καί
Κακῷ σὺν ἀνδρὶ μηδ' ὅλως ὁδοιπόρει → Hominem malignum nec viae comitem cape → Nimm einen Schurken nie zum Wegbegleiter dir
English (LSJ)
Conj., copulative, joining words and sentences,
A and; also Adv., even, also, just, freq. expressing emphatic assertion or assent, corresponding as positive to the negative οὐ (μή) or οὐδέ (μηδέ). A copulative, and, I joining words or sentences to those preceding, ἦ, καὶ κυανέῃσιν ἐπ' ὀφρύσινεῦσε Κρονίων Il.1.528, etc.: repeated with two or more Nouns, αἱ δὲ ἔλαφοι κ. δορκάδες κ. οἱ ἄγριοι οἶες κ. οἱ ὄνοι οἱ ἄγριοι X.Cyr.1.4.7; joining only the last pair, Cleom.2.1 (p.168.5 Z.), Phlp.in APr.239.30, etc., v. l. in Arist.Po.1451a20; ὁ ὄχλος πλείων κ. πλείων ἐπέρρει more and more, X.Cyr.7.5.39; to add epithets after πολύς, πολλὰ κ. ἐσθλά Il.9.330; πολλὰ κ. μεγάλα D.28.1, etc. 2 to addalimiting or defining expression, πρὸς μακρὸν ὄρος κ. Κύνθιον ὄχθον to the mountain and specially to... h.Ap. 17, cf. A.Ag. 63 (anap.), S.Tr.1277 (anap.) (sts. in reverse order, πρὸς δῶμα Διὸς κ. μακρὸν Ὄλυμπον Il.5.398); to add by way of climax, θεῶν . . κ. Ποσειδῶνος all the gods, and above all . ., A.Pers.750, etc.; ἐχθροὶ κ. ἔχθιστοι Th.7.68; τινὲς κ. συχνοί Pl.Grg.455c; freq. ἄλλοι τε καί... ἄλλως τε καί . ., v. ἄλλος 11.6, ἄλλως 1.3; ὀλίγου τινὸς ἄξια κ. οὐδενός little or nothing, Id.Ap.23a: joined with the demonstr. Pron. οὗτος (q. v.), εἶναι . . δούλοισι, κ. τούτοισι ὡς δρηπέτῃσι Hdt.6.11, cf. 1.147; κ. ταῦτα and this too . ., γελᾶν ἀναπείθειν, κ. ταῦθ' οὕτω πολέμιον ὄντα τῷ γέλωτι X.Cyr.2.2.16, etc. II at the beginning of a sentence, 1 in appeals or requests, καί μοι δὸς τὴν Χεῖρα Il.23.75; καί μοι λέγε... καί μοι ἀπόκριναι . ., Pl.Euthphr.3a, Grg.462b; freq. in Oratt., καί μοι λέγε . . τὸ ψήφισμα, καί μοι ἀνάγνωθι . ., D.18.105, Lys.14.8, etc. 2 in questions, to introduce an objection or express surprise, κ. τίς τόδ' ἐξίκοιτ' ἂν ἀγγέλων τάχος; A.Ag.280; κ. πῶς . .; pray how . .? E. Ph.1348; κ. δὴ τί . .; but then what . .? Id.Hel.101; κ. ποῖον . .; S.Aj. 462; κ. τίς εἶδε πώποτε βοῦς κριβανίτας; Ar.Ach.86; κἄπειτ' ἔκανες; E.Med.1398 (anap.); κ. τίς πώποτε Χαριζόμενος ἑτέρῳ τοῦτο εἰργάσατο; Antipho 5.57, cf. Is.1.20, Isoc.12.23, Pl. Tht.163d,al. 3 = καίτοι, and yet, Ar.Eq.1245, E.HF509. 4 at the beginning of a speech, Lys.Fr.36a. III after words implying sameness or like ness, as, γνώμῃσι ἐχρέωντο ὁμοίῃσι κ. σύ they had the same opinion as you, Hdt.7.50, cf. 84; ἴσον or ἴσα κ. . ., S.OT611, E.El.994; ἐν ἴσῳ (sc. ἐστὶ) κ. εἰ . . Th.2.60, etc. 2 after words implying comparison or opposition, αἱ δαπάναι οὐχ ὁμοίως κ. πρίν Id.7.28; πᾶν τοὐναντίον ἔχει νῦν τε κ. ὅτε . . Pl.Lg.967a. 3 to express simultaneity, ἦν ἦμαρ δεύτερον... κἀγὼ κατηγόμην S.Ph.355, cf. Th.1.50; παρέρχονταί τε μέσαι νύκτες κ. ψύχεται [τὸ ὕδωρ] Hdt.4.181, cf. 3.108; [οἱ Λακεδαιμόνιοι] οὐκ ἔφθασαν τὴν ἀρχὴν κατασχόντες κ. Θηβαίοις εὐθὺς ἐπεβούλευσαν Isoc.8.98. IV joining an affirm. clause with a neg., ἀλλ' ὥς τι δράσων εἷρπε κοὐ θανούμενος S.Tr.160, etc. V καί... καί . . correlative, not only... but also . ., κ. ἀεὶ κ. νῦν, κ. τότε κ. νῦν, Pl.Grg.523a, Phlb.60b; κ. κατὰ γῆν κ. κατὰ θάλατταν X.An.1.1.7. VI by anacoluthon, ὣς φαμένη κ. κερδοσύνῃ ἡγήσατ' Ἀθήνη, for ὣς ἔφη κ. . ., Il.22.247; ἔρχεται δὲ αὐτή τε . . κ. τὸν υἱὸν ἔχουσα, for κ. ὁ υἱός, X.Cyr.1.3.1; ἄλλας τε κατηγεόμενοί σφι ὁδούς, κ. τέλος ἐγίνοντο Hdt.9.104; τοιοῦτος ὤν, κᾆτ' ἀνὴρ ἔδοξεν εἶναι Ar.Eq.392, cf. Nu.624. B even, also, just, 1 τάχα κεν κ. ἀναίτιον αἰτιόῳτο even the innocent, Il.11.654, cf. 4.161, etc.; δόμεναι κ. μεῖζον ἄεθλον an even greater prize, 23.551, cf. 10.556, 5.362: with numerals, κ. πέντε full five, 23.833; γενομένης κ. δὶς ἐκκλησίας Th.1.44, cf. Hdt.2.44,60, 68, al. (but ἐτῶν δύο κ. τριῶν two or three, Th.1.82, cf. X.Eq.4.4). 2 also, κ. ἐγώ I also, Il.4.40; κ. αὐτοί they also, X.An.3.4.44, etc.; Ἀγίας καὶ Σωκράτης κ. τούτω ἀπεθανέτην likewise died, ib. 2.6.30; in adding surnames, etc., Ὦχος ὁ κ. Δαρειαῖος Ctes.Fr.29.49 (sed Photii est): Ptol. Papyri have nom. ὃς κ., gen. τοῦ κ. etc., Πανίσκος ὃς κ. Πετεμῖνις PLond.2.219 (b) 2 (ii B.C.); dat. τῷ κ. ib.(a) v2, PRein.26.5 (ii B. C.); nom. ὁ κ. first in PTeb.110.1 (i B. C.), freq. later, BGU22.25 (ii A. D.), etc.; Ἰούδας ὁ κ. Μακκαβαῖος J.AJ12.6.4; Σαῦλος ὁ κ. Παῦλος Act.Ap.13.9: with ἄλλος, λαβέτω δὲ κ. ἄλλος Od.21.152; εἴπερ τι κ. ἄλλο, ὥς τις κ. ἄλλος, X.Mem.3.6.2, An.1.3.15, cf. Pl. Phd.59a, Ar.Nu.356: freq. in antithetic phrases, οὐ μόνον... ἀλλὰ καὶ . ., not only... but also . ., v. μόνος; οὐδὲν μᾶλλον . . ἢ οὐ καὶ . . Hdt.5.94, al. b freq. used both in the anteced. and relat. clause, where we put also in the anteced. only, εἰ μὲν κ. σὺ εἶ τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ κ. ἐγώ Pl.Grg.458a, cf. Il.6.476, X.An.2.1.21. 3 freq. in apodosi, after temporal Conjs., ἀλλ' ὅτε δή ῥα... κ. τότε δή . . Il.1.494, cf. 8.69, Od. 14.112; also after εἰ, Il.5.897: in Prose, ὡς δὲ ἔδοξεν, κ. ἐχώρουν Th.2.93: as a Hebraism, κ. ἐγένετο . . κ. . . LXX Ge.24.30, al., Ev.Luc.1.59, etc. 4 with Advs., to give emphasis, κ. κάρτα Hdt.6.125; κ. λίην full surely, Il.19.408, Od.1.46; κ. μᾶλλον Il.8.470, cf. E.Heracl.386; κ. πάλαι, κ. πάνυ, S.OC1252, Pl. Chrm.154e; κ. μάλα, κ. σφόδρα, in answers, Ar.Nu.1326, Pl.La. 191e. 5 with words expressing a minimum, even so much as, were it but, just, ἱέμενος κ. καπνὸν ἀποθρῴσκοντα νοῆσαι Od.1.58; οἷς ἡδὺ κ. λέγειν Ar.Nu.528; τίς δὲ κ. προσβλέψεται; who will so much as look at you? E.IA1192, cf. Ar.Ra.614, Pl.Ap.28b, 35b. 6 just, τοῦτ' αὐτὸ κ. νοσοῦμεν 'tis just that that ails me, E.Andr.906, cf. Ba.616, S.Tr.490, Ar.Pax892, Ra.73, Pl.Grg.456a, Tht.166d: freq. with a relat., τὸ κ. κλαίουσα τέτηκα Il.3.176; διὸ δὴ καὶ . . Th.1.128, etc.: also in interrogations (usu. to be rendered by emphasis in intonation), ποίου Χρόνου δὲ καὶ πεπόρθηται πόλις; and how long ago was the city sacked? A.Ag.278; ποῦ καί σφε θάπτει; where is he burying her? E.Alc.834, cf. S.Aj.1290, al., X.An.5.8.2, Ar.Pax1289, Pl. Euthphr.6b, D.4.46, etc. 7 even, just, implying assent, ἔπειτά με κ. λίποι αἰών thereafter let life e'en leave me, Il.5.685, cf. 17.647, 21.274, Od.7.224. 8 κ. εἰ even if, of a whole condition represented as an extreme case, opp. εἰ κ. although, notwithstanding that, of a condition represented as immaterial even if fulfilled, cf. Il.4.347, 5.351, Od.13.292, 16.98 with Il.5.410, Od.6.312, 8.139, etc.; εἰ κ. ἠπιστάμην if I had been able, Pl.Phd.108d, cf. Lg.663d. (This remark does not apply to cases where εἰ and καί each exert their force separtely, as εἴ περ ἀδειής τ' ἐστί, καὶ εἰ . . and if . . Il.7.117, cf. Hdt.5.78, etc.) 9 before a Participle, to represent either καὶ εἰ . ., or εἰ καί . ., although, albeit, Ἕκτορα κ. μεμαῶτα μάχης σχήσεσθαι ὀΐω, for ἢν κ. μεμάῃ, how much soever he rage, although he rage, Il.9.655; τί σὺ ταῦτα, κ. ἐσθλὸς ἐών, ἀγορεύεις; (for εἰ κ. ἐσθλὸς εἶ) 16.627, cf. 13.787, Od.2.343, etc.; κ. τύραννος ὢν ὅμως S.OC851. C Position: καί and, is by Poets sts. put after another word, ἔγνωκα, τοῖσδε κοὐδὲν ἀντειπεῖν ἔχω, for καὶ τοῖσδε οὐδέν A.Pr.51, cf. Euph.51.7, etc. 2 καί also, sts. goes between a Prep. and its case, ἐν κ. θαλάσσᾳ Pi.O.2.28. 3 very seldom at the end of a verse, S.Ph.312, Ar.V.1193. D crasis: with ᾰ, as κἄν, κἀγαθοί, etc.; with ε, as κἀγώ, κἄπειτα, etc., Dor. κἠγώ, κἤπειτα, etc.; with η, as Χἠ, Χἠμέρη, Χἠμεῖς, etc.; with ῐ in Χἰκετεύετε, Χἰλαρή; with ο, as Χὠ, Χὤστις, etc.; with υ in Χὐμεῖς, Χὐποχείριον, etc.; with ω in the pron. ᾧ, Χᾦ; with αι, as κᾀσχρῶν; with αυ, as καὐτός; with ει, as κεἰ, κεἰς (but also κἀς) , κᾆτα; with εὐ-, as κεὐγένεια, κεὐσταλής; with οι in Χοἰ (Χᾠ EM816.34); with ου in Χοὖτος, κοὐ, κοὐδέ, and the like .
German (Pape)
[Seite 1290] und, auch. γέ, undzwar, so daß jede Partikel ihre eigentliche Bdtg behält, καὶ λίην κεῖνός γε ἐοικότι κεῖται ὀλέθρῳ, jener ja, Aegisthos im Gegensatze zum Odysseus, leidet mit Recht, Od. 1, 46, vgl. 11, 180. 15, 155 Il. 1, 533; in Prosa, ὡς καὶ Κύρῳ πιστοὶ ἐγένοντο καὶ βασιλεῖ γ' ἂν πολλοῦ ἄξιοι γένοιντο Xen. An. 2, 1, 14. Vgl. übrigens γέ. δέ, verbindend u. entgegensetzend, und doch, aber auch, bei Hom. in καὶ δή hinüberspielend, Il. 14, 364. 20, 99. 22, 494 Od. 12, 116; auch καὶ δέ τε, Il. 20, 28, καὶ δέ νυ, 22, 420. – Bei den Attikern treten ein od. mehrere Wörter dazwischen, u. es wird dadurch das Zutreten von etwas Neuem angedeutet, καὶ αὐτὸς Ἡγήσανδρος ἐσώθη, καὶ οἱ ἄλλοι δὲ λοχαγοὶ συνῆλθον, aber auch die anderen (nicht bloß er wurde gerettet), Xen. An. 6, 1, 6; so wird 2, 6, 8 ein neuer Charakterzug des Klearch eingeführt durch καὶ ἀρχικὸς δὲ ἐλέγετο εἶναι; vgl. 5, 2, 14. 9, 1. μέντοι, und jedoch, καὶ οὐδὲν μέντοι οὐδὲ τοῦτον ἔφασαν παθεῖν Xen. An. 1, 8, 20, öfter.
