γάρ

English (LSJ)

(γε, ἄρα), causal Conj., used alone or with other Particles.    I introducing the reason or cause of what precedes, for, τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη· κήδετο γ. Δαναῶν Il.1.56, etc.; but freq. in expl. of that wh. is implied in the preceding clause, πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα . . τοῦ γὰρ κράτος ἐστὶ μέγιστον 2.118, etc.: hence,    b in simple explanations, esp. after a Pronoun or demonstr. Adj., ἀλλὰ τόδ' αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει· Ἕκτωρ γ. ποτε φήσει 8.148, cf. Od.2.163; ὃ δὲ δεινότατον . . ὁ Ζεὺς γ. . . Ar.Av.514; ὃ δὲ πάντων ἀδικώτατον ἔδοξε· τῶν γὰρ προγε γραμμένων ἠτίμωσε καὶ υἱούς Plu.Sull.31; freq. in introducing proofs or examples, μαρτύριον δέ· Δήλου γ. καθαιρομένης . . Th.1.8; τεκμήριον δέ· οὔτε γ. Λακεδαιμόνιοι . . Id.2.39, cf. D.20.10, etc.; in full, τεκμήριον δὲ τούτου τόδε· αἱ μὲν γ. . . Hdt.2.58; παράδειγμα τόδε τοῦ λόγου· ἐκ γ. . . Th.1.2; δηλοῖ δέ μοι τόδε· πρὸ γ. . . ib.3.    c to introduce a detailed description or narration already alluded to, ὅμως δὲ λεκτέα ἃ γιγνώσκω· ἔχει γ. [ἡ χώρα] πεδία κάλλιστα . . X.An.5.6.6, etc.    d in answers to questions or statements challenging assent or denial, yes,... no, . ., οὔκουν . . ἀνάγκη ἐστί;—ἀνάγκη γ. οὖν, ἔφη, ay doubtless it is necessary, X.Cyr.2.1.7, cf. § 4 and 13; indicating assent, ἔχει γ. Pl.Phdr.268a; ἱκανὸς γ., ἔφη, συμβαίνει γ., ἔφη, Id.R.502b, 502c,cf. Ap.41a, etc.; οὔκουν δὴ τό γ' εἰκός.—οὐ γ.: Id.Phdr.276c.    2 by inversion, preceding the fact explained, since, as, Ἀτρεΐδη, πολλοὶ γ. τεθνᾶσιν Ἀχαιοί . . τῷ σε χρὴ πόλεμον παῦσαι Il.7.328; χρόνου δὲ οὐ πολλοῦ διελθόντος (χρῆν γ. Κανδαύλῃ γενέσθαι κακῶς) ἔλεγε πρὸς τὸν Γύγην τοιάδε, Γύγη, οὐ γ. σε δοκέω πείθεσθαι . . (ὦτα γ. τυγχάνει κτλ.) , ποίει ὅκως . . Hdt.1.8. cf. 6.102, al.; εἶεν, σὺ γ. τούτων ἐπιστήμων, τί χρὴ ποιεῖν; Pl.Phd.117a; the principal proposition is sts.    b blended with the causal one, τῇ δὲ κακῶς γ. ἔδεε γενέσθαι εἶπε, i.e. ἡ δέ (κακῶς γ. οἱ ἔδεε γενέσθαι) εἶπε Hdt. 9.109, cf. 1.24, 4.149, 200, Th.1.72, 8.30.    c attached to the hypothet. Particle instead of being joined to the apodosis, οὐδ' εἰ γ. ἦν τὸ πρᾶγμα μὴ θεήλατον, ἀκάθαρτον ὑμᾶς εἰκὸς ἦν οὕτως ἐᾶν, i.e. οὐδὲ γ. εἰ ἦν... S.OT255.    d repeated, οὐ γ. οὖν σιγήσομαι· ἔτικτε γ. . . Id.OC980, cf. Ant.659 sq., 1255.    3 in elliptical phrases, where that of which γάρ gives the reason is omitted, and must be supplied,    a freq. in Trag. dialogue and Pl., when yes or no may be supplied from the context, καὶ δῆτ' ἐτόλμας τούσδ' ὑπερβαίνειν νόμους;—οὐ γ. τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύξας τάδε [yes], for it was not Zeus, etc., S.Ant.450, cf. OT102, etc.; καλῶς γὰρ αὐτὸς ἠγάνισαι Pl. Smp.194a; freq. in phrase ἔστι γ. οὕτω [yes], for so it is, i. e. yes certainly: λέγεταί τι καινόν; γένοιτο γ. ἄν τι καινότερον ἢ . . ; [why,] could there be . . ? D.4.10; with negs., Ar.Ra.262 τούτῳ γ. οὐ νικήσετε [do so], yet shall ye never prevail by this means: for ἀλλὰ γ., v. infr.11.1.    b to confirm or strengthen something said, οἵδ' οὐκέτ' εἰσί· τοῦτο γάρ σε δήξεται [I say this], for it will sting thee, E. Med.1370: after an Exclamation, ὦ πόποι· ἀνάριθμα γ. φέρω πήματα S.OT168 (lyr.), cf. E.Hel.857.    c in conditional propositions, where the condition is omitted, else, οὐ γ. ἄν με ἔπεμπον πάλιν (sc. εἰ μὴ ἐπίστευον) X.An.7.6.33; γίνεται γ. ἡ κοινωνία συμμαχία for in that case, Arist.Pol.1280b8.    4 in abrupt questions, why, what, τίς γ. σε θεῶν ἐμοὶ ἄγγελον ἧκεν; why who hath sent thee? Il.18.182; πῶς γ. νῦν . . εὕδουσι; 10.424; πατροκτονοῦσα γ. ξυνοικήσεις ἐμοί; what, wilt thou . . ? A.Ch.909: generally, after interrog. Particles, ἦ γ. . . ; what, was it . . ? S.OT1000,1039, etc.; τί γ.; quid enim? i. e. it must be so, Id.OC539,542,547, etc.; τί γ. δή ποτε; D.21.44; also πῶς γ.; πῶς γ. οὔ;, v. πῶς.    5 to strengthen a wish, c. opt., κακῶς γ. ἐξόλοιο O that you might perish ! E.Cyc.261; cf. αἴ, εἰ, εἴθε, πῶς.    II joined with other Particles:    1 ἀλλὰ γ. where γάρ gives the reason of a clause to be supplied between ἀλλά and itself, as ἀλλ' ἐν γὰρ Τρώων πεδίῳ . . but [far otherwise], for... Il.15.739; ἀλλὰ γὰρ ἥκουσ' αἵδ' ἐπὶ πρᾶγος πικρόν but [hush], for... A.Th.861; ἀλλ' οὐ γ. σ' ἐθέλω . . but [look out] for... Il.7.242; in full, ἀλλ' οὐ γάρ σφιν ἐφαίνετο κέρδιον εἶναι μαίεσθαι προτέρω, τοὶ μὲν πάλιν αὖτις ἔβαινον Od.14.355; ἀλλ', οὐ γ. ἔπειθε, διδοῖ τὸ φᾶρος Hdt.9.109.    2 γ. ἄρα for indeed, Pl.Prt.315d, Smp.205b.    3 γ. δή for of course, for you know, Il.2.301,23.607, Hdt.1.34, 114, etc.; φάμεν γ. δή yes certainly we say so, Pl.Tht.187e, cf. 164d; οὐ γ. δή S.Ant.46, etc.    4 γ. νυ Od.14.359.    5 γ. οὖν for indeed, to confirm or explain, Il.15.232, Hdt.5.34, S.Ant.489,771, etc.; φησὶ γ. οὖν yes of course he says so, Pl.Tht.170a; γ. οὖν δή Id.Prm.148c, etc.; οὐ γ. οὖν ib.134b; cf. τοιγαροῦν.    6 γ. που for I suppose, esp. with negs., Id.R.381c, Phd.62d, etc.; οὐ γ. δήπου Id.Prt.309c.    7 γ. ῥα, = γὰρ ἄρα, Il.1.113, al.    8 γ. τε, 23.156; also τε γ. D.19.159, Arist.Pol.1333a2, al.    9 γ. τοι for surely... E.Hel.93, Supp.564, etc.; οὐ γ. τοι Od.21.172, etc.; cf. τοιγάρτοι.    B POSITION: γάρ prop. stands after the first word in a clause, but in Pocts it freq. stands third or fourth, when the preceding words are closely connected, as ὁ μὲν γὰρ . . S.Aj.764; χἠ ναῦς γὰρ . . Id.Ph.527; τό τ' εἰκαθεῖν γὰρ . . Id.Ant.1096; τὸ μὴ θέμις γὰρ . . A.Ch.641, cf. 753: also in Prose, τὸ κατ' ἀξίαν γὰρ . . Arist. EN1163b11: sts. for metrical reasons, where there is no such connexion, as third (A.Ag.222.729, S.Ph.219 (all lyr.)), fourth (Ar.Av.1545); in later Com. fifth (Men.462.2); sixth (Antiph.26.22); seventh (Men.Epit.531, Pk.170, Athenio 1.5); once sixth in S., καιρὸς καὶ πλοῦς ὅδ' ἐπείγει γὰρ κατὰ πρύμναν Ph.1451.    2 inserted before the demonstr. -ί, as νυνγαρί for νυνὶ γάρ; cf. νυνί.    C QUANTITY: γάρ is sts. long in Hom. metri gr., θήσειν γὰρ ἔτ' ἔμελλεν Il.2.39; φωνῆς γὰρ ἤκουσα h.Cer.57.—In Att. always short: Ar.Eq.366, V.217, Lys.20 are corrupt.

German (Pape)

[Seite 474] (γὲ – ἄρα, vgl. die von den Alten angenommene Partikel τάρ u. τὲ ἄρα, z. B. Iliad. 1, 8 τίς τάρ σφωε θεῶν ξυνέηκε statt τ' ἄρ, Lehrs Quaestt. epp. p. 131 sq); von Hom. an die gebräuchlichste Causalpartikel, die gew. einen Grund od. eine Ursache angiebt, auch eine Erläuterung od. Auseinandersetzung des Vorangegangenen einführt; – 1) denn, zur Angabe der Ursache od. des Grundes sehr gew. Zu bemerken ist: a) der Grund mit γάρ steht dem zu begründenden Satze bisweilen voran, bes. in Anreden, Ἀτρείδη, πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσι Ἀχαιοί, – · τῷ σε χρὴ πόλεμον παῦσαι Il. 7, 328, Atride, denn. viele Ach. sind gestorben, darum, d. i. da viele Ach. gestorben sind, mußt du, od. du mußt, denn; Scholl. Aristonic. πολλοὶ γάρ: ἡ διπλῆ, ὅτι ἀπὸ τοῦ γάρ αἰτιώδους εἰσέβαλεν ἀρχαϊκῶς; Iliad. 23, 627 οὐ γὰρ ἔτ' ἔμπεδα γυῖα, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι ἀπὸ τοῦ γάρ ἦρκται, τὸ αἰτιατικὸν προτάξας; vgl. 2, 803. 7, 73. 13, 736; Od. 10, 190 ὦ φίλοι, οὐ γάρ τ' ἴδμεν ὅπῃ ζόφος οὐδ' ὅπῃ ἠώς, οὐδ' ὅπῃ ἠέλιος φαεσίμβροτος εἶσ' ὑπὸ γαῖαν οὐδ' ὅπῃ ἀννεῖται· ἀλλὰ φραζώμεθα θᾶσσον εἴ τις ἔτ' ἔσται μῆτις. ἐγὼ δ' οὐκ οἴομαι εἶναι; vor ὦ φίλοι 190 steht der unächte Vers 189 κέκλυτέ μευ μύθων, κακά περ πάσχοντες ἑταῖροι; über diesen Vers Scholl. Didym. κέκλυτε: Καλλίστρατός φησιν ὡς ὑπό τινος ὁ στίχος προτέτακται ἀγνοοῦντος τὸ Ὁμηρικὸν ἔθος, ὡς θέλει ἄρχεσθαι ἀπὸ τοῦ γάρ; vgl. 10, 174. 226. Eben so Flgde: Ζεῦ· τεαὶ γὰρ Ὁραι – ἀλλ', ὦ Κρόνου παῖ Pind. Ol. 4, 1; ὦ παῖ Καμβύσεω – σὲ γὰρ θεοὶ ἐπορέωσι – σὺ νῦν Her. 1, 124; bes. in Sätzen, die eine Aufforderung enthalten, wo der Grund davon vorausgeschickt wird. Auch in Parenthesen, wie εἶεν – σὺ γὰρ τούτων ἐπιστήμων – τίχρὴ ποιεῖν; Plat. Phaed. 