κέρας

English (LSJ)

τό, Ep. gen. κέρᾰος, Att. contr. κέρως; Ep. dat. κέρᾰϊ (elided) or κέραι or
A κέρᾳ Il.11.385, cf. Hdn.Gr.2.75, κέρᾳ also in Th. 2.90, 7.6: nom. pl. κέρᾱ (v. infr.), gen. κεράων, κερῶν, dat. κέρασι, Ep. κεράεσσι:—Att. Inscrr. have dual [κέρ]ατε IG12.301.109: pl. κέρατα ib.237.59; later Ep. κεράατα Nic.Th.291, κεράατος Arat.174, Q.S.6.225:—Hdt.has gen. κέρεος 6.111, dat. κέρεϊ 9.102: pl. κέρεα 2.38, κερέων ib.132; but Hp. has gen. sg. κέρως, pl. κέρατα, Aër.18. [In nom. and acc. κέρας, ᾰ always: in the obl. cases ᾰ in Ep., as κέρᾰσιν Od.3.384 (in contr. dat. κέρα, nom. pl. κέρα (cf. Batr.165), a is shortened before a vowel, Il.11.385, Od.19.211); but ᾱ in Trag.and Com., κέρᾱτος Hermipp.43, κέρᾱτα E.Ba.921, κεράτων [ᾱ] prob. in S.Tr.519 (lyr.), κέρᾱσι A.Fr.185. In later Ep. the quantity varies.] (κέρας is prob. related to κάρα; cf. κεραός.)
I the horn of an animal, in Hom. mostly of oxen, Il.17.521, etc.; ταῦροι… εἰς κέρας θυμούμενοι E.Ba.743; ὀφθαλμοὶ δ' ὡς εἰ κέρα ἕστασαν his eyes stood fixed and stiff like horns, Od.19.211; as a symbol of strength, LXX Ps.17(18).3, Diogenian.7.89, cf. Arist.PA662a1; of elephants' tusks, Aret.SD2.13, Opp.C.2.494.
2 antennae of crustaceans, Arist.HA526a31, 590b27; of the silkworm's grub, ib.551b10.
II horn, as a material, αἱ μὲν γὰρ [πύλαι] κεράεσσι τετεύχαται Od.19.563; the horn of animals' hoofs, Longus 2.28.
III anything made of horn,
1 bow, τόξον ἐνώμα… πειρώμενος… μὴ κέρα ἶπες ἔδοιεν Od. 21.395, cf. Theoc.25.206, Call.Epigr.38, AP6.75 (Paul.Sil.); for Il.11.385 v. infr. v.l.
2 of musical instruments, horn for blowing, σημῆναι τῷ κέρατι X.An.2.2.4, cf. Arist.Aud.802a17; also, the Phrygian flute, because it was tipped with horn (cf. Poll.4.74), αὐλεῖν τῷ κ. Luc.DDeor.12.1; καὶ κέρατι μὲν αὐλεῖν Τυρρηνοὶ νομίζουσι Poll.4.76, cf. Ath.4.184a.
3 drinking-horn, ἐκ τοῦ κέρατος αὖ μοι δὸς πιεῖν Hermipp.43, cf. X.An.7.2.23, OGI214.43 (Didyma, iii B.C.); ἐξ ἀργυρέων κ. πίνειν Pi.Fr.166, cf. IG12.280.77; ἀργυρηλάτοις κέρασι χρυσᾶ στόμια προσβεβλημένοις A.Fr.185; ἐκπιόντι χρύσεον κέρας S.Fr. 483; for measuring liquids, Gal.13.435.
4 Ἀμαλθείας κέρας = cornucopiae, v. Ἀμάλθεια.
IV βοὸς κέρας prob. a horn guard or cover attached to a fishing-line, Il.24.81, cf. Sch.; ἐς πόντον προΐησι βοὸς κέρας Od.12.253; ψάμμῳ κ. αἰὲν ἐρείδων AP6.230 (Maec.), cf. Aristarch. ap. Apollon.Lex.s.v. κέρᾳ ἀγλαέ, Arist. ap. Plu.2.977a (also expld. as a fishing-line of ox-hair (cf. infr.v.l), ap.Plu.2.976f, cf. Poll.2.31; perhaps an artificial bait).
2 clyster-pipe, Orib.8.32 7.
3 in plural, horn points with which the writing-reed was tipped, AP6.227 (Crin.).
V of objects shaped like horns,
1 a mode of dressing the hair, κέρᾳ ἀγλαέ Il.11.385 (unless the meaning be bow), cf. Aristarch. ad loc., Herodorus and Apionap. Eust. ad loc.: hence κέρας is expld. as = θρίξ or κόμη, Apollon.Lex., Hdn.Gr. ap. Eust.l.c., Poll.2.31, Hsch.; cf. iv. l, and v. κεροπλάστης.
2 arm or branch of a river, Ὠκεανοῖο κέρας Hes. Th.789; Νείλου Pi.Fr.201; τὸ Μενδήσιον κέρας Th.1.110; ἐν Ἰνδοῖς ἐν τῷ Κέρατι καλουμένῳ Arist.Mir.835b5, cf. Mu.393b5; τὸ κέρας τὸ Βυζαντίων = the 'Golden Horn', Str.7.6.2, cf. Plb.4.43.7, Sch.A.R.4.282; Ἑσπέρου Kέρας, name of a bay, Hanno Peripl.14, cf. Philostr.VS1.21.2.
3 wing of an army, Hdt.9.26, etc.; or fleet, Id.6.8, Th.2.90, etc.; κέρας δεξιόν, κέρας λαιόν, A.Pers.399, E.Supp.704; τὸ εὐώνυμον κέρας ἀναπτύσσειν X.An.1.10.9.
b κατὰ κέρας προσβάλλειν, κατὰ κέρας ἐπιπεσεῖν, to attack in flank, Th.3.78, X.HG6.5.16, etc.; κατὰ κέρας προσιέναι, ἕπεσθαι, Id.Cyr.7.1.8 and 28; κατὰ κ. συμπεσών Plb.1.40.14; πρὸς κέρας μάχεσθαι X.Cyr.7.1.22.
c ἐπὶ κέρας ἀνάγειν τὰς νέας to lead a fleet in column, Hdt.6.12, cf.14; κατὰ μίαν ἐπὶ κέρως παραπλεῖν Th.2.90, cf. 6.32, X.Cyr.6.3.34, Eub.67.4; of armies, κατὰ κέρας, opp. ἐπὶ φάλαγγος, X.Cyr.1.6.43, cf. An.4.6.6, HG7.4.23; εἰς κ. Id.Eq.Mag.4.3; ἐκ κέρατος εἰς φάλαγγα καταστῆσαι Id.Cyr.8.5.15; οὐκ ἐλᾶτε πρὸς τὸ δεξιὸν κέρας; Ar.Eq.243.
4 corps of 8192 men = διφαλαγγαρχία, Ascl.Tact.2.6, Arr.Tact.10.7.
b = μεραρχία, Ascl.Tact.2.10.
c contingent of thirty-two chariots, ib. 8, Ael.Tact.22.2.
5 sailyard = κεραία, AP5.203 (Mel.), OGI674.30 (Egypt, i A.D.), Luc.Am.6, POxy.2136.6 (iii A.D.).
6 mountain peak, v.l. in h.Hom.1.8; spur, τὸ κέρας τοῦ ὄρους X.An.5.6.7, cf.Lyc. 534: in plural, extremities of the earth, γῆς Philostr.VA2.18 (pl.).
7 in Anatomy, extremities of the uterus, Hp.Superf.1, Gal.7.266; of the diaphragm, Sor.1.57.
b ἁπαλὸν κέρας = πόσθη, Archil.171, cf.Neophro (?) in PLit.Lond.77 Fr.2.19, E.Fr.278, AP12.95.6 (Mel.).
8 of the πήχεις of the lyre, χρυσόδετον κέρας S.Fr.244 (lyr.) (rather than the bridge, because made of horn, Ael.Dion.Fr.133, Poll.4.62).
VI κέρατα ποιεῖν τινι to give him horns, cuckold him, prov. in Artem.2.11; cf. κερασφόρος ΙΙ.
VII = κερατίνης, Luc.DMort.1.2.
VIII = σταφυλῖνος ἄγριος, Dsc.3.52; = οἰνάνθη, dub. in Ps.-Dsc.3.120.