Greek (Liddell-Scott)
καί: σύνδεσμος, ὁτὲ μὲν συμπλεκτικός, συνδέων πρὸς ἀλλήλας λέξεις καὶ προτάσεις, ὡς τὸ Λατ. et· ἢ ἔχων σχέσιν πρὸς μίαν μόνην λέξιν ἢ φράσιν, ἔτι, προσέτι, ἀκόμη, Λατ. etiam· (πρβλ. Σανσκρ. k΄a, Λατ. que· τὸ δὲ τίς συγκρινόμενον πρὸς τὸ quis ὑποδεικνύει τὴν σχέσιν τῶν τε, καί). Ἀμφότεραι αἱ σημασίαι διετηρήθησαν ἐν τῇ καθ’ ἡμᾶς Ἑλληνικῇ. Α. συμπλεκτικός, «καί», 1) ἁπλῶς συνδέει λέξεις ἢ προτάσεις πρὸς προηγουμένας, ὡς, ἦ καὶ κυανέῃσιν ἐπ’ ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων Ἰλ. Α. 528, κτλ.· πρὸς στενωτέραν σύνδεσιν εἶναι ἐν χρήσει, τε.., καὶ.., ἄρκτοι τε καὶ λέοντες, ἀμφότερα ὡς ἀναγόμενα εἰς τὴν τάξιν τῶν ζῴων· θαυμάζοντες ὡς σοφοί τε καὶ εὐτυχεῖς γεγενημένοι, καὶ ὡς σοφοὶ καὶ ὡς εὐτυχεῖς, δηλ. ὡς σοφοὶ καὶ ἑπομένως εὐτυχεῖς· (ἀλλὰ παρ’ Ὁμ. τε καὶ τίθεται ἐν τῇ αὐτῇ προτάσει, εἴ περ γάρ τε και αὐτίκ’ Ὀλύμπιος οὐκ ἐτέλεσσεν Ἰλ. Δ. 160, Φ. 262· οὕτω καί: ἠδέ κε καί ᾧ παιδί μέγα κλέος ἤρατ’ ὀπίσσω Ὀδ. Α. 240· καί τε Ἰλ. Α. 521, κτλ.· καὶ κατ’ ἐπανάληψιν, καί τε.., καί τε.., καί θ’ ἁπαλὸν γελάσαι, καὶ τ’ ὀρχήσασθαι ἀνῆκε Ὀδ. Ξ. 465): - ὁ καί, ἐπαναλαμβάνεται παρὰ πεζολόγοις πρὸς συνειρμὸν δύο ἢ πλειόνων ὀνομάτων, αἱ δὲ ἔλαφοι καὶ δορκάδες καὶ αἱ ἄγριαι οἶες καὶ οἱ ὄνοι οἱ ἄγριοι Ξεν. Κύρ. 1. 4, 7· ὁ ὄχλος πλείων καὶ πλείων ἐπέρρει, αὐτόθι 7. 5, 39· συχνάκις ὅπου προστίθενται ἐπίθετα μετὰ τὸ πολύς, πολλὰ καὶ ἐσθλὰ Ἰλ. Ι. 330· πολλὰ καὶ μεγάλα Δημ. 835. 20· πολλοὶ καὶ ἀγαθοί, κτλ. 2) ἡ λέξις ἢ αἱ λέξεις αἱ διὰ τοῦ καὶ προστιθέμεναι χρησιμεύουσιν ἐνίοτε πρὸς ὁρισμὸν ἐκείνων πρὸς ἃς συνάπτονται δι’ αὐτοῦ, πρὸς μακρὸν ὄρος καὶ Κύνθιον ὄχθον, πρὸς τὸ μακρὸν ὄρος καὶ ἰδίως πρὸς τὸν Κύνθιον ὄχθον, Ὁμ. Ὕμν. εἰς Ἀπόλλ. 17, πρβλ. Αἰσχύλ. Ἀγ. 63, Σοφ. Τρ. 1277· (ἐνίοτε ἀντιστρόφως, πρὸς δῶμα Διὸς καὶ μακρὸν Ὄλυμπον Ἰλ. Ε. 398)· οὕτω καὶ ἐπὶ προσθήκης οὕτως εἰπεῖν κλιμακωτῆς, ἐχθροὶ καὶ ἔχθιστοι Θουκ. 7. 68· οὕτω καί, τις καὶ ἄλλος, Heind εἰς Πλάτ. Φαίδωνα 58D· τινὲς καὶ συχνοὶ ὁ αὐτ. ἐν Γοργ. 455C· καὶ πολλάκις, ἄλλοι τε καὶ.., ἄλλως τε καὶ.., ἴδε ἐν λ. ἄλλος ΙΙ. 6. ἄλλως Ι: - ἡ ἀνθρωπίνη σοφία ὀλίγου τινὸς ἀξία ἐστὶ καὶ οὐδενός, ἔχει ὀλίγην ἢ οὐδεμίαν ἀξίαν, Πλάτ. Ἀπολ. 23Α: - τὸ καὶ ὡσαύτως συνάπτεται μετὰ τῆς δεικτικῆς ἀντωνυμ. οὗτος, ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἐννοίας, εἶναι.. δούλοισι, καὶ τούτοισι ὡς δρηπέτῃσι Ἡρόδ. 6. 11, πρβλ. 1. 147· καὶ ταῦτα, «καὶ μάλιστα».., γελᾶν ἀναπείθειν, καὶ ταῦθ’ οὕτω πολέμιον ὄντα τῷ γέλωτι Ξεν. Κύρ. 2. 2, 16, κτλ. ΙΙ. ἐν ἀρχῇ προτάσεως, 1) ἐν θερμῇ ἐπικλήσει, καί μοι δὸς τὴν χεῖρα, ἔλα τώρα δός μοι τὴν χεῖρά σου!, Ἰλ. Ψ. 75· καί μοι λέγε.., καί μοι ἀπόκριναι.., καί μοι ἀνάγνωθι, Πλάτ. Εὐθύφρων 2Α, Γοργ. 462Β, καὶ Ρήτορες. 2) ἐπὶ ἐρωτήσεων, δι’ ὧν εἰσάγεται ἀντίρρησις, καί πῶς..; Πόρσ. εἰς Εὐρ. Φοιν. 1373· καὶ δή τί..; ἀλλὰ τί λοιπὸν..; Εὐρ. Ἑλ. 101· καὶ ποῖον..; Σοφ. Αἴ. 462· καί τίς εἶδε πώποτε βοῦς κριβανίτας; Ἀριστ. Ἀχ. 86· οὕτω, κἄπειτ’ ἔκτας; Εὐρ. Μήδ. 1398: - οὕτως ἄνευ ἐρωτήσεως, ὁ αὐτ. ἐν Ἡρ. Μαιν. 509. 3) = καίτοι, Ἀριστοφ. Ἱππ. 1249. ΙΙΙ. κατόπιν λέξεων σημαινουσῶν ταυτότητα ἢ ὁμοιότητα τὸ καὶ δέον νὰ ἑρμηνεύηται διὰ τοῦ ὡς, καθώς, Λατ. atque ἢ ac μετὰ τὰ aeque perinde, simul, γνώμῃσι ἐχρέοντο ὁμοίησι καὶ σύ, εἶχον τὴν αὐτὴν γνώμην ὡς σύ, ἢ ἣν καὶ σὺ εἶχες, Ἡρόδ. 7· 50, 2, πρβλ. 84· ἴσον ἢ ἴσα καὶ.., Σοφ. Ο. Τ. 612, 1187, Εὐρ. Ἠλ. 994· ἐν ἴσῳ εἶναι καὶ εἰ.., Θουκ. 2. 60, κτλ.· οὕτω καὶ κατόπιν λέξεων δηλουσῶν σύγκρισιν, ἴδε ἐν λέξ. φθάνω ΙV. 1· ἢ σύγχρονον ἐνέργειαν, ἴδε ἐν λ. ἅμα Ι. 2) ἐνίοτε καὶ ἄνευ λέξεώς τινος προηγουμένης, ἦν ἦμαρ δεύτερον, καὶ κατηγόμην, ἔνθα ἀντὶ τοῦ καὶ ἠδύνατο νὰ τεθῇ ὅτε, Σοφ. Φιλ. 355· παρέρχονταί τε μέσαι νύκτες καὶ ψύχεται τὸ ὕδωρ Ἡρόδ. 4. 181, πρβλ. 3. 108., 4. 139. ΙV. ὡσαύτως τὸ καὶ συνδέει καταφατικὴν πρότασιν μετ’ ἀποφατ., καὶ οὐ, καὶ ἥκιστα κτλ., ἔχει δύναμιν ἐναντιωματικοῦ μορίου, ἀλλ’ ὥς τι δράσων εἷρπε καὶ θανούμενος Σοφ. Τρ. 160· ὡσαύτως μεταβιβάζει τὴν ἄρνησιν εἰς τὸ δεύτερον κῶλον τῆς περιόδου καὶ οὕτως ἀντικαθιστᾷ τὸ οὔτε, Ἰακωψίου Ἀνθ. Π. σ. 698. V. ἐπὶ ἀορίστου ὁρισμοῦ ἀριθμοῦ, περίπου, καὶ ἐς ἑβδομήκοντα μυριάδας Ἡροδ. 2. 60· αὐξανόμενος δὲ γίνεται καί ἐς ἑπτακαίδεκα πήχεας, καὶ μέζων ἔτι ὁ αὐτ. 2. 60, 68. VI. παρ’ Ἀττ., τὰ καὶ.., καὶ.., πολλάκις ἔχουσι πρὸς ἄλληλα τὴν σχέσιν ἣν τὰ Λατ. cum.., tum.., οὐ μόνον.., ἀλλὰ καὶ.., καὶ ἀεὶ καὶ νῦν, καὶ τότε καὶ νῦν Πλάτ. Γοργ. 523Α, Φίληβ. 60Β· καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν Ξεν. Ἀν. 1. 1, 7. VII. κατὰ σχῆμα ἀνακόλουθον, ὣς φαμένη καὶ κερδοσύνῃ ἡγῄσατ’ Ἀθήνη, ἀντί, ὣς ἔφη καὶ.., Ἰλ. Χ. 247· ἔρχεται δὲ αὐτή τε.., καὶ τὸν υἱὸν ἔχουσα, ἀντί, καὶ ὁ υἱὸς αὐτῆς, Ξεν. Κύρ. 1. 3, 1· ἄλλας τε κατηγεόμενοί σφι ὁδούς, καὶ τέλος ἐγίνοντο Ἡρόδ. 9. 104· - ὡσαύτως κατόπιν ἐπεχουσῶν τόπον παρεμφατικῶν ῥημάτων, τοιοῦτος ὤν, κᾆτ’ ἀνὴρ ἔδοξεν εἶναι, ἀντὶ, τοιοῦτος ἦν, κᾆτ’.., Ἀριστοφ. Ἱππ. 392, πρβλ. Νεφ. 624. Β. ὅταν ὁ καὶ ἀναφέρηται εἰς μίαν μόνην λέξιν ἢ πρότασιν, ὡς τὸ Λατ. etiam, ἔπειτά μοι καὶ λίποι αἰών, τότε καὶ ἡ ζωὴ ἄς με ἀφήσῃ, δηλ. ἡ ζωὴ ὡς καὶ πάντα τὰ ἄλλα ἀγαθά, Ἰλ. Ε. 685· τάχα κεν καὶ ἀναίτιον αἰτιόῳτο, ἔτι καὶ τὸν ἀθῷον, Λ. 654, κτλ., πρβλ. Δ. 161, κτλ.· συχνάκις παρὰ τοῖς πεζολόγοις μετὰ δεικτικῶν ἀντωνυμιῶν, καὶ αὐτοὶ, αὐτοὶ ἐπ’ ἴσης, Ξεν. Ἀν. 3.4, 44· Ἁγίας καὶ Σωκράτης καὶ τούτω ἀπεθανέτην, καὶ οὗτοι ὡσαύτως ἀπέθανον, αὐτόθι 2. 6, 30. πρβλ. 4. 1. 27, πρβλ. καίτοι ΙΙ· ― ἡ σύνταξις αὕτη δύναται νὰ δικαιολογηθῇ ἐκ τῶν ἀντιθετικῶν φράσεων, οὐ μόνον..., ἀλλὰ καὶ..., οὐ μόνον..., ἀλλ’ ὡσαύτως..., οὐ μᾶλλον..., ἢ καὶ λ..., ἂν καὶ οἱ Ἀττ. καὶ ἐπὶ ἰσχυρᾶς ἐμφάσεως παραλείπουσι τὸ καὶ μετὰ τὸ ἀλλά, Wolf. εἰς Δημ. Λεπτ. σ. 257· οὕτω Λατ. non modo... ἢ non solum..., sed (ἀντὶ sed etiam)..., Passow ad Tac. Germ. 10. 15· πρβλ. καὶ γάρ. 2) παρ’ Ἕλλησι τοῦτο τὸ καὶ συχνάκις ἐπαναλαμβάνεται ἔν τε τῇ ἡγουμένῃ προτάσει καὶ τῇ ἑπομένῃ, σκέψαι, ἐὰν ἄρα καὶ σοὶ ξυνδοκῇ ἅπερ καὶ ἐμοὶ Πλάτ. Φαίδ. 46C, πρβλ. Ἰλ. Ζ. 476, Ξεν. Ἀν. 2. 1, 22· ἀλλ’ ἐνίοτε ἡ ἑπομένη πρότασις μένει ἄρρητος, λαβέτω δὲ καὶ ἄλλος (δηλ. ὡς καὶ ἐγὼ) Ὀδ. Φ. 152· ― ἐνίοτε δὲ τὸ καὶ εὑρίσκεται μόνον ἐν τῇ ἑπομένῃ προτάσει, ἀνδρεῖός που οὗτος, ὃν καὶ σὺ λέγεις Πλάτ. Λάχ. 191A· ἰδίως ἐν ταῖς φράσεσιν, εἴπερ τις καὶ ἄλλος ὁ αὐτ. ἐν Φαίδωνι 66A· ὥς τις καὶ ἄλλος Ξεν. Ἀν. 1. 3, 15· εἴπερ ἄλλῳ τῳ πειθοίμην ἄν, καὶ σοὶ πείθομαι Πλάτ. Πρωτ. 329B. 3) πολλάκις ἐν τῇ ἀποδόσει κατόπιν χρονικῶν συνδέσμων, ἀλλ’ ὅτε δή ῥα.., καὶ τότε δὴ..., Ἰλ. Α. 494, πρβλ. Θ. 68, Ὀδ. Ξ. 111· ὡσαύτως μετὰ τὸ εἰ, Ἰλ. Ε. 897· οὕτως ἐνίοτε ἐν τῷ πεζῷ λόγῳ, ὡς δὲ ἔδοξεν, καὶ ἐχώρουν Θουκ. 2. 93· ― παρὰ τοῖς Ἑβδ. καὶ τῇ Καιν. Διαθ. (πιθαν. = τῷ Ἑβρ. vĕ) ὡς ἁπλῆ ἀπόδοσις, πίστευσον αὐτῷ, καὶ ἀντιλήψεταί σου Σειράχ. Β΄, 6· ἐν πραΰτητι τὰ ἔργα σου διέξαγε, καὶ ἀγαπηθήσῃ αὐτόθι Γ΄, 17· εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου Εὐαγγ. κ. Ματθ. η΄, 8, κ. Λουκ. ζ΄, 7, κτλ. ΙΙ. συχνάκις ὁ καὶ χρησιμεύει πρὸς αὔξησιν ἢ ἐλλάτωσιν τῆς δυνάμεως τῶν λέξεων, θεὸς καὶ ἀμείνονας ἵππους δωρήσαιτο (κυρίως ἄλλους καὶ ἀμείνονας), καὶ καλλιτέρους ἀκόμη, Ἰλ. Κ. 556· δόμεναι καὶ μεῖζον ἄεθλον (ὅ ἐστιν ἄλλο καὶ μεῖζον) Ψ. 551, πρβλ. 386· ὃς νῦν γε καὶ ἂν Διὶ πατρὶ μάχοιτο (δηλ. ἄλλοις τε καὶ Διὶ) Ε. 362· ἀλλὰ πολλάκις τοιαύτη ἑρμηνεία δὲν δύναται νὰ δοθῇ, ἦ καί μοι νεμεσήσεαι; ἀληθῶς, θὰ θυμώσῃς; Ὀδ. Α. 389· ἐν τῷδε κἀχόμεσθα σωθῆναι... λόγῳ; ἐκ τούτου λοιπὸν ἐξαρτᾶται ἡ σωτηρία ἡμῶν; Εὐρ. Ἡρακλ. 498, πρβλ. Βάκχ. 616· συχν. μετ’ ἐπιρρημάτων, καὶ κάρτα, καὶ λίην, ἐν ἀρχῇ λόγου, βεβαιότατα, ἀληθέστατα, Ἰλ. Τ. 408, Ὀδ. Α. 46, Γ. 203· οὕτω, καὶ μάλα, καὶ πάλαι, καὶ πάνυ, κτλ., Elmsl. εἰς Εὐρ. Ἡρακλ. 386· ― ὡς ἐλαττωτικὸν τὸ καὶ δύναται νὰ ἑρμηνευθῇ διὰ τοῦ: ἀκόμη καὶ..., τοὐλάχιστον..., ἱέμενος καὶ καπνὸν ἀποθρώσκοντα νοῆσαι Ὀδ. Α. 58· οἷς ἡδὺ καὶ λέγειν Ἀριστοφ. Νεφ. 528. 2) κατόπιν ἐρωτηματικῶν, πῶς; τίς; κτλ., ἔνθα δύναται νὰ ἑρμηνευθῇ, εἰπέ μοι περαιτέρω, Λατ. dic praeterea, ἴδε παραδείγματα εἰς Πόρσ. Φοιν. 1373, ἔνθα ποιεῖται διάκρισιν τοῦ πῶς καί..., ἀπὸ τοῦ καὶ πῶς …; ἴδε ἀνωτ. Α. ΙΙ. 2. 3) οὕτω τὸ εἰ καὶ διακριτέον ἀπὸ τοῦ καὶ εἰ, καθ’ ὅσον τὸ μὲν πρῶτον κεῖται πρὸς δήλωσιν καταστάσεως, ἥτις καίπερ μὴ ἀμφισβητουμένη παριστάνεται ὡς μικρᾶς σημασίας, = ἂν καί, ἂν ἀκόμη..., τὸ δὲ δεύτερον δεικνύει ὅτι ἡ ὑπόθεσις εἶναι καθ’ ἑαυτὴν ὅλως ἀπίθανος, πρβλ. Ἰλ. Δ. 347, Ε. 351, Ὀδ. Ν. 292, Π. 98 πρὸς τὰ ἐν Ἰλ. Ε. 410, Ὀδ. Ζ. 313, Η. 139. ― Ἡ παρατήρησις αὕτη δὲν ἐφαρμόζεται εἰς περιστάσεις καθ’ ἃς τὸ εἰ καὶ τὸ καὶ ἐξασκεῖ ἑκάτερον τὴν ἰδίαν του δύναμιν, ὡς, εἴ περ ἀδειής τ’ ἐστί, καὶ εἰ..., καὶ ἂν..., Ἰλ. Η. 117, κτλ.). 4) ἐπειδὴ ἐν τῇ Ἑλληνικῇ γλώσσῃ ἡ μετοχὴ συχνάκις κεῖται ἀντὶ τοῦ εἰ μετὰ παρεμφατικοῦ ῥήματος, ἕπεται ὅτι τὸ καὶ εὑρισκόμενον πρὸ τοιαύτης μετοχῆς δύναται νὰ ἀντικαθιστᾷ τὸ καὶ εἰ..., ἢ τὸ εἰ καὶ..., καὶ δύναται νὰ ἑρμηνευθῇ διὰ τοῦ ἄν καί, καίπερ, Ἕκτορα καὶ μεμαῶτα μάχης σχήσεσθαι ὀΐω, ἀντὶ τοῦ, ἢν καὶ μεμάῃ, ὅσον καὶ ἂν προθυμῆται, Ἰλ. Ι. 655· οὕτω, τί σὺ ταῦτα, καὶ ἐσθλὸς ἐών, ἀγορεύεις (ἀντί, εἰ καὶ ἐσθλὸς εἶ) Ἰλ. Π. 627, πρβλ. Ν. 787, Ὀδ. Β. 343, Valck εἰς Εὐρ. Φοιν. 277· φεύγουσι καὶ πολλοὶ ὄντες, φεύγουσιν ἂν καὶ εἶναι πολλοί, Πλάτ. Φαίδ. 58D. ― Ἐν ἅπασι τούτοις τοῖς παραδείγμασιν ἠδύνατο νὰ τεθῇ καίπερ, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἰσοδύναμα· διότι (π. χ.) ἐν Ξεν. Ἀν. 1. 6, 1, καὶ πρόσθεν πολεμήσας, τὸ καίπερ, δὲν ἠδύνατο νὰ τεθῇ. ― Παρ’ Ἀττ. τὸ καὶ μεταβαίνει εἰς τὴν σημασίαν τοῦ καίτοι, ὅταν εὑρίσκηται ἐν ἀρχῇ παρενθετικῆς προτάσεως, Wolf εἰς Δημ. Λεπτ. σ. 238. Γ. Θέσις: ― τὸ καὶ ἐνίοτε παρὰ ποιηταῖς τίθεται δεύτερον μετά τινα λέξιν, ὡς τὸ Λατ. et, ὡς, ἔγνωκα, τοῖσδε κοὐδὲν ἀντειπεῖν ἔχω, ἀντί, καὶ τοῖσδε οὐδὲν Αἰσχύλ. Πρ. 51, ἔνθα ἴδε Δινδ. 2) ἐπειδὴ τὸ καὶ ἀείποτε ἀνήκει εἰς τὰ ἑπόμενα, σπανίως τίθεται ἐν τέλει στίχου, ὡς ἐν Σοφ. Φιλ. 312, Ἀριστοφ. Σφ. 1193. Δ. Τὰ σύνθετα καὶ οἱ συνδυασμοὶ τοῦ καί, ὡς, καὶ γάρ, καί γε, καὶ εἰ, καί τοι, κτλ., ἀκολουθοῦσι κατὰ τάξιν ἀλφαβητικήν. Ε. Κρᾶσις: μετὰ τοῦ ᾰ, ὡς, κἀκ, κἀγαθοί, κλ.· μετὰ τοῦ ε, ὡς, κἀγώ, κἄπειτα, κλ.· μετὰ τοῦ η μόνον ἐν τῷ θηλ. ἄρθρῳ, χἠ· μετὰ τοῦ ο, ὡς, χὠ, χὦστις, κτλ.· μετὰ τοῦ υ ἐν τῇ ἀντωνυμ., ὑμεῖς, χὐμεῖς· μετὰ τοῦ ω ἐν τῇ ἀντωνυμ. ᾧ, χᾦ· μετὰ τοῦ αι, ὡς, κᾀσχρῶν· μετὰ τοῦ αυ, ὡς, καὐτόν· μετὰ τοῦ ει, ὡς, κεἰ, κεἰς, κᾆτα· μετὰ τοῦ εὐ, ὡς, κεὐγένεια, κεὐσταλής· ἀντὶ οι ἐν τῇ ἀντωνυμ· χοἰ· μετὰ τοῦ ου ἐν τῷ χοὖτος, κοὐδέ, κτλ.
French (Bailly abrégé)
conj. et adv.
