ἐπέχω

English (LSJ)

fut. ἐφέξω (v. infr. IV. 1,2) and
A ἐπισχήσω E.Andr.160, D. 45.88: aor. ἐπέσχον, imper. ἐπίσχες, inf. ἐπισχεῖν; poet. ἐπισχέθοι A.Th.453 (lyr.), ἐπέσχεθον A.R.4.1622: pf. ἐπέσχηκα Supp.Epigr. 1.362.12 (Samos, iv B.C.):—have upon or hold upon, θρῆνυν... τῷ κεν ἐπισχοίης (v.l. ἐπίσχοιας) λιπαροὺς πόδας Il.14.241, cf. Od.17.410; ποτῷ κρωσσὸν ἐπέχω hold it to or for.., Theoc.13.46; λόγον ζωῆς ἐπέχοντες (sc. κόσμῳ) holding it out like a torch, Ep.Phil.2.16:—Med., hold by, χειρός A.R.4.751.
II hold out to, present, offer, οἶνον ἐπισχών Il. 9.489; ἐπέσχε τε οἶνον ἐρυθρόν Od.16.444; κοτύλην.. ἐπέσχε Il.22.494; εἴ ποτέ τοι.. μαζὸν ἐπέσχον ib.83, cf. E.Andr.225; also γάλακτι δ' οὐκ ἐπέσχον οὐδὲ μαστῷ τροφεῖα ματρός I offered not mother's food with my breast, Id.Ion1492: c. inf., πιεῖν ἐπέσχον Ar.Nu.1382: abs., Id.Pax1167:—Med., ἐπισχόμενος (sc. τὴν κύλικα) ἐξέπιεν having put it to his lips, Pl.Phd. 117c, cf. Stesich.7, A.R.1.472, Luc.Tox.37; ἐπὶ χείλεσι.. μαστὸν ἐπισχομένη Euph.92; present a sum of money, τῇ πόλει Supp.Epigr.l.c.
2 extend, spread out, τὴν πλεκτάνην Arist.HA550b6.
3 simply, hold, σκῆπτρα IPE2.37 (Panticapaeum); of writings, contain, Philostr.VS2.24.2, cf. 2.9.1.
4 enjoin, impose a task, c. dat. pers., Procop.Arc.17, Vand.1.8.
III hold towards or direct towards, ἔπεχε τόξον σκοπῷ Pi.O.2.89; ἄλλῳ ἐπεῖχε τόξα E.HF984:—Med., abs., ἐπισχόμενος βάλεν ἰῷ having aimed at him he hit him, Od.22.15.
b intr., aim at, attack, τί μοι ὧδ' ἐπέχεις; why thus launch out against me? 19.71; in tmesi, ἐπὶ αὐτῷ πάντες ἔχωμεν 22.75; ἀλλήλοις ἐ. Hes.Th.711; ἄνδρα ἐπέχοντα τῷ Πύρρῳ Plu.Pyrrh. 16; ἐπέχειν ἐπί τινα Hdt.9.59; τὰς ἐπὶ σφίσι ναῦς ἐπεχούσας Th.8.105; πρός τι Plu.Ant.66: c. dat., ἀκτῇσιν ἐπέσχεθον held straight for the beach, A.R.4.1766: abs., E.Ba.1131.
2 ἐπέχειν τὴν διάνοιαν ἐπί τινι direct one's mind to a thing, Pl.Lg.926b; τῷ πολέμῳ τὴν γνώμην Plu.Aem.8, etc.; also ἐ. ἑαυτόν τινι attend to him, Pl.R. 399b codd.
b abs., ἐπέχειν (sc. τὸν νοῦν) intend, purpose, c. inf., ἐπεῖχε ἐλλάμψεσθαι Hdt.1.80, cf. 153, 6.96: c. dat. rei, to be intent upon, ταῖς ἀρχαῖς, διαβάσει, etc., Ar.Lys.490, Plb.3.43.2, etc.
3 stand facing, face in a line of battle, οὗτοι (sc. οἱ Μῆδοι) ἐπέσχον Κορινθίους Hdt.9.31.
IV hold back, keep in check, ἐπέσχε δὲ καλὰ ῥέεθρα Il. 21.244; καὶ πῶς ἐπέσχε χεῖρα μαιμῶσαν φόνου; S.Aj.50; ἐπισχὼν ἡνίαν ib.847; ἐπίσχωμεν τὸ πλεῖν Id.Ph.881; ὀργάς E.Hel.1642; οὐκ ἐφέξετε στόμα; Id.Hec.1283; χρησμοὺς ἐπέχω withhold them, Id.Ph.866; ἐπέχειν τινὰ τῷ ξύλῳ keep him down with the stick, Ar.Pax1121; τὸ εὐθέως ἐπιχειρεῖν Th.7.33; confine, as the earth a corpse, AP7.461 (Mel.); ἐ. τῇ χειρὶ τὸ στόμα cover, Plu.Cat.Mi.28; ἐπέχομεν τὴν ἐκπνοήν Gal.6.172; τὰς διαχωρήσεις ἐ. Id.Vict.Att.12:—Med., ἐπισχόμενος τὰ ὦτα Pl.Smp. 216a:—Pass., τοῦ βάθους ἐπεσχημένου J. AJ5.1.3; to be prevented, be hindered, ὑπό τινος PFreib.11.13 (iv A.D.); of the menses, Gal.1.184.
b stay or adjourn proceedings, τὰ πρὸς Ἀργείους Th.5.46; τὴν ζημίαν καὶ τὴν κατασκαφήν ib.63; τὴν δίαιταν D.21.84; suspend payments, in Pass., PTeb.337.4 (ii/iii A.D.), cf. PGiss.48.11 (iii A.D.).
c ἐ. τινά τινος stop, hinder from, E.Andr. 160, Ar.Lys.742, D.S.13.87: c. inf., σε μήτε νὺξ μήτε ἡμέρα ἐπισχέτω ὥστε ἀνεῖναι.. let them not stop thee so that thou neglect... Th.1.129; ἐ. τινὰ μὴ πράσσειν τι S.El.517, Ph.349; κλαυθμυρίζον τὸ βρέφος ἐπισχεῖν μὴ δυνάμεναι Sor.1.88:—Pass., μηδενὸς ἐπεχομένου no objection being taken, PTeb.327.37 (ii A.D.).
d impers., ἐπέχει = there is a hindrance, Astramps.Orac.97.3.
2 abs., stay, pause, Ἀντίνοος δ' ἔτ' ἐπεῖχε Od.21.186; refrain, Hdt.1.32, 5.51, 7.139; εἰ δ' ἐφέξετον if you tarry, S.El.1369, etc.: followed by a Conj., especially in imper., ἐπίσχες ἢν.. wait and see whether... E.Supp.397; ἐπίσχες ἔστ' ἂν.. προσμάθῃς A.Pr.697; ἐ. ἕως.. D.4.1; μέχρι τοσούτου ἔως.. Th.1.90; ἐπίσχες, abs., hold! stop! A.Ch.896, S.OC856, etc.; ἐπίσχετε, μηδὲ συρίξητε Timocl.2.6D.; ἐπίσχετον, μάθωμεν S.Ph.539, cf. E. Hipp.567; in part., ἐπισχὼν ὀλίγον χρόνον Hdt.1.132, al.; τὸ ἐπισχεῖν, opp. τὸ παραχρῆμα, Antipho 5.73; οὐ πολὺν χρόνον ἐπισχὼν ἧκεν came after a short interval, Pl.Phd. 59e; μικρὸν ἐπισχόντα διεφθείροντο they very shortly died, Thphr. HP 4.4.13, cf. Diocl.Fr.43; in Th.2.81 οὐκ ἐπέσχον τὸ στρατόπεδον καταλαβεῖν did not halt for the purpose of occupying a camp (unless it, = 'had no intention of occupying').
b c. gen. rei, stop or cease from, ἐπίσχες τοῦ δρόμου Ar.Av.1200; τῆς πορείας X.Cyr.4.2.12; τούτου Th.8.31; also ἐ. περί τινος Id.5.32, cf. 8.5: so c. inf., leave off, cease to do, X.Mem.3.6.10: c. part., cease doing, ἀναλῶν οὐκ ἐφέξεις Ar.Eq.915 (lyr.), cf. E.Ph. 449.
c as technical term of the Sceptics, suspend judgement, doubt, Str.2.1.11, Ph.1.387, S.E.P.1.196; ἐ. ἐν τοῖς ἀδήλοις Plu. 2.955c; τὰ ἄδηλα Arr. Epict.1.7.5.
3 Med., maintain reserve, ἐπείχετο [ἡ σύγκλητος] κατὰ τοὺς Ἀθηναίους Plb.30.19.17 (s. v.l.).
V reach or extend over a space, ἐπτὰ δ' ἐπέσχε πέλεθρα Il. 21.407; ὁπόσσον ἐπέσχε πυρὸς μένος so far as the fire reached, 23.238, cf. Hdt.7.19, Th.2.77, f.l. in Hp.Aër.5, etc.: aor. Med., ἐπέσχετο = he lay outstretched, Hes. Th.177; βούβρωστις ἐπέσχετο κόσμον prevailed over.., Epigr.Gr.793.5 (Apollonia); ἀφορία ἐ. τὸν βίον Longin.44.1.
VI have power over, occupy a country, οἱ Σκύθαι τὴν Ἀσίην πᾶσαν ἐπέσχον Hdt.1.104, cf. 108, 8.32, Th.2.101, 7.62, etc.; of things, ἐπ' ὀκτὼ μῆνας Κυρηναίους ὀπώρη ἐ. occupies or engages them, Hdt.4.199; τὴν πόλιν ἐπεῖχε κλαυθμός Plu.Oth.17; ὧν τὰς χρόας τὸ ἡμερινὸν φῶς ἐ. overspreads, Pl.R. 508c: κραυγῆς ἐπεχούσης τὴν ἐκκλησίαν D.S.13.87; πρὸ τοῦ τὰ σώματα τὰς ὠδῖνας ἐπισχεῖν Sor.2.53: generally, occupy, τὴν κρατίστην μοῖραν ἐ. hold the foremost place, Longin.9.1, cf. 44.12; ὕλης ἐ. τάξιν Stoic.3.27; τὴν γῆν κέντρου λόγον ἐπέχουσαν D.L.7.155, cf. Placit.3.Praef.; τὸν τέλειον ἐ. λόγον Gal.19.160; δίκην ἐπέχειν ἡμᾶς φυτῶν we are like plants, MenoIatr. 6.18.
2 abs., prevail, predominate, ἢν μὴ λαμπρὸς ἄνεμος ἐπέχῃ Hdt.2.96; σεισμοὶ ἐπέσχον ἐπὶ πλεῖστον μέρος γῆς Th.1.23; πάντῃ ἐπεῖχε γαλήνη Timo 63; [τῶν νεῶν] ἐπὶ πολὺ τῆς θαλάσσης ἐπεχουσῶν being spread over.., Th.1.50; τὴν [τύχην]... ἣ νῦν ἐπέχει D.18.253; ἐτησίων ἐπεχόντων Plb.5.5.6.
b of time, continue, τὴν θύραν ἐπεῖχε κρούων Ar.Ec.317; ἐπέχων καὶ οὐκ ἀνιείς continuously, Pl.Tht.165e; ἐπὶ πλείους ἡμέρας ὁ σεισμὸς ἐπεῖχεν D.C.68.25; σκότος ἐπέσχε, νὺξ ἐπέσχε, came on, Plu.Mar.20, Crass.30, etc.
VII Med., fut. ἐπιέξομαι, meet, Orac. in Michel855.39 (Magn. Mae.).