117 b; καὶ ἐγὼ – ἔγνων γὰρ, ὅτι οὐκ ἤρεσεν – ἀλλά τοι, ἔφην Prot. 335 a; ἀκούσατε καὶ τάδε· ἐπὶ λείαν γὰρ ἐκπορεύσονται ὑμῶν τινες· οἴομαι οὖν βέλτιον εἶναι Xen. An. 5, 1, 8; so auch Sp.; vgl. Luc. Char. 10. – Bisweilen wird durch eine Art Attraction das Subject des zu begründenden Satzes in den begründenden aufgenommen, τῶν δὲ πᾶν γὰρ ἦν τὸ πλῆθος μεταίτιον, οὐκ ἐδέκοντο τοὺς λόγους, = οἱ δέ, πᾶν γάρ, oder τῶν δὲ πᾶν τὸ πλῆθος, ἦν γάρ, Her. 4, 200; τῶν δὲ Ἀθηναίων ἔτυχε γὰρ πρεσβεία – παροῦσα, καὶ ὡς ᾔσθοντο τῶνλόγων, ἔδοξεν αὐτοῖς Thuc. 1, 72. Aehnl. ist γάρ in den Bedingungssatz gestellt, wo der bedingte eigtl. der begründende ist, Soph. O. R. 255 οὐδ' εἰ γὰρ ἦν τὸ πρᾶγμα μὴ θεήλατον – εἰκὸς ἦν οὕτως ἐᾶν, für οὐδὲ γάρ, εἰ – b) oft fehlt der zu begründende Satz u. ist aus dem Zusammenhange zu ergänzen; γάρ entspricht dann gew. dem deutschen ja. Am häufigsten in Antworten, ἀλλὰ τίη μοι ταῦτα φίλος διελέξατο θυμός; οἶδα γάρ, ich weiß sa, Il. 11, 408; vgl. 17, 221; καὶ δῆτ' ἐτόλμας τούσδ' ὑπερβαίνειν νόμους; οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύξας τάδε Soph. Ant. 400, ja; denn Zeus war es nicht, der sie gebot, Zeus gebot sie ja nicht; u. so oft Plat. ἔστι γὰρ οὕτω, allerdings, so ists. Auch in Conditionalsätzen, οὐ γὰρ ἄν ποτε πρώταισιν ὑμῖν ἀντέκυρσα Soph. O. C. 98, sonst (wenn das nicht wäre) wäre ich ja nicht euch zuerst begegnet; so οὐ γὰρ ἄν με ἔπεμπον πάλιν πρὸς ὑμᾶς Xen. An. 7, 6, 33; Cyr. 8, 2, 21. – Ferner in Einwendungen, τούτῳ γὰρ οὐ νικήσετε Ar. Ran. 255, damit freilich werdet ihr nichts ausrichten; vgl. Eur. Cycl. 585; ironisch, σὺ γὰρ ἐν ἀνδρὸς λόγῳ, ja freilich du, Her. 3, 120; συνῇδον γὰρ τοὺς Παιᾶνας Φιλίππῳ Aesch. 2, 162. – c) zuweilen enthält der mit γάρ eingeführte Satz nichtden eigentlichen Grund, sondern die Veranlassung zu dem vorangegangenen Ausspruch, οἵδ' οὐκέτ' εἰσί· τοῦτο γάρ σε δήξεται, das wird dir doch wehe thun, Eur. Med. 1370; so bes. bei Dichtern öfter; ἰοὺ δύστηνε· τοῦτο γάρ σ' ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph. O. R. 1071; vgl. 167; φρόνει νιν ὡς ἥξοντα, τοῦτο γὰρ λόγου πολλοῦ καλῶς λεχθέντος ἥδιστον κλύειν Tr. 288. – 2) nämlich, zur Erklärung und Auseinandersetzung des Vorhergehenden, φράσαι θέλω σοι πρῶτα τἀμαυτοῦ· τὸ γὰρ πρᾶγμ' οὔτ' ἔδρασα Soph. Ant. 238; διδάξω σ'· ἢν γάρ O. R. 839. Bes. häufig in Sätzen, auf welche durch ein pron. od. adv. demonstr. hingewiesen wird; ἀλλὰ τόδ' αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει· Ἕκτωρ γάρ ποτε φήσει Il. 8, 148; πρίν μοι τύχη τοιάδ' ἐπέστη· ἀνὴρ γάρ Soph. O. R. 779; ὡδε δὲ γνώσῃ ὅτι τἀληθῆ λέγω· εὑρήσεις γάρ Plat. Prot. 349 d; ἐκ τῶνδε δὲ σκόπει· εἰγάρ Phaed. 67 e. So bei Rednern sehr gew. nach δῆλον δέ, φανερὸν δέ, τεκμήριον δέ, σημεῖον δέ. Aehnl. ὃ δὲ δεινότατον πάντων, ὁ Ζεὺς γάρ Ar. Av. 514; τὸ δὲ πάντων σχετλιώτατον· οὓς γάρ Isocr. 8, 53. – 3) in der Frage: denn, meist so, daß es causal zu fassen; Od. 10, 383 ὦ Κίρκη, τίς γάρ κεν ἀνήρ, ὃς ἐναίσιμος εἴη, πρὶν τλαίη πάσσασθαι ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος, πρὶν λύσασθ' ἑτάρους καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι, ich werde nicht essen, denn welcher Mann u. s. w.; vgl. 10, 501 τίς γάρ, 10, 337 πῶς γάρ, 15, 509 πῇ γάρ; Iliad. 18, 182. 10, 424. 1, 123. 10, 61. Dieser Sprachgebrauch ist im Wesentlichen nicht verschieden von dem unter 1 a betrachteten; das Eine ist nur die Frageform des Anderen; Scholl. Odyss. 10, 501 τ ίς γά ρ: ἀπὸ τοῦ γάρ ἤρξατο, aus Aristonic.; Scholl. Didym. zu Iliad. 18, 182 Ἶρι θεά, τίς γάρ σε θεῶν ἐμοὶ ἄγγελον ἧκεν: ἡ ἑτέρα τῶν 'Ἀριστάρχου διὰ τοῦ τ, τίς τάρ σε. μήποτε δὲ ἀμείνων ἡ προτέρα, παρόσον σύνηθες Ὁμήρῳ ἀπὸ τοῦ γάρ ἄρχεσθαι, Häufig bes. Tragg. u. inatt. Prosa ἦ γάρ; οὐ γάρ; τί γὰρ ἄλλο; τί γὰρ οὔ; πῶς γὰρ οὔ; auch ohne diese Fragewörter, ποιμὴν γὰρ ἦσθα; warst du denn ein Hirt, d. i. du warst also ein Hirt? Soph. O. R. 1029; ὄλωλε γὰρ δύστηνος; O. C. 1579; δοκῶ γάρ σοι παίζειν; Plat. Phaedr. 234; d; οὐ γὰρ ἀπέκτεινεν αὐτὸν οὗτος ὁ ἐμὸς πατήρ Xen. Cyr. 3, 1, 38. Bes. macht τί γάρ oft einen Uebergang zu einer andern Frage; zuweilen geradezu: freilich, allerdings; οὐ γὰρ μέμνημαι; Xen. Cyr. 1, 6, 12, sollte ich mich denn nicht erinnern, d. i. freilich erinnere ich mich. Aehnl. in Wünschen u. Flüchen; so Hom. αἲ γάρ, εἰ γάρ, wenn denn doch; εἰ γάρ τοι Odyss. 17, 513; αἲ γάρ 19, 309; αἲ γὰρ δή Il. 4, 189 Od. 9, 523; κακῶς γὰρ ἐξόλοιο, daß dich denn doch der Henker hole, Eur. Cycl. 261; εἰ γὰρ ἐν τούτῳ εἴη Plat. Prot. 310 d; εἰ γὰρ ὤφελον Rep. IV, 432 c. Auch in Befehlen, σὺ γάρ, ἔφη, πρῶτος ἐν τῇ οἰκίᾳ σου ποίησον δημοκρατίαν, ei, so richte du doch zuerst –, Plut. Lyc. 19. – Verbindungen mit anderen Partikeln, ἀλλὰ γάρ, s. ἀλλά; – καὶ γάρ, denn auch – ja, καὶ γάρ τε Iliad. 1, 63; – γὰρ ἄρα, nun denn ja, Plat. Prot. 315 c; – γὰρ δή, denn – einmal; ἐκ γὰρ δή μ' ἀπάτησε, denn er hat mich einmal betrogen, Il. 9, 375; auch: denn schon, denn nunmehr; γὰρ δήπου, denn doch wohl; – γάρ νυ, denn ja, Od. 14, 359; γάρ νύ τοι Sp. Ep.; – γὰρ οὖν, denn freilich, allerdings, bei unbedenklichen Behauptungen, Il. 15, 232 u. sonst; – γάρ πο υ, denn wohl; – γάρ ῥα, denn ja, Hom.; – γάρ τοι, denn wahrlich, denn fürwahr, Hom. u. A.

Greek (Liddell-Scott)

γάρ: σύνδεσμος· ἀπὸ τοῦ Ὀμήρου καὶ ἐφεξῆς τὸ κοινότατον αἰτιολογικὸν ἢ συλλογιστικὸν μόριον· κοινῶς θεωρούμενον ὡς σύνθετον ἐκ τοῦ γε, ἄρα, ὦν τὸ μὲν πρῶτον εἰδοποιεῖ καὶ ὁρίζει, τὸ δὲ δεύτερον ἐπιβάλλει τὴν παραδοχήν· ἂν καὶ εἶναι μάταιον νὰ πειραθῇ τις νὰ ὁρίσῃ κατὰ ποίαν ἀναλογίαν αἱ δύο αὖται ἔννοιαι ὑπάρχουσιν ἐν τῷ μορίῳ κατὰ τὰς διαφόρους χρήσεις αὐτοῦ, καθ’ ἃς εἶναι: Ι. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟΣ· καὶ τοῦτο, 1) ἁπλῶς εἰσάγων τὸν λόγον ἢ τὴν αἰτίαν τοῦ προηγουμένου = διότι· ἀλλ’ ὅμως ἐν λόγω οἷος ὁ Ζεὺς πολλῶν πολίων κατέλυσε κάρηνα…, τοῦ γάρ κράτος ἐστὶ μέγιστον Ἰλ. Β. 118, κτλ., ἡ αἰτιολογία ἀναφέρεται μᾶλλον εἰς μέρος τι τῆς προηγηθείσης γνώμης ἢ καὶ εἴς τι περιλαμβανόμενον ἀλλὰ μὴ ῥητῶς ἐκφραζόμενον, ἢ εἰς τὴν ὅλην κυρίαν πρότασιν ὡς ὑπάρχει· ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει δύναται νὰ ἑρμηνεύηται διὰ τοῦ «βέβαια» ἢ «ὄχι βέβαια» κατὰ τὸ εἶδος τοῦ λόγου· οὕτως ἐπὶ ἀποκρίσεων εἰς ἐρωτήσεις προκαλούσας κατάφασιν ἢ ἄρνησιν, οὔκουν… ἀνάγκη ἐστί; - ἀνάγκη γάρ, ἔφη, βέβαια, ἀναμφιβόλως εἶναι ἀνάγκη, Ξεν. Κύρ. 2.1, 7, πρβλ. § 4 καὶ 12· οὕτως ἐν ἀποκρίσει, ἔχει γάρ - Πλάτ. Φαίδρ. 268Α· ἱκανὸς γάρ, ἔφη, - συμβαίνει γὰρ, ἔφη, ὁ αὐτ. Πολ. 502Β, C, πρβλ. Ἀπολ. 41Α, κτλ.· οὔκουν δὴ τὸ εἰκός… οὐ γάρ· ὁ αὐτ. Φαίδρ. 276C β) συχνάκις εὕρηται ἀντὶ ἐπεὶ ἐν τῇ πρώτῃ προτάσει, ὥστε ἡ αἰτιολογία προηγεῖται τοῦ αἰτιολογουμένου, ὁπότε καὶ ἐξηγεῖται ὡς τὸ ἐπεί, (ἀφοῦ, ἐπειδὴ) ὡς Ἀτρείδη, πολλοί γὰρ τεθνᾶσιν Ἀχαιοί,… τῷ σε χρὴ πόλεμον παῦσαι Ἰλ. Η. 328· τὸ παρ’ Ἡροδότῳ χωρίον 1. 8 χρόνου δὲ οὐ πολλοῦ διελθόντος (χρῆν γὰρ Κανδαύλῃ γενέσθαι κακῶς) ἔλεγε πρὸς τὸν Γύγην τοιάδε· Γύγη, οὐ γάρ σε δοκέω πείθεσθαι… (ὧτα γὰρ τυγχάνει, κτλ.), ποίεε ὅκως…, παρέχει ἀξιοσημείωτον παράδειγμα· τὸ εἶδος τοῦτο τῆς παρενθέσεως εἶναι συχνὸν παρ’ Ἡροδ., πρβλ. 1. 24, 30., 6. 102, κτλ.· ἐνίοτε καθ’ ἕλξιν τινὰ συγχωνευομένη μετὰ τῆς κυρίας προτάσεως, οἷον τῇ δὲ κακῶς γὰρ ἔδεε γενέσθαι εἶπε, ἀντί, ἡ δὲ (κακῶς γὰρ οἱ ἔδεε γενέσθαι) εἶπε ὁ αὐτ. 9. 109, πρβλ. 4. 149, 200, Θουκ. 1. 72., 8. 30. - Ἐν ὑποθετ. προτάσεσι τὸ γὰρ ἐνίοτε ἀκολουθεῖ τῷ ὑποθετικῷ μορίῳ ἀντὶ νὰ ἐνωθῇ πρὸς τὴν κυρίαν πρότασιν, οὐδ’ εἰ γὰρ ἦν τὸ πρᾶγμα μὴ θεήλατον, ἀκάθαρτον ὑμᾶς εἰκὸς ἧν οὕτως ἐᾶν, δηλ. οὐδὲ γὰρ, εἰ ἧν…, Σοφ. Ο. Τ. 255. γ) ἐνίοτε ἐπαναλαμβάνεται, οὐ γὰρ οὖν σιγήσομαι· ἔτικτε γὰρ… ὁ αὐτ. Ο. Κ. 980, πρβλ. Ἀντ. 659 κἐξ., 1255. 2) τίθεται ἐν προτάσεσιν, ἔνθα παραλείπεται ἐκεῖνο, τοῦ ὁποίου τὸν λόγον δίδει τὸ γάρ, καὶ τὸ ὁποῖον πρέπει νὰ νοηθῇ. α) σύνηθες ἐν τοῖς τραγικοῖς διαλόγοις, ἔνθα τὸ ναὶ ἢ οὔ εὐκόλως δύναται νὰ νοηθῇ ἐκ τῶν συμφραζομένων, καὶ δῆτ’ ἐτόλμας τούσδ’ ὑπερβαίνειν νόμους; - οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἧν ὁ κηρύξας τάδε, [ναί], διότι δὲν ἦτο ὁ Ζεύς, κτλ., Σοφ. Ἀντ. 405, πρβλ. Ο. Τ. 102, 339, 433, 626, κτλ.· οὕτω συχνάκις καὶ παρὰ Πλάτ., ἔστι γὰρ οὕτω [[[μάλιστα]]], διότι οὕτως ἔχει, = μάλιστα, βεβαίως, ἴδε Σταλβ. Συμπ. 194Α· ο ὕτω λέγεταί τι καινόν; γένοιτο γὰρ ἂν τι καινότερον ἢ…; [[[μάλιστα]]], διότι δύναται νὰ ὑπάρξῃ. ; Δημ. 43. 