ὁ

English (LSJ)

ἡ, τό, is, when thus written,
demonstr. Pronoun
in Attic, definite or prepositive Article
in Epic, the so-called postpositive Article, = relative Pronoun, ὅς, ἥ, ὅ
The nom. masc. and fem. sg. and pl., ὁ, ἡ, οἱ, αἱ, have no accent in codd. and most printed books, exc. when used as the relative; but ὁ, ἡ, οἱ, αἱ differ only in writing from ὃ, ἣ, οἳ, αἳ; the nom. forms of the article are said by Hdn. Gr. 1.474 to be oxytone, and by ADysc. Pron. 8.7 not to be enclitic. The forms τῶν, τοῖς, ταῖς were barytone (i.e. τὼν, τοὶς, ταὶς) in Aeolic acc. to Aristarch. ap. ADysc. Synt. 51.26. For οἱ, αἱ some dialects (not Cyprian, cf. Inscr.Cyprian 135.30H., nor Cretan, cf. Leg. Gort. 5.28, nor Lesbian, cf. Alc. 81, Sappho Supp. 5.1) and Hom. have τοί, ταί (though οἱ, αἱ are also found in Hom.); other Homeric forms are gen. sg. τοῖο, gen. and dat. dual τοῖιν Od. 18.34, al.; gen. pl. fem. τάων [α], dat. τοῖσι, τῇς and τῇσι, never ταῖσι or ταῖς in Hom. — In Doric and all other dialects exc. Attic and Ionic the fem. forms preserve the old α instead of changing it to η, hence Doric etc. ἁ, τάν, τᾶς; the gen. pl. τάων contracts in many dialects to τᾶν; the gen. sg. is in many places τῶ, acc. pl. τώς, but Cretan, etc., τόνς (Leg. Gort. 7.7, al.) or τός (ib. 3.50, al.); in Lesbian Aeolic the acc. pl. forms are τοὶς, ταὶς, IG 12(2).645 A 13, B 62; dat. pl. τοῖς, ταῖς (or τοὶς, ταὶς, v. supr.), ib. 645 A 8, ib. 1.6; ταῖσι as demonstr., Sappho 16. The Attic Poets also used the Ionic and Epic forms τοῖσι, ταῖσι; and in Trag. we find τοὶ μέν…, τοὶ δέ…, for οἱ μέν…, οἱ δέ…, not only in lyr., as A. Pers. 584, Th. 295, 298; οἱ μέν… τοὶ δ' S. Aj. 1404 (anap.); but even in a trimeter, A. Pers. 424. In Attic the dual has usually only one gender, τὼ θεώ (for τὰ θεά) And. 1.113 sq.; τὼ πόλεε Foed. ap. Th. 5.23; τὼ ἡμέρα X. Cyr. 1.2.11; τὼ χεῖρε Id. Mem. 2.3.18; τοῖν χεροῖν Pl. Tht. 155e; τοῖν γενεσέοιν Id. Phd. 71e; τοῖν πολέοιν Isoc. 4.75 (τά S. Ant. 769, Ar. Eq. 424, 484, ταῖν Lys. 19.17, Is. 5.16, etc. have been corrected); in Arc. the form τοῖς functions as gen. dual fem., μεσακόθεν τοῖς κράναιυν Schwyzer 664.8 (Orchom., iv BC); — in Elean and Boeotian ὁ, ἡ (ἁ), τό, with the addition of -ί, = ὅδε, ἥδε, τόδε, nom. pl. masc. τυΐ the following men, Schwyzer 485.14 (Thespiae, iii BC), al., cf. infr. VIII. 5. (With ὁ, ἁ, cf. Skt. demonstr. pron. sa, sā, Goth. sa, sō, ONorse sá, sú, Old Latin acc. sum, sam (Enn.); — with τό from [τόδ] cf. Skt. tat (tad), Latin is-tud, Goth. pata; — with τοί cf. Skt. te, Lith. tĩe, OE. pá, etc.; — with τάων cf. Skt. tāsām, Latin is-tarum; — the origin of the relative ὅς, ἥ, ὅ is different.)
A. ὁ, ἡ, τό, DEMONSTR. PRONOUN, that, the oldest and in Hom. the commonest sense; freq. also in Hdt. (1.86, 5.35, al.), and sometimes in Trag. (mostly in lyr., A. Supp. 1047, etc.; in trimeters, Id. Th. 197, Ag. 7, Eu. 174; τῶν γάρ…, τῆς γάρ…, Id. Supp. 358, S. OT 1082; seldom in Attic Prose, exc. in special phrases, v. infr. VI, VII); joined with a Subst., to call attention to it, ὁ Τυδεΐδης he — Tydeus' famous son, Il. 11.660; τὸν Χρύσην that venerable man Chryses, 1.11; and so with AppelLatin, Νέστωρ ὁ γέρων N. — that aged man, 7.324; αἰετοῦ… τοῦ θηρητῆρος the eagle, that which is called hunter, 21.252, al.; also to define and give emphasis, τιμῆς τῆς Πριάμου for honour, namely that of Priam, 20.181; οἴχετ' ἀνὴρ ὤριστος a man is gone, and he the best, 11.288, cf. 13.433, al.; sometimes with words between the Pron. and Noun, αὐτὰρ ὁ αὖτε Πέλοψ 2.105; τὸν Ἕκτορι μῦθον ἐνίσπες 11.186, cf. 703, al.; — different from this are cases like Il. 1.409 αἴ κέν πως ἐθέλῃσιν ἐπὶ Τρώεσσιν ἀρῆξαι, τοὺς δὲ κατὰ πρύμνας τε καὶ ἀμφ' ἅλα ἔλσαι Ἀχαιούς if he would help the Trojans, but drive those back to the ships — I mean the Achaeans, where Ἀχ. is only added to explain τούς, cf. 1.472, 4.20, 329, al. freq. without a Subst., he, she, it, ὁ γὰρ ἦλθε Il. 1.12, al. placed after its Noun, before the ReLatin Prons., ἐφάμην σὲ περὶ φρένας ἔμμεναι ἄλλων, τῶν ὅσσοι Λυκίην ναιετάουσι far above the rest, above those to wit who, etc., Il. 17.172; οἷ' οὔ πώ τιν' ἀκούομεν οὐδὲ παλαιῶν, τάων αἳ πάρος ἦσαν… Ἀχαιαί such as we have not heard tell of yet even among the women of old, those women to wit who…, Od. 2.119, cf. Il. 5.332; θάλαμον τὸν ἀφίκετο, τόν ποτε τέκτων ξέσσεν Od. 21.43, cf. 1.116, 10.74; — for the Attic usage v. infr. before a Possessive Pron. its demonstr. force is sometimes very manifest, φθίσει σε τὸ σὸν μένος that spirit of thine, Il. 6.407, cf. 11.608; but in 15.58, 16.40, and elsewhere it is merely the Art. for cases in which the Homeric usage approaches most nearly to the Attic, v. infr. B. init. ὁ μέν…, ὁ δέ… without a Subst., in all cases, genders, and numbers, Hom., etc.; sometimes in Opposition, where ὁ μέν prop. refers to the former, ὁ δέ to the latter; more rarely ὁ μέν the latter, ὁ δέ the former, Pl. Prt. 359e, Isoc. 2.32, 34; sometimes in Partition, the one…, the other…, etc. — The Noun with it is regularly in gen. pl., being divided by the ὁ μέν…, ὁ δέ…, into parts, ἠΐθεοι καὶ παρθένοι…, τῶν δ' αἱ μὲν λεπτὰς ὀθόνας ἔχον, οἱ δὲ χιτῶνας εἵατο Il. 18.595; τῶν πόλεων αἱ μὲν τυραννοῦνται, αἱ δὲ δημοκρατοῦνται, αἱ δὲ ἀριστοκρατοῦνται Pl. R. 338d, etc.; but freq. the Noun is in the same case, by a kind of apposition, ἴδον υἷε Δάρητος, τὸν μὲν ἀλευάμενον τὸν δὲ κτάμενον Il. 5.28, cf. Od. 12.73, etc.; so in Trag. and Attic, S. Ant. 22, etc.; πηγὴ ἡ μὲν εἰς αὐτὸν ἔδυ, ἡ δὲ ἔξω ἀπορρεῖ Pl. Phdr. 255c; if the Noun be collective, it is in the gen. sg., ὁ μὲν πεπραμένος ἦν τοῦ σίτου, ὁ δὲ ἔνδον ἀποκείμενος D. 42.6; sometimes a Noun is added in apposition with ὁ μέν or ὁ δέ, ὁ μὲν οὔτασ' Ἀτύμνιον ὀξέϊ δουρὶ Ἀντίλοχος…, Μάρις δὲ… Il. 16.317-19, cf. 116; τοὺς μὲν τὰ δίκαια ποιεῖν ἠνάγκασα, τοὺς πλουσίους, τοὺς δὲ πένητας κτλ. D. 18.102, cf. Pl. Grg. 501a, etc. when a neg. accompanies ὁ δέ, it follows δέ, e.g. τὰς γοῦν Ἀθήνας οἶδα τὸν δὲ χῶρον οὔ S. OC 24; τὸν φιλόσοφον σοφίας ἐπιθυμητὴν εἶναι, οὐ τῆς μὲν τῆς δ' οὔ, ἀλλὰ πάσης Pl. R. 475b; οὐ πάσας χρὴ τὰς δόξας τιμᾶν, ἀλλὰ τὰς μὲν τὰς δ' οὔ· οὐδὲ πάντων, ἀλλὰ τῶν μὲν τῶν δ' οὔ Id. Cri. 47a, etc. ὁ μέν τις…, ὁ δέ τις… is used in Prose, when the Noun to which ὁ refers is left indefinite, ἔλεγον ὁ μέν τις τὴν σοφίαν, ὁ δὲ τὴν καρτερίαν…, ὁ δέ τις καὶ τὸ κάλλος X. Cyr. 3.1.41; νόμους… τοὺς μὲν ὀρθῶς τιθέασιν τοὺς δέ τινας οὐκ ὀρθῶς Pl. R. 339c, cf. Phlb. 13c. on τὸ μέν…, τὸ δέ…, or τὰ μέν…, τὰ δέ…, v. infr. VIII. 4. ὁμέν is freq. used without a corresponding ὁ δέ, οἱ μὲν ἄρ' ἐσκίδναντο…, Μυρμιδόνας δ' οὐκ εἴα ἀποσκίδνασθαι Il. 23.3, cf. 24.722, Th. 8.12, etc.; also followed by ἀλλά, ἡ μὲν γάρ μ' ἐκέλευε…, ἀλλ' ἐγὼ οὐκ ἔθελον Od. 7.304; by ἄλλος δέ, Il. 6.147, etc.; τὸν μὲν…, ἕτερον δέ Ar. Av. 843, etc.; ὁ μέν…, ὃς δέ… Thgn. 205 (v.l. οὐδέ); less freq. ὁ δέ in the latter clause without ὁ μέν preceding, τῇ ῥα παραδραμέτην φεύγων, ὁ δ' ὄπισθε διώκων (for ὁ μὲν φεύγων) Il. 22.157; σφραγῖδε… χρυσοῦν ἔχουσα τὸν δακτύλιον, ἡ δ' ἑτέρα ἀργυροῦν IG2². 1388.45, cf. μέν D. III; γεωργὸς μὲν εἷς, ὁ δὲ οἰκοδόμος, ἄλλος δέ τις ὑφαντής Pl. R. 369d, cf. Tht. 181d. ὁ δέ following μέν sometimes refers to the subject of the preceding clause, τοῦ μὲν ἅμαρθ', ὁ δὲ Λεῦκον… βεβλήκει Il. 4.491; τὴν μὲν γενομένην αὐτοῖσι αἰτίην οὐ μάλα ἐξέφαινε, ὁ δὲ ἔλεγέ σφι Hdt. 6.3, cf. 1.66, 6.9, 133, 7.6; rare in Attic Prose, ἐπεψήφιζεν αὐτὸς ἔφορος ὤν· ὁ δὲ οὐκ ἔφη διαγιγνώσκειν τὴν βοήν Th. 1.87; ἔμενον ὡς κατέχοντες τὸ ἄκρον· οἱ δ' οὐ κατεῖχον X. An. 4.2.6; this is different from ὁ δέ in apodosi, v. infr. 7; also from passages in which both clauses have a common verb, v. ὅ γε II. ὁ δέ is freq. used simply in continuing a narrative, Il. 1.43, etc.; also used by Hom. in apodosi after a reLatin, v. ὅ δε III. 3. the opposition may be expressed otherwise than by μέν and δέ, οὔθ' ὁ… οὔθ' ὁ Il. 15.417; ἢ τοῖσιν ἢ τοῖς A. Supp. 439; οὔτε τοῖς οὔτε τοῖς Pl. Lg. 701e. the following usages prevailed in Attic Prose, in dialogue, after καί, it was usual to say in nom. sg. masc. καὶ ὅς; in the other cases the usual forms of the Art. were used (v. ὅς A. II. I and cf. Skt. sas, alternat. form of sa); so, in acc., καὶ τὸν εἰπεῖν Pl. Smp. 174a, cf. X. Cyr. 1.3.9, etc.; also in Hdt., καὶ τὴν φράσαι 6.61, al. ὁ καὶ ὁ such and such, τῇ καὶ τῇ ἀτιμίᾳ Pl. Lg. 721b; but mostly in acc., καί μοι κάλει τὸν καὶ τόν Lys. 1.23, cf. Pl. Lg. 784d; τὰ καὶ τὰ πεπονθώς D. 21.141, cf. 9.68; τὸ καὶ τό Id. 18.243; ἀνάγκη ἄρα τὸ καὶ τό it must then be so and so, Arist. Rh. 1401a4, cf. 1413a22; but τὰ καὶ τά now one thing, now another, of good and bad, τὸν δ' ἀγαθὸν τολμᾶν χρὴ τά τε καὶ τὰ φέρειν Thgn. 398, cf. Pi. P. 5.55, 7.20, al.; τῶν τε καὶ τῶν καιρόν Id. O. 2.53; so πάντα τοῦ μετρίου μεταβαλλόμενα ἐπὶ τὰ καὶ ἐπὶ τά, of excess and defect, Hp. Acut. 46; cf. A. VI. 8. abs. usages of single cases, fem. dat. τῇ, of place, there, on that spot, here, this way, that way, Il. 5.752, 858, al.; followed by ᾗ, 13.52, etc.; also in Prose, τὸ μὲν τῇ, τὸ δὲ τῇ X. Ath. 2.12. with a notion of motion towards, that way, in that direction, Il. 10.531, 11.149, 12.124; τῇ ἴμεν ᾗ… 15.46; δελφῖνες τῇ καὶ τῇ ἐθύνεον ἰχθυάοντες Hes. Sc. 210; — only poet. of Manner, τῇ περ τελευτήσεσθαι ἔμελλεν in this way, thus, Od. 8.510. repeated, τῇ μέν…, τῇ δέ…, in one way…, in another…, or partly…, partly…, E. Or. 356, Pl. Smp. 211a, etc.; without μέν, τῇ μᾶλλον, τῇ δ' ἧσσον Parm. 8.48. reLatin, where, by which way, only Epic, as Il. 12.118, Od. 4.229. neut. dat. τῷ, therefore, on this account, freq. in Hom., Il. 1.418, 2.254, al. (v. infr.); also in Trag., A. Pr. 239, S. OT 510 (lyr.); in Prose, τῷ τοι… Pl. Tht. 179d, Sph. 230b.
thus, so, Il. 2.373, 13.57, etc.; it may also, esp. when εἰ precedes, be translated, then, if this be so, on this condition, Od. 1.239, 3.224, 258, al., Theoc. 29.11. — In Hom. the true form is prob. τῶ, as in cod. A, or τώ, cf. ADysc. Adv. 199.2. neut. acc. τό, wherefore, Il. 3.176, Od. 8.332, al., S. Ph. 142 (lyr.); also τὸ δέ abs., but the fact is…, Pl. Ap. 23a, Men. 97c, Phd. 109d, Tht. 157b, R. 340d, Lg. 967a; even when the τό refers to what precedes, the contrast may lie not in the thing referred to, but in another part of the sentence (cf. supr. VI. 6), τὸ δ' ἐπὶ κακουργίᾳ… ἐπετήδευσαν Th. 1.37; τὸ δὲ… ἡμῖν μᾶλλον περιέσται Id. 2.89; φασὶ δέ τινες αὐτὸν καὶ τῶν ἑπτὰ σοφῶν γεγονέναι· τὸ δὲ οὐκ ἦν but he was not, Nic.Dam. 58J. τὸ μέν…, τὸ δέ…, partly…, partly…, or on the one hand…, on the other…, Th. 7.36, etc., cf. Od. 2.46; more freq. τὰ μέν…, τὰ δέ…, Hdt. 1.173, S. Tr. 534, etc.; also τὰ μέν τι…, τὰ δέ τι… X. An. 4.1.14; τὸ μέν τι…, τὸ δέ τι… Luc. Macr. 14; τὰ μέν…, τὸ δὲ πλέον… Th. 1.90; sometimes without τὸ μέν… in the first clause, τὸ δέ τι Id. 1.107, 7.48; rarely of time, τὰ μὲν πολλὰ…, τέλος δέ several times… and finally, Hdt. 3.85. of time, sometimes that time, sometimes this (present) time, συνμαχία κ' ἔα ἑκατὸν ϝέτεα, ἄρχοι δέ κα τοΐ (where it is possible, but not necessary, to supply ϝέτος) SIG 9.3 (Olympia, vi BC); so with Preps., ἐκ τοῦ, Epic τοῖο, from that time, Il. 1.493, 15.601. πρὸ τοῦ, sometimes written προτοῦ, before this, aforetime, Hdt. 1.103, 122, 5.55, A. Ag. 1204, Ar. Nu. 5, etc.; ἐν τῷ πρὸ τοῦ χρόνῳ Th. 1.32, cf. A. Eu. 462; τὸ πρὸ τοῦ DS. 20.59. in Thessalian Prose, ὑππρὸ τᾶς yesterday, τὰ ψαφίσματα τό τε ὑππρὸ τᾶς γενόμενον καὶ τὸ τᾶμον the decree which was passed yesterday (lit. before this [day]), and today's, IG 9(2).517.43 (Larissa, iii BC). ἐν τοῖς is freq. used in Prose with Superlatives, ἐν τοῖσι θειότατον a most marvellous thing, Hdt. 7.137; ἐν τοῖς πρῶτοι the very first, Th. 1.6, etc.; ἐν τοῖσι πρῶτος (πρώτοις codd.) Pherecr. 145.4; [Ζεὺς] Ἔρωτά τε καὶ Ἀνάγκην ἐν τοῖς πρῶτα ἐγέννησεν first of all, Aristid. Or. 43 (1).16, cf. 37 (2).2; when used with fem. Nouns, ἐν τοῖς remained without change of gender, ἐν τοῖς πλεῖσται δὴ νῆες the greatest number of ships, Th. 3.17; ἐν τοῖς πρώτη ἐγένετο (sc. ἡ στάσις) ib. 82; also with Advbs., ἐν τοῖς μάλιστα Id. 8.90, Pl. Cri. 52a, Plu. 2.74e, 421d, 723e, Brut. 6, 11, al., Paus. 1.16.3, etc.; ἐν τοῖς χαλεπώτατα Th. 7.71; τὴν Αἴγυπτον ἐν τοῖς μάλιστα μελάγγειον οὖσαν Plu. 2.364c; in late Prose, also with Positives, ἐν τοῖς παράδοξον Aristid. Or. 48 (24).47 codd.; with πάνυ, ἐν τοῖς πάνυ DH. 1.19, cf. 66 (ἐν ταῖς πάνυ f.l. 4.14, 15).
B. ὁ, ἡ, τό, THE DEFINITE ARTICLE, the, to specify individuals; rare in this signf. in the earliest Gr., becoming commoner later. In Hom. the demonstr. force can generally be traced, v. supr. A. I, but the definite Art. must be recognized in places like Il. 1.167, 7.412, 9.309, 12.289, Od. 19.372; also when joined to an Adj. to make it a Subst., αἰὲν ἀποκτείνων τὸν ὀπίστατον the hindmost man, Il. 11.178; τὸν ἄριστον 17.80; τὸν δύστηνον 22.59; τὸν προὔχοντα 23.325; τῷ πρώτῳ…, τῷ δευτέρῳ…, etc., ib. 265sq.; also in τῶν ἄλλων 2.674, al.; with Advs., τὸ πρίν 24.543, al.; τὸ πάρος περ 17.720; τὸ πρόσθεν 23.583; also τὸ τρίτον ib. 733; τὰ πρῶτα 1.6, al.; τὸ μὲν ἄλλο for the rest, 23.454; ἀνδρῶν τῶν τότε 9.559. — The true Art., however, is first fully established in fifth-cent. Attic, whilst the demonstr. usage disappears, exc. in a few cases, V.A. VI-VIII. — Chief usages, especially in Attic not only with common Appellats., Adjs., and Parts., to specify them as present to sense or mind, but also freq. where we use the Possessive Pron., τὸ κέαρ ηὐφράνθην Ar. Ach. 5; τὴν κεφαλὴν κατεάγην my head was broken, And. 1.61, etc.; τοὺς φίλους ποιούμεθα we make our friends, S. Ant. 190; τὰς πόλεις ἔκτιζον they began founding their cities, Th. 1.12; οὐχ ὑπὲρ τὴν οὐσίαν ποιούμενοι τοὺς παῖδας Pl. R. 372b. omitted with pr. nn. and freq. with Appellats. which require no specification, as θεός, βασιλεύς, v. θεός 1.1, βασιλεύς III; ἐμ πόλει in the Acropolis, IG1². 4.1, al.; but added to pr. nn., when attention is to be called to the previous mention of the person, as Th. (3.70) speaks first of Πειθίας and then refers to him repeatedly as ὁ Π.; cf. Θράσυλος in Id. 8.104, with ὁ Θ. ib. 105; or when the person spoken of is to be specially distinguished, Ζεύς, ὅστις ὁ Ζεύς whoever this Zeus is, E. Fr. 480; and therefore properly omitted when a special designation follows, as Σωκράτης ὁ φιλόσοφος; seldom in Trag. with pr. nn., save to give pecul. emphasis, like Latin ille, ὁ Λάϊος, ὁ Φοῖβος, S. OT 729, El. 35, etc.; later, however, the usage became very common (the Homeric usage of ὁ with a pr. n. is different, v. A. I). Aristotle says Σωκράτης meaning the historical Socrates, as in SE 183b7, PA 642a28, al., but ὁ Σωκράτης when he means the Platonic Socrates, as Pol. 1261a6, al.; so with other pr. nn., EN 1145a21, 1146a21, al. for Σαῦλος ὁ καὶ Παῦλος, etc., v. καί B. 2. in a generic sense, where the individual is treated as a type, οἷς ὁ γέρων μετέῃσιν… λεύσσει Il. 3.109; πονηρὸν ὁ συκοφάντης D. 18.242, etc. freq. with abstract Nouns, ἥ τε ἐλπὶς καὶ ὁ ἔρως Th. 3.45, etc. of outstanding members of a class, ὁ γεωγράφος, ὁ κωμικός, ὁ ποιητής, ὁ τεχνικός, v. γεωγράφος, κωμικός, ποιητής, τεχνικός. with infs., which thereby become Substs., τὸ εἴργειν prevention, Pl. Grg. 505b; τὸ φρονεῖν good sense, S. Ant. 1348 (anap.), etc.; when the subject is expressed it is put between the Art. and the inf., τὸ θεοὺς εἶναι the existence of gods, Pl. Phd. 62b; τὸ μηδένα εἶναι ὄλβιον the fact or statement that no one is happy, Hdt. 1.86. in neut. before any word or expression which itself is made the object of thought, τὸ ἄνθρωπος the word or notion man; τὸ λέγω the word λέγω; τὸ μηδὲν ἄγαν the sentiment 'ne quid nimis', E. Hipp. 265 (lyr.); τὸ τῇ αὐτῇ the phrase τῇ αὐτῇ, Pl. Men. 72e; and so before whole clauses, ἡ δόξα… περὶ τοῦ οὕστινας δεῖ ἄρχειν the opinion about the question 'who ought to rule', Id. R. 431e; τὸ ἐὰν μένητε παρ' ἐμοί, ἀποδώσω the phrase 'I will give back, if…', X. Cyr. 5.1.21, cf. Pl. R. 327c, etc.; τοὺς τοῦ τί πρακτέον λογισμούς D. 23.148; τὸ ὀλίγοι the term few, Arist. Pol. 1283b11. before reLatin clauses, when the Art. serves to combine the whole reLatin clause into one notion, τῇ ᾗ φὴς σὺ σκληρότητι the harshness you speak of, Pl. Cra. 435a; τὸν ἥμερον καρπόν…, καὶ τὸν ὅσος ξύλινος (i.e. καὶ τὸν καρπὸν ὅσος ἂν ᾖ ξύλινος) Id. Criti. 115b; τῶν ὅσοι ἂν… ἀγαθοὶ κριθῶσιν Id. R. 469b; ἐκ γῆς καὶ πυρὸς μείξαντες καὶ τῶν ὅσα πυρὶ καὶ γῇ κεράννυται Id. Prt. 320d, cf. Hyp. Lyc. 2; ταύτην τε τὴν αἰτίαν καὶ τὴν ὅθεν ἡ κίνησις Arist. Metaph. 987a8; τὸν ὃς ἔφη Lys. 23.8; hence the reLatin, by attraction, freq. follows the case of the Art., τοῖς οἵοις ἡμῖν τε καὶ ὑμῖν, i.e. τοῖς οὖσιν οἷοι ἡμεῖς καὶ ὑμεῖς, X. HG 2.3.25, etc. before Prons., before the pers. Prons., giving them greater emphasis, but only in acc., τὸν ἐμέ Pl. Tht. 166a, Phlb. 20b; τὸν… σὲ καὶ ἐμέ ib. 59b; τὸν αὑτόν Id. Phdr. 258a; on ὁ αὐτός, v. αὐτός III. before the interrog. Pron. (both τίς and ποῖος), referring to something before, which needs to be more distinctly specified, A. Pr. 251, Ar. Pax 696; also τὰ τί; because οἷα went before, ib. 693. Of τίς only the neut. is thus used (v. supr.); ποῖος is thus used not only in neut. pl., τὰ ποῖα; E. Ph. 707; but also in the other genders, ὁποῖος; ib. 1704; τῆς ποίας μερίδος; D. 18.64; τοῖς ποίοις…; Arist. Ph. 227b1. with τοιοῦτος, τοιόσδε, τηλικοῦτος, etc., the Art. either makes the Pron. into a Subst., ὁ τοιοῦτος that sort of person, X. Mem. 4.2.21, etc.; or subjoins it to a Subst. which already has an Art., τὴν ἀπολογίαν τὴν τοιαύτην D. 41.13. before ἅπας, Pi. N. 1.69, Hdt. 3.64, 7.153 (s.v.l.), S. OC 1224 (lyr.), D. 18.231, etc.; also τὸν ἕνα, τὸν ἕνα τοῦτον, Arist. Pol. 1287b8, 1288a19; on its usage with ἕκαστος, v. sub voc.; and on οἱ ἄλλοι, οἱ πολλοί, etc., v. ἄλλος II. 6, πολύς II. 3, etc. the Art. with the Comp. is rare, if ἤ follows, S. Ant. 313, OC 796. elliptic expressions; before the gen. of a pr. n., to express descent, son or daughter, Θουκυδίδης ὁ Ὀλόρου (sc. υἱός) Th. 4.104; Ἑλένη ἡ τοῦ Διός (sc. θυγάτηρ) E. Hel. 470; also to denote other relationships, e.g.
brother, Lys. 32.24, Alciphr. 2.2.10; ἡ Σμικυθίωνος Μελιστίχη M. the wife of S., Ar. Ec. 46; Κλέαρχος καὶ οἱ ἐκείνου Cl. and his men, X. An. 1.2.15; ὁ τοῦ Ἀντιγένεος the slave of A., Hp. Hum. 20. generally, before a gen. it indicates a wider relation, as τὸ τῶν νεῶν, τὸ τῶν Ἑρμῶν, the matter of the ships, the affair of the Hermae, Th. 4.23, 6.60; τὰ τοῦ Ἀρριβαίου πράσσειν to promote the interests of Arrhibaeus, Id. 4.83, cf. 6.89, etc.; τὸ τῆς τύχης, = ἡ τύχη, Id. 4.18; τὰ τῆς τύχης accidents, chance events, ib. 55; τὰ γὰρ φθιτῶν τοῖς ὁρῶσι κόσμος performance of the rites due to the dead befits the living, E. Supp. 78 (lyr.); τὰ τῶν θεῶν that which is destined by the gods, S. Tr. 498 (lyr.); hence with neut. of Possessive Pron., τὸ ἐμόν, τὸ σόν, what regards me or thee, my or thy business or interests, S. Aj. 124, El. 251, etc.; and with genitive of 3 pers., τὸ τῆσδε E. Hipp. 48. But τό τινος is freq. also, a man's word or saying, as τὸ τοῦ Σόλωνος Hdt. 1.86; τὸ τοῦ Ὁμήρου as Homer says, Pl. Tht. 183e; also τά τινος so-and-so's house, Ar. V. 1432, D. 54.7, Theoc. 2.76, Herod. 5.52, Ev. Luc. 2.49. very freq. with cases governed by Preps… αἱ ἐκ τῆς Ζακύνθου νῆες the ships from Zacynthus, Th. 4.13; οἱ ἀμφί τινα, οἱ περί τινα, such an one and his followers, v. ἀμφί c. 1.3, περί c. 1.2; also τὰ ἐπὶ Θρᾴκης the Thrace-ward district, Th. 1.59, al.; τὰ ἀπὸ τοῦ καταστρώματος matters on deck, Id. 7.70; τὰ ἀπ' Ἀλκιβιάδου the proposals of Alcibiades, Id. 8.48; τὰ ἀπὸ τῆς τύχης the incidents of fortune, Id. 2.87, etc. on μὰ τόν, μὰ τήν, etc., v. μά IV. in elliptical phrases, ἐπορευόμην τὴν ἔξω τείχους (sc. ὁδόν) Pl. Ly. 203a; ἡ ἐπὶ θανάτῳ (sc. στολή, δέσις), v. θάνατος; κατὰ τὴν ἐμήν (sc. γνώμην), v. ἐμός II. 4; ἡ αὔριον (sc. ἡμέρα), v. αὔριον; ἡ Λυδιστί (sc. ἁρμονία) Arist. Pol. 1342b32, etc.; freq. with Advs., which thus take an adj. sense, as ὁ, ἡ, τὸ νῦν; ὁ οἴκαδε πλοῦς Th. 1.52; οἱ τότε, οἱ ἔπειτα (sc. ἄνθρωποι), ib. 9, 10, etc.; but τό stands abs. with Advs. of time and place, when one cannot (as in the preceding instances) supply a Subst., as κἀκεῖσε καὶ τὸ δεῦρο E. Ph. 266, cf. [315] (lyr.); ὁ μὲν τὸ κεῖθεν, ὁ δὲ τὸ κεῖθεν Id. Or. 1412 (lyr.); rarely abs. in gen., ἰέναι τοῦ πρόσω to go forward, X. An. 1.3.1; τοῦ προσωτάτω δραμεῖν S. Aj. 731.
C. as RELATIVE PRONOUN in many dialects; both in nom. sg. masc. ὅ, as κλῦθί μοι, ὃ χθιζὸς θεὸς ἤλυθες Od. 2.262, cf. 1.300, al.; Ἔρως, ὃ κατ' ὀμμάτων στάζεις πόθον E. Hipp. 526 (lyr.); Ἄδωνις, ὃ κἠν Ἀχέροντι φιλεῖται Theoc. 15.86; ὃ ἐξορύξη he who banishes him, Schwyzer 679.12, 25 (Cyprus); and in the forms beginning with τ, especially in Hom. (Od. 4.160, al.), Hdt. 1.7, al.; also in Ionic Poets, ἐν τῷ κάθημαι Archil. 87.3, cf. Semon. 7.3, Anacr. 86 (prob.), Herod. 2.64, al.; freq. in Trag., τῆς S. OC 1258, Tr. 381, 728, E. Alc. 883 (anap.); τῷ S. Ph. 14; τήν Id. OC 747, Tr. 47, El. 1144; τό Id. OT 1427; τῶν ib. 1379, Ant. 1086. — Never in Com. or Attic Prose; — Epic gen. sg. τεῦ Il. 18.192 (s.v.l.).
D. CRASIS OF ARTICLE: Attic ὁ, ἡ, τό, with α make α, as ἁνήρ, ἁλήθεια, τἀγαθόν, τᾄτιον; so οἱ, αἱ, τά, as ἅνδρες, τἀγαθά; also τοῦ, τῷ, as τἀγαθοῦ, τἀγαθῷ; ὁ, τό, οἱ, before ε gives ου, οὑξ, οὑπί, οὑμός, τοὔργον, οὑπιχώριοι, etc.; also τοῦ, as τοὐμοῦ, τοὐπιόντος; but ἅτερος, θάτερον (- ◡ ◡), Ionic οὕτερος, τοὔτερον (v. ἕτερος), Attic fem. ἡτέρα, dat. θητέρᾳ (v. ἕτερος); τῷ loses the iota, τὠμῷ, τὠπιόντι; ὁ, τό, before ο gives ου, as Οὑδυσσεύς, Οὑλύμπιος, τοὔνομα; ὁ, τό, etc., before αυ gives αυ, αὑτός, ταὐτό, ταὐτῷ (freq. written ἁτός, etc. in Inscrr. and Pap.); so τὰ αὐτά = ταὐτά, αἱ αὐταί = αὑταί; ἡ before εὐ gives ηὑ, as ηὑλάβεια; τῇ before ἡ gives θη, as θἠμέρᾳ; τὸ before ὑ gives θου, as θοὔδωρ for τὸ ὕδωρ. other dialects; in their treatment of crasis these follow the local laws of contraction, hence, e.g., Doric ὡξ from ὁ ἐξ Theoc. 1.65, ὥλαφος from ὁ ἔλαφος ib. 135; Ionic ᾡσυμνήτης from ὁ αἰσυμνήτης SIG 57.45 (Milet., v BC); ὡυτή from ἡ αὐτή Heraclit. 60, etc.