German (Pape)

[Seite 919] (s. ἔχω), 1) daraufhalten, -legen; θρῆνυν, τῷ κεν ἐπισχοίης πόδας Il. 14, 241; Od. 17, 410; – hinhalten, darreichen, κοτύλην τις τυτθὸν ἐπέσχεν Il. 22, 494; οἶνον Od. 16, 444; μαζὸν παιδί Il. 22, 83, wie μαστὸν νόθοισι σοῖς ἐπέσχον Eur. Andr. 225; im med., ἐπὶ χείλεσι πρώτη μαστὸν ἐπισχομένη Euphor. Stob. fl. 78, 5; ähnlich γάλακτι δ' οὐκ ἐπέσχον οὐδὲ μαστῷ τροφεῖα ματρὸς οὐδὲ λουτρὰ χειροῖν Ion 1492; vgl. ποτῷ κρωσσόν Theocr. 13, 46; πιεῖν ἐπέσχον Ar. Nubb. 1364; absol., Pax 1133 ἐσθίω κἀπέχω, was der Schol. »in den Mund stecken« erkl., s. auch unten med. – 2) auf Etwas loshalten, darauf hinrichten, σκοπῷ τόξον Pind. Ol. 2, 98; ἄλλῳ δ' ἐπεῖχε τόξα Eur. Herc. fur. 984, s. auch med. unten; ὀφθαλμόν τινι, sein Auge auf Einen richten, Luc. D. Mar. 1, 2; τὴν διάνοιαν ἐπὶ μείζοσι γάμοις, animum advertere, Plat. Legg. XI, 926 b; τὴν γνώμην τῷ πολέμῳ Plut. Aemil. 8; a. Sp. – Daher mit Auslassung des Objects intrans., τί μοι ὧδ' ἐπέχεις; was gehst du so auf mich los? Od. 19, 71; vgl. ἐπὶ δ' αὐτῷ πάντες ἔχωμεν 22, 73, u. unter ἔχω. Her. ἐπεῖχε ἐπὶ Λακεδαιμονίους, er richtete sich gegen die Lacedämonier, griff sie an, 9, 59; κατά τινα, 9, 31; τὰς ἐπὶ σφίσι ναῦς ἐπεχο ύσας Thuc. 8, 105, die auf sie losfuhren; eindringen, ὄχλος τε πᾶς ἐπεῖχε Βακχῶν Eur. Bacch. 1131; ὁ δ' ἤδη τὴν θύραν ἐπεῖ χε κρούων Ar. Eccl. 317; Sp., ἄνδρα ἐπέχοντα Πύῤῥῳ Plut. Pyrrh. 16; πρός τι, Ant. 66; ταῖς ἀρχαῖς, den Aemtern nachjagen, Ar. Lys. 490. – Mit ausgelassenem νοῦν, Her. ἐπὶ Νάξον ἐπεῖχον στρατεύεσθαι οἱ Πέρσαι, 6, 96, sie dachten daran, nahmen sich vor, vgl. 1, 80. 153. – 3) anhalten, zurückhalten, hemmen; ῥέεθρα Il. 21, 144; ἐπισχὼν χρυσόνωτον ἡνίαν Soph. Ai. 834; πῶς ἐπέσχε χεῖρα μαιμῶσαν φόνου 50; μηδ' ἐπίσχωμεν τὸ πλεῖν Phil. 869; ἐπίσχες ὀργάς Eur. Hel. 1642; οὐκ ἐφέξετε στόμα; Hec. 1283; κλῄσας στόμα χρησμοὺς ἐπέσχον Phoen. 866, hielt sie zurück, verschwieg sie; καί τε καὶ αὐτοὺς ὁ στρατὸς ἐπέσχε Thuc. 4, 5; τὴν ζημίαν, aufgeben, 5, 63; Plat. verbindet ἐπέχων καὶ οὐκ ἀνιείς, Theaet. 165 d. – Τινά τινος, Einen wovon abhalten, woran hindern, ὧν ἐπισχήσω σ' ἐγώ Eur. Andr. 160; εἰ οἴεσθε ἐπισχήσειν τοῦ ὀνειδίζειν τινὰ ὑμῖν Plat. Apol. 39 d; αὐτοὺς τῆς διώξεως Xen. Hell. 6, 5, 14; pass., τὴν φωνὴν ἐπέσχητο, sie konnte nicht reden, Plut. Brut. 15; – mit dem int. u. μή, ὅς σ' ἐπεῖχ' ἀεὶ μή τοι θυραίαν γ' οὖσαν αἰσχύνειν φίλους Soph. El. 507, hinderte dich, die Freunde zu beschimpfen; vgl. Phil. 342; ähnlich Thuc. σὲ μήτε νὺξ μήθ' ἡμέρα ἐπισχέτω ὥστε ἀνεῖναι 1, 129; Xen. συμβουλεύειν ἐπισχήσομεν, wir werden es verschieben oder damit zögern, Mem. 3, 7, 10, geht ins Intraus. über. – Mit Auslassung des Objects, ἑαυτόν u. ä., intrans., an sich halten, zaudern, inne halten, verweilen, warten; Ἀντίνοος δ' ἔτ' ἐπεῖχε Od. 21, 186; ἐπίσχες, halt an, Aesch. Ch. 883 Prom. 699; ἐπίσχετον μάθωμεν Soph. Phil. 535; ἀλλ' ἐπίσχες ἕως ἂν σκέψωμαι Plat. Charm. 165 c; μῶν ἐπισχεῖν σοι δοκῶ Ar. Pax 1042; πρὶν ἂν τελευτήσῃ ἐπισχέειν μηδὲ καλεῖν κω ὄλβιον, d. i. seine Meinung zurückhalten, Her. 1, 32; ἐπισχὼν ὀλίγον χρόνον 1, 132; Thuc. u. Folgde. Bei Antiph. 5, 73 steht es dem τὸ παράχρημα entgegen, wie Isocr. 4, 175 στρατιὰν ἐπισχεῖν dem ἐπειχθῆναι. – So mit dem genit., ἐπίσχες τοῦ δρόμου Ar. Av. 1200; τῆς πορείας Xen. Cyr. 4, 2, 12; ἐπέσχον τοῦ λόγου Plat. Lys. 210 e; τοῦ γράφειν Phaedr. 257, sich des Schreibens enthalten, davon abstehen, wenn man nämlich schon angefangen hat; vgl. Parmen. 152 d; so ἐπισχὼν ὧν ὥρμ ηκε Dem. 14, 5 u. A. Auch περί τινος, wo etwa διαλέγεσθαι, πράττειν u. ä. zu ergänzen, Thuc. 5, 32. 8, 5; Plut. – Eur. Phoen. 