8· καὶ ἐν ἀρνητικαῖς προτάσεσιν, ὡς ἐν Ἀριστοφ. Βάτρ. 262, τούτῳ γὰρ οὐ νικήσετε [κράζετε], ἀλλ’ ὅμως δὲν θὰ ὑπερισχύσητε διὰ τούτου τοῦ μέσου· περὶ τοῦ ἀλλὰ γάρ, ἴδε κατωτ. ΙV. 1. β) ὅπου τὸ γὰρ κεῖται ἁπλῶς, ὅπως ἐπιβεβαιώσῃ ἢ ἐνισχύσῃ τι λεχθέν, οἵδ’ οὐκέτ’ εἰσί· τοῦτο γάρ σε δήξεται, [σοῦ τὸ λέγω], διότι θά σε δαγκάσῃ («θὰ σοῦ πονέσῃ»), Εὐρ. Μηδ. 1370· οὕτω μετ’ ἐπιφώνημα, ὦ πόποι· ἀνάριθμα γὰρ φέρω πήματα Σοφ. Ο. Τ. 167, πρβλ. Εὐρ. Ἠλ. 857. γ) ἐν ὑποθετικαῖς προτάσεσιν, ἔνθα ἡ πρότασις παραλείπεται, ὅτε δύναται νὰ μεταφρασθῇ «ἄλλως», οὐ γὰρ ἂν με ἔπεμπον πάλιν [ἐνν. εἰ μὴ ἐπίστευον] Ξεν. Ἀν. 7. 6, 33· γίνεται γὰρ ἡ κοινωνία συμμαχία Ἀριστ. Πολ. 3. 9, 8· πρβλ. ἐπεὶ ΙΙ. 3. γ. II. ΕΠΕΞΗΓΗΤΙΚΟΣ, ἔνθα εἰσάγει πλήρη καὶ λεπτομερῆ ἐξήγησιν τοῦ ἀνωτέρω ἀναφερομένου, καὶ οὕτως εἶναι ἐν χρήσει πρὸς ἔναρξιν διηγήσεως, οἶον ὅμως δὲ λεκτέα ἃ γιγνώσκω· ἔχει γὰρ ἡ χώρα πεδία κάλλιστα… δηλαδή, ἡ χώρα…, Ξεν. Ἀν. 5. 7, 6· συχνάκις προηγουμένης δεικτικῆς ἀντωνυμίας, ἀλλά τόδ’ αἰνὸν ἂχος..· Ἕκτωρ γάρ ποτε φήσει Ἰλ. Θ. 148, πρβλ. Ὀδ. Β. 163· μετὰ τὰ ὑπερθετικὰ ὃ δὲ (ἢ τὸ δὲ) μέγιστον, δεινότατον, ὡς παρ’ Ἀριστοφ. Ὄρν. 514· μετὰ τὰς εἰσαγωγικὰς φράσεις, σκέψασθε δέ, δῆλον δέ, τεκμήριον δέ, μαρτύριον δέ, κτλ., ἰδίως παρὰ Πλάτ. καὶ τοῖς ῥήτορσιν· ἢ πληρέστερον, τούτου δὲ τεκμήριον· τόδε γάρ…, Ἡροδ. 2. 58, πρβλ. Θουκ. 1. 2 (δίς), 3, 20, κτλ. ΙΙΙ. ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟΣ, 1) ἐπιτείνων ἐρώτησιν, ὡς τὸ Λατ. nam, πρβλ. τὰ Ἀγγλ. why, what τίς γάρ σε θεῶν ἐμοὶ ἂγγελον ἦκεν; καὶ ποῖος σὲ ἔστειλε; Ἰλ. Σ. 182· πῶς γὰρ δὴ.., εὔδουσι; Κ. 424· πατροκτονοῦσα γὰρ ξυνοικήσεις ἐμοί; τί; θὰ κατοικήσῃς μετ’ ἐμοῦ; Αἰσχύλ. Χο. 909· καὶ οὕτω καθόλου προηγουμένων ἐρωτηματικῶν μορίων ἦ γάρ…; ἀλήθεια, ἦτο…; Σοφ. Ο. Τ. 1000, 1039, κτλ.· τί γάρ; quid enim? δηλ. «πρέπει νὰ ἔχῃ οὕτω», ὁ αὐτ. Ο. Κ. 539, 542, 547 κτλ· ἴδε Herm. Vig. ἀρ. 108· κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸ πῶς γάρ; πόθεν γάρ; δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχῃ οὕτω· - τί γὰρ δήποτε; quidnam enim? Δημ. 528. 12· ἀλλ’ ὡσαύτως ἄνευ μορίου τινός, ὡς Αἰσχύλ. Χο. 927. 2) ἐπιτείνει εὐχήν, μετὰ τῆς εὐκτικῆς, κακῶς γὰρ ἐξόλοιο! εἴθε νὰ ἀφανισθῇς! Εὐρ. Κύκλ. 261· παρ’ Ὁμήρ. ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον αἳ γάρ, Ἀττ. εἰ ἢ εἴθε γάρ, Λατ. utinam· οὕτω καὶ πῶς γάρ, εἴθε νὰ...· - ἴδε ἐν λ. εἰ VII. 2. β. IV. ΕΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜῼ ΜΕΤ’ ΑΛΛΩΝ ΜΟΡΙΩΝ: 1) ἀλλὰ γάρ, ἔνθα τὸ γὰρ περιέχει τὸν λὸγον προτάσεως, ἥτις πρέπει νὰ νοηθῇ καὶ τεθῇ μεταξὺ τοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ γάρ, ὡς, ἀλλ’ ἐν γὰρ Τρώων πεδίῳ, ἀλλὰ [πολὺ διαφόρως], διότι…, Ἰλ. Ο. 739· άλλά γὰρ ἥκουσ’ αἵδ’ ἐπὶ πρᾶγος πικρόν, ἀλλὰ [σιώπα], διότι.., Αἰσχύλ. Θήβ. 861· ἀλλ’ οὐ γάρ σ’ ἐθέλω…, ἀλλὰ [πρόσεχε], διότι…, Ἰλ. Η. 242, πρβλ. Ὀδ. Ξ. 355, κτλ.· - πλήρης ἡ σύνταξις εὕρηται παρ’ Ἡροδ. 9. 109, ἀλλ’, οὐ γὰρ ἔπειθε, διδοῖ τὸ φᾶρος, ὥστε τὸ γὰρ δὲν ἔπρεπε κυρίως νὰ ἀκολουθῇ τῷ ἀλλά, ὡς παρ’ Ἀττ., ἀλλ’ ἔπρεπε νὰ ἀκολουθῇ τῇ δευτέρᾳ ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τῆς προτάσεως λέξει, ὡς παρ’ Ὁμ. ἔνθ’ ἀνωτ. 2) γὰρ ἄρα, διότι ἀληθῶς, διότι τῷ ὄντι, Πλάτ. Πρωτ. 309C, 315C. 3) γὰρ δή, διότι βέβαια, διότι ὡς γνωστόν, Ἰλ. Β. 301, Ψ. 607, Ἡρόδ. 1. 34. 114, κτλ.· φαμὲν γὰρ δή, μάλιστα, βεβαίως λέγομεν οὕτω, Πλάτ. Θεαιτ. 187Ε, πρβλ. 164D· πρβλ. οὐ γὰρ δή. 4) γάρ νυ Ὀδ. Ξ. 359. 5) γὰρ οὖν, «διότι τῇ ἀληθείᾳ..», πρὸς βεβαίωσιν ἢ ἐξήγησιν, Ἰλ. Ο. 232, Ἡρόδ. 5. 34, καὶ Ἀττ., ἴδε Πόρσ. Μήδ. 585· φησὶ γὰρ οὖν, «μάλιστα, λέγει βέβαια», Πλάτ. Θεαιτ. 170Α· ὡσαύτως, γὰρ οὖν δὴ ὁ αὐτ. Παρμ. 148C, κτλ.· πρβλ. οὐ γάρ οὖν, τοιγαροῦν. 6) γάρ που, διότι ὑποθέτω, στοχάζομαι…, ὁ αὐτ. Πολ. 381C, κτλ.· πρβλ. οὐ γάρ που. 7) γάρ ῥα, ὡς τὸ γὰρ ἄρα, ἴδε παρ’ Ὁμ. 8) γάρ τε, Λατ. etenim, Ἰλ. Ψ. 156· πρβλ. τε. 9) γάρ τοι ποιεῖ τὴν αἰτιολογίαν ἰσχυροτέραν, διότι βεβαίως…, συχνότατα, ὡς ἐν Εὐρ. Ἑλ. 93, Ἱκέτ. 564· πρβλ. οὐ γάρ τοι, τοιγάρτοι. Β. ΘΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΟΥ: - τὸ γάρ, ὡς τὸ Λατ. enim, κυρίως τίθεται δεύτερον μετὰ τὴν πρώτην λέξιν ἐν τῇ προτάσει, ἀλλὰ παρὰ ποιηταῖς δύναται νὰ κατέχῃ τὴν τρίτην ἢ τετάρτην θέσιν, ὅταν αἱ προηγούμεναι λέξεις ίσχυρῶς ἀλλήλαις συνδέωνται, ὡς ὁ μὲν γὰρ… Σοφ. Αἴ. 764· χή ναῦς γὰρ… ὁ αὐτ. Φ. 527· τό τ’ εἰκαθεῖν γάρ… ὁ αὐτ. Ἀντ. 1096· τὸ μὴ θέμις γὰρ… Αἰσχύλ. Χο. 641, πρβλ. 753· ἐνίοτε ὅμως καὶ ὅπου δὲν ὑπάρχει τοιαύτη σύνδεσις τίθεται τρίτον ἕνεκα μετρικῶν λόγων (Αἰσχύλ. Ἀγ. 222, 729, Σοφ. Φ. 219), ἢ τέταρτον (Ἀριστοφ. Ὄρν. 1545)· - ἀλλ’ ἡ ἐλευθερία τῶν μεταγενεστ. κωμικῶν ποιητῶν ἦτο μεγαλειτέρα, διότι ἔθετον αὐτὸ πέμπτον, (Μένανδ. παρ’ Ἀθην. 132D)· ἕκτον (Ἀντιφ. Αὐτόθι 339Β)· ἔτι δὲ καὶ ἕβδομον (Ἄλεξ. αὐτόθι 21D, Ἀθηνίων 660Ε). Ὁ Σοφ. μεταχειρίζεται ἅπαξ τὴν τοιαὺτην ἐλευθερίαν, Φ. 1451 καιρὸς καὶ πλοῦς ὅδ’ ἐπείγει γὰρ κατὰ πρύμναν. 2) παρεντίθενται μεταξὺ τῆς λέξεως καὶ τοῦ δεικτικοῦ προσχηματισμοῦ -ί, ὡς, νυνγαρὶ ἀντὶ νυνὶ γάρ· ἴδε νῦν.

French (Bailly abrégé)

conj. touj. placée après un mot;
car, en effet :
I. 1 pour démontrer que ce qui vient d’être dit est naturel ou possible : Ζεὺς πολλῶν πολίων κατέλυσε κάρηνα· τοῦ γὰρ κράτος ἐστὶ μέγιστον IL Zeus a renversé les faîtes de beaucoup de villes ; car sa puissance est très grande ; qqf avant la propos. qu’elle explique : Ἀτρείδη, πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσιν Ἀχαιοί, τῷ σε χρὴ πόλεμον παῦσαι, IL fils d’Atrée, tant de Grecs sont morts déjà qu’il te faut cesser la guerre (litt. il te faut… car beaucoup de Grecs, etc.) ; dans ce cas, le sujet de la propos, principale devient qqf par attract. le rég. de la propos. où se trouve γάρ : τῶν δὲ πᾶν γὰρ ἦν τὸ πλῆθος αὐτών μεταίτιον οὐκ ἐδέκοντο (pour οἱ δέ, πᾶν γὰρ ἦν… οὐκ ἐδέκοντο) HDT ceux-ci, car toute la foule était leur complice, n’accueillaient pas, etc. ; τῇ δὲ κακῶς γὰρ ἔδεε γενέσθαι εἶπε (pour ἡ δὲ, κακῶς γὰρ…, εἶπε) HDT celle-ci, car il fallait qu’il lui arrivât malheur, dit ; τῶν δὲ Ἀθηναίων ἔτυχε γὰρ πρεσβεία ἐν τῇ Λακεδαίμονι παροῦσα, καὶ ὡς ᾔσθοντο (pour οἱ δὲ Ἀθηναῖοι, ἔτυχε γὰρ πρεσβεία…, ὡς ᾔσθοντο) THC les Athéniens, car leur ambassade se trouvait justement à Lacédémone, apprenant que…;
2 pour justifier une affirmation implicitement contenue dans ce qui vient d’être dit : ἐπιστευόμην ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων· οὐ γὰρ ἄν με ἔπεμπον πάλιν πρὸς ὑμᾶς (s.e. εἰ μὴ ἐπίστευον) XÉN j’avais la confiance des Lacédémoniens, car autrement ils ne m’auraient pas renvoyé auprès de vous ; οὔκουν ἀνάγκη ἐστί ; ἀνάγκη γάρ, ἔφη XÉN n’est-ce pas chose nécessaire ? Oui, en effet, dit-il, cela est nécessaire;
II. pour expliquer ce qu’on vient de faire entendre (γάρ correspond alors au français : c’est que) : λεκτέα ἃ γιγνώσκω· ἔχει γὰρ ἡ χώρα πεδία κάλλιστα XÉN je dois dire ce que je sais, c’est que le pays a des plaines magnifiques. En ce sens γάρ est souvent annoncé par les locut. τὸ δὲ μέγιστον, ὃ δὲ μέγιστον ou δεινότατον, etc. : ὃ δὲ πάντων ἀδικώτατον ἔδοξε· τῶν γὰρ προγεγραμμένων ἠτίμωσεν υἱούς PLUT ce qui parut le plus injuste de tout, c’est qu’il déclara infâmes les enfants des proscrits ; τούτου δὲ τεκμήριον· τόδε γὰρ HDT en voici la preuve, c’est que… ; de même, après les formules qui annoncent un avis, une explication, etc. (σκέψασθε δέ, δῆλον δέ, μαρτύριον δέ, etc. examinez donc, cela est évident, et la preuve, etc.);
III. pour tirer une sorte de conclusion de ce qui vient d’être dit ou indiqué, au sens du franç. donc, ainsi donc : ποιμὴν γὰρ ἦσθα ; SOPH tu étais donc pâtre ? ὄλωλε γὰρ δύστηνος ; SOPH l’infortuné est-il donc mort ? particul. dans les loc. τίς γὰρ… ; τί γὰρ… ; ἦ γὰρ… ; etc. : τίς γάρ σε θεῶν ἐμοὶ ἄγγελον ἦκεν ; IL quel dieu t’a donc envoyée vers moi en messagère ? τί γάρ ; SOPH quoi donc en effet ? càd comment n’en serait-il pas ainsi ? cela doit être ; au contraire : πῶς γάρ ; πόθεν γάρ ; ATT comment donc en effet (cela serait-il) ? càd cela ne peut pas être, cela est impossible;
Locutions : 1 ἀλλὰ γάρ, mais en effet, mais (il n’en est pas ainsi), car, etc. ; ἀλλ’ οὐ γάρ σ’ ἐθέλω βαλέειν λάθρῃ ὀπιπτεύσας IL mais (ne crains pas), car je ne veux pas te frapper après t’avoir guetté en cachette;
2 γὰρ ἄρα, γάρ ῥα, γὰρ δή, γάρ νυ, oui certes, car (cela est);
3 γάρ τε, et en effet;
4 γὰρ οὖν, car en vérité.
