πάσχω

English (LSJ)

Il.20.297, etc.: impf.
A ἔπασχον 17.375, etc.: fut. πείσομαι Od.2.134, etc.; Dor. 3sg. παισεῖται Abh.Berl.Akad.1925(5).21 (Cyrene, iii B.C.): aor. ἔπᾰθον Il.9.492, etc.: pf. πέπονθα Od.13.6, etc.: plpf. ἐπεπόνθειν ib.92, etc.; Att. ἐπεπόνθη Pl.Smp. 198c (all the above tenses in Hom., pres. and aor. only in Hes.). —Rarer forms, 2pl. pf. πέπασθε (so Aristarch.) Il.3.99, πέποσθε Od. 23.53; fem. pf. part. πεπᾰθυῖα 17.555; Dor. pf. πέποσχα Stesich. 89, Epich.11, PCair.Zen. 482.18 (iii B.C.):—have something done to one, suffer, opp. do, ὅσσ' ἔρξαν τ' ἔπαθόν τε Od.8.490; ῥέζοντά τι καὶ παθεῖν ἔοικεν Pi.N.4.32; δρᾶν καὶ πάσχειν, v. δράω; πολλὰ μὲν… πείσεσθαι, πολλὰ δὲ ποιήσειν Hdt.5.89, etc.: hence used as Pass. of ποιέω (cf. Arist. Cat.2a4, Metaph. 1017a26, Plot.3.6.8, etc.), π. τι ὑπό τινος to be treated so and so by another, suffer it at his hands, ἃ πάσχοντες ὑφ' ἑτέρων ὀργίζεσθε, ταῦτα τοὺς ἄλλους μὴ ποιεῖτε Isoc.3.61, cf. Hdt.1.44, 124,al.; ἐξ ἐμοῦ μὲν ἔπαθες οἷα φῂς παθεῖν, δρᾷς δ' οὐδὲν ἡμᾶς εὖ E.Hec.252; οἷα πρὸς θεῶν πάσχω θεός A.Pr.92, cf. Hdt.1.36.
II to have something happen to one, to be in a state or come to be in a state or case, καί τι ἔφη γελοῖον παθεῖν Pl.Smp. 174e; ὅπερ οἱ τὰς ἐγχέλεις θηρώμενοι πέπονθας Ar.Eq.846, cf. V.946; ὁρᾶτε μὴ ταὐτὸ πάθητε τῷ ἵππῳ see that it be not with you as with the horse in the fable, Arist. Rh. 1393b20, cf. Pl.R. 488a; παραπλήσιον π. ὥσπερ ἂν εἰ… Isoc.1.27; ὁμοιότατον πεπονθέναι ὥσπερ ἂν εἴ τις… Pl.Phd. 98c.
2 of the influence of passion or feeling, to be affected in a certain way, be (or come to be) in a certain state of mind, οἱ Καμαριναῖοι ἐπεπόνθεσαν τοιόνδε Th.6.88, cf. 1.80, D.20.56; ὅ τι μὲν ὑμεῖς πεπόνθατε ὑπὸ τῶν ἐμῶν κατηγόρων οὐκ οἶδα Pl.Ap.17a, cf. 21c,22c, Alc.1.118b, Smp.198c; π. τι πρός τινας Isoc.2.42, Pl.Grg. 485b, cf. X.Smp.4.11, 8.15, etc.; τι ἔς τινας Th.6.11: sometimes with Adj., ὑϊκὸν πάσχει he is swinishly disposed, X.Mem.1.2.30: abs., ὁ πάσχων the man of feeling or man of impulse, ὁ μὴ πάσχων the unimpassioned man, Arist.MM1203b21.
3 of things, πεπόνθασι… αἱ Ἰώνων ὁρταὶ τοῦτο this is the case with... Hdt.1.148; πάσχει δὲ ταὐτὸ τοῦτο καὶ τὰ κάρδαμα this is just the way with... Ar.Nu.234; οἷον τὰ γράμματα πεπονθότ' ἂν εἴη Pl.Sph.253a; ὁμοίως π. τῷ Νείλῳ to be in the same case with... Hdt.2.20.
4 Gramm., of words, to be subject to certain changes, EM 200.11, 491.2, etc.; τὸ πεπονθός a modified form, A.D.Adv.137.16.
b to be passive in meaning, Id.Synt. 244.6,al.
III freq. with Advbs., κακῶς πάσχειν or παθεῖν to be in evil plight, be unlucky, Od.16.275, Hdt.3.146, etc.; κακῶς π. ὑπό τινος to be ill used, be ill treated by... A.Pr.1041 (anap.); ἐκ Διὸς π. κακῶς ib.759 (but also κακὸν π. ὑ. τ. Th.8.48): freq. with an Adj., κακά, αἰνά, λυγρὰ π., Il.3.99, 22.431, Hdt.9.37; ἀνάρσια πρός τινος Id.5.89: freq. in Trag., π. δύσοιστα, τάλανα, ἀμήχανα, οἰκτρά, σχέτλια, ἀνάξια, A.Eu.789 (lyr.), Th.988 (dub.), E.Hipp.598, Hec.321, Andr.1180 (dub.), IA852: also in Prose, δεινά, βίαια π., D.51.19, 21.1, etc.; πρέποντα πάσχειν Anti-pho 3.3.9: in Hom. also with Subst., ἄλγεα, κήδεα, πήματα, ἀεκήλια ἔργα, Il.20.297, Od.17.555, Il.5.886, 18.77: rarely in Att., πράγματ' αἴσχιστ' ἂν ἐπάθομεν D.21.17.
b εὖ πάσχειν to be well off, in good case, c. gen., τῶν αὑτοῦ (leg. ὧν αὐτοῦ, cf. ὅς Possess.) κτεάνων εὖ πασχέμεν to have the good of, enjoy one's own, like ἀπολαύω, γεύομαι, etc., Thgn. 1009, cf. Pi.N.1.32; εὖ πάσχειν = receive benefits, opp. εὖ δρᾶν, A.Eu.868, Th.2.40, etc.; ἀνθ' ὧν ἔπασχον εὖ… χάριν δοῦναι S.OC1489; τιμᾶσθαι… ἐν τῇ μνήμῃ τῶν εὖ πεπονθότων Aeschin.3.182; εὖ παθεῖν ὑπό τινων Pl.Grg. 519d, etc.: also with an Adj., π. ἀγαθά Hdt.2.37; τι ἐσλόν Pi.P.9.89, cf. Alc.Supp.22.5; τερπνόν τι S.Aj.521, cf. Theoc.7.83; χαρτά, ὅσια, E.Ph.618, Hec. 788; γλυκέα, χαρίεντα π., Ar.Pax591, Ec.794; δίκαια Din.1.10; φιλικὰ ὑπό τινος X.Cyr.4.6.6.
2 without Adv., with reference to evil, used for κακῶς or κακὰπ., μάλα πόλλ' ἔπαθον καὶ πόλλ' ἐμόγησα Od.5.223, cf. Il. 23.607; εἴ κεν μάλα πολλὰ πάθοι 22.220; ὁτιοῦν π. suffer anything whatever, Isoc.12.133, etc.: abs., παθὼν δέ τε νήπιος ἔγνω by hard experience, Hes. Op.218, cf. S.OT403; ὁ παθών = the injured party, Pl. Lg.730a, 878c:—Phrases: μή τι πάθῃς or πάθοι, lest thou, lest he suffer any ill, Od.17.596, Il.5.567, cf. 11.470, etc.; μή τι πάθωμεν 13.52: hence εἴ τι πάθοιμι or ἤν τι πάθω, as euphemism, if aught were to happen to me, i.e. if I were to die, Callin.1.17, Hdt.8.102, Ar.Ec.1105, V.385, Lys.19.51, Theoc.8.10; ἂν οὗτός τι πάθῃ D.4.11; ἐάν τινα ἀνθρώπινα πάσχῃ IG3.74.13; so εἴ τι πείσεται… ἅδε γᾶ E.Ph.244 (lyr.); ἤν τι ναῦς πάθῃ Id.IT755, cf. Syngr. ap. D.35.13.
b in Law, suffer punishment, pay the penalty, Lys.20.30; π. ὡς ἱερόσυλος SIG 1016.7 (Iasos, iv B. C.), cf. 1 Ep.Pet.4.15; ὡς προδότης καὶ ἐπιβουλεύων τῷ δήμῳ πασχέτω τι Aen. Tact.11.9; τιμᾶν ὅ τι χρὴ παθεῖν… ἢ ἀποτεῖσαι Pl.Plt. 299a (-τίνειν codd.), cf. Ap.36b, X.Mem.2.9.5, IG12.65.50, etc.
3 τί πάθω; what is to become of me? ὤμοι ἐγώ, τί π.; Il.11.404, Od.5.465, S.OC216 (lyr.), Theoc.3.24; sometimes what am I to do, what else am I to do? Ar.Nu.798; so esp. τί γὰρ πάθω; E.Hec.614, Supp.257, Ar.Av. 1432, etc.; ὡμολόγηκα· τί γὰρ πάθω; I allow it—how can I help it? Pl.Euthd. 302d, cf. Hdt.4.118.
4 in 2sg., τί πάσχεις; what's the matter with you? Ar.Nu.708, Av.1044; τί χρῆμα πάσχεις; Id.Nu.816: so in aor. part., τί παθών; τί παθόντε λελάσμεθα θούριδος ἀλκῆς; what possesses us that we have forgotten… ? Il.11.313; but τί παθόντες γαῖαν ἔδυτε; what befell you that you died? Od.24.106; also οὐδὲν θαυμαστὸν ἔπαθεν… πεισθείς no wonder that he was induced, Antipho 2.4.7.
5 to be ill, suffer, c. acc. of the part affected, π. τοὺς πόδας, τὴν πλευράν, PSI4.293.23 (iii A. D.), PGen.56.27 (iv A. D.): abs. in part., ὁ πάσχων, almost = ὁ κάμνων, the patient, PMag. Par>.1.3017; μεταβαίνει ἀπὸ τῶν παθῶν ἐπὶ τοὺς πάσχοντας ἀνθρώπους Gal.16.583, cf. 15.501, Sor.Fasc. 45, al.
IV in later Stoic Philos., πάσχειν is to be acted upon by outward objects, take impressions from, them, opp. ἀποπάσχω, mostly followed by ὅτι, to be led to suppose that... Arr.Epict.1.2.3, 1.18.1, etc.: also c. acc., have experience of, ἀρετήν, λόγον, Ph.2.449, 1.121. (Πṇθσκω, fut. Πένθ-σομαι, cf. πένθος.)