German (Pape)

[Seite 1421] gen. κέρατος, ep. κέραος, ion. κέρεος, att. κέρως, Thuc. 2, 90, u. s. w., dat. κέρατι, κέραϊ, κέρᾳ, so Il. 11, 385; plur. κέρατα, B. A. 104, gew. κέρα, z. B. Hosch. 2, 87; gen. κεράτων, κεράων, κερῶν, dat. κέρασι, ep. κεράεσσι; [in den dreisylbigen casus ist α lang bei Tragg. u. sp. D., die sogar nach Analogie von κράατα κεράατα sagen, Nic. Th. 291, u. κεράατος, Arat. 174; bei Hom. aber ist α stets kurz; vgl. Herm. Soph. Trach. 516 Mehlhorn Anacr. p. 102]; – das Horn; – 1) Horn, Geweih, gew. von Rindern; κόψας ἐξόπιθεν κεράων βοός Il. 17, 521; βοῦν δ' ἀγέτην κεράων Od. 3, 439, öfter; ὀφθαλμοὶ δ' ὡσεὶ κέρα ἕστασαν, fest u. starr wie Hörner, Od. 19, 211; ταυρείων κεράτων Soph. Trach. 516; ταῦρος εἰς κέρας θυμούμενος Eur. Bacch. 742; κέρατε 919; κέρεα, κερέων, Her. 4, 29. 183; κόλοβον κεράτων Plat. Polit. 265 d; κυρίττοντες ἀλλήλους σιδηροῖς κέρασι Rep. IX, 586 b. – Auch das Horn am Hufe der Tiere, Long. 2, 28. – 2) das Horn als Material zu künstlicher Verarbeitung; αἱ μὲν γὰρ (ύλαι) κεράεσσι τετεύχαται Od. 19, 563, worauf Plat. Charmid. 173 a mit ὄναρ διὰ κεράτων anspielt; u. so Alles aus Horn Gemachte, – a) der Bogen; κέρᾳ ἀγλαέ, durch den Bogen berühmt, Il. 11, 385, wiewohl einige alte Erkl. es hier für Haar erkl., vgl. Apoll. Lex. u. Schol.; μὴ κέρα ἶπες ἔδοιεν Od. 21, 395; Theocr. 25, 216 u. a. Sp. – b) das Horn an der Angelschnur, welches den Fisch verhindert, die Angelschnur zu durchbeißen; ἐς πόντον προΐησι βοὸς κέρας Od. 12, 253, vgl. Il. 24, 81; Qu. Haec. 5 (VI, 230). Einige Alte wollten es in dieser Vbdg auf Ochsenhaare deuten, was Plut. de sol. anim. 24 widerlegt. – c) Steg an der Lyra, Soph. frg. 232; vgl. Poll. 4, 62. – d) Trinkhorn, wozu man ursprünglich die Hörner des Ochsen nahm, später auch von Metall, Ath. XI, 7, 476 b; κατὰ τὸν Θρᾴκιον νόμον κέρατα οἴνου προὔπινον Xen. An. 7, 2, 23; ἐξ ἀργυρέων κεράτων πίνειν Pind. frg. 147; ἀργυρήλατα Aesch. frg. 170; Soph. frg. 429 u. A. bei Ath. a. a. O. – 3) Horn als musikalisches Instrument; ἐπειδὰν σημήνῃ τῷ κέρατι Xen. An. 2, 2, 4; Τυῤῥηνῶν δ' ἐστὶν εὕρημα κέρατά τε καὶ σάλπιγγες Ath. IV, 184 a; αὐλεῖ τῷ κέρατι Luc. D. D. 12, 1. – 4) der Arm eines Stromes; κέρας Ὠκεανοῦ Hes. Th. 789; Νείλου Pind. frg. 215; Μενδήσιον Thuc. 1, 110. – 5) der Flügel eines Heeres, einer Flotte; Aesch. Pers. 391; δεξιόν, λαιόν, Eur. Suppl. 658. 704. Sehr gewöhnlich bei Her., τοῦ δεξιοῦ κέρεος ἡγέετο 5, 111; Thuc. u. folgde Geschichtschreiber; τὸ κέρας ἀναπτύσσειν Xen. An. 1, 10, 9; κατὰ κέρας συμπίπτειν, προσβάλλειν τοῖς πολεμίοις, in den Flanken angreifen, Thuc. 3, 78 Xen. Cyr. 7, 1, 26 Pol. 1, 40, 14. 2, 30, 9 u. öfter; – ἐπὶ κέρας ἀνάγειν τὰς νῆας, in langer Reihe, so daß ein Schiff dem andern folgt, Her. 6, 12; κατὰ κέρας ἄγων Xen. An. 4, 6, 6, wie κατὰ κέρας ἅτε καθ' ὁδὸν πορευόμενοι Hell. 7, 4, 22, wo vorhergeht εἰς δύο ἄγων; u. so ist auch wohl Thuc. 2, 90 κατὰ μίαν ἐπὶ κέρως παραπλέοντες zu nehmen; so auch 6, 32; ἐκ κέρατος εἰς φάλαγγα καταστῆσαι, aus der cotonnenförmigen Marschordnung in die gedrängte Phalanx aufmarschieren lassen, Xen. Cyr. 8, 5, 8, vgl. 2, 4, 29 An. 6, 3, 5. – Aber ἐπὶ κέρως = auf der Flanke, Gegensatz ἐπὶ μετώπου, Luc. hist. conscr. 37. – 6) τοῦ ὄρους, Bergspitze, Xen. An. 5, 6, 7 u. Sp.; von andern Hervorragungen, Spitzen, Enden, κάλαμον (Schreibrohr) εὖ μὲν ἐϋσχίστοισι διάγλυπτον κεράεσσιν Crinag. 4 (VI, 227). – 7) = κεραία, Segelstange, Raa; Att. Seew.; Luc. Amor. 6; Mel. 77 (V, 204). – 8) = πόσθη; Archil. bei Eust. 851, 53; Mel. 5 (XII, 95). – 9) κέρατα ποιεῖν τινι, Einem Hörner aufsetzen, ihn zum Hahnrei machen, Artemid. 2, 11; vgl. κερατίας. – 10) ein sophistischer Trugschluß; Luc. D. Hort. 1, 2; Sext. Emp. pyrrh. 2, 241.

French (Bailly abrégé)

(τό) :
gén. κέρατος > κέρως ; dat. κέρατι > κέρᾳ ; acc. κέρας;
plur. nom. κέρατα > κέρα ; gén. κεράτων > κερῶν ; dat. κέρασι (épq. κεράεσσι) ; acc. κέρατα > κέρα;
duel nom.-acc. κέρατε > κέρα ; gén.-dat. κεράτοιν > κερῷν;
corne, càd :
I. corne d'animal (bœuf, taureau, cerf, etc.) ; p. anal.
1 bras d'un fleuve;
2 aile d'une armée ou d'une flotte : ἐπὶ κέρας HDT ou ἐπὶ κέρως THC, κατὰ κέρας XÉN en colonne (lat. agmine longo) ou en flanc, aux ailes ; κατὰ κέρας προσβάλλειν, ἐπιπίπτειν, συμπίπτειν THC attaquer de flanc;
3 antenne ou vergue d'un navire;
4 pic d'une montagne;
5 argument cornu, sophisme;
II. corne, matière employée dans les arts ou l'industrie :
1 portes de corne par où sortent les songes;
2 arc;
3 vase à boire;
4 corne, trompe ; particul. la flûte phrygienne;
5 morceau de corne au bout d'une ligne à pêcher;
NT: force, puissance.
Étymologie: cf. κάρα, κάρηνον.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κέρας -αος, contr. -ως, ook -ατος, τό [κάρα] ep. gen. sing. κέραος, Ion. κέρεος; ep. dat. κέραϊ en κέρᾳ, Ion. κέρεϊ; ep. nom. plur. κέρα, Ion. κέρεα; ep. gen. κεράων en κερῶν, Ion. κερέων; ep. dat. κεράεσσι en κέρασιν hoorn (op kop van dieren):; βοῦν δ’ ἀγέτην κεράων zij beiden voerden het rund bij de hoorns mee Od. 3.439; ὀφθαλμοὶ δ’ ὡς εἰ κέρα ἕστασαν ἠὲ σίδηρος zijn ogen stonden strak als hoorns of ijzer Od. 19.211; overdr. hoorn als symbool van sterkte kracht:. ἤγειρεν κέρας σωτηρίας hij heeft een reddende kracht opgewekt NT Luc. 1.69. wat de vorm van een hoorn heeft ‘hoorn’; voor rivierarm:; Ὠκεάνου κέρας een arm van de Oceanus Hes. Th. 789; bij bergen:; τὰ κέρατα τοῦ ὄρους de uitlopers van het gebergte Xen. An. 5.6.7; milit. flank, legervleugel:; κατὰ κέρας ἐπιπίπτειν in de flank aanvallen Xen. Hell. 6.5.16; colonne; ἀντανάγειν τὰς νέας ἐπὶ κέρας de schepen in colonne tegemoet laten varen Hdt. 6.14.1; seks. voor penis:; σὸν κέρας jouw hoorn AP 12.95.6; marit. ra:; ὡς κέρας ἱστῷ als de ra aan de mast AP 5.204.3; filos.: κέρατα φύουσιν ἀλλήλοις zij verwekken hoorns (drogredenen over het bezit van hoorns) bij elkaar Luc. 77.1.2. als materiaal hoorn:. αἱ μὲν γὰρ κεράεσσι τετεύχαται de ene (poort) is vervaardigd uit hoorn Od. 19.563; ἀγραύλοιο βοὸς κέρας ἐμβεβαυῖα (lood aan vissersdraad) dat aan een stukje hoorn van een op het land levend rund vastzit Il. 24.81; μὴ κέρα ἶπες ἔδοιεν om te zien of de wormen het hoorn (van de boog) niet hadden aangetast Od. 21.395. uit hoorn vervaardigde voorwerpen boog:; κέρας ὑγρὸν ἑλών na zijn soepele boog genomen te hebben Theocr. Id. 25.206; τοξότα,... κέρᾳ ἀγλαέ boogschutter, pronkend met je boog Il. 11.385; drinkhoorn:; κέρατα οἴνου προύπινον zij proostten met hoorns met wijn Xen. An. 7.2.23; jachthoorn:; σημῆναι τῷ κέρατι met de hoorn een signaal geven Xen. An. 2.2.4; fluit:; αὐλεῖν τε κέρατι op de fluit spelen Luc. 79.20.1; uiteinde van hoorn:. τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου de hoorns van het altaar NT Apoc. 9.13.