Étymologie: γε, ἄρα.

English (Autenrieth)

(γέ, ἄρα): for, namely; but often not to be translated, as in strong asseverations (esp. ἦ γάρ), Il. 1.293, 342, 355, and in questions, ὦ Κίρκη, πῶς γάρ με κέλεαι σοὶ ἤπιον εἶναι, ‘how canst thou bid me?’ Od. 10.337; similarly after interjections, and in wishes, αἲ γάρ, εἰ or εἴθε γάρ. The causal (for) and explanatory (namely) uses need no illustration. ἀλλὰ... γάρ, but yet, but really, Il. 7.242, Od. 10.202; freq. in combination (γάρ) δή, οὖν, ῥά, τέ, τοί.

{{Slater |sltr=γάρ particle, always in second or third position.
   1 not joined with other particles.
  &nnbsp;a gives reason for what precedes. ἔστι δ' ἀνδρὶ φάμεν ἐοικὸς ἀμφὶ δαιμόνων καλά. μείων γὰρ αἰτία (O. 1.35) λάθα δὲ πότμῳ σὺν εὐδαίμονι γένοιτ' ἄν. ἐσλῶν γὰρ ὑπὸ χαρμάτων πῆμα θνᾴσκει (O. 2.19) (If a man had the qualities I describe, he would be celebrated.) ἴστω γὰρ ἐν τούτῳ πεδίλῳ δαιμόνιον πόδ' ἔχων Σωστράτου υἱός (but cf. h infra) (O. 6.8) ὄτρυνον νῦν ἑταίρους, Αἰνέα, . ἐσσὶ γὰρ ἄγγελος ὀρθός (O. 6.90) ἀσκεῖται Θέμις ἔξοχ' ἀνθρώπων (sc. in Aigina). ὅτι γὰρ πολὺ καὶ πολλᾷ ῥέπῃ, ὀρθᾷ διακρῖναι φρενὶ δυσπαλές because Aigina is a great commercial state — and is bound to reverence the rule of righteous dealing, Sandys (O. 8.23) πάγον Κρόνου προσεφθέγξατο· πρόσθε γὰρ νώνυμνος (O. 10.50) Ἱμέραν εὐρυσθενἔ ἀμφιπόλει, σώτειρα Τύχα. τὶν γὰρ ἐν πόντῳ κυβερνῶνται θοαὶ νᾶες (cf. f infra) (O. 12.3) ναυσιφορήτοις δ' ἀνδράσι πρώτα χάρις πομπαῖον ἐλθεῖν οὖρον· ἐοικότα γὰρ καὶ τελευτᾷ φερτέρου νόστου τυχεῖν (P. 1.34) ἐμὲ δὲ χρεὼν φεύγειν δάκος ἀδινὸν κακαγοριᾶν. εἶδον γὰρ Ἀρχίλοχον (P. 2.54) “ἱκόμαν οἴκαδ' . πεύθομαι γάρ νιν Πελίαν ἁμετέρων ἀποσυλᾶσαι βιαίως ἀρχεδικᾶν τοκέων” (P. 4.109) ἔλπετο δ' οὐκέτι οἱ κεῖνον γε πράξασθαι πόνον. κεῖτο γὰρ (δέρμα sc.) λόχμᾳ (P. 4.244) μακρά μοι νεῖσθαι κατ' ἀμαξιτόν· ὥρα γὰρ συνάπτει (P. 4.247) θεόθεν ἐραίμαν καλῶν, δυνατὰ μαιόμενος ἐν ἁλικίᾳ. τῶν γὰρ ἀνὰ πόλιν εὑρίσκων τὰ μέσα μεκροτέρῳ ὄλβῳ τεθαλότα, μέμφομ' αἶσαν τυραννίδων (P. 11.52) ἵκετ' ὀξείαις ἀνίαισι τυπείς· τὸ γὰρ οἰκεῖον πιέζει πάνθ ὁμῶς (N. 1.53) ἔστα δὲ θάμβει δυσφόρῳ τερπνῷ τε μιχθείς. εἶδε γὰρ (N. 1.56) ἵκεο Δωρίδα νᾶσον Αἴγιναν· ὕδατι γὰρ μένοντ' ἐπ Ἀσωπίῳ μελιγαρύων τέκτονες κώμων νεανίαι (N. 3.3) ἀπότρεπε αὖτις Εὐρώπαν ποτὶ χέρσον ἔντεα ναός· ἄπορα γὰρ λόγον Αἰκακοῦ παίδων τὸν ἅπαντά μοι διελθεῖν (N. 4.71) εὔθυν' ἐπὶ τοῦτον, ἄγε, Μοῖσα, οὖρον ἐπέων εὐκλέα· παροιχομένων γὰρ ἀνέρων (N. 6.29) ἀμπνέων τε πρίν τι φάμεν. πολλὰ γὰρ πολλᾷ λέλεκται, νεαρὰ δ' ἐξευρόντα δόμεν βασάνῳ ἐς ἔλεγχον ἅπας κίνδυνος (N. 8.20) ἀλλ' ἐπέων γλυκὺν ὕμνον πράσσετε. τὸ κρατήσιππον γὰρ ἐς ἅρμ ἀναβαίνων αὐδὰν μανύει (N. 9.4) ἔργα τε πολλὰ μενοινῶντες· δέδεται γὰρ ἀναιδεῖ ἐλπίδι γυῖα (N. 11.45) οἱ μὲν πάλαι ῥίμφα παιδείους ἐτόξευον μελιγάρυας ὕμνους · ἁ Μοῖσα γὰρ οὐ φιλοκερδής τω τότ' ἦν (I. 2.6) ἔστι μοι θεῶν ἕκατι μυρία παντᾷ κέλευθος· ὦ Μέλισσ, εὐμαχανίαν γὰρ ἔφανας (I. 4.2) δαπάνᾳ χαῖρον ἵππων. τῶν ἀπειράτων γὰρ ἄγνωτοι σιωπαί (I. 4.30) προφρόνων Μοισᾶν τύχομεν, κεῖνον ἅψαι πυρσὸν ὕμνων καὶ Μελίσσῳ . τόλμα γὰρ εἰκὼς θυμὸν ἐριβρεμετᾶν θηρῶν λεόντων ἐν πόνῳ (I. 4.45) ἐμοὶ δὲ μακρὸν πάσας ἀναγήσασθ' ἀρετάς· Φυλακίδᾳ γὰρ ἧλθον, ὦ Μοῖσα, ταμίας Πυθέᾳ τε κώμων (I. 6.57) κώμαζ' ἔπειτεν Στρεψιάδᾳ· φέρει γὰρ Ἰσθμοῖ νίκαν παγκρατίου (I. 7.21) ἄλοχον εὐειδέα θέλων ἑκάτερος ἑὰν ἔμμεν. ἔρως γὰρ ἔχεν (I. 8.29) τὸν αἰνεῖν ἀγαθῷ παρέχει· ἥβαν γὰρ οὐκ ἄπειρον ὑπὸ χειᾷ καλῶν δάμασεν (I. 8.70) ἐν ζαθέῳ με δέξαι χρόνῳ . ὕδατι γὰρ ἐπὶ χαλκοπύλῳ ἦλθον ἔταις ἀμαχανίαν ἀλέξων (Pae. 6.7) ἀγῶνα Λοξίᾳ καταβάντ' εὐρὺν ἐν θεῶν ξενίᾳ. θύεται γὰρ ἀγλαᾶς ὑπὲρ Πανελλάδος (Pae. 6.62) πιστὰ δ Ἀγασικλέει μάρτυς ἤλυθον ἐς χορὸν ἐσλοῖς τε γονεῦσιν ἀμφὶ προξενίαισι. τίμαθεν γὰρ (Wil.: τιμαθέντας Π.) Παρθ. 2. . ἀσκὸς δ' οὔτε τις ἀμφορεὺς ἐλίνυεν δόμοις. πέλλαι γὰρ ξύλιναι πίθοι τε πλῆσθεν *fr. 104b. 5.* πρέπει δ' ἐσλοῖσιν ὑμνεῖσθαι . τοῦτο γὰρ ἀθανάτοις τιμαῖς ποτιψαύει fr. 121. 3.
   b gives an explanation of what precedes. αἴτει πανδόκῳ ἄλσει σκιαρόν τε φύτευμα . ἤδη γὰρ αὐτῷ ἀντέφλεξε Μήνα i. e. for by now all else was ready (O. 3.19) νίσεται σὺν παισὶ Λήδας. τοῖς γὰρ ἐπέτρεπεν ἀγῶνα νέμειν (O. 3.36) ζεῦξον ἤδη μοι σθένος ἡμιόνων . κεῖναι γὰρ ἐξ ἀλλᾶν ὁδὸν ἁγεμονεῦσαι ταύταν ἐπίστανται (O. 6.25) ἅπαντας ἐν οἴκῳ εἴρετο παῖδα τὸν Εὐάδνα τέκοι· Φοίβου γὰρ αὐτὸν φᾶ γεγάκειν πατρός (O. 6.49) ἄγνωμον δὲ τὸ μὴ προμαθεῖν. κουφότεραι γὰρ ἀπειράτων φρένες (O. 8.61) χαρίτων νέμομαι κᾶπον· κεῖναι γὰρ ὤπασαν τὰ τέρπν (O. 9.28) ἄνευ δὲ θεοῦ, σεσιγαμένον οὐ σκαιότερον χρῆμ' ἕκαστον. ἐντὶ γὰρ ἄλλαι ὁδῶν ὁδοὶ περαίτεραι i. e. since we are gifted in different directions (O. 9.104) τὰν ὀλβίαν Κόρινθον . ἐν τᾷ γὰρ Εὐνομία ναίει (O. 13.6) ἀνάγνωτέ μοι Ἀρχεστράτου παῖδα . γλυκὺ γὰρ αὐτῷ μέλος ὀφείλων ἐπιλέλαθ (O. 10.3) ἐρύκετον ψευδέων ἐνιπὰν ἀλιτόξενον. ἕκαθεν γὰρ ἐπελθὼν ὁ μέλλων χρόνος ἐμὸν καταίσχυνε βαθὺ χρέος (O. 10.7) May my poetry be effective. Μοίσαις γὰρ ἀγλαοθρόνοις ἑκὼν Ὀλιγαιθίδαισίν τ' ἔβαν ἐπίκουρος (O. 13.96) τόνδε κῶμον ἐπ' εὐμενεῖ τύχᾳ κοῦφα βιβῶντα. Λυδῷ γὰρ Ἀσώπιχον ἐν τρόπῳ ἐν μελέταις τ ἀείδων ἔμολον (O. 14.17) καιρὸν εἰ φθέγ- ξαιο, μείων ἕπεται μῶμος ἀνθρώπων. ἀπὸ γὰρ κόρος ἀμβλύνει αἰανὴς ταχείας ἐλπίδας (P. 1.82) With the help of Artemis he mastered his horses. ἐπὶ γὰρ ἰοχέαιρα παρθένος χερὶ διδύμᾳ τίθησι κόσμον (P. 2.9) νεφέλᾳ παρελέξατο ψεῦδος γλυκὺ μεθέπων . εἶδος γὰρ ὑπεροχωτάτᾳ πρέπεν Οὐρανιᾶν θυγατέρι Κρόνου (P. 2.38) “αἷμά οἱ κείναν λάβε σὺν Δαναοῖς εὐρεῖαν ἄπειρον· τότε γὰρ μεγάλας ἐξανίστανται Λακεδαίμονος” (P. 4.48) Μοίσαισι δώσω καὶ τὸ πάγχρυσον νάκος κριοῦ· μετὰ γὰρ κεῖνο πλευσάντων Μινυᾶν θεόπομποί σφισιν τιμαὶ φύτευθεν (P. 4.68) “οὐ πρέπει νῷν χαλκοτόροις ξίφεσιν οὐδ' ἀκόντεσσιν μεγάλαν προγόνων τιμὰν δάσασθαι. μῆλά τε γάρ τοι ἐγὼ καὶ βοῶν ξανθὰς ἀγέλας ἀφίημ” (P. 4.148) κινηθμὸν ἀμαιμάκετον ἐκφυγεῖν πετρᾶν. δίδυμαι γὰρ ἔσαν” (P. 4.209) ἀκηράτοις ἁνίαις . κατέκλασε γὰρ ἐντέων σθένος οὐδέν (P. 5.34) ἔχεις καὶ πεδὰ μέγαν κάματον λόγων φερτάτων μναμήἰ· ἐν τεσσαράκοντα γὰρ πετόντεσσιν ἁνιόχοις ὅλον δίφρον κομίξαις (P. 5.49) Ἡσυχία, τιμὰν Ἀριστομένει δέκευ. τὺ γὰρ τὸ μαλθακὸν ἔρξαι τε καὶ παθεῖν ὁμῶς ἐπίστασαι (P. 8.6) “τὸ δὲ οἴκοθεν ἀντία πράξει. μόνος γὰρ ἐκ Δαναῶν στρατοῦ θανόντος ὀστέα λέξαις υἱοῦ” (P. 8.52) θεῶν δ' ὄπιν ἄφθονον αἰτέω, λτ;γτ;έναρκες, ὑμετέραις τύχαις. εἰ γάρ τις ἐσλὰ πέπαται μὴ σὺν μακρῷ πόνῳ, πολλοῖς σοφὸς δοκεῖ but ultimately it is god who is responsible for good fortune (P. 8.73) Ἱπποκλέᾳ θέλοντες ἀγαγεῖν ἐπικωμίαν ἀνδρῶν κλυτὰν ὄπα· γεύεται γὰρ ἀέθλων (P. 10.7) κώπαν σχάσον . ἐγκωμίων γὰρ ἄωτος ὕμνων ἐπ' ἄλλοτ ἄλλον ὥτε μέλισσα θύνει λόγον (P. 10.53) χρὴ δ' ἐν εὐθείαις ὁδοῖς στείχοντα μάρνασθαι φυᾷ. πράσσει γὰρ ἔργῳ μὲν σθένος, βουλαῖσι δὲ φρήν (N. 1.26) I had rather be generous to my friends than miserly. κοιναὶ γὰρ ἔρχοντ' ἐλπίδες πολυπόνων ἀνδρῶν (but cf. Σ: ἐλπίδος ποτὲ διαπεσὼν τῆς ἴσης τύχοι ἂν ἀμοιβῆς) (N. 1.32) κτείνοντ' ἐλάφους ἄνευ κυνῶν δολίων θ ἑρκέων. ποσσὶ γὰρ κράτεσκε (N. 3.52) τὸ δ' ἐναντίον ἔσκεν· πολλὰ γάρ μιν