German (Pape)

[Seite 532] nur praes. u. impf., die übrigen tempp. werden von παθ, aor. ἔπαθον, u. von πενθ, fut. πείσομαι, perf. πέπονθα, gebildet; ep. πέποσθε für πεπόνθατε, Hom. Il. 3, 99, πεπαθυῖα für πεπονθυῖα, Od. 17, 555; dor. πέποσχα, Stesichor. bei Phot. lex.; bei Her. 9, 37 das fut. πήσομαι, f. v.l.; πήσας bei Aesch. Ag. 1607 ist in παίσας od. πταίσας geändert; – leiden; eine Einwirkung von außen erfahren, wobei man sich leidend verhält, also übh. irgend einen Eindruck, sei es ein guter oder ein schlechter, empfangen, im Gegensatz der eigenen freien Thätigkeit; wie παθεῖν u. ἔρξαι einander entgegstzt sind, Od. 8, 490; vgl. Aesch Ag. 1545. 1643; Soph. O. C. 268 u. sonst, wie in Prosa, Thuc. 7, 71; Xen. Cyr. 7, 1, 40. – Gew. etwas Schlimmes, Unangenehmes erfahren, erleiden, erdulden, sowohl mit dem Zusatz κακά u. ä., als auch ohne diesen, Hom. u. Folgde überall; ἄλγεα, Il. 20, 297; οὐλὴν ὅττι πάθοι, Od. 19, 464; μάλα πόλλ' ἔπαθον καὶ πόλλ' ἐμόγησα κύμασι καὶ πολέμῳ, 5, 223; oft μή τι πάθῃς, daß dir nichts Uebeles begegne, kein Unglück widerfahre; ἔγνω παθών, er hat durch schlimme Erfahrungen gelernt, Hes. O. 220; ἴδεσθέ μ' οἷα πρὸς θεῶν πάσχω θεός, Aesch. Prom. 92; πτωμάτων γὰρ ἄξια πάσχω τε καὶ πέπονθα καὶ πείσομαι, Eur. Troad. 468; Soph., Ar. u. in Prosa; πεισόμενος πολλά τε καὶ λυγρά, Her. 9, 37; daher παθόντες ταῦτα πρὸς Αἰγινητέων, von Seiten der Aegineten eine Niederlage erlitten haben, 5, 89. 6, 88; in ἐάν τι πάθω, εἴ τι πάθοιμι, liegt gew. ein Euphemismus, wenn mir Etwas zustoßen, etwas Menschliches begegnen sollte, d. i. wenn ich sterben sollte, vgl. Callin. el. 17; Her. 8, 102 u. oft bei den Att., wie Is. 1, 4 Plat. Menex. 246 c; sogar ἄν τι ἡ δέλτος πάθ ῃ, wenn sie verloren gehen sollte, Ep. II, 312 d, vgl. ἤν τι ναῦς πάθῃ, Eur. I. T. 755. – In der Frage τί πάθω; τί πείσομαι; ist immer der höchste Grad der Noth und Verlegenheit ausgedrückt, in welche Jemand durch gewaltsam auf ihn eindringende Unstände geraten ist, was wird mir begegnen? was wird aus mir werden? wodurch der Fragende bezeichnet, daß er das Schlimmste erwartet; Il. 11, 404 Od. 5, 465; Her. 4, 118; Aesch. Spt. 1049; Soph. O. C. 216 Tr. 969; vgl. Valck. Eur. Phoen. 902. Wenn auch zuw, ilen unser »was soll ich thun?« (vgl. noch Plat. Euthyd. 302 d, ὡμολόγηκα, ἔφην· τί γὰρ πάθω; konnte ich denn anders?) dieser Frage entspricht, so liegt doch in dem griechischen Ausdrucke nie der Nebenbegriff der Thätigkeit, sondern immer die leidende Unterwerfung unter ein Schicksal od. unter eine andere Übernacht. Eben so liegt in τί παθών; auch ohne weiteren Zusatz der Begriff des Schlimmen, Nachtheiligen, τί παθόντε λελάσμεθα θούριδος ἀλκῆς; II. 11, 313, was ist uns so Schlimmes begegnet, daß wir unserer Kraft und der mutigen Gegenwehr vergessen? τί παθόντες γαῖαν ἔδυτε, Od. 24, 106, welch' Unglück ist euch begegnet, daß ihr in die Unterwelt kamet? Häufig wird es, wie das verwandte τί μαθών (s. μανθάνω), kurz übersetzt: warum? es ist aber immer der Grund eines schlimmen Begebnisses in einent äußeren Zwange oder in einer leidenschaftlichen Stimmung, die den Handelnden seiner Freiheit beraubt hat, dadurch bezeichnet, also was ist dir begegnet oder widerfahren? was plagte dich, focht dich an? vgl. Ar. Nubb. 340 Pax 701; Sp., wie Luc. Pisc. 29. – Die Bdtg des Unglücks liegt auch in der in der att. Gerichtssprache häufigen Vrbdg παθεῖν ἢ ἀποτῖσαι, wo ersteres auf Leibes- u. Todesstrafe, letzteres auf Geldbuße geht, Dem. 24, 105, wo er 119. 146 erkl. ἐν γὰρ τῷ παθεῖν καὶ ὁ δεσμὸς ἔνι; vgl. Lpt. 155 u. sonst, Plat. Polit. 299 a, Xen. Mem. 2, 9, 5 u. bes. Oratt. – Im Gegensatz von ποιέω obscön, Aesch. 3, 162, vgl. Dem. 18, 130. – Durch Adverbien bestimmt ist a) κακῶς πάσχειν übel daran sein, sich übel befinden, unglücklich sein; Od. 16, 275; Ar. Plut. 900; Her. 3, 146 u. in att. Prosa; κακῶς πάσχειν ὑπό τινος, Aesch. Prom. 1043, Uebles, Unglück, Schmach von Einem erleiden; Thuc. 8, 48. – Eben so b) εὖ πάσχειν, wohl daran sein, sich wohl befinden, glücklich sein; Pind. P. 3, 104. 1, 99; ἐσλόν τι, 9, 92, öfter, κραδίῃ εὖ πείσομαι, ich werde mich in meinem Herzen wohl befinden, Theogn. 977; ὅσοι πάθόντες. εὖ κακοῦσί μ' ἐκδίκως, Aesch. Prom. 978; εὖ δρῶσαν εὖ πάσχουσαν, Eum. 830; übh. Gutes erfahren, von Einem Wohlthaten erhalten, Gutes erleiden, ἀνθ' ὡν ἔπασχον εὖ χάριν δοῦναι, Soph. O. C. 1486; vgl. παθεῖν μὲν εὖ, παθεῖν δὲ θἄτερα, Phil. 501; αὐτοὶ ἐκ τοῦ εὖ εἰπεῖν τὸ παθεῖν εὖ ἀντιλήψονται, Thuc. 3, 40; auch ἀγαθὰ πάσχειν, Her. 2, 37; ὅσον πέπονθας ἀγαθόν, Ar. Equ. 187; Dem. u. Folgde; καὶ ταῦτα εὖ πεπονθὼς ὑπ' αὐτοῦ, Luc. de calumn. 3; so daß also, wo πάσχω in gutem Sinne gebraucht ist, es diesen immer erst durch einen näher bestimmenden Zusatz erhält, das absolut stehende Verbum nur in schlimmem Sinne steht. – Allgemeiner, sich in irgend einer Stimmung befinden, die man sich aber nicht selbst giebt, sondern die durch Eindrücke oder Einwirkungen von außen her entstanden ist; πάσχειν τι πρός τινα, in eine Leidenschaft, Stimmung gegen Jemand geraten und davon abhängig werden, ἔγωγε ὁμοιότατον πάσχω πρὸς τοὺς φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς τοὺς παίζοντας, Plat. Gorg. 485 a; πάσχομέν τι τοιοῦτον περὶ τὰ ἐν τοῖς ξύλοις, Phaed. 74 d; τοιοῦτον οὐδὲν ἔπασχον, so ging es ihnen nicht, Conv. 215 e; πέπ ονθα τὸ τῶν πολλῶν πάθος, es ging mir so, wie dem großen Haufen, ich erfuhr an mir dasselbe, Gorg. 513 b; Alc. I, 118 b; οἷον καὶ ἡ τριὰς πέπ ονθε, Phaed. 104 a, wie es ging; auch θεῖον πεπ όνθατε, Rep. II, 368 a; θεῖον πάθος πεπονθέναι, Phaedr. 238 c; πάσχομεν τὰ τοῦ Τηλεμάχου, es widerfährt uns dasselbe wie dem Telemach, es geht uns wie dem Telemach; τὸ τοῦ Ὁμήρου παθεῖν, wie Homer sagt, Rep. VII, 516 d; Conv. 198 c ἵνα μὴ ταὐτὸ πάθ ητε τῷ ἵππῳ, daß euch nicht dasselbe, wie dem Pferde (in der Fabel) begegne; auch ὑϊκὸν πάσχει, es begegnet ihm etwas Schweinisches, d. i. es ergeht ihm wie den Schweinen, Xen. Hem. 1, 2, 30; ὥςτε μήτε ἀπειρίᾳ ἐπιθυμῆσαί τινα τοῦ ἔργου, ὅπερ ἂν οἱ πολλοὶ πάθοιεν, Thuc. 1, 80, wie es den Meisten gehen möchte; ὅπερ γὰρ οἱ τὰς ἐγχέλεις θηρώμενοι πέπονθας, Ar. Equ. 864. – In der philosophischen Sprache der Stoiker bezeichnet πάσχειν übh. die Abhängigkeit von den äußeren Gegenständen, die Eindrücke, welche man durch sie erhält, und die Vorstellung, welche man dadurch von ihnen erhält; dah. mit folgdm ὅτι = sich vorstellen, meinen, daß Etwas sei, Arr. Epict. 1, 28, 3. 13. – Bei den Gramm. von den Affectionen und Veränderungen eines Wortes.