Russian (Dvoretsky)

κέρας: τό (gen. κέρᾱτος - эп. κέρᾰος, ион. κέρεος, атт. κέρως; dat. κέρᾱτι - эп. κέραϊ, ион. κέρεϊ, атт. κέρᾳ; dual.: nom. и acc. κέρᾱτε, κέρᾶε - эп. κέρᾱ; gen. и dat. κεράτοιν, κεράοιν и κερῷν; pl.: nom. κέρᾱτα, κέρᾰα - эп. κέρᾱ, gen. κεράτων, κεράων и κερῶν, dat. κέρᾱσι, κεράεσσι; в эп. формах - ᾰ, в атт. трехсложных - ᾱ)
1 рог (βοός Hom.; ταύρειον Soph.): κόλοβος ἀγέλη κεράτων Plat. безрогое стадо; ταῦρος εἰς κ. θυμούμενος Eur. бодливый бык; как символ мощи κ. σωτηρίας NT рог спасения, т. е. могучий оплот;
2 рог, вещество рога (αἱ μὲν - sc. πύλαι - κεράεσσι τετεύχαται, αἱ δ᾽ ἐλέφαντι Hom.);
3 роговой лук (τοξότης κέρᾳ ἀγλαός Hom.);
4 роговая втулка (для защиты рыболовной лесы), т. е. удочка (ὅτε ἁλιεὺς ἐς πόντον προΐησι βοὸς κέρας Hom.);
5 рогообразныи брусок, «рог» (λύρας Soph.);
6 роговой выступ (τέσσαρα κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου NT);
7 рог (служивший сосудом для питья) (κέρατα οἴνου Xen.; ἐξ ἀργυρέων κεράτων πίνειν Pind.);
8 рог, рожок (духовой инструмент) (ἐπειδὰν σημήνη τῷ κέρατι Xen.; αὐλεῖν τῷ κέρατι Luc.);
9 ответвление, рукав (Ὠκεανοῦ Hes.; Νείλου Pind.): τὸ Μενδήσιον κ. Thuc. Мендесский рукав (Нила);
10 воен., мор. крыло, фланг (δεξιόν, λαιόν Eur.): κατὰ κ. ἐπιπίπτειν Xen. (προσβάλλειν Thuc.; συμπίπτειν Polyb.) и πρὸς τὸ κ. προσάγειν Xen. атаковать во фланг; κατὰ τὸ εὐώνυμον τῶν Ἑλλήνων κ. εἶναι Xen. оказаться против левого фланга греков; ἀναπτύσσειν τὸ κ. Xen. отвести назад фланг; κατὰ κ. ἄγειν Xen. двигаться фланговым маршем; ἐκ κέρατος εἰς φάλαγγα καταστῆσαι Xen. перестроиться из походной колонны в боевой порядок; κατὰ μίαν ἐπὶ κέρως παραπλέοντες Thuc. (афинские корабли), проплывающие по одному в кильватерной колонне;
11 вершина (τοῦ ὄρους Xen.);
12 роговой наконечник (τοῦ καλάμου Anth.);
13 membrum virile Anth.;
14 рея Luc.: κ. ἱστῷ κυρτοῦται Anth. рея гнется на мачте;
15 клешня (τοῦ ἀστακοῦ Arst.);
16 щупальце (τοῦ σκώληκος Arst.);
17 Luc., Sext. = κερατίνης.

English (Autenrieth)

κέραος, dat. κέραι (κέρᾳ), pl. κέρᾶ (but shortened before a vowel), κεράων, dat. κέρασι, κεράεσσι: horn; bows were made of horn, Il. 4.109 ff., Od. 21.395; hence said for ‘bow,’ Il. 11.385; a sheath of horn was used to encase a fishing-line, to prevent the hook from being bitten off, Il. 24.81; with a play upon the word κραίνω, Od. 19.566.

English (Slater)

κέρας
   a drinking horn ἐξ ἀργυρέων κεράτων πίνοντες fr. 166. 4.
   b branch of a river Αἰγυπτίαν Μένδητα, πὰρ κρημνὸν θαλάσσας ἔσχατον Νείλου κέρας i. e. by the sea's bank, the end of a branch of the Nile, viz. where the eastern branch of the Nile delta flows into lake Tanais fr. 201. 2.

Spanish

cuerno, objeto en forma de cuerno

English (Strong)

from a primary kar (the hair of the head); a horn (literally or figuratively): horn.

English (Thayer)

κερατος, plural κέρατα, genitive κεράτων (Winer's Grammar, 65 (63); Buttmann, 15 (13)), τό (from Homer down), Hebrew קֶרֶן, a horn;
a. properly: of animals, B. D. under the word Smith's Bible Dictionary, Horn)); hence, κέρας σωτηρίας (of God, a mighty and valiant helper, the author of deliverance, of the Messiah, a projecting extremity in shape like a horn, a point, apex: as, of an altar, Psalm 118:27>)).