449 verbindet es mit dem partic., τάσσων ἐπ έσχον, wie Ar. Equ. 915 εἰς ἣν ἀναλῶν οὐκ ἐφέξεις. – Nach der aus Her. 1, 32 angeführten Stelle wird es bes. bei den Skeptikern der Kunstausdruck: seinen Beifall über Etwas zurückhalten, sich nicht für Etwas entscheiden, Sext. Emp., vgl. ἐφεκτικός. – 4) innehalten, bes. einen Raum, sich darüber hinerstrecken, χῶρον ἅπαντα, ὅσσον ἐπέσχε νέκυς Il. 23, 190, wie ὁπόσσον ἐπέσχε πυρὸς μένος, soweit das Feuer reichte, 238; ἑπ'ὰ δ' ἐπέσχε πέλεθρα 21, 407; πρὸ τῆς ἐλαίης τοὺς κλάδους γῆν πᾶσαν ἐπισχεῖν Her. 7, 19; vgl. 8, 32 u. bes. 9, 31 ἐπέσχον Κορινθίους, standen ihnen in der Schlachtordnung gegenüber. Inne haben, in seiner Gewalt haben, Thuc. 2, 101 u. öfter; δαίμονος πάντα ἐπέχοντος Xen. Conv. 8, 1; εὐχαὶ καὶ θυσίαι ἐπεῖχον τὴν πόλιν Pol. 3, 112, 8; κραυγὴ ἐπέχει τὴν ἐκκλησίαν D. S. 13, 87. – Ohne Casus, obwalten, die Oberhand haben, übh. statthaben; τύχην, ἣ νῦν ἐπέ χει Dem. 18, 253; ἢν μὴ λαμπρὸς ἄνεμος ἐπέχῃ Her. 2, 96 wie τῶν ἐτησίων ἐπεχόντων Pol. 5, 5, 6; vgl. Plat. Sert. 17, ἐπεὶ σκότος ἐπέσχεν Mar. 20. Vgl. noch σεισμοὶ ἐπὶ πλεῖστον μέρος γῆς καὶ ἰσχυρότατοι ἐπέσχον Thuc. 1, 23, wie D. Cass. 68, 25 ἐπ ὶ πλείο υς ἡμέρας ὁ σεισμὸς ἐπεῖχεν. Aber Her. 4, 199 ist ἐπ' ὀκτὼ μῆνας Κυρηναίο υς ἐπέχει zugleich »er beschäftigt sie«. – Bei Hes. Th. 177 steht das med. in der Bdtg »sich hinerstrecken«; – ἐπισχόμενος βάλεν ἰῷ, sich danach hinrichtend, d. i. darauf zielend, Od. 22, 15; φάσγανα, sein Schwert auf Jem. richten, Ap. Rh. 2, 274; χειρὸς ἐπ ισχόμενος, sich an der Hand haltend, 4, 751, vgl. 1609; ἐπισχόμενος δέπας ἀμφοτέρῃσι πῖνε 1, 472, an senen Mund halten, wie Plat. Phaed. 117 c; aber Conv. 216 a ἐπισχόμενος τὰ ὦτα = sich die Ohren zuhalten; vgl. Plut. Pomp. 55. – Bei Thu. 7, 33 ist ἐπέσχοντο v.l. für ἐπέσχον τό; an sich halten, zögern, ἐπείχετο κατὰ τοὺς Ἀθηναίο υς Pol. 30, 17 E.

French (Bailly abrégé)

f. ἐφέξω ou ἐπισχήσω, ao.2 ἐπέσχον, ao. poét. ἐπέσχεθον;
I. avoir sur, tenir sur :
1 tr. ἐπ. (θρηνυϊ) πόδας IL avoir les pieds sur un escabeau ; μαζὸν παιδί IL tenir le sein sur la bouche d'un enfant ; τὴν γνώμην τινί PLUT tenir sa pensée arrêtée sur qch;
2 intr. en appar. (s.e. ἑαυτόν) se tenir sur, càd se diriger sur ou vers, s'approcher de, τινι ; fig. ἐπ. (s.e. νοῦν) στρατεύεσθαι HDT se proposer ou délibérer de faire une expédition ; avec idée d'hostilité se diriger contre : ἐπί τινι, ἐπί τινα, κατά τινα s'avancer contre qqn, poursuivre qqn ; fig. ἐπ. τινι attaquer qqn par de mauvaises paroles;
II. tenir une place, occuper un espace, se répandre sur : ἑπτὰ πέλεθρα IL occuper sept arpents ; ὁπόσσον ἐπέσχε πῦρ IL aussi loin que le feu s'est étendu ; fig. τύχην ἣ νῦν ἐπέχει DÉM la fortune qui règne (litt. qui occupe la place) en ce moment ; ἄνεμος ἐπέχει HDT un vent règne ; σεισμοὶ ἐπέσχον ἐπὶ πλεῖστον μέρος τῆς γῆς THC des tremblements de terre se firent sentir sur une très grande étendue de pays ; avec idée de temps continuer, persister;
III. retenir : ἐπ. ἡνίαν SOPH retenir une bride ; στόμα EUR retenir sa bouche, se taire ; τινά τινος retenir qqn de faire qch ; τινα μή avec l'inf. empêcher qqn de faire qch ; intr. en appar. (s.e. ἑαυτόν) : se retenir, se contenir, d'où
1 attendre;
2 suspendre, gén. ou dat. : πορείας XÉN un trajet ; λόγου PLUT un discours ; περί τινος attendre au sujet de qch (pour délibérer ou agir) ; ἐν τοῖς ἀδήλοις ἐπέχειν PLUT dans le doute suspendre son jugement;
Moy. ἐπέχομαι;
I. intr. se tenir attaché à;
II. tr. 1 tenir sur : ἐπισχόμενος βάλεν ἰῷ OD ayant levé le bras, il lui lança son trait;
2 boucher sur soi : ἐπ. τὰ ὦτα se boucher les oreilles;
NT: tenir ferme ; prêter attention ; attendre ; prolonger un séjour.
Étymologie: ἐπί, ἔχω.