French (Bailly abrégé)

ἡ, τό ; gén. τοῦ, τῆς, τοῦ ; dat. τῷ, τῇ, τῷ ; acc. τόν, τήν, τό ;
plur. nom. οἱ, αἱ, τά ; gén. τῶν pour les trois genres ; dat. τοῖς, ταῖς, τοῖς ; acc. τούς, τάς, τά ;
duel nom.-acc. τώ, τά, τώ, att. τώ pour les trois genres ; gén.-dat. τοῖν, ταῖν, τοῖν, att. τοῖν pour les trois genres ;
(primitiv.) pronom démonstratif (en ce sens accentué ὅ, ἥ, τό ; plur. οἵ, αἵ, τά), (postér. chez les Att.) article ;
• A. pronom démonstratif dans Homère et les Tragiques, qqf en prose att.
     1 devant un subst. τελεύτησεν δέ τὸν ὅρκον IL après qu'elle eut achevé de prononcer ce serment ; en un sens emphatique : τὸν Χρύσην ἠτίμησε IL ce vénérable Chrysès, il l'a outragé ; Νέστωρ ὁ γέρων IL Nestor, ce vénérable vieillard ;
     2 sans substantif, comme ὅδε, οὗτος, ἐκεῖνος : Κύρος δίδωσι Κλεάρχῳ μυρίους δαρεικούς· ὁ δὲ λαβών, etc. XÉN Cyrus offre à Cléarque dix mille dariques ; celui-ci les ayant prises, etc. ; καὶ τὸν οὐκ ἐκλύσεται ESCHL et celui-ci il ne le lâchera pas ;
     3 après le subst. devant un ou plusieurs mots qui déterminent ce subst. : Τρώεσσιν ἀνάξειν τιμῆς τῆς Πριάμου IL devoir régner sur les Troyens avec la puissance litt. celle de Priam ; ἄντυγες αἱ περὶ δίφρον IL les cercles qui entourent le char litt. ceux autour du char ;
     4 dev. le pron. possess. : τὸ σὸν μένος IL ta force, litt. cette force qui est tienne ;
     5 dev. le pronom démonstr. ὁγε : ᾗ ῥ' ὅγ' ὁ λυσσώδης ἡγεμονεύει Ἕκτωρ IL là où commande celui-ci, je veux dire le furieux Hector ;
     6 dev. un adv. au sens d'un adj. : κάρτιστος ἀνδρῶν τῶν τότε IL le plus brave d'entre ceux des mortels qui vivaient alors ;
     7 joint à μέν et δέ sans adjonction d'un subst. ὅ μέν …, ὅ δέ, celui-ci …, celui-là, οἵ μέν …, οἵ δέ, ceux-ci …, ceux-là : οἵ μὲν αὐτῶν ἐτόξευον, οἵ δ' ἐσφενδόνων XÉN les uns lançaient des flèches, les autres lançaient des pierres au moyen de frondes ; ἡ στρατιὰ ἣ μὲν πρὸς τὴν πόλιν ἐχώρουν, ἣ δὲ πρὸς τὸ σταύρωμα THC l'armée s'avançait en partie vers la ville, en partie vers la palissade ; joint seul. à δὲ (ὃ δὲ, οἳ δὲ, etc.) sans que ὁ μὲν précède, au sens de « mais lui, mais eux » : λύκος ἀμνὸν ἐδίωκεν · ὃ δὲ εἰς ναὸν κατέφυγε ÉS un loup poursuivait un agneau, mais celui-ci se réfugia dans un temple ; précédé de καί καὶ ὅς, καὶ ἥ, καὶ οἵ, ou dans la propos. inf. καὶ τόν, καὶ τήν, etc. : καὶ τὸν κελεῦσαι δοῦναι XÉN et celui-ci commanda de donner (la coupe) ; particul. dans les locut. τὸν καὶ τόν, tel et tel τὸ καὶ τό, τὰ καὶ τά, ceci et cela ; abs. au sens adv. • τοῦ, c'est pourquoi, à cause de cela ; • τῷ, c'est pourquoi, aussi ; acc. • τό, à cause de cela ; • τὸ μὲν …, τὸ δέ, propr. en ce qui regarde l'un …, en ce qui regarde l'autre ; adv. d'une part …, d'autre part ; une fois …, alors ; • τὰ μὲν …, τὰ δέ, m. sign. ; avec idée de temps τὸ μὲν (τὰ μὲν) … τὸ δέ (τὰ δέ) HDT tantôt …, tantôt ; avec idée de lieu τὸ μὲν τῇ, τὸ δὲ τῇ XÉN ; avec idée de mouvement vers un but là, là-bas ; • τῇ μὲν …, τῇ δέ, d'une part …, d'autre part ; avec des prépos. • ἐκ τοῦ, épq. • ἐκ τοῖο, à partir de là, désormais, après cela, depuis, à partir de ce moment ; • πρὸ τοῦ ou προτοῦ, auparavant, autrefois, anciennement ;
• B. article : comme article, ὁ, ἡ, τό s'emploie pour désigner soit un objet isolé : ὅτε ἐκ τῆς Ἑλλάδος ἡττηθεὶς τῇ μάχῃ ἀπεχώρει XÉN en revenant de la Grèce où il (Xerxès) avait été vaincu dans la (célèbre) bataille (de Salamine) ; τοῖς τρισὶ δακτύλοις XÉN (les échansons perses présentent la coupe en la tenant) avec les trois doigts (que chacun sait) ; soit une espèce ou une catégorie spéciale : οἱ ἄνθρωποι, les hommes ; οἱ θεοί, les dieux ; οἱ ἀθάνατοι, les immortels ; ὁ ἄνθρωπος, l'homme en général ; ὁ σοφός, le sage, càd tout homme sage ; δεῖ τὸν στρατιώτην φοβεῖσθαι μᾶλλον τὸν ἄρχοντα ἢ τοὺς πολεμίους XÉN le soldat doit craindre son général plus que l'ennemi ;
◊ L'article se place ;
     I. devant un mot auquel il se rapporte immédiatement, particul.
        1 devant un subst. ὁ ἄνθρωπος, l'homme ; ἡ ἡμέρα, le jour ; τὸ γένος, la race ; ὁ Κῦρος, Cyrus ; ἡ Ἑλλάς, la Grèce ; ἡ Ἀττική, l'Attique ; ὁ Νεῖλος, le Nil ; ὁ Ὀλυμπός, l'Olympe ;
        2 devant tout mot (nom ou verbe) employé en un sens absolu : ἐγώ εἰμι ὁ ὑμᾶς σῷζων XÉN (le chien dit aux brebis) je suis celui qui vous garde, c'est moi qui vous garde ;
        3 au même sens devant une propos. entière : ὅτι μὲν δὴ δεῖ βοηθεῖν πάντες ἐγνώκαμεν, καὶ βοηθήσομεν, τὸ δὲ ὅπως, τοῦτο λέγε DÉM qu'il faille porter secours, nous le savons tous et nous porterons secours, mais comment ? dis-le ;
     II. devant un substantif ou un pronom au gén.
        1 avec un n. propre : Ἡρακλῆς ὁ Διός, Hèraklès, le fils de Zeus ;
        2 l'article au neutre dev. un gén. marque le fait d'avoir rapport à, de concerner, d'appartenir à : τὰ τῆς πόλεως, ce qui concerne l'État, les affaires de l'État ; τὰ τῶν Ἑλλήνων, ce qui concerne les Grecs, leurs affaires, leur puissance, etc. ; en ce sens avec un pron. possessif : τὸ ἐμόν, τὸ σόν, ce qui me (ou te) concerne, ce qui m' (ou t')appartient, d'où ma personne, ta personne ;
     III. devant un subst. au dat. : οἱ Μαραθῶνι καὶ Σαλαμῖνι DÉM les hommes de Marathon et de Salamine ; τὰ φύσει ATT ce qui est de la nature ;
     IV. devant un mot invariable (préposition, adverbe, etc.) ;
        1 prépos. : οἱ ἐν πόλει, ceux qui se trouvent dans la ville ; οἱ σύν τινι, ceux qui sont de la suite de qqn, ses proches, ses partisans ; οἱ ἀμφί τινα, οἱ περί τινα, les compagnons, partisans, disciples, amis de qqn, et postér. la personne elle-même (v. ἀμφί, περί) ; particul. avec l'article au neutre : τὸ παρ' ἐλπίδα THC ce qui arrive contre l'attente, l'imprévu ; τὸ καθ' ἡμέραν THC les besoins quotidiens ; τὰ παρ' ἐμοί XÉN les avantages que l'on trouve auprès de moi ;
        2 adv. : οἱ νῦν, ceux qui vivent maintenant ; οἱ πάλαι, les hommes d'autrefois ; avec un subst. après l'article et l'adverbe : οἱ τότε ἄνθρωποι, les hommes d'alors ; ἡ ἄνω πόλις, la haute ville ; qqf avec omission du subst. ἡ αὔριον (ἡμέρα) le jour du lendemain ; de même τὸ πρίν, le temps d'auparavant, auparavant ; τὸ πρῶτον, en premier lieu, d'abord ; au gén. : ἐκ τοῦ παραχρῆμα, ἀπὸ τοῦ παραχρῆμα, aussitôt, sur-le-champ ; τὰ νῦν, maintenant ; τὰ λοιπά, à l'avenir (v. λοιπός).
Étym. cf. skr. masc. sa, fém. sâ, neutre tad = grec τό pour *τόδ, lat. –tud dans istud.