Greek Monolingual

το (ΑΜ κέρας, -ατος, Α επικ. γεν. κέραος και κεράατος, αττ. συνηρ. γεν. κέρως, ιων. γεν. κέρεος)
1. το κέρατο που βρίσκεται στο κεφάλι πολλών θηλαστικών («διαφέρει δὲ καὶ τὰ κέρατα τῶν θηλειῶν βοῶν και τῶν ταύρων», Αριστοτ.)
2. πτέρυγα παράταξης στρατού ή στόλου («τὸ δεξιὸν μὲν πρώτον εὐτάκτως κέρας ἡγεῖτο», Αισχύλ.)
3. είδος σάλπιγγας από κέρατο ζώου ή από μέταλλο, το οποίο χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίους στρατούς, ενώ σήμερα χρησιμοποιείται από κυνηγούς, αμαξηλάτες κ.λπ. («Τυρρηνῶν δ' ἐστίν εὕρημα κέρατά τε καὶ σάλπιγγες», Αθήν.)
4. φρ. «κέρας Αμάλθειας»
α) το κέρατο της κατσίκας η οποία, σύμφωνα με την παράδοση, ανέθρεψε τον Δία
β) σύμβολο αφθονίας αγαθών
νεοελλ.
1. συν. στον πληθ. τα κέρατα
α) ανατ. ονομασία διαφόρων τμημάτων οργάνων του σώματος λόγω του σχήματός τους («κέρατα του ιερού οστού»)
β) (παθολ.) παθολογικές εκφύσεις κερατώδους συστάσεως ή νεοπλασίες της επιδερμίδας που έχουν ποικίλο σχήμα και εμφανίζονται σε ακάλυπτα μέρη του σώματος
2. ναυτ. κυλινδρική κεραία για τη στερέωση τών ιστίων που έχουν τραπεζοειδές σχήμα
3. μουσ. είδος πνευστού μουσικού οργάνου που αποτελείται από πολύ μακρύ ορειχάλκινο περιελισσόμενο σωλήνα, το κόρνο
4. φρ. α) «ηχητικό κέρας» — το κλάξον του αυτοκινήτου
β) ναυτ. «κέρας ομίχλης» — όργανο με σχήμα κεράτου που εκπέμπει ισχυρό ηχητικό σήμα και χρησιμοποιείται κυρίως από τα ιστιοφόρα πλοία για ένδειξη της θέσης τους και αποφυγή σύγκρουσης σε περίπτωση ομίχλης
μσν.
εξουσία
μσν.-αρχ.
αντικείμενο με κερατοειδές σχήμα
αρχ.
1. η κεραία τών αρθροπόδων («καταβάλλων τά κέρατα πλάγια [ὁ κάραβος]»)
2. η ινώδης ουσία τών κεράτων και τών οπλών τών ζώων που χρησιμοποιείται ως κατεργάσιμη ύλη
3. ποτήρι κατασκευασμένο από κέρατο βοδιού ή από μέταλλο («ἐξ ἀργυρέων κεράτων πίνειν», Πίνδ.)
4. τρίχα ή κόμη
5. ορμίσκος ή διακλάδωση ποταμού ή θάλασσας («ἐν Ἰνδοῖς ἐν τῷ κέρατι καλουμένῳ», Αριστοτ.)
6. σώμα στρατού που αποτελούνταν από 8.192 άνδρες, διφαλαγγαρχία
7. μεραρχία
8. συγκρότημα από 32 άρματα
9. η κεραία του πλοίου, η αντένα
10. το εξέχον μέρος του όρους, η βουνοκορφή
11. ανατ. το άκρο της μήτρας
12. ο πήχης της λύρας («ῥηγνὺς χρυσόδετον κέρας, ῥηγνὺς ἁρμονίαν χορδοτόνου λύρας», Σοφ.)
13. σοφιστικός συλλογισμός, ο κεράτινης
14. το φυτό σταφυλίνος ο άγριος
15. στον πληθ. τὰ κέρατα
κεράτινες αιχμές που εφαρμόζονταν στο άκρο τών καλάμινων γραφίδων
16. φρ. α) «βοὸς κέρας»
i) κεράτινο συρίγγιο ασφαλείας στο οποίο στερεωνόταν το βαρίδι της ορμιάς ψαρέματος
ii) αλιευτική ορμιά από τρίχες βοδιού
β) «κατὰ κέρας προσβάλλω» ή «κατὰ κέρας ἐπιπίπτω» — προσβάλλω, χτυπώ κάποιον από τα πλάγια
γ) «ἐπὶ κέρας ἀνάγω» ή «κατὰ κέρας ἄγω»
(σχετικά με ναυτική ή στρατιωτική παράταξη) παρατάσσω τον στόλο ή τον στρατό έτσι ώστε το ένα κέρας να έρχεται πίσω από το άλλο
δ) «κέρατα τῆς γῆς» — τα άκρα της γης
ε) «ἁπαλὸν κέρας» — η πόσθη
στ) «κέρατα ποιώ τινι» — κερατώνω κάποιον, κάνω κάποιον κερατά.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ανάγεται σε ΙΕ ρίζα ker-∂- «κέρατο, κεφαλή», τη συνεσταλμένη βαθμίδα (καρ-) της οποίας εμφανίζουν τα κάρα, κάρηνον (< καρασ-) και το αρχ. ινδ. śiras- «κεφάλι», ενώ τη μηδενισμένη της (κρ-) το κρανίον (< θ. κρασ-). Η απαθής βαθμίδα εμφανίζεται και στο λατ. cerebrum «εγκέφαλος» (< kerә-s-ro-m). Εκτός από το σιγμόληκτο θ. τών ανωτέρω υπάρχει και θ. σε -u- που εμφανίζεται στα κερα (F)-ός (απαθής βαθμίδα) και στο λατ. cornu «κέρας». Παρέκταση -n- εμφανίζουν επίσης το γερμ. horn «κέρας» και το αρχ. ινδ. śŕn-g-am «κέρας». Η λ. «κέρας» εμφανίζεται ως α' συνθετικό αρχικά με τις μορφές κεραο-, κερασ-, κερε- και κερο-. Η οδοντικά παρεκτεταμένη (με -τ-) μορφή της ρίζας κερα-τ-κερα-τ-(ο) είναι μεταγενέστερη. Ως β' συνθετικό εμφανίζεται με τις μορφές -κερας, -κερος, -κερως (πιθ. < κέρασος) και, μεταγενέστερα, -κέρατος. Τα περισσότερα παρ. εμφανίζουν το θ. κερατ-, υπάρχουν όμως και ορισμένα με θ. κερα(σ)- ή κερ-. Στη Νέα Ελληνική, τέλος, ο τ. κέρας μεταπλάστηκε σε κέρατο.
ΠΑΡ. κεραία, κερατιά (I), κεράτινος, κεράτιον, κερατίτις, κερατώ (-ώνω)
αρχ.
κεράεις, κεραΐτης, κεραΐτις, κεράμβηλον, κεράμβυξ, κέραξ, κεράσσω, κερατάριον, κεράτειος, κεράτινης, κερατίς, κερατώδης, κερατών
αρχ.-μσν.
κερατίας, κερατίζω, κερέινος, κερόεις, κερώ
μσν.
κεραταία, κερατέα, κερατόπουλον
μσν.- νεοελλ.
κερατάς
νεοελλ.
κερατάκι, κερατένιος, κερατίνη, κερατίτης, κερατού(κ)λης, κερίζω.
ΣΥΝΘ. (Α΄ συνθετικό) κερασφόρος, κερατοειδής, κεροβάτης, κεροπλάστης
αρχ.
κεραελκής, κεραοξόος, κεραούχος, κεράρχης, κεραρχία, κερασκόμη, κεράσχειλος, κερατάρχης, κεραταρχία, κεραταύλης, κερατεσσείς, κερατηφόρος, κερατογλύφος, κερατοξόος, κερατοποιός, κερατόπους, κερατουργός, κερατοφάγος, κερατοφόρος, κερατοφορώ, κερατοφυής, κερατοφυώ, κερατόφωνος, κερατώπις, κεραύλης, κερεαλκής, κεροβόας, κερόδετος, κεροειδής, κερόστρωτος, κεροτυπώ, κερουλκός, κερούχος, κεροφόρος, κερόχρυσος, κερωδός, κερωνία, κερώνυξ
αρχ.-μσν.
κερασφορώ
μσν.
κερατοβούκινον, κερατοπλήκτωρ, κερόκωπος
νεοελλ.
κεράκμων, κέρασπις, κερατογένεση, κερατογλωσσικός, κερατογονία, κερατογόνος, κερατοδερμία, κερατόδους, κερατόλιθος, κερατόλυση (-ία), κερατολυτικός, κερατοπέταλο, κερατόπτερις, κερατοπώγων, κερατόρρινος, κερατόσαυρος, κερατόστομο, κερατοφύη, κερατόφυλλο, κερατοφυλλοκήλη, κερατοφύρης, κερατοψίδες, κερόγλωσσος, κερόκτενος, κερούλκησις, κερουλκώ. (Β' συνθετικό) α) -κερας, αρχ. αιγίκερας, αιγόκερας, αυτόκερας, βούκερας, δίκερας, επίκερας, καλλίκερας, οδοντόκερας, υψίκερας
β) -κέρατος: ακέρατος, δικέρατος
αρχ.
ελικοκέρατος, καλοβοκέρατος, κονδοκέρατος, κριοκέρατος, οξυκέρατος, ορθοκέρατος, στρεβλοκέρατος, τετρακέρατος
νεοελλ.
καμπυλοκέρατος, μονοκέρατος, πλατυκέρατος, στεφανοκέρατος, τρικέρατος
γ) -κερος: άκερος
αρχ.
ηΰκερος, μουνόκερος
νεοελλ.
ρινόκερος, μονόκερος
δ) -κερως. αιγόκερως, ρινόκερως, μονόκερως
αρχ.
αεξίκερως, αιπύκερως, αναπτησίκερως, αργίκερως, ασελγόκερως, αυξίκερως, βαθύκερως, βούκερως, βριθύκερως, δίκερως, ελιξόκερως, εύκερως, ευρύκερως, καλλίκερως, μεγαλόκερως, μελάγκερως, νήκερως, οιόκερως, ολιγόκερως, οξύκερως, ορθόκερως, ουλόκερως, πλατύκερως, πολύκερως, στρεβλόκερως, στρεψίκερως, ταυρόκερως, τετράκερως, τραγόκερως, τετράκερως, τρίκερως, υπέρκερως, υψίκερως, χρυσόκερως, ψιλόκερως.

Greek Monotonic

κέρας: τό, γεν. κέρᾱτος, Επικ. κέραος, Αττ. επίσης κέρως· δοτ. κέρᾱτι, κέραϊ, κέρᾳ· δυικ. κέραε, κέρᾱ, κεράοιν, πληθ. ονομ. κέραα, κέρᾱ, γεν. κεράων, κερῶν, δοτ. κέρᾱσι (κέρᾰσι, στον Όμηρ.), Επικ. κεράεσσι· η Ιων. κλίση είναι κέρας, κέρεος, κέρεϊ, πληθ. κέρεα, κερέων·
I. κέρατο ζώου, όπως των βοδιών, σε Ομήρ. Ιλ.· ὀφθαλμοὶ δ' ὡσεὶ κέρα ἔστασαν, τα μάτια του στέκονταν ακίνητα και σκληρά ως κέρατα, σε Ομήρ. Οδ.
II. κέρατο,σαν ύλη, αἱ μὲν γὰρ (αἱ πύλαι) κεράεσσι τετεύχαται, κεράτινες πόρτες μέσω των οποίων έρχονταν τα αληθινά όνειρα, στο ίδ.
III. οτιδήποτε φτιαγμένο από κέρατο,
1. τόξο, σε Ομήρ. Ιλ., Όμηρ., Θεόκρ.
2. λέγεται για μουσικά όργανα, κέρατο που χρησιμεύει ως σάλπιγγα, σε Ξεν.· αυλός, σε Λουκ.
3. κέρατο που χρησιμεύει στο ποτό, σε Ξεν.
IV.βοὸς κ., κεράτινο προστατευτικό ή σύριγγα, στα οποία προσαρμοζόταν το μολυβδένιο βαρύδιο (μολύβδαινα) της πετονιάς, σε Όμηρ.
V. κέρατα, τα άκρα από το κέρατο, με τα οποία εφοδιαζόταν η γραφίδα (από καλάμι), σε Ανθ.
VI. βραχίονας ή διακλάδωση ποταμού, σε Ησίοδ., Θουκ.
VII. πτέρυγα στρατεύματος ή στόλου, σε Ηρόδ., Αττ.· κατὰ κέρας προσβάλλειν, ἐπιπίπτειν, προσβάλλει από τα πλάγια, σε Θουκ., Ξεν.· ἐπὶκέρας ἄγειν, οδηγώντας τα πλοία ή το στρατό σε όρθια γραμμή, δηλ. σε στήλη, και όχι σε ευρύ μέτωπο, Λατ. agmine longo, σε Ηρόδ., Αττ.
VIII. οποιαδήποτε προεξοχή, π.χ. κορυφή βουνού, σε Ξεν.

