est aliquid nupsisse Jovi, Ov. F. 6, 27: Est aliquid de tot Graiorum milibus unum A Diomede legi, id. M. 13, 241: est aliquid unius sese dominum fecisse lacertae, Juv. 3, 230: omina sunt aliquid, Ov. Am. 1, 12, 3; so, crimen abesse, id. F. 1, 484: Sunt aliquid Manes, Prop. 5, 7, 1: est aliquid eloquentia, Quint. 1, prooem. fin.—
   2    Dicere aliquid, like λέγειν τι, to say something worth the while: diceres aliquid et magno quidem philosopho dignum, Cic. Tusc. 3, 16, 35; cf. Herm. ad Vig. 731; 755; so, assequi aliquid, to effect something considerable: Etenim si nunc aliquid assequi se putant, qui ostium Ponti viderunt, Cic. Tusc. 1, 20, 45.—
   3    In colloquial lang.: fiet aliquid, something important or great, will, may come to pass or happen: Ch. Invenietur, exquiretur, aliquid fiet. Eu. Enicas. Jam istuc aliquid fiet, metuo, Plaut. Merc. 2, 4, 25: mane, aliquid fiet, ne abi, id. Truc. 2, 4, 15; Ter. And. 2, 1, 14.—
   D Ad aliquid esse, in gram. lang., to refer or relate to something else, e. g. pater, filius, frater, etc. (v. ad): idem cum interrogantur, cur aper apri et pater patris faciat, il lud nomen positum, hoc ad aliquid esse contendunt, Quint. 1, 6, 13 Halm.—
   E Atque aliquis, poet. in imitation of ᾧδε δέ τις, and thus some one (Hom. II. 7, 178; 7, 201 al.): Atque aliquis, magno quaerens exempla timori, Non alios, inquit, motus, etc., Luc. 2, 67 Web.; Stat. Th. 1, 171; Claud. Eutr. 1, 350.—
   F It is sometimes omitted before qui, esp. in the phrase est qui, sunt qui: praemittebatque de stipulatoribus suis, qui perscrutarentur, etc., Cic. Off. 2, 7, 25: sunt quibus in satirā videar nimis acer, Hor. S. 2, 1, 1: sunt qui adiciant his evidentiam, quae, etc., Quint. 4, 2, § 63 (cf. on the contr. § 69: verum in his quoque confessionibus est aliquid. quod ex invidiā detrahi possit).—
Aliquid, like nihil (q. v. I. γ), is used of persons: Hinc ad Antonium nemo, illinc ad Caesarem cotidie aliquid transfugiebat, Vell. 2, 84, 2 (cf. in Gr. τῶν δ ἄλλων οὔ πέρ τι ... οὔτε θεῶν οὔτ ἀνθρώπων, Hom. H. Ven. 34 sq. Herm.).— Hence the advv.
   A ălĭquid (prop. acc. denoting in what respect, with a verb or adj.; so in Gr. τὶ>), somewhat, in something, in some degree, to some extent: illud vereor, ne tibi illum succensere aliquid suspicere, Cic. Deiot. 13, 35: si in me aliquid offendistis, at all, in any respect, id. Mil. 36, 99: quos tamen aliquid usus ac disciplina sublevarent, somewhat, Caes. B. G. 1, 40: Philippi regnum officere aliquid videtur libertati vestrae, Liv. 31, 29: Nos aliquid Rutulos contra juvisse nefandum est? Verg. A. 10, 84: neque circumcisio aliquid valet, Vulg. Gal. 6, 15: perlucens jam aliquid, incerta tamen lux, Liv. 41, 2: aliquid et spatio fessus, Plin. 5, 9, 10, § 54; cf. Hand, Turs. I. p. 259; Ellendt ad Cic. de Or. 1, 9, 35.—
   B ălĭ-quō (from aliquoi, old dat. denoting direction whither; cf.: eo, quo, alio, etc.).