French (Bailly abrégé)

f. πείσομαι, ao.2 ἔπαθον, pf. πέπονθα;
propr. être affecté de telle ou telle façon, éprouver telle ou telle affection, sensation ou sentiment ; p. suite
A. en parl. d'actions, de faits, d'événements;
I. en mauv. part πάσχω ἄλγεα IL, αἰνά IL éprouver des douleurs, des maux, etc. ; πάσχειν τι πρός τινος, ὑπό τινος souffrir un châtiment ou éprouver un préjudice de la part de qqn ; en gén. παθεῖν τι souffrir qch de mal, de fâcheux ; par euphém. mourir : εἴ τι πάθοιμι, ἤν τι πάθω si je devais souffrir qch, càd si je devais mourir ; εἴ τι πείσονται οἱ Μῆδοι XÉN si un malheur devait arriver aux Mèdes ; ἤν τι ναῦς πάθῃ EUR si le navire sombre ; τί (γὰρ) πάθω ; que va-t-il m'arriver ? que va-t-il arriver de moi ? pour marquer l'attente de ce qu'il y a de pire ; de même : τί ἂν πάθοιμι LUC, de même dans la locut. τί παθών litt. ayant souffert quoi ? càd qu'est-il arrivé de si fâcheux ? τί παθόντε λελάσμεθα θούριδος ἀλκῆς ; IL que nous est-il arrivé de si fâcheux, que nous ne nous souvenions pas de notre force ? τί παθόντες γαῖαν ἔδυτε ; OD quel malheur vous est survenu, pour que vous soyez descendus dans les enfers ?;
II. en gén. avec un adv. :
1 • κακῶς πάσχειν, se trouver dans une fâcheuse position, dans un état fâcheux, être malheureux ; πάσχειν ὑπό τινος souffrir de la part de qqn un préjudice, un outrage;
2 • εὖ πάσχειν être dans une bonne position, en bonne situation, être heureux ; abs. recevoir un service, un bienfait ; πάσχειν τερπόν τι SOPH, ἀγαθά HDT éprouver qch d'agréable, du bien ; φιλικὰ ὑπό τινος XÉN recevoir de qqn des marques d'amitié;
B. chez les Att. au sens mor.
1 se trouver dans telle ou telle disposition résultant des impressions et effets extérieurs : τοιοῦτον πάθος πάσχειν PLAT être dans telle disposition ; πάσχειν τι πρός τινα XÉN venir à éprouver un sentiment pour qqn, une disposition envers qqn (et être sous l'empire de ce sentiment, de cette disposition);
2 πάσχω τοῦτο il en est ainsi de moi, voilà ce qui m'arrive en parl. de l'état moral, ou des impressions extérieures ; ὅπερ ἂν οἱ πολλοὶ πάθοιεν THC comme fait la multitude ; ὅπερ νῦν ἐς Λακεδαιμονίους πεπόνθατε THC comme cela vous arrive maintenant à l'égard des Lacédémoniens ; τὰ αὐτά τινι πάσχειν XÉN éprouver ou ressentir la même chose que qqn ; ἔδοξεν ὁμοιότατον πεπονθέναι ὥσπερ ἂν εἴ τις PLAT il parut qu'il en était absolument de même pour lui que si qqn., etc. ; τί παθών ; pourquoi ?
Étymologie: R. Παθ, souffrir, > πάσχω, ἔπαθον, et Πενθ, souffrir, > πείσομαι, p. *πένθσομαι, πέπονθα ; cf. lat. pati.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

πάσχω aor. ἔπαθον; perf. πέπονθα, ep. perf. 2 plur. πέπασθε en πέποσθε, ptc. πεπονθώς, ep. f. πεπαθυῖα; plqperf. ἐπεπόνθειν en Att. ἐπεπόνθη, Ion. plqperf. 3 sing. ἐπεπόνθεε; fut. med. πείσομαι; ondervinden, ondergaan, lijden (alg. oppositie met werkw. van handelen, zoals ἔρδω, ποιέω, δράω, ῥέζω) met acc. v. h. inw. obj. ondervinden, meemaken:; τερπνὸν εἴ τί που πάθοι als hij enige vreugde ondervindt Soph. Ai. 521; καί τι ἔφη αὐτοθι γελοῖον παθεῖν hij zei dat hem daar iets komisch was overkomen Plat. Smp. 174e; μηδ’ ὅπερ φιλεῖτε δρᾶν πάθῃς σὺ τοῦτο laat jou niet overkomen wat jullie (Atheners) zo vaak doen Eur. Hcld. 177; seks.:; εἴ τις ἀγαθὸν βούλεται παθεῖν τι als iemand lekker verwend wil worden Aristoph. Eccl. 893; vaak van iets ongunstigs te verduren hebben, (lijdzaam) ondergaan:; καὶ τέρπεαι ἄλγεα πάσχων; vind je het leuk ellende te ondergaan? Od. 3.372; ὑϊκὸν... πάσχειν dat (Critias) iets varkensachtigs kreeg Xen. Mem. 1.2.30; met adj. n. plur. subst.:; μάλα πολλὰ πάθον ik heb heel veel geleden Od. 5.223; ook met zaken als subj.:; πεπόνθασι δὲ οὔτι μοῦναι αἱ Ἰώνων ὁρταὶ τοῦτο dat gebeurt niet alleen met de Ionische feesten Hdt. 1.148.2; πάσχει δὲ ταὐτὸ τοῦτο καὶ τὰ κάρδαμα datzelfde gebeurt ook met de tuinkers Aristoph. Nub. 234; met πρός + gen., met ὑπό + gen. van de kant van, door:. οἷα πρὸς θεῶν πάσχω θεός wat mij, een god, door de goden wordt aangedaan Aeschl. PV 92; ὑφ’ ὧν κακὸν οὐδέν πω πέπονθε van wie jullie nooit enig kwaad ondervonden hebben Thuc. 8.48.4; πολλὰ φιλικὰ ἔπαθον ὑπ’ ἐκείνου ik heb veel blijken van vriendschap van hem ontvangen Xen. Cyr. 4.6.6. in een... stemming komen, een... gevoel krijgen:. ὅ τι μὲν ὑμεῖς πεπόνθατε ὑπὸ τῶν ἐμῶν κατηγόρων, οὐκ οἶδα welk gevoel jullie hebben gekregen door mijn aanklagers, weet ik niet Plat. Ap. 17a; οἱ δὲ Καμαριναῖοι ἐπεπόνθεσαν τοιόνδε bij de inwoners van Camarina heerste de volgende stemming Thuc. 6.88; ὅπερ νῦν ὑμεῖς... ἐς Λακεδαιμονίους... πεπόνθατε jullie hebben nu hetzelfde gevoel jegens de Spartanen Thuc. 6.11.5. met τι, iets (ergs) meemaken, vaak te vertalen met iem. overkomt iets:; φράζεο θυμῷ μή τι πάθῃς let goed op dat je niets overkomt Od. 17.596; eufem. voor sterven:; ἤν τι πάθω’ γώ als mij iets overkomt Aristoph. Ve. 385; ἔπαθέ τι πρὶν καταπλεῦσαι δεῦρο (als) hem iets overkomen was, voordat hij hierheen kon varen Lys. 19.51; eufem. voor ten onder gaan:. εἴ τι πείσονται Μῆδοι als de Meden een nederlaag zullen lijden Xen. Cyr. 2.1.8; ἤν τι ναῦς πάθῃ als het schip vergaat Eur. IT 755. met τί of τί γάρ:; τί πάθω; wat moet er van mij worden? Il. 11.404; τί γὰρ πάθωμεν; wat zal er met ons gebeuren? Hdt. 4.118.3; ὡμολόγηκα, ἔφην, τί γὰρ πάθω; ik ben het er mee eens, zei ik -- wat kon ik anders? Plat. Euthyd. 302d; τί πάσχω wat mankeert mij? Eur. Med. 879; τί πάσχεις; wat is er mis met jou? Aristoph. Nub. 708; in ptc. aor.: τί παθόντε λελάσμεθα θούριδος ἀλκῆς; wat bezielt ons dat wij onze onstuimige kracht vergeten zijn? Il. 11.313; τί παθοῦσαι... θνηταῖς εἴξασι γυναιξίν; hoe komt het dat zij op sterfelijke vrouwen lijken? Aristoph. Nub. 340. abs. lijden, te lijden hebben:; ἔπασχον δὲ πρὸς αὐτου maar zij leden er wel schade door Hdt. 1.36.1; spreekw.:; παθὼν δέ τε νήπιος ἔγνω door schade en schande komt de domoor tot inzicht Hes. Op. 218; jur. een straf ondergaan:; πάθειν ἢ ἀποτῖσαι een lijfstraf of een geldstraf ondergaan Xen. Mem. 2.9.5; μὴ γάρ τις ὑμῶν πασχέτω ὡς φονεὺς ἢ κλέπτης laat niemand van u gestraft worden als moordenaar of dief NT 1 Pet. 4.15; ptc. subst. ὁ παθών het slachtoffer. met adv. op een... manier behandeld worden; in pos. zin:; εὖ πάθοντες ὑπ’ αὐτῶν door hen goed behandeld Plat. Grg. 519d; οὐ γὰρ πάσχοντες εὖ, ἀλλὰ δρῶντες κτῶμεθα τοὺς φίλους niet door weldaden te ontvangen, maar door ze te bewijzen krijgen wij onze vrienden Thuc. 2.40.4; overdr.:; τὸ δὲ παθεῖν εὖ πρῶτον ἀέθλων succes hebben is de hoogste prijs Pind. P. 1.99; in ongunstige zin:; κακῶς πάσχοντος ἐμεῖο terwijl ik mishandeld word Od. 16.275; ἥτις ἐκ Διὸς πάσχω κακῶς ik die door Zeus slecht word behandeld Aeschl. PV 759; παθόντες οἱ Πέρσαι κακῶς de Perzen werden gedwarsboomd Hdt. 3.146.2; ook van zaken:. χρῆν καὶ τοὺς ἄλλους ποταμούς... ὁμοίως πάσχειν καὶ κατὰ ταὐτὰ τῷ Νείλῳ dan moesten ook de andere rivieren hetzelfde meemaken als de Nijl Hdt. 2.20.3.