English (Abbott-Smith)

ὁ, ἡ, τό, the prepositive article (ἄρθρον προτακτικόν), originally a demonstr. pron. (so usually in Hom.), in general corresponding to the Eng. definite article.
I.As demonstr. pron.
1.As freq. in Hom., absol., he (she, it), his (etc.): Ac 17:28 (quoted from the poet Aratus).
2.Distributive, ὁ μὲν… ὁ δέ, the one… the other: I Co 7:7, Ga 4:22; pl., Ac 14:4, 17:32, Phl 1:16, al.; οἱ μὲν… ἄλλοι δέ, Mt 16:14, Jo 7:12; οἱ μεν̀… ὁδέ, He 7:21, 23.
3.In narration (without ὁ μὲν preceding), ὁ δέ, but he: Mt 2:14, Mk 1:45, Lk 8:21, Jo 9:38, al. mult.
II.As prepositive article, the, prefixed,
1.to nouns unmodified: ὁ θεός, τὸ φῶς, etc.; to abstract nouns, ἡ σοφία, etc., to pl. nouns which indicate a class, οἱ ἀλώπεκες, foxes, Mt 8:20, al.; to an individual as representing a class, ὁ ἐργάτης, Lk 10:7; c. nom. = voc. in addresses, Mt 11:26, Jo 19:3, Ja 5:1, al.; to things which pertain to one, ἡ χεῖρ, his hand, Mk 3:1; to names of persons well known or already mentioned; usually to names of countries (originally adjectives), ἡ Ἰουδαία, etc.
2.To modified nouns: c. pers. pron. gen., μοῦ, σοῦ, etc.; c. poss. pron., ἐμός, σός, etc.; c. adj. between the art. and the noun, ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος, Mt 12:35; the noun foll, by adj., both c. art., ὁ ποιμὴν ὁ καλός, Jo 10:11 (on ὁ ὄχλος πολύς, Jo 12:9, v. M, Pr., 84); before adjectival phrases, ἡ κατ’ ἐκλογὴν πρόθεσις, Ro 9:11.
3.To Other parts of speech used as substantives;
(a)neuter adjectives: τ. ἀγαθόν, etc.;
(b)cardinal numerals: ὁ εἶς, οἷ δύο, etc.;
(c)participles: ὁ βαπτίζων (= ὁ Βαπτιστής, Mt 14:2), Mk 6:14; πᾶς ὁ, c. ptcp., every one who, etc.;
(d)adverbs: τὸ πέραν, τὰ νῦν, ὁ ἔσω ἄνθρωπος;
(e)infinitives: nom., τὸ θέλειν, Ro 7:18, al.; gen., τοῦ, after adjectives, ἄξιον τοῦ πορεύεσθαι, I Co 16:4; verbs, ἐλαχεν τοῦ θυμιᾶσαι, Lk 1:9; and freq. in a final sense, ἐξῆλθεν ὁ σπείρειν, Mt 13:3 (on the artic. inf., v. Bl., §71).
4.In the neut. to sentences, phrases or single words treated as a quotation: τὸ Ἐι δύνῃ, Mk 9:23; τὸ ἔτι ἅπαξ, He 12:27; τὸ ἀνέβη, Eph 4:9, al.
5.To prepositional phrases: οἱ ἀπὸ Ἰταλίας, He 13:24; οἱ ἐκ νόμου, Ro 4:14; neut. acc. absol., in adverbial phrases, τὸ καθ' ἡμέραν, daily, Lk 11:3; τὸ κατὰ σάρκα, as regards the flesh, Ro 9:5.
6.To nouns in the genitive, denoting kinship, association, etc.: ὁ τοῦ, the son of (unless context indicates a different relationship), Mt 10:2, al.; τὰ τοῦ θεοῦ, the things that pertain to God, Mt 16:23; τὰ τῆς εἰρήνης, Ro 14:19 (cf. M, Pr., 81ff.; Bl, §§46, 47).

English (Strong)

including the feminine he, and the neuter to in all their inflections; the definite article; the (sometimes to be supplied, at others omitted, in English idiom): the, this, that, one, he, she, it, etc.

Greek Monotonic

ὁ: ἡ, τό,
Α. δεικτική αντωνυμία, Β. οριστικό άρθρο, Γ. στους Επικ., αναφορική αντωνυμία, όταν γράφεται με τόνο: ὅ, ἡ, τό = ὅς, ἥ, ὅ. Πέραν των κοινών τύπων, ας σημειώσουμε Επικ. γεν. ενικού τοῖο αντί τοῦ· ονομ. πληθ. τοί, ταί· γεν. θηλ. τάων [ᾰ], δοτ. τοῖσι, τῇς και τῇσι· γεν. και δοτ. δυϊκού τοῖιν· στους Τραγ., τοὶ μέν..., τοὶ δέ... αντί οἱ μέν..., οἱ δέ...· επίσης, δοτ. πληθ. τοῖσι, ταῖσι· δυϊκ. διαθέτει συνήθως ένα μόνο γένος, τώαντί τά, τοῖν αντί ταῖν. Α. ὁ, ἡ, τό, ΔΕΙΚΤΙΚΗ ΑΝΤΩΝΥΜΙΑ:
I. με ουσ., δεν έχει σημασία άρθρου, αλλά αυτή του Λατ. ille, ὁ Τυδείδης, εκείνος, ο ξακουστός γιος του Τυδέα, σε Ομήρ. Ιλ.· Νέστωρ ὁ γέρων, εκείνος ο ηλικιωμένος άντρας, στο ίδ.· τιμῆς τῆς Πριάμου, λέγεται για τη φήμη, συγκεκριμένα εκείνη του Πριάμου, στο ίδ.
II. χωρίς ουσ., αυτός, αυτή, αυτό, ὁ γὰρ ἦλθε, στο ίδ., κ.λπ.
III. ειδικότερες χρήσεις:
1. πριν από αναφορ. αντων., χρησιμ. για να δώσει έμφαση στο προηγ. ουσ., ἐφάμην σεπερὶ φρένας ἔμμεναι ἄλλων, τῶν ὅσσοι Λυκίην ναιετάουσιν, μακράν υπερέχοντα σε σχέση με τους υπολοίπους, ιδίως εκείνους που..., στο ίδ.
2. ὁ μέν..., ὁ δέ..., είτε σε αντιθ. σύνδεση, ὁ μέν..., αφ' ενός, ὁ δέ, αφ' ετέρου όμως, ή σε επιμεριστική σύνδεση, ο ένας..., ο άλλος..., Λατ. hic, ille...
IV. σε μεμονωμένες περιπτώσεις: 1. α) δοτ. θηλ. τῇ ἐκεῖ, σ' εκείνο το σημείο, σε Όμηρ.· τὸ μὲν τῇ, τὸ δὲ τῇ, σε Ξεν.· λέγεται για κίνηση σε τόπο, προς τα εκεί, σε Ομήρ. Ιλ.· β) λέγεται για τρόπο, τῇπερ, κατ' αυτόν τον τρόπο, έτσι, σε Ομήρ. Οδ.· τῇμέν..., τῇ δέ..., κατά ένα τρόπο..., κατά άλλο... ή εν μέρει..., εν μέρει, σε Ευρ., κ.λπ. γ) αναφορικό, αντί ᾗ, σε Όμηρ.
2. γεν. ουδ. τοῦ, γι' αυτό λοιπόν, στον ίδ.
3. δοτ. ουδ. τῷ: α) γι' αυτό, στον ίδ., Σοφ. β) ομοίως, με οποιονδήποτε τρόπο, επομένως, εφ' όσον είναι έτσι, σ' αυτές τις συνθήκες, σε Όμηρ.
4. αιτ. ουδ. τό, γι' αυτό, στον ίδ., Σοφ.· τὸ δέ, απολ., αλλά ως προς αυτό..., σε Πλάτ.
5. τὸ μέν..., τὸ δέ..., εν μέρει..., εν μέρει..., ή αφ' ενός..., αφ' ετέρου όμως, σε Ομήρ. Οδ., Αττ.· τὰ μέν..., τὰ δέ..., σε Ηρόδ., Σοφ., Θουκ.· επίσης, τὰ μέν τι..., τὰ δέ τι..., σε Ξεν. 6. α) με προθέσεις, που εκφράζουν χρόνο, ἐκ τοῦ, Επικ. τοῖο, από τότε, έκτοτε, σε Ομήρ. Ιλ. β) πρὸ τοῦ, ορισμένες φορές προτοῦ, πριν απ' αυτό, προηγουμένως, σε Ηρόδ., Αισχύλ.· ομοίως, ἐν τῷ προτοῦ χρόνῳ, σε Θουκ.
7. ἐν τοῖς χρησιμ. στον Πεζό λόγο με υπερθ., ἐν τοῖς θειότατον, ένα από τα πιο θαυμαστά πράγματα, σε Ηρόδ.· ἐν τοῖς πρῶτοι, μεταξύ των πρώτων, σε Θουκ. Β.ὁ, ἡ, τό, ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ:
I. ο, η, το, ενώ το αόριστο είναι το τίς, τί, ένας, κάποιος· η χρήση του ὁ, ἡ, τό, ως άρθρο, προήλθε από τη χρήση ως δεικτ. αντων., τὸν ὀπίστατον, αυτόν που ήταν τελευταίος, δηλ. τον τελευταίο άντρα, σε Ομήρ. Ιλ.· τὸν ἄριστον, αυτόν που ήταν ο γενναιότερος, κ.λπ.· επίσης με επιρρ., τὸ πρίν, τὸ πάρος περ, τὸ πρόσθεν, τὸ τρίτον, τὰ πρῶτα, σε Ομήρ. Ιλ.
II. 1. το κυρίως άρθρο καθιερώθηκε πρώτα στην Αττ.· παραλείπεται όταν ακολουθούν κύρια ονόματα, καθώς και προσηγορικά που δεν απαιτούν συγκεκριμενοποίηση, όπως θεός, βασιλεύς· προστίθεται όμως στα κύρια ονόματα, όταν έχει γίνει προηγούμενη αναφορά του προσώπου, όπως σε Θουκ., που γράφει πρώτα Πειθίας, και κατόπιν αναφέρεται σ' αυτόν ως ὁ Πειθίας· ή χρησιμ. για να δώσει ιδιαίτερη έμφαση, όπως το Λατ. ille, ὁ Λάϊος, ὁ Φοῖβος, σε Σοφ.
2. με απαρ., που έτσι καθίστανται ουσιαστικά, τὸ εἶναι, η ύπαρξη· τὸ φρονεῖν, η συνετή σκέψη κ.λπ.
3. στο ουδ., χρησιμ. για να συγκεκριμενοποιήσει οποιαδήποτε λέξη ή έκφραση, τὸἄνθρωπος, η λέξη άνθρωπος· τὸ λέγω, η λέξη λέγω· τὸ μηδὲν ἄγαν, η άποψη «ne quid nimis».
4. πριν από αντωνυμίες: α) πριν από την προσωπική αντων., χρησιμ. για να της δώσει μεγαλύτερη έμφαση, αλλά μόνο στην αιτ., τὸν ἐμέ, τὸν σὲ καὶ ἐμέ, σε Πλάτ. β) πριν από την ερωτηματική αντων., χρησιμ. για να καταστήσει πιο σαφή την ερώτηση, τὸ τί; σε Αισχύλ. κ.λπ.· τὰ ποῖα; σε Ευρ.
III. ελλειπτικές φράσεις:
1. πριν από γεν. κυρίου ονόματος, λέγεται για να δηλώσει καταγωγή, ὁ Διός (ενν. παῖς), ἡ Λητοῦς (ενν. θυγάτηρ), συχνά στην Αττ.· αλλά ορισμένες φορές, όπως φαίνεται από τα συμφραζόμενα, χρησιμ. για να δηλώσει σύζυγο (άντρα ή γυναίκα), αδελφό, φίλο· έπειτα, πριν από γεν., καταδεικνύει όλες τις γενικές αναφορές ή σχέσεις, όπως, τὰ τῆς πόλεως, όλα όσα αφορούν την πόλη· τὰ τῶν Ἀθηναίων φρονεῖν, συμφωνώ με τους Αθηναίους, είμαι στο πλευρό τους, σε Ηρόδ.· ομοίως, με ουδ. κτητικής αντων., τὸ ἐμόν, τὸ σόν, ό,τι αφορά εμένα ή εσένα, δική μου ή δική σου υπόθεση· αλλά, τό τινος, σημαίνει το ρητό ενός ανθρώπου, τὸ τοῦ Σόλωνος, σε Ηρόδ.
2. με εμπρόθετες πτώσεις, οἱ ἐν τῇ πόλει, οἱ ἀπό (ή ἐκ) τῆς πόλεως, οι άνθρωποι της πόλης· οἱ ἀμφί τινα, οἱ περί τινα, οι φίλοί του, οι οπαδοί του, οι ακόλουθοί του· αλλά επίσης, περιφραστικά, χρησιμ. και για το ίδιο πρόσωπο.
3. σχετικά με το μὰ τόν, βλ. μά.
IV. 1. πορεύεσθαι τὴν ἔξω τείχους (δηλ. ὁδόν), σε Πλάτ.· κρίνασθαι τὴν ἐπὶ θάνατον, βλ. θάνατος I. 2· ἡ αὔριον (δηλ. ἡμέρα), η επόμενη μέρα· επίσης, με επίρρ., που έτσι λαμβάνουν σημασία επιθέτου, ὁ, ἡ, τὸ νῦν, ο παροντικός, ο τωρινός· οἱ τότε ἄνθρωποι, οι άνθρωποι εκείνου του καιρού, επίσης οἱ τότε, οἱ νῦν, κ.λπ.· τὸ πρίν, προηγουμένως· τὸ ἀπὸ τούτου, τὸ ἀπὸ τοῦδε, από τώρα, από αυτή τη στιγμή, κ.λπ. Γ. ΚΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ: σε Τραγ., ὁ, ἡ, τό, με ᾰ γίνεται ᾱ, όπως ἁνήρ, ἅνθρωπος, ἁλήθεια, ἁρετή, τἀγαθόν, τἀδικεῖν, τᾄτιον· ομοίως, οἱ, αἱ, τά, όπως ἅνδρες, ἅνθρωποι, τἀγαθά, τἀκίνητα· επίσης, τοῦ, τῷ, όπως τἀγαθοῦ, τἀγαθῷ· ὁ, τό, οἱ, με ε γίνεται οὑ, οὑξ, οὑπί, οὑμός, τοὔργον, οὑπιχώρια κ.λπ.· επίσης, τοῦ, όπως τοὐμοῦ, τοὐπιόντος· αλλά, σε μια περίπτωση ᾱ, ἅτερος, θἄτερον αντί οὕτερος (Ιων.)· το τῷ παραμένει αμετάβλητο, τὠμῷ, τὠπιόντι· το ἡ με ε γίνεται ᾱ, ἁτέρα· ὁ, τό, πριν από ο γίνεται ου, όπως Οὑλύμπιος, τοὔνομα· ὁ, τό, πριν από αυ, δεν μετατρέπουν τη δίφθογγο, αὑτός, ταὐτό, ταὐτῷ· ομοίως, τὰ αὐτά = ταὐτά, αἱ αὐταί = αὑταί· ἡ πριν από εὐ γίνεται ηὑ, όπως ηὑλάβεια· τῇ πριν από ἡ γίνεται θη, όπως θἠμέρα· τό πριν από ὑ γίνεται θου, όπως θοὔδωρ αντί τὸ ὕδωρ.