Russian (Dvoretsky)

ἐπέχω: (fut. ἐφέξω и ἐπισχήσω; aor. 2 ἐπέσχον и поэт. ἐπέσχεθον) реже med.
1 иметь, держать, покоить (πόδας, sc. θρήνυϊ Hom.);
2 протягивать, (по)давать (οἶνον, μαζὸν παιοί Hom.; λουτρὰ χειροῖν Eur.; πιεῖν Arph.);
3 приставлять, приближать, подносить (κρωσσὸν ποτῷ Theocr.): ἐπισχόμενος ἐξέπιεν Plat. поднеся (к устам чашу с ядом, Сократ) выпил;
4 направлять, устремлять (τόξον σκοπῷ Pind.; τόξα ἄλλῳ Eur.; ὀφθαλμόν τινι Luc.): ἐ. τὴν διάνοιαν ἐπί τινι Plat. (ср. 8) и τὴν γνώμην τινί Plut. обращать (свои) мысли к чему-л., думать (помышлять) о чем-л.; τὸν ἐπισχόμενος βάλεν ἰῷ Hom. прицелившись, он поразил его стрелой;
5 устремляться, нападать, преследовать (ἐπί и κατά τινα Her., ἐπί τινι Thuc. и τινί Plut.): τί μοι ὧδ᾽ ἐπέχεις; Hom. что ты ко мне так пристал(а)?; ὄχλος πᾶς ἐπεῖχε Eur. вся толпа набросилась (на Пентея);
6 намереваться, рассчитывать (ποιεῖν τι Her.);
7 стремиться, добиваться (ἀρχαῖς Arph.): ἐ. τῇ διαβάσει Polyb. готовиться к переправе;
8 сдерживать, удерживать, задерживать (τινά τινος Eur., Xen., Plat., Dem. и τινὰ μὴ (οὐ) πράσσειν τι Soph.): ἐπέχων καὶ οὐκ ἀνιείς Plat. держа и не отпуская, т. е. не давая передышки; ἐ. τὴν διάνοιαν Arst. переставать думать (ср. 4); ἐ. χεῖρα φόνου Soph. удерживаться от убийства; ῥέεθρα ὄζοισιν ἐ. Hom. запрудить течение (реки) ветвями; ἐ. ἡνίαν Soph. натянуть поводья; ἐ. ὀργάς Eur. сдерживать (свой) гнев; ἐ. στόμα Eur. зажимать рот, мешать говорить (кому-л.); ἐπισχόμενος τὰ ὦτα Plat., Plut.; заткнув(ший) себе уши; τὴν φωνὴν ἐπέσχητο Plut. она не могла говорить; ἐπέμφθη Ἡρώδην τῆς μεταβολῆς ἐφέξων Plut. он был послан, чтобы удержать Ирода от отпадения; ἐπισχειν τινος Thuc., Arph., Xen., περί τινος Thuc. и τι Dem., Plut.; прекратить (приостановить) что-л.; τὴν ζημίαν ἐ. Thuc. отменить наказание; ἐ. τὰ πρὸς Ἀργείους Thuc. приостановить переговоры с аргосцами; χρησμοὺς ἐπισχεῖν Eur. воздержаться от предсказаний; Εὐβοίας πέρι ἐπισχεῖν Thuc. отказаться от своих планов на Эвбею; ἡμέρας ἐπισχεθείσης Plut. когда дневной свет померк; Μῆδοι ἐπέσχον Κορινθίους Her. мидяне сдерживали коринфян, т. е. мидийские войска были выстроены против коринфских; ἐ. τῷ ξύλῳ τινά Arph. обуздывать кого-л. палкой; ἢν μὴ ἄνεμος ἐπέχῃ Her. разве если дует ветер;
9 воздерживаться, выжидать: Ἀντίνοος δ᾽ ἔτ᾽ ἐπεῖχε Hom. Антиной же все еще медлил; ἐπίσχες Aesch. погоди; ἐπίσχετον, μάθωμεν Soph. подождите, давайте разберемся (в чем дело); οὐ πολὺν χρόνον ἐπισχὼν ἧκε Plat. немного спустя он пришел: οὐκ ἔπεσχον τὸ στρατόπεδον καταλαβεῖν Thuc. у них не хватило терпения выбрать место для лагеря; ἐπισχεῖν περὶ συμμαχίας Thuc. подождать с заключением союза; ἐπέσχοντο τοῖς Ἀθηναίοις ἐπιχειρεῖν Thuc. они не решились атаковать афинян; ἐπέσχε εἰς τὴν Ἀσίαν NT он задержался в Азии;
10 останавливаться (ἡμεῖς ἐπέσχομεν Plut.): ἀναλῶν οὐκ ἐφέξεις Arph. твоим расходам не будет конца; ὡς πρῶτον ἐπέσχε Plut. когда он умолк;
11 воздерживаться от суждения (περί τινος Luc., Sext.; ἐν τοῖς ἀδήλοις Plut.): ἐπισχεῖν μηδὲ καλέειν ὄλβιον Her. воздержаться назвать (кого-л.) блаженным;
12 держать в своей власти, обладать, владеть (τὴν Ἀσίην πᾶσαν Her.; πάντα Xen.; θεὸς ὁ τὸν κόσμον ἐπέχων Arst.);
13 занимать, простираться, охватывать (ἑπτὰ πέλεθρα Hom.; med. ἀμφὶ γαίῃ Hes.; τόπον τινά Arst., Plut.): ἐπὶ πλεῖστον μέρος τῆς γῆς ἐπισχεῖν Thuc. распространиться на большую часть страны; ὁπόσσον ἐπέσχη πῦρ Hom. насколько раскинулось пламя; εὐχαὶ καὶ θυσίαι ἐπεῖχον τὴν πόλιν Polyb. молебствия и жертвоприношения совершались по всему городу; ἐπ᾽ ὀκτὼ μῆνας Κυρηναίους ὀπώρη ἐπέχει Her. уборка урожая длится у киренцев восемь месяцев; κραυγῆς ἐπεχούσης τῆς ἐκκλησίας Diod. когда в собрании поднялся крик; τὴν θύραν ἐπεῖχε κρούων Arph. он не переставал стучать в дверь;
14 происходить, совершаться, быть: νὺξ ἐπέσχεν Plut. наступила ночь;
15 внимательно смотреть, пристально следить, вникать (τινί NT).

