sum
English > Greek (Woodhouse)
subs.
Amount: P. δύναμις, ἡ, P. and V. ἀριθμός, ὁ, πλῆθος, τό.
Calculation: Ar. and P. λογισμός, ὁ.
The sum total: P. and V. ὁ πᾶς ἀριθμός, πλῆθος, τό (Dem. 815), τὸ σύμπαν, P. κεφάλαιον, τό.
Main point: P. κεφάλαιον, τό.
v. trans.
Sum up: P. κεφαλαιοῦν (acc.) (or mid.).
To sum up: P. συνελόντι, ὡς ἐν κεφαλαίῳ εἰπεῖν.
I entreat you to sum up all the arguments: P. δέομαι τὰ εἰρημένα ἅπαντα ἀναπεμπάσασθαι (Plat., Lysis. 222E).
In this, all whereof I spoke, is summed up: V. ἐνταῦθα γάρ μοι κεῖνα συγκομίζεται (Soph., O. C. 585).
Latin > English (Lewis & Short)
sum: = eum, Enn. ap. Fest., v. is.
sum: fŭi, esse (2d
I pers. ĕs, but usu. ēs in Plaut and Ter; old forms, indic. pres. esum for sum, acc. to Varr. L. L. 9, § 100 Müll.: essis for es, Att. ap. Non. 200, 30, or Trag. Rel. p. 283 Rib.: simus for sumus, used by Augustus, acc. to Suet. Aug. 87; fut. escit for erit, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25: esit, XII. Tab. ap. Fest. s. v. nec, p. 162 Müll.: escunt for erunt, Cic. Leg. 2, 24, 60, 3, 3, 9; Lucr. 1, 619; perf. fūvimus for fuimus, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 168: FVVEIT, C. I. L. 1, 1051: fūit, Plaut. Capt. 3, 4, 23; id. Mil. 3, 1, 159: fūerim, id. ib. 4, 8, 54: fūerit, id. As. 4, 1, 37; subj. pres. siem, sies, siet, etc., very freq., esp. in Plaut.; e. g. siem, Am. prol. 57; Ter. And. 3, 4, 7: sies, Plaut. Am. 3, 2, 43; Ter. And. 2, 5, 13: siet, Plaut. Am. prol. 58; Ter. And. 1, 4, 7; Lucr. 3, 101: sient, Plaut. Am. 1, 1, 54; Ter. And. 2, 3, 16; cf. Cic. Or. 47, 157; also, fuam, fuas, etc., regarded by G. Curtius, de Aorist. Lat. Rel. in Studien zur Gr. u. Lat. Gram. 1, 431 sqq., as an aorist: fuam, Plaut. Bacch. 1, 2, 48; id. Mil. 2, 6, 112: fuas, Liv. Andron. ap. Non 111, 13; Plaut. Capt. 2, 3, 71; 2, 3, 83; id. Pers. 1, 1, 52; id. Trin. 2, 1, 32: fuat, Pac. ap. Non. 111, 8; Carm. ap. Liv. 25, 12; Plaut. Am. 3, 4, 2; id. Aul. 2, 2, 56; id. Capt. 2, 2, 10 et saep.; Ter. Hec. 4, 3, 4; Lucr. 4, 639; Verg. A. 10, 108: fuant, Plaut. Bacch. 4, 9, 110; id. Ep. 5, 1, 13; id. Ps. 4, 3, 12: fuvisset, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4; part. pres. ens, used by Cæsar, acc. to Prisc. p. 1140 P.; and by Sergius Flavius, acc. to Quint. 8, 3, 33; fut. inf. fŏre for futurum esse, very freq., and so always with partt.; cf. Madv. Gram. § 108; whence, subj. imperf. forem fores, etc., for essem; esp. in conditional sentences and in the histt., but very rare in Cic.; v. Neue, Formenl. 2, 597 sqq.), v. n. root es; Sanscr. as-mi, and the Greek ες-μι,> whence εὶμί;> perf. fui; root in Sanscr. bhū, to become; bhāvas, condition; Gr. φύω,> to beget; cf.: fetus, futuo, etc., to be, as a verb substantive or a copula.
I As a verb substantive, to be.
A In gen.
1 Asserting existence, to be, exist, live: definitionum duo sunt genera prima: unum earum rerum quae sunt: alterum earum quae intelleguntur. Esse ea dico, quae cerni tangive possunt, ut fundum, aedes, parietem, cetera. Non esse rursus ea dico, quae tangi demonstrarive non possunt, cerni tamen animo atque intellegi possunt, ut si usucapionem, si tutelam, etc. ... definias, Cic. Top. 5, 26 sq.: si abest, nullus est, Plaut. Bacch. 2, 2, 16: nunc illut est, quom me fuisse quam esse nimio mavelim, id. Capt. 3, 3, 1: ita paene nulla sibi fuit Phronesium ( = paene mortuus est), id. Truc. 1, 2, 95: omne quod eloquimur sic, ut id aut esse dicamus aut non esse, Cic. de Or. 2, 38, 157: non statim, quod esse manifestum est, etiam quid sit apparet, Quint. 3, 6, 81: est locus, Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.): flumen est Arar, quod, etc., Caes. B. G. 1, 12: homo nequissimus omnium qui sunt, qui fuerunt, qui futuri sunt! Cic. Fam. 11, 21, 1; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43: si quos inter societas aut est aut fuit aut futura est, id. Lael. 22, 83: nec enim, dum ero, angar ullā re, cum omni vacem culpā: et, si non ero, sensu omnino carebo, id. Fam. 6, 3, 4: si modo futuri sumus, erit mihi res opportuna, id. Att. 11, 4, 1: si quando erit civitas, erit profecto nobis locus: sin autem non erit, etc., id. Fam. 2, 16, 6: nolite arbitrari, me cum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore, id. Sen. 22, 79: si erit ulla res publica ... sin autem nulla erit, id. Fam. 2, 16, 5: fuimus Troes, fuit Ilium, Verg. A. 2, 325: sive erimus seu nos fata fuisse volunt, Tib. 3, 5, 32: per quinquennia decem fuimus, Prud. Cath. praef. 2.—
2 Of events, to be, happen, occur, befall, take place: illa (solis defectio) quae fuit regnante Romulo, Cic. Rep. 1, 16, 25: neque enim est periculum, ne, etc., id. ib. 1, 23, 37: amabo, quid tibi est? Ter. Heaut. 2, 4, 24: quid se futurum esset, Liv. 33, 27. —
3 Of location, to be present, to be at a place.
(a) With adv., or other expressions of place: cum non liceret quemquam Romae esse, qui, etc., Cic. Verr. 2, 2, 41, § 100: cum Athenis decem ipsos dies fuissem, id. Fam. 2, 8, 3; id. de Or. 2, 7, 27: cum Africanus constituisset in hortis esse, id. Rep. 1, 9, 14: cum essemus in castris, id. ib. 1, 15: nonne mavis sine periculo tuae domi esse quam cum periculo alienae? id. Fam. 4, 7, 4: vos istic commodissime sperem esse, id. ib. 14, 7, 2: te hic tutissime puto fore, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—
(b) Of passages in a book or writing, with in and abl., to be, stand, be written, etc.: deinceps in lege est, ut, etc., Cic. Leg. 2, 16, 40: quid enim in illis (litteris) fuit praeter querelam temporum, id. Fam. 2, 16, 1.—
(g) Of personal relations, with ad or apud and acc., or cum and abl. of person: cum esset (Sulpicius Gallus) casu apud M. Marcellum, Cic. Rep. 1, 14, 21: eram cum Stoico Diodoto: qui cum habitavisset apud me mecumque vixisset, etc., id. Brut. 90, 309: erat nemo, quīcum essem libentius quam tecum et pauci, quibuscum essem aeque libenter, id. Fam. 5, 21, 1: qui me admodum diligunt multumque mecum sunt, id. ib. 4, 13, 6; cf. with simul: Smyrnae cum simul essemus complures dies, id. Rep. 1, 8, 13.—Hence, esp.: esse cum aliquo (aliquā), to be with, i. e. live with, associate with, as husband or wife: cujus soror est cum P. Quintio, Cic. Quint. 24, 77: eā nocte mecum illa hospitis jussu fuit, Plaut. Merc. 1, 1, 101; Ov. A. A. 3, 664: cum hac (meretrice) si qui adulescens forte fuerit, Cic. Cael. 20, 49; Ov. Am. 2, 8, 27: tum ad me fuerunt, qui, etc., Varr. ap. Non. 133, 28: Curio fuit ad me sane diu, Cic. Att. 10, 4, 8: cum ad me bene mane Dionysius fuit, id. ib. 10, 16, 1; cf.: esse sub uno tecto atque ad eosdem Penates, Liv. 28, 18.—
4 Of relations analogous to place, of dress, condition, position, office, etc., to be, live, be found, etc., with in and abl.: cum est in sagis civitas, Cic. Phil. 8, 11, 32: in laxā togā, Tib. 2, 3, 78: sive erit in Tyriis, Tyrios laudabis amictus; Sive erit in Cois, Coa decere puta, Ov. A. A. 2, 297: hominem non modo in aere alieno nullo, sed in suis nummis multis esse et semper fuisse, Cic. Verr 2, 4, 6, § 11: in servitute, id. Clu. 7, 21: in illā opinione populari, id. ib. 51, 142: in magno nomine et gloriā, id. Div. 1, 17, 31: in spe, id. Fam. 14, 3, 2: in tantā moestitiā, id. Phil. 2, 15, 37: in odio, id. Att. 2, 22, 1: in probris, in laudibus, id. Off. 1, 18, 61: in officio, id. ib. 1, 15, 49: in injustitiā, id. ib. 1, 14, 42: in vitio, id. ib. 1, 19, 62; id. Tusc. 3, 9, 19: ne in morā quom opus sit, sies, Ter. And. 2, 5, 13: ne in morā illi sis, id. ib. 3, 1, 9: hic in noxia'st, id. Phorm. 2, 1, 36: quae (civitas) una in amore atque in deliciis fuit, Cic. Verr. 2, 4, 1, § 3: in ingenti periculo, Liv. 5, 47: in pace, id. 31, 29.—So with abl. without in, when qualified by an adj.: (statua) est et fuit totā Graeciā summo propter ingenium honore et nomine, Cic. Verr. 2, 2, 35, § 87: si quis asperitate eā est et inmanitate naturae, id. Lael. 23, 87: ne quo periculo proprio existimares esse, id. Fam. 4, 15, 2 (B. and K. ex conj.: in periculo): ego sum spe bonā, id. ib. 12, 28, 3: res nunc difficili loco mihi videtur esse, id. ib. 12, 28, 3: incredibili sum sollicitudine de tuā valetudine, id. ib. 16, 15, 1; esp. in phrase periculo alicujus esse, to be at the risk of any one: rem illam suo periculo esse, id. Att. 6, 1, 6: ut quae in naves inposuissent, ab hostium tempestatisque vi publico periculo essent, Liv. 23, 49, 2 Weissenb. ad loc.: dare nummos meo periculo, Dig. 46, 1, 24: communi periculo, ib. 13, 6, 21, § 1 (cf. II. B. 1. β. infra).—
5 To depend upon, rest with, with in and abl.: res erat non in opinione dubiā, Cic. Dom. 5, 11: sed totum est in eo, si, etc., id. Att. 2, 22, 5: omnem reliquam spem in impetu esse equitum, Liv. 10, 14, 12: quoniam totum in eo sit, ne contrectentur pocula, Col. 12, 4, 3. —
B In partic.