German (Pape)

ἡ, τό, eigtl, *τός, *τή, τό, einfachstes Demonstrativ-Correlativum zu *πός, das aber wie οὗτος und ὅδε im nom. masc. und fem. sing. und plur. das charakteristische τ der Demonstrativa verloren hat (ὁ, ἡ, οἱ, αἱ sind überdies Atona); nur τοί und ταί erhalten, an einzelnen Stellen bei Hom. durch das Metrum geschützt; τοὶ μὲν … τοὶ δέ Aesch. Spt. 277, 480; Soph. Aj. 1383; gen. τοῦ, ep. τοῖο; dat. fem. plur. bei Hom. τῇσι, τῇς; ταῖς erst H.h. Merc. 200, v.l. ταῖσδε;
der, die, das:
1 als reines Demonstrativum, bei Hom. vorherrschend im Gebrauch;
a substantivisch gebraucht; ὁ γὰρ ἦλθε, denn der war gekommen, Il. 1.12, und so überall bei Hom., bald nachdrücklicher hinweisend auf das eben Gesagte, bald schwächer die dritte Person überh. bezeichnend und unserm »er, sie, es« entsprechend, obgleich diese Übersetzung sich immer von der lebhaften und plastischen homerischen Darstellung entfernt, die dadurch, daß sie immer wie mit dem Finger hinweiset, die Person als unmittelbar gegenwärtig vor das Auge des Hörers hinstellt; man vgl. z.B. ὡς ἔφατ' εὐχόμενος, τοῦ δ' ἔκλυε Φοῖβος Ἆπόλλων, den hörte Apollo, mit dem uns geläufigeren schwächeren »ihn hörte Apollo«, und halte damit die im Gebrauche der Pronomina ebenfalls einfachere und ärmere Sprache der Kinder und des Volkes zusammen; αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ, aber der nahm denen den Tag der Rückkehr, d.i. der aber nahm ihnen. Besonders sind die Fälle, wo so zwei verschiedene Personen bezeichnet werden, zu merken, wo die spätere ausgebildetere Sprache eine näher und eine ferner stehende unterscheidet, oder die Verschiedenheit als unwesentlich verwischt; οὐδ' ἐδύναντο οὔθ' ὁ τὸν ἐξελάσαι οὔθ' ὁ τὸν ἂψ ὤσασθαι, Il. 15.417, wo man entweder mit οὗτος und ἐκεῖνος unterscheiden oder allgemeiner ὁ ἕτερος τὸν ἕτερον sagen würde, Hom. aber wieder hinzeigend redet, weder der konnte den heraustreiben, noch der den von sich zurückstoßen; ὁ τῷ πολέμιζε, Il. 15.539, öfter. – Sehr verschieden hiervon ist das in Plat. Legg. einigemal vorkommende τὸν καὶ τόν, VI.784c, τῇ καὶ τῇ ἀτιμίᾳ, IV.721b, οὔτε τοῖς οὔτε τοῖς, III.701e, was unserm »der und der« entspricht, worin die hinzeigende Kraft ganz abgeschwächt ist und ein beliebiger Gegenstand ohne bestimmte Entscheidung bezeichnet wird; vielleicht kam diese Verbindung in der gewöhnlichen Sprache häufig vor, obwohl auch Pind. Ol. 2.53 sagt ὁ μὰν πλοῦτος ἀρεταῖς δεδαιδαλμένος φέρει τῶν τε καὶ τῶν καιρόν; vgl. Lys. 19.59, καί μοι κάλει τὸν καὶ τόν, und Dem. 9.68, wo das Gerede der Leute lautet ἔδει γὰρ τὸ καὶ τὸ ποιῆσαι καὶ τὸ μὴ ποιῆσαι. – Eben so findet sich ὁ, ἡ, τό noch bei Her., den Doriern und den attischen Dichtern gebraucht; καὶ τούς, Her. 1.86 (über καὶ οἵ, welcheswegen καὶ ὅς mit dem Akzent versehen wird, obwohl es ebenfalls dies einfache Demonstrativum ist, s. ὅς); τοῦ εἵνεκα, ἵνα …, ὅτι …, deswegen, damit –, weil –, 3.46, 8.85; sogar τοῦ αἵματος ἐμπίνει, für τούτου, dessen Blut, 4.64; öfter ὁ δέ, τὸν δέ und ä.; καὶ τοῖσι οὐδεὶς ἀντέβαινε, Aesch. Prom. 234; ἀνὴρ γυνή τε χὥτι τῶν μεταίχμιον, Spt. 179; καὶ τὸν οὐκ ἐκλύσεται, Eum. 166; τῶν γὰρ οὐ δεῖται πόλις, Suppl. 453; τό μοι ἔννεπε, τί σοι χρεὼν ὑπουργεῖν, das sage mir, Soph. Phil. 192; τῆς γὰρ πέφυκα μητρός, von der bin ich geboren, die ist meine Mutter, O.R. 1082, vgl. 200; und so oft auch bei Eur. ὁ δέ, ὁ γάρ, und mit Präpositionen, πρὸς τῷ, ἐπὶ τοῖσι, οἰκτρὰν φίλοισιν, ἐκ δὲ τῶν μάλιστ' ἐμοί, Alc. 274; so einzeln auch in attischer Prosa; ἐν τοῖς πρῶτοι, Thuc. 1.6 (vgl. μάλιστα und a. superlat.); πρὸ τοῦ, vor dem, auch προτοῦ geschrieben, wobei man gewöhnlich χρόνου ergänzt; καὶ τὸν κελεῦσαι, Xen. Cyr. 1.3.9; καὶ τὸν εἰπεῖν, Plat. Symp. 174a; καὶ τὸν ἰέναι, 213a; ἐν δὲ τοῖς, Euthyd. 303c, und ähnl., bes. in dem von Hom. an bei allen Schriftstellern üblichen ὁ μὲν … ὁ δέ, οἱ μὲν … οἱ δέ, und durch alle Casus, einen Gegensatz und gewöhnlich eine Einteilung ausdrückend (der zwar … der aber), der eine … der andere, dieser … jener; auch, bes. τὸ μὲν … τὸ δέ, durch teils … teils zu übersetzen, vgl. Od. 2.46, 11.443, welche Übersetzung auch für den Fall zu wählen ist, wenn sich die Einteilung auf ein nomen im sing. bezieht, πηγὴ ἡ μὲν εἰς αὐτὸν ἔδυ, ἡ δὲ ἀπορρεῖ, Plat. Phaedr. 255c, vgl. Legg. VIII.838a und 839b; bezieht sich die Einteilung auf ein nomen im plur., so steht dies gew. im gen., τῶν δὲ αἱ μὲν λεπτὰς ὀθόνας ἔχον, οἱ δὲ χιτῶνας, Il. 18.595; doch häufig findet es sich auch in gleichem Casus mit dem folgenden Pronomen, so daß die Einteilung als eine nachträglich hinzugefügte erscheint, gleichsam die Apposition bildend zu dem voraufgeschickten Gesamtbegriff, δὴ τότ' ἀνασχομένω, ὁ μὲν ἤλασε δεξιὸν ὦμον, Ἰρος, ὁ δ' αὐχέν' ἔλασσεν, Od. 18.95, wo noch das Hinzeigende hervorzuheben ist, der hier – der aber, wie Il. 7.306; vgl. Hes. O. 160; Νεστορίδαι δ', ὁ μὲν οὔτασ' Ἀτύμνιον –, Il. 16.517, vgl. Od. 19.230; τὼ παῖδε φημὶ τώδε, τὴν μὲν ἀρτίως ἄνουν πεφάνθαι, τήν δ' ἀφ' οὗ τὰ πρῶτ' ἔφυ, Soph. Ant. 557, vgl. 22; ἐν τούτῳ οἱ φίλοι τῷ Κύρῳ προσῆγον οἱ μὲν Καδουσίους αὐτοῦ μένειν δεομένους, οἱ δὲ Ὑρκανίους, ὁ δέ τις Σάκας, ὁ δέ τις Γωβρύαν, manche auch, Xen. Cyr. 6.1.1; so mit τις auch τὰς μὲν εἶναί τινας ἡδονὰς ἀγαθάς, τὰς δέ τινας κακάς, Plat. Phil. 13c; ἡδοναί τινές εἰσιν αἱ μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ κακαί, Gorg. 499c; οἱ μὲν – τοὶ δέ steht Il. 10.541; auch τὰ μὲν – τὰ δέ, wie τὸ μὲν – τὸ δέ, in Beziehung auf ein Adjectivum oder Verbum, teils – teils, νόμοισι τὰ μὲν Κρητικοῖσι, τὰ δὲ Καρικοῖσι χρῶνται, Her. 1.173; καὶ ταύτην τὴν ἡμέραν οὕτως ἐπορεύθησαν τὰ μέν τι μαχόμενοι, τὰ δὲ καὶ ἀναπαυόμενοι, Xen. An. 4.1.15; vgl. Thuc. 1.118; Plat. Phaed. 96d, Rep. V.458d. – Auch verschiedene Casus des Pronomens werden so verbunden, τοὺς μὲν τιμωρεῖσθαι, τῶν δὲ ἐφίεσθαι, Thuc. 2.42; οἱ μὲν – πρὸς δὲ τούς, Isocr. 4.82; παρὰ μὲν τῶν μικρὰ κεκόμισμαι, τῷ δὲ καὶ προσοφείλων ἐγγέγραμμαι, Dem. 27.63. – Aber auch ohne ein vorangegangenes ὁ μέν steht oft ὁ δέ allein, von Hom. an überall, deraber, um das Subjekt des Folgenden im Gegensatz hervorzuheben, wie auch ὁ μέν steht, ohne daß ihm gerade ὁ δέ entspricht, für welchesvielmehr entweder das Wort selbst steht, auf das ὁ δέ hinweisen würde, Il. 23.4, 24.722, oder mit veränderter Konstruktion ἀλλά, Od. 7.305, od. ἄλλος δέ und ä. folgen; ὁ – ὁ allein Il. 15.417, 22.200. – Auffallend braucht Her. so ὁ δέ im zweiten Gliede eines Satzes, um das in dem ersten Satzgliede nur durch die Person des Verbums bezeichnete Subjekt bestimmter hervorzuheben (wie Hom. ὅ γε), z.B. τὴν μὲν αἰτίην οὐ μάλα ἐξέφαινε, ὁ δὲ ἔλεγέ σφι, 6.3, er zeigte die Ursache nicht an, sagte ihnen aber; so auch εἰ δὲ ταῦτα μὲν οὐ ποιήσουσι, οἱ δὲ πάντως διὰ μάχης ἐλεύσονται, 6.9; vgl. 6.133; auch im Nachsatze, 6.30 (vgl. aber δέ). – Auch der ionische Gebrauch von ὁ vor dem Relativum, τόν, ὅς, Il. 19.326, εἰ μὴ τῶν οἵ, Od. 17.383, τῶν ὅσσοι, Il. 17.171, τάων αἳ πάρος ἦσαν, Od. 2.119, vgl. θάλαμον τὸν ἀφίκετο, τόν ποτε τέκτων ξέσσεν, Od. 21.42, ἐφάμην σε περὶ φρένας ἔμμεναι ἄλλων τῶν, ὅσσοι Λυκίην ναιετάουσιν, du übertreffest an Verstand die anderen, die nämlich, so viel ihrer Lykien bewohnen, Il. 17.172, findet sich bei den Attikern, wo aber gewöhnlich der relative Satz nur Umschreibunge nes Begriffes ist oder doch als Eins zusammengefaßt werden soll, so daß auch hier die hinzeigende Kraft abgeschwächt ist und man die Beispiele mit denen zusammenstellen kann, wo der Artikel vor einen ganzen Satz gesetzt ist, vgl. Plat. Critia. 115b, ἔφερε τὸν ἥμερον καρπόν, τόν τε ξηρόν, καὶ τὸν ὅσος ξύλινος; Phil. 37a steht dem τὸ δοξαζόμενον zur Seite τό γε ᾧ τὸ ἡδόμενον ἥδεται; so auch τῇᾗ φὴς σὺ σκληρότητι, mit der von dir so genannten, Crat. 435a; ἐκείνου ὀρέγεται τοῦ ὅ ἐστιν ἴσον, Phaed. 75b; ἐκ τῶν ὅσα πυρὶ καὶ γῇ κεράννυται, Prot. 320d, für das allerdings häufigere τῶν κεραννυμένων; auch sonst oft bei Plat.; auch Dem. 22.64 vrbdt σῴζειν τοὺς τοιούτοτς καὶ μισεῖν τοὺς οἷός περ οὗτος. – Von einzelnen Casus, die so substantivisch stehen, merke man Folgendes: Τῷ, wofür einige alte Grammatiker τῶ schreiben wollten, desw egen, τῷ νῦν Ἀτρείδῃ Ἀγαμέμνονι ἧσαι ὀνειδίζων, Il. 2.250, vgl. 1.418; τῷ τοι, ὦ φίλε, μᾶλλον σκεπτέον ἐξ ἀρχῆς, Plat. Theaet. 179d; auch = dann, in dem Falle, τῷ κε τάχ' ἠμύσειε πόλις Πριάμοιο, Il. 4.290, vgl. Od. 3.224, 18.375. – Τό, deshalb, Il. 17.404, vgl. 19.213, 23.547, Od. 8.332. – Τῇ, vom Orte, als Correlativum zu πῇ, da, daselbst, hier, auf diesem Wege, Il. 5.752, 858, 8.327, 11.499 und bei den Folgdn; τῇ οὐδεὶς τέτακτο φύλακος, Her. 1.84. Nach dem unter 2) Bemerkten auch relativisch wo, wie man z.B. Il. 12.118 erklärt, εἴσατο γὰρ νηῶν ἐπ' ἀριστερά, τῇπερ Ἀχαιοὶ ἐκ πεδίου νίσσοντο –·τῇ ῥ' ἵππους – διήλασεν, vgl. 21.554, 23.775, Od. 4.229; ἔθαψαν αὐτὸν τῇπερ ἔπεσε, Her. 1.30. Zuweilen auch bei Verbis der Bewegung, dahin, τῇ ἐνόρουσε, Il. 11.149, 12.124, 15.46; auch τῇ γὰρ φίλον ἔπλετο θυμῷ, 10.531; Hes. O. 210. Auch = auf diese Weise, τῇπερ τελευτήσεσθαι ἔμελλεν, so sollte es vollendet werden, Od. 8.510; τῇ γέ μοι φαίνεται εἶναι ἀληθές, Her. 7.139; und relativisch, ὥστε αὐτῷ πάντα ἀποβεβήκοι τῇπερ ἐκεῖνος εἶπε, 1.86; und indirekt fragend, εἴρετο, τῇ ἔκρινάν οἱ τὴν ὄψιν, 1.120. Wiederholt τῇ μὲν – τῇ δέ, bes. vom Orte, hier – dort, bald hier – bald dort; δελφῖνες τῇ καὶ τῇ ἰθύνεον, Hes. Sc. 210; τῇ μὲν γὰρ ἄνοδον, τῇ δὲ εὔοδον εὑρήσομεν τὸ ὄρος, Xen. An. 4.8.10; auch = teils – teils, Plat. Theaet. 158e, Polit. 574e, Symp. 211a; Eur. Or. 350. – Τοῦ, deswegen, Od. 24.425, vgl. Il. 21.458. – Mit Präpositionen von der Zeit, ἐκ τοῦ, seitdem, πρὸ τοῦ, vor dem, ἐν τῷ, unterdessen, Hom. und Folgde. – Auch auf die erste Person bezieht sich bei Hom. ὁ, Il. 16.835, ὅ σφιν ἀμύνω ἦμαρ ἀναγκαῖον, der hier, derich, woes Andere als Relat. fassen (s. unt. 2). – Übrigens ist die Ansicht einiger alter Grammatiker, welche ὅ, ἥ, οἵ, αἵ schreiben wollten, wo diese Formen die volle hinzeigende Kraft haben, nicht durchgedrungen, nur Il. 10.224 ist bei Wolf und Spitzner noch stehen geblieben σύν τε δύ' ἐρχομένω, καί τε πρὸὃ τοῦ ἐνόησεν, der Deutlichkeit wegen für πρὸ ὁ τοῦ ἐνόησεν, wie Bekker schreibt; Spitzner schreibt sogar οἳ δ' ἄρ' ἴσαν – Ἀχαιοί, Il. 3.8, und so immer, s. zu Il. 1.9.
b adjektivisch, wohin nicht Verbindungen zu ziehen sind wie ὁ δὲ δεύτερος ἔλθοι, Il. 21.207, wo δεύτερος Prädicat ist, als der zweite, wie auch 1.20 erklärt werden kann, παῖδα δ' ἐμοὶ λῦσαί τε φίλην τά τ' ἄποινα δέχεσθαι, das, was er in den Händen hält, als Lösegeld anzunehmen. Am einfachsten und die ursprüngliche hinweisende Kraft am deutlichsten zeigend, wenn es sich auf einen Relativsatz bezieht, ὁ ξεῖνος, τὸν πάντες ἀτίμων, der Fremdling, den alle beschimpften, Od. 23.28, oder wenn das subst. nur im Verlaufe des Satzes erklärend hinzugefügt ist, αἴ κεν πως ἐθέλῃσιν ἐπὶ Τρώεσσιν ἀρῆξαι, τοὺς δὲ κατὰ πρύμνας τε καὶ ἀμφ' ἅλα ἔλσαι Ἀχαιούς, ob er nicht den Troern helfen wolle, die aber zu den Schiffen und an das Meer in die Enge treiben wolle, nämlich die Achäer, Il. 1.409, vgl. 1.472, 4.20, 12.196, öfter; Hes. Th. 632, wie man auch noch bei Soph. auffassen kann ὁ δ' εἶπεν … Ὀδυσσεύς, Phil. 371, vgl. Aj. 767, O.R. 1171. – Aber auch sowohl bei nom. propr., als bei Appellativen hat es, wenigstens in der Mehrzahl der Fälle, eine hinzeigende, stark hervorhebende Kraft, ἂψδ' ὁ πάϊς – ἐκλίνθη, der aber, nämlich der Knabe, bog sich zurüch, Il. 6.467, und ursprünglich ist ὁ Ἰυδείδης so zu fassen, wie die eben genannten Beispiele, der, der Tydide, d.i. der Bohn des Tydeus, der bekannt, gepriesen ist, 11.660; τὸν Χρύσην ἠτίμησε, den Chryses da, den ehrwürdigen, beschimpfte er, 1.11; Νέστωρ ὁ γέρων, 11.637, Nestor, der bekannte, ehrwürdige Greis, wie ὁ γέρων Πρίαμος 22.25, der alte, der Priamos; τοῖο γέροντος, 24.164; ἃς εἰπὼν τὸ σκῆπτρον ἀνέσχεθε πᾶσι θεοῖσιν, das Seepter, das bekannte, 7.412; τὰ τεύχεα καλά, von den berühmten Waffen des Achilleus, 21.317. Manche fassen bei Hom. das Wort überall in dieser Weise auf und sprechen dem Hom. den att. Gebrauch des Artikels ganz ab, vgl. unter Anderen Plut. qu. Plat. 10.4; obwohl in Vrbdgn wie ἐμὲ τὸν δύστηνον ἐλέαιρε, Il. 22.59, παῖδ' ὀλέσας τὸν ἄριστον, 24.242, uns wenigstens das bei lebhaftem. mündlichem Vortrage leichter erklärliche Hinzeigen sehr geschwächt erscheint, doch wird aufmerksames Beachten des Zusammenhanges oft das richtige Verständnis zeigen. Vgl. τελεύτησέν τε τὸν ὅρκον, den Eidschwur, den er geschworen, 14.280, χαίρω σευ τὸν μῦθον ἀκοόσας, daß ich das, dies Wort gerade von dir gehört habe, 19.185, οἶον δὴ τὸν μῦθον ἔειπες, was sprachst du da für ein Wort, αἰεί τοι τὰ κάκ' ἐστὶ φίλα φρεσὶ μαντεύεσθαι, 1.107, das Traurige da (?), ἐπεὶ τὰ χερείονα νικᾷ, 1.576, ὃς ᾔδη τά τ' ἐόντα, τά τ' ἐσσόμενα, πρό τ' ἐόντα, 1.70; aber Od. 24.159 οὐδέ τις ἡμείων δύνατο γνῶναι τὸν ἐόντα ist = »erkennen, daß er der sei«.
2 In der einfachen homerischen Sprache werden Erklärungssätze, welche die spätere Sprache, wie wir, mit Relativis anknüpft, auch mit diesem hinzeigenden Pronomen ausgedrückt, so daß der Satz als ein selbständiger, mit dem vorigen unverbunden erscheint, oder, wie man gewöhnlich nach der geläufigen Schriftsprache urteilend sagt, das Pronomen ὁ, ἡ, τό steht auch für das Relativum ὅς, ἥ, ὅ (articulus postpositivus). Daß nur in einzelnen Versen, durch das Metrum geschützt, τοί sich erhalten hat (Αἰθίοπες, τοὶ διχθὰ δεδαίαται, Od. 1.23, θεοί, τοὶ Ὄλυμπον ἔχουσι, Il. 17.394), dürfte dafür sprechen, daß überall, wo der Vers es erlaubte, οἵ für τοί oder οἱ von den Grammatikern geschrieben wurde, welche die homerische Sprache in diesem Falle mit der gewöhnlichen um so lieber in Übereinstimmung brachten, als jener demonstrativische Ausdruck der Relativsätze zu einfach und größere Satzbildungen zerstörend erscheint. Aufmerken auf die Sprache der Kinder und des Volkes führt auch hier dem Verständnis näher; und daß Her. am häufigsten von allen anderen Schriftstellern diesen Gebrauch hat, spricht, wenn man seine ganze Darstellungsweise richtig würdigt, für die gegebene Erklärung; der Gebrauch des deutschen der für welcher hat aber eigentlich denselben Ursprung; ursprünglich ist der T-Laut nirgends Zeichen des Relativums. An vielen Stellen dürfte überdies οἱ bei Hom. dem οἵ vorzuziehen sein, z.B. Od. 19.279, Φαιήκων ἐς γαῖαν οἳ ἀγχίθεοι γεγάασιν· οἳ δή μιν πέρι κηρὶ θεὸν ἃς τιμήσαντο, viel besser so aufgefaßt: die ehrten ihn (οἱ), wie 289 ὤμνυε … νῆα κατειρύσθαι καὶ ἐπαρτέας ἔμμεν' ἑταίρους, οἳ δή μιν πέμψουσι, richtiger οἱ, die nun werden ihn geleiten; ὅ steht so Od. 2.262 und Il. 16.835, s. oben 1a g.E. In dem ganzen ersten Gesange der Il.e, wo das einfache Relativum ὃς, teils im Anfange des Verses, teils in der Mitte durch das Metrum geschützt, v. 37, 64, 70, 78, 91, 219, 283, 405, 445, 451, 505, ἥ v. 6, οἵ 175, 250, 258, 272, ὅ für ὅτι 170, ἅ 289, 800, ὃν 94, 139, 403, ὃν μὲν … ὃν δέ 547, ἥν 603, ἐξ οὗ 6, ᾧ 162, ᾡ, τε 86, 279, ὅς τις 230, ὅ, τι und ὃ, ττι 294, 527, 543 steht, findet sich nach der gewöhnlichen Erklärung relativisch zu fassen: in zwei Stellen ὅ, 339 im Anfang des Verses, ὃ σφῶϊ προίει, wo entweder ὅς od. ὁ zu schreiben n. »der entsandte euch« zu übersetzen ist, und 388 μῦθον, ὃ δὴ τετελεσμένος ἐστίν, besser ὁ, der ist nun schon vollendet; zweimal τό, ναὶ μὰ τόδε σκῆπτρον, τὸ μὲν οῦποτε φύλλα – φύσει, 934, das wird wahrlich nicht Blätter treiben, und ἀλλ' ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τελεέσθαι ὀΐω, 904, das wird aber auch, meine ich, vollendet; einmal τόν, Ἀπόλλωνι ἄνακτι, τὸν ἠΰκομος τέκε Λητώ, 36; viermal τήν, ἣν διὰ μαντοσύνην, τήν oἱ πόρε Φοῖβος Ἀπόλλων 72 (wo auch ἥν in den Vers gegangen wäre, aber des voranstehenden ἣν wegen von den Grammatifern nicht geschrieben ist, »wegen seiner Wahrsagekunst, die verlieh ihm Apollo«), λῆγ' ἔριδος, τὴν πρῶτον ἐπηπείλησ' Ἀχιλῆϊ 819, τὴν δὲ νέον κλισίηθεν ἐβαν κήρυκες ἄγοντες, … κούρην βρισῆος, τήν μοι δόσαν υἷες Ἀχαιῶν 391, χωόμενον γυναικός, τήν ῥα βίῃ ἀέκοντος ἀπηύρων 431 (wo im Anfang des Verses auch ἥν stehen könnte, »zürnend um das Weib, das hatten sie nun mit Gewalt ihm genommen«); einmal τοῦ, 249, Νέστωρ ἀνόρουσε … λιγὺς Πυλίων ἀγορητής, τοῦ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή· τῷ δ' ἤδη δύο μὲν γενεαὶ ἐφθίατο, wo man eben so gut, wie der Punkt vor τῷ dies zum Demonstrativ macht, auch vor τοῦ eine größere Interpunktion setzen kann: Nestor erhob sich, der helltönende Redner. Von dessen Zunge floß auch die Rede süßer als Honig. Dem waren aber schon zwei Geschlechter hingeschwunden; einmal τά, ἀλλὰ τὰ μὲν πολίων ἐξ ἐπράθομεν, τὰ δέδασται, 125, in lebhaftem Ausdrucke, für unsere Auffassungsweise allerdings auffallend, »das erbeuteten wir, das ist geteilt«, in welcher Stelle allein der relative Gebrauch stattzufinden scheinen könnte, während in den andern zehn dieser durchaus nicht notwendig ist. In der Mehrzahl dieser Stellen konnte, beiläufig bemerkt, diese Form des Verses wegen mit der gewöhnlichen des Relativums nicht vertauscht werden.
Bei Her. und den Tragg. kommen ὁ, ἡ, οἱ, αἱ, von denen die letzten drei sich von ἥ, οἵ und αἵ nur durch den Akzent unterscheiden, so gebraucht nicht vor, dagegen sind die anderen Formen, die mit τ anfangen, bei Her. die gewöhnliche Form der Relativsätze, obwohl sich auch hier Vieles auf das Demonstrativum zurückführen läßt, wie gewiß τῷ δή 1.23 zu fassen, auch Κανδαύλης, τὸν οἱ Ἕλληνες μυρσίλον ὀνομάζουσι, 1.7, die Griechen nennen den Myrsilos. Auch die Tragg. haben, um den Hiatus zu vermeiden, dieselben Formen zuweilen für d. Relativ. gebraucht; Διὸς μακέλλῃ, τῇ κατείργασται πέδον, Aesch. Ag. 512, 628; πόλιν, τὰν καὶ Ζεὺς νέμει, Eum. 878, und öfter in den Suppl.; ἅγος δεικνύναι, τὸ μήτε γῆ μήτ' ὄμβρος προσδέξεται, Soph. O.R. 1427; σόφισμα, τῷ νιν αὐτίχ' αἱρήσειν δοκῶ, Phil. 14; μετὰ τοῦδε τυπείς, τὸν αἶσ' ἄπλατος ἴσχει, Aj. 248; wo, wie O.C. 35, kein metrischer Grund für diese Form ist; Eur. Andr. 811, Bacch. 712. In attischer Prosa und bei den Komikern kommt dieser Gebrauch nicht vor.
3 Ob bei Hom. ὁ, ἡ, τό irgendwo als bloßer Artikel erscheine, kann vielleicht zweifelhaft erscheinen, s. oben 1) a.E. Nach Hom. schwächte sich entschieden die ursprüngliche demonstrative Kraft des Wortes so ab, daß es mehr und mehr wie der deutsche Artikel gebraucht wurde, sowohl um ein Nomen als einen bestimmten Gegenstand aus den übrigen derselben Gattung auszusondern, als auch um die Gattung in ihrem ganzen Umfange anzuzeigen und auch anderen Wörtern und Verbindungen die Geltung eines Nomens zu geben und sie als selbständig hinzustellen. Die attische Sprache besonders erhält dadurch ein in formeller Beziehung sehr wichtiges Wort, dessen Gebrauch, in den Grammatiken ausführlich behandelt, hier nur kurz in seinen Haupterscheinungen angegeben werden soll.,
a bei nom. appellativ. entspricht es ganz dem deutschen Artikel und hat nur selten noch einen besonderen Nachdruck, indem es auf etwas Bekanntes, Berühmtes hinweist, –. Da das unbetonte Possessivpronomen, wenn es sich auf das Subjeet des Satzes bezieht, gewöhnlich ausgelassen wird, so kann der Ariikel, der in diesem Falle immer gesetztwird, im Deutschen durch das pronom. possessiv. übersetzt werden, ἐφόνευσας τὸν ἀδελφόν, du hast deinen Bruder getötet, – Attributive Bestimmungen des Substantivs treten zwischen diese und den Artikel, wodurch der so modifizierte Begriff als eine Einheit auch äußerlich hingestellt wird, ὁ ἀγαθὸς ἀνήρ, ὁ τῶν Ἑλλήνων πρὸς τοὺς Πέρσας πόλεμος, ἡ ἄνω πόλις, der brave Mann, der Krieg der Griechen gegen die Perser (eigtl. der griechische Perserkrieg als ein Begriff zu fassen), die Oberstadt; oder die näheren Bestimmungen werden selbständig aufgefaßt und mit Wiederholung des Artikels dem Nomen nachgesetzt, ὁ ἀνὴρ ὁ ἀγαθός, ὁ πόλεμος ὁ τῶν Ἑλλήνων πρὸς τοὺς Πέρσας, ἡ πόλις ἡ ἄνω, eigtl. der Mann, und zwar der brave, usw.; αἱ ἄλλαι αἱ κατὰ τὸ σῶμα ἡδοναί, die übrigen, und zwar die leiblichen Vergnügen, Plat. Rep. I.328d. – Die pronom. demonstrativa und possessiva haben im Griechischen den Artikel bei sich, der im Deutschen nicht übersetzt wird, οὗτος ὁ ἀνήρ, ὁ ἐμὸς παῖς, auch ὁ τοιοῦτος ἀνήρ, ein solcher Mann, wie er vorher beschrieben ist. Über die Stellung des Artikels dabei s. diese Wörter und die Grammatik. – Über das Auslassen des Artikels, das bei gewissen Wörtern häufiger als bei anderen vorkommt, worüber Ellendt lex. Soph. und Krüger in Xen. An. sorgfältige Beobachtungen angestellt haben, sind die Grammatiken noch unvollständig; manches hierauf Bezügliche ist bei den einzelnen Wörtern selbst bemerkt. Am auffallendsten ist dies Fchlen vor Relativsätzen, λόγους ἄκουσον, οὓς ἥκω λέγων, Soph. Phil. 1251. – Auch beim vocat. steht der Artikel, wo seine zeigende Kraft mehr hervortritt, οἵ τ' ὀπάονες οἵ τ' ὄντες, οἵ τ' ἀπόντες ὁρμᾶσθε, Soph. Ant. 1095; οἱ Θρᾷκες δεῦρο, ihr Thrakier da, hierher ! Ar. Ach. 155. – Selbst beim pron. pers. steht zuweilen mit Nachdruck der Artikel, τὸν ἐμέ, Plat. Soph. 239a (s. unt,).
b auch Eigennamen, wenn sie entweder überhaupt als bekannte, berühmte bezeichnet werden sollen, od. wenn darauf hingewiesen wird, daß von ihnen schon die Rede gewesen ist, erhalten häufig den Artikel, der hier am meisten an seine ursprüngliche Bedeutung erinnert. Gew. fehlt er hier, wenn eine Apposition mit dem Artikel folgt, Σωκράτης ὁ φιλόσοφος, Θουκυδίδης ὁ Ἀθηναῖος; – ὁ Θουκυδίδης ὁ Ἀθ. dagegen heißt »der bekannte Thucydides, und zwar der Athener«.
c wie die näheren Bestimmungen mit dem Artikel dem Substantivum nachgesetzt werden können, δαίμονας τοὺς ἐνθάδε, Aesch. Suppl. 770, θεοῖς τοῖς πάρος, Prom. 403, so stehen sie auch oft ohne Substantivum, wenn dies ein leicht zu ergänzendes ist, und bilden dann mit dem Artikel einen eigenen Begriff, οἱ ἀμφί τινα, οἱ ἐπί τινι und ä., sc. ἄνθρωποι od. ὄντες (s. diese Präpositionen und Einzelnes unter den am häufigsten ausgelassenen subst., wie ὁδός). Bes. geläufig ist ὁ Διός, der Sohn des Zeus, ἡ Λητοῦς, die Tochter der Leto und ä., bes. bei den Attikern; auch für Bruder, Freund und dgl., – Τό und τά mit einem folgenden gen. oft als bloße Umschreibung, die alle näheren Beziehungen eines Wortes umfassen soll, δεῖ φέρειν τὰ τῶν θεῶν, was die Götter schicken, Eur. Phoen. 393; τὰ μὲν θεῶν παρέβαν, die Befehle der Götter, Soph. Tr. 498; τὰ τῆς τύχης κρατεῖ, die Bestimmungen des Geschicks, fast = τύχη, O.R. 477; τὰ τῶν Ἀθηναίων φρονεῖν, es mit den Athenern halken, Her., τὸ τοῦ Ὁμήρου, τὸ τοῦ Σοφοκλέους, was Hom., Soph, sagt, Plat. Theaet. 183e, Rep. I.324c, wie τὸ τοῦ Σόλωνος Her. 1.86 – τὰ τῆς ὀργῆς, τὰ τῆς ἐμπειρίας, Thuc. 2.60.7.49; τὸ τῶν παίδων, was die Kinder gewöhnlich tun, Plat. Phaed. 77c; τὰ τῶν ἀφρόνων, Phil. 45e; τὰ δεσποτῶν, Aesch, Ag. 32; τὸ τῶν ἐναντίων, Spt. 357; vgl. noch folgde Stellen: Plat. Legg. II.657d, ἆρ' οὖν οὐχ ἡμῶν οἱ μὲν νέοι αὐτοὶ χορεύειν ἕτοιμοι, τὸ δὲ τῶν πρεσβυτέρων ἡμῶν (für οἱ πρεσβύτεροι) ἐκείνους αὖ θεωροῦντες διάγειν ἡγούμεθα πρεπόντως, χαίροντες (dem Sinne nach auf πρεσβύτεροι bezogen); Rep. VIII.563c, τὸ τῶν θηρίων ὅσῳ ἐλευθερώτερά ἐστιν (sc. τὰ θηρία); ἀνεμνήσθην τὸ τῶν ἁλιέων, was die Schiffer zu tun pflegen, Xen. Oec. 16.7. – Eben so durch Auslassung eines subst. oder des partic. ὤν ist auch der Gebrauch des Artikels bei Adverbien zu erklären, ἡ αὔριον, sc. ἡμέρα, der morgende Tag, ἡ Λυδιστί, sc. ἁρμονία, die lydische Tonart, οἱ ἐνθάδε, sc. ἄνθρωποι, die Hiesigen; οἱ πάνυ τῶν στρατιωτῶν, die Besten der Soldaten, Thuc. 8.1. Ohne daß ein bestimmtes Nomen zu ergänzen ist, steht τό und τά vor Adverbien, bes. der Zeit, teils um sie wirklich zu Substantiven zu machen, τὸ νῦν, das Jetzt, τὸ πρίν, das Vormals, teils so, daß sie Adverbia bleiben, die nur bes. hervorgehoben werden, τὸ πάρος, eigtl. was das Frühere anbetrifft, s. die einzelnen Adverbia.
d bei pronom. tritt der Artikel außer den unter a) erwähnten Fällen abweichend vom Deutschen noch in der Frage auf; wie Hom. sagt ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες; Il. 1.552, was hast du da für ein Wort gesagt ? statt ποῖός ἐστιν ὁ μῦθος, ὃν εἶπες; vgl. ἐπὶ ποτέραν οὖν με παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν, Plat. Gorg. 520e; παρὰ τίνας τοὺς ἡμᾶς, Lys. 203b; vgl. Phil. 20a; auch vor das Fragepronomen wird der Artikel gesetzt, um anzudeuten, daß der in Frage stehende Gegenstand schon besprochen ist, τὸ ποῖον εὑρὼν φάρμακον νόσου; Aesch. Prom. 244, was ist das für ein Heilmittel, das er erfunden hat ? τὰ ποῖα ταῦτα; Plat. Rep. IV.421e, was ist das, was du sagst ? τὰ ποῖα δὴ λέγεις; Phil. 13c; τῷ ποίῳ τινὶ ἄρα προσήκει τοῦτο τὸ πάθος πάσχειν καὶ ὑπὲρ τοῦ ποίου τινὸς δεδιέναι, Phaed. 78b; ähnl. τὸ τί und τὰ τί, Ar. Nub. 778, Pax 696; ὁποῖος, Eur. Phoen. 1718; τῆς ποίας μερίδος γενέσθαι τὴν πόλιν ἐβούλετ' ἄν, Dem. 1S, 64.
e Adjectiva werden durch den Artikel zu Substantiven erhoben, οἱ ἀγαθοί, die Guten, τὸ καλόν, das Schöne. So auch Partizipia (οἱ ἔχοντες, die Reichen), welche jedesmal den Artikel bei sich haben, wenn sie für einen Erklärungssatz stehen, der, welcher, τίς οὖν ὁ λύσων σ' ἐστίν; wer ist der, welcher dich befreien wird, dein Retter ? Aesch. Prom. 773; τίς ὁ μαρτυρήσων; Ag. 1487; τὰ δοκοῦντα, die Beschlüsse, ὁ βουλόμενος, jeder, der da will, wofür im Deutschen oft der unbestimmte Artikel ein gesetzt wird; οὐκ ἂν εὗρες ῥᾳδίως τὸν νύκτωρ πορευόμενον, man hätte nicht leicht Einen gefunden, der bei Nacht reiste, Xen. Cyr. 4.5.6; ἕξει τὸν συγκορυβαντιῶντα, Plat. Phaedr. 228b; ὅτι μέλλοιεν Ἀθηναῖοι αἱρεῖσθαι τὸν ἐροῦντα, Einen, der da eine Rede halten sollte, Menex. 236b; μάλα γὰρ χαλεπὸν εὑρεῖν τοὺς ἐθελήσοντας μένειν, ἐπειδάν τινας φεύγοντας τῶν ἑαυτοῦ ὁρῶσι, Leute zu finden, die da werden Stand halten wollen, Xen. Hell. 7.5.24; auch εἰσὶν οἱ λέγοντες, es gibt Leute, die da sagen, Plat. Gorg. 503a. So auch in der Anrede, ἄνδρες οἱ παρεόντες, ihr Anwesenden, Her. 3.71; und beim Prädicat, οὐκ ἆρ' ὁ πέρσων γ', ὡς ἐφάσκετ', εἴμ' ἐγώ, Soph. Phil. 114.
f beim Infinitiv, wie im Deutschen ein abstraktes Substantivum bildend, τοῦ ζῆν ἀπεστέρησεν, des Lebens, Aesch. Prom. 684; Plat. Gorg. 469c und sonst überall. Von diesem inf. kann auch ein accus. abhängig sein, oder andere Bestimmungen können zu ihm hinzutreten, νῦν οὖν δέδοκται ἡμῖν τοῦτο, τὸ σὲ μὴ μεθιέναι, Plat. Rep. V.449d. Auch ein accus. und inf. wird so durch den vorgesetzten Artikel als ein Begriff dargestellt, ἀλλὰ τόδε γέ μοι δοκεῖ εὖ λέγεσθαι, τὸ θεοὺς εἶναι ἡμῶν τοὺς ἐπιμελομένους, Plat. Phaed. 62b; ἥδε ἡ οἴησις, τὸ ἁρμονίαν εἶναι ξύνθετον πρᾶγμα, 92a, wo wir oft mit daß auflösen müssen; ἀλλ' ἴσως ἐγὼ αἴτιος τὸ σὲ ἀποκρίνασθαι, wahrscheinlich bin ich schuld, daß du antwortest, Lach. 190e.
g Überhaupt kann jedes Wort und jeder Satz durch Vorsetzung von τό als ein für sich bestehender Gegenstand behandelt werden, καταχρήσασθαι τῷ Πῶς δ' ἂν ἐγὼ τοιόσδε τοιῷδε ἐπεχείρησα, Plat. Phaedr. 273b; τῷ Ὅτι Φαίδων ἐστίν, Phaed. 102c; ἐρωτώμενος τὸ Ποδαπὸς εἴη, als die bekannte Frage »was für ein Landsmann er sei« an ihn gerichtet wurde, Xen. An. 4.4.17; so bei Philosophen und bes. Gramm. τὸ ἄνθρωπος, τὸ λέγω, der Begriff oder das Wort Mensch, Sagen. Bemerkt mag noch werden, daß bei Hom. das Pronomen oft in einem andern Genus steht, als das Nomen, auf das es hinweist, also nur nach dem Sinn konstruiert wird; τέξεις ἀγλαὰ τέκνα, σὺ δὲ τοὺς κομέειν, als ginge παῖδας vorauf, Od. 11.2481 νεφέλη –, τὸ μὲν οὔποτ' ἐρωεῖ, als stände vorn νέφος, 12.74; δουρὶ σάκος βάλεν, ἡ δέ, sc. ἐγχείη, Il. 21.164; μαζὸν ἀνέσχεν – τάδε τ' αἴδεο, als stände στήθεα davor, 22.80. – Im Attischen wird zu einem subst. fem. gen. im Dual gew. der männliche Artikel τώ, τοῖν gesetzt.
Der gen. τοῦ und der dat. τῷ stehen auch so orthotoniert für den gen. und dat. des Fragepronomens τίς, also für τίνος, τίνι, und enklitisch für τινός, τινί (s. unten τίς).
Von der bei dem Artikel, bes. bei Tragg., bei einzelnen Wörtern aber auch in Prosa oft vorkommenden Krasis, worüber Ellendt lex. Soph. sehr ausführlich gehandelt hat, hier nur Folgendes:
• τά mit folgendem α geht in α über, τἀληθῆ, auch in Prosa gew., τἄλλα (nicht τἆλλα, s. Wolfs Anal. I p. 431), τἀκίνητα, Soph. O.C. 830, τἀνθρώπων, Tr. 439;
• τὰ – ε in α, τἀγγενῆ, τἀμά, θἄτερα;
• ὁ und τό – ο und ε in ου: Οὑδυσσεύς, τοὔναρ, τοὔργον (so richtiger als τοὖργον), τοὔνομα, τοὔνειδος und ä.; – ο und α in α, τἀγαθά, ἁνήρ, ἅνθρωπος (Apoll. conj. 495); – auch ο – ε in α, ἅτερος, θἄτερον;
• seltener η – α in α, ἁρετή, ἁλήθεια, Soph. Aj. 1336, Ant. 1180;
• ἡ – ε in ἡ: ἡμή, O.R. 1463;
• ω – α in α, τἀνδρί, Aj. 78; – eben so τἀνδρός, 119 und öfter;
• ου – ε in ου: τοὐπιόντος, O.R. 393.
Über ὁ αὐτός s. αὐτός.

