γάρ
τὸ τῶν νικητόρων στρατόπεδον → Victorious Legion
English (LSJ)
(γε, ἄρα), causal Conj., used alone or with other Particles. I introducing the reason or cause of what precedes, for, τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη· κήδετο γ. Δαναῶν Il.1.56, etc.; but freq. in expl. of that wh. is implied in the preceding clause, πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα . . τοῦ γὰρ κράτος ἐστὶ μέγιστον 2.118, etc.: hence, b in simple explanations, esp. after a Pronoun or demonstr. Adj., ἀλλὰ τόδ' αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει· Ἕκτωρ γ. ποτε φήσει 8.148, cf. Od.2.163; ὃ δὲ δεινότατον . . ὁ Ζεὺς γ. . . Ar.Av.514; ὃ δὲ πάντων ἀδικώτατον ἔδοξε· τῶν γὰρ προγε γραμμένων ἠτίμωσε καὶ υἱούς Plu.Sull.31; freq. in introducing proofs or examples, μαρτύριον δέ· Δήλου γ. καθαιρομένης . . Th.1.8; τεκμήριον δέ· οὔτε γ. Λακεδαιμόνιοι . . Id.2.39, cf. D.20.10, etc.; in full, τεκμήριον δὲ τούτου τόδε· αἱ μὲν γ. . . Hdt.2.58; παράδειγμα τόδε τοῦ λόγου· ἐκ γ. . . Th.1.2; δηλοῖ δέ μοι τόδε· πρὸ γ. . . ib.3. c to introduce a detailed description or narration already alluded to, ὅμως δὲ λεκτέα ἃ γιγνώσκω· ἔχει γ. [ἡ χώρα] πεδία κάλλιστα . . X.An.5.6.6, etc. d in answers to questions or statements challenging assent or denial, yes,... no, . ., οὔκουν . . ἀνάγκη ἐστί;—ἀνάγκη γ. οὖν, ἔφη, ay doubtless it is necessary, X.Cyr.2.1.7, cf. § 4 and 13; indicating assent, ἔχει γ. Pl.Phdr.268a; ἱκανὸς γ., ἔφη, συμβαίνει γ., ἔφη, Id.R.502b, 502c,cf. Ap.41a, etc.; οὔκουν δὴ τό γ' εἰκός.—οὐ γ.: Id.Phdr.276c. 2 by inversion, preceding the fact explained, since, as, Ἀτρεΐδη, πολλοὶ γ. τεθνᾶσιν Ἀχαιοί . . τῷ σε χρὴ πόλεμον παῦσαι Il.7.328; χρόνου δὲ οὐ πολλοῦ διελθόντος (χρῆν γ. Κανδαύλῃ γενέσθαι κακῶς) ἔλεγε πρὸς τὸν Γύγην τοιάδε, Γύγη, οὐ γ. σε δοκέω πείθεσθαι . . (ὦτα γ. τυγχάνει κτλ.) , ποίει ὅκως . . Hdt.1.8. cf. 6.102, al.; εἶεν, σὺ γ. τούτων ἐπιστήμων, τί χρὴ ποιεῖν; Pl.Phd.117a; the principal proposition is sts. b blended with the causal one, τῇ δὲ κακῶς γ. ἔδεε γενέσθαι εἶπε, i.e. ἡ δέ (κακῶς γ. οἱ ἔδεε γενέσθαι) εἶπε Hdt. 9.109, cf. 1.24, 4.149, 200, Th.1.72, 8.30. c attached to the hypothet. Particle instead of being joined to the apodosis, οὐδ' εἰ γ. ἦν τὸ πρᾶγμα μὴ θεήλατον, ἀκάθαρτον ὑμᾶς εἰκὸς ἦν οὕτως ἐᾶν, i.e. οὐδὲ γ. εἰ ἦν... S.OT255. d repeated, οὐ γ. οὖν σιγήσομαι· ἔτικτε γ. . . Id.OC980, cf. Ant.659 sq., 1255. 3 in elliptical phrases, where that of which γάρ gives the reason is omitted, and must be supplied, a freq. in Trag. dialogue and Pl., when yes or no may be supplied from the context, καὶ δῆτ' ἐτόλμας τούσδ' ὑπερβαίνειν νόμους;—οὐ γ. τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύξας τάδε [yes], for it was not Zeus, etc., S.Ant.450, cf. OT102, etc.; καλῶς γὰρ αὐτὸς ἠγάνισαι Pl. Smp.194a; freq. in phrase ἔστι γ. οὕτω [yes], for so it is, i. e. yes certainly: λέγεταί τι καινόν; γένοιτο γ. ἄν τι καινότερον ἢ . . ; [why,] could there be . . ? D.4.10; with negs., Ar.Ra.262 τούτῳ γ. οὐ νικήσετε [do so], yet shall ye never prevail by this means: for ἀλλὰ γ., v. infr.11.1. b to confirm or strengthen something said, οἵδ' οὐκέτ' εἰσί· τοῦτο γάρ σε δήξεται [I say this], for it will sting thee, E. Med.1370: after an Exclamation, ὦ πόποι· ἀνάριθμα γ. φέρω πήματα S.OT168 (lyr.), cf. E.Hel.857. c in conditional propositions, where the condition is omitted, else, οὐ γ. ἄν με ἔπεμπον πάλιν (sc. εἰ μὴ ἐπίστευον) X.An.7.6.33; γίνεται γ. ἡ κοινωνία συμμαχία for in that case, Arist.Pol.1280b8. 4 in abrupt questions, why, what, τίς γ. σε θεῶν ἐμοὶ ἄγγελον ἧκεν; why who hath sent thee? Il.18.182; πῶς γ. νῦν . . εὕδουσι; 10.424; πατροκτονοῦσα γ. ξυνοικήσεις ἐμοί; what, wilt thou . . ? A.Ch.909: generally, after interrog. Particles, ἦ γ. . . ; what, was it . . ? S.OT1000,1039, etc.; τί γ.; quid enim? i. e. it must be so, Id.OC539,542,547, etc.; τί γ. δή ποτε; D.21.44; also πῶς γ.; πῶς γ. οὔ;, v. πῶς. 5 to strengthen a wish, c. opt., κακῶς γ. ἐξόλοιο O that you might perish ! E.Cyc.261; cf. αἴ, εἰ, εἴθε, πῶς. II joined with other Particles: 1 ἀλλὰ γ. where γάρ gives the reason of a clause to be supplied between ἀλλά and itself, as ἀλλ' ἐν γὰρ Τρώων πεδίῳ . . but [far otherwise], for... Il.15.739; ἀλλὰ γὰρ ἥκουσ' αἵδ' ἐπὶ πρᾶγος πικρόν but [hush], for... A.Th.861; ἀλλ' οὐ γ. σ' ἐθέλω . . but [look out] for... Il.7.242; in full, ἀλλ' οὐ γάρ σφιν ἐφαίνετο κέρδιον εἶναι μαίεσθαι προτέρω, τοὶ μὲν πάλιν αὖτις ἔβαινον Od.14.355; ἀλλ', οὐ γ. ἔπειθε, διδοῖ τὸ φᾶρος Hdt.9.109. 2 γ. ἄρα for indeed, Pl.Prt.315d, Smp.205b. 3 γ. δή for of course, for you know, Il.2.301,23.607, Hdt.1.34, 114, etc.; φάμεν γ. δή yes certainly we say so, Pl.Tht.187e, cf. 164d; οὐ γ. δή S.Ant.46, etc. 4 γ. νυ Od.14.359. 5 γ. οὖν for indeed, to confirm or explain, Il.15.232, Hdt.5.34, S.Ant.489,771, etc.; φησὶ γ. οὖν yes of course he says so, Pl.Tht.170a; γ. οὖν δή Id.Prm.148c, etc.; οὐ γ. οὖν ib.134b; cf. τοιγαροῦν. 6 γ. που for I suppose, esp. with negs., Id.R.381c, Phd.62d, etc.; οὐ γ. δήπου Id.Prt.309c. 7 γ. ῥα, = γὰρ ἄρα, Il.1.113, al. 8 γ. τε, 23.156; also τε γ. D.19.159, Arist.Pol.1333a2, al. 9 γ. τοι for surely... E.Hel.93, Supp.564, etc.; οὐ γ. τοι Od.21.172, etc.; cf. τοιγάρτοι. B POSITION: γάρ prop. stands after the first word in a clause, but in Pocts it freq. stands third or fourth, when the preceding words are closely connected, as ὁ μὲν γὰρ . . S.Aj.764; χἠ ναῦς γὰρ . . Id.Ph.527; τό τ' εἰκαθεῖν γὰρ . . Id.Ant.1096; τὸ μὴ θέμις γὰρ . . A.Ch.641, cf. 753: also in Prose, τὸ κατ' ἀξίαν γὰρ . . Arist. EN1163b11: sts. for metrical reasons, where there is no such connexion, as third (A.Ag.222.729, S.Ph.219 (all lyr.)), fourth (Ar.Av.1545); in later Com. fifth (Men.462.2); sixth (Antiph.26.22); seventh (Men.Epit.531, Pk.170, Athenio 1.5); once sixth in S., καιρὸς καὶ πλοῦς ὅδ' ἐπείγει γὰρ κατὰ πρύμναν Ph.1451. 2 inserted before the demonstr. -ί, as νυνγαρί for νυνὶ γάρ; cf. νυνί. C QUANTITY: γάρ is sts. long in Hom. metri gr., θήσειν γὰρ ἔτ' ἔμελλεν Il.2.39; φωνῆς γὰρ ἤκουσα h.Cer.57.—In Att. always short: Ar.Eq.366, V.217, Lys.20 are corrupt.