I. • Conj. « et » :
1 s’emploie pour unir deux mots de même catégorie (noms, adj., verbes, etc.) : θαυμάσιαι τὸ κάλλος καὶ τὸ μέγεθος XÉN (dattes) merveilleuses de beauté et de grosseur ; pour unir deux propos. : ὁ ἵππος πίπτει εἰς γόνατα, καὶ μικροῦ κἀκεῖνον ἐξετραχήλισεν XÉN le cheval tombe sur les genoux, et peu s’en fallut qu’il ne précipitât Cyrus;
2 au commenc. d’une phrase : καὶ ὁ Σωκράτης ἔφη PLAT alors Socrate dit, et Socrate de dire ; particul. dev. un impér. au sens du franç. « et maintenant » ou « allons ! » : καί μοι δὸς τὴν χεῖρα IL allons ! donne-moi la main ; en relation avec un autre καὶ au sens de et… et : ἐπολιόρκει Μίλητον καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν XÉN il assiégeait Milet et par terre et par mer ; dans cette construct. qqf avec une valeur restrictive au sens de notre « et cependant » : σὺ καὶ δέδορκας, κοὐ βλέπεις ἵν’ εἶ κακοῦ SOPH toi tu vois (la lumière du jour) et cependant tu ne vois pas l’étendue de ton malheur;
3 et même, même : entre deux adj. dont le second renchérit sur le sens du premier, « et même, et de plus, et en outre » : ἐχθροὶ καὶ ἔχθιστοι THC ennemis et même ennemis acharnés ; dans les locut. καὶ τοῦτο, καὶ ταῦτα, au sens du franç. « et cela » (cf. lat. idque), « et en même temps » : γελᾶν ἀναπείθων, καὶ ταῦθ’ οὕτω πολέμιον ὄντα τῷ γέλωτι XÉN (en) lui persuadant de rire, et cela quand il est un ennemi déclaré du rire;
4 « et en outre » : παντάπασιν ἀπόρων ἐστὶ καὶ ἀμηχάνων καὶ ἀνάγκῃ ἐχομένων, καὶ τούτων πονηρῶν XÉN c’est un moyen digne de gens absolument dépourvus de ressources, impuissants, pressés par la nécessité, et en outre pervers;
5 « et ensuite, puis » : μικρὸς καὶ μέγας SOPH petit d’abord, grand ensuite;
6 « ou » : ὁμοίως καὶ παραπλησίως DÉM semblablement ou d’une façon très rapprochée ; particul. entre deux n. de nombre : ἕνα καὶ δύο IL un ou deux ; δύο καὶ τρία βήματα XÉN deux ou trois pas;
II. • adv. « aussi, même » :
1 aussi, de même : ἔστι δὲ καὶ βασίλεια ἐν Κελαιναῖς XÉN il y a aussi un château royal à Kélænes, càd un autre château royal ; καὶ αὐτός, lui-même aussi (lat. ipse quoque) ; καὶ οὗτος, celui-ci aussi (lat. hic quoque) : ἐπειδὴ σαφῶς ἀπιόντας ἤδη ἑώρων οἱ Ἕλληνες, ἐπορεύοντο καὶ αὐτοὶ ἀναζεύξαντες XÉN lorsque les Grecs virent (les barbares) s’éloigner sans qu’on en pût douter, ils levèrent le camp eux aussi et se mirent en marche ; κἀνταῦθα SOPH et là aussi ; καὶ νῦν SOPH maintenant encore ; καὶ ὡς ATT de cette manière aussi;
2 même : Ἀγησίλαος καὶ ὁπότε εὐτυχοίη, οὐκ ἀνθρώπων ὑπερεφρόνει, ἀλλὰ θεοῖς χάριν ᾔδει XÉN Agésilas, même dans la prospérité, ne méprisait pas les hommes, et quant aux dieux, il leur rendait grâces ; en ce sens, construit dev. un part. καὶ équivaut à « quoique » : πὰρ δύναμιν δ’ οὐκ ἔστι καὶ ἐσσύμενον πολεμίζειν IL même (càd quoique) emporté par son ardeur, un guerrier ne peut combattre au delà de ses forces ; ἐγὼ σκοτώσω βλέφαρα καὶ δεδορκότα SOPH j’obscurcirai ses paupières même ouvertes à la lumière du jour;
3 même, au sens de « seulement » : ἰέμενος καὶ καπνὸν νοῆσαι OD (Ulysse) qui souhaiterait voir seulement la fumée (s’élever de la terre natale);
III. Rem.
1 Conj. ou adv. καὶ se joint à diverses particules : -- καὶ ἄν (v. ἄν) ; -- καὶ γάρ, et en effet ; car aussi bien, avec un second καὶ ayant le sens de notre « que » dans la locut. « aussi bien… que » ; -- καὶ γὰρ οὖν, ainsi donc, par conséquent ; -- καὶ γάρ τοι, m. sign. ; -- καὶ γὰρ δή, et en effet certes ; -- καὶ γάρ ῥα, m. sign. ; -- καὶ γὰρ… τε, et en effet… aussi ; -- καί γε, et certes ; -- καὶ… δέ, et… aussi, et… de plus ; -- καὶ δή, et déjà, et voilà que ; καὶ δὴ καί PLAT et naturellement aussi ; -- καὶ εἰ ou κεἰ, même si, quand même, quand bien même ; -- εἰ καὶ ou ἢν καί, m. sign. ; -- καὶ μέν, et en outre ; -- καὶ μήν, et certes, et en vérité ; ou simpl. d’ailleurs, en outre, mais de plus ; -- καί νύ κε δή, et alors en ce moment même ; -- καί περ (v. καίπερ) ; -- αἰ ῥα, et donc, et alors ; -- καί τε, et même, -- καί τοι (v. καίτοι);
2 En poésie, καί se réduit qqf par élision à κ’ : εἰ δὲ κ’ ἔτι IL et si même (la course était) encore (plus longue);
3 καί se contracte par crase : χὠ p. καὶ ὁ SOPH, χἠ p. καὶ ἡ, χοἰ p. καὶ οἱ ; κἀγαθός v. ἀγαθός, etc. (pour un grand nombre de formes analogues, v. le mot à son rang alphabétique).
Étymologie: cf. lat. que.
English (Autenrieth)
and, also, too, even; the purely copulative use needs no illustration, but the word is idiomatically employed in many ways that call for insight and feeling rather than translation; (Νέστωρ) ἀνόρουσε, λιγὺς Πυλίων ἀγορητής, | τοῦ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή, ‘even from whose tongue, etc.’ (comparing γλυκίων with λιγύς), Il. 1.249; this comparing καί may appear in both members of the statement, δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι | παῖδ' ἐμόν, ὡς καὶ ἐγώ περ, ἀριπρεπέα Τρώεσσι, Il. 6.476; καί introducing an apodosis institutes a comparison between dependent clause and main clause, Il. 1.478 . καί appears in Greek often where we employ a disjunctive word, ἕνα καὶ δύο, ‘one or two,’ Il. 2.346. Combined w. other particles, καὶ εἰ, εἰ καί (see εἰ), καὶ δέ (δέ the connective), καὶ δή, καὶ μήν, καί ῥα, καί τε, καὶ.. πέρ (see πέρ), etc. καί sometimes suffers elision, κ' ἔτι, Il. 23.526; freq. in crasis, χἡμεῖς (καὶ ἡμεῖς), κἆγώ, etc.
English (Slater)
καί particle,
1 and, also, even <span class=mstonen>A copulative.
1 joining finite verbs,
a with change of subject. ἦ θαύματα πολλά, καί πού τι καὶ ἐξαπατῶντι μῦθοι (O. 1.28), (O. 3.21), (O. 9.38), (O. 10.41), (O. 10.72), (P. 1.5), (P. 1.42), (P. 3.35), (P. 3.93), (P. 3.94), (P. 4.124), (P. 4.164), (P. 4.220), (P. 4.247), (P. 4.254), (P. 4.257), (P. 6.53), (P. 9.40), (P. 9.52), (N. 5.18), (N. 5.21), (N. 6.53), (N. 7.65), (N. 10.10), (N. 11.8), (I. 3.17), (I. 4.13), (I. 4.34), (I. 4.67), (I. 5.48), (I. 6.53), (I. 8.47), fr. 51b. (Pae. 2.53)
b with no change of subject. διεδάσαντο καὶ φάγον (O. 1.51), (O. 5.8), (O. 7.46), (O. 10.49), (O. 13.27), (O. 13.69), (O. 13.112), (P. 3.15), (P. 3.68), (P. 4.254), (P. 4.298), (P. 9.12), (P. 10.46), (N. 1.64), (N. 3.26), (N. 3.38), (N. 4.61), (N. 5.39), (N. 6.19), (N. 6.49), (N. 9.18), (N. 10.22), (N. 10.74), (N. 10.80), (I. 2.19), (I. 5.63), (I. 6.70), Πα. 2. 1, Εὔ]βοιαν ἕλον καὶ ἔνασσαν καὶ ἔκτισαν νάσους Πα. . 3. Πα. 8A. 13. Δ. 2. 30, fr. 169. 23, fr. 169. 47.
c in subord. cl., ὡς ἂν κτίσαιεν βωμὸν ἐναργέα καὶ ἰάναιεν (O. 7.42) πρὶν μίχθη καὶ ἔνεικεν (O. 9.59) κατέφρασεν ὁπᾷ ἔθυε καὶ ὅπως ἄρα ἔστασεν (O. 10.57) ὃς ἂν ἐγκύρσῃ καὶ ἕλῃ (P. 1.100) θεός, ὃ καὶ κίχε καὶ παραμείβεται καὶ ἔκαμψε (P. 2.50) εἰ δὲ σώφρων ἄντρον ἔναἰ ἔτι Χίρων, καί τί οἱ φίλτρον ἐν θυμῷ μελιγάρυες ὕμνοι ἁμέτεροι τίθεν (P. 3.63) (P. 9.46) —9. ὃς ἂν ἕλῃ καὶ ἴδῃ (P. 10.25), (N. 3.34) ὄφρα προσμένοι καὶ πάξαιθ (N. 3.61) αἰδέομαι μέγα εἰπεῖν πῶς δὴ λίπον εὐκλέα νᾶσον, καὶ τίς ἄνδρας ἀλκίμους δαίμων ἀπ' Οἰνώνας ἔλασεν (N. 5.15) (Pae. 6.50) irregularly coordinated; φάνη Ζηνὸς ἀμφὶ πανάγυριν Λυκαίου καὶ ὁπότ' Πελλάνᾳ φέρε (O. 9.97) εὐθύ- γλωσσος ἀνὴρ προφέρει παρὰ τυραννίδι χὠπόταν ὁ λάβρος στρατός, χὤταν πόλιν οἱ σοφοὶ τηρέωντι (P. 2.87) —8. νᾶσον ὡς ἤδη λιπὼν κτίσσειεν εὐάρματον πόλιν καὶ τὸ Μηδείας ἔπος ἀγκομίσαι (P. 4.9) πύκταν τέ νιν καὶ παγκρατίῳ φθέγξαι ἑλεῖν (N. 5.52)
d introducing question. ἐπεὶ ψάμμος ἀριθμὸν περιπέφευγεν, καὶ κεῖνος ὅσα χάρματ' ἄλλοις ἔθηκεν, τίς ἂν φράσαι δύναιτο (O. 2.99) “καὶ τίς ἀνθρώπων σε ἐξανῆκεν γαστρός;” (P. 4.98)
2 joining grammatically similar words.
a two nouns. Παλλὰς καὶ Ζεὺς (O. 2.27) ὅρμοισι τῶν χέρας ἀναπλέκοντι καὶ στεφάνους (O. 2.74) κρίσιν καὶ πενταετηρίδ (O. 3.21) Ἀρκαδίας ἀπὸ δειρᾶν καὶ πολυγνάμπτων μυχῶν (O. 3.27) χεῖρες δὲ καὶ ἦτορ (O. 4.25) ἀρετᾶν καὶ στεφάνων (O. 5.1) Ἄκρων' ἐκάρυξε καὶ τὰν νέοικον ἕδραν (O. 5.8) Οἰνομάου καὶ Πέλοπος (O. 5.9) Ποσειδᾶν' καὶ τοξοφόρον σκοπόν (O. 6.59) παρ' Ἀλφειῷ καὶ παρὰ Κασταλίᾳ (O. 7.17) Οὐρανὸς καὶ Γαῖα μάτηρ (O. 7.38) ἀρετὰν καὶ χάρματ (O. 7.44) τά τ' ἐν Ἀρκαδίᾳ ἔργα καὶ Θήβαις (O. 7.84) κῶμον καὶ στεφαναφορίαν (O. 8.10) ἓ καὶ υἱὸν (O. 9.14) κορᾶν καὶ φερτάτων Κρονιδᾶν (O. 9.56) τόλμα δὲ καὶ ἀμφιλαφὴς δύναμις (O. 9.82) σὺ καὶ θυγάτηρ (O. 10.3) Καλλιόπα καὶ χάλκεος Ἄρης (O. 10.15) βροντὰν καὶ πυρπάλαμον βέλος (O. 10.80) ἀρχὰ λόγων καὶ πιστὸν ὅρκιον (O. 11.6) Ὀλυμπίᾳ στεφανωσάμενος καὶ δὶς ἐκ Πυθῶνος Ἰσθμοῖ τε (O. 12.18) κασίγνηταί τε Δίκα καὶ ὁμότροφος Εἰρήνα (O. 13.7) Σίσυφον καὶ τὰν Μήδειαν (O. 13.53) ναὶ καὶ προπόλοις (O. 13.54) παρ' ὅρκον καὶ παρὰ ἐλπίδα (O. 13.83) αἰδῶ δίδοι καὶ τύχαν (O. 13.115) Ἀπόλλωνος καὶ Μοισᾶν (P. 1.1) κορυφαῖς καὶ πέδῳ (P. 1.28) ὄλβον καὶ κτεάνων δόσιν (P. 1.46) ἀστοῖς καὶ βασιλεῦσιν (P. 1.68) κύριε πολλᾶν μὲν εὐστεφάνων ἀγυιᾶν καὶ στρατοῦ (P. 2.58) ἐν ὄρει καὶ ἐν ἑπταπύλοις Θήβαις (P. 3.90) Νέστορα καὶ Λύκιον Σαρπηδόν (P. 3.112) ἀπὸ δ' αὐτὸν ἐγὼ Μοίσαισι δώσω καὶ τὸ πάγχρυσον νάκος κριοῦ (P. 4.68) “Ἰφιμεδείας παῖδας, ὦτον καὶ σέ” (P. 4.89) “πὰρ Χαρικλοῦς καὶ Φιλύρας” (P. 4.103) “λαγέτᾳ Αἰόλῳ καὶ παισὶ” (P. 4.108) Ἄδματος καὶ Μέλαμπος (P. 4.126) ὀρνίχεσσι καὶ κλάροισι (P. 4.190) ἀγέλα ταύρων ὑπᾶρχεν καὶ νεόκτιστον θέναρ (P. 4.206) ἄροτρον καὶ βόας (P. 4.225) Κυράνα καὶ τὸ κλεεννότατον μέγαρον Βάττου (P. 4.280) πεδίον καὶ πατρωίαν πόλιν (P. 5.53) ἄνδρεσσι καὶ γυναιξὶ (P. 5.64) νικαφόροις ἐν ἀέθλοις καὶ θοαῖς ἐν μάχαις (P. 8.26) γείτων καὶ κτεάνων φύλαξ ἐμῶν (P. 8.58) λαμπρὸν φέγγος καὶ μείλιχος αἰών (P. 8.97) “θυμὸν γυναικὸς καὶ μεγάλαν δύνασιν” (P. 9.30) “τέλος οἶσθα καὶ πάσας κελεύθους” (P. 9.45) “ἐν θαλάσσᾳ καὶ ποταμοῖς” (P. 9.47) ὥραισι καὶ Γαίᾳ” (P. 9.60) “νέκταρ καὶ ἀμβροσίαν” (P. 9.63) “Ζῆνα καὶ ἁγνὸν Ἀπόλλων' Ἀγρέα καὶ Νόμιον” (P. 9.64) —5. οἱ καὶ Ζηνὶ (P. 9.84) νιν καὶ Ἰφικλέα (P. 9.88) δίκον φύλλ' ἔπι καὶ στεφάνους (P. 9.124) πόνων δὲ καὶ μαχᾶν ἄτερ (P. 10.42) χαλκοῦ θαμὰ καὶ δονάκων (P. 12.25) οἱ φράζε καὶ παντὶ στρατῷ (N. 1.61) Ἰάσον' καὶ ἔπειτεν Ἀσκλαπιόν (N. 3.54) τάνδε νᾶσον καὶ σεμνὸν Θεάριον (N. 3.69) δῶρα καὶ κράτος (N. 4.68) ἐκ δὲ Κρόνου καὶ Ζηνὸς ἥρωας αἰχματὰς φυτευθέντας καὶ ἀπὸ χρυσεᾶν Νηρηίδων (N. 5.7) υἱοὶ καὶ βία Φώκου (N. 5.12) ἀοιδαὶ καὶ λόγοι (N. 6.30) αὐχένα καὶ σθένος (v. Dornseiff, Stil, 26) (N. 7.73) χειρὶ καὶ βουλαῖς (N. 8.8) Δείνιος δισσῶν σταδίων καὶ πατρὸς Μέγα Νεμεαῖον ἄγαλμα (N. 8.16) ματέρι καὶ διδύμοις παίδεσσιν (N. 9.4) φεῦγε γὰρ Ἀμφιαρῆ ποτε θρασυμήδεα καὶ δεινὰν στάσιν (N. 9.13) χερσὶ καὶ ψυχᾷ (N. 9.39) Κάστορος καὶ κασιγνήτου Πολυδεύκεος (N. 10.50) Ἑρμᾷ καὶ σὺν Ἡρακλεῖ (N. 10.53) Ζηνὸς ὑψίστου κασιγνήτα καὶ ὁμοθρόνου Ἥρας (N. 11.2) λύρα καὶ ἀοιδά (N. 11.7) πάλᾳ καὶ μεγαυχεῖ παγκρατίῳ (N. 11.21) ἐν Πυθῶνι καὶ Ὀλυμπίᾳ (N. 11.23) παρὰ Κασταλίᾳ καὶ παρ' εὐδένδρῳ ὄχθῳ Κρόνου (N. 11.25) πολιατᾶν καὶ ξένων (I. 1.51) Ὀγχηστὸν καὶ γέφυραν (I. 4.20) χρυσέων οἴκων ἄναξ καὶ γαμβρὸς Ἥρας (I. 4.60) δαῖτα καὶ νεόδματα στεφανώματα βωμῶν (I. 4.62) νᾶες ἐν πόντῳ καὶ λτ;ὑφγτ;ἅρμασιν ἵπποι (I. 5.5) ἑσπόμενοι Ἡρακλῆι πρότερον καὶ σὺν Ἀτρείδαις (I. 5.38) Ἕκτορα καὶ στράταρχον Μέμνονα (I. 5.40) Αἴαντος Τελαμωνιάδα καὶ πατρός (I. 6.27) Μερόπων ἔθνεα καὶ τὸν βουβόταν Ἀλκυονῆ (I. 6.32) “χθόνα καὶ στρατὸν ἀθρόον (Pae. 4.42) ἐμὰν ματέραλιπόντες καὶ ὅλον οἶκον (Pae. 4.45) στεφάνων καὶ θαλιᾶν (Pae. 6.14) νέφεσσι δ' ἐν χρυσέοις Ὀλύμποιο καὶ κορυφαῖσινἵζων (Pae. 6.93) ναυπρύτανιν δαίμονα καὶ τὰν θεμίξενον ἀρετάν (Pae. 6.131) Ἁφαίστου παλάμαις καὶ Ἀθά[νας] (Pae. 8.66) Κάδμου στρατὸν καὶ Ζεάθου πόλιν (Π: ἂν pro καὶ coni. Wil. metr. gr.) Πα. . . φυγόντα νιν καὶ μέλαν ἕρκος ἅλμας[ Δ. 1. 1. ἐπ' Αἰολάδᾳ καὶ γένει (G-H: τε καὶ Π.) Παρθ. 1. 13. ὦ Πάν, Ἀρκαδίας μεδέων καὶ σεμνῶν ἀδύτων φύλαξ fr. 95. 2. θυμὸν καὶ φωνὰν fr. 124d. βασιλῆες ἀγαυοὶ καὶ ἄνδρες fr. 133. 4. ]ἀοιδ[ὰν κ]αὶ ἁρμονίαν fr. 140b. 2. θεῶν καὶ κατ' ἀνθρώπων ἀγυιάς fr. 194. 6. τιμαὶ καὶ στέφανοι fr. 221. 2. Ζηνὸς υἱοὶ καὶ κλυτοπώλου Ποσειδάωνος fr. 243.
b two adjs. ξανθαῖσι καὶ παμπορφύροις ἀκτῖσι βεβρεγμένος (O. 6.55) πολύβοσκον γαῖαν ἀνθρώποισι καὶ εὔφρονα μήλοις (O. 7.63) ἀγαθοὶ δὲ καὶ σοφοὶ (O. 9.28) ὡραῖος ἐὼν καὶ καλὸς (O. 9.94) [ἀκρόσοφον δὲ καὶ αἰχματὰν (v. l. τε καὶ) (O. 11.19) ] κλυτὰν καὶ ὀνυμαστάν (P. 1.38) πολυμήλου καὶ πολυκαρποτάτας χθονὸς (P. 9.7) εὐδαίμων δὲ καὶ ὑμνητὸς (P. 10.22) γέρας τό περ νῦν καὶ ἄρειον ὄπιθεν (N. 7.101) ἄνιππός εἰμι καὶ βουνομίας ἀδαέστερος (Pae. 4.27) esp., two numerals, πρώτοις καὶ τερτάτοις (O. 8.46) ἑβδόμᾳ καὶ σὺν δεκάτᾳ γενεᾷ (P. 4.10) τεσσαράκοντα καὶ ὀκτὼ παρθένοισι (P. 9.113) τρεῖς καὶ δέκ' ἄνδρας fr. 135.
c two participles. ἐξαρκέων κτεάτεσσι καὶ εὐλογίαν προστιθείς (O. 5.24) ἀποπέμπων καὶ ἐποψόμενος (O. 8.52) δεξάμενον καὶ δαίσαντα (N. 1.71) θνατὰ μεμνάσθω περιστέλλων μέλη καὶ γᾶν ἐπιεσσόμενος (N. 11.16) cf. (O. 6.20)
d two infinitives. “μοναρχεῖν καὶ βασιλευέμεν” (P. 4.166) “χέρα οἱ προσενεγκεῖν ἦρα καὶ ἐκ λεχέων κεῖραι μελιαδέα ποίαν;” P. 9.37. ἐπαινεῖσθαι χρεών, καὶ μελιζέμεν (N. 11.18) κελαδῆσαι καὶ προσειπεῖν (I. 1.55)
e two pronouns. “ἐμὲ καὶ σὲ” (P. 4.141) ὄλβος ἔμπαν τὰ καὶ τὰ νέμων (P. 5.55) εὐδαιμονίαν τὰ καὶ τὰ φέρεσθαι (P. 7.21)
f two adverbs. πολὺ καὶ πολλᾷ (O. 8.23)
3 in enumeration.