Greek (Liddell-Scott)

ἐπέχω: μέλλ. ἐφέξω: ἀόρ. ἐπέσχον, προστ. ἐπίσχες, ἀπαρ. ἐπισχεῖν· ποιητ. ἐπέσχεθον Αἰσχύλ. Θήβ. 453. Ἀπολλ. Ροδ. Ἐπιτίθημι, ἀκκουμβῶ τι ἐπάνω εἴς τι, ὑπὸ δὲ θρῆνυν ποσὶν ἥσει, τῷ κεν ἐπισχοίης λιπαροὺς πόδας εἰλαπινάζων Ἰλ. Ξ. 211, πρβλ. Ὀδ. Ρ. 410· ὁ κοῦρος ἐπεῖχε ποτῷ… κρωσσὸν βάψαι ἐπειγόμενος, «ὁ μὲν δὴ νέος (Ὕλας) ἐπὶ τῷ ὕδατι τὸν κρωσσόν, ἤγουν τὸ ὑδροφόρον ἀγγεῖον εἶχεν ἐπειγόμενος πληρῶσαι αὐτὸ ὕδατος» (Σχόλ.), Θεόκρ. 13. 46. 2) κρατῶ τι ὑπεράνω τινός, ὁ δὲ πολύπους ὁ θῆλυς ὁτὲ μὲν ἐπὶ τοῖς ᾠοῖς ὁτὲ δὲ ἐπὶ τῷ στόματι προκάθηται τῆς θαλάμης τὴν πλεκτάνην ἐπέχων Ἀριστ. περὶ τα Ζ, Ἱστ. 5. 18, 9. II. ὡς τό παρέχω, δίδω, προσφέρω, οἶνον ἐπισχὼν Ἰλ. Ι. 489 (485)· ἐπέσχε τε οἶνον ἐρυθρόν, «ἐπέδωκεν» (Σχόλ.), «ἐπισχεῖν οἶνον, τὸ ἐγγὺς σχεῖν, οὐ ἐναντίον τὸ ἀποσχεῖν» (Εὐστ.), Ὀδ. Π. 414· κοτύλην τις… ἐπέσχεν, «τῷ στόματι προσήνεγκε» (Σχόλ.), Ἰλ. Χ. 424· εἴ ποτέ τοι… μαζὸν ἐπέσχον αὐτόθι 83, πρβλ. Εὐρ. Ἀνδρ. 225· ὡσαύτως, οὐκ ἐπέσχον… μαστῷ τροφεῖα ματρός, δέν σοι προσήνεγκα τὴν μητρικὴν τροφὴν διὰ τοῦ ἰδίου μου μαστοῦ, ὁ αὐτ. ἐν Ἴωνι 1492· μετ’ ἀπαρ., πιεῖν ἐπέσχον Ἀριστοφ. Νεφ. 1382· ἀπολ., ὁ αὐτ. ἐν Εἰρ. 1165:- Μέσ., ἐπισχόμενος (ἐξυπ. τὴν κύλικα) ἐπέπιεν, πλησιάσας αὐτὴν εἰς τὰ χείλη του, Πλάτ. Φαίδ. 117C, πρβλ. Ἀπολλ. Ρόδ. Α 472· ἐπὶ χείλεσι… μαστὸν ἐπισχομένη Εὐφορίων παρὰ Στοβ. τίτ. 78. 5. III. κρατῶ ἢ διευθύνω τι πρός τι, τόξον σκοπῷ ἐπέχειν Πινδ.Ο. 2. 160· ἄλλῳ ἐπέσχε τόξα Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 984.- Ὁ Ὅμ. μεταχειρίζεται τὸ μέσ. ἀπολ., ἐπισχόμενος βάλεν ἰῷ, σκοπεύσας ἐκτύπησεν αὐτόν, Ὀδ. Χ. 15 β) ἀμεταβ., σκοπεύω κατά τινος, προσβάλλω, ἐπίκειμαι, ἐπιτίθεμαι, τί μοι ὧδ’ ἐπέχεις; τί ἔχεις οὕτω κατ’ ἐμοῦ; διατὶ οὕτω μὲ προσβάλλεις; Ὀδ. Τ. 71· καί ἐν τμήσει, ἐπὶ δ’ αὐτῷ πάντες ἔχωμεν, «ἐπίωμεν» (Σχόλ.) Χ. 75. ἀλλήλοις ἐπ. Ἡσ. Θ. 771· οὕτως, ἐπέχειν ἐπί τινα Ἡρόδ. 9. 59· κατά τινα ὁ αὐτ. 9. 31· ἐπί τινι Θουκ. 8. 105· πρός τι Πλουτ. Ἀντών. 66· ὡσαύτως μετὰ δοτ. χοἰ ταῖς ἀρχαῖς ἐπέχοντες, ἀποβλέποντες εἰς ἀξιώματα, Ἀριστοφ. Λυσ. 490 ἀκτῇσιν ἐπέσχεθον, διηυθύνθησαν κατ’ εὐθεῖαν πρὸς τήν ἀκτήν, Ἀπολλ. Ροδ. Δ. 1766· ἀπολ., Εὐρ. Βάκχ. 1131. 2) ἐπέχειν τὴν διάνοιαν ἐπί τινι, ἔχειν τὸν νοῦν πρός τι πρᾶγμα, ἐπὶ μείζοσι γάμοις τὴν διάνοιαν ἐπέχων Πλάτ. Νόμ. 926Β, πρβλ. Πλουτ. Αἰμίλ. 8, κτλ. β) ἀπολ., ἐπέχω (ἐξυπ. τὸν νοῦν), ἔχω κατὰ νοῦν, διανοοῦμαι, ἐλπίζω, προσδοκῶ νά, μετ’ ἀπαρ., τῷ (τῷ ἱππικῷ) ἐπεῖχε ἐλλαμψεσθαι, ἤλπιζε νὰ λάμψῃ, νὰ λαμπρυνθῇ, νὰ δοξασθῇ, Ἡρόδ. 1. 80, πρβλ. 1. 153., 6. 96· μετὰ δοτ. πράγμ., ἔχω τὸν νοῦν μου προσηλωμένον εἴς τι, Λατ. animum advertere, ὁ δὲ Ἀννίβας ἑτοίμους ἔχων τοὺς στρατιώτας, ἐπεῖχε τῇ διαβάσει Πολύβ. 3. 43, 2, κτλ.· πρβλ. ἐπιβάλλλω II. 3. 3) ἐν παρατάξει μάχης, τίθεμαι, τοποθετοῦμαι, ἵσταμαι κατέναντι ἢ ἐναντίον τινός οὖτοι οἱ Μῆδοι ἐπέσχον Κορινθίους, κτλ., Ἡρόδ. 9. 31. IV. κρατῶ ὀπίσω, διακωλύω, ἐμποδίζω, Λατ. inhibere (πρβλ. ἐπίσχω), ἐπέσχε δὲ καλὰ ῥέεθρα Ἰλ. Φ. 244· καὶ πῶς ἐπέσχε χεῖρα μαιμῶσαν φόνου; Σοφ. Αἴ. 50, πρβλ. Λυκόφρ. 1171· σύρω ὀπίσω, ἐπισχὼν ἡνίαν Σοφ. Αἴ δ. 7· ὁρμώμεθ’ ἐς ναῦν μηδ’ ἐπίσχωμεν τὸ πλεῖν, μηδὲ νὰ βραδύνωμεν τὸν ἀπόπλουν, ὁ αὐτ. ἐν Φιλ. 881· κρατῶ, ἐπίσχες ὀργάς, αἷσιν οὐκ ὀρθῶς φέρει Εὐρ. Ἑλ. 1642· οὐκ ἐφέξετε στόμα; ὁ αὐτ. ἐν Ἑκ. 1283· χρησμοὺς ἐπέσχον, ἀπεσιώπησα αὐτούς, ὁ αὐτ. ἐν Φοιν. 866· παῖ’ αὐτὸν ἐπέχων τῷ ξύλῳ, ἀναγκάζων αὐτὸν διὰ τοῦ ξύλου νὰ ἡσυχάσῃ, Ἀριστοφ. Εἰρ. 1121· περιλαμβάνω, σκεπάζω, ὡς ἡ γῆ τὸ νεκρὸν σῶμα, Ἀνθ. II. 7. 