German (Pape)
[Seite 474] (γὲ – ἄρα, vgl. die von den Alten angenommene Partikel τάρ u. τὲ ἄρα, z. B. Iliad. 1, 8 τίς τάρ σφωε θεῶν ξυνέηκε statt τ' ἄρ, Lehrs Quaestt. epp. p. 131 sq); von Hom. an die gebräuchlichste Causalpartikel, die gew. einen Grund od. eine Ursache angiebt, auch eine Erläuterung od. Auseinandersetzung des Vorangegangenen einführt; – 1) denn, zur Angabe der Ursache od. des Grundes sehr gew. Zu bemerken ist: a) der Grund mit γάρ steht dem zu begründenden Satze bisweilen voran, bes. in Anreden, Ἀτρείδη, πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσι Ἀχαιοί, – · τῷ σε χρὴ πόλεμον παῦσαι Il. 7, 328, Atride, denn. viele Ach. sind gestorben, darum, d. i. da viele Ach. gestorben sind, mußt du, od. du mußt, denn; Scholl. Aristonic. πολλοὶ γάρ: ἡ διπλῆ, ὅτι ἀπὸ τοῦ γάρ αἰτιώδους εἰσέβαλεν ἀρχαϊκῶς; Iliad. 23, 627 οὐ γὰρ ἔτ' ἔμπεδα γυῖα, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι ἀπὸ τοῦ γάρ ἦρκται, τὸ αἰτιατικὸν προτάξας; vgl. 2, 803. 7, 73. 13, 736; Od. 10, 190 ὦ φίλοι, οὐ γάρ τ' ἴδμεν ὅπῃ ζόφος οὐδ' ὅπῃ ἠώς, οὐδ' ὅπῃ ἠέλιος φαεσίμβροτος εἶσ' ὑπὸ γαῖαν οὐδ' ὅπῃ ἀννεῖται· ἀλλὰ φραζώμεθα θᾶσσον εἴ τις ἔτ' ἔσται μῆτις. ἐγὼ δ' οὐκ οἴομαι εἶναι; vor ὦ φίλοι 190 steht der unächte Vers 189 κέκλυτέ μευ μύθων, κακά περ πάσχοντες ἑταῖροι; über diesen Vers Scholl. Didym. κέκλυτε: Καλλίστρατός φησιν ὡς ὑπό τινος ὁ στίχος προτέτακται ἀγνοοῦντος τὸ Ὁμηρικὸν ἔθος, ὡς θέλει ἄρχεσθαι ἀπὸ τοῦ γάρ; vgl. 10, 174. 226. Eben so Flgde: Ζεῦ· τεαὶ γὰρ Ὁραι – ἀλλ', ὦ Κρόνου παῖ Pind. Ol. 4, 1; ὦ παῖ Καμβύσεω – σὲ γὰρ θεοὶ ἐπορέωσι – σὺ νῦν Her. 1, 124; bes. in Sätzen, die eine Aufforderung enthalten, wo der Grund davon vorausgeschickt wird. Auch in Parenthesen, wie εἶεν – σὺ γὰρ τούτων ἐπιστήμων – τίχρὴ ποιεῖν; Plat. Phaed. 117 b; καὶ ἐγὼ – ἔγνων γὰρ, ὅτι οὐκ ἤρεσεν – ἀλλά τοι, ἔφην Prot. 335 a; ἀκούσατε καὶ τάδε· ἐπὶ λείαν γὰρ ἐκπορεύσονται ὑμῶν τινες· οἴομαι οὖν βέλτιον εἶναι Xen. An. 5, 1, 8; so auch Sp.; vgl. Luc. Char. 10. – Bisweilen wird durch eine Art Attraction das Subject des zu begründenden Satzes in den begründenden aufgenommen, τῶν δὲ πᾶν γὰρ ἦν τὸ πλῆθος μεταίτιον, οὐκ ἐδέκοντο τοὺς λόγους, = οἱ δέ, πᾶν γάρ, oder τῶν δὲ πᾶν τὸ πλῆθος, ἦν γάρ, Her. 4, 200; τῶν δὲ Ἀθηναίων ἔτυχε γὰρ πρεσβεία – παροῦσα, καὶ ὡς ᾔσθοντο τῶνλόγων, ἔδοξεν αὐτοῖς Thuc. 1, 72. Aehnl. ist γάρ in den Bedingungssatz gestellt, wo der bedingte eigtl. der begründende ist, Soph. O. R. 255 οὐδ' εἰ γὰρ ἦν τὸ πρᾶγμα μὴ θεήλατον – εἰκὸς ἦν οὕτως ἐᾶν, für οὐδὲ γάρ, εἰ – b) oft fehlt der zu begründende Satz u. ist aus dem Zusammenhange zu ergänzen; γάρ entspricht dann gew. dem deutschen ja. Am häufigsten in Antworten, ἀλλὰ τίη μοι ταῦτα φίλος διελέξατο θυμός; οἶδα γάρ, ich weiß sa, Il. 11, 408; vgl. 17, 221; καὶ δῆτ' ἐτόλμας τούσδ' ὑπερβαίνειν νόμους; οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύξας τάδε Soph. Ant. 400, ja; denn Zeus war es nicht, der sie gebot, Zeus gebot sie ja nicht; u. so oft Plat. ἔστι γὰρ οὕτω, allerdings, so ists. Auch in Conditionalsätzen, οὐ γὰρ ἄν ποτε πρώταισιν ὑμῖν ἀντέκυρσα Soph. O. C. 98, sonst (wenn das nicht wäre) wäre ich ja nicht euch zuerst begegnet; so οὐ γὰρ ἄν με ἔπεμπον πάλιν πρὸς ὑμᾶς Xen. An. 7, 6, 33; Cyr. 8, 2, 21. – Ferner in Einwendungen, τούτῳ γὰρ οὐ νικήσετε Ar. Ran. 255, damit freilich werdet ihr nichts ausrichten; vgl. Eur. Cycl. 585; ironisch, σὺ γὰρ ἐν ἀνδρὸς λόγῳ, ja freilich du, Her. 3, 120; συνῇδον γὰρ τοὺς Παιᾶνας Φιλίππῳ Aesch. 2, 162. – c) zuweilen enthält der mit γάρ eingeführte Satz nichtden eigentlichen Grund, sondern die Veranlassung zu dem vorangegangenen Ausspruch, οἵδ' οὐκέτ' εἰσί· τοῦτο γάρ σε δήξεται, das wird dir doch wehe thun, Eur. Med. 1370; so bes. bei Dichtern öfter; ἰοὺ δύστηνε· τοῦτο γάρ σ' ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph. O. R. 1071; vgl. 167; φρόνει νιν ὡς ἥξοντα, τοῦτο γὰρ λόγου πολλοῦ καλῶς λεχθέντος ἥδιστον κλύειν Tr. 288. – 2) nämlich, zur Erklärung und Auseinandersetzung des Vorhergehenden, φράσαι θέλω σοι πρῶτα τἀμαυτοῦ· τὸ γὰρ πρᾶγμ' οὔτ' ἔδρασα Soph. Ant. 238; διδάξω σ'· ἢν γάρ O. R. 839. Bes. häufig in Sätzen, auf welche durch ein pron. od. adv. demonstr. hingewiesen wird; ἀλλὰ τόδ' αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει· Ἕκτωρ γάρ ποτε φήσει Il. 8, 148; πρίν μοι τύχη τοιάδ' ἐπέστη· ἀνὴρ γάρ Soph. O. R. 779; ὡδε δὲ γνώσῃ ὅτι τἀληθῆ λέγω· εὑρήσεις γάρ Plat. Prot. 349 d; ἐκ τῶνδε δὲ σκόπει· εἰγάρ Phaed. 67 e. So bei Rednern sehr gew. nach δῆλον δέ, φανερὸν δέ, τεκμήριον δέ, σημεῖον δέ. Aehnl. ὃ δὲ δεινότατον πάντων, ὁ Ζεὺς γάρ Ar. Av. 514; τὸ δὲ πάντων σχετλιώτατον· οὓς γάρ Isocr. 8, 53. – 3) in der Frage: denn, meist so, daß es causal zu fassen; Od. 10, 383 ὦ Κίρκη, τίς γάρ κεν ἀνήρ, ὃς ἐναίσιμος εἴη, πρὶν τλαίη πάσσασθαι ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος, πρὶν λύσασθ' ἑτάρους καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι, ich werde nicht essen, denn welcher Mann u. s. w.; vgl. 10, 501 τίς γάρ, 10, 337 πῶς γάρ, 15, 509 πῇ γάρ; Iliad. 18, 182. 10, 424. 1, 123. 10, 61. Dieser Sprachgebrauch ist im Wesentlichen nicht verschieden von dem unter 1 a betrachteten; das Eine ist nur die Frageform des Anderen; Scholl. Odyss. 10, 501 τ ίς γά ρ: ἀπὸ τοῦ γάρ ἤρξατο, aus Aristonic.; Scholl. Didym. zu Iliad. 18, 182 Ἶρι θεά, τίς γάρ σε θεῶν ἐμοὶ ἄγγελον ἧκεν: ἡ ἑτέρα τῶν 'Ἀριστάρχου διὰ τοῦ τ, τίς τάρ σε. μήποτε δὲ ἀμείνων ἡ προτέρα, παρόσον σύνηθες Ὁμήρῳ ἀπὸ τοῦ γάρ ἄρχεσθαι, Häufig bes. Tragg. u. inatt. Prosa ἦ γάρ; οὐ γάρ; τί γὰρ ἄλλο; τί γὰρ οὔ; πῶς γὰρ οὔ; auch ohne diese Fragewörter, ποιμὴν γὰρ ἦσθα; warst du denn ein Hirt, d. i. du warst also ein Hirt? Soph. O. R. 1029; ὄλωλε γὰρ δύστηνος; O. C. 1579; δοκῶ γάρ σοι παίζειν; Plat. Phaedr. 234; d; οὐ γὰρ ἀπέκτεινεν αὐτὸν οὗτος ὁ ἐμὸς πατήρ Xen. Cyr. 3, 1, 38. Bes. macht τί γάρ oft einen Uebergang zu einer andern Frage; zuweilen geradezu: freilich, allerdings; οὐ γὰρ μέμνημαι; Xen. Cyr. 1, 6, 12, sollte ich mich denn nicht erinnern, d. i. freilich erinnere ich mich. Aehnl. in Wünschen u. Flüchen; so Hom. αἲ γάρ, εἰ γάρ, wenn denn doch; εἰ γάρ τοι Odyss. 17, 513; αἲ γάρ 19, 309; αἲ γὰρ δή Il. 4, 189 Od. 9, 523; κακῶς γὰρ ἐξόλοιο, daß dich denn doch der Henker hole, Eur. Cycl. 261; εἰ γὰρ ἐν τούτῳ εἴη Plat. Prot. 310 d; εἰ γὰρ ὤφελον Rep. IV, 432 c. Auch in Befehlen, σὺ γάρ, ἔφη, πρῶτος ἐν τῇ οἰκίᾳ σου ποίησον δημοκρατίαν, ei, so richte du doch zuerst –, Plut. Lyc. 19. – Verbindungen mit anderen Partikeln, ἀλλὰ γάρ, s. ἀλλά; – καὶ γάρ, denn auch – ja, καὶ γάρ τε Iliad. 1, 63; – γὰρ ἄρα, nun denn ja, Plat. Prot. 315 c; – γὰρ δή, denn – einmal; ἐκ γὰρ δή μ' ἀπάτησε, denn er hat mich einmal betrogen, Il. 9, 375; auch: denn schon, denn nunmehr; γὰρ δήπου, denn doch wohl; – γάρ νυ, denn ja, Od. 14, 359; γάρ νύ τοι Sp. Ep.; – γὰρ οὖν, denn freilich, allerdings, bei unbedenklichen Behauptungen, Il. 15, 232 u. sonst; – γάρ πο υ, denn wohl; – γάρ ῥα, denn ja, Hom.; – γάρ τοι, denn wahrlich, denn fürwahr, Hom. u. A.