&nnbsp;a A καὶ B καὶ C (καί . . .) λτ;γτ;άνθον ἤπειγεν καὶ Ἀμαζόνας εὐίππους καὶ ἐς Ἴστρον ἐλαύνων (O. 8.47) νόστον ἔχθιστον καὶ ἀτιμότεραν γλῶσσαν καὶ ἐπίκρυφον οἶμον (O. 8.69) πατρὸς ἀρχὰν καὶ βαθὺν κλᾶρον ἔμμεν καὶ μέγαρον (O. 13.62) γυναικεῖον στρατὸν καὶ Χίμαιραν καὶ Σολύμους ἔπεφνεν (O. 13.90) Τροίαν κραταιὸς Τελαμὼν πόρθησε καὶ Μέροπας καὶ τὸν μέγαν Ἀλκυονῆ (N. 4.25) —7. χαλκὸν ὅν τε Κλείτωρ καὶ Τεγέα καὶ Ἀχαιῶν ὑψίβατοι πόλιες καὶ Λύκαιον πὰρ Διὸς θῆκε δρόμῳ (N. 10.47) —8. ἐξικέσθαν καὶ μέγα ἔργον ἐμήσαντ' ὠκέως καὶ πάθον (N. 10.64) ἐπῇεν καὶ ἔστα καὶ μυχοὺς διζάσατο fr. 51a. 3. τὸ δ' οἴκοθεν ἄστυ κα[ὶ ] καὶ συγγένεἰ Πα. . 32. ὦ ταὶ λιπαραὶ καὶ ἰοστέφανοι καὶ ἀοίδιμοι Ἀθᾶναι fr. 76. 1. φοινικορόδοις δ' ἐνὶ λειμώνεσσι προάστιον αὐτῶν καὶ λιβάνῳ σκιαρὰν καὶ χρυσοκάρποισιν βέβριθε λτ;δενδρέοιςγτ; καὶ τοὶ μὲν Θρ. . 3. ἔνθα βουλαὶ γερόντων καὶ νέων ἀνδρῶν ἀριστεύοισιν αἰχμαί, καὶ χοροὶ καὶ Μοῖσα καὶ Ἀγλαία fr. 199.
b A καὶ B C τε (καί . . .) Λύκιε καὶ Δάλοἰ ἀνάσσων, Φοῖβε, Παρνασσοῦ τε κράναν Κασταλίαν φιλέων (P. 1.39) καὶ σοφοὶ καὶ χερσὶ βιαταὶ περίγλωσσοί τ' ἔφυν (P. 1.42) Ἰόλαον καὶ Κάστορος βίαν, σέ τε, ἄναξ Πολύδευκες (P. 11.61) ἄνδρα δ' ἐγὼ μακαρίζω μὲν πατέῤ Ἀρκεσίλαν καὶ τὸ θαητὸν δέμας ἀτρεμίαν τε σύγγονον (N. 11.12) τριπόδεσσιν ἐκόσμησαν δόμον καὶ λεβήτεσσιν φιάλαισί τε χρυσοῦ (I. 1.18) πόλιν τάνδε κόμιζε Δὶ καὶ κρέοντι σὺν Αἰακῷ Πηλεῖ τε κἀγαθῷ Τελαμῶνι σύν τ' Ἀχιλλεῖ (P. 8.99) —100.
4 καί καί, both — and καὶ ποτ' ἀστῶν καὶ ποτὶ ξείνων (O. 7.90) καὶ ἀγάνορος ἵππου θᾶσσον καὶ ναὸς ὑποπτέρου (O. 9.23) καὶ λογίοις καὶ ἀοιδοῖς (P. 1.94) “ἀλλὰ καὶ σκᾶπτον μόναρχον καὶ θρόνος” (P. 4.152) κόρον δ' ἔχει καὶ μέλι καὶ τὰ τέρπν ἄνθἐ Ἀφροδίσια (N. 7.53) καὶ τὸν ἀκερσεκόμαν Φοῖβον χορεύων καὶ τὰν ἁλιερκέα Ἰσθμοῦ δειράδ (I. 1.7) καὶ πάγκαρπον ἐπὶ χθόνα καὶ διὰ πόντον βέβακεν ἐργμάτων ἀκτὶς (I. 1.41) μυρίαι δ' ἔργων καλῶν τέτμανθ κέλευθοι καὶ πέραν Νείλοιο παγᾶν καὶ δἰ Ὑπερβορέους (I. 6.23) εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν fr. 127. 1. with irregular coordination, καὶ τὰν παρ' ὅρκον καὶ παρὰ ἐλπίδα κούφαν κτίσιν (O. 13.83) καὶ τὸν Ἰσθμοῖ καὶ Νεμέᾳ στέφανον (sc. ἐκράτησε) (N. 10.26) in comparison, πειρῶντι δὲ καὶ χρυσὸς ἐν βασάνῳ πρέπει καὶ νόος ὀρθός (P. 10.67)
5 with intensifying force. οὔτε δύσηρις ἐὼν οὔτ' ὦν φιλόνικος ἄγαν, καὶ μέγαν ὅρκον ὀμόσσαις, τοῦτό γέ οἱ μαρτυρήσω (O. 6.20) τέκεν γόνον ὑπερφίαλον μόνα καὶ μόνον (P. 2.43) “τοῦτον ἄεθλον ἑκὼν τέλεσον· καί τοι μοναρχεῖν καὶ βασιλευέμεν ὄμνυμι προήσειν” conditional parataxis (P. 4.165)
6 v. E infra for exx. of καὶ irregularly placed. <span class=mstonen>B copulative, combined with τε, where τε is superfluous.
1 Πίσας τε καὶ Φερενίκου χάρις (O. 1.18) τρεῖς τε καὶ δέκ' ἄνδρας (O. 1.79) ἐν δίκᾳ τε καὶ παρὰ δίκαν (O. 2.16) εὐθυμιᾶν τε μέτα καὶ πόνων (O. 2.34) πλοῦτόν τε καὶ χάριν ἄγων (O. 2.10) τῶν τε καὶ τῶν καιρὸν (O. 2.53) Πηλεύς τε καὶ Κάδμος (O. 2.78) ἀνδρῶν τ' ἀρετᾶς πέρι καὶ διφρηλασίας (O. 3.37) αὐτόν τέ νιν καὶ φαιδίμας ἵππους (O. 6.14) Συρακοσσᾶν τε καὶ Ὀρτυγίας (O. 6.93) Ζεύς τε καὶ ἀθάνατοι (O. 7.55) μήλων τε κνισάεσσα πομπὰ καὶ κρίσις (O. 7.80) αὐτούς τ' ἀέξοι καὶ πόλιν (O. 8.88) μορφᾷ τε καὶ ἔργοισι (O. 9.65) τά λτ;τεγτ; τερπνὰ καὶ τὰ γλυκέα (supp. Hermann, met. gr.: om. codd., Schr.) (O. 14.5) γᾶν τε καὶ πόντον κατ' ἀμαιμάκετον (P. 1.14) κτεάτεσσί τε καὶ περὶ τιμᾷ (P. 2.59) “παῖδες ὑπερθύμων τε φωτῶν καὶ θεῶν” (P. 4.13) “Κρηθεῖ τε μάτηρ καὶ Σαλμωνεῖ” (P. 4.142) ἀνέρες ἔκ τε Πύλου καὶ ἀπ' ἄκρας Ταινάρου (P. 4.174) θεός τέ οἱ τὸ νῦν τε πρόφρων τελεῖ δύνασιν καὶ τὸ λοιπὸν (P. 5.117) βουλᾶν τε καὶ πολέμων (P. 8.3) ἔρξαι τε καὶ παθεῖν ὁμῶς (P. 8.6) λύρᾳ τε καὶ φθέγματι μαλθακῷ (P. 8.31) πολλάν τε καὶ ἡσύχιον εἰρήναν (P. 9.22) “ἔν τε θεοῖς κἀνθρώποις” (P. 9.40) τόλμᾳ τε καὶ σθένει (P. 10.24) εὐφροσύνα τε καὶ δόξ' ἐπιφλέγει (P. 11.45) τῶν τε καὶ τῶν χρήσιες (N. 1.30) εὖ τε παθεῖν καὶ ἀκοῦσαι (N. 1.32) λῆμά τε καὶ δύναμιν (N. 1.57) Ἄρτεμίς τε καὶ θρασεἶ Ἀθάνα (N. 3.50) Κλεωναίου τ' ἀπ ἀγῶνος καὶ λιπαρῶν εὐωνύμων ἀπ Ἀθανᾶν (N. 4.18) Οἰνώνᾳ τε καὶ Κύπρῳ (N. 4.46) εὔανδρόν τε καὶ ναυσικλυτὰν (N. 5.9) ἐπί τε χθόνα καὶ διὰ θαλάσσας (N. 6.48) σέ τ' καὶ Πολυτιμίδαν (N. 6.62) χειρῶν τε καὶ ἰσχύος ἁνίοχον (N. 6.66) φίλιπποί τ' αὐτόθι καὶ κτεάνων ψυχὰς ἔχοντες κρέσσονας ἄνδρες (N. 9.32) γνώτ' ἀείδω θεῷ τε καὶ ὅστις ἁμιλλᾶται (N. 10.31) Χαρίτεσσί τε καὶ σὺν Τυνδαρίδαις (N. 10.38) Κορίνθου τ' ἐν μυχοῖς, καὶ Κλεωναίων πρὸς ἀνδρῶν τετράκις (loc. susp.) (N. 10.42) θάνατόν τε φυγὼν καὶ γῆρας ἀπεχθόμενον (N. 10.83) ῥεέθροισί τε Δίρκας ἔφανεν καὶ παρ' Εὐρώτᾳ πέλας (I. 1.29) κτεάνων θ' ἅμα λειφθεὶς καὶ φίλων (I. 2.11) τῶν τε γὰρ καὶ τῶν διδοῖ (I. 4.51) γαίας τε πάσας καὶ βαθύκρημνον πολιᾶς ἁλὸς ἐξευρὼν θέναρ (I. 4.55) Ζεὺς τά τε καὶ τὰ νέμει I.5. 52. δαπάνᾳ τε χαρεὶς καὶ πόνῳ (I. 6.10) ἀγλαοὶ παῖδές τε καὶ μάτρως (I. 6.62) Ὕλλου τε καὶ Αἰγιμιοῦ (I. 9.2) ὁ δ' ἐθέλων τε καὶ δυνάμενος fr. 2. 1. γᾶν τε καὶ θάλασσαν fr. 51a. 2. γαῖαν ἀμπελόεσσάν τε καὶ εὔκαρπον (Pae. 2.25) τὸ δ' εὐβουλίᾳ τε καὶ αἰδοῖ ἐγκείμενον (Pae. 2.51) Χαρίτεσσίν τε καὶ Ἀφροδίτᾳ (Pae. 6.4) ὁ πάντα τοι τά τε καὶ τὰ τεύχων (Pae. 6.132) μαντευμάτων τε θεσπεσίων δοτῆρα καὶ τελεσσιε[πῆ] θεοῦ ἄδυτον (Pae. 7.2) σέ τε καὶ ῥαδ[ Πα. 7. d. 2. τά τ' ἐόντα τε κα[ὶ ] πρόσθεν γεγενημένα (Pae. 8.83) ἔθηκας ἀμάχανον ἰσχύν τ ἀνδράσι καὶ σοφίας ὁδόν (Blass: πτανὸν ἀνδράσι codd. Dion. Hal.) Πα. . . Ἐλείθυιά τε καὶ Λάχεσις (Pae. 12.17) τ]ριπόδεσσί τε καὶ θυσίαις fr. 59. 11. πρὶν μὲν ἕρπε σχοινοτένειά τ' ἀοιδὰ διθυράμβων καὶ τὸ σὰν κίβδηλον Δ. 2. 2. βαθύζωνόν τε Λατὼ καὶ θοᾶν ἵππων ἐλάτειραν fr. 89a. 2. Πειθώ τ' ἔναιεν καὶ Χάρις fr. 123. 14. Ἀπόλλωνί τε καὶ[ fr. 140b. 10. ]ραί τε καὶ υ[ fr. 215. 9. τόλμα τέ μιν ζαμενὴς καὶ σύνεσις fr. 231. emphasised, both — and, ξένον μή τιν' ἀμφότερα καλῶν τε ἴδριν ἅμα καὶ δύναμιν κυριώτερον (ἀλλὰ coni. Hermann) (O. 1.104) ἀμφότερον μάντιν τ' ἀγαθὸν καὶ δουρὶ μάρνασθαι (O. 6.17) ἀμφότερον δαπάναις τε καὶ πόνοις (I. 1.42) once joining finite verbs, ἔν τ' ἀέθλοισι θίγον πλείστων ἀγώνων, καὶ τριπόδεσσιν ἐκόσμησαν δόμον (I. 1.19) —20. irregularly coordinated, ἄγοντι δέ με νῖκαι, ὦ Μεγάκλεες, ὑμαί τε καὶ προγόνων (P. 7.18) συμβαλεῖν μὰν εὐμαρὲς ἦν τό τε Πεισάνδρου πάλαι αἶμ' ἀπὸ Σπάρτας καὶ παῤ Ἰσμηνοῦ ῥοᾶν κεκραμένον ἐκ Μελανίπποιο μάτρωος (N. 11.33) —6. οἶά τε χερσὶν ἀκοντίζοντες αἰχμαῖς καὶ λιθίνοις ὁπότ' ἐν δίσκοις ἵεν (I. 1.24) —5. ζώων τ' ἀπὸ καὶ θάνων (I. 7.30) Κλεάνδρῳ τις ἀνεγειρέτω κῶμον, Ἰσθμιάδος τε νίκας ἄποινα, καὶ Νεμέᾳ ἀέθλων ὅτι κράτος ἐξεῦρε (I. 8.4) [[[ἀνατεί]] τε] καὶ ἀπριάτας ἔλασεν (H. J. Mette: ἀναιρεῖται καὶ codd. Aristidis contra metr.) fr. 169. 8. explicative / appositional, ἐγγυάσομαι ὔμμιν, ὦ Μοῖσαι, φυγόξεινον στρατὸν μήδ' ἀπείρατον καλῶν ἀκρόσοφόν τε καὶ αἰχματὰν ἀφίξεσθαι (δὲ καὶ v. l.) (O. 11.19) Νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων fr. 169. 2. cf. (P. 9.45)
2 in enumeration.
a A τε καὶ B C τε φόρμιγγά τε ποικιλόγαρυν καὶ βοὰν αὐλῶν ἐπέων τε θέσιν (O. 3.8) “μῆλά τε γάρ τοι ἐγὼ καὶ βοῶν ξανθὰς ἀγέλας ἀφίημ' ἀγρούς τε πάντας” (P. 4.148) ἐν Ὀλυμπίοισί τε καὶ βαθυκόλπου Γᾶς ἀέθλοις ἔν τε καὶ πᾶσιν ἐπιχωρίοις (P. 9.101) —2. ἀλλά με Πυθώ τε καὶ τὸ Πελινναῖον ἀπύει Ἀλεύα τε παῖδες (P. 10.4) ἀλαλὰν Λυκίων τε προσμένοι καὶ Φρυγῶν Δαρδάνων τε (N. 3.60) —1. τό μοι θέμεν Κρονίδᾳ τε Δὶ καὶ Νεμέᾳ Τιμασάρχου τε πάλᾳ ὕμνου προκώμιον εἴη (N. 4.9) Οὐλυμπίᾳ τε καὶ Ἰσθμοῖ Νεμέᾳ τε (N. 4.75) κεῖνοι γάρ τ' ἄνοσοι καὶ ἀγήραοι πόνων τ ἄπειροι fr. 143.
b A τε καὶ B καὶ C (καὶ . . .) “ὅσσα τε χθὼν ἠρινὰ φύλλ' ἀναπέμπει, χὠπόσαι ψάμαθοι κλονέονται χὤ τι μέλλει, χὠπόθεν ἔσσεται, εὖ καθορᾷς” (P. 9.45) ἐν ξυνῷ κεν εἴη συμπόταισιν τε γλυκερὸν καὶ Διωνύσοιο καρπῷ καὶ κυλίκεσσιν Ἀθαναίαισι κέντρον fr. 124. 3. ἄστρα τε καὶ ποταμοὶ καὶ κύματα πόντου fr. 136.
c μέν τε καί, v. μέν τε (O. 4.14) <span class=mstonen>C emphatic, non-copulative, v. also D. 1. infra.