   1    Somewhither (arch.), to some place, somewhere; in the comic poets sometimes also with a subst. added, which designates the place more definitely: ut aliquo ex urbe amoveas, Plaut. Ep. 2, 2, 94: aliquo abicere, Ter. Ad. 4, 7, 26: concludere, id. Eun. 4, 3, 25 (cf. id. Ad. 4, 2, 13, in cellam aliquam concludere): ab eorum oculis aliquo concederes, Cic. Cat. 1, 17: demigrandum potius aliquo est quam, etc., id. Dom. 100: aliquem aliquo impellere, id. Vatin. 15: aliquo exire, id. Q. Fr. 3, 1: aliquo advenire vel sicunde discedere, Suet. Calig. 4; Plaut. Rud. 2, 6, 51; id. Men. 5, 1, 3: in angulum Aliquo abire, Ter. Ad. 5, 2, 10; 3, 3, 6: aliquem rus aliquo educere, Cic. Q. Fr. 3, 3.—With a gen., like quo, ubi, etc.: migrandum Rhodum aut aliquo terrarum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 1, 5.—
   2    With the idea of alio implied, = alio quo, somewhere else, to some other place (cf. aliquis, II. B.): dum proficiscor aliquo, Ter. And. 2, 1, 28: at certe ut hinc concedas aliquo, id. Heaut. 3, 3, 11: si te parentes timerent atque odissent tui, ab eorum oculis aliquo concederes, Cic. Cat. 1, 7, 17; cf. Hand, Turs. I. p. 265.—
   C ălĭ-quam, adv. (prop. acc. fem.), = in aliquam partem, in some degree; only in connection with diu, multus, and plures.
   1    Aliquam diu (B. and K.), or together aliquamdiu (Madv., Halm, Dietsch), awhile, for a while, for some time; also pregn., for some considerable time (most freq. in the histt., esp. Cæs. and Livy; also in Cic.).
   a Absol.: ut non aliquando condemnatum esse Oppianicum, sed aliquam diu incolumem fuisse miremini, Cic. Clu. 9, 25: Aristum Athenis audivit aliquam diu, id. Ac. 1, 3, 12: in vincula conjectus est, in quibus aliquamdiu fuit, Nep. Con. 5, 3; id. Dion, 3, 1: quā in parte rex affuit, ibi aliquamdiu certatum, Sall. J. 74, 3; Liv. 3, 70, 4.—
   b Often followed by deinde, postea, postremo, tandem, etc.: pugnatur aliquamdiu pari contentione: deinde, etc., Auct. B. G. 8, 19, 3: cunctati aliquamdiu sunt: pudor deinde commovit aciem, Liv. 2, 10, 9; so id. 1, 16: quos aliquamdiu inermos timuissent, hos postea armatos superāssent, Caes. B. G. 1, 40, 6: controversia aliquamdiu fuit: postremo, etc., Liv. 3, 32, 7; 25, 15, 14; 45, 6, 6: ibi aliquamdiu atrox pugna stetit: tandem, etc., Liv. 29, 2, 15; 34, 28, 4 and 11; Suet. Ner. 6.—*
   c With donec, as a more definite limitation of time, some time ... until, a considerable time ... until: exanimis aliquamdiu jacuit, donec, etc., Suet. Caes. 82. —
   d Meton., for a long distance; most freq. of rivers: Rhodanus aliquamdiu Gallias dirimit, Mel. 2, 5, 5; so id. 3, 5, 6; 3, 9, 8 al.—Of the Corycian cave in Cilicia: deinde aliquamdiu perspicuus, mox, et quo magis subitur, obscurior, Mel. 1, 13.—
   2    Aliquam multi, or aliquammulti, somewhat many, considerable in number or quantity (mostly post-class.): sunt vestrūm aliquam multi, qui L. Pisonem cognōrunt, Cic. Verr. 2, 4, 25, § 56 B. and K.: aliquammultos non comparuisse, * Gell. 3, 10, 17 Hertz: aliquammultis diebus decumbo, App. Mag. p. 320, 10.—Also adv.: aliquam multum, something much, to a considerable distance, considerably: sed haec defensio, ut dixi, aliquam multum a me remota est, App. Mag. p. 276, 7 dub.—And comp. * aliquam plures, somewhat more, considerably more: aliquam pluribus et amarioribus perorantem, Tert. Apol. 12 dub.; cf. Hand, Turs. I. p. 243.—
   D ălĭquā, adv. (prop. abl. fem.).