Greek (Liddell-Scott)

κέρας: τό· γεν. κέρατος, Ἐπικ. κέραος, Ἀττ. καὶ κέρως· δοτ. κέρατι, κέραϊ, κέρᾳ (Ἰλ. Λ. 385· καὶ παρὰ Θουκ. 2. 90., 7. 6, ἀλλὰ μόνον ἐπὶ τῆς σημασ. VII). ― δυϊκ. κέραε, κέρᾱ, κεράοιν· πληθ. ὀνομ. κέραα, κέρᾱ, γεν. κεράων, κερῶν, δοτ. κέρασι, Ἐπικ. κεράεσσι. Παρὰ μεταγεν. Ἐπικ., γεν. κεράατος, πληθ. -άατα. Ἡ Ἰων. κλίσις τῆς λέξεως εἶναι κέρας, κέρεος, κέρεϊ, πληθ. κέρεα, κερέων, ἴδε Δινδ. π. Διαλ. Ἡροδ. σ. XVI. Ἐν τῇ ὀνομ. καὶ αἰτ. κέρας, ᾰ ἀείποτε: ― ἐν ταῖς πλαγίαις πτώσεσιν ᾰ παρ’ Ἐπικ., ὡς κέρᾰσι Ὀδ. Γ. 384 (ἐν Ὀρφ, Λιθ. 238 διωρθώθη νῦν εἰς κέραα)· ἐν τῇ συνῃρ. δοτ. κέρ℁, καὶ ἐν τῇ πληθ. ὀνομαστ. κέρᾱ, τὸ α βραχύνεται πρὸ φωνήεντος, ὡς ἐν Ἰλ. Δ. 109, Ὀδ. Τ. 211· ἀλλὰ παρ’ Ἀττ. κέρᾱτος, -ᾱτι, -ᾱτα, -ᾱ΄των, -ᾱσι, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 183, Σοφ. Τρ. 519, Εὐρ. Βάκχ. 921, Ἕρμιππ. ἐν «Μοίραις» 5· οὕτως ἐν τῷ παραγώγῳ κερᾱτίνης καὶ τοῖς συνθέτοις ὑψικέρᾱτα, χρυσοκέρᾱτα, ἴδε ἐν λέξ. Παρὰ μεταγεν. Ἐπικ. ἡ ποσότης ποικίλλει, πρβλ. κερᾱτοφόρος, κερᾰτηφόρος, κερᾰτώδης. ― Οἱ ἐκτεταμένοι τύποι κερᾱ΄ατος, κερᾱ΄ατα, ἐσχηματισμένοι κατὰ τὸ Ὁμηρικὸν κράατα, ἀπαντῶσιν ἐν Ἀπολλ. Ροδ. Δ. 978, Ἀράτ. 174, Κοΐντ. Σμ., κλ.). (κέρας πιθανῶς σχετίζεται πρὸς τὸ κάρα, ὡς τὸ Σανσκρ. sr. ing-am (κέρας) πρὸς τὸ ←ir-as (κεφαλή)· πρβλ. ὡσαύτως Σανσκρ. kar-nas (οὖς), Λατ. cor-nu, Γοτθ. haur-n (Ἀγγλ. horn)· ― ἐντεῦθεν πολλὰ κερασφόρα ζῷα λαμβάνουσι τὰ ὀνόματα αὑτῶν, οἷον: κριός· cervus (ὅ ἐστι κεραϝός, πρβλ. ἔλαφον κεραὸν Ἰλ. Γ. 24), Ἀρχ. Σκανδιν. hjört, Ἀγγλο-Σαξ. heort (Ἀγγλ. hart)· Ἀρχ. Γερμ. hiruz (hirsch), καὶ hrind (rind, βοῦς)). Περὶ τῶν συνθέτων τοῦ κέρας ἴδε Λοβέκ. εἰς Φρύνιχ. 672. Ι. τὸ κέρας ζῴου, παρ’ Ὁμήρῳ κατὰ τὸ πλεῖστον τὸ τοῦ βοός, Ἰλ. Ρ. 521, κτλ., πρβλ. κεραός· ὀφθαλμοὶ δ’ ὡσεὶ κέρα ἕστασαν, ἦσαν ἀκίνητοι ἢ σκληροὶ ὡς κέρατα, Ὀδ. Τ. 211· ὡσαύτως ὡς σύμβολον ἰσχύος, Παροιμιογρ. σ. 218, Ἑβδ. (Ἰεζεκ. ΜΑ΄, 22), Σουΐδ., πρβλ. Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 3. 1, 7· ― ἐπὶ τῶν ὀδόντων τοῦ ἐλέφαντος, Ὀππ. Κυν. 2. 494· ἐπὶ τῶν κεραιῶν τῶν μαλακοστράκων, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 4. 2, 15., 8. 2, 21. ΙΙ. κέρας ὡς ὕλη· ἐν Ὀδ. Τ. 563, αἱ μὲν γὰρ αἱ πύλαι κεράεσσι τετεύχαται, ἐκ κέρατος, κεράτιναι, δι’ ὧν ἐξήρχοντο τὰ ἀληθῆ ὄνειρα, ἴδε ἐν λέξ. ἐλεφαίρομαι· ἡ κερατίνη ὕλη τῶν ὁπλῶν ζῴων, Λόγγος 2. 28. ΙΙΙ. πᾶν πρᾶγμα ἐκ κέρατος κατεσκευασμένον, 1) τόξον, τοξότα... κέρᾳ ἀγλαὲ Ἰλ. Λ. 385, πρβλ. Ὀδ. Χ. 395, Θεόκρ. 25. 206, κτλ. 2) ἐπὶ μουσικῶν ὀργάνων, κέρας χρησιμεῦον ὡς σάλπιγξ, σημαίνειν τῷ κέρατι Ξεν. Ἀν. 2. 2, 4, πρβλ. Ἀριστ. π. Ἀκουστ. 31 κἑξ.· ὡσαύτως, ὁ Φρύγιος αὐλός, εἴτε ἐκ τοῦ σχήματος αὐτοῦ, εἴτε διότι τὸ ἄκρον αὐτοῦ ἦτο κεράτινον, αὐλεῖν τὸ κέρ. Λουκ. Θεῶν Διάλ. 12. 1· καὶ κέρατι μὲν αὐλεῖν Τυρσηνοὶ νομίζουσι Πολυδ. Δ΄, 76, πρβλ. Ἀθήν. 184Α· ― ὡσαύτως ἓν τῶν κεράτων τῆς λύρας, Σοφ. Ἀποσπ. 232. 3) κέρας δι’ οὗ ἔπινον, ποτήριον ἐκ κέρατος, ἐκ τοῦ κέρατος αὖ μοι... δὸς πιεῖν Ἕρμιππ. ἐν «Μοίραις» 5, πρβλ. Ξεν. Ἀν. 7. 2, 23· ἤ, ποτήριον ἔχον τὸ σχῆμα τοῦ κέρατος (ἴσως ὡς τὸ ῥυτόν, Ἀθήν. 476Β), ἐξ ἀργυρέων κ. πίνειν Πινδ. Ἀποσπ. 147· ἀργυρηλάτοις κέρασι χρυσᾶ στόματα προσβεβλημένοις Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 183· ἐκπιόντι χρύσεον κέρα Σοφ. Ἀποσπ. 429· πρβλ. Σουΐδ. ἐν λέξ. IV. βοὸς κ., κεράτινον συρίγγιον ἀσφαλείας, εἰς ὃ προσηρτᾶτο τὸ ἐκ μολύβδου βάρος (μολύβδαινα) τῆς πρὸς ἁλιείαν ὁρμιᾶς, Ἰλ. Ω. 81· ἐς πόντον προΐησι βοὸς κέρας Ὀδ. Μ. 253· πρβλ. Ἀνθ. Π. 6. 230, Πλούτ. 2. 976Ε, Ἀπολλων. Λεξ. ἐν λέξ. κέρᾳ ἀγλαέ. 2) Ἀμαλθείας κ., ἴδε ἐν λέξ. Ἀμάλθεια. V. κέρατα, τὰ ἐκ κέρατος ἄκρα δι’ ὧν ὁ πρὸς γραφὴν κάλαμος (ἡ γραφὶς) ὡπλίζετο, Ἀνθ. Π. 6. 227. VI. βραχίων ἢ κλάδος θαλάσσης ἢ ποταμοῦ, κέρας Ὠκεανοῦ Ἡσ. Θ. 789· Νείλου Πινδ. Ἀποσπ. 215· Μενδήσιον κέρας Θουκ. 1. 110· ἐν Ἰνδοῦ τῷ κέρατι καλουμένῳ Ἀριστ. π. Θαυμασ. 71, πρβλ. π. Κόσμ. 3. 11· τὸ Κέρας τὸ Βυζαντίων, ὁ Κεράτ. κόλπος, Στράβ. 319· πρβλ. Σχολ. εἰς Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 282. VII. τὸ κέρας στρατεύματος ἢ στόλου, Ἡρόδ. 6. 8., 9. 26, καὶ Ἀττ.· κ. δεξιόν, λαιὸν Αἰσχύλ. Πέρσ. 399, Εὐρ. Ἱκέτ. 657, 659· τὸ κ. ἀναπτύσσειν Ξεν. Ἀν. 1. 10, 9. 2) κατὰ κέρας προσβάλλειν, ἐπιπίπτειν, προσβάλλειν ἐκ τοῦ πλαγίου, Θουκ. 3. 78, Ξεν. Ἑλλ. 6. 5, 16, κτλ.· κατὰ κ. προσιέναι, ἕπεσθαι Ξεν. Κύρ. 7. 1. 8 καὶ 28· ὡσαύτως, πρὸς κ. μάχεσθαι αὐτόθι 22. 3) ἐπὶ κέρας ἄγειν, ἐπὶ ναυτικῆς ἢ στρατιωτικῆς παρατάξεως, ἄγειν τὰ πλοῖα ἢ τὸν στρατὸν κατ’ ὀρθίαν γραμμὴν πρὸς τὸ κέρας, οὕτως ὥστε τὰ πλοῖα ἢ ὁ στρατὸς ν’ ἀποτελῶσιν οὕτως εἰπεῖν στήλην οὐχὶ δὲ εὐρὺ μέτωπον (πρβλ. δεξιῷ κέρᾳ ἡγουμένῳ Θουκ. 2. 90), Λατ. agmine longo, ἀντιτίθεται τῷ ἐπὶ φάλαγγος (ἴδε φάλαγξ Ι. 2), Ἡρόδ. 6. 12, 14· οὕτω παρ’ Ἀττ., ἐπὶ κέρως Θουκ. 2. 90., 6. 32, 50., 8. 104, Ξεν. Κύρ. 6. 3, 34· κατὰ κέρας αὐτόθι 1. 6, 43, Ἀν. 4. 6, 6, Ἑλλ. 7. 4, 23· εἰς κ. ὁ αὐτ. ἐν Ἱππαρχ. 4, 3· ἐλαύνειν πρὸς τὸ δεξιὸν κ. Ἀριστοφ. Ἱππ. 243. VIII. ἡ κεραία πλοίου, Ἀνθ. Π. 5. 204, Λουκ. Ἔρωτ. 6. IX. ἐξέχον μέρος ἢ ὕψωμα, π. χ. ὀρεινὴ κορυφή, κτλ., Ξεν. Ἀν. 5. 6, 7, Λυκόφρ. 534· ἐξοχὴ ἢ ἐσχατιὰ τῆς γῆς, γῆς Φιλόστρ. 69. X. ἁπαλὸν κ. = πόσθη, Ἀρχίλ. 161, πρβλ. Ἀνθ. Π. 12. 95. XI. κέρατα ποιῶ τινι, βάλλω κέρατα εἴς τινα, ἐπὶ γυναικὸς ἀπατώσης τὸν ἑαυτῆς ἄνδρα, κέρατά σοι ποιήσει (γυνή), «θά σε κερατώσῃ», «θὰ σοῦ βάλῃ τὰ κέρατα», θὰ μοιχευθῇ, παροιμία παρ’ Ἀρτεμιδ. 2. 12· ἐντεῦθεν, κερατᾶς, κερασφόρος ΙΙ. XII. = κερατίνης, πρβλ. Λουκ. Νεκρ. Διάλ. 1. 2, Σέξτ. Ἐμπ. Π. 2. 241.