Russian (Dvoretsky)

ὁ:
I (ὅ), ἡ (ἥ), τό (gen. m и n τοῦ - эп. τοῖο, дор. τῶ, τῆς - дор. τᾶς; pl. οἱ (οἵ), αἱ (αἵ), τά pron. demonstr. 3 л., часто со знач. pron. pers., преимущ. у Hom., Trag.) этот, тот, такой, он: ὁ γὰρ ἦλθε Hom. ибо он пришел; ἕως ὁ τῷ πολέμιζε Hom. пока тот с этим боролся; τῆς πέφυκα μητρός Soph. я родился от этой матери; οἱ μὲν αὐτῶν ἐτόξευον, οἱ δ᾽ ἐσφενδόνων Xen. одни из них метали стрелы, другие - камни из пращей; ἡ στρατιὰ ἣ μὲν πρὸς τὴν πόλιν ἐχώρουν, ἣ δὲ πρὸς σταύρωμα Thuc. войско отправилось частью к городу, частью же к заграждению; οὐ πάσας χρὴ τὰς δόξας τῶν ἀνθρώπων τιμᾶν, ἀλλὰ τὰς μὲν, τὰς δ᾽ οὔ οὐδὲ πάντων, ἀλλὰ τῶν μέν, τῶν δ᾽ οὔ Plat. уважать следует не все мнения людей, а лишь одни, другие же - нет, и притом (мнения) одних, но не других; οὔτε τοῖς, οὔτε τοῖς Plat. ни тем, ни другим; τὰ μέν τι μαχόμενοι, τὰ δὲ καὶ ἀναπαυόμενοι Xen. то ведя кое-какие бои, то отдыхая.