   1    Somewhere (like mod. Engl. somewhere for somewhither): antevenito aliquā aliquos, Plaut. Mil. 2, 2, 66: aliquā evolare si posset, * Cic. Verr. 2, 1, 26, § 67: si quā evasissent aliquā, Liv. 26, 27, 12.—
   2    Transf. to action, in some way or other, in some manner, = aliquo modo: aliquid aliquā sentire, Plaut. Merc. 2, 2, 62: evadere aliquā, Lucil. ap. Non. 293, 1: aliquid aliquā resciscere, Ter. Phorm. 5, 1, 19, and 4, 1, 19: aliquā nocere, * Verg. E. 3, 15: aliquā obesse, App. Mag. p. 295, 17.—
   E ălĭqui, adv. (prop. abl. = aliquo modo), in some way, somehow: Quamquam ego tibi videor stultus, gaudere me aliqui volo, Plaut. Truc. 5, 30 (but in this and like cases, aliqui may be treated as the abl. subst.; cf. supra, I. A.); cf. Hand, Turs. I. p. 242.!*? The forms aliqua, neutr. plur., and aliquam, acc., and aliquā, abl., used adverbially, may also be referred to the adj. ălĭ-qui, ălĭqua, ălĭquod.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ălĭquis,⁴ quă, quĭd (alis, quis), adj.-pron. indéf.; la forme aliquis est tantôt adj., tantôt subst. ; pour aliqua, v. aliqui ; aliquid touj. subst.
1 quelqu’un [indéterminé, mais existant], un tel ou un tel : quisquis est ille, si modo est aliquis Cic. Br. 255, celui-là quel qu’il soit, si seulement il y a qqn [s’il existe] ; quivis licet, dum modo aliquis Cic. Att. 10, 15, 3, n’importe qui, pourvu qu’il y ait qqn ; si canes latrent, cum deos salutatum aliqui venerint Cic. Amer. 56, si les chiens aboyaient, quand tels ou tels viennent saluer les dieux... || adj., quelque, tel ou tel : sive illa arte pariatur aliqua sive exercitatione quadam sive natura Cic. Br. 25, qu’elle [l’éloquence] provienne soit de tel ou tel système théorique, soit d’exercices spéciaux, soit de dispositions naturelles ; verba adligata quasi certa aliqua lege versus Cic. de Or. 3, 176, mots liés pour ainsi dire par quelque loi métrique déterminée ; est aliqua mea pars virilis Cic. Verr. 2, 4, 81, j’ai là pour une part [si petite qu’elle soit, elle existe] mon lot personnel ; excutiendum est quid sit « carere », ne relinquatur aliquid erroris in verbo Cic. Tusc. 1, 88, il faut définir nettement le mot carere, pour qu’il ne reste pas en lui qq. principe d’erreur ; in aliquo judicio Cic. Verr. 2, 5, 176, dans tel ou tel procès
2 [joint ou non à alius ] quelque [n’importe lequel], tel ou tel : non alio aliquo, sed eo ipso crimine Cic. Sest. 53, non pas pour tel ou tel autre grief, mais précisément pour celui-là, cf. Inv. 2, 74 ; de Or. 2, 36, etc. || cum mercaturas facerent aut aliquam ob causam navigarent Cic. Verr. 2, 5, 72, en faisant du commerce ou en naviguant pour un motif quelconque ; misericordia, odio, motu animi aliquo perturbatos (judices) Cic. Br. 200, [s’il voit les juges] remués par la pitié, par la haine ou par une passion quelconque ; tuam culpam non modo derivare in aliquem, sed communicare cum altero Cic. Verr. 2, 2, 49, je ne dis pas détourner ta culpabilité sur quelqu’un [n’importe qui], mais la partager avec un autre ; quamvis amplum sit, id est parum tum, cum est aliquid amplius Cic. Marc. 26, si considérable que ce soit, c’est encore trop peu, quand il y a qqch. quoi que ce soit] de plus considérable