Russian (Dvoretsky)

πάσχω: πάθος и πένθος (fut. πείσομαι; aor. 2 ἔπᾰθον - эп. πάθον, эп. 2 л. sing. conjct. πάθῃσθα = πάθῃς, 3 л. sing. conjct. πάθῃσι = πάθῃ; pf. πέπονθα - эп. 2 л. pl. πέποσθε; inf.: дор. πασχέμεν, эп. aor. παθέειν; эп. part. pf. f πεπᾰθυῖα=πεπονθυῖα)
1 претерпевать, терпеть, страдать, переносить (ἄλγεα Hom.): διὰ τὴν διαβολὴν π. Lys. страдать из-за ложного обвинения; π. τι πρός τινος Aesch. и ὑπό τινος Isocr. терпеть что-л. от кого-л.; παθὼν ἔγνως ἄν Soph. пострадав, ты узнал бы, т. е. на своем горьком опыте ты узнал бы; ὁ παθών Plat. пострадавший; δείδια μή τι πάθῃσιν Hom. боюсь, как бы с ним чего-л. не случилось; εἴ τι πάθοιμι или ἤν τι πάθω Her., Xen., Arph. если случилась бы со мной какая-л. беда; εἴ τι πείσεται ἅδε γᾶ Eur. если на этот край обрушится какое-л. несчастье; τί πάθω; Hom. что будет со мной?; τί (χρῆμα) πάσχεις; Arph. что с тобой?; τί παθόντε λελάσμεθα ἀλκῆς; Hom. что случилось с нами (обоими), что мы забыли о мужестве?; τὸ τοῦ Ὁμήρου ἐπεπόνθη Plat. со мной приключилось то (самое), о чем говорит Гомер; ὅπερ ἂν οἱ πολλοὶ πάθοιεν Thuc. что случается с многими;
2 испытать, изведать: κακῶς π. Aesch., Thuc. страдать; ὅπερ νῦν ἐς Λακεδαιμονίους πεπόνθατε Thuc. то, что вы испытали теперь со стороны лакедемонян; εὖ π. ὑπό τινος Plat. пользоваться чьими-л. услугами; φιλικὰ π. ὑπό τινος Xen. быть предметом чьих-л. дружеских чувств; τοιοῦτόν τι πάθος πεπονθότες Plat. испытывающие нечто подобное; π. τι πρός τινα Plat. иметь какое-л. впечатление о ком-л.; ὁ μὴ πάσχων Arst. бесстрастный человек;
3 нести наказание (παθεῖν ἢ ἀποτίνειν Plat.).

English (Autenrieth)

fut. πείσομαι, aor. 2 ἔπαθον, πάθον, inf. παθέειν, perf. πέπονθα, 2 pl. πέποσθε, part. fem. πεπαθυια, plup. ἐπεπόνθει: the verb of passivity, meaning to be affected in any way, in Homer regularly in a bad sense, suffer, κακόν, κακά, πήματα, ἄλγεα θῦμῷ, so κακῶς, ‘be maltreated,’ Od. 16.275; μή τι πάθω, ‘lest anything should happen to me’ (euphemism for μὴ θάνω); τί παθών, ‘by what mischance’; οὐλὴν ὅ ττι πάθοι, ‘how he came by it,’ Od. 19.464; τί πάθω; ‘what am I to do?’ Il. 11.404, Od. 5.465; the same in participle, Il. 11.313; cf. Od. 24.106.

English (Slater)

πάσχω (πάσχων; πάσχειν: fut. πείσομαι: aor. ἔπᾰθεν, (ἔ）πᾰθον; πᾰθών, -όντες; πᾰθεῖν.)
   a in bad sense, suffer Κάδμοιο κούραις, ἔπαθον αἳ μεγάλα (O. 2.23) ἦ πόλλ' ἀμφὶ κρουνοῖς Πάγασον ζεῦξαι ποθέων ἔπαθεν (O. 13.64) οἷα Συρακοσίων ἀρχῷ δαμασθέντες πάθον (P. 1.73) τάχα δὲ παθὼν ἐοικότ' ἀνὴρ ἐξαίρετον ἕλε μόχθον (P. 2.29) οἷα καὶ πολλοὶ πάθον (P. 3.20) ἐπεὶ ῥέζοντά τι καὶ παθεῖν ἔοικεν (N. 4.32) καὶ πάθον δεινὸν παλάμαις Ἀφαρητίδαι Διός (N. 10.65) [τί πείσομα[ι] (πείθομαι Π̆ς) Πα. 7B. 42, v. πείθω.] ὀλοφύρομαι οὐδέν, ὅ τι πάντων μέτα πείσομαι (Pae. 9.21)
   b in good sense
   I εὖ πάσχω, enjoy success τὸ δὲ παθεῖν εὖ πρῶτον ἀέθλων (P. 1.99) χρὴ πρὸς μακάρων τυγχάνοντ' εὖ πασχέμεν (P. 3.105) ἐόντων εὖ τε παθεῖν καὶ ἀκοῦσαι φίλοις ἐξαρκέων (N. 1.32) εἴ τις εὖ πάσχων λόγον ἐσλὸν ἀκούῃ (I. 5.13)
   II experience, enjoy τὺ γὰρ τὸ μαλθακὸν ἔρξαι τε καὶ παθεῖν ὁμῶς ἐπίστασαι καιρῷ σὺν ἀτρεκεῖ (P. 8.6) τοῖσι τέλειον ἐπ' εὐχᾷ κωμάσομαί τι παθὼν ἐσλόν (P. 9.89) κάρυκες ὡρᾶν ἀνέγνον (sc. Νικόμαχον), σπονδοφόροι Κρονίδα Ζηνὸς Ἀλεῖοι, παθόντες πού τι φιλόξενον ἔργον (I. 2.24) ὁ δ' ἐθέλων τε καὶ δυνάμενος ἁβρὰ πάσχειν fr. 2. 1.
   c frag., ο]ὐκ αἰσχρὸν πάθοις Πα. 13. b. 6.

English (Strong)

including the forms patho, and pentho, used only in certain tenses for it apparently a primary verb; to experience a sensation or impression (usually painful): feel, passion, suffer, vex.

English (Thayer)

2nd aorist ἔπαθον; perfect πέπονθα (Homer down; to be affected or have been affected, to feel, have a sensible experience, to undergo; it is a vox media — used in either a good or a bad sense; as, ὅσα πεπονθασι καί ὅσα αὐτοῖς ἐγένετο, of perils and deliverance from them, רָאָה); hence, κακῶς πάσχειν, to stiffer sadly, be in bad plight, of a sick person, L Tr text WH text κακῶς ἔχειν (on the other hand, εὖ πάσχειν, to be well off, in good case, often in Greek writings from Pindar down).
1. in a bad sense, of misfortunes, to suffer, to undergo evils, to be afflicted (so everywhere in Homer and Hesiod; also in the other Greek writings where it is used absolutely): absolutely, ὀλίγον, a little while, πάσχειν τί, Winer's Grammar, 166 (158)
a.; Buttmann, § 143,10); παθήματα πάσχειν, τί ἀπό with the genitive of person, πάσχειν ὑπό with the genitive of person, ὑπό τίνος, πάσχειν ὑπέρ τίνος, in behalf of a person or thing, Winer's Grammar, § 31,6), σαρκί, ἐν σαρκί, ibid. b (yet G L T Tr WH omit ἐν; cf. Winer's Grammar, 412 (384)); πάσχειν περί with the genitive of the thing and ὑπέρ with the genitive of person R G WH marginal reading; cf. Winer's Grammar, 373 (349); 383 (358) note); πάσχειν διά δικαιοσύνην, εὖ or an accusative of the thing be added (Ὑπομνῆσαι, ὅσα παθοντες ἐξ αὐτοῦ (i. e. Θεοῦ) καί πηλικων εὐεργεσιῶν μεταλαβόντες ἀχάριστοι πρός αὐτόν γένοιντο, Josephus, Antiquities 3,15, 1; examples from Greek authors are given in Passow, under the word, II:5; (Liddell and Scott, under the word, II:2)): γέ, 3c. (Compare: προπάσχω, συμπάσχω.)