Greek (Liddell-Scott)
γάρ: σύνδεσμος· ἀπὸ τοῦ Ὀμήρου καὶ ἐφεξῆς τὸ κοινότατον αἰτιολογικὸν ἢ συλλογιστικὸν μόριον· κοινῶς θεωρούμενον ὡς σύνθετον ἐκ τοῦ γε, ἄρα, ὦν τὸ μὲν πρῶτον εἰδοποιεῖ καὶ ὁρίζει, τὸ δὲ δεύτερον ἐπιβάλλει τὴν παραδοχήν· ἂν καὶ εἶναι μάταιον νὰ πειραθῇ τις νὰ ὁρίσῃ κατὰ ποίαν ἀναλογίαν αἱ δύο αὖται ἔννοιαι ὑπάρχουσιν ἐν τῷ μορίῳ κατὰ τὰς διαφόρους χρήσεις αὐτοῦ, καθ’ ἃς εἶναι: Ι. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟΣ· καὶ τοῦτο, 1) ἁπλῶς εἰσάγων τὸν λόγον ἢ τὴν αἰτίαν τοῦ προηγουμένου = διότι· ἀλλ’ ὅμως ἐν λόγω οἷος ὁ Ζεὺς πολλῶν πολίων κατέλυσε κάρηνα…, τοῦ γάρ κράτος ἐστὶ μέγιστον Ἰλ. Β. 118, κτλ., ἡ αἰτιολογία ἀναφέρεται μᾶλλον εἰς μέρος τι τῆς προηγηθείσης γνώμης ἢ καὶ εἴς τι περιλαμβανόμενον ἀλλὰ μὴ ῥητῶς ἐκφραζόμενον, ἢ εἰς τὴν ὅλην κυρίαν πρότασιν ὡς ὑπάρχει· ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει δύναται νὰ ἑρμηνεύηται διὰ τοῦ «βέβαια» ἢ «ὄχι βέβαια» κατὰ τὸ εἶδος τοῦ λόγου· οὕτως ἐπὶ ἀποκρίσεων εἰς ἐρωτήσεις προκαλούσας κατάφασιν ἢ ἄρνησιν, οὔκουν… ἀνάγκη ἐστί; - ἀνάγκη γάρ, ἔφη, βέβαια, ἀναμφιβόλως εἶναι ἀνάγκη, Ξεν. Κύρ. 2.1, 7, πρβλ. § 4 καὶ 12· οὕτως ἐν ἀποκρίσει, ἔχει γάρ - Πλάτ. Φαίδρ. 268Α· ἱκανὸς γάρ, ἔφη, - συμβαίνει γὰρ, ἔφη, ὁ αὐτ. Πολ. 502Β, C, πρβλ. Ἀπολ. 41Α, κτλ.· οὔκουν δὴ τὸ εἰκός… οὐ γάρ· ὁ αὐτ. Φαίδρ. 276C β) συχνάκις εὕρηται ἀντὶ ἐπεὶ ἐν τῇ πρώτῃ προτάσει, ὥστε ἡ αἰτιολογία προηγεῖται τοῦ αἰτιολογουμένου, ὁπότε καὶ ἐξηγεῖται ὡς τὸ ἐπεί, (ἀφοῦ, ἐπειδὴ) ὡς Ἀτρείδη, πολλοί γὰρ τεθνᾶσιν Ἀχαιοί,… τῷ σε χρὴ πόλεμον παῦσαι Ἰλ. Η. 328· τὸ παρ’ Ἡροδότῳ χωρίον 1. 8 χρόνου δὲ οὐ πολλοῦ διελθόντος (χρῆν γὰρ Κανδαύλῃ γενέσθαι κακῶς) ἔλεγε πρὸς τὸν Γύγην τοιάδε· Γύγη, οὐ γάρ σε δοκέω πείθεσθαι… (ὧτα γὰρ τυγχάνει, κτλ.), ποίεε ὅκως…, παρέχει ἀξιοσημείωτον παράδειγμα· τὸ εἶδος τοῦτο τῆς παρενθέσεως εἶναι συχνὸν παρ’ Ἡροδ., πρβλ. 1. 24, 30., 6. 102, κτλ.· ἐνίοτε καθ’ ἕλξιν τινὰ συγχωνευομένη μετὰ τῆς κυρίας προτάσεως, οἷον τῇ δὲ κακῶς γὰρ ἔδεε γενέσθαι εἶπε, ἀντί, ἡ δὲ (κακῶς γὰρ οἱ ἔδεε γενέσθαι) εἶπε ὁ αὐτ. 9. 109, πρβλ. 4. 149, 200, Θουκ. 1. 72., 8. 30. - Ἐν ὑποθετ. προτάσεσι τὸ γὰρ ἐνίοτε ἀκολουθεῖ τῷ ὑποθετικῷ μορίῳ ἀντὶ νὰ ἐνωθῇ πρὸς τὴν κυρίαν πρότασιν, οὐδ’ εἰ γὰρ ἦν τὸ πρᾶγμα μὴ θεήλατον, ἀκάθαρτον ὑμᾶς εἰκὸς ἧν οὕτως ἐᾶν, δηλ. οὐδὲ γὰρ, εἰ ἧν…, Σοφ. Ο. Τ. 255. γ) ἐνίοτε ἐπαναλαμβάνεται, οὐ γὰρ οὖν σιγήσομαι· ἔτικτε γὰρ… ὁ αὐτ. Ο. Κ. 980, πρβλ. Ἀντ. 659 κἐξ., 1255. 2) τίθεται ἐν προτάσεσιν, ἔνθα παραλείπεται ἐκεῖνο, τοῦ ὁποίου τὸν λόγον δίδει τὸ γάρ, καὶ τὸ ὁποῖον πρέπει νὰ νοηθῇ. α) σύνηθες ἐν τοῖς τραγικοῖς διαλόγοις, ἔνθα τὸ ναὶ ἢ οὔ εὐκόλως δύναται νὰ νοηθῇ ἐκ τῶν συμφραζομένων, καὶ δῆτ’ ἐτόλμας τούσδ’ ὑπερβαίνειν νόμους; - οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἧν ὁ κηρύξας τάδε, [ναί], διότι δὲν ἦτο ὁ Ζεύς, κτλ., Σοφ. Ἀντ. 405, πρβλ. Ο. Τ. 102, 339, 433, 626, κτλ.· οὕτω συχνάκις καὶ παρὰ Πλάτ., ἔστι γὰρ οὕτω [[[μάλιστα]]], διότι οὕτως ἔχει, = μάλιστα, βεβαίως, ἴδε Σταλβ. Συμπ. 194Α· ο ὕτω λέγεταί τι καινόν; γένοιτο γὰρ ἂν τι καινότερον ἢ…; [[[μάλιστα]]], διότι δύναται νὰ ὑπάρξῃ. ; Δημ. 43. 8· καὶ ἐν ἀρνητικαῖς προτάσεσιν, ὡς ἐν Ἀριστοφ. Βάτρ. 262, τούτῳ γὰρ οὐ νικήσετε [κράζετε], ἀλλ’ ὅμως δὲν θὰ ὑπερισχύσητε διὰ τούτου τοῦ μέσου· περὶ τοῦ ἀλλὰ γάρ, ἴδε κατωτ. ΙV. 1. β) ὅπου τὸ γὰρ κεῖται ἁπλῶς, ὅπως ἐπιβεβαιώσῃ ἢ ἐνισχύσῃ τι λεχθέν, οἵδ’ οὐκέτ’ εἰσί· τοῦτο γάρ σε δήξεται, [σοῦ τὸ λέγω], διότι θά σε δαγκάσῃ («θὰ σοῦ πονέσῃ»), Εὐρ. Μηδ. 1370· οὕτω μετ’ ἐπιφώνημα, ὦ πόποι· ἀνάριθμα γὰρ φέρω πήματα Σοφ. Ο. Τ. 167, πρβλ. Εὐρ. Ἠλ. 857. γ) ἐν ὑποθετικαῖς προτάσεσιν, ἔνθα ἡ πρότασις παραλείπεται, ὅτε δύναται νὰ μεταφρασθῇ «ἄλλως», οὐ γὰρ ἂν με ἔπεμπον πάλιν [ἐνν. εἰ μὴ ἐπίστευον] Ξεν. Ἀν. 7. 6, 33· γίνεται γὰρ ἡ κοινωνία συμμαχία Ἀριστ. Πολ. 3. 9, 8· πρβλ. ἐπεὶ ΙΙ. 3. γ. II. ΕΠΕΞΗΓΗΤΙΚΟΣ, ἔνθα εἰσάγει πλήρη καὶ λεπτομερῆ ἐξήγησιν τοῦ ἀνωτέρω ἀναφερομένου, καὶ οὕτως εἶναι ἐν χρήσει πρὸς ἔναρξιν διηγήσεως, οἶον ὅμως δὲ λεκτέα ἃ γιγνώσκω· ἔχει γὰρ ἡ χώρα πεδία κάλλιστα… δηλαδή, ἡ χώρα…, Ξεν. Ἀν. 5. 7, 6· συχνάκις προηγουμένης δεικτικῆς ἀντωνυμίας, ἀλλά τόδ’ αἰνὸν ἂχος..· Ἕκτωρ γάρ ποτε φήσει Ἰλ. Θ. 148, πρβλ. Ὀδ. Β. 163· μετὰ τὰ ὑπερθετικὰ ὃ δὲ (ἢ τὸ δὲ) μέγιστον, δεινότατον, ὡς παρ’ Ἀριστοφ. Ὄρν. 514· μετὰ τὰς εἰσαγωγικὰς φράσεις, σκέψασθε δέ, δῆλον δέ, τεκμήριον δέ, μαρτύριον δέ, κτλ., ἰδίως παρὰ Πλάτ. καὶ τοῖς ῥήτορσιν· ἢ πληρέστερον, τούτου δὲ τεκμήριον· τόδε γάρ…, Ἡροδ. 2. 58, πρβλ. Θουκ. 1. 2 (δίς), 3, 20, κτλ. ΙΙΙ. ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟΣ, 1) ἐπιτείνων ἐρώτησιν, ὡς τὸ Λατ. nam, πρβλ. τὰ Ἀγγλ. why, what τίς γάρ σε θεῶν ἐμοὶ ἂγγελον ἦκεν; καὶ ποῖος σὲ ἔστειλε; Ἰλ. Σ. 182· πῶς γὰρ δὴ.., εὔδουσι; Κ. 424· πατροκτονοῦσα γὰρ ξυνοικήσεις ἐμοί; τί; θὰ κατοικήσῃς μετ’ ἐμοῦ; Αἰσχύλ. Χο. 909· καὶ οὕτω καθόλου προηγουμένων ἐρωτηματικῶν μορίων ἦ γάρ…; ἀλήθεια, ἦτο…; Σοφ. Ο. Τ. 1000, 1039, κτλ.· τί γάρ; quid enim? δηλ. «πρέπει νὰ ἔχῃ οὕτω», ὁ αὐτ. Ο. Κ. 539, 542, 547 κτλ· ἴδε Herm. Vig. ἀρ. 108· κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸ πῶς γάρ; πόθεν γάρ; δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχῃ οὕτω· - τί γὰρ δήποτε; quidnam enim? Δημ. 528. 12· ἀλλ’ ὡσαύτως ἄνευ μορίου τινός, ὡς Αἰσχύλ. Χο. 927. 2) ἐπιτείνει εὐχήν, μετὰ τῆς εὐκτικῆς, κακῶς γὰρ ἐξόλοιο! εἴθε νὰ ἀφανισθῇς! Εὐρ. Κύκλ. 261· παρ’ Ὁμήρ. ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον αἳ γάρ, Ἀττ. εἰ ἢ εἴθε γάρ, Λατ. utinam· οὕτω καὶ πῶς γάρ, εἴθε νὰ...· - ἴδε ἐν λ. εἰ VII. 2. β. IV. ΕΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜῼ ΜΕΤ’ ΑΛΛΩΝ ΜΟΡΙΩΝ: 1) ἀλλὰ γάρ, ἔνθα τὸ γὰρ περιέχει τὸν λὸγον προτάσεως, ἥτις πρέπει νὰ νοηθῇ καὶ τεθῇ μεταξὺ τοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ γάρ, ὡς, ἀλλ’ ἐν γὰρ Τρώων πεδίῳ, ἀλλὰ [πολὺ διαφόρως], διότι…, Ἰλ. Ο. 739· άλλά γὰρ ἥκουσ’ αἵδ’ ἐπὶ πρᾶγος πικρόν, ἀλλὰ [σιώπα], διότι.., Αἰσχύλ. Θήβ. 861· ἀλλ’ οὐ γάρ σ’ ἐθέλω…, ἀλλὰ [πρόσεχε], διότι…, Ἰλ. Η. 242, πρβλ. Ὀδ. Ξ. 355, κτλ.· - πλήρης ἡ σύνταξις εὕρηται παρ’ Ἡροδ. 9. 109, ἀλλ’, οὐ γὰρ ἔπειθε, διδοῖ τὸ φᾶρος, ὥστε τὸ γὰρ δὲν ἔπρεπε κυρίως νὰ ἀκολουθῇ τῷ ἀλλά, ὡς παρ’ Ἀττ., ἀλλ’ ἔπρεπε νὰ ἀκολουθῇ τῇ δευτέρᾳ ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τῆς προτάσεως λέξει, ὡς παρ’ Ὁμ. ἔνθ’ ἀνωτ. 2) γὰρ ἄρα, διότι ἀληθῶς, διότι τῷ ὄντι, Πλάτ. Πρωτ. 309C, 315C. 3) γὰρ δή, διότι βέβαια, διότι ὡς γνωστόν, Ἰλ. Β. 301, Ψ. 607, Ἡρόδ. 1. 34. 114, κτλ.· φαμὲν γὰρ δή, μάλιστα, βεβαίως λέγομεν οὕτω, Πλάτ. Θεαιτ. 187Ε, πρβλ. 164D· πρβλ. οὐ γὰρ δή. 4) γάρ νυ Ὀδ. Ξ. 359. 5) γὰρ οὖν, «διότι τῇ ἀληθείᾳ..», πρὸς βεβαίωσιν ἢ ἐξήγησιν, Ἰλ. Ο. 232, Ἡρόδ. 5. 