3 quelque (de qq. importance) : nemo vir magnus sine aliquo afflatu divino unquam fuit Cic. Nat. 2, 166, personne n’a jamais été un grand homme sans quelque inspiration divine ; nihil umquam fecit sine aliquo quæstu Cic. Verr. 2, 5, 11, il n’a jamais rien fait sans tirer qq. profit ; quod Italiam sine aliquo vulnere cepissent Cæs. C. 3, 73, [remercier la fortune] de ce qu’ils avaient pris l’Italie sans trop de pertes (sans perte de qq. conséquence) || si aliquid modo esset viti Cic. de Or. 1, 129, s’il y avait seulement le moindre défaut ; si alicujus injuriæ sibi conscius fuisset Cæs. G. 1, 14, 2, s’il avait eu quelque injustice (une injustice réelle) à se reprocher ; sero facturos cum aliquid calamitatis esset acceptum Cæs. G. 5, 29, 1, [il disait] qu’il serait trop tard pour eux de prendre cette mesure quand on aurait essuyé quelque grave échec
4 [avec une négation] : difficile est non aliquem, nefas quemquam præterire Cic. Sen. 30, il serait difficile de n’en pas oublier qqn, et ce serait criminel d’en omettre un seul ; qui neque exercitationis ullam viam neque aliquod præceptum artis esse arbitrarentur Cic. de Or. 1, 14, en hommes qui ne pensaient pas qu’il existât ni une seule méthode d’exercice ni le moindre précepte théorique ; non enim declamatorem aliquem de ludo, sed doctissimum quærimus Cic. Or. 47, car ce n’est pas quelque déclamateur d’école, c’est un homme du plus grand savoir que nous avons en vue dans cette enquête
5 [ironique] gravis auctor, Calatinus credo aliquis aut Africanus Cic. Pis. 14, caution de poids, comme un (Attilius) Calatinus, je crois, ou comme un (Scipion l’) Africain ; Phormioni alicui Cic. Phil. 2, 14, à quelque Phormion
6 [avec noms de nombre] quelque, environ : elleborum potabis aliquos viginti dies Pl. Men. 950, tu boiras de l’ellébore pendant quelque vingt jours, cf. Cato Agr. 156 ; Orig. 4, 7, p. 18, l. 7 [ Gell. 3, 7, 6 ]; Cic. Fin. 2, 62 ; mais velim mittas de tuis librariolis duos aliquos Cic. Att. 4, 4b, 1, je voudrais que tu m’envoies deux de tes copistes [indéterminés, ceux que tu voudras]; souvent unus aliquis ou aliquis unus, v. unus
7 [formules] : dicet aliquis Cic. Tusc. 3, 46, etc.; quæret aliquis Cic. Verr. 2, 5, 180, etc., qqn dira, demandera ; inquiet aliquis Cic. Verr. 2, 2, 45, dira qqn
8 [noter] exite aliquis Pl. Epid. 399, sortez, qqn ; aperite aliquis Pl. Merc. 131, ouvrez, qqn || exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor Virg. En. 4, 625, puisses-tu sortir de mes cendres qui que tu sois comme un vengeur
9 aliquid : aliquid posse in dicendo Cic. de Or. 1, 91, avoir qq. valeur comme orateur, cf. Br. 54, etc.; est hoc aliquid, tametsi non est satis Cic. Cæcil. 47, c’est là qqch., mais ce n’est pas assez, cf. CM 8 ; ego quoque aliquid sum Cic. Fam. 6, 18, 3, moi aussi, je suis qqch. ; quos singulos sicut operarios contemnas, eos aliquid putare esse universos Cic. Tusc. 5, 104, des gens que l’on méprise individuellement comme des manœuvres, [c’est une sottise] de croire qu’ils sont qqch. en bloc ; si modo sit aliquid esse beatum Cic. Fin. 2, 86, si du moins c’est qqch. que le bonheur || [pris adv^t] aliquid differre Cic. Tusc. 3, 84, différer en qqch. (qq. peu) ; aliquid obesse Cic. Fl. 103, porter qq. préjudice, faire qq. tort.
     dat. sing. arch. aliquoi Sen. Rhet. Contr. 9, 5, 11 ; abl. n. arch. aliqui Pl. Aul. 24, etc. ; nom. plur. arch. aliques d’après Char. 159, 7 ; dat.-abl. plur. aliquis Liv. 24, 22, 14 ; 26, 15, 3 ; 26, 49, 6 ; 45, 32, 6.