παντὶ θυμῷ παρφαμένα λιτάνευεν (N. 5.31) ἴχνεσιν ἐν Πραξιδάμαντος ἑὸν πόδα νέμων πατροπάτορος ὁμαιμίοις. κεῖνος γὰρ Ὀλυμπιόνικος ἐὼν (N. 6.17) εὔδοξος ἀείδεται Σωγένης . πόλιν γὰρ φιλόμολπον οἰκεῖ (N. 7.9) εἰ δὲ τύχῃ τις ἔρδων, μελίφρον' αἰτίαν ῥοαῖσι Μοισᾶν ἐνέβαλε· ταὶ μεγάλαι γὰρ ἀλκαὶ σκότον πολὺν ὕμνων ἔχοντι δεόμεναι (N. 7.12) βασιλῆα δὲ θεῶν πρέπει δάπεδον ἂν τόδε γαρυέμεν ἡμέρᾳ ὀπί. λέγοντι γὰρ Αἰακόν μιν φυτεῦσαι (N. 7.84) λευκανθέα σώμασι πίαναν καπνόν· ἑπτὰ γὰρ δαίσαντο πυραὶ νεογυίους φῶτας (N. 9.24) ἴστω λαχὼν ὄλβον. εἰ γὰρ ἅμα κτεάνοις πολλοῖς ἐπίδοξον ἄρηται κῦδος, οὐκ ἔστι πρόσωθεν (N. 9.46) ἀξιωθείην κεν Ἄργει μὴ κρύπτειν φάος ὀμμάτων. νικαφορίαις γὰρ ὅσαιςἱπποτρόφον ἄστυ τὸ Προίτοιο θάλησεν† (N. 10.41) ἴδεν Λυγκεὺς δρυὸς ἐν στελέχει ἡμένους. κείνου γὰρ ἐπιχθονίων πάντων γένετ' ὀξύτατον ὄμμα (N. 10.62) οὐκ ἀγνῶτες ὑμῖν ἐντὶ δόμοι οὔτε κώμων . οὐ γὰρ πάγος οὐδὲ προσάντης ἁ κέλευθος γίνεται, εἴ τις εὐδόξων ἐς ἀνδρῶν ἄγοι τιμὰς Ἑλικωνιάδων (I. 2.33) ἐκ λεχέων ἀνάγει φάμαν παλαιὰν εὐκλέων ἔργων. ἐν ὕπνῳ γὰρ πέσεν (I. 4.23) ἔστιν δ' ἀφάνεια τύχας καὶ μαρναμένων . τῶν τε γὰρ καὶ τῶν διδοῖ (I. 4.33) Homer has perpetuated the fame of Aias. τοῦτο γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει, εἴ τις εὖ εἴτῃ τι (I. 4.40) We sing the praise of the victorious sons of Lampon. εἰ γάρ τις ἀνθρώπων πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰς, ἐσχατιαῖς ἤδη πρὸς ὄλβου βάλλετ' ἄγκυραν (I. 6.10) τιμὰ δ' ἀγαθοῖσιν ἀντίκειται. ἴστω γὰρ σαφὲς ἀστῶν γενεᾷ μέγιστον κλέος αὔξων (I. 7.27) τὸ δὲ πρὸ ποδὸς ἄρειον ἀεὶ βλέπειν χρῆμα πάν. δόλιος γὰρ αἰὼν ἐπ' ἀνδράσι κρέμαται (I. 8.14) ἐπέων δὲ καρπὸς οὐ κατέφθινε· φαντὶ γὰρ ξύν' ἀλέγειν καὶ γάμον Θέτιος ἄνακτας (I. 8.46) ἔλαθεν οὐδὲ τὸν εὐρυφαρέτραν ἑκαβόλον· ὤμοσε [γὰρ θ]εὸς (supp. Housman) Πα. . 112. ἐπεύχομαι εὐμαχανίαν διδόμεν. τυφλα[ὶ γὰρ] ἀνδρῶν φρένες, ὅστις ἄνευθ' Ἐλικωνιάδων ἐρευνᾷ σοφίας ὁδόν Πα. 7 B. 18. Δαμαίνας παῖ, ἁγέο. τὶν γὰρ εὔφρων ἕψεται πρώτα θυγάτηρ ὁδοῦ Παρθ. 2. 67. The soul survives the body. τὸ γάρ ἐστι μόνον ἐκ θεῶν fr. 131b. 2.
   c introduces narrative in elaboration of what precedes.—δέξαιτόνδε κῶμον. ψαύμιος γὰρ ἵκει ὀχέων, ὅς (O. 4.10) ἔμαθε δὲ σαφές· εὐμενέσσι γὰρ παρὰ Κρονίδαις γλυκὺν ἑλὼν βίοτον, μακρὸν οὐχ ὑπέμεινεν ὄλβον (P. 2.25) ἔσχε τοι ταύταν μεγάλαν ἀυάταν καλλιπέπλου λῆμα Κορωνίδος. ἐλθόντος γὰρ εὐνάσθη ξένου (P. 3.25) “φαμὶ διδασκαλίαν Χίρωνος οἴσειν. ἀντρόθε γὰρ νέομαι” (P. 4.102) “δύνασαι δ' ἀφελεῖν μᾶνιν χθονίων. κέλεται γὰρ ἑὰν ψυχὰν κομίξαι Φρίξος” (P. 4.159) σπέρμ' ὑμετέρας ἀκτῖνος ὄλβου δέξατο μοιρίδιον ἆμαρ ἢ νύκτες· τόθι γὰρ γένος Εὐφάμου φυτευθὲν (P. 4.256) ἐπέγνω μὲν Κυράνα δικαιᾶν Δαμοφίλου πραπίδων. κεῖνος γὰρ ἐν παισὶν νέος (P. 4.281) ἔχοντι τὰν (Κυράναν sc.) χαλκοχάρμαι ξένοι Τρῶες Ἀντανορίδαι. σὺν Ἑλένᾳ γὰρ μόλον (P. 5.83) Ἀντίλοχος ἀναμείναις Μέμνονα. Νεστόρειον γὰρ ἵππος ἅρμ' ἐπέδα (P. 6.32) ἴτω τεὸν χρέος, ὦ παῖ . παλαισμάτεσσι γὰρ ἰχνεύων ματραδελφεοὺς (P. 8.35) ἄκουσεν Δαναόν ποτ' ἐν Ἄργει οἷον εὗρεν τεσσαράκοντα καὶ ὀκτὼ παρθένοισι ὠκύτατον γάμον. ἔστασεν γὰρ (P. 9.114) τυφλὸν δ' ἔχει ἦτορ ὅμιλος ἀνδρῶν ὁ πλεῖστος. εἰ γὰρ ἦν ἓ τὰν ἀλάθειαν ἰδέμεν, οὔ κεν ὅπλων χολωθεὶς ὁ καρτερὸς Αἴας ἔπαξε (N. 7.24) πολλά νιν πολλοὶ λιτάνευον ἰδεῖν· ἀβοατὶ γὰρ ἡρώων ἄωτοι περιναιεταόντων ἤθελον (N. 8.9) ἄμφαινε κυδαίνων πόλιν. φεῦγε γὰρ Ἀμφιαρῆ ποτὲ (N. 9.13) φθιμένου Κάστορος ἐν πολέμῳ. τὸν γὰρ Ἴδας ἔτρωσεν (N. 10.60) καὶ πάθον δεινὸν παλάμαις Ἀφαρητίδαι Διός· αὐτίκα γὰρ ἦλθε Λήδας παῖς (N. 10.65) ἐθέλω ἢ Καστορείῳ ἢ Ἰολάοἰ ἐναρμόξαι μιν ὕμνῳ. κεῖνοι γὰρ ἡρώων διφρηλάται Λακεδαίμονι καὶ Θήβαις ἐτέκνωθεν κράτιστοι (I. 1.17) ἤρχετο μόροιο κάρυξ. ἦν γάρ τι παλαίφατον[ fr. 140a. 69 (43) introducing argument, proof, example: It is easy for a poet to praise a man for his labours. μισθὸς γὰρ ἄλλοις ἄλλος ἐπ' ἔργμασιν ἀνθρώποις γλυκὺς . ὃς δ ἀμφ ἀέθλοις ἄρηται κῦδος ἁβρόν, εὐαγορηθεὶς κέρδος ὕψιστον δέκεται (I. 1.47) You Graces are a source of pleasure to men. οὐδὲ γὰρ θεοὶ σεμνᾶν Χαρίτων ἄτερ κοιρανέοντι χοροὺς οὔτε δαῖτας (O. 14.8) μέγιστον δ' αἰόλῳ ψεύδει γέρας ἀντέταται. κρυφίαισι γὰρ ἐν ψάφοις Ὀδυσσῆ Δαναοὶ θεράπευσαν (N. 8.26) cf. (N. 7.24)
   d after a verb of announcing or simm. κοινὸν λόγον φίλαν τείσομεν ἐς χάριν. νέμει γὰρ Ἀτρέκεια πόλιν (O. 10.13) Χάριτες, κλῦτ' ἐπεὶ εὔχομαι· σὺν γὰρ ὑμῖν (O. 14.5) “κέκλυτε . φαμὶ γὰρ” (P. 4.14) ἀπὸ δ' αὐτὸν ἐγὼ Μοίσαισι δώσω καὶ τὸ πάγχρυσον νάκος κριοῦ. τίς γὰρ ἀρχὰ δέξατο ναυτιλίας; (P. 4.70) γνῶθι νῦν τὰν Οἰδιπόδα σοφίαν. εἰ γὰρ (P. 4.263) ἀκούσατ. ἦ γὰρ ἑλικώπιδος Ἀφροδίτας ἄρουραν ἤ Χαρίτων ἀναπολίζομεν (P. 6.1) εἰρήσεταί που κἀν βραχίστοις. ἄραντο γὰρ νίκας ἀπὸ παγκρατίου (I. 6.60)
   e introduces an explanation of particular words. Καδμεῖοί νιν οὐκ ἀέκοντες ἄνθεσι μείγνυον, Αἰγίνας ἕκατι. φίλοισι γὰρ φίλος ἐλθὼν ξένιον ἄστυ κατέδρακεν (N. 4.22) ἄπιστον ἔειπ (= ἔειπα). αἰδὼς γὰρ ὑπὸ κρύφα κέρδει κλέπτεται, ἃ φέρει δόξαν (N. 9.33) ἕκαλος ἔπειμι γῆρας ἔς τε τὸν μόρσιμον αἰῶνα. θνᾴσκομεν γὰρ ὁμῶς ἅπαντες. δαίμων δ' ἄισος (I. 7.42) οὐ κό]ρῳ ἀλλ' ἀρετᾷ. [ γ]ὰρ ἁρπαζομένων τεθνάμεν [[βρεϝεμαξρ] χρη]μάτων ἢ κακὸν ἔμμεναι (supp. Lobel) fr. 169. 16.
   f introduces an explanation of something not directly expressed. στρατὸν ἀκρόσοφόν τε καὶ αἰχματὰν ἀφίξεσθαι· τὸ γὰρ ἐμφυὲς οὔτ' αἴθων ἀλώπηξ οὔτ ἐρίβρομοι λέοντες διαλλάξαιντο ἦθος i. e. they are unable to behave in another way for . . . (O. 11.19) Χαρίτων μή με λίποι καθαρὸν φέγγος. Αἰγίνᾳ τε γάρ φαμι πόλιν τάνδ' εὐκλείξαι i. e. they did not leave me in the past for ... (P. 9.90) Zeus buried Amphiareus before Periklymenos struck him from behind. (He was in full flight.) ἐν γὰρ δαιμονίοισι φόβοις φεύγοντι καὶ παῖδες θεῶν (N. 9.27) His parents' lackof ambition prevented Aristagoras competing in Ol. and Pyth. games. (I would have let him.) ναὶ μὰ γὰρ ὅρκον κάλλιον ἂνδηριώντωνἐνόστησ' ἀντιπάλων (N. 11.24) They won in different events. (but not in the pentathlon) οὐ γὰρ ἦν πενταέθλιον (I. 1.26) χρὴ δὲ πᾶν ἔρδοντ' ἀμαυρῶσαι τὸν ἐχθρόν. (Melissos had to use all means possible.) οὐ γὰρ φύσιν ὠαριωνείαν ἔλαχεν (I. 4.49) esp. after voc., Ζεῦ· τεαὶ γὰρ ὧραι i. e. on you I call (O. 4.1) cf. (O. 12.3), (O. 14.5) Φοῖβε, ἐθελήσαις ταῦτα νόῳ τιθέμεν, ἐκ θεῶν γὰρ μαχαναὶ πᾶσαι (P. 1.41) Ζεῦ, τεὸν γὰρ αἷμα, σέο δ' ἀγών (N. 3.65)
   g introduces explanation in parenthesis. ἀλλ' ὅμως, κρέσσον γὰρ οἰκτιρμοῦ φθόνος, μὴ παρίει καλά (P. 1.85) ὁ γὰρ καιρὸς πρὸς ἀνθρώπων βραχὺ μέτρον ἔχει (P. 4.286) ἀλλὰ χαλκὸν μυρίον οὐ δυνατὸν ἐξελέγχειν, μακροτέρας γὰρ ἀριθμῆσαι σχολᾶς, ὅν τε (N. 10.46) Ἀμύκλαθεν γὰρ ἔβα (N. 11.34)
   h introduces the answer to a preceding question. τί μάλα τοῦτο κερδαλέον τελέθει; ἅτε γὰρ ἐννάλιον πόνον ἐχοίσας βαθὺ σκευᾶς ἑτέρας, ἀβάπτιστος εἶμι (P. 2.79) cf. (O. 6.8) ἐπεὶ τίνα πάτραν, τίνα οἶκον ναίων ὀνυμάξεαι ἐπιφανέστερον Ἑλλάδι πυθέσθαι; πάσαισι γὰρ πολίεσι λόγος ὁμιλεῖ Ἑρεχθέος ἀστῶν (P. 7.9) τί ἔλπεαι σοφίαν ἔμμεν, ἃν ὀλίγον τοὶ ἀνὴρ ὑπὲρ ἀνδρὸς ἴσχει; οὐ γὰρ ἔσθ' ὅπως τὰ θεῶν βουλεύματ ἐρευνάσει fr. 61. 3.