Greek Monolingual

ΝΜΑ και πάσκω, Ν
1. υφίσταμαι την επενέργεια κάποιου, υπόκειμαι σε κάτι, σε αντιδιαστολή προς το ποιώ και το πράττω («πολλὰ μέν... πείσεσθαι, πολλὰ δὲ ποιήσειν», Ηρόδ.)
2. κατέχομαι από ασθένεια, είμαι άρρωστος (α. «χρόνια τώρα πάσχει από το στομάχι του» β. «μεταβαίνω ἀπὸ τῶν παθῶν ἐπὶ τοὺς πάσχοντας ἀνθρώπους», Γαλ.)
νεοελλ.
1. είμαι παράφρων, είμαι τρελός
2. υποφέρω από κάτι κακό («πάσχω όταν ακούω τέτοια νέα»)
3. φρ. «ήθελές τα κι έπαθές τα» — λέγεται γι' αυτούς που δεν επιδιώκουν να αποτραπεί κάποιο κακό αλλά, κατά κάποιο τρόπο, με την ανοχή τους το προκαλούν
μσν.-αρχ.
υφίσταμαι μαρτυρικό θάνατο
αρχ.
1. (η έννοια συχνά περιορίζεται με μια λέξη που σημαίνει καλό ή κακό) α) «κακῶς πάσχω» και «κακὸν πάσχω»
i) υφίσταμαι κακή μεταχείριση από κάποιον
ii) κακοποιούμαι
β) «εὖ πάσχω»
i) είμαι καλά, ευτυχώ
ii) απολαύω, χαίρω
iii) ευεργετούμαι
γ) «πάσχω πρέποντα» — έχω τη δέουσα συμπεριφορά
δ) «παθὼν γιγνώσκω» — μαθαίνω αφού υποστώ κάτι
ε) «πάσχω τερπνόν» — δοκιμάζω μια ευχαρίστηση
στ) «πάσχω δίκαια» — μού αποδίδεται δικαιοσύνη
2. (σχετικά με επήρεια πάθους ή αισθήματος) φθάνω σε μια κατάσταση («ὅ, τι μὲν ὑμεῖς πεπόνθατε ὑπὸ τῶν ἐμῶν κατηγόρων οὐκ οἶδα», Πλάτ.)
3. (για πράγματα) παθαίνω βλάβη («ἦν τι ναῦς πάθη», Ευρ.)
4. υφίσταμαι ποινή, τιμωρούμαι («μὴ γάρ τις ὑμῶν πασχέτω ὡς φονεὺς ἢ κλέπτης», ΚΔ)
5. είμαι δεκτικός εξωτερικών επιδράσεων, είμαι ευπαθής
6. (για πράγματα και γραμμ. για λέξεις) υφίσταμαι μεταβολή που έχει συμβεί ή συμβαίνει σε τέτοιες περιστάσεις
7. γραμμ. έχω παθητική σημασία
8. (ως τεχνικός όρος της στωικής φιλοσοφίας) δέχομαι ενέργεια από τα εξωτερικά αντικείμενα και λαμβάνω εντυπώσεις από αυτά
9. φρ. α) «τί πάθω;»
i) (εκφράζεται η αμηχανία αυτού που υποφέρει και που περιήλθε σε αντίξοες περιστάσεις και ο φόβος για χειρότερα παθήματα) τί θα απογίνω; ii) τί μπορώ να κάνω; β) «τί παθών;» — τί σού συνέβη; τί σέ βασανίζει;
[ΕΤΥΜΟΛ. Το ρ. πάσχω (< πάθ-σκω, με σίγηση του -θ- και μετάθεση της δασύτητας στο -κ- του επιθήματος -σκω), ανάγεται στη συνεσταλμένη βαθμίδα παθ- της απαθούς πενθ- που μαρτυρείται στον μέλλ. πείσομαι (< πέντ-σομαι < πένθ-σομαι με αντέκταση) και στα πένθος και πεῖσις (Ι). Στη συνεσταλμένη βαθμίδα, εκτός από το πάσχω, ανάγονται ο αόρ. β' ἔ-παθ-ον και η λ. πάθος, ενώ στην ετεροιωμένη βαθμίδα ο παρακμ. πέ-πονθ-α. Αμφίβολες είναι οι συνδέσεις που έχουν προταθεί για το ρήμα. Κατά μία άποψη, το ρ. ανάγεται σε ΙΕ ρίζα k^wenth- «υποφέρω, υπομένω», με αρκτικό χειλοϋπερωικό φθόγγο, και συνδέεται με λιθουαν. kenčiu «υποφέρω». Κατ' άλλους, το ρ. ανάγεται σε ΙΕ ρίζα bhendh- «δένω» και συνδέεται με τα: πενθερός, πεῖσμα (ΙΙ) και φάτνη. Οποιαδήποτε, τέλος, σύνδεση με τα: πῆμα, ταλαί-πωρος και πένομαι πρέπει, να αποκλειστεί. Ανάμεσα στα θέματα πενθ- και παθ- του ρήματος το θ. πενθ- χρησιμοποιήθηκε προς δήλωση του πόνου, της λύπης (πρβλ. πένθος), ενώ το θ. παθ- με παθητική σημ. (πρβλ. πάσχω, πάθος) και φιλοσοφικές, μεταφυσικές προεκτάσεις. Το θ. πενθ-, τέλος, εμφανίζεται στα ανθρωπωνύμια: Μεγαπένθης, Πενθεσίλεια (συνθ. του τύπου τερψίμβροτος), Πενθεύς, Πένθυλος.
ΠΑΡ. πάθος, πένθος
αρχ.
πάθη, πασχητιώ, πασχικός, πείσις (I)
νεοελλ.
πασχίζω.
ΣΥΝΘ. (Β' συνθετικό) συμπάσχω
αρχ.
αντευπάσχω, αντιπάσχω, αποπάσχω, διαπάσχω, προπάσχω, προσπάσχω, συνεπιπάσχω, συνευπάσχω, υπερπάσχω, υποπάσχω].

Greek Monotonic

πάσχω: μέλ. πείσομαι, αόρ. βʹ ἔπαθον, παρακ. πέπονθα, υπερσ. ἐπεπόνθειν· όλοι αυτοί οι τύποι απαντώνται στον Όμηρ. και στους Αττ.· Επικ. τύποι, παρακ. πέποσθε αντί πεπόνθατε, παρακ. μτχ. θηλ. πεπᾰθυῖα αντί πεπονθυῖα. Κύρια σημασία·
I. υφίσταμαι μια δυσχερή κατάσταση εξαιτίας της έλλειψης, υποφέρω, υφίσταμαι, μένω αδρανής, αντίθ. του πράττω, ενεργώ, δραστηριοποιούμαι, ἔρξαν τ' ἔπαθόν τε, σε Ομήρ. Οδ.· δρᾶν καὶ πάσχειν κ.λπ.· ὁμοίως πάσχω τινί, βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση με..., σε Ηρόδ.
II. η σημασία συχνά προσδιορίζεται σημασιολογικά από κάποιες λέξεις που δηλώνουν καλό ή κακό·
1. κακῶς πάσχειν, κακοποιούμαι, είμαι σε άσχημη κατάσταση, έχω άσχημη θέση, είμαι κακότυχος, σε Οδ. κ.λπ.· κακῶς π. ὑπό τινος, με μεταχειρίζονται άσχημα, γίνομαι αντικείμενο εκμετάλλευσης από..., σε Αισχύλ.· συχνά με επίθ., κακὰ, λυγρὰ πάσχω, σε Ομήρ. Ιλ. κ.λπ.· δεινὰ πάσχω, σε Δημ.· επίσης με ουσ. ἄλγεα πάσχω κ.λπ., σε Όμηρ.
2. εὖ πάσχειν, είμαι τυχερός, σε καλή κατάσταση, σε ευδαιμονία, σε Θέογν. κ.λπ.· επίσης, δέχομαι προνόμια, αντίθ. προς εὖ δρᾶν, σε Αισχύλ. κ.λπ.· ομοίως, ἀγαθὰ πάσχω, σε Ηρόδ. κ.λπ.
3. χωρίς περιοριστική λέξη θετικής ή αρνητικής σημασίας, αναφέρεται πάντα στο κακό, χρησιμ. αντί κακῶς ή κακὰ πάσχω, μάλα πολλ' ἔπαθον, σε Ομήρ. Οδ. κ.λπ.· μή τι πάθῃς, από φόβο μην πάθεις κάποιο κακό, σε Όμηρ.· εἴτι πάθοιμι ή ἤν τι πάθω, ευφημισμός, εάν συνέβαινε κάτι σε μένα, δηλ. εάν τύχαινε να πεθάνω, σε Ηρόδ., Αττ.
4. τί πάθω; λέγεται για να δηλώσει έντονη αμηχανία, τί πρόκειται να συμβεί σε μένα; τί μπορώ να κάνω; σε Όμηρ. κ.λπ.· τί πάσχεις; τί σου συμβαίνει; σε Αριστοφ.
5. η ερώτηση τί παθών; δηλώνει κάτι που αγνοείται, τί παθόντες γαῖαν ἔδυτε; τί πάθατε και ήρθατε στον Κάτω Κόσμο; σε Ομήρ. Οδ.
III. είμαι επηρεασμένος, βρίσκομαι σε συγκεκριμένη ψυχική διάθεση, είμαι σε συγκεκριμένη πνευματική κατάσταση, διατηρώ, τρέφω ορισμένα συναισθήματα, σε Θουκ., Πλάτ.· ὅπερ ἂν οἱ πολλοί πάθοιεν, θα γινόταν με τους περισσότερους ανθρώπους, σε Θουκ.· ἵνα μὴ ταὐτὸ πάθητε τῷ ἵππῳ, για να μην πάθετε το ίδιο με το άλογο στο μύθο, σε Αριστ.· ὑϊκὸν πάσχει, έχει γουρουνίσια συμπεριφορά, σε Ξεν.· ομοίως λέγεται για πράγματα, πάσχει τοῦτο καὶ κάρδαμα, το ίδιο συμβαίνει και στα κάρδαμα, σε Αριστοφ.
IV. τὰ εὖ πεπονθότα, ευεργεσίες που έλαβε κάποιος, σε Αισχίν.· πρβλ. δράω.