Frisk Etymological English

Grammatical information: n.
Meaning: horn, for blowing and drinking, metaph. branch (of a river), part of an army, top etc..
Other forms: gen. ep. *-ραος, Hdt. -ρεος, Att. -ρως, -ρατος, dat. ep. -ραϊ, Hdt. -ρεϊ, Att. -ρᾳ, nom. acc. pl. ep. -ρα(α), Hp. and Att. -ρατα, gen. ep. -ράων, Att. -ρῶν, -ρατων, dat. -ρασι, ep. also -ράεσσι; late ep. gen. sg. -ράατος, n. a. pl. -ράατα (further see Schwyzer 515).
Dialectal forms: Myc. keraa /keraha/ nom. pl.
Compounds: As 1. member a. o. in κερασ-φόρος with a horn (trag.), also κερατο-φόρος id. (Arist.); κεραο-ξόος polishing horn (Δ 110, AP; on the euphonically determined thematic vowel Schwyzer 440, Sommer Nominalkomp. 20 n. 2), thematically reshaped e. g. in κερο-φόρος (E.), also κερε-αλκής with strong horn (A. R.; cf. Schwyzer 440). As 2. member mostly -κερως (m. f.) < -κερα(σ)-ος in ὑψί-, ἄ-κερως etc.; with special feminine form ὑψι-, καλλι-κέραν acc. (B.; Sommer 20 n. 1); quite isolated -κέρατος, e. g. ἀ-κέρατος (Pl., Arist.; τῆς ἀκεράτου beside την ἀκέρων Pl. Plt. 265b, c), also ἀ-κέρωτος (AP), -κερος e. g. in νή-κεροι pl. hornless (Hes. Op. 529); with the subst. δί-κερας n. double horn (Callix.) and, as plant names, αἰγό-, βού-, ταυρό-κερας n. (after the form of the fruit, Strömberg Pflanzennamen 54); also αἰγο-κέρως Capricornus with metrically conditioned gen. -κερῆος (Arat., Q. S.; cf. Bosshardt Die Nom. auf -ευς 64).
Derivatives: Diminutives: κεράτιον little horn (Arist., hell.), name of a weight a. a coin, "carat" (Hero) = Lat. siliqua (inscr. and pap.); τὰ κεράτια the fruits of the carob-tree (Ev. Luc. 15, 16, Dsc.); from there κερατία f. carob-tree (Str., Plin.), also -τέα (pap., Gp.; after the tree names in -έα), κερωνία id. (Thphr., Plin.; as βρυωνία a. o.; Chantraine Formation 207f.), from cross κερατωνία id. (Gal., Aët.). Further substantives: κερασ-τής m. horned being (S., E.; of ἔλαφος, Πάν etc.), name of a snake, Cerastes cornutus (Nic. a. o.), f. -στίς (A).; cf. Fraenkel Nom. ag. 2, 209; also surname of the island of Cyprus (Hdn. 1, 104, 15: "ἀπὸ τοῦ πολλὰς ἄκρας ἔχειν"); κερατῖτις (μήκων) kind of poppy (Thphr., Dsc.; Redard Les noms grecs en -της 72f.); κεραΐτης m. = Lat. cornicularius (Lyd. Mag.), κεραϊ̃τις f. "Hornpflanze" = τῆλις a. o. (Redard 41 and 72, Strömberg Pflanzennamen 54); however κεραΐτης and κεραϊ̃τις belong rather to κεραία (s. below); κερατίας m. name of Dionysos (D. S.), also name of a comet (Plin.; Scherer Gestirnnamen 107); κεραία f. name of several hornlike objects, e. g. yard, beam, cornucopia, as sign of writing = Lat. apex (Att., hell.); dimin. κερᾳδιον (Attica, Delos; or κεραΐδιον?); κερατών, -ῶνος m. name of an altar on Delos (hell.; prop. "place adorned with horns"; after the place names in -ών). - Adjectives: κεράτινος made of horn (X., Pl. Com.), κερατίνης m. the fallacy called the Horns (D. L., Luc.); κερατώδης hornlike (Thphr.); κερόεις horned (Anakr., Simon.); κερέϊνος id. (Aq., Sm.). - Denomin. verb: 1. κερατίζω but with the horns (LXX); from there κερατιστής (LXX), κεράτισις (Apollod. Poliork.); κερατισμός loss on excange of solidi in ceratia as if from κερατίζω *change in ceratia (pap. VIp, Lyd. Mag.); 2. κερατόω change in horn (Ael.); 3. κεράω provide with horns (Arat.), form a wing (Plb.). - On κεραός, κεραΐς, κεράμβυξ, κερανίξαι, κερουτιάω, κέρνα s. vv.
Origin: IE [Indo-European] [574] *ḱer-h₂(e)s- horn, head
Etymology: Beside κέρας horn stands in κάρα, κάρηνα head a reduced grade *καρασ- (< *ḱerh₂-es-), in κρανίον skull a zero grade *κρασ- (< ḱr̥h₂s-); on the meaning s. below. A zero grade also in Skt. śíras- n. head (< *ḱr̥h₂es-); Av. sarah- n. head is polyinterpr.); zero grade in gen. śīrṣ-ṇ-ás (< *ḱr̥h₂s-nos; κράατος < *ḱr̥h₂s-n̥-tos, cf. on κάρα). The full grade with e- in Lat. cerebrum brain (IE. *ḱerh₂(e)s-ro-m > *keras-ro-m). - The s-stem has an u-complement in κερα(Ϝ)-ός (s. v.); further there is an n-fomation in Germ., e. g. NHG Horn, Lat. corn-ū, Skt. śŕ̥ṇ-g-am horn. Full discussion in Nussbaum, Head and Horm, 1986. The original meaning was prob. horn, Gehörn, from where horned animal-head and head in gen. - Further forms s. on κάρα, κρανίον, κρήδεμνον, κράνος; also W.-Hofmann s. cerebrum and cornū.