34, καὶ Ἀττ., ἴδε Πόρσ. Μήδ. 585· φησὶ γὰρ οὖν, «μάλιστα, λέγει βέβαια», Πλάτ. Θεαιτ. 170Α· ὡσαύτως, γὰρ οὖν δὴ ὁ αὐτ. Παρμ. 148C, κτλ.· πρβλ. οὐ γάρ οὖν, τοιγαροῦν. 6) γάρ που, διότι ὑποθέτω, στοχάζομαι…, ὁ αὐτ. Πολ. 381C, κτλ.· πρβλ. οὐ γάρ που. 7) γάρ ῥα, ὡς τὸ γὰρ ἄρα, ἴδε παρ’ Ὁμ. 8) γάρ τε, Λατ. etenim, Ἰλ. Ψ. 156· πρβλ. τε. 9) γάρ τοι ποιεῖ τὴν αἰτιολογίαν ἰσχυροτέραν, διότι βεβαίως…, συχνότατα, ὡς ἐν Εὐρ. Ἑλ. 93, Ἱκέτ. 564· πρβλ. οὐ γάρ τοι, τοιγάρτοι. Β. ΘΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΟΥ: - τὸ γάρ, ὡς τὸ Λατ. enim, κυρίως τίθεται δεύτερον μετὰ τὴν πρώτην λέξιν ἐν τῇ προτάσει, ἀλλὰ παρὰ ποιηταῖς δύναται νὰ κατέχῃ τὴν τρίτην ἢ τετάρτην θέσιν, ὅταν αἱ προηγούμεναι λέξεις ίσχυρῶς ἀλλήλαις συνδέωνται, ὡς ὁ μὲν γὰρ… Σοφ. Αἴ. 764· χή ναῦς γὰρ… ὁ αὐτ. Φ. 527· τό τ’ εἰκαθεῖν γάρ… ὁ αὐτ. Ἀντ. 1096· τὸ μὴ θέμις γὰρ… Αἰσχύλ. Χο. 641, πρβλ. 753· ἐνίοτε ὅμως καὶ ὅπου δὲν ὑπάρχει τοιαύτη σύνδεσις τίθεται τρίτον ἕνεκα μετρικῶν λόγων (Αἰσχύλ. Ἀγ. 222, 729, Σοφ. Φ. 219), ἢ τέταρτον (Ἀριστοφ. Ὄρν. 1545)· - ἀλλ’ ἡ ἐλευθερία τῶν μεταγενεστ. κωμικῶν ποιητῶν ἦτο μεγαλειτέρα, διότι ἔθετον αὐτὸ πέμπτον, (Μένανδ. παρ’ Ἀθην. 132D)· ἕκτον (Ἀντιφ. Αὐτόθι 339Β)· ἔτι δὲ καὶ ἕβδομον (Ἄλεξ. αὐτόθι 21D, Ἀθηνίων 660Ε). Ὁ Σοφ. μεταχειρίζεται ἅπαξ τὴν τοιαὺτην ἐλευθερίαν, Φ. 1451 καιρὸς καὶ πλοῦς ὅδ’ ἐπείγει γὰρ κατὰ πρύμναν. 2) παρεντίθενται μεταξὺ τῆς λέξεως καὶ τοῦ δεικτικοῦ προσχηματισμοῦ -ί, ὡς, νυνγαρὶ ἀντὶ νυνὶ γάρ· ἴδε νῦν.
French (Bailly abrégé)
conj. touj. placée après un mot;
car, en effet :
I. 1 pour démontrer que ce qui vient d’être dit est naturel ou possible : Ζεὺς πολλῶν πολίων κατέλυσε κάρηνα· τοῦ γὰρ κράτος ἐστὶ μέγιστον IL Zeus a renversé les faîtes de beaucoup de villes ; car sa puissance est très grande ; qqf avant la propos. qu’elle explique : Ἀτρείδη, πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσιν Ἀχαιοί, τῷ σε χρὴ πόλεμον παῦσαι, IL fils d’Atrée, tant de Grecs sont morts déjà qu’il te faut cesser la guerre (litt. il te faut… car beaucoup de Grecs, etc.) ; dans ce cas, le sujet de la propos, principale devient qqf par attract. le rég. de la propos. où se trouve γάρ : τῶν δὲ πᾶν γὰρ ἦν τὸ πλῆθος αὐτών μεταίτιον οὐκ ἐδέκοντο (pour οἱ δέ, πᾶν γὰρ ἦν… οὐκ ἐδέκοντο) HDT ceux-ci, car toute la foule était leur complice, n’accueillaient pas, etc. ; τῇ δὲ κακῶς γὰρ ἔδεε γενέσθαι εἶπε (pour ἡ δὲ, κακῶς γὰρ…, εἶπε) HDT celle-ci, car il fallait qu’il lui arrivât malheur, dit ; τῶν δὲ Ἀθηναίων ἔτυχε γὰρ πρεσβεία ἐν τῇ Λακεδαίμονι παροῦσα, καὶ ὡς ᾔσθοντο (pour οἱ δὲ Ἀθηναῖοι, ἔτυχε γὰρ πρεσβεία…, ὡς ᾔσθοντο) THC les Athéniens, car leur ambassade se trouvait justement à Lacédémone, apprenant que…;
2 pour justifier une affirmation implicitement contenue dans ce qui vient d’être dit : ἐπιστευόμην ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων· οὐ γὰρ ἄν με ἔπεμπον πάλιν πρὸς ὑμᾶς (s.e. εἰ μὴ ἐπίστευον) XÉN j’avais la confiance des Lacédémoniens, car autrement ils ne m’auraient pas renvoyé auprès de vous ; οὔκουν ἀνάγκη ἐστί ; ἀνάγκη γάρ, ἔφη XÉN n’est-ce pas chose nécessaire ? Oui, en effet, dit-il, cela est nécessaire;
II. pour expliquer ce qu’on vient de faire entendre (γάρ correspond alors au français : c’est que) : λεκτέα ἃ γιγνώσκω· ἔχει γὰρ ἡ χώρα πεδία κάλλιστα XÉN je dois dire ce que je sais, c’est que le pays a des plaines magnifiques. En ce sens γάρ est souvent annoncé par les locut. τὸ δὲ μέγιστον, ὃ δὲ μέγιστον ou δεινότατον, etc. : ὃ δὲ πάντων ἀδικώτατον ἔδοξε· τῶν γὰρ προγεγραμμένων ἠτίμωσεν υἱούς PLUT ce qui parut le plus injuste de tout, c’est qu’il déclara infâmes les enfants des proscrits ; τούτου δὲ τεκμήριον· τόδε γὰρ HDT en voici la preuve, c’est que… ; de même, après les formules qui annoncent un avis, une explication, etc. (σκέψασθε δέ, δῆλον δέ, μαρτύριον δέ, etc. examinez donc, cela est évident, et la preuve, etc.);
III. pour tirer une sorte de conclusion de ce qui vient d’être dit ou indiqué, au sens du franç. donc, ainsi donc : ποιμὴν γὰρ ἦσθα ; SOPH tu étais donc pâtre ? ὄλωλε γὰρ δύστηνος ; SOPH l’infortuné est-il donc mort ? particul. dans les loc. τίς γὰρ… ; τί γὰρ… ; ἦ γὰρ… ; etc. : τίς γάρ σε θεῶν ἐμοὶ ἄγγελον ἦκεν ; IL quel dieu t’a donc envoyée vers moi en messagère ? τί γάρ ; SOPH quoi donc en effet ? càd comment n’en serait-il pas ainsi ? cela doit être ; au contraire : πῶς γάρ ; πόθεν γάρ ; ATT comment donc en effet (cela serait-il) ? càd cela ne peut pas être, cela est impossible;
Locutions : 1 ἀλλὰ γάρ, mais en effet, mais (il n’en est pas ainsi), car, etc. ; ἀλλ’ οὐ γάρ σ’ ἐθέλω βαλέειν λάθρῃ ὀπιπτεύσας IL mais (ne crains pas), car je ne veux pas te frapper après t’avoir guetté en cachette;
2 γὰρ ἄρα, γάρ ῥα, γὰρ δή, γάρ νυ, oui certes, car (cela est);
3 γάρ τε, et en effet;
4 γὰρ οὖν, car en vérité.
Étymologie: γε, ἄρα.
English (Autenrieth)
(γέ, ἄρα): for, namely; but often not to be translated, as in strong asseverations (esp. ἦ γάρ), Il. 1.293, 342, 355, and in questions, ὦ Κίρκη, πῶς γάρ με κέλεαι σοὶ ἤπιον εἶναι, ‘how canst thou bid me?’ Od. 10.337; similarly after interjections, and in wishes, αἲ γάρ, εἰ or εἴθε γάρ. The causal (for) and explanatory (namely) uses need no illustration. ἀλλὰ... γάρ, but yet, but really, Il. 7.242, Od. 10.202; freq. in combination (γάρ) δή, οὖν, ῥά, τέ, τοί.
English (Slater)
γάρ particle, always in second or third position.
1 not joined with other particles.
&nnbsp;a gives reason for what precedes. ἔστι δ' ἀνδρὶ φάμεν ἐοικὸς ἀμφὶ δαιμόνων καλά. μείων γὰρ αἰτία (O. 1.35) λάθα δὲ πότμῳ σὺν εὐδαίμονι γένοιτ' ἄν. ἐσλῶν γὰρ ὑπὸ χαρμάτων πῆμα θνᾴσκει (O. 2.19) (If a man had the qualities I describe, he would be celebrated.) ἴστω γὰρ ἐν τούτῳ πεδίλῳ δαιμόνιον πόδ' ἔχων Σωστράτου υἱός (but cf. h infra) (O. 6.8) ὄτρυνον νῦν ἑταίρους, Αἰνέα, . ἐσσὶ γὰρ ἄγγελος ὀρθός (O. 6.90) ἀσκεῖται Θέμις ἔξοχ' ἀνθρώπων (sc. in Aigina). ὅτι γὰρ πολὺ καὶ πολλᾷ ῥέπῃ, ὀρθᾷ διακρῖναι φρενὶ δυσπαλές because Aigina is a great commercial state — and is bound to reverence the rule of righteous dealing, Sandys (O. 8.23) πάγον Κρόνου προσεφθέγξατο· πρόσθε γὰρ νώνυμνος
Spanish (DGE)
• Prosodia: [-ᾰ-]
• Morfología: [partíc. us. sola o c. otras, nunca en primera posición en su frase, sino gener. en segunda; tb. en tercera, Ep.Hebr.11.32, en cuarta, Hp.Medic.1, Men.Epit.188, 258, Luc.Pisc.10, Philops.15, 2Ep.Cor.1.19, en quinta, Men.Fr.397.2, en sexta, S.Ph.1451, y en séptima, Men.Epit.634, Pc.360, Athenio 1.5]
A no combinada c. otras partíc.