   i introducing a question, progressive. τίς γὰρ ἱππείοις ἐν ἔντεσσιν μέτρα ἐπέθηκ; (O. 13.20) cf. (P. 4.70)
   k fragg. ἐπικράνοισι γὰρ fr. 6b. d. ἀριστεύοντα γὰρ ἐν fr. 6b. e. ἦν γὰρ τὸ πάροιθε fr. 33d. 1. τῶν γὰρ ἀντομένων[ (Pae. 2.42) ]γὰρ ἐπῆν πόνος[ (Pae. 8.88) ]σοφίᾳ γὰρ (Pae. 14.40) ]α μὲν γὰρ εὔχομαι (Pae. 16.3) ]ἔσσεται γὰρ ἁδυ[ (Pae. 21.13) ἀιὼν γὰρ (Pae. 22.8) ]γὰρ εὔχομαι. Δ. 1. 1. ]θαμὰ γὰρ οἰκόθεν[ Δ. 4h. 11. τὸ γὰρ πρὶν γενέ[σθαι Παρθ. 1. 2. ]ι γὰρ ὁ [Λοξ]ίας Παρθ. 2. 3. προβάτων γὰρ *fr. 104b. 1. νομάδεσσι γὰρ ἐν Σκύθαις fr. 105b. 1. πάντων γὰρ fr. 140a. 54 (28). ]γάρ σε fr. 140a. 60 (34). κεῖνοι γάρ τ' ἄνοσοι καὶ ἀγήραοι fr. 143. 1. ὁ γὰρ ἔπαινος *fr. 181* ]εν γὰρ, Ἄπολλον[ fr. 215. 8. νικώμενοι γὰρ (v. l. δέ) fr. 229. ]οντι γὰρ ανα[ ?fr. 333a. 15. ]εὔφρων γὰρ[ P. Oxy. 1792. fr. 41. οὐ γὰρ εικ[ P. Oxy. 2442. fr. 68.
   2 εἰ γάρ if only, introducing wish. — “εἰ γὰρ οἴκοι νιν βάλε, αἷμά οἱ κείναν λάβε ἄπειρον” (P. 4.43) with apodosis suppressed. εἰ γὰρ ὁ πᾶς χρόνος ὄλβον μὲν οὕτω καὶ κτεάνων δόσιν εὐθύνοι (P. 1.46) εἰ γάρ σφισιν ἐμπεδοσθενέα βίοτον ἁρμόσαις ἥβᾳ λιπαρῷ τε γήραι διαπλέκοις εὐδαίμον' ἐόντα (N. 7.98)
   3 combined with other particles.
   a καὶ γάρ, καὶ γάρ.
   I for the fact is, emphasising the explanation. ταχέες ἔβαν· καὶ γὰρ ἑκὼν θυμῷ γελανεῖ θᾶσσον ἔντυνεν βασιλεὺς ἀνέμων (P. 4.181) ἔλπομαι δ' τὸν Ἱπποκλέαν θαητὸν ἐν ἅλιξι θησέμεν ἐν καὶ παλαιτέροις, νέαισίν τε παρθένοισι μέλημα. καὶ γὰρ ἑτέροις ἑτέρων ἕρωτες ἔκνιξαν φρένας (P. 10.59) καί τινα φᾶσέ νιν δώσειν μόρῳ· καὶ γὰρ βελέων ὑπὸ ῥιπαῖσι κείνου φαιδίμαν γαίᾳ πεφύρσεσθαι κόμαν ἔνεπεν (N. 1.67) ἀθανάτοις Αἰνησιδάμου παῖδες ἐν τιμαῖς ἔμιχθεν. καὶ γὰρ οὐκ ἀγνῶτες ὑμῖν ἐντὶ δόμοι οὔτε κώμων οὔτε μελικόμπων ἀοιδᾶν (I. 2.30) νόμισαν χρυσὸν ἄνθρωποι περιώσιον ἄλλων. καὶ γὰρ ἐριζόμεναι νᾶες ἐν πόντῳ καὶ λτ;ὑφγτ; ἅρμασιν ἵπποι διὰ τεάν, ὤνασσα, τιμὰν θαυμασταὶ πέλονται (I. 5.4) ἀνορέας ἐπέτρεψας ἕκατι σαόφρονος. καὶ γὰρ ὁ πόντιος Ὀρς[ιτ]ρίαινά νιν περίαλλα βροτῶν τίεν (Pae. 9.47) καὶ γὰρ: καὶ τοὶ γὰρ αἰθοίσας ἔχοντες σπέρμ' ἀνέβαν φλογὸς οὔ (O. 7.48)
   II where the καί goes closely with what follows, and is emphatic, also, even. “καὶ γὰρ σέ, τὸν οὐ θεμιτὸν ψεύδει θιγεῖν, ἔτραπε μείλιχος ὀργὰ” (P. 9.42) καὶ γὰρ αὐτά, ποσσὶν ἄπεπλος ὀρούσαισ' ἀπὸ στρωμνᾶς, ὅμως ἄμυνεν ὕβριν κνωδάλων (N. 1.50) καὶ γὰρ ἐν ἀγαθέᾳ χεῖρας ἱμάντι δεθεὶς Πυθῶνι κράτησεν Καλλίας (N. 6.34) καὶ γάρ: καὶ Νεμέᾳ γὰρ ὁμῶς ἐρέω ταύταν χάριν (O. 8.56) γ. introduces example, yes and, and further καὶ γὰρ Ἀλκμήνας (O. 7.27) καὶ γὰρ βιατὰς Ἄρης (P. 1.10) μὴ φθόνει κόμπον τὸν ἐοικότ' ἀοιδᾷ κιρνάμεν ἀντὶ πόνων. καὶ γὰρ ἡρώων ἀγαθοὶ πολεμισταὶ λόγον ἐκέρδαναν (I. 5.26)
   b introducing double reason.
   I τε γὰρ δέ. κακολόγοι δὲ πολῖται· ἴσχει τε γὰρ ὄλβος οὐ μείονα φθόνον· ὁ δὲ χαμηλὰ πνέων ἄφαντον βρέμει (P. 11.29)
   II μὲν γὰρ δέ. Ὀλυμπίᾳ μὲν γὰρ αὐτὸς γέρας ἔδεκτο, Πυθῶνι δ (O. 2.48) τὸ μὲν γὰρ πατρόθεν τὸ δ' ματρόθεν (O. 7.23) πολλοῖσι μὲν γὰρ ἀείδεται . τὰ δὲ καὶ ἀνδράσιν ἐμπρέπει (P. 8.25) cf. frag. (Pae. 16.3)
   III μὲν γὰρ ἀλλά. ῥᾴδιον μὲν γὰρ πόλιν σεῖσαι . ἀλλ' ἐπὶ χώρας αὖτις ἕσσαι δυσπαλὲς δὴ γίνεται (P. 4.272)
   c γὰρ ὦν, looking to what follows, of course, but then ἐσσὶ γὰρ ὦν σοφός· οὐκ ἄγνωτ' ἀείδω Ἰσθμίαν ἵπποισι νίκαν (I. 2.12)
   d γάρ τοι emphasising general validity of the reason. τὶν δὲ μοῖρ' εὐδαιμονίας ἕπεται. λαγέταν γάρ τοι τύραννον δέρκεται ὁ μέγας πότμος (P. 3.85) I pray to Aiakos as I make this offering to the victors. σὺν θεῷ γάρ τοι φυτευθεὶς ὄλβος ἀνθρώποισι παρμονώτερος (N. 8.17)
   e ἀλλὰ γάρ v. ἀλλά. }} {{Slater |sltr=γάρ particle, always in second or third position.
   1 not joined with other particles.
  &nnbsp;a gives reason for what precedes. ἔστι δ' ἀνδρὶ φάμεν ἐοικὸς ἀμφὶ δαιμόνων καλά. μείων γὰρ αἰτία (O. 1.35) λάθα δὲ πότμῳ σὺν εὐδαίμονι γένοιτ' ἄν. ἐσλῶν γὰρ ὑπὸ χαρμάτων πῆμα θνᾴσκει (O. 2.19) (If a man had the qualities I describe, he would be celebrated.) ἴστω γὰρ ἐν τούτῳ πεδίλῳ δαιμόνιον πόδ' ἔχων Σωστράτου υἱός (but cf. h infra) (O. 6.8) ὄτρυνον νῦν ἑταίρους, Αἰνέα, . ἐσσὶ γὰρ ἄγγελος ὀρθός (O. 6.90) ἀσκεῖται Θέμις ἔξοχ' ἀνθρώπων (sc. in Aigina). ὅτι γὰρ πολὺ καὶ πολλᾷ ῥέπῃ, ὀρθᾷ διακρῖναι φρενὶ δυσπαλές because Aigina is a great commercial state — and is bound to reverence the rule of righteous dealing, Sandys (O. 8.23) πάγον Κρόνου προσεφθέγξατο· πρόσθε γὰρ νώνυμνος (O. 10.50) Ἱμέραν εὐρυσθενἔ ἀμφιπόλει, σώτειρα Τύχα. τὶν γὰρ ἐν πόντῳ κυβερνῶνται θοαὶ νᾶες (cf. f infra) (O. 12.3) ναυσιφορήτοις δ' ἀνδράσι πρώτα χάρις πομπαῖον ἐλθεῖν οὖρον· ἐοικότα γὰρ καὶ τελευτᾷ φερτέρου νόστου τυχεῖν (P. 1.34) ἐμὲ δὲ χρεὼν φεύγειν δάκος ἀδινὸν κακαγοριᾶν. εἶδον γὰρ Ἀρχίλοχον (P. 2.54) “ἱκόμαν οἴκαδ' . πεύθομαι γάρ νιν Πελίαν ἁμετέρων ἀποσυλᾶσαι βιαίως ἀρχεδικᾶν τοκέων” (P. 4.109) ἔλπετο δ' οὐκέτι οἱ κεῖνον γε πράξασθαι πόνον. κεῖτο γὰρ (δέρμα sc.) λόχμᾳ (P. 4.244) μακρά μοι νεῖσθαι κατ' ἀμαξιτόν· ὥρα γὰρ συνάπτει (P. 4.247) θεόθεν ἐραίμαν καλῶν, δυνατὰ μαιόμενος ἐν ἁλικίᾳ. τῶν γὰρ ἀνὰ πόλιν εὑρίσκων τὰ μέσα μεκροτέρῳ ὄλβῳ τεθαλότα, μέμφομ' αἶσαν τυραννίδων (P. 11.52) ἵκετ' ὀξείαις ἀνίαισι τυπείς· τὸ γὰρ οἰκεῖον πιέζει πάνθ ὁμῶς (N. 1.53) ἔστα δὲ θάμβει δυσφόρῳ τερπνῷ τε μιχθείς. εἶδε γὰρ (N. 1.56) ἵκεο Δωρίδα νᾶσον Αἴγιναν· ὕδατι γὰρ μένοντ' ἐπ Ἀσωπίῳ μελιγαρύων τέκτονες κώμων νεανίαι (N. 3.3) ἀπότρεπε αὖτις Εὐρώπαν ποτὶ χέρσον ἔντεα ναός· ἄπορα γὰρ λόγον Αἰκακοῦ παίδων τὸν ἅπαντά μοι διελθεῖν (N. 4.71) εὔθυν' ἐπὶ τοῦτον, ἄγε, Μοῖσα, οὖρον ἐπέων εὐκλέα· παροιχομένων γὰρ ἀνέρων (N. 6.29) ἀμπνέων τε πρίν τι φάμεν. πολλὰ γὰρ πολλᾷ λέλεκται, νεαρὰ δ' ἐξευρόντα δόμεν βασάνῳ ἐς ἔλεγχον ἅπας κίνδυνος (N. 8.20) ἀλλ' ἐπέων γλυκὺν ὕμνον πράσσετε. τὸ κρατήσιππον γὰρ ἐς ἅρμ ἀναβαίνων αὐδὰν μανύει (N. 9.4) ἔργα τε πολλὰ μενοινῶντες· δέδεται γὰρ ἀναιδεῖ ἐλπίδι γυῖα (N. 11.45) οἱ μὲν πάλαι ῥίμφα παιδείους ἐτόξευον μελιγάρυας ὕμνους · ἁ Μοῖσα γὰρ οὐ φιλοκερδής τω τότ' ἦν (I. 2.6) ἔστι μοι θεῶν ἕκατι μυρία παντᾷ κέλευθος· ὦ Μέλισσ, εὐμαχανίαν γὰρ ἔφανας (I. 4.2) δαπάνᾳ χαῖρον ἵππων. τῶν ἀπειράτων γὰρ ἄγνωτοι σιωπαί (I. 4.30) προφρόνων Μοισᾶν τύχομεν, κεῖνον ἅψαι πυρσὸν ὕμνων καὶ Μελίσσῳ . τόλμα γὰρ εἰκὼς θυμὸν ἐριβρεμετᾶν θηρῶν λεόντων ἐν πόνῳ (I. 4.45) ἐμοὶ δὲ μακρὸν πάσας ἀναγήσασθ' ἀρετάς· Φυλακίδᾳ γὰρ ἧλθον, ὦ Μοῖσα, ταμίας Πυθέᾳ τε κώμων (I. 6.57) κώμαζ' ἔπειτεν Στρεψιάδᾳ· φέρει γὰρ Ἰσθμοῖ νίκαν παγκρατίου (I. 7.21) ἄλοχον εὐειδέα θέλων ἑκάτερος ἑὰν ἔμμεν. ἔρως γὰρ ἔχεν (I. 8.29) τὸν αἰνεῖν ἀγαθῷ παρέχει· ἥβαν γὰρ οὐκ ἄπειρον ὑπὸ χειᾷ καλῶν δάμασεν (I. 8.70) ἐν ζαθέῳ με δέξαι χρόνῳ . ὕδατι γὰρ ἐπὶ χαλκοπύλῳ ἦλθον ἔταις ἀμαχανίαν ἀλέξων (Pae. 6.7) ἀγῶνα Λοξίᾳ καταβάντ' εὐρὺν ἐν θεῶν ξενίᾳ. θύεται γὰρ ἀγλαᾶς ὑπὲρ Πανελλάδος (Pae. 6.62) πιστὰ δ Ἀγασικλέει μάρτυς ἤλυθον ἐς χορὸν ἐσλοῖς τε γονεῦσιν ἀμφὶ προξενίαισι. τίμαθεν γὰρ (Wil.: τιμαθέντας Π.) Παρθ. 2. . ἀσκὸς δ' οὔτε τις ἀμφορεὺς ἐλίνυεν δόμοις. πέλλαι γὰρ ξύλιναι πίθοι τε πλῆσθεν *fr. 104b. 5.* πρέπει δ' ἐσλοῖσιν ὑμνεῖσθαι . τοῦτο γὰρ ἀθανάτοις τιμαῖς ποτιψαύει fr. 121. 3.