Greek (Liddell-Scott)

πάσχω: παρατατ. ἔπασχον: μέλλ. πείσομαι (ἀκριβῶς ὡς ὁ μέσ. μέλλ. τοῦ πείθω)· ἀόρ. ἔπᾰθον· πρκμ. πέπονθα· ὑπερσ. ἐπεπόνθειν. Ἅπαντες οὗτοι οἱ χρόνοι ἀπαντῶσι παρ’ Ὁμ. καὶ τοῖς Ἀττικ.· παρ’ Ἡσιόδῳ μόνον ἐνεστ. καὶ ἀόρ. - Σπανιώτεροι παράλληλοι τύποι: β΄ πληθυντ. πρκμ. πέποσθε ἀντὶ πεπόνθατε, Ἰλ. Γ. 99, Ὀδ. Ψ. 53· θηλυκ. μετοχ. πρκμ. πεπᾰθυῖα Ὀδ. Ρ. 555· Δωρ. πρκμ. πέποσχα Ἐπιχάρμ. Ἀποσπ. 7 Ahr.· - ὁ μέλλ. πήσομαι εἶναι φανερῶς τύπος μεταγενέστερος εἰσαχθεὶς ὑπὸ τῶν ἀντιγραφέων εἴς τινα Ἀντίγραφα τοῦ Ἡροδ. 9. 37, Ἀριστοφ. Νεφ. 1122, Ξενοφ. Κύρ. 7. 3, 10, κτλ.· πήσας ἐν Αἰσχύλ. Ἀγ. 1624 φέρεται παίσας ἐν Σχολ. εἰς Πινδ. Π. 2. 174. (Ἡ √ΠΑΘ δύσκολον εἶναι νὰ μὴ θεωρηθῇ ὡς ἡ αὐτὴ τῇ τοῦ Λατιν. pat-ior· ὁ Pott. παραβάλλει τὴν Σανσκρ. ῥίζαν bâdh (vexare), bâdha (dolor)· ἀλλ’ ἐνταῦθα πάλιν τὸ ἀρκτικὸν γράμμα παρουσιάζει δυσκολίαν τινά. - Ἰσχυρότερος εἶναι ὁ τύπος ΠΕΝΘ, πρβλ. πάθος, παθεῖν, πένθος, πέπονθα, πρὸς τὸ βάθος, βένθος). Ριζικὴ σημασ., δέχομαι ἔξωθεν ἐντύπωσιν, εἶμαι τὸ ἀντικείμενον ἐνεργείας τινός, τοὐναντίον τῷ πράττειν ἢ ποιεῖν, ἔρξαν τ’ ἔπαθόν τε Ὀδ. Θ. 490· ῥέζοντά τι καὶ παθεῖν ἔοικεν Πινδ. Ν. 4. 52· δρᾶν καὶ πάσχειν, ὅρα ἐν λ. δράω· πολλὰ μὲν.. πείσεσθαι, πολλὰ δὲ ποιήσειν Ἡρόδ. 5. 89, κτλ. ὁμοίως πάσχω τινί, πάσχω τὰ ὅμοια, ὁ αὐτ. 2. 20· ἐντεῦθεν εἶναι ἐν χρήσει ὡς παθητ. τοῦ ποιέω (ἴδε Ἀριστ. Κατηγ. 4, 1, Μετὰ τὰ Φυσ. 4. 7, 4, κ. ἀλλ.)· π. τι ὑπό τινος, ἃ πάσχοντες ὑφ’ ἑτέρων ὀργίζεσθε, ταῦτα τοὺς ἄλλους μὴ ποιεῖτε Ἰσοκρ. 39C, πρβλ. Ἡρόδ. 1. 44, 124, κ. ἀλλ.· οὕτως, ἐξ ἐμοῦ μὲν ἔπαθες οἷα φῂς παθεῖν, δρᾷς δ’ οὐδὲν ἡμᾶς εὖ Εὐριπ. Ἑκ. 252· οἷα πρὸς θεῶν πάσχω θεὸς Αἰσχύλ. Πρ. 759, πρβλ. Ἡρόδ. 1. 36. ΙΙ. ἀλλ’ ἡ ἔννοια πολλάκις περιορίζεται διά τινος λέξεως σημαινούσης ἀγαθὸν ἢ κακόν: 1) κακῶς πάσχοντος ἐμοῖο, ὅταν μὲ μεταχειρίζωνται κακῶς, Ὀδ. Π. 275, Ἡρόδ. 3. 146, κτλ.· κακῶς π. ὑπό τινος, κακοποιεῖσθαι.., Αἰσχύλ. Πρ. 1041· οὕτω, κακῶς π. ὑπό τινος, κακοποιεῖσθαι.., Αἰσχύλ. Πρ. 1041· οὕτω, κακὸν π. ὑπό τ.· Θουκ. 8. 48· οἷα πρὸς θεῶν πάσχω Αἰσχύλ. Πρ. 92, κλ.· συχν. μετ’ ἐπιθ., κακά, αἰνά, λυγρὰ π. Ἰλ. Γ. 99, κλ.· ἀνάρσια πρός τινος Ἡρόδ. 5. 89· καὶ οὕτω παρὰ Τραγ., π. δύσοιστα, τάλανα, ἀμήχανα, οἰκτρά, σχέτλια, ἀνάξια· καὶ συχν. παρὰ πεζοῖς, δεινά, βίαια π. Δημοσθ. 1233. 25, κτλ.· πρέποντα πάσχειν Ἀντιφῶν 123. 24· - παρ’ Ὁμ. ὡσαύτως μετ’ οὐσιαστ., ἄλγεα, κήδεα, πήματα, ἀεικέλια ἔργα Ἰλ. Υ. 297, Ὀδ. Ρ. 555, κτλ.· ἀλλ’ ἡ χρῆσις αὕτη εἶναι λίαν σπανία παρὰ τοῖς Ἀττ., πράγματα αἴσχιστα π. (ἔνθα τὸ πράγματα δύναται νὰ εἶναι ἁπλῶς γλώσσημα), Δημ. 520. 14· πρβλ. Cobet N. LL. 527, 562. 2) εὖ πάσχειν, εἶμαι ε’ν καλῇ καταστάσει, εὐτυχής, πρῶτον παρὰ Θεόγν. καὶ Πινδ.· μετὰ γενικ., τῶν αὑτοῦ κτεάνων εὖ πασχέμεν, ἀπολαύειν, κτλ., Θέογν. 1003, πρβλ. Πινδ. Ν. 1. 46· εὖ πάσχειν, ὡσαύτως εὐεργετεῖσθαι ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ εὖ δρᾶν, Αἰσχύλ. Εὐμ. 868, Θουκ. 2. 40, κτλ.· ἀνθ’ ὧν ἔπασχον εὖ.. χάριν δοῦναι Σοφ. Ο.Κ. 1489· ὡσαύτως, εὖ π. ὑπό τινος Πλάτ. Γοργ. 519C, κτλ.· - ὁμοίως μετ’ ἐπιθέτ., ἀγαθὰ π. Ἡρόδ. 2. 37· ἐσλόν τι Πινδ. Π. 9. 157· τερπνόν τι Σοφοκλ. Αἴ. 521· χαρτὰ, ὅσια Εὐριπ. Φοίν. 618, Ἑκάβ. 788· γλυκέα, χαρίεντα π. Ἀριστοφάν. Εἰρ. 591, Ἐκκλ. 794· δίκαια Δείναρχ. 91. 18· φιλικὰ ὑπό τινος Ξενοφ. Κύρ. 4. 6, 6. 2) ὅταν τὸ πάσχω κεῖται ἐπὶ ταύτης τῆς ἐννοίας ἄνευ περιοριστικῆς τινος λέξεως, ἀναφέρεται ἀείποτε εἰς τὸν κακόν, καὶ ἐν χρήσει ἀντὶ τοῦ πληρεστέρου κακῶς ἢ κακὰ π.· οὕτω, πολλὰ παθεῖν, ἀντὶ πολλὰ κακὰ π., συχν. παρ’ Ὁμ.· μάλα πόλλ’ ἔπαθον καὶ πόλλ’ ἐμόγησα Ὀδ. Ε. 223, πρβλ. Ἰλ. Ψ. 607· εἴ κεν μάλα πολλὰ πάθοι Χ. 220· ὁτιοῦν π., πάσχω τι οἱονδήποτε, Ἰσοκρ. 260Β, κτλ.· -ἀπόλ., ἔγνω παθών, ἔμαθεν ἐκ σκληρᾶς πείρας, δηλ. ἀφοῦ ἔπαθεν, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 216, πρβλ. Σοφ. Ο. Τ. 403· ὁ παθών, ἐκεῖνος ὅστις ἔπαθε, Πλάτ. Νόμ. 730Α, 878C β) οὕτω καὶ αἱ παρ’ Ὁμ. φράσεις, μή τι πάθῃς ἢ πάθῃ, δηλ. κακόν τι, Ὀδ. Ρ. 596, Ἰλ. Ε. 567, πρβλ. Λ. 470, κτλ.· μή τι πάθωμεν Ν. 52· -ἀκολούθως, εἴ τι πάθοιμι ἢ ἤν τι πάθω, κατ’ εὐφημισμόν, ὡς καὶ νῦν, ἐὰν ἤθελε συμβῇ τι εἰς ἐμέ, δηλ. ἐὰν ἤθελον πάθῃ τι, ἐὰν ἀπέθνησκον, ὡς τὸ Λατ. si quid mihi acciderit, si humani quid acciderit, Καλλίν. 1. 17, Ἡρόδ. 8. 102, πρβλ. Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 1105, Σφ. 385, Θεόκρ. 8. 10· ἄν οὗτός τι πάθῃ Δημ. 43. 12· οὕτως, εἴ τι πείσεται... ἅδε γᾶ Εὐρ. Φοίν. 244· ἤν τι ναῦς πάθῃ ὁ αὐτ. ἐν Ι. Τ. 755, πρβλ. Δημ. 927. 6. γ) παρ’ Ἀττ. ἀπολ, τιμωροῦμαι, ἐκτίνω τὴν ποινήν, Λυσ. 160. 36· τιμᾶν ὅ τι χρὴ παθεῖν.. ἢ ἀποτῖσαι Πλάτ. Πολιτ. 299Α, πρβλ. Ἀπολλ. 36Β, Ξεν. Ἀπομν. 2. 9, 5, κτλ. 4) τί πάθω; εἰς δήλωσιν ἐσχάτης ἀπορίας, = τί ἔχω νὰ γίνω; τί θὰ ἀπογίνω; τί δύναμαι νὰ πράξω; «τί νὰ κάμω;», ὤμοι ἐγώ, τί πάθω; Ἰλ. Λ. 404, Ὀδ. Ε. 465, Σοφ. Ο.Κ. 216, πρβλ. Ἡρόδ. 4. 118· οὕτω, τί γὰρ πάθω; Εὐρ. Ἑκ. 614, Ἱκέτ. 257, Ἀριστοφ. Ὄρν. 1432, κτλ.· τί πάσχεις; τί σοι συμβαίνει; τί ἔπαθες; ὁ ἀυτ. ἐν Νεφ. 708, Ὄρν. 1044· τί χρῆμα πάσχεις; ὁ αὐτ. ἐν Νεφ. 816· -ὡσαύτως εἰς δήλωσιν ἀκουσίου συναινέσεως ὡμολόγηκα· τί γὰρ πάθω; ὁμολογῶ· καὶ τί δύναμαι νὰ κάμω; Πλάτ. Εὐθύδ. 