I usos explicativos o causales
1 pues, porque introduce la razón o causa:
a) de la or. precedente τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη· κήδετο γὰρ Δαναῶν Il.1.56, τοῦ γὰρ κράτος ἐστὶ μέγιστον pues su poder es el más grande, Il.2.117, τό μ' ἦ μὰν καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν· ὠς γὰρ <ἔς> σ' ἴδω Sapph.31.7, cf. Alc.10.4, ἔστι δ' ἀνδρὶ φάμεν ἐοικὸς ἀμφὶ δαιμόνων καλά· μείων γὰρ αἰτία Pi.O.1.35, λεκτέα ἃ γιγνώσκω· ἔμπειρος γάρ εἰμι τῆς χώρας X.An.5.6.6, ἀδικοῦμαι ὑπὸ Ὥρου ... Φάσκων γάρ με συγγεγράφθαι PEnteux.50.2 (III a.C.), cf. IG 12(3).1656.2, 5, 7 (Tera III/II a.C.), οὐ γὰρ ἔφυ πάτρας ἱκανὸς πό[θ] ος Bithynische St.3.11 (II a.C.), Λακεδαιμόνιοι ... ὅπως ὡμίλουν ἀλλήλοις, οὐκ ἂν ἔχοιμεν εἰπεῖν· ἔκρυπτον γάρ Aristid.Or.1.260, ὁ μὲν βαδίζει, δύναται γάρ· ὁ δὲ ἀποκρίνεται, οἶδε γάρ Max.Tyr.10.8, τί δαὶ ὁ ἥρως ἐστίν; ἀγνοῶ γάρ Luc.DMort.10.2, σύγγνωθί μοι· παιδίον γάρ εἰμι Luc.DDeor.6.1, μὴ ἡμᾶς καταλίψῃς τὸν μικρὸν πάκτωνα ... οὐκ ἐτόλμησεν γὰρ ἡ μικὴ ἐκῖ (sic) ἐμβῆναι no nos dejes el barquito pequeño, que la nena no se atrevió a montar en él, POxy.2153.24 (III d.C.), ὑπαλλάττειν ... ἱστίον ἕτερον νόθον οὐκ εἴχομεν (ἠνεχυρίαστο γάρ) Synes.Ep.5 (p.19);
b) de una idea expresada mucho antes αἰσχρὸν γὰρ τόδε γ' ἐστί Il.2.119 (ref. a δυσκλέα Ἄργος en 115);
c) a veces ref. a una sola palabra ἐσκοπεῖτο πότερον εἴη κρεῖττον ἀπαγαγεῖν καὶ τοὺς διαβεβηκότας ἢ καὶ τοὺς ὁπλίτας διαβιβάζειν ... ἐδόκει γὰρ τὸ μὲν ἀπαγαγεῖν X.An.5.2.9.
2 uso anticipatorio puesto que, como quiera que, como
a) la or. c. γάρ precede a la or. explicada o a parte de ella πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσι ... Ἀχαιοί ...· τῶ σε χρὴ πόλεμον ... παῦσαι puesto que han muerto muchos aqueos ...; es preciso por ello que pongas fin a la guerra, Il.7.328, πρόδηλον γάρ· μεγ[...] μνάσθητε τὼν πάροιθε es bien claro: acordaos de las (penas) de antaño Alc.6.10, Γύγη, οὐ γάρ σε δοκέω πείθεσθαι ... ποίει ὅκως ... Hdt.1.8, εἶεν, ..., σὺ γὰρ τούτων ἐπιστήμων, τί χρὴ ποιεῖν; Pl.Phd.117a;
b) c. atracción del suj. u otro elemento de su principal establece una rel. más cercana τῇ δὲ κακῶς γὰρ ἔδεε ... γενέσθαι ... εἶπε y ella, como era preciso que acabase mal, dijo Hdt.9.109, εἷς δὴ τούτων τῶν παίδων ... οὐ γὰρ δὴ ἐποίησε Hdt.1.114, ὁ δὲ παῖς οὐ γὰρ ἔφη οἱ συμπλεύσεσθαι Hdt.4.149, cf. 200, τῶν δὲ Ἀθηναίων ἔτυχε γὰρ πρεσβεία ... ἐν τῇ Λακεδαίμονι ... παροῦσα Th.1.72;
c) en or. cond. irreal pues ni aunque οὐδ' εἰ γὰρ ἦν τὸ πρᾶγμα μὴ θεήλατον, ἀκάθαρτον ὑμᾶς εἰκὸς ἦν οὕτως ἐᾶν pues ni aunque el crimen no hubiera sido ocasionado por el dios, os sería tolerable dejarlo sin limpiar S.OT 255.
3 elipsis:
a) introduce la respuesta a una declaración o pregunta que espera confirmación sí porque, no porque KP. καὶ δῆτ' ἐτόλμας τούσδ' ὑπερβαίνειν νόμους; AN. οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύξας τάδε Creonte: ¿Así que te has atrevido a transgredir estas leyes? Antígona: Sí, porque no ha sido Zeus el que me ha dado esas órdenes S.Ant.450, ΧΟ. ἐλπὶς μὲν οὐκέτ' ἐστὶ σῴζεσθαι βίον; ΘΕ. πεπρωμένη γὰρ ἡμέρα βιάζεται Coro: ¿Entonces ya no hay esperanza de salvar la vida? Criada: No, porque el día fatídico se acerca con premura E.Alc.147;
b) o una explicación de las palabras o el tono adoptados digo (dices) esto porque τί δὴ χρὴ βοήθημα παρασκευάσασθαι ...; θερμὸν ἢ ψυχρὸν ἢ ξηρὸν ἢ ὑγρόν; δῆλον γὰρ ὅτι τούτων τι ¿qué remedio preparar? ¿caliente, frío, seco, húmedo?, lo digo porque está claro que tiene que ser uno de esos Hp.VM 13, ΕΛ. Καὶ τἄμπαλίν γε τῶνδ' ἀληθείᾳ σαφῆ. ΧΟ. ἐς ξυμφορὰν γὰρ ἀντὶ τἀγαθοῦ φέρῃ Helena: Y, por el contrario, también hay (relatos) verídicos. Coro: Hablas así porque te inclinas a la desgracia en lugar de a lo favorable E.Hel.311, οἵδ' οὐκέτ' εἰσί· τοῦτο γάρ σε δήξεται ellos ya no existen; digo eso porque te atormentará E.Med.1370, cf. Pl.R.337d, 338d, 340d, Hp.Ma.282d;
c) o la fijación de un argumento que, de ser falso, podría invalidar algo que se tiene por cierto si no, de otro modo, porque en otro caso ἐπεὶ οὐτιδανοῖσιν ἀνάσσεις· ἦ γὰρ ἄν, Ἀτρεΐδη, νῦν ὕστατα λωβήσαιο porque eres un rey de cobardes, si no, Atrida, éste hubiera sido tu último ultraje, Il.1.232, esp. frec. en la argumentación de la escuela eleática εἰ γὰρ ἔγεντ', οὐκ ἔστι, οὐδ' εἴ ποτε μέλλει ἔσεσθαι Parm.B 8.20, εἰ γὰρ ἑτεροιοῦται, ἀνάγκη τὸ ἐὸν μὴ ὁμοῖον εἶναι pues, si se altera, es forzoso que lo uno no sea homogéneo Meliss.B 7.2, εἰ γὰρ ἄλλῳ ὄντι ... προσγένοιτο, οὐδὲν ἂν μεῖζον ποιήσειεν pues, si se añadiera a otra cosa, no la haría mayor Zeno Eleat.B 2, cf. A.Eu.607, S.Ai.1330, Hdt.1.124, Pl.Smp.222c, Arist.Metaph.1038b29, D.19.293;
d) mismo sign. en períodos condicionales cuya prótasis se omite οὐ γὰρ ἄν με ἔπεμπον πάλιν pues de otro modo no me habrían enviado (sc. εἰ μὴ ἐπίστευον) X.An.7.6.33, γίγνεται γὰρ ἡ κοινωνία συμμαχία porque, en ese caso, comunidad es alianza Arist.Pol.1280b8;
e) introduce el motivo de un lamento ὦ πόποι, ἀνάριθμα γὰρ φέρω πήματα ¡Ay de mí!, pues sufro innumerables males S.OT 168, cf. E.Hel.857, o de una determinada invocación Ζεῦ· τεαὶ γὰρ Ὧραι Zeus, pues tus hijas las Horas Pi.O.4.1, cf. P.1.41, N.3.65;
f) en elipsis más forzadas ὅς μιν ... τίμα καὶ κύδαινε. Μινυνθάδιος γὰρ ἄμελλεν ἔσσεσθ' quien le dio honra y gloria (pero no larga vida) pues iba a vivir poco tiempo, Il.15.612, IP. ποίᾳ γὰρ ἄλλῃ χρὴ πέτεσθαι τοὺς θεούς; ΠI. οὐκ οἶδα μὰ Δί' ἔγωγε· τῇδε μὲν γὰρ οὔ. Iris: ¿Pues por qué otra vía han de volar los dioses? Pistetero: Yo desde luego no lo sé, (pero debe haber otro camino) porque no es por aquí Ar.Au.1220.
4 en repetición:
a) el segundo γάρ puede no traducirse οὐ γὰρ οὖν σιγήσομαι ... ἔτικτε γάρ μ' ἔτικτεν pues no callaré ...; ella fue quien me dio el ser, ella S.OC 980;
b) introducen el mismo argumento de dos formas distintas εἰ γὰρ δὴ τά γ' ἐγγενῆ φύσει ἄκοσμα θρέψω, κάρτα τοὺς ἔξω γένους· ἐν τοῖς γὰρ οἰκείοισιν ὅστις ἔστ' ἀνὴρ χρηστός, φανεῖται κἀν πόλει δίκαιος ὤν pues si he de tolerar que mis consanguíneos alteren el orden, ¡cuánto más a los que no son de mi familia!: quien en los asuntos de la casa es persona intachable, también se mostrará justo en la ciudad S.Ant.659, οὐ θέλω γὰρ ὑμᾶς ἄρτι ἐν παρόδῳ ἰδεῖν· ἐλπίζω γὰρ χρόνον τινὰ ἐπιμεῖναι πρὸς ὑμᾶς 1Ep.Cor.16.7;
c) o varios argumentos en un mismo aserto καὶ βουλὴν καρδίας στῆσον, οὐ γὰρ ἔστιν σοι πιστότερος αὐτῆς· ψυχὴ γὰρ ἀνδρὸς ἀπαγγέλλειν ἐνίοτε εἴωθεν atente al consejo de tu corazón, porque no hay otro más digno de crédito para tí que él; pues a veces el alma del hombre suele avisar LXX Si.37.13, cf. 38.1, Sap.7.16-17, Eu.Io.8.42, 2Ep.Cor.11.19, en anáfora τοῦτο γὰρ ἔχει κίνησιν, τοῦτο γάρ ἐστιν καὶ τὸ ἀποστὰν ἀπὸ τῆς φύσιος porque ésta tiene movimiento y también es la que se ha salido de su sitio Hp.Art.14;
d) o cláusulas encadenadas de las que una confirma a la otra καὶ γὰρ τὸ σμικρὸν ἄπειρον ἦν. ... πάντα γὰρ ἀήρ τε καὶ αἰθὴρ κατεῖχεν ... · ταῦτα γὰρ μέγιστα ἔνεστιν ἐν τοῖς σύμπασι καὶ πλήθει καὶ μεγέθει pues también lo pequeño era ilimitado ... y es que todo lo sujetaban el aire y el éter ...; éstas son, en efecto, las más grandes entre todas las cosas, tanto en cantidad como en tamaño Anaxag.B 1, οὐ γὰρ φοβηθησόμεθα ἀπὸ υἱῶν Ισραηλ, ἰδοῦ γὰρ λαὸς ἐν ᾧ οὐκ ἔστιν δύναμις LXX Iu.5.23, cf. 7.27, 1Ma.11.10, Eu.Matt.10.19, Eu.Luc.8.29, Eu.Io.5.21, 46, Act.Ap.2.15, Ep.Rom.6.14, 8.2;
e) o varios asertos de una misma sentencia confirmándose uno tras otro ἦν γὰρ αὐτῶν πονηρὰ τὰ ἔργα. πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς pues sus obras eran malas, pues todo el que hace malas obras odia la luz, Eu.Io.3.19-20, cf. LXX Sap.1.5, en esta distribución γάρ puede aparecer tres veces, LXX Sap.9.13-15, Eu.Matt.16.25-27, cuatro veces Eu.Marc.8.35-38, e incluso puede repetirse cinco veces, 1Ep.Cor.9.15-17;
f) a veces el primer γάρ equivale a un paréntesis (cf. A I 6) Κτήσιππ', ἦ μάλα τοι τόδε κέρδιον ἔπλετο θυμῷ· οὐκ ἔβαλες τὸν ξεῖνον· ἀλεύατο γὰρ βέλος αὐτός· ἦ γάρ κέν σε μέσον βάλον ἔγχεϊ ὀξυόεντι Ctesipo, has tenido gran suerte: no heriste a mi huésped, él por sí mismo evitó el disparo, si no, te habría atravesado por la mitad con mi afilada lanza, Od.20.305, cf. S.OC 980-982, Pi.P.4.68, 70, Th.1.91, 2.5, Pl.Chrm.174a, X.An.5.6.6.