   b gives an explanation of what precedes. αἴτει πανδόκῳ ἄλσει σκιαρόν τε φύτευμα . ἤδη γὰρ αὐτῷ ἀντέφλεξε Μήνα i. e. for by now all else was ready (O. 3.19) νίσεται σὺν παισὶ Λήδας. τοῖς γὰρ ἐπέτρεπεν ἀγῶνα νέμειν (O. 3.36) ζεῦξον ἤδη μοι σθένος ἡμιόνων . κεῖναι γὰρ ἐξ ἀλλᾶν ὁδὸν ἁγεμονεῦσαι ταύταν ἐπίστανται (O. 6.25) ἅπαντας ἐν οἴκῳ εἴρετο παῖδα τὸν Εὐάδνα τέκοι· Φοίβου γὰρ αὐτὸν φᾶ γεγάκειν πατρός (O. 6.49) ἄγνωμον δὲ τὸ μὴ προμαθεῖν. κουφότεραι γὰρ ἀπειράτων φρένες (O. 8.61) χαρίτων νέμομαι κᾶπον· κεῖναι γὰρ ὤπασαν τὰ τέρπν (O. 9.28) ἄνευ δὲ θεοῦ, σεσιγαμένον οὐ σκαιότερον χρῆμ' ἕκαστον. ἐντὶ γὰρ ἄλλαι ὁδῶν ὁδοὶ περαίτεραι i. e. since we are gifted in different directions (O. 9.104) τὰν ὀλβίαν Κόρινθον . ἐν τᾷ γὰρ Εὐνομία ναίει (O. 13.6) ἀνάγνωτέ μοι Ἀρχεστράτου παῖδα . γλυκὺ γὰρ αὐτῷ μέλος ὀφείλων ἐπιλέλαθ (O. 10.3) ἐρύκετον ψευδέων ἐνιπὰν ἀλιτόξενον. ἕκαθεν γὰρ ἐπελθὼν ὁ μέλλων χρόνος ἐμὸν καταίσχυνε βαθὺ χρέος (O. 10.7) May my poetry be effective. Μοίσαις γὰρ ἀγλαοθρόνοις ἑκὼν Ὀλιγαιθίδαισίν τ' ἔβαν ἐπίκουρος (O. 13.96) τόνδε κῶμον ἐπ' εὐμενεῖ τύχᾳ κοῦφα βιβῶντα. Λυδῷ γὰρ Ἀσώπιχον ἐν τρόπῳ ἐν μελέταις τ ἀείδων ἔμολον (O. 14.17) καιρὸν εἰ φθέγ- ξαιο, μείων ἕπεται μῶμος ἀνθρώπων. ἀπὸ γὰρ κόρος ἀμβλύνει αἰανὴς ταχείας ἐλπίδας (P. 1.82) With the help of Artemis he mastered his horses. ἐπὶ γὰρ ἰοχέαιρα παρθένος χερὶ διδύμᾳ τίθησι κόσμον (P. 2.9) νεφέλᾳ παρελέξατο ψεῦδος γλυκὺ μεθέπων . εἶδος γὰρ ὑπεροχωτάτᾳ πρέπεν Οὐρανιᾶν θυγατέρι Κρόνου (P. 2.38) “αἷμά οἱ κείναν λάβε σὺν Δαναοῖς εὐρεῖαν ἄπειρον· τότε γὰρ μεγάλας ἐξανίστανται Λακεδαίμονος” (P. 4.48) Μοίσαισι δώσω καὶ τὸ πάγχρυσον νάκος κριοῦ· μετὰ γὰρ κεῖνο πλευσάντων Μινυᾶν θεόπομποί σφισιν τιμαὶ φύτευθεν (P. 4.68) “οὐ πρέπει νῷν χαλκοτόροις ξίφεσιν οὐδ' ἀκόντεσσιν μεγάλαν προγόνων τιμὰν δάσασθαι. μῆλά τε γάρ τοι ἐγὼ καὶ βοῶν ξανθὰς ἀγέλας ἀφίημ” (P. 4.148) κινηθμὸν ἀμαιμάκετον ἐκφυγεῖν πετρᾶν. δίδυμαι γὰρ ἔσαν” (P. 4.209) ἀκηράτοις ἁνίαις . κατέκλασε γὰρ ἐντέων σθένος οὐδέν (P. 5.34) ἔχεις καὶ πεδὰ μέγαν κάματον λόγων φερτάτων μναμήἰ· ἐν τεσσαράκοντα γὰρ πετόντεσσιν ἁνιόχοις ὅλον δίφρον κομίξαις (P. 5.49) Ἡσυχία, τιμὰν Ἀριστομένει δέκευ. τὺ γὰρ τὸ μαλθακὸν ἔρξαι τε καὶ παθεῖν ὁμῶς ἐπίστασαι (P. 8.6) “τὸ δὲ οἴκοθεν ἀντία πράξει. μόνος γὰρ ἐκ Δαναῶν στρατοῦ θανόντος ὀστέα λέξαις υἱοῦ” (P. 8.52) θεῶν δ' ὄπιν ἄφθονον αἰτέω, λτ;γτ;έναρκες, ὑμετέραις τύχαις. εἰ γάρ τις ἐσλὰ πέπαται μὴ σὺν μακρῷ πόνῳ, πολλοῖς σοφὸς δοκεῖ but ultimately it is god who is responsible for good fortune (P. 8.73) Ἱπποκλέᾳ θέλοντες ἀγαγεῖν ἐπικωμίαν ἀνδρῶν κλυτὰν ὄπα· γεύεται γὰρ ἀέθλων (P. 10.7) κώπαν σχάσον . ἐγκωμίων γὰρ ἄωτος ὕμνων ἐπ' ἄλλοτ ἄλλον ὥτε μέλισσα θύνει λόγον (P. 10.53) χρὴ δ' ἐν εὐθείαις ὁδοῖς στείχοντα μάρνασθαι φυᾷ. πράσσει γὰρ ἔργῳ μὲν σθένος, βουλαῖσι δὲ φρήν (N. 1.26) I had rather be generous to my friends than miserly. κοιναὶ γὰρ ἔρχοντ' ἐλπίδες πολυπόνων ἀνδρῶν (but cf. Σ: ἐλπίδος ποτὲ διαπεσὼν τῆς ἴσης τύχοι ἂν ἀμοιβῆς) (N. 1.32) κτείνοντ' ἐλάφους ἄνευ κυνῶν δολίων θ ἑρκέων. ποσσὶ γὰρ κράτεσκε (N. 3.52) τὸ δ' ἐναντίον ἔσκεν· πολλὰ γάρ μιν παντὶ θυμῷ παρφαμένα λιτάνευεν (N. 5.31) ἴχνεσιν ἐν Πραξιδάμαντος ἑὸν πόδα νέμων πατροπάτορος ὁμαιμίοις. κεῖνος γὰρ Ὀλυμπιόνικος ἐὼν (N. 6.17) εὔδοξος ἀείδεται Σωγένης . πόλιν γὰρ φιλόμολπον οἰκεῖ (N. 7.9) εἰ δὲ τύχῃ τις ἔρδων, μελίφρον' αἰτίαν ῥοαῖσι Μοισᾶν ἐνέβαλε· ταὶ μεγάλαι γὰρ ἀλκαὶ σκότον πολὺν ὕμνων ἔχοντι δεόμεναι (N. 7.12) βασιλῆα δὲ θεῶν πρέπει δάπεδον ἂν τόδε γαρυέμεν ἡμέρᾳ ὀπί. λέγοντι γὰρ Αἰακόν μιν φυτεῦσαι (N. 7.84) λευκανθέα σώμασι πίαναν καπνόν· ἑπτὰ γὰρ δαίσαντο πυραὶ νεογυίους φῶτας (N. 9.24) ἴστω λαχὼν ὄλβον. εἰ γὰρ ἅμα κτεάνοις πολλοῖς ἐπίδοξον ἄρηται κῦδος, οὐκ ἔστι πρόσωθεν (N. 9.46) ἀξιωθείην κεν Ἄργει μὴ κρύπτειν φάος ὀμμάτων. νικαφορίαις γὰρ ὅσαιςἱπποτρόφον ἄστυ τὸ Προίτοιο θάλησεν† (N. 10.41) ἴδεν Λυγκεὺς δρυὸς ἐν στελέχει ἡμένους. κείνου γὰρ ἐπιχθονίων πάντων γένετ' ὀξύτατον ὄμμα (N. 10.62) οὐκ ἀγνῶτες ὑμῖν ἐντὶ δόμοι οὔτε κώμων . οὐ γὰρ πάγος οὐδὲ προσάντης ἁ κέλευθος γίνεται, εἴ τις εὐδόξων ἐς ἀνδρῶν ἄγοι τιμὰς Ἑλικωνιάδων (I. 2.33) ἐκ λεχέων ἀνάγει φάμαν παλαιὰν εὐκλέων ἔργων. ἐν ὕπνῳ γὰρ πέσεν (I. 4.23) ἔστιν δ' ἀφάνεια τύχας καὶ μαρναμένων . τῶν τε γὰρ καὶ τῶν διδοῖ (I. 4.33) Homer has perpetuated the fame of Aias. τοῦτο γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει, εἴ τις εὖ εἴτῃ τι (I. 4.40) We sing the praise of the victorious sons of Lampon. εἰ γάρ τις ἀνθρώπων πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰς, ἐσχατιαῖς ἤδη πρὸς ὄλβου βάλλετ' ἄγκυραν (I. 6.10) τιμὰ δ' ἀγαθοῖσιν ἀντίκειται. ἴστω γὰρ σαφὲς ἀστῶν γενεᾷ μέγιστον κλέος αὔξων (I. 7.27) τὸ δὲ πρὸ ποδὸς ἄρειον ἀεὶ βλέπειν χρῆμα πάν. δόλιος γὰρ αἰὼν ἐπ' ἀνδράσι κρέμαται (I. 8.14) ἐπέων δὲ καρπὸς οὐ κατέφθινε· φαντὶ γὰρ ξύν' ἀλέγειν καὶ γάμον Θέτιος ἄνακτας (I. 8.46) ἔλαθεν οὐδὲ τὸν εὐρυφαρέτραν ἑκαβόλον· ὤμοσε [γὰρ θ]εὸς (supp. Housman) Πα. . 112. ἐπεύχομαι εὐμαχανίαν διδόμεν. τυφλα[ὶ γὰρ] ἀνδρῶν φρένες, ὅστις ἄνευθ' Ἐλικωνιάδων ἐρευνᾷ σοφίας ὁδόν Πα. 7 B. 18. Δαμαίνας παῖ, ἁγέο. τὶν γὰρ εὔφρων ἕψεται πρώτα θυγάτηρ ὁδοῦ Παρθ. 2. 67. The soul survives the body. τὸ γάρ ἐστι μόνον ἐκ θεῶν fr. 131b. 2.