461· ὁ δὲ Θέρμος, ἀπὸ στόματος τοῦ Μετέλλου τὸν νόμον… λέγοντος, ἐπέσχε τῇ χειρὶ τὸ στόμα καὶ τὴν φωνὴν ἀπέκλεισε Πλουτ. Κάτ. Νεώτ. 28· καὶ ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, ἐπισχόμενος τὰ ὦτα Πλάτ. Συμπ. 216Α. β) σταματῶ ἢ διακόπτω διαπραγματεύσεις, ἐπισχόντας τὰ πρὸς Ἀργείους Θουκ. 5. 46· τὴν μὲν ζημίαν… ἐπέσχον, ἀπέσυραν, δὲν τὴν ἐπέβαλον, αὐτόθι 63· ἐπισχεῖν ἐδεῖτό μου τὴν δίαιταν, ν’ ἀποσύρω αὐτήν, Δημ. 541. 25. γ) ἐπέχειν τινά τινος, τὸν σταματῶ, τὸν ἐμποδίζω ἀπό τινος, ὧν ἐπισχήσω σ’ ἐγὼ Εὐρ. Ἀνδρ. 160, Ἀριστοφ. Λυσ 742· οὕτω μετ’ ἀπαρ. καί σε μήτε νὺξ μήθ’ ἡμέρα ἐπισχέτω, ὥστε ἀνεῖναι πράσσειν τι ὧν ἐμοί ὑπισχνῇ, καὶ μήτε νὺξ μήτε ἡμέρα νὰ σὲ ἐμποδίζῃ ὥστε νὰ παραμελῇς νὰ πράττῃς τι ἐξ ὅσων μοι ὑπισχνεῖσαι, Θουκ. 1 129· ἐπ. τινὰ μὴ πράσσειν τι Σοφ. Ἠλ. 517, Φιλ. 349. 2) ἀπολ., μένω ἀργός, δὲν ἐπιχειρῶ τι, Ἀντίνοος δ’ ἔτ’ ἐπεῖχε, «ἔστι νῦν ἐπέχειν τὸ ἐν τῷ τέως ἀργεῖν καὶ μὴ ἐγχειρεῖν ἔργῷ» (Εὐστ.), Ὀδ. Φ. 186, πρβλ. Ἡρόδ. Ι. 32, Σοφ. Ἠλ 1369, κτλ.· ἑπομένου συνδέσμου, ἰδίως κατὰ προστ., ἐπίσχες ἢν..., περίμενε καὶ ἴδε ἂν..., Εὐρ. Ἱκέτ. 397· ἐπίσχες ἔστ’ ἂν καὶ τὰ λοιπὰ προσμάθης Αἰσχύλ. Πρ. 697· ἐπ, ἕως... Δημ. 40. 2· μέχρι τοσούτου ἕως… Θουκ. Ι. 90· ἢ μόνον, ἐπίσχες, ἀπολ., στάσου! Αἰσχύλ. Χο. 896, Σοφ. Ο. Κ. 856, κτλ.· ἐπίσχετον, μάθωμεν ὁ αὐτ. ἐν Φιλ. 539, πρβλ. Εὐρ. Ἱππ. 567· κατὰ μετοχ., ἐπισχὼν ὀλίγον χρόνον Ἡρόδ. 1. 132κ. ἀλλ.· ἐπισχών, ἐν ἀντιθ. πρὸς τὸ παραχρῆμα, Ἀντιφῶν 135. 8· οὐ πολὺν δ’ οὖν χρόνον ἐπισχὼν ἦκε Πλάτ. Φαίδ. 59Ε·- ἐν Θουκ. 2. 81, οὐκ ἐπέσχον τὸ στρατόπεδον καταλαβεῖν, δὲν ἐστάθησαν νὰ στρατοπεδεύσωσιν (ἔνθα τὸ ἄρθρον φαίνεται περιττόν). β) μετὰ γεν. πράγμ., παύομαί τινος, ἐπίσχες τοῦ δρόμου Ἀριστοφ. Ὄρν. 1200· τῆς πορείας Ξεν. Κύρ. 4. 2, 12· τούτου Θουκ. 8. 31· ὡσαύτως, ἐπ. περί τινος περὶ μὲν τῶν Ἀργείων ξυμμαχίας ἐπισχεῖν αὐτοὺς ἐκέλευον ὁ αὐτ. 5. 32. πρβλ. 8. 5·- οὕτω μετ’ ἀπαρ., παραλείπω τι ἢ ἀφίνω αὐτὸ δι’ ἄλλην περίστασιν, περὶ πολέμου συμβουλεύειν τήν γε πρώτην ἐπισχήσωμεν Ξεν. Ἀπομν. 3. 6, 10· καὶ μετὰ μετοχ., παύομαι ποιῶν τι ἀναλῶν οὐκ ἐφέξεις Ἀριστοφ. Ὄρν. 915· πρβλ. Εὐρ. Φοιν. 419:- οὕτω καὶ ἐν τῷ Μέσῳ τύπῳ, Θουκ. 7. 33. γ) ὡς τεχνικὸς ὅρος τῶν σκεπτικῶν, ἀναβάλλω τὴν κρίσιν μου, ἀμφιβάλλω, ἐπ. ἐν τοῖς ἀδήλοις Πλούτ. 2. 955C· ἐπέχω περὶ τούτου Λουκ. Βίων Πρᾶσις 27· ἴδε ἐποχή, ἐφεκτικός. V. καλύπτω, ἐπὶ χώρου, τῷ βάλε θοῦρον Ἄρηα…, λῦσε δὲ γυῖα· ἑπτὰ δ’ ἐπέσχε πέλεθρα πεσών, «πεσὼν δὲ περιεκάλυψεν ἑπτὰ πλέθρα» (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Φ. 407· ὁπόσσον ἐπέσχε πῦρ, ὅσον μέρος κατέλαβε τὸ πῦρ, Ἰλ. Ψ. 238, Ω. 792, πρβλ. Ἡρόδ. 7. 19, Ἱππ. π. Ἀέρ. 282, Θουκ. 2. 77·- οὕτω κατὰ μέσον ἀόρ., ἐπέσχετο, ἐπετάθη, Ἡσ. Θ. 177· ἐπέσχετο κόσμον, ὑπερίσχυσε…, Ἑλλην. Ἐπιγράμμ. 793. 5. VΙ. καταλαμβάνω, κυριεύω, οἱ Σκύθαι τὴν Ἀσίην πᾶσαν ἐπέσχον Ἡρόδ. 1. 104., πρβλ. 108., 8. 32, Θουκ. 2. 101, κτλ.·- ἐπὶ πραγμάτων, ἡ ὀπώρη ἐπ’ ὀκτὼ μῆνας Κυρηναίους ἐπέχει, ἐπασχολεῖ αὐτούς, Ἡρόδ. 4. 199· τὴν πόλιν ἐπεῖχε κλαυθμός, κατεῖχε, Πλουτ. Ὄθ. 17· οὕτω, τὸ φῶς ἐπ. τι, ἐκτείνεται, ἐξαπλοῦται ἐπί τινος, Πλάτ. Πολ. 508C. 2) ἀπόλ., ἐπικρατῶ, ἢν μὴ λαμπρὸς ἄνεμος ἐπέχῃ Ἡρόδ. 2. 96· σεισμοὶ ἐπέσχον ἐπὶ πλεῖστον μέρος τῆς γῆς Θουκ. 1. 23· τῶν νεῶν ἐπὶ πολὺ τῆς θαλάσσης ἐπεχουσῶν, διεσπαρμένων..., αὐτόθι 50· τὴν τύχην..., ἣ νῦν ἐπέχει Δημ. 311. 22· ἐτησίων ἐπεχόντων Πολύβ. 5. 5, 6. β) ἐπὶ χρόνου, ἐξακολουθῶ, κρούων ἐπεῖχε Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 327· ἐπέχων καὶ οὐκ ἀνιείς, ἐπιμένων, Πλάτ. Θεαίτ. 165Ε· ἐπὶ πλείους ἡμέρας ὁ σεισμὸς ἐπεῖχεν Δίων Κ. 68. 25· σκότος, νὺξ ἐπέσχε, ἐπῆλθε, Πλουτ. Μάρ. 19, Κράσσ. 30, κτλ.