302Ε. - ἐν τοιαύταις περιστάσεσι τὰ Λατ. quid faciam? quid agam? quid agis? ἐκφέρουσι τὴν αὐτὴν ἔννοιαν· -ἐν Ἰλ. Ψ. 96, πείσομαι, ὡς σὺ κελεύεις, τὸ πείσομαι, εἶναι μέλλ. τοῦ πείθω, θὰ ὑπακούσω. 5) Ἡ ἐρώτησις τί παθών; κυρίως δηλοῖ τι κακῶς ἔχον, τί παθόντε λέλασμεθα θούριδος ἀλκῆς; τί μᾶς συνέβη ὥστε νὰ λησμονήσωμεν.., τί ‘πάθαμε καί.., Ἰλ. Λ. 313· τί παθόντες γαῖαν ἔδυτε; τὶ σᾶς συνέβη, τί ‘πάθετε καὶ ἤλθετε εἰς τὰ βάθη τῆς γῆς; Ὀδ. Ω. 106· (ταῦτα τὰ χωρία ἐπαρκῶς δεικνύουσι τὴν διαφορὰν μεταξὺ τοῦ τί παθων; καὶ τοῦ τί μαθών; ὡς κατεδείχθη ἐν λ. μανθάνω V)· - οὕτω καί, οὐδὲν θαυμαστὸν ἔπαθεν πεισθείς.., οὐδόλως εἶναι θαυμαστὸν ὅτι ἐπείσθη, Ἀντιφῶν 120. 5. ΙΙΙ. παρ’ Ἀττ. τίθεται ἐπὶ τοιαύτης ἢ τοιαύτης ψυχικῆς διαθέσεως, λαμβάνω ἔξωθεν τοιαύτης ἢ τοιαύτην ἐντύπωσιν, διατίθεμαι οὕτως ἢ ἄλλως, οἱ Καμαριναῖοι ἐπεπόνθεσαν τοιόνδε Θουκ. 6. 88· ὅ τι μὲν ὑμεῖς πεπόνθατε ὑπὸ τῶν ἐμῶν κατηγόρων Πλάτ. Ἀπολογ. ἐν ἀρχ., πρβλ. 22C, Ἀλκ. 1. 118Β· π. τι πρός τινα Ἰσοκρ. 23Β, πρβλ. Πλάτ. Γοργ. 485Β, κτλ.· - ἀπολ., ὁ πάσχων, ὁ πλήρης αἰσθημάτων, εὐαίσθητος, ὁ μὴ πάσχων, ὁ δυσκόλως συγκινούμενος, «ἀπαθής», Ἀριστ. Μ. Ἠθικ. 2. 6, 47. 2) μοὶ ἐπέρχεται αἴσθημα τι, μοὶ συμβαίνει τι, καί τι ἔφη γελοῖον παθεῖν Πλάτ. Συμπ. 174Ε, πρβλ. Δημ. 474. 7· ὅπερ ἂν οἱ πολλοὶ πάθοιεν, τὸ ὁποῖον θὰ συνέβαινεν εἰς πολλούς, Θουκ. 1. 80, πρβλ. 6. 11· πάσχειν τά τινος, ὅ τι καὶ ἄλλος, π. τὰ τοῦ Ὁμήρου Πλάτ. Συμπ. 198C· ἀκριβέστερον, ἵνα μή ταὐτὸ πάθητε τῷ ἵππῳ, ἵνα μὴ συμβῇ εἰς ὑμᾶς ὅ τι εἰς τὸν ἵππον ἐν τῷ μύθῳ, Ἀριστ. Ρητορ. 3. 20, 5, πρβλ. Ξεν. Ἀπομν. 2. 1, 5, κτλ.· οὕτω, π. τοιοῦτον τι Πλάτ. Ἀπολογ. 21C· οὐδὲν ἄλλο τοιοῦτον πεπονθὸς.., ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 488Α· π. ταὐτὸν ὅπερ.., ὅμοιον ὅπερ.., κτλ., Πλάτ., Ξεν., κτλ.. πρβλ. Ἀριστοφ. Ἱππ. 864· ὁμοιότατον πεπονθέναι ὥσπερ ἄν εἴ τις.., Πλάτ. Φαίδων 98C· - ἐνίοτε γίνεται χρῆσις ἐπιθ., οἷον ὑϊκὸν πάσχει, ἔχει χοίρου διαθέσεις, Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 30. 3) ὡσαύτως ἐπὶ πραγμάτων, ὑπόκειμαι εἴς τι συμβεβηκὸς ἢ εἴς τινας περιστάσεις, πεπόνθασι.. αἰ Ἰώνων ὁρταὶ τοῦτο, τὸ ἑξῆς συμβαίνει εἰς.., Ἡρόδ. 1. 148· πάσχει τοῦτο καὶ κάρδαμα, τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ εἰς .., Ἀριστοφ. Νεφ. 234· οἷον τὰ γράμματα πεπονθότ’ ἂν εἴη Πλάτ. Σοφιστ. 253Α· οὕτω παρὰ τοῖς γραμμ., ἐπὶ λέξεων, ὑπόκειμαι εἰς μεταβολάς τινας, Ἐτυμολ. Μέγ. 200. 10., 491, 2, κτλ. IV. τὰ εὖ πεπονθότα, αἱ εὐεργεσίαι ἃς ἔλαβέ τις Αἰσχίν. 79· ἐν τέλ.· - ὅμοιόν τι εἶναι ἡ χρῆσις τῆς μετοχ., Σοφ. Ο. Κ. 267, ἴδε τὴν λέξ. δράω. V. ὡς τεχνικὸς ὅρος τῆς Στωϊκῆς σχολῆς τὸ πάσχω σημαίνει δέχομαι ἐνέργειαν ἐκ τῶν ἐξωτερικῶν ἀντεικειμένων, λαμβάνω ἐντυπώσεις ἐξ αὐτῶν, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ ἀποπάσχω, κατὰ τὸν πλεῖστον ἑπομένου τοῦ ὅτι, ἄγομαι εἰς τὸν σχηματισμὸν ὑποθέσεως ὅτι.., Ἀρρ. Ἐπίκτ. 1. 2, 3 καὶ 18, 1, κτλ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: to get an impression, to experience, to undergo, to suffer (Il.).
Other forms: Fut. πείσομαι, aor. παθεῖν, perf. πέπονθα (πέποσχα Stesich., Epich., pap. IIIa).
Compounds: Also w. ἀντι-, συν-, προ- a.o.
Derivatives: 1. πένθος n. sorrow, grief (Il.) with several derivv.: πενθέω, -ῆσαι to grieve, to sorrow (Il.; Chantraine Gramm. hom. 1, 349) with πένθ-ημα, -ήμων, -ητήρ (Benveniste Noms d'agent 42), f. -ήτρια a.o.; also πένθ-ιμος belonging to grief (poet.; after θανάσιμος? Arbenz 79 f.), -ικός id. (X., LXX), -ηρός id. (Anaxil.); Πενθεύς m. PN reshaping of Τενθεύς (Schwyzer 295 w. lit.). 2. πάθος n. experience, passion, suffering (IA.); also πάθ-η f., -ημα n. id. (Chantraine Form. 22 f., 190), -ησις, -ητικός, -ικός a.o.; referring to ἀντι-, συμ-παθεῖν to feel repulsion resp. sympathy: ἀντι-, συμ-παθής with -εια, -έω (Ar., hell.). Denominative παθ-αίνομαι, -αίνω to be filled with π., to arouse π. (hell.). 3. From present: πασχ-ητιάω to feel an (unnatural) lust (Luc., D. C.; Schwyzer 732) with -ητιασμός (Luc.). -- On the development of the meaning of παθεῖν a. cogn. s. H. Dörrie Leid und Erfahrung. Die Wort- u. Sinnverbindung .. im griech. Denken. Mainz 1956.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: The zero grade in πάσχω (< *πάθ-σκ-ω; El. πάσκω with restored σκ) and παθεῖν forms with the full grade in πείσομαι (< *πένθ-σ-ομαι) and πένθος and the ο-form in πέ-πονθ-α an old ablautsystem; details on the phonetics and morphology in Schwyzer 337, 708, 747, 769 a. 781. -- Not certainly explained. Since Fick BB 8, 331 (further lit. in Bq and WP. 1, 513) usually connected with Lith. kenčiù suffer, endure and OIr. cēss(a)im id.; the to be assumed basis *kʷenth-i̯ō resp. *kʷenth-tō or kʷenth-sō (Pok. 641), with πένθος for *τένθος after παθεῖν etc., is doubtful because of the th. Formally close, but semantically difficult is the connection with IE *bhendh- bind (s. πενθερός); after Pedersen REIE 1, 192 ff. and E. Leumann ZII 6, 10 suffering would have been interpreted as a (magical) binding; suffer from being bound. The intransitive (passive) meaning is not sufficiently argued. -- S. also πῆμα.