   c introduces narrative in elaboration of what precedes.—δέξαιτόνδε κῶμον. ψαύμιος γὰρ ἵκει ὀχέων, ὅς (O. 4.10) ἔμαθε δὲ σαφές· εὐμενέσσι γὰρ παρὰ Κρονίδαις γλυκὺν ἑλὼν βίοτον, μακρὸν οὐχ ὑπέμεινεν ὄλβον (P. 2.25) ἔσχε τοι ταύταν μεγάλαν ἀυάταν καλλιπέπλου λῆμα Κορωνίδος. ἐλθόντος γὰρ εὐνάσθη ξένου (P. 3.25) “φαμὶ διδασκαλίαν Χίρωνος οἴσειν. ἀντρόθε γὰρ νέομαι” (P. 4.102) “δύνασαι δ' ἀφελεῖν μᾶνιν χθονίων. κέλεται γὰρ ἑὰν ψυχὰν κομίξαι Φρίξος” (P. 4.159) σπέρμ' ὑμετέρας ἀκτῖνος ὄλβου δέξατο μοιρίδιον ἆμαρ ἢ νύκτες· τόθι γὰρ γένος Εὐφάμου φυτευθὲν (P. 4.256) ἐπέγνω μὲν Κυράνα δικαιᾶν Δαμοφίλου πραπίδων. κεῖνος γὰρ ἐν παισὶν νέος (P. 4.281) ἔχοντι τὰν (Κυράναν sc.) χαλκοχάρμαι ξένοι Τρῶες Ἀντανορίδαι. σὺν Ἑλένᾳ γὰρ μόλον (P. 5.83) Ἀντίλοχος ἀναμείναις Μέμνονα. Νεστόρειον γὰρ ἵππος ἅρμ' ἐπέδα (P. 6.32) ἴτω τεὸν χρέος, ὦ παῖ . παλαισμάτεσσι γὰρ ἰχνεύων ματραδελφεοὺς (P. 8.35) ἄκουσεν Δαναόν ποτ' ἐν Ἄργει οἷον εὗρεν τεσσαράκοντα καὶ ὀκτὼ παρθένοισι ὠκύτατον γάμον. ἔστασεν γὰρ (P. 9.114) τυφλὸν δ' ἔχει ἦτορ ὅμιλος ἀνδρῶν ὁ πλεῖστος. εἰ γὰρ ἦν ἓ τὰν ἀλάθειαν ἰδέμεν, οὔ κεν ὅπλων χολωθεὶς ὁ καρτερὸς Αἴας ἔπαξε (N. 7.24) πολλά νιν πολλοὶ λιτάνευον ἰδεῖν· ἀβοατὶ γὰρ ἡρώων ἄωτοι περιναιεταόντων ἤθελον (N. 8.9) ἄμφαινε κυδαίνων πόλιν. φεῦγε γὰρ Ἀμφιαρῆ ποτὲ (N. 9.13) φθιμένου Κάστορος ἐν πολέμῳ. τὸν γὰρ Ἴδας ἔτρωσεν (N. 10.60) καὶ πάθον δεινὸν παλάμαις Ἀφαρητίδαι Διός· αὐτίκα γὰρ ἦλθε Λήδας παῖς (N. 10.65) ἐθέλω ἢ Καστορείῳ ἢ Ἰολάοἰ ἐναρμόξαι μιν ὕμνῳ. κεῖνοι γὰρ ἡρώων διφρηλάται Λακεδαίμονι καὶ Θήβαις ἐτέκνωθεν κράτιστοι (I. 1.17) ἤρχετο μόροιο κάρυξ. ἦν γάρ τι παλαίφατον[ fr. 140a. 69 (43) introducing argument, proof, example: It is easy for a poet to praise a man for his labours. μισθὸς γὰρ ἄλλοις ἄλλος ἐπ' ἔργμασιν ἀνθρώποις γλυκὺς . ὃς δ ἀμφ ἀέθλοις ἄρηται κῦδος ἁβρόν, εὐαγορηθεὶς κέρδος ὕψιστον δέκεται (I. 1.47) You Graces are a source of pleasure to men. οὐδὲ γὰρ θεοὶ σεμνᾶν Χαρίτων ἄτερ κοιρανέοντι χοροὺς οὔτε δαῖτας (O. 14.8) μέγιστον δ' αἰόλῳ ψεύδει γέρας ἀντέταται. κρυφίαισι γὰρ ἐν ψάφοις Ὀδυσσῆ Δαναοὶ θεράπευσαν (N. 8.26) cf. (N. 7.24)
   d after a verb of announcing or simm. κοινὸν λόγον φίλαν τείσομεν ἐς χάριν. νέμει γὰρ Ἀτρέκεια πόλιν (O. 10.13) Χάριτες, κλῦτ' ἐπεὶ εὔχομαι· σὺν γὰρ ὑμῖν (O. 14.5) “κέκλυτε . φαμὶ γὰρ” (P. 4.14) ἀπὸ δ' αὐτὸν ἐγὼ Μοίσαισι δώσω καὶ τὸ πάγχρυσον νάκος κριοῦ. τίς γὰρ ἀρχὰ δέξατο ναυτιλίας; (P. 4.70) γνῶθι νῦν τὰν Οἰδιπόδα σοφίαν. εἰ γὰρ (P. 4.263) ἀκούσατ. ἦ γὰρ ἑλικώπιδος Ἀφροδίτας ἄρουραν ἤ Χαρίτων ἀναπολίζομεν (P. 6.1) εἰρήσεταί που κἀν βραχίστοις. ἄραντο γὰρ νίκας ἀπὸ παγκρατίου (I. 6.60)
   e introduces an explanation of particular words. Καδμεῖοί νιν οὐκ ἀέκοντες ἄνθεσι μείγνυον, Αἰγίνας ἕκατι. φίλοισι γὰρ φίλος ἐλθὼν ξένιον ἄστυ κατέδρακεν (N. 4.22) ἄπιστον ἔειπ (= ἔειπα). αἰδὼς γὰρ ὑπὸ κρύφα κέρδει κλέπτεται, ἃ φέρει δόξαν (N. 9.33) ἕκαλος ἔπειμι γῆρας ἔς τε τὸν μόρσιμον αἰῶνα. θνᾴσκομεν γὰρ ὁμῶς ἅπαντες. δαίμων δ' ἄισος (I. 7.42) οὐ κό]ρῳ ἀλλ' ἀρετᾷ. [ γ]ὰρ ἁρπαζομένων τεθνάμεν [[βρεϝεμαξρ] χρη]μάτων ἢ κακὸν ἔμμεναι (supp. Lobel) fr. 169. 16.
   f introduces an explanation of something not directly expressed. στρατὸν ἀκρόσοφόν τε καὶ αἰχματὰν ἀφίξεσθαι· τὸ γὰρ ἐμφυὲς οὔτ' αἴθων ἀλώπηξ οὔτ ἐρίβρομοι λέοντες διαλλάξαιντο ἦθος i. e. they are unable to behave in another way for . . . (O. 11.19) Χαρίτων μή με λίποι καθαρὸν φέγγος. Αἰγίνᾳ τε γάρ φαμι πόλιν τάνδ' εὐκλείξαι i. e. they did not leave me in the past for ... (P. 9.90) Zeus buried Amphiareus before Periklymenos struck him from behind. (He was in full flight.) ἐν γὰρ δαιμονίοισι φόβοις φεύγοντι καὶ παῖδες θεῶν (N. 9.27) His parents' lackof ambition prevented Aristagoras competing in Ol. and Pyth. games. (I would have let him.) ναὶ μὰ γὰρ ὅρκον κάλλιον ἂνδηριώντωνἐνόστησ' ἀντιπάλων (N. 11.24) They won in different events. (but not in the pentathlon) οὐ γὰρ ἦν πενταέθλιον (I. 1.26) χρὴ δὲ πᾶν ἔρδοντ' ἀμαυρῶσαι τὸν ἐχθρόν. (Melissos had to use all means possible.) οὐ γὰρ φύσιν ὠαριωνείαν ἔλαχεν (I. 4.49) esp. after voc., Ζεῦ· τεαὶ γὰρ ὧραι i. e. on you I call (O. 4.1) cf. (O. 12.3), (O. 14.5) Φοῖβε, ἐθελήσαις ταῦτα νόῳ τιθέμεν, ἐκ θεῶν γὰρ μαχαναὶ πᾶσαι (P. 1.41) Ζεῦ, τεὸν γὰρ αἷμα, σέο δ' ἀγών (N. 3.65)
   g introduces explanation in parenthesis. ἀλλ' ὅμως, κρέσσον γὰρ οἰκτιρμοῦ φθόνος, μὴ παρίει καλά (P. 1.85) ὁ γὰρ καιρὸς πρὸς ἀνθρώπων βραχὺ μέτρον ἔχει (P. 4.286) ἀλλὰ χαλκὸν μυρίον οὐ δυνατὸν ἐξελέγχειν, μακροτέρας γὰρ ἀριθμῆσαι σχολᾶς, ὅν τε (N. 10.46) Ἀμύκλαθεν γὰρ ἔβα (N. 11.34)
   h introduces the answer to a preceding question. τί μάλα τοῦτο κερδαλέον τελέθει; ἅτε γὰρ ἐννάλιον πόνον ἐχοίσας βαθὺ σκευᾶς ἑτέρας, ἀβάπτιστος εἶμι (P. 2.79) cf. (O. 6.8) ἐπεὶ τίνα πάτραν, τίνα οἶκον ναίων ὀνυμάξεαι ἐπιφανέστερον Ἑλλάδι πυθέσθαι; πάσαισι γὰρ πολίεσι λόγος ὁμιλεῖ Ἑρεχθέος ἀστῶν (P. 7.9) τί ἔλπεαι σοφίαν ἔμμεν, ἃν ὀλίγον τοὶ ἀνὴρ ὑπὲρ ἀνδρὸς ἴσχει; οὐ γὰρ ἔσθ' ὅπως τὰ θεῶν βουλεύματ ἐρευνάσει fr. 61. 3.
   i introducing a question, progressive. τίς γὰρ ἱππείοις ἐν ἔντεσσιν μέτρα ἐπέθηκ; (O. 13.20) cf. (P. 4.70)
   k fragg. ἐπικράνοισι γὰρ fr. 6b. d. ἀριστεύοντα γὰρ ἐν fr. 6b. e. ἦν γὰρ τὸ πάροιθε fr. 33d. 1. τῶν γὰρ ἀντομένων[ (Pae. 2.42) ]γὰρ ἐπῆν πόνος[ (Pae. 8.88) ]σοφίᾳ γὰρ (Pae. 14.40) ]α μὲν γὰρ εὔχομαι (Pae. 16.3) ]ἔσσεται γὰρ ἁδυ[ (Pae. 21.13) ἀιὼν γὰρ (Pae. 22.8) ]γὰρ εὔχομαι. Δ. 1. 1. ]θαμὰ γὰρ οἰκόθεν[ Δ. 4h. 11. τὸ γὰρ πρὶν γενέ[σθαι Παρθ. 1. 2. ]ι γὰρ ὁ [Λοξ]ίας Παρθ. 2. 3. προβάτων γὰρ *fr. 104b. 1. νομάδεσσι γὰρ ἐν Σκύθαις fr. 105b. 1. πάντων γὰρ fr. 140a. 54 (28). ]γάρ σε fr. 140a. 60 (34). κεῖνοι γάρ τ' ἄνοσοι καὶ ἀγήραοι fr. 143. 1. ὁ γὰρ ἔπαινος *fr. 181* ]εν γὰρ, Ἄπολλον[ fr. 215. 8. νικώμενοι γὰρ (v. l. δέ) fr. 229. ]οντι γὰρ ανα[ ?fr. 333a. 15. ]εὔφρων γὰρ[ P. Oxy. 1792. fr. 41. οὐ γὰρ εικ[ P. Oxy. 2442. fr. 68.
   2 εἰ γάρ if only, introducing wish. — “εἰ γὰρ οἴκοι νιν βάλε, αἷμά οἱ κείναν λάβε ἄπειρον” (P. 4.43) with apodosis suppressed. εἰ γὰρ ὁ πᾶς χρόνος ὄλβον μὲν οὕτω καὶ κτεάνων δόσιν εὐθύνοι (P. 1.46) εἰ γάρ σφισιν ἐμπεδοσθενέα βίοτον ἁρμόσαις ἥβᾳ λιπαρῷ τε γήραι διαπλέκοις εὐδαίμον' ἐόντα (N. 7.98)
   3 combined with other particles.
   a καὶ γάρ, καὶ γάρ.
   I for the fact is, emphasising the explanation. ταχέες ἔβαν· καὶ γὰρ ἑκὼν θυμῷ γελανεῖ θᾶσσον ἔντυνεν βασιλεὺς ἀνέμων (P. 4.181) ἔλπομαι δ' τὸν Ἱπποκλέαν θαητὸν ἐν ἅλιξι θησέμεν ἐν καὶ παλαιτέροις, νέαισίν τε παρθένοισι μέλημα. καὶ γὰρ ἑτέροις ἑτέρων ἕρωτες ἔκνιξαν φρένας (P. 10.59) καί τινα φᾶσέ νιν δώσειν μόρῳ· καὶ γὰρ βελέων ὑπὸ ῥιπαῖσι κείνου φαιδίμαν γαίᾳ πεφύρσεσθαι κόμαν ἔνεπεν (N. 1.67) ἀθανάτοις Αἰνησιδάμου παῖδες ἐν τιμαῖς ἔμιχθεν. καὶ γὰρ οὐκ ἀγνῶτες ὑμῖν ἐντὶ δόμοι οὔτε κώμων οὔτε μελικόμπων ἀοιδᾶν (I. 2.30) νόμισαν χρυσὸν ἄνθρωποι περιώσιον ἄλλων. καὶ γὰρ ἐριζόμεναι νᾶες ἐν πόντῳ καὶ λτ;ὑφγτ; ἅρμασιν ἵπποι διὰ τεάν, ὤνασσα, τιμὰν θαυμασταὶ πέλονται (I. 5.4) ἀνορέας ἐπέτρεψας ἕκατι σαόφρονος. καὶ γὰρ ὁ πόντιος Ὀρς[ιτ]ρίαινά νιν περίαλλα βροτῶν τίεν (Pae. 9.47) καὶ γὰρ: καὶ τοὶ γὰρ αἰθοίσας ἔχοντες σπέρμ' ἀνέβαν φλογὸς οὔ (O. 7.48)
   II where the καί goes closely with what follows, and is emphatic, also, even. “καὶ γὰρ σέ, τὸν οὐ θεμιτὸν ψεύδει θιγεῖν, ἔτραπε μείλιχος ὀργὰ” (P. 9.42) καὶ γὰρ αὐτά, ποσσὶν ἄπεπλος ὀρούσαισ' ἀπὸ στρωμνᾶς, ὅμως ἄμυνεν ὕβριν κνωδάλων (N. 1.50) καὶ γὰρ ἐν ἀγαθέᾳ χεῖρας ἱμάντι δεθεὶς Πυθῶνι κράτησεν Καλλίας (N. 6.34) καὶ γάρ: καὶ Νεμέᾳ γὰρ ὁμῶς ἐρέω ταύταν χάριν (O. 8.56) γ. introduces example, yes and, and further καὶ γὰρ Ἀλκμήνας (O. 7.27) καὶ γὰρ βιατὰς Ἄρης (P. 1.10) μὴ φθόνει κόμπον τὸν ἐοικότ' ἀοιδᾷ κιρνάμεν ἀντὶ πόνων. καὶ γὰρ ἡρώων ἀγαθοὶ πολεμισταὶ λόγον ἐκέρδαναν (I. 5.26)
   b introducing double reason.
   I τε γὰρ δέ. κακολόγοι δὲ πολῖται· ἴσχει τε γὰρ ὄλβος οὐ μείονα φθόνον· ὁ δὲ χαμηλὰ πνέων ἄφαντον βρέμει (P. 11.29)
   II μὲν γὰρ δέ. Ὀλυμπίᾳ μὲν γὰρ αὐτὸς γέρας ἔδεκτο, Πυθῶνι δ (O. 2.48) τὸ μὲν γὰρ πατρόθεν τὸ δ' ματρόθεν (O. 7.23) πολλοῖσι μὲν γὰρ ἀείδεται . τὰ δὲ καὶ ἀνδράσιν ἐμπρέπει (P. 8.25) cf. frag. (Pae. 16.3)
   III μὲν γὰρ ἀλλά. ῥᾴδιον μὲν γὰρ πόλιν σεῖσαι . ἀλλ' ἐπὶ χώρας αὖτις ἕσσαι δυσπαλὲς δὴ γίνεται (P. 4.272)
   c γὰρ ὦν, looking to what follows, of course, but then ἐσσὶ γὰρ ὦν σοφός· οὐκ ἄγνωτ' ἀείδω Ἰσθμίαν ἵπποισι νίκαν (I. 2.12)
   d γάρ τοι emphasising general validity of the reason. τὶν δὲ μοῖρ' εὐδαιμονίας ἕπεται. λαγέταν γάρ τοι τύραννον δέρκεται ὁ μέγας πότμος (P. 3.85) I pray to Aiakos as I make this offering to the victors. σὺν θεῷ γάρ τοι φυτευθεὶς ὄλβος ἀνθρώποισι παρμονώτερος (N. 8.17)
   e ἀλλὰ γάρ v. ἀλλά. }}