1 Esse (est, sunt, etc.) often stands without a subject expressed, or with an indef. subj., as antecedent of a rel.-clause, whose verb may be in the indic. or subj.; the former only when the subject is conceived as particular or limited, and actually existing; the latter always when it is conceived as indefinite; cf. Zumpt, Gram. § 562 sq.; Roby, Gram. § 1686 sq.; Madv. Gram. § 365; but the distinctions usually drawn by grammarians are not always observed by the best writers; and the subjunctive is always admissible, being the prevailing construction after sunt qui in class. prose, and nearly universal in postAug. writers: sunt, qui (quae), there are those (people or things) who (that), or simply some.
a With indic.
(a) Without subject expressed: mulier mane: sunt Qui volunt te conventam, Plaut. Cist. 4, 2, 37: sunt hic quos credo inter se dicere, id. Cas. prol. 67: sunt quae te volumus percontari, id. Ps. 1, 5, 47: quid est, quod tu gestas tabellas? id. ib. 1, 1, 10: quid est, quod tu me nunc optuere? id. Most. 1, 1, 69; cf.: quid hoc est, quod foris concrepuit? id. ib. 5, 1, 15: tun']] is es, Qui in me aerumnam obsevisti? id. Ep. 4, 1, 34: quid est, quod tuo animo aegre est? id. Cas. 2, 2, 9; id. Cist. 4, 1, 3: at ego est quod volo loqui, id. As. 1, 3, 79: est quod te volo secreto, id. Bacch. 5, 2, 30: sunt quos scio amicos esse, sunt quos suspicor, id. Trin. 1, 2, 54: ita subitum'st, quod eum conventum volo, id. ib. 5, 2, 51: sunt quae ego ex te scitari volo, id. Capt. 2, 2, 13: sed est quod suscenset tibi, Ter. And. 2, 6, 17: est quod me transire oportet, id. Hec. 2, 2, 31: quid sit quapropter te jussi, etc., id. ib. 5, 1, 7: sunt item quae appellantur alces, Caes. B. G. 6, 27 init.: (nationes) ex quibus sunt qui ovis vivere existimantur, id. ib. 4, 10 fin.: sunt qui putant posse te non decedere, Cic. Fam. 1, 9, 25: sunt autem, qui putant non numquam complexione oportere supersederi, id. Inv. 1, 40, 72: quamquam sunt, qui propter utilitatem modo petendas putant amicitias, id. ib. 2, 55, 167: sunt autem quae praeterii, id. Att. 10, 4, 11: sunt, qui abducunt a malis ad bona, ut Epicurus. Sunt, qui satis putant ostendere, nihil inopinati accidisse ... Sunt etiam qui haec omnia genera consolandi colligunt, id. Tusc. 3, 31, 76 Kühn. N. cr.: sunt, qui, quod sentiunt, non audent dicere, id. Off. 1, 24, 84: Argiletum sunt qui scripserunt ab Argolā, etc., Varr. L. L. 5, § 157 Müll.: sunt qui ita dicunt, Sall. C. 19, 4: sunt qui spiritum non recipiunt sed resorbent, Quint. 11, 3, 55: sunt, quos curriculo pulverem Olympicum Collegisse juvat, Hor. C. 1, 1, 3; cf. id. S. 1, 4, 24: sunt quibus unum opus est, etc., id. C. 1, 7, 5: sunt quibus in satirā videor nimis acer, id. S. 2, 1, 1: sunt quorum ingenium nova tantum crustula promit, id. ib. 2, 4, 47.—
(b) With a subject expressed by an indefinite word or clause: sunt alii qui te volturium vocant, Plaut. Trin. 1, 2, 64: est genus hominum qui se primos omnium esse volunt, Ter. Eun. 2, 2, 17: multae sunt causae, quam ob rem cupio abducere, id. ib. 1, 2, 65 Fleck. (Ussing, cupiam): erat quidam eunuchus, quem mercatus fuerat, id. ib. 3, 5, 21: multaeque res sunt in quibus de suis commodis viri boni multa detrahunt, Cic. Lael. 16, 57: sunt ejus aliquot orationes, ex quibus lenitas ejus perspici potest, id. Brut. 48, 177: fuerunt alia genera philosophorum, qui se omnes Socraticos esse dicebant, id. de Or. 3, 17, 62: nonnulli sunt, qui aluerunt, etc., id. Cat. 1, 12, 301: sunt quidam, qui molestas amicitias faciunt, cum ipsi se contemni putant, id. Lael. 20, 72: sunt vestrum, judices, aliquam multi, qui L. Pisonem cognoverunt, id. Verr. 2, 4, 25, § 56: multae et pecudes et stirpes sunt, quae sine procuratione hominum salvae esse non possunt, id. N. D. 2, 52, 130: sunt bestiae quaedam, in quibus inest aliquid simile virtutis, etc., id. Fin. 5, 14, 38: permulta sunt, quae dici possunt, quare intellegatur, etc., id. Rosc. Am. 33, 94; cf. id. Div. in Caecil. 7, 22; id. Off. 1, 14, 43; 1, 20, 69; id. Div. 1, 54, 123: fuere complures, qui ad Catilinam initio profecti sunt, Sall. C. 39, 5: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt. Cic. de Or. 1, 33, 152: alia fuere, quae illos magnos fecere, Sall. C. 52, 21.—
b With. subj.: sunt, qui discessum animi a corpore putent esse mortem; sunt qui nullum censeant fieri discessum, Cic. Tusc. 1, 9, 18: sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent, id. Off. 1, 21, 71: de impudentiā singulari sunt qui mirentur, id. Verr. 2, 1, 2, § 6: est eisdem de rebus quod dici potest subtilius, id. Tusc. 3, 15, 32: praesto est qui neget rem ullam percipi esse sensibus, id. Ac. 2, 32, 101: quicquid est quod deceat, id, etc., id. Off. 1, 27, 94: sunt qui nolint tetigisse nisi illas, etc., Hor. S. 1, 2, 28: sunt qui Crustis et pomis viduas venentur avaras, id. Ep. 1, 1, 78: vestes Gaetulo murice tinctas Sunt qui non habeant, est qui non curet habere, id. ib. 2, 2, 182 et saep.—
(b) With a more or less indefinite expression of the subject: sunt quidam e nostris, qui haec subtilius velint tradere et negent satis esse, etc., Cic. Fam. 1, 9, 31: rarum est quoddam genus eorum, qui se a corpore avocent, id. Div. 1, 49, 111: quotus igitur est quisque qui somniis pareat? id. ib. 2, 60, 125; id. de Or. 2, 50, 196: solus est hic, qui numquam rationes ad aerarium referat, id. Verr. 2, 1, 38, § 98: quae quibusdam admirabilia videntur, permulti sunt, qui pro nihilo putent, id. Lael. 23, 86: erat nemo in quem ea suspicio conveniret, id. Rosc. Am. 23, 65, cf.: quis enim miles fuit, qui Brundisii illam non viderit? quis, qui nescierit, etc., id. Phil. 2, 25, 61: sit aliquis, qui nihil mali habeat, id. Tusc. 1, 35, 85: sunt nonnullae disciplinae, quae officium omne pervertant, id. Off. 1, 2, 5: est quaedam animi sanitas quae in insipientem quoque cadat, id. Tusc. 4, 13, 30: Syracusis lex est de religione, quae jubeat, id. Verr. 2, 2, 51, § 126: unus est qui curet constantiā magis quam consilio, id. Att. 1, 18, 7: si est una ex omnibus quae sese moveat, id. Rep. 6, 26, 28: multi sunt, qui non acerbum judicent vivere, sed supervacuum, Sen. Ep. 24, 26: erant sententiae quae castra Vari oppugnanda censerent, Caes. B. C. 2, 30: fuere cives qui seque remque publicam obstinatis animis perditum irent, Sall. C. 36, 4: sunt verba et voces, quibus hunc lenire dolorem Possis, Hor. Ep. 1, 1, 34: sunt delicta tamen, quibus ignovisse velimus, id. A. P. 347.— *
c Poet.: est, quibus (acc. to the Gr. ἔστιν οἷς): est quibus Eleae concurrit palma quadrigae: est quibus in celeres gloria nata pedes, Prop. 3, 9 (4, 8), 17.—
2 With dat., to belong or pertain to; or, rendering the dative as the subject of the verb, to have (possess, = the Fr. ētre à used of property, and of permanent conditions or characteristics, not of temporary states, feelings, etc.; cf. Krebs, Antibarb. p. 417 sq.): aliquid reperiret, fingeret fallacias, Unde esset adulescenti, amicae quod daret, Ter. Heaut. 3, 2, 23: nomen Mercurio'st mihi, Plaut Am. prol. 19: nisi jam tum esset honos elo quentiae, Cic. Brut. 10, 40: est igitur homini cum deo similitudo, id. Leg. 1, 8, 25: familiaritas, quae mihi cum eo est, id. Att. 8. 3, 2: privatus illis census erat brevis, Hor. C. 2, 15, 13; cf.: Trojae et huic loco nomen est, Liv. 1, 1, 5: Hecyra est huic nomen fabulae, Ter. Hec. prol. 1: cui saltationi Titius nomen esset, Cic. Brut. 62, 225: cui (fonti) nomen Arethusa est, id. Verr. 2, 4, 53, § 118: Scipio, cui post Africano fuit cognomen, Liv. 25, 2, 6.—With ellips. of dat. (poet.): nec rubor est emisse palam (sc. ei), nor is she ashamed, Ov. A. A. 3, 167: neque testimonii dictio est (sc. servo), has no right to be a witness, Ter. Phorm. 2, 1, 63.—
b Esse alicui cum aliquo, to have to do with, to be connected with a person: tecum nihil rei nobis, Demipho, est, Ter. Phorm. 2, 3, 74: sibi cum illā mimā posthac nihil futurum, Cic. Phil. 2, 31, 77: jussit bona proscribi ejus, quīcum familiaritas fuerat, societas erat, id. Quint. 6, 25: si mihi tecum minus esset, quam est cum tuis omnibus, id. Fam. 15, 10, 2.—