Middle Liddell

I. radical sense, to receive an impression from without, to suffer, as opp. to doing, ἔρξαν τ' ἔπαθόν τε Od.; δρᾶν καὶ πάσχειν, etc.; ὁμοίως π. τινί to be in the same case with…, Hdt.
II. the sense is often limited by some word expressing good or evil:
1. κακῶς πάσχειν to be ill off, in evil plight, unlucky, Od., etc.; κακῶς π. ὑπό τινος to be ill used, ill treated by…, Aesch.; often with an adj., κακά, λυγρὰ π. Il., etc.; δεινὰ π. Dem.; also with a Subst., ἄλγεα π. etc., Hom.
2. εὖ πάσχειν to be well off, in good case, lucky, Theogn., etc.; also, to receive benefits, opp. to εὖ δρᾶν, Aesch., etc.; so, ἀγαθὰ π. Hdt., etc.
3. without a limiting word, it always refers to evil, being used for κακῶς or κακὰ π., μάλα πολλ' ἔπαθον Od., etc.; μή τι πάθηις lest thou suffer any ill, Hom.; εἴ τι πάθοιμι or ἤν τι πάθω, a euphemism, if aught were to happen to me, i. e. if I were to die, Hdt., Attic
4. τί πάθω; to express the extreme of perplexity, what is to become of me? what can I do? Hom., etc.; τί πάσχεις; what are you about? Ar.
5. the interrog. τί παθών; expresses something amiss, τί παθόντες γαῖαν ἔδυτε; what ailed you that you died? Od.
III. to be affected in a certain way, be in a certain state of mind, entertain certain feelings, Thuc., Plat.; ὅπερ ἂν οἱ πολλοὶ πάθοιεν as would be the case with most men, Thuc.; ἵνα μὴ ταὐτὸ πάθητε τῶι ἵππωι that it be not with you as with the horse in the fable, Arist.; ὑϊκὸν πάσχει he is swinishly disposed, Xen.; so of things, πάσχει τοῦτο καὶ κάρδαμα this is just the way with cress, Ar.
IV. τὰ εὖ πεπονθότα benefits received, Aeschin.; cf. δράω.

Frisk Etymology German

πάσχω: {páskhō}
Forms: Fut. πείσομαι, Aor. παθεῖν, Perf. πέπονθα (πέποσχα Stesich., Epich., Pap. III^a),
Grammar: v.
Meaning: einen Eindruck empfangen, erfahren, erdulden, leiden (seit Il.).
Composita: auch m. ἀντι-, συν-, προ- u.a.
Derivative: Davon 1. πένθος n. Leid, Trauer (seit Il.) mit mehreren Ablegern: πενθέω, -ῆσαι klagen, trauern (seit Il.; Chantraine Gramm. hom. 1, 349) mit πένθημα, -ήμων, -ητήρ (Benveniste Noms d'agent 42), f. -ήτρια u.a.; auch πένθιμος zur Trauer gehörig (poet. u. sp.; nach θανάσιμος? Arbenz 79 f.), -ικός ib. (X., LXX usw.), -ηρός ib. (Anaxil. u.a.); Πενθεύς m. PN Umbildung von Τενθεύς (Schwyzer 295 m. Lit.). 2. πάθος n. ‘Erfahrung, Leid(enschaft)’ (ion. att.); auch πάθη f., -ημα n. ib. (Chantraine Form. 22 f., 190), -ησις, -ητικός, -ικός u.a.; mit Beziehung auf ἀντι-, συμπαθεῖν ‘Abneigung, bzw. Mitgefühl haben’: ἀντι-, συμπαθής mit -εια, -έω (Ar., hell. u. sp.). Denominativum παθαίνομαι, -αίνω ‘von π. erfüllt werden, π. erwecken’ (hell.). 3. Vom Präsens: πασχητιάω ‘eine (unnatürliche) Lust empfinden’ (Luk., D. C. u.a.; Schwyzer 732) mit -ητιασμός (Luk.). — Zur Bed.entwicklung von παθεῖν u. Verw. s. H. Dörrie Leid und Erfahrung. Die Wort- u. Sinnverbindung .. im griech. Denken. Mainz 1956.
Etymology: Die Schwundstufe in πάσχω (aus *πάθσκω; el. πάσκω mit wiederhergestelltem σκ) und παθεῖν bildet mit der Hochstufe in πείσομαι (aus *πένθσ-ομαι) und πένθος und der ο-Abtönung in πέπονθα ein altes Ablautsystem; Einzelheiten zur Lautlehre und Morphologie bei Schwyzer 337, 708, 747, 769 u. 781. — Nicht sicher erklärt. Seit Fick BB 8, 331 (weitere Lit. bei Bq und WP. 1, 513) gewöhnlich mit lit. kenčiù leiden, ertragen und air. cēss(a)im ib. verbunden; die dabei anzusetzende idg. Grundform *qʷenth-i̯ō bzw. *qʷenth-tō od. qʷenth-sō (Pok. 641), wobei πένθος für *τένθος nach παθεῖν usw., ist wegen des th nicht einwandfrei. Formal sehr naheliegend, aber begrifflich schwierig ist die Anknüpfung an idg. *bhendh- binden (s. πενθερός); nach Pedersen REIE 1, 192 ff. und E. Leumann ZII 6, 10 wäre das Leiden als eine (zauberische) Bindung aufgefaßt; leiden aus gebunden sein. Die dabei anzunehmende intransitive (passive) Bed. ist nicht hinlänglich begründet. — S. auch πῆμα.
Page 2,478-479

Chinese

原文音譯：p£scw 爬士何
詞類次數：動詞（42）
原文字根：情感 相當於： （שֶׁבֶר‎ / שֵׁבֶר‎）
字義溯源：經歷苦楚*，經歷痛苦，所受的苦難，受，受苦，受害，苦害，受痛苦，受苦難。主耶穌被稱為憂患之子，為我們受過苦，給我們留下榜樣，叫我們跟隨他的腳蹤行；我們蒙召原是為此（ 彼前2:21）。彼得在他的書信中用這些話來勉勵所有蒙召的人
同源字：1） （πάθος）受苦 2） （πάσχω）經歷苦楚 3） （προπάσχω）從前受苦楚 4） （συμπάσχω）一同受苦
出現次數：總共（41）；太（4）；可（3）；路（6）；徒（5）；林前（1）；林後（1）；加（1）；腓（1）；帖前（1）；帖後（1）；提後（1）；來（4）；彼前（11）；啓（1）
譯字彙編：
1） 受害（7） 太17:12； 路22:15； 路24:26； 路24:46； 徒1:3； 徒17:3； 彼前2:19；
2） 受苦（6） 林前12:26； 腓1:29； 來9:26； 來13:12； 彼前3:17； 彼前4:15；
3） 受⋯苦（4） 可8:31； 可9:12； 路9:22； 路17:25；
4） 苦害（2） 帖前2:14； 彼前2:20；
5） 苦（2） 太16:21； 太17:15；
6） 受的苦（1） 啓2:10；
7） 受了⋯苦（1） 可5:26；
8） 我⋯苦（1） 太27:19；
9） 受⋯苦難（1） 徒9:16；
10） 你們⋯受過苦難（1） 彼前5:10；
11） 我⋯苦難（1） 提後1:12；
12） 你們⋯受苦（1） 帖後1:5；
13） 受苦的人（1） 彼前4:19；
14） 受⋯害（1） 路13:2；
15） 而受苦（1） 彼前3:14；
16） 你們受苦（1） 加3:4；
17） 受的（1） 林後1:6；
18） 受（1） 徒28:5；
19） 要受害（1） 徒3:18；
20） 受痛苦（1） 來2:18；
21） 所受的苦難（1） 來5:8；
22） 受過苦（1） 彼前4:1；
23） 受苦害（1） 彼前2:23；
24） 受過苦害（1） 彼前2:21；
25） 受過苦的（1） 彼前4:1

Mantoulidis Etymological

Ἀπό τό θέμα πενθκαί μέ μετάπτωση παθ (ἀόρ. β´ ἔπαθον). Θέμα παθ + πρόσφυμα σκ + ω→ πάθ-σκω→ πάσκω → πάσχω. Ἀπό τό θέμα πενθὁ μέλλοντας → πένθ-σομαι → πέσομαι → πείσομαι. Ὁ Παρακείμενος πέπενθα → πέπονθα. (Λατιν. patio).
Παράγωγα: πάθημα, πάθησις, παθητικός, παθητός, πάθη (=παθητική κατάσταση), εὐπαθής, ἡδυπαθής, πολυπαθής, πάθος, πένθος, πενθῶ, πένθιμος, ἀπενθής, νηπενθής, πενθαλέος, πενθήμων, πενθήρης, πενθηρός, πένθησις, πενθητέον, πενθητήρ, πενθικός, πῆμα, πήμων, ἀπήμων, πημονή, πημαίνω, πημαντέον, ἀπήμαντος, πεῖσις (=πάθος).