Russian (Dvoretsky)

ὁ: ἡ, τό, gen. τοῦ, τῆς, τοῦ (грамматический член, со знач. ослабленной указательности, т. е. определенности, групповой или индивидуальной; соотв. франц. le, la, англ. the, нем. der, die, das) (часто in crasi: ὁ ἀνήρ = ἁνήρ - эол. ὤνηρ, τοῦ ἀνδρός = τἀνδρός, οἱ ἄνδρες = ἅνδρες - ион. ὤνδρες, τὸ ἕτερον = θάτερον - ион. τοὔτερον, дор. θώτερον и т. д.)
1 этот, тот (который), данный, упомянутый, известный тебе (обычно не переводится) (ὁ Εὐφράτης ποταμός, τὸ Αἰγάλεων ὄρος, ἡ Αἴτνη τὸ ὄρος Thuc.; Νέστωρ ὁ γέρων Hom.): ὁ ἄνθρωπος вот этот (данный) человек или человек вообще, человеческий род; Φαίδων ὁ Φαίδων ἐστίν Plat. Федон, он (именно) Федон и есть; τιμῆς τῆς Πριάμου Hom. с честью (самого) Приама; ἡττηθεὶς τῇ μάχῃ Xen. будучи разбит в этом сражении;
2 (придает знач. существительного любой иной части речи или целой группе их): τὸ πρίν Hom. etc. прежнее время, прошлое; τὸ στέργειν Xen. любовь или понятие любви; τὸ μὴ ζητοῦντα ἐπιτυχεῖν Xen. нахождение без поисков; τὸν ἐμέ Plat. меня лично;
3 в знач. слово, выражение, изречение; τὸ τοῦ Σόλωνος Her. (лат. illud Solonis) изречение Солона; τὸ μηδένα εἶναι ὄλβιον Her. мнение, будто никто не счастлив;
4 (иногда придает оттенок приблизительности) около: (νῆες), ὧν ἦσαν αἱ εἴκοσιν … Thuc. корабли, из которых около двадцати …;
5 (с последующим gen. обозначает принадлежность, ту или иную связь - родственную, пространственную и т. д.): Ἡρακλῆς ὁ (sc. υἱός) Διός Геракл, сын Зевса; Ἄρτεμις ἡ (sc. θυγάτηρ) Λητοῦς Артемида, дочь Лето; Κλέαρχος καὶ οἱ ἐκείνου Thuc. Клеарх и его люди (сторонники, друзья и т. п.); часто перед существительным с предлогом: οἱ ἐν τῇ πόλει и οἱ ἀπὸ (или ἐκ) τῆς πόλεως Thuc., Xen. etc. находящиеся в городе, горожане; τὰ ἐπὶ Θρᾴκης Thuc. области Фракии; τὰ ἀπὸ τοῦ Ἀλκιβιάδου Thuc. планы Алкивиада; τὰ ἀπὸ τοῦ καταστρώματος Thuc. то, что (сражалось) с палубы; οἱ τότε Hom. etc. тогдашние люди; κατὰ τὴν ἐμήν (sc. γνώμην) Plat. по-моему; οἱ νῦν Plat. etc. нынешние (люди); τὸ ἐμόν Xen. что касается меня;
6 n pl. обозначает: 6.1) часть, элемент: τά, ὅσα γῇ κεράννυται Plat. элементы, примешивающиеся к земле, т. е. входящие в состав земли; τῶν πέντε τὰς δύο μοίρας Thuc. две части из пяти, т. е. две пятых; 6.2) в n pl. достояние, состояние, имущество, тж. дела, обстоятельства: τὰ τῶν πολεμίων Xen. имущество (средства) неприятеля; τὰ τῆς πόλεως Thuc., Plat. etc. государственные дела, политические вопросы; τὰ τῶν Ἑλλήνων Thuc. греческие дела, положение греков, обстоятельства в Греции.

Frisk Etymological English

[ΏΏΏ]ὁ
Grammatical information: demonstr. pron. and article
Meaning: that one (Il.).
Other forms: f. ἡ, Dor. ἁ, with pl. οἱ, αἱ (ep., Att.) analog. for τοί, ταί (ep., Dor.).
Derivatives: Besides subst. ὅς in καὶ ὅς, ἦ δ' ὅς a.o. (Il.).
Origin: IE [Indo-European] [978] *so this one
Etymology: Old demonstrative, orig. only nom. sing. m. . f., in several languages retained, e.g. Skt. sá (sáḥ), f. sā́, Germ., e.g. Goth. sa, sō, Toch. B se (< IE *so), sā, OLat. sa-psa ipsa with innovated sum, sam, sōs, sās eum, eam, eos, eas, IE *so(s), *sā. But Hitt. šaš and he from *šu-aš. -- More forms w. lit. in WP. 2, 509, Pok. 978f., Schwyzer 610f., W.-Hofmann s. iste etc. -- Cf. also ἕ. ἑ.

Middle Liddell

Perseus. the, that
ὁ, ἡ, τό, is
A. demonstr. Pronoun.
B. the definite Article.
C. in epic, the relative Pronoun, when it is written with the accent ὅ, ἥ, τό = ὅς, ἥ, ὅ. Besides the common forms, note epic gen. sg. τοῖο for τοῦ; pl. nom. τοί, ταί; gen. fem. τάων [ᾰ], dat. τοῖσι, τῇς and τῇσι; dual gen, and dat. τοῖιν:— in Trag. we find τοὶ μέν . ., τοὶ δέ . ., for οἱ μέν . ., οἱ δέ . .; dat. pl. also τοῖσι, ταῖσι: the dual has commonly but one gender, τώ for τά, τοῖν for ταῖν.
A. DEMONSTR. PRONOUN:
I. joined with a Subst., not as the Art., but like Lat. ille, ὁ Τυδείδης Tydeus's famous son, Il.; Νέστωρ ὁ γέρων Nestor— that aged man, Il.; τιμῆς τῆς Πριάμου for honour, namely that of Priam, Il.
II. without a Subst., he, she, it, ὁ γὰρ ἦλθε Il., etc.
III. pecul. usages,
1. before Relat. Pronouns, to call attention to the foregoing noun, ἐφάμην σε περὶ φρένας ἔμμεναι ἄλλων, τῶν ὅσσοι Λυκίκην ναιετάουσιν far above the rest, namely above those who . ., Il.
2. ὁ μέν . ., ὁ δέ . ., either in Opposition, ὁ μέν the former, ὁ δέ the latter), or in Partition, the one . ., the other . ., Lat. hic . ., ille…
IV. absolute usages of single cases,
1. fem. dat. τῇ, there, on that spot, Hom.; τὸ μὲν τῇ, τὸ δὲ τῇ Xen.:—with a notion of motion towards, thither, Il.
b. of Manner, τῇπερ in this way, thus, Od.; τῇ μέν . ., τῇ δέ . ., in one way . ., in another . ., or partly . ., partly, Eur., etc.
c. relative, where, for ᾗ, Hom.
2. neut. gen. τοῦ, therefore, Hom.
3. neut. dat. τῷ, therefore, Hom., Soph.
b. thus, in this wise, then, if this be so, on this condition, Hom.
4. neut. acc. wherefore, Hom., Soph.; τὸ δέ, absol., but as to this . ., Plat.
5. τὸ μέν . ., τὸ δέ . ., partly . ., partly . ., or on the one hand . ., on the other . ., Od., Attic; τὰ μέν . ., τὰ δέ . ., Hdt., Soph., Thuc.; also, τὰ μέν τι . ., τὰ δέ τι . ., Xen.
6. with Prepositions, of time, ἐκ τοῦ, epic τοῖο, ever since, Il.
b. πρὸ τοῦ, sometimes written προτοῦ, before this, aforetime, Hdt., Aesch.; so, ἐν τῷ προτοῦ χρόνῳ Thuc.
7. ἐν τοῖς is often used in Prose with Superlatives, ἐν τοῖς θειότατον one of the most marvellous things, Hdt.; ἐν τοῖς πρῶτοι among the first, Thuc.
B. THE DEFINITE ARTICLE, the, the indefin. being τὶς, τὶ, a or an. The use of as the Article sprung from its use as demonstr. Pron., τὸν ὀπίστατον him that was hindmost, i.e. the hindmost man, Il.; τὸν ἄριστον him that was bravest, etc.;— also with Advs. τὸ πρίν, τὸ πάρος περ, τὸ πρόσθεν, τὸ τρίτον, τὰ πρῶτα all in Il.
II. the true Article is first fully established in Attic: it is omitted with prop. names and with appellatives which require no specification, as θεός, βασιλεύς:—but it is added to Prop. Names, when there has been previous mention of the person, as Thuc. speaks first of Πειθίας, and then refers to him as ὁ Π.; or to give pecul. emphasis, like Lat. ille, ὁ Λάϊος, ὁ Φοῖβος Soph.
2. with Infinitives, which thereby become Substantives, τὸ εἶναι the being; τὸ φρονεῖν good sense, etc.
3. in neuter, to specify any word or expression, τὸ ἄνθρωπος the word man; τὸ λέγω the word λέγω; τὸ μηδὲν ἄγαν the sentiment "ne quid nimis."
4. before Pronouns,
a. before the pers. Pron., to give them greater emphasis, but only in acc., τὸν ἐμέ, τὸν σὲ καὶ ἐμέ Plat.
5. before the interrog., to make the question more precise, τὸ τί; Aesch., etc.; τὰ ποῖα; Eur.
III. Elliptic. expressions:
1. before the gen. of a prop. n., to express descent, ὁ Διός (sc. παῖσ), ἡ Λητοῦς (sc. θυγάτηῤ often in Attic; but sometimes, as appears from the context, to denote husband, brother, friend, wife:— then before a gen. it indicates all general relations, as, τὰ τῆς πόλεως all that concerns the state; τὰ τῶν Ἀθηναίων φρονεῖν to hold with the Athenians, be on their side, Hdt.:—so with neut. of possess. Pron., τὸ ἐμόν, τὸ σόν what regards me or thee, my or thy business. But τὸ τινος is often also, a man's saying, as, τὸ τοῦ Σόλωνος Hdt.
2. with cases governed by Preps., οἱ ἐν τῇ πόλει, οἱ ἀπὸ (or ἐκ) τῆς πόλεως the men of the city; οἱ ἀμφί τινα, οἱ περί τινα such an one and his followers, but also periphrasis for the person himself.
3. on μὰ τόν, v. μά IV.
4. πορεύεσθαι τὴν ἔξω τείχους (sc. ὁδόν), Plat.; κρίνασθαι τὴν ἐπὶθάνατον, v. θάνατος I. 2; ἡ αὔριον (sc. ἡμέρἀ the morrow: —also with Advs., which thus take an Adject. sense, as, τὸ νῦν the present; οἱ τότε ἄνθρωποι the men of that time, also οἱ τότε, οἱ νῦν, etc.; τὸ πρίν formerly; τὸ πρόσθεν, τὸ πρῶτον, etc.; τὸ ἀπὸ τούτου, τὸ ἀπὸ τοῦδε from the present time, etc.
C. CRASIS OF ART.: —in Trag. with ᾰ make ᾱ, as ἁνήρ, ἅνθρωπος, ἁλήθεια, ἁρετή, τἀγαθόν, τἀδικεῖν, τᾄτιον; so, οἱ, αἱ, τά, as ἅνδρες, ἅνθρωποι, τἀγαθά, τἀκίνητα; also τοῦ, τῷ, as τάγαθοῦ, τἀγαθῷ; —ὁ, οἱ, with ε become ου, οὑξ, οὑπί, οὑμός, τοὔργον, οὑπιχώριοι, etc.; also τοῦ, as τοὐμοῦ, τοὐπιόντος; but in one case ᾱ, ἅτερος, θἄτερον, for οὔτερος (which is ionic); τῷ remains unchanged, τὠμῷ, τὠπιόντι:—ἡ with ε becomes ᾱ, ἁτέρα: —ὁ, τό before ο becomes ου, as Οὕλυμπιος, τοὔνομα:—ὁ, etc., before αυ donot change the diphthong, αὑτός, ταὐτό, ταὐτῷ; so, τὰ αὐτά = ταὐτά, αἱ αὐταί = αὑταί: —ἡ before εὐ becomes ηὑ, as ηὑλάβεια:—τῇ before ἡ becomes θη, as θἠμέρα: —τό before ὑ becomes θου-, as θοὔδωρ for τὸ ὕδωρ.

Frisk Etymology German

ὁ: {ho}
Forms: f. ἡ, dor. ἁ, wozu pl. οἱ, αἱ (ep., att. usw.) analog. für τοί, ταί (ep., dor.)
Grammar: demonstr. Pron. und Artikel
Meaning: der, die (seit Il.).
Derivative: Daneben subst. ὅς in καὶ ὅς, ἦ δ’ ὅς u.a. (seit Il.).
Etymology : Altes Demonstrativum, urspr. nur Nom. Sing. m. u. f., in mehreren Sprachen erhalten, z.B. aind. sá (sáḥ), f. sā́, germ., z.B. got. sa, sō, toch. B se (< idg. *so), sā, alat. sa-psa ipsa mit neugebildeten sum, sam, sōs, sās eum, eam, eos, eas, idg. *so(s), sā. Dagegen heth. šaš und er aus *šu-aš. — Weitere Formen m. Lit. bei WP. 2, 509, Pok. 978f., Schwyzer 610f., W.-Hofmann s. iste u. a. m. — Vgl. auch ἕ. ἑ.
Page 2,342-343