3 Esse with certain prepp. and their cases (cf. also I. A. 2. 3. 4. supra).
(a) Esse ab aliquo, to be of a person, to be the servant, disciple, adherent, partisan, etc., of: es ne tu an non es ab illo milite e Macedoniā? do you belong to? Plaut. Ps. 2, 2, 21: ab Andriā est ancilla haec, Ter. And. 3, 1, 3; 4, 4, 17: erat enim ab isto Aristotele, Cic. de Or. 2, 38, 160: sed vide ne hoc, Scaevola, totum sit a me, makes for me, id. de Or 1, 13, 55 (cf. ab, I. B. 3., II. B. 2. o.). —
(b) Esse pro aliquo, to be in favor of, make for: (judicia) partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse, Cic. Clu. 32, 88.—
(g) Esse ex aliquā re, to consist of, be made up of: (creticus) qui est ex longā et brevi et longā, Cic. de Or. 3, 47, 183; cf.: duo extremi chorei sunt, id est, e singulis longis et brevibus, id. Or. 63, 212: etsi temeritas ex tribus brevibus et longā est, id. ib. 63, 214; 64, 215 (v. also 6. infra). —
4 Euphem., in perf. tempp., of one who has died or a thing that has perished, to be no more, to be gone, departed, dead (poet.): horresco misera, mentio quoties fit partionis: Ita paene tibi fuit Phronesium, i. e. had almost died, Plaut. Truc. 1, 2, 92: nunc illud est, cum me fuisse quam esse nimio mavelim, id. Capt. 3, 3, 1: sive erimus, seu nos fata fuisse velint, Tib. 3, 5, 32: fuimus Troes, fuit Ilium et ingens Gloria Teucrorum, Verg. A. 2, 325: certus in hospitibus non est amor: errat ut ipsi, Cumque nihil speres firmius esse, fuit, Ov. H. 16, (17), 192.—
5 Pregn., to be real or a fact, to be the case; so esp.: est, esto, it is even so, be it so, such is or let such be the case, granted, well, etc.: quid tibi vis dicam, nisi quod est? Plaut. Ep. 1, 1, 17: sunt ista, Laeli, Cic. Lael. 2, 6: ista esse credere, id. Tusc. 1, 6, 10: est vero, inquit, Africane, id. Fragm. ap. Lact. 1, 18: est ut dicis, inquam, id. Fin. 3, 5, 19: sit quidem ut sex milia seminum intereant, Col. 3, 3, 13: esto: ipse nihil est, nihil potest, Cic. Div. in Caecil. 15, 47; cf.: verum esto, id. Fin. 2, 23, 75: esto, Verg. A. 7, 313; 10, 67; Hor. Ep. 1, 1, 81; 1, 17, 37 al.—Hence,
b The connections est ut, ubi, cum, quod, or with a subject-clause, it happens or chances that, it is the case that, there is cause or reason why, there is a time when, it is allowed or permissible that, one may, etc.
(a) Est ut, it is the case or fact, that, etc.: sin est, ut velis Manere illam apud te, dos hic maneat, Ter. Phorm. 5, 7 (8), 32: si est, ut dicat velle se, Redde, id. Hec. 4, 1, 43: si est, culpam ut Antipho in se admiserit, id. Phorm. 2, 1, 40: est, ut id maxime deceat, Cic. Or. 59, 199: quando fuit, ut, quod licet, non liceret? id. Cael. 20, 48: non est igitur, ut mirandum sit, ea praesentiri, etc., id. Div 1, 56, 128: non erat, ut fieri posset, mirarier umquam, Lucr. 5, 979: futurum esse ut omnes pellerentur, Caes. B. G. 1, 31: non est, ut copia major Ab Jove donari possit tibi, Hor. Ep. 1, 12, 2: est ut viro vir latius ordinet Arbusta sulcis, id. C. 3, 1, 9; Dig. 38, 7, 2.—Cf. esse after a neg., with quin: numquam est enim, quin aliquid memoriae tradere velimus, Auct. Her. 3, 24, 40.—Also, est ut, there is reason, that, etc.: magis est ut ipse moleste ferat errasse se, quam ut, etc., Cic. Cael. 6, 14 fin.: ille erat ut odisset primum defensorem salutis meae, he had good reason for hating id. Mil. 13, 35; cf.: quid erat cur Milo optaret, id. ib. 13, 34: neque est ut putemus ignorari ea ab animalibus, Plin. 18, 1, 1, § 3. —
(b) Est ubi, sometime or another, sometimes: erit, ubi te ulciscar, si vivo, Plaut. Ps. 5, 2, 26: est, ubi id isto modo valeat, Cic. Tusc. 5, 8, 23.—
(g) Est cum, sometimes: est cum non est satius, si, etc., Auct. Her. 4, 26, 36.—
(d) Est quod, there is reason to, I have occasion: est quod visam domum, Plaut. Aul. 2, 2, 26: etsi magis est, quod gratuler tibi quam quod te rogem, I have more reason to, Cic. Att. 16, 5, 2: est quod referam ad consilium: sin, etc., Liv. 30, 31, 9: quod timeas non est, Ov. H. 19, 159: nil est illic quod moremur diutius, Ter. Heaut. 4, 7, 6: non est quod multa loquamur, Hor. Ep. 2, 1, 30.—Cf. with cur: non est cur eorum spes infragatur, Cic. Or. 2, 6: nihil est cur, id. Fam. 6, 20, 1.—（ε) Est, sit, etc., with infin. in Gr. constr., it is possible, is allowed, permitted, one may, etc. (mostly poet. and post-class.): est quādam prodire tenus, si non datur ultra, Hor. Ep. 1, 1, 32: Cato, R. R. prooem. § 1: scire est liberum Ingenium atque animum, Ter. Ad. 5, 3, 42: nec non et Tityon terrae omniparentis alumnum Cernere erat, Verg. A. 6, 596; 8, 676; Sil. 2, 413: neque est te fallere quicquam, Verg. G. 4, 447: unde Plus haurire est, Hor. S. 1, 2, 79: est Gaudia prodentem vultum celare, id. ib. 2, 5, 103: quod versu dicere non est, id. ib. 1, 5, 87: quod tangere non est, Ov. M. 3, 478: quae verbo objecta, verbo negare sit, Liv. 42, 41, 2 Weissenb. ad loc.: ut conjectare erat intentione vultus, Tac. A. 16, 34: est videre argentea vasa, id. G. 5; Val. Max. 2, 6, 8; v. Zumpt, Gram. § 227.— With dat.: ne tibi sit frigida saxa adire, Prop. 1, 20, 13; Tib. 1, 6, 24 (32): tu procul a patriā (nec sit mihi credere tantum!) Alpinas nives Me sine vides, Verg. E. 10, 46: fuerit mihi eguisse aliquando amicitiae tuae, Sall. J. 110, 3; Dig. 46, 3, 72, § 4.—（ζ) In eo ease ut, etc., to be in a condition to reach the point that, to be possible, etc., to be about to, on the point of, etc. (impers. or with res, etc., as subj.): cum jam in eo esset, ut in muros evaderet miles, Liv. 2, 17, 5: si viderent in eo jam esse ut urbs caperetur, id. 28, 22, 8: jamque in eo rem fore, ut Romani aut hostes aut domini habendi sint, id. 8, 27, 3: cum res non in eo essent ut, etc., id. 33, 41, 9: non in eo esse Carthaginiensium res, ut, etc., id. 30, 19, 3; 34, 41. —With person. subj. (late Lat.): cum ab Ulixe adducta Iphigenia in eo esset, ut immolaretur, Hyg. Fab. 261. —
6 Like the Engl. to be, for to come, fall, reach, to have arrived, etc. (hence also with in and acc.): ecquid in mentem est tibi, Patrem tibi esse? Plaut. Bacch. 1, 2, 54: nam numero mi in mentem fuit, id. Am. 1, 1, 26: ex eo tempore res esse in vadimonium coepit, Cic. Quint. 5, 22: portus in praedonum fuisse potestatem sciatis, id. Imp. Pomp. 12, 33: ut certior fieret, quo die in Tusculanum essem futurus, id. Att. 15, 4, 2: qui neque in provinciam cum imperio fuerunt, id. Fam. 8, 8, 8: quae ne in potestatem quidem populi Romani esset, Liv. 2, 14, 4: nec prius militibus in conspectum fuisse, Suet. Aug. 16: esse in amicitiam populi Romani dicionemque, Cic. Div. in Caecil. 20, 66; cf.: in eorum potestatem portum futurum, id. Verr. 2, 5, 38, § 98; v. Gell. 1, 7, 16 sq.; Zumpt, Gram. § 316.—
7 Of time, to pass, elapse (rare but class.): diem scito nullum esse, quo, etc., Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.