English (Autenrieth)

ipf. ἐπεῖχον, ἔπεχεν, aor. 2 ἐπέσχον, opt. ἐπισχοίης, imp. ἐπίσχετε, mid. aor. part. ἐπισχόμενος: hold to, hold on, direct to or at, extend over; of putting the feet on a foot-stool, Il. 14.241, Od. 17.410; holding a cup to the lips, Il. 9.489, Il. 22.494, similarly 83; guiding a chariot against the enemy, Il. 17.464; and, intransitively, of assailing (cf. ‘have at him'), τί μοι ὧδ' ἐπέχεις, ‘why so hard on me?’ Od. 19.71; then of occupying, reaching in space, Il. 21.407, Il. 23.190, 238; hold in the sense of ‘check,’ intr. ‘refrain,’ Il. 21.244, Od. 21.186; met., θῦμόν, Od. 20.266.—Mid., aor., take aim, Od. 22.15.

English (Slater)

ἐπέχω
   a direct at c. acc. & dat. ἔπεχε νῦν σκοπῷ τόξον, ἄγε θυμέ (O. 2.89)
  nbsp; b intrans. c. dat. assault ἀλόχῳ ποτὲ θωραχθεὶς ἔπεχ' ἀλλοτρίᾳ ὠαρίων fr. 72.

Spanish

someter, sujetar

English (Strong)

from ἐπί and ἔχω; to hold upon, i.e. (by implication) to retain; (by extension) to detain; (with implication, of νοῦς) to pay attention to: give (take) heed unto, hold forth, mark, stay.

English (Thayer)

imperfect ἐπειχον; 2nd aorist ἐπέσχον;
1. to have or hold upon, apply: namely, τόν νοῦν, to observe, attend to, followed by an indirect question, τίνι, dative of person, to give attention to one, Polybius 3,43, 2, etc.; fully ὀφθαλμόν τίνι, Lucian, dial. Mark 1,2).
2. to hold toward, hold forth, present: λόγον ζωῆς, as a light, by which illumined ye are the lights of the world, to check (cf. English hold up), German anhalten): namely, ἐμαυτόν, to delay, stop, stay, Homer down; (cf. Winer's Grammar, § 38,1; Buttmann, 144 (126); Fritzsche on Sirach 5:1).

Greek Monolingual

(AM ἐπέχω)
επιφυλάσσομαι, δεν εκφράζω οριστική άποψη
μσν.- νεοελλ.
φρ. «επέχω θέση, τόπο» — έχω ίση αξία, αντικαθιστώ
αρχ.-μσν.
1. κρατώ, βαστώ κάτι
2. συγκρατώ, εμποδίζω («οὐκ ἐφέξετε στόμα;», Ευρ.)
3. συγκρατούμαι («ἀλλ' ἐπίσχες» — στάσου)
μσν.
έχω μέσα μου
αρχ.
1. έχω ή κρατώ κάτι κάπου («θρῆνυν τῷ κεν ἐπισχοίης λιπαροὺς πόδας» — σκαμνί στο οποίο θα μπορείς να τοποθετήσεις τα πόδια σου, Ομ. Ιλ.)
2. (για έγγραφο) περιέχω, περιλαμβάνω
3. εξαπλώνω («τὴν πλεκτάνην ἐπέχων», Αριστοτ.)
4. καλύπτω, σκεπάζω («ἐπέσχε τῇ χειρὶ τὸ στόμα», Πλούτ.)
5. δίνω, προσφέρω («οἶνον ἐπισχών», Ομ. Ιλ.)
6. προσφέρω χρηματικό ποσό
7. αναθέτω ένα έργο σε κάποιον
8. διευθύνω, κατευθύνω («ἄλλῳ δ' ἐπεῖχε τόξα», Ευρ.)
9. προσβλέπω («ὁ δὲ ἐπεῖχεν αὐτοῖς προσδοκῶν τι παρ' αὐτῶν λαβεῖν», ΚΔ)
10. προσέχω («ἔπεχε σεαυτῷ καὶ τῇ διδασκαλίᾳ», ΚΔ)
11. αποβλέπω σε κάτι («οἱ ταῖς ἀρχαῖς ἐπέχοντες», Αριστοφ.)
12. υπονοώ
13. έχω στον νου μου, σκοπεύω («τῷ δή τι καὶ ἐπεῖχε ἐλλάμψεσθαι ὁ Λυδός», Ηρόδ.)
14. επιτίθεμαι εναντίον κάποιου («ἀλλήλοις ἐπέχοντες», Ησίοδ.)
15. κατευθύνομαι
16. πλησιάζω
17. φέρομαι εχθρικά σε κάποιον («τί μοι ὧδ' ἐπέχεις κεκοτηότι θυμῷ;», Ομ. Οδ.)
18. (για στρατό) αντιμετωπίζω τον αντίπαλο παραταγμένος για μάχη
19. αναστέλλω, διακόπτω (ιδίως διαπραγματεύσεις) («ἐπισχεῖν ἐδεῖτό μου τὴν δίαιταν», Δημοσθ.)
20. αναστέλλω πληρωμή
21. εμποδίζω, σταματώ κάποιον (α. «ἐπίσχες τοῦ τόκου», Αριστοφ.
β. «καὶ σε μήτε νὺξ μήθ' ἡμέρα ἐπισχέτω ὥστε ἀνεῖναι», Θουκ.)
22. απρόσ. ἐπέχει
υπάρχει εμπόδιο, κώλυμα
23. μένω σε απόσταση, δεν επιχειρώ («Ἀντίνοος δ' ἔτ' ἐπεῖχε», Ομ. Οδ.)
24. χρονοτριβώ («ἐπίσχες ἕως ἄν σκέψωμαι», Πλάτ.)
25. σταματώ, παύω («τούτου μὲν ἐπέσχεν», Θουκ.)
26. μέσ. ἐπέχομαι
κρατώ επιφυλακτική στάση
27. καταλαμβάνω έκταση, εκτείνομαι («γῆν πᾶσαν ἐπισχεῖν», Ηρόδ.)
28. έχω στην εξουσία μου, καταλαμβάνω («Βοττικὴν καὶ Μακεδονίαν ἅμα ἐπέχων ἔφθειρε», Θουκ.)
29. (για πράγμ.) κατέχω, απασχολώ («τὴν πόλιν ἐπεῖχε κλαυθμός», Πλούτ.)
30. επικρατώ («ἤν μὴ λαμπρὸς ἄνεμος ἐπέχη», Ηρόδ.)
31. εξακολουθώ, συνεχίζω («ὁ δ' ἤδη τὴν θύραν ἐπεῖχε κρούων», Αριστοφ.)
32. επέρχομαι («ἤν ἥ τε νὺξ ἐπίσχη», Πλούτ.)
33. μέσ. συναντώ
34. φρ. α) «ἐπέχω ἐμαυτόν τινι» — φροντίζω, περιποιούμαι κάποιον
β) «ἐπέχω τὴν γνώμην τινὶ ή τὴν διάνοιαν ἐπί τινι» — έχω τον νου μου.