1 καί means even. καὶ ἄπιστον ἐμήσατο πιστὸν ἔμμεναι (O. 1.31) ἴδε καὶ κείναν χθόνα (O. 3.31) [θαμὰ καὶ (θαμάκι v. l.) (O. 4.27) ] ἠὺ δ' ἔχοντες σοφοὶ καὶ πολίταις ἔδοξαν ἔμμεν (O. 5.16) ὄφρα ἵκωμαι πρὸς ἀνδρῶν καὶ γένος (O. 6.25) αἱ δὲ φρενῶν ταραχαὶ παρέπλαγξαν καὶ σοφόν (O. 7.31) τεθμὸς δέ τις ἀθανάτων καὶ τάνδ' ἁλιερκέα χώραν παντοδαποῖσιν ὑπέστασε ξένοις (O. 8.25) τράπε δὲ Κύκνεια μάχα καὶ ὑπέρβιον Ἡρακλέα (O. 10.15) δάμασε καὶ κείνους. (Boeckh: κἀκείνους codd.) (O. 10.30) ἤτοι καὶ τεά κεν ἀκλεὴς τιμὰ κατεφυλλορόησεν ποδῶν O. 12. 13. ἤτοι καὶ ὁ καρτερὸς ὁρμαίνων ἕλε Βελλεροφόντας (O. 13.84) σὺν δὲ κείνῳ καί ποτ' Ἀμαζονίδων βάλλων γυναικεῖον στρατὸν (O. 13.87) σὺν δ' ἀνάγκᾳ μιν φίλον καί τις ἐὼν μεγαλάνωρ ἔσανεν (P. 1.52) εἴ τι καὶ φλαῦρον παραιθύσσει (P. 1.87) ἀλλὰ κέρδει καὶ σοφία δέδεται (P. 3.54) ἔτραπεν καὶ κεῖνον (Boeckh: κἀκεῖνον codd.) (P. 3.55) ἐπὶ καὶ θανάτῳ (P. 4.186) καὶ φθινόκαρπος ἐοῖσα διδοῖ ψᾶφον (P. 4.265) ῥᾴδιον μὲν γὰρ πόλιν δεῖσαι καὶ ἀφαυροτέροις (P. 4.272) αὔξεται καὶ Μοῖσα δἰ ἀγγελίας ὀρθᾶς (P. 4.279) κεῖνόν γε καὶ βαρύκομποι λέοντες περὶ δείματι φύγον (P. 5.57) κεῖνος αἰνεῖν καὶ τὸν ἐχθρὸν ἔννεπεν (P. 9.95) ἔτι καὶ μᾶλλον (P. 10.57) ἔμπα καἴπερ ἔχει βαθεῖα ποντιὰς ἅλμα μέσσον, ἀντίτειν' ἐπιβουλίᾳ (Christ: καίπερ codd.) (N. 4.36) κεῖνος καὶ Τελαμῶνος δάψεν υἱὸν (N. 8.23) ἐπαοιδαῖς δ' ἀνὴρ νώδυνον καί τις κάματον θῆκεν where καί emphasizes κάματον (N. 8.50) ἦν γε μὰν ἐπικώμιος ὕμνος δὴ πάλαι, καὶ πρὶν γενέσθαι τὰν Ἀδράστου τάν τε Καδμείων ἔριν (N. 8.51) ἐν γὰρ δαιμονίοισι φόβοις φεύγοντι καὶ παῖδες θεῶν (N. 9.27) καὶ θνατὸν οὕτως ἔθνος ἄγει μοῖρα (N. 11.42) τὸ τεόν, χρύσασπι Θήβα, πρᾶγμα καὶ ἀσχολίας ὑπέρτερον θήσομαι (I. 1.2) ἔστιν δ' ἀφάνεια τύχας καὶ μαρναμένων (I. 4.31) ἰατὰ δ' ἐστὶ βροτοῖς σύν γ ἐλευθερίᾳ καὶ τά (I. 8.15) ἐσλόν γε φῶτα καὶ φθίμενον ὕμνοις θεᾶν διδόμεν (I. 8.60) ἤτοι καὶ ἐγὼ σκόπελον ναίων (Pae. 4.21) εἰ καί τι Διωνύσου ἄρουρα φέρει, ἄνιππός εἰμι though (Pae. 4.25)
2 where καί means also. ἐν καὶ θαλάσσᾳ (O. 2.28) Μοῖρ' θεόρτῳ σὺν ὄλβῳ ἐπί τι καὶ πῆμ ἄγει (O. 2.37) ἐπὶ μὰν βαίνει τι καὶ λάθας ἀτέκμαρτα νέφος (O. 7.45) Ἐρατιδᾶν τοι σὺν χαρίτεσσιν ἔχει θαλίας καὶ πόλις (O. 7.94) ἐοικότα γὰρ καὶ τελευτᾷ φερτέρου νόστου τυχεῖν (v. l. ἐν καὶ: κἀν Mosch.) (P. 1.35) Μοῖσα, καὶ πὰρ Δεινομένει κελαδῆσαι πίθεό μοι (P. 1.58) ποτὶ καὶ τὸν ἵκοντ (P. 2.36) ὅθεν φαμὶ καὶ δὲ τὰν ἀπείρονα δόξαν εὑρεῖν (P. 2.64) σοφοὶ δέ τοι κάλλιον φέροντι καὶ τὰν θεόσδοτον δύναμιν (P. 5.13) ἔγεντο καὶ πρότερον Ἀντίλοχος (P. 6.28) ἔν τε καὶ πᾶσιν ἐπιχωρίοις (P. 9.102) ἔθηκε καὶ βαθυλείμων ἀγὼν κρατησίποδα Φρικίαν (P. 10.15) ἕποιτο μοῖρα καὶ ὑστέραισιν ἐν ἁμέραις (P. 10.17) ῥέζοντά τι καὶ παθεῖν ἔοικεν (N. 4.32) σὺν δὲ τὶν καὶ παῖς ὁ Θεαρίωνος ἀρετᾷ κλιθεὶς εὔδοξος ἀείδεται (N. 7.7) ἐχθρὰ δ' ἄρα πάρφασις ἦν καὶ πάλαι (N. 8.32) “καὶ ἐμοὶ θάνατον σὺν τῷδ' ἐπίτειλον, ἄναξ” (N. 10.77) ὁ πονήσαις δὲ νόῳ καὶ προμάθειαν φέρει (I. 1.40) ἦ μὰν πολλάκι καὶ τὸ σεσωπαμένον εὐθυμίαν μείζω φέρει (I. 1.63) ἔτι καὶ Πυθῶθεν (I. 1.65) κεῖνον ἅψαι πυρσὸν ὕμνων καὶ Μελίσσῳ (I. 4.44) ἐν δ' ἐρατεινῷ μέλιτι καὶ τοιαίδε τιμαὶ καλλίνικον χάρμ ἀγαπάζοντι (I. 5.54) πόρε, Λοξία, τεαῖσιν ἁμίλλαισιν εὐανθέα καὶ Πυθόι στέφανον (I. 7.51) ἔδοξ' ἦρα καὶ ἀθανάτοις ἐσλόν γε φῶτα καὶ φθίμενον ὕμνοις θεᾶν διδόμεν sc. as well as to men (I. 8.59) ἐπεὶ περικτίονας ἐνίκασε δή ποτε καὶ κεῖνος (I. 8.65) θεὸς ὁ πάντα τεύχων βροτοῖς καὶ χάριν ἀοιδᾷ φυτεύει fr. 141.
3 emphatic, where neither of the two previous meanings seems applicable.
a emphasizing subs., adj. καί πού τι καὶ βροτῶν φάτις (O. 1.28) σέο ἕκατι καὶ μεγασθενῆ νόμισαν χρυσὸν ἄνθρωποι περιώσιον ἄλλων (I. 5.2) φαντὶ γὰρ ξύν' ἀλέγειν καὶ γάμον Θέτιος ἄνακτας (others interpr. καὶ as copulative) (I. 8.47) ταῦτα καὶ μακάρων ἐμέμναντ' ἀγοραί (I. 8.26) ἀπὸ καὶ πατρός Πα. 7C. 9. ὁ δὲ κηλεῖται χορευοίσαισι κα[ὶ θη]ρῶν ἀγέλαις (supp. Housman) Δ. 2. 22. esp. subs. prop., ἦλθε καὶ Γανυμήδης (O. 1.44) ἀνταγόρευσεν καὶ Πελίας (P. 4.156) ἔγνον ποτὲ καὶ Ἰόλαον (P. 9.79) λαὸν θαμὰ δὴ καὶ Ὀλυμπιάδων φύλλοις ἐλαιᾶν χρυσέοις μιχθέντα (N. 1.17) αἰνέω καὶ Πυθέαν (I. 5.59) κώμαζ' ἔπειτεν ἁδυμελεῖ σὺν ὕμνῳ καὶ Στρεψιάδᾳ (I. 7.21) other exx. under c. α. infra.
b preceding demonstrative. εἶπεν καὶ τόδε (P. 4.86) καὶ τόδε συνθέμενος ῥῆμα (P. 4.277) ἐξύφαινε, γλυκεῖα, καὶ τόδ' αὐτίκα, φόρμιγξ, Λυδίᾳ σὺν ἁρμονίᾳ μέλος (N. 4.44)
c following
I relative. Ἄργει δ' ὅσσα καὶ ἐν Θήβαις (O. 13.107) θεός, ὃ καὶ πτερόεντ' αἰετὸν κίχε (P. 2.50) οἶα καὶ πολλοὶ πάθον (P. 3.20) οἵτε καὶ (P. 3.89) ἔνθα καὶ (P. 4.253) ὃ καὶ (P. 5.63) [τῷ καὶ (codd.: καὶ del. Pauw.) (P. 5.69) ] ἀλλ' ἔσται χρόνος οὗτος, ὃ καί τιν ἀελπτίᾳ βαλὼν ἔμπαλιν γνώμας (P. 12.31) ὅθεν περ καὶ Ὁμηρίδαι (N. 2.1) ὃς καὶ Ἰαολκὸν εἷλε (N. 3.34) τᾷ καὶ Δαναοὶ πόνησαν (N. 7.36) οἷοι καὶ Διὸς Αἰγίνας τε λέκτρον ἀμφεπόλησαν (N. 8.6) ὅσπερ καὶ Κινύραν ἔβρισε πλούτῳ (N. 8.18) πατρίδι ἐν ᾇ καὶ τὸν ἀδείμαντον Ἀλκμήνα τέκεν παῖδα (I. 1.12) ὅν τε καὶ κάρυκες ὡρᾶν ἀνέγνον (I. 2.23) ἅ τε κἀν γουνοῖς Ἀθανᾶν ἅρμα καρύξαισα νικᾶν (Boeckh: κεἰν, κἠν codd.) (I. 4.25) τοὶ καὶ σὺν μάχαις δὶς πόλιν Τρώων πράθον (I. 5.35) ὃ καὶ δαιμόνεσσι δίκας ἐπείραινε (I. 8.23) ὃ καὶ Μύσιον ἀμπελόεν αἵμαξε πεδίον (I. 8.49) ὃς καὶ τυπεὶς ἁγνῷ πελέκει τέκετο ξανθὰν Ἀθάναν fr. 34.
II demonstrative. τὸ καὶ ἀνδρὶ πάρεστι Συρακοσίῳ (O. 6.17) τὸ καὶ κατεφάμιξεν (O. 6.56) τῶ καὶ ἐγὼ καίπερ ἀχνύμενος θυμόν (I. 8.5) τὸ καὶ νῦν φέρει λόγον (I. 8.61) cf. (I. 8.26)
d with temporal adv. τότε καὶ φαυσίμβροτος δαίμων Ὑπεριονίδας (O. 7.39) καὶ τότε γνοὺς (P. 3.31) μετὰ καὶ νῦν (P. 4.64) cf. (I. 8.61) καὶ νῦν (N. 5.43) [καὶ νῦν (v. l. καί νυν) (N. 6.8) ] ἐνῆκεν καὶ ἔπειτ[ Παρθ. 2. . καὶ τότ' ἐγὼ fr. 168. 4. v. also νῦν
e emphasizing prepositional phrases, cf. E infra. ὃς ἔχεις καὶ πεδὰ μέγαν κάματον λόγων φερτάτων μναμήἰ (P. 5.47) “εἰ δὲ χρὴ καὶ πὰρ σοφὸν ἀντιφερίξαι, ἐρέω” (P. 9.50) πλεῖστα νικάσαντά δε καὶ τελεταῖς ὡρίαις ἐν Παλλάδος εἶδον (P. 9.97) γλυκύ τι δαμωσόμεθα καὶ μετὰ πόνον (I. 8.8) οἶαν Βρομίου [τελε]τὰν καὶ παρὰ σκᾶ[πτ]ον Διὸς Οὐρανίδαι ἐν μεγάροις ἵσταντι Δ. 2. 7.
f with dependent infinitive phrase. γλυκεῖα δὲ φρὴν καὶ συμπόταισιν ὁμιλεῖν (P. 6.53) πράσσει χρέος, αὖτις ἐγεῖραι καὶ παλαιὰν δόξαν ἑῶν προγόνων (P. 9.105) ἐγὼ δ' ἀστοῖς ἁδὼν καὶ χθονὶ γυῖα καλύψαι (sc. εὔχομαι) (N. 8.38)
4 in comparisons.
a ὡς εἰ καί, ὥτε καί. φιάλαν ὡς εἴ τις δωρήσεται νεανίᾳ γαμβρῷ, καὶ ἐγὼ νέκταρ χυτόν ἀνδράσιν πέμπων ἱλάσκομαι (O. 7.7) ἀλλ' ὥτε παῖς, καὶ ὅταν (O. 10.91)
b οὕτω καί. ἐν δ' ὀλίγῳ βροτῶν τὸ τερπνὸν αὔξεται· οὕτω δὲ καὶ πίτνει χαμαί (P. 8.93) καὶ θνατὸν οὕτως ἔθνος ἄγει (N. 11.42)
c οἷος καί. ἤρατο τῶν ἀπεόντων· οἶα καὶ πολλοὶ πάθον (P. 3.20) τῶν ἀρειόνων ἐρώτων . οἷοι καὶ Διὸς Αἰγίνας τε λέκτρον ποιμένες ἀμφεπόλησαν (N. 8.6)
d ἐπεὶ ψάμμος ἀριθμὸν περιπέφευγεν, καὶ κεῖνος ὅσα χάρματ' ἄλλοις ἔθηκεν, τίς ἂν φράσαι δύναιτο; (O. 2.99) ὅθεν περ καὶ Ὁμηρίδαι ῥαπτῶν ἐπέων τὰ πόλλ' ἀοιδοὶ ἄρχονται, καὶ ὅδ ἀνὴρ (N. 2.3), cf. (P. 10.67) <span class=mstonen>D in combination with other particles.
1 δὲ καί
a where καί means even φύονται δὲ καὶ νέοις ἐν ἀνδράσιν πολιαί (P. 4.25) κῆλα δὲ καὶ δαιμόνων θέλγει φρένας (P. 1.12) βία δὲ καὶ μεγάλαυχον ἔσφαλεν ἐν χρόνῳ (P. 8.15) θανόντων δὲ καὶ φίλοι προδόται (Bergk: λόγοι φίλοι codd.) fr. 160.
b where καί means also ἀγλαίζεται δὲ καὶ μουσικᾶς ἐν ἀώτῳ (O. 1.14) δαέντι δὲ καὶ σοφία μείζων ἄδολος τελέθει (O. 7.53) ἔστι δὲ καί τι θανόντεσσιν μέρος (O. 8.77) οἱ δ' Ἀρκάδες, οἱ δὲ καὶ Πισᾶται (O. 9.68) ἄλλαι δὲ δὔ χάρμαι, τὰ δὲ καὶ Νεμέας κατὰ κόλπον (O. 9.87) τὰ δὲ καί ποτ' ἐν ἀλκᾷ (O. 13.55) τέρας μὲν θαυμάσιον προσιδέσθαι, θαῦμα δὲ καὶ παρεόντων ἀκοῦσαι (P. 1.26) μάκαρ δὲ καὶ νῦν (P. 5.20) τὰ δὲ καὶ ἀνδράσιν ἐμπρέπει (P. 8.28) χαίρων δὲ καὶ αὐτὸς Ἀλκμᾶνα στεφάνοισι βάλλω, ῥαίνω δὲ καὶ ὕμνῳ bis. (P. 8.56) —7. πολλοὶ ἀριστῆες, πολλοὶ δὲ καὶ ξείνων (P. 9.) 108. ἐλᾷ δὲ καὶ τέσσαρας ἀρετὰς ὁ θνατὸς αἰών (N. 3.74) πρόφρων δὲ καὶ κείνοις ἄειδ' ἐν Παλίῳ Μοισᾶν ὁ κάλλιστος χορός (N. 5.22) ἕπομαι δὲ καὶ αὐτὸς ἔχων μελέταν (N. 6.54) μαστεύει δὲ καὶ τέρψις ἐν ὄμμασι θέσθαι πιστόν (N. 8.43) ἔστι δὲ καὶ κόρος ἀνθρώπων (N. 10.20) ἐκράτησε δὲ καί ποθ' Ἕλλανα στρατὸν Πυθῶνι (N. 10.25) τρὶς μὲν τρὶς δὲ καὶ σεμνοῖς δαπέδοις ἐν Ἀδραστείῳ νόμῳ (N. 10.28) ἐν Ἰσθμῷ Νεμέᾳ δὲ καὶ ἀμφοῖν (I. 5.18) μέτρα μὲν γνώμᾳ διώκων μέτρα δὲ καὶ κατέχων (I. 6.71) αἰνέων Μελέαγρον, αἰνέων δὲ καὶ Ἕκτορα Ἀμφιάρηόν τε (I. 7.32) κλεινὸς Αἰακοῦ λόγος, κλεινὰ δὲ καὶ ναυσικλυτὸς Αἴγινα (I. 9.1) διαγινώσκομαι μὲν γινώσκομαι δὲ καὶ μοῖσαν παρέχων ἅλις (Pae. 4.23) μνάσει δὲ καί τινα (Pae. 14.35) τέρπεται δὲ καί τις ἐπ' οἶδμ ἅλιον ναὶ θοᾷ διαστείβων fr. 221. 4. N. B. anaphora (O. 9.68), (P. 9.108), (N. 10.28), (I. 6.71), (I. 7.32), (I. 9.1)
c where καί is generally emphatic. τῶν νῦν δὲ καὶ Θρασύβουλος πατρῴαν μάλιστα πρὸς στάθμαν ἔβα (= αὖ, Gr. Part., 305 (P. 6.44) ἔστι δὲ καὶ διδύμων ἀέθλων Μελίσσῳ μοῖρα and two are the victories that M. has (I. 3.9) ἐν δ' ἄρα καὶ Τενέδῳ Πειθώ τ ἔναιεν ( précisement van Groningen) fr. 123. 13. σοφοὶ δὲ καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν ἔπος αἴνησαν περισσῶς fr. 35b. where δὲ is separated from καί; εἰ δ' αὐτὸ καὶ θεὸς ἀνέχοι (N. 7.89)
2 combined with particles other particles than δέ. a. καί ῥα v. ῥα. b. καί νυν v. νυν. c. καὶ γάρ v. γάρ. d. καὶ μάν v. μά ν. e. καίτοι v. τοι f. καίπερ v. καίπερ [g. καί τε is not a genuine combination of particles, in spite of apparent exx. (I. 2.19) coni., (I. 2.23), (I. 4.25) —6, (I. 7.32) —3.] <span class=mstonen>E position of καί: 1. the position of emphatic καὶ is sometimes between prep. and subs., cf. C. 3. e supra: ἐν καὶ θαλάσσᾳ (O. 2.28) ἐπὶ καὶ θανάτῳ (P. 4.186) ἐν Ὀλυμπίοισί τε καὶ βαθυκόλπου Γᾶς ἀέθλοις ἔν τε καὶ πᾶσιν ἐπιχωρίοις (P. 9.102) ἀπὸ καὶ πατρός Πα. 7C. 9. cf. fr. 123. 13. This usage is irregularly applied to copulative καί: ἐν καὶ τελευτᾷ (O. 7.26) θαητὸν ἐν ἅλιξι θησέμεν ἐν καὶ παλαιτέροις (Tricl.: ἔν τε, ἔν τε καὶ codd.) (P. 10.58) πέσε δ (sc. κῦμ' Ἀίδα) ἀδόκητον ἐν καὶ δοκέοντα (N. 7.31) ζώων τ' ἀπὸ καὶ θανών (I. 7.30)
2 irregular position of καί. dub. exx.