II As a copula, to be any thing or in any manner.
A In gen.
1 With an adj., subst., or pron.: et praeclara res est et sumus otiosi, Cic. Lael. 5, 17: quod in homine multo est evidentius, id. ib. 8, 27: sperare videor Scipionis et Laelii amicitiam notam posteritati fore, id. ib. 4, 15: non sum ita hebes, ut istud dicam, id. Tusc. 1, 6, 12: cum, ignorante rege, uter esset Orestes, Pylades Orestem se esse diceret, Orestes autem ita ut erat, Orestem se esse perseveraret, id. Lael. 7, 24: consul autem esse qui potui? etc., id. Rep. 1, 6, 10: nos numerus sumus et fruges consumere nati, are a mere number, Hor. Ep. 1, 2, 27: pars non minima triumphi est victimae praecedentes, Liv. 45, 49: nobile erit Romae pascua vestra forum, Prop. 4 (5), 9, 20: sanguis erant lacrimae, Luc. 9, 811: ego tu sum, tu es ego: unanimi sumus, Plaut. Stich. 5, 4, 49: tuos sum, id. Bacch. 1, 1, 60: domus non ea est, quam parietes nostri cingunt, Cic. Rep. 1, 13, 19: is enim fueram, cui, etc., id. ib. 1, 4, 7.—
2 Less freq. with adv. (esp. in colloq. language): Am. Satin' tu sanus es? Sos. Sic sum ut vides, Plaut. Am. 2, 1, 57: sic, inquit, est, Cic. Rep. 1, 38, 60: est, inquit, ut dicis, id. ib. 1, 40, 63: quod ita cum sit, id. ib. 1, 45, 69: quia sunt haud procul ab hujus aetatis memoriā, id. ib. 1, 1, 1 B. and K.: nec vero habere virtutem satis est, id. ib. 1, 2, 2: frustra id inceptum Volscis fuit. Liv. 2, 25: dato qui bene sit: ego, ubi bene sit, tibi locum lepidum dabo, Plaut. Bacch. 1, 1, 51: apud matrem recte est, Cic. Att. 1, 7: cum in convivio comiter et jucunde fuisses, id. Deiot. 7, 19: omnes hanc quaestionem haud remissius sperant futuram, id. Rosc. Am. 5, 11: dicta impune erant, Tac. A. 1, 72.—Esp.: facile alicubi (in aliquā re) esse, with pleasure, glad to be: quod in maritimis facillime sum, Cic. Fam. 2, 16, 2: locum habeo nullum ubi facilius esse possum, id. Att. 13, 26, 2 (on esse with an adverb, v. Haase ap. Reisig, Vorles. p. 394; cf. also bene under bonus fin.).—
B In partic.
1 With gen. part., to be of, belong to a class, party, etc.: in republicā ita est versatus, ut semper optimarum partium et esset et existimaretur, Nep. Att. 6, 1: qui ejusdem civitatis fuit, id. Them. 9, 1: qui Romanae partis erant, urbe excesserunt, Liv. 35, 51, 7: ut aut amicorum aut inimicorum Campani simus; si defenditis, vestri, si deseritis, Samnitium erimus, id. 7, 30, 9 sq.—
2 With gen. or abl. denoting quality.
(a) With gen.: nimium me timidum, nullius animi, nullius consilii fuisse confiteor, Cic. Sest. 16, 36: disputatio non mediocris contentionis est, id. de Or. 1, 60, 257: magni judicii, summae etiam facultatis esse debebit, id. Or. 21, 70: (virtus) nec tantarum virium est, ut se ipsa tueatur, id. Tusc. 5, 1, 2; id. Fin. 5, 12, 36: Sulla gentis patriciae nobilis fuit, Sall. J. 95, 3: summi ut sint laboris, Caes. B. G. 4, 2: civitas magnae auctoritatis, id. ib. 5, 54: refer, Cujus fortunae (sit), Hor. Ep. 1, 7, 54: se nullius momenti apud exercitum futurum, Nep. Alcib. 8, 4: qui ejusdem aetatis fuit, id. ib. 11, 1: invicti ad laborem corporis erat, Liv. 9, 16: nec magni certaminis ea dimicatio fuit, id. 21, 60: somni brevissimi erat, Suet. Claud. 33.—So of extent, number, etc.: classis centum navium, Nep. Them. 2, 2; 2, 5: annus trecentarum sexaginta quinque dierum, Suet. Caes. 40.—
(b) With abl.: bono animo es, Ter. Eun. 1, 2, 4: jam aetate eā sum, ut, etc., id. Hec. 5, 1, 11: bellum variā victoriā fuit, Sall. J. 5, 1: L. Catilina nobili genere natus fuit magna vi et animi et corporis, set ingenio malo, id. C. 5, 1: Sulla animo ingenti, id. J. 95, 3: esse magnā gratiā, Caes. B. G. 1, 8: tenuissimā valetudine esse, id. ib. 5, 40: si fuerit is injustus, timidus, hebeti ingenio atque nullo, Cic. Tusc. 5, 15, 45: mirā sum alacritate ad litigandum, id. Att. 2, 7, 2: bono animo sint et tui et mei familiares, id. Fam. 6, 18, 1: ut bono essent animo, id. Rep. 1, 17, 29: ut uxores eodem jure sint quo viri, id. ib. 1, 43, 67: qui capite et superciliis semper est rasis, id. Rosc. Com. 7, 20: abi, quaere, unde domo quis, Cujus fortunae, quo sit patre quove patrono, Hor. Ep. 1, 7, 54 (cf. I. A. 4. supra). —
3 With gen. or abl. of price or value.
(a) With gen.: pluris est oculatus testis quam auriti decem, Plaut. Truc. 2, 6, 8: videtur esse quantivis pretii, Ter. And. 5, 2, 15: a me argentum, quanti (servus) est, sumito, id. Ad. 5, 9, 20: si ullo in loco frumentum tanti fuit, quanti iste aestimavit, Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194: ager nunc multo pluris est, quam tunc fuit, id. Rosc. Com. 12, 33: ut quisque, quod plurimi sit, possideat, ita, etc., id. Par. 6, 2, 48: magni erunt mihi tuae litterae, id. Fam. 15, 15, 4: parvi sunt foris arma, nisi, etc., id. Off. 1, 22, 76: an emat denario quod sit mille denariūm, id. ib. 3, 23, 92: parvi pretii est quod nihili est, id. Q. Fr. 1, 2, 4: mea mihi conscientia pluris est quam omnium sermo, is worth more to me, weighs more with me, id. Att. 12, 28, 2: neque pluris pretii cocum quam vilicum habeo, Sall. J. 85, 39: erat (agellus) centum milium nummūm, Plin. Ep. 6, 3, 1. —
(b) With abl.: sextante sal et Romae et per totam Iialiam erat, was worth, stood at, Liv. 29, 37.—
4 With gen. of possession, etc., it belongs, pertains to; or it is the part, property, nature, mark, sign, custom, or duty of, etc.