5 concluyente:
a) en or. nominal pura ἄγχι γὰρ ἀμέρα pues el día está cerca Sapph.43.9;
b) en compañía de un verb. νυνὶ κραιπαλᾷς. κατανύστασον· παύσῃ γάρ ahora te duele la cabeza. Echate un poco: pasará Alex.287, ἐλυσιτέλει γάρ no importaba Axionic.6.6, δεῖ γάρ hace falta Men.Sam.666, ζῆν γὰρ ἔδει había que vivir Synes.Ep.5 (p.14), ἔξεστι γάρ se puede Aristaenet.2.7.34, συμβέβηκεν γάρ μοι ... PSI 767.47 (IV d.C.);
c) en fórmulas ὀφείλω γάρ te lo debo, estoy en deuda contigo como fórmula concluyente de una carta Epist.Char.21, u otro escrito καὶ γὰρ περὶ τοῦτο παρεκάλεσα τὸν θεόν IG 42.126.30 (Epidauro II d.C.), ἀνδρεῖος γάρ ἐστ IG 12.924.10 (V a.C.), οὐ γὰρ ἀγνοεῖς τὸ ἐν τῷ Διογνήτῳ ὀφείλη[μα] ... ἔρρωσο PHaun.9.10 (III a.C.), ἃς γὰρ ἄλλας δύναμαι σωματικὰς χρείας ὑπομένειν οὐκ ἀναδύομαι. Διευτύχει PLeit.5.46 (II d.C.), καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπαν· ἐφοβοῦντο γάρ y no dijeron nada a nadie: tenían miedo, Eu.Marc.16.8;
d) unido a un demostr. como fórmula tras la descripción de cada jeroglífico en Horapollo: porque ése, porque ésta ... ἄνθρωπον τυφλὸν βουλόμενοι σημῆναι, ἀσπάλακα ζωγραφοῦσιν· ἐκεῖνος γὰρ ὀφθαλμοὺς οὐκ ἔχει Horap.2.63.
6 parentético, esp. en prosa (pero cf. A I 4 e) στραγγουρίη ... ἢν μὲν οὖν ἅμα τῇ νούσῳ παύηται, φιλεῖ γὰρ ὡς τὰ πολλὰ οὕτω γίνεσθαι si la estranguria cesa con la enfermedad (tal y como suele pasar la mayor parte de las veces) Hp.Fist.8, διὸ καὶ ἀντιποιοῦνται τῆς τε τραγῳδίας καὶ τῆς κωμῳδίας οἱ Δωριεῖς (τῆς μὲν γὰρ κωμῳδίας ... καὶ τῆς τραγῳδίας ...) Arist.Po.1448a31, ἀδυνάτως ... ἔχω ... συντελέσαι ὑπὲρ οὗ ἂν σπείρω. εἰσὶν γὰρ οἱ σπείραντες καὶ δυνάμενοι συντελέσαι soy incapaz de pagar contribuciones por lo que pueda sembrar (los que han sembrado son los que pueden pagar contribución), POxy.2479.20 (VI d.C.) en BL 8.259.
II usos introductorios
1 a)introduce un tema nuevo en la narración marcando una pausa fuerte, equivaliendo a punto y aparte φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ' εὐτελείας Th.2.40, τὴν γὰρ ἀρχὴν οὔτ' ἂν εὑρέθη ἡ τέχνη ἡ ἰητρική Hp.VM 3;
b) confirma una idea expuesta o la respuesta a una pregunta en efecto, así es Ἕκτωρ φίλτατος ἔσκε θεοῖσι ... ὡς γὰρ ἔμοιγ' Héctor era el más querido para los dioses ... y, en efecto, así lo era también para mí, Il.24.68, οὐκοῦν, ἔφη ὁ Κῦρος, ἀκροβολίζεσθαι ἀνάγκη ἐστί ... ἀνάγκη γὰρ οὖν, ἔφη ὁ Κυαξάρης X.Cyr.2.1.7, ΦAI. οὖκουν δὴ τό γ' εἰκός. ΣΩ. οὐ γάρ Fedro: No es sin duda lo verosímil. Sócrates: En efecto, no lo es Pl.Phdr.276d
•οὐ γάρ pues no, nada de eso Ar.Nu.232, Ra.58, Pl.R.492e, Luc.IConf.16, Act.Ap.16.37;
c) en lírica introduce la ref. mítica ejemplar πάγχυ δ' εὔμαρες σύνετον πόησαι πάντι τοῦτ', ἀ γὰρ ... Ἐλένα muy fácil es hacer que cualquier hombre entienda esto, así Helena Sapph.16.6, cf. Alc.38a.5, σπέρμ' ... ὑμετέρας ἀκτῖνος ὄλβου δέξατο ...· τόθι γὰρ γένος Εὐφάμου acogió la semilla de vuestro esplendor de prosperidad ...; en efecto, la estirpe de Eufemo allí Pi.P.4.256, cf. 5.83, N.9.13, 10.60.
2 introduce testimonios, comprobaciones, ejemplos a saber, esto es puede, incluso, no traducirse:
a) tras un pron. o adj. demostr. ἀλλὰ τόδ' αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει· Ἕκτωρ γάρ ποτε φήσει pero me llega al corazón y al alma este dolor terrible, a saber, que Héctor un día dirá, Il.8.148, cf. Od.2.163, πρίν μοι τύχη τοιάδ' ἐπέστη ... ἀνὴρ γὰρ ... S.OT 779, παραπλήσια ... ἐστὶ καὶ ταῦτα· καὶ γάρ ... Hp.Acut.45, ὃ δὲ πάντων ἀδικώτατον ἔδοξε, τῶν γὰρ προγεγραμμένων ἠτίμωσε καὶ υἱοὺς καὶ υἱωνούς lo cual pareció ser el colmo de la injusticia, a saber, que excluyera de la ciudadanía a hijos y nietos de los proscritos Plu.Sull.31, διττῶς δὲ τοῦτο γίνεται· καὶ γὰρ ... Str.9.2.17, cf. S.Tr.572, E.HF 1295, IT 352, Hdt.1.191, Lys.12.19, 16.6, Pl.Prt.349d, Ap.31d, X.Mem.1.1.6, Isoc.3.31, Them.Or.1.6a, Gal.8.350;
b) detrás de expresiones τεκμήριον δέ, σημεῖον δέ, μαρτύριον δέ, etc., o de verb. de conocimiento o demostración μαρτύριον δέ· Δήλου γὰρ καθαιρομένης y ésta es la prueba, cuando Delos era purificada Th.1.8, μαρτυρεῖ δὲ καὶ αὐτὴ ἡ ἰητρείη· ἀνάγκη γάρ ... Hp.Fract.25, ἐννοήθητι γάρ· εἰ μή Hp.Ep.18, cf. Fract.28, τεκμήριον δὲ τούτου τόδε· αἱ μὲν γάρ Hdt.2.58, cf. 8.120, S.OC 146, 1145, Th.1.2, 3, 143, 2.39, Lys.1.37, Isoc.7.35, X.Mem.1.2.32, Smp.4.17, HG 6.4.13, οὐκ οἶδα πλὴν ἕν· σοῦ γὰρ ... βραχύν τιν' αἰτεῖ μύθον sólo sé una cosa, que es a ti a quien pide una breve palabra S.OC 1161, ὅμως δὲ λεκτέα ἃ γιγνώσκω ... ἔχει γὰρ (ἡ χώρα) ... πεδία κάλλιστα sin embargo, tengo que decir lo que sé, a saber, que el país posee llanuras hermosísimas X.An.5.6.6;
c) tras expresiones c. las que se comunica una noticia o se llama la atención sobre algo κέκλυτε ... φαμὶ γάρ Pi.P.4.14, en correl. c. sup. neutr. ὃ δὲ δεινότατόν <γ'> ἐστιν ἁπάντων, ὁ Ζεὺς γάρ y lo que es más terrible de todo es que Zeus Ar.Au.514, τὸ δὲ μέγιστον τῶν κακῶν· δεδιότες γάρ ... Isoc.5.50, cf. 134, 3.21, 8.53, reforzando una correl. μέν ... (δέ): ἐρέω δέ τοι ἀμφοτέρωθεν· ἔνθεν μὲν γὰρ πέτραι Od.12.59, ὀ μὲν γὰρ κάλος ... ὀ δὲ κἄγαθος ... Sapph.50, cf. Hdt.7.2, Th.6.24, Lys.2.70, o c. la disyuntiva ἤ: δεῖ σε δὴ γυναικεῖόν τι δρᾶν. ἢ γὰρ ξίφος λαβοῦσαν ἢ δόλῳ τινὶ ἢ φαρμάκοισι σὸν κατακτεῖναι πόσιν tienes que usar algún arma femenina: a saber matar a tu marido o bien cogiendo una espada, o bien con algún engaño o con venenos E.Io 844.