a copulative. ὄνυχας ὀξυτάτους ἀκμὰν / καὶ δεινοτάτων σχάσαις ὀδόντων (καί coni. Ahlwardt: τε codd.: ὀξ. σχ. καὶ δειν. coni. Wil.) (N. 4.64) [καὶ coni. Ahlwardt, τ codd. (P. 10.69) ]
b emphatic. δελφῖνι καὶ τάχος δἰ ἅλμας ἶσον κ' εἴποιμι Μελησίαν (Schr. e Σ: κεν codd.: κ add. Wil., om. codd: “nicht ein umgestelltes “und” sondern “auch” wie die Σ auch verstehen.” Wil.) (N. 6.64) <span class=mstonen>F in crasis. κἀσόφοις (O. 3.45) κἀγοραὶ (O. 12.5) χὠπόταν χὤταν (P. 2.87) —8. κοὔ (P. 4.151) τε κἀγαθῷ (P. 8.100) κἀνθρώποις (P. 9.40) χὠπόσαι χὤ τι χὠπόθεν (P. 9.46) —8. καἴπερ (coni. Christ: καίπερ codd.) (N. 4.36) κἀν (Boeckh: κεἰν, κἠν codd.) (I. 4.25) εἰρήσεταί που κἀν βραχίστοις (Heyne: που κἐν, πα κ' ἐν codd.) (I. 6.59) κεἴ fr. 4. κἀγχερριθ[ Πα. 22. i. 3. <span class=mstonen>G fragg. καὶ θυόε[ντα (Pae. 3.8) ]καί ποτε[ (Pae. 6.73) ]σεκαι[ Πα. 7B. 2. ]καὶ χ[ (Pae. 10.2) ]καὶ χρυσο[ (Pae. 10.10) καὶ τα[Πα. 13d. 8. ]τε καὶ ἁνίκα ναύλοχοι[ (Pae. 18.9) ]καί νιν ορει[ Πα. 22a. 1. ]αμα καὶ στρατιὰ[ Δ. 3. 11. ]τηρκαιε[ Δ. 4. d. 3. καὶ λιπαρῷ fr. 204. ]σκαιλυ[ fr. 215b. col. 2. 4.
English (Slater)
καί particle,
1 and, also, even <span class=mstonen>A copulative.
1 joining finite verbs,
a with change of subject. ἦ θαύματα πολλά, καί πού τι καὶ ἐξαπατῶντι μῦθοι (O. 1.28), (O. 3.21), (O. 9.38), (O. 10.41), (O. 10.72), (P. 1.5), (P. 1.42), (P. 3.35), (P. 3.93), (P. 3.94), (P. 4.124), (P. 4.164), (P. 4.220), (P. 4.247), (P. 4.254), (P. 4.257), (P. 6.53), (P. 9.40), (P. 9.52), (N. 5.18), (N. 5.21), (N. 6.53), (N. 7.65), (N. 10.10), (N. 11.8), (I. 3.17), (I. 4.13), (I. 4.34), (I. 4.67), (I. 5.48), (I. 6.53), (I. 8.47), fr. 51b. (Pae. 2.53)
b with no change of subject. διεδάσαντο καὶ φάγον (O. 1.51), (O. 5.8), (O. 7.46), (O. 10.49), (O. 13.27), (O. 13.69), (O. 13.112), (P. 3.15), (P. 3.68), (P. 4.254), (P. 4.298), (P. 9.12), (P. 10.46), (N. 1.64), (N. 3.26), (N. 3.38), (N. 4.61), (N. 5.39), (N. 6.19), (N. 6.49), (N. 9.18), (N. 10.22), (N. 10.74), (N. 10.80), (I. 2.19), (I. 5.63), (I. 6.70), Πα. 2. 1, Εὔ]βοιαν ἕλον καὶ ἔνασσαν καὶ ἔκτισαν νάσους Πα. . 3. Πα. 8A. 13. Δ. 2. 30, fr. 169. 23, fr. 169. 47.
c in subord. cl., ὡς ἂν κτίσαιεν βωμὸν ἐναργέα καὶ ἰάναιεν (O. 7.42) πρὶν μίχθη καὶ ἔνεικεν (O. 9.59) κατέφρασεν ὁπᾷ ἔθυε καὶ ὅπως ἄρα ἔστασεν (O. 10.57) ὃς ἂν ἐγκύρσῃ καὶ ἕλῃ (P. 1.100) θεός, ὃ καὶ κίχε καὶ παραμείβεται καὶ ἔκαμψε (P. 2.50) εἰ δὲ σώφρων ἄντρον ἔναἰ ἔτι Χίρων, καί τί οἱ φίλτρον ἐν θυμῷ μελιγάρυες ὕμνοι ἁμέτεροι τίθεν (P. 3.63) (P. 9.46) —9. ὃς ἂν ἕλῃ καὶ ἴδῃ (P. 10.25), (N. 3.34) ὄφρα προσμένοι καὶ πάξαιθ (N. 3.61) αἰδέομαι μέγα εἰπεῖν πῶς δὴ λίπον εὐκλέα νᾶσον, καὶ τίς ἄνδρας ἀλκίμους δαίμων ἀπ' Οἰνώνας ἔλασεν (N. 5.15) (Pae. 6.50) irregularly coordinated; φάνη Ζηνὸς ἀμφὶ πανάγυριν Λυκαίου καὶ ὁπότ' Πελλάνᾳ φέρε (O. 9.97) εὐθύ- γλωσσος ἀνὴρ προφέρει παρὰ τυραννίδι χὠπόταν ὁ λάβρος στρατός, χὤταν πόλιν οἱ σοφοὶ τηρέωντι (P. 2.87) —8. νᾶσον ὡς ἤδη λιπὼν κτίσσειεν εὐάρματον πόλιν καὶ τὸ Μηδείας ἔπος ἀγκομίσαι (P. 4.9) πύκταν τέ νιν καὶ παγκρατίῳ φθέγξαι ἑλεῖν (N. 5.52)
d introducing question. ἐπεὶ ψάμμος ἀριθμὸν περιπέφευγεν, καὶ κεῖνος ὅσα χάρματ' ἄλλοις ἔθηκεν, τίς ἂν φράσαι δύναιτο (O. 2.99) “καὶ τίς ἀνθρώπων σε ἐξανῆκεν γαστρός;” (P. 4.98)
2 joining grammatically similar words.
a two nouns. Παλλὰς καὶ Ζεὺς (O. 2.27) ὅρμοισι τῶν χέρας ἀναπλέκοντι καὶ στεφάνους (O. 2.74) κρίσιν καὶ πενταετηρίδ (O. 3.21) Ἀρκαδίας ἀπὸ δειρᾶν καὶ πολυγνάμπτων μυχῶν (O. 3.27) χεῖρες δὲ καὶ ἦτορ (O. 4.25) ἀρετᾶν καὶ στεφάνων (O. 5.1) Ἄκρων' ἐκάρυξε καὶ τὰν νέοικον ἕδραν (O. 5.8) Οἰνομάου καὶ Πέλοπος (O. 5.9) Ποσειδᾶν' καὶ τοξοφόρον σκοπόν (O. 6.59) παρ' Ἀλφειῷ καὶ παρὰ Κασταλίᾳ (O. 7.17) Οὐρανὸς καὶ Γαῖα μάτηρ (O. 7.38) ἀρετὰν καὶ χάρματ (O. 7.44) τά τ' ἐν Ἀρκαδίᾳ ἔργα καὶ Θήβαις (O. 7.84) κῶμον καὶ στεφαναφορίαν (O. 8.10) ἓ καὶ υἱὸν (O. 9.14) κορᾶν καὶ φερτάτων Κρονιδᾶν (O. 9.56) τόλμα δὲ καὶ ἀμφιλαφὴς δύναμις (O. 9.82) σὺ καὶ θυγάτηρ (O. 10.3) Καλλιόπα καὶ χάλκεος Ἄρης (O. 10.15) βροντὰν καὶ πυρπάλαμον βέλος (O. 10.80) ἀρχὰ λόγων καὶ πιστὸν ὅρκιον (O. 11.6) Ὀλυμπίᾳ στεφανωσάμενος καὶ δὶς ἐκ Πυθῶνος Ἰσθμοῖ τε (O. 12.18) κασίγνηταί τε Δίκα καὶ ὁμότροφος Εἰρήνα (O. 13.7) Σίσυφον καὶ τὰν Μήδειαν (O. 13.53) ναὶ καὶ προπόλοις (O. 13.54) παρ' ὅρκον καὶ παρὰ ἐλπίδα (O. 13.83) αἰδῶ δίδοι καὶ τύχαν (O. 13.115) Ἀπόλλωνος καὶ Μοισᾶν (P. 1.1) κορυφαῖς καὶ πέδῳ (P. 1.28) ὄλβον καὶ κτεάνων δόσιν (P. 1.46) ἀστοῖς καὶ βασιλεῦσιν (P. 1.68) κύριε πολλᾶν μὲν εὐστεφάνων ἀγυιᾶν καὶ στρατοῦ (P. 2.58) ἐν ὄρει καὶ ἐν ἑπταπύλοις Θήβαις (P. 3.90) Νέστορα καὶ Λύκιον Σαρπηδόν (P. 3.112) ἀπὸ δ' αὐτὸν ἐγὼ Μοίσαισι δώσω καὶ τὸ πάγχρυσον νάκος κριοῦ (P. 4.68) “Ἰφιμεδείας παῖδας, ὦτον καὶ σέ” (P. 4.89) “πὰρ Χαρικλοῦς καὶ Φιλύρας” (P. 4.103) “λαγέτᾳ Αἰόλῳ καὶ παισὶ” (P. 4.108) Ἄδματος καὶ Μέλαμπος (P. 4.126) ὀρνίχεσσι καὶ κλάροισι (P. 4.190) ἀγέλα ταύρων ὑπᾶρχεν καὶ νεόκτιστον θέναρ (P. 4.206) ἄροτρον καὶ βόας (P. 4.225) Κυράνα καὶ τὸ κλεεννότατον μέγαρον Βάττου (P. 4.280) πεδίον καὶ πατρωίαν πόλιν (P. 5.53) ἄνδρεσσι καὶ γυναιξὶ (P. 5.64) νικαφόροις ἐν ἀέθλοις καὶ θοαῖς ἐν μάχαις (P. 8.26) γείτων καὶ κτεάνων φύλαξ ἐμῶν (P. 8.58) λαμπρὸν φέγγος καὶ μείλιχος αἰών (P. 8.97) “θυμὸν γυναικὸς καὶ μεγάλαν δύνασιν” (P. 9.30) “τέλος οἶσθα καὶ πάσας κελεύθους” (P. 9.45) “ἐν θαλάσσᾳ καὶ ποταμοῖς” (P. 9.47) ὥραισι καὶ Γαίᾳ” (P. 9.60) “νέκταρ καὶ ἀμβροσίαν” (P. 9.63) “Ζῆνα καὶ ἁγνὸν Ἀπόλλων' Ἀγρέα καὶ Νόμιον” (P. 9.64) —5. οἱ καὶ Ζηνὶ (P. 9.84) νιν καὶ Ἰφικλέα (P. 9.88) δίκον φύλλ' ἔπι καὶ στεφάνους (P. 9.124) πόνων δὲ καὶ μαχᾶν ἄτερ (P. 10.42) χαλκοῦ θαμὰ καὶ δονάκων (P. 12.25) οἱ φράζε καὶ παντὶ στρατῷ (N. 1.61) Ἰάσον' καὶ ἔπειτεν Ἀσκλαπιόν (N. 3.54) τάνδε νᾶσον καὶ σεμνὸν Θεάριον (N. 3.69) δῶρα καὶ κράτος (N. 4.68) ἐκ δὲ Κρόνου καὶ Ζηνὸς ἥρωας αἰχματὰς φυτευθέντας καὶ ἀπὸ χρυσεᾶν Νηρηίδων (N. 5.7) υἱοὶ καὶ βία Φώκου (N. 5.12) ἀοιδαὶ καὶ λόγοι (N. 6.30) αὐχένα καὶ σθένος (v. Dornseiff, Stil, 26) (N. 7.73) χειρὶ καὶ βουλαῖς (N. 8.8) Δείνιος δισσῶν σταδίων καὶ πατρὸς Μέγα Νεμεαῖον ἄγαλμα (N. 8.16) ματέρι καὶ διδύμοις παίδεσσιν (N. 9.4) φεῦγε γὰρ Ἀμφιαρῆ ποτε θρασυμήδεα καὶ δεινὰν στάσιν (N. 9.13) χερσὶ καὶ ψυχᾷ (N. 9.39) Κάστορος καὶ κασιγνήτου Πολυδεύκεος (N. 10.50) Ἑρμᾷ καὶ σὺν Ἡρακλεῖ (N. 10.53) Ζηνὸς ὑψίστου κασιγνήτα καὶ ὁμοθρόνου Ἥρας (N. 11.2) λύρα καὶ ἀοιδά (N. 11.7) πάλᾳ καὶ μεγαυχεῖ παγκρατίῳ (N. 11.21) ἐν Πυθῶνι καὶ Ὀλυμπίᾳ (N. 11.23) παρὰ Κασταλίᾳ καὶ παρ' εὐδένδρῳ ὄχθῳ Κρόνου (N. 11.25) πολιατᾶν καὶ ξένων (I. 1.51) Ὀγχηστὸν καὶ γέφυραν (I. 4.20) χρυσέων οἴκων ἄναξ καὶ γαμβρὸς Ἥρας (I. 4.60) δαῖτα καὶ νεόδματα στεφανώματα βωμῶν (I. 4.62) νᾶες ἐν πόντῳ καὶ λτ;ὑφγτ;ἅρμασιν ἵπποι (I. 5.5) ἑσπόμενοι Ἡρακλῆι πρότερον καὶ σὺν Ἀτρείδαις (I. 5.38) Ἕκτορα καὶ στράταρχον Μέμνονα (I. 5.40) Αἴαντος Τελαμωνιάδα καὶ πατρός (I. 6.27) Μερόπων ἔθνεα καὶ τὸν βουβόταν Ἀλκυονῆ (I. 6.32) “χθόνα καὶ στρατὸν ἀθρόον (Pae. 4.42) ἐμὰν ματέραλιπόντες καὶ ὅλον οἶκον (Pae. 4.45) στεφάνων καὶ θαλιᾶν (Pae. 6.14) νέφεσσι δ' ἐν χρυσέοις Ὀλύμποιο καὶ κορυφαῖσινἵζων (Pae. 6.93) ναυπρύτανιν δαίμονα καὶ τὰν θεμίξενον ἀρετάν (Pae. 6.131) Ἁφαίστου παλάμαις καὶ Ἀθά[νας] (Pae. 8.66) Κάδμου στρατὸν καὶ Ζεάθου πόλιν (Π: ἂν pro καὶ coni. Wil. metr. gr.) Πα. . . φυγόντα νιν καὶ μέλαν ἕρκος ἅλμας[ Δ. 1. 1. ἐπ' Αἰολάδᾳ καὶ γένει (G-H: τε καὶ Π.) Παρθ. 1. 13. ὦ Πάν, Ἀρκαδίας μεδέων καὶ σεμνῶν ἀδύτων φύλαξ fr. 95. 2. θυμὸν καὶ φωνὰν fr. 124d. βασιλῆες ἀγαυοὶ καὶ ἄνδρες fr. 133. 4. ]ἀοιδ[ὰν κ]αὶ ἁρμονίαν fr. 140b. 2. θεῶν καὶ κατ' ἀνθρώπων ἀγυιάς fr. 194. 6. τιμαὶ καὶ στέφανοι fr. 221. 2. Ζηνὸς υἱοὶ καὶ κλυτοπώλου Ποσειδάωνος fr. 243.
b two adjs. ξανθαῖσι καὶ παμπορφύροις ἀκτῖσι βεβρεγμένος (O. 6.55) πολύβοσκον γαῖαν ἀνθρώποισι καὶ εὔφρονα μήλοις (O. 7.63) ἀγαθοὶ δὲ καὶ σοφοὶ (O. 9.28) ὡραῖος ἐὼν καὶ καλὸς (O. 9.94) [ἀκρόσοφον δὲ καὶ αἰχματὰν (v. l. τε καὶ) (O. 11.19) ] κλυτὰν καὶ ὀνυμαστάν (P. 1.38) πολυμήλου καὶ πολυκαρποτάτας χθονὸς (P. 9.7) εὐδαίμων δὲ καὶ ὑμνητὸς (P. 10.22) γέρας τό περ νῦν καὶ ἄρειον ὄπιθεν (N. 7.101) ἄνιππός εἰμι καὶ βουνομίας ἀδαέστερος (Pae. 4.27) esp., two numerals, πρώτοις καὶ τερτάτοις (O. 8.46) ἑβδόμᾳ καὶ σὺν δεκάτᾳ γενεᾷ (P. 4.10) τεσσαράκοντα καὶ ὀκτὼ παρθένοισι (P. 9.113) τρεῖς καὶ δέκ' ἄνδρας fr. 135.
c two participles. ἐξαρκέων κτεάτεσσι καὶ εὐλογίαν προστιθείς (O. 5.24) ἀποπέμπων καὶ ἐποψόμενος (O. 8.52) δεξάμενον καὶ δαίσαντα (N. 1.71) θνατὰ μεμνάσθω περιστέλλων μέλη καὶ γᾶν ἐπιεσσόμενος (N. 11.16) cf. (O. 6.20)
d two infinitives. “μοναρχεῖν καὶ βασιλευέμεν” (P. 4.166) “χέρα οἱ προσενεγκεῖν ἦρα καὶ ἐκ λεχέων κεῖραι μελιαδέα ποίαν;” P. 9.37. ἐπαινεῖσθαι χρεών, καὶ μελιζέμεν (N. 11.18) κελαδῆσαι καὶ προσειπεῖν (I. 1.55)
e two pronouns. “ἐμὲ καὶ σὲ” (P. 4.141) ὄλβος ἔμπαν τὰ καὶ τὰ νέμων (P. 5.55) εὐδαιμονίαν τὰ καὶ τὰ φέρεσθαι (P. 7.21)
f two adverbs. πολὺ καὶ πολλᾷ (O. 8.23)
3 in enumeration.