Middle Liddell

I. the horn of an animal, as of oxen, Il.; ὀφθαλμοὶ δ' ὡσεὶ κέρα ἔστασαν his eyes stood fixed and stiff like horns, Od.
II. horn, as a material, αἱ μὲν γὰρ [αἱ πύλαι] κεράεσσι τετεύχαται, of the horn doors, through which the true dreams came, Od.
III. anything made of horn,
1. a bow, Il., Hom., Theocr.
2. of musical instruments, a horn for blowing, Xen.: a flute, Luc.
3. a drinking-horn, Xen.
IV. βοὸς κ. a horn guard or pipe to which the leadweight (μολύβδαινἀ of a fishing-line was attached, Hom.
V. κέρατα the horn points with which the writing-reed was tipped, Anth.
VI. an arm or branch of a river, Hes., Thuc.
VII. the wing of an army or fleet, Hdt., Attic; κατὰ κέρας προσβάλλειν, ἐπιπίπτειν to attack in flank, Thuc., Xen.; ἐπὶ κέρας ἄγειν to lead towards the wing, i. e. in column, not with a broad front, Lat. agmine longo, Hdt., Attic
VIII. any projection, e. g. a mountain-peak, Xen.

Frisk Etymology German

κέρας: {kéras}
Forms: Gen. ep. *-ραος, Hdt. -ρεος, att. -ρως, -ρατος, Dat. ep. -ραϊ, Hdt. -ρεϊ, att. -ρᾳ, Nom. Akk. pl. ep. -ρα(α), Hp. und att. -ρατα, Gen. ep. -ράων, att. -ρῶν, -ρατων, Dat. -ρᾰσι, ep. auch -ράεσσι; sp. Epik Gen. sg. -ράατος, N. A. pl. -ράατα (weitere Einzelheiten bei Schwyzer 515), myk. ke-ra-a?,
Grammar: n.,
Meaning: ‘Horn, Blas-, Trinkhorn’, übertr. Flußarm, Heeresflügel, Spitze.
Composita: Als Vorderglied u. a. in κερασφόρος horntragend (Trag. usw.), auch κερατοφόρος ib. (Arist. u. a.); κεραοξόος hornglättend (Δ 110, AP; zum euphonisch bedingten Themavokal Schwyzer 440, Sommer Nominalkomp. 20 A. 2), thematisch umgebildet z. B. in κεροφόρος (E.), außerdem κερεαλκής starkhörnig (A. R.; vgl. Schwyzer 440). Als Hinterglied in der Regel -κερως (m. f.) aus -κερα(σ)-ος in ὑψί-, ἄκερως usw.; dazu als besondere Femininform ὑψι-, καλλικέραν Akk. (B.; Sommer 20 A. 1); ganz vereinzelt -κέρατος, z. B. ἀκέρατος (Pl., Arist.; τῆς ἀκεράτου neben τὴν ἀκέρων Pl. Plt. 265b, c), auch ἀκέρωτος (AP), -κερος z. B. in νήκεροι pl. hornlos (Hes. Op. 529); dazu die Subst. δίκερας n. Doppelhorn (Kallix.) und, als Pflanzennamen, αἰγό-, βού-, ταυρόκερας n. (nach der Form der Frucht, Strömberg Pflanzennamen 54); auch αἰγοκέρως Capricornus mit dem metrisch bedingten Gen. -κερῆος (Arat., Q. S.; vgl. Bosshardt Die Nom. auf -ευς 64).
Derivative: Zahlreiche Ableitungen. Deminutiva: κεράτιον Hörnchen (Arist. hell.), N. eines Gewichts u. einer Münze, "Karat" (Hero usw.) = lat. siliqua (Inschr. und Pap.); τὰ κεράτια die Früchte des Johannisbrotbaums (Ev. Luk. 15, 16, Dsk. u. a.); davon κερατία f. Johannisbrotbaum (Str., Plin.), auch -τέα (Pap., Gp.; nach den Baumnamen auf -έα), κερωνία ib. (Thphr., Plin.; wie βρυωνία u. a.; Chantraine Formation 207f.), durch Kreuzung κερατωνία ib. (Gal., Aët.). Weitere Substantiva: κεραστής m. gehörntes Wesen (S., E. u. a.; von ἔλαφος, Πάν usw.), Ben. einer Schlange, Cerastes cornutus (Nik. u. a.), f. -στίς (A).; vgl. Fraenkel Nom. ag. 2, 209; auch Beiname der Insel Kypros (Hdn. 1, 104, 15: "ἀπὸ τοῦ πολλὰς ἄκρας ἔχειν"); κερατῖτις (μήκων) Art Mohn (Thphr., Dsk.; Redard Les noms grecs en -της 72f.); κεραΐτης m. = lat. cornicularius (Lyd. Mag.), κεραϊ̃τις f. "Hornpflanze" = τῆλις u. a. (Redard 41 und 72 m. Lit., Strömberg Pflanzennamen 54); sowohl κεραΐτης wie κεραϊ̃τις gehören aber vielmehr zu κεραία (s. unten); κερατίας m. N. des Dionysos (D. S.), auch Ben. eines Kometen (Plin.; Scherer Gestirnnamen 107); κεραία f. Ben. verschiedener hornähnlicher Gegenstände, z. B. Rahe, Balken, Fühlhorn, als Schriftzeichen = lat. apex (att., hell.); Demin. κερᾴδιον (Attika, Delos; oder κεραΐδιον?); κερατών, -ῶνος m. Ben. eines Altars auf Delos (hell.; eig. "mit Hörnern geschmückter Platz"; nach den Ortsbezeichnungen auf -ών). — Adjektiva: κεράτινος von Horn gemacht (X., Pl. Kom. usw.), κερατίνης m. Hörnerschluß (D. L., Luk. u. a.); κερατώδης hornähnlich (Thphr.); κερόεις gehörnt (Anakr., Simon. usw.); κερέϊνος ib. (Aq., Sm. u. a.). — Denominative Verba: 1. κερατίζω mit den Hörnern stoßen (LXX u. a.); davon κερατιστής (LXX), κεράτισις (Apollod. Poliork.); κερατισμός Umwechslung in Keratien wie von κερατίζω *in Keratien umwechseln (Pap. VI^p, Lyd. Mag.); 2. κερατόω in Horn verwandeln (Ael.); 3. κεράω mit Hörnern versehen (Arat.), einen Flügel bilden (Plb.). — Zu κεραός, κεραΐς, κεράμβυξ, κερανίξαι, κερουτιάω, κέρνα s. bes.
Etymology: Neben dem hochstufigen κέρας Horn steht in κάρα, κάρηνα Kopf ein schwachstufiges *καρασ-, in κρανίον Schädel ein schwundstufiges *κρασ-; zur Bedeutung s. unten. Eine (sekundäre) Schwachstufe liegt auch in aind. śíras- n. Kopf vor (wäre gr. *κάρος; aw. sarah- n. Kopf ist mehrdeutig); dazu der schwundstufige Gen. śīrṣ-ṇ-ás (wäre gr. *κρανός; nach Umbildung κράατος, vgl. zu κάρα). Dagegen erscheint der hochstufige e-Vokal in lat. cerebrum Hirn (idg. *ḱeres-ro-m oder *ḱerəs-ro-m; letzteres = κερασ-). — Der s-Stamm hat ein u-Komplement in κερα(ϝ)-ός u. Verw. (s. d.); hinzu kommt die n-Bildung in germ., z. B. nhd. Horn, lat. corn-ū (Verquickung der n- und u-Stämme), aind. śŕ̥ṇ-g-am Horn u. a. Hypothesen über die ursprüngliche Verteilung der verschiedenen Formen innerhalb des Paradigmas in der bei W.-Hofmann s. cerebrum angeführten Literatur. Die ursprüngliche Bedeutung war wohl Horn, Gehörn, woher gehörnter Tierkopf und ‘Kopf im allg.’ (anders z. B. WP. 1, 403: eig. das Oberste am Körper, woraus Kopf und Horn). — Weitere Formen mit Lit. s. zu κάρα, κρανίον, κρήδεμνον, κράνος, außerdem W.-Hofmann s. cerebrum und cornū; ältere Lit. auch bei Bq.
Page 1,826-827