Chinese

原文音譯：Ð ên ka⋯ Ð Ãn 何按開何恩
詞類次數：片語（5）
原文字根：那-昔是-與-那-今是
字義溯源：昔在今在，那今是與那昔是；此字在英文欽定本係一片語，編號（ὁ / εἰμί / καί / ἔρχομαι）；中文和合本在啓11:17與16:5，則用（ὁ）=那）和（εἰμί）=昔是）和（καί）=與）和（ὁ）=那）和（εἰμί）=今是）五個單字；而啓1:4,8及4:8此三處經文便用：（那-今是-和-那-昔是-那-要來的）七個單字組成
出現次數：總共（1）；啓（1）
譯字彙編：
1）那今是與那昔是（1）啓16:5
原文音譯：Ð, ¹, tÒ 何，赫，拖，
詞類次數：冠詞（19734）
原文字根：（陽性，陰性，中性）冠詞
字義溯源：（陽性，陰性，中性）冠詞*，那，這，此，現，那些，這些，的。這冠詞使用了靠近二萬次，中文不用冠詞，大都用（那），（這），來示意，有時也酌量情形譯為其他的字
同源字：1）（ἑκάστοτε）每次 2）（τανῦν）如今 3）（ὁ）冠詞，那，這 4）（ὅδε）同樣地 5）（οὗτος）這，他自己 6）（οὕτως）如此 7）（ὁ / εἰμί / καί / ἔρχομαι）那今是與那昔是 8）（σήμερον）今日 9）（οὗτος）這些事 10）（ταὐτά）照樣 11）（οὗτος）這些 12）（οὗτος）此 13）（τηλικοῦτος）有如這個 14）（τοιοῦτος）確是這樣 15）（τοσοῦτος）像這麼大 16）（τότε）那時 17）（ὁ）屬於這位，他的 18）（τοὐναντίον）反之 19）（τοὔνομα）名字 20）（τουτέστιν）就是 21）（οὗτος）那，這 22）（οὗτος）對於這些 23）（οὗτος）這個 24）（οὗτος）屬於這個 25）（οὗτος）這些 26）（οὗτος）對這個 27）（οὗτος）屬於那些 28）（ὧδε）在這同一處
出現次數：總共（19778）；太（2827）；可（1523）；路（2658）；約（2172）；徒（2680）；羅（1086）；林前（855）；林後（542）；加（276）；弗（429）；腓（190）；西（262）；帖前（190）；帖後（111）；提前（157）；提後（151）；多（59）；門（35）；來（691）；雅（227）；彼前（196）；彼後（118）；約壹（358）；約貳（34）；約叄（30）；猶（52）；啓（1869）
譯字彙編：
1）（那）（7693）數量太多，不能盡錄；
2）的（2892）數量太多，不能盡錄；
3）那（2021）數量太多，不能盡錄；
4）（那些）（1732）數量太多，不能盡錄；
5）那些（1727）數量太多，不能盡錄；
6）這（414）數量太多，不能盡錄；
7）他（180）數量太多，不能盡錄；
8）個（173）數量太多，不能盡錄；
9）的人（121）數量太多，不能盡錄；
10）他們（116）數量太多，不能盡錄；
11）些（113）數量太多，不能盡錄；
12）（個）（97）太9:22；太9:26；太10:15；太10:19；太10:23；太11:16；太12:1；太12:41；太12:42；太12:45；太14:1；太15:8；太15:28；太16:18；太18:4；太22:20；太24:14；太24:34；太24:36；太24:46；太24:48；太26:13；太26:24；太27:19；太27:63；太28:15；可2:20；可3:24；可3:25；可4:11；可7:6；可8:12；可8:12；可10:5；可12:16；可12:43；可13:11；可13:24；可13:30；可13:32；可14:5；可14:58；可14:71；可15:39；路1:61；路2:17；路4:3；路4:21；路4:23；路6:23；路6:48；路7:44；路8:9；路9:5；路9:45；路10:5；路10:12；路10:12；路11:29；路11:30；路11:31；路11:32；路11:50；路11:51；路12:41；路12:43；路12:45；路12:47；路15:14；路15:15；路16:24；路16:28；路17:25；路18:3；路18:5；路18:34；路19:9；路19:42；路20:2；路20:18；路21:3；路21:23；路21:34；路22:20；約4:13；約6:34；約6:51；約6:60；約7:49；約12:25；約12:27；徒6:14；徒7:29；徒13:26；徒28:4；徒28:28；來7:28；
13）（這）（94）太2:20；太2:20；太2:21；太7:14；太7:28；太8:34；太9:2；太9:6；太9:9；太9:33；太10:34；太11:25；太11:27；太11:27；太11:27；太13:21；太14:35；太16:13；太16:19；太16:19；太18:18；太18:18；太18:19；太22:23；太22:46；太24:3；太26:31；太26:55；可2:10；可4:35；可5:41；可12:6；路7:9；路8:35；路8:54；路12:20；路12:49；路14:23；路16:8；路17:34；路17:35；路17:36；路22:21；路24:21；約3:16；約3:31；約3:31；約3:31；約4:47；約5:10；約5:19；約5:19；約5:24；約11:53；約12:36；約14:13；約14:20；約16:22；約16:23；約16:26；約17:25；徒2:29；徒10:11；徒11:19；徒12:20；徒13:15；徒13:31；徒20:26；徒23:1；徒23:6；羅3:26；羅3:27；羅8:18；羅8:22；林前4:11；林前7:26；林前13:4；林前13:4；林前13:4；林前13:8；林前15:28；林後1:6；林後3:14；林後4:10；林後5:16；腓1:5；腓1:22；西3:10；提前3:16；來9:9；雅1:27；約壹2:8；約壹5:4；約壹5:4；
14）眾（89）太2:23；太5:13；太5:16；太6:1；太6:2；太6:5；太6:14；太6:15；太6:16；太6:18；太7:12；太8:27；太9:8；太10:32；太10:33；太16:13；太16:27；太18:31；太23:13；太24:29；太24:36；可13:25；路6:22；路12:8；路12:8；路12:9；路12:9；路13:4；路16:29；路16:31；路18:31；路22:66；約1:45；約8:52；約8:53；徒5:29；徒12:17；徒13:27；徒15:15；徒15:23；徒15:41；徒18:13；徒26:22；羅1:2；林前7:17；林前11:16；林前13:1；林前13:1；林前16:1；林前16:19；林後8:1；林後8:19；林後8:24；加1:2；西1:12；帖後1:4；提前4:14；門1:7；來1:1；來7:5；來9:6；來9:27；來11:32；雅1:17；約壹3:14；約壹3:16；啓1:1；啓3:5；啓5:8；啓7:3；啓7:11；啓8:10；啓8:11；啓10:7；啓11:6；啓13:13；啓16:4；啓16:5；啓16:14；啓17:6；啓17:15；啓18:20；啓18:20；啓18:20；啓19:19；啓19:19；啓22:6；啓22:9；啓22:16；
15）兒子（81）太4:21；太10:2；可1:19；可2:14；路3:23；路3:24；路3:24；路3:24；路3:24；路3:24；路3:25；路3:25；路3:25；路3:25；路3:25；路3:26；路3:26；路3:26；路3:26；路3:26；路3:26；路3:27；路3:27；路3:27；路3:27；路3:27；路3:28；路3:28；路3:28；路3:28；路3:28；路3:29；路3:29；路3:29；路3:29；路3:30；路3:30；路3:30；路3:30；路3:30；路3:31；路3:31；路3:31；路3:31；路3:31；路3:32；路3:32；路3:32；路3:32；路3:32；路3:33；路3:33；路3:33；路3:33；路3:33；路3:34；路3:34；路3:34；路3:34；路3:34；路3:35；路3:35；路3:35；路3:35；路3:35；路3:36；路3:36；路3:36；路3:36；路3:36；路3:37；路3:37；路3:37；路3:37；路3:37；路3:37；路3:38；路3:38；路3:38；約21:2；徒13:22；
16）那⋯的（72）太5:32；太10:28；太13:19；太13:23；可7:10；路8:14；路8:15；路9:48；路10:16；路10:16；路10:16；路11:23；路11:40；路12:9；路14:11；路14:11；路14:31；路20:2；路22:1；路22:36；路22:36；路22:64；路23:40；路24:21；約1:33；約3:29；約3:31；約4:25；約5:24；約11:2；約11:16；約11:25；約11:27；約12:44；約13:20；約15:23；約18:2；羅15:12；林前4:4；林前9:25；林前10:12；林前14:2；林前14:5；林前14:5；林前14:13；林後5:5；林後5:21；加1:6；加1:23；加4:27；加4:27；加5:8；加5:10；弗5:28；西4:11；提後4:1；來3:3；來3:13；來5:7；雅2:11；約壹2:13；約壹2:14；約壹2:22；約壹4:4；約貳1:7；啓2:1；啓2:23；啓5:3；啓10:6；啓13:18；啓20:6；啓21:27；
17）這些（60）太5:1；太13:27；太14:2；太14:15；太15:36；太18:12；太19:14；太20:12；太21:42；太21:45；太25:34；可6:14；可6:41；可9:37；可10:24；路1:20；路2:33；路6:27；路11:39；路11:42；路11:43；路11:46；路11:52；路18:16；路19:40；路24:44；約3:12；約5:47；約10:38；約14:10；約20:27；徒2:14；徒4:29；徒13:33；徒15:27；徒17:13；徒21:20；羅8:18；羅11:13；林前4:9；林後4:11；加6:1；弗1:19；弗2:17；弗3:1；弗6:1；西4:13；西4:18；帖前2:10；帖前2:13；帖前2:15；帖前4:15；帖前4:17；帖後1:7；來4:3；來6:9；來12:25；啓11:4；啓12:17；啓20:12；
18）那些⋯的人（57）太5:8；太5:46；太12:3；太14:33；太14:35；太17:24；可3:34；可4:10；可10:23；可16:10；可16:14；路6:3；路6:4；路6:32；路6:32；路6:33；路8:36；路9:11；路9:61；路11:13；路11:28；路13:17；路13:34；路18:24；路18:26；路20:35；路22:49；路24:33；約1:22；徒15:33；徒17:15；徒22:9；徒22:11；徒22:29；徒26:30；徒28:30；羅1:18；羅8:5；羅15:31；林前9:20；林後1:4；加3:9；加5:12；西2:1；西4:13；提前5:17；提前6:9；多3:8；來1:14；來13:24；彼前1:12；彼後2:10；約壹2:26；猶1:19；啓11:11；啓13:12；啓17:2；
19）人（57）太11:1；可5:3；可10:14；可11:15；可11:15；路17:31；約3:18；約6:37；約7:18；約11:37；約12:45；約13:29；約14:9；徒4:32；徒5:17；徒10:38；徒13:39；徒15:5；徒17:17；徒25:5；羅4:17；羅14:3；羅14:3；羅14:3；羅14:3；羅14:22；羅14:23；羅15:1；林前1:18；林前1:18；林前2:15；林前5:5；林前5:11；林前6:16；林前11:29；林後2:6；林後2:6；林後4:16；加6:1；弗5:31；腓4:22；多1:10；多3:14；來9:13；來10:29；來12:15；彼前3:10；約壹2:4；約壹2:6；約壹2:9；約壹5:12；約壹5:12；啓6:8；啓6:10；啓7:14；啓15:2；啓20:5；
20）在那（55）可7:28；可11:12；路24:46；約13:21；約19:31；約20:12；徒2:20；徒7:8；徒7:26；徒9:31；徒10:23；徒10:30；徒12:4；徒13:50；徒16:18；徒19:9；徒19:17；徒19:26；徒20:7；徒20:15；徒20:16；徒21:1；徒21:26；徒21:28；徒22:13；徒25:6；徒25:16；羅8:24；羅9:16；羅9:16；羅9:16；林前10:18；林前14:20；林前15:4；林前15:24；林後5:10；林後12:7；加6:6；腓1:7；西1:21；西2:14；提前5:4；多2:2；多2:2；多2:2；來9:3；來9:15；來11:5；來13:10；來13:11；來13:12；約壹3:18；猶1:11；猶1:20；啓14:20；
21）對（52）太5:22；太7:4；太8:9；太8:10；太8:13；太12:31；太12:46；太13:34；太15:5；太16:23；太17:4；太17:19；太18:1；太21:21；太26:17；太26:40；太26:73；可4:34；可5:36；可7:11；可7:12；可9:5；可11:23；可12:36；可14:37；可14:70；路7:44；路13:14；路14:21；路15:12；路17:5；路19:24；路20:42；約4:42；約6:67；約9:17；約13:33；約21:21；徒21:4；徒22:3；羅1:19；羅7:4；林前7:4；林前7:4；加2:14；加3:16；弗4:13；腓3:8；西1:10；帖後2:10；來2:17；彼後1:8；
22）把那（52）太3:12；太13:36；太24:1；太27:26；可4:15；可6:25；可6:41；可11:7；路3:17；路3:17；路3:20；路4:5；路6:29；路8:56；路11:52；路13:34；路15:12；路15:22；路15:23；路16:11；路16:12；約2:10；約19:17；約19:32；約19:38；約19:42；約21:6；約21:8；約21:11；徒4:37；徒8:2；徒16:32；徒20:12；徒23:33；徒25:17；徒27:30；徒27:38；徒27:39；徒27:41；徒28:5；林前2:8；林前5:13；林前15:57；林後8:16；林後12:12；加1:7；加4:30；加5:24；啓2:28；啓10:2；啓10:8；啓10:10；
23）對那（51）太7:8；太9:2；太9:6；太12:13；太12:31；太21:5；太21:28；太21:30；太27:64；可2:5；可2:9；可3:3；可3:5；可6:18；可14:14；路6:8；路6:10；路16:5；路22:11；約5:10；約18:11；約18:17；約18:20；約19:21；約19:26；約19:27；約20:27；約21:7；約21:15；徒2:34；徒5:20；徒7:40；徒8:29；徒10:2；徒16:18；徒18:9；徒21:37；徒26:32；徒27:31；羅9:20；羅13:7；羅13:7；羅13:7；羅13:7；羅15:8；林前7:3；林前7:3；林前12:21；雅2:3；彼後1:3；彼後3:9；
24）那些事（49）太16:23；太16:23；可5:27；可8:33；可8:33；路17:9；路24:18；路24:19；路24:35；約16:13；徒1:3；徒13:40；徒20:22；徒23:11；徒23:15；徒24:10；徒24:22；羅8:5；羅8:5；羅15:17；林前2:11；林前2:11；林前2:12；林前2:14；林前7:32；林前7:33；林前7:34；林前7:34；林前13:11；林後5:10；林後10:15；林後11:28；林後11:30；弗5:12；弗6:22；腓1:12；腓1:27；腓2:23；西3:1；西3:2；西3:2；西4:8；來2:1；來2:17；來3:5；來5:1；來8:1；約壹2:15；約壹3:22；
25）之（45）太9:15；太23:30；可2:19；可11:10；路3:19；路16:8；路16:8；路20:34；約5:44；約12:7；約17:12；徒7:17；徒7:33；徒7:35；徒7:45；徒10:39；羅5:17；羅7:5；羅8:2；羅16:26；林前1:2；林前2:11；弗3:9；西1:15；西1:18；西3:6；帖後2:3；帖後2:3；提前6:10；提前6:20；多1:9；來10:29；來11:9；雅1:17；彼前5:1；約壹1:1；約壹5:13；約貳1:13；猶1:17；啓2:13；啓2:18；啓14:8；啓15:7；啓16:9；啓17:5；
26）（那諸）（45）太3:2；太4:17；太5:3；太5:10；太5:12；太5:12；太5:16；太5:19；太5:19；太5:20；太5:45；太6:9；太7:11；太7:21；太7:21；太8:11；太10:7；太11:11；太11:12；太12:50；太13:11；太13:31；太13:33；太13:44；太13:45；太13:47；太13:52；太16:17；太16:19；太16:19；太18:3；太18:4；太18:23；太19:12；太19:23；太20:1；太22:2；太23:13；太25:1；可11:25；可11:26；可12:25；可13:25；路10:20；路12:33；
27）（的）（41）太5:3；太5:10；太5:19；太5:19；太5:20；太5:45；太10:30；太11:19；太12:40；可2:26；可15:40；可16:3；路1:60；路1:61；路1:62；路1:67；路3:3；路3:9；路4:21；路6:4；路8:12；路11:15；路21:3；路21:28；路21:28；路21:37；約1:9；約1:42；約4:9；約6:25；約12:24；徒7:33；徒8:35；徒11:22；徒21:36；雅2:16；彼後3:12；啓2:1；啓2:13；啓18:18；啓18:19；
28）在（39）太12:1；太12:12；可1:21；可2:24；可3:2；可3:4；路2:8；路5:2；路5:19；路6:9；路8:45；路9:7；路9:22；路10:21；路11:51；路13:14；路13:14；路13:15；路18:16；路18:31；路18:33；路22:15；路23:56；路24:7；路24:25；約6:54；約11:33；徒1:17；徒14:20；徒15:40；徒16:5；徒18:24；徒24:4；林前16:15；林後4:2；林後7:12；加1:20；西2:22；猶1:5；
29）把（38）太3:12；太13:22；太14:3；太14:8；太14:11；太14:12；太16:19；太17:27；太25:25；太25:27；太27:5；太27:27；可4:19；可14:53；可15:1；可15:15；可15:45；可16:3；路4:17；路4:20；路7:38；路8:12；路9:5；路9:42；路12:32；路21:1；路22:4；路22:42；路22:50；路23:25；路24:40；約8:5；約10:4；約11:41；約20:2；徒7:58；徒8:39；弗3:8；
30）將那（38）太21:41；太23:23；太27:64；太27:66；太28:2；可5:33；可12:9；可12:44；路11:42；路15:12；約7:22；約11:39；約14:8；約14:9；約16:7；約16:14；約19:30；徒5:31；徒11:17；徒12:23；徒18:26；徒22:30；徒23:33；徒25:6；徒27:19；羅1:25；羅16:20；加5:13；弗5:27；西3:16；帖前2:8；來1:10；來10:29；啓2:17；啓13:4；啓13:12；啓17:1；啓21:9；
31）的事（37）可10:32；路2:49；路11:42；路17:1；路17:10；路19:42；路21:36；徒11:19；徒15:3；徒18:25；徒25:14；羅1:27；羅2:1；羅14:19；羅14:19；羅15:22；林前12:6；林後8:6；林後8:7；林後8:19；林後9:1；林後9:4；林後11:28；林後12:21；弗5:27；腓2:4；腓2:4；腓2:19；腓2:20；腓3:13；腓3:13；門1:8；來13:21；彼後1:3；彼後1:16；約壹2:16；約壹4:5；
32）給（37）太3:9；太5:25；太8:4；太12:18；太14:11；可1:44；可2:12；可3:16；可8:20；可12:17；可16:15；路2:22；路3:8；路4:20；路5:14；路11:46；路17:14；路20:25；路23:11；路23:47；約1:31；約7:4；徒10:47；徒11:18；徒20:32；羅6:13；羅7:4；羅7:5；羅14:13；林後11:8；弗3:5；弗3:8；西3:23；帖後2:15；來13:15；彼前2:12；彼前4:16；
33）諸（35）太11:20；可1:39；路21:26；徒7:56；羅9:5；林前15:40；林後5:1；弗1:3；弗1:10；弗1:20；弗2:6；弗2:12；弗3:10；弗6:12；西1:5；西1:20；來1:2；來1:10；來7:1；來7:6；來7:26；來8:1；來8:5；來9:8；來9:12；來9:23；來11:3；來11:12；來12:9；雅3:6；啓1:5；啓17:5；啓17:5；啓17:18；啓21:24；
34）對那些（31）太5:21；太11:7；太13:30；太23:1；太24:14；太25:41；太26:36；太28:5；可14:69；路3:7；路14:17；路20:45；約2:5；約2:16；約11:7；約11:16；約19:14；徒7:37；徒16:13；林前7:8；林前7:8；林前12:21；林後13:2；林後13:2；加2:2；帖前2:16；帖後2:10；多1:15；多1:15；來1:1；啓6:16；
35）為（30）太5:6；太6:25；太6:25；太11:29；太25:41；路2:24；路12:22；路12:22；約2:21；約5:33；約6:27；約6:28；徒4:33；徒18:3；羅14:18；林前6:13；林前6:13；林前6:13；林前10:24；林前15:15；弗1:13；腓3:19；腓4:18；來4:9；來11:26；來13:16；雅1:18；約壹5:8；啓6:10；啓18:17；
36）將（26）太1:21；太7:6；太9:17；太13:40；太18:31；太26:12；太26:39；太28:11；路24:5；約5:22；約6:32；約7:19；約11:52；羅5:5；林前15:24；弗2:14；弗2:15；弗2:16；帖前2:9；提後1:6；來3:6；來3:14；雅4:9；雅4:9；猶1:4；啓21:24；
37）那位（25）可14:61；約1:21；約18:14；徒10:38；徒11:13；徒22:20；羅4:5；羅4:24；羅9:11；羅16:25；來12:2；約壹5:20；啓1:4；啓1:4；啓1:4；啓1:5；啓1:5；啓1:5；啓1:8；啓1:8；啓1:8；啓2:18；啓4:9；啓4:10；啓5:1；
38）與（24）太3:8；太5:25；太5:39；太9:8；太9:10；路5:25；路5:26；路7:16；路13:13；路17:15；路17:18；路18:43；約5:18；林前6:16；林前6:17；林後9:13；弗2:12；弗2:16；弗4:18；腓1:27；西1:10；西3:1；帖前4:17；來8:10；
39）給那（24）太15:31；太16:9；太16:10；太27:15；可13:10；路1:59；路3:18；徒7:41；徒12:4；徒21:31；羅4:16；林前1:16；林後9:10；加2:7；加2:7；加3:8；提後1:16；多3:13；彼前2:23；約叄1:9；啓2:1；啓3:1；啓3:7；啓3:14；
40）那些人（20）太22:5；太27:4；可14:46；路4:35；路5:9；路6:17；約1:11；約6:13；徒2:39；徒5:21；徒6:9；徒15:21；徒19:32；林前1:11；加4:5；腓1:17；提前4:16；提後4:8；來6:4；來7:21；
41）那個（20）太13:3；可7:17；可13:32；可14:8；可14:41；可14:60；可14:61；路19:16；路19:18；路19:20；路19:30；約4:39；約4:39；徒21:28；徒28:16；林前7:7；林前7:20；加3:16；加3:16；來4:14；
42）把那些（19）太8:16；太13:49；太25:32；可2:22；路11:41；路16:5；約2:7；約2:15；約20:19；徒4:34；徒5:34；徒16:4；徒19:9；徒19:19；徒27:42；徒28:16；林前9:11；來12:12；雅3:3；
43）向那些（19）太25:34；約18:14；約21:1；約21:14；徒10:41；徒15:23；徒18:5；徒21:7；徒26:20；羅11:18；林前9:21；林前9:22；林前15:5；林前15:7；西4:15；帖前5:27；來3:18；雅1:1；彼前3:19；
44）向（19）太2:13；太2:19；太5:22；太5:28；太5:33；可4:39；路1:40；路23:30；路23:30；約15:16；徒23:1；徒26:29；羅6:11；羅6:11；林前9:22；林前11:13；帖前5:26；來11:4；來13:24；
45）有（19）太7:3；太17:24；太20:25；太24:43；可5:30；可12:28；可15:43；路8:5；路18:8；路22:25；約9:11；約12:9；約12:11；約12:12；約19:20；徒10:3；林後8:22；彼前3:13；約壹2:27；
46）向那（15）約14:22；徒13:24；徒19:33；徒21:40；徒23:26；徒25:13；羅6:10；羅6:10；羅9:17；羅9:20；羅11:2；西4:15；來7:5；啓10:8；啓14:15；
47）將那些（15）太13:30；太23:5；太23:5；可6:55；徒2:47；徒18:25；徒22:5；羅8:32；羅11:32；林後4:2；西4:7；帖前4:14；多1:5；來7:4；彼後1:3；