(a) In gen.: audiant eos, quorum summa est auctoritas apud, etc., who possess, Cic. Rep. 1, 7, 12: ea ut civitatis Rhodiorum essent, Liv. 37, 55, 5: teneamus eum cursum, qui semper fuit optimi cujusque, Cic. Rep. 1, 2, 3: quamobrem neque sapientis esse accipere habenas, id. ib. 1, 5, 9; id. de Or. 2, 20, 86: sapientis est consilium explicare suum, etc., id. ib. 2, 81, 333: temeritas est florentis aetatis, prudentia senescentis, id. Sen. 6, 20: est adulescentis majores natu vereri, id. Off. 1, 34, 122: Aemilius, cujus tum fasces erant, Liv. 8, 12, 13: tota tribuniciae potestatis erat, id. 3, 48: alterius morientis prope totus exercitus fuit, id. 22, 50: jam me Pompeii totum esse scis, Cic. Fam. 2, 13, 2: hominum, non causarum, toti erant, Liv. 3, 36: plebs novarum, ut solet, rerum atque Hannibalis tota esse, were devoted to, favored, id. 23, 14: Dolopes numquam Aetolorum fuerant: Philippi erant, id. 38, 3: Ptolemaeus propter aetatem alieni arbitrii erat, id. 42, 29: est miserorum ut malevolentes sint, Plaut. Capt. 3, 4, 51: quod alterum divinitatis mihi cujusdam videtur, Cic. de Or. 2, 20, 86: negavit moris esse Graecorum, ut, etc., id. Verr. 2, 1, 26, § 66: non est gravitatis ac sapientiae tuae, ferre immoderatius casum incommodorum tuorum, id. Fam. 5, 16, 5: est hoc Gallicae consuetudinis, uti, etc., Caes. B. G. 4, 5.—Rarely with pronom. posses.: est tuum, Cato, videre quid agatur, Cic. Mur. 38, 83: fuit meum quidem jam pridem rem publicam lugere, id. Att. 12, 28, 2.—
(b) Esp., with gerundive, to denote tendency, effect, etc.: quae res evertendae rei publicae solerent esse, Cic. Verr. 2, 2, 53, § 132: regium inperium, quod initio conservandae libertatis fuerat, Sall. C. 6, 7: qui utilia ferrent, quaeque aequandae libertatis essent, Liv. 3, 31, 7: ea prodendi imperii Romani, tradendae Hannibali victoriae esse, id. 27, 9, 12: nihil tam aequandae libertatis esse quam potentissimum quemque posse dicere causam, id. 38, 51, 8: frustrationem eam legis tollendae esse, id. 3, 24, 1 Weissenb. ad loc.; 3, 39, 8; 5, 3, 5; 40, 29, 11.—
5 With dat. of the end, object, purpose, etc.: vitam hanc rusticam tu probro et crimini putas esse oportere, Cic. Rosc. Am. 17, 48: etiam quae esui potuique non sunt, contineri legato, Dig. 33, 9, 3; Gell. 4, 1, 20: ut divites conferrent, qui essent oneri ferendo, Liv. 2, 9: magis vis morbi curae esset, maxime quod, etc., id. 4, 21, 5: cum solvendo aere (i. e. aeri) alieno res publica non esset, id. 31, 13: iniciuntur ea, quae umori extrahendo sunt, Cels. 4, 10 fin.— Esp. in phrase solvendo esse, to be solvent, able to pay: tu nec solvendo eras, Cic. Phil. 2, 2, 4: cum solvendo civitates non essent, id. Fam. 3, 8, 2 (v. solvo).—
6 With predicative dat. sing., denoting that which the subject is, becomes, appears to be, etc.
(a) Without second dat. of pers.: auxilio is fuit, Plaut. Am. prol. 94: magis curae'st, id. Bacch. 4, 10, 3; id. Curc. 4, 2, 15; id. As. 1, 3, 23; id. Capt. 5, 2, 13 sq.: cui bono fuerit, Cic. Phil. 2, 14, 35: eo natus sum ut Jugurthae scelerum ostentui essem, Sall. J. 24, 10: cupis me esse nequam; tamen ero frugi bonae, Plaut. Ps. 1, 5, 51: magnoque esse argumento, homines scire pleraque antequam nati sint, quod, etc., Cic. Sen. 21, 78: multi Indicioque sui facti persaepe fuere, Lucr 4, 1019: ejus rei ipsa verba formulae testimonio sunt, Cic. Rosc. Com. 4, 11: haec res ad levandam annonam impedimento fuit, Liv. 4, 13: cujus rei Demosthenes atque Aeschines possunt esse documento, Quint. 7, 1, 2.—
(b) With second dat. of pers.: obsecro vos ego mi auxilio sitis, Plaut. Aul. 4, 9, 5; id. Ep. 5, 2, 11; id. Most. 1, 2, 68: ne quid Captioni mihi sit, id. ib. 3, 3, 19: mihi cordi est, id. Cist. 1, 1, 110: ubi eris damno molestiae et dedecori saepe fueris, id. As. 3, 2, 25: metuo illaec mihi res ne malo magno fuat, id. Mil. 2, 6, 12: nec Salus nobis saluti jam esse potest, id. Most. 2, 1, 4: bono usui estis nulli, id. Curc. 4, 2, 15: quae sint nobis morbo mortique, Lucr. 6, 1095: quo magis quae agis curae sunt mihi, Ter. Ad. 4, 5, 46: omitto innumerabiles viros, quorum singuli saluti huic civitati fuerunt, Cic. Rep. 1, 1, 1: ut mihi magnae curae tuam vitam ac dignitatem esse scires, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A fin.: accusant ei, quibus occidi patrem Sex. Roscii bono fuit, Cic. Rosc. Am. 5, 13: haec tam parva civitas praedae tibi et quaestui fuit, id. Verr. 2, 3, 37, § 85: ea dictitare, quae detrimento, maculae, invidiae, infamiae nobis omnibus esse possint, id. ib. 2, 3, 62, § 144: minus ea bella curae patribus erant, quam, etc., Liv. 35, 23, 1: sciant patribus aeque curae fuisse, ne, etc., id. 4, 7, 6: si hoc perinde curae est tibi quam illud mihi, Plin. Ep. 6, 8, 9: quantaeque curae tibi fuit, ne quis, etc., id. Pan. 25, 3: quantae sit mihi curae, id. Ep. 6, 8, 2: si judicibus ipsis aut gloriae damnatio rei aut deformitati futura absolutio, Quint. 6, 1, 12.—Rarely with dat. gerund: nec tamen impedimento id rebus gerundis fuit, Liv. 26, 24 (for a full account of this dative, v. Roby, Gram. 2, praef. pp. xxv.-lvi., and § 1158 sq.).—
7 Esse ad aliquid, to be of use for, to serve for: vinum murteum est ad alvum crudam, Cato, R. R. 125: completae naves taedā et pice reliquisque rebus quae sunt ad incendia, Caes. B. C. 3, 101: valvae, quae olim ad ornandum templum erant maxime, Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124.—
8 Id est or hoc est, with predic.-clause by way of explanatory addition, that is, that is to say; sometimes also with a climax in the sense, which is as much as to say, or which is the same thing: sed domum redeamus, id est ad nostros revertamur, Cic. Brut. 46, 172: quodsi in scenā, id est in contione verum valet, etc., id. Lael. 26, 97: meos amicos, in quibus est studium, in Graeciam mitto, id est ad Graecos ire jubeo, id. Ac. 1, 2, 8: si Epicurum, id est si Democritum probarem, id. ib. 1, 2, 6: ut (sapiens) aegritudine opprimatur, id est miseriā, id. Tusc. 3, 13, 27: a parte negotiali, hoc est πραγματικῇ,> Quint. 3, 7, 1: cum in bona tua invasero, hoc est, cum te docuero, id. 8, 3, 89.—
9 Poet., with Greek inf. pleonastically: esse dederat monumentum, Verg. A. 5, 572 (cf.: δῶκε ξεινιον εναι,> Hom. Il. 10, 269).
sum-: in composition, for sub before m; v. sub
I fin.
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) sum,⁰ fŭī, esse, être :
I verbe substantif,
1 être, exister : qui nisi fuisset, quis nostrum esse potuisset ? Cic. Phil. 5, 42, si lui n’avait pas existé, qui de nous aurait pu exister ? homines qui nunc sunt Cic. Pomp. 27, les contemporains ; omnium qui sunt, qui fuerunt, qui futuri sunt Cic. Fam. 11, 21, 1, de tous ceux qui existent, qui ont existé, qui doivent exister ; nulla sermonis, contentionis præcepta rhetorum sunt Cic. Off. 1, 132, il n’existe pas pour la conversation de règles données par les rhéteurs, il en existe pour la parole soutenue ; nolite arbitrari me... nullum fore Cic. CM 79, ne croyez point que je n’existerai pas ; senatus hodie fuerat futurus Cic. Att. 4, 17, 4, le sénat doit se réunir aujourd’hui, cf. Cic. Att. 5, 6, 1 || [traduit souvent par « il y a »] : flumen est Arar... Cæs. G. 1, 12, 1, il y a un fleuve, l’Arar..., cf. Cæs. G. 1, 43, 1 ; 2, 9, 1 ; 7, 19, 1 || [en part.] : sunt qui indic. Cic. Fam. 1, 9, 25, il y a des gens qui ; sunt qui subj. Cic. Tusc. 1, 18, il y a des gens pour, capables de, etc. ; fuit quem imitarentur Cic. Fin. 1, 10, ils eurent qqn à imiter ; sunt quos... collegisse juvat Hor. O. 1, 1, 3, il y en a qui aiment à recueillir... ; hæc sunt, quæ Cic. de Or. 1, 152, voilà les choses qui ; quis est qui, nemo est qui, qui y a-t-il qui, il n’y a personne qui ; quid est quod (cur), qu’y a-t-il pour que, etc., v. quis, qui, quod, cur, etc.