Chinese

原文音譯：kšraj 咳拉士
詞類次數：名詞（11）
原文字根：握住（者） 相當於： （קֶרֶן‎ / קַרְנַיִם‎）
字義溯源：角，壇角，角上，突出點；源自（Καππαδοκία）Y*=髮）
出現次數：總共（11）；路（1）；啓（10）
譯字彙編：
1） 角（10） 路1:69； 啓5:6； 啓9:13； 啓12:3； 啓13:1； 啓13:11； 啓17:3； 啓17:7； 啓17:12； 啓17:16；
2） 角上（1） 啓13:1

English (Woodhouse)

reach, arm of a river, bend of a river, flank of an army, horn for drinking, of a river, of an army, wing of an army

Léxico de magia

τό 1 cuerno de ciervo ἡ δεῖνά σοι ἐπιθύει, θεά, ἐχθρόν τι θυμίασμα ... ἅλας τε καὶ ἐλάφου κ. fulana te presenta, diosa, una ofrenda odiosa, sal y un cuerno de ciervo P IV 2647 de toro λαβὼν ὀθόνιον καθαρὸν καὶ ... ζμύρνῃ γράψον εἰς αὐτὸ ἀνθρωποειδὲς ζῴδιον, ... ἐπάνω δὲ τῆς κεφαλῆς κέρατα ταύρου toma un trozo de lino limpio y pinta en él con tinta de mirra una figura con forma humana, y sobre la cabeza unos cuernos de toro P XII 126 de carnero καταδεσμεύω σε ... εἰς τὴν οὐρὰν τοῦ ὄφεως καὶ τὸ στόμα τοῦ κροκοδίλου καὶ τοῖς κέρασι τοῦ κριοῦ te encadeno a la cola de la serpiente, a la boca del cocodrilo y a los cuernos del carnero SM 38 2 2 objeto en forma de cuerno πλίνθους ὠμὰς δύο λαβὼν ποίησον κέρατα δʹ toma dos ladrillos sin cocer y haz con ellos cuatro formas de cuerno P XII 29 ref. a Selene ἐπίγραψον δράκοντα ... καὶ ἔτι μέσον τοῦ δράκοντος Σελήνην δύο ἀστέρας ἔχουσαν ἐπὶ τῶν δύο κεράτων graba una serpiente y en el medio de ella a Selene con dos estrellas sobre sus dos cuernos P XII 205

Lexicon Thucydideum

cornu (aciei), wing (of the battle line), 1.48.3, 1.48.4. 1.48.41.49.5. 1.50.1. 1.62.6. 2.90.1, [vulgo commonly ἡγούμενοι]. 2.90.2. 2.5.1. 2.91.1. 3.107.4. 3.107.43.108.1. 3.108.2. 4.43.2. 4.43.3. 4.4.1. 4.5.1. 4.44.2. 4.93.4. 4.93.44.94.1. 4.96.5. 4.134.1. 5.10.3, 5.10.8. 5.67.1. Ibid. bis. in the same place twice 5.2.1. Ibid. in the same place 71,
Ibid. in the same place 2. 3. 6.67.1. 6.70.2. 6.101.4. 6.101.5. 6.101.57.6.3. 7.52.2. 7.70.1. 8.25.3. 8.42.2. 8.104.2. 8.104.3. 8.105.3.
in cornu, a latere, on the flank, 3.78.1,
cornu praeeunte, longo agmine, with the wing advancing in a long column, 2.90.4, [nonnulli codd. several manuscripts ἐπικαίρως] 6.32.2, [iidem the same ἐπικαίρως] 6.50.4, [iidem the same ἐπικαίρως]. 8.104.1,
cornu Nili, mouth of the Nile, 1.110.4.

Translations

horn

Afar: gaysa; Afrikaans: horing; Akkadian: 𒋛; Aklanon: sungay; Albanian: bri; Amharic: ቀንድ; Angor: fufung; Arabic: قَرْن‎; Egyptian Arabic: قرن‎; Hijazi Arabic: قرن‎; Moroccan Arabic: قرن‎; Aramaic Classical Syriac: ܩܪܢܐ‎; Armenian: եղջյուր, պոզ, կոտոշ; Old Armenian: եղջիւր; Aromanian: cornu; Assamese: শিং; Asturian: cuernu; Atong: korong; Azerbaijani: buynuz; Bahnar: ake, hơke; Bashkir: мөгөҙ; Basque: adar; Bau Bidayuh: tanuk; Belarusian: рог; Bengali: শিঙা; Breton: korn; Bulgarian: рог; Burmese: ချို, ဦးချို; Buryat: эбэр; Catalan: banya; Cebuano: sungay; Central Melanau: taduok; Chamicuro: c̈hepa; Chechen: маӏа; Chepang: रोङः; Chinese Dungan: гә, җүә; Mandarin: 角; Chuvash: мӑйрака; Cornish: korn; Crimean Tatar: müyüz; Czech: roh; Dalmatian: cuarno, cuarn; Danish: horn; Dolgan: муос; Dutch: hoorn; Erzya: сюро; Esperanto: korno; Estonian: sarv; Evenki: ие; Faroese: horn; Fataluku: horu; Finnish: sarvi; French: corne; Friulian: cuar; Galician: corno, corna, hasta; Georgian: რქა; German: Horn; Gothic: 𐌷𐌰𐌿𐍂𐌽; Greek: κέρατο; Ancient Greek: κέρας; Greenlandic: nassuk; Guaraní: tatĩ; Haitian Creole: kòn; Hausa: ƙaho; Hebrew: קֶרֶן‎; Higaonon: sungay; Hindi: सींग, खाँग, खँगुवा, खगुवा, खँगवा, शाख, सिंग, शृंग; Hungarian: szarv; Icelandic: horn; Indonesian: tanduk; Ingush: муӏ; Irish: adharc; Istriot: cuorno; Italian: corno; Japanese: 角; Javanese: sungu; Jingpho: nrung; Kaingang: nĩka; Kalmyk: өвр; Kashubian: róg; Kazakh: мүйіз; Khasi: reng; Khmer: ស្នែង; Kikuyu: rũhĩa; Kimaragang: sungu; Komi-Zyrian: сюр; Korean: 뿔; Kurdish Northern Kurdish: stirî; Kyrgyz: мүйүз; Lao: ເຂົາ, ນໍ; Latgalian: rogs; Latin: cornu; Latvian: rags; Lithuanian: ragas; Luhya: epembe; Macedonian: рог; Makasae: soru; Malay: tanduk; Maltese: qarn; Manchu: ᡠᡳᡥᡝ; Maori: maire, pihi; Mari Eastern Mari: сюр; Mon: ဂြၚ်; Mongolian Cyrillic: эвэр; Moroccan Amazigh: ⵜⵉⵙⴽⵜ; Nanai: хуе; Navajo: adeeʼ; Northern Sami: čoarvi; Norwegian Bokmål: horn; Nynorsk: horn; Nottoway-Meherrin: osherag; Occitan: bana; Ojibwe: eshkan; Old Church Slavonic Cyrillic: рогъ; Glagolitic: ⱃⱁⰳⱏ; Old East Slavic: рогъ; Old English: horn; Old Javanese: sungu; Old Prussian: ragis; Oriya: ଶିଙ୍ଗ; Oromo: gaafa; Ossetian: сыкъа; Persian: شاخ‎, سرو‎; Punjabi: ਸਿੰਙ; Plautdietsch: Huarn; Polabian: rüg; Polish: róg; Portuguese: chifre, corno; Quechua: wagra, waqra; Rendille: gas; Rohingya: cíng; Romagnol: cörna; Romani: śing; Romanian: corn: corni, corn coarne; Russian: рог; Rusyn: рог; Saho: gashsha; Sanskrit: शृङ्ग; Sardinian: corru; Serbo-Croatian Cyrillic: ро̑г; Roman: rȏg; Sicilian: cornu; Sindhi: سڱ‎; Slovak: roh; Slovene: rog; Somali: gees; Sorbian Lower Sorbian: rog; Upper Sorbian: róh; Spanish: cuerno, cacho, asta; Sundanese: tanduk; Swahili: pembe; Swedish: horn; Sylheti: ꠢꠤꠋ; Tagalog: sungay; Tajik: шох; Talysh: شخ‎; Tashelhit: ⵜⵉⵙⴽⵜ; Tatar: мөгез; Telugu: కొమ్ము; Thai: เขา, นอ; Tibetan: རྭ; Tigrinya: ቀርኒ; Tocharian B: krorīya; Turkish: boynuz; Turkmen: şah; Ugaritic: 𐎖𐎗𐎐; Ukrainian: ріг; Urdu: سینگ‎; Uyghur: مۈڭگۈز‎; Uzbek: shox, muguz; Venetian: corno; Vietnamese: sừng; Walloon: coine; Welsh: corn; West Coast Bajau: sungo; West Frisian: hoarn; White Hmong: kub; Yakut: муос; Zazaki: qoç, aox; Zealandic: 'oôrn; Zou: ki; Zulu: uphondo