Greek Monotonic

ἐπέχω: μέλ. -ἐφ-έξω, αόρ. ἐπ-έσχον, προστ. ἐπίσχες, απαρ. ἐπισχεῖν· ποιητ. ἐπ-έσχεθον·
I. βάζω ή ακουμπώ πάνω σε, πόδας θρόνῳ, σε Ομήρ. Ιλ.
II. δίνω, προσφέρω, προσκομίζω, οἶνον, στο ίδ., Ευρ.· ομοίως και με απαρ., πιεῖν ἔπεσχον, σε Αριστοφ. — Μέσ., ἐπισχόμενος (ενν. τὴν κύλικα), πλησιάζοντάς την στα χείλη του, σε Πλάτ.
III. 1. κατευθύνω κάτι προς, τόξα ἐπ. τινί, σε Ευρ.· αμτβ., σκοπεύω κατά, επιτίθεμαι, τινί, σε Ομήρ. Οδ.· ἐπί τινα, σε Ηρόδ.· ἐπί τινι, σε Θουκ.· μτχ. Μέσ. αορ. βʹ ἐπισχόμενος, σκοπεύοντας εναντίον του, σε Ομήρ. Οδ.
2. ἐπέχειν (ενν. τὸν νοῦν), προτίθεμαι, σκοπεύω, υπολογίζω, λογαριάζω, με απαρ., σε Ηρόδ.
3. στέκομαι κατά πρόσωπο, αντιμετωπίζω σε παράταξη μάχης, τινάς, στον ίδ.
IV. 1. κρατώ (στο σπίτι), εμποδίζω κάποιον να βγει, κρατώ πίσω, αναχαιτίζω, ανακόπτω, εμποδίζω, Λατ. inhibere, σε Ομήρ. Ιλ., Σοφ. κ.λπ.
2. ἐπέχειν τινά τινος, τον σταματώ, τον εμποδίζω από κάτι, στον ίδ., Ευρ.· ομοίως και με απαρ., ἐπ. τινὰ μή πράσσειν τι, σε Σοφ.· απόλ., ανακόπτω, αναχαιτίζω, σταματώ τις ενέργειες, επιχειρήσεις, σε Θουκ. 2. α) απόλ. επίσης, ανακόπτω, σταματώ, περιμένω, αναμένω, διακόπτω, κάνω παύση, σε Ομήρ. Οδ., Ηρόδ.· ἐπίσχες ἔστ' ἂν προσμαθῇς, σε Αισχύλ.· ἐπ. ἕως..., σε Δημ. β) με γεν. πράγμ., σταματώ ή παύομαι, ἐπίσχες τοῦ δρόμου, σε Αριστοφ.· τῆς πορείας, σε Ξεν.· ομοίως και με απαρ., παραλείπω να κάνω, αφήνω για άλλη περίσταση, στον ίδ.
V. εκτείνομαι, απλώνομαι ή καλύπτω ένα μέρος, ἑπτὰ δ' ἐπέσχε πέλεθρα, σε Ομήρ. Ιλ.· ὁ πόσσον ἐπέσχε πῦρ, όσο μέρος κατέλαβε η φωτιά, στο ίδ.· Μέσ. αόρ. βʹ, ἐπέσχετο, επιτάθηκε, σε Ησίοδ.
VI. 1. κυριεύω χώρα, τὴν Ἀσίην, σε Ηρόδ. κ.λπ.· λέγεται για πράγματα, ἡ ὀπώρη ἔπεσχεν αὐτούς, τους απασχολούσε ή τους αποσπούσε την προσοχή, στον ίδ.
2. απόλ., επικρατώ, δεσπόζω, κυριαρχώ, λέγεται για άνεμο, στον ίδ.· λέγεται για σεισμό, σε Θουκ.

Middle Liddell

fut. ἐφ-έξω aor. ἐπ-έσχον imperat. ἐπίσχες inf. ἐπισχεῖν poet. ἐπ-έσχεθον
I. to have or hold upon, πόδας θρόνῳ Il.
II. to hold out to, present, offer, οἶνον Il., Eur.; so c. inf., πιεῖν ἐπέσχον Ar.:— Mid., ἐπισχόμενος (sc. τὴν κύλικἀ having put it to his lips, Plat.
III. to direct towards, τόξα ἐπ. τινί Eur.:—intr. to aim at, attack, τινί Od.; ἐπί τινα Hdt.; ἐπί τινι Thuc.:—aor2 mid. part. ἐπισχόμενος having aimed at him, Od.
2. ἐπέχειν (sc. τὸν νοῦν), to intend, purpose, c. inf., Hdt.
3. to stand facing, to face in a line of battle, τινάς Hdt.
IV. to keep in, hold back, check, Lat. inhibere, Il., Soph., etc.
2. ἐπέχειν τινά τινος to stop him, hinder him from it, Soph., Eur.: so c. inf., ἐπ. τινὰ μὴ πράσσειν τι Soph.:—absol. to stay proceedings, Thuc.
2. absol. also to stay, stop, wait, pause, Od., Hdt.; ἐπίσχες ἔστ' ἂν προσμάθῃς Aesch.; ἐπ. ἕως . . Dem.
b. c. gen. rei, to stop or cease from, ἐπίσχες τοῦ δρόμου Ar.; τῆς πορείας Xen.:—so c. inf. to leave off doing, Xen.
V. to reach or extend over a space, ἑπτὰ δ' ἐπέσχε πέλεθρα Il.; ὁπόσσον ἐπέσχε πῦρ so far as the fire reached, Il.; aor2 mid., ἐπέσχετο he lay outstretched, Hes.
VI. to occupy a country, τὴν Ἀσίην Hdt., etc.:—of things, ἡ ὀπώρη ἐπέσχεν αὐτούς occupied or engaged them, Hdt.
2. absol. to prevail, predominate, of a wind, Hdt.; of an earthquake, Thuc.

Chinese

原文音譯：™pšcw 誒普-誒何
詞類次數：動詞（5）
原文字根：在上-有 相當於： （חָדַל‎） （יָחַל‎）
字義溯源：等待，等，見，展出，留意，留意看，謹慎，表揚，表明，保留，應用，握住；由（ἐπί）*=在⋯上）或與（ἔχω）*=持）組成。參讀 （ἀντέχω）同義字
出現次數：總共（5）；路（1）；徒（2）；腓（1）；提前（1）
譯字彙編：
1） 你要謹慎（1） 提前4:16；
2） 表揚（1） 腓2:16；
3） 等（1） 徒19:22；
4） 留意看（1） 徒3:5；
5） 他見（1） 路14:7

Léxico de magia

1 abs. someter ὡς ταῦτα τὰ ἅγια ὀνόματα πατεῖται, οὕτως καὶ ὁ δεῖνα (κοινόν), ὁ ἐπέχων igual que estos sagrados nombres son pisados, así también lo sea fulano (lo que desees), el que somete P X 41 2 tr. sujetar una salamanquesa ὅταν δὲ συνεψηθῇ, τὸν καλαβώτην ἔπεχε εὔθετον μὴ ἅψασθαι τοῦ ἀγγείου cuando se haya abrasado, sujeta a la salamanquesa bien situada para que no toque el recipiente P LXI 48

Lexicon Thucydideum

retinere, morari, to hold back, delay, 1.129.3, 3.45.4, 4.5.1, —
inhibere, to restrain, hold back, rem coeptam omittere, to abandon the undertaking vel or ne ultra progrediatur impedire, to prevent from advancing further, 2.76.2, [Vat. et alii Vatican and other manuscripts ἔπασχον], 5.46.1, 5.63.4,
Intrans. intransitive aliquantum subsistere, to halt for a while, 1.90.3, 1.131.1. 4.78.5, 5.32.6, 6.33.1, 7.50.4. 8.5.2, 8.16.3.
c. acc. temporis, with accusative of time 1.137.4, 1.138.1, 4.31.1, 4.73.4, 4.124.4, 7.74.1,
c. genit. with genitive 8.31.1,
c. infin. with infinitive 2.81.4, 7.33.3, [vulgo et cum plurimis codd. Bekk. Goell. commonly and with most manuscripts Bekker Goeller edition ἐπέσχοντο] —
occupare, obtinere, to seize, hold, 1.23.3, 1.48.3, 1.50.2, 2.77.3, 2.101.5, 3.107.4, 7.62.4, [nonnulli codd. several manuscripts ἐπέχει]. —
tendere contra, insistere, to strive against, persist, 8.105.3.