2 être dans un lieu, dans une situation, etc. : a) non licet quemquam Romæ esse qui... Cic. Verr. 2, 2, 100, personne ne peut rester à Rome, si ; cum Athenis decem ipsos dies fuissem Cic. Fam. 2, 8, 3, étant resté à Athènes juste dix jours ; b) esse cum aliquo Cic. Br. 309, être, vivre avec qqn ; esse apud aliquem Cic. Rep. 1, 21, se trouver chez qqn ; ad me bene mane Dionysius fuit Cic. Att. 10, 16, 1, Dionysius arriva chez moi de fort grand matin ; c) esse in aliquo, in aliqua re, sens divers : in lege est, ut Cic. Leg. 2, 40, il y a dans la loi un article qui veut que ; exemplum litterarum in quo erat illas undecim esse legiones Cic. Fam. 6, 18, 2, la copie d’une lettre dans laquelle il y avait que ces légions étaient au nombre de onze ; multum sunt in venationibus Cæs. G. 4, 1, 8, ils s’adonnent beaucoup à la chasse || minimum est in aliquo Cic. Læl. 29, il y a fort peu de ressource dans qqn, qqn a fort peu de valeur, de mérite, etc., cf. Cic. de Or. 1, 123 ; 2, 122 ; 2, 313, etc. ; totum in eo est, ut Cic. Q. 3, 1, 1, tout, l’important consiste en ceci, que... || in ore sunt omnia Cic. de Or. 3, 221, tout repose sur, dépend de l’expression du visage, cf. Cic. de Or. 2, 215 ; vocis bonitas non est in nobis Cic. Or. 59, la bonne qualité de la voix ne dépend pas de nous : valentes imbecilline simus, non est id in nobis Cic. Fato 9, notre force, notre faiblesse ne dépendent pas de nous ; in his duobus tota causa est Cic. Verr. 2, 5, 110, la cause roule tout entière sur ces deux hommes || esse in ære alieno Cic. Verr. 2, 4, 11 ; in servitute Cic. Clu. 21 ; in odio Cic. Att. 2, 22, 1, être endetté, esclave, détesté ; d) esse ab aliquo Cic. de Or. 2, 160, se tenir du côté de qqn, être partisan de, tenant de qqn ; judicia pro hoc sunt Cic. Clu. 88, des arrêts se trouvent pour lui, en sa faveur ; creticus est ex longa et brevi et longa Cic. de Or. 3, 183, le crétique se compose d’une longue, d’une brève et d’une longue : liber qui est de animo Cic. Tusc. 1, 24, le livre qui traite de l’âme, cf. Cic. Tusc. 3, 8 ; 4, 72 ; e) [avec sic, ita ] se trouver de telle, telle manière ; v. ces mots ; sic est vulgus Cic. Com. 29, telle est la nature de la foule ; [avec adv. attribut, sans sujet] : bene, male est, cela va bien, mal, v. bene, male ; ita est, il en est ainsi ; ut nunc quidem est Cic. Att. 15, 15, 3, du moins au train actuel des choses
3 être réellement : a) est, ut dicis Cic. Fin. 3, 19, c’est bien comme tu dis ; sunt ista Cic. Læl. 6, tu dis vrai ; b) formules : esto ; verum esto Cic. Cæcil. 47 ; Fin. 2, 75, soit ; mais admettons ; c) est, ut subj., il est réel que, il arrive vraiment que : Ter. Phorm. 270 ; 925 ; Hec. 558 ; Cic. Or. 199 ; Cæl. 48 ; Div. 1, 128 ; Hor. Ep. 1, 12, 2 ; futurum esse ut Cæs. G. 1, 31, 11, [il disait] qu’il arriverait que || il y a lieu de : Cic. Mil. 35 ; Cæl. 14 ; Plin. 18, 3 ; d) est ubi, est cum, est quod, est cur, v. ubi, cum, quod, cur ; e) [avec inf.] il est possible de : Pl. Truc. 501 ; Ter. Ad. 828 ; Haut. 192 ; Virg. G. 4, 447 ; En. 6, 596 ; Hor. Ep. 1, 1, 32 ; S. 1, 2, 79 ; 2, 5, 103 ; Tib. 4, 3, 3 ; f) in eo res est, ut Liv. 8, 27, 3, ou in eo est, ut Liv. 2, 17, 5, les choses en sont au point que, [d’où] être sur le point de
4 [avec dat.] appartenir à, s’appliquer à : ei morbo nomen est avaritia Cic. Tusc. 4, 24, ce mal a nom cupidité ; huic spes nulla est Cic. Verr. 2, 3, 168, cet homme n’a aucun espoir ; eis militiæ vacatio est Cic. Phil. 5, 53, ils ont l’exemption du service militaire ; terminus nullus falso est Sen. Ep. 16, 9, il n’y a pas de limite à l’erreur ; est populo Romano omne certamen cum percussore Cic. Phil. 4, 15, le peuple romain n’a plus à combattre qu’un assassin ; cum eo mihi omnia sunt Cic. Fam. 13, 1, 2, entre lui et moi il y a toute sympathie ; nihil est mihi cum eo Cic. Phil. 2, 77, je n’ai rien à faire avec lui.
II verbe copulatif,
1 [avec un attribut] : et præclara res est et sumus otiosi Cic. Læl. 17, d’abord le sujet est beau, puis nous sommes de loisir ; nos numerus sumus Hor. Ep. 1, 2, 27, nous, nous sommes le nombre, la foule ; aliquid sum Cic. Fam. 6, 18, 4, je suis qqch. || [infin. sujet et attribut] : recte loqui putabat esse inusitate loqui Cic. Br. 260, il croyait que bien parler, c’est parler en sortant de l’usage || [tour] hoc est, id est, c’est-à-dire : Cic. Br. 172 ; Læl. 97, etc. || [ellipse de esse avec volo ] : se Atticos volunt Cic. Opt. 15, ils veulent être des orateurs attiques, cf. Cic. Fin. 5, 13 ; Br. 206 ; Off. 2, 78 ; [avec cupio ] Cic. Phil. 2, 19 ; [avec commemini ] Cic. Tusc. 1, 13 || ellipse de esse très ordin. à l’inf. fut., à l’inf. pf. passif, avec l’adj. verbal
2 avec gén. a) [gén. d’espèce, emploi arch.] quid illuc est... hominum Pl. Rud. 148, quelle espèce d’hommes est-ce là ? quid hoc hominis ? quelle sorte d’homme est-ce là ? quid illuc hominis est ? Ter. Eun. 833, quelle sorte d’homme est-ce là ? quid tu hominis es ? Ter. Haut. 848, quel genre d’homme es-tu ? cf. Eun. 237 ; b) [gén. possessif] : quid hoc sit hominis ? Pl. Amph. 576, m.-à-m. quoi d’un homme cela peut-il être = se peut-il que cela soit d’un homme ? serait-ce humainement possible ? (v. Gaffiot, 1905, p. 148) ; dempsi metum omnem ; hæc magis sunt hominis Ter. Ad. 736, je lui ai enlevé toute crainte ; voilà qui est plutôt d’un homme ; ii, quorum summa est auctoritas Cic. Rep. 1, 12, ceux qui ont le plus grand prestige ; temeritas est florentis ætatis Cic. CM 20, la témérité appartient à, est le propre de l’âge dans sa fleur, cf. Cæs. G. 1, 41, 3 ; Pompei totus sum Cic. Fam. 2, 13, 2, je suis tout entier à Pompée ; Ptolemæus propter ætatem alieni arbitrii erat Liv. 42, 29, 7, Ptolémée à cause de son jeune âge était sous la dépendance d’autrui ; hominum, non causarum toti erant Liv. 3, 36, 7, ils étaient entièrement dévoués aux personnes, non aux causes, cf. Liv. 6, 14, 9 ; Æmilius, cujus tum fasces erant Liv. 8, 12, 13, Æmilius, qui avait alors les faisceaux, alors maître des... || [suivi d’un inf.] c’est le propre de, il appartient à, c’est le fait de, le devoir de : sapientis est explicare Cic. de Or. 2, 333, c’est le fait du sage de développer, cf. Cic. Off. 1, 122, etc. ; id ipsum est summi oratoris summum oratorem populo videri Cic. Br. 186, c’est précisément le privilège du grand orateur, d’être un grand orateur aux yeux du peuple ; non est gravitatis tuæ ferre... Cic. Fam. 5, 16, 5, il n’est pas digne de ta gravité de supporter... ; est tuum videre Cic. Mur. 83, il t’appartient de voir || [qqf. suivi de ut ] : est miserorum ut... sint Pl. Capt. 583, c’est le propre des malheureux d’être... ; moris non est Græcorum, ut Cic. Verr. 2, 1, 66, il n’est pas dans les habitudes des Grecs que, cf. Cæs. G. 4, 5, 2 ; c) [gén. de qualité] : nullius animi, nullius consilii fui Cic. Sest. 36, j’ai manqué de fermeté, de sagesse ; virtus tantarum virium non est, ut Cic. Tusc. 5, 2, la vertu n’a pas assez de force pour ; (jumenta) summi ut sint laboris, efficiunt Cæs. G. 4, 2, 2, ils arrivent à former des chevaux très durs à la fatigue, cf. Cic. Mur. 34 ; res est magni laboris Cic. de Or. 1, 150, la chose est très pénible || [avec gén. de l’adj. verbal] : quæ res evertendæ rei publicæ solent esse Cic. Verr. 2, 2, 132, choses qui d’habitude ont pour propriété de ruiner un État ; regium imperium, quod initio conservandæ libertatis fuerat Sall. C. 6, 7, le pouvoir royal qui avait été au début un conservateur de la liberté, cf. Liv. 3, 31, 7 ; 27, 9, 12 ; 38, 51, 8 ; d) [gén. de prix] : frumentum tanti fuit, quanti Cic. Verr. 2, 3, 194, le blé fut au prix que ; ager pluris est Cic. Com. 33, le champ vaut plus ; parvi sunt foris arma, nisi Cic. Off. 1, 76, les armes ont peu de poids au-dehors à moins que ; quod est mille denarium Cic. Off. 3, 92, ce qui vaut mille deniers, cf. Cic. Verr. 2, 1, 140
3 [avec abl. de prix] : Liv. 29, 37, 4 || [de qualité] : tenuissima valetudine esse Cæs. G. 5, 40, 7, avoir une très faible santé ; esse hebeti ingenio Cic. Tusc. 5, 45, avoir une intelligence émoussée ; bono animo sint tui Cic. Fam. 6, 18, 1, que tes amis soient rassurés ; eodem jure esse Cic. Rep. 1, 67, avoir les mêmes droits ; superciliis semper est rasis Cic. Com. 20, il a les sourcils toujours rasés
4 avec dat. ou ad : magno est documento homines scire... quod Cic. CM 78, une grande preuve que les hommes savent... c’est que ; solvendo esse Cic. Phil. 2, 4, être solvable ; oneri ferendo esse Liv. 2, 9, 6, être capable de supporter le fardeau ; res impedimento fuit ad... Liv. 4, 13, 2, la chose fut un obstacle à... || res quæ sunt ad incendia Cæs. *C. 3, 101, 2, les choses qui servent à incendier ; valvæ, quæ ad ornandum templum erant maxime Cic. Verr. 2, 4, 124, des portes qui étaient surtout destinées à orner le temple
5 [tour des deux datifs] : civitas prædæ tibi et quæstui fuit Cic. Verr. 2, 3, 85, la cité fut pour toi une proie et une source de profits ; ei, quibus occidi patrem Roscii bono fuit Cic. Amer. 13, ceux qui avaient avantage à ce que le père de Roscius fût tué ; ludibrio esse populi Romani nomen piratico myoparoni ! Cic. Verr. 2, 5, 100, le nom du peuple romain être le jouet d’une barque de pirates ! formes arch. : esum = sum Varro L. 9, 100 ; essis = es Acc. d. Non. 200, 30 ; escit = erit XII T. d. Gell. 20, 1, 25 ; Lucr. 1, 619 ; escunt = erunt Cic. Leg. 2, 60 || pf. fuvimus Enn. d. Cic. de Or. 3, 168 ; fuveit CIL 1, 1297 || subj. prés. siem, sies, siet, sient Pl. Amph. 57 ; 924 ; 58 ; Lucr. 3, 101 ; Pl. Amph. 209 ; etc.; fuam, fuas, fuat, fuant Pl. Bacch. 156 ; Andr. Tr. 21 ; Pl. Amph. 985 ; Bacch. 1033 ; etc. || part. prés. ens employé par Cæs. selon Prisc. Gramm. 18, 75.