Latin > German (Georges)

ali-quis, aliqua, aliquid, Plur. aliqui, Pron. indef. subst. u. adi. (alius quis), eig. = alius nescio quis, d.h. dieser od. ein anderer aus der Mehrzahl, irgend jemand (einer), irgend ein od. etwas, dieser u. jener, im Plur. auch irgendwelche, einige, manche, I) im allg.: a) allein: α) subst.: is aliquis, dieser Jemand, Cic.: quisquis est ille, si modo est aliquis, Cic.: declamabam saepe cum M. Pisone et cum Q. Pompeio aut cum aliquo cotidie, Cic.: aut ipse occurrebat aut aliquos mittebat, Liv.: quem igitur cum omnium gratia voluit, hunc voluit cum aliquorum querela, Cic.: nihilne tibi videor an aliquid dicere? Cic.: vellem aliquid Antonio praeter illum libellum libuisset scribere, Cic.: aliquid facerem, ut hoc ne facerem, ich würde, ich weiß nicht was, tun, Ter.: aliquid fiet, interea fiet aliquid, es wird irgend etwas geschehen, Komik.: u. so erit hic aliquid aliquando, Cic. ep. (vgl. Klotz u. Spengel Ter. Andr. 314). – fem. aliqua (Akk. aliquam), Ov. met. 10, 560 (Varr. LL. 6, 56 zw.). – β) adi. (vgl. Osann Cic. de rep. 1, 68. p. 140), aliquis deus, irgend ein G., Cic.: aliquis error. Verg.: aliquo tempore anni, einmal im Jahre, Liv.: sine aliquo quaestu atque praeda, Cic.: sine aliquo timore, ohne Anwandlung von Furcht, Cic.: non sine aliqua spe et cogitatione, Cic.: qui alicui rei est, der zu etwas taugt, Cic.: aliquo modo, Plaut.: aliquo pacto, Ter.: aliqua ex parte, einigermaßen, Cic.: aliquā re publica, wenn der St. einigermaßen bestehen kann, bei leidlichen Verhältnissen im St., Cic. – aliqui... alii, quidam... aliqui, quidam... alii... aliqui, Plin. (s. Sillig zu 33, 101 u. zu 34, 106). – aliquantum... aliquid... nihil, Plin. ep. (s. ali-quantus). – b) verstärkt durch alius, irgend ein anderer, irgend etwas anderes (vgl. Stürenb. Cic. Arch. 11. p. 92), quae non habent caput aut aliquam aliam partem, Varr. LL.: dum aliud aliquid flagitii conficiat, Ter.: sin, ut tu scribis, ista evanuerint, aliquid aliud videbimus, Cic. – c) verstärkt durch unus (s. Moser u. Osann Cic. de rep. 1, 48. p. 99), ein einziger, unbestimmt u. gleichgültig, welcher? irgendeiner, aliquis unus pluresve divitiores, Cic.: unum aliquem diem, irgend einen beliebigen Tag, Cic. – d) partitiv mit ex, de od. mit dem Genet., aliquis ex vobis, Cic.: aliquis ex iis, Petron.: aliquis de tuis, Cic.: exspectabam aliquem meorum, Cic. – e) wie im Griech. τίς, um eine Zahl ungefähr anzugeben (s. Holstein Cic. de fin. 2, 62), einige, etwa, hos aliquos dies, einige T., Plaut.: aliquos viginti dies, Plaut.: aliqua folia quinque, Cato: tres aliqui aut quattuor, Cic. – f) aliquid mit dem Genet. eines Subst. od. eines Adi. neutr. der 2. Declin., aliquid monstri, Ter.: agri aliquid, Liv.: aliquid virium, Cic.: falsi aliquid, Cic.: laxare aliquid laboris, Liv.: sehr selten in einem casu obl., aliquo loci morari, Ulp. dig. – g) auch mit Adii. qualit., aliquis imbecillior, einer, der schwächer ist, Cic.: aliquid