&nnbsp;a A καὶ B καὶ C (καί . . .) λτ;γτ;άνθον ἤπειγεν καὶ Ἀμαζόνας εὐίππους καὶ ἐς Ἴστρον ἐλαύνων (O. 8.47) νόστον ἔχθιστον καὶ ἀτιμότεραν γλῶσσαν καὶ ἐπίκρυφον οἶμον (O. 8.69) πατρὸς ἀρχὰν καὶ βαθὺν κλᾶρον ἔμμεν καὶ μέγαρον (O. 13.62) γυναικεῖον στρατὸν καὶ Χίμαιραν καὶ Σολύμους ἔπεφνεν (O. 13.90) Τροίαν κραταιὸς Τελαμὼν πόρθησε καὶ Μέροπας καὶ τὸν μέγαν Ἀλκυονῆ (N. 4.25) —7. χαλκὸν ὅν τε Κλείτωρ καὶ Τεγέα καὶ Ἀχαιῶν ὑψίβατοι πόλιες καὶ Λύκαιον πὰρ Διὸς θῆκε δρόμῳ (N. 10.47) —8. ἐξικέσθαν καὶ μέγα ἔργον ἐμήσαντ' ὠκέως καὶ πάθον (N. 10.64) ἐπῇεν καὶ ἔστα καὶ μυχοὺς διζάσατο fr. 51a. 3. τὸ δ' οἴκοθεν ἄστυ κα[ὶ ] καὶ συγγένεἰ Πα. . 32. ὦ ταὶ λιπαραὶ καὶ ἰοστέφανοι καὶ ἀοίδιμοι Ἀθᾶναι fr. 76. 1. φοινικορόδοις δ' ἐνὶ λειμώνεσσι προάστιον αὐτῶν καὶ λιβάνῳ σκιαρὰν καὶ χρυσοκάρποισιν βέβριθε λτ;δενδρέοιςγτ; καὶ τοὶ μὲν Θρ. . 3. ἔνθα βουλαὶ γερόντων καὶ νέων ἀνδρῶν ἀριστεύοισιν αἰχμαί, καὶ χοροὶ καὶ Μοῖσα καὶ Ἀγλαία fr. 199.
b A καὶ B C τε (καί . . .) Λύκιε καὶ Δάλοἰ ἀνάσσων, Φοῖβε, Παρνασσοῦ τε κράναν Κασταλίαν φιλέων (P. 1.39) καὶ σοφοὶ καὶ χερσὶ βιαταὶ περίγλωσσοί τ' ἔφυν (P. 1.42) Ἰόλαον καὶ Κάστορος βίαν, σέ τε, ἄναξ Πολύδευκες (P. 11.61) ἄνδρα δ' ἐγὼ μακαρίζω μὲν πατέῤ Ἀρκεσίλαν καὶ τὸ θαητὸν δέμας ἀτρεμίαν τε σύγγονον (N. 11.12) τριπόδεσσιν ἐκόσμησαν δόμον καὶ λεβήτεσσιν φιάλαισί τε χρυσοῦ (I. 1.18) πόλιν τάνδε κόμιζε Δὶ καὶ κρέοντι σὺν Αἰακῷ Πηλεῖ τε κἀγαθῷ Τελαμῶνι σύν τ' Ἀχιλλεῖ (P. 8.99) —100.
4 καί καί, both — and καὶ ποτ' ἀστῶν καὶ ποτὶ ξείνων (O. 7.90) καὶ ἀγάνορος ἵππου θᾶσσον καὶ ναὸς ὑποπτέρου (O. 9.23) καὶ λογίοις καὶ ἀοιδοῖς (P. 1.94) “ἀλλὰ καὶ σκᾶπτον μόναρχον καὶ θρόνος” (P. 4.152) κόρον δ' ἔχει καὶ μέλι καὶ τὰ τέρπν ἄνθἐ Ἀφροδίσια (N. 7.53) καὶ τὸν ἀκερσεκόμαν Φοῖβον χορεύων καὶ τὰν ἁλιερκέα Ἰσθμοῦ δειράδ (I. 1.7) καὶ πάγκαρπον ἐπὶ χθόνα καὶ διὰ πόντον βέβακεν ἐργμάτων ἀκτὶς (I. 1.41) μυρίαι δ' ἔργων καλῶν τέτμανθ κέλευθοι καὶ πέραν Νείλοιο παγᾶν καὶ δἰ Ὑπερβορέους (I. 6.23) εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν fr. 127. 1. with irregular coordination, καὶ τὰν παρ' ὅρκον καὶ παρὰ ἐλπίδα κούφαν κτίσιν (O. 13.83) καὶ τὸν Ἰσθμοῖ καὶ Νεμέᾳ στέφανον (sc. ἐκράτησε) (N. 10.26) in comparison, πειρῶντι δὲ καὶ χρυσὸς ἐν βασάνῳ πρέπει καὶ νόος ὀρθός (P. 10.67)
5 with intensifying force. οὔτε δύσηρις ἐὼν οὔτ' ὦν φιλόνικος ἄγαν, καὶ μέγαν ὅρκον ὀμόσσαις, τοῦτό γέ οἱ μαρτυρήσω (O. 6.20) τέκεν γόνον ὑπερφίαλον μόνα καὶ μόνον (P. 2.43) “τοῦτον ἄεθλον ἑκὼν τέλεσον· καί τοι μοναρχεῖν καὶ βασιλευέμεν ὄμνυμι προήσειν” conditional parataxis (P. 4.165)
6 v. E infra for exx. of καὶ irregularly placed. <span class=mstonen>B copulative, combined with τε, where τε is superfluous.
1 Πίσας τε καὶ Φερενίκου χάρις (O. 1.18) τρεῖς τε καὶ δέκ' ἄνδρας (O. 1.79) ἐν δίκᾳ τε καὶ παρὰ δίκαν (O. 2.16) εὐθυμιᾶν τε μέτα καὶ πόνων (O. 2.34) πλοῦτόν τε καὶ χάριν ἄγων (O. 2.10) τῶν τε καὶ τῶν καιρὸν (O. 2.53) Πηλεύς τε καὶ Κάδμος (O. 2.78) ἀνδρῶν τ' ἀρετᾶς πέρι καὶ διφρηλασίας (O. 3.37) αὐτόν τέ νιν καὶ φαιδίμας ἵππους (O. 6.14) Συρακοσσᾶν τε καὶ Ὀρτυγίας (O. 6.93) Ζεύς τε καὶ ἀθάνατοι (O. 7.55) μήλων τε κνισάεσσα πομπὰ καὶ κρίσις (O. 7.80) αὐτούς τ' ἀέξοι καὶ πόλιν (O. 8.88) μορφᾷ τε καὶ ἔργοισι (O. 9.65) τά λτ;τεγτ; τερπνὰ καὶ τὰ γλυκέα (supp. Hermann, met. gr.: om. codd., Schr.) (O. 14.5) γᾶν τε καὶ πόντον κατ' ἀμαιμάκετον (P. 1.14) κτεάτεσσί τε καὶ περὶ τιμᾷ (P. 2.59) “παῖδες ὑπερθύμων τε φωτῶν καὶ θεῶν” (P. 4.13) “Κρηθεῖ τε μάτηρ καὶ Σαλμωνεῖ” (P. 4.142) ἀνέρες ἔκ τε Πύλου καὶ ἀπ' ἄκρας Ταινάρου (P. 4.174) θεός τέ οἱ τὸ νῦν τε πρόφρων τελεῖ δύνασιν καὶ τὸ λοιπὸν (P. 5.117) βουλᾶν τε καὶ πολέμων (P. 8.3) ἔρξαι τε καὶ παθεῖν ὁμῶς (P. 8.6) λύρᾳ τε καὶ φθέγματι μαλθακῷ (P. 8.31) πολλάν τε καὶ ἡσύχιον εἰρήναν (P. 9.22) “ἔν τε θεοῖς κἀνθρώποις” (P. 9.40) τόλμᾳ τε καὶ σθένει (P. 10.24) εὐφροσύνα τε καὶ δόξ' ἐπιφλέγει (P. 11.45) τῶν τε καὶ τῶν χρήσιες (N. 1.30) εὖ τε παθεῖν καὶ ἀκοῦσαι (N. 1.32) λῆμά τε καὶ δύναμιν (N. 1.57) Ἄρτεμίς τε καὶ θρασεἶ Ἀθάνα (N. 3.50) Κλεωναίου τ' ἀπ ἀγῶνος καὶ λιπαρῶν εὐωνύμων ἀπ Ἀθανᾶν (N. 4.18) Οἰνώνᾳ τε καὶ Κύπρῳ (N. 4.46) εὔανδρόν τε καὶ ναυσικλυτὰν (N. 5.9) ἐπί τε χθόνα καὶ διὰ θαλάσσας (N. 6.48) σέ τ' καὶ Πολυτιμίδαν (N. 6.62) χειρῶν τε καὶ ἰσχύος ἁνίοχον (N. 6.66) φίλιπποί τ' αὐτόθι καὶ κτεάνων ψυχὰς ἔχοντες κρέσσονας ἄνδρες (N. 9.32) γνώτ' ἀείδω θεῷ τε καὶ ὅστις ἁμιλλᾶται (N. 10.31) Χαρίτεσσί τε καὶ σὺν Τυνδαρίδαις (N. 10.38) Κορίνθου τ' ἐν μυχοῖς, καὶ Κλεωναίων πρὸς ἀνδρῶν τετράκις (loc. susp.) (N. 10.42) θάνατόν τε φυγὼν καὶ γῆρας ἀπεχθόμενον (N. 10.83) ῥεέθροισί τε Δίρκας ἔφανεν καὶ παρ' Εὐρώτᾳ πέλας (I. 1.29) κτεάνων θ' ἅμα λειφθεὶς καὶ φίλων (I. 2.11) τῶν τε γὰρ καὶ τῶν διδοῖ (I. 4.51) γαίας τε πάσας καὶ βαθύκρημνον πολιᾶς ἁλὸς ἐξευρὼν θέναρ (I. 4.55) Ζεὺς τά τε καὶ τὰ νέμει I.5. 52. δαπάνᾳ τε χαρεὶς καὶ πόνῳ (I. 6.10) ἀγλαοὶ παῖδές τε καὶ μάτρως (I. 6.62) Ὕλλου τε καὶ Αἰγιμιοῦ (I. 9.2) ὁ δ' ἐθέλων τε καὶ δυνάμενος fr. 2. 1. γᾶν τε καὶ θάλασσαν fr. 51a. 2. γαῖαν ἀμπελόεσσάν τε καὶ εὔκαρπον (Pae. 2.25) τὸ δ' εὐβουλίᾳ τε καὶ αἰδοῖ ἐγκείμενον (Pae. 2.51) Χαρίτεσσίν τε καὶ Ἀφροδίτᾳ (Pae. 6.4) ὁ πάντα τοι τά τε καὶ τὰ τεύχων (Pae. 6.132) μαντευμάτων τε θεσπεσίων δοτῆρα καὶ τελεσσιε[πῆ] θεοῦ ἄδυτον (Pae. 7.2) σέ τε καὶ ῥαδ[ Πα. 7. d. 2. τά τ' ἐόντα τε κα[ὶ ] πρόσθεν γεγενημένα (Pae. 8.83) ἔθηκας ἀμάχανον ἰσχύν τ ἀνδράσι καὶ σοφίας ὁδόν (Blass: πτανὸν ἀνδράσι codd. Dion. Hal.) Πα. . . Ἐλείθυιά τε καὶ Λάχεσις (Pae. 12.17) τ]ριπόδεσσί τε καὶ θυσίαις fr. 59. 11. πρὶν μὲν ἕρπε σχοινοτένειά τ' ἀοιδὰ διθυράμβων καὶ τὸ σὰν κίβδηλον Δ. 2. 2. βαθύζωνόν τε Λατὼ καὶ θοᾶν ἵππων ἐλάτειραν fr. 89a. 2. Πειθώ τ' ἔναιεν καὶ Χάρις fr. 123. 14. Ἀπόλλωνί τε καὶ[ fr. 140b. 10. ]ραί τε καὶ υ[ fr. 215. 9. τόλμα τέ μιν ζαμενὴς καὶ σύνεσις fr. 231. emphasised, both — and, ξένον μή τιν' ἀμφότερα καλῶν τε ἴδριν ἅμα καὶ δύναμιν κυριώτερον (ἀλλὰ coni. Hermann) (O. 1.104) ἀμφότερον μάντιν τ' ἀγαθὸν καὶ δουρὶ μάρνασθαι (O. 6.17) ἀμφότερον δαπάναις τε καὶ πόνοις (I. 1.42) once joining finite verbs, ἔν τ' ἀέθλοισι θίγον πλείστων ἀγώνων, καὶ τριπόδεσσιν ἐκόσμησαν δόμον (I. 1.19) —20. irregularly coordinated, ἄγοντι δέ με νῖκαι, ὦ Μεγάκλεες, ὑμαί τε καὶ προγόνων (P. 7.18) συμβαλεῖν μὰν εὐμαρὲς ἦν τό τε Πεισάνδρου πάλαι αἶμ' ἀπὸ Σπάρτας καὶ παῤ Ἰσμηνοῦ ῥοᾶν κεκραμένον ἐκ Μελανίπποιο μάτρωος (N. 11.33) —6. οἶά τε χερσὶν ἀκοντίζοντες αἰχμαῖς καὶ λιθίνοις ὁπότ' ἐν δίσκοις ἵεν (I. 1.24) —5. ζώων τ' ἀπὸ καὶ θάνων (I. 7.30) Κλεάνδρῳ τις ἀνεγειρέτω κῶμον, Ἰσθμιάδος τε νίκας ἄποινα, καὶ Νεμέᾳ ἀέθλων ὅτι κράτος ἐξεῦρε (I. 8.4) [[[ἀνατεί]] τε] καὶ ἀπριάτας ἔλασεν (H. J. Mette: ἀναιρεῖται καὶ codd. Aristidis contra metr.) fr. 169. 8. explicative / appositional, ἐγγυάσομαι ὔμμιν, ὦ Μοῖσαι, φυγόξεινον στρατὸν μήδ' ἀπείρατον καλῶν ἀκρόσοφόν τε καὶ αἰχματὰν ἀφίξεσθαι (δὲ καὶ v. l.) (O. 11.19) Νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων fr. 169. 2. cf. (P. 9.45)
2 in enumeration.
a A τε καὶ B C τε φόρμιγγά τε ποικιλόγαρυν καὶ βοὰν αὐλῶν ἐπέων τε θέσιν (O. 3.8) “μῆλά τε γάρ τοι ἐγὼ καὶ βοῶν ξανθὰς ἀγέλας ἀφίημ' ἀγρούς τε πάντας” (P. 4.148) ἐν Ὀλυμπίοισί τε καὶ βαθυκόλπου Γᾶς ἀέθλοις ἔν τε καὶ πᾶσιν ἐπιχωρίοις (P. 9.101) —2. ἀλλά με Πυθώ τε καὶ τὸ Πελινναῖον ἀπύει Ἀλεύα τε παῖδες (P. 10.4) ἀλαλὰν Λυκίων τε προσμένοι καὶ Φρυγῶν Δαρδάνων τε (N. 3.60) —1. τό μοι θέμεν Κρονίδᾳ τε Δὶ καὶ Νεμέᾳ Τιμασάρχου τε πάλᾳ ὕμνου προκώμιον εἴη (N. 4.9) Οὐλυμπίᾳ τε καὶ Ἰσθμοῖ Νεμέᾳ τε (N. 4.75) κεῖνοι γάρ τ' ἄνοσοι καὶ ἀγήραοι πόνων τ ἄπειροι fr. 143.
b A τε καὶ B καὶ C (καὶ . . .) “ὅσσα τε χθὼν ἠρινὰ φύλλ' ἀναπέμπει, χὠπόσαι ψάμαθοι κλονέονται χὤ τι μέλλει, χὠπόθεν ἔσσεται, εὖ καθορᾷς” (P. 9.45) ἐν ξυνῷ κεν εἴη συμπόταισιν τε γλυκερὸν καὶ Διωνύσοιο καρπῷ καὶ κυλίκεσσιν Ἀθαναίαισι κέντρον fr. 124. 3. ἄστρα τε καὶ ποταμοὶ καὶ κύματα πόντου fr. 136.
c μέν τε καί, v. μέν τε (O. 4.14) <span class=mstonen>C emphatic, non-copulative, v. also D. 1. infra.