(2) sum = eum : Enn. Ann. 98, cf. Fest. 298.
Latin > German (Georges)
(1) sum1, fuī, esse (ein unregelmäßiges, aus Teilen zweier verschiedener Verba zusammengesetztes Wort: sum abgekürzt aus esum st. eso v. griech. Stamm ΕΣ, wov. εἰμί; fui aber vom veralteten fuo, griech. φύω), I) als verbum concretum, sein, vorhanden sein, A) im allg.: 1) übh.: a) von der Existenz eines Gegenstandes, sein, vorhanden sein, existieren, dasein, am Leben sein, esse ea dico, quae cerni tangive possunt, Cic.: omnium qui sunt, qui fuerunt, qui futuri, sunt, Cic.: nec enim, dum ero, angar ullā re, Cic.: adhuc sumus, Cic.: fuit, er hat gelebt, Tibull.: fuimus Troes, fuit Ilium, Verg.: nullus sum, es ist aus mit mir, ich bin verloren, Komik., Cic. u.a.: alteri nulli sunt, sind zugrunde gegangen, Cic. – b) von dem Vorhandensein eines Zustandes, sein, vorhanden sein, vorliegen, stattfinden, non est periculum, Cic.: neque Romanorum in se meritum esse, Liv.: solis defectio fuit, fand statt, ereignete sich, Cic.: quid tibi est? was ist dir (geschehen)? was hast du? Cic.: quid se futurum esset, was würde mit ihnen geschehen, Liv. – c) von dem Befinden an einem Orte, sein, sich finden, leben, cum Athenis fuissem, Cic.: Romae esse, Cic.: in castris, in agro, in hortis, Cic.: esse in alqo, in jmd. stecken, in seine Gestalt, in ihn verwandelt sein, Ov. – d) von dem Befinden in einem Zustande, sein, leben, sich befinden, esse in aere alieno, Cic.: in bonis, Cic. in servitute, Cic.: in spe, Cic.: in maestitia, Cic.: in nomine et gloria, Cic.: in laudibus, Cic.: in officio, Cic.: in vitio, Cic.: in mora, Verzug verursachen, Ter.: in amore et deliciis alci, Cic. – e) v. Beruhen auf etwas, in etwas bestehen = auf etwas beruhen, omnem spem in impetu esse equitum, Liv.: totum in eo est, ut etc., Cic.: totum in eo est, ne etc., Colum.
2) Besondere Verbindungen: a) sunt qui, es gibt Leute, Dinge, die, α) mit folg. Indicat., wenn etwas Bestimmtes bezeichnet wird, sunt qui non audent, Cic.: sunt quae praeterii, Cic.: sunt quos genus hoc minime iuvat, Hor.: est quibus Eleae concurrit palma quadrigae, Prop. – bes. steht bei Indicat., wenn ein Subjekt genau angegeben wird, sunt quidam, qui molestas amicitias faciunt, Cic.: sunt bestiae quaedam, in quibus inest etc., Cic. – β) m. folg. Coniunctiv, wenn etwas Gedachtes, Vorgestelltes od. Unbestimmtes bezeichnet wird, sunt qui dicant, Cic.: sunt qui anteponant, Cic.: erat nemo, in quem ea suspicio conveniret, Cic. – Auch findet sich est quibus, Prop. 3, 9, 17. – b) mihi est res, ich habe eine Sache, privatus illis census erat brevis, Hor.: cui nomen Arethusa est, Cic.: unde esset adulescenti, amicae quod daret, Ter. – c) esse ad od. apud alqm, bei jmd. (in jmds. Hause) sein od. sich befinden, jmd. besuchen, eaque est nunc ad uxorem tuam, Ter.: fuit ad me satis diu, Cic.: quorum sint legati apud se, Caes.: fuisti apud Laecam illā nocte, Cic.: apud te est, ut volumus, Cic.: Brutum apud me fuisse gaudeo, Cic.: apud me sis volo, bei mir zu Tische seiest, bei mir speisest, Ter. – d) esse cum alqo (alqa), α) bei jmd. (in jmds. Zimmer, Hause) sein, essetne quis intus cum Caesare? Suet.: me te oblectes, mecum tota sis, Ter.: quam vellem Menedemum invitatum, ut nobiscum esset (bei mir zu Tische sei, speise), amplius (dringender), Ter.: doppelsinnig, tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur: erit enim mecum (mit mir = auf meiner Seite), si tecum erit, Cic. de fin. 5, 86. – β) mit jmd. zusammensein, umgehen, erat nemo, quicum essem libentius, Cic.: multum mecum sunt, Cic.: secum esse, für sich sein, Cic. – γ) ehelich mit jmd. umgehen, Plaut., Cic. u.a. – e) esse alci cum alqo, mit jmd. zu tun haben, mit jmd. in Verbindung stehen, sibi cum illa nihil futurum, Cic.: si mihi tecum minus esset, Cic. – f) esse ab alqo, von jmd. sein, zu jmd. gehören, ab Andria est ancilla haec, Ter.: erat ab Aristotele, war ein Aristoteliker, Cic.: vide, ne hoc totum sit a me, für mich spricht, Cic. – g) esse pro alqo, für jmd. sein, jmdm. zustatten kommen, Cic. – h) esse in alqm locum, wohin sein (= wohin gegangen sein und sich dort befinden), fui hodie in funus, war zum Begräbnisse, Petron.: in conspectum fuisse, Suet. (aber Cic. ad Att. 15, 4, 2 Wesenberg quo die in Tusculanum essem venturus). – i) esse in m. Abl., in einer Schrift stehen (s. Meißner Cic. Tusc. 1, 3. p. 4, a), quid fuit in litteris (in dem Br.)? Cic.: quamquam est in Originibus m. folg. Acc. u. Infin., Cic.