divinum, etwas, was göttlich ist, Cic.: in quo est aliquid extremum, worin es etwas Äußerstes gibt, Cic. – auch für was gew. tale quid mit mehr Bestimmtheit, aliquid in somno tale, quale etc., Cic.; vgl. aliquid huiusmodi, Cic. – h) in Konditionalsätzen mit si, nisi etc., Cic. u.a. – i) mit der 2. pers. sing., exoriare aliquis, Verg. Aen. 4, 525. – u. kollektiv mit der 2. pers. plur. (vgl. Passows Handw. in v. τίς no. B, II, 1, c), aperite atque Erotium aliquis evocate ante ostium, Plaut. Men. 674: aperite aliquis actutum ostium, Ter. adelph. 634. – k) Akk. aliquid = in irgend etwas, in irgend einer Beziehung, einigermaßen, si in me al. offendistis, Cic.: ne additus nomini honos aliquid libertati officeret, Liv.: sublevare alqm al., Caes.: perlucens iam al. lux, Liv. – 1) neutr. pl. subst., aliqua, einiges, etwas, in narratione aliqua eicienda, Quint.: u.m. Genet., trium rerum aliqua consequemur, Cic. – II) insbes.: A) ein unbestimmtes Einzelnes aus einer größern Mehrheit hervorhebend, mancher, manch einer, dieser und jener, wie τίς, dicet aliquis forte, Vitr.: dixerit hic aliquis, Catull.: est aliquis, qui se inspici, aestimari fastidiat, Liv. – B) prägnant wie im Griech. τίς, τί, etwas der Rede Wertes, etwas Bedeutendes, Großes (s. Kühner u. Meißner Cic. Tusc. 1, 45), si nunc aliquid assequi se putant, Cic. – dah. a) esse aliquem od. aliquid, wie im Griech. τινά, od. τί ειναι (vgl. Passows Handw. in v. τίς no. B, II, 2, d.p. 1912, b), etwas sein, d.i. von Wert-, etwas Rechtes sein, etwas gelten, etwas zu sagen od. zu bedeuten haben, etwas heißen od. sagen wollen, Cic.: est aliquid nupsisse Iovi, es ist etwas, es ist keine Kleinigkeit, Ov. – b) dicere aliquid, wie λέγειν τι, etwas Gewichtiges, nicht ganz Grundloses behaupten, Cic. – c) in der Umgangsspr., aliquid, etwas = etwas Bedeutendes, zumal Erwünschtes, Angenehmes, fiet aliquid, es kann etwas geschehen, -eintreten, -sich ereignen, Plaut. u. Ter.: u. so Vestorio aliquid significes, sage etwas Schönes, Angenehmes, eine Schmeichelei, Cic. – u. aliquid in verblümter Sprache für den sinnlichen Liebesgenuß, sin de Aurelia aliquid aut Lollia, Cic. ep. 9, 22. § 4 (vgl. Tusc. 3, 43). Prop. 2, 18, 11. – / Nomin. Sing. Femin. aliqua, adj., Pompon. com. 114 (aliqua strena, nach Ribbecks Vermutung). Cic. ep. 6, 20, 2 (aliqua res); subst., Sen. contr. 10, 3 (32), 2 u. 10, 4 (33), 20; Plur. Femin, aliquae, adj. Lucr. 4, 261 (aliquae res). – Archaist., Dat. Sing. aliquoi, Sen. contr. 9, 5 (28), 11. – arch. Nom. Plur. aliques, nach Charis. 159, 7. – Dat. u. Abl. Plur. auch aliquis, Corp. inscr. Lat. 8, 2728, 82. Liv. 24, 22, 14; 26, 15, 3; 26, 49, 6; 45, 32, 6. Plin. 2, 55 u.a. (s. Sillig zu 33, 48). – Dat. Plur. Femin. aliquabus, Soran. Lat. p. 10, 22. – alicui dreisilbig, Tibull. 4, 7, 1. Ov. trist. 4, 7, 7.

Latin > Chinese

aliquis, qua, quod vel quid. gen. alicujus. dat. alicui. adj. :: 或有人。 Aliquem se esse putat 自以爲大。Aliquid dicit 言之合式。Aliquid loci 必有處。