1 καί means even. καὶ ἄπιστον ἐμήσατο πιστὸν ἔμμεναι (O. 1.31) ἴδε καὶ κείναν χθόνα (O. 3.31) [θαμὰ καὶ (θαμάκι v. l.) (O. 4.27) ] ἠὺ δ' ἔχοντες σοφοὶ καὶ πολίταις ἔδοξαν ἔμμεν (O. 5.16) ὄφρα ἵκωμαι πρὸς ἀνδρῶν καὶ γένος (O. 6.25) αἱ δὲ φρενῶν ταραχαὶ παρέπλαγξαν καὶ σοφόν (O. 7.31) τεθμὸς δέ τις ἀθανάτων καὶ τάνδ' ἁλιερκέα χώραν παντοδαποῖσιν ὑπέστασε ξένοις (O. 8.25) τράπε δὲ Κύκνεια μάχα καὶ ὑπέρβιον Ἡρακλέα (O. 10.15) δάμασε καὶ κείνους. (Boeckh: κἀκείνους codd.) (O. 10.30) ἤτοι καὶ τεά κεν ἀκλεὴς τιμὰ κατεφυλλορόησεν ποδῶν O. 12. 13. ἤτοι καὶ ὁ καρτερὸς ὁρμαίνων ἕλε Βελλεροφόντας (O. 13.84) σὺν δὲ κείνῳ καί ποτ' Ἀμαζονίδων βάλλων γυναικεῖον στρατὸν (O. 13.87) σὺν δ' ἀνάγκᾳ μιν φίλον καί τις ἐὼν μεγαλάνωρ ἔσανεν (P. 1.52) εἴ τι καὶ φλαῦρον παραιθύσσει (P. 1.87) ἀλλὰ κέρδει καὶ σοφία δέδεται (P. 3.54) ἔτραπεν καὶ κεῖνον (Boeckh: κἀκεῖνον codd.) (P. 3.55) ἐπὶ καὶ θανάτῳ (P. 4.186) καὶ φθινόκαρπος ἐοῖσα διδοῖ ψᾶφον (P. 4.265) ῥᾴδιον μὲν γὰρ πόλιν δεῖσαι καὶ ἀφαυροτέροις (P. 4.272) αὔξεται καὶ Μοῖσα δἰ ἀγγελίας ὀρθᾶς (P. 4.279) κεῖνόν γε καὶ βαρύκομποι λέοντες περὶ δείματι φύγον (P. 5.57) κεῖνος αἰνεῖν καὶ τὸν ἐχθρὸν ἔννεπεν (P. 9.95) ἔτι καὶ μᾶλλον (P. 10.57) ἔμπα καἴπερ ἔχει βαθεῖα ποντιὰς ἅλμα μέσσον, ἀντίτειν' ἐπιβουλίᾳ (Christ: καίπερ codd.) (N. 4.36) κεῖνος καὶ Τελαμῶνος δάψεν υἱὸν (N. 8.23) ἐπαοιδαῖς δ' ἀνὴρ νώδυνον καί τις κάματον θῆκεν where καί emphasizes κάματον (N. 8.50) ἦν γε μὰν ἐπικώμιος ὕμνος δὴ πάλαι, καὶ πρὶν γενέσθαι τὰν Ἀδράστου τάν τε Καδμείων ἔριν (N. 8.51) ἐν γὰρ δαιμονίοισι φόβοις φεύγοντι καὶ παῖδες θεῶν (N. 9.27) καὶ θνατὸν οὕτως ἔθνος ἄγει μοῖρα (N. 11.42) τὸ τεόν, χρύσασπι Θήβα, πρᾶγμα καὶ ἀσχολίας ὑπέρτερον θήσομαι (I. 1.2) ἔστιν δ' ἀφάνεια τύχας καὶ μαρναμένων (I. 4.31) ἰατὰ δ' ἐστὶ βροτοῖς σύν γ ἐλευθερίᾳ καὶ τά (I. 8.15) ἐσλόν γε φῶτα καὶ φθίμενον ὕμνοις θεᾶν διδόμεν (I. 8.60) ἤτοι καὶ ἐγὼ σκόπελον ναίων (Pae. 4.21) εἰ καί τι Διωνύσου ἄρουρα φέρει, ἄνιππός εἰμι though (Pae. 4.25)
2 where καί means also. ἐν καὶ θαλάσσᾳ (O. 2.28) Μοῖρ' θεόρτῳ σὺν ὄλβῳ ἐπί τι καὶ πῆμ ἄγει (O. 2.37) ἐπὶ μὰν βαίνει τι καὶ λάθας ἀτέκμαρτα νέφος (O. 7.45) Ἐρατιδᾶν τοι σὺν χαρίτεσσιν ἔχει θαλίας καὶ πόλις (O. 7.94) ἐοικότα γὰρ καὶ τελευτᾷ φερτέρου νόστου τυχεῖν (v. l. ἐν καὶ: κἀν Mosch.) (P. 1.35) Μοῖσα, καὶ πὰρ Δεινομένει κελαδῆσαι πίθεό μοι (P. 1.58) ποτὶ καὶ τὸν ἵκοντ (P. 2.36) ὅθεν φαμὶ καὶ δὲ τὰν ἀπείρονα δόξαν εὑρεῖν (P. 2.64) σοφοὶ δέ τοι κάλλιον φέροντι καὶ τὰν θεόσδοτον δύναμιν (P. 5.13) ἔγεντο καὶ πρότερον Ἀντίλοχος (P. 6.28) ἔν τε καὶ πᾶσιν ἐπιχωρίοις (P. 9.102) ἔθηκε καὶ βαθυλείμων ἀγὼν κρατησίποδα Φρικίαν (P. 10.15) ἕποιτο μοῖρα καὶ ὑστέραισιν ἐν ἁμέραις (P. 10.17) ῥέζοντά τι καὶ παθεῖν ἔοικεν (N. 4.32) σὺν δὲ τὶν καὶ παῖς ὁ Θεαρίωνος ἀρετᾷ κλιθεὶς εὔδοξος ἀείδεται (N. 7.7) ἐχθρὰ δ' ἄρα πάρφασις ἦν καὶ πάλαι (N. 8.32) “καὶ ἐμοὶ θάνατον σὺν τῷδ' ἐπίτειλον, ἄναξ” (N. 10.77) ὁ πονήσαις δὲ νόῳ καὶ προμάθειαν φέρει (I. 1.40) ἦ μὰν πολλάκι καὶ τὸ σεσωπαμένον εὐθυμίαν μείζω φέρει (I. 1.63) ἔτι καὶ Πυθῶθεν (I. 1.65) κεῖνον ἅψαι πυρσὸν ὕμνων καὶ Μελίσσῳ (I. 4.44) ἐν δ' ἐρατεινῷ μέλιτι καὶ τοιαίδε τιμαὶ καλλίνικον χάρμ ἀγαπάζοντι (I. 5.54) πόρε, Λοξία, τεαῖσιν ἁμίλλαισιν εὐανθέα καὶ Πυθόι στέφανον (I. 7.51) ἔδοξ' ἦρα καὶ ἀθανάτοις ἐσλόν γε φῶτα καὶ φθίμενον ὕμνοις θεᾶν διδόμεν sc. as well as to men (I. 8.59) ἐπεὶ περικτίονας ἐνίκασε δή ποτε καὶ κεῖνος (I. 8.65) θεὸς ὁ πάντα τεύχων βροτοῖς καὶ χάριν ἀοιδᾷ φυτεύει fr. 141.
3 emphatic, where neither of the two previous meanings seems applicable.
a emphasizing subs., adj. καί πού τι καὶ βροτῶν φάτις (O. 1.28) σέο ἕκατι καὶ μεγασθενῆ νόμισαν χρυσὸν ἄνθρωποι περιώσιον ἄλλων (I. 5.2) φαντὶ γὰρ ξύν' ἀλέγειν καὶ γάμον Θέτιος ἄνακτας (others interpr. καὶ as copulative) (I. 8.47) ταῦτα καὶ μακάρων ἐμέμναντ' ἀγοραί (I. 8.26) ἀπὸ καὶ πατρός Πα. 7C. 9. ὁ δὲ κηλεῖται χορευοίσαισι κα[ὶ θη]ρῶν ἀγέλαις (supp. Housman) Δ. 2. 22. esp. subs. prop., ἦλθε καὶ Γανυμήδης (O. 1.44) ἀνταγόρευσεν καὶ Πελίας (P. 4.156) ἔγνον ποτὲ καὶ Ἰόλαον (P. 9.79) λαὸν θαμὰ δὴ καὶ Ὀλυμπιάδων φύλλοις ἐλαιᾶν χρυσέοις μιχθέντα (N. 1.17) αἰνέω καὶ Πυθέαν (I. 5.59) κώμαζ' ἔπειτεν ἁδυμελεῖ σὺν ὕμνῳ καὶ Στρεψιάδᾳ (I. 7.21) other exx. under c. α. infra.
b preceding demonstrative. εἶπεν καὶ τόδε (P. 4.86) καὶ τόδε συνθέμενος ῥῆμα (P. 4.277) ἐξύφαινε, γλυκεῖα, καὶ τόδ' αὐτίκα, φόρμιγξ, Λυδίᾳ σὺν ἁρμονίᾳ μέλος (N. 4.44)
c following
I relative. Ἄργει δ' ὅσσα καὶ ἐν Θήβαις (O. 13.107) θεός, ὃ καὶ πτερόεντ' αἰετὸν κίχε (P. 2.50) οἶα καὶ πολλοὶ πάθον (P. 3.20) οἵτε καὶ (P. 3.89) ἔνθα καὶ (P. 4.253) ὃ καὶ (P. 5.63) [τῷ καὶ (codd.: καὶ del. Pauw.) (P. 5.69) ] ἀλλ' ἔσται χρόνος οὗτος, ὃ καί τιν ἀελπτίᾳ βαλὼν ἔμπαλιν γνώμας (P. 12.31) ὅθεν περ καὶ Ὁμηρίδαι (N. 2.1) ὃς καὶ Ἰαολκὸν εἷλε (N. 3.34) τᾷ καὶ Δαναοὶ πόνησαν (N. 7.36) οἷοι καὶ Διὸς Αἰγίνας τε λέκτρον ἀμφεπόλησαν (N. 8.6) ὅσπερ καὶ Κινύραν ἔβρισε πλούτῳ (N. 8.18) πατρίδι ἐν ᾇ καὶ τὸν ἀδείμαντον Ἀλκμήνα τέκεν παῖδα (I. 1.12) ὅν τε καὶ κάρυκες ὡρᾶν ἀνέγνον (I. 2.23) ἅ τε κἀν γουνοῖς Ἀθανᾶν ἅρμα καρύξαισα νικᾶν (Boeckh: κεἰν, κἠν codd.) (I. 4.25) τοὶ καὶ σὺν μάχαις δὶς πόλιν Τρώων πράθον (I. 5.35) ὃ καὶ δαιμόνεσσι δίκας ἐπείραινε (I. 8.23) ὃ καὶ Μύσιον ἀμπελόεν αἵμαξε πεδίον (I. 8.49) ὃς καὶ τυπεὶς ἁγνῷ πελέκει τέκετο ξανθὰν Ἀθάναν fr. 34.
II demonstrative. τὸ καὶ ἀνδρὶ πάρεστι Συρακοσίῳ (O. 6.17) τὸ καὶ κατεφάμιξεν (O. 6.56) τῶ καὶ ἐγὼ καίπερ ἀχνύμενος θυμόν (I. 8.5) τὸ καὶ νῦν φέρει λόγον (I. 8.61) cf. (I. 8.26)
d with temporal adv. τότε καὶ φαυσίμβροτος δαίμων Ὑπεριονίδας (O. 7.39) καὶ τότε γνοὺς (P. 3.31) μετὰ καὶ νῦν (P. 4.64) cf. (I. 8.61) καὶ νῦν (N. 5.43) [καὶ νῦν (v. l. καί νυν) (N. 6.8) ] ἐνῆκεν καὶ ἔπειτ[ Παρθ. 2. . καὶ τότ' ἐγὼ fr. 168. 4. v. also νῦν
e emphasizing prepositional phrases, cf. E infra. ὃς ἔχεις καὶ πεδὰ μέγαν κάματον λόγων φερτάτων μναμήἰ (P. 5.47) “εἰ δὲ χρὴ καὶ πὰρ σοφὸν ἀντιφερίξαι, ἐρέω” (P. 9.50) πλεῖστα νικάσαντά δε καὶ τελεταῖς ὡρίαις ἐν Παλλάδος εἶδον (P. 9.97) γλυκύ τι δαμωσόμεθα καὶ μετὰ πόνον (I. 8.8) οἶαν Βρομίου [τελε]τὰν καὶ παρὰ σκᾶ[πτ]ον Διὸς Οὐρανίδαι ἐν μεγάροις ἵσταντι Δ. 2. 7.
f with dependent infinitive phrase. γλυκεῖα δὲ φρὴν καὶ συμπόταισιν ὁμιλεῖν (P. 6.53) πράσσει χρέος, αὖτις ἐγεῖραι καὶ παλαιὰν δόξαν ἑῶν προγόνων (P. 9.105) ἐγὼ δ' ἀστοῖς ἁδὼν καὶ χθονὶ γυῖα καλύψαι (sc. εὔχομαι) (N. 8.38)
4 in comparisons.
a ὡς εἰ καί, ὥτε καί. φιάλαν ὡς εἴ τις δωρήσεται νεανίᾳ γαμβρῷ, καὶ ἐγὼ νέκταρ χυτόν ἀνδράσιν πέμπων ἱλάσκομαι (O. 7.7) ἀλλ' ὥτε παῖς, καὶ ὅταν (O. 10.91)
b οὕτω καί. ἐν δ' ὀλίγῳ βροτῶν τὸ τερπνὸν αὔξεται· οὕτω δὲ καὶ πίτνει χαμαί (P. 8.93) καὶ θνατὸν οὕτως ἔθνος ἄγει (N. 11.42)
c οἷος καί. ἤρατο τῶν ἀπεόντων· οἶα καὶ πολλοὶ πάθον (P. 3.20) τῶν ἀρειόνων ἐρώτων . οἷοι καὶ Διὸς Αἰγίνας τε λέκτρον ποιμένες ἀμφεπόλησαν (N. 8.6)
d ἐπεὶ ψάμμος ἀριθμὸν περιπέφευγεν, καὶ κεῖνος ὅσα χάρματ' ἄλλοις ἔθηκεν, τίς ἂν φράσαι δύναιτο; (O. 2.99) ὅθεν περ καὶ Ὁμηρίδαι ῥαπτῶν ἐπέων τὰ πόλλ' ἀοιδοὶ ἄρχονται, καὶ ὅδ ἀνὴρ (N. 2.3), cf. (P. 10.67) <span class=mstonen>D in combination with other particles.
1 δὲ καί
a where καί means even φύονται δὲ καὶ νέοις ἐν ἀνδράσιν πολιαί (P. 4.25) κῆλα δὲ καὶ δαιμόνων θέλγει φρένας (P. 1.12) βία δὲ καὶ μεγάλαυχον ἔσφαλεν ἐν χρόνῳ (P. 8.15) θανόντων δὲ καὶ φίλοι προδόται (Bergk: λόγοι φίλοι codd.) fr. 160.
b where καί means also ἀγλαίζεται δὲ καὶ μουσικᾶς ἐν ἀώτῳ (O. 1.14) δαέντι δὲ καὶ σοφία μείζων ἄδολος τελέθει (O. 7.53) ἔστι δὲ καί τι θανόντεσσιν μέρος (O. 8.77) οἱ δ' Ἀρκάδες, οἱ δὲ καὶ Πισᾶται (O. 9.68) ἄλλαι δὲ δὔ χάρμαι, τὰ δὲ καὶ Νεμέας κατὰ κόλπον (O. 9.87) τὰ δὲ καί ποτ' ἐν ἀλκᾷ (O. 13.55) τέρας μὲν θαυμάσιον προσιδέσθαι, θαῦμα δὲ καὶ παρεόντων ἀκοῦσαι (P. 1.26) μάκαρ δὲ καὶ νῦν (P. 5.20) τὰ δὲ καὶ ἀνδράσιν ἐμπρέπει (P. 8.28) χαίρων δὲ καὶ αὐτὸς Ἀλκμᾶνα στεφάνοισι βάλλω, ῥαίνω δὲ καὶ ὕμνῳ bis. (P. 8.56) —7. πολλοὶ ἀριστῆες, πολλοὶ δὲ καὶ ξείνων (P. 9.) 108. ἐλᾷ δὲ καὶ τέσσαρας ἀρετὰς ὁ θνατὸς αἰών (N. 3.74) πρόφρων δὲ καὶ κείνοις ἄειδ' ἐν Παλίῳ Μοισᾶν ὁ κάλλιστος χορός (N. 5.22) ἕπομαι δὲ καὶ αὐτὸς ἔχων μελέταν (N. 6.54) μαστεύει δὲ καὶ τέρψις ἐν ὄμμασι θέσθαι πιστόν (N. 8.43) ἔστι δὲ καὶ κόρος ἀνθρώπων (N. 10.20) ἐκράτησε δὲ καί ποθ' Ἕλλανα στρατὸν Πυθῶνι (N. 10.25) τρὶς μὲν τρὶς δὲ καὶ σεμνοῖς δαπέδοις ἐν Ἀδραστείῳ νόμῳ (N. 10.28) ἐν Ἰσθμῷ Νεμέᾳ δὲ καὶ ἀμφοῖν (I. 5.18) μέτρα μὲν γνώμᾳ διώκων μέτρα δὲ καὶ κατέχων (I. 6.71) αἰνέων Μελέαγρον, αἰνέων δὲ καὶ Ἕκτορα Ἀμφιάρηόν τε (I. 7.32) κλεινὸς Αἰακοῦ λόγος, κλεινὰ δὲ καὶ ναυσικλυτὸς Αἴγινα (I. 9.1) διαγινώσκομαι μὲν γινώσκομαι δὲ καὶ μοῖσαν παρέχων ἅλις (Pae. 4.23) μνάσει δὲ καί τινα (Pae. 14.35) τέρπεται δὲ καί τις ἐπ' οἶδμ ἅλιον ναὶ θοᾷ διαστείβων fr. 221. 4. N. B. anaphora (O. 9.68), (P. 9.108), (N. 10.28), (I. 6.71), (I. 7.32), (I. 9.1)
c where καί is generally emphatic. τῶν νῦν δὲ καὶ Θρασύβουλος πατρῴαν μάλιστα πρὸς στάθμαν ἔβα (= αὖ, Gr. Part., 305 (P. 6.44) ἔστι δὲ καὶ διδύμων ἀέθλων Μελίσσῳ μοῖρα and two are the victories that M. has (I. 3.9) ἐν δ' ἄρα καὶ Τενέδῳ Πειθώ τ ἔναιεν ( précisement van Groningen) fr. 123. 13. σοφοὶ δὲ καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν ἔπος αἴνησαν περισσῶς fr. 35b. where δὲ is separated from καί; εἰ δ' αὐτὸ καὶ θεὸς ἀνέχοι (N. 7.89)
2 combined with particles other particles than δέ. a. καί ῥα v. ῥα. b. καί νυν v. νυν. c. καὶ γάρ v. γάρ. d. καὶ μάν v. μά ν. e. καίτοι v. τοι f. καίπερ v. καίπερ [g. καί τε is not a genuine combination of particles, in spite of apparent exx. (I. 2.19) coni., (I. 2.23), (I. 4.25) —6, (I. 7.32) —3.] <span class=mstonen>E position of καί: 1. the position of emphatic καὶ is sometimes between prep. and subs., cf. C. 3. e supra: ἐν καὶ θαλάσσᾳ (O. 2.28) ἐπὶ καὶ θανάτῳ (P. 4.186) ἐν Ὀλυμπίοισί τε καὶ βαθυκόλπου Γᾶς ἀέθλοις ἔν τε καὶ πᾶσιν ἐπιχωρίοις (P. 9.102) ἀπὸ καὶ πατρός Πα. 7C. 9. cf. fr. 123. 13. This usage is irregularly applied to copulative καί: ἐν καὶ τελευτᾷ (O. 7.26) θαητὸν ἐν ἅλιξι θησέμεν ἐν καὶ παλαιτέροις (Tricl.: ἔν τε, ἔν τε καὶ codd.) (P. 10.58) πέσε δ (sc. κῦμ' Ἀίδα) ἀδόκητον ἐν καὶ δοκέοντα (N. 7.31) ζώων τ' ἀπὸ καὶ θανών (I. 7.30)
2 irregular position of καί. dub. exx.
a copulative. ὄνυχας ὀξυτάτους ἀκμὰν / καὶ δεινοτάτων σχάσαις ὀδόντων (καί coni. Ahlwardt: τε codd.: ὀξ. σχ. καὶ δειν. coni. Wil.) (N. 4.64) [καὶ coni. Ahlwardt, τ codd. (P. 10.69) ]
b emphatic. δελφῖνι καὶ τάχος δἰ ἅλμας ἶσον κ' εἴποιμι Μελησίαν (Schr. e Σ: κεν codd.: κ add. Wil., om. codd: “nicht ein umgestelltes “und” sondern “auch” wie die Σ auch verstehen.” Wil.) (N. 6.64) <span class=mstonen>F in crasis. κἀσόφοις (O. 3.45) κἀγοραὶ (O. 12.5) χὠπόταν χὤταν (P. 2.87) —8. κοὔ (P. 4.151) τε κἀγαθῷ (P. 8.100) κἀνθρώποις (P. 9.40) χὠπόσαι χὤ τι χὠπόθεν (P. 9.46) —8. καἴπερ (coni. Christ: καίπερ codd.) (N. 4.36) κἀν (Boeckh: κεἰν, κἠν codd.) (I. 4.25) εἰρήσεταί που κἀν βραχίστοις (Heyne: που κἐν, πα κ' ἐν codd.) (I. 6.59) κεἴ fr. 4. κἀγχερριθ[ Πα. 22. i. 3. <span class=mstonen>G fragg. καὶ θυόε[ντα (Pae. 3.8) ]καί ποτε[ (Pae. 6.73) ]σεκαι[ Πα. 7B. 2. ]καὶ χ[ (Pae. 10.2) ]καὶ χρυσο[ (Pae. 10.10) καὶ τα[Πα. 13d. 8. ]τε καὶ ἁνίκα ναύλοχοι[ (Pae. 18.9) ]καί νιν ορει[ Πα. 22a. 1. ]αμα καὶ στρατιὰ[ Δ. 3. 11. ]τηρκαιε[ Δ. 4. d. 3. καὶ λιπαρῷ fr. 204. ]σκαιλυ[ fr. 215b. col. 2. 4.