B) prägn., wirklich sein, stattfinden, statthaben, der Fall sein, in Kraft sein, Geltung haben, gelten, nec provocatio erat, Liv.: neque dictio est, Ter.: sunt ista, das ist so, Cic. – So bes. a) est, es ist so, es ist an dem, Cic.: sit ita, es sei so, gut, meinetwegen, Cic.: so auch esto, es mag sein, gut, meinetwegen, Cic. u. Hor.: m. folg. Acc. u. Infin., esto, alios teneri, Hor.: so auch sit m. folg. ut u. Konj., sit, ut intereant, Colum. – est ut od. m. folg. Infin., α) = es ist der Fall, daß usw., est, ut id deceat, Cic.: est, ut philosophi tradant, Cic.: non est, ut possit, Hor.: futurum esse, ut omnes pellerentur, Caes.: at enim solum id est, ut me Siculi maxime velint, Cic.: m. folg. Infin., fuerit mihi eguisse, Sall.: ne sit tibi montes semper adire, Prop.: numquam est mit folg. quin u. Konj., numquam est, quin velimus, Cornif. rhet. – β) est, man darf, man kann, neque est, ut putemus, wir dürfen nicht usw., Plin.: m. folg. Infin., scire est liberum ingenium, Ter.: quae verbo obiecta, verbo negare sit, läßt sich mit einem W. verneinen, Liv.: ut coniectare erat intentione vultus, Tac.: quantum dinoscere erat, Val. Max. – b) est ubi, es ist der Fall wo = zuweilen, Cic. – c) est cum, es ist der Fall da = zuweilen, Cornif. rhet. – d) est quod m. Indikat u. Konj., od. ut u. Konj., es ist Ursache dazu da, ich (du, er usw.) habe Ursache zu usw., zB. est quod suscenset tibi, Ter.: est quod me transire ad forum iam oportet, Ter.: magis est, quod gratuler, Cic.: magis est, ut ipse moleste ferat errasse se, Cic.: hingegen non est quod od. ut etc., od. nihil est quod od. cur, es ist keine Ursache da, ich (du usw.) habe nicht Ursache zu usw., nihil est, quod gestias, Cic.: non est igitur, ut mirandum sit, man braucht sich also nicht zu wundern, Cic.
II) als verbum copulativum = etwas od. irgendwie sein, a) in Verbindung mit einem Adi., Subst. od. Pronom., praeclara res est, et sumus otiosi, Cic.: tuus sum, Plaut.: nos numerus sumus, Hor.: domus non ea est, quam, Cic. – b) in Verbindung m. Adv.: α) der Art u. Weise (s. Brix Plaut. trin. 46), si ita es, ut ego te volo, Plaut.: sic sum ut vides, Plaut.: hae aedes ita erant ut dixi tibi, Plaut.: ita (in solcher Lage) sunt res nostrae, Cic.: sic vita hominum est, Cic.: sic est, Cic.: quod ita cum sit, Cic. – mit speziellen, satis est, Cic.: frustra id inceptum fuit, Liv.: bene est, recte est, Cic.: cum in convivio comiter et iucunde fuisses, Cic.: mihi pulchre est od. pulchre est mihi, Cic. u. Hor.: dicta impune erant, Tac. – β) des Ortes u. der Zeit, sunt procul ab huius aetatis memoria, Cic.: diu esse, lange dauern, währen, Prop. – c) mit einem Genet. od. Abl. der Beschaffenheit, sein von einer Beschaffenheit, eine Beschaffenheit haben, α) m. Genet.: eiusdem aetatis fuit, aus demselben Zeitalter, lebte zu derselben Zeit, Nep.: nulli consili sum, ich bin ratlos, Ter.: summi ut sint laboris, zu großer Arbeit tauglich sind, Caes.: nec se suae potestatis esse, hätten nicht über sich zu verfügen, Liv. – Ferner gehört hierher magni, tanti etc. esse (pretii), in hohem Werte sein, viel gelten, viel kosten, αα) cig., frumentum fuit tanti, Cic.: ager pluris est, Cic. – ββ) bildl., in großem Werte sein, viel gelten, geschätzt werden, magni erunt mihi tuae litterae, Cic.: mea conscientia mihi pluris est, Cic. – β) m. Abl.: esse collecto pallio, capite operto, gehen mit usw., Plaut. u. Cic.: aegro corpore esse, krank sein, Cic.: aetate eā sum, bin in dem Alter, in den Jahren, Ter.: fac animo magno sis, habe usw., Cic.: quaere, quo sit patre, Hor.: simus eā mente, so gesinnt, Cic.: mille sestertiis esse, zu stehen kommen, gelten, kosten, Cic. – d) mit Genet. des Maßes od. des Inhalts (durch) attrib. Zahlwörter), bestehen aus usw., sich belaufen auf usw., betragen, zählen, Xerxis classis mille et ducentarum navium longarum fuit, Nep.: Iulius Caesar annum ad solis cursum accommodavit, ut trecentorum sexaginta quinque dierum esset, Suet.: bona patris huiusce Sex. Roscii, quae sunt sexagies (sc. centenûm milium), Cic. – e) m. Genet. des Gegenstandes, dem etwas gehört, angehört, dem etwas zukommt, α) eigen sein, gehören, Gallia est Ariovisti, Caes.: cuius tum fasces erant, der damals die Regierung hatte, Cic.: Rhodiorum esse, den Rhodiern gehören, ihnen unterworfen sein, Liv. – β) eigen-, ergeben sein (mit totus u. ohne dasselbe), me Pompei totum esse, Cic.: plebs novarum rerum atque Hannibalis tota est, Liv.: hominum, non causarum erant, nahmen bloß Rücksicht auf die Personen, nicht auf die Sachen, Liv.: suarum rerum erant, bekümmerten sich nur um ihre eigenen Angelegenheiten, Liv. – γ) eigentümlich sein, jmds. Sache, Gewohnheit, Pflicht sein, das Zeichen von etwas sein, cuiusvis hominis est errare, es ist jedes Menschen Sache zu irren, jeder kann irren, Cic.: est hoc Gallicae consuetudinis, ut etc., Caes.: est adulescentis maiores natu vereri, Cic.: est miserorum, ut malevolentes sint, Plaut. – Anstatt des Genet. eines persönl. Pron. das Possess. im Neutr., fuit tuum lugere, Caes.: est tuum videre, Cic. – f) m. Genet. eines Subst. u. Gerundivs, zu etw. dienen, etw. zum Zwecke haben (s. Weißenb. Liv. 3, 24, 1), quod initio conservandae libertatis atque augendae rei publicae fuerat, Sall.: frustrationem eam legis tollendae esse, Liv. – g) mit dem Dat. der Bestimmung, des Zweckes, α) v. Pers. od. einer Sache, jmdm. etw. sein = für jmd. od. etw. abgeben, alci custodem, patrem, matrem esse, alci adiutricem, fautricem esse, Komik (s. Lorenz Plaut. most. 1139. Philol. 32, 298): Romam caput Latio esse, Liv. – od. wozu dienen, radix est vescendo, Plin.: esui potuique esse, ICt. – β) passen, schicklich sein, est palaestrae, Cic. – γ) geschickt-, tauglich sein, sum oneri ferendo, ich kann tragen, Liv.: non esse solvendo, nicht bezahlen können, Cic.: solvendo aeri alieno esse, Liv. – δ) sein, gereichen, impedimento esse alci, Cic.: detrimento, maculae esse, Cic.: esse argumento, Cic. – h) m. ad u. Akk., dienlich-, tauglich sein gegen od zu usw., vinum murteum est ad alvum crudam, Cato: res, quae sunt ad incendia, Caes.: valvae, quae olim ad ornandum templum erant maxime, Cic. – i) mit de u. Abl., über od. von etw. handeln (s. Sorof Cic. Tusc. 1, 24), is liber, qui est de animo, Cic.: haec omnis, quae est de vita et de moribus philosophia, Cic.: id est, hoc est, das ist, das heißt, zuweilen auch steigernd: was so viel ist als, das heißt also, also, Cic.; vgl. Kritz Sall. Iug. 31, 20. – / Archaist. Formen: esum = sum, Varro LL. 9, 100: Fut. escit = erit, XII tabb. fr. ed. Schoell tab. 1. fr. 3 (bei Gell. 20, 1, 25); tab. 5. fr. 4 (bei Ulp. fr. 26, 1); tab. 5. fr. 5 (in Mos. et Rom. legg. coll. 16, 4. § 2); tab. 5. fr. 7 (bei Fest. 162 [b] 19 u. Cornif. rhet. 1, 23 Klolz). Lucr. 1, 619 (vgl. Wesenberg Cic. Tusc. 3, 11. p. 278. 14 ed. Baiter): escunt = erunt, XII tabb. fr. tab. 10. fr. 9 (bei Cic. de legg. 2, 60). – Coni. Praes. siem, Plaut. Amph. prol. 57 u.a. Ter. Andr. 586: sies, Pompon. com. 103. Plaut. Amph. 924 u. 934 a. Ter. Andr. 424 u.a. Cato fr. inc. 3 (p. 87, 7 ed. Jordan): siet, Acc. tr. 310. Plaut. Amph. prol. 58 u.a. Ter. Andr. 234 u.a. Lucr. 3, 101. Formul. vet. bei Gell. 5, 19. Cato origg. 5, 1 u.a. Cato r.r. prooem. § 1. u. c. 6. § 4 (vgl. Müller Nachtr. zur Plaut. Pros. S. 83 f.): sient, SC. de Bacchan. im Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 30. Plaut. Amph. 209. Ter. Andr. 390. Cato origg. 4. fr. 8: fuam, Plaut. Bacch. 156 u.a.: fuas, Liv. Andr. tr. 21: fuat, Enn. fr. scen. 177. Pacuv. tr. 116. Plaut. Amph. 985 u.a. Ter. Hec. 610. Carm. vet. bei Liv. 25, 12, 6. Verg. Aen. 10, 108. Fronto de eloqu. 1. p. 143, 14 N.: fuant, Plaut. Bacch. 1033 u.a. – Perf. fuei = fui, Corp. inscr. Lat. 1, 1008: fuveit = fuit, ibid. 1051: fuvimus, Enn. ann. (377) bei Cic. de or. 3, 168 Friedrich (Vahlen fuimus). – Partiz. ens von Cäsar gebraucht nach Prisc. 18, 75.
(2) sum2 = suum, s. suusa.E..
Latin > English
sum ADJ :: highest, the top of; greatest; last; the end of