3 en interr.:
a) introduce la pregunta ¿entonces?, ¿es que? τίς γάρ σε θεῶν ἐμοὶ ἄγγελον ἧκε; entonces, ¿cuál de los dioses te ha enviado a mí como mensajero?, Il.18.182, πῶς γάρ μοι μύθῳ ἐπιτέλλεαι ἠδὲ κελεύεις; entonces, ¿qué me encomiendas u ordenas con tu discurso?, Il.10.61, πατροκτονοῦσα γὰρ ξυνοικήσεις ἐμοί; ¿es que vas a vivir conmigo, tú, que has matado a mi padre? A.Ch.909, ποιμὴν γὰρ ἦσθα; S.OT 1029, ὄλωλε γὰρ δύστηνος; S.OC 1583, δοκῶ γάρ σοι παίζειν; Pl.Phdr.234d, cf. Hyp.Fr.219, I.BI 1.589, AI 9.92, μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; ¿es que no es de Galilea de donde procede Cristo?, Eu.Io.7.41, μὴ γὰρ οἰκίας οὐκ ἔχετε; ¿es que no tenéis casas?, 1Ep.Cor.11.22, πῶς γὰρ ἂν δυναίμην ...; Act.Ap.8.31, cf. 1Ep.Petr.2.20, Aristid.Or.47.27;
b) esp. frec. en preguntas elípticas del tipo τί γάρ; en que suele estar implícito ἄλλο, y que viene a resultar una fuerte aseveración ¿pues qué, si no?, desde luego, por supuesto ἆρ' οὐ πάντα ... διήγησις οὖσα τυγχάνει ... ; -τί γάρ, ἔφη, ἄλλο; Pl.R.392d, οὐδέν ποτ' εἰ μὴ ξυνθανουμένην. τί γάρ; A.A.1139, cf. 1239, S.OC 1679, E.Or.482, Supp.51, Pl.R.393c, Plt.259c, Ep.Rom.3.3, Ep.Phil.1.18;
c) τί γάρ;, πῶς γάρ; c. sent. neg. como confirmación o respuesta a un aserto neg. por supuesto que no, ¿cómo que no? ΧΟ. ἔρεξας. ΟΙ. οὐκ ἔρεξα. ΧΟ. τί γάρ; Coro: Has cometido ... Edipo: No he cometido. Coro: ¿Cómo que no? S.OC 539, καὶ μάλ' ἡβῶντος δὲ δεῖ, οὐχ ὡς δ' ἀρῆξαι διαπεπραγμένῳ· τί γάρ; pero se precisa a un hombre joven, no para socorrer al ya acabado, por supuesto que no A.Ch.880, κἀγὼ μὲν οὐκ ἔδρασα ... οὐδ' αὖ σύ· πῶς γάρ; y yo desde luego no lo hice ... ni tú tampoco, está claro S.El.911;
d) τί γὰρ οὔ;, πῶς γὰρ οὔ; confirman un aserto posit. ¿cómo no?, claro τὸ μὴ φρονοῦν γὰρ ὡσπερεὶ βοτὸν τρέφειν ἀνάγκη, πῶς γὰρ οὔ; pues a un ser que no piensa fuerza es criarlo como a un cordero, ¿no es verdad? A.Ch.754, ΧΟ. ἄσκοπος ἁ λώβα. ΗΛ. πῶς γὰρ οὔκ; Coro: La desgracia es inimaginable. Electra: Está claro S.El.865, cf. 1307, Pl.Grg.487b, Euthphr.10a, X.Mem.4.4.13, Pl.R.425c, 558d, Prm.134d, cf. tb. τί δὴ γὰρ οὔ; Pl.Prm.138b, 140e;
e) ἦ γάρ; insta a confirmar algo ¿no es así? ἦ γὰρ τάδ' ὀκνῶν κεῖθεν ἦσθ' ἀπόπτολις; ¿por miedo de eso estabas allí lejos de tu ciudad, no es así? S.OT 1000, cf. PTeb.759.5 (III a.C.);
f) οὐ γάρ; mismo sent., pero c. matiz irón. en D. ¿cómo no? ἓν μὲν τοίνυν τοῦτο τοιοῦτο πολίτευμα τοῦ νεανίου τούτου, ὅμοιόν γε, οὐ γάρ; οἷς ἐμοῦ κατηγορεῖ sólo eso fue la tal actuación política de ese joven, semejante, ¿cómo no?, a aquéllas de las que me acusa D.18.136, cf. 19.253, 21.209, 22.73, 23.161.
4 refuerza:
a) expresiones de deseo en opt. κακῶς γὰρ ἐξόλοιο ¡perezcas, pues, miserablemente! E.Cyc.261
•o introducidas por αἰ (εἰ) γάρ ojalá εἰ γὰρ ὑπ' Ἰλίῳ ..., πάτερ, ... κατηναρίσθης ¡si hubieras muerto, padre, al pie de Ilión ...! A.Ch.345 (v. s.uu. αἰ, εἰ);
b) frec. en diálogo recoge un deseo ya expresado por el interlocutor ΟΔ. σώθητι μετ' ἐμοῦ ... ΧΟ. ὦ φίλτατ', εἰ γὰρ τήνδ' ἴδοιμεν ἡμέραν Odiseo: Sálvate conmigo ... Coro: ¡Ay queridísimo, si pudiésemos ver ese día! E.Cyc.437;
c) o simplemente como refuerzo en or. cond. καὶ γὰρ αἰ φεύγει, ταχέως διώξει Sapph.1.21, ἄριστα γὰρ ἂν εἰδότες τὰ γενόμενα λέγοιεν εἰς τούτους And.Myst.69.
B en combinación c. otras partíc.
I siguiendo a otra partíc.
1 ἀλλὰ γάρ, v. ἀλλά E III 1, ἀλλά E III 2.
2 καὶ γάρ, v. καί.
3 ἰδοῦ γάρ, v. ἰδοῦ
4 τε γάρ, v. τε
II precediendo a otras partíc.
1 γὰρ ἄρα, γάρ ῥα pues la verdad es que καὶ γάρ ῥα Κλυταιμνήστρης προβέβουλα κουριδίης ἀλόχου pues la verdad es que la prefiero a Clitemestra, mi legítima esposa, Il.1.113, cf. 238, Od.3.143, ἐπεδήμει γὰρ ἄρα καὶ Πρόδικος Pl.Prt.315d, ἀφελόντες γὰρ ἄρα τοῦ ἔρωτός τι εἶδος ὀνομάζομεν Pl.Smp.205b.
2 γὰρ δή pues claro que, porque por supuesto εὐ γὰρ δὴ τόδε ἴδμεν ἐνὶ φρεσίν Il.2.301, cf. 5.383, Od.5.23, ἦσαν δὲ τῷ Κροίσῳ δύο παῖδες, τῶν οὕτερος μὲν διέφθαρτο, ἦν γὰρ δὴ κωφός Hdt.1.34, φαμὲν γὰρ δή pues claro que estamos de acuerdo Pl.Tht.187e, οὐ γὰρ δὴ προδοῦσ' ἁλώσομαι pues desde luego no seré cogida en delito de traición S.Ant.46.
3 γὰρ καί pues también, pues precisamente εἰς τοῦτο γὰρ καὶ ἔγραψα 2Ep.Cor.2.9.
4 γάρ νυ sí porque ἔτι γάρ νύ μοι αἶσα βιῶναι sí, porque mi destino es seguir viviendo, Od.14.359.
5 γὰρ οὖν confirmatorio o explicativo así pues, de hecho τόφρα γὰρ οὖν οἱ ἔγειρε μένος μέγα así pues, de hecho, infúndele entretanto un gran ardor, Il.15.232, cf. Pi.I.2.12, Hdt.5.34, S.Ant.489, μάλιστα γὰρ οὖν καὶ ὀλισθάνει ταῦτα sí, porque esas partes precisamente son las que más se dislocan Hp.Art.9, καὶ γὰρ οὖν οὗτος (οἶνος) ἧσσον διουρητικός ἐστιν Hp.Acut.50, καὶ γὰρ οὖν ἔξω ὁ ποὺς καὶ τὸ γόνυ ῥέπει Hp.Mochl.20, φησὶ γὰρ οὖν sí, por supuesto que está de acuerdo Pl.Tht.170a, οὐ γὰρ οὖν pues no, desde luego Pl.Prm.134b, γὰρ οὖν δή pues en realidad ya Pl.Prm.148c, cf. τοιγαροῦν.
6 γάρ που porque supongo esp. c. neg. οὐ γάρ που ἐνδεᾶ γε φήσομεν τὸν θεὸν κάλλους ἢ ἀρετῆς εἶναι porque supongo que no podremos decir de ningún modo que la divinidad esté carente de belleza o de virtud Pl.R.381c, pero tb. en or. afirmativa ἀπόχρη καὶ τὰ εἰρημένα δεῖξαι τὴν ἰδέαν, ἣν ἐφιλοσόφει Λούκιος, ἱκανὰ γάρ που ταῦτα δηλῶσαι τὸν ἄνδρα y basta con lo dicho para mostrar la idea que desarrollaba filosóficamente Lucio, pues supongo que eso es suficiente para describir al hombre Philostr.VS 557.
7 οὐ γὰρ δήπου pues sin duda no οὐ γὰρ δήπου τινὶ καλλίονι ἐνέτυχες ἄλλῳ ἔν γε τῇδε τῇ πόλει porque sin duda no habrás podido encontrar en esta ciudad a nadie más bello Pl.Prt.309c.
8 γάρ τε pues en efecto σοὶ γάρ τε μάλιστά γε λαὸς Ἀχαιῶν πείσονται μύθοισι pues en efecto a tí más que a nadie el pueblo aqueo te obedecerá en lo que digas, Il.23.156, cf. 1.81, Od.1.152, τε γάρ mismo sent., D.19.159, Arist.Pol.1333a2.
9 γάρ τοι porque seguramente οὐ γάρ τοι σέ γε τοῖον ἐγείνατο πότνια μήτηρ οἷόν τε ῥυτῆρα βιοῦ τ' ἔμεναι καὶ ὀϊστῶν pues seguramente no te engendró tu augusta madre para ser buen arquero o feliz flechador, Od.21.172, τὸ γάρ τοι πρᾶγμα συμφορὰν ἔχει porque seguro que el hecho implica una calamidad E.Hel.93, τὸ γάρ τοι τῆς Δίκης σῴζων φάος πολλοὺς ὑπερφύγοις ἂν ἀνθρώπων ψόγους pues seguro que, si salvaguardas la justicia, evitarás muchos reproches de los hombres E.Supp.564, cf. Pi.P.3.85, N.8.17, v. τοιγάρτοι
• Etimología: Comp. de γε y ἄρα.
English (Abbott-Smith)
γάρ, co-ordinating particle, contr. of γε ἄρα,
verily then, hence, in truth, indeed, yea, then, why, and when giving a reason or explanation, for, the usage in NT being in general accord with that of cl.;
1.explicative and epexegetic: Mt 4:18 19:12, Mk 1:16 5:42 16:4, Lk 11:3o, Ro 7:1, I Co 16:5, al.
2.Conclusive, in questions, answers and exclamations: Mt 9:5 27:23, Lk 9:25 22:27, Jo 9:30, Ac 8:31 16:37 19:35, Ro 15:26, I Co 9:10, Phl 1:18 (Ellic., in l.), I Th 2:20, al.
3.Causal: Mt 1:21 2:2, 5, 6, 3:23, Mk 1:22, 9:6, Lk 1:15, 18, Jo 2:25, Ac 2:25, Ro 1:9, 11, I Co 11:5, Re 1:3, al.; giving the reason for a command or prohibition, Mt 2:20 3:9, Ro 13:11, Col 3:3, I Th 4:3, al.; where the cause is contained in an interrog. statement, Lk 22:27, Ro 3:3 4:3, I Co 10:29; καὶ γάρ, for also, Mk 10:45, Lk 6:32, I Co 5:7, al. id. as in cl. = etenim, where the καί loses its connective force (Bl., §78, 6; Kühner 3, ii, 854f.), Mk 14:70, Lk 1:66 22:37, II Co 13:4. The proper place of γάρ is after the first word in a clause, but in poets it often comes third or fourth, and so in late prose: II Co 1:19. Yet "not the number but the nature of the word after which it stands is the point to be noticed" (v. Thayer, s.v.).
English (Strong)
a primary particle; properly, assigning a reason (used in argument, explanation or intensification; often with other particles): and, as, because (that), but, even, for, indeed, no doubt, seeing, then, therefore, verily, what, why, yet.