48）用（15）太13:15；太13:15；太13:15；太15:8；可4:29；可7:6；可15:46；路6:1；路7:44；路13:13；約8:6；約17:5；徒10:47；徒13:16；林前4:12；
49）為那（15）路20:37；約6:27；徒5:34；徒7:24；徒7:46；徒13:23；徒18:5；徒20:28；羅13:14；弗1:22；腓1:27；西1:24；來7:6；約叄1:8；猶1:3；
50）那些⋯的（15）路2:47；路8:12；路8:13；路20:1；路21:21；路21:21；路21:21；路21:23；路21:23；約5:28；徒27:43；加3:7；啓8:13；啓12:12；啓19:5；
51）與那（14）路3:8；路5:36；徒7:38；徒9:38；徒13:7；徒26:20；羅9:3；林前6:1；加4:30；來7:3；來11:25；雅4:4；猶1:9；啓17:12；
52）事（13）路2:27；路18:27；徒15:28；徒24:22；羅2:14；林前7:15；林後8:20；林後13:11；加5:23；弗4:15；弗5:13；腓3:19；西4:9；
53）為那些（13）路11:30；徒14:27；羅11:28；林前6:13；林前14:22；林前14:22；林前14:22；林後11:28；林後12:14；林後12:14；來6:17；來7:27；來9:15；
54）那⋯的人（12）太8:34；可14:42；路7:43；路14:9；路14:10；約6:54；約6:56；約6:57；約12:48；約13:18；林後2:2；弗4:28；
55）是那（12）太2:18；可10:46；路22:27；徒12:14；羅4:17；羅9:27；林前15:23；林前15:46；弗1:23；西4:9；啓22:13；啓22:13；
56）就是（12）太19:18；可2:2；約6:1；約8:41；徒13:32；徒25:11；羅8:23；林後2:1；弗1:13；弗2:2；弗3:6；西1:18；
57）用那（12）徒2:6；徒21:40；徒22:2；徒22:25；徒26:14；林前14:15；林前14:15；林前14:15；林前14:15；弗5:26；來9:21；彼後1:3；
58）那些⋯人（11）太4:16；可6:31；可11:5；路8:16；路14:7；徒26:13；林前2:6；林前5:12；林前5:12；林前5:13；啓14:3；
59）是（11）太22:42；可6:2；可15:21；路9:20；路16:15；路23:35；約3:1；徒5:42；來1:8；來13:8；啓21:6；
60）使（11）太28:19；路21:22；林後4:15；弗2:18；弗3:17；弗4:30；弗5:13；帖前3:3；帖前3:5；提後4:4；彼前2:15；
61）因（10）太7:22；太7:22；太7:22；太9:8；羅5:2；羅11:11；林後2:14；林後8:9；腓4:5；帖前5:27；
62）叫（10）路1:5；路1:27；路1:77；約3:17；約5:21；林前6:14；林前7:38；林前8:8；林前15:28；腓3:21；
63）給那些（10）太15:26；太15:36；太20:18；太27:3；太28:12；約17:6；約20:18；徒21:21；加4:8；弗2:17；
64）她（10）太14:8；太15:25；太15:27；可6:24；可7:28；路1:29；約8:11；徒5:8；徒9:40；徒12:15；
65）在那些（10）約7:35；約20:30；徒9:24；徒13:14；林前1:18；林前14:20；林前14:20；林後12:11；弗2:5；來8:2；
66）這個（10）太26:72；太26:74；路16:8；路18:13；路21:23；路21:26；約19:5；羅13:11；林前7:7；約貳1:7；
67）一（9）太13:1；太17:21；太20:2；路13:8；路17:4；約1:39；徒2:41；徒8:1；徒16:31；
68）願那（9）羅16:24；羅16:27；林前16:23；弗3:21；腓4:23；提前6:21；提後4:18；啓5:13；啓22:21；
69）（諸）（9）太3:17；太6:1；太10:32；太10:33；太13:24；太18:1；太19:14；太21:41；可1:10；
70）就（9）太22:34；羅13:7；羅13:7；羅13:7；羅13:7；加6:14；提前2:6；來10:2；彼前1:25；
71）凡⋯的（9）約8:47；啓2:7；啓2:11；啓2:17；啓2:29；啓3:6；啓3:13；啓3:22；啓22:7；
72）那人（8）太22:12；可16:6；路9:59；路10:29；路18:21；約19:35；徒3:5；羅14:14；
73）本（8）太8:12；太13:57；太13:57；約18:35；約20:30；羅16:23；加1:14；啓22:7；
74）你們（8）太7:23；太23:16；路6:20；路6:21；路6:21；徒13:41；彼前1:21；彼前3:7；
75）有那（8）徒10:18；加3:19；腓3:9；提後2:11；彼前4:12；彼後2:17；猶1:13；啓21:14；
76）到（8）可6:30；可8:23；可14:53；路2:41；路8:22；徒3:24；腓1:3；彼前3:18；
77）要（8）太24:12；可12:33；路4:42；路5:7；路22:4；路24:29；羅12:11；林後10:2；
78）的人們（8）徒2:10；徒13:26；徒13:50；羅16:11；林前1:2；來5:9；來11:14；啓11:10；
79）就是那（8）太4:18；路1:36；約19:39；徒15:22；徒26:23；來13:20；啓12:9；啓21:9；
80）得（8）太10:10；路5:14；路6:48；林後1:5；林後1:6；林後1:6；西1:14；彼前1:11；
81）（些）（7）太10:5；太20:21；太22:40；可7:23；路11:26；徒1:24；啓11:10；
82）中（7）太13:32；路14:24；路24:25；徒9:31；徒15:40；林前15:9；林後6:7；
83）向眾（7）啓2:7；啓2:11；啓2:17；啓2:29；啓3:6；啓3:13；啓3:22；
84）其（7）路2:27；路3:1；約6:10；約8:44；約11:19；徒7:19；羅6:12；
85）使那（6）徒27:38；羅1:16；來9:13；來13:9；來13:20；約壹5:18；
86）（這些）（6）太22:4；可6:44；路12:4；羅12:5；林後5:10；弗4:13；
87）與那些（6）徒9:19；徒9:26；徒17:17；來4:2；來11:9；來11:31；
88）列（6）徒7:32；啓16:19；啓19:15；啓20:3；啓21:24；啓21:26；
89）他的（6）徒5:2；林前5:5；腓2:13；彼前3:10；彼前3:10；約壹5:1；
90）使那些（6）太9:28；徒15:7；林前11:22；林後1:9；提前6:13；彼前3:16；
91）那些話（6）路1:45；路2:18；路24:27；徒8:6；徒13:45；徒27:11；
92）所（6）太8:4；路23:51；路23:51；路24:14；約18:16；弗1:13；
93）願（6）徒21:14；林後13:14；帖後3:16；多3:15；啓1:6；啓7:12；
94）有些（6）太16:14；約7:41；徒14:11；徒17:18；徒28:24；徒28:24；
95）中的（6）可2:16；可9:42；可13:1；可14:66；路7:36；羅15:26；
96）將這（5）可5:16；可9:10；路20:16；約9:6；林前9:18；
97）到那（5）太27:60；可12:2；路14:17；徒10:16；徒25:1；
98）那裏（5）太26:18；路24:22；路24:24；約8:40；帖前2:1；
99）以那（5）羅1:16；林前11:6；西2:19；來6:16；彼前5:5；
100）的那些（5）路17:28；約19:32；徒6:14；加3:21；來11:21；
101）者（5）約4:34；約5:24；約5:30；羅10:15；啓4:10；
102）那隻（5）可9:43；可9:45；可9:47；路6:8；約6:22；
103）這些⋯的人（5）太19:28；羅8:4；加4:21；來6:18；約壹5:16；
104）物（5）太22:21；可12:17；可12:17；路20:25；徒4:24；
105）位（5）徒2:32；徒2:36；徒19:31；來7:1；啓19:4；
106）條（5）路10:31；徒9:17；徒21:11；徒22:4；徒28:20；
107）叫那（5）可14:35；羅13:3；羅13:3；加3:17；來9:9；
108）叫那些（5）林前9:14；西1:20；來9:15；來10:1；來10:14；
109）和那（4）路2:5；徒8:13；徒10:45；加3:9；
110）當（4）路2:38；路20:33；林後10:2；提後4:22；
111）她們（4）太28:9；路8:2；約11:3；林前14:35；
112）這⋯的（4）可15:29；林前13:10；腓1:6；彼前3:1；
113）為這（4）太6:34；林前6:13；提前6:12；提後1:8；
114）阿（4）路18:11；路18:13；來1:8；來10:7；
115）作（4）可2:26；林前9:2；林後1:22；啓1:5；
116）每（4）路18:12；路21:37；路21:37；來9:7；
117）給那些⋯的人（4）路1:50；提前1:16；雅1:12；彼後1:1；
118）（那些）⋯的人（4）路21:35；徒4:16；羅1:15；腓3:17；
119）和（4）太12:38；弗3:18；腓3:21；啓8:3；
120）比（4）太12:45；路12:24；約5:36；彼後2:20；
121）各（4）太14:13；加1:2；加1:22；啓11:9；
122）和那些（4）路22:4；徒13:13；徒18:19；加2:12；
123）把這（4）太25:30；可1:45；路2:51；約19:23；
124）從（4）約4:22；約8:25；腓3:14；腓4:20；
125）者的（4）弗1:23；彼後1:3；啓4:9；啓20:4；
126）是那些（4）林前9:9；弗2:11；來13:10；啓22:15；
127）從那（4）徒4:15；徒13:43；加5:4；彼後3:17；
128）（那）⋯的（4）太15:17；路11:11；羅9:33；啓2:1；
129）按那（4）約6:38；約7:24；徒15:1；弗4:29；
130）此（4）徒4:30；林後8:6；來3:15；來11:3；
131）有人（4）太5:40；路6:29；林後11:4；彼前3:15；
132）東西（3）徒27:44；徒28:10；林後12:14；
133）由（3）約2:9；西4:18；彼後3:2；
134）事物的（3）路9:62；林前7:31；來9:23；
135）那是（3）路22:20；徒27:12；林前11:24；
136）用那些（3）徒2:11；徒8:11；羅3:13；
137）筵席（3）路22:8；路22:11；路22:13；
138）在這（3）路14:3；林前4:9；加3:23；
139）那一切（3）路18:34；約17:10；約17:10；
140）一位（3）約5:45；林後8:18；弗6:9；
141）這事（3）路8:34；林後8:11；帖後2:2；
142）人們（3）路23:49；徒13:27；羅16:18；
143）這位（3）徒7:37；來12:3；啓15:3；
144）那事（3）路6:33；路8:1；約13:19；
145）被那（3）徒4:31；加3:17；來3:13；
146）有些人（3）徒14:4；徒14:4；雅4:13；
147）萬（3）弗3:11；提前6:15；提前6:15；
148）歸於（3）太21:9；太21:15；啓5:9；
149）被（3）來10:34；雅3:7；彼後3:17；
150）這些人（3）太19:14；腓1:16；西4:11；
151）對眾（3）太23:28；約4:28；來1:5；
152）你（3）太23:37；路13:34；徒4:25；
153）比那（3）太27:64；來11:26；彼前1:7；
154）那塊（3）太27:8；可14:52；徒1:19；
155）誰（3）太19:12；太21:44；路20:18；
156）座（3）太17:20；徒2:2；徒20:8；
157）那諸（3）太3:16；來4:14；來10:19；
158）（而）（3）太1:10；太1:14；徒20:20；
159）向那些⋯的人（3）林前9:20；多3:15；來9:28；
160）那⋯人（3）約3:36；約3:36；約6:47；
161）（那些）⋯的（3）約2:14；約2:14；羅2:19；
162）你們這些（3）雅5:1；彼前1:5；彼前2:18；
163）諸物（3）啓10:6；啓10:6；啓10:6；
164）（那些）事（3）林後4:15；腓2:21；腓2:21；
165）那些地方（3）約1:11；約16:32；林後10:16；
166）都（3）可13:22；路1:79；路3:21；
167）那棵（3）可11:21；約1:48；約1:50；
168）隻（3）可3:1；可3:3；徒27:22；
169）討（3）林前7:32；林前7:33；林前7:34；
170）句（3）可7:29；徒22:22；羅13:9；
171）對那⋯的人（2）路14:12；雅2:13；
172）那⋯的事（2）太21:21；路22:37；
173）那有（2）啓13:17；啓13:17；
174）和眾（2）啓8:4；啓10:7；
175）那條（2）約14:4；約14:5；
176）凡（2）約13:10；啓3:5；
177）（那些）⋯中的（2）路15:19；路15:26；
178）因那（2）羅11:20；林後12:7；
179）那些⋯的事（2）路21:26；羅2:18；
180）那些⋯事上（2）羅15:27；羅15:27；
181）那封（2）林前5:9；林後7:8；
182）這是（2）羅14:21；帖後1:5；
183）那些⋯之人（2）徒22:20；啓11:18；
184）照（2）約5:2；徒2:23；
185）藉那（2）羅12:2；腓4:6；
186）於（2）羅13:10；約貳1:11；
187）（那）⋯的人（2）約14:12；徒11:19；
188）按（2）約6:38；徒13:36；
189）是為（2）林前7:34；林前7:34；
190）件（2）林後9:3；提後4:13；
191）往（2）加2:9；加2:9；
192）之人（2）徒5:9；羅4:11；
193）往那（2）林後1:16；猶1:11；
194）被那些（2）徒8:7；提後2:4；
195）兩（2）徒14:8；徒14:10；
196）出於（2）林後4:7；雅1:25；
197）屬（2）林後3:7；加5:24；
198）（在那）（2）徒9:31；徒20:29；
199）（那個）（2）徒22:26；啓16:17；
200）與眾（2）弗2:19；多3:8；
201）凡那些（2）林前15:48；林前15:48；
202）之物（2）林前9:13；林前9:13；
203）那樣（2）來11:12；來11:12；
204）以（2）林後4:2；彼後3:15；
205）那一位（2）來10:30；來13:20；
206）的話（2）提前5:13；來2:8；
207）他們是（2）羅16:3；羅16:7；
208）而（2）腓3:10；啓6:9；
209）用這（2）帖後3:17；彼前4:1；
210）之人的（2）雅2:5；啓19:20；
211）從那些（2）徒1:21；啓22:14；
212）眾人（2）太14:6；徒13:16；
213）那些東西（2）太24:17；路6:30；
214）話（2）可16:19；約15:20；
215）都是（2）太23:5；路1:4；
216）的物（2）太22:21；路20:25；
217）拿那（2）路3:17；約21:13；
218）幾個（2）路7:3；徒21:16；
219）它（2）路6:44；徒4:11；
220）歸（2）路2:23；啓14:4；
221）就把那（2）可2:4；約壹4:18；
222）（那眾）（2）太5:19；太7:12；
223）就對那（2）可2:10；路5:24；
224）一隻（2）太18:8；太18:8；
225）（那）兒子（2）太10:3；彼後2:15；
226）去（2）太21:32；路22:2；
227）自己（2）太10:20；腓2:6；
228）裏的（2）太10:42；可15:38；
229）那主人（2）太13:28；太13:29；
230）妻子（2）太1:6；約19:25；
231）到那些（2）可12:2；路4:43；
232）有那些（2）可10:42；可10:42；
233）塊（2）太13:44；約4:5；
234）憑（1）彼後3:5；
235）乃是那（1）啓12:9；
236）憑那（1）彼後3:7；
237）但那（1）啓12:12；
238）來（1）太13:30；
239）我這（1）彼前5:1；
240）（那些）（1）啓18:5；
241）向眾位（1）約叄1:15；
242）要把那些（1）啓9:14；
243）發那（1）啓1:12；
244）照樣（1）啓2:15；
245）這城就是（1）啓3:12；
246）那些事的（1）啓1:3；
247）照那（1）猶1:7；
248）（那）各種（1）太13:32；
249）就把那些（1）猶1:5；
250）歸給那位（1）啓5:13；
251）發（1）啓10:7；
252）這樣（1）雅4:15；
253）的那一位（1）來5:5；
254）那些工（1）來4:10；
255）就為那些（1）來5:9；
256）把那位（1）來6:6；
257）的罪（1）來7:27；
258）這一位（1）來7:24；
259）對那位（1）來3:2；
260）（那位）（1）來3:1；
261）二人（1）提後3:9；
262）這恩典（1）提後1:9；
263）這聖經（1）提後3:15；
264）屬於（1）提後3:17；
265）親（1）門1:19；
266）他那（1）多3:4；
267）各種（1）來8:4；
268）時（1）來9:8；
269）樣的（1）雅3:15；
270）這樣的（1）雅1:7；
271）冊（1）啓20:12；
272）見（1）太15:1；
273）的樣子（1）彼前1:14；
274）裏（1）雅5:7；
275）群（1）來13:20；
276）要以那些（1）來13:5；
277）那座（1）來11:10；
278）兩個（1）太20:20；
279）乃是（1）來11:10；
280）整（1）太20:12；
281）那一位!（1）來12:25；
282）受的（1）來11:26；
283）就在那（1）彼前2:8；
284）那些⋯中的（1）太9:3；
285）那些⋯事：（1）羅1:28；
286）他⋯人罷（1）徒22:22；
287）給那⋯的人（1）羅4:16；
288）就是那些⋯的人（1）羅4:24；
289）向那⋯的（1）羅11:4；
290）在那⋯上（1）羅9:32；
291）定意（1）太2:13；
292）將那些⋯的人（1）徒22:19；
293）那些⋯人們（1）約18:21；
294）（他的）（1）太3:4；
295）那些⋯的人們（1）徒3:2；
296）和⋯那些（1）徒7:13；
297）（那）⋯中（1）徒14:26；
298）向那些⋯的人們（1）徒13:31；
299）（給那）（1）太1:18；
300）為那些⋯的人（1）林前2:9；
301）那⋯書信（1）西4:16；
302）那諸⋯的（1）西1:16；
303）那⋯寡婦（1）提前5:6；
304）那些⋯之人的（1）來11:6；
305）被那⋯的（1）啓19:21；
306）這⋯的話（1）來12:27；
307）這些⋯的（1）弗1:12；
308）那⋯者（1）弗1:11；
309）在那⋯的（1）林前9:13；
310）對那些⋯的人（1）林前9:3；
311）那位⋯的（1）林前15:28；
312）那些⋯者（1）林後11:12；
313）使那些⋯的（1）弗1:10；
314）（定意）（1）太3:13；
315）那地方（1）太4:13；
316）你這⋯的（1）太27:40；
317）對⋯那些人（1）太26:71；
318）即⋯的（1）可14:20；
319）牠們（1）太8:32；
320）（此）（1）太7:22；
321）這是⋯名（1）路2:21；
322）（因那）（1）太10:25；
323）對⋯那些（1）太14:2；
324）為了那些（1）太12:4；
325）且（1）太12:22；
326）（為那）（1）太11:1；
327）比那些（1）太21:36；
328）那⋯的了（1）太13:19；
329）被他⋯他（1）路6:30；
330）對那⋯的（1）路7:9；
331）那⋯之人（1）路22:21；
332）當那⋯時（1）路22:6；
333）把那⋯的（1）路23:25；
334）這⋯事（1）路23:47；
335）在其（1）太5:3；
336）這些⋯事（1）路23:48；
337）（其）（1）太5:8；
338）同（1）太5:24；
339）是那⋯的（1）路10:37；
340）（個）⋯的（1）路9:48；
341）（那些）⋯中（1）路11:45；
342）連（1）太5:40；
343）把⋯隻（1）路15:4；
344）必將那些（1）啓22:18；
345）這福音（1）西1:6；
346）藉著那（1）徒15:9；
347）有一位（1）路3:16；
348）事故（1）徒19:40；
349）（那段）（1）徒20:24；
350）（件）（1）路2:15；
351）兩隻（1）徒20:34；
352）名（1）徒13:9；
353）本人（1）路3:19；
354）那些門徒（1）路5:33；
355）生那些（1）徒7:8；
356）門徒（1）路5:33；
357）其中（1）路5:3；
358）（來）（1）路4:10；
359）（段）（1）徒8:35；
360）那眾（1）路2:15；
361）一個（1）徒22:26；
362）當那（1）羅7:2；
363）那麼（1）羅5:15；
364）有個（1）羅7:21；
365）這愛（1）羅8:39；
366）個人（1）可15:7；
367）（那件）（1）可15:20；
368）人的（1）羅5:14；
369）是對那些（1）羅3:19；
370）的節期（1）徒27:9；
371）今（1）徒23:23；
372）名字（1）路1:62；
373）母親（1）可15:47；
374）藉那些（1）羅1:20；
375）生那（1）徒7:8；
376）（那裏）（1）路6:12；
377）棵（1）路17:6；
378）那一個的（1）路20:33；
379）指（1）約6:71；
380）那一（1）路16:25；
381）向他們（1）約8:27；
382）拿（1）約8:7；
383）第（1）約6:22；
384）（就是）（1）路22:24；
385）（並）（1）約3:13；
386）如（1）約2:17；
387）要將（1）路24:49；
388）幾（1）路24:18；
389）（他們的）（1）路23:48；
390）（他們）（1）約9:20；
391）這事的（1）路14:32；
392）（眾）（1）路11:15；
393）那些景況（1）路11:26；
394） [那]（1）路10:11；
395）（和）（1）路9:12；
396）的那（1）路8:38；
397）（在）（1）徒4:29；
398）數（1）路12:1；
399）甚麼（1）路12:57；
400）顆（1）路13:7；
401）我的（1）路14:23；
402）我（1）約18:11；
403）那兩（1）約20:10；
404）那間（1）徒1:13；
405）而那（1）羅12:8；
406）那律法（1）羅13:9；
407）得以（1）加5:1；
408）事的（1）加3:10；
409）民（1）加6:16；
410）叫眾（1）太23:5；
411）這歷（1）弗3:9；
412）本乎（1）弗2:8；
413）要叫（1）加3:8；
414）傳（1）加2:7；
415）那幾位（1）林後9:5；
416）這一（1）太25:28；
417）靠（1）林後10:4；
418）這有（1）林後11:11；
419）之事（1）林後12:13；
420）這舊人（1）弗4:22；
421）這新人（1）弗4:24；
422）歷（1）西1:26；
423）那光（1）約1:9；
424）之事的（1）西2:17；
425）於這（1）帖前2:4；
426）『那些（1）太21:42；
427）這封（1）帖後3:14；
428）就照那（1）腓3:16；
429）就對那些（1）太22:13；
430）歸給眾（1）弗6:23；
431）這些事（1）弗6:21；
432）所蒙的（1）腓2:12；
433）他是（1）腓2:25；
434）將這些（1）腓3:1；
435）『那（1）林後8:15；
436）有這（1）林後8:10；
437）自己的（1）林前1:21；
438）叫這（1）林前1:20；
439）之人們（1）林前2:6；
440）他們的（1）林前4:19；
441）同那（1）林前7:11；
442）羊羔（1）可14:12；
443）（那）與（1）可14:18；
444）家的人們（1）羅16:10；
445）為眾（1）羅14:18；
446）（那一個）（1）可14:47；
447）（那）人（1）羅14:20；
448）立（1）可14:24；
449）是這（1）可14:20；
450）使其（1）林前7:38；
451）但（1）林前8:1；
452）有一個（1）可4:3；
453）女人（1）可5:32；
454）獻給（1）林後2:15；
455）這人（1）可1:45；
456）封（1）林後7:8；
457）她的（1）可1:31；
458）等（1）林前15:38；
459）由這（1）林前12:11；
460）對這（1）可6:22；
461）屬於那（1）可7:26；
462）就把（1）可6:11；
463）些人（1）林前9:19；
464）一條（1）林前10:13；
465）歸給那（1）提前1:17
原文音譯：toà 徒
詞類次數：冠詞（1）
原文字根：這
字義溯源：屬於這位，他的；源自（ὁ）*=這）。註：（ὁ）為3588（冠詞）的所有格，單數，陽性
出現次數：總共（1）；徒（1）
譯字彙編：
1）他的（1）徒17:28