English (Thayer)
a conjunction, which according to its composition, γέ and ἄρα (equivalent to ἀρ), is properly a particle of affirmation and conclusion, denoting truly therefore, verily as the case stands, "the thing is first affirmed by the particle γέ, and then is referred to what precedes by the force of the particle ἄρα (Klotz ad Devar. ii. 1, p. 232; cf. Kühner, ii., p. 724; (Jelf, § 786; Winer s Grammar, 445f (415f))). Now since by a new affirmation not infrequently the reason and nature of something previously mentioned are set forth, it comes to pass that, by the use of this particle, either the reason and cause of a foregoing statement is added, whence arises the causal or argumentative force of the particle, for (Latinnam, enim; German denn); or some previous declaration is explained, whence γάρ takes on an explicative force: for, the fact Isaiah , namely (Latin videlicet, German nämlich). Thus the force of the particle is either conclusive, or demonstrative, or explicative and declaratory; cf. Rost in Passow's Lexicon, i., p. 535ff; Kühner, ii., pp. 724ff, 852ff; (cf. Liddell and Scott, under the word). The use of the particle in the N. T. does not differ from that in the classics. I. Its primary and original Conclusive force is seen in questions (in Greek writings also in exclamations) and answers expressed with emotion; where, according to the connexion, it may be freely represented by assuredly, verily, forsooth, why, then, etc.: ἐν γάρ τούτῳ etc. ye profess not to know whence he is; herein then is assuredly a marvellous thing, why, herein etc. οὐ γάρ, ἀλλά etc. by no means in this state of things, nay verily, but etc. L T Tr WH. It is joined to interrogative particles and pronouns: μή γάρ etc. μή γάρ ... οὐκ, since ye are so eager to eat and drink, have ye not," etc.?); τίς γάρ, τί γάρ: τί γάρ κακόν ἐποίησεν, ye demand that he be crucified like a malefactor, Why, what evil hath he done?); which then do ye suppose to be the easier, etc.?); τί γάρ; for τί γάρ ἐστι, what then? i. e. what, under these circumstances, ought to be the conclusion? πῶς γάρ, Jelf, ii., p. 608); Winer's Grammar, 447 (416). Here belongs also the vexed passage ἤ γάρ ἐκεῖνος (so G T Tr marginal reading, but L WH Tr text παῥ ἐκεῖνον) or do ye suppose then that that man went down approved of God? cf. Winer's Grammar, 241 (226). II. It adduces the Cause or gives the Reason of a preceding statement or opinion;
1. universally: γάρ assigns the reason why now at length Jesus betook himself into Galilee; for the authority denied to a prophet in his own country (Galilee), he had previously to seek and obtain among strangers; cf. γάρ annexes the reason why the thing must either be done or avoided: γάρ connects the verse with γάρ annexes the reason why the question is asked: τίς, τί γάρ: τί γάρ for τί γάρ ἐστι, ἵνα τί γάρ, ποίᾳ γάρ, WH text omits; Tr brackets γάρ).
6. Sometimes in answers it is so used to make good the substance of a preceding question that it can be rendered yea, assuredly: assuredly, yea: εὐδόκησαν γάρ); so also καί γάρ, γάρ introduces the cause, or renders the reason, is not expressed, but must be gathered from the context and supplied in thought. But that this ellipsis is wholly imaginary is clearly shown by Klotz ad Devar. ii. 1, p. 236f, cf. Winer's Grammar, 446f (415f). The particle is everywhere used in reference to something expressly stated. Suffice it to append a very few examples; the true nature of many others is shown under the remaining heads of this article: In γάρ some supply 'nor does this happen to you alone'; but the reason is added why a great reward in heaven is reserved for those who suffer persecution, which reason consists in this, that the prophets also suffered persecution, and that their reward is great no one can doubt. In γάρ here, see III.
a. below. On T Tr WH omit; L brackets γάρ), where before καί γάρ some supply 'but help me,' or 'yet we do not suffer even the dogs to perish with hunger,' see 10b. below. In γάρ many supply 'he will listen to thee'; but it introduces the reason for the preceding command.
9. When in successive statements γάρ is repeated twice or thrice, or even four or five times, either a. one and the same thought is confirmed by as many arguments, each having its own force, as there are repetitions of the particle (Meyer denies the coordinate use of γάρ in the N. T., asserting that the first is argumentative, the second explicative, see his commentaries on the passage to follow, also on G L T Tr WH); Winer's Grammar, 453 (422)); WH text omits; Tr brackets the first γάρ, L WH marginal reading omit the second).
10. καί γάρ (on which cf. Kühner, ii., p. 854 f; Winer's Grammar, 448 (417); (Ellicott on for, and truly (etenim, namque, (the simple rendering for is regarded as inexact by many; cf. Meyer on Krüger, § 69,32, 21)): L Tr brackets γάρ); for also, for even (nam etiam): καί γάρ (R G L brackets) τά κυνάρια etc. the woman, by adducing an example, confirms what Christ had said, but the example is of such a sort as also to prove that her request ought to be granted. τέ γάρ for indeed (German denn ja): Winer's Grammar, 448 (417). ἰδού γάρ, see under ἰδού. III. It serves to explain, make clear, illustrate, a preceding thought or word: for equivalent to that Isaiah , namely;
a. so that it begins an exposition of the thing just announced (cf. Winer's Grammar, 454 f (423 f)): R G); γάρ introduces a statement setting forth the nature of the συνδοξασθῆναι just mentioned.
b. so that the explanation is intercalated into the discourse, or even added by way of appendix: ἦν γάρ μέγας σφόδρα is added to throw light on all that has been previously said (in IV. As respects position: γάρ never occupies the first place in a sentence, but the second, or third, or even the fourth (ὁ τοῦ Θεοῦ γάρ υἱός, not the number but the nature of the word after which it stands is the point to be noticed, Hermann on Sophocles Philippians 1437.
Greek Monotonic
γάρ: [ᾰ] (γε, ἄρα), σύνδ., γιατί, Λατ. enim, και με αυτή την ιδιότητα συνήθως τοποθετείται μετά την πρώτη λέξη μιας πρότασης· χρησιμ. για να εισαγάγει αιτία·
I. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟΣ,
1. χρησιμ. για να αιτιολογήσει μια δήλωση που συνήθως προηγείται· όταν προηγείται της δήλωσης, μπορεί να αποδίδεται ως επειδή, αφού· Ἀτρείδη, πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσιν Ἀχαιοί, χρὴ πόλεμον παῦσαι, σε Ομήρ. Ιλ.
2. η δήλωση την οποία το γὰρ αιτιολογεί, μπορεί να παραλείπεται· οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύξας τάδε, (ναι), επειδή δεν ήταν ο Δίας... κ.λπ., σε Σοφ.· ἔστι γὰρ οὕτω, (ναι), επειδή είναι έτσι, δηλ. ναι, βέβαια, σε Πλάτ.· οἵδ' οὐκέτ' εἰσί· τοῦτο γάρ σε δήξεται, (εγώ σου λέω αυτό), επειδή θα σε τσιμπήσει, θα σε «τσούξει», θα σε πονέσει, σε Ευρ.· στις υποθετικές προτάσεις, όπου η υπόθεση παραλείπεται, μπορεί να μεταφράζεται ως αλλιώς, ειδάλλως, διαφορετικά· οὐ γὰρ ἄν με ἔπεμπον πάλιν, (ενν. εἰ μὴ ἐπίστευον), σε Ξεν.
II. ΕΠΕΞΗΓΗΜΑΤΙΚΟΣ, όπου το γάρ χρησιμ. για την έναρξη μιας αφήγησης που ο αφηγητής έχει προεξαγγείλει· λεκτέα ἃ γιγνώσκω· ἔχει γὰρ ἡ χώρα πεδία κάλλιστα, πρέπει να συνδέσω μεταξύ τους όσα γνωρίζω· δηλαδή, η χώρα έχει τις πιο όμορφες πεδιάδες, σε Ξεν.· ομοίως, τίθεται μετά τους εισαγωγικούς τύπους, σκέψασθε δέ, δῆλον δέ, τεκμήριον δέ, μαρτύριον δέ, μέγιστον δέ, σε Πλάτ. κ.λπ.· τούτου δὲ τεκμήριον· τόδε γάρ..., σε Ηρόδ.· στο ἀλλὰ γὰρ πρέπει να παρεμβληθεί μια πρόταση μεταξύ του ἀλλὰκαι του γάρ, όπως ἀλλὰ γὰρ ἤκουσα, αλλά (σταμάτα να μιλάς), επειδή άκουσα..., σε Αισχύλ.
III. ΕΠΙΤΑΤΙΚΟΣ,
1. σε ερώτηση, όπως το Λατ. nam, το Αγγλ. why, what, τίς γάρ σε ἧκεν; ποιος σε έστειλε; σε Ομήρ. Ιλ.· τί γάρ; Λατ. quid enim? δηλ., πρέπει να είναι έτσι, σε Σοφ.
2. σε ευχή μαζί με ευκτ., κακῶς γὰρ ἐξόλοιο, μακάρι να χαθείς! σε Ευρ.· σε Όμηρ. κυρίως αἲγάρ· σε Αττ. εἰ ή εἴθε γάρ, Λατ. utinam, μακάρι να...! όμοια και το πῶς γάρ, εύχομαι να..., είθε να...
Russian (Dvoretsky)
γάρ: (ᾰ, Hom. in arsi тж. ᾱ) (частица со знач. логического подчеркивания; ставится всегда после слова, к которому относится)
1) (для обоснования или пояснения) ведь, так как, ибо, же: ἔμπειρος γάρ εἰμι τῆς χώρας Xen. поскольку я знаком со страной; σὺ γὰρ τούτων ἐπιστήμων Plat. ты ведь знаешь толк в этом; οὐ γάρ που φήσομεν Plat. не утверждаем же мы;
2) (для усиления противительного союза) да, же, -то: ἀλλ᾽ οὐ γὰρ δύναμαι Plat. да не могу же я;
3) (для пояснения или развития предыдущей мысли) а именно: τεκμήριον δέ μοι τούτου τόδε αἱ μὲν γὰρ …, αἱ δὲ … Her. свидетельством этого служит, по-моему, следующее: а именно, одни (обряды) …, другие же …;
4) (для подтверждения предыдущего) дело в том что, действительно, в самом деле: καὶ γὰρ ἦσαν αἱ Ἰωνικαὶ πόλεις Τισσαφέρνους τὸ ἀρχαῖον Xen. и действительно, ионические города некогда принадлежали Тиссаферну;
5) (в вопросах) разве?, неужели?: δοκῶ γάρ σοι παίζειν; Plut. так я, по-твоему, шучу?; ὄλωλε γάρ; Soph. неужели он погиб?; ἦ γάρ; или οὐ γάρ; Trag. etc. разве нет?, не так ли?, не правда-ли?;
6) (в ответах) да, конечно, еще бы: ἀκήκοα γάρ Plat. ну да, я слышал; οὐκοῦν ἀνάγκη ἐστὶ; - Ἀνάγκη γὰρ οῦν Xen. разве это не необходимо? - Конечно, необходимо; ἔστι γὰρ οὕτω Plat. да, именно так;
7) (для усиления вопроса) же, в самом деле: τίς γάρ; Plat. кто же (именно)?; πῶς γάρ; Plat. как же так?; πῶς γὰρ οὔ; Plat. как же иначе?, а как же?; οὐ γὰρ μέμνημαι; Xen. как же мне не помнить?;
8) (в восклицаниях, выражающих желание) да, пусть бы: εἰ (или εἴθε - эп. αἲ) γάρ! о, если бы или ах, пусть бы!; κακῶς γὰρ ἐξόλοιο! Eur. да пропади ты пропадом!; εἰ γὰρ ἐν τούτῳ εἴη! Plat. да если бы дело стало лишь за этим!
